(Αναδημοσίευση από ανάρτηση του Σταύρου Γερωνυμάκη)
Ένας από τους πλέον αδικημένους από τους γραφιάδες της ιστορίας είναι ο Λιαποσήφης. Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι είναι,μεταξύ των άλλων,ο απελευθερωτής της Γαύδου...Οι Σφακιανοί ή οι Γαυδιώτες οφείλουν να κάνουν ένα μνημείο στο λιμάνι της Γαύδου..
Ο Σφακιανός Οπλαρχηγός που απελευθέρωσε την Γαύδο
Μια ιστορία και μια πρόταση του καθηγητή Βασ. Φ. Τωμαδάκη
Στις 20 του παρελθόντος μηνός Ιουλίου, όπως είχε ήδη αναγγελθεί , επρόκειτο να γίνουν στη Γαύδο τα αποκαλυπτήρια της προτομής του αείμνηστου Θεοφίλου Τσιριντάνη, που διετέλεσε πρόεδρος της Κοινότητας της νήσου στην περίοδο 1996-2002. Τα αποκαλυπτήρια αναβλήθηκαν, όπως πληροφορήθηκα, για λίγο χρονικό διάστημα, ίσως για ένα ή δύο μήνες.
Θεωρώ, για να μην παρεξηγηθώ, τον Θεόφιλο Τσιριντάνη, άξιο και πανάξιο αυτής της μετά θάνατο τιμής, όμως με αφορμή την αναβληθείσα αποκάλυψη της προτομής του στο ακριτικό μας νησί, θα ήθελα να αναφερθώ στην ανάγκη να στηθεί στη Γαύδο (και φυσικά στη γενέτειρά του την Ίμβρο Σφακίων καθώς και την πλατεία 1866 των Χανίων) η προτομή του Σφακιανού οπλαρχηγού Ιωσήφ Βολουδάκη ή Λιάπη, του οποίου η ανδρεία και ο πατριωτισμός ετίμησαν τα κρητικά και τα ελληνικά όπλα.
Ο Ιωσήφ Βολουδάκης ή Λιάπης αποβιβάστηκε στα τέλη Ιανουαρίου 1891 αιφνιδιαστικά στη Γαύδο και αντεκδικούμενους τους φόνους αθώων συμπατριωτών του, εξόντωσε την εκεί παραμένουσα τουρκική φρουρά, την αποτελουμένη από πέντε στρατιώτες και δύο υπαξιωματικούς, ελαφυραγώγησε τα τόσο αναγκαία σ’ αυτόν πολεμοφόδια –εφτά όπλα και 7.500 φυσίγγια- και απελευθέρωσε τη νήσο από την τουρκική τυραννία. Την ηρωική όμως αυτή πράξη του γενναίου Σφακιανού οπλαρχηγού, δεν γνωρίζουν όχι μόνο οι κάτοικοι της Γαύδου,αλλά και όλοι όσοι κατά τα τελευταία τουλάχιστον πενήντα χρόνια έχουν ασχοληθεί και έχουν γράψει (και είναι πολλοί) περί της νήσου.
Όθεν καταγράφω το ηρωικό αυτό κατόρθωμα, ένα από τα πολλά , του Ιωσήφ Βολουδάκη ή Λιάπη, επειδή αφορά στην ιστορία της Γαύδου και προτείνω να στηθεί στη νήσο ανδριάντας ή τουλάχιστον προτομή στον κατά το έτος 1891 απελευθερωτή της.
Περί Ιωσήφ Βολουδάκη ή Λιάπη, του –κατά τον σύγχρονό του φιλόλογο Νικόλα Παλιεράκη- «Αχιλέως των Λευκών Ορέων και της Ίδης», σημειώνω πρόχειρα ότι ανήκει στην χορεία των γενναίων οπλαρχηγών των Κρητικών Επαναστάσεων και ότι είναι ο περισσότερο ευνοηθείς από τη φήμη, φήμη η οποία έφερε τον ηρωισμό του ανά τον κόσμο.
Η εφημερίδα πχ Cittadino της Τεργέστης, σε κύριο άρθρο της το 1891, εξαίρει την ανδρεία και αυταπάρνηση του Ιωσήφ Βολουδάκη ή Λιάπη και τον ονομάζει «Λεωνίδα» και εθνικό ήρωα της Κρήτης.
Μαχόμενος στην Κρήτη κατά των βιαιοπραγούντων σε βάρος των συμπατριωτών του, Τούρκων, υπήρξε το φόβητρο των τελευταίων, που τον είχαν επικηρύξει έναντι 2.000 λιρών, και το ακαταμάχητο θάρρος των Κρητικών. Ήταν το ίνδαλμα της παληκαριάς και λεβεντιάς, το είδωλο και σύμβολο της εθνικής ψυχής που συνήγειρε την κοινή γνώμη, την οιστρηλατούσε, την εξέφραζε και ανύψωνε τα ιδανικά της.
Είναι χαρακτηριστική η ακόλουθη επιστολή του Ιωσήφ Βολουδάκη ή Λιάπη, ( από το βιβλίο μου Ιωσήφ Βολουδάκης ή Λιάπης –Σαλπιγκτής της ελυθερίας στα Λευκά Όρη»)που μας θυμίζει το Μολών Λαβέ του Λεωνίδα. Η εν λόγω επιστολή εστάλη από τα Λευκά Όρη της Κρήτης, αρχομένου του 1891, στον με κάθε τρόπο επιδιώkοντα την σύλληψή του Τούρκο Γενικό Διοικητή της Μεγαλονήσου, Σακήρ Πασά:
«Εξοχώτατε.
Εφ’ όσον οι απαιτήσεις του Κρητικού Λαού δεν εκπληρωθώσι δια του Αυτοκρατορικού Ιραδέ και εφόσον οι Τούρκοι εξακολουθούν να σφάζουν και να καταπιέζουν τους Χριστιανούς, ουδέ προς στιγμήν θα παύσω υπερασπιζόμενος το δίκαιον των αδελφών μου.
Μόνο η σύλληψίς μου θα επιφέρει τούτα…Σας αναμένω λοιπόν, να με συλλάβετε.
Ιωσήφ Λιάπης».
Ένας από τους πλέον αδικημένους από τους γραφιάδες της ιστορίας είναι ο Λιαποσήφης. Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι είναι,μεταξύ των άλλων,ο απελευθερωτής της Γαύδου...Οι Σφακιανοί ή οι Γαυδιώτες οφείλουν να κάνουν ένα μνημείο στο λιμάνι της Γαύδου..
Ο Σφακιανός Οπλαρχηγός που απελευθέρωσε την Γαύδο
Μια ιστορία και μια πρόταση του καθηγητή Βασ. Φ. Τωμαδάκη
Στις 20 του παρελθόντος μηνός Ιουλίου, όπως είχε ήδη αναγγελθεί , επρόκειτο να γίνουν στη Γαύδο τα αποκαλυπτήρια της προτομής του αείμνηστου Θεοφίλου Τσιριντάνη, που διετέλεσε πρόεδρος της Κοινότητας της νήσου στην περίοδο 1996-2002. Τα αποκαλυπτήρια αναβλήθηκαν, όπως πληροφορήθηκα, για λίγο χρονικό διάστημα, ίσως για ένα ή δύο μήνες.
Θεωρώ, για να μην παρεξηγηθώ, τον Θεόφιλο Τσιριντάνη, άξιο και πανάξιο αυτής της μετά θάνατο τιμής, όμως με αφορμή την αναβληθείσα αποκάλυψη της προτομής του στο ακριτικό μας νησί, θα ήθελα να αναφερθώ στην ανάγκη να στηθεί στη Γαύδο (και φυσικά στη γενέτειρά του την Ίμβρο Σφακίων καθώς και την πλατεία 1866 των Χανίων) η προτομή του Σφακιανού οπλαρχηγού Ιωσήφ Βολουδάκη ή Λιάπη, του οποίου η ανδρεία και ο πατριωτισμός ετίμησαν τα κρητικά και τα ελληνικά όπλα.
Ο Ιωσήφ Βολουδάκης ή Λιάπης αποβιβάστηκε στα τέλη Ιανουαρίου 1891 αιφνιδιαστικά στη Γαύδο και αντεκδικούμενους τους φόνους αθώων συμπατριωτών του, εξόντωσε την εκεί παραμένουσα τουρκική φρουρά, την αποτελουμένη από πέντε στρατιώτες και δύο υπαξιωματικούς, ελαφυραγώγησε τα τόσο αναγκαία σ’ αυτόν πολεμοφόδια –εφτά όπλα και 7.500 φυσίγγια- και απελευθέρωσε τη νήσο από την τουρκική τυραννία. Την ηρωική όμως αυτή πράξη του γενναίου Σφακιανού οπλαρχηγού, δεν γνωρίζουν όχι μόνο οι κάτοικοι της Γαύδου,αλλά και όλοι όσοι κατά τα τελευταία τουλάχιστον πενήντα χρόνια έχουν ασχοληθεί και έχουν γράψει (και είναι πολλοί) περί της νήσου.
Όθεν καταγράφω το ηρωικό αυτό κατόρθωμα, ένα από τα πολλά , του Ιωσήφ Βολουδάκη ή Λιάπη, επειδή αφορά στην ιστορία της Γαύδου και προτείνω να στηθεί στη νήσο ανδριάντας ή τουλάχιστον προτομή στον κατά το έτος 1891 απελευθερωτή της.
Περί Ιωσήφ Βολουδάκη ή Λιάπη, του –κατά τον σύγχρονό του φιλόλογο Νικόλα Παλιεράκη- «Αχιλέως των Λευκών Ορέων και της Ίδης», σημειώνω πρόχειρα ότι ανήκει στην χορεία των γενναίων οπλαρχηγών των Κρητικών Επαναστάσεων και ότι είναι ο περισσότερο ευνοηθείς από τη φήμη, φήμη η οποία έφερε τον ηρωισμό του ανά τον κόσμο.
Η εφημερίδα πχ Cittadino της Τεργέστης, σε κύριο άρθρο της το 1891, εξαίρει την ανδρεία και αυταπάρνηση του Ιωσήφ Βολουδάκη ή Λιάπη και τον ονομάζει «Λεωνίδα» και εθνικό ήρωα της Κρήτης.
Μαχόμενος στην Κρήτη κατά των βιαιοπραγούντων σε βάρος των συμπατριωτών του, Τούρκων, υπήρξε το φόβητρο των τελευταίων, που τον είχαν επικηρύξει έναντι 2.000 λιρών, και το ακαταμάχητο θάρρος των Κρητικών. Ήταν το ίνδαλμα της παληκαριάς και λεβεντιάς, το είδωλο και σύμβολο της εθνικής ψυχής που συνήγειρε την κοινή γνώμη, την οιστρηλατούσε, την εξέφραζε και ανύψωνε τα ιδανικά της.
Είναι χαρακτηριστική η ακόλουθη επιστολή του Ιωσήφ Βολουδάκη ή Λιάπη, ( από το βιβλίο μου Ιωσήφ Βολουδάκης ή Λιάπης –Σαλπιγκτής της ελυθερίας στα Λευκά Όρη»)που μας θυμίζει το Μολών Λαβέ του Λεωνίδα. Η εν λόγω επιστολή εστάλη από τα Λευκά Όρη της Κρήτης, αρχομένου του 1891, στον με κάθε τρόπο επιδιώkοντα την σύλληψή του Τούρκο Γενικό Διοικητή της Μεγαλονήσου, Σακήρ Πασά:
«Εξοχώτατε.
Εφ’ όσον οι απαιτήσεις του Κρητικού Λαού δεν εκπληρωθώσι δια του Αυτοκρατορικού Ιραδέ και εφόσον οι Τούρκοι εξακολουθούν να σφάζουν και να καταπιέζουν τους Χριστιανούς, ουδέ προς στιγμήν θα παύσω υπερασπιζόμενος το δίκαιον των αδελφών μου.
Μόνο η σύλληψίς μου θα επιφέρει τούτα…Σας αναμένω λοιπόν, να με συλλάβετε.
Ιωσήφ Λιάπης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου