Σάββατο 19 Απριλίου 2014

ΤΑ ΛΑΜΠΡΙΑΤΙΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ (της Μ.Παρασκευής)

-Τα αποσιωπούμενα σήμερα λαμπριάτικα κάλαντα! Όλοι τα λέγανε πριν 70-80 χρόνια! Θυμάμαι τη μητέρα μου, μου τα έλεγε όταν ήμουν μικρός... Σήμερα προσπαθεί να τα εξαφανίσει ως...  "ρατσιστικά" (αλήθεια γιατί όλοι οι λαοί, οι απλοί άνθρωποι όλου του κόσμου απεχθάνονταν από αιώνες τους τοκογλύφους Εβραίους;...) ακόμα και σαν λαογραφικό υλικό η απάνθρωπη νέα τάξη που μόνο θεό της έχει το αιματοβαμμένο χρήμα!  Κ.Ντ.

"Σήμερα μαύρος Ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα,
σήμερα όλοι θλίβουνται και τα βουνά λυπούνται,
σήμερα έβαλαν βουλή οι άνομοι Οβραίοι,
οι άνομοι και τα σκυλιά κι οι τρισκαταραμένοι
για να σταυρώσουν το Χριστό,  αφέντη βασιλέα!
Ο Κύριος ηθέλησε να μπει σε περιβόλι,
να λάβει δείπνο μυστικό για να το λάβουν όλοι.
Κι' η Παναγιά η Δέσποινα καθόταν μοναχή της,
τις προσευχές της έκανε για το μονογενή της.
Φωνή τούς ήρθ' εξ Ουρανού, απ' Αρχαγγέλου στόμα:
-Φτάνουν κυρά μου οι προσευχές, φτάνουνε κι' οι μετάνοιες,
το γιό σου τον επιάσανε και στο φονιά τον πάνε
και στου Πιλάτου την αυλή εκεί τον τον τυραγνάνε.
-Χαλκιά-χαλκιά, φτιάσε καρφιά, φτιάσε τρία περόνια.
Και κείνος ο παράνομος βαρεί και φτάχνει πέντε.
-Συ Φαραέ, που τά 'φτιασες πρέπει να μας διδάξεις.
-Βάλε τα δυο στα χέρια του και τ' άλλα δυο στα πόδια,
το πέμπτο το φαρμακερό βάλε το στην καρδιά του,
να στάξει αίμα και νερό να λιγωθεί η καρδιά του.
Κι' η Παναγιά σαν τ΄άκουσε έπεσε κι ελιγώθη,
σταμνί νερό της ρίξανε, τρία κανάτια μόσχο
για να της ερθ' ο λογισμός, για να της έρθει ο νους της.
Κι' όταν της ήρθ' ο λογισμός, κι' όταν της ήρθ' ο νους της,
ζητά μαχαίρι να σφαγεί, ζητά φωτιά να πέσει,
ζητά γκρεμό να γκρεμιστεί για το μονογενή της.
-Μη σφάζεσαι, μανούλα μου, δε σφάζονται οι μανάδες
μην καίγεσαι, μανούλα μου, δεν καίγονται οι μανάδες.
Λάβε, κυρά μ' υπομονή, λάβε, κύρά μ' ανέση.
-Και πώς να λάβω υπομονή και πώς να λάβω ανέση,
που έχω γυιο μονογενή και κείνο σταυρωμένο!
Κι' η Μάρθα κι' η Μαγδαληνή και του Λαζάρου η μάνα
και του Ιακώβου η αδερφή, κι' οι τέσσερες αντάμα,
επήραν το στρατί-στρατί, στρατί το μονοπάτι
και το στρατί τους έβγαλε μες του ληστή την πόρτα.
-Άνοιξε πόρτα του ληστή και πόρτα του Πιλάτου.
Κι' η πόρτα από το φόβο της ανοίγει μοναχή της.
Τηράει δεξιά, τηράει ζερβά, κανέναν δεν γνωρίζει,
τηράει δεξιότερα, βλέπει τον Αϊ Γιάννη,
Άγιε μου Γιάννη Πρόδρομε και βαπτιστή του γιου μου,
μην είδες τον υγιόκα μου και τον διδάσκαλό σου;
-Δεν έχω στόμα να σου πω, γλώσσα να σου μιλήσω,
δεν έχω χεροπάλαμα για να σου τόνε δείξω.
Βλέπεις Εκείνον το γυμνό, τον παραπονεμένο,
οπού φορεί πουκάμισο στο αίμα βουτηγμένο,
οπού φορεί στην κεφαλή αγκάθινο στεφάνι;
Αυτός είναι ο γιόκας σου κι εμέ ο δάσκαλός μου!
Κι' η Παναγιά πλησίασε γλυκά τον αγκαλιάζει.
-Δε μου μιλάς παιδάκι μου, δε μου μιλάς παιδί μου;
-Τι να σου πω, μανούλα μου, που διάφορο δεν έχεις·
μόνο το μέγα-Σάββατο κατά το μεσονύχτι,
σαν θα λαλήσει ο πετεινός, σημάνουν οι καμπάνες,
τότε κι εσύ, μανούλα μου, θά ΄χεις χαρά μεγάλη!
Σημαίνει ο Θιός, σημαίνει η γη, σημαίνουν τα Ουράνια,
σημαίνει κι' η Αγιά Σοφιά με τις πολλές καμπάνες!
Όποιος τ' ακούει σώζεται κι' όποιος το λέει αγιάζει,
κι' όποιος το καλαφουγκραστεί Παράδεισο θα λάβει,
Παράδεισο και λίβανο απ' τον Άγιο Τάφο!"

Δεν υπάρχουν σχόλια: