Παρασκευή 17 Απριλίου 2015

"Παρὰ προστάτας ῾νἄχωμεν." Ανδρέα Κάλβου


*Σημ Αντίλογου: Διατηρείται η "ορθογραφία" του χειρογράφου του Κάλβου

 στο παρατιθέμενο εδώ περίφημο αυτό ποίημά του

Τῆς θαλάσσης καλήτερα
φουσκωμένα τὰ κύματα
῾νὰ πνίξουν τὴν πατρίδα μου
ὡσὰν ἀπελπισμένην,
ἔρημον βάρκαν.

β´

῾Στὴν στεριάν, ῾ς τὰ νησία
καλήτερα μίαν φλόγα
῾νὰ ἰδῶ παντοῦ χυμένην,
τρώγουσαν πόλεις, δάση,
λαοὺς καὶ ἐλπίδας.

γ´

Καλήτερα, καλήτερα
διασκορπισμένοι οἱ Ἕλληνες
῾νὰ τρέχωσι τὸν κόσμον,
μὲ ἐξαπλωμένην χεῖρα
ψωμοζητοῦντες·

δ´

Παρὰ προστάτας ῾νἄχωμεν.
Μὲ ποτὲ δὲν ἐθάμβωσαν
πλούτη ἢ μεγάλα ὀνόματα,
μὲ ποτὲ δὲν ἐθάμβωσαν
σκήπτρων ἀκτῖνες.

ε´

Ἂν ὁπόταν πεθαίνῃ
πονηρὸς βασιλεὺς
ἔσβυν᾿ ἡ νύκτα ἕν᾿ ἄστρον,
ἤθελον μείνει ὀλίγα
οὐράνια φῶτα.

ς´

Τὸ χέρι ὁποὺ προσφέρετε
ὡς προστασίας σημεῖον
εἰς ξένον ἔθνος, ἔπνιξε
καὶ πνίγει τοὺς λαούς σας,
πάλαι, καὶ ἀκόμα.

ζ´

Πόσοι πατέρες δίδουσιν,
ὄχι ψωμί, φιλήματα
῾ς τὰ πεινασμένα τέκνα τους,
ἐν ᾧ λάμπουν ῾ς τὰ χείλη σας
χρυσὰ ποτήρια!

η´

Ὅταν ὑπὸ τὰ σκῆπτρά σας
νέους λαοὺς καλεῖτε,
νέους ἱδρῶτας θέλετε
ἐσεῖς διὰ ῾νὰ πληρώσητε
πλουσιοπαρόχως,

θ´

Τὰ ξίφη ὁποὺ φυλάγουσι
τὰ τρέμοντα βασίλειά σας,
τὰ ξίφη ὁποὺ τρομάζουσι
τὴν ἀρετήν, καὶ σφάζουσι
τοὺς λειτουργούς της.

ι´

Θέλετε θησαυροὺς
πολλοὺς διὰ ῾ναγοράσητε
κρότους χειρῶν καὶ ἐπαίνους,
καὶ τ᾿ ἄπιστον θυμίαμα
τῆς κολακείας.

ια´

Ἡμεῖς διὰ τὸν σταυρὸν
ἀνδρείως ὑπερμαχόμεθα
καὶ σεῖς ἐβοηθήσατε
κρυφὰ τοὺς πολεμοῦντας
σταυρὸν καὶ ἀλήθειαν.

ιβ´

Διὰ ῾νὰ θεμελιώσητε
τὴν τυραννίαν τιμᾶτε
τὸν σταυρὸν εἰς τὰς πόλεις σας,
καὶ αὐτὸν ἐπολεμήσατε
εἰς τὴν Ἑλλάδα.

ιγ´

Καὶ τώρα εἰς προστασίαν μας
τὰ χέρια σας ἁπλόνετε!
τραβήξετέ τα ὀπίσω·
βλέπει ὁ θεὸς καὶ ἀστράπτει
διὰ τοὺς πανούργους.

ιδ´

Ὅταν τὸ δένδρον νέον
ἐβασάνιζον οἱ ἄνεμοι,
τότε βοήθειαν ἤθελεν,
ἐνδυναμώθη τώρα
φθάνει ἡ ἰσχύς του.

ιε´

Τὸ ξίφος σφίγξατ᾿ Ἕλληνες -
τὰ ὀμμάτιά σας σηκώσατε -
ἰδού - εἰς τους οὐρανοὺς
προστάτης ὁ θεὸς
μόνος σας εἶναι.

ις´

Καὶ ἂν ὁ θεὸς καὶ τ᾿ ἄρματα
μᾶς λείψωσι, καλήτερα
πάλιν ῾νὰ χρεμετήσωσι
῾ς τὸν Κιθαιρῶνα Τούρκων
ἄγριαι φορᾶδες.

ιζ´

Παρά.... Αἴ, ὅσον εἶναι
τυφλὴ καὶ σκληροτέρα
ἡ τυραννίς, τοσοῦτον
ταχυτέρως ἀνοίγονται
σωτήριοι θύραι.

ιη´

Δὲν μὲ θαμβόνει πάθος
κανένα· ἐγὼ τὴν λύραν
κτυπάω, καὶ ὁλόρθος στέκομαι
σιμὰ εἰς τοῦ μνήματός μου
τ᾿ ἀνοικτὸν στόμα.


Το ποίημα αυτό που θα μπορούσε κάλλιστα να είχε γραφτεί για την κατάσταση που χαρακτηρίζει το έθνος μας σήμερα, το έγραψε ο Ανδρέας Κάλβος το 1825. Έτος  κρίσιμο για την ελληνική επανάσταση ,καθώς υπογράφτηκε μια συμφωνία που όριζε την Αγγλία ως  προστάτη της Ελλάδας. Η συμφωνία αυτή, επιφανειακά φαινόταν θετική και χρήσιμη για την πατρίδα μας, αλλά στην πραγματικότητα την υποδούλωνε, καθώς γινόταν έρμαιο στα χέρια των ξένων.  Είναι προτιμότερη, φωνάζει με όλη την δύναμη της πένας και της ψυχής του ο Κάλβος, η οποιαδήποτε συμφορά, παρά η υποδούλωση σε ξένους «προστάτες». Ακόμη και η τυραννία των Τούρκων είναι λιγότερο επικίνδυνη λέει, γιατί η εμφανής ξένη σκληρή καταπίεση θα οδηγήσει σίγουρα κάποια στιγμή στην επανάσταση με στόχο την απελευθέρωση. Όταν ο εχθρός είναι φανερός είναι πάντα πιο εύκολο να σκεφτεί σωστά και να δράσει κανείς. 
Επίκαιρο όσο ποτέ λοιπόν, το ποίημα «Αι Ευχαί» του Κάλβου!
Ο αγώνας για την απελευθέρωση δε θα σταματήσει ποτέ, όσο οι ξένοι τοκογλύφοι και ντόπιοι ολιγάρχες καθορίζουν τη μοίρα του έθνους και του λαού μας...


Δεν υπάρχουν σχόλια: