Πέμπτη 21 Ιουνίου 2018

Ροκφέλερ 1991, για παγκόσμια κυβέρνηση κατάργησης εθνικών προσδιορισμών...

Γράφει ο Κώστας Ντουντουλάκης

Πριν διαβάσεις τα παρακάτω σκέψου ποιο ήταν το οικονομικό, πολιτικό και "ψυχολογικό" κλίμα στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια το 1991.
Τότε τις μέρες της "παγκοσμιας ευδαιμονίας και αισιοδοξίας" για το μέλλον και στην Ελλάδα και αλλαχού...

"...Ο κόσμος σήμερα είναι πιο σύνθετος και προετοιμασμένος να δεχθεί μια παγκόσμια κυβέρνηση. 
Η υπερεθνική κυριαρχία μιας πνευματικής ελίτ και των παγκόσμιων τραπεζιτών, είναι σίγουρα προτιμητέα σε σχέση με τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό που υφίστατο (πρόσεξε τον παρελθοντικό χρόνο σύνταξης) μέχρι τώρα. "

(Αυτολεξί μετάφραση)
Ταδε έφη ο:

David Rockefeller
Πρόεδρος & ιδρυτής της Λέσχης Μπίλντεμπέργκ.
Πρόεδρος & ιδρυτής της Τριμερούς Επιτροπής.
Πρόεδρος του CFR (Council of Foreighn Relations) -Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων.

Μέρος της εισήγησης που έκανε  στην ετήσια συνάντηση της Λέσχης Bildeberg στο τουριστικό θέρετρο Μπάντεν Μπάντεν της Γερμανίας το... 1991. 


ΑΠΛΆ ΜΑΘΉΜΑΤΑ ΙΣΤΟΡΊΑΣ: Μόναχο 1938-Πρέσπες 2018 και τα παρά λίγο ...Νόμπελ Ειρήνης σε Τσάμπερλαιν Χίτλερ Νταλαντιέ και Μουσολίνι!...


Παθήματα που δεν έγιναν μαθήματα για τους σύγχρονους "κατευναστές"!

Γράφει ο Κώστας Ντουντουλάκης

Η Χιτλερική Γερμανία είχε ήδη προσαρτήσει την Αυστρία λίγους μήνες νωρίτερα, τον Μάρτιο του 1938, κατά παραβιάζοντας την Ειρηνευτική Συνθήκη των Βερσαλλιών, του 1919. Είχε ενώσει τη Γερμανία με την Αυστρία! Τον Σεπτέμβριο στο Μόναχο όμως, «τακτοποιούνταν» πλέον και η υπόθεση με τους Γερμανούς της Σουδητίας και το διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας!...
Οι πιο σημαντικότερες απαιτήσεις της Χιτλερικής Γερμανίας γίνονταν πλέον αποδεκτές από Βρετανούς και Γάλλους. Κι επιπλέον πίστευαν πως τώρα έστρεφαν τον Χίτλερ κατά της μεγάλης ιδεολογικοπολιτικής αντιπάλου του ΕΣΣΔ... Αντίθετα, ώθησαν έτσι την ως τότε καλούσα επίμονα αλλά μάταια τους Αγγλο-Γάλλους για αντιφασιστική συμμαχία και "Λαϊκά Αντιφασιστικά Μέτωπα" ΕΣΣΔ να κερδίσει έναν ολόκληρο πολύτιμο γι αυτήν χρόνο ολόπλευρης πολεμικής προετοιμασίας της, υπογράφοντας ως απάντηση στο επαίσχυντο Σύμφωνο του Μονάχου, το περιβόητο Σύμφωνο Ρίμπετροπ-Μολότωφ τον Αύγουστο το 1939... Εξάλλου κατά την προσπάθεια ανατροπής της νόμιμης κυβέρνησης του Λαϊκού Μετώπου από τον φασίστα Φράνκο (1936-38) στην Ισπανία όπου ο Χίτλερ τον βοηθούσε ανοιχτά, γνωστή η ισοπέδωση της πόλης Γκουέρνικα από τα στούκας του, μόνο η ΕΣΣΔ είχε στείλει (εκατοντάδες) αεροσκάφη με τους πιλότους τους και οπλισμό. Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ, ούτε ένα δολλάριο βοήθεια! Κι ας είχαν πάει χιλιάδες (κεντρώοι δημοκράτες, και κομμουνιστές, κι αναρχικοί) εθελοντές από όλο τον κόσμο εκεί, πολεμώντας μέσα από τιςθρυλικές "Διεθνείς Ταξιαρχίες"... Οι ΑγγλοΓάλλοι "καθησύχαζαν" επίσημα και συνωμοτούσαν υπόγεια...
-Τον Σεπτέμβριο του 1938 όλοι οι επίσημοι αναλυτές, διαβεβαίωναν εαυτούς και αλλήλους, ότι "η Ειρήνη είχε πλέον διασφαλιστεί». Ξύπνησαν όμως αργότερα, πολύ δυσάρεστα όλοι τους!....
Ο ίδιος, ο τότε "ειρηνοποιός" κατά τα ΜΜΕ, Βρετανός Πρωθυπουργός Νέβιλ Τσάμπερλαιν επέστρεψε στο Λονδίνο μετά τη Συμφωνία του Μονάχου πανηγυρίζοντας:
–"Έφερα στις αποσκευές μου την Ειρήνη στην Ευρώπη, για μια γενιά!"
Η χαρά του δεν άντεξε πάνω από μερικούς μήνες. Ένα χρόνο αργότερα, με την υπογραφή του συμφώνου "μη επίθεσης" Ρίμπετροπ-Μολότοφ (Γερμανίας ΕΣΣΔ) ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, πρωθυπουργός της Βρετανίας, βλ.βικιπαίδεια, δήλωνε πως "οι ναζί πρόδωσαν το αντι-Κομιντέρν σύμφωνο και τις αντι-μπολσεβίκικες συμφωνίες", ενώ η αμερικανική εφημερίδα Νew York Herald Tribune έγραφε πως ο Χίτλερ «δεν κράτησε την υπόσχεσή του να είναι λιοντάρι προς ανατολάς και αρνάκι προς δυσμάς»!!!
-Τον Σεπτέμβριο του 1939,με την εισβολή των ναζί (και) στην Πολωνία, ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος... Εκείνοι που στο Μόναχο θαρρούσαν πως έστρεφαν τον Χίτλερ κατά της ΕΣΣΔ και μόνο, έπεσαν στην παγίδα που έστηναν για άλλους!
Οχτώ μήνες αργότερα (Μάιος του 1940), τα γερμανικά στρατεύματα σάρωναν τη δυτική Ευρώπη (Βέλγιο, Ολλανδία, Γαλλία, Δανία).
Ο χειρότερος πόλεμος που είχε γνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα είχε μόλις αρχίσει…
Όμως, αμέσως μετά τη Συμφωνία του Μονάχου, αρχές Οκτωβρίου του 1938, όλοι πανηγύριζαν για το «μεγάλο βήμα που κατοχύρωνε την Ειρήνη»…
Κάποιοι πιο ενθουσιώδεις μάλιστα, πρότειναν στους «πρωτεργάτες» εκείνης της – επαίσχυντης, όπως αποκαλύφθηκε – Συμφωνίας, να δοθεί το Νόμπελ Ειρήνης!
Δηλαδή πρότειναν να τιμηθούν με Νόμπελ Ειρήνης ο Νέβιλ Τσάμπερλαιν, ο Εντουάρντ Ντελαντιέ, ο Αδόλφος Χίτλερ και ο Μπενίτο Μουσολίνι!
Από τρίχα γλιτώσαμε τότε, να είναι βραβευμένοι ως… παγκόσμιοι «Ειρηνοποιοί» ο Χίτλερ και ο Μουσουλίνι!
Η Συμφωνία του Μονάχου, μπήκε στην Ιστορία (και στην διεθνή βιβλιογραφία), ως «παράδειγμα προς αποφυγήν» κατευναστικής πολιτικής.
Από τους ελάχιστους που διαφώνησαν τότε, ο βρετανός Ουίνστον Τσώρτσιλ! Λάβρος επιτέθηκε κατά του Τσάμπερλαιν στο Βρετανικό Κοινοβούλιο, λέγοντάς του ότι:
–Δεν έφερες την Ειρήνη, έφερες πιο κοντά τον Πόλεμο και από θέσεις πολύ χειρότερες για τη Βρετανία…
Οι οπαδοί του Τσάμπερλαιν και του Λόρδου Χάλλιφαξ κατακεραύνωναν τότε τον Τσώρτσιλ με παραλήρημα εμπάθειας:
Τον κατηγόρησαν δημόσια πως είναι ένας «παρωχημένος εθνικιστής». Ότι «δεν μπορούσε να αντιληφθεί τον σύγχρονο κόσμο», όπου η διπλωματία και το Διεθνές Δίκαιο λύνει τα προβλήματα – κι έτσι προλαμβάνει και αποτρέπει τον Πόλεμο.
Του έλεγαν ακόμα, ότι είναι ένας γέρος και μέθυσος, «απομεινάρι» (relic) μιας άλλης, «ξεπερασμένης εποχής», και με προσωπικές εμμονές: να «ξεπλύνει την ντροπή της ήττας στην Καλλίπολη», κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (την οποία είχαν «χρεώσει» στον Τσόρτσιλ, τότε Λόρδο Ναυαρχείου).
Τον εξευτέλισαν με το χειρότερο τρόπο, λοιπόν!
Αλλά ενάμιση χρόνο αργότερα ο Τσώρτσιλ είχε πλήρως δικαιωθεί! Και τον παρακαλούσαν να αναλάβει τη διακυβέρνηση, σε συνθήκες συνολικής καταστροφής και επικείμενης συντριβής...

Κυριακή 17 Ιουνίου 2018

Αλέξανδρος Α΄ (ο προ Φιλίππου) Πέρσες, Μακεδονία και Έλληνες



Οι Πέρσες είχαν καταλάβει την Μακεδονία και είχαν αναγκάσει τον βασιλιά Αλεξανδρο Α'(1) να συνεκστρατεύσει μαζί τους εναντίον των Ελλήνων.
 Μια νύχτα έφυγε κρυφά από τους Πέρσες κι επήγε και ειδοποίησε τους ΄Ελληνες για τις προθέσεις του Μαρδόνιου, λέγοντας:

"Άνδρες Αθηναίοι, καταθέτω εμπιστευτικά στη φύλαξή σας αυτά τα λόγια, με την παράκληση να μείνουν απόρρητα, μονάχα στον Παυσανία να τα πείτε και σε κανέναν άλλο, για να μη με πάρετε στο λαιμό σας· γιατί δε θα μιλούσα, αν η έγνοια μου για ολόκληρη την Ελλάδα δεν ήταν μεγάλη. Γιατί κι εγώ στην καταγωγή ανέκαθεν είμαι Έλληνας και δε θα ήθελα να βλέπω την Ελλάδα να χάσει τη λευτεριά της και να γίνει σκλάβα."...


ΗΡΟΔΟΤΟΣ, 9.45.1

(1) O Αλέξανδρος Α', ο επικαλούμενος «Φιλέλληνας», ήταν βασιλιάς της Μακεδονίας, από το 495 π.Χ. έως το 450 π.Χ. Ήταν γιος του βασιλιά Αμύντα Α'. Σε νεαρή ακόμη ηλικία επέδειξε την οργή του σε συμπόσιο που είχε παραθέσει ο πατέρας του προς τιμή Περσών πρέσβεων του Μεγάβαζου, όταν παρεκτράπηκαν αυτοί προς τις γυναίκες του Μακεδονικού Οίκου, τους οποίους και φόνευσε (513 π.Χ.).
Όταν όμως ανήλθε στο θρόνο, μετά το θάνατο του πατέρα του, αναγκάσθηκε να αναγνωρίσει την Περσική κυριαρχία και ακολούθησε τον Ξέρξη στην εκστρατεία του κατά των Ελλαδικών πόλεων-κρατών, κατά την οποία όμως έδειξε ιδιαίτερα φιλικά αισθήματα απέναντί τους στη μάχη των Θερμοπυλών, στη μάχη των Πλαταιών όσο και κατά τη φυγή των περσικών στρατιωτικών λειψάνων από τη Μακεδονία, όπου ο ίδιος συμπλήρωσε την καταστροφή τους.
Μετά το τέλος των Περσικών πολέμων, ο Αλέξανδρος Α' επέκτεινε το κράτος της Μακεδονίας δυτικά με την υποταγή των ορεινών Λυγκηστών (σημερινή περιοχή Φλώρινας), των Ορεστών και των Ελυμιωτών (σημερινή περιοχή δυτικά της Κοζάνης) φθάνοντας μέχρι την Πύδνα και τη Θέρμη (Θερμαϊκού).
Έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 504 π.Χ. αφού οι Ελλανοδίκες έκριναν πως είναι Έλληνας, όταν απέδειξε πως είναι Αργείος (καταγωγή από Τημενίδες).[1]
Για τα ευγενικά και πατριωτικά του αισθήματα προς τους υπολοίπους Έλληνες, εκτός της επωνυμίας «Φιλέλληνας» (στην αρχαιότητα ο όρος σήμαινε και "πατριώτης"), ανακηρύχθηκε από μεν τους Αθηναίους επίσημος Πρόξενος, από δε τους Αργείους ως απόγονος των Τημενιδών. Επίσης, στόλισε τους Δελφούς και την Ολυμπία με λαμπρά αναθήματα. Βασίλευσε 33 ή 34 χρόνια. Τον διαδέχθηκαν οι γιοί του, πρώτα ο Αλκέτας Β΄ και έπειτα ο Περδίκκας Β΄.

Λιλή Ζωγράφου "Οι μάζες φοβούνται τη λευτεριά..."

Με αφορμή την χτεσινή επέτειο γέννησης της υπέροχα αποκαλυπτικής και τραγικά προφητικής συγγραφέα και ιστορικού Λιλής Ζωγράφου:

"Ο άνθρωπος βγαίνει στο σφυρί.
Για να μη βρίσκει το Σύστημα καμιά αντίδραση
και να μπορέσει αύριο να βγάλει ελεύθερα
στο σφυρί και τις πατρίδες."

"Οι μάζες φοβούνται τη λευτεριά.
Απεγνωσμένα ψάχνουν (όταν όλα έχουν καταρρεύσει)
για έναν καινούργιο θεό ή τον εκπρόσωπό του
που θα τους την στερήσει,
αλλά που στην πραγματικότητα θα τις απαλλάξει
από την ευθύνη του εαυτού τους.

[…] Πόσες φορές βρέθηκε ο άνθρωπος κοντά στην υποψία ότι δεν είναι οι θεοί που πρέπει ν αλλάξουν αλλά το σύστημα;

[…] Μία κοινή πίστη σώζει πάντα τις μάζες από την ανυπόφορη μοναξιά του ατόμου. Αλλά όσο δύσκολο είναι να τις ενώσεις κάτω από μια καινούργια προοδευτική ιδέα, τόσο εύκολο είναι να τις συνδέσεις μ ένα κοινό μίσος. Εναντίον ποιανού; Μα η μετριότητα βλέπει γύρω της τόσους εχθρούς! Γι αυτό η μάζα είναι πρόθυμη να υποστηρίξει μια θεότητα ή μια εξουσία που υπόσχεται το διωγμό της αδικίας και την αποκατάσταση της ισότητας. Το κακό είναι πως δεν ελέγχει ποιος της τα υπόσχεται όλα τούτα. Της αρκεί η πλάνη πως οι πάντες θα ισοπεδωθούν στο ανάστημα της δικής της μετριότητας. Και πως και οι άλλοι θα στερηθούν εκείνο που η ίδια φοβάται: την ελευθερία να ψηλώσουν.

[…] Οι μάζες εκπαιδευμένες να είναι άτολμες & δορυφορικές, καθηλώνονται ανίκανες και ν’ αντικρίσουν ακόμα το κενό. Ειδικά διαμορφωμένες έτσι, περιμένουν, προσφέροντας με την ανημποριά τους, το πρόσχημα. Αυτή είναι η στιγμή του καπάτσου ή αλλιώς του ηγέτη. Όταν οι παλιοί θεοί αποσύρονται, οι θρόνοι αναζητούν διάδοχο. Και μ ένα καλό χειρισμό ή δίχως καν χειρισμό, σχεδόν κάθε άχρηστο σακί κόκαλα μπορεί ν αναρριχηθεί στην άδεια θέση!…

Λιλή Ζωγράφου

Γεννήθηκε στις 17 Ιουνίου 1922, έφυγε στις 2 Οκτωβρίου 1998

ΣΤΑΛΙΝ

ΣΤΑΛΙΝ: Σε αυτή τη νέα βιογραφία του Ιωσήφ Στάλιν, ο Όλεγκ Χλεβνιούκ δίνει τεκμηριωμένες απαντήσεις σε ερωτήματα που επί δεκαετίες έχουν προβληματίσει ιστορικούς και πολιτικούς επιστήμονες, αλλά και το ευρύ κοινό. Πώς ο Στάλιν εξελίχθηκε από ασήμαντο επαναστάτη σε έναν από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους στην ιστορία; Πώς κατόρθωσε πρώτα να κατισχύσει των ανταγωνιστών το�%...

Συνέντευξη Αϊνστάιν. Οι απόψεις του για επιστήμη,θρησκεία, σιωνισμό,πολιτική

"- Νιώθετε Γερμανός ή Εβραίος;
«Μπορεί να είναι κανείς και τα δύο πράγματα ταυτόχρονα. Πάνω απ' όλα θεωρώ τον εαυτό μου άνθρωπο. Ο εθνικισμός είναι παιδική αρρώστια. Είναι η ιλαρά της ανθρωπότητας».
- Και τότε πώς δικαιολογείτε τον εβραϊκό εθνικισμό;
«Υποστηρίζω τον σιωνισμό, παρ' ότι πρόκειται για ένα εθνικό πείραμα. Θα με ρωτήσετε: "Γιατί;". Διότι δίνει σ' εμάς τους εβραίους έναν κοινό στόχο, ένα κοινό σημείο αναφοράς. Αυτός ο εθνικισμός δεν αποτελεί απειλή για κανέναν άλλον λαό. Η Σιών είναι πολύ μικρή για να αναπτύξει ιμπεριαλιστικά σχέδια».
- Δεν πιστεύετε στην αφομοίωση;
«Εμείς οι εβραίοι είμαστε ιδιαιτέρως προσαρμοστικοί. Είμαστε πραγματικά διατεθειμένοι να θυσιάσουμε την ιδιοσυγκρασία μας στον βωμό του κοινωνικού συμβατισμού».
- Η αφομοίωση των πολιτισμών μπορεί να οδηγήσει στην κατάκτηση της υπέρτατης ευτυχίας;
«Δεν το πιστεύω. Ακόμη και στον σύγχρονο πολιτισμό ο εβραίος είναι πραγματικά ευτυχισμένος μόνο αν συνεχίζει να είναι εβραίος»."...

tovima.gr - Αλβέρτος Αϊνστάιν: Αλβέρτος Αϊνστάιν Η «μουσική του Σύμπαντος» σε εξισώσεις Η συνέντευξη που ακολουθεί παραχωρήθηκε στον Τζορτζ Σιλβέστερ Βίρεκ* και δημοσιεύθηκε το 193...

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2018

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2018

Π. Ήφαιστος, Η στρατηγική ρευστότητα, τα αναλώσιμα κράτη και οι νεοέλληνες


Προς τα πού λοιπόν κινείται η Τουρκία, ποιες θα μπορούσαν να είναι οι κινήσεις του τούρκου ηγέτη μετά τις εκλογές, πως εξελίσσονται οι στρατηγικές σχέσεις στην περιφέρειά μας, ιδιαίτερα στο τρίγωνο Ισραήλ, Ιράν, Άραβες και πως κινούνται οι μεγάλες δυνάμεις, κυρίως οι ΗΠΑ και η Ρωσία. Εάν εστιάσουμε το ενδιαφέρον στον Ερντογάν, είναι εν τέλει ορθολογιστής ή παράφρων και αυτοκτονικά εκτός ελέγχου; Τι τον αποτρέπει να επιτεθεί, τι τον ενθαρρύνει, τι τον μειώνει και τι τον αποθαρρύνει;
Οι προβλέψεις στην διεθνή πολιτική είναι μεγάλου ρίσκου και δεν ενδείκνυνται. Οι αστάθμητες μεταβλητές που συμπλέκονται μέσα στην δίνη της διεθνούς πολιτικής είναι πολλές και ενίοτε μεγάλης κύμανσης. Τα αίτια συγκεκριμένων γεγονότων δεν είναι πάντα ορατά. Θα μπορούσαμε εν τούτοις να προβληματιστούμε στην βάση πιο πάγιων κριτηρίων και τυπολογιών που αφορούν τα δομικά χαρακτηριστικά του διεθνούς συστήματος, τους προσανατολισμούς των στρατηγικών των μεγάλων δυνάμεων και κυρίως τον τρόπο που εναλλακτικές εξελίξεις σε περιφερειακό επίπεδο επηρεάζουν την λήψη αποφάσεων των ΗΠΑ.
Στα άρτια οργανωμένα κράτη που συνήθως είναι οι μεγάλες δυνάμεις με πιο χαρακτηριστική περίπτωση τις ΗΠΑ, οι αποφάσεις αντλούνται από μια δεξαμενή σεναρίων και εναλλακτικών σχεδίων των επιτελείων τους, τα οποία προσαρμόζουν ανά πάσα στιγμή τις δράσεις ανάλογα με το πώς εξελίσσονται τα πράγματα. Κανονικώς εχόντων των πραγμάτων, μονίμως και αδιάλειπτα, κρατικά επιτελεία παρακολουθούν, κατασκοπεύουν, πληροφορούνται, συνομιλούν με αντίστοιχα επιτελεία άλλων κρατών, αναλύουν, σταθμίζουν, σταθεροποιούν εκτιμήσεις και χαράσσουν πλήθος εναλλακτικών αποφάσεων σύμφωνα με τα πλανητικά, περιφερειακά και τοπικά συμφέροντα του κράτους.
Την εκάστοτε κρίσιμη στιγμή λήψης απόφασης μετράει επίσης το στρατηγικό και ηγετικό ταλέντο και ο στρατηγικός ορθολογισμός των πολιτικών και στρατιωτικών ηγεσιών. Το ίδιο αλλά για αντικειμενικούς λόγους σε μικρότερη κλίμακα ισχύει και λιγότερο ισχυρά πλην άρτια οργανωμένα κράτη, σε αναφορά κυρίως με την περιφέρεια στην οποία ανήκουν. Το Ισραήλ είναι χαρακτηριστική περίπτωση. Η Τουρκία, επίσης, αποδεδειγμένα και ανεξάρτητα ηγεσίας κινείται στην βάση σχεδίων που συμπλέκουν μακροπρόθεσμους, μεσοπρόθεσμους και βραχυχρόνιους σκοπούς και αποφάσεις. Η Κύπρος και η Θράκη είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις.
Εάν σταθούμε στις μεγάλες δυνάμεις, αδιάκοπα ανταγωνίζονται στις περιφέρειες επιδιώκοντας την βέλτιστη για αυτές κατανομή ισχύος και συμφερόντων. Τα στρατηγικά σχέδια συμπεριλαμβάνουν εναλλακτικές αποφάσεις ανάλογα με τις περιστάσεις και την εξέλιξη των πραγμάτων. Αυτό μπορούμε να το δούμε πιο συγκεκριμένα στο επίπεδο των σχέσεων Ελλάδας, Τουρκίας, Κύπρου και σε συνάρτηση με τις καταιγιστικές εξελίξεις στην περιφέρεια στην οποία ανήκουμε.
Στις εναλλακτικές αποφάσεις τα επιτελεία των μεγάλων δυνάμεων κυνικά, υπολογιστικά και με μηδενικό συναισθηματισμό, εξετάζουν ποιο κράτος είναι αναλώσιμο, ποιο είναι ισχυρό και ικανό να επιβιώσει, ποιο είναι εσωτερικά αδύναμο, ποιο είναι θεσμικά οργανωμένο και ποιο είναι προσανατολισμένο και οργανωμένο με τρόπο που επιτρέπει «πελατειακές συναλλαγές». Αντίστοιχα, εξετάζουν ποια κράτη λόγω αστοχιών τους είναι υποψήφια για να τοποθετηθούν πάνω στην Κλίνη του Προκρούστη των στρατηγικών παιγνίων.
Χαρακτηριστικά, εάν η Κυπριακή Δημοκρατία στο όνομα ακατανόητων αιτιολογήσεων προχωρήσει σε μια μη βιώσιμη λύση (ΔΔΟ το όνομά της) θα πρέπει να θεωρηθεί σίγουρο ότι η συγκυρίαρχος Άγκυρα θα αναβαθμιστεί γεωπολιτικά, θα περιπλέξει αβάστακτα το πλέγμα των «διαφορών» στο Αιγαίο και θα οδηγήσει τις μεγάλες δυνάμεις σε νέες ιεραρχήσεις αναλώσιμων και μη αναλώσιμων κρατών.
Τέτοιες τάσεις στα επιτελεία των μεγάλων δυνάμεων θα ενισχυθούν εάν η Ελλάδα στερείται στρατηγικής όχι μόνο στο Κυπριακό (αυτό είναι ολοφάνερο και θα δοκιμαστεί ξανά πολύ σκληρά εάν τα Τουρκικά σκάφη σύντομα κινηθούν στα κυπριακά νερά) αλλά και υπόλοιπα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Γιατί εμείς δεν θεωρούμε στρατηγική την αναγνώριση των αλυτρωτισμών γειτονικών κρατιδίων κατόπιν προτροπής των ΗΠΑ επειδή αυτό εξυπηρετεί βραχυχρόνιους τακτικούς σκοπούς της. Ούτε βέβαια όπως έχουμε συχνά εξηγήσει θεωρείται σοβαρό ένα κράτος όταν επί δεκαετίες η στρατηγική ανεπάρκειά του δεν επέτρεψε να εφαρμοστεί το διεθνές δίκαιο για την επικράτειά του (εδώ το δίκαιο της θάλασσας).
  Έτσι, ενώ μια αντίληψη των πραγμάτων είναι ότι πρόεδρος της Τουρκίας για τους Αμερικανούς είναι αναλώσιμος, επειδή Ερντογάν σχοινοβατεί επικίνδυνα –κάτι βέβαια που είναι αλήθεια–, μια γεωπολιτική αναβάθμιση της Τουρκίας με το να τεθεί η Κύπρος σε συνδυασμό με το Ελληνικό αποτρεπτικό έλλειμμα, θα μπορούσε να οδηγήσει σε αποφάσεις οι οποίες θα είναι πολύ δυσμενείς για την Ελληνική πλευρά.
Τα πράγματα θα μπορούσαν να εξελιχθούν με πολύ δυσμενή τρόπο εάν η Ελληνική πλευρά κοιμάται τον ύπνο τον αξύπνητο. Μια γεωπολιτική αναβάθμισή του Ερντογάν, για παράδειγμα, θα μπορούσε να τον οδηγήσει σε λιγότερα ρίσκα, σε υποβάθμιση των σχέσεων με την Ρωσία (ως προς αυτό πόσες κυμάνσεις είχαμε τα τελευταία χρόνια;) και σε έναρξη νέου κύκλου συναλλαγών και συγκλίσεων με τις ΗΠΑ και ίσως και με το Ισραήλ.
Για να συμπληρώσουμε αυτές τις σκέψεις που όπως είπαμε αντλούν από πάγιες τυπολογίες της στρατηγικής ανάλυσης και την διακρατική εμπειρία, μια τέτοια τροχιά θα μπορούσε να γίνει και με διαφορετικό τρόπο. Οι ΗΠΑ, δηλαδή, ενδεχομένως και το Ισραήλ, εάν κατορθώσουν να «εκθρονίσουν» τον Ερντογάν, να επιτύχουν μια νέα ελεγχόμενη σύγκλιση με την Τουρκία η οποία θα βρίσκεται υπό νέα ηγεσία ή και με άλλο καθεστώς. Ας πούμε ένα φιλοαμερικανικό «κεμαλοισλαμικό» με επικεφαλής γνωστούς και μη εξαιρετέους «ήπιους ισλαμιστές» του πολιτικού Ισλάμ.
Ένα πάγιο πρόβλημα των νεοελλήνων είναι οι εξόφθαλμα λανθασμένες αντιλήψεις για το κρατοκεντρικό διεθνές σύστημα, την διάγνωση των αιτιών πολέμου και ενδεικνυόμενες «θεραπείες». Παρά το ότι διεκδικούμε την Ελληνική κληρονομιά οι νεοέλληνες αγνοούμε τα Θουκυδίδεια αξιώματα και κυρίως το ανελέητο γεγονός πως στο άναρχο διεθνές σύστημα «δίκαιο έχει όποιος έχει ίση δύναμη [δηλαδή ισορροπία δυνάμεων] και πως όταν αυτό δεν ισχύει ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί και προσαρμόζεται» ή και εξοντώνεται.
Το νόημα πολλών παρεμβάσεων συμπεριλαμβανομένου και άρθρου εδώ (Πολιτική ηθική, πολιτική δίνη και μεταφυσικά δόγματα – https://slpress.gr/idees/politiki-ithiki-politiki-dini-kai-metafysika-dogmata/) για την πολιτική ηθική στο διεθνές σύστημα είναι συναφές με αυτό που εκτιμάται ως λανθασμένη νεοελληνική θεώρηση του πως κινούνται τα κράτη στην διεθνή πολιτική
Δεν κινούνται με όρους ηθικών κριτηρίων γιατί η πολιτική ηθική στην διεθνή πολιτική είναι μηδενική. Ποιος θα την ορίσει; Υπάρχει παγκόσμια κοινωνία, παγκόσμιο κοινωνικοπολιτικό σύστημα, παγκόσμια διανεμητική δικαιοσύνη και παγκόσμια εξουσία που τα επιτηρεί; Τα βιώσιμα και ορθολογιστικά κράτη κατά συνέπεια κινούνται με όρους εθνικού συμφέροντος σε ένα διεθνές σύστημα όπου το κύριο νόμισμα είναι η ισχύς.
Συναισθηματισμοί δεν υπάρχουν εξ ου και οι ευθύνες όσων στο παρελθόν παραμέλησαν την Τουρκική απειλή, επιδόθηκαν σε φιλικές σχέσεις αντί να ενισχύσουν την στρατηγική ή ακόμη υιοθέτησαν και πιο γραφικές στάσεις όπως χοροί και κουμπαριές. Οι ευθύνες είναι επίσης μεγάλες για όσους μιλούσαν περί «λαών που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν» την ίδια στιγμή που Τουρκία επί δεκαετίες ένοπλα παρεμποδίζει επί δεκαετίες την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου στο Αιγαίο.
Καταληκτικά, λοιπόν, απαιτείται εθνική στρατηγική. Το ζήτημα είναι πως η εθνική στρατηγική δεν είναι υπόθεση ενός ατόμου αλλά του κράτους το οποίο θα πρέπει να διαθέτει σωστή επιτελική θεσμική οργάνωση, θα κατορθώνει εθνική συναίνεση γύρω από τα ιεραρχημένα εθνικά συμφέροντα, θα αποτρέπει τις απειλές και θα κάνει τις σωστές συναλλαγές με τα άλλα κράτη ιδιαίτερα τις μεγάλες δυνάμεις.
«Όσοι είναι ελεύθεροι το χρωστούν στην δύναμή τους (Θουκιδίδης)» και η αδυναμία αρχίζει συνήθως από εκκένωση στο μυαλό και διαχέεται βαθύτερα όταν για παράδειγμα πολλοί κράζουν πως «στον σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο πλανήτη το κράτος δεν χρειάζεται», πως «στον σύγχρονο κόσμο ο πόλεμος τελείωσε», πως τα ΜΚΟ θα ενώσουν τον πλανήτη ή πως η φιλοπατρία είναι κάτι το μεμπτό και επιλήψιμο.

Καταληκτικά, οι αποφάσεις των τρίτων κρατών όσον αφορά τα Ελληνοτουρκικά δεν σχετίζονται με αισθητικά κριτήρια ή ακόμη και με πρόσωπα αλλά με κρατικά συμφέροντα όπως είναι, όπως εξελίσσονται και όπως συμπλέκονται εν μέσω διαρκών ανακατανομών ισχύος, της θέσης που κατέχει κάθε κράτος στις ιεραρχίες ισχύος και της ικανότητας των πολιτικών ηγεσιών να διαπραγματεύονται και να συναλλάσσονται με όρους εθνικών συμφερόντων. Νεφελοβατούσες αντιλήψεις, φλούδες ελπίδες, εθελοτυφλία, νομικισμός, άγνοια των στρατηγικών εξελίξεων και η εικόνα ενός ηττημένου και αναλώσιμου κράτους είναι θανάσιμα επικίνδυνα φαινόμενα. Επειδή οι στρατηγικές εξελίξεις είναι καταιγιστικές, όλα θα δοκιμαστούν.
Πηγή https://slpress.gr/idees/h-strathgikh-refstothta-ta-analwsima-krath-kai-oi-neoellhnes/
Π. Ήφαιστος – PIfestos

Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/
Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos
Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos
Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB
Διεθνής πολιτική 21ος  αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/
ΗΠΑ: Ιστορία, Διπλωματία, Στρατηγική https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/
Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/
Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/
Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμόςhttps://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/
Κονδυλης Παναγιώτης– https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/
Θολό βασίλειο της ΕΕ https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/
Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμόςhttps://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/
Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτηςhttps://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/
Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/
Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/
«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos

Ο Μπουτάρης, ο Εξεγερμένος Λαός και οι «Φασίστες»


ΜΠΟΥΤΑΡΗΣ-ΕΠΙΘΕΣΗ
  1. Ο Δήμαρχος της Θεσσαλονίκης, Μπουτάρης, γνωστός για τις πεντακάθαρες συστημικές απόψεις του υπέρ της Υπερεθνικής και της Σιωνιστικής Ελίτ (Υ/Ε), προπηλακίστηκε και τελικά ελαφρώς τις «άρπαξε» από τον κόσμο που ήταν εκεί συγκεντρωμένος για την ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των 350.000 Πόντιων από τους Νεότουρκους. Όμως ο ίδιος άνθρωπος είχε το θράσος να πει παλιότερα «I don’t give a shit» (δηλαδή χέστηκα) για τους Έλληνες και Πόντιους που σφαχτήκανε, προκειμένου να τονίσει ότι ανεξάρτητα από αυτό το γεγονός, ο Κεμάλ Ατατούρκ ήταν ένας σπουδαίος ηγέτης θεμελιωτής της σύγχρονης Τουρκίας. Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν που εκπροσωπεί το λαό της Θεσσαλονίκης προσέβαλε βάναυσα τον ίδιο τον λαό και τη Μέρα Μνήμης του Ποντιακού Ελληνισμού. Έτσι, ήταν απόλυτα δικαιολογημένη η λαϊκή αγανάκτηση απέναντι σε αυτό που συμβολίζει ο κάθε Μπουτάρης, η οποία λαϊκή αγανάκτηση όταν το ποτήρι ξεχειλίζει αναπόφευκτα δεν θα να είναι με το «γάντι». Και φυσικά δεν έχει σημασία αν κάποιοι από τους ίδιους τους αυτουργούς δεν είχαν λευκό ποινικό μητρώο, όταν η αποδοκιμασία στον κόσμο που παρακολουθούσε τη σκηνή ήταν φαίνεται γενική. Και ο Γιάννης Αγιάννης δεν είχε λευκό ποινικό μητρώο, εκτός αν μόνο οι καλοβολεμένοι αστοί μπορούν να «επαναστατούν» και να φέρνουν στην εξουσία εγκληματικές κυβερνήσεις: από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ!
  2. Απέναντι λοιπόν στην λαϊκή αντίδραση που δεν ήταν βέβαια προσχεδιασμένη, αφού επί ώρα ο κόσμος του φώναζε «φύγε» (όπως φαίνεται πεντακάθαρα σε αυτό το βίντεο), αλλά ο Μπουτάρης συνέχισε την προκλητική παρουσία του (για να πει τι;), μόλις μαθεύτηκε το γεγονός αυτό σύσσωμο το «συνταγματικό τόξο», δηλ. όλες οι πτέρυγες της βουλής, «καταδίκασαν» (όπως πάντα) την βία. Καταδίκασαν τη βία, ποιοι; Αυτοί που ασκούν από το 2010 την πιο συντριπτική, πραγματικά φασιστική βία του εξανδραποδισμού ενός ολόκληρου λαού, με την Οικονομική, Πολιτική αλλά και αστυνομική Κατοχή που επιβάλλουν στον Ελληνικό λαό σαν τα απόλυτα φερέφωνα-ανδρείκελα της ΕΕ και της Υ/Ε. «Κυβέρνηση» και «αντιπολίτευση» (ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κλπ.) μέσα από την αλλαγή σκυτάλης στην εξουσία, είτε απλώς νομιμοποιώντας με την συμμετοχή τους (ΚΚΕ) την Κατοχική βουλή του Προτεκτοράτου που ονομάζεται Ελλάδα σήμερα.
  3. Όλοι αυτοί λοιπόν «κουνάνε το δάχτυλο» στα λαϊκά στρώματα, όταν και όποτε αντιδρούν (αφού μέχρι τώρα η αντίδρασή τους δεν είναι αυτή που θα έπρεπε), μπροστά στην σύγχρονη αργή γενοκτονία του Ελληνικού λαού. Όμως μπροστά σε αυτήν την καταστροφή, άτομα σαν τον Μπουτάρη (ή τον ανεκδιήγητο Ζουράρι πριν από αυτόν) είναι συνένοχοι όχι μόνο στην Οικονομική καταστροφή, αλλά και στην αντίστοιχη εθνική και πολιτιστική ισοπέδωση που συντελεί η Παγκοσμιοποίηση, με φερέφωνα ψευτοδιεθνιστές σαν τον Μπουτάρη. Ο κύριος αυτός φόρεσε το ιουδαϊκό άστρο τη μέρα που ορκιζόταν δήμαρχος για να τιμήσει τους Εβραίους και τη δική τους γενοκτονία (που δεν ήταν βέβαια η μοναδική, όπως την παρουσιάζει η «Βιομηχανία του Ολοκαυτώματος»), αλλά τη γενοκτονία των συμπατριωτών του την τίμησε με …σκατά. Και, βέβαια, αν ήταν πραγματικός διεθνιστής ας έβγαινε στην εκδήλωση με την Παλαιστινιακή σημαία και ας κατήγγειλε το νέο έγκλημα των Σιωνιστών με τη δολοφονία δεκάδων άοπλων Παλαιστινίων, για την οποία δεν είπε βέβαια κουβέντα!
  4. Σε αυτόν τον φασισμό του συστήματος που υλοποιείται με την αργή γενοκτονία του Ελληνικού λαού μέσω της Ευρωκατοχής, (που αύριο θα μας φορτώσει και όλους τους μετανάστες στην Ευρώπη, τώρα που ξύπνησε ο Ιταλικός λαός και βγάζει κυβέρνηση για Εθνική και Οικονομική κυριαρχία) έρχονται οι τρισάθλιοι «αριστεροί» απατεώνες του  ΣΥΡΙΖΑ, να ονομάζουν σαν «ακροδεξιά» και «φασιστική» κάθε λαϊκή οργή και αντίδραση. Όμως επίσης εξοργίζει η άθλια στάση του ΚΚΕ και άλλων εξοκοινοβουλευτικών «αριστερών» να επιμένουν να συγκαλύπτουν όλο το σύστημα, «καταδικάζοντας» τον δήθεν «επερχόμενο φασισμό», που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν οι λαϊκές αντιδράσεις απέναντι κυρίως στα εθνικά θέματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο «σταρ» των μίντια Μπογιόπουλος, ο οποίος «μετά βδελυγμίας» καταδίκασε την «απάνθρωπη και φασιστική επιθεση» κατά του δημάρχου. Όμως, ο ίδιος, όταν πριν λίγες μέρες τα ΜΑΤ έστειλαν στο νοσοκομείο σοβαρά τραυματισμένους τους δικούς του συναγωνιστές που πήγαν να γκρεμίσουν το άγαλμα του Τρούμαν, μετά τη νέα εγκληματική εισβολή της Υ/Ε στη Συρία, ο κ. Μπογιόπουλος δεν μίλησε για φασιστική επίθεση από τον στρατό της σύγχρονης «αριστερής» Ευρω-Νατοϊκής Κατοχής στην Ελλάδα, αλλά προφανώς για «κυβερνητικό αυταρχισμό στην υπηρεσία των Ιμπεριαλιστών». Ξέρουν τα αφεντικά σε ποιους δίνουν ραδιοφωνικές εκπομπές…
  5. Και αυτή η σπασμωδική λαϊκή βία, στοιχειωδώς αμυντική απέναντι σε όλη την συντριπτική συστημική βία της Υ/Ε και των ντόπιων τοποτηρητών της, δεν είναι  βέβαια επαναστατική με τα επαναστατικά δικαστήρια κλπ., αφού δυστυχώς δεν έχουμε ακόμη προ-επαναστατικές περιόδους αλλά αυθόρμητη (και επομένως μη ελεγχόμενη) λαϊκή αντιβία στη συστημική βία, γιατί στρέφεται ενάντια στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) και τα όργανά της και δεν έχει σχέση με τη δήθεν αντιφασιστική βία των πληρωμένων από το σύστημα (Σόρος κλπ.) αντίφα. Η αυθόρμητη λαϊκή αντιβία μπορεί φυσικά να παρεκτραπεί όταν έχει ξεχειλίσει το ποτήρι, όπως μπορεί να έγινε στην προκείμενη περίπτωση, αλλά δεν γίνονται ποτέ εξεγέρσεις με γαλατική ευγένεια. Αυτό σήμαινε πάντα ιστορικά η αυθόρμητη λαϊκή αντιβία στη συστημική βία. Επομένως, ο μπαμπούλας του φασισμού που επικαλείται η «αριστερά», η οποία συμπλέει με τη ΝΔΤ και χαρακτηρίζει «φασιστικά» όλα τα κινήματα για την κυριαρχία, από το Brexit, μέχρι του Γάλλους, τους Αυστριακούς και τώρα τους Ιταλούς, είναι μία άθλια εξαπάτηση μιας ξοφλημένης «αριστεράς» που σήμερα καταρρέει σε όλη την  Ευρώπη. Και αυτό είτε γιατί σκόπιμα παραποιούν είτε γιατί δεν έχουν καταλάβει ότι ζούμε στην εποχή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που αποτελεί ένα νέο συστημικό φαινόμενο. Έτσι, η λαϊκή αντίδραση στη ΝΔΤ  που εκφράζεται από τα θύματα της Παγκοσμιοποίησης σήμερα μέσω των Κινημάτων για Εθνική και Οικονομική Κυριαρχία (όπως τα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα) δεν έχει καμία σχέση με τον ιστορικό φασισμό τον οποίο σήμερα αντιπροσωπεύει επάξια η Υ/Ε, με την οποία συμπλέουν οι άθλιοι «αριστεροί» ενάντια στους λαούς!
  6. Ξεκάθαρα, λοιπόν, καλούμε τον Ελληνικό λαό να πετάξει στον σκουπιδοτενεκέ μια «αριστερά», στην καλύτερη περίπτωση, εκτός τόπου και χρόνου και, στην χειρότερη, που διχάζει τα λαϊκά στρώματα σε «ακροδεξιούς», «φασίστες’, «ρατσιστές» από τη μία και «δημοκράτες» (της εγκληματικής ΝΔΤ) από την άλλη, παίζοντας απόλυτα το παιχνίδι της Υ/Ε που επιβάλλει το σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Αντιθέτως, δίνεται σήμερα η ιστορική ευκαιρία στον ελληνικό λαό, πριν να συντελεστεί η απόλυτη προτεκταριοποίηση της χώρας, να ξεπεράσει τις παλιές ταμπέλες «δεξιός», «αριστερός» και να προχωρήσει στην αυτο-οργάνωσή του, ακολουθώντας και ξεπερνώντας τα ευρωπαϊκά Κινήματα που έχουν στόχο την ανάκτηση της Εθνικής και Οικονομικής, αλλά και πολιτιστικής Κυριαρχίας των χωρών τους. Και φυσικά σε ένα τέτοιο Μέτωπο δεν έχουν θέση θαυμαστές των Γερμανοτσολιάδων. Με απλά λόγια, αν ο πολίτης που αντιδρά στο ξεπούλημα του ονόματος της Μακεδονίας  ενωθεί με τον πολίτη που αντιδρά ενάντια στην πλήρη ΝΑΤΟ-ποίηση της πατρίδας μας (νέες αμερικανικές βάσεις παντού) και εάν ο πολίτης που αντιδρά στην παράνομη μετανάστευση (τσουνάμι μεταναστών) ενωθεί με αυτόν που αντιδρά στην οικονομική κατοχή και την εξαθλίωση που επιβάλει η ΕΕ, τότε μπορεί να δημιουργηθεί ένα ανίκητο λαϊκό κίνημα που θα πάρει σβάρνα την Υ/Ε,  τους ντόπιους δωσίλογους και τα δεκανίκια τους («αριστερά» και «δεξιά») που είναι η κοινή αιτία για όλα τα παραπάνω προβλήματα και δεινά του ελληνικού λαού.
ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 21/05/2018

Παραπομπές:
  • Ανακοινώσεις  ΜΕΚΕΑ:
  1. Το Σιωνιστικό έγκλημα στην Παλαιστίνη και το επαπειλούμενο ακόμη μεγαλύτερο έγκλημα στο Ιράν, (15/05/2018)
  2. Η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει παρανάλωμα του πυρός με τις πληθυνόμενες αμερικανικές βάσεις που την μετατρέπουν σε ακίνητο αεροπλανοφόρο των εγκληματιών του ΝΑΤΟ, (24/04/2018)
  3. Να μην τολμήσουν οι δωσίλογοι να αγνοήσουν τη Λαϊκή Βούληση για το Μακεδονικό, (22/01/2018)
  4. Avaaz : Online ακτιβισμός στο πλευρό της Υπερεθνικής Ελίτ και οι σχέσεις με τον George Soros, (07/05/2018)
  • Αρθρογραφία Τάκη Φωτόπουλου:
  1. Η Υπερεθνική Ελίτ ως «συνωμοσιολογία» ,(19/20/2014)
  2. Οι μύθοι για τη Νέα Διεθνή Τάξη , (21/12/2014)
  • Βιβλία Τάκη Φωτόπουλου:
  1. Το Χρονικό της Καταστροφής, 2010-2015 , εκδόσεις Γόρδιος, (2015)
  2. Η Ελλάδα ως Προτεκτοράτο της Υπερεθνικής Ελίτ, εκδόσεις Γόρδιος, (2010)
  3. Εξαρτημένη Ανάπτυξη: Η Ελληνική Περίπτωση, εκδόσεις Κουκκίδα, (2017)

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2018

Είναι τελικά φυσιολογική η ομοφυλοφιλία; Μια επιστημονική άποψη

Κ. Προκοπάκη  Ψυχίατρος παιδιών-εφήβων

Σκοπός του παρόντος φυλλαδίου είναι η έγκυρη και σύγχρονη  ενημέρωση πάνω στις ιατρικά δεδομένα  που αφορούν στην ομοφυλοφιλία. H "ιατρικοποίηση" της ομοφυλοφιλίας πριν τα μέσα του 20ού αιώνα αντιπροσώπευε μία προσπάθεια απομάκρυνσης του στίγματος της ανηθικότητας, και επανένταξης των ομοφυλοφίλων στην κοινωνία, μέσω θεραπείας. Από την δεκαετία του 1980, η ομοφυλοφιλία σταδιακά "αποϊατρικοποιήθηκε", καθώς ο χαρακτηρισμός της ως νόσου θεωρήθηκε από τα ομοφυλοφιλικά κινήματα ως νέο στίγμα. 


Η διεθνής σύγχρονη προσπάθεια νομιμοποίησης της ομοφυλοφιλίας ως φυσιολογικής πρακτικής δεν βασίζεται σε επιστημονικά ιατρικά δεδομένα, αλλά σε «φιλοσοφικά-κοινωνικά» δεδομένα και ισχυρές πολιτικές πιέσεις.

Τα αποτελέσματα της θεώρησης της ομοφυλοφιλίας ως φυσιολογικής και ισότιμης συμπεριφοράς και η νομοθέτηση πρακτικών όπως ο «γάμος» μεταξύ ομοφυλοφίλων και η δυνατότητα υιοθέτησης παιδιών  μπορεί να έχουν σοβαρές συνέπειες στην δομή της κοινωνίας και στις ανθρώπινες σχέσεις.

 ΦΥΛΟ 

Το φύλο του κάθε ατόμου καθορίζεται από τα χρωματοσώματα του φύλου (Χ και Υ), που είναι δύο από τα 46 χρωματοσώματα του ανθρωπίνου γενετικού υλικού. Ο τύπος 46ΧΥ καθορίζει το αρσενικό φύλο και ο τύπος 46ΧΧ το θηλυκό. Σε φυσιολογικές καταστάσεις, η μορφή και η λειτουργία των γεννητικών οργάνων και αδένων (πρωτογενή χαρακτηριστικά του φύλου) είναι αντίστοιχα με το φύλο που καθορίζεται από τα χρωματοσώματα. Τα δευτερογενή χαρακτηριστικά του φύλου (στήθος, κατανομή τριχοφυίας κλπ) εμφανίζονται στην εφηβεία και είναι αποτέλεσμα της δράσης των ορμονών των ώριμων γεννητικών αδένων. H λειτουργία των γεννητικών αδένων και στα δύο φύλα ρυθμίζεται από τις γεννητικές ορμόνες της υπόφυσης (γοναδοτροπίνες) , που ρυθμίζονται και αυτές από ανώτερα εγκεφαλικά κέντρα και τον υποθάλαμο. Τα δύο φύλλα διαφέρουν στον τρόπο έκκρισης των γοναδοτροπινών: στους άνδρες εκκρίνονται με συνεχή και σταθερό τρόπο, ενώ στις γυναίκες με κυκλικό τρόπο, που οδηγεί στην εμφάνιση του γυναικείου αναπαραγωγικού κύκλου.(1)
Ο χρόνος έναρξης των αλλαγών της εφηβείας και ο ρυθμός με τον οποίο αυτές πραγματοποιούνται, διαφέρει μεταξύ των ατόμων και επηρεάζεται από παράγοντες όπως την κληρονομικότητα, την διατροφή, ή τον τόπο διαμονής . Οι σωματικές αλλαγές συνήθως ξεκινούν μετά την ηλικία των 10 ετών και η σωματική ανάπτυξη ολοκληρώνεται περίπου στην ηλικία των 17-18 ετών.  Οι ψυχικές και νοητικές αλλαγές αρχίζουν λίγο αργότερα. Την ίδια περίοδο αρχίζει σταδιακά να αναπτύσσεται το ενδιαφέρον για ρομαντικές και ερωτικές σχέσεις με το άλλο φύλο.
Όπως σε κάθε άλλο σύστημα του οργανισμού, έτσι και στο γεννητικό-αναπαραγωγικό σύστημα μπορεί να υπάρξουν παθολογικές καταστάσεις και δυσλειτουργίες, που επηρεάζουν τα πρωτογενή και δευτερογενή χαρακτηριστικά του φύλου και την αναπαραγωγική ικανότητα. Από την ιατρική έρευνα δεν έχει προκύψει καμία σύνδεση μεταξύ τέτοιων παθολογικών καταστάσεων και της ανάπτυξης ομοφυλοφιλίας. (2,3)
ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΦΥΛΟΥ
Τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά και οι συμπεριφορές που σχετίζονται με το φύλο, περιγράφονται σαν τρείς  ξεχωριστές κατηγορίες , αν και  στην πραγματικότητα δεν είναι ανεξάρτητες, αλλά άμεσα αλληλεπιδρούν και επηρεάζει η μία την άλλη. Οι όροι που χρησιμοποιούνται για τις  κατηγορίες αυτές είναι: ταυτότητα φύλου, ρόλος του φύλου και σεξουαλικός προσανατολισμός.
Ταυτότητα φύλου: Ο όρος ταυτότητα φύλου αναφέρεται στην αναγνώριση του εαυτού  σαν άντρα ή γυναίκα. Εγκαθίσταται νωρίς κατά την παιδική ηλικία (2Ο -3Οχρόνο της ζωής), οπότε το παιδί αποκτά την ικανότητα να διακρίνει σαφώς τους άντρες από τις γυναίκες, να αντιλαμβάνεται σωστά το δικό του φύλο και να αναγνωρίζει ότι όταν μεγαλώσει το αγόρι θα γίνει άντρας και το κορίτσι γυναίκα.
Η ταυτότητα φύλου δεν επηρεάζεται από την παρουσία ορμονών πριν ή μετά την γέννηση. Επί πλέον φαίνεται ότι δεν καθορίζεται από το βιολογικό φύλο του ατόμου, αλλά εξαρτάται σημαντικά από διαδικασίες μάθησης και εκπαίδευσης.(2,3,4) 
Η σημασία της ανατροφής σαν αγόρι ή σαν κορίτσι στην διαμόρφωση της ταυτότητας φύλου είναι φανερή σε ορισμένες παθολογικές καταστάσεις ερμαφροδιτισμού (παράλληλη παρουσία και θηλυκών και αρσενικών γεννητικών αδένων και οργάνων) ή ψευδοερμαφροδιτισμού (παράλληλη παρουσία θυληκών και αρσενικών γεννητικών οργάνων με φυσιολογικούς όμως γεννητικούς αδένες), όπου το παιδί αναπτύσσει θηλυκότητα ή αρρενωπότητα, ανάλογα με τον τρόπο που οι γονείς το μεγαλώνουν.
Ρόλος φύλου: Αναφέρεται στις διαφορετικές  συμπεριφορές και χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, που έχουν οι άνδρες και οι γυναίκες και που είναι κοινωνικά αποδεκτές ως θηλυκότητα ή ανδρισμός.
Σεξουαλικός προσανατολισμός: Καθορίζεται από την σεξουαλική απάντηση του ατόμου σε διάφορα  ερεθίσματα, και κυρίως από το φύλλο που προκαλεί σωματική ερωτική έλξη.
 ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΦΥΛΟΥ
Η διαταραχή ταυτότητας φύλου ξεκινά νωρίς στην παιδική ηλικία (2-4 έτη) και χαρακτηρίζεται από δυσφορία του παιδιού ως προς το βιολογικό του φύλο, επιθυμία να ανήκει στο αντίθετο φύλο και συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν το αντίθετο φύλο, όπως: σταθερή προτίμηση για παιγνίδια του αντίθετου φίλου, για ρούχα, τρόπο συμπεριφοράς και ομιλίας του αντίθετου φύλου, για φιλίες με συνομηλίκους του αντίθετου φύλου, και αποστροφή για το φύλο που ανήκει και την ανατομία του. Τα συμπτώματα πρέπει να είναι αρκετά σοβαρά, και να επηρεάζουν αρνητικά την λειτουργικότητα του παιδιού. (5,6)
Δεν είναι γνωστή η συχνότητα της διαταραχής, καθώς δεν έχει μελετηθεί με επιδημιολογικές μεθόδους. Φαίνεται πάντως ότι είναι αρκετά σπάνια. Δεν υπάρχουν εργαστηριακές εξετάσεις-βιολογικοί δείκτες για την διάγνωση της διαταραχής ταυτότητας φύλου.  Υπάρχουν ερωτηματολόγια που εκτιμούν την συμπεριφορά φύλου στα παιδιά, αλλά δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την κλινική εξέταση  από ειδικό.
Όπως αναφέραμε προηγουμένως, η διαταραχή ταυτότητας του φύλου δεν σχετίζεται με ορμονικούς παράγοντες.(2,3,4) Οι ορμόνες μπορεί να επηρεάσουν την ποιότητα του παιγνιδιού του παιδιού (πχ  πιο ‘επιθετικό’ παιγνίδι στα κορίτσια ή πιο ‘μαζεμένο’ στα αγόρια), χωρίς αυτό να επηρεάζει το αίσθημα ‘θηλυκότητας’ ή αρρενωπότητας’ σύμφωνα με το φύλο. Ο πιο σημαντικός παράγοντας στην εμφάνιση συμπεριφορών αντίθετου φύλου  είναι η ενθάρρυνσή τους από το περιβάλλον.
Σε ορισμένες περιπτώσεις προβλήματα σχετικά με την ταυτότητα φύλου παρατηρούνται σε παιδιά με Διάχυτες Αναπτυξιακές  Διαταραχές (αυτιστικού τύπου διαταραχές).
Η διαταραχή ταυτότητας φύλου κατά την παιδική ηλικία μπορεί να αντιμετωπιστεί θεραπευτικά (5,6) με καλά αποτελέσματα. Σε ορισμένες περιπτώσεις υποχωρεί μόνη της. Εφ’ όσον επιμείνει στην εφηβεία, τα αποτελέσματα είναι πολύ φτωχότερα και  συνήθως εμφανίζεται ομοφυλοφιλική συμπεριφορά ή και επιθυμία αλλαγής του σώματος με χρήση ορμονών  ή χειρουργικών επεμβάσεων αλλαγής φύλου. Η ορθότητα τέτοιου τύπου επεμβάσεων είναι θέμα συζήτησης καθώς, αφ’ ενός το άτομο που την επιλέγει θα πρέπει να είναι ψυχικά υγιές (και αυτό δεν είναι συχνό σε εφήβους με διαταραχή ταυτότητας φύλου), αφ’ ετέρου τα αποτελέσματα χειρουργικής αλλαγής φύλου είναι μη αναστρέψιμα. (6)
Από την πλευρά τους, οι υποστηρικτές της ομοφυλοφιλίας θεωρούν ότι δεν θα πρέπει να προτείνεται θεραπεία της διαταραχής ταυτότητας φύλου διότι ‘η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί αρνητική κατάληξη’, αναφέρουν επίσης χωρίς καμία τεκμηρίωση  ότι η θεραπεία ‘είναι βλαβερή σε ομοφυλόφιλα παιδιά’  και τέλος, καταγγέλλουν (χωρίς αυτό να επιβεβαιώνεται από καμία πηγή), ότι έφηβοι  υποχρεώθηκαν να κάνουν θεραπεία παρά την θέλησή τους.  (6) 
ΟΜΟΦΥΛΟΦΥΛΙΑ
 Με τον όρο Ομοφυλοφιλία αναφερόμαστε  στην ερωτική έλξη και πρακτικές, που απευθύνονται συνειδητά και αποκλειστικά σε άτομα του ίδιου φύλου. Ομοφυλοφιλική συμπεριφορά μπορεί να υπάρχει παράλληλα με ερωτική έλξη και πρακτικές προς το αντίθετο φύλλο, ή  οι δύο μορφές ερωτικής συμπεριφοράς να εναλλάσσονται κατά την διάρκεια της ζωής του ατόμου (αμφισεξουαλική συμπεριφορά).
Ο όρος ομοφυλοφιλία επινοήθηκε από τον Ούγγρο ιατρό Benkert ( υπό το ψευδώνυμο Kerteny) και αντικατέστησε  τους μέχρι τότε χαρακτηρισμούς που ευθέως παρέπεμπαν στην  σεξουαλική ασυδοσία, ασέλγεια, ακολασία, λαγνεία, αισχρότητα, ανωμαλία, διαστροφή. Στην ελληνική γλώσσα από την αρχαιότητα έως πρόσφατα χρησιμοποιούντο οι ορισμοί κίναιδος και αρσενοκοίτης. (7) 
Η ομοφυλοφιλία  συμπεριλήφθηκε ως ψυχιατρική διαταραχή  (κοινωνιοπαθητική διαταραχή προσωπικότητας) στην πρώτη έκδοση του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου των Ψυχιατρικών Διαταραχών (DSM-I) της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, το 1952. Στην δεύτερη έκδοση (DSM-II)  το 1968, η ομοφυλοφιλία  συμπεριλήφθηκε στις σεξουαλικές αποκλίσεις (που δεν είναι δυνατόν να υποκαταστήσουν την φυσιολογική συμπεριφορά). 
Το 1973 , μετά από μεγάλες πιέσεις από το κίνημα των ομοφυλοφίλων, αποφασίστηκε με ψηφοφορία στην Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία και 58% πλειοψηφία (περίπου 10.000 ψήφοι) να μην θεωρείται πλέον η ομοφυλοφιλία  ψυχιατρική διαταραχή. Έτσι, η τρίτη έκδοση του Διαγνωστικού και Στατιστικού εγχειριδίου των Ψυχιατρικών Διαταραχών (DSM-III) το 1980 περιελάμβανε μόνο τον όρο «εγω-δυστονική» ομοφυλοφιλία, στην γενική κατηγορία των ‘ψυχοσεξουαλικών διαταραχών΄’, εννοώντας ότι εφ’ όσον το άτομο δεν ενοχλείται από την ομοφυλοφιλία του, δεν συνιστά αυτή ψυχιατρική διαταραχή. 
Στην επόμενη αναθεωρημένη έκδοση (DSM-III-R) τo 1987 και ο όρος «εγω-δυστονική ομοφυλοφιλία» παύει να υφίσταται. Γίνεται μόνο μία αναφορά σε «σημαντική και επίμονη δυσφορία ως προς τον σεξουαλικό προσανατολισμό». 
To 1992 η κατηγορία  «ομοφυλοφιλία» αφαιρείται και από την Διεθνή Ταξινόμηση των Ασθενειών (ICD-10) ,του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (WHO) (8). Το 1997 η Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία υποστήριξε το δικαίωμα των ομόφυλων γάμων (που όμως δεν έχουν νομοθετηθεί μέχρι σήμερα). 
Το 1998 και το 2000, η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία, μετά από πρόταση των ομοφυλοφίλων και αμφισεξουαλικών ψυχιάτρων της εταιρείας, δημοσίευσε την αντίθεσή της σε θεραπείες που έχουν στόχο να αλλάξουν τις σεξουαλικές προτιμήσεις των ομοφυλοφίλων, αποδεχόμενη όμως ότι σε ορισμένες περιπτώσεις  αυτό είναι απαραίτητο. (9) Ορισμένοι ψυχίατροι φθάνουν στο σημείο ν’ αρνούνται την θεραπεία  ακόμη και όταν τους ζητείται (10). Αντίθετα, μεγάλη μερίδα ψυχιάτρων θεωρεί την άρνηση  αυτή ανήθικη και αντιδεοντολογική(8).
Πρόσφατη έκδοση (10)  του γνωστού βιβλίου Ψυχιατρικής των Kaplan &Sadock, αφιερώνει διπλάσιο χώρο από προηγούμενες εκδόσεις  στην ομοφυλοφιλία (παρά το ότι δεν κατατάσσεται πλέον στις ψυχιατρικές διαταραχές), αναπτύσσοντας την άποψη περί ‘φυσιολογικότητας’ της ομοφυλοφιλίας . 
Χαρακτηριστικά αναφέρει: «οι περισσότερες θεωρίες κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα αντιμετώπισαν την ομοφυλοφιλία σαν μία μορφή ψυχοπαθολογίας, ή ένα σταμάτημα της ανάπτυξης. Κατά το δεύτερο μισό,θεωρίες έξω από την Ιατρική και την Ψυχιατρική,  διαμόρφωσαν την ‘μοντέρνα’ άποψη περί της ομοφυλοφιλίας, ως φυσιολογικής παραλλαγής της σεξουαλικότητας». Η άποψη αυτή βασίστηκε σε ‘φιλοσοφικά, κοινωνιολογικά και πολιτικά δεδομένα ’.Υποστηρίχτηκε από τα κινήματα για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων  μέσα σε ένα κλίμα έντονης συναισθηματικής φόρτισης
Οι πολιτικές και ηθικές διαμάχες γύρω από το θέμα αυτό έφθασαν σε άκρα, εμποδίζοντας και συσκοτίζοντας κάθε προσπάθεια αντικειμενικής επιστημονικής διερεύνησης. Από την μία πλευρά, οι ομοφυλόφιλοι συχνά αντιμετωπίστηκαν σαν πολίτες  δεύτερης κατηγορίας, που άξιζαν το μίσος, την απομόνωση και την περιφρόνηση. Από την άλλη πλευρά, οι υποστηρικτές της ομοφυλοφιλίας θεωρούν τους εαυτούς τους σύγχρονους διαφωτιστές και αποκλειστικούς εκπροσώπους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και χαρακτηρίζουν κάθε ένα με διαφορετική άποψη ως καταπιεστή, καταπατητή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οπισθοδρομικό,  ‘ομοφοβικό’.  
Στο βιβλίο που προαναφέραμε συνιστάται στους γιατρούς να μην δείχνουν με κανένα τρόπο ότι θεωρούν φυσιολογικές τις σχέσεις μόνο μεταξύ ανδρών-γυναικών, να επιβεβαιώνουν τις σεξουαλικές προτιμήσεις των ασθενών τους, καθώς επίσης, να έχουν στην αίθουσα αναμονής περιοδικά φιλικά προς την ομοφυλοφιλία!
Ακόμα χειρότερα, στο ίδιο βιβλίο προτείνεται η χορήγηση φαρμάκων που βοηθούν την στύση σε ομοφυλοφίλους που πάσχουν από AIDS, «επειδή παρουσιάζουν μείωση στην σεξουαλική λειτουργία καθώς η νόσος εξελίσσεται»! Είναι όμως γνωστό ότι ιδίως σε τελικά (όπως και σε αρχικά) στάδια η νόσος είναι εξαιρετικά μεταδοτική, και πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι η χορήγηση τέτοιων φαρμάκων (με συνέπεια σεξουαλική δραστηριότητα) συνδέεται με αυξημένη μετάδοση της νόσου (11,12). Είναι απαράδεκτο και αντιδεοντολογικό να σύρεται η ιατρική επιστήμη  πίσω από  άλλες σκοπιμότητες και αντί να ωφελεί, να βλάπτει.
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ
 Η αιτία της ομοφυλοφιλίας δεν είναι σαφής . Κατά καιρούς διατυπώνονται διάφορες θεωρίες ως προς την αιτιολογία, που συχνά καταρρίπτονται λίγα χρόνια αργότερα. Σύγχρονες έρευνες αφορούν στην επίδραση βλαπτικών παραγόντων κατά την κύηση, γενετικούς μηχανισμούς, μελέτες της ανατομίας και φυσιολογίας του εγκεφάλου, μελέτες σε θηλαστικά ζώα και στους μηχανισμούς εκμάθησης της συμπεριφοράς. Τα αποτελέσματα είναι αντικρουόμενα ή τα ευρήματα μίας μελέτης δεν έχουν επιβεβαιωθεί από επόμενες μελέτες.
 Η διαταραχή ταυτότητας φύλου κατά την παιδική-εφηβική ηλικία συνήθως καταλήγει στην ομοφυλοφιλία, δεν παρουσιάζουν όμως όλοι οι ομοφυλόφιλοι αυτή την  διαταραχή. Η υιοθέτηση και παρουσίαση από τους γονείς και άλλους ενηλίκους σαφών μηνυμάτων και προτύπων ως προς τους διαφορετικούς ρόλους των δύο φύλων, ενισχύει τον ετερόφυλο προσανατολισμό.
Όσον αφορά στις βιολογικές αιτίες ανάπτυξης ομοφυλοφιλίας, έχουν διατυπωθεί τρείς υποθετικές θεωρίες: 
1) H ύπαρξη ενός βιολογικού παράγοντα, που προκαλεί ερωτική έλξη προς το ίδιο φύλο 
2) Η ύπαρξη ενός βιολογικού παράγοντα που επηρεάζει την ιδιοσυγκρασία του ατόμου ώστε να παρουσιάζει συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν κυρίως το άλλο φύλο. Αυτό μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα την στροφή του ατόμου σε ομοφυλοφυλικές σχέσεις, λόγω πίεσης από το περιβάλλον 
3) Η ύπαρξη μιάς βιολογικά καθορισμένης χρονικής περιόδου κατά την ανάπτυξη του παιδιού, όπου οι εξωτερικές εμπειρίες παίζουν καθοριστικό ρόλο στον σεξουαλικό προσανατολισμό. Ορισμένοι παρουσιάζουν αστήρικτα την ομοφυλοφιλία σαν μία φυσιολογική παραλλαγή του σεξουαλικού ενστίκτου, κάτι εξ’ ίσου  απλό με την  αριστεροχειρία, (η θεωρία της αυξημένης συχνότητας αριστεροχειρίας δεν επιβεβαιώνεται από τις έρευνες)(10,36).
Γεγονός είναι ότι μέχρι στιγμής δεν έχει εντοπιστεί κάποιος βιολογικός παράγοντας (ορμονικός, ανατομικός, χημικός, γεννητικός) που να προκαλεί άμεσα ή έμμεσα την ομοφυλοφιλία. (3,13)
Η ερωτική έλξη προς το ίδιον φύλο συνήθως ξεκινά ανεξάρτητα από την θέληση του ατόμου. Οι ομοφυλόφιλες προτιμήσεις συνειδητοποιούνται σταδιακά κατά την εφηβεία και προκαλούν αναστάτωση στο άτομο, που προσπαθεί να αποφύγει την έκθεση και την κοινωνική απόρριψη, ή και να στραφεί προς το άλλο φύλο. 
Η ομοφυλοφιλία παγιώνεται ως σταθερή επιλογή συνήθως μετά το τέλος της εφηβείας. ‘Ομοφυλοφυλικοί’ πειραματισμοί κατά την εφηβεία μπορεί να συμβούν σαν αποτέλεσμα μίμησης, ή συμμετοχής στην κουλτούρα της ομάδας συνομηλίκων. Πρέπει να σημειωθεί ότι ‘ομοφυλόφιλες΄ κινήσεις κατά την εφηβεία θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με  σύνεση. 
Οι νέοι δέχονται πολλά μηνύματα από τον ηδονιστικό τρόπο ύπαρξης της σύγχρονης κοινωνίας, που τους εξοικειώνει και τους προτρέπει να δοκιμάσουν τα πάντα και που παρουσιάζει την ομοφυλοφιλία σαν μια ισότιμη και φυσιολογική μορφή σεξουαλικότητας.
Οι θεωρίες της ψυχολογίας του βάθους ερμηνεύουν την ομοφυλοφιλία σαν ‘σταμάτημα’ της φυσιολογικής ανάπτυξης σ’ ένα ανώριμο στάδιο και έναν ‘συμβιβασμό’ προς τα αναπτυξιακά διλήμματα που αντιμετωπίζει το παιδί και αφορούν στην οικειότητα, στην ασφάλεια, στην ανεξαρτησία, στην έλξη για το άλλο φύλο και στην ταύτιση με τον γονέα του ίδιου φύλου. Το ‘σταμάτημα’ αυτό αποδίδεται  σε διαταραγμένες σχέσεις μέσα στην οικογένεια. Έχει πχ  ενοχοποιηθεί η στενή σχέση με μία υπερβολικά κτητική μητέρα, που δεν αφήνει το αγόρι να αναπτύξει την αρρενωπότητά του ( ή μία αντίστοιχα πολύ στενή σχέση με τον πατέρα στα κορίτσια) , ή ένας απόμακρος και απορριπτικός πατέρας. Ο S Rado και στη συνέχεια η ψυχαναλυτική σκέψη, θεώρησαν την ομοφυλία ως φοβική αποφυγή του άλλου φύλου, που θα μπορούσε να θεραπευτεί.   
Ομοφυλοφιλική συμπεριφορά μπορεί να παρατηρηθεί  σε καταστάσεις με μακροχρόνια έλλειψη του αντίθετου φύλου.
Εμμονές ως προς την ομοφυλοφιλική σεξουαλική έλξη παρατηρούνται συχνά σε εφήβους και νεαρούς ενηλίκους με Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή και δεν έχουν καμία σχέση με πραγματικές ομοφυλοφιλικές τάσεις. Εαν δεν γίνει σωστή διάγνωση μπορεί το άτομο , κουρασμένο από την συνεχή παρουσία των Εμμονών, ή υπό την παρότρυνση ‘ειδικών’ και μη, να προχωρήσει σε πράξεις που θα του δημιουργήσουν πολύ σοβαρά προβλήματα.
Τέλος μία πολύ σοβαρή παράμετρος στην διαμόρφωση της σεξουαλικής ταυτότητας, είναι η σεξουαλική κακοποίηση κατά την παιδική και εφηβική ηλικία. Σε πρόσφατη έρευνα σε άντρες για την παρουσία σεξουαλικής κακοποίησης στην παιδική ηλικία, βρέθηκε ότι οι ομοφυλόφιλοι/αμφισεξουαλικοί άνδρες είχαν στατιστικά σημαντικά υψηλότερα ποσοστά σεξουαλικής κακοποίησης σε σύγκριση με τους μη ομοφυλόφιλους (34). Στην ίδια έρευνα βρέθηκε ότι το 35% των σεξουαλικά κακοποιημένων ανδρών δεν θεωρούσαν ότι έχουν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση ! 
Οι υποστηρικτές της ομοφυλοφιλίας αντιτίθενται στους κοινωνικούς θεσμούς που  θεωρούν την ομοφυλοφιλία ως μη φυσιολογική. Αποκαλούν «ετεροσεξιστές» και φοβικούς  όσους θεωρούν φυσιολογική και δεδομένη την έλξη μεταξύ αρσενικού-θηλυκού φύλου! Επίσης αναφέρονται σε διαφορές στις ορμόνες, στην παρουσία ομοφυλοφιλικών συμπεριφορών στα ζώα και στην «διαχρονική» παρουσία ομοφυλοφιλικών συμπεριφορών στην ανθρώπινη κοινωνία, θέματα που θα εξετάσουμε αναλυτικότερα στην συνέχεια:
 «Είναι θέμα ορμονών»
Στα κατώτερα θηλαστικά η σεξουαλική συμπεριφορά εξαρτάται από ορμονικούς παράγοντες που επιδρούν πριν ή και μετά την γέννηση. Η επίδραση αυτή δεν παρατηρείται στον άνθρωπο, όπου  η διαμόρφωση του Νευρικού Συστήματος ανάλογα με το φύλο  δεν επηρεάζεται από την λήψη ορμονών κατά την κύηση και η ερωτική συμπεριφορά δεν καθορίζεται με τρόπο- ρομπότ (σαν να ανοίγει και να κλείνει ένας διακόπτης) από τις γεννητικές ορμόνες.(1,2,3,4) Εξ’ άλλου , η χορήγηση ανδρικών ή γυναικείων ορμονών μπορεί να αυξήσει ή να μειώσει την ερωτική διάθεση, δεν αλλάζει όμως την κατεύθυνση της επιθυμίας ως προς το φύλο.
«Υπάρχει και στα ζώα ομοφυλοφιλία, άρα είναι φυσικό να εμφανίζεται και στον άνθρωπο»
Σε ορισμένα είδη ζώων έχουν αναφερθεί ομοφυλοφιλικές συμπεριφορές. Δεν είναι ακόμη γνωστός ο ρόλος αυτών των συμπεριφορών στην οργάνωση της ζωής της αγέλης, αν και στην πλειοψηφία των περιπτώσεων σχετίζονται με ζητήματα  κυριαρχίας-υποταγής, σε νεαρά ή περιθωριοποιημένα ζώα, και σε περιπτώσεις οίστρου με μη διαθέσιμο άτομο του άλλου φύλου για ζευγάρωμα(8,14).  Οι επιστήμονες θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί, όταν χρησιμοποιούν παραδείγματα από τα ζώα, για να μελετήσουν το τι είναι αποδεκτό στην ανθρώπινη κοινωνία. Π.χ, κανείς δεν θα μπορούσε να θεωρήσει αποδεκτή την παιδοκτονία, επειδή παρατηρείται στο ζωικό βασίλειο.
«Υπήρχε πάντα στην ανθρώπινη κοινωνία»
Πολλές  καταστάσεις υπήρχαν από παλιά στην ανθρωπότητα, χωρίς η μακροβιότητά τους να αποτελεί  επιχείρημα για την φυσιολογικότητά τους, όπως παραδείγματος χάριν η μυωπία, ο σακχαρώδης διαβήτης,  οι αντικοινωνικές συμπεριφορές, η παιδεραστία.  Ομοφυλοφιλικές πρακτικές έχουν αναφερθεί από παλιά στην ανθρώπινη κοινωνία ,  όμως η ομοφυλοφιλία ποτέ δεν έγινε αποδεκτή ως ισότιμη και φυσιολογική πρακτική στους ενηλίκους. Ο Σωκράτης , σύμφωνα με τον Πλάτωνα, ανέφερε ότι «ο των κιναίδων βίος δεινός και αισχρός και άθλιος εστιν» (15). Oι ομοφυλόφιλοι στην Αρχαία Ελλάδα εστερούντο πολιτικών δικαιωμάτων.
Το 1980, την χρονιά που η ομοφυλία έπαψε να ταξινομείται ως ψυχιατρική διαταραχή, ο Gadpaille συνόψιζε τα μέχρι τότε επιστημονικά δεδομένα, ως εξής: «Τα στοιχεία δείχνουν σαφώς ότι, ακόμη και στην ακραία περίπτωση κοινωνιών που αποδέχονται ομοφυλοφιλική δραστηριότητα πριν την ενηλικίωση, δεν επηρεάζεται η ετερόφυλη προτίμηση κατά την ενηλικίωση. Επίσης είναι σαφές ότι η ομοφυλοφιλία δεν αναπτύσσεται φυσικά σε ανθρώπινες κοινωνίες που υιοθετούν και επιτρέπουν την έκφραση της ετερόφυλης έλξης».(14)
Η ομοφυλοφιλία σήμερα αποτελεί ένα ζήτημα που ορίζεται διαφορετικά από διαφορετικούς χώρους 
Το ομοφυλοφιλικό κίνημα έχει διαμορφώσει δικούς του ορισμούς και κατηγοριοποιήσεις μέσω των οποίων οι ομοφυλόφιλοι ορίζουν την ταυτότητά τους και τις σχέσεις τους με τους άλλους.
Από την άλλη πλευρά,  η Ορθόδοξη Χριστιανική θρησκεία έχει τους δικούς της όρους και ορισμούς για το υγιές και μη, σύμφωνα με τις σωματικές, πνευματικές και θεολογικές διαστάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης.
 Η θρησκευτική πίστη , όπως προκύπτει από έρευνες, σχετίζεται με χαμηλά ποσοστά ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς (16). Ορισμένες θρησκευτικές ομάδες (μη Ορθόδοξες) ‘αποφάσισαν’ ότι αποδέχονται την ομοφυλία, ώστε «να δώσουν την ευκαιρία σε ομοφυλοφίλους να ξεπεράσουν την σύγκρουση που υπάρχει ανάμεσα στις ερωτικές και στις πνευματικές τους ανάγκες»! Άλλοι, για τον ίδιο λόγο δημιούργησαν δικές τους εκκλησίες! (10)
ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ
 Η ομοφυλοφιλία είναι μία σπάνια κατάσταση που αφορά στο 1,3% των γυναικών και 2,7% των ανδρών% (μέσα σε ένα χρόνο), σύμφωνα με μεγάλη έρευνα στις Η.Π.Α. (Laumann E, 1994).  Σε μεγάλη έρευνα σε εφήβους έχει βρεθεί ποσοστό 1% (16).  Οι μελέτες  Kinsey στα μέσα του 20ου αιώνα, παρουσίασαν ποσοστό αμιγούς ομοφυλίας 1-4% και  υψηλό ποσοστό ατόμων με κάποια ομοφυλοφιλική εμπειρία κατά την διάρκεια της ζωής τους.
 Η επιδημιολογική έρευνα γιά την συχνότητα  ομοφυλοφιλικών συμπεριφορών στον γενικό πληθυσμό, παρουσιάζει πολλούς περιορισμούς, καθ’ όσον καταμετρά μόνον αριθμό ατόμων, χωρίς να λαμβάνονται υπ’ όψιν ούτε ποσοτικές διαφορές (μεμονωμένη εμπειρία, ή κατ’ επανάληψη), ούτε ποιοτικές ( συνθήκες υπό τις οποίες υπήρξε ερωτική επαφή με άτομα του ιδίου φύλλου). Πχ, δεν ερωτάται το κατά πόσον η ομοφυλοφιλική εμπειρία ήταν εκούσια (την επέλεξε το άτομο με την θέλησή του) ή ακούσια (βιασμός, σεξουαλική κακοποίηση). Δυστυχώς η συχνότητα της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών είναι πολύ υψηλή. Περίπου ένα στα έξι κορίτσια και ένα στα δέκα αγόρια έχει υπάρξει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης. Επομένως ερωτήσεις όπως: «είχες ποτέ ερωτική επαφή με άτομο του ίδιου φύλου», που χρησιμοποιούνται στα ερωτηματολόγια (16), αντί να ανιχνεύουν ομοφυλοφιλικές συμπεριφορές, μπορεί να ανιχνεύουν σεξουαλική κακοποίηση. Τέτοιες ερωτήσεις παραβλέπουν τα κριτήρια που έχει καθιερωθεί να χρησιμοποιούνται στην έρευνα για σεξουαλική κακοποίηση στην παιδική/εφηβική ηλικία και που περιγράφουν ηλικιακές διαφορές μεταξύ θύτη-θύματος, χρήση καταναγκασμού κλπ. (34) Το ζήτημα αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς ορισμένοι προσπαθούν να χαλαρώσουν τα κριτήρια Σεξουαλικής Κακοποίησης για τους ομοφυλόφιλους/αμφίφιλους ανηλίκους, και να παρουσιάσουν ως κοινωνικά αποδεκτές-φυσιολογικές τέτοιου είδους σχέσεις μεταξύ ανηλίκων και ενηλίκων. Είναι προφανές ότι αυτό αποτελεί προσπάθεια νομιμοποίησης της παιδοφιλίας/παιδεραστίας
Δύο βασικά σημεία όπου διαφέρουν ομοφυλόφιλα από μη ομοφυλόφιλα άτομα, είναι η ηλικία έναρξης σεξουαλικής ζωής και ο αριθμός των ερωτικών συντρόφων. Σύμφωνα με μελέτες στις Η.Π.Α. η μέση ηλικία έναρξης σεξουαλικής δραστηριότητας στους ομοφυλοφίλους είναι τα 12,5 χρόνια (!), 3 χρόνια νωρίτερα από τους  μη ομοφυλοφίλους  συνομηλίκους (6).  Ο αριθμός ερωτικών συντρόφων είναι πολύ μεγαλύτερος  σε ομοφυλόφιλους άντρες, σε σύγκριση με μη ομοφυλόφιλους άντρες, αλλά και με ομοφυλόφιλες γυναίκες. Σύμφωνα με έρευνα, το 72% ομοφυλοφίλων ανδρών ανέφεραν πάνω από 100 ερωτικούς συντρόφους, το 41% πάνω από 500 και το 27% πάνω από 1000. Το 74% ανέφερε ότι οι περισσότεροι από τους μισούς ερωτικοί σύντροφοι, τους ήταν άγνωστοι (οι συμμετέχοντες στην έρευνα ήταν άτομα που σύχναζαν σε χώρους διασκέδασης ομοφυλοφίλων). (8)

ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ
Οι ομοφυλόφιλοι άνδρες παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν  σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, όπως σύφιλη, γονόρροια, ηπατίτιδα B και C,  έρπητα γεννητικών οργάνων (17)  και AIDS, καθώς και ορισμένους τύπους καρκινωμάτων.(18,19). Οι έφηβοι 15-19 ετών παρουσιάζουν από τα υψηλότερα ποσοστά σεξουλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων, καθώς η αλλαγή των ηθών οδήγησε τους νέους σε προγαμιαίες σχέσεις και μάλιστα με πολλαπλούς συντρόφους. Eπι πλέον συχνά τους ασκείται πίεση ή και βία για σεξουαλική επαφή, πριν αποκτήσουν την ικανότητα να προστατεύουν τον εαυτό τους. (20)
Οι πρώτες περιπτώσεις  HIV/AIDS αναφέρθηκαν το 1981  σε νέους άνδρες ομοφυλοφίλους.  Η νόσος γρήγορα εξελίχθηκε σε πανδημία, που συνεχίζει να εξαπλώνεται σε παγκόσμιο επίπεδο, με πολύ υψηλά ποσοστά σε αναπτυσσόμενες χώρες και αποτελεί μία από τις κύριες αιτίες θανάτου σε νέα άτομα. Στις ανεπτυγμένες δυτικές κοινωνίες, η πλειοψηφία των νοσούντων και των φορέων, είναι άνδρες ομοφυλόφιλοι (22,23).                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          Στις γυναίκες ομοφυλοφίλους τα ποσοστά είναι πολύ μικρότερα.
Το ποσοστό των νέων περιπτώσεων AIDS  που μεταδόθηκε από άντρες σε άντρες μέσω σεξουαλικής επαφής παρουσίασε πτώση από 71% το 1981, σε 44% το1996, και έκτοτε παραμένει σταθερό, παρά τις προβλέψεις για περαιτέρω σημαντική μείωση (37). Το 2005, το 75% των νέων μολύνσεων σε άνδρες,  στις Η.Π.Α. και Καναδά  αφορούσε σε άνδρες που είχαν σεξουαλική επαφή με άντρες (23). Το πρόβλημα για την δημόσια υγεία είναι σημαντικό καθώς αφορά κυρίως σε νέα άτομα, που συχνά δεν γνωρίζουν ότι είναι φορείς του ιού. Το 2002 11,8 εκατομύρια νέων 15-24 ετών ήταν φορείς του ιού. Το 25%  των φορέων του ιού στις Η.Π.Α. προσβλήθηκαν από τον ιό στην εφηβεία.(24) To 25-48% των ατόμων που έχουν μολυνθεί, δεν το γνωρίζουν. (23,25)
O ενεργητικός έλεγχος του  πληθυσμού για σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα υστερεί διεθνώς, αν και είναι αναγνωρισμένη η αξία του και η σημασία του. (23,26, US Centers for Disease Control and Prevention 2006) Τουλάχιστον θα ήταν καλό να θεσπιστεί υποχρεωτική εξέταση για ηπατίτιδα και HIV/AIDS σε όλους τους ασθενείς στους οποίους απαιτούνται επεμβατικές μέθοδοι διάγνωσης και θεραπείας, ώστε να προστατευτούν το ιατρικό/νοσηλευτικό προσωπικό και άλλοι ασθενείς από την μετάδοση σοβαρών νόσων. Η φαρμακευτική αγωγή έχει μειώσει τον αριθμό των θανάτων αλλά παράλληλα έχει αυξήσει τον αριθμό των φορέων της νόσου.
 Το κόστος για την πρόληψη και θεραπεία των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων είναι τεράστιο. Στις Η.Π.Α. η κυβέρνηση προώθησε προγράμματα πρόληψης, που υποστήριζαν την αποχή των νέων από σεξουαλικές σχέσεις μέχρι τον γάμο και την μονογαμική σχέση. Τα προγράμματα αυτά σχολιάστηκαν αρνητικά (διότι περιόριζαν την ‘ελεύθερη σεξουαλική έκφραση’) και προτάθηκε να δοθούν ακόμη περισσότερα χρήματα για φάρμακα, γιατρούς και υπηρεσίες υγείας. Δυστυχώς όμως, η ανακάλυψη θεραπειών αντί να μειώσει, αύξησε την συχνότητα των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων, καθώς πολλοί εφησυχάστηκαν και διέκοψαν την αποχή από επικίνδυνες σεξουαλικές δραστηριότητες. (18,19)    Έτσι, μεταξύ 2001-2005 παρουσιάστηκε αύξηση 11% της μόλυνσης με HIV/AIDS σε ομοφυλόφιλους άνδρες. (23)
ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ
Παρά το ότι η ομοφυλοφιλία δεν θεωρείται πλέον ψυχιατρική διαταραχή, σχετίζεται με σημαντική ψυχιατρική νοσηρότητα. Πολλές πρόσφατες έρευνες έχουν επιβεβαιώσει ότι οι ομοφυλόφιλοι  παρουσιάζουν πολύ συχνότερα κατάθλιψη, απόπειρες αυτοκτονίας, γενικευμένη αγχώδη διαταραχή, διαταραχή διαγωγής, χρήση ουσιών και αλκοολισμό. Tα προβλήματα αυτά είναι πολύ πιο έντονα στα αμφισεξουαλικά άτομα. (27,28,29). Η νόσηση με AIDS προσθέτει σημαντικά ψυχιατρικά και νευρολογικά προβλήματα(30).
 Από την πλευρά τους οι υποστηρικτές της ομοφυλοφιλίας αρνούνται ότι οι ομοφυλόφιλοι  έχουν ψυχιατρικά προβλήματα, ή αποδίδουν κάθε ψυχικό πρόβλημα των ομοφυλοφίλων στην πίεση που τους ασκείται και στην απόρριψη που εισπράττουν από την κοινωνία(10). Αυτή είναι μία υπόθεση, που δεν έχει ακόμη αποδειχθεί. Υπάρχουν και άλλες επιστημονικά διατυπωμένες υποθέσεις, όπως ότι η ομοφυλοφιλία αποτελεί απόκλιση από την φυσιολογική εξέλιξη, και συνδέεται και με άλλες αποκλίσεις στην ανάπτυξη, που μπορεί να οδηγήσουν σε ψυχική διαταραχή. (28). Χρειάζεται να γίνει περισσότερη έρευνα πάνω σ’ αυτές τις υποθέσεις. Καθώς οι πολιτικές πιέσεις παρεμβαίνουν στην επιστημονική συζήτηση, ας υπενθυμίσουμε τον Ελληνικό Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας: «Κάθε ιατρός απολαύει κατά την άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος, επιστημονικής ελευθερίας και ελευθερίας της συνείδησής του» και «ενεργεί με πλήρη ελευθερία στο πλαίσιο των γενικά αποδεκτών κανόνων και μεθόδων της ιατρικής επιστήμης, όπως αυτοί διαμορφώνονται με βάση τα αποτελέσματα της σύγχρονης επιστημονικής έρευνας».
Πάντως, επισημαίνεται η ανάγκη να σταματήσουν οι άκαρπες συζητήσεις, και να προχωρήσουμε σε πράξεις, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα πρoβλήματα και να σωθούν ζωές.(27)
ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ
Όπως πολύ ωραία αναφέρεται σε πρόσφατο παιδιατρικό άρθρο,  «σεξουαλική διαπαιδαγώγηση δεν είναι μόνον η ενημέρωση για την ανατομία και την λειτουργία του γεννητικού συστήματος, ή για τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Ο έφηβος χρειάζεται και ζητά να μάθει και για τα αισθήματα που είναι αλληλένδετα με την σεξουαλική ορμή, αλλά και την αγάπη. Πρέπει να μάθει για τις υποχρεώσεις που δημιουργεί μία μόνιμη σχέση και ο γάμος. Χρειάζεται να μάθει πως μπορεί η δική του σεξουαλική ζωή να επηρεάσει τη ζωή των άλλων. Πρέπει τέλος να αντιληφθεί ότι μέσα στην ένταξή του στην κοινωνία υφίστανται και στην σεξουαλική συμπεριφορά περιορισμοί, τους οποίους πρέπει να αποδεχθεί» (31).
Δυστυχώς η κοινωνία δεν φροντίζει για την κατάλληλη εκπαίδευση των παιδιών και των νέων πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα, που εκτός των άλλων έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία. Οι έφηβοι (και όχι μόνον) στην Ελλάδα έχουν μεγάλη άγνοια ως προς τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα. (31).Όταν η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση γίνεται στο σχολείο, θα πρέπει να υπάρχει ενημέρωση και συναίνεση των κηδεμόνων ως προς το περιεχόμενό της .Το ίδιο ισχύει για την διανομή και συμπλήρωση ερωτηματολογίων από τα παιδιά, όπου η συμμετοχή θα πρέπει να είναι προαιρετική.
 Η αποχή πρίν τον γάμο και η μονογαμική σχέση  αποτελεί το πιο αποτελεσματικό μέτρο πρόληψης των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων (32), που αποτελούν την σημαντικότερη αιτία απώλειας της υγείας σε πολλές χώρες και έχει υιοθετηθεί ως πρόγραμμα πρόληψης από τις Η.Π.Α. (20). Όμως η εφαρμογή της αποχής δεν είναι πάντα εφικτή στους εφήβους λόγω της παρορμητικότητας τους, της ελλιπούς ενημέρωσης και της άσκησης πίεσης (συμπεριλαμβανόμενης της κοινωνικής πίεσης) ή και βίας για σεξουαλική επαφή.
 Αγνοώντας  όλα αυτά τα πολύ σοβαρά θέματα, το Υπουργείο Παιδείας υποστήριξε την δημιουργία φυλλαδίου και ιστοσελίδας (www.oloiisoi.gr) που απευθυνόταν σε εφήβους και διανεμήθηκε σε γυμνάσια και λύκεια της Ελλάδας, (σύμφωνα με πρόγραμμα της Ευρωπαικής Ένωσης) όπου προτρέπει τα παιδιά να αποδεχτούν την ομοφυλοφιλία ως ισότιμη εκδοχή της σεξουαλικότητας, χαρακτηρίζοντας κάθε αντίθετη στάση ‘ομοφοβική’ και ‘ρατσιστική’. Η αψυχολόγητη  και αντιεκπαιδευτική  αυτή πράξη του υπουργείου Παιδείας, βλέπει τον χώρο της εκπαίδευσης ως «χώρο ζυμώσεως ιδεών και γνώσεων, ανάδειξης προτύπων και διαμόρφωσης προσωπικοτήτων». Όμως τέτοιες κινήσεις, χωρίς  ενημέρωση και συναίνεση των γονέων και κηδεμόνων, χωρίς καμία συζήτηση με αρμόδιους επιστημονικούς φορείς, χωρίς  παροχή γνώσεων προς τους νέους αλλά  αντίθετα με χρήση επικίνδυνων προτροπών (www.oloiisoi.gr) και χρήση απειλής πως «θα ανήκεις στην χειρότερη μειονότητα (!), τους ρατσιστές» αποτελούν προπαγάνδα. Η διαμόρφωση προσωπικοτήτων με προπαγάνδα δεν χαρακτηρίζει τα δημοκρατικά πολιτεύματα.          Επίσης, τα πρότυπα  που αναδεικνύει ο χώρος της εκπαίδευσης αφορούν στην Ελληνική κοινωνία και δεν επιβάλλονται από εισαγόμενα  προγράμματα. Η Ελλάδα είναι μία χώρα με ιστορικά βαθύτατα ριζωμένες και παγκόσμια αναγνωρισμένες αξίες ισότητας, ανεκτικότητας, ανθρωπισμού, πνευματικότητας,  λογικής αλλά και θρησκευτικότητας, που έχει αποτελέσει  αναπόσπαστο τμήμα της ατομικής και συλλογικής ταυτότητας των Ελλήνων.
Παράλληλα προωθούνται από τους υποστηρικτές της ομοφυλοφιλίας και άλλα  σχετικά ζητήματα, (γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων,  υιοθεσία παιδιών, απόκτηση παιδιών με νέες μεθόδους αναπαραγωγής), που τίθενται ως απλά, ανθρωπιστικού περιεχομένου ζητήματα. Η Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρεία έχει ήδη πάρει θέση υπέρ της υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια, επικαλούμενη την «ασφάλεια που παρέχουν δύο νομικά αναγνωρισμένοι γονείς»! (33) .
 Πρόσφατα ακούσαμε τον Υπουργό Δικαιοσύνης να δηλώνει ότι «η Ελληνική κοινωνία δεν είναι ακόμα   έτοιμη να δεχτεί τέτοιες αλλαγές». Ας περιμένουμε λοιπόν  τις « μαζικές κοινωνικές αλλαγές που θα οδηγήσουν σε αλλαγή των παραδοσιακών σεξουαλικών προτύπων και αξιών», όπως το θέτει  ένας θεωρητικός της ομοφυλοφιλίας, ο G Herdt .
EΠΙΛΟΓΟΣ
Η ομοφυλοφιλία, αν και δεν κατατάσσεται πλέον στις ιατρικές διαταραχές, παραμένει μία κατάσταση που συνοδεύεται από σημαντική ψυχιατρική και ιατρική νοσηρότητα. Το θέμα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο και οι ακρότητες δεν βοηθούν στην αναζήτηση λύσεων στα προβλήματα. Η επιθετική στάση ορισμένων ομοφυλοφίλων που θεωρεί την διερεύνηση των προβλημάτων αυτών «καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» είναι απαράδεκτη και αντίκειται στις αρχές της αντιμετώπισης της ασθένειας και της διαφύλαξης της υγείας, που αποτελούν υποχρέωση κάθε ιατρού.
Αντίστοιχη πορεία αποχαρακτηρισμού της ως Ψυχιατρικής Διαταραχής ακολουθεί η παιδοφιλία και η διαταραχή ταυτότητας φύλου. Ασφαλώς, παρατηρώντας κανείς τις αλλαγές στην ιατρική διάγνωση και πρακτική, που δεν υποστηρίζονται από νέα επιστημονικά δεδομένα, προβληματίζεται και ανησυχεί για τους λόγους ενός τέτοιου αυθαίρετου ορισμού του φυσιολογικού. Μέσα σ’ ένα τέτοιο κλίμα, η επιστημονική αμεροληψία έχει χαθεί, ενώ παράλληλα αναφύονται σοβαρά ζητήματα ιατρικής δεοντολογίας.
Ο Ε Εrickson, σημαντικός μελετητής της εξελικτικής ψυχολογίας , παρουσιάζει  μια ενδιαφέρουσα άποψη για την σχέση μεταξύ της ανατροφής των παιδιών και της δομής της κοινωνίας.(36) Αναφέρει συγκεκριμένα παραδείγματα κοινωνιών, και το πώς σε αυτές, οι σωματικές-ενστικτικές ανάγκες των παιδιών αντιμετωπίζονται με διαφορετικό τρόπο, πότε επιτρεπτικά και πότε απαγορευτικά. Οι διαφορές αυτές στην ανατροφή έχουν στόχο την διαμόρφωση ενηλίκων ατόμων, που θα είναι σε θέση να επιβιώσουν στο περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούν και να συμβάλλουν επίσης στην διαιώνιση της κοινωνικής ομάδας. Τι είδους κοινωνία θα μπορούσε να προκύψει από την νομιμοποίηση της ομοφυλοφιλίας ως ισότιμης και φυσιολογικής ερωτικής πρακτικής και μορφής οικογένειας; 
Ακόμη δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα τι κάνει ένα άτομο ομοφυλόφιλο. Ανεξάρτητα πάντως από την αιτιολογία, αναφύεται ένα σημαντικό ερώτημα προς το οποίο οφείλουν να τοποθετηθούν όλοι οι αρμόδιοι: Μπορεί και πρέπει η κοινωνία να αλλάξει  δομικά της στοιχεία όπως είναι οικογένεια , προς χάριν ενός μικρού ποσοστού των μελών της; Τι θα συνέβαινε εάν έπραττε το ίδιο για τις πάμπολλες ιατρικές και μη διαταραχές και αποκλίσεις (πχ γενετικά σύνδρομα, χαρτοπαιξία, βία κλπ);
Οι επιστήμονες θα πρέπει με επιστημονικότητα και ειλικρίνεια να περιγράψουν  τις συνέπειες για τον ανθρώπινο ψυχισμό, τις διαπροσωπικές σχέσεις , την οικογένεια και την κοινωνία. Η μέχρι τώρα επιστημονική γνώση μας προειδοποιεί ότι η καταπάτηση των φυσικών νόμων έχει συνέπειες σε όλους τους τομείς της υγείας.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1 Grumbach MM, Styne DM. Puberty: ontogeny, neuroendocrinology, physiology and disorders. In: Willson & Foster (eds): Williams textbook of endocrinology 8th ed  .  ,Sauders Company 1992
2 Grumbach mm, Conte FA. Disorders of sex differentiation. In: Williams textbook of endocrinology 8th ed  1992. eds  Willson & Foster ,Sauders Company         

3 Gooren L. The  biology of human psychosexual differentiation. Horm Behav, 2006;50(4):589-601)

4 Gooren L. Gender identity and sexual behavior. In: DeGroot (ed): Endocrinology. 4th ed, Philadelphia, WB Saunders, 2001

5  Zucker KJ. Gender identity disorders. In: M Lewis(ed): Child and adolescent psychiatry. A comprehensive textbook. 3rd ed, Philadelphia, Lippincott Williams & Wilkins 2002

6 Zucker KJ. Gender identity disorders. In Rutter M, Taylor E(eds): Child and Adolescent Psychiatry 4th ed. Wiley Blackwell 2002
7 Τ Φιλιππίδης. (Κίναιδος από τα κινεί+αιδώ, αυτός που προκαλεί ντροπή). Περί του γάμου των ομοφυλοφίλων Θεοδρομία 2004, τεύχος 4ο :550-562
8 Gadpaille WJ. Homosexuality. In: Kaplan H, Sadock B(eds): Comprehensive Textbook of Psychiatry, 5th  ed. Williams &Wilkins 1989
Αmerican Academy of Pediatrics. Coparent or secont-parent adoption by same-sex parents.Pediatrics 2002;109(2):339-340
9 American PsychiatricAssociation Official Actions. Position statement on therapies focused on attempts to change sexual orientation(Reparative or conversion therapies. American Journal Psychiatry of Psychiatry 2000;157(10):1719-1721
10 Drescher J, Stein T, Byne WM. Homosexuality, gay and lesbian identities and homosexual behavior. in Kaplan H, Sadock B(eds): Comprehensive Textbook of Psychiatry, 8th ed. Williams &Wilkins 2004
11 Drumright LN, Little SJ, Strndee SA, et al. Unprotected anal intercourse and substance use among men who have sex with men with recent HIV infection. J Acquir Immune Defic Synrd, 2006.1;43(3):344-350
12 Schwarchz S, Scheer S, McFarland W, et al. Prevalence of HIV infection and predictors of high-transmission sexual risk behaviors among men who have sex with men. American Journal of Public Health 2007;97(6)
13 Rahman Q. The neurodevelopment of human sexual orientation. Neurosci Biobehav Rev 2005;29(7):1057-1066
14 Gadpaille WL. Cross-species and cross-cultural contributions to understanding homosexual activity. Archives of General Psychiatry 1980;37:349-356
15 Πλάτωνος: Γοργίας
16 Remafedi G, Resnick M, Blum R, et al. Demografy of sexual orientation in adolescents. Pediatrics 1992;89(4):714-721
17 Gupta R, Warren T, Wald A. Genital herpes. Lancet 2007;370:2127-2137
18 Stolte IG, Duckers N, Wit JB, et al. Increase in sexually transmitted infections among homosexual men in Amsterdam, in relation to HAART. Sexually transmitted infections 2001;77:184-186
19 Chen SY, Gibson S, Katz M, et al .Continuing increases in sexual risk behavior and sexually transmitted diseases among men who have sex with men: SanFrancisco, Calif, 1999-2001.
20 Glasier A, Gulmezoglu am, Smidt GP, et al. Sexual and reproductive health: a matter of life and death. Lancet 2006;368:1595-1607
21 UNAIDS . Τhe foundation for  AIDS research. Issue Brief no 4, june 2006)
22 Osmond DH. Epidemiology of HIV/AIDS in the United States. (HIV InSite Knowledge Base Chapter March 2003)
24 Kirby D. HIV transmission and prevention in adolescents (HIV InSite Knowledge Base Chapter December 2002)
25 Sifakis F, Flyn CP, Metsch L, et al. HIV prevalence, unrecognized infection, and HIV testing among men who have sex with men-five U.S. cities, june 2004-april 2005.JAMA 2005;294:674-676
26 Low N, Broutet N, Sarcodie YA, et al. Global control of sexually transmitted infections. Lancet 2006;368:2001-2016)
27 Remafedi G. Suicide and sexual orientation. Archives of General Psychiatry 1999;56(10):885-886)
28 Bailey JM. Homosexuality and mental illness (commentary). Arch Gen Psychiatry, 1999;56:883-884
29 Sanford TG, de Graaf R, Bijl RV, et al. Same-sex sexual behavior and psychiatric disorders. Arch Gen Psychiatry 2001;58: 85-91
30 American PsychiatricAssociation Practice Guidelines. Practice guideline for the treatment of patients with HIV/AIDS. American Journal of Psychiatry 2000;157(11) Suppl
31 Τσαρμακλής Γ. Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση παιδιών και εφήβων. Δελτίο Α΄ Παιδιατρικής Κλινικής Πανεπιστημίου Αθηνών 2007,54(1):95-98
32 Αmerican Academy of Pediatrics: Adolescents and human immunodeficiency virus infection:The role of the pediatrician in prevention and intervention.Pediatrics 2001;107(1):188-190
33 Committee on psychosocial aspects  of child and family health. American Academy of Pediatrics. Coparent or secont parent adoption, by same-sex parents. Pediatrics 2002;109(2):339-340  
34 Holmes W. Men’s self definition of abusive childhood sexual experiences, and potentially related risky behavioural and psychiatric outcomes. Child abuse and neglect 2008;32(1):83-97
35 Miller S, Hoffman H, Mustanski B. Fluctuating asymmetry  and sexual orientation in men and women. Archives of sexual behavior 2008;37(1):150-157
36 Erikson E. Παιδική ηλικία και κοινωνία
37  HIV knowledge basis. Ηλεκτρονική βιβλιοθήκη Νοσοκομείου ‘ο Ευαγγελισμός’.http://www.evangelismos-hosp.gr