Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2018

ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ: Σε χρήση ήδη το Τυμπάκι με μέσα δοκιμασμένα για πό...

Σε μια απέραντη «βάση εφόρμησης» για όλους τους βρώμικους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ μετατρέπει τη χώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ...ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ: Σε χρήση ήδη το Τυμπάκι με μέσα δοκιμασμένα για πό...: Σε μια απέραντη «βάση εφόρμησης» για όλους τους βρώμικους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ μετατρέπει τη χώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ... ...

Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2018

Τρεμπεσίνα 1941 και 14ο Σύνταγμα Χανίων, της 5ης Μεραρχίας Κρητών!

Η χιονισμένη κορυφή ,αυτή που κρύβεται μέσα στα σύννεφα ,είναι η ανθρωποφάγος Τρεμπεσίνα .
Υψόμετρο 1924.Γενάρης του 41 .Χιονοθύελλα .Οι Χανιώτες του 14ου Συντάγματος της 5ης Μεραρχίας είναι στα πόδια του βουνού .Στην κορυφή οι Ιταλοί Αλπίνοι. Κάθετη η βουνοπλαγιά .Απαρτη.
«Αδύνατον» αναφωνεί ο Νικόλαος Σπένδος ,ο Συνταγματάρχης ,στην εντολή «προχωρείτε!».
Πώς να στείλεις τους στρατιώτες στη σίγουρη σφαγή;
Πώς να ανεβάσεις 1500 παγωμένους στρατιώτες ακάλυπτους ,στην κάθετη ,κρυσταλωμένη βουνοπλαγιά ,εκεί που δεν γαντζώνει μήτε σίδερο και που τη γαζώνουν τα πολυβόλα ;
Ναι είναι «Αδύνατον».
«Εγώ παιδιά θα πάω .Κι όποιος θέλει έρχεται.Αμα παγώνουμε εμείς εδώ κάτω ,αυτοί εκεί πάνω θα χουν γίνει κούτσουρα»
Τον λένε Ησίοδο.
Ησίοδο Τσίγκο.Μικρασιάτης από τα Βουρλά.Το μόνο αγόρι της οικογένειας που γλίτωσε από τους Τσέτες ,χάρη σε ένα Τούρκο γείτονα που έκρυψε αυτόν και τη μάνα του σ ένα κάρο.Και βγήκαν στα Χανιά .Εκεί μεγάλωσε.Τώρα ,έφεδρος ανθυπολοχαγός ,ελλείψει μονίμων ,διοικεί τον 11ο Λόχο.
«Λοιπόν ,εγώ πάω»
-«μα κ Ανθυπολοχαγέ ο Συνταγματάρχης δεν το ξέρει!»
«Θα του το πούμε άμα φτάσουμε»
Τον ακολουθούν σαράντα.
Ανεβαίνουν .Καρφώνουν τις ξιφολόγχες στον πάγο κι ανεβαίνουν .
Δεν τους χτυπούν τα πολυβόλα .Μα τους χτυπά πιο άγρια η θύελλα.
Τους ξυλιάζει τα πόδια και τους αχρηστεύει τα δάχτυλα.Μέχρι και το δάκρυ τους παγώνει.
Ανεβαίνουν .Από τη μέση κι απάνω κάθε 50 μέτρα χάνουν κι έναν.
Μα ανεβαίνουν .
Φτάνουν στο 1924 !
Εφτά κι ένας ο ανθυπολοχαγός οχτώ…
Τα ξυλιασμένα χέρια είναι αδύνατο να περάσουν ξιφολόγχη στα τουφέκια.
Τις κραδαίνουν σα μαχαίρια και πέφτουν στα Ιταλικά αμπριά.
Αδεια!
Ψυχή ζώσα!
Οι Ιταλοί φοβήθηκαν τον παγωμένο θάνατο και φύγαν!
Κατέβηκαν χαμηλά να σωθούν μέχρι να κοπάσει ο δαίμονας.
Κονσέρβες ,τσιγάρα , σοκολάτες όλα στη θέση τους .Τακτοποιημένα .
Το ίδιο τα βαριά πολυβόλα και δυό –τρείς μικροί όλμοι.
«Γυρίστε τα από την άλλη!» φωνάζει ο Ησίοδος.
«Θα ρθούνε το πρωί!»
Και έρχονται το πρωί που χει πάψει η θύελλα .Τραγουδώντας να ξαναπιάσουνε τα αμπριά τους…
Και τους θερίζουνε τα δικά τους πολυβόλα!
Οσοι ζούνε το βάζουνε τα πόδια ,να ειδοποιήσουν πως την κορφή την πιάσανε οι Ελληνες!
Μα το ίδιο κάνει κι ο Τσίγκος .Φωνάζει στον γκρεμό ,όσοι από τους δικούς του δεν είναι παγωμένοι ,να μην ανέβουν .Να γυρίσουν στο Σύνταγμα .Να πουν πως θέλουμε ενισχύσεις στην κορυφή!
Στο μεταξύ φαίνονται οι Ιταλοί στη βορεινή ρίζα .Δυό ολόκληρα Συντάγματα Αλπινιστών ανεβαίνουν να ξαναπάρουν το βουνό .
Μα είναι αργά!Ο Παπαστεργίου ,ο Μέραρχος, έχει προλάβει να τους ανεβάσει όλους στο βουνο!Ολόκληρη τη Μεραρχία Κρήτης!
Αριστερά οι Ρεθυμνιώτες του 44ου .Στο Κέντρο οι Χανιώτες του 14ου και δεξιά οι Καστρινοί κι οι Λασιθιώτες του 43ου.
Οι Ιταλοί δεν είναι δειλοί .Ορμούν .Πιάνονται χέρι με χέρι οι Κρητικοί με τους Τυρολέζους και τα παιδιά από τα Απένινα.
Γλυστρούν και πέφτουν αγκαλιασμένοι στις παγωμένες χαράδρες και στις τρύπες του βουνού.
Κοντά δυο μέρες σκοτώνονται ,ώσπου το πράμα γίνεται ξεκάθαρο
Οι Κρητικοί πήραν την Τρεμπεσίνα!*
Γ.Δ.Π.
*Την καταπληκτική αυτή φωτογραφία δεν την τράβηξε κάποιος πολεμικός ανταποκριτής .Δεν είναι φωτογραφία προπαγάνδας .Την τράβηξε μια νοσοκόμα του Ελληνικού Στρατού ,η Μαρία Χρουσάκη.Χάρη στον Βασίλη Χολέβα δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα.
Είναι Ιταλοί αιχμάλωτοι ,πολλοί τραυματισμένοι ,με τους Ελληνες φρουρούς τους
Στην κοιλάδα του Αώου.Στο βάθος η φονική Τρεμπεσίνα.
*Το μικρό αυτό κείμενο το αφιερώνω σε ένα θείο που δεν γνώρισα και που σίγουρα έχει μείνει μια μικρή αόρατη κουκίδα στο βάθος αυτής της φωτογραφίας..Τον έλεγαν Παπαδάκη Νικόλαο του Γεωργίου, στρατιώτης στο 43 Σύνταγμα .
Θα την «αφιερώσω» κιόλας όμως ,σε όλους τους σύγχρονους «Ελληνες» που γουστάρουν να λιντσάρουν.Αλλά και στους άλλους «Ελληνες» που γουστάρουν να λιντσάρουν εκείνους που λιντσάρουν…

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2018

ENA ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΚΑΙΡΟΥ

του  Κώστα  Χατζηαργύρη*

Ένας παλιός θρύλος λέει ότι στα χρόνια των κουρσάρων  ο Κωνσταντής, που είχε πλουτίσει από την πειρατεία, μετανιωμένος για την κουρσάρικη ζωή του, πήρε την απόφαση να εγκατασταθεί στη στεριά. Με δυο συντρόφους του λοιπόν και δυο μπαούλα  γεμάτα χρυσά νομίσματα ανέβηκαν σ’ ένα ορεινό χωριό και παρουσιάστηκαν στο καφενείο σαν διώκτες των κουρσάρων, που ο βασιλιάς της Ισπανίας τους είχε ανταμείψει για τις υπηρεσίες τους. Για να καλοπιάσουν μάλιστα τους χωριανούς και να κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους, άνοιξαν τα μπαούλα και τους μοίρασαν από τρία φλουριά. Τα χρήματα αυτά έφεραν ανστάτωση στο χωριό.
Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν μοναδικές σε κίνηση για το ειρηνικό χωριό. Ένας δυνατός εμπορικός άνεμος φύσηξε ξαφνικά και το αναστάτωσε. Κάθε χωριανός το νόμισε χρέος να πάει στο παζάρι και να εμπορευτεί. Κι έπεσαν όλοι με πάθος στο εμπόριο, αγόραζαν και πουλούσαν και μάλιστα πουλούσανε κείνα που είχαν αγοράσει χτες. Η βάση ήταν να μην κάθεται κανένας με σταυρωμένα χέρια και κατάντησε έτσι το παζάρι ένα είδος χρηματιστήριο εκείνου του καιρού. Ο κυρ Σωκράτης με τον αδερφικό του φίλο Νικολή τριγύριζαν με τα σακούλια τις μπαγκανότες [1]  στο χέρι κι έκαναν το μεγαλύτερο αλισβερίσι. Ο μαυροπίνακας του σχολείου (το είχαν κλείσει από χρόνια) κουβαλήθηκε στην πλατεία, στήθηκε κάτω απ’ την κερασιά κι ο Γιαννούλης Κακουλής έγραφε την κάθε ώρα τις πορείες των τιμών. Είχε την εντολή από την κοινότητα να πληροφορεί πρόθυμα όσους δεν ήξεραν να διαβάζουν κι έτσι λάβαιναν όλοι γνώση πού βρισκότανε τα φασόλια, να πούμε, κι αν σύφερνε να κρατάει κανένας φασόλια στα χέρια του ή να τα δώσει και να πάρει ρεβίθια που έδειχναν ύψωση.
-Πού βρίσκεται η φακή, Γιαννούλη;
-Δεκαπέντε μπαγκανότες το καντάρι.
-Δεκαπέντε! Τι λες, βρε παιδί; Το πρωί δεν ήτανε δεκατρείς;
Ο Γιαννούλης έδωσε την εξήγηση πως ανέβηκε η φακή γιατί έγινε ζήτηση. Ο κυρ Σωκράτης είχε αγοράσει  όσα σακιά με φακή βρήκε μπροστά του και τώρα πού φακή; Και δεκάξι να ‘δινες, ζήτημα αν θα ‘βρισκες. Οι χωριανοί τραβήχτηκαν παρέκει να σκεφτούν και, σαν πονηροί που ήταν, αποφάσισαν για φακή γιατί κάτι θα ‘ξερε ο κυρ Σωκράτης. Έτσι, όταν σε λίγο βγήκε ο κυρ Νικολής να πουλήσει φακή στα δεκάξι, έπεσαν κι αγόραζαν κι έστησαν μάλιστα και καυγά ποιος να πρωτοπάρει. Ο κυρ Σωκράτης μπήκε κι αυτός στη μέση κι είχε μια ύποπτα μεγάλη χαρά, που θ’ αγόραζε επιτέλους κι άλλη φακή, καθώς έλεγε. Οι χωριάτες τον παρακάλεσαν να τους αφήσει να πάρουνε κι αυτοί οι φουκαράδες, που το ‘χανε λαχτάρα, κι ο κυρ Σωκράτης λύγισε στο τέλος και τραβήχτηκε. Πέσανε τότε στη φακή σαν χρυσοθήρες. Κανένας τους όμως δε σκέφτηκε τούτο: Πώς βρέθηκε στα χέρια του κυρ Νικολή η φακή, αφού την είχε αγοράσει όλη ο κυρ Σωκράτης; Κανένας; Όχι βέβαια. Βρέθηκε κάποιος να το σκεφτεί, ο καφετζής, αλλά όταν το σκέφτηκε, ήταν πια αργά. Η φακή είχε πάρει τον κατήφορο κι όταν οι καινούριοι ιδιοκτήτες της θέλησαν να την πουλήσουν στα δεκαεφτά, για να βγάλουν κι αυτοί μια μπαγκανότα κέρδος, κανένας δεν αγόραζε. Ο κυρ Σωκράτης, που του λέγανε να πάρει, αποκρινότανε πως,  τι να πάρει που καταστράφηκε με την καταραμένη τη φακή.
-Στα πόσα είναι τώρα, Γιαννούλη; ρώτησε μ’ ένα θλιβερό ύφος.
-Στα δώδεκα.
-Τα βλέπετε; στράφηκε στους χωριανούς. Κι όσο σκέφτομαι πως την αγόρασα στα δεκατρία!... Μη μου μιλάτε πια για φακή, αφήστε με στον πόνο μου.
Οι χωριανοί τον άφησαν. Η μόνη τους παρηγοριά ήτανε πως, αφού κι ο κυρ Σωκράτης την έπαθε με τη φακή, τι μπορούσαν να κάνουν κι αυτοί; Έβρισαν τη φακή, βλαστήμησαν το ριζικό τους και την έδωσαν στα δέκα. Ο κυρ Σωκράτης δείχτηκε καλός και την αγόρασε.
-Και στα εννιά να μας την πλέρωνες κυρ Σωκράτη μας, πάλι θα σου τη δίναμε την άτιμη. Πάρ’ τηνε να μην την ξαναδούμε στα μάτια μας!
-Στα εννιά όχι, δε σας την παίρνω, τους αποκρίθηκε με ύφος πατρικό. Στα δέκα θα σας την πάρω. Γιατί να χάσετε κι εσείς μια μπαγκανότα; Ας τήνε χάσω εγώ που βουτήχτηκα έτσι κι αλλιώς στη συμφορά.
Στα πατρικά τούτα λόγια ένιωσαν οι χωριανοί μέσα τους μια τέτοια δυνατή εκτίμηση για τον άνθρωπο αυτό, ώστε μπορούσανε για χατίρι του να κάνουνε και φόνο. Τραβήχτηκαν με σεβασμό παρέκει, αφού του παρέδωσαν τη φακή  κι όλη εκείνη τη μέρα στάθηκαν μακριά από τον πίνακα του Γιαννούλη.
Μέτρησαν και ξαναμέτρησαν τα λειψά τους λεφτά και πολλές φορές έκοψαν το μέτρημα στη μέση για να ορκιστούν  πως δε θα ξαναφάνε φακή σ’ όλη τους τη ζωή. Την άλλη μέρα έριξαν όλο τον παρά τους στα φασόλια. Έπαιξαν με τα πάνω και τα κάτω σαν παλαβοί κι είχανε μια τέτοια μανία, σαν να παίρνανε εκδίκηση.
Ένα πρωί, τέλος, αφού οι χωριανοί μίσησαν και βλαστήμησαν όλα τα όσπρια και τα λοιπά εμπορεύματα, το αλισβερίσι κόπηκε ξαφνικά. Ο παράς χάθηκε από την αγορά και κανένας δεν μπόρεσε να καταλάβει πού κρύφτηκε.

                                                                                                               


[1] μπαγκανότα: χάρτινη τουρκική ή αιγυπτιακή λίρα


Κώστας Χατζηαργύρης γεννήθηκε στο Χαρτούμ του Σουδάν, γιος του μηχανολόγου Δημοσθένη Χατζηαργύρη - ο οποίος εργαζόταν σε εργοστάσιο ζάχαρης - και της Αικατερίνης Καμπουροπούλου. Σε ηλικία δύο χρόνων εγκαταστάθηκε με τη μητέρα και τις αδελφές του, Αμαλία και Ηλέκτρα, στο Βόλο. Αποφοίτησε από το Τσοτύλιο Γυμνάσιο της Κοζάνης (1930). Δύο χρόνια αργότερα πέθανε ο πατέρας του και ο Κώστας μετακόμισε με την υπόλοιπη οικογένεια στην Αθήνα. Το 1933 παρακολούθησε για ένα χρόνο μαθήματα στην αρχιτεκτονική σχολή του Εθνικού Μετσοβείου Πολυτεχνείου και ήρθε σε επαφή με τη Λαϊκή Σκηνή του Καρόλου Κουν. Από το 1935 και ως το ξέσπασμα του ελληνοϊταλικού πολέμου ασχολήθηκε με το θέατρο (ιδρυτικό μέλος του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν) και τη μουσική. Το 1940 επιστρατεύτηκε στην Αλβανία. Από το 1941 ως το θάνατό του έζησε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε ως μηχανικός λινοτυπικών μηχανών. Το 1942 παντρεύτηκε την ηθοποιό Ελένη Χατζηαργύρη, με την οποία απέκτησε ένα γιο το Δημοσθένη και το 1947 σε δεύτερο γάμο την Πόπη Κοτσαύτη. Πέθανε στην Αθήνα από καρκίνο του πνεύμονα. Ο Κώστας Χατζηαργύρης ανήκει στη μεταπολεμική γενιά της ελληνικής πεζογραφίας. Την πρώτη του εμφάνιση στο χώρο της λογοτεχνίας πραγματοποίησε το 1947 με την έκδοση του μυθιστορήματος Μειδιάματα και αγωνίες, η οποία εγκαινίασε τη συστηματική ενασχόλησή του με την πεζογραφία, ενώ ασχολήθηκε επίσης με τη θεατρική γραφή. Βασικό γνώρισμα του συνόλου του συγγραφικού του έργου είναι οι επιδράσεις από ξένους λογοτέχνες όπως ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι και ο Κνουτ Χάμσουν. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η σχέση του συγγραφέα με τους ήρωές του, μια κατ’ επίφασην ταύτιση με έντονα ειρωνική διάσταση. 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Κώστα Χατζηαργύρη βλ. Καραβασίλης Γιώργος, «Κώστας Χατζηαργύρης · Η ζωή και το έργο του», Διαβάζω63, 23/2/1983, σ.22-24 και Παπαδημητρακόπουλος Η.Χ., «Κώστας Χατζηαργύρης», Η μεταπολεμική πεζογραφία · Από τον πόλεμο του ’40 ως τη δικτατορία του ’67Η΄, σ.126-141. Αθήνα, Σοκόλης, 1988.
Ενδεικτική Βιβλιογραφία


• Αμπατζοπούλου Φραγκίσκη, «Κώστας Χατζηαργύρης», Ηριδανός5-6, 1978.
• Γεωργουσόπουλος Κώστας, «Ο θεατρικός Χατζηαργύρης», Διαβάζω63, 23/2/1983, σ.29-31.
• Ζήρας Αλέξης, «Τοπογραφία της ανθρώπινης κωμωδίας (η γλώσσα του ήθους και η ηθική της γλώσσας)», Διαβάζω63, 23/2/1983, σ.25-28.
• Καραβασίλης Γιώργος Κ., «Μεταθανάτια δικαίωση ενός παραγνωρισμένου πρωτοπόρου», Διαβάζω13, 7-9/1978, σ.63-65.
• Κοββατζής Αστέρης, Κριτική για το Η παλιά αυλή, Ελληνική Δημιουργία18, 1/11/1948.
• Κουν Κάρολος, «Το χρέος μου», Διαβάζω63, 23/2/1983, σ.32-33.
• Κούρτοβικ Δημοσθένης, «Κώστας Χατζηαργύρης», Έλληνες μεταπολεμικοί συγγραφείς· Ένας κριτικός οδηγός, σ.254-255. Αθήνα, Πατάκης, 1995.
• Κωστίδης Διον., Κριτική για τη συλλογή διηγημάτων Ο τρόμος του υπαλλήλου και άλλα διηγήματα, Νέα Εστία135, 15/4/1994,ε τ.ΞΗ΄, αρ.1603, σ.557.
• Πανσέληνος Ασημάκης, Κριτική για το Μειδιάματα και αγωνίες, Μάχη, 16/6/1947.
• Παπαδημητρακόπουλος Η.Χ., Κριτική για το Οικογένεια Ζαρντή, Φιλολογική Καθημερινή, 28/6/1979 (τώρα και στον τόμο Παρακείμενα. Αθήνα, Κέδρος, 1983).
• Παπαδημητρακόπουλος Η.Χ., «Κώστας Χατζηαργύρης», Η μεταπολεμική πεζογραφία · Από τον πόλεμο του ’40 ως τη δικτατορία του ’67Η΄, σ.126-141. Αθήνα, Σοκόλης, 1988.
• Τσμπηράς Σωτ., Κριτική για την Οικογένεια Ζαρντή και το Θρύλο του Κωσταντή, Καθημερινή, 28/12/1978.
• Φέρρης Κώστας, «Οικογένεια Ζαρντή: Η μεταγραφή», Διαβάζω63, 23/2/1983, σ.34-36.
• Χατζίνης Γιάννης, «Κώστα Χατζηαργύρη: Η παλιά αυλή», Νέα Εστία44, ετ.ΚΒ΄, 15/10/1948, αρ.511, σ.1317-1318.
• Χατζίνης Γιάννης, «Κώστα Χατζηαργύρη: Ο Θρύλος του Κωνσταντή», Νέα Εστία75, ετ.ΛΗ΄, 1η/2/1964, αρ.878.
Αφιερώματα περιοδικών
• Διαβάζω63, 23/2/1983.
Εργογραφία

(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις) 1

Ι.Μυθιστορήματα
• Μειδιάματα και αγωνίες. Αθήνα, 1947.
ΙΙ.Νουβέλες
• Η παλιά αυλή. Αθήνα, Εστία, 1948.
• Οικογένεια Ζαρντή. 1950.
• Ο θρύλος του Κωνσταντή. 1951.
• Ο δρόμος προς τη δόξα. 1957.
ΙΙΙ. Διηγήματα
• Ο τρόμος του υπαλλήλου και άλλα διηγήματα. Αθήνα, Εστία, 1953. 1. Για περισσότερα εργογραφικά στοιχεία του Κώστα Χατζηαργύρη βλ. Παπαδημητρακόπουλος Η.Χ., «Κώστας Χατζηαργύρης», Η μεταπολεμική πεζογραφία · Από τον πόλεμο του ’40 ως τη δικτατορία του ’67Η΄, σ.126-141. Αθήνα, Σοκόλης, 1988 και Διαβάζω63, 23/2/1983, σ.36.

Τα δήθεν «Σύμφωνα» Πετριτσίου, ΕΑΜ-ΣΝΟΦ, Γερμανών-ΕΛΑΣ, Γερμανών-Σιάντου αποδομούνται




των Διονύση Αρβανιτάκη και  Αναστάση Γκίκα


Αντικομμουνισμός και παραχάραξη της Ιστορίας
(Από την Κατοχή στην εποχή του διαδικτύου)

Είναι γεγονός πως, ιστορικά, κάθε φορά που ο καπιταλισμός περνούσε κρίση, ο αντικομμουνισμός οξυνόταν (δίπλα σε κάθε μορφής καταστολή) υπό το φόβο της ριζοσπαστικοποίησης των μαζών και με στόχο την ενσωμάτωσή τους. Ενα δείγμα της έντασης αυτής του αντικομμουνισμού σήμερα αποτελεί η αναβίωση μιας σειράς «επιχειρημάτων» κατά του ΚΚΕ που κατασκευάστηκαν την περίοδο της Κατοχής και διαδίδονται στις μέρες μας ευρέως από διάφορα αστικά, εθνικιστικά, νεοναζιστικά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. «Αξιοποιούνται» δε στην πρώτη γραμμή της αντικομμουνιστικής επίθεσης από κόμματα όπως η «Χρυσή Αυγή» ή το ΛΑ.Ο.Σ. και όχι μόνο.
Πρόκειται για «ντοκουμέντα» που στη διάρκεια της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης παράχθηκαν μαζικά, προκειμένου να δυσφημιστεί ο αγώνας του ΕΑΜ και του ΚΚΕ. Δεκάδες «συμφωνίες» έκαναν τότε την εμφάνισή τους, με τις οποίες το ΕΑΜ και το ΚΚΕ άλλοτε «πρόδιδαν» την Ελλάδα στους Αλβανούς, άλλοτε στους Βούλγαρους, άλλοτε στους Γιουγκοσλάβους, άλλοτε στους Γερμανούς, κ.ο.κ. Οπως παρατήρησε ο ιστορικός H. Fleischer «οι περισσότερες από τις πλαστογραφίες αυτές είχαν κατασκευασθεί μάλλον αδέξια».1
Η διαδρομή των «εγγράφων» αυτών είναι χαρακτηριστική: Πολλά «ανακαλύφθηκαν» και διοχετεύτηκαν στη δημοσιότητα από τις δυνάμεις κατοχής ή από οργανώσεις όπως η ΠΑΟ (Πανελλήνια Απελευθερωτική Οργάνωση). Η ΠΑΟ, μια βαθύτατα αντικομμουνιστική οργάνωση, επικέντρωσε την «αντιστασιακή» της δράση, περισσότερο κατά του ΕΑΜ παρά κατά του κατακτητή, γεγονός που επισημάνθηκε και από τους Αγγλους.2 Στο όνομα της «πάλης κατά του κομμουνισμού» ορισμένα τμήματά της συνεργάστηκαν ανοικτά στην πορεία με τις δυνάμεις κατοχής. Στη συνέχεια, τα εν λόγω «έγγραφα» επανεμφανίστηκαν στην εμφυλιοπολεμική έκδοση του υφυπουργείου Τύπου & Πληροφοριών (1947), με τίτλο «Η εναντίον της Ελλάδος επιβουλή» και κατόπιν σε εκδόσεις της χούντας («Δεκέμβριος 1944 – Δεκέμβριος 1967») και «έργα» του «διαφωτιστή» της δικτατορίας και υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ Γ. Γεωργαλά («Η Προπαγάνδα»). Ορισμένα από αυτά περιλαμβάνονται και στην έκδοση του Γενικού Επιτελείου Στρατού «Αρχεία Εθνικής Αντίστασης 1941-1944».
Το «Σύμφωνο» του Πετριτσίου
Το περιβόητο πια «Σύμφωνο» του Πετριτσίου, η πλέον αναπαραγόμενη και ταυτόχρονα γνωστή πλαστογραφία του είδους της, «συνάφθηκε» στις 12/7/1943 μεταξύ του Γ. Ιωαννίδη (εκ μέρους του ΚΚΕ) και του Δ. Δασκάλωφ (εκ μέρους του ΚΚ Βουλγαρίας). «Προέβλεπε» τη δημιουργία Βαλκανικής Ενωσης Σοβιετικών Δημοκρατιών, στην οποία η Μακεδονία θα εντασσόταν ως Αυτόνομη Σοβιετική Δημοκρατία. Σύμφωνα με τον Χ. Νάλτσα (αρχηγό του πολιτικού κλάδου της ΠΑΟ), «αντίγραφον ταύτης επρομηθεύθη ολίγον μετά την υπογραφήν της η σχετική υπηρεσία της Πανελληνίου Απελευθερωτικής Οργανώσεως (ΠΑΟ) εν Θεσσαλονίκη και υπέβαλεν εις την εν Καΐρω Ελληνικήν κυβέρνησιν και το Συμμαχικόν στρατηγείον της Μέσης Ανατολής…Το σύμφωνον τούτο εδημοσιεύθη και από το όργανον του χιτλερικού κόμματος Volkischer Beobachter και δεν ημφεσβητήθη ποσώς κατά την εποχήν εκείνην από το ΚΚΕ».3 Καθώς αναφέρει ο H. Richter, εκτός από τους ναζί και τους συνεργάτες τους (που αξιοποίησαν το όλο θέμα στο έπακρο, προκειμένου να «υποσκάψουν την επιρροή του ΚΚΕ και να το στιγματίσουν ως αντεθνικό»), το «Σύμφωνο» εκμεταλλεύτηκαν προπαγανδιστικά τόσο οι Βρετανοί (διοχετεύοντάς το στις εφημερίδες, π.χ. στη Daily Herald), όσο και ο ΕΔΕΣ (δημοσιεύοντάς το στην εφημερίδα του Νέα Ελλάδα).4
Καταρχάς, είναι ψέμα ότι το ΚΚΕ δεν διέψευσε τότε το εν λόγω «Σύμφωνο». Στις 20/5/1944 ο Ριζοσπάστης έγραφε: «Ο Γκαίμπελς διαδίδει με τα φερέφωνά του ότι ο Γιάννης Ιωαννίδης και ο Βούλγαρος Δουσάν Δασκάλωφ υπογράψανε συμφωνία για την ίδρυση μιας «Σοβιετικής Ενωσης Βαλκανικών Δημοκρατιών» και ότι οι Ελληνες κομμουνιστές «ξεπουλήσανε την Ελλάδα στην Βουλγαρία». Πληροφορούμε τον κύριο Γκαίμπελς ότι άργησε πολύ να θυμηθεί το προβοκατόρικο αυτό έγγραφο που σκαρώθηκε πριν από πέντε μήνες και δημοσιεύτηκε απ’ τους Ελληνες φασίστες της «Εθνικής Δράσης». Ο Ελληνικός λαός γνωρίζει ότι οι Γερμανοί μαζί με τα τσιράκια τους Ράλληδες, Γούληδες, Ταβουλάρηδες και Πάγκαλους, φέρανε τους κομιτατζήδες στη Φλώρινα και τη Νάουσα και ξεπουλήσανε τη Μακεδονία στους Βούλγαρους. Μόνο οι κομμουνιστές και το ΕΑΜ πολεμάνε με το όπλο στο χέρι ενάντια στους Βούλγαρους καταχτητές, για να απελευθερώσουνε την ελληνική Μακεδονία και Θράκη απ’ τους Γερμανούς και τους Βούλγαρους».
Οσον αφορά δε τους «πρωταγωνιστές» της υπογραφής του «Συμφώνου», ο μεν Δασκάλωφ ήταν ανύπαρκτο πρόσωπο, ο δε Ιωαννίδης την «επίμαχη» μέρα βρισκόταν στην Αθήνα. Οπως αναφέρει ο ίδιος, «εκείνη την ημέρα, το απόγευμα, εγώ είχα ανταμώσει με τον Σβώλο και είχαμε συνεργασία. Καθορίσαμε τη συνάντηση και για την άλλη μέρα. Το πρωί εκείνης της μέρας βγήκαν οι εφημερίδες με πηχυαίους τίτλους για το σύμφωνο Ιωαννίδη – Δασκάλωφ». «Μα και μέχρι σήμερα δεν μπόρεσα να μάθω τι διάολο ήταν αυτό το όνομα. Υπάρχει, δεν υπάρχει; Είναι πραγματικό όνομα ή δεν είναι;»5
Το εν λόγω «Σύμφωνο» έχει ήδη απορριφθεί ως πλαστό και εργαλείο αντικομμουνιστικής προπαγάνδας από πολλούς μη-κομμουνιστές ιστορικούς, όπως οι H. Richter και H. Fleischer – ακόμα και ο Ε. Κωφός (σε αγγλόφωνη μελέτη του 1964) το χαρακτήρισε «αμφιβόλου αυθεντικότητας».6 Ωστόσο, αυτό δεν εμπόδισε τον τέως ευρωβουλευτή της ΝΔ Γ. Μαρίνο να το επικαλεστεί σε άρθρο του στο Βήμα στις 20/12/1992. Τελικά, αναγκάστηκε να παραδεχτεί δημόσια στην ίδια εφημερίδα (10/1/1993) ότι το έγγραφο ήταν όντως πλαστό. Το «Σύμφωνο» του Πετριτσίου ανέσυρε ξανά από το βούρκο της Ιστορίας ο Α. Ντινόπουλος (βουλευτής της ΝΔ, υποψήφιος τότε υπερνομάρχης), μιλώντας στον ALTER στις 1/4/2008, προκειμένου να «αποδείξει» την «προδοτική στάση του ΚΚΕ»!7
Η «συμφωνία» ΕΑΜ – ΣΝΟΦ
Η υποτιθέμενη αυτή «συμφωνία» φέρεται να υπογράφτηκε στις 22/1/1944 μεταξύ του Α. Τζήμα (εκ μέρους του ΕΑΜ) και του Βούλγαρου αξιωματικού Β. Κάλτσεφ (εκ μέρους του Σλαβομακεδονικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Μετώπου – ΣΝΟΦ) στις Καρυδιές της Εδεσσας. «Προέβλεπε» τη δημιουργία ενός «αυτόνομου Μακεδονικού Κράτους Σοβιετικής Οργάνωσης» με την παραχώρηση μιας σειράς ελληνικών επαρχιών, κ.ο.κ. «Οι βαρύτατοι διά το ΕΑΜ όροι», διευκρίνιζε ο Χ. Νάλτσας, «δεν φαίνονται και παράδοξοι…Η συμφωνία των Καρυδιών εγένετο κατόπιν «ντιρεκτίβας» της Κομιντέρν και άνευ αντιρρήσεως τινός του ΚΚΕ».8
Τι και αν η Κομιντέρν (Κομμουνιστική Διεθνής) είχε αυτοδιαλυθεί το Μάη του 1943, 8 μήνες σχεδόν πριν την «υπογραφή» της επίμαχης «συμφωνίας»; Κατά τους παραχαράκτες της Ιστορίας συνέχιζε να λειτουργεί, εκδίδοντας ενοχοποιητικές ντιρεκτίβες! «Ολόκληρο αυτό το έγγραφο είναι παράλογο και σαν περιεχόμενο και σαν διατύπωση», τονίζει σχετικά ο Heinz Richter. «Εκεί δήθεν ένας Βούλγαρος υπογράφει για λογαριασμό της ΣΝΟΦ που προσανατολιζόταν προς τη Γιουγκοσλαβία. Πρόκειται για αφελή πλαστογραφία των ελληνικών κύκλων της δεξιάς». Ο H. Fleischer τη συγκαταλέγει (μαζί με εκείνη του Πετριτσίου) ανάμεσα στις γνωστότερες πλαστογραφίες «που επί δεκαετίες δημοσιεύτηκαν και αναδημοσιεύτηκαν από το μηχανισμό προπαγάνδας της ελληνικής Δεξιάς» και «είχαν σαφώς κατασκευαστεί κατά τη διάρκεια του πολέμου από τους πολιτικούς αντιπάλους του ΕΑΜ, κυρίως από την ΠΑΟ και τους οπαδούς της».9
Το «Στρατιωτικό Σύμφωνο» Γερμανών – ΕΛΑΣ
Το «Σύμφωνο» αυτό (που επίσης «ανακάλυψε» η ΠΑΟ) φέρεται να «συνάφθηκε» στις 1/9/1944 στο Λειβάδι Χαλκιδικής μεταξύ του Καπετάν Κίτσου (συνταγματάρχη του ΕΛΑΣ) και του Εριχ Φένσκε (ταγματάρχη, Δ/τή της μονάδας 31756 και εκπρόσωπο των ενόπλων γερμανικών δυνάμεων της στρατιάς Αιγαίου). «Προέβλεπε» την ανενόχλητη υποχώρηση του Γερμανικού Στρατού από τη Μακεδονία, με αντάλλαγμα την παραχώρηση στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ της Θεσσαλονίκης, καθώς και βαρέως οπλισμού, πολεμικού υλικού, κ.λπ. Η «συμφωνία» περί «μη-επιθέσεως μεταξύ του ΕΛΑΣ και των γερμανικών στρατευμάτων», καταδείκνυε κατά τον Χ. Νάλτσα το «γεγονός» ότι ο ΕΛΑΣ δεν «διεξήγε αγώνα κατά του κατακτητού.» Επετεύχθη δε – σύμφωνα πάντα με τον ίδιο – έπειτα από «μυστικήν επικοινωνίαν» των Σοβιετικών και του ΕΑΜ Θεσσαλονίκης με το 2ο Γραφείο του Γενικού Στρατηγείου του Γερμανικού Στρατού στην πόλη.10
Ελα όμως που «όπως εξάγεται από τους γερμανικούς καταλόγους των αξιωματικών», μας πληροφορεί ο H. Richter, «δεν υπήρχε στη Βέρμαχτ κανένας ταγματάρχης μ’ αυτό το όνομα (σ.σ. Εριχ Φένσκε)», ενώ ακόμα και «η μονάδα με τον αριθμό 31756 είναι ανύπαρκτη και γέννημα φαντασίας…Τι προπαγανδιστική αξία έχει ακόμα και σήμερα (σ.σ. το 1975) αυτό το έγγραφο φάνηκε καθαρά το Δεκέμβριο του 1968. Η Χούντα της 21.4.67 κυκλοφόρησε ένα λεύκωμα με τίτλο «Δεκέμβριος 1944 – Δεκέμβριος 1967», στο οποίο περιλαμβάνεται και ένα «φωτοαντίγραφο» αυτού του ντοκουμέντου».11
Η επιπόλαια κατασκευή του εν λόγω εγγράφου βεβαίως αποτελεί το ένα μόνο σκέλος στην ιστορική παραχάραξη που επιχειρείται εδώ. Το άλλο έχει να κάνει με τις διεργασίες που πράγματι έλαβαν χώρα λίγο πριν το τέλος του πολέμου, την αντιπαράθεση σοσιαλισμού και καπιταλισμού που ερχόταν στο προσκήνιο. Οσον αφορά αυτό το κομμάτι, λοιπόν, η αλήθεια είναι πως οι ναζί δεν είχαν καμιά πρόθεση να παραδώσουν εδάφη, οπλισμό ή οτιδήποτε άλλο στους κομμουνιστές. Αλλού είχαν στρέψει το ενδιαφέρον και τις ελπίδες τους, γεγονός που καταδεικνύεται από πληθώρα ντοκουμέντων:
Στην αναφορά του στρατάρχη Μαξιμίλιαν φον Βάικς στον Αρχηγό του Ηγετικού Επιτελείου της Βέρμαχτ Αλφρεντ Γιοντλ (2/9/1944) τονιζόταν μεταξύ άλλων πως «είναι ζωτικό αγγλικό συμφέρον να πάρει στα χέρια της (σ.σ. η Αγγλία) τις κατεχόμενες τώρα από τη Γερμανία θέσεις – κλειδιά της Ελλάδας, χωρίς να δημιουργηθεί χρονικό κενό που θα έδινε στις κομμουνιστικές συμμορίες τη δυνατότητα ανατροπής της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων και της κατοχής πριν τους Αγγλους. Η αναγκαιότητα σε περίπτωση γερμανικής εκκένωσης, να πάρει σταθερά στα χέρια του την Ελλάδα πριν από τους Ελληνες κομμουνιστές ή και πριν από τους Ρώσους, είναι το κίνητρο για το Συμμαχικό Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής στο Κάιρο. Αυτό εξηγεί την αναγγελθείσα προσφορά του συνταγματάρχη «Τομ» (σ.σ. που είναι) στον Ζέρβα και τις βολιδοσκοπήσεις μέσω των ελληνικών καναλιών στην Αθήνα με στόχο να επιτευχθεί μαζί μας μια βραχυπρόθεσμη προθεσμία για την εκκένωση «χέρι με χέρι»».12
Σε τηλεγράφημα του Κουρτ – Φριτς φον Γκρέβενιτς προς τον Χέρμαν Νοϊμπάχερ στις 3/9/1944 αναφερόταν πως «η Ομάδα Στρατιών Ε, Θεσσαλονίκη, δίνει ακριβώς τώρα οδηγίες στον Τύπο ότι πρέπει να σταματήσει κάθε δημοσιογραφική πολεμική κατά του Ζέρβα. Πρωταρχικός στόχος είναι (σ.σ. κατά την άποψη της Ομάδας Ε) η σύμπραξη όλων των εθνικών δυνάμεων κατά του κομμουνισμού». Ο ίδιος στις 10/9 ενημέρωνε σχετικά με την αποχώρηση του γερμανικού στρατού από την Κρήτη: «Οι Αγγλοι αφήνουν συνειδητά άθικτους τους ανθρώπους μας, παίρνοντας υπόψη μια επερχόμενη, που είναι και προς το αγγλικό συμφέρον, χρησιμοποίηση κατά των μπολσεβίκων».13
Στα Απομνημονεύματά του, ο Υπουργός Εξοπλισμών και στενός συνεργάτης του Χίτλερ, Αλμπερτ Σπέερ μιλά ανοικτά για συμφωνία μεταξύ των Γερμανών και των Βρετανών: «Παρά τον απόλυτο έλεγχο των Βρετανών στη θάλασσα, επετράπη στις γερμανικές μονάδες να επιβιβαστούν και να ταξιδέψουν ανενόχλητες προς την ενδοχώρα… Σε αντάλλαγμα η Γερμανική πλευρά συμφώνησε να χρησιμοποιήσει αυτά τα στρατεύματα για να κρατήσει την Θεσσαλονίκη έως ότου θα ήταν δυνατό να καταληφθεί από τις Βρετανικές δυνάμεις».14
Οι «συμφωνίες» του Γ. Σιάντου με τους Γερμανούς
Τα «ντοκουμέντα» που προσκομίζονται εδώ έχουν να κάνουν: α) με ένα «κείμενο» του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ (το υπογράφει ο Γραμματέας Γ. Σιάντος) όπου αναφέρεται σε «συμφωνία» με τη Γερμανική Διοίκηση για παύση των εχθροπραξιών και διευκόλυνση της αποχώρησης του γερμανικού στρατού από την Ελλάδα, και β) με μια «συμφωνία» του ίδιου με τον Γερμανό Πρέσβη Γ. Αλτενμπουργκ, η οποία «προέβλεπε» την ειρηνική μεταβίβαση της εξουσίας από τις δυνάμεις κατοχής στο ΕΑΜ.
Στο πρώτο (το οποίο μάλιστα παρατίθεται και ως φωτοαντίγραφο), ο Γ. Σιάντος φέρεται να ενημερώνει τον Γραμματέα μιας «Επιτροπής Πόλης» (ποιας δεν λέει) πως «ύστερα από διαπραγματεύσεις με τη Γερμανική Διοίκηση καταλήξαμε μαζί της σε συμφωνίες», κατά τις οποίες, «κάθε «σαμποτάζ» ή οποιαδήποτε άλλη ενέργειά μας ενάντια οπλιτών ή βαθμοφόρων του στρατού κατοχής θα γίνεται ύστερα από σχετικάς υποδείξεις του αρχηγού της Γκεστάπο. Δώστε επομένως εντολή στις Αχτίδες να πάψουν στο εξής οι ξεκάρφωτες ενέργειες… Ακόμα ανέλαβαν την υποχρέωση να μας ειδοποιούν για τα μπλόκα και τις συλλήψεις ώστε κανείς να μην υπάρχει κίνδυνος για τα μέλη της οργάνωσής μας. Παράλληλη υποχρέωση αναλάβαμε και μεις για την περίπτωση αναχώρησής τους από την Ελλάδα. Κανείς δεν πρέπει να ενοχληθεί. Αθήνα, 13/8/44. Γ. Σιάντος».
Χώρια του γελοίου του πράγματος (οι επιθέσεις κατά των Γερμανών να γίνονται με τη σύμφωνη γνώμη και καθ’ υπόδειξη των ιδίων!) και μόνο το σημείο που αναφέρεται στα περί «ειδοποιήσεως για τα μπλόκα» είναι αρκετό ώστε να αποκαλυφθεί το κατά πόσο πράγματι υπήρξε ή όχι μια τέτοια συμφωνία. Κάτι τέτοιο διαψεύδεται από την ίδια την Ιστορία: Τα μπλόκα στην Κοκκινιά στις 17/8 και 29/9, το μπλόκο στην Καλλιθέα στο μεσοδιάστημα, αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες της πλαστογραφίας. «Από τα μπλόκα που έγιναν τον τελευταίο καιρό στις κομμουνιστικές συνοικίες», έγραφε στην αναφορά του στις 25/8 ο Φον Γκρέβενιτς προς τον Χ. Νοϊμπάχερ, «ιδιαίτερα αιματηρό ήταν το μπλόκο της συνοικίας Νέας Κοκκινιάς: Δίπλα στις 3.000 συλλήψεις, πάνω από 100 κομμουνιστές νεκροί, από τους οποίους τα δύο τρίτα στη μάχη κι ένα τρίτο (σ.σ. εκτελέστηκαν) σαν εξιλέωση για τραυματία μοίραρχο. Σε διαμαρτυρία κατά της αστυνομικής ενέργειας και της στρατολογίας για αναγκαστική εργασία οι κομμουνιστές κάλεσαν για σήμερα σε γενική απεργία».15 Κατά τα άλλα ΚΚΕ-ΕΑΜ και Γερμανοί τα είχανε «κάνει πλακάκια».
Οσον αφορά τις «τεχνικές λεπτομέρειες» του εγγράφου, ούτε η έδρα του ΠΓ ούτε ο ίδιος ο Γ. Σιάντος βρίσκονταν στην Αθήνα την εποχή εκείνη, αλλά στα Πετρίλια Καρδίτσας. Ο Σιάντος επέστρεψε στην Αθήνα μετά την απελευθέρωση στις 16/10.
Ακόμα πιο εξόφθαλμα πλαστογραφημένη όμως είναι η επόμενη «συμφωνία», στην οποία κατέληξαν δήθεν ο Σιάντος με τον Αλτενμπουργκ τον Οκτώβρη του 1944 και που επικαλείται στα γραπτά του ο Χ. Νάλτσας. Και αυτό βεβαίως γιατί ο Αλτενμπουργκ δεν βρισκόταν στην Ελλάδα από το Νοέμβρη του 1943 όταν και έκλεισε οριστικά η Γερμανική Πρεσβεία, επομένως οποιαδήποτε συνάντηση, διαβούλευση ή συμφωνία μαζί του θα ήταν μάλλον…αδύνατη!16
Αντί Επιλόγου
Τα δεκάδες «ντοκουμέντα» που κατασκευάστηκαν τότε επιδίωκαν να πλήξουν το κύρος του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, παρουσιάζοντάς τα ως «αντεθνικά», «προδοτικά», πως όχι μόνο δεν έκαναν αντίσταση, αλλά και συνεργάστηκαν με τον εχθρό: Ο,τι ακριβώς δηλαδή έπραξαν οι εμπνευστές τους! Αντί επιλόγου λοιπόν, δε θα πούμε εμείς για το ποιος έκανε τι (να μη λένε ότι μόνοι μας ευλογούμε τα γένια μας). Ας μιλήσουν τα βρετανικά και γερμανικά αρχεία:
Εκθεση του Foreign Office στις 27/7/1943 αναφέρει πως οι διάφοροι λεγόμενοι «εθνικόφρονες» «υπήρξαν ενεργοί (ή από την απάθεια, αδράνειά τους) συνεργάτες του εχθρού, και τώρα φυσικά κάνουν ύστατες προσπάθειες να αποδείξουν – μέσω της βιαστικής δημιουργίας νέων «αντιστασιακών ομάδων» και της υπογραφής πρωτοκόλλων – την πίστη τους στους Συμμάχους».17
Σε άλλο ντοκουμέντο διαβάζουμε: «Την ίδια στιγμή που τα εθνικιστικά και συντηρητικά στοιχεία σπαταλούσαν τον χρόνο τους στην αδράνεια, το ΕΑΜ τράβηξε μπροστά φτάνοντας σε ένα σημείο στο οποίο μπορεί να ισχυριστεί πως είναι ο κύριος αντιπρόσωπος της ελληνικής αντίστασης… Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το ΕΑΜ είναι ο ηγετικός παράγοντας στο αντιστασιακό κίνημα, και δικαιολογημένα ισχυρίζονται πως ηγούνται του αγώνα τόσο για την απελευθέρωση από τον Αξονα, όσο και για τις εσωτερικές ελευθερίες…
Οι πρώην πολιτικές προσωπικότητες απέτυχαν να δείξουν στο λαό οποιαδήποτε ηγετική ικανότητα με αυτό ή τον άλλο τρόπο, καθ’ όλη τη διάρκεια της κατοχής. Κάποιοι κάτοχοι μεγάλων περιουσιών είναι αντίθετοι στο κίνημα αντίστασης, γιατί βλέπουν τα τεράστια κέρδη που συσσώρευαν από την κατοχή να εξατμίζονται από τον κοινό σκοπό… Αλλά η μάζα του λαού βλέπει τους αντάρτες ως ηγέτες του αγώνα, και η θέση που κέρδισε το ΕΑΜ αποτελεί απόδειξη πως δεν υπάρχει σοβαρή αντιπολίτευση σε αυτό…».18
Εκθεση του υποστράτηγου Εριχ Σμιτ – Ρίχμπεργκ (επιτελάρχη της Ομάδας Στρατιών Ε) για το δίμηνο Ιούλης – Αύγουστος 1944 αναφέρει για τους – αδρανείς κατά τ’ άλλα – κομμουνιστές: «Η εγκληματική συμμοριακή δράση έχει προσλάβει άγνωστη ως τώρα διάσταση. Πράξεις δολιοφθοράς κατά των συγκοινωνιακών συνδέσεων, καλά οργανωμένες επιδρομές και επιθέσεις εναντίον βάσεων και χωριών που κατέχονται από δικά μας τμήματα, αποτελούν σχεδόν καθημερινά φαινόμενα». Στον αντίποδα, «η εθνικοδημοκρατική κατεύθυνση (ο ΕΔΕΣ), που πολιτικά βρίσκεται στη γραμμή της εξόριστης κυβέρνησης Παπανδρέου, προσπαθεί πάντα να διαβεβαιώσει τη δύναμη κατοχής για τη νομιμοφροσύνη της, ώστε άθικτη να προετοιμαστεί για τον επερχόμενο στρατιωτικό και πολιτικό αγώνα για την εξουσία».19
Το γεγονός ότι το ΚΚΕ δεν είχε και το ίδιο προετοιμαστεί για τον επερχόμενο πολιτικό και στρατιωτικό αγώνα, αντίθετα είχε εγκλωβιστεί στις Συμφωνίες με τους «συμμάχους» Βρετανούς και τον αστικό πολιτικό κόσμο στο Κάιρο, σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι όση λάσπη και αν ρίξουν παλαιοί και σύγχρονοι θαυμαστές του Γκαίμπελς, θα μπορέσουν ποτέ να διαγράψουν ή να αμαυρώσουν το ρόλο του ΚΚΕ στον αντιφασιστικό – εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του λαού στην Κατοχή – και γενικότερα. Κλείνουμε, αφιερώνοντάς τους το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση – κάλεσμα της ΚΕ του ΚΚΕ της 3/8/1944: «Κομμουνιστές! Ξεσηκώστε, οδηγήστε το λαό και το στρατό μας στη μάχη. Σε γενική έφοδο για τη λευτεριά. Πολεμήστε στις πρώτες γραμμές. Μεταδώστε σ’ όλο το λαό τόλμη και αποφασιστικότητα, το πνεύμα της δράσης και της νίκης. Πολεμήστε και απελευθερώστε στην Ελλάδα. Ολοι επί ποδός πολέμου!».20

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:
1. Fleischer H., «Επαφές μεταξύ των Γερμανικών Αρχών Κατοχής και των κυριότερων οργανώσεων της Ελληνικής Αντίστασης», στο «Η Ελλάδα στη δεκαετία 1940-1950», 1984, εκδ. «Θεμέλιο», σελ. 113.
2. Αρχείο Foreign Office 371/37205: R 8725 (PRO). Στην Αναφορά αυτή οι ομάδες της ΠΑΟ χαρακτηρίζονται εχθρικές προς το «κύριο λαϊκό αντιστασιακό κίνημα» (δηλαδή το ΕΑΜ) καθώς και «απρόθυμες να λάβουν μέρος στην αντίσταση κατά του Αξονα». Στο Fleischer H., ό.π., σελ. 96.
3. Νάλτσας Χ., «Το Μακεδονικόν ζήτημα και η σοβιετική πολιτική», 1954, εκδ. «Εταιρία Μακεδονικών Σπουδών», σελ. 279.
4. Richter H., «1936-1946: δύο επαναστάσεις και αντεπαναστάσεις στην Ελλάδα», Β’ τόμος, 1975, εκδ. «Εξάντας», σελ. 178.
5. Αναμνήσεις Γιάννη Ιωαννίδη – Μαγνητοφωνημένη αφήγηση στον Αλέκο Παπαπαναγιώτου.
6 Richter H., ό.π., σελ. 178, Fleischer H., ό.π., σελ. 113, Kofos E., «Nationalism and Communism in Macedonia», 1964, εκδ. «Institute for Balkan Studies», σελ. 134.
7. Μαΐλης Μ., «Προβοκάτορες και προβοκάτσιες», στον «Ριζοσπάστη», 4/4/2008.
8. Νάλτσας Χ., ό.π., σελ. 286 – 287.
9. Richter H., ό.π., 179 και Fleischer H., ό.π., σελ. 102, 113.
10. Νάλτσας Χ., ό.π., σελ. 282, 359.
11. Richter H., ό.π., σελ. 179.
12. Κρατικό Κεντρικό Αρχείο Πότσνταμ, αρ. φιλμ 18.655, Ζέκεντορφ Μ., «Η Ελλάδα κάτω από τον αγκυλωτό σταυρό: Ντοκουμέντα από τα Γερμανικά Αρχεία», 1991, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 250 – 251.
13. Στο Πολιτικό Αρχείο του υπουργείου Εξωτερικών της Βόννης, Ειδικός Πληρεξούσιος για τη Νότια Ανατολή, τόμ. 1, φ. 43 και φ. 8, Ζέκεντορφ Μ., ό.π., σελ. 252 και 257.
14. «Speer A, Inside the Third Reich», 1979, εκδ. «Avon Publishers», σελ. 509 – 510.
15. Στο Πολιτικό Αρχείο του υπουργείου Εξωτερικών της Βόννης, Ειδικός Πληρεξούσιος για τη Νότια Ανατολή, τόμ. 1, φ. 60, Ζέκεντορφ Μ., ό.π., σελ. 240.
16. Βελλιάδης Α., «Κατοχή: Γερμανική Πολιτική Διοίκηση στην Ελλάδα 1941-1944», 2008, εκδ., «Ενάλιος», σελ. 159. Την πλαστογραφία καταδεικνύει και ο H. Fleischer, ό.π., σελ. 113.
17. Εκθεση του Foreign Office, 27/7/1943, Φάκελος HS5/22 (PRO).
18. «Σύνοψη της Αναφοράς για την Ελλάδα», 1943, Φάκελος HS5/224 (PRO).
19. ΚΚΑ Πότσνταμ, αρ. φιλμ 18.454, Ζέκεντορφ Μ., ό.π., σελ. 240.
20. ΚΚΕ, «Επίσημα Κείμενα», τ. 5, σελ. 221.

Ο φάρος της Γραμβούσας και ο βομβαρδισμός εκεί του "Ωρίων" Ιούλιο του 1940 από τους Ιταλούς

ΦΑΡΟΣ ΓΡΑΜΒΟΥΣΑΣ ΚΡΗΤΗΣ


ΦΑΡΟΣ ΓΡΑΜΒΟΥΣΑΣ ΚΡΗΤΗΣ


ΦΑΡΟΣ ΓΡΑΜΒΟΥΣΑΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΦΑΡΟΣ ΓΡΑΜΒΟΥΣΑΣ ΚΡΗΤΗΣ


Ο φάρος αυτός κατασκευάστηκε το 1874 από την Γαλλική Εταιρεία Φάρων. 
Το ύψος του πύργου του ειναι 8 μέτρα και τό εστιακό του ύψος είναι 96 μέτρα.
Στο ΒΔ άκρο της Κρήτης βρίσκονται δύο έρημα και ακατοίκητα πλέον νησιά.
Η Γραμβούσα και η Aγρια Γραμβούσα, γνωστά και νησιά των πειρατών.Χαρακτηριστικό και των δύο νησιών είναι οι βραχώδεις και απότομες ακτές.
Η  Γραμβούσα οχυρώθηκε από τους Ενετούς και απέκτησε ένα απόρθητο για την εποχή εκείνη φρούριο. Μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Τούρκους, το νησί έγινε καταφύγιο για αντάρτες-πειρατές και  καταδιωγμένους.
Χαρακτηριστικά φάρου: Αναλαμπών Λευκός-Ερυθρός ανά 6 δ/λ. Είναι εγκατεστημένος σε πύργο.

*Ο απρόκλητος ιταλικός βομβαρδισμός στην Γραμβούσα.

Στις 12 Ιουλίου 1940, νωρίς το πρωί, η Ιταλία διέπραξε εντελώς απρόκλητο, ευτυχώς ανεπιτυχή,  βομβαρδισμό στην Γραμβούσα. Στόχος υπήρξε το πλοίο φάρων «Ωρίων» που χτυπήθηκε από τρία ιταλικά βομβαρδιστικά, την ώρα ανεφοδιασμού του φάρου. 

Όταν το αντιτορπιλικό «Υδρα» έσπευσε να βοηθήσει τον «Ωρίωνα», έγινε κι εκείνο στόχος επιθέσεων με βόμβες. Πάντως, τα εύστοχα πυρά που εξαπέλυσε το «Υδρα» σε απάντηση έτρεψαν τα ιταλικά αεροσκάφη σε φυγή.

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2018

athanasntomp.blogspot.com: Ο.Η.Ε ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

athanasntomp.blogspot.com: Ο.Η.Ε ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ: Ο  ΟΗΕ θα «μαζέψει» στη Νέα Υόρκη 128 ηγέτες από όλο τον πλανήτη....την 23/09/2018 Ογδόντα τέσσερις αρχηγοί κρατών και 44 αρχηγ...

Η ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΤΑ «ΑΙΟΛΙΚΑ ΠΑΡΚΑ» - Η αποσιωπούμενη άποψη

Του Σταμάτη Σεκλιζιώτη 

 Η ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΤΑ «ΑΙΟΛΙΚΑ ΠΑΡΚΑ»

 
Η "άγνωστη" ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΑΠΟΨΗ

● Το παγκόσμιο Συμβούλιο Αιολικής Ενέργειας (Global Wind Energy Council γνωστό και ως GWEC) σε έκθεσή του το 2017 μας πληροφορεί ότι η εξάπλωση της αγοράς της Αιολικής Ενέργειας παγκοσμίως, συνεχίζεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς μετά την διαπίστωση ότι το 2016 η εγκατάσταση «καθαρής» αιολικής ενέργειας στον πλανήτη έφτασε τα 54 Gigawatts…!!!
● Μαθαίνουμε από τον βρετανικό τύπο ότι μπορεί να έχουμε αποκτήσει την (ψευδή) εικόνα ότι η αιολική ενέργεια συνεισφέρει τα μέγιστα στην παγκόσμια ζήτηση ενέργειας και αυτό μας το λένε και το ξαναλένε τα κανάλια και οι διαφημιστικές γιγαντοαφίσες στους δρόμους και στα αεροδρόμια…., αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι…!!!
● Όσοι τα πιστεύουμε κάνουμε λάθος...
● Το μήνυμα που παίρνουμε είναι ότι η συνεισφορά της Αιολικής Ενέργειας, μετά από δεκαετίες και αιώνες προόδου και ανάπτυξης στον πλανήτη, είναι αμελητέα μέχρι «μηδενικό» σημείο...!!!
● Για το έτος 2014 για το οποίο υπάρχουν αξιόπιστα στατιστικά στοιχεία, το ποσοστό συμμετοχής της Αιολικής ενέργειας στην παγκόσμια κατανάλωση ενέργειας ήταν ένα ολοστρόγγυλο «μηδέν» (0)…!!! Οι στατιστικοί ερευνητές αναφέρουν ότι ακόμα και εάν προσθέσουμε την Αιολική Ενέργεια με τα Φωτοβολταϊκά, η συνεισφορά τους στην παγκόσμια ζήτηση είναι μικρότερη του 1%...!!!
● Η Διεθνής Υπηρεσία Ενέργειας (International Energy Agency) δίνει κάτι περισσότερο από το «0»% και μιλάει για 0,46% συνεισφορά της αιολικής ενέργειας παγκοσμίως (το 2014), ενώ η ηλιακή ενέργεια και η «κυματική» (παλιρροϊκή ενέργεια) μαζί, δεν υπερβαίνουν το 0,35%…!!! Οι αριθμοί είναι συντριπτικοί και από μόνοι τους ανατρέπουν κάθε είδους ισχυρισμούς που δεν είναι τίποτε από το γνωστό «κύμα» των παραμυθένιων «αιολικών» επενδύσεων που μόνο το περιβάλλον ζημιώνουν και δεν ανταποκρίνονται σε κανένα απολύτως περιβαλλοντικό αποτύπωμα CO2…!!!
● Αυτά τα στατιστικά δεν είναι δύσκολο να εντοπιστούν με λίγο καλό ψάξιμο… Πάντως δεν ρεπορτάρονται ούτε καν αναφέρονται σε εκθέσεις φορέων (κρατικών και ιδιωτών) που προμοτάρουν τις δύο πιο διαφημισμένες ΑΠΕ, την αιολική και την ηλιακή ενέργεια, μέσα από καλοπληρωμένα λόμπι και διαφημιστικές… Το τρικ που χρησιμοποιούν είναι ότι το 14% της παγκόσμιας κατανάλωσης ενέργειας είναι από ΑΠΕ, αλλά κρύβουν το πως αυτό το 14% σπάζει στα επί μέρους… Τα ¾ των 14% ΑΠΕ προέρχονται από φυτικές βιομάζες και από την κατανάλωση καυσόξυλων και άλλων υλικών οικιακής καύσης για θέρμανση και μαγείρεμα ανά τον κόσμο…!!! Πολλά εκατομμύρια άνθρωποι καίνε καυσόξυλα στον πλανήτη με αποτέλεσμα βέβαια το κόστος από τις βλάβες στην υγεία να είναι τεράστιο… Και στις πιο πλούσιες χώρες την ώρα που μπορεί να επιδοτούν την αιολική και την ηλιακή ενέργεια, η «ενεργειακή» μερίδα του λέοντος προέρχεται από δύο πολύ πιο αξιόπιστες ΑΠΕ που είναι η βιομάζα και η υδροηλεκτρική ενέργεια…!!!
● Στο μεταξύ η παγκόσμια ζήτηση ενέργειας αναπτύσσεται κατά 2% ετησίως εδώ και 40 χρόνια. Σύμφωνα με την Διεθνή Υπηρεσία Ενέργειας (International Energy Agency) από το 2013 στο 2014 αυξήθηκε η ζήτηση κατά 2,000 terawatt-hours ή τεραβατώρες, (μία τεραβαρώτα ισοδυναμεί με 114 megawatts για μια περίοδο 12 μηνών). Εάν υποτεθεί ότι ανεμογεννήτριες και μόνο θα καλούνταν να παράγουν αυτή την ενέργεια, η απάντηση είναι 350.000 ανεμογεννήτριες όταν μια ανεμογεννήτρια των 2 Μεγαβάτ μπορεί να παράγει 0,005 τεραβατώρες τον χρόνο…!!!, δηλαδή μιάμιση φορά όσων ήδη έχουν εγκατασταθεί παγκοσμίως από τότε που διάφορες κυβερνήσεις «ρίχνουν το χρήμα» των φορολογουμένων καταναλωτών σ’ αυτή την «κατ’ όνομα» βιομηχανία Αιολικών από το 2000 και μετά…!!
● Μερικά ακόμη στοιχεία που ενδιαφέρουν:
● Εάν υποθέσουμε ότι για ένα Μεγαβάτ χρειάζονται 200 στρέμματα γης αιολικού πάρκου για να καλυφθεί ολόκληρη η ετήσια αύξηση της ζήτησης σε ενέργεια, θα χρειάζονταν μια επί πλέον έκταση ίση με τα βρετανικά νησιά μαζί με την Ιρλανδία για κάθε χρονιά «αύξησης» της παραγωγής…!!! Εάν το κάναμε αυτό για 50 χρόνια θα καλύπταμε με ανεμογεννήτριες κάθε τετραγωνικό μίλι σε όλη την επικράτεια της τεράστιας σε έκταση Ρωσίας …!!!!! Και αυτό μόνο για να συμπληρώσουμε τις ανάγκες μας σε ενέργεια από την ήδη υπάρχουσα κατανάλωση.., χωρίς να υποκαθίσταται η υπάρχουσα παραγωγή ενέργειας από υδρογονάνθρακες που αντιστοιχούν περίπου στο 80% της παγκόσμιας κατανάλωσης...!!!
● Δεν πρέπει να θεωρούμε (και να παρασυρόμαστε…..) από το γεγονός ότι οι ανεμογεννήτριες μπορούν τεχνολογικά να βελτιώνονται συνεχώς και να γίνονται περισσότερο αποδοτικές. Εδώ παίζουν ρόλο άλλοι παράγοντες, όπως το γεγονός ότι υπάρχει πάντοτε κάποιο όριο στην ποσότητα ενέργειας που μπορούμε να αποκτήσουμε από την κίνηση ρευστής ύλης… (γνωστό και ως Betz limit, δηλ. η μέγιστη ισχύς που μπορεί να παραχθεί από τον άνεμο….!!). Η ανεμογεννήτριες θεωρούνται ότι ήδη βρίσκονται κοντά στα όρια..!! Η αποδοτικότητα εξαρτάται από την διαθεσιμότητα των ανέμων η οποία με τη σειρά της μπορεί να μεταβάλλεται κάθε δευτερόλεπτο, από μέρα σε μέρα, χρονιά σε χρονιά…!!!
● Οι ανεμογεννήτριες μηχανικά είναι πάρα πολύ καλές, το πρόβλημα έγκειται στον φυσικό πόρο καθ’ αυτού (άνεμος) που δεν μπορεί να τον αλλάξει κανείς…!!!
● Για τις Περιβαλλοντικές Επιπτώσεις και το Τοπίο έχω ξαναγράψει και επεκταθεί σε πρόσφατες αναρτήσεις, αλλά εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι υπάρχει και κάτι ακόμη που δεν είναι και πολύ γνωστό. Πρόκειται για τους μαγνήτες που χρησιμοποιούνται στις ανεμογεννήτριες από σπάνια μέταλλα τα οποία πολλά προέρχονται από ορυχεία της Μογγολίας όπου τα τοξικά και ραδιενεργά απόβλητα σε «επική» πλέον κλίμακα, καταστρέφουν το περιβάλλον κα την ανθρώπινη υγεία και μόνο αυτό ως γεγονός καθιστά ντροπή για τους πολιτικούς να αποκαλούν την Αιολική Ενέργεια «Ανανεώσιμη»…!!!
● Οι λεπίδες των ανεμογεννητριών εκτός του ότι κατασκευάζονται από υαλοβάμβακα και από ατσάλι, στερεώνονται (πακτώνονται) σε τσιμεντένιες βάσεις, και μαζί με το μηχανικό τους μέρος προέρχονται από την συμβατική βιομηχανία ή την οικονομία του λιγνίτη…, και άρα κακώς τα αιολικά πάρκα αποκαλούνται ανανεώσιμες πηγές ενέργειας…!!!
● Μία ανεμογεννήτρια ζυγίζει κατά Μ.Ο. 250 Τόνους με όλα της τα εξαρτήματα. Παγκοσμίως χρειάζεται περίπου μισό τόνο λιγνίτη για να φτιαχτεί ένας τόνος χάλυβα… Προσθέτουμε άλλους 25 τόνους λιγνίτη για να παραχθεί τσιμέντο και εκτιμάται ότι συνολικά κάνουμε χρήση 150 τόνους λιγνίτη για κάθε ανεμογεννήτρια (κατ’ αντιστοιχία)… Εάν υποθέσουμε ότι χρειαζόμασταν 350.000 επί πλέον ανεμογεννήτριες τον χρόνο για να καλύψουμε μόνο την αύξηση της ζήτησης (μιλάμε για μέσου μεγέθους αεροτουρμπίνες…) θα αντιστοιχούσαν με περίπου 50 εκατομμύρια τόνους λιγνίτη ετησίως, την μισή δηλαδή ποσότητα εξόρυξης σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση..!!!
● Με αυτούς τους αριθμούς η αιολική ενέργεια φαίνεται να μεταβάλλεται σε εμπορική πρόκληση και κίνητρο για την βιομηχανία του λιγνίτη…!!!! Όπως έγραφε ο περίφημος David MacKay πριν κάποια χρόνια (Βρετανός Φυσικός, Μαθηματικός και Ακαδημαϊκός, του Πανεπιστημίου του Cambridge, School of Engineering): «…η αριθμητική εναντιώνεται τέτοιων αναξιόπιστων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας…»...!!!
● Είναι πολλοί αυτοί που υποστηρίζουν ότι η καλύτερη ενέργεια για τον «πολιτισμό» είναι το φυσικό αέριο σε σχέση με όλες τις άλλες πηγές. Υπάρχει σε αφθονία, οι εκπομπές του θερμοκηπίου συγκριτικά είναι ελάχιστες, ώστε οι συνολικές εκπομπές κατά την δημιουργία και παραγωγή «πλούτου» θα είναι πτωτικές, ενώ η ανάπτυξη της οικονομίας θα παρουσιάζει αυξητικά μεγέθη.
● Βέβαια καθόλου λίγοι είναι και οι πιστοί της πυρηνικής ενέργειας οι οποίοι προβλέπουν ότι, σε όλες τις μορφές της, θα αφαιρέσει μερίδιο από τα υγρά καύσιμα κατά το δεύτερο μισό του 21ου αιώνα… Οι δύο αυτοί τρόποι χαρακτηρίζονται πλέον από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα ως «καθαρό μέλλον», χωρίς να συνηγορούν οι πολιτικοί και πολίτες με μειωμένη γνώση…!!!
● Οτιδήποτε άλλο αποτελεί ενέργεια πολιτικού αποπροσανατολισμού και αντιστρατεύεται ουσιαστικά την υπόθεση της κλιματικής αλλαγής την ώρα που προπαγανδίζεται η ανακοπή της (από τους ίδιους που αποπροσανατολίζουν…), και το χειρότερο από όλα, καταληστεύοντας τα πτωχότερα στρώματα της κοινωνίας για να πλουτίζει ακόμα περισσότερο ο πλούτος.
* Σταμάτης Σεκλιζιώτης Γεωπόνος (ΑΠΘ) – Δρ Αρχιτέκτονας Τοπίου (MPhil, PhD Birmingham UK) Πρώην Β Γεωργικού Ακολούθου FAS/USDA
O Δρ Σ. Σεκλιζιώτης μεταξύ άλλων διακρίσεων, έχει τιμηθεί δύο φορές (2002 και 2009) με τα Βραβεία Αριστείας για το Αγροτικό Ρεπορτάζ (Honorary Awards «Excellence in Reporting») του Υπ. Γεωργίας των ΗΠΑ, USD

Η εικόνα ίσως περιέχει: ουρανός, γέφυρα, βουνό, υπαίθριες δραστηριότητες, φύση και κείμενο

*ΣΗΜΕΙΩΤΈΟ ΕΠΊΣΗς: Από τον τοίχο στο φέισμπουκ, του καθηγητή του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Stavros Alexandris:
► Shale Gas pad vs Wind Farm vs Solar Park
● Ένα αιολικό πάρκο απαιτεί 700 φορές περισσότερη επιφάνεια για να παράγει την ίδια ποσότητα ενέργειας με ένα τρυπάνι εξόρυξης, σχιστόλιθου για παραγωγή φυσικού αερίου σύμφωνα με ανάλυση επιστημονικού συμβούλου του τμήματος ενέργειας. 
● Ο καθηγητής David MacKay, (Prof. of Engineering at the University of Cambridge) δημοσίευσε την ανάλυση για την εξόρυξη σχιστολιθικού φυσικού αερίου, δείχνοντας ότι ήταν πολύ λιγότερο παρεμβατικός στο τοπίο από τις Ανεμογεννήτριες ή τα Ηλιακά πάρκα.

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2018

Πλάτωνας, Πολιτεία: παιδεία και αντικοινωνικότητα

Επομένως εκείνοι που δεν γνωρίζουν τι σημαίνει παιδεία και αρετή δεν είναι ικανοί να σηκώσουν τα βλέμματά τους προς τα πάνω... αλλά πάντα κοιτάζοντας προς τα κάτω, σαν ζώα, και σκυμμένοι στη γη και σε τραπέζια βόσκουν χορταίνοντας την κοιλιά τους και τις υλικές τους επιθυμίες. 
Από την πλεονεξία αυτών των απολαύσεων κλωτσούν και χτυπούν με τα κέρατα ο ένας τον άλλο και στο τέλος σκοτώνονται μεταξύ τους με σιδερένια κέρατα και οπλές γιατί δεν είναι σε θέση να γεμίσουν με πράγματα ουσιαστικά εκείνο το μέρος του εαυτού τους που μετέχει στο ηθικό αγαθό, το μόνο που μπορεί να προσφέρει αληθινή πληρότητα.

Πλάτωνας, Πολιτεία

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2018

«Η Ελλάδα έχει τελειώσει» – «Ο Τσίπρας πρόδωσε τον λαό» – Ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας του Χρηματιστηρίου της Ν. Υόρκης συγκλονίζει με άρθρο του


Ο οξυδερκής και πολύπειρος ενδοσκόπος των εγκεφάλων της Ουάσιγκτον Δρ. Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς -οικονομολόγος, καθηγητής, συγγραφέας, πρώην υπουργός και αρχισυντάκτης της Εφημερίδας του Χρηματιστηρίου, προχωράει σε αποκαλύψεις που θα συζητηθούν σε ένα άρθρο φωτιά.
Στην ουσία αποτυπώνει ανάγλυφα αυτά που μας κρύβει το εγχώριο σύστημας διαπλοκής. Υπερασπίζεται τον ελληνικό λαό και βάζει στην θέση της την Ελληνική Κυβέρνηση, όπου με μία απίστευτη προπαγάνδα, προσπαθεί να μας πείσει ότι ήρθε το τέλος των μνημονίων.
Η πολιτική και τα μέσα ενημέρωσης συγκάλυψαν την γενοκτονία του Ελληνικού Έθνους, αναδεικνύοντας στις δηλώσεις τους ότι η ελληνική κρίση έχει τελειώσει.
Αυτό που εννοούν όμως είναι ότι η Ελλάδα έχει τελειώσει. Είναι νεκρή και το κουφάρι της έχει πεταχτεί στα σκυλιά.
Αυτό αναφέρει νέα ανάλυση του Ινστιτούτου Πολιτικής Οικονομίας Paul Craig Roberts, το οποίο υπενθυμίζει ότι 350.000 Έλληνες, κυρίως νέοι και επαγγελματίες, έχουν εγκαταλείψει τη νεκρή Ελλάδα.
Το ποσοστό γεννήσεων είναι πολύ χαμηλότερο από το μέγεθος που είναι αναγκαίο για να διατηρηθεί το υπόλοιπο του πληθυσμού. Η λιτότητα που επιβλήθηκε στον ελληνικό λαό από την ΕΕ, το ΔΝΤ και τις ελληνικές κυβερνήσεις έχει ως αποτέλεσμα την συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας κατά 25%.
Η πτώση είναι ισοδύναμη της Αμερικανικής Μεγάλης Ύφεσης, αλλά στην Ελλάδα τα αποτελέσματα ήταν χειρότερα. Ο Πρόεδρος Franklin D. Roosevelt μαλάκωσε τις επιπτώσεις της μαζικής ανεργίας με τους νόμους περί κοινωνικής ασφάλισης και άλλα στοιχεία ενός δικτύου κοινωνικής ασφάλειας, όπως η ασφάλεια των καταθέσεων, και τα προγράμματα δημοσίων έργων, ενώ η ελληνική κυβέρνηση μετά τις παραγγελίες από το ΔΝΤ και την ΕΕ επιδείνωσε τις επιπτώσεις της μαζικής ανεργίας με την απομάκρυνση του δικτύου κοινωνικής ασφάλισης.
Παραδοσιακά, όταν μια κυρίαρχη χώρα, από τη διαφθορά, την κακοδιαχείριση, την κακή τύχη, ή απρόβλεπτα συμβάντα, βρέθηκε σε θέση να αποπληρώσει τα χρέη της, οι πιστωτές της χώρας, μείωσαν τις οφειλές προς το επίπεδο που η χρεωμένη χώρα θα μπορούσε να εξυπηρετήσει.
Με την Ελλάδα υπήρξε μια αλλαγή παιχνιδιού. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με επικεφαλής τον Jean-Claude Trichet, και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αποφάσισε ότι η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει ολόκληρο το ποσό των τόκων και κεφαλαίου των κρατικών ομολόγων της που βρίσκονται στην κατοχή των γερμανικών, των ολλανδικών, των γαλλικών και των ιταλικών τραπεζών.
Πώς θα επιτευχθεί αυτό; Με δύο τρόπους. Και οι δύο επιδείνωσαν σε μεγάλο βαθμό την οικονομίας της Ελλάδας, αφήνοντας τη χώρα σήμερα σε πολύ χειρότερη θέση από αυτή που βρισκόταν κατά την έναρξη της κρίσης πριν από σχεδόν μια δεκαετία.
Κατά την έναρξη της «κρίσης», η οποία θα μπορούσε εύκολα να είχε λυθεί με τη διαγραφή μέρους του χρέους, το ελληνικό χρέος ήταν 129% του ελληνικού Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος.
Σήμερα το ελληνικό χρέος είναι 180% του ΑΕΠ. Γιατί;
Η Ελλάδα δανείστηκε περισσότερα χρήματα για να πληρώσει τόκους στους πιστωτές της, οι οποίοι δεν έπρεπε να χάσουν ούτε ένα σεντ. Ο επιπλέον δανεισμός, που ονομάστηκε «διάσωση», δεν ήταν ένα σχέδιο διάσωσης της Ελλάδα. Ήταν μια διάσωση των πιστωτών της Ελλάδας.
Το καθεστώς Obama ενθάρρυνε αυτό το πακέτο διάσωσης, επειδή οι αμερικανικές τράπεζες περίμεναν ένα σχέδιο διάσωσης, αφού είχαν πουλήσει credit default swaps (CDS) του ελληνικού χρέους και δεν ήθελαν να πληρώσουν.
Χωρίς σχέδιο διάσωσης οι αμερικανικές τράπεζες θα είχαν χάσει το στοίχημα και θα κατέβαλαν τα ασφάλιστρα κινδύνου των ελληνικών ομολόγων.
Η Κίνα αγόρασε τα ελληνικά λιμάνια, η Γερμανία αγόρασε τα αεροδρόμια, ενώ διάφορες γερμανικές και ευρωπαϊκές οντότητες αγόρασαν τις ελληνικές επιχειρήσεις ύδατος.
Επίσης, κερδοσκόποι των ακινήτων αγόρασαν εκτάσεις σε ελληνικά νησιά για την ανάπτυξη ακινήτων.
Αυτή η λεηλασία της ελληνικής δημόσιας περιουσίας δεν πήγε όμως προς τη μείωση του χρέους. Το χρέος, μεγαλύτερο από ποτέ, εξακολουθεί να ισχύει.
Η οικονομία είναι μικρότερη από ποτέ. Η δήλωση ότι η ελληνική κρίση έχει τελειώσει είναι απλώς μια δήλωση ότι δεν έχει μείνει τίποτα για να πάρει κανείς πια από τον ελληνικό λαό.
Γιατί η Ελλάδα βυθίζεται γρήγορα. Όλα τα έσοδα που σχετίζονται με θαλάσσιους λιμένες, αεροδρόμια, δημοτικές επιχειρήσεις, και το υπόλοιπο της δημόσιας περιουσίας που έχει βίαια ιδιωτικοποιηθεί τώρα ανήκει σε ξένους που παίρνουν τα χρήματα από τη χώρα, οδηγώντας έτσι περαιτέρω χαμηλότερα την ελληνική οικονομία.
Οι πιστωτές έκλεψαν το οικονομικό μέλλον των Ελλήνων. Επίσης η Ελλάδα δεν είναι ένα κυρίαρχο έθνος. Εκεί κυριαρχεί πλέον η ΕΕ και το ΔΝΤ. Και ο ελληνικός λαός προδόθηκε από την κυβέρνηση Τσίπρα.
Είχαν τη δυνατότητα να επαναστατήσουν και να χρησιμοποιήσουν τη βία για να ανατρέψουν την κυβέρνηση που τους πούλησε σε διεθνείς τραπεζίτες. Αντ ‘αυτού, οι Έλληνες δέχτηκαν την καταστροφή τους και δεν έκαναν τίποτα. Ουσιαστικά, ο ελληνικός πληθυσμός διέπραξε μια μαζική αυτοκτονία.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 δεν έχει τελειώσει. Κρύβεται κάτω από το χαλί της μαζικής δημιουργίας χρήματος από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, το Ηνωμένο Βασίλειο, και την ιαπωνική κεντρική τράπεζα.
Η δημιουργία του χρήματος έχει κατά πολύ υπερβεί την αύξηση του πραγματικού προϊόντος και έχει οδηγήσει στα ύψη την αξία των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων πέρα από αυτό που μπορεί να υποστηρίζονται.
Η εξέλιξη της κρίσης παραμένει προς το παρόν. Θα μπορούσε να οδηγήσει στην καταστροφή του δυτικού πολιτισμού.
Πηγή: True.gr

Θυμίζουμε και την συναφή δήλωση του ηγέτη της Γαλλικής Αριστεράς ότι ο Τσίπρας πρόδωσε τον λαό του και τις αξίες της Αριστεράς. Βλ: http://www.kathimerini.gr/974184/gallery/epikairothta/kosmos/epi8esh-melanson-se-tsipra-einai-apo-tis-pio-eleeines-figoyres-ths-eyrwpaikhs-politikhs-zwhs