Δημήτρης Καζάκης. Η ήρεμη δύναμη του λαϊκού ξεσηκωμού

Μια συνέντευξη του οικονομολόγου Δημήτρη Καζάκη στον Ιωσήφ Παπαδόπουλο. Μέρος Α΄ (βιντεοσκοπημένο). Μια χαραμάδα άνοιξε το απόγευμα της 1ης Ιουνίου του 2011 στο Σύνταγμα και μπήκε λίγο φως. Μέσα στην οχλαγωγία, τον φανατισμό, τα λογής λογής "καπελλώματα", τους αυτόκλητους "ηγέτες", τις κραυγές "να φύγουν οι προδότες και οι κλέφτες", χωρίς όμως συγκεκριμένη πρόταση για το ύστερα, αναδύθηκε η ήρεμη δύναμη και τεκμηριωμένη φωνή του οικονομολόγου Δημήτρη Καζάκη. Από τους λίγους που, εγώ τουλάχιστον, θεωρώ ότι αναπτερώνει αυτή την στιγμή τις ελπίδες του λαού πως τίποτε δεν χάθηκε ακόμη. Τεράστια η διαφορά όσων μου είπε χθες από τις προχθεσινές ομιλίες των ακαδημαϊκών στα Προπύλαια. Ο Δημήτρης Καζάκης δεν μασάει τα λόγια του και δεν φοβάται να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Μεταξύ άλλων, στο τηλεοπτικό μέρος της συνέντευξης (υπήρξε και δεύτερο μέρος που κατεγράφη στο μαγνητόφωνο), μου είπε χαρακτηριστικά, σχετικώς με την θητεία του στην κεντρική οικονομική και ιδεολογική επιτροπή του Κ.Κ.Ε.: "Διαφώνησα, ιδίως μετά το 14ο συνέδριο, γιατί είδα ότι η αναστήλωση του Κ.Κ.Ε. έγινε με όρους αναπαλαίωσης και το κόμμα εγκατέλειψε μια σειρά από θεμελιώδεις θέσεις, που εγώ θεωρούσα σαν τον ακρογωνιαίο λίθο ενός κομμμουνιστικού κόμματος. Αυτό με ανάγκασε να παραιτηθώ από τα όργανα και μετά από λίγο καιρό να βρεθώ εκτός...". Στη συνέχεια της συνέντευξής του σχετικά με την δική του συμμετοχή στην κινητοποίηση και την ενημέρωση του κόσμου : "Δεν έχει σημασία ποιο είναι το επίπεδό σου ή οι γνώσεις σου, ακαδημαϊκά ή μη. Σημασία έχει να μιλάς την γλώσσα του κόσμου. Γιατί τα προβλήματα είναι του κόσμου, δεν είναι απρόσωπα, δεν είναι αριθμοί. Και μ' αυτή την έννοια η κοινωνική σου ωφελιμότητα είναι αυτό που μετράει. Στην επιστήμη σου, στην εμπειρία σου, στην προσωπική σου πορεία. Δεν είναι το πόσο καλά καταρτισμένος είσαι και το πόσο κάνεις τους άλλους να λένε : "βρε γαμώτο τι μόρφωση ο άνθρωπος, δεν κατάλαβα τίποτα"! Αυτούς τους ανθρώπους, εγώ προσωπικά, τους σιχαίνομαι! Γιατί μέσα από τον τρόπο που εκφέρουν τον πολιτικό ή επιστημονικό τους λόγο, παρουσιάζουν μια αλαζονεία και μια απόμακρη σχέση με τον κόσμο που για μένα είναι εγκληματική. Αν θες πράγματι να είσαι χρήσιμος στην κοινωνία, οφείλεις να μιλάς την γλώσσα της. Την γλώσσα που καταλαβαίνει η ίδια η κοινωνία. Έτσι μπορείς να κερδίσεις και την επιστοσύνη της γι' αυτά που λες". Σχετικώς με την πρόσφατη πρωτοβουλία των ακαδημαϊκών και την συγκέντρωση του κόσμου στα Προπύλαια ο Δημήτρης Καζάκης σχολίασε : "Η πρωτοβουλία αυτή με βρήκε σε μεγάλο βαθμό να διαφωνώ, πρώτον γιατί αυτοί που πήραν την πρωτοβουλία δεν έχουν εχέγγυα τέτοια που να με κάνουν να τους εμπιστευτώ ότι όντως αυτές ήταν οι προθέσεις τους, γιατί έχουν συνδράμει, και τώρα ακόμη που μιλάμε, στην ιδιωτικοποίηση του πανεπιστημίου, στην διάλυση του πανεπιστημίου, στην κατάλυση του πανεπιστημιακού ασύλου που υπέγραψε ο κ. Πελεγρίνης. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς ένας άνθρωπος που εμπλέκεται σε όλα αυτά μπορεί να παίρνει πρωτοβουλία υπέρ  της υπεράσπισης του δημόσιου πλούτου. Δεύτερον με ανησυχεί εξαιρετικά το γεγονός ότι όλοι αυτοί καταγγέλουν αλλά δεν προτείνουν, και όταν αναγκάζονται, από την πίεση του κόσμου, προτείνουν αυτά που εφαρμόζονται και το μόνο τους πρόβλημα είναι αν θα υπάρξει συναίνεση και νομότυπη διαδικασία ξεπουλήματος της χώρας. Εγώ δεν είμαι σ' αυτή τη λογική ούτε μπορώ να συνδράμω σ' αυτή τη λογική. Χθες δεν είπαν απολύτως τίποτε, εκτός απ' τις καταγγελίες για το ξεπούλημα που γίνεται με παράνομο τρόπο. Έχω ακούσει επανειλημένα τον κ. Μπέη, όπως και τον κ. Κασιμάτη, να τα λένε αυτά. Ο κ. Κασιμάτης διεκδικεί, ας πούμε, απάλειψη των επαχθών όρων της σύμβασης. Για μένα το πρόβλημα δεν είναι απλά η σύμβαση. Αυτή είναι το κερασάκι στη σαντιγύ! Το πρόβλημα είναι ολόκληρο το καθεστώς που έχει οικοδομηθεί. Για παράδειγμα δεν άκουσα κανέναν από αυτούς τους κυρίους να μιλάει για το σύμφωνο ευρώ. Δεν μπορείς να καταγγέλεις τη δανειακή σύμβαση και να αποδέχεσαι το σύμφωνο ευρώ που περνάει αυτές τις μέρες από την Ελληνική Βουλή αλλά και από όλα τα Ευρωπαϊκά Κοινοβούλια στις 23 Ιουνίου, το οποίο είναι μια διευρυμένη και βαθύτερη δανειακή σύμβαση για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Δεν μπορείς να μιλάς για εθνική ανεξαρτησία και να αποδέχεσαι την πληρωμή των τοκογλυφικών με το επιχείρημα ότι δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τους τοκογλύφους. Δεν μπορεί επίσης ο κ. Μίκης Θεοδωράκης, μεγάλος πράγματι μουσικοσυνθέτης με μεγάλη ιστορία, μόλις πριν από τρεις ημέρες να δημοσιοποιήσει ένα ολόκληρο κείμενο στο οποίο λέει ότι πρέπει να ψηφίσουμε λευκό ώστε, αν ψηφίσει λευκό το 51% του κόσμου να αναγκάσει τον πρόεδρο της Δημοκρατίας να καταλύσει τα κόμματα και να επιβάλλει κυβέρνηση προσωπικοτήτων.  Αυτό για μένα είναι χούντα! Δεν μπορείς να προτείνεις, έστω με ανεκδιήγητο τρόπο, γιατί αυτά που λέει είναι ανεκδιήγητα, δεν μπορώ να καταλάβω έχει συνταγματολόγους δίπλα του, δεν μπορούν να του πουν μη λες βλακείες; Δεν μπορείς μ' αυτόν τον βλακώδη έστω τρόπο να προωθείς τις ιδέες χούντας και αυτό να το ονομάζεις επαναστατική κυβέρνηση! Επαναστατική κυβέρνηση ονόμαζαν και την δική τους χούντα οι συνταγματάρχες! Αυτό δηλαδή προτείνει ο κ. Θεοδωράκης; Για μένα λαϊκή εξουσία χρειάζεται"... Στο σημείο αυτό επενέβη κάποιος κύριος, ο οποίος μας είχε ακολουθήσει στο εσωτερικό της καφετέριας, όπου δινόταν η συνέντευξη, και απαιτούσε επίμονα να κάνει διάλογο μαζί του ο Δημήτρης Καζάκης, παρά τις εκκλήσεις μου να με αφήσει να κάνω την δουλειά μου. Είναι αυτός ο "τσαμπουκάς" που βγάζουν ωρισμένοι όταν πιστεύουν πως το ασήμαντο, κατ' αυτούς, όνομα του δημοσιογράφου επιτρέπει τέτοιου είδους έξωθεν παρεμβάσεις. Ο κύριος αυτός, ο οποίος προφανώς δεν συμφωνούσε με όσα έλεγε ο Δημήτρης Καζάκης για την πρωτοβουλία των ακαδημαϊκών και του Μίκη Θεοδωράκη, δεν θα τηρούσε σίγουρα την ίδια στάση αν την συνέντευξη έπαιρνε ο Χατζηνικολάου ή ο Τριανταφυλλόπουλος... Για τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου ο Δημήτρης Καζάκης είπε : "Η ιδέα τού να ελέγξουμε τα δημόσια οικονομικά είναι ιδέα την οποία υπεράσπισα από την πρώτη στιγμή που άρχισε αυτή η κρίση. Αυτό όμως δεν απαιτεί μια επιτροπή ειδικών. Αυτό απαιτεί άλλο τρόπο άσκησης εξουσίας, άλλο Κοινοβούλιο, κατάργηση στεγανών και απορρήτων ώστε να μπορεί να υπάρχει πρόσβαση στα δημόσια οικονομικά της χώρας. Αυτή, σαν ιδέα, είναι απολύτως αναγκαία. Όμως, άλλο αυτό και άλλο η ιστορία της επανάληψης στις στοές του Εκουαδόρ που ήταν τελείως διαφορετική περίπτωση από αυτήν της Ελλάδας, με τελείως διαφορετικό χαρακτήρα χρέους, τελείως διαφορετικό χαρακτήρα προσέγγισης. Στον τρόπο διαγραφής ή προσέγγισης του χρέους υπάρχουν πολλά νομικά, πολιτικά και οικονομικά ζητήματα. Η Ε.Λ.Ε. επέλεξε μια διαδικασία η οποία θα είχε εφαρμοστεί από μια μόνο χώρα. Από το Εκουαδόρ. Τριάντα έξι χώρες, μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, διέγραψαν χρέη. Έχουμε επιλέξει διαφορετικούς δρόμους. Εγώ νομίζω ότι όλοι είναι χρήσιμοι. Αυτό που δεν απαντάει η Ε.Λ.Ε. και με την οποία με έκανε να διαφωνήσω και να μη θέλω να έχω σχέσεις, είναι το εξής. Έχουμε ή δεν έχουμε ικανά στοιχεία για να πούμε τι χρέος είναι αυτό, αν το χρέος αυτό είναι τοκογλυφικό και ότι δεν πρέπει να το πληρώσει ο ελληνικός λαός; Κατά την γνώμη μου έχουμε επαρκή στοιχεία για να πούμε ότι το χρέος αυτό είναι τοκογλυφικό, παράνομο και, επομένως, δεν πρέπει να το πληρώσει ο ελληνικός λαός στο σύνολό του. Αυτό που δεν γνωρίζει ο πολύς ο κόσμος, και νομίζει ότι όταν το λέμε είναι μια μπαρούφα της στιγμής, είναι να μην αναγνωρίσεις το χρέος. Δεν είναι να το διαγράψεις μερικά ή ολικά, είναι να μην το αναγνωρίσεις! Δεν το αναγνωρίζω σημαίνει στη γλώσσα του Διεθνούς Δικαίου και της διεθνούς πρακτικής, για τα ζητήματα χρέους, ότι δεν αναγνωρίζεις τη θέση σου ως οφειλέτης. Άρα μετά μπορείς να μπεις σε διαδικασία διαπραγμάτευσης, με τον οποιονδήποτε έρθει και σου ζητήσει τον λόγο, από θέση ισχύος. Δεν είμαι οφειλέτης, άρα δεν είσαι δανειστής! Εγώ δεν σου χρωστάω, γιατί αυτά τα χρήματα τα έχω πληρώσει, γιατί είναι τοκογλυφικά και για μια σειρά λόγους που έχουμε εξηγήσει. Αυτή η διαπραγμάτευση είναι στα πλαίσια των δημοσίων μας σχέσεων. Τα χρήματα που δανειστήκαμε δεν τα επωφελήθηκε ο λαός. Κάποιοι κερατάδες διαχειριστές κεφαλαίου έκαναν αυτή την ιστορία. Αλλά εγώ, αν δεν μου τα πληρώσεις, χρεωκοπώ, μπορεί να σου πει το Γερμανικό ασφαλιστικό ταμείο της AEG METAL επί παραδείγματι. Το συζητάμε, δεν είμαστε μια χώρα μπαταξήδων. Αλλά το συζητάμε στη βάση του αμοιβαίου ωφέλους. Ότι δεν θα πιάσεις απ' τον λαιμό έναν ολόκληρο λαό που δεν έχει να σε πληρώσει, στο κάτω κάτω της γραφής, ακόμη και αν είναι δίκαιη η απαίτησή σου. Με λεηλάτησαν οι τράπεζες, τα λαμόγια και το πολιτικό τους προσωπικό. Δεν έχω σαν λαός περισσευούμενα για να μπω σε διαδικασία πληρωμής. Γι' αυτό λέω δεν αναγνωρίζω όλο το χρέος. Από κει και πέρα, αν υπάρχει ένα κομμάτι δίκαιων απαιτήσεων, ας έρθει ο άλλος να αποδείξει με στοιχεία ότι όντως είναι δίκαιη η απαίτησή του ώστε να μπούμε σε διαδικασία διαπραγμάτευσης". Για την επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα : "Το γεγονός ότι όλοι οι Έλληνες πολιτικοί, ομόφωνα, κινδυνολογούν για την περίπτωση που θα επιστρέψουμε στο εθνικό μας νόμισμα δείχνει κάτι για το πολιτικό μας σύστημα, δεξιά και αριστερά, και πόσο ταυτισμένο είναι με τα συμφέροντα  της Ευρωζώνης, του ευρώ και των τραπεζών. Και γιατί καταφέρομαι εναντίον τους. Δεν είναι τυχαίο ότι έχω ανοίξει μέτωπο απέναντι σε όλους γιατί γνωρίζω πολύ καλά, από μέσα, και λόγω της προηγούμενης πολιτικής μου ιδιότητας, το πόσο δεμένοι χειροπόδαρα είναι οι ηγεσίες και της Αριστεράς στο άρμα της Ευρωζώνης, ακόμη και όταν το καταγγέλουν, όπως έκανε η ηγεσία του Κ.Κ.Ε. πριν από κάποια χρόνια. Έφθασε τώρα η γραμματέας του Κ.Κ.Ε. να λέει ότι αν φύγουμε από το ευρώ θα είναι καταστροφή! Αυτό υποδηλώνει υπόγειες, στενές σχέσεις με τον μηχανισμό της Ευρωζώνης και του ευρώ που έχει να κάνει και με χρηματοδοτήσεις και με άλλα πολιτικά ανταλλάγματα που έχουν δοθεί με τις συγκεκριμένες ηγετικές ομάδες. Δεν αφορούν τον κόσμο ή το κόμμα αυτά, γιατί το Κ.Κ.Ε. έχει γνήσιους αγωνιστές. Πολλοί από αυτούς έχουν καταθέσει ζωή γι' αυτό το Κίνημα και είναι κυριολεκτικά ντροπή να διαχειρίζονται την ιδεολογία τους, την τύχη τους και την ζωή τους τέτοια υποκείμενα στην ηγεσία, οι οποίοι είναι αργυραμειβόμενοι από τους μηχανισμούς του ιμπεριαλισμού! Γιατί αυτό το πράγμα απέδειξε με την στάση της η κ. Παπαρήγα και η ηγετική ομάδα του Κ.Κ.Ε.! Και ξέρω τι λέω γιατί ακριβώς είχα αυτή τη θέση που είχα! Το ξέρουν και πολλοί σύντροφοί μου αυτό. Αλλά δυστυχώς, ή ευτυχώς, υπερασπίζονται αυτό που ιστορικά υπήρξε το Κ.Κ.Ε. Γι' αυτόν τον λόγο εγώ τους καλώ, και τους καλώ πάντα, να απαλλαγούν το συντομότερο από τη μάστιγα! Γιατί η ηγετική ομάδα δεν είναι παρά κλωνοποίηση του συστήματος στην κορυφή του! Και δεν κάνουν αυτό που έκαναν οι παλιοί. Εννοώ Ανδρουλάκης και σια, οι λεγόμενοι ανανεωτές, οι οποίοι de jure προσπάθησαν να διαλύσουν το Κ.Κ.Ε., που το υπερασπιστήκαμε και το αναστηλώσαμε σαν κόμμα, όχι βέβαια σαν μουσειακό κειμήλιο για να το έχουμε στην προθήκη, αλλά για να αναγεννηθεί και να ανταπεξέλθει στις σύγχρονες ανάγκες του κόσμου. Αυτοί το κάνουν πιο πονηρά. Εκεί που απέτυχε η συμμορία Ανδρουλάκη και λοιπών, προσπαθούν αυτοί να πετύχουν το ίδιο πράγμα αξιοποιώντας το συναίσθημα του κόσμου και καλλιεργώντας τη μετριότητα μέσα στις γραμμές του κόμματος. Λένε, είμαστε υπέρ της επανάστασης, αλλά στο μέλλον, καταγγέλοντας τις κινητοποιήσεις του κόσμου. Δεν είσαι επαναστάτης στο μέλλον, επαναστάτης είσαι όταν σε καλεί ο κόσμος να γίνεις επαναστάτης. Και όταν σε καλεί η κοινωνία, η ιστορία η ίδια να γίνεις επαναστάτης και δεν γίνεσαι, ή είσαι προδότης ή είσαι πράκτορας"! Πώς βλέπει ο Δημήτρης Καζάκης την κινητοποίηση του κόσμου και τι νομίζει ότι πρέπει να γίνει για να αξιοποιηθεί σωστά και να οργανωθεί αυτό το λαϊκό Κίνημα : "Αυτό που γίνεται στις πλατείες και τις γειτονιές, σε όλη την Ελλάδα, γιατί γίνεται; Υπάρχει πολύς κόσμος που έρχεται και φεύγει, γιατί πρέπει να πάει στη δουλειά του, γιατί έχει βιοποριστικά προβλήματα, και καλά κάνει. Ξανάρχεται όμως. Εκεί που φαίνεται πως η φωτιά πάει να καθίσει, έρχεται ο κόσμος της γειτονιάς και την ξαναφουντώνει. Αυτό υποδηλώνει ότι βρισκόμαστε σε μια διαδικασία πολύ βαθύτερη, κοινωνικής εξέγερσης να το πούμε, από οποιαδήποτε περιοχή του κόσμου. Ακόμη και απ' την Ισπανία. Είμαστε σε πολύ βαθύτερα νερά για το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Αυτό εμένα με κάνει χαρούμενο, διότι ήμουν ο πρώτος και ο μόνος που είχα δηλώσει ότι έχω εμπιστοσύνη σ' αυτόν τον λαό. Τον λαό του καναπέ, το θυμάσαι; Τον λαό που δήθεν δεν αντιδρά και δεν καταλαβαίνει. Αυτός ο λάος έχει πάρει πλέον τη μπάλλα τα πόδια του και κάνει παιγνίδι ο ίδιος".   Φοβάται ο Δημήτρης Καζάκης την προβοκάτσια; "Όλα τα φοβάμαι. Όλα είναι πιθανά. Γι' αυτό το επόμενο βήμα είναι η οργάνωση. Και δεν το λέω εγώ αυτό. Το ζητάει ο απλός κόσμος. Πιστεύω ότι υπάρχει μια αυθόρμητη διαδικασία που είναι το προοίμιο της συνειδητότητας ενός λαού. Αυτά τα στοιχεία της συνειδητότητας, γιατί στην πραγματικότητα ο αυθορμητισμός των μαζών δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εμβρυώδης συνείδησή του. Αυτή η συνειδητότητα υπάρχει. Το Κίνημα είναι καθαρά πολιτικό. Και αυτά τα περί απολίτικων να τα πουν εκεί που ξέρουν! Και είναι καθαρά πολιτικό Κίνημα γιατί τα βάζει με την εξουσία. Έχει στόχο ο κόσμος. Δεν έρχονται να μασήσουν πασατέμπο, να δουν τους διάφορους περίεργους και να φύγουν. Δεύτερον, ξέρουν τι θέλουν. Να φύγουν οι πολιτικοί. Το καθεστώς, συνολικά. Δεν τα βάζουν με μια κυβέρνηση αλλά με το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Άρα ζητούν άλλη εξουσία. Μπορεί να μην ξέρουν τι σόϊ εξουσία είναι αυτή ή πώς πρέπει να οικοδομηθεί, αλλά βάζουν θέμα συνολικού πολιτικού συστήματος. Γιατί το να ξεριζώσουμε αυτό το πολιτικό σύστημα προϋποθέτει ξερίζωμα ολόκληρου του συστήματος που το αναγεννά. Αυτό το ξέρει ο κόσμος, ανεξάρτητα από το πώς το ερμηνεύει. Και είναι δικαίωμα του καθενός να το ερμηνεύει όπως θέλει. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να πάμε σε μια λογική ομοιογένειας λές και είμαστε όλοι ίδιοι.  Το τρίτο βασικό ζήτημα είναι ότι ο κόσμος ξέρει τι πρέπει να γίνει. Όλοι το λένε : να οργανωθούμε. Μπορεί να μην υπάρχει συνταγή, γιατί ο καθένας εννοεί διαφορετικά την οργάνωση, κι' αυτό πάλι είναι φυσιολογικό, αλλά ζητάει οργάνωση. Νομίζω ότι πρέπει να βγούμε όλοι εμείς που καταλαβαίνουμε ποιοι πρέπει να είναι οι άμεσοι στόχοι που ενώνουν όλους μας, είτε εγώ που είμαι δεξιός, είτε εσύ που είσαι αριστερός κ.ο.κ. Έχουμε κοινά αιτήματα. Αυτά που θα μας γλυτώσουν απ' την καταστροφή και την ισοπέδωση αυτής της χώρας και του λαού της. Να φύγει αυτό το καθεστώς. Να ανατραπεί αυτό το καθεστώς, ολόκληρο, όπως έχει οικοδομηθεί. Ειδικά με τις δανειακές συμβάσεις και δουλοπαροικίας του χρέους όπως έχει δημιουργηθεί.    Ένα άλλο ζήτημα είναι να καθίσουν στο σκαμνί ένοχοι και δοσίλογοι! Αν μια κοινωνία δεν ξεπλυθεί από τα ανομήματα στην οποία την έχουν οδηγήσει, είναι αδύνατον να σταθεί στα πόδια της ξανά. Τον τρόπο της τιμωρίας θα τον βρει ο λαός. Ο φυσικός φορέας της Δημοκρατίας. Το επόμενο θέμα είναι να σταματήσουμε να πληρώνουμε αυτό το υπερβολικό χρέος. Όσο το πληρώνουμε τόσο θα χειροτερεύει η θέση και της χώρας και του λαού. Πρέπει επίσης να δούμε τι κάνουμε με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν είναι δυνατόν να καταγγέλουμε το καθεστώς αυτό και να μας οδηγούν στο χειρότερο καθεστώς που έχει δημιουργηθεί επί ευρωπαϊκού εδάφους μετά τον Χιτλερισμό και να μη λέει κανείς κουβέντα! Οικονομική διακυβέρνηση, σύμφωνο ευρώ. Μας καταργεί την έννοια του μισθού! Μας καταργεί την έννοια της αυτόνομης συγκρότησης κράτους, προϋπολογισμού το σύμφωνο του ευρώ. Προφανώς δεν το έχουμε αντιληφθεί γιατί φροντίζει η κεντρική προπαγάνδα. Από κει και πέρα πρέπει να αναλάβουμε τα ηνία της οικονομίας μας. Πρέπει να αποκτήσουμε τα εργαλεία που χρειάζονται για να ανατάξουμε αυτή την οικονομία. Ποια είναι τα εργαλεία;  Δική μας νομισματική πολιτική. Δημοσιονομική πολιτική δική μας.  Πιστωτική πολιτική δική μας. Δεν μπορούν να εκπορεύονται από την Φρανκφούρτη και τις Βρυξέλλες οι πολιτικές που χρειαζόμαστε εμείς για να ανατάξουμε την οικονομία μας. Πρέπει να γίνει με βάση τα συμφέροντα του λαού και του τόπου. Όχι με τα συμφέροντα των τραπεζιτών της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ολλανδίας". Σχετικώς με την επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα : "Έχουμε μια δεκαετία που ο λαός μας είναι κλεισμένος σε ένα μπουντρούμι. Σκοτεινό, ανήλιαγο και γεμάτο υγρασία. Σ' αυτό το μπουντρούμι που μας έβαλαν προσωρινά, θυμηθείτε τι μας έλεγαν : Θα περάσουμε δύσκολα την πρώτη περίοδο και μετά θα βρούμε τα Ηλύσια πεδία της αειφόρου ανάπτυξης! Στην πραγματικότητα ο καθένας μας καταλαβαίνει ότι το μπουντρούμι είναι μόνιμο. Και είναι το μπουντρούμι αυτό για να εκμεταλλεύονται τους λαούς κάποιοι επιτήδειοι. Μια πολιτική και οικονομική ολιγαρχία. Αυτό το μπουντρούμι έχει γίνει πια τόσο αποπνικτικό, που αρχίζουν και λιποθυμούν λαοί και κράτη. Πρέπει να βγουν προτού πεθάνουν! Και τώρα βρίσκονται κάποιοι και μας λένε : Πού θα πάτε ρε παιδιά; Δεν υπάρχει ζωή έξω απ' το μπουντρούμι! Λες και ξεχάσαμε πριν δέκα χρόνια ότι μπορούσαμε να επιβιώσουμε και τότε! Χωρίς μάλιστα να αντιμετωπίζουμε πρόβλημα χρεοκοπίας. Πάντα είχαμε βεβαίως δημόσιο χρέος αλλά με την δραχμή μπορούσαμε να το διαχειριστούμε. Ακόμη και όταν ο Μητσοτάκης το οδήγησε σε τριπλάσιο μέγεθος! Πολύ μεγαλύτερο από όσο είναι σήμερα! Επειδή όμως είχαμε τη δραχμή μπορούσαμε να το διαχειριστούμε και να μην οδηγηθούμε σε χρεοκοπία. Και τότε είχαμε ελλείματα, αλλά ποτέ αυτά που είχαμε με το ευρώ. Με την δραχμή και με την δουλειά του Έλληνα που πήγαινε στην ελληνική οικονομία, έστω και με τον τρόπο που πήγαινε με μια ολιγαρχία που λεηλατούσε κυριολεκτικά τον τόπο, δεν κινδυνεύαμε από την καταστροφή που κιν".  Σχετικώς με τα χρήματα που έχει ο κόσμος στις τράπεζες :  "Πολύ σύντομα ο κόσμος θα αντιμετωπίσει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα καταθέσεων. Οι τράπεζες είναι στα πρόθυρα της καταστροφής. Μέσα στο ευρώ είναι σίγουρο ότι ο κόσμος θα χάσει τις καταθέσεις του. Και θα σου δώσω πολύ συγκεκριμένα στοιχεία για να μη θεωρηθεί ότι κινδυνολογώ. Η καταθετική βάση στις ελληνικές τράπεζες το 2010 είναι 185 δις ευρώ. Οι καταθέσεις ταμιευτηρίου και προθεσμίας επιχειρήσεων και νοικοκυριών. Το τραπεζικό σύστημα χρειάζεται ρευστότητα περίπου 25 δις ευρώ κάθε χρόνο για να μπορεί να λειτουργήσει. Τότε γιατί δανείστηκε 115 δις ευρώ από τις αγορές και άλλα 87 δις ευρώ από την Ε.Κ.Τ. Δεν τα έχει λοιπόν τα 25 δις και το θέμα είναι πώς τα αναπληρώνει. Ο μόνος τρόπος για να τα αναπληρώσει είναι να δανειστεί το κράτος εκ νέου. Πώς είναι δυνατόν να βάλουμε το κράτος να δανειστεί άλλα 185 δις ευρώ για να έχουν την καταθετική βάση οι τράπεζες; Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πουν ξαφνικά μια μέρα οι τράπεζες στον κόσμο, δεν έχουμε να σας δώσουμε τα λεφτά σας! Το δράμα είναι ότι την κατάσταση αυτή την διορθώνεις μόνο με εθνικό νόμισμα. Μόνο ένα κράτος που εκδίδει το δικό του νόμισμα μπορεί σταδιακά να αναπληρώσει τις καταθέσεις που έχουν χαθεί. Ταυτόχρονα δε να διαγράψει τα ιδιωτικά χρέη. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με κρατικοποίηση των βασικών τραπεζών. Πρώτα και κύρια της τραπέζης της Ελλάδος φυσικά".   Σχετικώς με τα ομόλογα που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους οι Έλληνες βουλευτές : "Είναι αλήθεια ότι πολλοί Έλληνες βουλευτές έχουν τέτοια ομόλογα. Ιδίως οι βουλευτές και οι πρωθυπουργοί των δύο μεγάλων κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία. Αν ήθελαν να βοηθήσουν, αντί να φτιάχνουν το ταμείο Πετσάλνικου, που το δημιούργησαν για την αποπληρωμή του χρέους και μάζεψε ευτυχώς μόνο 5 εκατομμύρια ευρώ, γιατί δεν βρήκε πολλούς μπούφους να το ενισχύσουν, θα περίμενα αυτοί οι κύριοι να καταθέσουν τα ομόλογα στο ταμείο. Θα περίμενα από τους βουλευτές και τους πρώην υπουργούς, τωρινούς και πρώην πρωθυπουργούς να καταθέσουν τα ομόλογα που κατέχουν στο ταμείο αποπληρωμής του χρέους. Έτσι θα μου δημιουργούσαν αίσθημα εμπιστοσύνης. Διαφορετικά έχω κάθε λόγο να λέω ότι είναι τάτσι μίτσι κότσι με τους δανειστές και δουλεύουν για τους δανειστές. Δηλαδή για προσωπικό τους όφελος".     Σχετικώς με τις προθέσεις του να ηγηθεί αυτού του λαϊκού Κινήματος : "Δεν νομίζω ότι χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή ηγέτες. Μαχητές χρειαζόμαστε! Από αυτούς θα βγουν οι ηγέτες με την διαδιασία της φυσικής επιλογής. Αυτός δηλαδή που είναι ικανός θα μπει μπροστά. Μόνο έτσι γίνεται στα λαϊκά κινήματα. Όταν η κοινωνία αρχίσει να κινείται, όταν αρχίσει να γίνεται απαιτητική, όταν αποκαθιστά την αξιοπρέπεια και το φιλότιμό της, γεννά τις διαδικασίες που μέσα από αυτές γεννιούνται οι φυσικοί ηγέτες της. Όχι αυτοί που επιβάλλονται απ' έξω επειδή είναι ωραίοι και μοιραίοι ή τους επιβάλλει κάποιος μηχανισμός. Οι ηγέτες θα γεννηθούν από τους αφοσιωμένους μαχητές της κοινωνίας. Από αυτούς που μπαίνουν μπροστά. Όχι απαραίτητα για να φάνε το κεφάλι τους, αλλά με την λογική ότι δείχνουν τον δρόμο, ανοίγουν δρόμο. Αυτός που ανοίγει δρόμους είναι ο φυσικός ηγέτης της κοινωνίας και βγαίνει από τα σπλάχνα της. Το υπάρχον σύστημα δεν θα αφήσει βεβαίως εύκολα να ξεφύγει η κατάσταση απ' τα χέρια του. Έχουμε όμως ένα μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα. Το σύστημα εξουσίας είναι τελείως σαθρό. Κι' αυτό δίνει ένα τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα στον οργανωμένο κόσμο. Μπορεί εύκολα να το παραμερίσει και χωρίς κόστος. Συν το γεγονός ότι το πιο σημαντικό κομμάτι των ενόπλων δυνάμεων είναι με τον λαό και το έχει αποδείξει. Και επειδή ακριβώς το σύστημα της εξουσίας γνωρίζει πολύ καλά πως δεν μπορεί να εμπιστευτεί τον στρατό, δεν μπορεί να εμπιστευτεί τις δυνάμεις καταστολής, πέρα από ένα συγκεκριμένο σώμα, αυτοί οι θύλακες απέναντι σε έναν οργανωμένο λαό δεν έχουν τύχη! Το μόνο τους όπλο αυτή τη στιγμή είναι η αποπροσανατολιστική προπαγάνδα. Δηλαδή τα μέσα μαζικής προπαγάνδας. Είναι το μόνο ανάχωμα που κρύβει την απόλυτη γύμνια και την σαθρότητα αυτού του συστήματος. Προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο ιδεολογικά και πολιτικά και μέσα από ενημερώσεις, για να μη δει αυτό που υπάρχει στ' αλήθεια. Ένα σαθρό, γυμνό σύστημα που αρκεί ένα φύσημα του ανέμου από την οργανωμένη κοινωνία για να καταρρεύσει. Ακόμη και οι άνδρες των ΜΑΤ ψάχνουν μια δικαιολογία να πετάξουν τις ασπίδες! Και θα το δούμε στην πράξη αυτό! Αρκεί να έχουν απέναντί τους τον λαό και όχι κάτι περιφερόμενα τσίρκα"! Σημείωση : Σύντομα θα αναρτηθεί το βίντεο της συνέντευξης, αλλά θα ακολουθήσει και μια μαγνητοφωνημένη συζήτηση που έγινε σε δεύτερο χρόνο.