Ο ΠΡΑΚΤΟΡΙΚΟΣ ΝΕΟΤΑΞΙΤΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ "ANTIFA"

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΘΑΡΑ ΠΡΟΣΩΠΑ - του Γιώργου Αλαϊάδη

(Σημ. "Αντίλογου":Μπορεί να έχουμε πολύ διαφορετικές απόψεις με τον ηγέτη της "Σπίθας" σε ζητήματα αυτοοργάνωσης του λαού,στο ότι δεν είναι δυνατό να αρνηθούμε το χρέος χωρίς αυτό να συνεπάγεται ταυτόχρονη έξοδο από την ευρωζώνη,κλπκλπ, αλλά αυτό δεν εμποδίζει την επικρότηση κάθε σωστής ανάλυσης και θέσης που εμφανίζεται στην επίσημη ιστοσελίδα της.Όπως επικρίναμε κάμποσες φορές άλλες,πολιτικά λαθεμένες κατά την γνώμη μας  δημοσιεύσεις,έτσι επαινούμε και κοινοποιούμε τώρα αυτή την εξαιρετικά εύστοχη και επίκαιρη δημοσίευση του Γ.Αλαϊάδηστην στις 21/10/2011,στην εν λόγω ιστοσελίδα) 

Αίμα παντού,

Αίμα στα πεζοδρόμια, αίμα στις πέτρες, αίμα στα ξύλα, αίμα στα κοντάρια, αίμα στα κλομπ και αίμα και στα χέρια της κυβέρνησης.

Το τι συνέβη σήμερα, πολλοί δεν θα το καταλάβουν ποτέ.

Η αστυνομία αρχικά απείχε, καθώς το ΠΑΜΕ είχε αναλάβει την περιφρούρηση της Άνω Πλατείας, ενός χώρου με σύνορα και διαχωρισμούς.

Η κάθε ομάδα είχε καταλάβει και ένα διαφορετικό σημείο.

ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ - ΠΑΝΟ ΜΕ ΑΛΛΑ ΧΡΩΜΑΤΑ, ΑΛΛΑ ΟΛΟΙ ΜΕ ΕΝΑ ΠΑΛΜΟ

Και ξαφνικά, όχι ότι δεν το περιμέναμε, μάχη σώμα με σώμα. Μάχη Ελλήνων εναντίων Ελλήνων ;

Έκανα το λάθος να συνετίσω κάποιους ότι όλοι είμαστε Έλληνες και ότι ο εχθρός είναι κλεισμένος μέσα στην Βουλή. Εκτός από τις χυδαίες φραστικές επιθέσεις, έγινα και σάκος του box, παίρνοντας ευτυχώς  πολύ μικρά «δήγματα» δημοκρατίας  στο αφρώδες μπουφάν που φορούσα.

Όχι, δεν ήταν όλοι Έλληνες εκεί.

Όταν έφυγε το ΠΑΜΕ και εμφανίστηκαν τα ΜΑΤ, μου έκανε εντύπωση η ιδιαίτερη φιλική τους διάθεση προς τους διαδηλωτές, για πρώτη φορά, που για να μας προστατέψουν έντεχνα και με ευγένεια μας έδιωξαν.

Έπρεπε και πάλι να ψηφίσει η Βουλή με άδεια την πλατεία Συντάγματος.

Δεν κατάλαβα ούτε γιατί έφυγε νωρίς το ΠΑΜΕ, ούτε γιατί ή αστυνομία απείχε, ούτε γιατί δεν συνέλαβαν τους προβοκάτορες όταν αυτό ήταν πολύ εύκολο.

Τελικά είναι προβοκάτορες ή αντιεξουσιαστές οι μπαχαλάκιδες;

Στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται τα τελευταία χρόνια πολιτικές οργανώσεις (ή και ομάδες κρούσης), οι οποίες αυτοπροσδιορίζονται ως antifa, δηλαδή ως «αντιφασιστικές», «αντιρατσιστικές» και «αντιναζιστικές». Κάποιες από αυτές μας είναι γνωστές για τη συμμετοχή μελών τους σε πορείες συνοδευόμενες από επεισόδια, τραμπουκισμούς και βανδαλισμούς, στα οποία αποδίδεται εσφαλμένα ο όρος «αναρχικοί» ή «αντιεξουσιαστές». Πρόκειται στην πραγματικότητα για δραστηριοποίηση παρακρατικών μηχανισμών που προσπαθούν μέσα από ποικίλες «παρεμβάσεις» να προπαγανδίσουν το πνεύμα της εθνοφοβίας, του αντιπατριωτισμού και του κοσμοπολιτισμού και να προαγάγουν την εδραίωση της «πολυπολιτισμικής» κοινωνίας. Σύμφωνα με τις ελιτίστικες αντιλήψεις τους ο λαός μας χρειάζεται μία ριζική αναμόρφωση, ώστε να σκέφτεται και να λειτουργεί «πολιτικά ορθά» («politically correct»), υιοθετώντας τις «αξίες» άλλοτε του «αναρχισμού» και άλλοτε της «αστικής δημοκρατίας» και μάλιστα της πλέον στυγνής εκδοχής της: αυτής της απροκάλυπτης καταπάτησης της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και της άρνησης του δικαιώματος των λαών στην εθνική ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση.

Σήμερα λοιπόν έχοντας -υποτίθεται- επιλύσει όλα τα προβλήματα που απασχολούν τον τόπο μας και την ανθρωπότητα, βρισκόμαστε ενώπιον του φάσματος μίας «φοβερής απειλής»: του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Η κοινωνία μας απειλείται όχι από τη σήψη, τη διαφθορά, την ανεργία, την αναξιοκρατία, την εργοδοτική ασυδοσία, την διάλυση του κοινωνικού ιστού, την αλλοίωση της δημογραφικής σύνθεσης του τόπου μας, τις επιβουλές των γειτόνων μας, την πολιτική ρευστότητα στα Βαλκάνια, τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Όχι. Δεν υπάρχουν τέτοιου είδους προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε ή τουλάχιστον δεν είναι τα πλέον φλέγοντα.

Το βέβαιο πάντως είναι ότι οι κουκουλοφόροι ταραξίες λειτουργούν ως προβοκάτορες, αφού με την εγκληματική τους δράση, καθιστούν εκ των πραγμάτων ευκολότερα αποδεκτή από τους πολίτες την λήψη αυστηρότερων μέτρων καταστολής από το κράτος (π.χ. περισσότερη αστυνόμευση, τοποθέτηση περισσότερων καμερών παρακολούθησης, περιστολή ατομικών ελευθεριών κ.τ.λ.), που σε περιόδους κοινωνικής γαλήνης θα ήταν αδιανόητη ακόμη και η σκέψη και η συζήτηση περί αυτών, πόσο δε μάλλον η εφαρμογή τους.

Antifa: η «αντιφασιστική διεθνής»
Σήμερα υπάρχει ένα παγκόσμιο δίκτυο καταπολέμησης του «φασισμού» και του «ναζισμού» και προάσπισης των «ατομικών ελευθεριών» και των «ανθρώπινων δικαιωμάτων»: η antifa. Στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν γιγαντιαίο μηχανισμό καταπολέμησης όχι τόσο του ανύπαρκτου σχεδόν φασισμού (που αποτελεί ουσιαστικά το άλλοθι για την ύπαρξή του), όσο των λαϊκών κινημάτων για εθνική ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση, «βαφτίζοντας» αυθαίρετα «φασιστικό» και «ρατσιστικό» οτιδήποτε δεν είναι αρεστό στους υπερατλαντικούς κύκλους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η ανάπτυξη αυτού του είδους των «αντιφασιστικών» οργανώσεων έλαβε χώρα μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ (1990). Μάλιστα στη σημερινή Ρωσία του Πούτιν αυτού του είδους οι οργανώσεις βρίσκονται υπό διαρκή επιτήρηση και περιορισμό, δεδομένου ότι δρουν υπονομευτικά για τα εθνικά συμφέροντα της χώρας, λειτουργώντας ως πράκτορες δυτικών χωρών.

Η Αντιφασιστική Δράση είναι μία νεοεμφανιζόμενη οργάνωση (το ιστολόγιό της δημιουργήθηκε λίγες ημέρες μετά τα γεγονότα της 2-2-2008), η οποία λειτουργεί κατά κάποιο τρόπο ως «υποκατάστημα» της antifa Γερμανίας, μέσα στην ευρύτερη «αλυσίδα» antifa οργανώσεων της Ευρώπης. Είναι ενδεικτικό ότι η ονομασία «Αντιφασιστική Δράση» αποτελεί μεταφορά στα ελληνικά του γερμανικού όρου «Antifaschistische Aktion», ενώ και το λογότυπό της αποτελεί ακριβές αντίγραφο του αντίστοιχου της «μητρικής» antifa Γερμανίας .

Υπήρχαν και μέλη του «black block», οι οποίοι συμμετείχαν στα βίαια επεισόδια που συντάραξαν την ιταλική πρωτεύουσα την ημέρα του παγκόσμιου ραντεβού των Αγανακτισμένων.

Έχει και η  κουκούλα την ιστορία της και είναι βουτηγμένη μέσα στο αίμα. Είτε τη φορούσαν δήμιοι, είτε γερμανοτσολιάδες, είτε προβοκάτορες.

Χθες και σήμερα  ξέρω ποιοί  κρύβονταν από κάτω της. Η κουκούλα δεν χρειάζεται πρόσωπα. Γράφει ιστορία ως κουκούλα.

Σήμερα η κουκούλα χτύπησε με μανία το ΠΑΜΕ, ήταν θέμα πολιτικού καπελώματος, σήμερα  η κουκούλα  χτύπησε τους ανεξάρτητους πολίτες, σήμερα η κουκούλα χτύπησε για μια φορά  ακόμη την δημοκρατία. Κάτω από την κουκούλα κρύβεται το πολιτικό σύστημα της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Σήμερα όμως είχαμε και το πρώτο θύμα. Σήμερα δεν χύθηκε το πρώτο αίμα, απλά έσβησε μια ζωή που ήθελε να δει την Ελλάδα ελεύθερη από τους σύγχρονους Άξονες.

Ο  θάνατος του Έλληνα συμπολίτη μας δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως πολιτική προβολή προσώπων όπου μπροστά στα ΜΜΕ θα βγάλουν μύδρους  πολιτικούς λόγους.

Το κίνημα πάλι, η οργή που παλεύει την αδικία και όχι φαντάσματα, η ανάγκη που είναι ανάγκη των ανθρώπων και όχι των σκοπιμοτήτων, έχει ανάγκη τα καθαρά πρόσωπα.