" OI EΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΔΕΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΝ ": ΑΠΟΣΙΩΠΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΜΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΝΙΚΑΝΔΡΟΥ ΚΕΠΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
(Από δημοσίευμα του Στέλιου Καζαντζίδη)
" OI EΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΔΕΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΝ! "
ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
" Λυσσάν ο Ισάκωφ στην Τασκέντη κι ο Σούσλωφ στο Κρεμλίνο
κι από κοντά οι μαυρόψυχοι γραικύλοι κάνουν πλάτες.
Ακούς της Πρέσπας το λυγμό, τον πατρικό του Γράμμου θρήνο,
καθώς τα τρένα κουβαλάν στη Σιβηρία τους αντάρτες;
“Είναι μαζί κι ο γιόκας μου”, λέει μια μάνα απ’ την πατρίδα.
“Τ’ άλλο παιδί μου τυραννιέται στα κάτεργα της Μακρονήσου.
Κι έτσι μου σπάσαν και τις δυο φτερούγες μες στην καταιγίδα!
Άμποτε η κόλαση διπλά να κάψει, Γιούδα, την ψυχή σου!”
AΛΕΞΗΣ ΠΑΡΝΗΣ
Η δολοφονία του Νίκου Ζαχαριάδη
Νίκανδρου Κεπέση*
"Την 1η Αυγούστου 1973 ο χρουστσωφικός ηγέτης Λ. Μπρέζνιεφ προχώρησε σε ένα έγκλημα που δεν το τόλμησαν ούτε οι χιτλερικοί κατακτητές.
Με την ΚΑ-ΓΚΕ-ΜΠΕ δολοφόνησαν τον Ν. Ζαχαριάδη τον εκλεκτό ηγέτη του ΚΚΕ και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομμουνιστικής Διεθνούς.
Ο Χαρ. Φλωράκης θυμάμαι το παρουσίασε ως αυτοκτονία.
«Σκεφτόμασταν, είχε δηλώσει, να τον έχουμε δίπλα μας, να του ζητάμε τη γνώμη μας όταν εκείνος αυτοκτόνησε».
...Ήταν αδύνατο να πιστέψω κάτι τέτοιο. Έγραψα αμέσως ένα σημείωμα στην Αλέκα Παπαρήγα που έγραφα τα παρακάτω περίπου:
"Υποστηρίχτηκε συντρόφισσα ότι αυτοκτόνησε ο Ν. Ζαχαριάδης. Όχι!!!
Συντρόφισσα οι κομμουνιστές δεν αυτοκτονούνε.
Ο Ν. Ζαχαριάδης δεν αυτοκτόνησε.Ο Νίκος Ζαχαριάδης, ο ηρωικός μάρτυρας του λαού, αυτοκτόνησε όσο και ο εκλεγμένος Πρόεδρος της Γεν. Συν. Εργ. Ελλάδας Δημ. Παπαρήγας που η Γενική Ασφάλεια τον παρουσίασε ότι αυτοκτόνησε με το κορδόνι της πιτζάμας του στο κελί που τον κρατούσαν".
-Υπάρχει και η εκδοχή ότι όσο ζούσε ο Ν. Ζαχαριάδης δεν θα μπορούσε να σταθεί το ΚΚΕ στην Ελλάδα. Ο Χαρ. Φλωράκης φαίνεται ότι συναίνεσε με τη χρουστσωφική ηγεσία, αν δεν της το ζήτησε εκείνος, για τη δολοφονία του Ζαχαριάδη.
Όπως και ναχει το ζήτημα ο Χαρ. Φλωράκης υπήρξε ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του Ν. Ζαχαριάδη.
Η χρουστσωφική ηγεσία του ΚΚΣΕ και της Κυβέρνησης προχώρησε στη δολοφονία, γιατί σε λίγους μήνες, θα υποχρεωνόταν να απολύσει απ’ τη φυλακή τον Ν. Ζαχαριάδη που κρατιόταν χωρίς καμία δικαστική απόφαση πέρα για πέρα παράνομα.Θα απολυόταν και θα αναλάμβανε την ηγεσία του ΚΚΕ.
Προς όφελος του ΚΚΕ και του ελληνικού λαού, προς όφελος της Ειρήνης και της προόδου, σ’ όλον τον κόσμο.
Αυτό σημαίνει ότι, ύστερα από λίγο καιρό, ούτε ένα χρόνο η χρουστσωφική ηγεσία ήταν υποχρεωμένη να απολύσει το Ν. Ζαχαριάδη απ’ τη φυλακή που τον κρατούσε.
Ήταν υποχρεωμένη να απολύσει το Ν. Ζαχαριάδη και επειδή θα ακολουθούσε τη μαρξιστική-λενινιστική σταλινική πολιτική, αυτό το ήξερε καλά, γι’ αυτό βιάστηκε να τον δολοφονήσει με την ΚΑ-ΓΚΕ-ΜΠΕ της."
(Απ’ το βιβλίο του ΝΙΚΑΝΔΡΟΥ ΚΕΠΕΣΗ: «Προβληματισμοί γύρω από γεγονότα και πρόσωπα», σελ. 45-46, Αθήνα 2006)
*ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ ΚΕΠΕΣΗΣ: Πήρε μέρος στους πολέμους 1940-41, σαν έφεδρος Ανθυπολοχαγός. Ρίχτηκε απ’ τους πρώτους στον αγώνα ενάντια στους κατακτητές. Αναδείχτηκε σε καπετάνιο του 6ου ανεξάρτητου Συντάγματος ΕΛΑΣ Πειραιά.
Έγινε μέλος της ΟΚΝΕ (μαθητής) το 1930 και το 1936 μέλος του ΚΚΕ.
Το 1944 έγινε μέλος της Γραμματείας της ΚΟ Πειραιά και το 1946 Β΄ Γραμματέας της ΚΟ Αθήνας. Το 1950 όντας φυλακή, εκλέχτηκε από τη Γ΄ Συνδιάσκεψη μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Επανεκλέχτηκε από όλα μέχρι και το 11ο Συνέδριο.
Για την πατριωτική και κομματική του δράση διώχτηκε σκληρά. Κλείστηκε σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης 22 σχεδόν χρόνια.
Για την δράση του στην κατοχή και ειδικότερα τη συμβολή του στις μάχες 12-13 Οκτώβρη 1944, τιμήθηκε με κομματικό έπαινο και προήχθηκε σε αντισυνταγματάρχη της ΠΕΕΑ. Υπήρξε επί σειρά ετών βουλευτής του ΚΚΕ μετά την πτώση της χούντας.
-Επιπλέον, την ορθότητα και πειστικότητα της ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ του Νίκου Ζαχαριάδη, την οποία συμμερίστηκε ευθύς εξαρχής η τεράστια πλειοψηφία των Ελλήνων κομμουνιστών πολιτικών προσφύγων, ενισχύουν και τα παρακάτω:
Πρώτο, η ομολογία-δήλωση του Σταύρου Ζορμπαλά: Και ο Ζορμπαλάς, καθοδηγητής του ΚΜΕ (Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών του ΚΚΕ) το 1980 ομολογεί: «Πώς θα μπορούσε να γίνει Κόμμα όταν θα βρισκόταν στην Ελλάδα ο Ζαχαριάδης;» (Δ. Βύσσιος: «Ανοιχτή επιστολή προς τον Μπορίς Νικολάγιεβιτς Πονομαριόφ, πρώην υπεύθυνο του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΣΕ (Ιανουάριος 1991)», αλλά και του Πάνου Δημητρίου: «σε κάθε περίπτωση το δίλημμα μόνο η έκθεση της ΚGB για το θάνατό του μπορεί να το λύσει» («Εθνος», 29/12/1990).Δεύτερο, η σημαντικότατη μαρτυρία της δημοσιογράφου Βέρας Κουζνετσόβας (Σουργκούτ Σιβηρίας) σε συνέντευξή της στην εφημερίδα της «Αδέσμευτης Κίνησης Γυναικών» (Μάης 1994, σελ.17): «έφερα τον Γ. Μαύρο σε επαφή με αρμόδια πρόσωπα όπως το φρουρό του Ζαχαριάδη, τον ιατροδικαστή που έγραψε ψέματα μετά από πίεση ότι ο Νίκος Ζαχαριάδης πέθανε από την καρδιά του. Ό τ α ν κ ο υ β έ ν τ ι α σ α μ ε τ ο ν ι α τ ρ ο δ ι κ α σ τ ή π α ρ α δ έ χ τ η κ ε ό τ ι δ ε ν υ π ή ρ χ ε κ α ρ δ ι α κ ή π ρ ο σ β ο λ ή α λ λ ά δ ο λ ο φ ο ν ί α».
Τρίτο, η δήλωση της διευθύντριας των Ρωσικών Κρατικών Αρχείων Ν. Τομιλίνα, την άνοιξη του 2000 στη Θεσσαλονίκη: «η διευθύντρια των Ρωσικών Κρατικών Αρχείων, που την άνοιξη του 2000 βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη, αποκάλυψε ότι οι Ρώσοι ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΕΙ ΟΛΑ ΟΣΑ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, και κυρίως ΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ!…
Η Τομιλίνα είπε ότι τα ντοκουμέντα για τις συνθήκες του θανάτου του «Αντικειμένου» έχουν διαβαθμιστεί ως «άκρως απόρρητα», και δεν επιτρέπεται η πρόσβασή τους μέχρις ότου αποχαρακτηριστούν…» (Λευτέρης Αποστόλου: Νίκος Ζαχαριάδης, σελ.15, εκδ. «Φιλίστωρ», Αθήνα 2000)...
...Και η παραπάνω δήλωση της διευθύντριας των σοβιετικών-ρώσικων αρχείων ενισχύει την πειστικότητα της εκδοχής των κομμουνιστών πολιτικών προσφύγων δηλ. εκείνη της ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ του Νίκου Ζαχαριάδη, δολοφονία που έγινε απ’ τη χρουστσωφική Μπρεζνιεφική ηγεσία με τη «συναίνεση» του Χαρ. Φλωράκη ή «αν δεν της το ζήτησε εκείνος», όπως σημειώνει και ο βετεράνος κομμουνιστής Νίκανδρος Κεπέσης καταλήγοντας: «Όπως και νάχει το ζήτημα ο Χαρ. Φλωράκης υπήρξε ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του Ν. Ζαχαριάδη» (Νίκανδρος Κεπέσης: «Προβληματισμοί γύρω από γεγονότα και πρόσωπα», σελ. 45, Αθήνα 2006).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.