ΛΑΪΚΗ ΣΟΦΙΑ ΣΕ ΣΤΙΧΟΥΣ ΠΑΛΙΩΝ ΚΡΗΤΙΚΩΝ ΜΑΝΤΙΝΑΔΩΝ

Και ποτέ μην ξεχνάμε αν δεν θέλουμε να καταντήσουν οι σημερινοί μαντιναδολόγοι σαν τους καψουροσαχλοτραγουδιστές προσωρινής και χαμηλής αισθητικής αξίας και απογοητευτικής θεματικής φτώχειας : Μαντινάδες δεν είναι μόνο ούτε κύρια οι "καψουρομαντινάδες" αλλά προπαντός αυτές για την παρέα, για την λεβεντιά, τη μπέσα, την τιμή, τις αξίες ζωής, οι φυσιολατρικές, οι συμβουλευτικές, οι παρακινητικές θετικών πράξεων, οι γνωμικές-θυμοσοφικές, μα και του χάρου, του πόνου, επαναστατικές, ιστορικές κλπ...  (Κ.Ντ.)

Ποτέ σου να μη χαίρεσαι στου αλλουνού τον πόνο, γιατ΄ όλα συχναλλάσσονται στο μήνα και στον χρόνο!...

Με τον καιρό οι συννεφιές περνούνε κι οι αντάρες...
Ευχές κατασταλλάσσουνε πού και φορά οι κατάρες!

Να μη ΄μπιστεύ(γ)εσαι καρδιά που εύκολ΄αγάπη δίνει!
Μοιάζει με φως μιας αστραπής, που μόλις λάμψει σβήνει...

Στα πρέπει και στη λογική φεύγ΄η ζωή μας όλη
σαν απομείνει απότιστο του πόθου το περβόλι...

Όσο η μοίρα πιο ψηλά τον άνθρωπο καθίζει,
τόσο και πιότερο πονά, όντε τονε γκρεμίζει...

Όποιο πουλί ψηλοπετά, δίχως φτερά μεγάλα,
στο τέλος χαμηλότερα καθίζει απ΄ούλα τ΄άλλα!...

Δαίμονας είν΄ο έρωντας, τσ΄ αθρώπους δαιμονίζει!
Τσι φρόνιμους κάνει τροζούς* και τσι τροζούς φουρκίζει*!
(τροζός=όχι σοβαρός, τρελούτσικος, φουρκίζω=απαγχονίζω)

Όντεν η ψεύτρα η ζωή στα δύσκολα σε φέρει,
τότε θα δεις ποιος σ΄αγαπά και φίλο ποιος σε ξέρει...

Φίλε μου στην ανάγκη μου κι ύστερ στην χαρά μου, 
να σ΄έχω πάντα στη ζωή βαθιά μες στην καρδιά μου!..

.
Και τέλος, η καλύτερη (αλληγορική, όπως κι άλλες παραπάνω...)

-Όχι στα πόδια του βουνού όσο ψηλό κι αν είναι!
Καλιά σε λόφο χαμηλό και στην κορφή του μείνε!....