Δύο από τις πλέον σημαίνουσες τόσο σήμερα όσο και στο παρελθόν θρησκείες, θυγατρικές της 


ιουδαϊκής,  ο Χριστιανισμός και το   Ισλάμ, πιστεύουν ότι ο Ιησούς Χριστός διεδραμάτισε καίριο 


ρόλο και στις δύο  τους.


Οι Χριστιανοί πιστεύουν ότι ο Ιησούς ήταν ο γιος του Θεού, που γεννήθηκε από μια 

 παρθενογέννηση, σταυρώθηκε και αναστήθηκε για την άφεση των αμαρτιών. Οι 

 μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι ο Ιησούς ήταν το προϊόν μιας παρθενογένεσης έφερε στο

  προσκήνιο τις εντολές του Αλλάχ και έγινε ένας από τα πιο σημαντικους (και στη 

 συνέχεια σεβαστός) προφήτες του. 

 Οι Μουσουλμάνοι δεν πιστεύουν ότι ο Ιησούς σταυρώθηκε, αλλά ότι ένας άλλος 

 άνθρωπος πέθανε στη θέση του.

Το αν πιστεύουμε η οχι στην ύπαρξη και τη ζωή του Χριστού ως θέμα πίστεως οι 

 περισσότεροι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να αποδεχθούν ότι ο Ιησούς ήταν μια 

 πραγματική και επαληθεύσιμη ιστορική προσωπικότητα... ότι γεννήθηκε, έζησε και 

 πέθανε στην Ιουδαία μεταξύ περίπου 4BC και 33AD. Αυτό έχει επαναληφθεί τόσες φορές 

 που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σκέφτονται ποτέ να το αμφισβητησουν, αλλά δεν θα 

 μπορουσαν να το κάνουν; Μήπως ένας άνθρωπος που ονομάζόταν Ιησούς, ο γιος της

Μαρίας (και θετός γιος του Ιωσήφ) περπατήσε στα μονοπάτια της Ιουδαίας ή ήταν

απλώς ένα αποκύημα της φαντασίας με μια σειρά απο ιστορίες και μύθους συρραμένοι

όλοι μαζί απο μια ομάδα κυνικών ατόμων για ένα συγκεκριμένο σκοπό;

Εάν είστε Χριστιανός, φυσικά, η ύπαρξη του Χριστού είναι θέμα πίστης, αλλά θα πρέπει οι μη Χριστιανοί να πιστεύουν στον Ιησού τόσο εύκολα; Εδώ είναι οι 10 κορυφαιοι λόγοι που ισχυρίζονται ότι ο Ιησούς δεν υπήρξε ποτέ.




10. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ




Όχι μόνο δεν υπάρχει τίποτα στη Βίβλο που μπορεί να συνδέεται άμεσα με την εποχή 

 κατά την οποία ο Ιησούς είχε τη φήμη ότι είναι ζωντανός , αλλά δεν υπάρχει καμία 

 απολύτως συγχρονη καταγραφη για τον Ιησού. 

 Σε ό, τι αφορά το ιστορικό καταγεγραμμένο, απλά δεν υπήρχε.

 Τα Ευαγγέλια ισχυρίζονται ότι το κηρυγμα του Ιησού ήταν διάσημο σε όλη την περιοχή και γνωστο στους ανθρώπους όπως ο Ηρώδης και ο Πόντιος Πιλάτος., στο τελευταιο μερος του κηρυγματος του προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι ακολούθησε μεγάλο πλήθος των ανθρώπων και, φυσικά, σε μία περίπτωση ότι τράφηκαν 5.000.

Δεν υπάρχει ουτε μια αναφορά στο πρόσωπό του σε στρατιωτικά αρχεία ή αποστολές στη Ρώμη (σίγουρα όποιος θα μπορούσε να διοικήσει μεγάλες συναθροίσεις ανθρώπων σε δυνητικά διασπαστικές επαρχίες οπως τοτε της Ιουδαιας θα πρεπε να ενδιαφέρει). Ουτε αναφέρεται στα αρχεία του δικαστηρίου του Ηρώδη, ούτε είναι αυτός που αναφέρεται στα αρχεία του Ναού απο κανενα ιερεα. Σίγουρα αν ήταν να πιστεύεται από κάποιους ότι είναι προφήτης και απο άλλους να είναι ένας ψευδοπροφήτης κάποια αναφορά για την αναστάτωση που είχε προκαλέσει στην Ιουδαϊκή κοινωνία των πολιτών και τη θρησκευτική κοινωνία θα πρέπει να είχε καταγραφεί. Μερικοί άνθρωποι ήθελαν τις υποτιθέμενες επιστολές του Πόντιου Πιλάτου ως απόδειξη της ζωής του Ιησού, αλλά αυτά ήταν ένα έργο φαντασίας.

Φυσικά είναι δυνατόν (αν και απίθανο, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν πολύ εξειδικευμενη σε αυτο ) να υπήρχε ταυτόχρονη καταγραφη, αλλά εξαφανίστηκε.




9.ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΣ ΕΓΙΝΑΝ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΧΘΗΚΑΝ ΣΕ ΦΗΜΕΣ



Ακόμα κι αν δεν υπάρχουν ταυτόχρονες καταγραφες της ζωής για την ύπαρξη του Ιησού υπάρχουν αναφορές σε αυτόν, σε χριστιανικά κείμενα και μη χριστιανικά κείμενα σε δεκαετίες μακρια μετά τον υποτιθέμενο θάνατό του.

Ούτε μια απο αυτες τις καταγραφές δεν είναι αξιόπιστη. Καμία από αυτες δεν παραπεμπει σε οποιοδηποτε παρελθον κείμενο και συνεπώς δεν είναι τίποτα περισσότερο από φήμες και, ως φημες θεωρουνται αναξιοπιστες και ειναι. Αν καταδικάζουμε τις φήμες ως αναξιόπιστες στο συγχρονο δικαστικο συστημά μας γιατί θα πρέπει να είναι επαρκείς για να αποδείξουν την ύπαρξη ενός σημαντικού ιστορικου χαρακτηρα;

Τα αποδεικτικά στοιχεία που συνήθως αναφέρονται στην υποστήριξη για την ύπαρξη 

 του Ιησού προέρχονται από τα γραπτά του Φλάβιου Ιώσηπου ο οποίος γεννήθηκε το 37μΧ

  (μερικά χρόνια μετά την υποτιθέμενη σταύρωση) και έγραψε για τη ζωή του Ιησού 

 το 93μΧ. 

 Δεν ανέφερε καν πηγές για το υλικό του. Ο Κάουτσκι στο περίφημο βιβλίο του "Καταγωγή του Χριστιανισμού" αποδεικνύει πως το πρωτότυπο κείμενο του Ιώσιπου δεν ανέφερε την ύπαρξη Χριστού αλλά μεταγενέστερα, πλαστογραφήθηκε από αντιγραφείς μοναχούς. Ομοίως, ο Πλίνιος ο Νεότερος (γεννήθηκε περίπου 62μΧ, Τάκιτος (64μΧ) και Σουετώνιος (69μΧ) όλοι έγραψαν για τον Ιησού, αλλά χωρίς καμία αναφορά στις σύγχρονες του Ιησου πηγές. Είναι πιθανό οτι πήραν τις πληροφορίες τους από τους πιστούς, αλλά χωρίς πηγές τα συγγραματα τους δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από το να έγγραψουν ένα κοινωνικό νομιζόμενο.

Στο προηγούμενο σημείο αναφέραμε ότι είναι πιθανό ότι υπήρχαν ταυτόχρονες πηγές αλλά έχουν καταστραφεί ή εξαφανίστηκαν. Αν οντως υπηρχαν, είναι πιθανό ότι αυτοι οι τρεις σεβαστοί ιστορικοί (ο Τάκιτος ηταν ιδιαίτερα γνωστός για την υψηλή ποιότητα της έρευνας και της αντιστοίχησης του) θα αναφέρονταν απευθείας αντί να έχουν στηριχθεί σε φήμες.




8.ΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΓΡΑΦΤΗΚΑΝ ΣΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ



Για τους χριστιανους ολου του κοσμου τα Ευαγγέλια του Ματθαίου, του Μάρκου, του Λουκά και του Ιωάννη είναι οι έγκυρες πηγές των εκδηλώσεων της ζωής του Χριστού, όπως γράφτηκαν από τους μαθητές του, εκείνοι που τον ήξεραν καλύτερα και ηταν μαρτυρες του κηρυγματος του.

Αρχικά υπήρχαν πολλά περισσότερα Ευαγγέλια. Όταν τελικα 4 πιστοποιηθηκαν ως

 ορθόδοξη αληθεια στο δεύτερο αιώνα από την ηγεσία της εκκλησίας, τα άλλα ευαγγέλια είχαν καταγγελθεί ως 

 αιρετικά. 

Αντίγραφα αυτών των «λαθρο» ευαγγέλιων βρέθηκαν σε σπήλαιο  στις ακτές της  Νεκράς Θάλασσας (χειρόγραφα του Κομράν)  και στο Nag Hammadi κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα, αλλά δεν υπάρχει καμία απόδειξη για το ποιος τα έγραψε και κανενα δεν φαίνεται να είναι αντίγραφο απο ταυτοχρονη πηγή. Ένα από αυτά τα έγγραφα, ωστόσο, το Ευαγγέλιο του Θωμά, φαίνεται να χρονολογείται πριν από το Ευαγγέλιο του Μάρκου. Δεν περιέχει καμία αναφορά στον Ιησού ως ιστορικό πρόσωπο, ως μεσσία ή οποιαδήποτε αναφορά στην ανάσταση. Είναι, αντίθετα, μια συλλογή από «λόγια». Είχε καταγγελθεί ως αίρετικο.

Το γεγονός ότι οι ηγέτες της πρώτης εκκλησίας κατήγγειλαν αυτό το προηγουμενο χρονικα ευαγγέλιο υπέρ των κυρίων τεσσάρων μας δείχνει ότι εκαναν επιλογη των εργων για τους σκοπούς της δημιουργίας ενός αποδεικτικου στοιχειου για την ύπαρξη του Ιησού.





7. ΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΘΑΝΟ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΓΡΑΦΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑΝ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ






Το Ευαγγέλιο του Μάρκου, αν και το δεύτερο στην Καινή Διαθήκη, ήταν το πρωτο χρονικα γραμμενο απο τα κυριως ευαγγελια πιθανώς γύρω στο 70μΧ, ενώ το ευαγγέλιο του Ιωάννη γράφτηκε περίπου το 90 μΧ.

Πουθενά σε κανένα από τα ευαγγέλια οι συγγραφείς δεν αυτοπροσδιορίζονται ως οι μαθητές και ακολουθοι καποιου με το ιδιο ονομα. Το μέσο προσδόκιμο ζωής στην Ιουδαία την εποχή του Χριστού και λίγο αργότερα ήταν περίπου 29-30 ετών. 

 Παρά το γεγονός ότι ο αριθμός αυτός είναι  μέσος όρος και οι άνθρωποι ζουσαν μέχρι τα βαθιά γεράματα πολύ λίγοι από αυτους τα καταφερναν ως στα 50 (περίπου 4%) και ακόμη λιγότεροι στα 70 (2%). Λίγο μετά τη Σταύρωση ειναι καταγεγραμμενοι να έχουν λάβει χώρα οι Ιουδαϊκοί πόλεμοι που αποδεκάτισαν τον πληθυσμό της Ιουδαίας. Πολλοί από εκείνους που θα έπρεπε να γνωρίζουν τον Ιησού προσωπικά (σε περίπτωση που υπήρχε) είναι πολύ πιθανό να έιχαν παγιδευτεί στον πόλεμο. Οι μαθητές ήταν κατά πάσα πιθανότητα περίπου στην ίδια ηλικία με τον Ιησού ή ίσως λίγα χρόνια νεότεροι. Αυτό θα κάνει τους μαθητές περίπου 70 ετών κατά τη στιγμή που το Ευαγγέλιο του Μάρκου γράφτηκε και πάνω από 90 κατά το χρόνο που ο Ιωάννης συνέγραψε. Είναι, ως εκ 

 τούτου, σχεδόν αδύνατο για τους μαθητές να έχουν συγγράψει τα Ευαγγέλια. 

 Είναι πολύ πιο πιθανό ότι είχαν συγγραφεί από πολύ νεότερους άνδρες. Το ευαγγελιο του Μαρκου ως το πρωτότυπο Ευαγγέλιο φαίνεται να έχει εξυπηρετήσει ως πρώτη ύλη για τα ευαγγέλια του Ματθαίου και του Λουκά αλλα υπάρχουν σημαντικές διαφορες μεταξύ αυτών των τριών. Κάθε συγγραφέας αλλάζει την αφήγηση ελαφρώς για να ταιριάζει με το χρόνο στον οποίο γράφει και στο ακροατηριο με αυτα που πρεπει να ακουσει. Το κατα Ιωαννη είναι το πιο προβληματικο απ 'όλα τα ευαγγέλια και φαίνεται να έχει γραφτεί από πολλους διαφορετικους συγγραφέις.


6.ΤΑ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ,ΟΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ,ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΩΣ ΖΩΝΤΑΝΟ

Οι Επιστολές του Αποστόλου Παύλου είναι τα πρώτα βιβλία της Καινής Διαθήκης, αλλά ο Απόστολος Παύλος δεν γνώριζε τον Ιησού κατά τη διάρκεια της υποτιθεμενης ζωής του.

Ο Απόστολος Παύλος γεννήθηκε γύρω στο 10 μ.Χ. σε μια Ισραηλίτκη οικογένεια. Υπηρέτησε ως φοροεισπράκτορας και ήταν γνωστός για τις αντι-χριστιανικες απόψεις του και λέγεται ότι είχε συμμετάσχει στον λιθοβολισμού του Αγίου Στεφάνου. Έγινε ενα απο τα πιο μεγαλα παραδειγματα προσχωρησης στη νέα θρησκεία όταν είπε ότι είχε ένα θεϊκό όραμα του αναστημένου Χριστού στο δρόμο για τη Δαμασκό. Στην συνέχεια βαφτίστηκε και πήγε στην Αραβία και μετα επεστρεψε στην εργασία για λογαριασμό της πρώτης εκκλησίας. Έκανε μεγάλες διαδρομές γύρω από τη Μεσόγειο κατά τη διάρκεια της οποίας εξαπλωσε το κηρυγμα και έγραψε τις διάσημες πλέον επιστολές του.

13 από τις επιστολές, που χρονολογούνται πριν από δύο πράξεις και τα Ευαγγέλια, 

συμπεριελήφθησαν στην Καινή Διαθήκη, αλλά μόνο 7 από αυτές (Φιλήμονα, Ρωμαίους, 

Κορινθίους Ι, ΙΙ, Φιλιππησίους, Θεσσαλονικείς Ι και Γαλάτες) θεωρούνται ότι έχουν 

γραφτεί από τον ίδιο άμεσα.

Ο Παύλος δεν θα μπορούσε, φυσικά, να γνωρίζει τον Ιησού προσωπικά, αλλά δεν κάνει καμία αξίωση οτι τον γνωριζε στις επιστολές του. Μάλιστα ο ίδιος δεν κάνει σχεδόν καμία αναφορά σε επίγεια ζωή του Ιησού, αντί αυτου συμβουλεύει τους συναδέλφους του χριστιανούς για το πώς να ζήσουν τη ζωή τους. Με τον τρόπο αυτό ο Παύλος καθορίζει τι σημαίνει να είσαι Χριστιανός, δημιουργώντας ένα πλαίσιο το οποίο έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα.



5.  Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΕΧΕΙ ΣΧΕΔΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΠΡΩΩΘΗΣΕΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΚΑΤΑΓΡΑΨΕΙ ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ


Στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού υπήρχαν μια σειρά διαφορετικών και ανταγωνιστικών ερμηνειών. Έχουμε ήδη αναφέρει τον πλούτο των διαφορετικών βιβλίων και ευαγγέλιων που ανακαλύφθηκαν στην Νεκρά Θάλασσα και στο Nag Hammadi. Πολλά από αυτά τα γραπτά ακολούθησαν μια γνωστικη παράδοση που ερχοταν σε αντίθεση με ό, τι έγινε τελικα η ορθόδοξη ερμηνεία του Χριστιανισμού.
Στον δεύτερο αιώνα ο Ειρηναίος της Λυών άρχισε να κωδικοποιει την Καινή Διαθήκη και προσδιόρισε τα τέσσερα Ευαγγέλια που χρησιμοποιούμε σήμερα, στο πλαίσιο του Κανών της Εκκλησιας, απορρίπτοντας όλες τις άλλες ερμηνείες. Έγραψε εύγλωττα και με πάθος στο βιβλίο του Κατά Αιρέσεων για να διαπιστωθεί τι ακριβώς θα πρέπει να συμπεριληφθει και τι να εξαιρεθει στον ορισμό του Χριστιανισμού. Η σύγχρονη Καινή Διαθήκη ως εκ τούτου, βασιζεται πολύ στο όραμα και την ερμηνεία του τι θα πρέπει να είναι ο Χριστιανισμός ενός ανθρώπου.Ο Ειρηναίος δεν ενδιαφερόταν για την τεκμηρίωση των πραγματικών περιστατικών, αλλά  για τον καθορισμό των πεποιθησεων και τη διασφάλιση ότι οι άλλοι θα τον ακολούθησουν.
Αυτή η παράδοση ειναι καλά εδραιωμένη στην Εκκλησία κατά τους επόμενους 
αιώνες με τις τυχόν σέχτες που θεωρουνταν ως αιρετικες να σβηνουν βίαια ή και να εξαλειφθούν τελείως (π.χ. των Καθαρών).
Γράφοντας προς το τέλος του 4ου αιώνα ο Άγιος Ιερώνυμος είπε «η επιβεβαιωση ως επεξηγηση, συχνά για καποιον που δεν γνωρίζει τίποτα, όταν έχουν πεισθει και άλλοι το επιβάλλει στον εαυτό του. ». Ο κατα βαθος δυσαρεστος Ιγνάτιος Λογιόλα είπε περίφημα ότι ήταν πρόθυμος να πιστέψει ότι το άσπρο είναι μαύρο αν απαιτείται αυτο από την εκκλησία.
Γιατί θα πρέπει οι παλαιοχριστιανοι ζηλωτές να ήταν διαφορετικοί;  Η συμπεριφορά τους είχε δώσει τον τόνο για το υπόλοιπο εργο της εκκλησίας μέσα από την ιστορία και για το λόγο αυτό θα πρέπει να είμαστε εξαιρετικά επιφυλακτικοί με την Καινή Διαθήκη και οποιεσδήποτε εξ αυτής αξιώσεις  για τη ζωή του Ιησού. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια πραγματεία προπαγάνδας.




4. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΕΚΛΕΙΨΗΣ Η ΣΕΙΣΜΟΥ Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΕΠΛΟΥ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΠΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΕΓΙΝΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ


Το Ευαγγέλιο του Ματθαίου (κεφάλαιο 27) και το Ευαγγέλιο του Λουκά (κεφάλαιο 23) καταγράφουν σε βάθος τα γεγονότα της σταύρωσης. Και οι δύο συμφωνούν ότι υπήρξε ένα ξαφνικό σκοτάδι (ενδεχομένως μια έκλειψη ή ένα σύννεφο σκόνης από το ηφαίστειο) που έπεσε στη γη μεταξύ της 6ης και 9ης ώρας της ημέρας. Εξηγούν επίσης ότι κατά τη στιγμή του «θανάτου» του Ιησού το καταπέτασμα του ναού σκίστηκε στα δυο από την κορυφή προς τα κάτω και η γη έκανε σεισμό, και βράχοι διαλυθηκαν ». Ο σεισμός λέγεται ότι ήταν τόσο σοβαρός ώστε οι τάφοι των νεκρών ανατιναχτηκαν ,οπωσδηποτε πρέπει να ήταν ένα εξαιρετικά τραυματικό γεγονός, ειδικά όταν συνδυάζεται με μια έκλειψη.

Αυτο ομως ουδεποτε συνεβη! Σημαντικά γεγονότα όπως οι σεισμοί και οι εκλείψεις θα είχαν καταγραφεί αναλυτικά από τους σύγχρονους του Ιησου ιστορικούς και ένας σεισμός αρκετά σοβαρός για να ανατιναχθουν τάφοι θα έίχαν καταγραφεί τόσο από το τοτε εβραϊκό συμβουλιο οσο και από τους Ρωμαιους διαχειριστές.

 Δεν υπάρχουν κοσμικεςεγγραφές σε ολες τις προσπάθειες αρωγής που αποστέλλονται 

 στην Ιερουσαλήμ τοτε ή οποιωνδήποτε έργων ανοικοδόμησης. 

Τέλος, το πέπλο στο ναό ήταν εξαιρετικά πολύτιμο και κάθε βλάβη του θα είχε καταγραφεί.

Η μόνη εξήγηση για αυτή την έλλειψη αναφοράς είναι ότι ο σεισμός και η έκλειψη απλά δεν ειχε συμβεί, τουλάχιστον όχι σε αυτό το χρόνο και τον τόπο.
 Υπήρχαν σύγχρονοι σεισμοί σε άλλα μέρη της αυτοκρατορίας (στα οποία στάλθηκαν ενίσχυσεις) και ξέρουμε για τους σεισμους που συνέβηκαν στην Ιερουσαλήμ κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αλλά τίποτα στο γεωλογικό αρχείο δεν εχει επισημανθει ακριβώς στην υποτιθέμενη ημερομηνία και την ώρα της σταύρωσης. 
Πράγματι, οι μόνες πηγές για να συνδέσετε μια έκλειψη (ή ηφαιστειακά συντρίμμια) είναι τα χριστιανικα κειμενα προσπαθώντας προφανώς να δημιουργησουν έναν συνειρμό μεταξύ του υποτιθέμενου θανάτου του Ιησού και του θείου.




3. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΥΛΙΚΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ

Όποιος έχει ζήσει, ακόμη και ένα απλός ξυλουργός, θα αφήσει τα υπάρχοντά μετά το θάνατό τους. Τα Ευαγγέλια ισχυρίζονται ότι οι στρατιώτες που υπηρετούν στο σταύρωση λαμβανουν κληρο ωστε να μοιραστούν τα ρούχα του Ιησού μεταξύ τους. Είχε στο πλευρο του πολλους αφοσιωμενους μαθητές (οι οποίοι θα ηταν αηδιασμένοι με την αποτυχία τους να τον προστατεύσουν στον Κήπο) ειτε οι ίδιοι ή η περιλυπη οικογένειά του σίγουρα θα προσπαθουσε να αγοράσει ή να ανταλλάξει με κατι αλλο τα ρούχα. Τέτοια αντικειμενα θα ήταν πολύτιμα στο σχηματισμό της νέας εκκλησίας.
Παρ 'όλα αυτά, τίποτα, απολύτως τίποτα από τη ζωή του Ιησού δεν παρέμεινε, ακόμα και λίγο μετά το θάνατό του. Τον 12ο αιώνα καποιοι άνθρωποι άρχισαν να αναφέρουν ότι τους ανήκει το σάβανο στο οποίο ο Ιησούς ηταν τυλιγμένος και χρόνια αργότερα εμφανίστηκε στο Τορίνο. Έγινε αποδεκτό ως πραγματικό τεχνούργημα για πολλά χρόνια, αλλά η χρονολογηση του άνθρακα στον 20ο αιώνα έδειξε ότι είναι του 12ου αιώνα

πλαστογραφία. Ενα οστεοφυλάκιο όπου ισχυρίζονται ότι κατείχαν τα οστά του Ιακώβου, 

 αδελφού του Ιησού βρέθηκε επίσης να είναι πλαστό. Δεν υπάρχει ουτε ενα, επαληθεύσιμο, απτό αντικείμενο, που να υπάρχει σήμερα ή να ειναι γνωστό ότι υπήρχε σε οποιαδήποτε στιγμή κατά τα τελευταία 2.000 χρόνια, που ανήκε στον Ιησού.





2. Η ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΝΑΖΑΡΕΤ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΥΠΗΡΧΕ Η ΦΗΜΗ ΟΤΙ ΖΟΥΣΕ



Ο Ιησούς ήταν γνωστός ως ο Ναζωραίος η Ναζαρηνός πιθανώς επειδή φημολογείται ότι ήταν από τη Ναζαρέτ. Για πολλούς ανθρώπους, δεν υπάρχει λόγος να αμφισβητηθεί το αίτημα αυτό. Ναζαρέτ υπάρχει σήμερα, μια παλιά πόλη με μακρά ιστορία (και ένα πολύ διάσημο γιο), αλλά ενώ η Ναζαρέτ είναι παλαιά, δεν είναι τόσο παλιά όσο και ο Ιησούς ή ακόμα και ο Χριστιανισμός.

Ο ιστορικός Ιώσηπος αναφέρει όλες τις πόλεις της Γαλιλαίας γύρω από εκείνη την εποχή
και η Ναζαρέτ δεν είναι στη λίστα. Η Ναζαρέτ δεν αναφέρεται στις επιστολές! 

 Στα πρώτα βιβλία της Καινής Διαθήκης πράγματι δεν υπάρχει καμία αναφορά στο 

 όνομα μέχρι τα Ευαγγέλια. 

 Οι ανασκαφές της τρέχουσας ημέρας Ναζαρέτ και της γύρω περιοχή έχουν οδηγήσει σε ανάμεικτα αποτελέσματα. Αποδεικτικά στοιχεία της ανθρώπινης δραστηριότητας έχουν βρεθεί από όλο τον χρόνο, όταν ο Ιησούς φέροταν οτι εζησε εκεί, αλλά η δραστηριότητα αυτή είχε τη μορφή μιας νεκρόπολης για τους νεκρούς και όχι ένα χωριό από μόνη της.





1.  Ο ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΕΚΕΙΝΩΝ ΑΛΛΩΝ ΜΥΘΙΚΩΝ ΟΝΤΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ

Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε δυτικές κοινωνίες, ακόμη και αν δεν είναι εκπαιδευμένα επίσημα στην χριστιανική παράδοση, γνωρίζουν την καταπληκτική ιστορία της ζωής του Ιησού. Είχε συλληφθεί και γεννήθηκε σε ένα σταβλο απο μια παρθένο (Μαρία), γλίτωσε το θάνατο απο τα χέρια ενός τυράννου (Ηρώδης) στην παιδική ηλικία του, μεγάλωσε οντας ωριμο και γνωστικο παιδι , ξεκίνησε το κήρυγμα πριν ο ίδιος θυσιαστεί, ανάστηθηκε μετά το θάνατο και οδηγεί σε μια νέα διαθήκη για την άφεση των αμαρτιών. Είναι μια ιστορία γεμάτη από θαύμα και ελπίδα , για πολλούς ανθρώπους φαίνεται μοναδική και είναι ένα κειμενο βαθιάς πίστης και πεποίθησης για δισεκατομμύρια Χριστιανους σε όλο τον κόσμο.

Δυστυχώς δεν είναι η μοναδική ιστορία.  Πολλές μυθολογίες έχουν γεγονότα ζωής σαν του Χριστού, του οποίου η ιστορία έχει οριστεί γύρω  από το ίδιο μοτίβο. 

Ο Όσιρις, ο Αιγύπτιος θεός του κάτω κόσμου είχε μια πολύ παρόμοια ιστορία ζωής και 

οι αρχαίοι Αιγύπτιοι γιόρταζαν το «πάθος» του με ενθουσιασμό και κέφι. 

Ο γιος του Όσιρι, ο Ώρος γεννήθηκε απο μια παρθένα σε μια σπηλιά με ενα αστερι να 

αιωρειται απο πανω. Είχε επισκεψεις από βοσκούς και θεούς. Ο Ώρος ειπώθηκε ότι 

είναι το «φως του κόσμου».

 Άρχισε το έργο του σχεδον στην ηλικια των 30 και πολλά θαύματα που αποδόθηκαν 

σ΄αυτόν  εμφανίζονται επίσης στα ευαγγέλια, συμπεριλαμβανομένων αυτών 

για το περπάτημα στο νερό και πως έκανε έναν  τυφλό να δει και πάλι.

Αλλά οι ομοιότητες δεν σταματούν εκεί. 

Ο Διόνυσος ήταν γιος του Δία και μιας παρθένας γυναίκας, ήταν σε θέση να 

 μετατρέψει το νερό σε κρασί και σκοτώθηκε και αναστήθηκε. Τα Διονύσια 

 γιορτάζονταν στις 25 Δεκεμβρίου...

 Ο Άττις, ένας άλλος Έλληνας θεός τιμουνταν κάθε άνοιξη σε μια τελετουργία στην οποία 
ομοίωμα του θαβόταν και πιστευοταν ότι θα αναστηθεί και πάλι μετά από τρεις ημέρες...
Ίσως όμως ο  πρωτότυπος και πολύ παλαιότερος μύθος για την ζωή και τον χαρακτήρα  του Χριστού, με την πιο εκπληκτικά παρόμοια ιστορία, ήταν ο Μίθρας του οποίου η ζωή ήταν μια σχεδόν ακριβής παραλληλία. Οι λάτρεις του γιόρταζαν  τα γενέθλιά του στις 25 Δεκεμβρίου...