Η σημασία και η επιρροή της ελληνικής γλώσσας-Ομιλία Ζολώτα

Η σημασία και η επιρροή της ελληνικής γλώσσας 

Ένα κείμενο με τίτλο «THE SIGNIFICANCE AND INFLUENCE OF THE HELLENIC LANGUAGE» που συντάχθηκε το 1998 στο Σικάγο από τον Καθηγητή Γιάννη Καλαρά, είναι από εκείνα που δείχνουν τη σημαντικότητα και την επίδραση της ελληνικής γλώσσας. Αναφέρεται στις τέχνες και τις επιστήμες όπως το ΘΕΑΤΡΟ, τη ΜΟΥΣΙΚΗ τη ΘΕΟΛΟΓΙΑ, την ΙΑΤΡΙΚΗ, την ΠΟΛΙΤΙΚΗ, κλπ.

" The genesis of classical drama was not symptomatic. Aneuphoria of charismatic and talented protagonists showed fantastic scenes of historic episodes. The prologue, the theme and the epilogue, comprised the trilogy of drama while synthesis, analysis and synopsis characterized the phraseology of the text. The syntax and phraseology used by scholars, academicians and philosophers in their rhetoric, had many grammatical idioms and idiosyncrasies.

The protagonists periodically used pseudonyms. Anonymity was a syndrome that characterized the theatrical atmosphere.
The panoramic fantasy, the mystique, the melody, the aesthetics, the use of the cosmetic epithets are characteristics of drama.
Eventhrough the theaters were physically gigantic, there was noneed for microphones because the architecture and the acoustics would echo isometrically and crystal - clear. Many epistomologists of physics, aerodynamics, acoustics, electronics, electromagnetics can not analyze - explain the ideal and isometric acoustics of Hellenic theaters even today.

There were many categories of drama: classical drama, melodrama, satiric, epic, comedy, etc. The syndrome of xenophobia or dyslexia was overcome by the pathos of the actors who practiced methodically and emphatically. Acrobatics were also euphoric. There was a plethora of anecdotal themes, with which the acrobats would electrify the ecstatic audience with scenes from mythical and historical episodes.

Some theatric episodes were characterized as scandalous and blasphemous. Pornography, bigamy, hemophilia, nymphomania, polyandry, polygamy and heterosexuality were dramatized in a pedagogical way so the mysticism about them would not cause phobia or anathema or taken as anomaly but through logic, dialogue and analysis skepticism and the pathetic or cryptic mystery behind them would be dispelled.

It is historically and chronologically proven that theater emphasized pedagogy, idealism and harmony. Paradoxically it also energized patriotism a phenomenon that symbolized ethnically character and phenomenal heroism" .....John Kalaras

Η γένεση του κλασσικού δράματος δεν ήταν συμπτωματική. Η ανυπαρξία χαρισματικών και ταλαντούχων πρωταγωνιστών έδειξε φανταστικές σκηνές ιστορικών επεισοδίων. Ο πρόλογος, το θέμα και ο επίλογος, αποτελούσαν την τριλογία του δράματος ενώ η σύνθεση, ανάλυση και σύνοψη χαρακτήριζαν τη φρασεολογία του κειμένου. Η σύνταξη και η φρασεολογία που χρησιμοποίησαν οι λόγιοι, ακαδημαϊκοί και φιλόσοφοι στη ρητορική τους, είχαν πολλά γραμματικά ιδιώματα και ιδιοσυγκρασίες.

Οι πρωταγωνιστές χρησιμοποίησαν περιοδικά ψευδώνυμα. Η ανωνυμία ήταν ένα σύνδρομο που χαρακτήριζε τη θεατρική ατμόσφαιρα.
Η πανοραμική φαντασία, η μυστικιστική, η μελωδία, η αισθητική, η χρήση των καλλυντικών επιθημάτων είναι χαρακτηριστικά του δράματος.
Οταν τα θέατρα ήταν γιγαντιαία, δεν υπήρχε τίποτα για τα μικρόφωνα, επειδή η αρχιτεκτονική και η ακουστική θα αντέχουν ισομετρικά και κρυστάλλινα. Πολλοί επιστημολόγοι φυσικής, αεροδυναμικής, ακουστικής, ηλεκτρονικής, ηλεκτρομαγνητικής δεν μπορούν να αναλύσουν - να εξηγήσουν την ιδανική και ισομετρική ακουστική των ελληνικών θεάτρων ακόμα και σήμερα.

Υπήρχαν πολλές κατηγορίες δράματος: το κλασσικό δράμα, το μελόδραμα, το σατίριο, το έπος, η κωμωδία κλπ. Το σύνδρομο ξενοφοβίας ή δυσλεξίας ξεπεράστηκε από την παθολογία των ηθοποιών που ασκούσαν μεθοδικά και εμφατικά. Τα ακροβατικά ήταν επίσης ευφορικά. Υπήρξε μια πληθώρα ανέκδοτων θεμάτων, με τα οποία οι ακροβάτες θα ηλεκτρίζουν το εκστασιακό ακροατήριο με σκηνές από μυθικά και ιστορικά επεισόδια.

Ορισμένα θεατρικά επεισόδια χαρακτηρίστηκαν ως σκανδαλώδη και βλάσφημα. Η πορνογραφία, η μεγαμία, η αιμοφιλία, η νυμφωμανία, η πολυανδρία, η πολυγαμία και η ετεροφυλοφιλία δραματοποιήθηκαν με έναν παιδαγωγικό τρόπο, οπότε ο μυστικισμός γι 'αυτούς δεν θα προκαλούσε φοβία ή αναθέμα ή δεν θεωρήθηκε ως ανωμαλία αλλά με λογική, διάλογο και ανιχνευτικό σκεπτικισμό και το αξιολύπητο ή κρυπτικό μυστήριο πίσω από αυτά θα διαλυόταν.

Είναι ιστορικά και χρονολογικά αποδεδειγμένο ότι το θέατρο τόνισε την παιδαγωγική, τον ιδεαλισμό και την αρμονία. Παραδόξως, ενεργοποίησε επίσης τον πατριωτισμό ένα φαινόμενο που συμβολίζει τον εθνοτικό χαρακτήρα και τον φαινομενικό ηρωισμό.

Ο λόγος του Ζολώτα στα αγγλικά με ελληνικές λέξεις

Ένας αγγλικός λόγος στα ελληνικά Ο πρώην πρωθυπουργός και καθηγητής κ. Ξενοφών Ζολώτας είχε εκφωνήσει δύο λόγους στην Ουάσιγκτον (στις 26 Σεπτεμβρίου 1957 και στις 2 Οκτωβρίου 1959), οι οποίοι έμειναν μνημειώδεις. Αιτία ως προς αυτό δεν ήταν μόνο το περιεχόμενό τους αλλά και η γλώσσα τους. Υποτίθεται ότι η γλώσσα των λόγων ήταν η αγγλική. Κατ' ουσίαν όμως, με την αφαίρεση λίγων συνδέσμων, άρθρων και προθέσεων η γλώσσα είναι η Ελληνική. Το ακροατήριό του αποτελούσαν οι σύνεδροι της Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης και δεν αντιμετώπισαν τότε κανένα πρόβλημα στην κατανόηση του προφορικού κειμένου που ανέγνωσε ο Έλληνας καθηγητής. Παραθέτουμε το δεύτερο λόγο (της 2ας Οκτωβρίου 1959) και την ελληνική του «μεταγραφή»... Kyrie, It is Zeus' anathema on our epoch and the heresy of our economic method and policies that we should agonize the Skylla of nomismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia. It is not my idiosyncracy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize nomismatic plethora, they energize it through their tactics and practices. Our policies should be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between economic strategic and philanthropic scopes. In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological, but this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists. Nomismatic symmetry should not antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and nomismatic archons is basic. Parallel to this we have to synchronize and harmonize more and more our economic and nomismatic policies panethnically. These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political end economic barometer are halcyonic. The history of our didimus organization on this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The genesis of the programmed organization will dynamize these policies. Therefore, I sympathize, although not without criticism one or two themes with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal to program orthodox economic and nomismatic policies. I apologize for having tyranized you with my Hellenic phraseology. In my epilogue I emphasize my eulogy to the philoxenous aytochtons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you Kyrie, the stenographers. Κύριοι, Είναι "Διός ανάθεμα" στην εποχή μας και αίρεση της οικονομικής μας μεθόδου και της οικονομικής μας πολιτικής το ότι θα φέρναμε σε αγωνία την Σκύλλα του νομισματικού πληθωρισμού και τη Χάρυβδη της οικονομικής μας αναιμίας. Δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία μου να είμαι ειρωνικός ή σαρκαστικός αλλά η διάγνωσή μου θα ήταν ότι οι πολιτικοί είναι μάλλον κρυπτοπληθωριστές. Αν και με έμφαση στιγματίζουν τον νομισματικό πληθωρισμό, τον ενεργοποιούν μέσω της τακτικής τους και των πρακτικών τους. Η πολιτική μας θα έπρεπε να βασίζεται περισσότερο σε οικονομικά και λιγότερο σε πολιτικά κριτήρια. Γνώμων μας πρέπει να είναι ένα μέτρο μεταξύ οικονομικής στρατηγικής και φιλανθρωπικής σκοπιάς. Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από μονοπώλια, ολιγοπώλια, μονοπωλιακό ανταγωνισμό και πολύμορφες ανελαστικότητες, οι πολιτικές μας πρέπει να είναι πιο ορθολογιστικές, αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να μεταμορφώνεται σε πληθωροφοβία, η οποία είναι ενδημική στους ακαδημαϊκούς οικονομολόγους. Η νομισματική συμμετρία δεν θα έπρεπε να ανταγωνίζεται την οικονομική ακμή. Μια μεγαλύτερη εναρμόνιση μεταξύ των πρακτικών των οικονομικών και νομισματικών αρχόντων είναι βασική. Παράλληλα με αυτό, πρέπει να εκσυγχρονίσουμε και να εναρμονίσουμε όλο και περισσότερο τις οικονομικές και νομισματικές μας πρακτικές πανεθνικώς. Αυτές οι θεωρήσεις είναι πιο εφαρμόσιμες τώρα, όταν τα προγνωστικά του πολιτικού και οικονομικού βαρομέτρου είναι αλκυονίδων ημερών αίθρια. Η ιστορία της δίδυμης οργάνωσης σε αυτήν την σφαίρα είναι διδακτική και οι γνωστικές τους εφαρμογές θα είναι πάντα ένα τονωτικό στις πολυώνυμες και ιδιόμορφες εθνικές οικονομίες. Η γένεση μιας προγραμματισμένης οργάνωσης θα ενισχύσει αυτές τις πολιτικές. Γι' αυτόν το λόγο αντιμετωπίζω με συμπάθεια, αλλά όχι χωρίς κριτική διάθεση, ένα ή δύο θέματα με τους αποστόλους της ιεραρχίας των οργάνων μας στον ζήλο τους να προγραμματίσουν ορθόδοξες οικονομικές και νομισματικές πολιτικές. Απολογούμαι που σας τυράννησα με την ελληνική μου φρασεολογία. Στον επίλογό μου δίνω έμφαση στην ευλογία μου, προς τους φιλόξενους αυτόχθονες αυτής της κοσμοπολίτικης μητρόπολης καθώς και το εγκώμιό μου προς εσάς, κύριοι στενογράφοι. * Η μεταγραφή του κειμένου έγινε με βάση τις λέξεις και όχι το νόημα. Για την αντιγραφή, Νίκος Βασιλάκος