Νίκου Βεργίδη:Τα πιο αντικειμενικά,με πλήθος άγνωστων στοιχείων βιβλία για Στάλιν, Νέρωνα, Χίτλερ κλπ: Όλα "εξαφανισμένα", όπως κι εκείνος...

ΚΑΤΕΒΆΣΤΕ ΤΟ ΠΙΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΕΡΙ ΣΤΑΛΙΝ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΓΡΑΦΤΕΙ ΠΟΤΕ -ΑΠΟ ΜΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ- ΚΑΙ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ:

Βεργίδης Νίκος_ η-διπλή-δολοφονία-του-στάλιν - Scribd

 

https://www.scribd.com/doc/46754335/Βεργίδης-Νίκος-η-διπλή-δολοφονία-του-στάλιν

 

Νίκος Βεργίδης (Σάκης Κατσαρός):

Νίκος Βεργίδης

Ο Νίκος Βεργίδης, [λογοτεχνικό ψευδώνυμο που εμπνεύστηκε ο Διονύσης ή Σάκης Κατσαρός από το επώνυμο της μητέρας του], Έλληνας ιστορικός και συγγραφέας, ιδιάζουσα περίπτωση για τα δεδομένα της ελληνικής πνευματικής ζωής των τελευταίων δεκαετιών, πέθανε "μυστηριωδώς" στις 16 Ιανουαρίου 1992 στην Αθήνα, από Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσοποιητικής Ανεπάρκειας, [Aids], από το οποίο νόσησε μετά από "τυχαία" μετάγγιση μολυσμένου αίματος σε νοσοκομείο των Αθηνών στην διάρκεια της νοσηλείας του  μετά από "τροχαίο ατύχημα" (αν και ήταν πεζός, σε στάση τρόλεϋ!...) 

Νίκος Βεργίδης

Πίνακας περιεχομένων  [απόκρυψη] 1 Βιογραφία 1.1 Ιδεολογικές απόψεις 1.2 Εργογραφία 1.2.1 Εξώφυλλα έργων του

Βιογραφία

Ο Νίκος Βεργίδης, που υπήρξε πολυμαθής και ευρηματικός, με άμεση πρόσβαση σε διανοητικά εργαλεία και με μεγάλη ευχέρεια χειρισμού γνώσεων επιστημών διαφορετικών της δικής του, κινούμενος πέρα από ιδεολογικές προκαταλήψεις και κομματικούς περιορισμούς, κατάφερε να διαμορφώσει έναν εντελώς προσωπικό τρόπο μελέτης και γραφής της ιστορίας, ο οποίος από τους θαυμαστές του χαρακτηρίζεται τουλάχιστον πρωτότυπος και τολμηρός, ενώ αντιθέτως από τους επικριτές του, τουλάχιστον, ...συνωμοσιολογικός!

Στα τέλη της δεκαετίας του '80 διατηρούσε ένα μικρό βιβλιοπωλείο στην οδό Εμμανουήλ Μπενάκη στην Αθήνα με την επωνυμία «Λαϊκό βιβλιοπωλείο». 

Το 1991, το έτος του θανάτου του, προχώρησε στην ίδρυση μιας κοινωνικοπολιτικής οργανώσεως την οποία, σύμφωνα με όσα αναφέρει στο καταστατικό της, ονόμαζε «ΠΑ.ΛΑ.Σ.», [Πανελλήνια Λαϊκή Συνείδηση]. 

Μετά το θάνατο του μέρος του έργου του πέρασε στα χέρια του Αθανάσιου Στριγγά. 

-Πέπλο μυστηρίου καλύπτει την αιτία του ξαφνικού θανάτου του: 

Κάποιο βράδυ το Σεπτέμβριο του 1991, τραυματίστηκε από όχημα σε στάση τρόλεϊ στην οδό Πανεπιστημίου, κοντά στην πλατεία Ομόνοιας στην Αθήνα και στο "ατύχημα"(;) έσπασε το πόδι και ένα χέρι του, λόγος για τον οποίο μεταφέρθηκε από άγνωστους σε Αθηναϊκό νοσοκομείο, όπου  υποβλήθηκε σε μετάγγιση μολυσμένου αίματος (άλλοι λένε για μολυσμένη σύριγγα που κάποιος του κάρφωσε...)  κι έτσι πέθανε...

 Ήρωές του ήταν ο Σπάρτακος και ο Νέρωνας, κι από τους σύγχρονους ο Στάλιν και ο Τσε Γκεβάρα. 

Ήταν ταγμένος υπέρ του Σοσιαλισμού και δέχονταν κάποια από τα δεδομένα του Μαρξισμού, όμως δεν εκτιμούσε την προσωπικότητα του Βλαδίμηρου Λένιν. 

Εργογραφία

Έγραψε και δημοσίευσε τα έργα:

• «Η διπλή δολοφονία του Στάλιν» το 1984, με το οποίο προκάλεσε αίσθηση στην ευρύτερη Αριστερά,
• «Νέρων και Χριστός», στο οποίο ασχολήθηκε με το λεγόμενο «χριστολογικό πρόβλημα», το οποίο πραγματεύεται αποκλειστικά και μόνο το «πρόβλημα της ιστορικότητας του Ιησού», δηλαδή με την ιστορική ύπαρξη του Χριστού και με την καταγωγή του χριστιανισμού
• «Αδόλφος Χίτλερ και Εθνικοσοσιαλισμός», όπου παρουσιάζει τον Χίτλερ ανθρώπινο και με τεκμηριωμένα επιχειρήματα καταλήγει στην άποψη της αριστερής καταγωγής και πολιτικής συμπεριφοράς του εθνικοσοσιαλισμού.
• «Η συνωμοσία της σιωπής»,
• «Οι μιγάδες της πολιτικής» αποκαλύπτει με σημαντικά στοιχεία τον ρόλο των ξένων παραγόντων και των ντόπιων υποτακτικών τους στην διαμόρφωση της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής της πατρίδας μας.

Τα έργα του κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις «ARCADIA»-«ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΓΡΑΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ».

Εξώφυλλα έργων του

Νέρων και Χριστός.

Η διπλή δολοφονία του Στάλιν.

Αδόλφος Χίτλερ και Εθνικοσοσιαλισμός.

Οι μιγάδες της πολιτικής.

*Σημ. Αντίλογου:
Νίκος Βεργίδης, δεν ήταν ακριβώς ψευδώνυμο του Διονύση Κατσαρού, αλλά το επώνυμο της μητέρας του την οποία λάτρευε. Κάθε βράδυ έπαιρνε το τρόλεϊ και πήγαινε στο Περιστέρι για να την επισκεφτεί.
 Μέσα απο τα βιβλία του είναι φανερή η στάση που κρατούσε απέναντι στα γεγονότα και η προσπάθειά του για το ξαναγράψιμο της ιστορίας. 

Η πολιτική του κατεύθυνση δηλώνεται στα τρία υστερόγραφα στο βιβλίο του για τον Χίτλερ. 
Το πρώτο του βιβλίο συγκλόνισε το κατεστημένο και ένιωσαν τον κίνδυνο να έρχεται. Κι έτσι άρχισαν οι απειλές για την ζωή του και οι προσπάθειες να τον εξαγοράσουν. Ο Σάκης όμως , χωρίς δισταγμό, συνέχισε με νέα βιβλία. 
Μετά την απόφασή του για την ίδρυση μιας κοινωνικοπολιτικής οργάνωσης μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα την οποία στο καταστατικό της την ονόμαζε ΠΑΛΑΣ , Πανελλήνια Λαϊκή Συνείδηση, 
το σύστημα δεν έμεινε μόνο στις απειλές αλλά προχώρησε στην ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του. 

Το φθινόπωρο του ΄91 ένα βράδυ γύρω στις 11.30 περίμενε στη στάση του τρόλεϊ στην οδό Πανεπιστημίου στην πλατεία Ομόνοιας με προορισμό το Περιστέρι. 

Καθώς βρισκόταν πάνω στο πεζοδρόμιο ένα τρόλεϊ χωρίς επιβάτες τον χτύπησε τραυματίζοντάς τον σοβαρά. Ένας "τροχονόμος" και ένας "ταξιτζής" τον μετέφεραν στο Λαϊκό νοσοκομείο. Είχε σπάσει το ένα του πόδι και το ένα του χέρι. Μετά την έξοδό του απο το νοσοκομείο, τη δεύτερη φορά που πήγε για τον έλεγχο της κατάστασής του το αίμα του μολύνθηκε απο "άγνωστο μικρόβιο" (μετά είπαν από aids) και απεβίωσε στις 16/1/1992.  

Οι εντολείς των δολοφόνων του αφενός αποσιώπησαν ως και τώρα το όπως και στον Παναγούλη "τροχαίο" που οργάνωσαν, αλλά και  προσπάθησαν να διαδώσουν μουλωχτά σαν "ανεξακρίβωτη φήμη" μετά πως ήταν τάχα ομοφυλόφιλος, μετά είπαν ...ναρκομανής! (όλοι οι γνωστοί του τα διέψευσαν όμως  κατηγορηματικά) και γιαυτό τάχα  μολύνθηκε από aids!... 

Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του για το τυχαίο τροχαίο με το τρόλεϊ χωρίς επιβάτες, για τον τροχονόμο που βρέθηκε εκεί τέτοια ώρα, την μεταφορά του χωρίς ασθενοφόρο και την εξίσου "τυχαία" μόλυνση του αίματός του ενώ πήγαινε για τον έλεγχο του ποδιού του.

Καλό θα ήταν ο (πολύ φοβισμένος φυσικά...) αδερφός του να σπάσει κάποτε, έστω και μετά από δεκαετίες, τη "συνωμοσία της σιωπής" και να δώσει περισσότερες πληροφορίες...