22 Ιουλίου 1943: Το αιματοβαμμένο παλλαϊκό συλλαλητήριο κατά της Βουλγαρικής κατοχής της Μακεδονίας

22 Ιουλίου 1943, εκατοντάδες χιλιάδες λαού στην κατεχόμενη Αθήνα πραγματοποιούν μαχητική διαδήλωση εναντίον της απόφασης των Γερμανών να παραχωρήσουν στη Βουλγαρία ολόκληρη τη Βόρεια Ελλάδα έως τον Αξιό. Εκατό διαδηλωτές νεκροί στην άσφαλτο έκαναν τον Χίτλερ να αναστείλει την απόφαση «επ’ αόριστον».

(Από βικιπαίδεια)
Στην Αθήνα προκηρύχθηκε γενική απεργία και οργανώθηκε διαδήλωση για τις 22 Ιουλίου. Η οργάνωση της απεργίας και της διαδήλωσης υπό την καθοδήγηση του ΕΑΜ, ξεκίνησε τις προηγούμενες ημέρες με το μοίρασμα προκηρύξεων και την αναγραφή συνθημάτων σε χώρους εργασίας, σε πανεπιστήμια και σχολεία και στις γειτονιές. Το πρωί της 22ας Ιουλίου 1943 περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο κέντρο της Αθήνας γεμίζοντας την οδό Πανεπιστημίου από την Ομόνοια μέχρι τα Προπύλαια καθώς και τους γύρω δρόμους. Όταν οι διαδηλωτές προσπάθησαν να φτάσουν στην Βουλγαρική πρεσβεία, δέχτηκαν πυρά πολυβόλου από στρατιωτικό όχημα. Στη διάρκεια της διαδήλωσης έχασαν τη ζωή τους τουλάχιστον 15 άνθρωποι μεταξύ των οποίων τα μέλη της ΕΠΟΝ, Παναγιώτα Σταθοπούλου (17 χρονών), η οποία παρασύρθηκε από τεθωρακισμένο όχημα που έπεσε πάνω στους διαδηλωτές, Θεωνάς Μαυρομματίδης (φοιτητής), Θωμάς Χατζηθωμάς (σπουδαστής), Θανάση Τεριακής, (σπουδαστής), Ε. Αντωνιάδου (φοιτήτρια), Ιωάννης Κατσαρός και Κούλα Λίλη (φοιτήτρια) [4] Επίσης η 23χρονη Όλγα Μπακόλα, ο Αντώνης Παπαδοσταυράκης, ανάπηρος του πολέμου του 1940, ο οποίος ήταν μέλος του ΕΑΜ Αναπήρων, ο Δημήτρης Δουκάκης, ο Αλέξανδρος Δεσύπρης και ο Χρήστος Κοντός. Οι τραυματίες ήταν 53[5] ή 60 [6] Πιθανόν οι τραυματίες ήταν περισσότεροι καθώς πολλοί μεταφέρθηκαν και νοσηλεύτηκαν κρυφά για λόγους ασφαλείας[7]

Την επόμενη ημέρα η Comando Piazza, η Ιταλική Διοίκηση Κατοχής, με ανακοίνωσή της απαγόρευσε την ελεύθερη κυκλοφορία από τις 8μ.μ «κατόπιν της ανοήτου χθεσινής αποπείρας προς διατάραξιν της δημοσίας τάξεως εν Αθήναις…» Μερικούς μήνες αργότερα ο Νικόλαος Καίσαρης (που ανήκε στην Ειδική Ασφάλεια) και τρεις υπαξιωματικοί της Χωροφυλακής πήραν προαγωγή για τη συμβολή τους «στην αποκατάσταση της τάξης» στις 22 Ιουλίου 1943 [8] [9]