Η έκρηξη παγκόσμιου πληθυσμού, η θεωρία του Μάλθους και η αύξηση παραγωγής με αγροχημικά

Οι προβλέψεις του Μάλθους και η πραγματικότητα

Το έτος 1798 ο Τόμας Μάλθους προέβλεψε λανθασμένα ότι η αύξηση του πληθυσμού θα ξεπερνούσε την παραγωγή τροφής μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα. Το 1968 ο Πωλ Έρλιχ (Paul R. Ehrlich) επανέλαβε αυτό το επιχείρημα στο έργο του Η πληθυσμιακή βόμβα (The Population Bomb), προβλέποντας λιμό για τις δεκαετίες του 1970 και του 1980. Οι προβλέψεις του, όπως και αυτές άλλων νεομαλθουσιανιστών επικρίθηκαν έντονα από οικονομολόγους όπως τον Τζούλιαν Λίνκολν Σάιμον. Η γεωπονική έρευνα που ήδη βρισκόταν σε εξέλιξη με την Πράσινη Επανάσταση, οδήγησε σε τεράστιες βελτιώσεις στις στρεμματικές αποδόσεις σημαντικών καλλιεργειών. 
Η αύξηση στην παραγωγή τροφίμων συμβάδιζε με την αύξηση του πληθυσμού, αλλά οι μαλθουσιανιστές επεσήμαιναν ότι η Πράσινη Επανάσταση εξαρτάται από συνθετικά λιπάσματα και ότι πολλές καλλιέργειες έχουν καταστεί τόσο ομοιόμορφες γενετικά ώστε μια κακή σοδειά θα ήταν πολύ εκτεταμένο φαινόμενο. Οι τιμές των τροφίμων στις αρχές του 21ου αιώνα αυξάνονται απότομα σε παγκόσμια κλίμακα προκαλώντας εξάπλωση του υποσιτισμού^[78].

Από το 1950 έως το 1984, καθώς η Πράσινη Επανάσταση μεταμόρφωνε τη γεωργία σε όλο τον κόσμο, η παραγωγή σιτηρών αυξήθηκε κατά 250%^[79].
 Ο παγκόσμιος πληθυσμός έχει αυξηθεί περίπου 4 δισεκατομμύρια από την έναρξη της Πράσινης Επανάστασης μέχρι σήμερα και οι περισσότεροι πιστεύουν ότι χωρίς αυτή θα υπήρχε γενικευμένος λιμός και υποσιτισμός από ό,τι δείχνουν τα στοιχεία του ΟΗΕ σήμερα (περίπου 850 εκατομμύρια άνθρωποι υπέφεραν από χρόνιο υποσιτισμό το 2005)^[80].

Η Πράσινη Επανάσταση τροφοδοτήθηκε από ορυκτά καύσιμα με τη μορφή της παραγωγής λιπασμάτων (από φυσικό αέριο), εντομοκτόνων (από πετρέλαιο) και αρδεύσεως με βενζινοκίνητες αντλίες. 

Η σταθεροποίηση της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου ίσως δοκιμάσει τις κριτικές που ασκήθηκαν στους Μάλθους και Έρλιχ^[81][82], καθώς οι τιμές των τροφίμων αυξάνονται εξαιτίας αυξήσεως των καλλιεργειών για βιοκαύσιμα^[83], οι παγκόσμιες τιμές του πετρελαίου διατηρούνται υψηλές^[84], ο παγκόσμιος πληθυσμός αυξάνεται^[85], η κλιματική αλλαγή προχωρεί^[86], αγροτική γη χάνεται προς όφελος της οικιστικής και βιομηχανικής αναπτύξεως^[87][88] και οι καταναλωτικές απαιτήσεις της Κίνας και της Ινδίας αυξάνονται^[89][90]. Το 2007–2008 διαδηλώσεις και ταραχές συνδεόμενες με τις υψηλές τιμές των τροφίμων έλαβαν χώρα σε κάποια κράτη σε διαφορετικές ηπείρους^[91][92]. 

Ωστόσο, οι τιμές του πετρελαίου έπεσαν απότομα στη συνέχεια από τα 140 στα 100 και λιγότερα δολάρια το βαρέλι και παρέμειναν εκεί για τα επόμενα δύο περίπου χρόνια. Οι ανάγκες για φυσικούς πόρους αναμένεται να πάψουν να αυξάνονται καθώς η αύξηση του πληθυσμού θα περιορισθεί, αλλά δεν είναι γνωστό αν η άνοδος του βιοτικού επιπέδου στις αναπτυσσόμενες χώρες θα δημιουργήσει και πάλι ελλείψεις φυσικών πόρων.

Ο Ρίτσαρντ Ντάνκαν ισχυρίζεται ότι ο «παγκόσμιος πληθυσμός θα μειωθεί στα περίπου 2 δισεκατομμύρια περί το 2050»^[93]. 

Ο Ντέιβιντ Πιμέντελ, καθηγητής της οικολογίας και γεωργίας στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ, εκτιμά ότι ο πληθυσμός που αντιστοιχεί στην αειφόρο γεωργική παραγωγή των ΗΠΑ είναι περίπου 200 εκατομμύρια^[94]. 

Οι αυξανόμενοι πληθυσμοί, η έλλειψη ενεργειακών πόρων και τροφής, θα δημιουργήσουν την «τέλεια κρίση» έως το 2030 κατά τον επιστημονικό σύμβουλο της βρετανικής κυβέρνησης Τζων Μπέντινγκτον, που προειδοποιεί ότι τα αποθέματα τροφίμων βρίσκονται σε χαμηλό 50 ετών, αλλά ο κόσμος θα χρειάζεται 50% περισσότερη ενέργεια, τροφή και νερό το 2030^[95][96]. 

Ο κόσμος θα πρέπει να παράγει 70% περισσότερη τροφή το 2050 για να θρέψει τους προβλεπόμενους επιπλέον 2,3 δισεκατομμύρια ανθρώπους, ανακοίνωσε ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) των Ηνωμένων Εθνών^[97].

Τα δεδομένα για το 2007 δείχνουν μια πραγματική αύξηση στους απόλυτους αριθμούς υποσιτισμένων ανθρώπων παγκοσμίως, 923 εκατομμύρια το 2007 έναντι 832 εκατομμυρίων το 1995^[98]. Οι πιο πρόσφατες εκτιμήσεις του FAO υποδεικνύουν μια ακόμα μεγαλύτερη αύξηση, σε 1,02 δισεκατομμύριο το 2009.^[99]

(Από την Βικιπαίδεια)

Πρόσθετα στοιχεία για συγκρίσεις και συμπεράσματα:

Ο παγκόσμιος πληθυσμός είναι ο συνολικός αριθμός των ανθρώπων που ζουν στον πλανήτη Γη. 

Σήμερα υπολογίζεται στα 7,6 δισεκατομμύρια από το Γραφείο Απογραφών των ΗΠΑ (USA Census Bureau).^[1] 

Ο παγκόσμιος πληθυσμός σημειώνει συνεχή αύξηση από τον 14ο αιώνα, μετά το τέλος της μεγάλης επιδημίας πανούκλας και του μεγάλου λιμού των ετών 1315–1317. 

Οι υψηλότεροι ρυθμοί στην αύξηση του πληθυσμού, πάνω από 1,8% ανά έτος, καταγράφηκαν για λίγα χρόνια τη δεκαετία του 1950 και επί λίγο μεγαλύτερο διάστημα την εικοσαετία 1960-1980 (με μέγιστο ετήσιο ρυθμό 2,2% το 1963). Στη συνέχεια μειώθηκαν ως το 1,1% μέχρι το 2012. Ο ετήσιος αριθμός των γεννήσεων έχει μειωθεί σε 140 εκατομμύρια από ένα μέγιστο 173 εκατομμυρίων στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και προβλέπεται να παραμείνει σταθερός, ενώ οι θάνατοι αριθμούν 57 εκατομμύρια κάθε χρόνο και προβλέπεται να αυξηθούν σε 80 εκατομμύρια τον χρόνο έως το έτος 2040.

 Οι τρέχουσες προβολές δείχνουν συνεχιζόμενη αύξηση πληθυσμού (αλλά με σταθερή πτώση του ποσοστού στην ετήσια αύξηση) με τον πληθυσμό να φθάνει μεταξύ 9,4 και 10,2 δισεκατομμυρίων το έτος 2050.^[2][3][4]

Εκτιμήσεις παγκόσμιου πληθυσμού

Πληθυσμός (σε δισεκατομμύρια)	1		2		3		4		5		6		7		8		9
Έτος	1804		1927		1960		1974		1987		1999		2011		2023		2035
Αριθμός ετών που πέρασαν	-		123		33		14		13		12		12		12		12

Ο παγκόσμιος πληθυσμός από το 1800 έως το 2100, βασισμένος σε στοιχεία και προβλέψεις του 2004 από τον ΟΗΕ (μπλε και κόκκινο-πορτοκαλί-πράσινο αντίστοιχα), καθώς και σε εκτιμήσεις για τους ιστορικούς χρόνους από το Γραφείο Απογραφών των ΗΠΑ (μαύρο)