Μαντινάδες του Αγώνα και τση Λεβεντιάς

Χαρά σε κείνο το πουλί απού πετά στα ύψη

κι έχει πληγή στα στήθη του, μα δε μπορεί να σκύψει!

(Άγνωστου)

Στη γκρεμισμένη τους φωλιά απάνω κελαηδούνε!

Γι αυτό ζηλεύω τα πουλιά κι όχι γιατί πετούνε...

(Άγνωστου)

Και να πεθάνει, αθάνατος γίνετ΄ αυτός που ξέρει

να παίρνει ρίσκα στη ζωή, τη Λευτεριά να φέρει!

(Κώστα Ντουντουλάκη)

Η Λεβεντιά κι η γι-Ανθρωπιά, όντε συναντηθούνε,

τα δέντρα γονατίζουνε, και τα χαράκια σπούνε!

(Άγνωστου)

Ποτέ μη κάνεις το θεριό σ΄ ένα γονατισμένο!

Μα να το κάνεις αν βαστάς, μπροστά στον αντρειωμένο...

(Τριανταφυλλιάς Μαζανάκη)

Θεριό δεν εγεννήθηκα, μα με θεριά τα βάνω,

και πάντα μου θα μάχομαι, κι ανέ νικώ, κι ά΄ χάνω!

(Νικόλα Ψαρού)

Άντρας θα ΄πεί, νά ΄χει καρδιά, λόγο, τιμή και τρόπους.

Να έχει μπέσα όπ΄ αγαπά και να τιμά τσ΄ ανθρώπους...

(Κώστα Ντουντουλάκη)

Εγώ ΄μαι τσ΄ αστραπής παιδί και του πελάγου θρέμμα.

Και να με πάρει δε μπορεί ...καμιάς βροχής το ρέμα!

(Κώστα Ντουντουλάκη)