ΓΙΑ ΤΟΝ 8ΕΤΗ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΤΟΥ

 

ΓΙΑ ΤΟΝ 8ΕΤΗ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΤΟΥ

Μαρτίου 01, 2022

1. Η τρέχουσα φάση των στρατιωτικών επιχειρήσεων στην Ουκρανία δεν είναι παρά το πιο πρόσφατο και – ελπίζουμε βάσιμα – τελικό στάδιο ενός πολέμου που ξεκίνησε το 2014, με το αμερικανοκίνητο ναζιστικό πραξικόπημα του Ευρωμαϊντάν, που ενορχήστρωσαν οι ΗΠΑ  σε συνεργασία με την ΕΕ. Ένα πραξικόπημα που ανέτρεψε τον εκλεγμένο πρόεδρο της Ουκρανίας, για να τον αντικαταστήσει με μια κλίκα ΝΑΤΟικών εγκάθετων (κάποιοι εκ των οποίων πήραν μόλις τότε την Ουκρανική υπηκοότητα, ερχόμενοι απευθείας από τις ΗΠΑ).  Ο επιχειρησιακός βραχίονας ήταν και είναι ακόμα οι ναζί των «Αζόφ», «Αιντάρ», «Πράβι Σέκτορ» κλπ. Στόχος των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, ήταν και είναι η  περικύκλωση της Ρωσίας (όπως και της ΛΔ της Κίνας) και η μετατροπή τους σε ενδοχώρες με καθεστώτα νεοαποικιακού τύπου εκμετάλλευσης των ανθρώπινων και πλουτοπαραγωγικών τους πηγών, προκειμένου ο σαπισμένος ιμπεριαλιστικός κόσμος να βρει διέξοδο στην ολοένα και εντεινόμενη κρίση του.

2. Η εγκαθίδρυση του νεοναζιστικού καθεστώτος στο Κίεβο συνοδεύτηκε από μια άνευ προηγουμένου επίθεση στα δικαιώματα τόσο των εθνοτήτων της χώρας στις οποίες απαγορεύτηκε να διδάσκονται και να μιλούν τη γλώσσα τους, να καταλαμβάνουν δημόσιες θέσεις κλπ., αλλά και κάθε δημοκράτη, αντιφασίστα, κομμουνιστή εργαζόμενου εναντίον των οποίων εξαπολύθηκε ένα τρομακτικό πογκρόμ με ανοιχτές δολοφονικές επιθέσεις, λυντσαρίσματα, με αποκορύφωμα τη δολοφονία πάνω από 100 αγωνιστών στο κτίριο των Συνδικάτων στην Οδησσό, το 2014. Φυσικά, οι φασιστικές, δολοφονικές πράξεις δε σταμάτησαν, αλλά συνεχίστηκαν εντατικά καθ’όλο το διάστημα μέχρι σήμερα, με δεκάδες χιλιάδες θύματα (πάνω από 14 χιλιάδες εκτιμώνται συνολικά, κυρίως αμάχους και παιδιά) και δολοφονικά χτυπήματα αγωνιστών ηγετών του αντιφασιστικού-αντιιμπεριαλιστικού αγώνα (Ζαχαρτσένκο, Γκίβι, Μοζγκοβόι κλπ.).

3. Απέναντι στο όργιο της καθεστωτικής, νεοναζιστικής βίας και στις πολιτικές βίαιης πρόσδεσης της Ουκρανίας στο ευρωατλαντικό άρμα, ορθώθηκε περήφανα ο αντιφασιστικός-αντιιμπεριαλιστικός αγώνας του λαού του Ντονμπάς, αλλά και άλλων περιφερειών της χώρας.  Η ανακήρυξη μέσα από τις φλόγες του ένοπλου λαϊκού αγώνα, των ΛΔ του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ αποτέλεσε γεγονός-σταθμό στην ανάπτυξη της λαϊκής πάλης ενάντια στο αμερικανοκίνητο, ναζιστικό καθεστώς. Ειδικά οι ΛΔ, έδωσαν μέχρι σήμερα έναν τιτάνιο αγώνα, για την υπεράσπιση του λαού του Ντονμπάς, ενάντια στις ορδές των νεοναζί, αλλά και των ΝΑΤΟικών μισθοφόρων και στην, με κάθε τρόπο στήριξη προς το καθεστώς του Κιέβου από πλευράς Δύσης, πολιτικά, στρατιωτικά κλπ. Ο αγώνας αυτός ανέδειξε μια σειρά πολύτιμα για το επαναστατικό, αντιιμπεριαλιστικό και κομμουνιστικό κίνημα, στοιχεία: τη λαϊκή αυτενέργεια και αυτοοργάνωση, το ξεπέρασμα «από τα κάτω» των συμβιβαστικών και «κοινοβουλευτικών» αντιπολιτευτικών δυνάμεων, τη σύνδεση με το επαναστατικό παρελθόν της περιοχής, που φτάνει στα χρόνια της επανάστασης του ’17-’18 και τη Σοβιετική Δημοκρατία του Ντονιέτσκ-Κριβόι Ρογκ, περνά μέσα από τις μάχες του Μεγάλου Πατριωτικού Αντιφασιστικού Πολέμου και καταλήγει στις μέρες μας.

4. Στην παρούσα φάση των εξελίξεων είναι φανερό ότι οι ιμπεριαλιστές ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ συνειδητά προσχεδίασαν και εξώθησαν τη σύγκρουση στα άκρα, πιστεύοντας ότι η Ρωσική πλευρά είτε θα υποχωρούσε σε μια «λύση» τύπου Μινσκ που θα έμενε φυσικά και πάλι ανενεργή, αφήνοντας το Ντονμπάς ουσιαστικά εκτεθειμένο στις ΝΑΤΟκινούμενες νεοναζιστικές συμμορίες, είτε θα περιοριζόταν στο να διασφαλίσει τις περιοχές αυτές, αφήνοντας ουσιαστικά την υπόλοιπη Ουκρανία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, να εγκατασταθούν βάσεις με πυρηνικά και να αμφισβητηθεί έτσι έμπρακτα και σοβαρά η εδαφική ακεραιότητα και η ασφάλεια, ακόμα και της ίδιας της Ρωσίας. Σε κάθε περίπτωση, οι ιμπεριαλιστές θα έβαζαν για τα καλά «πόδι» στην Ουκρανία, προωθώντας παραπέρα την περικύκλωση της Ρωσίας, ενώ ο λαός του Ντονμπάς θα βίωνε έναν άνευ προηγουμένου νέο γύρο σφαγών και καταστροφών. Εδώ βρίσκεται η πραγματική ΑΙΤΙΑ του πολέμου κι όχι, φυσικά, στις ανοησίες  περί της «ιμπεριαλιστικής» και «κατακτητικής Ρωσίας». Με την πολιτική της η ιμπεριαλιστική Δύση δεν άφησε στη Ρωσία ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ. Από την άποψη αυτή, οι τρέχουσες στρατιωτικές επιχειρήσεις, ως συνέχεια και τελική φάση του πολέμου που ξεκίνησε πριν 8 χρόνια, είναι ένας ΔΙΚΑΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, γιατί:

Α. Αντικειμενικά προστατεύει τη ζωή και την ύπαρξη των ΛΔ του Ντονμπάς και όλων των εθνοτήτων που στέναζαν κάτω από την φασιστική πολιτική εθνοκάθαρσης της ναζιστικής Χούντας του Κιέβου

Β. Αντικειμενικά, με το χαρακτήρα της συνολικής σύγκρουσης με το καθεστώς του Κιέβου, στοχεύει να ακυρώσει στο σύνολό του το ΝΑΤΟικό σχέδιο για την Ουκρανία, δίνοντας γερό χτύπημα στη γενικότερη ιμπεριαλιστική στόχευση ενάντια στις χώρες, λαούς και κινήματα που μάχονται ενάντιά του

Γ. Καθώς οι δυνάμεις του ευρωατλαντισμού είναι σήμερα Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΧΘΡΟΣ της εργατικής τάξης και των λαών, ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ της επαναστατικής υπόθεσης σε ολόκληρο τον κόσμο και ειδικά στην περιοχή της πρώην ΕΣΣΔ όπου εντοπίζεται – κατά την άποψή μας – το «επαναστατικό κέντρο», η ήττα του ΝΑΤΟ και της Δύσης, θα είναι μια σημαντική, έστω από μακροχρόνια άποψη, συμβολή στην προώθηση της επαναστατικής υπόθεσης, της υπόθεσης της ανασύστασης της ΕΣΣΔ.

5. Στην εκτίμησή μας για το χαρακτήρα του πολέμου, δεν υπάρχει καμία αυταπάτη ως προς τον κοινωνικοταξικό χαρακτήρα της σημερινής Ρωσίας. Γνωρίζουμε ότι πρόκειται για μια καπιταλιστική χώρα και δε μας διαφεύγει το ότι η άρχουσα κρατικο-γραφειοκρατική ελίτ της από τη φύση της, σε βάθος χρόνου, δε μπορεί να θεωρείται δεδομένο ότι θα τραβήξει την αντιπαράθεση με τον ιμπεριαλισμό ως το τέλος και δεν αποκλείεται να δούμε ταλαντεύσεις, συμβιβασμούς, πισωγυρίσματα κλπ. Όμως αυτά δεν έχουν σχέση με τα καθήκοντά μας ΣΗΜΕΡΑ. Είναι καθήκον μας, λοιπόν, στον παρόντα συσχετισμό και με το κομμουνιστικό και επαναστατικό κίνημα να βρίσκεται σε εξαιρετικά δυσμενή θέση, να αξιοποιούμε ακόμα και την ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΡΩΓΜΗ στο στρατόπεδο των ταξικών μας αντιπάλων προκειμένου να προωθούμε τις θέσεις μας. Όσο η ηγεσία της Ρωσίας – για τα δικά της συμφέροντα και επιδιώξεις – συγκρούεται με το ΝΑΤΟ και τον ιμπεριαλισμό, για εμάς θα είναι ΣΥΜΜΑΧΟΣ και έτσι θα την αντιμετωπίζουμε, ανεξάρτητα, φυσικά, από το αν συμφωνούμε πχ με πλευρές του αφηγήματός της για το πως εκτιμούμε την πείρα από την πολιτική ων μπολσεβίκων στο εθνικό ζήτημα. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ επίκαιρο στη συνείδηση των μαζών, το ερώτημα: σοσιαλισμός ή καπιταλισμός. Και, μιας και οι κομμουνιστές πρέπει να (ξανα)μάθουν να είναι ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΑΟΣ, να απαντούν στις ανάγκες του (και να τις μετασχηματίζουν σε ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ) με βάση τη συνείδηση που έχει και τα επίδικα που αναγνωρίζει κι όχι αυτά που αφηρημένα ιδεολογικά θα θέλαμε να αναγνωρίζει, έτσι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ η ανάγκη υπεράσπισης της κληρονομιάς των μπολσεβίκων (την οποία, ούτως ή άλλως δεν αντιλαμβανόμαστε στην Αριστερά όλοι με τον ίδιο τρόπο…) το ΒΑΣΙΚΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ για τη χάραξη της γραμμής μας. Κανείς δε μας απαγορεύει να αναδεικνύουμε την πείρα των μπολσεβίκων, ψύχραιμα και αντικειμενικά, χωρίς συναισθηματισμούς και να την υπερασπίζουμε απέναντι σε άδικες ή/και αποσπασματικές κριτικές και, παράλληλα, να δίνουμε μαζί με όλους όσους είναι ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΜΑΣ τον αγώνα ενάντια στον κύριο αντίπαλο, «χτυπώντας μαζί και βαδίζοντας χώρια». Αυτή η φράση, που συμπυκνώνει το ΜΑΧΟΜΕΝΟ, ΖΩΝΤΑΝΟ πνεύμα του μαρξισμού-λενινισμού, μας διαφοροποιεί από τους «λενινιστές» της λογοκοπίας και της φράσης, που 9 στις 10 φορές κρύβουν από πίσω την υποταγή και την ενσωμάτωση στο καθεστώς.

6. Η στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη στο ζήτημα των μαχών στην Ουκρανία, είναι στάση υπαλλήλου του ΝΑΤΟ, για λογαριασμό μιας διεφθαρμένης, λούμπεν, εξαρτημένης ως το μεδούλι ξενόδουλης και τυχοδιωκτικής αστικής τάξης. Συμμετέχοντας ως «πρόθυμος ηλίθιος» στο υστερικό δυτικό κρεσέντο «κυρώσεων» που φτάνει ως την ενεργό εμπλοκή στη σύρραξη με αποστολή πολεμικού υλικού και, γενικά δίνει «γη και ύδωρ» σε ό,τι της ζητούν οι ιμπεριαλιστές πάτρωνές της, όχι μόνο στηρίζει το αιματοβαμμένο ναζιστικό καθεστώς του Κιέβου στην προσπάθειά του να επιβιώσει, αλλά και δημιουργεί σοβαρούς κινδύνους για τον ίδιο τον ελληνικό λαό. Η αστική τάξη δε μπορεί και δε θέλει να διδαχθεί από την τραγική για το μικρασιατικό ελληνισμό πείρα της εκστρατείας στην Ουκρανία το 1918. Οι κίνδυνοι στο Αιγαίο, την Κύπρο και τη Μεσόγειο, είναι προφανείς. Εκτός από στυλοβάτης του ουκρανο-αμερικάνικου ναζιστικού καθεστώτος, το καθεστώς Μητσοτάκη αναλαμβάνει και βαριές, επιπέδου εθνικής προδοσίας, ιστορικές ευθύνες.

7. Με βάση τα παραπάνω, η θέση μας είναι μια και ξεκάθαρη: στο ΔΙΚΑΙΟ πόλεμο που διεξάγουν από το 2014 στην Ουκρανία, ο λαός του Ντονμπάς, της Κριμαίας, οι ΛΔ του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ και η Ρωσία, οι κομμουνιστές ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥΣ. Πολύ περισσότερο, για τους κομμουνιστές που δρουν σε μια χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ ή της ΕΕ, δηλαδή μια χώρα που συμμετέχει στο ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΠΙΤΙΘΕΜΕΝΟ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ συνασπισμό. Δεν είναι κομμουνιστική, λενινιστική θέση ο πασιφισμός, οι ίσες αποστάσεις, ο αφηρημένος ντεφαιτισμός και "διεθνισμός". Όλες αυτές οι πολιτικές γραμμές είναι ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ του κινήματος στην ιμπεριαλιστική ηγεμονία. Ειδικά σε μια χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, οι απόψεις αυτές ισοδυναμούν με τον πιο ποταπό σοσιαλπατριωτισμό και σοσιαλσοβινισμό, με αληθινή ΤΑΞΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ της υπόθεσής μας. Η μόνη, ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ-ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΘΕΣΗ για τους κομμουνιστές σήμερα είναι: 

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ-ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ Λ.Δ. ΤΟΥ ΝΤΟΝΜΠΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ! 

ΚΑΤΩ Η ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΧΟΥΝΤΑ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ! ΖΗΤΩ Η ΑΔΕΛΦΙΚΗ ΦΙΛΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ! ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ! 

ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΕ, ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΘΕΙ ΑΜΕΣΑ Η ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ! ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΑΝΤΑΡΟΣ, ΚΑΜΙΑ ΣΤΗΡΙΞΗ, ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΈΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ!

ΜΑΡΤΙΟΣ 2022

ΟΜΑΔΑ '52