Περί ...δημιουργηθέντος ή αυτοδημιούργητου σύμπαντος-Κ.Ντ.

 

Ακόμα και ο πιο φανατικός οιουδήποτε θρησκευτικού δόγματος "επιστήμονας" ποτέ δεν κατάφερε να τεκμηριώσει (αν το κατάφερνε θα υποκαθιστούσε την πίστη, την αναπόδεικτη δογματική πεποίθηση δηλαδή, με γνήσια επιστημονική, ορθολογική απόδειξη) ότι υπάρχει θεός (ή θεοί). Και μάλιστα πως αυτός (ή αυτοί) δημιούργησαν το σύμπαν. Και πως αυτός (ή αυτοί) είναι ...αυτοδημιούργητος, όχι το σύμπαν.

#Οι αρχαίοι Έλληνες παρά την δογματική όπως όλων των θρησκειών, πίστη τους σε θεούς,

ήταν πνευματικά-πολιτισμικά φιλοσοφικά κι επιστημονικά 18-20 αιώνες μπροστά από τους Εβραίους του καθ΄ εικόνα και ομοίωσή τους και ανάλογου με το πολιτισμικό τους επίπεδο Γιαχβέ:

Ενός θεού κατασκευασμένου από την άρχουσα κάστα τους καταπώς την συνέφερε, απολυταρχικού, ακραία ρατσιστικού υπέρ του "περιούσιου λαού" αλλά στυγνά μισάνθρωπου προς τους "μη περιούσιους" λαούς.

#Γιαυτό οι Έλληνες δεν πίστευαν ποτέ αφελή δόγματα περί δημιουργίας -και μάλιστα πριν από μόλις ...5.500 χρόνια κατά την "Γέννεση"- του κόσμου από θεό ή θεούς αλλά αντίθετα, ότι οι θεοί τους, όπως και οι θνητοί άνθρωποι και όλα τα όντα ήταν δημιουργήματα της εντός του σύμπαντος κόσμου ενυπάρχουσας ζωοποιού δύναμης.

(Βλ. #Θεογονία* Ησιόδου).

Ο δε μέγας #Ηράκλειτος έλεγε πολύ σοφά κι επιγραμματικά-και αυτό ήταν αποδεκτό από όλους τους θρησκευόμενους και μη φιλοσόφους και σοφούς :

"Κόσμον τόνδε, τον αυτόν απάντων, ουδέ τις θεών ουδέ τις ανθρώπων εποίησεν, αλλ΄ ήν και έστι και έσεται πυρ αείζωον, απτόμενον μέτρα και σβενύμενον μέτρα".

Ελπίζω ο μέσος νεοέλληνας να μπορεί να καταλάβει τι λέει πολύ με πολύ απλά λόγια ο κορυφαίος στοχαστής και φιλόσοφος της φυσιοκρατικής/φυσιολογικής, ερευνητικής και υπέροχα διαλεκτικής σκέψης...

Κώστας Σ. Ντουντουλάκης

*Από το ποιητικό σύγγραμμα της Θεογονίας του Ησιόδου:

"...Αρχικά υπήρχε το Χάος!…

Ακόμη υπήρχε η Γαία. Και τα Τάρταρα στο μυχό της γης.

Αλλά και ο Έρος.

Το Χάος έκανε το Έρεβος και τη Νύχτα: Το Έρεβος και η Νυξ: ο Αιθήρ και η Ημέρη (Ημέρα)

Η Γαία γέννησε τον Ουρανό, τα Όρη και τον Πόντον: Από τον Ουρανό και τη Γαία: ο Ωκεανός, ο Κοίος, ο Κρείος, ο Υπερίων, ο Ιαπετός, η Θεία, η Ρέα, η Θέμις, η Μνημοσύνη, η Φοίβη, η Τηθύς, ο Κρόνος, οι Κύκλωπες (ο Βρόντης, ο Στερόπης και ο Άργης), οι Εκατόγχειρες (ο Κόττος, ο Βριάρεως και ο Γύγης).

Γαία (με τις σταγόνες αίματος από τα κομμένα δια του Κρόνου, μήδεα του Ουρανού): Αι Ερινύς (Ερινύες), οι Γίγαντες, αι Νύμφαι Μελίαι

Ουρανός: Η Αφροδίτη (εκ των μηδέων του, τα οποία κατά πρώτον πλησίασαν τα Κύθηρα [Κυθέρεια] και κατά δεύτερον την Κύπρον [Κυρπογενέα]). Την συνόδεψαν στον Όλυμπο ο Έρος και ο Ίμερος .

Οι Τιτήνας (Τιτάνες)

Νυξ: Ο Μόρος, η Κήρα, ο Θάνατος, ο Ύπνος, το γένος των Ονείρων. Ο Μώμος, ο Οϊζύς .

Αι Εσπερίδες, αι Μοίρες (η Κλωθώ, η Λάχεσις και η Ατροπος), αι Κήρες. Η Νέμεσις. Η Απάτη, η Φιλότητα, το Γήρας, η Έρις.

Έρις: Ο Πόνος, η Λήθη , ο Λιμός, τα Άλγεα (Άλγη), αι Υσμίναι (οι Μάχες), αι Μάχαι, οι Φόνοι, η Ανδροκτασία (ο φόνος ανδρών, ανδροφονία), τα Νείκεα, τα Ψεύδεα, οι Λόγοι, η Αμφιλλογία, η Δυσνομίη, η Άτη, ο Όρκος.

Γαία και Πόντος: Ο Νηρεύς, ο Θαύμας, ο Φόρκυς, η Κητώ , η Ευρυβίη.

Δωρίς και Νηρεύς: Αι Νηρηίδες

Ηλέκτρα (κόρη του Ωκεανού) και Θαύμας: Η Ίρις , αι Αρπυίαι (Αελλώ, Ωκυπέτη)

Κητώ και Φόρκυς : Αι Γραίαι (Πεμφρηδώ, Ενυώ), αι Γοργόνες (Σθεννώ, Ευρυάλη, Μέδουσα), η Έχιδνα

Η κεφαλή Μέδουσας: Ο Χρυσάωρ, ο Πήγασος.

Καλλιρόη (κόρη του Ωκεανού) και Χρυσάωρ: Ο Γηρυονεύς

Τυφάων και Έχιδνα : Ο Όρθος, ο Κέρβερος, η Ύδρη, η Χίμαιρα

Τυφάων και Χίμαιρα: Η Φίκα

Τηθύς και Ωκεανός: 3000 ποταμούς, 3000 Κούραι

Θεία και Υπερίων: Ο Ηέλιος, η Σελήνη, η Ηώς

Ευριβίη και Κρείος : Ο Αστραίος, ο Πάλλας, ο Πέρσης

Ηριγένεια Ηώς και Αστραίος : Ο Ζέφυρος, ο Βορέας, ο Νότος, ο Εωσφόρος

Στυξ (Ωκεανίνη) και Πάλλας : Ο Ζήλος, η Νίκη, ο Κράτος, η Βίη.

Φοίβη και Κοίος: Η Λητώ, η Αστερίη

Αστερίη και Πέρσης : Η Εκάτη

Ρείη και Κρόνος : Η Ιστίη, η Δημήτηρ, η Ήρη, ο Άιδης, ο Εννοσίγαιος, ο Ζευς.

Κλυμένη και Ιαπετός : Ο Άτλας, ο Μενοίτιος, ο Προμηθεύς, ο Επιθημεύς.

Ήρη : Ο Ήφαιστος (με παρθενογέννηση)

Ζευς και Μήτις : Ο Ζευς κατάπιε τη Μήτιδα που ήταν έγκυος για να μην πάρει τη θέση του, τη βασιλική εξουσία, το παιδί της. Από το κεφάλι του ξεπήδησε το παιδί της, η Αθηνά. Γεννήθηκε δε αυτή, στη λίμνη της Λιβύης, Τριτωνίδα.

Ζευς και Θέμις: Αι Ώραι (Ευνομία, Δίκη και Ειρήνη) και αι μοίραι (Λάχεσις, Άτροπος, Κλωθώ)

Ζευς και Ευρυνόμη (Ωκεανίνη) : Αι Χάριτες (Αγλαΐα, Ευφροσύνη και Θαλίη)

Ζευς και Δημήτηρ: Η Περσεφόνη

Ζευς και Μνημοσύνη: Αι Μούσαι (η Κλειώ, η Θάλεια, η Ευτέρπη, η Τερψιχόρη, η Ερατώ, η Πολύμνια, η Μελπομένη, η Ουρανία και η Καλλιόπη)

Ζευς και Λητώ: Ο Απόλλων, η Άρτεμις

Ζευς και Ήρη: Η Ήβη, ο Άρης, η Ειλείθυια

Εννοσίγαιος (Ποσειδών) και Αμφιτρίτη: Ο Τρίτων

Άρης και Κυθέρεια (Αφροδίτη): Ο Φόβος, ο Δείμος, η Αρμονίη

Ζευς και Μαία : Ο Ερμής

Ζευς και Σεμέλη : Ο Διόνυσος......."