Μαγειρική με πεταλίδες: Νοστιμότατες αν τσιγαριστούν μόνο για ένα 3λεπτο... Πετάμε, γιατί γίνονται εντελώς άνοστες, όσες ξεχωριστά βράσαμε μισή ώρα για να πάρουμε τον ζωμό τους.

 

Πεταλίδες με το ρύζι, συνταγή σαν παραμύθι

Σημ Κ.Ντ:
Παραδοσιακή μαγειρική και το μυστικό για να μη γίνουν σαν πετσιά οι νοστιμότατες πεταλίδες-που συνδυάζονται και με θαλασσινούς χοχλιούς και  καβρούς αν έχουμε...

Κι ακόμα καλύτερα, αν τις κάνουμε, όπως στο Αμυγδαλοκεφάλικαι Λιβάδια Κισσάμου, χωριό της μητέρας μου, ρίχνοντάς της μαζί με θαλλασσινούς χοχλιούς

(καμιά σχέση με τους στεριανούς)  πάντα στο τελευταίο 3λεπτο,  όχι πιλάφι, αλλά με σάλτσα τομάτας και κρεμμυδιών σαν πλακί, με προσθήκη, 4-5 λεπτά πριν σβήσουμε τη φωτιά, αρκετής "σαλάτας του γιαλού" (τοπικό εξαιρετικό εποχικό φύκι της νοτιοδυτικής Κρήτης)... Εξωτική γεύση!!!

της Εύας Παρακεντάκη28 Φεβρουαρίου 2016 • Μαγειρικές ιστορίες • πεταλίδες, ρύζι, ζωμός, κρεμμύδι, ελαιόλαδο, θαλασσινά

Παλιά, αυτή την εποχή οι άνθρωποι κατέβαιναν από τα χωριά στον κάμπο για να προετοιμάσουν τις καλοκαιρινές καλλιέργειες. Όλα αυτά στις ανατολικές ακτές του Ρεθύμνου. Τα χωριουδάκια που ζούσαν, σκαρφαλωμένα σε λοφάκια και ο κάμπος απλωνόταν μπροστά τους και ακουμπούσε τη θάλασσα. Δεν υπήρχαν ξενοδοχεία τότε, ένα-δυο εδώ και εκεί, σχεδόν όλοι ασχολιόντουσαν με τη γη.

photo: Εύα Παρακεντάκη

Με το γαϊδουράκι πηγαινοέρχονταν και, όπως καταλαβαίνετε, το μεσημεριανό φαγητό το έφτιαχναν πρόχειρα στο χωράφι γιατί δεν ήταν εύκολο να σταματούν τη δουλειά, ο ήλιος έπεφτε στις 6 οπότε είχαν ένα γεμάτο δεκάωρο για να προετοιμάσουν τη γη τους. Επίσης αυτή την εποχή συνήθως δεν είχαν κάποια καλλιέργεια σε εξέλιξη οπότε τα λαχανικά προς κατανάλωση ήταν λίγα. Αυγά, τυρί, ελιές, λίγα βραστά αγριόχορτα, κανένα παξιμάδι ή ζυμωτό ψωμί, αν είχε προλάβει η κυρά να φτιάξει, και ελαιόλαδο. Αυτό ήταν το γεύμα τους. Μερικές φορές άναβαν φωτιά με τα θαλασσόξυλα και ψήνανε και καμιά πατάτα ή μια ολιά (λίγο) κρέας.

photo: Εύα Παρακεντάκη

Κάπως έτσι ξεκίνησε και αυτή η συνταγή, λίγο ρύζι πάντα υπήρχε. Όσο οι μεγάλοι δούλευαν, τα παιδιά μάζευαν πεταλίδες από τα βράχια και ξύλα που είχε ξεβράσει η θάλασσα. Άναβαν φωτιά και έπεφτε το τσικάλι (κατσαρόλα) πάνω στα ξύλα. Όλοι χόρταιναν! Γέμιζαν και την ψυχή και την κοιλιά τους.

photo: Εύα Παρακεντάκη

Η Συνταγή

Οι πεταλίδες πρέπει να είναι μαζεμένες από πολύ καθαρά νερά! Όπως επίσης πρέπει να τις μεταφέρουμε σε ένα δοχείο με θαλασσινό νερό .

• 1 κιλό πεταλίδες - ½ κιλό για ζωμό και ½ κιλό για να τις βάλουμε στο ρύζι μας
• 2 φλ. ρύζι τύπου Καρολίνα
• 4 φλ. ζωμό από τις πεταλίδες
• 1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι
• ελαιόλαδο
• αλάτι-πιπέρι
• λεμόνι

Καθαρίζουμε και ξεπλένουμε με θαλασσινό νερό τις πεταλίδες. Παίρνουμε τη μισή ποσότητα από τις πεταλίδες μας και τις βουτάμε μέσα σε 6 φλ. βραστό νερό για μισή ώρα. Σουρώνουμε τις πεταλίδες και τις πετάμε. Κρατάμε μόνο το ζωμό τους.

photo: Εύα Παρακεντάκη

Σε μια κατσαρόλα ρίχνουμε το κρεμμύδι ψιλοκομμένο και το τσιγαρίζουμε με ελαιόλαδο. Προσθέτουμε το ρύζι και σιγά-σιγά το ζωμό. Αλατίζουμε - όχι πολύ αλάτι γιατί έχουμε και το ζουμί που είναι από τις πεταλίδες ήδη αλατισμένο. Τρία λεπτά πριν κλείσουμε την φωτιά ρίχνουμε τις πεταλίδες (σημείωση Αντίλογου: εννοείται, πως κι αυτές τις έχουμε ρίξει στο βραστό νερό αλλά τις αφήσαμε μόνο για ένα περίπου λεπτό, για ν΄ανοίξουν και μετά τις βγάλαμε αφήνοντας τις άλλες μισές να βράζουν για μισή περίπου ώρα) το λεμόνι και το πιπέρι. Κλείνουμε τη φωτιά και σκεπάζουμε με ένα πανί για 5 λεπτάκια ακόμη!

photo: Εύα Παρακεντάκη