Ο Γέλτσιν βομβάρδισε το ρωσικό κοινοβούλιο πριν από 25 χρόνια, οι ΗΠΑ επαίνεσαν τον «εξαιρετικό χειρισμό»
Οι αποχαρακτηρισμένες τηλεφωνικές συνομιλίες Κλίντον-Γέλτσιν δείχνουν την υποστήριξη των ΗΠΑ ανεξάρτητα από το τι
Καλώδια Πρεσβείας και Προφορικές Ιστορίες Λεπτομέρειες περίπλοκων συγκρούσεων και κινήτρων των ΗΠΑ
Η σημερινή ρωσική αντιπολίτευση βλέπει κρίσιμο σημείο καμπής προς τη σημερινή αυτοκρατορία
Ουάσιγκτον, DC, 4 Οκτωβρίου 2018 - Πριν από είκοσι πέντε χρόνια χθες το βράδυ στη Μόσχα, ο Ρώσος Πρόεδρος Μπόρις Γέλτσιν διέταξε τα τανκς και τα αερομεταφερόμενα στρατεύματα να βομβαρδίσουν και να εισβάλουν στον «Λευκό Οίκο», το κτίριο του Ρωσικού Κοινοβουλίου (Ανώτατο Σοβιετικό), για να καταστείλουν την η αντιπολίτευση προσπαθεί να τον απομακρύνει.
Τα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα που δημοσιεύθηκαν σήμερα από το Αρχείο Εθνικής Ασφάλειας περιλαμβάνουν την απομαγνητοφώνηση του τηλεφωνήματος του Προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον προς τον Γέλτσιν την επόμενη μέρα για να τον επαινέσει, το memcon στο οποίο ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Warren Christopher είπε στη συνέχεια στον Γέλτσιν ότι ήταν «εξαιρετικός χειρισμός» και δύο Τα τηλεγραφήματα του State Department ζωγραφίζουν ένα πιο περίπλοκο πορτρέτο των αιτιών των γεγονότων.
Η ανάρτηση στο Διαδίκτυο περιλαμβάνει επίσης δύο ιστορίες προφορικής ιστορίας, έναν από τον τότε υπουργό Άμυνας της Ρωσίας στρατηγό Πάβελ Γκράτσεφ σχετικά με τον συγκεκριμένο ρόλο του, συμπεριλαμβανομένων των εντολών του να εκτοξεύσει το κανόνι τανκ που πυροδότησε μια «όμορφη φωτιά» στον Λευκό Οίκο και η άλλη από Ο πρεσβευτής των ΗΠΑ Τόμας Πίκερινγκ, ο οποίος πίστευε ότι οι ΗΠΑ «δεν είχαν άλλη επιλογή» από το να στηρίξουν τον Γέλτσιν.
Με αφορμή την 25η επέτειο , ρωσικά μέσα ενημέρωσης όπως η Gazeta.Ru και η κορυφαία ανεξάρτητη εφημερίδα Novaya Gazeta δημοσίευσαν πολλές συνεντεύξεις και ιστορικές φωτογραφίες και βίντεο από τα γεγονότα, αλλά όχι νέα ρωσικά έγγραφα. Η Novaya Gazeta υποστηρίζει ότι ο Οκτώβριος του 1993 ήταν το κρίσιμο σημείο καμπής προς τη σημερινή απολυταρχία.
* * * * *
Ένα τέταρτο του αιώνα μετά την καταιγίδα του Ρωσικού Λευκού Οίκου
Της Σβετλάνα Σαβράνσκαγια
Πριν από 25 χρόνια, σήμερα στη Μόσχα, ο Πρόεδρος Μπόρις Γέλτσιν έλυσε τη διαμάχη του με το Ανώτατο Σοβιέτ της Ρωσικής Ομοσπονδίας εισβάλλοντας στον Λευκό Οίκο, που είχε ως αποτέλεσμα πολλά θύματα, αλλά ακόμα πιο σημαντικό, στην απώλεια της πίστης στη δημοκρατία και στη συντριπτική υπεροχή. της εκτελεστικής εξουσίας στη Ρωσία από τότε.
Νέα έγγραφα που δημοσιεύθηκαν σήμερα από το Αρχείο Εθνικής Ασφάλειας παρέχουν μια ματιά στο πώς αντιμετώπιζαν την κατάσταση από την Ουάσιγκτον και από το Κρεμλίνο. Εκείνη την εποχή, από αυτά τα δύο πλεονεκτήματα, η εικόνα ήταν ασπρόμαυρη - δημοκρατικοί μεταρρυθμιστές και μεταρρυθμιστές της ελεύθερης αγοράς στο πλευρό του Γέλτσιν και μια κομμουνιστική και φασιστική αντιπολίτευση που προσπαθούσε να αναγκάσει τη χώρα να επιστρέψει στο ολοκληρωτικό παρελθόν της. Δεδομένου ότι η εξουσία στη Ρωσία δεν άλλαξε ποτέ χέρια εκτός από τη μεταφορά σε επιλεγμένο διάδοχο, δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ πλήρης δημόσια εξέταση των αποδεικτικών στοιχείων για τα γεγονότα του 1993. Όσο περιορισμένη κι αν είναι, η επιλογή των εγγράφων που δημοσιεύθηκαν σήμερα έριξε νέο φως στην πολυπλοκότητα των γεγονότων και στα υψηλά διακυβεύματα που είδε η κυβέρνηση Κλίντον στη Ρωσία το φθινόπωρο του 1993.
Τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου 1993 αποτελούν αντικείμενο εκτενούς κάλυψης και έντονης διαμάχης στη Ρωσία σήμερα, καθώς οι πολίτες επανεξετάζουν αυτές τις εμπειρίες. Η Gazeta.ru αφιέρωσε σημαντικό χώρο σε συνεντεύξεις σε βάθος και ανάλυση των γεγονότων της συνταγματικής κρίσης τις τελευταίες δύο εβδομάδες, συμπεριλαμβανομένου ενός λεπτομερούς χρονολογίου των τελευταίων ημερών της με ιστορικές φωτογραφίες και βίντεο. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν ακόμη διαθέσιμα ρωσικά έγγραφα για τα γεγονότα του 1993 στα αρχεία. Η Novaya Gazeta αναδημοσίευσε σήμερα το τεύχος της της 6ης Οκτωβρίου 1993, το οποίο έδωσε ολοκληρωμένη σύγχρονη κάλυψη και κατηγόρησε και τις δύο πλευρές για την πρώτη σημαντική αιματοχυσία στη Μόσχα μετά την Οκτωβριανή επανάσταση του 1917. [1 ]Σύμφωνα με τον αρθρογράφο Μπόρις Βισνέφσκι, «μετά το φθινόπωρο του 1993, μια πρακτικά απεριόριστη αυτοκρατορία θριάμβευσε στη Ρωσία».
Όταν η κυβέρνηση Κλίντον ανέλαβε τα καθήκοντά της τον Ιανουάριο του 1993, η δυναμική της ρωσικής μεταρρύθμισης βρισκόταν σε πτώση. Αντιμέτωποι με σοβαρές συνέπειες της μεταρρύθμισης της αγοράς σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις της αποσύνθεσης των οικονομικών δεσμών μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ και την απουσία ουσιαστικής εξωτερικής οικονομικής βοήθειας, ο πληθυσμός και οι πολιτικές ελίτ της Ρωσίας άρχισαν να αμφισβητούν τον ρυθμό της μεταρρύθμισης και τις δυναμικές μεθόδους της εκτέλεση. Η ομάδα των νέων μεταρρυθμιστών που διόρισε ο Γέλτσιν στα τέλη του 1991 αποδεκατίστηκε υπό την πίεση του Ανώτατου Σοβιέτ και ο Γέλτσιν έπρεπε να αντικαταστήσει τον ενεργό πρωθυπουργό Yegor Gaidar με τον Victor Chernomyrdin στα τέλη του 1992.
Αντί να διαπραγματεύεται με το Κοινοβούλιο, ο Γιέλτσιν συνήθως κυβερνούσε εκδίδοντας προεδρικά διατάγματα. Η αντιπολίτευση με επικεφαλής τον Αντιπρόεδρο Alexander Rutskoy και τον Πρόεδρο του Ανωτάτου Σοβιέτ Ruslan Khasbulatov αυξανόταν στο Κοινοβούλιο και στις περιφέρειες και εμπόδιζε τις περισσότερες πρωτοβουλίες του προέδρου, γεγονός που οδήγησε σε παράλυση της διακυβέρνησης. Η επερχόμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ ξεκίνησε τον διάλογό της με τη Ρωσία σε μια κατάσταση εικονικού εμφυλίου πολέμου μεταξύ της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας.
Τα αποχαρακτηρισμένα τηλεφωνήματα και memcons των πρώιμων συνομιλιών Κλίντον-Γέλτσιν δείχνουν άμεση χημεία μεταξύ των δύο ηγετών, γνήσια ζεστασιά και αισιοδοξία και μια απίστευτα πλούσια ατζέντα στην οποία η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες συμφώνησαν να συνεργαστούν (Έγγραφο 2. Βλ. επίσης EBB 640).
Ο Κλίντον έθεσε ως επί το πλείστον την ατζέντα, ενώ ο Γέλτσιν, πρόθυμος να οικοδομήσει μια γνήσια εταιρική σχέση με την Αμερική, συμφώνησε με ενθουσιασμό να συνεργαστεί μαζί του.
Ο Κλίντον ήταν βαθιά αφοσιωμένος στον μετασχηματισμό της Ρωσίας σε δημοκρατία και οικονομία της αγοράς καθώς και στην πλήρη ενσωμάτωσή της στον δυτικό κόσμο. Μια άλλη κορυφαία προτεραιότητα των ΗΠΑ ήταν να διαχειριστούν με ασφάλεια τη μετασοβιετική εκ νέου συγκέντρωση πυρηνικού οπλοστασίου πίσω στη Ρωσία και να τη βοηθήσουν να διαλύσει και να εξασφαλίσει όπλα και σχάσιμα υλικά, η οποία επιτεύχθηκε στο πλαίσιο των προγραμμάτων Nunn-Lugar (Βλ. EBBs 447 , 528 ).
Δεδομένου αυτού του σκηνικού, ο Γέλτσιν, με το βιογραφικό του ως δημοκρατικά εκλεγμένου Ρώσου ηγέτη και υπερασπιστή της δημοκρατίας κατά το πραξικόπημα του 1991, φαινόταν ως ένας ιδανικός εταίρος που θα μπορούσε να ανταποκριθεί σε όλες τις προτεραιότητες των ΗΠΑ. Σύμφωνα με τον Strobe Talbott, ορισμένοι από τους συμβούλους της Κλίντον ανησυχούσαν για την απροθυμία του Γέλτσιν να διαβουλευθεί και να συμβιβαστεί με το Κοινοβούλιο και συμβούλευσαν την Κλίντον να επικεντρωθεί σε «αρχές και διαδικασίες», όχι σε προσωπικότητες. Ο πρόεδρος, ωστόσο, ήταν αφοσιωμένος στον Γέλτσιν ως προσωποποίηση της επαναστατικής αλλαγής και απάντησε ότι αυτό ήταν ένα «μηδενικό άθροισμα». [2] Αυτή η αντίληψη εντάθηκε μόνο κατά τη διάρκεια της τελικής αναμέτρησης του Γέλτσιν με το Ανώτατο Σοβιέτ στις τελευταίες ημέρες του Σεπτεμβρίου 1993.
Σύμφωνα με τον πρεσβευτή Thomas Pickering, ο Yeltsin έστειλε τον υπουργό Εξωτερικών Andrei Kozyrev να ενημερώσει τέσσερις βασικούς δυτικούς πρεσβευτές για την πρόθεσή του να διαλύσει το Κοινοβούλιο και να προκηρύξει νέες εκλογές (Έγγραφο 4). Στο πρώτο τηλεφώνημα του Κλίντον στον Γέλτσιν αμέσως μετά την έκδοση του διατάγματος 1400, διάλυσης του κοινοβουλίου και καθορισμού ημερομηνίας πρόωρων εκλογών και συνταγματικού δημοψηφίσματος, ο πρόεδρος των ΗΠΑ εξέφρασε την πλήρη υποστήριξή του και αποδέχτηκε τις διαβεβαιώσεις του Γέλτσιν ότι δεν θα υπάρξει αιματοχυσία και η μεταρρύθμιση θα κινηθείτε πιο γρήγορα τώρα που δεν θα υπήρχαν εμπόδια. Η υποστήριξη των ΗΠΑ προς τον Γέλτσιν παρέμεινε ακλόνητη καθ' όλη τη διάρκεια της αντιπαράθεσης και μετά την έκδοση της εντολής εισβολής στο κοινοβούλιο από τον Ρώσο Πρόεδρο (μετά την αρχική βία από την πλευρά της αντιπολίτευσης).
Το πρωί της 4ης Οκτωβρίου, οι Μοσχοβίτες ξύπνησαν με το απαίσιο θέαμα του φλεγόμενου κτιρίου του Κοινοβουλίου - τον Λευκό Οίκο που είχαν υπερασπιστεί ενάντια στο (σημ. Αντίλογου: στημένη από Γέλτσιν και CIA προβοκάτσια ήταν όπως αποδείχτηκε) πραξικόπημα τον Αύγουστο του 1991, όπου ο Γιέλτσιν είχε σταθεί σε ένα τανκ και ηγήθηκε των "δημοκρατικών" δυνάμεων. Στις 5 Οκτωβρίου, την επομένη της αιματοχυσίας, o Κλίντον τηλεφώνησε στον Γέλτσιν και τον συνεχάρη για τον χειρισμό της κατάστασης. δεν ρώτησε για την απώλεια της ζωής. Ακόμη πιο ισχυρή υποστήριξη εξέφρασε ο υπουργός Εξωτερικών Γουόρεν Κρίστοφερ, κατά την επίσκεψή του στα μέσα Οκτωβρίου, ο οποίος επαίνεσε ουσιαστικά τον Γέλτσιν για τις πράξεις του κατά τη διάρκεια της κρίσης. Τα έγγραφα δείχνουν ότι η κυβέρνηση Κλίντον δεν είδε εναλλακτικές λύσεις στον Γέλτσιν και ήταν έτοιμη να τον υποστηρίξει ό,τι κι αν γινόταν.
Αυτή η κατάσταση προέκυψε από την ακραία προσωποποίηση της πολιτικής ΗΠΑ-Ρωσίας αλλά και από την ασπρόμαυρη εικόνα που παρουσίαζε το στρατόπεδο του Γέλτσιν για την πολιτική κατάσταση στη Ρωσία, ζωγραφίζοντας τους αντιπάλους του ως «φασίστες» και μη μεταρρυθμισμένους κομμουνιστές. Στην πραγματικότητα, ήταν το ίδιο Ανώτατο Σοβιέτ που εξελέγη στις εγκωμιαστικές ελεύθερες εκλογές του 1990, που εξέλεξε τον Γέλτσιν πρόεδρό του και του έδωσε έκτακτες εξουσίες να εφαρμόσει τη ριζική οικονομική μεταρρύθμιση τον Οκτώβριο του 1991. Καθώς προχωρούσε το έτος 1993 και η πολιτική Η αντιπαράθεση στη Ρωσία βάθυνε, η αμερικανική κυβέρνηση ασχολήθηκε αποκλειστικά με το στρατόπεδο του Γέλτσιν και αντιμετώπισε την αντιπολίτευση όπως την παρουσίαζαν οι Ρώσοι συνομιλητές τους. Αλλά το πιο σημαντικό, το διακύβευμα ήταν πολύ υψηλό: ο Γιέλτσιν ήταν ένας καλός συνεργάτης που ήταν πρόθυμος να παίξει με τους όρους των ΗΠΑ, και οποιαδήποτε εναλλακτική λύση —ακόμα και δημοκρατικά εκλεγμένη— κρίθηκε απίθανη να είναι συνεργάσιμη ή αξιόπιστη. Ως εκ τούτου, η κυβέρνηση Κλίντον είχε επενδύσει σε μεγάλο βαθμό στον Γέλτσιν και, όπως λέει ο πρεσβευτής Pickering είπε στον Strobe Talbott, «δεν έχετε άλλη επιλογή» από το να στηρίξετε τον Γέλτσιν και να ελπίζετε ότι οι εκλογές του Δεκεμβρίου θα ήταν ελεύθερες και δίκαιες.
Δεν συμμερίστηκαν όλοι οι παράγοντες από την πλευρά των ΗΠΑ αυτήν την άποψη. Τα τηλεγραφήματα του Επιτετραμμένου Τζέιμς Κόλινς δείχνουν μια πιο λεπτή ανάγνωση της κρίσης και μια βαθιά ανησυχία για τη δικαιοσύνη των εκλογών και τις αυταρχικές δυνατότητες του νέου Συντάγματος του Γέλτσιν, το οποίο ο Κόλινς αποκαλεί «μισοψημένο». (Έγγραφο 7). Η προφορική ιστορία του Pickering επισημαίνει επίσης διαφορές απόψεων εντός της Πρεσβείας (Έγγραφο 4). Αυτές οι διαφωνίες δεν φάνηκε να επηρεάζουν τη σταθερή υποστήριξη της Κλίντον στον χειρισμό της αντιπολίτευσης από τον Γέλτσιν.
Η υποστήριξη των ΗΠΑ παρέμεινε σταθερή μετά τα καταστροφικά εκλογικά αποτελέσματα στα οποία το κόμμα του Γέλτσιν έλαβε μόνο το 15 τοις εκατό των ψήφων και το Σύνταγμα μετά βίας πέρασε το δημοψήφισμα. Το σύστημα που προέκυψε ήταν ουσιαστικά υπερπροεδρικό, κάτι που δεν ανησύχησε τους περισσότερους ανώτερους αξιωματούχους των ΗΠΑ όσο ένας αληθινός δημοκράτης, κατά την άποψή τους,
Το τελευταίο έγγραφο στη σημερινή δημοσιευμένη επιλογή είναι ένα απόσπασμα μιας συνέντευξης προφορικής ιστορίας με τον υπουργό Άμυνας του Γιέλτσιν Πάβελ Γκράτσεφ που διεξήχθη από τον Petr Aven και τον Alfred Kokh (Έγγραφο 12). Η αφήγηση των γεγονότων του Γκράτσεφ παρέχει μια γραφική εικόνα του πώς έβλεπε το στρατόπεδο του Γέλτσιν την αντιπολίτευση και τις μεθόδους αντιμετώπισής της. Δίνει επίσης μεγάλη εικόνα της πολυπλοκότητας της κατάστασης και του ρόλου των ενόπλων δυνάμεων.
Η κυβέρνηση Κλίντον εκείνη την εποχή έβλεπε τον Γέλτσιν ως τον εγγυητή της δημοκρατικής μετάβασης στη Ρωσία και έτσι θεώρησε την έκβαση της κρίσης ως νίκη για τις δημοκρατικές δυνάμεις, όσο ατυχής κι αν ήταν η απώλεια ζωών. Πολλοί Ρώσοι δημοκράτες, ωστόσο, θεώρησαν τα γεγονότα του 1993 ως το σημείο καμπής από τη δημοκρατία σε μια ολοένα πιο πατερναλιστική και αυταρχική διακυβέρνηση του Γέλτσιν και του διαδόχου του. Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, η διαμάχη για τη συνταγματική κρίση του 1993 δεν έχει τελειώσει και οι τελικές αποφάσεις θα πρέπει να περιμένουν, μεταξύ άλλων, τον αποχαρακτηρισμό των ρωσικών εγγράφων ανώτατου επιπέδου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ
Έγγραφο 01
Αποχαρακτηρισμός του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ M-2006-01499
Αυτή είναι η πρώτη τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ των προέδρων Κλίντον και Γέλτσιν λίγο μετά την ορκωμοσία της Κλίντον. Ο Κλίντον παρουσιάζει τις προτεραιότητές του στην εξωτερική πολιτική τονίζοντας ότι «η Ρωσία [θα] είναι κορυφαία προτεραιότητα για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της κυβέρνησής μου». Δηλώνει αποφασισμένος να οικοδομήσει «τη στενότερη δυνατή εταιρική σχέση ΗΠΑ-Ρωσίας» και να κάνουμε «ό,τι μπορούμε για να βοηθήσουμε τη δημοκρατική μεταρρύθμιση της Ρωσίας να πετύχει». Λέει στον Γέλτσιν ότι ο διορισμός ενός «πολύ στενού φίλου και ειδικού στη Ρωσία, του Στρόμπ Τάλμποτ», θα εγγυηθεί έναν «υψηλό βαθμό προσωπικής εμπλοκής» από την πλευρά του. Ο Γέλτσιν ενθαρρύνεται πολύ από τα λόγια της Κλίντον και είναι ευγνώμων για την προσφορά να οικοδομήσει μια εταιρική σχέση και να συνεργαστεί σε μεγάλα διεθνή ζητήματα. Αποδέχεται την Κλίντον» είναι πρόσκληση να συναντηθούν αυτοπροσώπως και θέλει να συμβεί το συντομότερο δυνατό σε οποιοδήποτε μέρος που θα ήταν βολικό για τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Η σχέση ξεκινάει με υψηλές προσδοκίες και από τις δύο πλευρές.
Έγγραφο 02
Αποχαρακτηρισμός του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ M-2006-01499
Αυτό είναι ένα αντίγραφο ενός καλωδίου που περιέχει το memcon μεταξύ Yeltsin και Clinton με ένα εξώφυλλο σημείωμα από τον υπουργό Εξωτερικών Warren Christopher προς τον Strobe Talbott που του δίνει εντολή να επανεξετάσει το memcon πριν από την προσεχή συνάντησή του με τον Ρώσο υφυπουργό Εξωτερικών Georgy Mamedov. Στις χειρόγραφες σημειώσεις καταγράφει και τις εντυπώσεις του από τη συνάντηση. Είναι «εντυπωσιασμένος από την [...] ο Β[άρρωστος] Κ[λίντον] για τα θέματα [...] η κυριαρχία του στη [συνάντηση] (δύσκολη να γίνει με τον Γέλτσιν) και «καμία ρητορική ή στάση απέναντι μία από τις δύο πλευρές."
Αυτό το memcon είναι σημαντικό γιατί δείχνει την εντυπωσιακή ποικιλία θεμάτων για τα οποία η Κλίντον και ο Γέλτσιν είχαν μια παραγωγική ανταλλαγή και συμφώνησαν να συνεργαστούν: αντικατάσταση της COCOM με ένα νέο καθεστώς. μια συμφωνία για το υψηλής εμπλουτισμένο ουράνιο (HEU) που η Ρωσία επρόκειτο να αφαιρέσει από τις πυρηνικές κεφαλές που αποσύρονταν από το Καζακστάν· Ουκρανία και Λευκορωσία και εν μέρει επιστροφή στην Ουκρανία ως καύσιμο για πυρηνικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής και εν μέρει πωλήσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες στο πλαίσιο του προγράμματος Megatons for Megawatts. συνεργασία με την Ουκρανία για την επιστροφή των πυρηνικών όπλων στη Ρωσία· πρόοδος στο CTBT· τη μη διάδοση και συγκεκριμένα τον περιορισμό των πωλήσεων της Ρωσίας αντιδραστήρων, πυραύλων και υποβρυχίων στο Ιράν και την Ινδία· να φέρει τη Βόρεια Κορέα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων· διατήρηση της ειρήνης στη Γεωργία και στο Ναγκόρνι Καραμπάχ· και την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από τη Βαλτική.
Σχετικά με το τελευταίο, ο Γέλτσιν υπέβαλε επίσημο αίτημα από την πλευρά των ΗΠΑ να διεξαγάγει έρευνα για τους νόμους στην Εσθονία για να διαπιστώσει εάν κάνουν διακρίσεις σε βάρος των Ρώσων (ο Christopher στο εξώφυλλό του συνιστά να δοθεί στον Γέλτσιν μια κατάλληλη νομική απάντηση, ακόμη και αν είναι αρνητική). Το εύρος των θεμάτων βοηθάει κάποιον να καταλάβει ότι ο Γέλτσιν ήταν πραγματικά ένας απαραίτητος εταίρος για την Κλίντον σε όλο το φάσμα των προτεραιοτήτων των ΗΠΑ στην πρώην Σοβιετική Ένωση και ακόμη και παγκοσμίως. Μόνο μια φορά υπάρχει ένα μήνυμα ότι ο Γέλτσιν βρίσκεται σε ένα περίπλοκο μέρος στο εσωτερικό. Αναφέροντας ότι το Ανώτατο Σοβιέτ μόλις ψήφισε νομοσχέδιο που κηρύσσει τη Σεβαστούπολη ρωσική πόλη, ο Γέλτσιν λέει χαρακτηριστικά «Δόξα τω Θεώ κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά το Ανώτατο Σοβιέτ!».
Έγγραφο 03
Αποχαρακτηρισμός του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ M-2006-01499
Ο Κλίντον καλεί τον Γέλτσιν αμέσως μετά την ομιλία του Ρώσου προέδρου ανακοινώνοντας το Προεδρικό του Διάταγμα 1400-διάλυση του κοινοβουλίου και ορισμό της ημερομηνίας για πρόωρες εκλογές για νέο νομοθετικό σώμα και δημοψήφισμα για το σχέδιο Συντάγματος. Ο Κλίντον εκφράζει την πλήρη υποστήριξή του στον Γέλτσιν αλλά και την ανησυχία του για την τύχη των μεταρρυθμίσεων και της δημοκρατικής διαδικασίας στη Ρωσία. Σε απάντηση, ο Γέλτσιν ζωγραφίζει μια ασπρόμαυρη εικόνα του πολιτικού αγώνα λέγοντας ότι το Ανώτατο Σοβιέτ "έχει ξεφύγει εντελώς από τον έλεγχο. Δεν υποστηρίζει πλέον τη διαδικασία μεταρρυθμίσεων. Έχουν γίνει κομμουνιστές". Διαβεβαιώνει τον αμερικανό εταίρο του ότι «δεν θα χυθεί αίμα» και ότι «όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις με υποστηρίζουν». Η Κλίντον υπογραμμίζει τη σημασία της διεξαγωγής των εκλογών «με πλήρως δημοκρατικό τρόπο». και παρέχει στην αντιπολίτευση πλήρη πρόσβαση στον ελεύθερο τύπο χωρίς εμπόδια. Ο Γέλτσιν υπόσχεται να τηρήσει τις δημοκρατικές αρχές και επαναλαμβάνει τη δέσμευσή του για ειρηνικές λύσεις. Η Κλίντον αναφέρει ότι ένα πακέτο βοήθειας 2,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων εξετάζεται από το Κογκρέσο αυτή τη στιγμή και η διατήρηση της δημοκρατικής τάξης θα ήταν σημαντική για την ψήφισή του. Ο Γέλτσιν υπόσχεται ότι τώρα «οι μεταρρυθμίσεις θα πάνε πολύ πιο γρήγορα» και ευχαριστεί τον πρόεδρο των ΗΠΑ για τη συνεχή υποστήριξή του.
Έγγραφο 04
Foreign Affairs Oral History Collection, Association for Diplomatic Studies and Training, Arlington, Virginia, www.adst.org , https://adst.org/wp-content/uploads/2018/02/Pickering-Thomas-Reeve.pdf , pp 357-362 ( 15 Δεκεμβρίου, Ιδές Δεκεμβρίου 2006) και σελ. 386-391 ( 19 Φεβρουαρίου 2007) .
Αυτή η εξαιρετικά χρήσιμη συλλογή προφορικής ιστορίας περιλαμβάνει συνεντεύξεις με περισσότερους από 2.000 πρώην διπλωμάτες των ΗΠΑ. Οι συνεντεύξεις με τον Τομ Πίκερινγκ πραγματοποιήθηκαν σε μια εκτεταμένη περίοδο από το 2003 έως το 2007 μετά την αποχώρησή του από το Υπουργείο Εξωτερικών και παρήγαγαν ένα αντίγραφο 722 σελίδων που κυμαίνονταν από την καταγωγή του έως τις αναρτήσεις τόσο μακριά, όπως η Ζανζιβάρη και το Σαν Σαλβαδόρ. Ο Pickering υπηρέτησε ως πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Μόσχα από το 1993 έως το 1996, μεταξύ των πιο σημαντικών ετών στη μετασοβιετική ιστορία της Ρωσίας, και ένα μεγάλο μέρος της προφορικής ιστορίας καλύπτει τον χρόνο του στη Ρωσία. Οι συγκεκριμένες σελίδες που σχετίζονται με τα γεγονότα του Οκτωβρίου 1993 χωρίζονται σε δύο μέρη, το ένα από τις σελίδες 357 έως 362 για τη συνολική πολιτική και τη σχέση Κλίντον-Γέλτσιν, και το άλλο, η εξαιρετικά λεπτομερής αφήγηση του αυτόπτη μάρτυρα για την επίθεση στον Λευκό Οίκο, από σελίδες 386 έως 391. Ο Pickering αφηγείται την ισχυρή συμβουλή του προς την Ουάσιγκτον ότι δεν υπήρχε "καμία επιλογή" άλλη από το να στηρίξει τον Yeltsin. Λέει, "Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι αυτός, ο Γιέλτσιν, ήταν παράνομος στις ενέργειές του και προληπτικός στις αποφάσεις του και λάθος στα αποτελέσματα. Διαφώνησα εντελώς με αυτό... Αν ο Γιέλτσιν απέτυχε να κάνει αυτό που έκανε, υπήρχε μια καλή πιθανότητα να είχε γίνει άλλη μια προσπάθεια στην κορυφή για να επιστρέψει η Ρωσία στον κομμουνισμό. Δεν μπορώ παρά να πιστέψω ότι αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη αιματοχυσία και μια μακρά εμφύλια σύγκρουση». (σελ. 362) Σχετικά με την πιθανότητα διευθέτησης μέσω διαπραγματεύσεων, ο Pickering σχολιάζει, «[Ε]γίνονταν συνομιλίες πέρα δώθε, όχι πολύ καρποφόρες επειδή η ρωσική κυβέρνηση ήταν τότε σε θέση να αποφασίσει εάν επρόκειτο να αντιμετωπίσει αυτούς τους ανθρώπους και να αντιμετωπίσει συμβιβασμούς ή να πάρει πίσω τον Λευκό Οίκο. Αποφάσισαν ότι επρόκειτο να πάρουν πίσω τον Λευκό Οίκο. Είχαν τα στρατεύματα και την ικανότητα να το κάνουν».
Έγγραφο 05
Αποχαρακτηρισμός Προεδρικής Βιβλιοθήκης William J. Clinton 2015-0782-M-1
Αυτό το τηλεφώνημα λαμβάνει χώρα την ημέρα αφότου ο Γέλτσιν διέταξε τα τανκς να πυροβολήσουν το κτίριο του Ανώτατου Σοβιέτ στη Μόσχα (ο «Λευκός Οίκος, το ίδιο κτίριο έξω από το οποίο ο Γέλτσιν είχε σταθεί σε ένα τανκ για να αντισταθεί στην απόπειρα σκληρού πραξικοπήματος τον Αύγουστο 1991), ο Κλίντον τον καλεί για να του εκφράσει υποστήριξη και να ρωτήσει για τα σχέδια του Ρώσου προέδρου για τις επερχόμενες εκλογές και την πολιτική διευθέτηση μετά τη συνταγματική κρίση. Ο Γέλτσιν αποκαλεί τους αντιπάλους του «φασίστες», ρίχνοντας όλη την ευθύνη στην αντιπολίτευση, λέγοντας στην Κλίντον ότι οι υποστηρικτές του η Βουλή «έφερε στη Μόσχα μια συμμορία ανθρώπων από την περιοχή της Υπερδνειστερίας, την ΟΜΟΝ της Ρίγας - ήταν ειδικές δυνάμεις. Τους έβαλαν να έρθουν εδώ, τους έδωσαν πολυβόλα και εκτοξευτές χειροβομβίδων και τους έβαλαν να πυροβολούν εναντίον φιλήσυχων πολιτών.» Λέει ότι δεν είχε άλλη εναλλακτική από τη χρήση βίας. Ο Γέλτσιν εκφράζει τη λύπη του που «σκοτώθηκαν μερικοί άνθρωποι», [...] «τριάντα εννέα άνθρωποι έχουν σκοτωθεί τώρα από την πλευρά μας», (εκτιμήσεις για τα θύματα κυμαίνονται σε εκατοντάδες) αλλά διαβεβαιώνει την Κλίντον ότι τώρα τόσο η μετάβαση στη δημοκρατία όσο και Η μεταρρύθμιση της αγοράς θα προχωρήσει γρηγορότερα και μπορεί να ζητήσει πρόωρες προεδρικές εκλογές επειδή εκείνη τη στιγμή «δεν είναι ορατοί πραγματικοί αντίπαλοι για μένα». (Ο Αντιπρόεδρος Rutskoy και ο Πρόεδρος του Ανώτατου Σοβιέτ Khasbulatov ήταν στη φυλακή, ο γενικός εισαγγελέας αναγκάστηκε να παραιτηθεί και το Συνταγματικό Δικαστήριο ανεστάλη αφού ο Πρόεδρός του κήρυξε το διάταγμα 1400 του Yeltsin αντισυνταγματικό.) Τίποτα από αυτά δεν φαίνεται να υπονομεύει τα δημοκρατικά διαπιστευτήρια του Yeltsin στον Clin . Η Κλίντον δεν ρωτά ποτέ για τις απώλειες ζωών μεταξύ αμάχων και της αντιπολίτευσης. Λέει ακριβώς αυτό που θέλει να ακούσει ο Γέλτσιν: «έκανες τα πάντα όπως έπρεπε και σε συγχαίρω για τον τρόπο που το χειρίστηκες». Ο Ρώσος πρόεδρος απαντά: "Σας ευχαριστώ για όλα. Σας αγκαλιάζω με όλη μου την καρδιά".
Έγγραφο 06
Αποχαρακτηρισμός Προεδρικής Βιβλιοθήκης William J. Clinton 2015-0782-M-1
Αυτό το σημείωμα από τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας Άντονι Λέικ διευκρινίζει δύο θέματα στη συνομιλία της 5ης Οκτωβρίου με τον Γέλτσιν (βλ. Έγγραφο 4). Όταν ο Γέλτσιν αναφέρθηκε σε ένοπλα άτομα από τη Ρίγα και τη Μολδαβία που ήρθαν στη Μόσχα για να υποστηρίξουν την αντιπολίτευση, επισημαίνει ο Λέικ, ήταν «από τις επίλεκτες ρωσικές δυνάμεις ασφαλείας που σταθμεύουν στη Ρίγα και τη Μολδαβία», όχι εκπρόσωποι των κυβερνήσεων της Μολδαβίας ή της Λετονίας. Η δεύτερη σημαντική διόρθωση αναφέρεται στο γεγονός ότι ο Γέλτσιν δεν απάντησε στην ερώτηση της Κλίντον για την ελευθερία του Τύπου την περίοδο πριν από τις προγραμματισμένες εκλογές του Δεκεμβρίου. Ο Γέλτσιν είπε μόνο ότι «δεν θα υπάρξουν περιορισμοί στις εκλογές» και ο διερμηνέας του το μετέφρασε ως «κανένας περιορισμός στον Τύπο». Στην πραγματικότητα, πολλές αντιπολιτευτικές εφημερίδες απαγορεύτηκαν. Ο Πρόεδρος Κλίντον γράφει στο υπόμνημα:ου ."
Έγγραφο 07
Υπουργείο Εξωτερικών Αποχαρακτηρισμός, Ημερομηνία/Αναγνωριστικό υπόθεσης. 6 ΜΑΡ 2003 200001030
Ο Επιτετραμμένος και μελλοντικός Πρέσβης στη Ρωσία Τζέιμς Κόλινς στέλνει στον Γραμματέα Κρίστοφερ ένα ενημερωτικό τηλεγράφημα πριν από την επίσκεψή του στη Μόσχα, όπου αναμένεται να συναντηθεί με τον Γέλτσιν και άλλους κυβερνητικούς αξιωματούχους. Αυτή είναι η πρώτη επίσκεψη οποιουδήποτε δυτικού ανώτερου στελέχους στη Μόσχα μετά τη διάλυση του κοινοβουλίου από τον Γέλτσιν και το αιματοχυσία στις 3-4 Οκτωβρίου στο κέντρο της Μόσχας. Στο τηλεγράφημα, ο Κόλινς περιγράφει το προεκλογικό τοπίο στη Ρωσία την παραμονή της επίσκεψης του Κρίστοφερ. Αν και 92 κόμματα είναι εγγεγραμμένα στις εκλογές, αυτό από μόνο του δεν εγγυάται ελεύθερες και δίκαιες εκλογές.
Το τηλεγράφημα περιγράφει την απόφαση του Γέλτσιν να προωθήσει το νέο «μισοψημένο» Σύνταγμα, το οποίο συγκεντρώνει την «υπεροχή της εξουσίας στα χέρια του διευθύνοντος συμβούλου». Ο Κόλινς επισημαίνει ότι «ακόμα και πολλοί μεταρρυθμιστές ανησυχούν για την εγκαθίδρυση μιας νέας ρωσικής δημοκρατίας με τόσο μεγάλη κλίση προς την προεδρική εξουσία». Το τηλεγράφημα περιγράφει τη διάσπαση εντός του μεταρρυθμιστικού στρατοπέδου σε «ριζοσπαστικούς» και «επιφυλακτικούς» μεταρρυθμιστές, τη σύγχυση σε περιφερειακό επίπεδο σχετικά με το εάν οι εκλογές θα διεξαχθούν για περιφερειακά νομοθετικά σώματα και τη συνεχιζόμενη απαγόρευση των εθνικιστικών και δεξιών κομμάτων και των εφημερίδων τους. .
Ο Κόλινς σημειώνει τον προσωπικό χαρακτήρα της αντιπαράθεσης: «Το πρόσωπο του Μπόρις Γέλτσιν κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στις 6 Οκτωβρίου ήταν η απόδειξη ότι ο Ρώσος Πρόεδρος είχε ρίξει τους σκληροπυρηνικούς αντιπάλους του σε προσωπικό ανάθεμα». Εκφράζει επίσης ανησυχίες για τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται από την αστυνομία της Μόσχας και την κυβέρνηση της πόλης για την εφαρμογή της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, όπως «συστηματική αστυνομική εκκαθάριση μη Ρώσων από τα κράτη της Κεντρικής Ασίας και του Καυκάσου» και ρατσιστικά σχόλια για μελαχρινούς ανθρώπους από τη Μόσχα. Δήμαρχος Γιούρι Λουζκόφ. Στο τέλος του τηλεγραφήματος, ο Κόλινς προειδοποιεί ότι αν και η πραγματική ψηφοφορία είναι πιθανό να είναι δίκαιη, «το ερώτημα θα είναι το δημοκρατικό περιεχόμενο ολόκληρης της εκλογικής διαδικασίας».
Έγγραφο 08
Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ. Ημερομηνία/Αναγνωριστικό υπόθεσης: 04 MAY 2000 200000982
Σε συνέχεια του προηγούμενου τηλεγραφήματος (Έγγραφο 6), ο Επιτετραμμένος Collins εξετάζει θέματα εξωτερικής πολιτικής που αναμένεται να καλύψει ο Christopher στη Μόσχα στις συναντήσεις του με τον Yeltsin και τον Kozyrev και τονίζει ότι ο Yeltsin αναζητά χειρονομίες υποστήριξης από τις Ηνωμένες Πολιτείες κράτη. Νέες εκλογές έχουν προγραμματιστεί για τον Δεκέμβριο και ο Γέλτσιν χρειάζεται όλη την υποστήριξη από τη Δύση που μπορεί να λάβει. Ο Κόλινς συμβουλεύει τον υπουργό Εξωτερικών να είναι ευαίσθητος στην ανάγκη του Γέλτσιν και του Κοζίρεφ να θεωρείται η Ρωσία στο εσωτερικό ως εταίρος με τον οποίο η Δύση συμβουλεύεται και δεν το θεωρεί δεδομένο, και απαριθμεί ορισμένα αμφιλεγόμενα ζητήματα: επέκταση του ΝΑΤΟ, μετασοβιετική διάστημα και την Ουκρανία.
Σχετικά με το ΝΑΤΟ, ο Κόλινς σημειώνει ότι οι Ρώσοι γνωρίζουν ότι η εσωτερική συζήτηση των ΗΠΑ φτάνει σε μια κρίσιμη στιγμή για την επέκταση και θέλουν να είναι βέβαιοι ότι η πόρτα είναι ανοιχτή στη Ρωσία, όχι μόνο στους Ανατολικοευρωπαίους. Κατά την άποψη του Κόλινς, «αυτό που ελπίζουν να ακούσουν οι Ρώσοι από εσάς είναι ότι το ΝΑΤΟ δεν κινείται απότομα και ότι οποιαδήποτε πολιτική υιοθετήσει το ΝΑΤΟ θα ισχύει εξίσου και γι' αυτούς». Η «νευραλγική» τους στάση πηγάζει από τον φόβο ότι «θα καταλήξουν στη λάθος πλευρά μιας νέας διαίρεσης της Ευρώπης». Ως εκ τούτου, ο Κόλινς συμβουλεύει τον Κρίστοφερ να βεβαιωθεί ότι οι Ρώσοι γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ προωθούν ενεργά την «πλήρη επανένταξη της Ρωσίας στην οικογένεια των δυτικών κρατών».
Έγγραφο 09
Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ. Ημερομηνία/Αναγνωριστικό υπόθεσης: 11 ΜΑΡ 2003 200001030
Στο ταξίδι του στην Ευρώπη για να εξηγήσει τη θέση των ΗΠΑ για την επέκταση του ΝΑΤΟ, ο υπουργός Κρίστοφερ έρχεται στη Μόσχα μετά από συναντήσεις στη Βουδαπέστη. Αυτός και ο ειδικός πρεσβευτής Strobe Talbott συναντώνται με τον υπουργό Εξωτερικών Kozyrev και τον αναπληρωτή του, Yuri Mamedov, προτού επισκεφθούν τον Yeltsin στην εξοχική του κατοικία. Ο Κρίστοφερ εκφράζει με τους Ρώσους ομολόγους του ανησυχίες για το δίκαιο των επερχόμενων εκλογών. Αναφέρει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν 12 εκατομμύρια δολάρια να συνεισφέρουν και είναι πρόθυμες να στείλουν παρατηρητές ή παρατηρητές, κάτι που ο Kozyrev χαιρετίζει, λέγοντας ότι μπορεί να βοηθήσουν στην προστασία από απάτες από τοπικές αρχές με κομμουνιστική τάση σε αγροτικές περιοχές όπου εξακολουθεί να επικρατεί «η παλιά νοοτροπία των κολχόζ». . Ο Κρίστοφερ δίνει ιδιαίτερη έμφαση στη διασφάλιση του ελεύθερου Τύπου, καθώς η διαταγή για την απαγόρευση των αντιπολιτευόμενων εφημερίδων δεν είχε ακόμη αρθεί.
Σε αυτό το σημείωμα για τη συνάντηση Kozyrev, ο Christopher είναι πολύ σύντομος για τη συζήτηση του ΝΑΤΟ. Λέει στον Kozyrev ότι οι ΗΠΑ είναι ευαίσθητες στη ρωσική θέση και ως αποτέλεσμα έχουν αναπτύξει μια νέα πρόταση: τη Συνεργασία για την Ειρήνη (PFP), η οποία θα είναι ανοιχτή σε όλες τις χώρες σε ισότιμη βάση. Ο Christopher δεν απευθύνεται άμεσα στην ανησυχία του Kozyrev για την απόφαση σχετικά με την επέκταση, αλλά, παραπλανητικά, αφήνει να ακούγεται σαν να είναι η PFP προς το παρόν η εναλλακτική λύση.
Η υπόλοιπη συζήτηση ασχολείται με κρίσιμα ζητήματα στα οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάζονται τη ρωσική συνεργασία, όπως η υποστήριξη στον Eduard Shevardnadze στη Γεωργία και η απόσυρση των πυρηνικών όπλων από την Ουκρανία.
Έγγραφο 10
Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ. Ημερομηνία/Αναγνωριστικό υπόθεσης: 08 MAY 2000 200000982
Ο Κρίστοφερ μεταφέρεται στην εξοχική κατοικία του Γέλτσιν, το Ζαβίντοβο, για μια συνάντηση που διαρκεί μόνο 45 λεπτά. Ο Γέλτσιν πιθανότατα έχει ήδη ενημερωθεί από τον Κοζίρεφ για τη συνομιλία του με τον υπουργό Εξωτερικών. Στην αρχή της συνομιλίας, ο Γέλτσιν κάνει μια ανασκόπηση των γεγονότων της 21ης Σεπτεμβρίου - 4ης Οκτωβρίου στη Μόσχα και εκφράζει "ιδιαίτερη εκτίμηση στον Πρόεδρο Κλίντον και τον Υπουργό Κρίστοφερ για την έγκαιρη και πολύ υποστηρικτική στήριξή τους. Ο Ρώσος πρόεδρος μιλά για τις επερχόμενες εκλογές, τις οποίες αποκαλεί "οι πρώτες ελεύθερες και δίκαιες εκλογές για το κοινοβούλιο από το 1917" και διαβεβαιώνει τον Κρίστοφερ ότι η χώρα έχει ηρεμήσει μετά την κρίση. Ο Γέλτσιν επαινεί το νέο Σύνταγμα που είναι "σύμφωνα με τα πρότυπα των καλύτερων δυτικών δημοκρατιών", το οποίο θα τους επέτρεπε προς την "
Ο Κρίστοφερ ξεκινά με έντονους επαίνους για τον χειρισμό της συνταγματικής κρίσης από τον Γέλτσιν με το Κοινοβούλιο, μεταβιβάζοντας «υψηλή εκτίμηση» και τονίζοντας ότι ο Κλίντον είναι «εξαιρετικά υποστηρικτικός» στον «εξαιρετικό χειρισμό της κρίσης». Σύμφωνα με τον Κρίστοφερ, η Κλίντον «θαύμασε την εγκράτεια» που ασκούσε ο Γέλτσιν από τις 21 Σεπτεμβρίου και ότι τελικά ενήργησε με τρόπο που «προκάλεσε τις λιγότερες απώλειες ζωής». Προσθέτει ότι «την Κυριακή 3 Οκτωβρίου, ο Πρόεδρος παρακολούθησε επίσης στενά τα γεγονότα και ήθελε να πει στον Πρόεδρο Γέλτσιν ότι [...] οι σκέψεις μας ήταν μαζί σας στη Μόσχα όλη μέρα». Ο Κρίστοφερ προσφέρει τεχνική βοήθεια για τις εκλογές και σημειώνει ότι "
Στο τέλος της συνομιλίας θίγουν εν συντομία το ευαίσθητο ζήτημα της επέκτασης του ΝΑΤΟ. Ο Κρίστοφερ αφήνει τον Γέλτσιν με την εντύπωση ότι η Συνεργασία για την Ειρήνη είναι μια εναλλακτική λύση στην επέκταση (βλ. Έγγραφο 8 στο Ηλεκτρονικό Ενημερωτικό Βιβλίο του Αρχείου Εθνικής Ασφάλειας Αρ. 621 ). Ο Γέλτσιν είναι εξαιρετικά ευχαριστημένος με όλα όσα λέει ο Κρίστοφερ στη συνάντηση. Ολοκληρώνει «λέγοντας ότι εκτίμησε πάρα πολύ την πρώιμη συνεχή και εξαιρετικά γενναιόδωρη υποστήριξη του Προέδρου Κλίντον και ότι ήθελε να μεταδώσει την υψηλότερη εκτίμηση του για τον Πρόεδρο».
Έγγραφο 11
Αποχαρακτηρισμός Προεδρικής Βιβλιοθήκης William J. Clinton 1015-0782-M-1
Ο Κλίντον καλεί τον Γέλτσιν να ελέγξει την πολιτική κατάσταση μετά τις εκλογές και να μιλήσει για την επικείμενη επίσκεψή του στη Ρωσία τον Ιανουάριο του 1994. Στην αρχή της συνομιλίας και οι δύο πρόεδροι έδωσαν τον καλύτερο τρόπο για τα καταστροφικά εκλογικά αποτελέσματα όπου το εθνικιστικό Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα του Βλαντιμίρ Ζιρινόφσκι τελείωσε με 23 τοις εκατό, το Κομμουνιστικό Κόμμα του Γκενάντι Ζιουγκάνοφ με 12 τοις εκατό και το κόμμα του Γέλτσιν, η Επιλογή της Ρωσίας, με επικεφαλής τον Γεγκόρ Γκαϊντάρ, πήρε μόνο 15 τοις εκατό. Ο Κλίντον ανησυχεί για την ικανότητα του Γέλτσιν να συνεχίσει την οικονομική του μεταρρύθμιση με την ισχυρή εθνικιστική-κομμουνιστική-αγροτική αντιπολίτευση στο Κοινοβούλιο. Ο Γέλτσιν τον διαβεβαιώνει ότι είναι αφοσιωμένος στη μεταρρύθμιση και θα μπορεί να συνεργαστεί με το Κοινοβούλιο.
Η υπόλοιπη συζήτηση επικεντρώνεται στις προετοιμασίες για την επικείμενη σύνοδο κορυφής με την τριμερή ατζέντα της Κλίντον: «οικονομική βοήθεια για να υποστηρίξουμε τις μεταρρυθμίσεις σας, την κοινή μας προσπάθεια να πείσουμε την Ουκρανία να μην έχει πυρηνική ενέργεια και την ατζέντα της εξωτερικής μας πολιτικής». Υπόσχεται να ξεκινήσει μια «ήσυχη μελέτη» για το πώς θα αυξηθεί η βοήθεια του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας προς τη Ρωσία. Ο Γέλτσιν είναι ευγνώμων για την υποστήριξη και τονίζει τη σημασία της συνεργασίας για την αποπυρηνικοποίηση της Ουκρανίας. Αποδέχεται με ενθουσιασμό το πρόγραμμα της Κλίντον.
Έγγραφο 12
Συνέντευξη που πραγματοποιήθηκε από τους Petr Aven και Alfred Kokh και δημοσιεύτηκε τελικά στο βιβλίο τους, Gaidar's Revolution: The Inside Account of the Economic Transformation of Russia (Λονδίνο: IB Tauris, 2015), σελ. 297-333.
Δύο από τους στενούς συνεργάτες του Yegor Gaidar κατά τη διάρκεια της «δεύτερης ρωσικής επανάστασης» του 1989-1992 επέστρεψαν 20 χρόνια αργότερα, μετά το θάνατο του Gaidar, για να πάρουν συνέντευξη από 10 από τους άλλους βασικούς παράγοντες εκείνης της περιόδου, συμπεριλαμβανομένου του υπουργού Άμυνας Pavel Grachev (ο μόνος Αμερικανός που πήρε συνέντευξη ήταν πρώην υπουργός Εξωτερικών Τζέιμς Μπέικερ). Οι Aven και Kokh δημοσίευσαν σύντομες εκδοχές κάθε συνέντευξης στη ρωσική έκδοση του Forbesμεταξύ 2010 και 2012, και μεγαλύτερες εκδόσεις στο βιβλίο τους. Στη βιογραφική λίστα στο πίσω μέρος του βιβλίου, οι συγγραφείς χλευάζουν τον Γκράτσεφ ως διεφθαρμένο ανίκανο, ενώ για τους περισσότερους άλλους που αναφέρονται απλώς δίνουν τις ημερομηνίες και τους τίτλους των θέσεων τους. Αλλά δίνουν στον Γκράτσεφ περισσότερες από 30 σελίδες χώρου για να αφηγηθεί τις εκδοχές του για πολλά αμφιλεγόμενα θέματα. Αυτό το απόσπασμα, με τίτλο «Ο στρατός και το πραξικόπημα του 1993», από τις σελίδες 325 έως 330, περιλαμβάνει την ιστορία του Γκράτσεφ για τις συζητήσεις του στις 3 τα ξημερώματα με τον Γέλτσιν και τον αρχηγό ασφαλείας του Κορζάκοφ, κατά τις οποίες «ήπιαμε λίγο», που οδήγησαν στην επίθεση ο λευκός Οίκος. Ο Γκράτσεφ λέει ότι έδωσε προσωπικά εντολή σε ένα τανκ να εκτοξεύσει «αδρανείς» βλήματα σε συγκεκριμένα παράθυρα του Λευκού Οίκου, μετά από τα οποία «ξέσπασε φωτιά. Ήταν όμορφα». Όταν ο Άβεν ρωτά πόσους σκότωσαν στην επίθεση, ο Γκράτσεφ απαντά, «πολύ». Όταν ο Άβεν λέει, «από 200 έως 400, με διάφορες εκτιμήσεις», ο Γκράτσεφ απαντά, «πολλά, εν ολίγοις».
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] Ο κύριος συντάκτης της Novaya Gazeta , Sergey Kozheurov, που εξελέγη για δεύτερη φορά τον Νοέμβριο του 2017, ήταν ο ιδρυτικός συντάκτης της εφημερίδας από το 1993 έως το 1995.
[2] Talbott, The Russia Hand: A Memoir of Presidental Diplomacy , (Νέα Υόρκη: Random House, 2002) σελ. 55
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.