Χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώνονται κατά τη διάρκεια διαδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στην ιστορική Πύλη του Βρανδεμβούργου του Βερολίνου, καλώντας για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία στον πόλεμο της Ουκρανίας στις 25 Φεβρουαρίου 2023 στη Γερμανία.
Οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν τη σύγκρουση
Ρωσίας-Ουκρανίας για να κερδίσουν το
πάνω χέρι έναντι της Ευρώπης: Γερμανίδα
βουλευτής
Σημείωση του συντάκτη:
Στις 24 Φεβρουαρίου ήταν η επέτειος της σύγκρουσης Ρωσίας-Ουκρανίας, η οποία συνεχίζεται εδώ και δύο χρόνια χωρίς να διαφαίνεται τέλος.
Γιατί δεν μπορεί να επιλυθεί η σύγκρουση; Όπως συνεχίζει, έχει εξελιχθεί η νοοτροπία της Δύσης να «νικήσει τη Ρωσία»; Πώς επηρεάζει η σύγκρουση τα παγκόσμια γεωπολιτικά πρότυπα; Καθώς πλησιάζει η επέτειος των δύο χρόνων, οι Global Times ( GT ) συγκέντρωσαν απόψεις εντός των ΗΠΑ και της Ευρώπης.
Στη δεύτερη συνέντευξη της σειράς, η Sevim Dagdelen μέλος της γερμανικής Bundestag από το 2005 και μέλος της Alliance Sahra Wagenknecht, μοιράστηκε τις ιδέες της.
Στη δεύτερη συνέντευξη της σειράς, η Sevim Dagdelen μέλος της γερμανικής Bundestag από το 2005 και μέλος της Alliance Sahra Wagenknecht, μοιράστηκε τις ιδέες της.
Ως μακροχρόνιο μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και εξέχουσα κριτικός του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, είναι αφοσιωμένη στην ειρήνη και τη διπλωματία και υποστηρίξει μια ανεξάρτητη και κυρίαρχη πολιτική ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική.
GT : Η σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας μπαίνει στον τρίτο χρόνο της. Γιατί πιστεύεις ότι δεν μπορεί να τελειώσει;
Dagdelen : Η αμερικανική κυβέρνηση συνεχίζει σαφώς να μην δείχνει ενδιαφέρον για κατάπαυση του πυρός ή για διπλωματική λύση. Ο τορπιλισμός της ειρηνευτικής συμφωνίας της Κωνσταντινούπολης της άνοιξης του 2022 από τον τότε πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου Μπόρις Τζόνσον εκ μέρους των ΗΠΑ συνεχίζει να γίνεται αισθητός. Αυτό που είναι νέο είναι ότι η γερμανική κυβέρνηση πιέζει ολοένα και πιο έντονα για να αντικαταστήσει τη μαζική στρατιωτική και οικονομική βοήθεια των ΗΠΑ για την Ουκρανία, καθώς η Βουλή των Αντιπροσώπων είναι επί του παρόντος αποκλεισμένη στις ΗΠΑ. Στην αρχή του πολέμου, η Γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών Annalena Baerbock δήλωσε ότι ο στόχος ήταν να «καταστραφεί η Ρωσία» μέσω οικονομικού πολέμου και πολέμου με πληρεξούσια. Αυτό φαίνεται να είναι πιο αληθινό από ποτέ. Η επικίνδυνη υπερβολική εμπιστοσύνη της γερμανικής κυβέρνησης φαίνεται να συμβάλλει στο γεγονός ότι δεν υπάρχει πολλά υποσχόμενη προσέγγιση για τον τερματισμό του πολέμου.
GT : Πρόσφατα, πολλές ευρωπαϊκές χώρες μιλούν για «πόλεμο» με τη Ρωσία. Γιατί;
Dagdelen : Η πολιτική υποστήριξη από την πλευρά των πληθυσμών στην Ευρώπη μειώνεται πράγματι, κυρίως επειδή το κοινωνικό κόστος των δώρων όπλων που παρέχονται στην Ουκρανία και η ακραία συσσώρευση όπλων συνεχίζουν να αυξάνονται. Αντίθετα, αυτή τη στιγμή γινόμαστε μάρτυρες πραγματικής πολεμικής υστερίας μεταξύ της πολιτικής τάξης στη Γερμανία και την Ευρώπη, που συνεχίζουν να μιλάνε για πόλεμο κατά της Ρωσίας και να ζητούν επανεξοπλισμό, καθιστώντας την κατάσταση εξαιρετικά επικίνδυνη. Επιπλέον, νέες προκλήσεις ενορχηστρώνονται με τη φασιστική πολιτική της εκδίωξης των Ρώσων από τα κράτη της Βαλτικής. Αυτό δημιουργεί μια άκρως εκρηκτική κατάσταση. Τέτοιες πολεμοκάπηλοι συμβαδίζουν με την ύβρις και την αναβίωση των γερμανικών αντιλήψεων ότι είναι η προστατευτική δύναμη της Ανατολικής Ευρώπης, κάτι παρόμοιο με το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
GT: Η σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας εξαντλεί τα ευρωπαϊκά αποθέματα όπλων και τα τελευταία επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι οι εξαγωγές όπλων των ΗΠΑ σημείωσαν νέο υψηλό το 2023, καθιστώντας τους εμπόρους όπλων των ΗΠΑ τους μεγαλύτερους ωφελούμενους. Τι έχασε η Ευρώπη από τον πόλεμο; Γίνονται πιο δυνατές οι φωνές στην Ευρώπη που ζητούν επαναπροσανατολισμό της διατλαντικής συμμαχίας;
Dagdelen : Οι μεγαλύτεροι ωφελούμενοι από τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι οι αμερικανικές εταιρείες όπλων και οι αμερικανικές εταιρείες στο σύνολό τους. Οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν τον πόλεμο για να αποκτήσουν το πάνω χέρι έναντι της Ευρώπης, ενώ ταυτόχρονα βελτιώνουν τους ισολογισμούς των αμυντικών και ενεργειακών εταιρειών τους. Μαζί με την Ουκρανία, η Ευρώπη έχει γίνει έτσι ο χαμένος του πολέμου. Ωστόσο, οι πολιτικές ελίτ της Ευρώπης δεν έχουν δείξει σημάδια αλλαγής πορείας μέχρι σήμερα. Αντίθετα, επιδιώκουν τη δική τους σωτηρία εμβαθύνοντας ακόμη περισσότερο τη σχέση υποτελείας τους με τις ΗΠΑ και επιδιώκοντας να σηκώσουν το βάρος του πολέμου με πληρεξούσια κατά της Ρωσίας. Όπως δείχνουν τα στοιχεία του Ινστιτούτου του Κιέλου για την Παγκόσμια Οικονομία, έως τα μέσα Ιανουαρίου 2024, οι χώρες της ΕΕ και τα θεσμικά όργανα της ΕΕ έχουν ήδη υποσχεθεί 144,1 δισεκατομμύρια ευρώ σε βοήθεια, υπερδιπλάσια από τις ΗΠΑ, που υποσχέθηκαν 67,7 δισεκατομμύρια ευρώ. Επιπλέον, η Ευρώπη έχει επίσης ξεπεράσει τις ΗΠΑ όσον αφορά τη δεσμευμένη στρατιωτική βοήθεια. Ενώ οι ΗΠΑ έχουν δεσμευτεί για 42,2 δισ. ευρώ, η δεσμευμένη στρατιωτική βοήθεια όλων των ευρωπαϊκών χωρών ανέρχεται σε 62,4 δισ. ευρώ. Η εμπλοκή της Γερμανίας στον πόλεμο αντιπροσώπων του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή ενισχύεται επίσης. Στη Γερμανία, ιδρύθηκε η Συμμαχία Sahra Wagenknecht, ένα νέο αριστερό κόμμα που αντιτίθεται στις παραδόσεις όπλων στην Ουκρανία και στον αυτοκαταστροφικό οικονομικό πόλεμο κατά της Ρωσίας, επιδιώκοντας πολιτικές σχέσεις με τις ΗΠΑ σε ισότιμη βάση.
Dagdelen : Η Ουκρανία είναι ένας απύθμενος λάκκος για την ΕΕ. Οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων πιστεύουν σε μια νίκη στον πόλεμο αντιπροσώπων κατά της Ρωσίας με τα 50 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία χρηματοδοτούνται εν μέρει από πολεμικά δάνεια. Κατά την άποψή μου, αυτό δεν είναι ρεαλιστικό ή, για να το θέσω αλλιώς, εντελώς τρελό. Η ΕΕ ενεργεί σαν παίκτης ρουλέτας εδώ, αυξάνοντας τα στοιχήματα καθώς αυξάνονται οι απώλειες, έχοντας μόνο τη δυνατότητα να στοιχηματίσει όλα ή τίποτα. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο επέκτασης του πολέμου και άμεσης εμπλοκής στη σύγκρουση. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η ΕΕ ισχυρίζεται ότι στοχεύει τη Ρωσία, αλλά στην πραγματικότητα στοχεύει την Κίνα. Εξάλλου, ακόμα κι αν η Κίνα δεν εμπλακεί στον πόλεμο της Ουκρανίας, ο πρωταρχικός στόχος είναι φαινομενικά να αποτρέψει τις αναδυόμενες οικονομίες προκειμένου να υπερασπιστεί τη δική του ηγεμονία, η οποία βρίσκεται σε παρακμή. Συνολικά, αυτή είναι μια άκρως επικίνδυνη και μη ρεαλιστική ιδέα.
GT : Πώς πιστεύετε για τις προοπτικές μιας κατάπαυσης του πυρός στη σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας το 2024; Ποιοι παράγοντες μπορούν να συμβάλουν στην κατάπαυση του πυρός;
Dagdelen : Η εμβάθυνση της κοινωνικής κρίσης στα κράτη μέλη της ΕΕ λόγω της συσσώρευσης όπλων και της μονομερούς εξάρτησης από τις ΗΠΑ θα μπορούσε να οδηγήσει σε επανεξέταση, αλλά και σε περαιτέρω κλιμάκωση. Αυτό μένει να φανεί. Ασφαλώς χρειάζονται νέες διπλωματικές πρωτοβουλίες που επιδιώκουν μια άνευ όρων κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία. Πρέπει να ελπίζουμε ότι οι δυτικοί αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων θα δουν λογική και θα συνειδητοποιήσουν ότι αυτός ο πόλεμος πρέπει να τελειώσει. Καλό θα ήταν η Ευρώπη να διαδραματίσει έναν προληπτικό ρόλο εδώ αντί να περιμένει ως υποτελής μόνο οι ΗΠΑ να αποφασίσουν για τη συνέχιση αυτού του πολέμου σε ευρωπαϊκό έδαφος. Το ανησυχητικό, ωστόσο, είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι αυξάνουν σταθερά το διακύβευμα στον πόλεμο και τώρα είναι σχεδόν αδύνατο να αποσυρθούν χωρίς να χάσουν το πρόσωπό τους.
GT : Το ΝΑΤΟ ξεκίνησε πρόσφατα τις μεγαλύτερες στρατιωτικές ασκήσεις από τον Ψυχρό Πόλεμο, με το βλέμμα στραμμένο στη Ρωσία. Κάποιοι πιστεύουν ότι σηματοδοτεί την επιστροφή του Ψυχρού Πολέμου. Ποια είναι η άποψή σας;
Dagdelen: Η κατάσταση είναι αναμφίβολα ακόμη πιο επικίνδυνη από ό,τι κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Το ΝΑΤΟ είναι μια πολεμική συμμαχία με παγκόσμιες φιλοδοξίες. Ακριβώς όπως προωθεί μέχρι τα σύνορα της Ρωσίας από το 1994, τώρα προσπαθεί να επεκταθεί και στην Ασία, μέσω διμερών συμφώνων επιθετικότητας κατά της Κίνας, μαζί με τη Νότια Κορέα, την Ιαπωνία, τις Φιλιππίνες και την Αυστραλία, καθώς και με την ενίσχυση του στρατού. συνεργασία με τις χώρες της περιοχής. Το ΝΑΤΟ εξελίσσεται έτσι σε μεγάλη απειλή για την παγκόσμια ειρήνη στον 21ο αιώνα. Η παντοδύναμη δύναμη στο ΝΑΤΟ είναι πάντα οι ΗΠΑ, οι οποίες χρησιμοποιούν αυτόν τον οργανισμό για τα δικά τους συμφέροντα, παρόλο που επιχειρούν να δώσουν σε τέτοια συμφέροντα ένα πολυμερές καπλαμά. Οι στρατιωτικές δαπάνες του ΝΑΤΟ ξεπερνούν πολλές φορές αυτές της Ρωσίας. Πρέπει να ήταν ακόμη πιο σοκαριστικό για το αρχηγείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες όταν αποδείχθηκε αδύνατο να επιτευχθεί μια νίκη στην Ουκρανία παρά τη μαζική στρατιωτική βοήθεια που παρασχέθηκε. Επίσης, σε αυτό το πλαίσιο το επικίνδυνο είναι οι αντιδράσεις πανικού που ζητούν πλέον υλική και εδαφική επέκταση του πολέμου. Αυτή είναι σίγουρα η μεγαλύτερη πρόκληση της εποχής μας. Απαιτείται μια παγκόσμια ισορροπία συμφερόντων ως εναλλακτική λύση σε ένα ιμπεριαλιστικό δυτικό σύστημα διακυβέρνησης που βρίσκεται σαφώς σε υπαρξιακή κρίση. Μια συμμαχία μεταξύ της εργατικής τάξης στη Δύση και του Παγκόσμιου Νότου είναι σημαντική από αυτή την άποψη. Πρέπει οπωσδήποτε να αντιμετωπίσουμε τους μύθους του ΝΑΤΟ προς αυτό το σκοπό.
Άλλωστε, το ΝΑΤΟ δεν είναι αμυντική συμμαχία αφού έχει δεσμευτεί στον πόλεμο και την επέκταση, για παράδειγμα στο Αφγανιστάν. Ούτε δεσμεύεται στη δημοκρατία, όπως φαίνεται από τη μαζική οικονομική και στρατιωτική βοήθεια προς το Ισραήλ που παρέχεται από τις χώρες του ΝΑΤΟ. Και, τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, δεν έχει καμία σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως φαίνεται από την τύχη του δημοσιογράφου Τζούλιαν Ασάνζ, ο οποίος κρατείται σε βρετανική φυλακή υψίστης ασφαλείας εν αναμονή έκδοσης και αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης 175 ετών. των ΗΠΑ για τη δημοσιοποίηση των εγκλημάτων πολέμου των ΗΠΑ στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.
February 24 marks the anniversary of the Russia-Ukraine conflict, which has been ongoing for two years with no end in sight. Why can't the conflict be resolved? As it continues, has the West's mentality of "defeating Russia" evolved? How does the conflict impact global geopolitical patterns? As the two-year anniversary approaches, the Global Times (GT) collected views within the US and Europe.
In the second interview of the series, Sevim Dagdelen (Dagdelen), a member of the German Bundestag since 2005 and a member of Alliance Sahra Wagenknecht, shared her insights. As a long-serving member in the Foreign Affairs Committee and prominent critic of US imperialism and NATO, she is committed to peace and diplomacy and advocates for an independent and sovereign civilian European foreign policy.
GT: The Russia-Ukraine conflict is entering its third year. Why do you think it cannot be ended?
Dagdelen: The US administration clearly continues to show no interest in a ceasefire or in a diplomatic solution. The torpedoing of the Istanbul peace agreement of spring 2022 by the then UK prime minister Boris Johnson on behalf of the US is continuing to make itself felt. What is new is that the German government is pushing ever more strongly to substitute the massive US military and financial assistance for Ukraine as the House of Representatives is currently blocked in the US. At the beginning of the war, German Foreign Minister Annalena Baerbock stated that the objective was to "ruin Russia" through economic and proxy warfare. That appears to be truer than ever. The German government's dangerous overconfidence seems to be contributing to the fact that there is no promising approach to putting an end to the war.
GT: Recently, many European countries have been talking about "war" with Russia. Why?
Dagdelen: The political support on the part of the populations in Europe is indeed dwindling, not least because the social costs of the gifts of weapons supplied to Ukraine and the extreme arms build-up are continuing to rise. In contrast, we are currently witnessing veritable war hysteria among the political class in Germany and Europe, who keep talking about a war against Russia and calling for rearmament, making this an extremely dangerous situation. Moreover, fresh provocations are being orchestrated with the fascist policy of expelling Russians from the Baltic states. This is giving rise to a highly explosive situation. Such warmongering is going hand in hand with hubris and the revival of German concepts of being the protecting power of Eastern Europe, the likes of which were seen at the end of the World War I.
GT: The Russia-Ukraine conflict is depleting European weapons inventories, and the latest official data shows that US arms exports hit a new high in 2023, making US arms dealers the biggest beneficiaries. What did Europe lose from the war? Are voices within Europe that call for reorientation of the transatlantic alliance becoming louder?
Dagdelen: The biggest beneficiaries of the war in Ukraine are the US arms companies and US corporations as a whole. The US is using the war to gain the upper hand over Europe while at the same time improving the balance sheets of its defence and energy companies. Alongside Ukraine, Europe has thus become the loser of the war. Nevertheless, Europe's political elites have shown no sign of changing course to date. On the contrary, they are seeking their own salvation by deepening their vassal relationship with the US still further and seeking to bear the brunt of the proxy war against Russia. As data from the Kiel Institute for the World Economy shows, by mid of January 2024, EU countries and EU institutions have already pledged 144.1 billion euro in aid, more than twice as much as the US, which pledged 67.7 billion euros. What is more, Europe has also overtaken the US in terms of military aid pledged. While the US have pledged 42.2 billion euros, the pledged military aid of all European countries amounts to 62.4 billion euros. Germany's involvement in Israel's proxy war in the Middle East is also being stepped up. In Germany, the Alliance Sahra Wagenknecht has been founded, a new left-wing party that opposes arms deliveries to Ukraine and the self-destructive economic war against Russia, seeking political relations with the US on an equal footing.
Dagdelen: Ukraine is a bottomless pit for the EU. The Heads of State and Govern ment are banking on a victory in the proxy war against Russia with the 50 billion euro, which is partly financed by war loans. In my view, this is unrealistic or, to put it another way, completely crazy. The EU is acting like a roulette player here, increasing the stakes as the losses mount, only able to bet all or nothing. This increases the risk of an expansion of the war and direct involvement in the conflict. It is interesting to note that the EU claims to be targeting Russia, but is actually targeting China. After all, even if China is not involved in the Ukraine war, the overarching goal is ostensibly to deter emerging economies in order to defend one's own hegemony, which is in decline. All in all, this is a highly dangerous and unrealistic concept.
GT: What do you think of the prospects of a ceasefire in the Russia-Ukraine conflict in 2024? What factors can contribute to a ceasefire?
Dagdelen: A deepening of the social crisis in the EU member states owing to the arms build-up and unilateral dependency on the US could lead to a rethink, but also to further escalation. This remains to be seen. Fresh diplomatic initiatives seeking an unconditional ceasefire in Ukraine are certainly needed. We must hope that Western heads of state and government will see reason and realize that this war must come to an end. Europe would be well advised to play a proactive role here instead of waiting as a vassal for the US alone to decide on the continuation of this war on European soil. What is worrying, however, is that these people are steadily increasing the stakes in the war and now it is almost impossible to withdraw without losing face.
GT: NATO recently kicked off its largest military drills since the Cold War, with its eye fixated on Russia. Some think it marks the return of the Cold War. What's your view?
Dagdelen: The situation is doubtlessly even more dangerous than during the Cold War. NATO is a warfare alliance with global ambitions. Just as it has been pushing forward right up to Russia's borders since 1994, it is now also trying to expand in Asia, through bilateral pacts of aggression against China, together with South Korea, Japan, the Philippines and Australia, and also by strengthening military cooperation with the countries in the region. NATO is thus developing into a major threat to world peace in the 21st century. The all-dominant power in NATO is invariably the US, which uses this organization for its own interests, even though it attempts to give such interests a multilateral veneer. NATO's military expenditure exceeds that of Russia many times over. It must have been all the more shocking for NATO headquarters in Brussels when it proved impossible to achieve a victory in Ukraine despite the massive military aid provided. Also, in this context the dangerous thing are the panic reactions that are now calling for a material and territorial expansion of the war. This is certainly the greatest challenge of our time. A global balance of interests is needed as an alternative to an imperialist Western system of rule that is clearly in an existential crisis. An alliance between the working class in the West and the Global South is important in this regard. We must certainly tackle the myths of NATO to this end.
After all, NATO is not a defense alliance since it is committed to war and expansion, for example in Afghanistan. Nor is it committed to democracy, as can be seen from the massive financial and military aid for Israel provided by NATO countries. And, last but not least, it has nothing whatsoever to do with human rights, as can be seen from the fate of the journalist Julian Assange, who is being held in a British maximum-security prison awaiting extradition and faces 175 years in prison in the US for publicizing US war crimes in Iraq and Afghanistan.
GT : Η σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας μπαίνει στον τρίτο χρόνο της. Γιατί πιστεύεις ότι δεν μπορεί να τελειώσει;
Dagdelen : Η αμερικανική κυβέρνηση συνεχίζει σαφώς να μην δείχνει ενδιαφέρον για κατάπαυση του πυρός ή για διπλωματική λύση. Ο τορπιλισμός της ειρηνευτικής συμφωνίας της Κωνσταντινούπολης της άνοιξης του 2022 από τον τότε πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου Μπόρις Τζόνσον εκ μέρους των ΗΠΑ συνεχίζει να γίνεται αισθητός. Αυτό που είναι νέο είναι ότι η γερμανική κυβέρνηση πιέζει ολοένα και πιο έντονα για να αντικαταστήσει τη μαζική στρατιωτική και οικονομική βοήθεια των ΗΠΑ για την Ουκρανία, καθώς η Βουλή των Αντιπροσώπων είναι επί του παρόντος αποκλεισμένη στις ΗΠΑ. Στην αρχή του πολέμου, η Γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών Annalena Baerbock δήλωσε ότι ο στόχος ήταν να «καταστραφεί η Ρωσία» μέσω οικονομικού πολέμου και πολέμου με πληρεξούσια. Αυτό φαίνεται να είναι πιο αληθινό από ποτέ. Η επικίνδυνη υπερβολική εμπιστοσύνη της γερμανικής κυβέρνησης φαίνεται να συμβάλλει στο γεγονός ότι δεν υπάρχει πολλά υποσχόμενη προσέγγιση για τον τερματισμό του πολέμου.
GT : Πρόσφατα, πολλές ευρωπαϊκές χώρες μιλούν για «πόλεμο» με τη Ρωσία. Γιατί;
Dagdelen : Η πολιτική υποστήριξη από την πλευρά των πληθυσμών στην Ευρώπη μειώνεται πράγματι, κυρίως επειδή το κοινωνικό κόστος των δώρων όπλων που παρέχονται στην Ουκρανία και η ακραία συσσώρευση όπλων συνεχίζουν να αυξάνονται. Αντίθετα, αυτή τη στιγμή γινόμαστε μάρτυρες πραγματικής πολεμικής υστερίας μεταξύ της πολιτικής τάξης στη Γερμανία και την Ευρώπη, που συνεχίζουν να μιλάνε για πόλεμο κατά της Ρωσίας και να ζητούν επανεξοπλισμό, καθιστώντας την κατάσταση εξαιρετικά επικίνδυνη. Επιπλέον, νέες προκλήσεις ενορχηστρώνονται με τη φασιστική πολιτική της εκδίωξης των Ρώσων από τα κράτη της Βαλτικής. Αυτό δημιουργεί μια άκρως εκρηκτική κατάσταση. Τέτοιες πολεμοκάπηλοι συμβαδίζουν με την ύβρις και την αναβίωση των γερμανικών αντιλήψεων ότι είναι η προστατευτική δύναμη της Ανατολικής Ευρώπης, κάτι παρόμοιο με το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
GT: Η σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας εξαντλεί τα ευρωπαϊκά αποθέματα όπλων και τα τελευταία επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι οι εξαγωγές όπλων των ΗΠΑ σημείωσαν νέο υψηλό το 2023, καθιστώντας τους εμπόρους όπλων των ΗΠΑ τους μεγαλύτερους ωφελούμενους. Τι έχασε η Ευρώπη από τον πόλεμο; Γίνονται πιο δυνατές οι φωνές στην Ευρώπη που ζητούν επαναπροσανατολισμό της διατλαντικής συμμαχίας;
Dagdelen : Οι μεγαλύτεροι ωφελούμενοι από τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι οι αμερικανικές εταιρείες όπλων και οι αμερικανικές εταιρείες στο σύνολό τους. Οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν τον πόλεμο για να αποκτήσουν το πάνω χέρι έναντι της Ευρώπης, ενώ ταυτόχρονα βελτιώνουν τους ισολογισμούς των αμυντικών και ενεργειακών εταιρειών τους. Μαζί με την Ουκρανία, η Ευρώπη έχει γίνει έτσι ο χαμένος του πολέμου. Ωστόσο, οι πολιτικές ελίτ της Ευρώπης δεν έχουν δείξει σημάδια αλλαγής πορείας μέχρι σήμερα. Αντίθετα, επιδιώκουν τη δική τους σωτηρία εμβαθύνοντας ακόμη περισσότερο τη σχέση υποτελείας τους με τις ΗΠΑ και επιδιώκοντας να σηκώσουν το βάρος του πολέμου με πληρεξούσια κατά της Ρωσίας. Όπως δείχνουν τα στοιχεία του Ινστιτούτου του Κιέλου για την Παγκόσμια Οικονομία, έως τα μέσα Ιανουαρίου 2024, οι χώρες της ΕΕ και τα θεσμικά όργανα της ΕΕ έχουν ήδη υποσχεθεί 144,1 δισεκατομμύρια ευρώ σε βοήθεια, υπερδιπλάσια από τις ΗΠΑ, που υποσχέθηκαν 67,7 δισεκατομμύρια ευρώ. Επιπλέον, η Ευρώπη έχει επίσης ξεπεράσει τις ΗΠΑ όσον αφορά τη δεσμευμένη στρατιωτική βοήθεια. Ενώ οι ΗΠΑ έχουν δεσμευτεί για 42,2 δισ. ευρώ, η δεσμευμένη στρατιωτική βοήθεια όλων των ευρωπαϊκών χωρών ανέρχεται σε 62,4 δισ. ευρώ. Η εμπλοκή της Γερμανίας στον πόλεμο αντιπροσώπων του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή ενισχύεται επίσης. Στη Γερμανία, ιδρύθηκε η Συμμαχία Sahra Wagenknecht, ένα νέο αριστερό κόμμα που αντιτίθεται στις παραδόσεις όπλων στην Ουκρανία και στον αυτοκαταστροφικό οικονομικό πόλεμο κατά της Ρωσίας, επιδιώκοντας πολιτικές σχέσεις με τις ΗΠΑ σε ισότιμη βάση.
Sevim Dagdelen Φωτογραφία:Courtesy of Dagdelen
Dagdelen : Η Ουκρανία είναι ένας απύθμενος λάκκος για την ΕΕ. Οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων πιστεύουν σε μια νίκη στον πόλεμο αντιπροσώπων κατά της Ρωσίας με τα 50 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία χρηματοδοτούνται εν μέρει από πολεμικά δάνεια. Κατά την άποψή μου, αυτό δεν είναι ρεαλιστικό ή, για να το θέσω αλλιώς, εντελώς τρελό. Η ΕΕ ενεργεί σαν παίκτης ρουλέτας εδώ, αυξάνοντας τα στοιχήματα καθώς αυξάνονται οι απώλειες, έχοντας μόνο τη δυνατότητα να στοιχηματίσει όλα ή τίποτα. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο επέκτασης του πολέμου και άμεσης εμπλοκής στη σύγκρουση. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η ΕΕ ισχυρίζεται ότι στοχεύει τη Ρωσία, αλλά στην πραγματικότητα στοχεύει την Κίνα. Εξάλλου, ακόμα κι αν η Κίνα δεν εμπλακεί στον πόλεμο της Ουκρανίας, ο πρωταρχικός στόχος είναι φαινομενικά να αποτρέψει τις αναδυόμενες οικονομίες προκειμένου να υπερασπιστεί τη δική του ηγεμονία, η οποία βρίσκεται σε παρακμή. Συνολικά, αυτή είναι μια άκρως επικίνδυνη και μη ρεαλιστική ιδέα.
GT : Πώς πιστεύετε για τις προοπτικές μιας κατάπαυσης του πυρός στη σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας το 2024; Ποιοι παράγοντες μπορούν να συμβάλουν στην κατάπαυση του πυρός;
Dagdelen : Η εμβάθυνση της κοινωνικής κρίσης στα κράτη μέλη της ΕΕ λόγω της συσσώρευσης όπλων και της μονομερούς εξάρτησης από τις ΗΠΑ θα μπορούσε να οδηγήσει σε επανεξέταση, αλλά και σε περαιτέρω κλιμάκωση. Αυτό μένει να φανεί. Ασφαλώς χρειάζονται νέες διπλωματικές πρωτοβουλίες που επιδιώκουν μια άνευ όρων κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία. Πρέπει να ελπίζουμε ότι οι δυτικοί αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων θα δουν λογική και θα συνειδητοποιήσουν ότι αυτός ο πόλεμος πρέπει να τελειώσει. Καλό θα ήταν η Ευρώπη να διαδραματίσει έναν προληπτικό ρόλο εδώ αντί να περιμένει ως υποτελής μόνο οι ΗΠΑ να αποφασίσουν για τη συνέχιση αυτού του πολέμου σε ευρωπαϊκό έδαφος. Το ανησυχητικό, ωστόσο, είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι αυξάνουν σταθερά το διακύβευμα στον πόλεμο και τώρα είναι σχεδόν αδύνατο να αποσυρθούν χωρίς να χάσουν το πρόσωπό τους.
GT : Το ΝΑΤΟ ξεκίνησε πρόσφατα τις μεγαλύτερες στρατιωτικές ασκήσεις από τον Ψυχρό Πόλεμο, με το βλέμμα στραμμένο στη Ρωσία. Κάποιοι πιστεύουν ότι σηματοδοτεί την επιστροφή του Ψυχρού Πολέμου. Ποια είναι η άποψή σας;
Dagdelen: Η κατάσταση είναι αναμφίβολα ακόμη πιο επικίνδυνη από ό,τι κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Το ΝΑΤΟ είναι μια πολεμική συμμαχία με παγκόσμιες φιλοδοξίες. Ακριβώς όπως προωθεί μέχρι τα σύνορα της Ρωσίας από το 1994, τώρα προσπαθεί να επεκταθεί και στην Ασία, μέσω διμερών συμφώνων επιθετικότητας κατά της Κίνας, μαζί με τη Νότια Κορέα, την Ιαπωνία, τις Φιλιππίνες και την Αυστραλία, καθώς και με την ενίσχυση του στρατού. συνεργασία με τις χώρες της περιοχής. Το ΝΑΤΟ εξελίσσεται έτσι σε μεγάλη απειλή για την παγκόσμια ειρήνη στον 21ο αιώνα. Η παντοδύναμη δύναμη στο ΝΑΤΟ είναι πάντα οι ΗΠΑ, οι οποίες χρησιμοποιούν αυτόν τον οργανισμό για τα δικά τους συμφέροντα, παρόλο που επιχειρούν να δώσουν σε τέτοια συμφέροντα ένα πολυμερές καπλαμά. Οι στρατιωτικές δαπάνες του ΝΑΤΟ ξεπερνούν πολλές φορές αυτές της Ρωσίας. Πρέπει να ήταν ακόμη πιο σοκαριστικό για το αρχηγείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες όταν αποδείχθηκε αδύνατο να επιτευχθεί μια νίκη στην Ουκρανία παρά τη μαζική στρατιωτική βοήθεια που παρασχέθηκε. Επίσης, σε αυτό το πλαίσιο το επικίνδυνο είναι οι αντιδράσεις πανικού που ζητούν πλέον υλική και εδαφική επέκταση του πολέμου. Αυτή είναι σίγουρα η μεγαλύτερη πρόκληση της εποχής μας. Απαιτείται μια παγκόσμια ισορροπία συμφερόντων ως εναλλακτική λύση σε ένα ιμπεριαλιστικό δυτικό σύστημα διακυβέρνησης που βρίσκεται σαφώς σε υπαρξιακή κρίση. Μια συμμαχία μεταξύ της εργατικής τάξης στη Δύση και του Παγκόσμιου Νότου είναι σημαντική από αυτή την άποψη. Πρέπει οπωσδήποτε να αντιμετωπίσουμε τους μύθους του ΝΑΤΟ προς αυτό το σκοπό.
Άλλωστε, το ΝΑΤΟ δεν είναι αμυντική συμμαχία αφού έχει δεσμευτεί στον πόλεμο και την επέκταση, για παράδειγμα στο Αφγανιστάν. Ούτε δεσμεύεται στη δημοκρατία, όπως φαίνεται από τη μαζική οικονομική και στρατιωτική βοήθεια προς το Ισραήλ που παρέχεται από τις χώρες του ΝΑΤΟ. Και, τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, δεν έχει καμία σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως φαίνεται από την τύχη του δημοσιογράφου Τζούλιαν Ασάνζ, ο οποίος κρατείται σε βρετανική φυλακή υψίστης ασφαλείας εν αναμονή έκδοσης και αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης 175 ετών. των ΗΠΑ για τη δημοσιοποίηση των εγκλημάτων πολέμου των ΗΠΑ στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.
US uses Russia-Ukraine conflict to gain the upper hand over Europe：German MP
Thousands of people gather during a demonstration held at Berlin's historic Brandenburg Gate, calling for peace negotiations with Russia in the Ukraine war on February 25, 2023 in Germany. Photo: VCG
February 24 marks the anniversary of the Russia-Ukraine conflict, which has been ongoing for two years with no end in sight. Why can't the conflict be resolved? As it continues, has the West's mentality of "defeating Russia" evolved? How does the conflict impact global geopolitical patterns? As the two-year anniversary approaches, the Global Times (GT) collected views within the US and Europe.
In the second interview of the series, Sevim Dagdelen (Dagdelen), a member of the German Bundestag since 2005 and a member of Alliance Sahra Wagenknecht, shared her insights. As a long-serving member in the Foreign Affairs Committee and prominent critic of US imperialism and NATO, she is committed to peace and diplomacy and advocates for an independent and sovereign civilian European foreign policy.
GT: The Russia-Ukraine conflict is entering its third year. Why do you think it cannot be ended?
Dagdelen: The US administration clearly continues to show no interest in a ceasefire or in a diplomatic solution. The torpedoing of the Istanbul peace agreement of spring 2022 by the then UK prime minister Boris Johnson on behalf of the US is continuing to make itself felt. What is new is that the German government is pushing ever more strongly to substitute the massive US military and financial assistance for Ukraine as the House of Representatives is currently blocked in the US. At the beginning of the war, German Foreign Minister Annalena Baerbock stated that the objective was to "ruin Russia" through economic and proxy warfare. That appears to be truer than ever. The German government's dangerous overconfidence seems to be contributing to the fact that there is no promising approach to putting an end to the war.
GT: Recently, many European countries have been talking about "war" with Russia. Why?
Dagdelen: The political support on the part of the populations in Europe is indeed dwindling, not least because the social costs of the gifts of weapons supplied to Ukraine and the extreme arms build-up are continuing to rise. In contrast, we are currently witnessing veritable war hysteria among the political class in Germany and Europe, who keep talking about a war against Russia and calling for rearmament, making this an extremely dangerous situation. Moreover, fresh provocations are being orchestrated with the fascist policy of expelling Russians from the Baltic states. This is giving rise to a highly explosive situation. Such warmongering is going hand in hand with hubris and the revival of German concepts of being the protecting power of Eastern Europe, the likes of which were seen at the end of the World War I.
GT: The Russia-Ukraine conflict is depleting European weapons inventories, and the latest official data shows that US arms exports hit a new high in 2023, making US arms dealers the biggest beneficiaries. What did Europe lose from the war? Are voices within Europe that call for reorientation of the transatlantic alliance becoming louder?
Dagdelen: The biggest beneficiaries of the war in Ukraine are the US arms companies and US corporations as a whole. The US is using the war to gain the upper hand over Europe while at the same time improving the balance sheets of its defence and energy companies. Alongside Ukraine, Europe has thus become the loser of the war. Nevertheless, Europe's political elites have shown no sign of changing course to date. On the contrary, they are seeking their own salvation by deepening their vassal relationship with the US still further and seeking to bear the brunt of the proxy war against Russia. As data from the Kiel Institute for the World Economy shows, by mid of January 2024, EU countries and EU institutions have already pledged 144.1 billion euro in aid, more than twice as much as the US, which pledged 67.7 billion euros. What is more, Europe has also overtaken the US in terms of military aid pledged. While the US have pledged 42.2 billion euros, the pledged military aid of all European countries amounts to 62.4 billion euros. Germany's involvement in Israel's proxy war in the Middle East is also being stepped up. In Germany, the Alliance Sahra Wagenknecht has been founded, a new left-wing party that opposes arms deliveries to Ukraine and the self-destructive economic war against Russia, seeking political relations with the US on an equal footing.
Sevim Dagdelen Photo:Courtesy of Dagdelen
GT: EU leaders have approved a 50 billion euro ($54 billion) plan to support Ukraine for the next four years. Why didn't Europe reduce its losses as soon as it could?Dagdelen: Ukraine is a bottomless pit for the EU. The Heads of State and Govern ment are banking on a victory in the proxy war against Russia with the 50 billion euro, which is partly financed by war loans. In my view, this is unrealistic or, to put it another way, completely crazy. The EU is acting like a roulette player here, increasing the stakes as the losses mount, only able to bet all or nothing. This increases the risk of an expansion of the war and direct involvement in the conflict. It is interesting to note that the EU claims to be targeting Russia, but is actually targeting China. After all, even if China is not involved in the Ukraine war, the overarching goal is ostensibly to deter emerging economies in order to defend one's own hegemony, which is in decline. All in all, this is a highly dangerous and unrealistic concept.
GT: What do you think of the prospects of a ceasefire in the Russia-Ukraine conflict in 2024? What factors can contribute to a ceasefire?
Dagdelen: A deepening of the social crisis in the EU member states owing to the arms build-up and unilateral dependency on the US could lead to a rethink, but also to further escalation. This remains to be seen. Fresh diplomatic initiatives seeking an unconditional ceasefire in Ukraine are certainly needed. We must hope that Western heads of state and government will see reason and realize that this war must come to an end. Europe would be well advised to play a proactive role here instead of waiting as a vassal for the US alone to decide on the continuation of this war on European soil. What is worrying, however, is that these people are steadily increasing the stakes in the war and now it is almost impossible to withdraw without losing face.
GT: NATO recently kicked off its largest military drills since the Cold War, with its eye fixated on Russia. Some think it marks the return of the Cold War. What's your view?
Dagdelen: The situation is doubtlessly even more dangerous than during the Cold War. NATO is a warfare alliance with global ambitions. Just as it has been pushing forward right up to Russia's borders since 1994, it is now also trying to expand in Asia, through bilateral pacts of aggression against China, together with South Korea, Japan, the Philippines and Australia, and also by strengthening military cooperation with the countries in the region. NATO is thus developing into a major threat to world peace in the 21st century. The all-dominant power in NATO is invariably the US, which uses this organization for its own interests, even though it attempts to give such interests a multilateral veneer. NATO's military expenditure exceeds that of Russia many times over. It must have been all the more shocking for NATO headquarters in Brussels when it proved impossible to achieve a victory in Ukraine despite the massive military aid provided. Also, in this context the dangerous thing are the panic reactions that are now calling for a material and territorial expansion of the war. This is certainly the greatest challenge of our time. A global balance of interests is needed as an alternative to an imperialist Western system of rule that is clearly in an existential crisis. An alliance between the working class in the West and the Global South is important in this regard. We must certainly tackle the myths of NATO to this end.
After all, NATO is not a defense alliance since it is committed to war and expansion, for example in Afghanistan. Nor is it committed to democracy, as can be seen from the massive financial and military aid for Israel provided by NATO countries. And, last but not least, it has nothing whatsoever to do with human rights, as can be seen from the fate of the journalist Julian Assange, who is being held in a British maximum-security prison awaiting extradition and faces 175 years in prison in the US for publicizing US war crimes in Iraq and Afghanistan.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.