ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΙΣ "ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ"ΕΚΛΟΓΕΣ

(Ομιλία Αλαβάνου στον Πύργο Ηλείας)

«Οι μεν επιχειρούν να βάψουν τις αυτοδιοικητικές περιφέρειες γαλάζιες, οι άλλοι ροζ, τις βάφουν και οι δύο γκρίζες»

«ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ από τα πάνω, Σχέδιο Β από τα κάτω»

«Για τις αυτοδιοικητικές εκλογές σε συνθήκες κυριαρχίας και πολιτικής κατοχής της χώρας μας από την Ευρωζώνη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το πρώτο πράγμα που έχουμε να κάνουμε είναι να εμπνευσθούμε από την πρακτική, τη σοφία, τη γενναιότητα και τη λαϊκότητα στις περιοχές της Ελεύθερης Ελλάδας κατά τη διάρκεια τη γερμανικής κατοχής.

Τότε τα πράγματα ήταν ασύγκριτα πιο άγρια από σήμερα. SS, Wermacht, εκτελέσεις, γκρέμισμα ολόκληρων χωριών, βασανιστήρια, πείνα. Κι όμως μέσα σε αυτές τις ακραίες συνθήκες οι δυνάμεις της αντίστασης κατανόησαν ότι η αυτοδιοίκηση στην κυριολεξία και την ουσία της δεν είναι απειλή, αλλά δύναμη στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και στην ανακούφιση των κατοίκων. 
Τον Αύγουστο του 1943 στο ελεύθερο Γαρδίκι Ομιλαίων Φθιώτιδας οι λαϊκοί εκπρόσωποι νομών της Κεντρικής Ελλάδας ψηφίζουν τον «Κώδικα Αυτοδιοίκησης και Λαϊκής Δικαιοσύνης για τη Στερεά Ελλάδα». Λίγες μέρες μετά, σε μια από τις πιο ενωτικές στιγμές της εθνικής αντίστασης, το Κοινό Γενικό Στρατηγείο Ανταρτών, στο οποίο συμμετέχουν ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, ΕΔΕΣ, ΕΚΚΑ, στο Περτούλι της Ευρυτανίας υιοθετεί τις αρχές του Κώδικα της Ρούμελης για όλη την Ελεύθερη Ελλάδα.

Η πρώτη, εξαιρετικά σημαντική και απόλυτα επίκαιρη αρχή, προέβλεπε  «ουσιαστική ανεξαρτησία των οργάνων της Αυτοδιοίκησης και τον αποκλεισμό κάθε παρεμβατισμού». Η δεύτερη την ανακλητότητα, η τρίτη την ισοτιμία ανδρών γυναικών, η τέταρτη την ψήφο στους νέους. 
Εδώ στην Ηλεία μάλιστα, στην απελευθερωμένη Πελοπόννησο με βάση αυτές τις αρχές σπάσατε την πάγια ανδροκρατική παράδοση του νεοελληνικού κράτους μέχρι τότε και εκλέξατε στην Αμαλιάδα την πρώτη Ελληνίδα δήμαρχο, την Μαρίκα Τσαπαλίρα.

Οι εμπνευσμένες αυτές αρχές, μαζί με την πλούσια πρακτική της αριστεράς στις επόμενες δεκαετίες, μέχρις ότου ένα μεγάλο μέρος τους ενσωματώθηκε και γραφειοκρατικοποιήθηκε, μπορούν να συνδυασθούν με τις νέες δυνατότητες του διαδικτύου και της τεχνολογίας, με ένα πολύτιμο νεανικό επιστημονικό δυναμικό που σήμερα αναζητά με αγωνία εργασία, με τοπικές πολιτιστικές και οικολογικές πρωτοβουλίες, με κινήματα αλληλεγγύης και με το πνεύμα αναζήτησης ενός ριζοσπαστικού εναλλακτικού σχεδίου στην πολιτική της τρόικα. 
Μέσα από τοπικές διαδικασίες, κι όχι επιβολές από τα πάνω, μπορεί να αναδειχθούν κινήσεις με πρακτικότητα, δυναμισμό και όραμα, να αρχίσουν να επιβάλλονται λύσεις εκτός της καταστροφικής «νομιμότητας» της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ, να λύνονται προβλήματα των σχολείων, των νηπιακών σταθμών, της πρόνοιας, και ένας απελευθερωτικός άνεμος από την αυτοδιοίκηση να φέρει την ελπίδα σε όλη την πατρίδα μας.

Αυτή είναι η αντίληψη του Σχεδίου Β για τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Είναι σε πλήρη σύγκρουση με τις θέσεις του κοινοβουλευτικού καταστημένου. Με του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που ο αρχηγός και μια ομάδα εμπίστων γύρο του αντί να ακούσουν τη φωνή της περιφέρειας, τη βιάζουν και της επιβάλλουν λύσεις με στόχο το συμφέρον του κόμματος και μόνο. Με του λεγόμενου χώρου της κεντροαριστεράς που το μόνο που αναζητά είναι το ένα σενάριο μετά το άλλο για την επιβίωση πολλών στην κεντρική σκηνή.

Η αντίληψή μας είναι όμως σε πλήρη σύγκρουση και με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Αντί για τοπική αναγέννηση, επιβολή σε τοπικό επίπεδο των κομματικοκρατικών επιλογών. 
Κι όχι μόνο αυτό, αλλά με λύσεις «πακέτο» που αποτελούν προσβολή για τις τοπικές ιδιαιτερότητες και ανθρώπους και την πολυχρωμία των αυτοδιοικουμένων χώρων. Και σε επίπεδο περιεχομένου επιβολή ενός ντεμοντέ αλλά και καταστροφικού για τις σημερινές συνθήκες κρίσης δικομματισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει σαφές στίγμα ανειλικρίνειας στην οικονομική του πολιτική, τώρα δίνει στίγμα πλήρους αναξιοπιστίας στα θέματα δημοκρατίας.

Ο ένας θέλει τις περιφέρειες γαλάζιες, ο άλλος ροζ, στην πραγματικότητα όλοι τις βάφουν γκρίζες. Αν η Πρώτη Αρχή της Ελεύθερης τότε Ελλάδας ήταν «ναι» στην Αυτοδιοίκηση, «όχι» στον «παρεμβατισμό», αρχή της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ είναι «όχι» στην ανεξαρτησία της Αυτοδιοίκησης, «ναι» στον «παρεμβατισμό» και τον κομματισμό.

Η Ηλεία βέβαια ανήκει στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, αλλά μια που βρίσκομαι σε πελοποννησιακό έδαφος θα πω μια κουβέντα μόνο για την περιφέρεια Πελοποννήσου. Ελπίζω ότι ο λαός της Πελοποννήσου θα αρνηθεί να νομιμοποιήσει οποιοδήποτε από τα μνημόνια ή την αντικοινωνική πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, με την εκλογή προσώπου που έχει στηρίξει οποιοδήποτε από αυτά τα πολιτικά κακουργήματα, με όποιο κομματικό λάβαρο κι αν κατέβει, έχοντας περάσει μέσα από διαδικασία «πλυντηρίου» ή όχι.

Και κάτι τελευταίο για ένα πολύ σημαντικό θέμα. Στις εκλογές και για την Αυτοδιοίκηση και για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχουν τα θράσος να πάρουν μέρος με μάσκα ή χωρίς δυνάμεις που σε μια Ελλάδα δυναστευόμενη από τον γερμανικό καπιταλισμό πιστεύω τους είναι ακριβώς αυτός, στην πιο αποτροπιαστική και δολοφονική μορφή του, τον χιτλερικό ναζισμό. Χρειάζεται ένα μαζικό «όχι» στους σύγχρονους συνεργάτες των γερμανών. 
Όμως ο κομματικός «παρεμβατισμός», τα στελέχη των γραφείων ως υποψήφιοι, η παρουσία επικεφαλής προσώπων εκτεθειμένων με τα μνημόνια, η νομιμοποίηση ενός χρεωκοπημένου πολιτικού συστήματος αφήνει έδαφος στη Χρυσή Αυγή να εμφανισθεί σε κοινωνίες αποδεκατισμένες ως η τιμωρός δύναμη με τη ρομφαία. 
Αντίθετα οι τοπικές συσπειρώσεις, με επικεφαλής πρόσωπα σύμβολα ακεραιότητας και ευαισθησίας, δικτυωμένη με τον κόσμο της απελπισίας και της οργής, με τους αποκλεισμένους και κατεξευτελισμένους είναι αυτές που μπορούν να τους κλείσουν κατάμουτρα την πόρτα».