Μπουτάρης, "Δημοκρατικό Τόξο", Κεμάλ και Χίτλερ...

...Ένα κράτος που σέβεται τον εαυτό του, αυτονόητο είναι ότι σέβεται την ιστορία του. Εννοείται επίσης πως οι εκλεγμένοι ηγήτορές του είτε στην κεντρική πολιτική σκηνή είτε στην τοπική αυτοδιοίκηση, οφείλουν να σέβονται αυτά που σέβεται ο λαός που τους εκλέγει. Εάν δεν σέβονται αυτά που ο λαός σέβεται, έχουν το δικαίωμα να κρατήσουν για τον εαυτό τους την ασέβεια, αλλά δεν μπορεί να κατέχουν δημόσια αξιώματα.

Αν υπήρχε κράτος σοβαρό κι όχι το κράτος του Τσίπρα και του Γαβρόγλου, ο κ.Μπουτάρης θα έπρεπε να έχει καθαιρεθεί από το αξίωμά του.

Ένας ανθρωπος που δηλώνει για τον Κεμάλ και τις σφαγές των Ποντίων: «I don’t give a shit if he killed Greeks or not or whatever», δηλαδή «Χέστηκα αν (ο Κεμάλ) σκότωσε Έλληνες ή όχι ή οτιδήποτε», αυτός ο άνθρωπος δεν αξίζει ούτε μία δεκάρα.

Και επειδή ο ασεβής αυτός μιλάει με τόσο δέος και τόσους γλυκασμούς για τον Μουσταφά Κεμάλ, θα του θυμίσουμε την άποψη που είχε ο Χίτλερ για τον σφαγέα Κεμάλ Ατατούρκ, όπως προκύπτει μέσα από το έργο του Κεμαλιστή δημοσιογράφου και συγγραφέα Φαλίχ Ρίφκι Ατάϋ (Falih Rifki Atay) στο βιβλίο του Cankaya. Γράφει λοιπόν αυτός, ότι ως μέλος μιας τουρκικής αντιπροσωπείας επισκέφθηκε τον Χίτλερ για τα πεντηκοστά του γενέθλια. Εκείνος απευθυνόμενος προς αυτούς ανέφερε τον Μουσταφά Κεμάλ ως δάσκαλό του «…ο Μουσολίνι ήταν ο πρώτος του μαθητής κι εγώ [δηλαδή ο Χίτλερ] είμαι ο δεύτερος μαθητής του».(1)

1. Stefan Ihrig. «Ατατούρκ και Ναζί, δάσκαλος και μαθητές στην εφαρμογή του ολοκληρωτισμού», εκδ. Παπαδόπουλος, 2016.

(Από δημοσίευμα του Δημήτρη Καζάκη στις 23/5/2018)