Αυτός ήταν ο Κώστας Κάππος

Να μην ξεχνάμε...

 1. Του Θανάση Κάππου*

Δεκαέξι βασανιστές, εκτός από εκείνους που έδιναν μόνο ξύλο, όργωσαν κυριολεκτικά το κορμί του. Νοσηρές διάνοιες, σατανικοί εφευρέτες.
Τέσσερεις στο Διόνυσο, 12 στο Μπογιάτι. Μετά από 500 περίπου ώρες βασανιστηρίων, που συνολικά πέρασε σε μπουντρούμια.
21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ...
Ονομάζεται Κώστας Κάππος, είναι 37 ετών πατέρας ενός ανήλικου αγοριού.
Στις 25 Απριλίου 1968 το απόγευμα συνελήφθη. Κρατήθηκε στη Γενική Ασφάλεια ένα μήνα και μετά οδηγήθηκε στο Διόνυσο.
Βασανίστηκε ένα μήνα εκεί και τον ξανάφεραν στην Ασφάλεια Αθηνών, από όπου οδηγήθηκε στη Λέρο. Καμία κατηγορία δεν απαγγέλθηκε εις βάρος του.
Κανένας μάρτυρας δεν τον κατάγγειλε για τίποτα. Η δουλειά του ήταν λογιστής. Αρτιμελής, καλοφτιαγμένος, από τη φύση του...
Το μόνο που δεν ήξερε ήταν η αντοχή του… Αυτή την δοκίμασε στον Διόνυσο και αργότερα στο Μπογιάτι. Όσοι τον ήξεραν πριν, είδαν ότι τόσο η φυσιογνωμία του, όσο και η διάπλαση του είχαν αλλοιωθεί. Τα βασανιστήρια είχαν αλλοιώσει τη διάπλαση και τη μορφή του.
Δεκαέξη βασανιστές, εκτός από εκείνους που έδιναν μόνο ξύλο, όργωσαν κυριολεκτικά το κορμί του. Νοσηρές διάνοιες, σατανικοί εφευρέτες.
Τέσσερεις στο Διόνυσο, 12 στο Μπογιάτι. Μετά από 500 περίπου ώρες βασανιστηρίων, που συνολικά πέρασε σε μπουντρούμια, φυλακές, στα κρατητήρια και στις απομονώσεις είναι σε θέση να εξηγήσει ένα λεξικό.
Το λεξικό των μαρτυρίων του
«ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ»: Έτσι έλεγαν οι δεσμοφύλακες κάτι λαμαρίνες που χτυπούσαν επί 12 ώρες συνέχεια πάνω στο κελί του στο Διόνυσο. Άρχιζαν στις 7 το απόγευμα και τελείωναν στις 7 το πρωί. Ο Κάπος λέει ότι γι΄ αυτή τη δουλειά σχηματίζονταν τέσσερεις βάρδιες «χειριστών».
«ΠΑΥΛΟΣ»: Φανατικός βασανιστής. Πιθανόν να πρόκειται για ψευδώνυμο.
Ο Κάππος τον συνάντησε μόνο για μια βραδυά όταν τον υπέβαλε σε «ειδικά βασανιστήρια».
Από τότε, η αναφορά και μόνο στο όνομα αυτό σήμαινε τρόμο. Του έλεγαν «θα φωνάξουμε τον Παύλο». Κατά την άποψη του Κάπου, ο βασανιστής αυτός ήταν «περιοδεύων».
Πρέπει να επισκέφτοταν πολλούς κρατουμένους. Ήταν ένα είδος «δασκάλου» για τους «άτσαλους» βασανιστές. Μεθοδικός και προσεχτικός.
«ΚΑΡΦΙ»: Ήταν μια από τις μεθόδους του «Παύλου». Του έδεναν με χειροπέδες τα χέρια και τον κρεμούσαν και τον κρεμούσαν για μισή ώρα με ένα καρφί στον τοίχο.
Συνέπειες: Αφυδάτωση και συρροή αίματος στα χέρια, αφού το βάρος του σώματος έπεφτε σ΄αυτά.
«ΛΑΚΚΟΣ»: ‘Ενας λάκκος στο χώμα όσο το μπόι ενός ανθρώπου.
Αυτό έγινε στο Διόνυσο. Τον έκλεισαν μέσα και τον σκέπασαν με λαμαρίνες και χώμα. Έξη ώρες έμεινε εκεί και όταν διαπίστωσαν ότι είχε χάσει τις αισθήσεις του, τον έδεσαν, έβαλαν μέσα ένα φαντάρο, που άρχισε να τον χτυπά μέχρι λιποθυμίας.
«ΑΚΙΝΗΣΙΑ»:Με ένα σπάγγο έδεσαν τα λαιμό με τα γεννητικά του όργανα. Σκυμμένος καθώς ήταν δεν μπορούσε να κάνει καμία κίνηση ούτε μπρός,
ούτε πίσω, ούτε στο πλάι.
To βασανιστήριο αυτό το εφάρμοζαν στο Μπογιάτι και το έλεγαν
«Διαρκή επίκυψη».
«ΤΣΙΜΕΝΤΟ»:Από τις 10 το βράδυ του έδεσαν τα χέρια σε μια ζώνη που του φόρεσαν στη μέση. Του έδεσαν τα πόδια και καθώς ήταν μπρούμυτα δεμένος πάνω σ΄ ένα κρεβάτι, έβαλαν στη ράχη του ένα σάκο με τσιμέντο.
Κατά τις πρωινές ώρες, είπε ο Κάπος, κόπηκε η αναπνοή του και θα πέθαινε από ασφυξία, αν δεν κατέβαλε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να φέρει το νύχι του μικρού του δακτύλου στο τσουβάλι και μετά από μια ώρα να αδειάσει το τσιμέντο από το τσουβάλι.
Ανάπνευσε, αλλά σε λίγο τον πήραν είδηση οι φρουροί τον έλυσαν και τον χτύπησαν.
«ΑΣΒΣΕΣΤΗΣ»:Toν έσκισαν με ξιφολόγχη στην κοιλιά, τον έδεσαν ανάσκελα
στο κρεβάτι, έβαλαν επάνω ένα κομμάτι ασβέστη ξερό.
Το έγκαυμα δεν έχει κλείσει ακόμη.
«ΠΕΙΝΑ»: Παροχή νερού
«ΔΙΨΑ»: Παροχή φαγητού
Μεθοδευμένες «δουλειές» και λεξικό άψογο. Στην επταετία μπορούσε ο καθένας να το «σπουδάσει», αδιάφορο αν ήταν γυναίκα ή άντρας, παιδί ή μεγάλος, εργάτης ή διανοούμενος, δυνατός ή αδύνατος.

*Ο Θανάσης Κάππος είναι ο γιος του Κώστα Κάππου

 

2. του Κώστα Ντουντουλάκη

Το ίδιο όπως επί δικτατορίας συνεπής  μαρξιστής κι αλύγιστος αγωνιστής ο Κάππος και όταν το 1988-89(χωρίς ίχνος αυτοκριτικής έστω εκ των υστέρων ως και τώρα...) οι περισσότεροι της ηγεσίας του κόμματος,  όπως δυστυχώς και η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών  και μελών του ΚΚΕ έσκυψαν στην ολέθρια αντικομμουνιστική "περεστρόικα" της διεφθαρμένης και πουλημένης στον διεθνή καπιταλισμό σοβιετικής νομενκλατούρας και στην ελληνική μετάφραση της περεστρόικα, αυτήν του αίσχους του "Κοινού Πορισματος ΚΚΕ-ΕΑΡ", στο οποίο πόρισμα-θεμέλιο συγκρότησης του "Συνασπισμού της Αριστεράς", απεμπολείτο (όπως ξανά έγινε πάλι πρόσφατα "για όσο θα υπάρχει καπιταλισμός" από την ηγετική φράξια) ο ως τότε άμεσος, επιτακτικός προγραμματικός στόχος  εξόδου από την ΕΕ... 

Στην πραγματικότητα επρόκειτο για ανοιχτά αντικαταστατική   ανατροπή της από το 1980 ως τότε Συνεδριακής ξεκάθαρης αντιΕΕ Γραμμής από τον εντεταλμένο γιαυτό Μίμη Ανδρουλάκη-με απόλυτη ευθύνη και πραξικοπηματική κάλυψη του ΓΓ Φλωράκη και όλου του ΠΓ του ΚΚΕ- και του Κουναλάκη της ΕΑΡ, ενός εντελώς ανυπόληπτου στο λαό περιθωριακού κομματιδίου του φανατικού λάτρη της ΕΕ και της εκφυλισμένης σοσιαλδημοκρατίας Κύρκου . 

Διαφώνησε, ριζικά τότε ο Κάππος, ανοιχτά πια, όπως πράξαμε εκατοντάδες μάχιμα στελέχη του ΚΚΕ και η συντριπτική πλειοψηφία της ως τότε μαζικότατης και πρώτης δυναμης στο φοιτητικό κίνημα ΚΝΕ.

 Μιας ΚΝΕ στην οποία, όση ελάχιστη και ασύνδετη με το νεολαιίστικο κίνημα πια απέμεινε πιστή στην ξετσίπωτα  δεξιά στροφή, διόρισαν οι Φλωράκης-Γόντικας-Τσολάκης-Φαράκος-Ανδρουλάκης-Καραγκουλές του ΠΓ δοτό Γραμματέα τον ελεγχόμενο από αυτούς, σημερινό υπουργό της ΝΔ  και από τότε πασίγνωστα δεξιών απόψεων, Θεοδωρικάκο!!!

 Τότε (1990) κατάντησε η ηγετική φράξια στο ΚΚΕ να συγκυβερνήσει ως Συνασπισμός ΚΚΕ-ΕΑΡ με την κυβέρνηση Μητσοτάκη (Κυβέρνηση Τζανετάκη) "για κάθαρση" τάχα στο καπιταλιστικό κράτος!!!...

Κι αμέσως μετά  αυτοαναιρούμενη το ίδιο ξετσίπωτα κι αυτοεξευτελιζόμενη, χωρίς καμιά "κάθαρση", κατάντησε  να συγκυβερνήσει με ΝΔ μαζί και με το ...ΠΑΣΟΚ,  ένεκα των σκανδάλων του οποίου έλεγε πως συγκυβέρνησε με ΝΔ για  ..."κάθαρση"!!! (Συγκυβέρνηση Ζολώτα...) 

Την βουλευτική του σύνταξη έκτοτε την διέθετε για τον υπομένοντα το εμπάργκο των ΗΠΑ λαό της Κούβας, κρατώντας μόνο ένα μικρό ποσό όσο η κατώτερη σύνταξη του ΙΚΑ για την επιβίωση της οικογένειάς του...

Τον γνώρισα από πολύ κοντά από το 1989 και μετά, στην ρήξη μας με την δεξιά εκφυλιστική στροφή της ηγεσίας  μα και πολλά χρόνια μετά στον όλο ιδεολογικοπολιτικό αγώνα του για επιστημονική μαρξιστική ανάλυση και συλλογική μαρξιστική επεξεργασία των οικονομικοκοινωνικών αιτιών σταδιακού  εκφυλισμού της "Μεταβατικής Κοινωνίας" της  ΕΣΣΔ, την επιστημονική μελέτη της κοινωνικοταξικής διάρθρωσης της ελληνικής κοινωνίας κλπ κλπ... 

Βαθύτατα συλλογικής αντίληψης, όσο και ακούραστος μελετητής κι ερευνητής, πάντα, πριν καταλήξει να δημοσιεύσει οποιαδήποτε  σημαντική του μελέτη, επιζητούσε πάντα την γνώμη μας, όλων όσων συντρόφων του μοιραζόμασταν τις ίδιες απόψεις κι αγωνίες για την μετά την καπιταλιστική περεστρόικα και την αντίστοιχη από το  1988-89 εκδηλωθείσα  τεράστια κρίση στο παγκόσμιο και στο ελληνικό  κομμουνιστικό κίνημα. 

Ανατύπωνε υπομονετικά και χωρίς κανείς να του το ζητά, χιλιάδες συνολικά σελίδες προεργασιών των μετέπειτα βιβλίων του για ΕΣΣΔ και  για την ταξική διάρθρωση ελληνικής κοινωνίας και τις έστελνε για παρατηρήσεις σε δεκάδες συντρόφους της περιόδου αυτής, από αυτούς που συνδεθήκαμε μαζί του έχοντας  διαφωνήσει τόσο με τις τότε επιλογές της ηγεσίας του ΚΚΕ όσο και με την "νεοαριστερή" αδιέξοδη και σε πολλά αντιμαρξιστική, βολουνταριστική  αερολογία που πολύ σύντομα διαπιστώσαμε  πως διακατείχε την πλειοψηφία των στελεχών του ΝΑΡ...

 Σε τέτοιες συνθήκες γνώρισα  τον υπέροχο άνθρωπο κορυφαίο αγωνιστή μα και εξαιρετικά οξυδερκή μαρξιστή μελετητή, αναλυτή και συγγραφέα Κώστα Κάππο. 

Συναντιόμασταν έκτοτε μαζί του όσο ζούσε,  οι παραπάνω συναγωνιστές  κατά διαστήματα στην Αθήνα όταν ήταν να συζητήσουμε πώς να πράξουμε σε κάποιο ιδιαίτερα σημαντικό πολιτικό ζήτημα, όπως επίσης  και  στις παρουσιάσεις και ανοιχτές συζητήσεις των βιβλίων του. 

Ήρθε και δυο φορές στα Χανιά για δημόσιες πολιτικές του ομιλίες του που είχα αναλάβει να οργανώσω και στις οποίες παρευρέθηκαν πάνω από 150 συμπολίτες σε καθεμιά. 

Ήταν επίσης επί πολλές ημέρες, μάρτυρας υπεράσπισης στην δίκη μας, όταν δικαζόμασταν το 1993 επί τρεισήμισι μήνες σε άλλη πόλη (Ρέθυμνο) 27 Χανιώτες,  κατηγορούμενοι ως υποκινητές (και για χίλια δυο χαλκευμένα αδικήματα) της μεγαλύτερης μεταπολεμικής αντιιμπεριαλιστικής αντιτρομοκρατικής εξέγερσης του λαού της Κρήτης, στις 23 και 24 Ιουλίου 1990 όταν διαδηλώναμε συγκρουόμενοι μαχητικά με τα ΜΑΤ, κατά της τότε ψηφιζόμενης ανανέωσης της συμφωνίας για τις βάσεις...

-Ο Κώστας Κάππος, με τη μεγάλη θεωρητική συμβολή του στον μαχόμενο μαρξισμό, με τα βιβλία του  

«Ε.Ε. εναντίον των λαών», 

«Ο Φάκελος της Κύπρου»,

«Κατάσταση της Εργατικής Τάξης στην Ελλάδα», 

 «Ταξική διάρθρωση της σύγχρονης Ελληνικής Κοινωνίας»

 και κυρίως με τη βαθιά θεμελιωμένη 

«Κριτική του Σοβιετικού σχηματισμού», 

 προκάλεσε τον πιο  γόνιμο  απ΄όλους ίσως τους κάθε απόχρωσης αναλυτές, τεκμηριωμένης επιχειρηματολογίας προβληματισμό σε όσους ψάχνουν να μάθουν, αναρωτιούνται και μελετούν τις βαθύτερες αιτίες πίσω απ΄τα μεγάλα ιστορικά και πολιτικά γεγονότα.

Με τη συνολική στάση ζωής του, αναδείχθηκε σε έναν πηγαίο μαζικό διαπαιδαγωγητή και όχι σε συνήθη «αφ' υψηλού καθοδηγητή» για τις χιλιάδες των νέων κομμουνιστών του αντιδικτατορικού αγώνα και της μεταπολίτευσης.

Συνοψίζοντας, ο Κώστας Κάππος ήταν ιδεολογικά αδιάλλακτος απέναντι στους ταξικούς και πολιτικούς αντιπάλους από θέση αρχών, αυστηρά απαιτητικός από τους συντρόφους του με βάση τις ανάγκες των καιρών, με βαθιά γνώση  και πίστη  στην μαρξιστική κοσμοθεωρία,  ακλόνητη  εμπιστοσύνη στην δυνατότητα της εργατικής τάξης και της λαϊκής πλειοψηφίας για  αντιιμπεριαλιστική πορεία, ανατροπή του καπιταλισμού και σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, εραστής του κομμουνισμού, ως «μαχητικής σημαίας όλων των ελευθεριών».