Ο Φιντέλ Κάστρο εξηγεί γιατί είναι υπέρ του διεθνή ρόλου της Κίνας επί Σι Τζι Πιγκ...

 

Δημήτρης Πατέλης, facebook

·

Ήταν άραγε και ο Φιντέλ Κάστρο ...«προδότης, οπορτουνιστής ταγμένος κάτω από τη σημαία του ιμπεριαλισμού»; Προφανώς για κάποιους η απάντηση είναι σαφής: αναφερόμενος στην Λ.Δ. Κίνας, ο Φιντέλ (σημ. Αντίλογου, εννοεί κατά τις εκτιμήσεις της σημερινής, νεοτροτσκιστικής ηγεσίας του ΚΚΕ) «αθετούσε κατάφορα τις αρχές και τις επαναστατικές βάσεις της σοσιαλιστικής οικοδόμησης υπαναχωρώντας σε θέσεις του οπορτουνισμού, σε σύμπραξη με τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις... αποδεχόταν τον καπιταλισμό ως σοσιαλισμό», ενώ είχε μπει μέχρι τα μπούνια «κάτω από τη σημαία ενός καπιταλιστικού κέντρου...»... 

Φιντέλ Κάστρο: «Η Κίνα είναι η πλέον πολλά υποσχόμενη ελπίδα για τον τρίτο κόσμο». https://www.newsclick.in/china-most-promising-hope-third... 

 Ο Φιντέλ υποστήριζε σταθερά την Κίνα και πίστευε ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας προάγει πραγματικά και με αξιοσύνη τον επαναστατικό σοσιαλισμό… 

Από το 1978, η Κίνα εφάρμοσε οικονομικές μεταρρυθμίσεις για να ξεπεράσει τη σοβαρή υπανάπτυξή της -ιστορικά επιβεβλημένη σε αυτήν από τον δυτικό και ιαπωνικό ιμπεριαλισμό- και το μονοπώλιο σε τεχνολογίες που κατέχουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Μετά την εισαγωγή τους, η Κίνα πέτυχε πρωτοφανή οικονομική ανάπτυξη, οικοδομώντας μια σύγχρονη, μέτρια ευημερούσα χώρα και έγινε η δεύτερη πιο ισχυρή οικονομία στον κόσμο. 

Αν και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας επέμενε πάντοτε ότι παραμένει αφοσιωμένο στον μαρξισμό και τον σοσιαλισμό, οι μεταρρυθμίσεις θεωρήθηκαν από πολλούς -ιδιαίτερα στη Δύση- ως κινήσεις εγκατάλειψης του σοσιαλισμού υπέρ του καπιταλισμού… 

Σε μια συνέντευξη του 1994, ο Φιντέλ δήλωσε: «Αν θέλετε να μιλάμε για τον σοσιαλισμό, ας μη λησμονούμε τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού στην Κίνα. Κάποτε ήταν η χώρα της πείνας, της φτώχειας και των καταστροφών. Σήμερα δεν υπάρχει τίποτα από αυτά. Σήμερα η Κίνα μπορεί να τροφοδοτήσει, να ντύσει, να εκπαιδεύσει και να φροντίσει για την υγεία 1,2 δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Νομίζω ότι η Κίνα είναι μια σοσιαλιστική χώρα, και το Βιετνάμ είναι επίσης ένα σοσιαλιστικό έθνος. Και επιμένουν ότι έχουν εισαγάγει όλες τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις προκειμένου να παρακινήσουν την εθνική ανάπτυξη και να συνεχίσουν να επιδιώκουν τους σκοπούς του σοσιαλισμού. Δεν υπάρχουν πλήρως καθαρά καθεστώτα ή συστήματα. Στην Κούβα, για παράδειγμα, έχουμε πολλές μορφές ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες αγροκτημάτων. Σε ορισμένες περιπτώσεις κατέχουν έως και 110 στρέμματα γης. Στην Ευρώπη θα θεωρούνται μεγάλοι γαιοκτήμονες. Σχεδόν όλοι οι Κουβανοί έχουν το δικό τους σπίτι και, επιπλέον, καλωσορίζουμε τις ξένες επενδύσεις. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι η Κούβα έπαψε να είναι σοσιαλιστική».

Το 2004, ο Φιντέλ απένειμε το κρατικό μετάλλιο τιμής της Κούβας -του Τάγματος του Χοσέ Μαρτί- στον Χου Τζιντάο, τότε Πρόεδρο της Λ.Δ. Κίνας και Γενικό Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας. Στην τελετή, ο Φιντέλ εξέφρασε τον θαυμασμό του για τα επιτεύγματα του κινεζικού σοσιαλισμού:

«Το σημαντικό πράγμα, το πιο εξαιρετικό για μένα και για τον κόσμο, είναι ότι η θρυλική Κίνα, ένας από τους πρώτους και πλουσιότερους πολιτισμούς και η πλέον πυκνοκατοικημένη χώρα στη Γη, πριν από λιγότερο από έναν αιώνα, ήταν μια περιοχή που υπέστη ιμπεριαλιστική κατοχή και στυγνή εκμετάλλευση από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις εκείνης της εποχής. Εκατομμύρια άνθρωποι πέθαιναν από πείνα κάθε χρόνο. Ποτάμια κινεζικού αίματος έρρεαν στους αγρούς και τις πόλεις τους. 

Ο ιμπεριαλιστικός επεκτατισμός και η βαρβαρότητα μαινόταν εναντίον αυτού του ευγενούς και γενναιόδωρου λαού. Οι ριζωμένες επί χιλιετίες αδικίες και οι ανισότητες φαίνονταν σας να προορίζονται να διαρκέσουν για πάντα... ο σοσιαλισμός θα παραμείνει οριστικά η μόνη πραγματική ελπίδα για την ειρήνη και την επιβίωση του είδους μας. 

Αυτό ακριβώς έδειξαν αδιάσειστα το Κομμουνιστικό Κόμμα και ο λαός της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. 

Έδειξαν ταυτόχρονα, όπως έδειξε η Κούβα και άλλες αδελφές χώρες, ότι κάθε λαός πρέπει να προσαρμόσει τη στρατηγική και τους επαναστατικούς στόχους του στις συγκεκριμένες συνθήκες της χώρας του και ότι δεν υπάρχουν δύο απολύτως πανομοιότυπες σοσιαλιστικές επαναστατικές διαδικασίες. 

Από το καθένα από αυτά τα εγχειρήματα μπορείτε να πάρετε τις καλύτερες εμπειρίες και να αντλήσετε διδάγματα από κάθε ένα από τα πιο σοβαρά λάθη τους. Στην κινεζική διαδικασία [σοσιαλιστικής οικοδόμησης] διαδραμάτισε επιπλέον ρόλο η συμβολή μεγάλων και λαμπρών πολιτικών στοχαστών, οι οποίοι συνέχισαν να αναπτύσσουν και να εμπλουτίζουν τις διδασκαλίες του σοσιαλισμού. 

Η Κίνα έχει γίνει αντικειμενικά το πλέον ελπιδοφόρο και το καλύτερο παράδειγμα για όλες τις χώρες του Τρίτου Κόσμου. Δεν διστάζω να πω ότι είναι ήδη η κύρια κινητήριος δύναμη της παγκόσμιας οικονομίας. 

Πότε; Μόνο 83 χρόνια μετά την ίδρυση του ένδοξου Κομμουνιστικού Κόμματος και 55 χρόνια μετά την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας... 

Οι σχέσεις μεταξύ Κίνας και Κούβας είναι σήμερα ένα παράδειγμα διαφάνειας και ειρηνικής συνεργασίας μεταξύ δύο εθνών που εμφορούνται από τα ιδανικά του σοσιαλισμού. 

Σήμερα δεν υπάρχει μόνο μια σταθερή βάση για την ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, αλλά και μια μεγαλύτερη πολιτική βούληση εμβάθυνσής τους, περαιτέρω διεύρυνσής τους και προάσπισης της ευγενούς υπόθεσης του σοσιαλισμού, της ενότητας μεταξύ των λαών και του σεβασμού των αρχών του διεθνούς δικαίου. 

Ο ρόλος που διαδραματίζει η Κίνα στον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, συμπεριλαμβανομένου του Συμβουλίου Ασφαλείας, είναι ένα σημαντικό στοιχείο ισορροπίας, προόδου και διασφάλισης της παγκόσμιας ειρήνης και σταθερότητας... 

Σας παρακαλώ να λάβετε [αυτό το βραβείο] ως περαιτέρω απόδειξη του σεβασμού και της ειλικρινής αγάπης όλων των Κουβανών προς εσάς και τον ηρωικό σας λαό, και ως ένδειξη του τεράστιου θαυμασμού μας για τη θρυλική και επαναστατική Κίνα, την ενιαία Κίνα, μοναδική, απέραντη και αθάνατη. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ». 

Πιο πρόσφατα, το 2014, ο Φιντέλ δήλωσε ότι ο σημερινός Κινέζος Πρόεδρος και Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος, 

«Ο Σι Τζίνπινγκ είναι ένας από τους ισχυρότερους και πιο ικανούς επαναστάτες ηγέτες που έχω γνωρίσει στη ζωή μου».