Σάββατο 22 Ιουνίου 2013

Παγκόσμιος πρωτοπαλαιστής Τζιμ Λόντος (Χρήστος Θεοφίλου): Το, άγνωστο σήμερα, προπολεμικό καμάρι των όπου γης Ελλήνων! (2)

Τζιμ Λόντος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

O Τζιμ Λόντος, εφ. "Η Αθλητική", 17/11/1928.
Τζιμ Λόντος (αγγλ.Jim Londos) υπήρξε θρυλικός Ελληνοαμερικανός επαγγελματίας παλαιστής της ελεύθερης πάλης. Γεννήθηκε στοΚουτσοπόδι του Άργους στις 2 Ιανουαρίου 1897 και πέθανε στις 19 Αυγούστου 1975. Το πραγματικό του όνομα ήταν Χρήστος Θεοφίλου(Christos Theofilou ή Christopher Theophelus).

Βιογραφικό 

Ο Χρήστος Θεοφίλου ήταν ο πιο μικρός από 13 αδέλφια. Εγκαταστάθηκε στην Αμερική σε ηλικία 14 ετών. Αρχικά εργάστηκε σε διάφορες δουλειές για βιοπορισμό, όπως αχθοφόρος, καμαρώτος, μοντέλο για ζωγράφους και φωτογράφους κ.ά. Παράλληλα επιδόθηκε στα αγωνίσματα ελεύθερης πάλης όπου και διακρίθηκε. Τρία μόλις χρόνια από την ενασχόλησή του με την πάλη θεωρείτο από τους ικανότερους ερασιτέχνες παλαιστές στην περιφέρεια του Σαν Φρανσίσκο.
Μεταπήδησε στην επαγγελματική πάλη, αφου πρώτα εργάστηκε σε τσίρκο ως κατσέρ σε ακροβατικό νούμερο. Αρχικά εμφανιζόταν ως "The Wrestling Plasterer" Christopher Theophelus και αργότερα καθιέρωσε το Jim Londos. Προικισμένος εκ φύσεως με καταπληκτική δύναμη αλλά και τεχνικά καταρτισμένος άρτια είχε καταστεί το ίνδαλμα των φιλάθλων, όχι μόνο των Ελλήνων αλλά και όλου του κόσμου. Σπάνιας αντοχής, είχε δώσει μεγάλη σειρά αγώνων ασυνήθους αριθμού στην Αμερική, Ευρώπη, Αφρική (Αίγυπτο) και Αυστραλία. Συνδύαζε τη σωματική ρώμη με την τεχνική της πάλης. Έγινε ταχύτατα γνωστός για το λεγόμενο "αεροπλανικό κόλπο" (τεχνική), με το οποίο εξουδετέρωνε τους αντιπάλους του.

Σωματομετρικά μεγέθη 

Ήταν κοντός αλλά πολύ γεροδεμένος. Την περίοδο της ακμής του τα σωματομετρικά του μεγέθη ήταν τα ακόλουθα:
  • ύψος: 1,68μ.
  • βάρος: 88 κιλά.
  • περιφέρεια λαιμού: 0,47μ.
  • περιφέρεια στήθους: 1,15-1,20μ.
  • περιφέρεια βραχιόνων: 0,41-0,43μ.
  • περιφέρεια μηρών: 0,55μ.
  • περιφέρεια κνήμης: 0,39μ.

Αγωνιστικοί σταθμοί 

Κέρδισε πολλές διακρίσεις στην πάλη με σημαντικότερη την ανάδειξή του σε παγκόσμιο Πρωταθλητή βαρέων βαρών στις 18 Νοεμβρίου 1938. Σκληρότεροι αντίπαλοί του, κατά τους αθλητικούς χρονογράφους της εποχής, ήταν ο "στραγγαλιστής Λιούις" και οι "Στέκερ" Μπράουνιγκ και Σίκατ.
Στην πορεία του προς την κορυφή πέτυχε τις ακόλουθες σημαντικές νικες:
  • 1916: νικά δύο φορές τον Ρωσοαμερικανό Εϋτζάζ, πρωταθλητή Δυτικών Πολιτειών ΗΠΑ.
  • 1917: νικά τον Πίτερσον, πρωταθλητή ακτών Ειρηνικού ΗΠΑ.
  • 1918: νικά τον Νορβηγό Μπένσον, πρωταθλητή Όρεγκον.
  • 1921: νικά τον Ελληνοαμερικανό πρωταθλητή ΗΠΑ Δημητρέλλη και ανακηρύσσεται πρωταθλητής.
  • 1921: δεν καταφέρνει να νικήσει τον παγκόσμιο πρωταθλητή Στέκερ, σε αγώνα για τον παγκόσμιο τίτλο.
  • 1926: αναδεικνύεται ισόπαλος με τον" Στέκερ" Μπράουνιγκ και δεν καταφέρνει να του πάρει τον παγκόσμιο τίτλο. Στη συνέχεια ο Στέκερ έχασε τον τίτλο από τον Λούις. και ορίζεται αγώνας Λόντου
  • 1927: στον αγώνα για τον παγκόσμιο τίτλο με τον Λούις, ο Λιούις δεν εμφανίζεται. Ορίζεται προθεσμία ενός μηνός για την τέλεσε του αγώνα και μετά την παρέλευσή της ο Λόντος ανακηρύσσεται επίσημα πρωταθλητής κόσμου.
  • 6 Ιουνίου 1930: προκάλεσε σε αγώνα στην Αμερική τον τότε παγκόσμιο πρωτοπαλαιστή Ριχάρδο Σίκατ (Dick Shikat), τον οποίο και κατανίκησε λαμβάνοντας ταυτόχρονα τον τίτλο του παγκόσμιου πρωτοπαλαιστή βαρέων βαρών της National Wrestling Association.
  • 10 Αυγούστου 1937: νίκησε στο Παρίσι τον διεκδικητή του τίτλου Πολωνό Κάρολ Νόβινα Ζμπίσκο.
  • 18 Νοεμβρίου 1938: αναδεικνύεται παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών (World heavyweight championship) λαμβάνοντας την περίφημη χρυσή και αδαμαντοποίκιλτη ζώνη. Διατήρησε τον τίτλο του ως το 1946 που αποσύρθηκε από την ενεργό δράση.

Επίλογος 

Μετά το 1946 αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, διατηρώντας εθιμικά τον τίτλο του ισόβιου παγκόσμιου πρωταθλητή και λαμβάνοντας στην Αμερική τη περίφημη χρυσή και αδαμαντοποίκιλτη ζώνη που φορά σε πολλές φωτογραφίες.
Τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του εργάστηκε για λογαριασμό διαφόρων φιλανθρωπικών οργανώσεων, κυρίως για την περίθαλψη και προστασία ορφανών Ελληνόπουλων, θυμάτων του Β΄ παγκοσμίου πολέμου. Για την φιλανθρωπική του δράση τιμήθηκε από την ελληνική και αμερικανική πολιτεία, από τον βασιλιά της Ελλάδος Παύλο και από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον.
Απεβίωσε από καρδιακή προσβολή στις 19 Αυγούστου 1975 και το μνημείο του υπάρχει στο Oak Hill Memorial Park στο Escondido της Καλιφόρνια.

Αγώνες και φήμη στην Ελλάδα 

Το Νοέμβριο του 1928 επισκέφθηκε την Ελλάδα και οργάνωσε αγώνα στο Παναθηναϊκό Στάδιο αντιμετωπίζοντας τον αήττητο ως τότε Πολωνοαμερικανό πρωταθλητή Ευρώπης Καρλ Ζμπύσκο, τον οποίο νίκησε. Στις προπονήσεις του Λόντου μαζεύονταν χιλιάδες θεατές και στον αγώνα επικράτησε το αδιαχώρητο παρά τη βροχή. Ο αγώνας έγινε με μεγάλη επισημότητα. Οργανωτής ήταν η εφ. "Η Αθλητική" και επίτιμοι συνδιοργανωτές ο υπουργός Παιδείας, οι πρέσβεις των ΗΠΑ και της Πολωνίας, η Ολυμπιακή Επιτροπή, ο ΣΕΓΑΣ, ο Δήμαρχος Αθηναίων κ.ά. Ο αγώνας αναβλήθηκε δύο φορές, την πρώτη λόγω επειδή ο Λόντος ασθένησε από δάγκειο πυρετό και τη δεύτερη λόγω κακοκαιρίας και τελικά έγινε στις 2 Δεκεμβρίου 1928 με διαιτητή τον παλιό ολυμπιονίκη Δημήτρη Τόφαλο.
Το 1933 επανήλθε στην Ελλάδα και αγωνίσθηκε και πάλι στο Παναθηναϊκό Στάδιο αντιμετωπίζοντας νικηφόρα τον Ρωσοπολωνό γίγαντα Κόλα Κοβριάνι. Για τη μεγάλη νίκη αυτή, ο μεγάλος του ρεμπέτικου Μάρκος Βαμβακάρης, έγραψε και ηχογράφησε ένα τραγούδι σε ρυθμό ζεϊμπέκικο:
"Πάρ' την αιμοβορία σου, και τράβα στην πατρίδα σου, αγαπητέ Κοριάνι, που σ' έστειλε ο Λόντος μας σε μακρινό σεργιάνι. Ήρθες απ' την πατρίδα σου το ζόρικο να κάνεις, κι ο κόσμος αν δε σε γλύτωνε, κόντεψες να πεθάνεις. Να είσουνα μονάχα εσύ, κομμάτια πια να γίνει, μα πόσοι ευρεθήκανε την πάθανε κ' εκείνοι. Έτσι λοιπόν ο Λόντος μας, βρέθηκε παλληκάρι, κι όλος ο κόσμος τον αγαπά , του Άργους το καμάρι."
Το όνομά του έγινε θρύλος στην Ελλάδα. Αξίζει να σημειωθεί ότι στις δεκαετίες του '50 και του '60 σχεδόν σε όλη την Ελλάδα όταν ήθελαν να χαρακτηρίσουν ένα άτομο δυνατό, τον αποκαλούσαν"Τζιμλόντο", σε παραφθορά του ονόματός του. Αναφορά επίσης στο όνομά του κάνουν και κάποια ελληνικά λαϊκά τραγούδια της ίδιας εποχής.

1 σχόλιο:

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ ΧΑΝΙΩΝ είπε...


Σούπερ σταρ της επαγγελματικής πάλης (κατς), που πρόσφερε ώρες χαράς και ξεγνοιασιάς στους δοκιμαζόμενους από το οικονομικό κραχ Αμερικανούς. Ο Τζιμ Λόντος (Jim Londos) γεννήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 1897 στο Κουτσοχώρι του Άργους ως Χριστόφορος Θεοφίλου και ήταν το μικρότερο από τα 13 παιδιά της οικογένειάς του.

Η μητέρα του ήθελε να γίνει ιερέας, ενώ ο πατέρας του τον ονειρευόταν στρατιωτικό. Ο ίδιος προτίμησε να γίνει μετανάστης και σε ηλικία μόλις 13 ετών εγκατέλειψε το σπίτι του, ταξίδεψε στην Αμερική κι έπιασε δουλειά ως λαντζέρης σ' ένα εστιατόριο της Νέας Υόρκης.

Η ιδέα να ασχοληθεί με την πάλη τού δημιουργήθηκε όταν βρέθηκε τυχαία σ' έναν αγώνα, καθώς «εξερευνούσε» τους δρόμους του Μανχάταν, λίγες ημέρες μετά την άφιξή του. Με τα πρώτα χρήματα που κέρδισε από τη δουλειά του, γράφτηκε σ' ένα προπονητήριο και άρχισε να μαθαίνει τα μυστικά του αθλήματος.

Πολύ σύντομα, προσέλκυσε το ενδιαφέρον των οργανωτών αγώνων, καθώς διέφερε απ' όλους τους άλλους παλαιστές. Ήταν μικρόσωμος και χωρίς κανένα ψεγάδι τερατομορφίας, ενώ διέθετε δύναμη, ευκινησία, ευστροφία και πονηριά. Αυτή η διαφορετικότητά του ταύτιζε τους θεατές μαζί του, στο ρόλο του «καλού» που μάχεται και τελικά νικάει τον γιγαντόσωμο «κακό» αντίπαλό του. Δεκάδες χιλιάδες κόσμου συνέρεαν σε κάθε αγώνα του για να παρακολουθήσουν τα κατορθώματά του και να απολαύσουν τις θεαματικές λαβές και τα «αεροπλανικά» του.

Ο Τζιμ Λόντος -προσωνύμιο που του δόθηκε από τον αθλητικογράφο Ρόσκο Φόσετ, έπειτα από μία νίκη του στην ομιχλώδη αρένα «Λονδίνο» (London) του Πόρτλαντ- υπήρξε από τους πρωτεργάτες τους είδους της πάλης που αργότερα έγινε γνωστό διεθνώς ως «κατς». Στις 8 Ιουνίου του 1930 ανακηρύχθηκε από την Ομοσπονδία Πάλης της Πολιτείας της Νέας Υόρκης παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών, τίτλο που κράτησε έως το 1946, οπότε και αποσύρθηκε. Σε αυτά τα 16 χρόνια έδωσε περισσότερους από 2.500 αγώνες και ηττήθηκε σε λιγότερους από δέκα!

Οι Έλληνες τον απολάμβαναν κατά καιρούς στο Παναθηναϊκό Στάδιο, όταν ερχόταν για να κατατροπώσει τον Κβαριάνι, τον Μεμέτ Αλή, τον Βάντερβαλντ και το 1959 (στα 64 χρόνια του!) κάποιον άγγλο παλαιστή τριάντα χρόνια νεότερό του...

Η λαμπρή πορεία του στα ρινγκ υπήρξε ιδιαίτερα προσοδοφόρα για τον Λόντο. Αλλά και ο ίδιος υπήρξε γενναιόδωρος, προσφέροντας σημαντικά χρηματικά ποσά για τα ελληνόπουλα που έμειναν ορφανά κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πέθανε στην Καλιφόρνια στις 19 Αυγούστου 1975, από ανακοπή καρδιάς.



Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/biographies/125#ixzz2Wwvf1jut