Του Κώστα Ντουντουλάκη
Η σημερινή τακτική της ηγεσίας του ΚΚΕ είναι σταλινική στα λόγια, εμφανέστατα παλαιοτροτσκιστική στην τακτική της.
Ο Στάλιν και η 3η Διεθνής τότε,ήταν υπέρ των πλατιών λαϊκών μετώπων, όπως σε Ισπανία, Γαλλία, σε Ελλάδα που υπογράφηκε σχετικό σύμφωνο ΚΚΕ-Κόμματος Φιλελευθέρων(Σοφούλη-Σκλάβαινα) αλλά αθετήθηκε από τους Φιλελεύθερους που έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στον Μεταξά στην βουλή κι έτσι έγινε λίγο μετά απόλυτος δικτάτορας... Απολύτως επικριτέα είναι τα όσα υπαρκτά λάθη επί Στάλιν: Διώξεις ενίοτε, όχι πάντα ούτε κύρια αθώων για όποιον μελέτησε απροκατάληπτα, αμφίπλευρα την τότε ιστορική περίοδο. Μέγιστα πολιτικά-ιδεολογικά λάθη: 1. Της ταύτισης κόμματος-κράτους και έτσι πολιτικής αδρανοποίησης, ευνουχισμού της εξουσίας των κομματικά-γραφειοκρατικά διευθυνόμενων σοβιέτ/λαϊκών συμβουλίων.
2.Η μονιμοποίηση της κατάργησης το 1943 της Κομμουνιστικης Διεθνούς που έγινε για καθησυχασμό των "συμμάχων" ώστε να συνδράμουν την ΕΣΣΔ στην συντριβή των ναζί. Μετά τον πόλεμο,οταν απέκτησε και η ΕΣΣΔ αποτρεπτική πυρηνική ισχύ, επιβαλλόταν η ανασύστασή της σε πιο στέρεη, αντικαπιταλιστική-δημοκρατική βάση. Τα ΚΚ αφέθηκαν να εκφυλιστούν ασυντόνιστα, αποϊδεολογικοποιούμενα, αστικοποιούμενα ειδικά από την ανοιχτή επικράτηση μετά τον θάνατό του Στάλιν της νομενκαλτούρας, υποκρινόμενης την "κομμουνιστική", δουλικότατα "σταλινικής" ως τότε, παθιασμένα και λασπολογικά αντισταλινικής λίγο μετά...
Υπάρχουν πάντως για όποιον μελετά αμερόληπτα και υπερδιογκωμένα μα και εντελώς κατασκευασμένα από πολλούς αντικομμουνιστές "εγκλήματα". Υπερδιογκωμένα ή κατασκευασμένα τόσο από αυτή την νομενκαλατούρα για την δημιουργία της οποίας έχει καταρχήν ευθύνες και ο Στάλιν (τις είδε και προσπάθησε να διορθώσει όταν ήταν πολύ αργά...) όσο και από παθιασμένα αντικομμουνιστές: Ναζί ή "Δημοκράτες" που κάνουν παντού πολέμους για τα κέρδη τους ενώ στηρίζουν παντού δικτατορίες όταν κινδυνεύει ο καπιταλισμός τους, είτε αναρχικούς σαν του Μαχνό που πολεμούσε μαζί με την Αντάντ και τους τσαρικούς τους μπολσεβίκους ή σαν τους σημερινούς, ευάριθμους οπαδούς της αναρχικής Σπιριντόνοβα που πυροβόλησε και τραυμάτισε βαριά τον Λένιν ! Υπάρχουν και οι ακραία αντισταλινικοί τροτσκιστές, αυτοπροσδιοριζόμενοι ως "επαναστάτες διεθνιστές κομμουνιστές". Οι πλείστοι των (ανέκαθεν ελάχιστων παγκόσμια) επηρεαζόμενων από την επαναστατικοφανή τους φρασεολογία, αγνοούν όμως πως ο Τρότσκι ήταν αφενός κατά των πλατιών εθνικοανεξαρτησιακών, αντιμονοπωλιακών λαϊκών μετώπων ως αναγκαίου ενδιάμεσου σταδίου προς την (μόνο τότε πιθανά εφικτή) εργατολαϊκή αντικαπιταλιστικής σοσιαλιστικής κατεύθυνσης δημοκρατία πολύ πιο γραφειοκράτης και αυταρχικός από τον Στάλιν!
Ο Τρότσκι ήταν αυτός που επέκρινε ως αντεπαναστατική προδοσία την ευφυέστατη ΝΕΠ του Λένιν και ήθελε συνέχιση του "πολεμικού κομμουνισμού" της εξόντωσης των μεσαίων αγροτών . Ήταν ο κατ΄εξοχήν συγκεντρωτικός και γραφειοκράτης, σκληρότατος στους διαφωνούντες (όπως πχ στην αιματηρότατη καταστολήαπό αυτόν της αναρχίζουσας αντιμπολσεβίκικης εξέγερσης της Κροστανδης). Ήταν αυτός που ήθελε κρατικό κομματικό όργανο τα συνδικάτα ενώ ο Λένιν τον αντέκρουσε και σε αυτό (βλ.βιβλίο Λένιν¨"Για τα συνδικάτα") λέγοντας πως τα συνδικάτα πρέπει να είναι όργανα υπεράσπισης της εργατ. τάξης από την δική της εξουσία!... Και στην πολιτ. του διαθήκη τον αποκαλεί οξυδερκή αλλά γραφειοκράτη, διοικητιστή και τον Στάλιν ικανότατο και αφοσιωμένο ιδεολογικά αλλά συχνά απότομο, οξύθυμο, τον δε Μπουχάριν αγαπημένο παιδί του κόμματος αλλά με αμφισβητήσιμες μαρξιστικά απόψεις, γιαυτό πρ'ότεινε τριμελές προεδρείο, διεύρυνση της ΚΕ με πρωτοπόρους και συνείδητά επαναστάτες εργάτες κλπ...Η φιλοσταλινική πλειοψηφία της ΚΕ, πιεζόμενη από την δύσκολη κατάσταση, δυστυχώς υιοθέτησε την τροτσκιστική αντίληψη για τα συνδικάτα κι αυτό συντέλεσε να συγκροτηθεί η νομενκλατούρα σε νέα παρασιτικά κυρίαρχη τάξη, απέκτησε προνομιούχα θέση στη νομή του κοινωνικού πλούτου. Τάξη που πήρε ανοιχτά, επίσημα πια και την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής με την καπιταλιστική, γιαυτό στηριζόμενη φανατικά από ΗΠΑ/ΕΕ/ Παγκόσμιο Κεφάλαιο, "περεστρόικα"....
Η σημερινή τακτική της ηγεσίας του ΚΚΕ είναι σταλινική στα λόγια, εμφανέστατα παλαιοτροτσκιστική στην τακτική της.
Ο Στάλιν και η 3η Διεθνής τότε,ήταν υπέρ των πλατιών λαϊκών μετώπων, όπως σε Ισπανία, Γαλλία, σε Ελλάδα που υπογράφηκε σχετικό σύμφωνο ΚΚΕ-Κόμματος Φιλελευθέρων(Σοφούλη-Σκλάβαινα) αλλά αθετήθηκε από τους Φιλελεύθερους που έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στον Μεταξά στην βουλή κι έτσι έγινε λίγο μετά απόλυτος δικτάτορας... Απολύτως επικριτέα είναι τα όσα υπαρκτά λάθη επί Στάλιν: Διώξεις ενίοτε, όχι πάντα ούτε κύρια αθώων για όποιον μελέτησε απροκατάληπτα, αμφίπλευρα την τότε ιστορική περίοδο. Μέγιστα πολιτικά-ιδεολογικά λάθη: 1. Της ταύτισης κόμματος-κράτους και έτσι πολιτικής αδρανοποίησης, ευνουχισμού της εξουσίας των κομματικά-γραφειοκρατικά διευθυνόμενων σοβιέτ/λαϊκών συμβουλίων.
2.Η μονιμοποίηση της κατάργησης το 1943 της Κομμουνιστικης Διεθνούς που έγινε για καθησυχασμό των "συμμάχων" ώστε να συνδράμουν την ΕΣΣΔ στην συντριβή των ναζί. Μετά τον πόλεμο,οταν απέκτησε και η ΕΣΣΔ αποτρεπτική πυρηνική ισχύ, επιβαλλόταν η ανασύστασή της σε πιο στέρεη, αντικαπιταλιστική-δημοκρατική βάση. Τα ΚΚ αφέθηκαν να εκφυλιστούν ασυντόνιστα, αποϊδεολογικοποιούμενα, αστικοποιούμενα ειδικά από την ανοιχτή επικράτηση μετά τον θάνατό του Στάλιν της νομενκαλτούρας, υποκρινόμενης την "κομμουνιστική", δουλικότατα "σταλινικής" ως τότε, παθιασμένα και λασπολογικά αντισταλινικής λίγο μετά...
Υπάρχουν πάντως για όποιον μελετά αμερόληπτα και υπερδιογκωμένα μα και εντελώς κατασκευασμένα από πολλούς αντικομμουνιστές "εγκλήματα". Υπερδιογκωμένα ή κατασκευασμένα τόσο από αυτή την νομενκαλατούρα για την δημιουργία της οποίας έχει καταρχήν ευθύνες και ο Στάλιν (τις είδε και προσπάθησε να διορθώσει όταν ήταν πολύ αργά...) όσο και από παθιασμένα αντικομμουνιστές: Ναζί ή "Δημοκράτες" που κάνουν παντού πολέμους για τα κέρδη τους ενώ στηρίζουν παντού δικτατορίες όταν κινδυνεύει ο καπιταλισμός τους, είτε αναρχικούς σαν του Μαχνό που πολεμούσε μαζί με την Αντάντ και τους τσαρικούς τους μπολσεβίκους ή σαν τους σημερινούς, ευάριθμους οπαδούς της αναρχικής Σπιριντόνοβα που πυροβόλησε και τραυμάτισε βαριά τον Λένιν ! Υπάρχουν και οι ακραία αντισταλινικοί τροτσκιστές, αυτοπροσδιοριζόμενοι ως "επαναστάτες διεθνιστές κομμουνιστές". Οι πλείστοι των (ανέκαθεν ελάχιστων παγκόσμια) επηρεαζόμενων από την επαναστατικοφανή τους φρασεολογία, αγνοούν όμως πως ο Τρότσκι ήταν αφενός κατά των πλατιών εθνικοανεξαρτησιακών, αντιμονοπωλιακών λαϊκών μετώπων ως αναγκαίου ενδιάμεσου σταδίου προς την (μόνο τότε πιθανά εφικτή) εργατολαϊκή αντικαπιταλιστικής σοσιαλιστικής κατεύθυνσης δημοκρατία πολύ πιο γραφειοκράτης και αυταρχικός από τον Στάλιν!
Ο Τρότσκι ήταν αυτός που επέκρινε ως αντεπαναστατική προδοσία την ευφυέστατη ΝΕΠ του Λένιν και ήθελε συνέχιση του "πολεμικού κομμουνισμού" της εξόντωσης των μεσαίων αγροτών . Ήταν ο κατ΄εξοχήν συγκεντρωτικός και γραφειοκράτης, σκληρότατος στους διαφωνούντες (όπως πχ στην αιματηρότατη καταστολήαπό αυτόν της αναρχίζουσας αντιμπολσεβίκικης εξέγερσης της Κροστανδης). Ήταν αυτός που ήθελε κρατικό κομματικό όργανο τα συνδικάτα ενώ ο Λένιν τον αντέκρουσε και σε αυτό (βλ.βιβλίο Λένιν¨"Για τα συνδικάτα") λέγοντας πως τα συνδικάτα πρέπει να είναι όργανα υπεράσπισης της εργατ. τάξης από την δική της εξουσία!... Και στην πολιτ. του διαθήκη τον αποκαλεί οξυδερκή αλλά γραφειοκράτη, διοικητιστή και τον Στάλιν ικανότατο και αφοσιωμένο ιδεολογικά αλλά συχνά απότομο, οξύθυμο, τον δε Μπουχάριν αγαπημένο παιδί του κόμματος αλλά με αμφισβητήσιμες μαρξιστικά απόψεις, γιαυτό πρ'ότεινε τριμελές προεδρείο, διεύρυνση της ΚΕ με πρωτοπόρους και συνείδητά επαναστάτες εργάτες κλπ...Η φιλοσταλινική πλειοψηφία της ΚΕ, πιεζόμενη από την δύσκολη κατάσταση, δυστυχώς υιοθέτησε την τροτσκιστική αντίληψη για τα συνδικάτα κι αυτό συντέλεσε να συγκροτηθεί η νομενκλατούρα σε νέα παρασιτικά κυρίαρχη τάξη, απέκτησε προνομιούχα θέση στη νομή του κοινωνικού πλούτου. Τάξη που πήρε ανοιχτά, επίσημα πια και την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής με την καπιταλιστική, γιαυτό στηριζόμενη φανατικά από ΗΠΑ/ΕΕ/ Παγκόσμιο Κεφάλαιο, "περεστρόικα"....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου