Γιάννη Ρίτσου: "Ίσως να 'ναι κι έτσι" - Η ανάμνηση μιας παλιάς διαμάχης "ομοϊδεατών" κριτικών του

Ίσως να 'ναι κι έτσι - Η ανάμνηση μιας παλιάς διαμάχης

από karhergr » Δεκέμβριος 23rd, 2008, 7:53 am

Ίσως να 'ναι κι έτσι

Άνοιξη του σωτηρίου έτους του 1985. Περεστρόικα, Γκορμπατσόφ, ο Φλωράκης να μιλάει για αύξηση της παραγωγικότητας των εργαζομένων και για την ανάγκη της εθνικής μας οικονομικής ανάπτυξης, εποχή "γενικής ευωχίας" και κοινωνικής συναίνεσης, με το παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ να είναι έτοιμο σε λίγους μήνες να ξαναπάρει θριαμβευτικά τους ψήφους του ελληνικού λαού και την εξουσία. Πολλοί νομίζουν ότι οι ιδεολογικές και πολιτικές μάχες του αιώνα αποτελούν πια μια γλυκόπικρη ανάμνηση, έχοντας αφήσει μόνο έναν κουρνιαχτό που σιγά σιγά και αυτός θα καταλαγιάσει. Οι εκδόσεις Κέδρος που είχαν την αποκλειστικότητα της διάθεσης και έκδοσης των έργων του Γιάννη Ρίτσου εκδίδουν έναν τόμο με ερωτικά πεζογραφήματα του ποιητή, πεζογραφήματα που προκάλεσαν μεγάλη συζήτηση και άπειρες διαμάχες μέσα στους ανθρώπους της κομμουνιστικής Αριστεράς στην Ελλάδα.

Ένα δείγμα γραφής του Ρίτσου σε αυτόν τον τόμο ήταν και το παρακάτω (περίφημο πια), "Ίσως να ΄ναι κι έτσι".

Ξεκουμπώνει ως κάτου το βρακί του, τη χουφτώνει, τη βγάζει, τεντωμένη και σπαρταριστή. Το ίδιο κάνει κι ο άλλος, μη φανεί δειλός, έτσι συντροφικάτα. Τις κοιτάζουν, καθένας τη δική του. Ύστερα ο ένας του αλλουνού. – Μεγάλη που την έχεις. – Αμ’ η δικιά σου’ κι είναι και πιο χοντρή’ χωρίς καθόλου χαλινό’ να’ όπως κι η δικιά μου’ τις παίζουμε; εσύ τη δικιά μου κι εγώ τη δικιά σου’ θα ‘ναι πιο μερακλίδικα. – όχι’ δε μου ‘ρχεται’ είναι αμαρτία. – Τι αμαρτία; δεν την παίζεις ποτέ σου; - Ναι, αλλά μονάχος, στα κρυφά. – Σαχλαμάρες. τι μονάχος, τι μ’ έναν άλλο; Κι εμείς είμαστε φίλοι. δεν θα το πούμε πουθενά. απλώνει πρώτοις το χέρι του, του τη χουφτώνει, ξεθαρρεύεται κι ο άλλος. Του την πιάνει κι αυτός. Δε μιλάνε. Δεν κοιτιούνται. Κοιτάει ο ένας του αλλουνού. Λαχανιάζουν. Θέλουν να φωνάξουν, δεν ξέρουν τι’ κάτι δυνατά, πολύ δυνατά’ να βουίξει το πάρκο, να μαζευτεί κόσμος, κι αυτοί ν’ αναληφθούν απλησίαστοι, ασύλληπτοι, οι δυο τους μόνοι, μόνοι, μόνοι, ολόκληροι, αθάνατοι, ως τη μέγιστη στιγμή της έκρηξης, και πια δεν ξέρεις τι θα επακολουθήσει κι ούτε έχει σημασία, γιατί αυτή η στιγμή είναι όλος ο χρόνος, έξω απ’ το χρόνο, και το μόνο που θέλουν είναι να φωνάξουν όλη τη συγκεντρωμένη σιωπή και ν’ ακουστούν πέρα, παντού, ούουου, ούουου, λόγια συναγμένα απ’ τους δρόμους, απ’ τις ταβέρνες, απ’ τα μπορντέλα, τα πιο αισχρά, τα πιο άγια, ποτές δεν τα’ αρθρώσανε, κι είναι πετρωμένα μέσα τους, βράχια, ε, ωρέ ντουνιά, στην κορυφή του καυλιού μου σε σηκώνω, χύνω μέσα σου, νόημα σου δίνω, κόκκινο’ μα κείνη ακριβώς τη στιγμή μια βαμμένη γυναίκα περνάει’ σκεπάζει ο καθένας με την παλάμη του το δικό του πέος’ ντροπαλοσύνη’ τους πέφτει’ μαλακώνει’ – ε, κοπελιά δεν έρχεσαι κατά δω; - δεν πηδιόσατε μόνοι σας, θα βολευτείτε καλύτερα. Και φεύγει. Και ξαφνικά βραδιάζει.

Τον Μάιο του 1985, λίγο μετά την έκδοση του βιβλίου, το προσκείμενο στο ΚΚΕ περιοδικό "Πολιτιστική - Μηνιαία Επιθεώρηση Τέχνης" (1984-1987), με μια δυνατή συντακτική ομάδα από αξιόλογους νέους κομμουνιστές, επιτίθεται με δριμύτητα ενάντια στον Ρίτσο.

Η εφημερίδα (του ΚΚΕ Εσωτερικού) Αυγή, αντιδράει και χρεώνει την επίθεση στους λεγόμενους "ηθικολόγους της παλιάς φρουράς του δογματισμού". Ο Ριζοσπάστης με τη σειρά του, μην θέλοντας να μείνει πίσω στον "προοδευτισμό" που διέκρινε την εποχή που μιλάμε και θέλοντας να υπερασπιστεί τον "ποιητή του λαού", σε μια σειρά από δημοσιεύματα καταδικάζει την επίθεση ενάντια στον Ρίτσο και δηλώνει ότι "η Πολιτιστική δεν έχει σχέση με το ΚΚΕ". Ακόμα χειρότερα, λίγες εβδομάδες μετά, με νέο δημοσίευμα του ο Ριζοσπάστης, κινούμενος πια στα συνηθισμένα μονοπάτια της πρακτορολογίας και χαφιεδολογίας, χαρακτηρίζει την κριτική της Πολιτιστικής "προβοκάτσια" - με μοναδικό στόχο να προκαλέσει κακό στο Κόμμα - καθαρίζοντας έτσι το θέμα με τον γνωστό παλιό και καλό τρόπο !!! Οι νεαροί σύντροφοι της συντακτικής ομάδας της Πολιτιστικής, ήταν η "παλιά φρουρά του δογματισμού" για την Αυγή, ή πιο απλά, "προβοκάτορες" για τον Ριζοσπάστη, επειδή τόλμησαν να γράψουν την γνώμη τους. Δοκιμασμένες λύσεις. Αυτές ξέρουμε, αυτές εμπιστευόμαστε.

Ο τότε 33 χρονών διευθυντής της Πολιτιστικής και στην πράξη ψυχή του περιοδικού, Αντώνης Στεμνής, δεν το βάζει (και ήταν προς τιμή του) κάτω. Σε ένα εκτενές αφιέρωμα που κάνει στον Γιάννη Ρίτσο τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, στο τεύχος 24, του περιοδικού, προχωρεί σε μια εμπεριστατωμένη ανάλυση του έργου του ποιητή ως σύνολο και κυριολεκτικά δεν αφήνει τίποτα όρθιο - γκρεμίζει είδωλα και παραδοσιακά σύμβολα και βγάζει τον Ρίτσο από το απυρόβλητο που τον είχε θέσει το κομματικό κατεστημένο.

Γράφει ο Αντώνης μεταξύ άλλων:

Το πρόβλημα δεν είναι ότι απουσιάζει από τα έργα του Ρίτσου ο διαλεκτικός και ιστορικός υλισμός, είναι ότι κήρυξε τη φιλοσοφία της ύπαρξης με υλιστική επίφαση. Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν εξέφρασε την εργατική τάξη, δεν πήγε στα αίτια και δεν υπαινίχθηκε λύσεις, είναι ότι με τον ρομαντισμό, τον ερωτισμό, τον ελληνοχριστιανισμό και την μελέτη θανάτου ύμνησε την μιζέρια, την "ρωμιοσύνη" και όσα αρνητικά στοιχεία διευκόλυναν την άρχουσα τάξη. Δεν είναι ότι δεν συμμετείχε στην ενεργό πάλη, είναι ότι κήρυξε την μοναξιά υπόδειγμα υπέρβασης κι ελευθερίας. Δεν είναι ότι δεν υπήρξε ποτέ επαναστάτης, είναι ότι πρόβαλε τα ουτοπιστικά σοσιαλιστικά στοιχεία, την θεολογική ελληνικότητα και τον αναχωρητισμό. Δεν είναι ότι δεν αμφισβήτησε τους αστικούς θεσμούς, είναι ότι τους αποδέχθηκε και τους στήριξε. Το πρόβλημα δεν είναι αν έγραψε άρτια καλλιτεχνικά ποιήματα, είναι ότι πρότεινε την πεζολογία. την αλχημεία των δανεικών στοιχείων, την επιπέδωση του αισθητικού κριτηρίου και, τέλος, το πρόβλημα δεν είναι μόνο σε αυτά, αλλά και στο ότι αυτά τα ενδύουν με "επαναστατικό" μανδύα.

Ο Γιάννης Ρίτσος, χωρίς "επαναστατικό" μανδύα είναι σπουδαίος σε αρκετά έργα του στο χώρο που έχει επιλέξει. Από τον προσωπικό του δρόμο, χωρίς να είναι ποιητής της εργατικής τάξης και του λαού (τι σημαίνει άραγε "του λαού"; ), είναι αντίθετος στα δεινά της, θρηνεί και υμνεί. Δεν φτάνει στις αιτίες και στο πώς θα απαλλαγεί, αλλά ο ουμανισμός του είναι γνήσιος και η στάση του απέναντι στην υπόθεση του προλεταριάτου είναι ηθική και έντιμη.

Ο Αντώνης τόλμησε και έγραψε αυτά που όλοι γνωρίζαμε εδώ και καιρό. Θυμάμαι στο "Καφεθέατρο" στο Ηράκλειο, όταν διαβάστηκε στην παρέα το άρθρο του, ξεσπάσαμε πολλοί σε επευφημίες και σε χειροκροτήματα.

Από το πανηγύρι δεν μπορούσε να λείψει και ο ποιητής Κώστας Μύρης. Αυτήν τη φορά ως εθνικός μας κριτικός (του style εθνικός μας ποιητής, εθνικός ή εθνική μας σταρ κλπ), με το πραγματικό του όνομα, Κώστας Γεωργουσόπουλος. Σε ένα οργίλο, άδικο, κακεντρεχές και έμπλεο μεροληψίας άρθρο του στην εφημερίδα "Τα Νέα" της 10ης Οκτωβρίου 1985, επιτίθεται στον άσχετο και αυθάδη νέο, που τολμάει να τα βάλει με τους γίγαντες του Πνεύματος και της Τέχνης, λόγω κόμπλεξ και αισθήματος μειονεκτικότητας.

Απολαύστε το άρθρο "Αγωγιάτες Δογμάτων", όπου ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Γεωργουσόπουλος, θεωρεί ότι οι νεότεροι δεν δικαιούνται να έχουν την δική τους γνώμη και άποψη, ή όταν την έχουν και δεν είναι σύμφωνη με την "επίσημη", τότε είναι αποτέλεσμα προσπάθεια διασημοκτονίας ή διασημομανίας.

Τα ζντανοφάκια (τα στρουμφάκια της άλλης όχθης), σκέφτονται εντελώς αμερικάνικα ! Έμαθαν για καλά το νόμο της αγοράς, το μάρκετινγκ της δημοσιότητας. Εγώ θα το ονόμαζα το αντίθετο της διασημομανίας. Διασημομανία είναι να γυαλίζεις συνεχώς τα παπούτσια κάθε αστερίσκου, ακόμα και με το σάλιο, με σκοπό να συγκατατεθεί ο αστερίσκος και να σε ταΐσει στο τραπέζι του. Το αντίθετο είναι το σύνδρομο της διασημοκτονίας. Να βαράς κάθε άξιο ή διάσημο, για να γίνεσαι γνωστός ως φονιάς των μεγάλων, όπως παλιά ο Φωστήρας, φονεύς των γιγάντων.

Έτσι το ζντανοφάκι, τα 'βαλε αμέτι μοχαμέτι, να γκρεμίσει τον ποιητή Ρίτσο και βέβαια χτυπώντας τον τρομάρα του από τα αριστερά.

Πρέπει να αποδειχθεί ο Ρίτσος ρομαντικός, ελληνοχριστιανός, ερωτοληπτικός, αναχωρητικός ποιητής, (λέει το ζντονοφάκι που γεννήθηκε μετά τον Εμφύλιο, που δεν κατάλαβε τίποτα ούτε από Κατοχή, ούτε από τα βάσανα της εργατιάς). Ο Ρίτσος, συμπεραίνει το ζντανοφάκι είναι ένας βολεμένος μικροαστός ποιητής. Να συνεχίσω:
Γνωστή η μέθοδος. Σκοπός να γίνει σούσουρο για τον τολμηρό νεανία που ξεγύμνωσε το είδωλο και άλλα ηχηρά παρόμοια. Και βέβαια, ο Ρίτσος, όπως ο καθένας δεν είναι ταμπού. Αλλά τα ζντανοφάκια δεν ξέρουν και δεν μπορούν να κρίνουν ποιητές γιατί δεν τους αφήνουν τα φάλαρα. Σκέψου να κρίνεις έναν ποιητή από τα θέματά του. Εκεί είναι ακόμα τα μειράκια.

Δεν απάντησε κανένας, εκτός από τον (πάντα σεμνό και χαμηλών τόνων) λογοτέχνη Δημήτρη Γκιώνη, που σε άρθρο του στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" της 13ης Οκτωβρίου, εξέφρασε έμμεσα αλλά με σαφήνεια την υποστήριξή του στον Αντώνη.

Αντώνης Στεμνής

Ποιος ήταν λοιπόν ο Αντώνης Στεμνής, το "ζντανοφάκι"¨, το μειράκιο, που σύμφωνα με τον Κώστα Μύρη δεν κατάλαβε τίποτα από Εμφύλιο και από τους αγώνες της εργατικής τάξης.

Αντιγράφω από το "Πολιτικό Καφενείο" τη νεκρολογία του

Πρωτοπόρος στο αντιδικτατορικό κίνημα και στην πολιτιστική αναζήτηση

ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Πέθανε στις 18 Ιανουαρίου 2006 ο Αντώνης Στεμνής, από καρκίνο που είχε διαγνωσθεί το Σεπτέμβριο του 2004. Πριν από το θάνατό του έκανε δωρεά σώματος στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών για την εκπαίδευση των φοιτητών και την ανατομική έρευνα. Ο Αντώνης Στεμνής συνέονταν με στενή φιλία με το σ. Βήχο Παναγιώτη από το 1974.

Του συνεργάτη μας ΒΑΣΙΛΗ ΜΗΝΑΚΑΚΗ

Ο Αντώνης Στεμνής γεννήθηκε στην Αθήνα στις 29 Οκτωβρίου 1952, δούλεψε από μικρός σε διάφορα χειρωνακτικά επαγγέλματα και σπούδασε στη Βαρβάκειο Πρότυπο Σχολή και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών - και πιο πολύ στη γλώσσα και στην πράξη. Συμμετείχε στην πρώτη αντιδικτατορική φοιτητική κίνηση, την προσφυγή των 42 φοιτητών της Νομικής στο πρωτοδικείο κατά του διορισμένου από τη χούντα διοικητικού συμβουλίου του φοιτητικού συλλόγου της σχολής (1972), στις αντιδικτατορικές φοιτητικές εκδηλώσεις και διαδηλώσεις, συνελήφθη, κρατήθηκε και βασανίστηκε στην Ασφάλεια. Τις σπουδές του διέκοψε η δικτατορία με την αναγκαστική στράτευση φοιτητών το Φεβρουάριο του 1973. Από τα πρώτα στελέχη του αντιδικτατορικού φοιτητικού και του νεολαιίστικου κινήματος, μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας. Κρατήθηκε και υποβλήθηκε σε βασανιστήρια στην ΕΣΑ Καβάλας, στο ΕΑΤ/ΕΣΑ και στο ΚΕΣΑ.

Ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών. Μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας έως το 1989 οπότε αποχώρησε. Πήρε ενεργό μέρος στην κατάληψη του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973 και πέρασε στην παρανομία καταζητούμενος από ΕΣΑ και Ασφάλεια.

Μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών από το 1980. Διευθυντής του περιοδικού Πολιτιστική (Μηνιαία Επιθεώρηση Τέχνης), 1984-1987. Συνεργάστηκε δημοσιογραφικά με εφημερίδες και περιοδικά.

Έργα του: Αντιπαράλληλα (1974, 2η έκδ. 1976), Τραγούδια της ταξικής πάλης (1976), Ηλεκτρόνια (1976), Το μέταλλο της υπομονής (1976), Επιλογή από τη γερμανική ποίηση (1978), 26 Κουβανοί ποιητές (1982, 2η έκδ. 1982), Άνθρακας (1982), Αυτοκτονία (1982), Ακρωτήρια (1982), 50 Σοβιετικοί ποιητές (1983), Συμπαντική (υπό έκδοση). Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί στα ουγγρικά και στα βουλγαρικά. Οι εικαστικοί Δημήτρης Στεμνής και Λάμπρος Στεμνής είναι γιοι του. Όσοι τον γνωρίζαμε από κοντά θα θυμόμαστε τον Aντώνη με την αγωνιστική του συνέπεια, την ασυμβίβαστη στάση, την ευθύτητα, την κοφτερή και αιχμηρή κρίση, το κρυστάλλινο πνεύμα, την αυστηρότητα (πρώτα από όλα προς τον εαυτό του) αλλά και την αλληλεγγύη, την ευρυμάθεια και την αγάπη προς τη γνώση. Kαι 'μεις, αλλά και όσοι δεν είχαν την ευκαιρία να τον γνωρίσουν, σε λίγες μέρες θα έχουν τη δυνατότητα να έρθουν σε επαφή με το πάντα επίκαιρο κι ανήσυχο πνεύμα του, καθώς θα κυκλοφορήσει η τελευταία του ποιητική συλλογή με τίτλο Συμπαντική.

Σε τούτο τον τόμο, που ολοκληρώθηκε τους τελευταίους μήνες, ο Aντώνης μιλά για το σύμπαν και τις μαύρες τρύπες, για τον έρωτα και το θάνατο, για το άπειρο και το μηδέν, για το τίποτα και τα πάντα, με ασπρόμαυρο και έγχρωμο λόγο, της μουσικής και του χορού, της ευτυχίας και του σπαραγμού, του ονείρου και του μέλοντος... Kαι διευκρινίζοντάς μας ότι τάσσεται κατά των κρατών, των θεσμών και των επινοημένων θεών, αναφέρεται στο θεό τιμωρό, μαχαιροβγάλτη, λιθοβολιστή, στις βυζαντινοκλανιές και τους καρεκλολάγνους, στον Πλάτωνα που ήθελε να κάψει τα έργα του Δημόκριτου και Eκεί Πολυτεχνείο, με Θέσεις για τον Φόιερμπαχ και τον Mαρξ, στη Mεγάλη Aρπαχτή και θάνατος σε κάθε Πλανητάρχη, στους εξαργυρωμένους αριστεροδεξιούς και πολλά ακόμη διαχρονικά της τραγωδίας και της κωμωδίας.

Ο πρόωρα χαμένος Αντώνης πάντως δεν ξέχασε τον Μύρη. Στη "Συμπαντική" που θα κυκλοφορήσει λίγο μετά τον θάνατό του, το 2006 από τις εκδόσεις Πολιτιστική, θα του αφιερώσει και ένα ποίημα. Αρκετά αποκαλυπτικό:

ΜΥΡΗΣ ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ 142 Μ.Κ.:

«ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ, ΒΕΒΑΙΩΣ, ΠΟΥ Ο ΜΥΡΗΣ» ΗΤΑΝ ΠΑΜΦΑΓΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ. ΕΠΙΔΙΩΚΟΝ ΤΟ ΠΑΝΕΘΝΙΚΟΝ ΕΥΡΟΣ ΤΗΣ ΦΟΥΣΚΑΣ. ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΧΑΡΙΛΑΟ ΕΒΓΑΛΕ ΣΤΟ ΚΛΑΡΙ (ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ) ΜΕ ΤΑ ΣΥΓΓΕΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ. ΚΑΙ ΤΙ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ, ΤΙ ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ, ΤΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ, ΤΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ, ΤΙ ΜΕΓΑΛΟΣΤΟΜΕΣ ΡΗΤΟΡΕΙΕΣ, ΤΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΤΙ ΧΟΛΕΡΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ, ΤΙ ΣΤΙΧΟΙ, ΤΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ΑΡΧΑΙΩΝ ΜΕ ΤΟ ΚΙΛΟ, ΤΙ ΔΙΑΦΗΜIΣΗ, ΤΙ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, ΤΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ, ΤΙ ΓΛΕΙΨΙΜΟ, ΤΙ ΧΡΗΜΑ. ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΕΜΠΡΟΣ ΤΟΥ ΣΟΥΖΑ, ΑΠΟ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ, ΣΕΒΑΣΜΟ Ή ΦΟΒΟ ΣΤΟ ΚΥΚΛΩΜΑ ΤΟΥ. ΠΕΡΑΣΕ ΚΑΛΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ Ο ΜΥΡΗΣ: ΣΑΝ ΤΗ ΓΗ ΜΕ ΤΙΡΑΝΤΕΣ ΕΓΙΝΕ. Η ΜΟΝΗ ΜΕΡΙΜΝΑ ΤΟΥ ΠΛΕΟΝ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΤΡΩΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΤΟΥ.


ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΤΕΜΝΗΣ (1952 – 2006)

karhergr

Fast poster

Δημοσ.: 4950

Εγγραφη: Δεκέμβριος 14th, 2005, 7:11 am

Κορυφή

Το μέλος karhergr, σύμφωνα με τους όρους χρήσης που αποδέχτηκε κατά την εγγραφή του, φέρει την αποκλειστική ευθύνη της παραπάνω δημοσίευσης, των απόψεων/θέσεων που εκφράζονται μέσω αυτής, καθώς και την επιλογή συνδέσμων που τυχόν συμπεριλαμβάνονται. Για άμεση επικοινωνία με τον διαχειριστή του phorum.gr στο email: admin(@)phorum.gr

Re: Ίσως να 'ναι κι έτσι - Η ανάμνηση μιας παλιάς διαμάχης

από Κούλης » Δεκέμβριος 23rd, 2008, 10:23 am

ΜΥΡΗΣ ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ 142 Μ.Κ.:

«ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ, ΒΕΒΑΙΩΣ, ΠΟΥ Ο ΜΥΡΗΣ» ΗΤΑΝ ΠΑΜΦΑΓΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ. ΕΠΙΔΙΩΚΟΝ ΤΟ ΠΑΝΕΘΝΙΚΟΝ ΕΥΡΟΣ ΤΗΣ ΦΟΥΣΚΑΣ. ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΧΑΡΙΛΑΟ ΕΒΓΑΛΕ ΣΤΟ ΚΛΑΡΙ (ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ) ΜΕ ΤΑ ΣΥΓΓΕΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ. ΚΑΙ ΤΙ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ, ΤΙ ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ, ΤΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ, ΤΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ, ΤΙ ΜΕΓΑΛΟΣΤΟΜΕΣ ΡΗΤΟΡΕΙΕΣ, ΤΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΤΙ ΧΟΛΕΡΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ, ΤΙ ΣΤΙΧΟΙ, ΤΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ΑΡΧΑΙΩΝ ΜΕ ΤΟ ΚΙΛΟ, ΤΙ ΔΙΑΦΗΜIΣΗ, ΤΙ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, ΤΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ, ΤΙ ΓΛΕΙΨΙΜΟ, ΤΙ ΧΡΗΜΑ. ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΕΜΠΡΟΣ ΤΟΥ ΣΟΥΖΑ, ΑΠΟ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ, ΣΕΒΑΣΜΟ Ή ΦΟΒΟ ΣΤΟ ΚΥΚΛΩΜΑ ΤΟΥ. ΠΕΡΑΣΕ ΚΑΛΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ Ο ΜΥΡΗΣ: ΣΑΝ ΤΗ ΓΗ ΜΕ ΤΙΡΑΝΤΕΣ ΕΓΙΝΕ. Η ΜΟΝΗ ΜΕΡΙΜΝΑ ΤΟΥ ΠΛΕΟΝ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΤΡΩΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΤΟΥ.

Προφανώς εννοει τον Ριτσο ε?


Δεν ξέρω,κάθε φορά που τον ακούω να απαγγέλει την "Ρωμιοσύνη" ανατριχιάζω.Αυτο που έκανε ο Ριτσος(η στοφη στον εγωισμο),νομιζω το έκαναν οι περισσότεροι και εκφράσανε την απαισιοδοξια και τα αδιέξοδα του κινηματος(π.χ Τιτος Πατρικιος).Σαν ποιητές του κινηματος φταινε,αλλά άλλοι φταινε περισσότερο.
Το "προβοκάτορες"είναι το μονο που έχει μείνει στο "Κ"ΚΕ απο το επαναστατικο κομμα του 40.

http://metwpoistorias.blogspot.com/

Κούλης

Crazy poster

Δημοσ.: 8193

Εγγραφη: Αύγουστος 25th, 2005, 8:59 pm

Κορυφή

Το μέλος Κούλης, σύμφωνα με τους όρους χρήσης που αποδέχτηκε κατά την εγγραφή του, φέρει την αποκλειστική ευθύνη της παραπάνω δημοσίευσης, των απόψεων/θέσεων που εκφράζονται μέσω αυτής, καθώς και την επιλογή συνδέσμων που τυχόν συμπεριλαμβάνονται. Για άμεση επικοινωνία με τον διαχειριστή του phorum.gr στο email: admin(@)phorum.gr

Re: Ίσως να 'ναι κι έτσι - Η ανάμνηση μιας παλιάς διαμάχης

από practor » Δεκέμβριος 23rd, 2008, 10:26 am

Δεν διάβασα όλο το πόνημα αλλά απ' ό,τι κατάλαβα το ΚΚΕ κατσούφιασε που ο Ρίτσος δεν του έκατσε ακριβώς σαν ποιητής "σοσιαλιστικού ρεαλισμού". Λες και με ένα βραβείο Λένιν μπορείς να καλουπώσεις έναν έλληνα ποιητή που γεννιέται και μεγαλώνει μέσα στο κλασσικό, το βυζαντινό, το κυνικό, το οιδιπόδειο, το σοφιστικό της ταβέρνας, το τραγικό της θείας λειτουργείας, τη μεσημεριανή σιέστα με την επακόλουθη καύλα ...

Για το Γιωργουσόπουλο δεν κατάλαβα ακριβώς τί ρόλο παίζει. Πάντως προχθές τον είδα πάλι στο κρατικό κανάλι να παρουσιάζει έναν ηθοποιό και έναν σκηνοθέτη (άγνωστους σε μένα, που προφανώς προσπαθεί να τους κάνει γνωστούς με το αζημίωτο).

practor

Maniac poster

Δημοσ.: 13063

Εγγραφη: Μάρτιος 1st, 2006, 10:50 am

ΜΊΑ ΔΉΛΩΣΗ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΊΖΕΙ! "...θα σας πάρω όλους εσάς ή τουλάχιστον κάποιους από εσάς­ οπωσδήποτε όμως τους Σαμαρά, Βενιζέλο, Στουρνάρα, Θεοχάρη- για βαρκάδα στην Αχερουσία λίμνη..."

Υπεύθυνη Δήλωση

Δημοσιεύουμε την παρακάτω Υπεύθυνη Δήλωση που λάβαμε από το συναγωνιστή Παντελή Μιντεκίδη κατ' απαίτηση του ιδίου και χωρίς σχολιασμό:

Με ατομική μου ευθύνη και γνωρίζοντας τις κυρώσεις,  που προβλέπονται από τις διατάξεις της παρ. 6 του άρθρου 22 του Ν. 1599/1986,  δηλώνω ότι:

Δεδομένου ότι: ο μισθός μου από το δημόσιο από 1500 ευρώ έπεσε στα 1090 ευρώ μείον δώρα  κλπ. και το ενοίκιο που εισέπραπα από ένα ακίνητο έπεσε από 500 ευρώ σε 200 ευρώ και έχω μητέρα 83 ετών πάσχουσα από Alsheimer τελικού σταδίου  (90 ευρώ τον μήνα κοστίζουν μόνον τα πάμπερς), χωρίς να τις έχει εγκριθεί  κανένα επίδομα εισέτι -φροντίζοντας ωστόσο η εφορία  να μου κατασχέσει το ενοίκιο αυτό χωρίς ούτε μία ειδοποίηση, έναντι χρέους τρέχοντος έτους 2500 ευρώ- και έχω υποστεί αγογγύστως όλες τις άλλες περικοπές και βάρη που έχει υποστεί ο ελληνικός λαός και έχω κάνει κάθε δυνατή  περικοπή  στον τρόπο ζωής μου επιβιώνοντας στα όρια του ημιαγρίου, περικόβοντας εις το 100% την θέρμανση (στην Φλώρινα), το ζεστό μπάνιο, το ζεστό φαγητό,  το πλύσιμο  και σιδέρωμα των ρούχων, την νυχτερινή μελέτη κλπ. και περικόβοντας τις επισκέψεις-θεραπείες μου στον ορθοπεδικό και τον φυσικοθεραπευτή για το δριμύτατο χρόνιο πρόβλημα που αντιμετωπίζω ο ίδιος με την σπονδυλική μου στήλη και... εγκαταλείποντας τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στην Αγγλία (Uniνersity of Sheffield) λόγω αδυναμίας μετάβασης στο εξωτερικό για τις αναγκαίες  εξετάσεις  και άλλα.

Αν λοιπόν τεθώ σε κινητικότητα ή διαθεσιμότητα ή απολυθώ ή μετατεθώ ή υποστώ οποιαδήποτε περεταίρω κατάσχεση κινητής ή ακίνητης περιουσίας μου εξαιτίας αδυναμίας μου να ανταποκριθώ στην εφορία ή στις δόσεις του στεγαστικού μου δανείου που μέχρι πριν από ένα έτος ήμουν απολύτως ενήμερος, χωρίς ποτέ να έχω καθυστερήσει την παραμικρή οφειλή σε κανέναν και έχοντας κλείσει το φροντιστήριό μου για να διοριστώ  στο δημόσιο  με εξετάσεις μέσω ΑΣΕΠ, τότε:

Α) Αδυνατώ να υποσχεθώ ότι δεν θα αφυπνισθεί η οικογενειακή  μου μνήμη που αφορά, αφενός  στην ερήμην θανατική καταδίκη του πατρός  μου από το γερμανικό  κατοχικό δικαστήριο,  αφετέρου στην σύλληψη  από την Γκεστάπο και την θανατική  καταδίκη της μητρός του από το ίδιο δικαστήριο δια τον λόγο ότι δεν κατέδωσε τον υιό της στην Γκεστάπο.

Β) Θα απεμπολήσω-θυσιάσω ωστόσο όλο το επιστημονικό και συγγραφικό μου έργο μιας ζωής, και θα γίνω βαρκάρης.

Γ) Στην συνέχεια, και με την βοήθεια συντρόφων μου ναυτών, θα σας πάρω όλους εσάς ή τουλάχιστον κάποιους  από εσάς­ οπωσδήποτε όμως τους Σαμαρά, Βενιζέλο, Στουρνάρα, Θεοχάρη- για βαρκάδα στην Αχερουσία λίμνη, εκεί όπου σμίγουν οι τρείς ποταμοί ο Αχέρων, ο Κωκυτός και ο Πυριφλεγέθων, καταβάλλοντας χάριν υμών την πληρωμή  των αναγκαίων οβολών.

ΥΣ. Η δική μου εις το διηνεκές  ανοιχτή ευγενής  προσφορά-δήλωση είναι ανεξάρτητη  από ενδεχόμενες άλλες αντίστοιχες συμπατριωτών μου ή, πράγμα ολικώς απίθανον, αυτού του ελληνικού λαού.

Ημερομηνία: 27-07-2013 

Ο Δηλών 

Παντελής Μιντεκίδης

(Αναδημοσίευση από το "Σεισάχθεια/ΕΠΑΜ)

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: Μία Δήλωση του σ.Παντελή Μιντακίδη που συγκλονίζει...

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ: Μία Δήλωση του σ.Παντελή Μιντακίδη που συγκλονίζει...: Υπεύθυνη Δήλωση Δημοσιεύουμε την παρακάτω Υπεύθυνη Δήλωση που λάβαμε από το σ. Παντελή Μιντεκίδη  κατ' απαίτηση του ιδίου  και ...

Κώστας Καρυωτάκης: “ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΕΣ”…

Οι Δον Κιχώτες πάνε ομπρός και βλέπουνε ως την άκρη
του κονταριού που εκρέμασαν σημαία τους την Ιδέα.
Κοντόφθαλμοι οραματιστές, ένα δεν έχουν δάκρυ
για να δεχτούν ανθρώπινα κάθε βρισιά χυδαία.

Σκοντάφτουνε στη Λογική και στα ραβδιά των άλλων
αστεία δαρμένοι σέρνονται καταμεσίς του δρόμου,
ο Σάντσος λέει «δε σ’ το ‘λεγα;» μα εκείνοι των μεγάλων
σχεδίων, αντάξιοι μένουνε και: «Σάντσο, τ’ άλογό μου!»

Έτσι αν το θέλει ο Θερβάντες, εγώ τους είδα, μέσα
στην μίαν ανάλγητη Ζωή, του Ονείρου τους ιππότες
άναντρα να πεζέψουνε και, με πικρήν ανέσα,
με μάτια ογρά, τις χίμαιρες ν’ απαρνηθούν τις πρώτες.

Τους είδα πίσω να ‘ρθουνε — παράφρονες, ωραίοι
ρηγάδες που επολέμησαν γι’ ανύπαρχτο βασίλειο –
και σαν πορφύρα νιώθωντας χλευαστικιά, πως ρέει,
την ανοιχτή να δείξουνε μάταιη πληγή στον ήλιο!

Ο ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗΣ ΤΗΣ ΓΑΥΔΟΥ ΛΙΑΠΟΣΗΦΗΣ (ΣΗΦΗΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ)

(Αναδημοσίευση από ανάρτηση του Σταύρου Γερωνυμάκη)

Ένας από τους πλέον αδικημένους από τους γραφιάδες της ιστορίας είναι ο Λιαποσήφης. Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι είναι,μεταξύ των άλλων,ο απελευθερωτής της Γαύδου...Οι Σφακιανοί ή οι Γαυδιώτες οφείλουν να κάνουν ένα μνημείο στο λιμάνι της Γαύδου..

Ο Σφακιανός Οπλαρχηγός που απελευθέρωσε την Γαύδο

Μια ιστορία και μια πρόταση του καθηγητή Βασ. Φ. Τωμαδάκη

Στις 20 του παρελθόντος μηνός Ιουλίου, όπως είχε ήδη αναγγελθεί , επρόκειτο να γίνουν στη Γαύδο τα αποκαλυπτήρια της προτομής του αείμνηστου Θεοφίλου Τσιριντάνη, που διετέλεσε πρόεδρος της Κοινότητας της νήσου στην περίοδο 1996-2002. Τα αποκαλυπτήρια αναβλήθηκαν, όπως πληροφορήθηκα, για λίγο χρονικό διάστημα, ίσως για ένα ή δύο μήνες.
Θεωρώ, για να μην παρεξηγηθώ, τον Θεόφιλο Τσιριντάνη, άξιο και πανάξιο αυτής της μετά θάνατο τιμής, όμως με αφορμή την αναβληθείσα αποκάλυψη της προτομής του στο ακριτικό μας νησί, θα ήθελα να αναφερθώ στην ανάγκη να στηθεί στη Γαύδο (και φυσικά στη γενέτειρά του την Ίμβρο Σφακίων καθώς και την πλατεία 1866 των Χανίων) η προτομή του Σφακιανού οπλαρχηγού Ιωσήφ Βολουδάκη ή Λιάπη, του οποίου η ανδρεία και ο πατριωτισμός ετίμησαν τα κρητικά και τα ελληνικά όπλα.
Ο Ιωσήφ Βολουδάκης ή Λιάπης αποβιβάστηκε στα τέλη Ιανουαρίου 1891 αιφνιδιαστικά στη Γαύδο και αντεκδικούμενους τους φόνους αθώων συμπατριωτών του, εξόντωσε την εκεί παραμένουσα τουρκική φρουρά, την αποτελουμένη από πέντε στρατιώτες και δύο υπαξιωματικούς, ελαφυραγώγησε τα τόσο αναγκαία σ’ αυτόν πολεμοφόδια –εφτά όπλα και 7.500 φυσίγγια- και απελευθέρωσε τη νήσο από την τουρκική τυραννία. Την ηρωική όμως αυτή πράξη του γενναίου Σφακιανού οπλαρχηγού, δεν γνωρίζουν όχι μόνο οι κάτοικοι της Γαύδου,αλλά και όλοι όσοι κατά τα τελευταία τουλάχιστον πενήντα χρόνια έχουν ασχοληθεί και έχουν γράψει (και είναι πολλοί) περί της νήσου.
Όθεν καταγράφω το ηρωικό αυτό κατόρθωμα, ένα από τα πολλά , του Ιωσήφ Βολουδάκη ή Λιάπη, επειδή αφορά στην ιστορία της Γαύδου και προτείνω να στηθεί στη νήσο ανδριάντας ή τουλάχιστον προτομή στον κατά το έτος 1891 απελευθερωτή της.

Περί Ιωσήφ Βολουδάκη ή Λιάπη, του –κατά τον σύγχρονό του φιλόλογο Νικόλα Παλιεράκη- «Αχιλέως των Λευκών Ορέων και της Ίδης», σημειώνω πρόχειρα ότι ανήκει στην χορεία των γενναίων οπλαρχηγών των Κρητικών Επαναστάσεων και ότι είναι ο περισσότερο ευνοηθείς από τη φήμη, φήμη η οποία έφερε τον ηρωισμό του ανά τον κόσμο.
Η εφημερίδα πχ Cittadino της Τεργέστης, σε κύριο άρθρο της το 1891, εξαίρει την ανδρεία και αυταπάρνηση του Ιωσήφ Βολουδάκη ή Λιάπη και τον ονομάζει «Λεωνίδα» και εθνικό ήρωα της Κρήτης.
Μαχόμενος στην Κρήτη κατά των βιαιοπραγούντων σε βάρος των συμπατριωτών του, Τούρκων, υπήρξε το φόβητρο των τελευταίων, που τον είχαν επικηρύξει έναντι 2.000 λιρών, και το ακαταμάχητο θάρρος των Κρητικών. Ήταν το ίνδαλμα της παληκαριάς και λεβεντιάς, το είδωλο και σύμβολο της εθνικής ψυχής που συνήγειρε την κοινή γνώμη, την οιστρηλατούσε, την εξέφραζε και ανύψωνε τα ιδανικά της.
Είναι χαρακτηριστική η ακόλουθη επιστολή του Ιωσήφ Βολουδάκη ή Λιάπη, ( από το βιβλίο μου Ιωσήφ Βολουδάκης ή Λιάπης –Σαλπιγκτής της ελυθερίας στα Λευκά Όρη»)που μας θυμίζει το Μολών Λαβέ του Λεωνίδα. Η εν λόγω επιστολή εστάλη από τα Λευκά Όρη της Κρήτης, αρχομένου του 1891, στον με κάθε τρόπο επιδιώkοντα την σύλληψή του Τούρκο Γενικό Διοικητή της Μεγαλονήσου, Σακήρ Πασά:

«Εξοχώτατε.
Εφ’ όσον οι απαιτήσεις του Κρητικού Λαού δεν εκπληρωθώσι δια του Αυτοκρατορικού Ιραδέ και εφόσον οι Τούρκοι εξακολουθούν να σφάζουν και να καταπιέζουν τους Χριστιανούς, ουδέ προς στιγμήν θα παύσω υπερασπιζόμενος το δίκαιον των αδελφών μου.
Μόνο η σύλληψίς μου θα επιφέρει τούτα…Σας αναμένω λοιπόν, να με συλλάβετε.
Ιωσήφ Λιάπης».

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΙ Ε.Ε. (Με αφορμή τον "Αγροτικό Αύγουστο" στα Χανιά)

του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

1) Το 1980, η Ελλάδα είχε πλεόνασμα στο γεωργικό της ισοζύγιο. Η δραματική επιδείνωση στο ισοζύγιο των γεωργικών προϊόντων, συνέπεια της ένταξης στην ΕΟΚ και της αντιαγροτικής πολιτικής των κυβερνήσεων στην εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, φάνηκε από την πρώτη στιγμή:
Το 1980 η Ελλάδα είχε πλεόνασμα 763 εκατ. δολαρίων στο γεωργικό εμπορικό ισοζύγιο, αλλά το 1981, πρώτη χρονιά της ένταξης, παρουσιάστηκε έλλειμμα ύψους 377 εκατ. δολαρίων. Με βάση τα στοιχεία που είναι διαθέσιμα, η εικόνα καταγράφεται πλέον παραπάνω από δραματική:
Το έλλειμμα του γεωργικού ισοζυγίου έφτασε το 2008 στα 3 δισ. ευρώ, το 2009 στα 2,4 δισ. ευρώ, το 2010 και 2011 στα 2 δισ. ευρώ.
Δηλαδή: Από το 1981 το έλλειμμα στο αγροτικό ισοζύγιο αυξήθηκε μέχρι και πάνω από 900%!
Ενα ακόμα στοιχείο ως προς το γεωργικό ισοζύγιο: Μόνο μέσα στον πρώτο χρόνο εισαγωγής του ευρώ, η Ελλάδα παρουσίασε αύξηση του ελλείμματος του γεωργικού της ισοζυγίου με όλες τις χώρες του κόσμου (κοινοτικές και μη) της τάξης του 74%.
2) Σύμφωνα με την έκθεση του 2002 της Γιούροστατ για τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις, την πρώτη 20ετία της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΕ εξαφανίστηκαν από το «χάρτη» 185 χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά στην Ελλάδα. Εκτοτε υπολογίζεται σταθερά ότι στην Ελλάδα ξεκληρίζονται ετησίως περί τα 20.000 αγροτικά νοικοκυριά.
Την ίδια περίοδο, οι αγρότες με γη κάτω των 50 στρεμμάτων λιγόστεψαν κατά 21%, αντίθετα οι εκμεταλλεύσεις από 200 έως 500 στρέμματα αυξήθηκαν κατά 93% και οι εκμεταλλεύσεις από 1.000 έως 1.400 στρέμματα αυξήθηκαν κατά 135%. Η ΕΕ είναι προφανές ότι ευνοεί τους «νεοτσιφλικάδες»...
Επίσης: Το 1981 - χρονιά ένταξης στην ΕΟΚ - υπήρχαν στην Ελλάδα 998.876 αγροτικά νοικοκυριά και απασχολούνταν στον αγροτικό τομέα 1.083.000 Ελληνες. Το 1997 έμειναν 821.390 αγροτικά νοικοκυριά και 765.000 απασχολούμενοι. Σύμφωνα με νεότερη κλαδική μελέτη της Τράπεζας Πειραιώς (Σεπτέμβρης 2008), το ποσοστό συμμετοχής των απασχολουμένων στον πρωτογενή τομέα στο σύνολο των απασχολουμένων στην οικονομία μειώνεται συνεχώς. Ετσι, από 39,8% το 1971 έφτασε σε μόλις 11,5% το 2008.
Οσο για τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, από το 2000 και μετά επίσης προκύπτει δραματική μείωση του αριθμού των απασχολουμένων στον αγροτικό τομέα. Σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή, στις αρχές του 2000 ο αριθμός των απασχολουμένων σε γεωργία, κτηνοτροφία και αλιεία ήταν 730.000 και στο τέλος του 2011 ήταν 496.000. Δηλαδή, μειώθηκαν κατά 234.000 μέσα σε έντεκα χρόνια. Με άλλα λόγια διατηρείται η ίδια κατάσταση, δηλαδή να βγαίνουν από τη μέση κάθε χρόνο περίπου 20 - 21 χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά.
3) Οπως προκύπτει από τα ίδια τα στοιχεία της Κομισιόν, το 80% από τα 55 δισ. ευρώ των επιδοτήσεων που διατίθενται κάθε χρόνο συνολικά στα κράτη - μέλη της ΕΕ, στο πλαίσιο της περιβόητης Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ), εισπράττεται από τους μεγαλογαιοκτήμονες, δηλαδή από το μεγάλο κεφάλαιο.
Το φαινόμενο δεν είναι μόνο «ελληνικό». Στην Αγγλία, για παράδειγμα, όπως αποκαλύφθηκε το 2007, τις μεγαλύτερες αγροτικές επιδοτήσεις τις μοιράζονται η ...βασιλική οικογένεια και διάφοροι άλλοι πάμπλουτοι «ευγενείς». Οπως προέκυψε, η βασίλισσα Ελισάβετ εισέπραττε από (...αγροτικές) επιδοτήσεις 544.000 στερλίνες ετησίως, ο διάδοχος Κάρολος 225.000 στερλίνες, ο δούκας του Μάρλμπορο 370.000 στερλίνες, ο δούκας του Ουεστμίνστερ 325.000, ο δούκας του Μπρέντφορντ 380.000, ο κόμης του Λέστερ 250.000 στερλίνες.
4) Σύμφωνα με τη μελέτη για τη «Διαχρονική Εξέλιξη των Μεγεθών του Εξωτερικού Εμπορίου Αγροτικών Προϊόντων στην Ελλάδα την Περίοδο 1994 - 2008» (Πετρόπουλος, Φατούρος, Κυριαζόπουλος, Πασχαλίδης):
α) Το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου των γεωργικών προϊόντων της Ελλάδας με όλες τις χώρες του κόσμου μετά τη συνθήκη του Μάαστριχτ και συγκεκριμένα για την δεκαπενταετία 1994 - 2008 έχει αυξηθεί κατά 529,12%.
β) Σε ό,τι αφορά στην ανάλυση των εξαγωγών και εισαγωγών γεωργικών προϊόντων της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Ενωση, η αύξηση του ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου των γεωργικών προϊόντων ήταν της τάξης του 213,71%. Συγκεκριμένα, το εμπορικό ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων από -800 εκατ. ευρώ έλλειμμα το 1994, διαμορφώθηκε στα -2,512 δισ. ευρώ έλλειμμα το 2008.
*
Αυτή είναι η πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων απέναντι στον αγροτικό κόσμο.
Αυτός είναι ο «παράδεισος της ΕΕ» για τους αγρότες και συνολικά για τον ελληνικό λαό.

Καλλιέργεια φραγκοσυκιάς (ή "παπουτσοσυκιάς ή "παυλοσυκιάς")

Αν και δεν καλλιεργείται ακόμα συστηματικά στη χώρα μας, το φραγκόσυκο υπόσχεται υψηλά έσοδα, χωρίς να απαιτεί ιδιαίτερη φροντίδα. Τι πρέπει να προσέξουν οι παραγωγοί:

Μια εναλλακτική καλλιέργεια που μπορεί να αξιοποιήσει φτωχά εδάφη αποτελεί η γνωστή φραγκοσυκιά, η εκμετάλλευση της οποίας μπορεί να προσφέρει σημαντικά οικονομικά οφέλη.

Στην Ελλάδα η φραγκοσυκιά ακόμη δεν καλλιεργείται συστηματικά και συναντώνται μόνο αυτοφυή δένδρα διάσπαρτα σε περιοχές της νότιας και νησιωτικής Ελλάδας, όπου το κλίμα είναι κυρίως ξηροθερμικό.

Ωστόσο θα μπορούσε να αποτελέσει μία εναλλακτική καλλιέργεια για πολλά μέρη της χώρας μας, με πολύ καλά οικονομικά αποτελέσματα. Μάλιστα έχει ενταχθεί στις προωθούμενες καλλιέργειες του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης στους νομούς της Κρήτης αλλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος με ανάλογο κλίμα, όπως είναι οι νομοί Λακωνίας, Αρκαδίας, Μεσσηνίας, Ηλείας, Πειραιώς (Τροιζηνία, Κύθηρα και Πόρο), Κυκλάδων, Δωδεκανήσου, Σάμου και Ευβοίας.

Η μερίδα του λέοντος στις εξαγωγές φραγκόσυκων ανήκει σε γειτονικές χώρες, όπως η Ιταλία, η Τυνησία, η Αλγερία που καλλιεργούν τα φραγκόσυκα σε μεγάλες εκτάσεις. Σήμερα παγκοσμίως οι εξαγωγές του φραγκόσυκου φτάνουν τους 25.000 τόνους.

Το φραγκόσυκο προέρχεται από το Μεξικό. Στην Ευρώπη ήρθε από Ισπανούς θαλασσοπόρους το 1.500 μ.Χ. Στις χώρες της Μεσογείου διαδόθηκε ταχύτατα σε σημείο τέτοιο ώστε να αποτελεί ένα βασικό στοιχείο του μεσογειακού τοπίου. Το φραγκόσυκο σήμερα καλλιεργείται συστηματικά στο Μεξικό, στην Αλγερία, στο Μαρόκο, στις ΗΠΑ, στην Τυνησία, στη Χιλή, στη Ν. Αφρική, στο Ισραήλ, στην Τουρκία, στην Ιταλία κ.λπ.

Η φραγκοσυκιά φύεται σε ξηρά ή άνυδρα εδάφη. Είναι, δηλαδή, ξηροφυτικό είδος. Μπορεί να επιβιώσει σε παρατεταμένες περιόδους ανομβρίας. Η προσαρμογή αυτή οφείλεται στη δυνατότητα που έχει να αποθηκεύει νερό στους ιστούς της.

Από την επεξεργασία των καρπών του παράγονται πολλά προϊόντα διατροφής, όπως είναι γλυκά, μαρμελάδες, κομπόστες, καλλυντικά, οινοπνευματώδη ποτά κ.λπ.

Επίσης οι βλαστοί του φραγκόσυκου, μαζί με τους καρπούς ή τα υποπροϊόντα της μεταποίησης, αφού απομακρυνθούν τα αγκάθια χρησιμοποιούνται στην κτηνοτροφία ως ζωοτροφή, επειδή είναι πολύ θρεπτικοί. Αποδίδει περίπου 30 τόνους κλαδόφυλλων το στρέμμα.

Η φραγκοσυκιά είναι φυτό που δεν έχει εχθρούς, με αποτέλεσμα το κόστος καλλιέργειας να είναι πολύ χαμηλό, ενώ απαιτεί θερμό κλίμα με καλή έκθεση στο ηλιακό φως

Η φραγκοσυκιά είναι φυτό που δεν έχει εχθρούς. Ετσι το κόστος καλλιέργειας είναι πολύ χαμηλό. Η ανάγκη του φυτού για νερό είναι ελάχιστη, έτσι ώστε το μέλλον της καλλιέργειας στον ελλαδικό χώρο στα επόμενα χρόνια να είναι βιώσιμη, ακόμα και με τη μείωση των υδάτινων πόρων.

Το φραγκόσυκο απαιτεί ένα κλίμα θερμό και μία καλή έκθεση στο ηλιακό φως. Το κλίμα που είναι πιο ευνοϊκό είναι το υποτροπικό, ημίξηρο, που χαρακτηρίζεται από μακράς διάρκειας ξηρά καλοκαίρια και από περιόδους βροχοπτώσεων το φθινόπωρο και τον χειμώνα, αλλά και από μεγάλες διαφορές θερμοκρασίας μεταξύ ημέρας και νύχτας.

Στην Ελλάδα το συναντάμε σε πολλές παραθαλάσσιες και νότιες περιοχές ως ημιαυτοφυές φυτό και πολλές φορές ως αυτοφυές. Το έδαφος που είναι καταλληλότερο για την καλλιέργειά του είναι το μέσης συστάσεως που έχει καλή στράγγιση. Δεν έχει ιδιαίτερη προτίμηση στο έδαφος, αρκεί αυτό να μη είναι υγρό και να στραγγίζει καλά. Μπορεί να αναπτυχθεί σε πετρώδεις, αμμώδεις ή ξηρές τοποθεσίες, σε αβαθή εδάφη ή μετρίου βάθους, φτωχά σε οργανική ύλη, ακόμη και πλαγιές όπου άλλη καλλιέργεια είναι δύσκολη έως αδύνατη.

Στα αργιλώδη και ασβεστώδη εδάφη ευδοκιμεί λιγότερο απ' όσο στα μέσης συστάσεως. Η ανάπτυξή της σε βραχώδη εδάφη επιτυγχάνεται χάριν του ισχυρού συστήματος ριζών το οποίο διαθέτει και σταδιακά προκαλεί διάσπαση και αποσάθρωση αυτών.

Καρποφορία - αποδόσεις
Τα 1.700€ ανά στρέμμα αγγίζουν τα κέρδη

Με τη στρεμματική απόδοση στην καλλιέργεια της φραγκοσυκιάς να κυμαίνεται κατά μέσο όρο από 2 έως και 3 τόνους, τα έσοδα ανά στρέμμα σε ετήσια βάση μπορούν να προσεγγίσουν τα 1.700 ευρώ.

Οι τιμές στη διεθνή αγορά ποικίλλουν ανάλογα με την προσφορά και τη ζήτηση. Οι καρποί της πωλούνται από 2 - 5 ευρώ το κιλό, ενώ στα κλαδόφυλλα που χρησιμοποιούνται για ζωοτροφή η τιμή τους εξαρτάται από το μέγεθός τους από 0,7 - 70 ευρώ το τεμάχιο. Το αλκοολούχο ποτό που παράγεται από το φραγκόσυκο από 3 - 6 ευρώ το λίτρο.

Το φραγκόσυκο καρποφορεί μετά το 3ο έτος και έχει σε πλήρη παραγωγή αποδόσεις 100 - 150 κιλά ανά φυτό. Το φυτό είναι σε πλήρη παραγωγή μετά το 7ο έτος. Σε αρδευόμενη καλλιέργεια μπορεί να επιτευχθεί παραγωγή 3.000 - 4.000 κιλά το στρέμμα.

Η συγκομιδή των καρπών αρχίζει από τα τέλη Αυγούστου για τους καρπούς της πρώτης άνθισης και από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Δεκέμβριο για τους καρπούς της δεύτερης άνθισης. Η συγκομιδή γίνεται με κοπή των καρπών. Στη συνέχεια γίνεται απομάκρυνση των αγκαθιών, ώστε να διατεθούν στο εμπόριο με τον χαρακτηρισμό «χωρίς αγκάθια» ώστε να έχουν υψηλότερες τιμές.

Πολλαπλασιασμός
Ο πολλαπλασιασμός του γίνεται με σπόρους αλλά και με μοσχεύματα που προέρχονται από βλαστούς ηλικίας ενός ή δύο ετών. Πολλαπλασιάζεται δύσκολα με σπέρματα, ευκολότερα όμως με μοσχεύματα. Ο πολλαπλασιασμός με μοσχεύματα γίνεται με κομμάτια των βλαστών, που αφήνονται μερικές ημέρες επάνω στο χώμα στην ύπαιθρο, ώστε να επουλωθεί η τομή του βλαστού και κατόπιν φυτεύονται στον αγρό για να αποκτήσουν ρίζες. Αν η φύτευση γίνει τον χειμώνα, φυτεύεται ο βλαστός κατακόρυφα στο χώμα, κατά τρόπο ώστε ο μισός να είναι μέσα στο χώμα και ο μισός έξω. Αν η φύτευση γίνει το καλοκαίρι, αφήνεται ένας βλαστός στην επιφάνεια του εδάφους σε οριζόντια θέση. Από το κάτω μέρος του βλαστού εξέρχονται έπειτα από λίγες ημέρες μικρές ρίζες.

Στη συνέχεια φυτεύονται στο χώμα, κατακόρυφα τουλάχιστον μέχρι το μέσον τους και έτσι θα έχομε ένα νέο φυτό. Επειτα από 6 μήνες γίνεται η φύτευση των μοσχευμάτων στον αγρό.

Καλλιεργητικές εργασίες
Η εγκατάσταση της φυτείας προϋποθέτει την ισοπέδωση του εδάφους, του φρεζαρίσματος και της βασικής λίπανσης. Ο αριθμός των φυτών που φυτεύονται είναι 40 φυτά το στρέμμα. Τα φυτά που έχουν παραχθεί από μοσχεύματα, φυτεύονται σε γραμμές που απέχουν μεταξύ τους 5 μέτρα.

Οι αποστάσεις των φυτών επάνω σε κάθε γραμμή είναι 5 μέτρα φυτό από φυτό, ώστε να διευκολύνονται οι διάφορες καλλιεργητικές εργασίες. Οι καλλιεργητικές αυτές εργασίες είναι το κλάδεμα, η απομάκρυνση των πρώτων ανθέων, η απομάκρυνση των ανώριμων καρπών, η συγκομιδή κ.λπ. Οι εργασίες αυτές γίνονται την περίοδο Μαΐου - Ιουνίου.

Τα φραγκόσυκα πρέπει να δέχονται το κατάλληλο κλάδεμα ώστε να απομακρύνονται οι βλαστοί που έχουν κακοσχηματισθεί ή φέρουν πληγές, ή έρχονται σε επαφή μεταξύ τους. Το κλάδεμα πρέπει να γίνεται την άνοιξη ή στα τέλη του καλοκαιριού. Τα φραγκόσυκα απαιτούν την κατάλληλη λίπανση κυρίως σε φωσφόρο και κάλιο που θα πρέπει κατά προτίμηση να είναι οργανική.

Η μεταποίηση των καρπών
Χρησιμοποιείται από γλυκό και ποτό μέχρι... ζωοτροφή

Από γλυκά και φυσικές χρωστικές ουσίες, μέχρι ζωοτροφές και οινόπνευμα, παράγονται από το φραγκόσυκο. Στο Μεξικό, άλλωστε, από όπου και προέρχεται από τους καρπούς του φραγκόσυκου, παράγεται το γνωστό αλκοολούχο ποτό, η τεκίλα.

Το φραγκόσυκο καλλιεργείται κυρίως για τους καρπούς του. Στο Μεξικό, πέρα από τους καρπούς, καλλιεργείται και για τους νεαρούς βλαστούς που καταναλώνονται σαν λαχανικό.

Στα Κανάρια νησιά καλλιεργούνται τα φραγκόσυκα για την παραγωγή μίας κόκκινης χρωστικής ουσίας. Επίσης, παράγεται μια ακόμη χρωστική ουσία, που είναι η μόνη χρωστική τροφίμων (Ε120) που επιτρέπεται στην παραγωγή λουκάνικων, ποτών, ειδών ζαχαροπλαστικής κλπ.

Οι καρποί του χρησιμοποιούνται σαν φρούτο, αν και υπάρχει η δυσκολία της απομάκρυνσης των αγκαθιών. Οι καρποί, όπως και τα άνθη, έχουν μεγάλες ποσότητες βιταμίνης C που υπολογίζεται στο 0,04% του χυμού. Επίσης περιέχει ένα σάκχαρο που δεν κρυσταλλώνει.

Στη Σικελία πωλούν δύο είδη καρπών στις αγορές:

• Τους καρπούς που προέρχονται από τα πρώτα άνθη. Τα φραγκόσυκα αυτά έχουν ικανοποιητικό μέγεθος και καλή γεύση.
• Τους καρπούς που είναι όψιμοι. Οι καρποί αυτοί παράγονται αφού απομακρυνθούν με τα χέρια οι πρώτοι οφθαλμοί. Οι καρποί αυτοί έχουν μεγάλο μέγεθος και υπέροχη γεύση.

Από τα φραγκόσυκα, επίσης στη Σικελία παρασκευάζουν ένα λικέρ, το Ficodi, ενώ από τους καρπούς και τα άνθη παρασκευάζουν αλοιφές για το δέρμα. Στην Αλγερία πωλούνται νωπά και αποξηραμένα φραγκόσυκα.

Σήμερα κυκλοφορούν σε πολλές χώρες πέραν των νωπών καρπών και προϊόντα παράγωγα των φραγκόσυκων, όπως είναι τα τυποποιημένα σαρκώδη τμήματα των κλαδόφυλλων του φυτού σε μορφή φιλέτου, σε σούπερ μάρκετ με προϊόντα ντελικατέσεν, ως προϊόντα που είναι πλούσια σε βιταμίνες, αμινοξέα και ανόργανα άλατα.

Ενα άλλο τυποποιημένο προϊόν που έχει μεγάλη ζήτηση είναι το έλαιο που παράγεται από τους σπόρους του φραγκόσυκου και το οποίο προωθείται στην αγορά, σαν ελιξίριο της νεότητας και το οποίο πωλείται σε πολύ υψηλές τιμές. Το φιαλίδιο των 15 ml πωλείται στην τιμή των 41 ευρώ.

Στο Μαρόκο, το πιο σημαντικό παράγωγο της φραγκοσυκιάς είναι η πρωτεΐνη AGP (αραβινογαλακτική), η οποία έχει πολύ μεγάλη εμπορική επιτυχία. Μετά από ζύμωση των καρπών του φραγκόσυκου, παράγεται ένα μη αλκοολούχο ποτό με υπέροχη γεύση.

Στην Αμερική παράγεται από τους σπόρους του φραγκόσυκου, ένα είδος λευκού αλεύρου από το οποίο παράγεται ένα είδος ψωμιού.

Ποικιλίες
Τα τρία είδη που προτιμούν οι παραγωγοί

Τα είδη του καλλιεργούμενου φραγκόσυκου είναι τρία. Το κίτρινο (Sulfarina), το λευκό (Muscaredda ) και το κόκκινο (Sanguigna ). Στην Ιταλία το είδος που έχει τη μεγαλύτερη διάδοση είναι η Sulfarina, λόγω της μεγαλύτερης παραγωγικότητας που δείχνει στα εντατικά συστήματα καλλιέργειας. Η τάση σήμερα είναι όμως η καλλιέργεια και των τριών ειδών, ώστε να υπάρχει στην αγορά ένα προϊόν που να χαρακτηρίζεται από καρπούς με διάφορα χρώματα. Μερικές ποικιλίες που καλλιεργούνται στις χώρες της Μεσογείου και οι οποίες έχουν καλή γεύση και δεν έχουν αγκάθια είναι οι εξής:

Πολύ πρώιμες:

• Mexican: Είναι ποικιλία με μεγάλους πράσινους καρπούς, με λευκή σάρκα, που σχίζονται όταν ωριμάζουν.

Πρώιμες:

• Corfu: Εχει μεγάλους καρπούς, ανοικτού πράσινου χρώματος με λευκή σάρκα. Δεν είναι πολύ παραγωγική ποικιλία.
• Guayacuil: Εχει καρπούς μετρίου μεγέθους, ανοικτού πράσινου χρώματος, με λευκή σάρκα. Δεν είναι παραγωγική ποικιλία.
• Fusicaulis: Εχει πολύ μεγάλους καρπούς, κιτρινοπράσινους με λευκή σάρκα. Είναι αρκετά παραγωγική ποικιλία.
• Morado: Εχει αρκετά μεγάλους καρπούς, με ανοικτό πράσινο χρώμα, λευκή σάρκα. Είναι αρκετά παραγωγική ποικιλία.

Μεσοπρώιμες:

• Algerian: Εχει καρπούς μετρίου μεγέθους, ολοκληρωτικά κόκκινους, πολύ παραγωγική ποικιλία.
• Gymnocarpa: Εχει καρπούς μεγάλους, τελείως κίτρινους, πολύ παραγωγική ποικιλία.

Μεσο-όψιμες:

• Fusicaulis van Heerden: Εχει καρπούς μεγάλους, πρασινοκίτρινους, με κίτρινη σάρκα. Εχει την τάση να σχίζονται οι καρποί.
• Roly-Poly: Εχει μικρούς καρπούς κοκκινωπούς. Παραγωγική ποικιλία.
• Muscatel: Εχει καρπούς πολύ μεγάλους, λαμπρού πράσινου χρώματος, με λευκή σάρκα.
• Signal: Εχει καρπούς αρκετά μεγάλους, οι οποίοι είναι ολοκληρωτικά κόκκινοι. Δεν είναι πολύ παραγωγική ποικιλία.

Οψιμες:

• Albitel: Εχει καρπούς μεγάλους, ολοκληρωτικά κόκκινους.
• Skinners: Εχει μεγάλους καρπούς, τελείως πράσινους. Είναι αρκετά παραγωγική ποικιλία.

Πολύ όψιμες:

• Blue Motto: Εχει μεγάλους πράσινους καρπούς, με πορτοκαλί σάρκα. Είναι παραγωγική ποικιλία.
• Malta: Εχει καρπούς μετρίου μεγέθους που είναι τελείως κίτρινοι. Είναι παραγωγική ποικιλία.

Τα οφέλη στην υγεία

Το φραγκόσυκο θεωρείται ότι έχει επουλωτικές και αντιγηραντικές ιδιότητες. Χρησιμοποιείται στην παραγωγή αλοιφών ημέρας μετά την ηλιοθεραπεία, σαν αντιρυτιδικές κρέμες. Από τους σπόρους των φραγκόσυκων παράγεται έλαιο που είναι πλούσιο σε βιταμίνες, ανόργανα άλατα, πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, αλλά και αντιοξειδωτικούς παράγοντες που ενεργούν εναντίον της γήρανσης του δέρματος. Το έλαιο αυτό ενυδατώνει, διατρέφει και μαλακώνει το δέρμα. Το λάδι από τους σπόρους της φραγκοσυκιάς είναι ένα φυτικό λάδι που λαμβάνεται με πίεση εν ψυχρώ από τους σπόρους των φραγκόσυκων.

Πού θα απευθυνθώ

info@symagro.com

• Κάσσανδρος Γάτσιος
  Γεωπόνος - Σύμβουλος Επιχειρήσεων - Εταιρεία SYMAGRO Επιστημονικό & Τεχνολογικό Πάρκο Ηπείρου Τηλ. 6944846475 - 26510 07653

Κώστας Νάνος

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΥΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ-ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΤΕΛΕΙΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ...

Η Mossad διαβρώνει Ελλάδα και Κύπρο. Δολοφονίες, κατασκοπεία, εμπρησμοί, υποκλοπές, απαγωγές.

Τεχνικές της MOSSAD.

H Μοσσάντ (στα εβραϊκά Ίδρυμα Πληροφοριών και Ειδικών Επιχειρήσεων/ha Mossad le Modiin ule Tafkidim Meyuhadim), είναι η πιο γνωστή υπηρεσία πληροφοριών του Ισραήλ, μαζί με την Aman, τη στρατιωτική υπηρεσίαπληροφοριών και τη Shin Bet, την υπηρεσία εσωτερικής ασφάλειας. Βασική αποστολή της είναι η συλλογή πληροφοριών από ανθρώπινες πηγές, οι κεκαλυμμένες επιχειρήσεις και η αντιτρομοκρατική δράση, ενώ γεωγραφικά, το ενδιαφέρον εστιάζεται κυρίως στη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Το αρχηγείο της Μοσσάντ βρίσκεται στο Τελ Αβίβ, ενώ σύμφωνα με εκτιμήσεις ο αριθμός των εσωτερικών στελεχών της υπηρεσίας προσδιορίζεται σε περίπου 1200. Συνολικά οι στρατολογημένοι πράκτορες της Μοssad υπολογίζονται σε 35.000, από τους οποίους οι 20.000 εν δράσει και οι υπόλοιποι εν υπνώσει. Η Μοσσάντ ιδρύθηκε την 1η Απριλίου του 1951, με πρωτοβουλία του τότε Ισραηλινού πρωθυπουργού -στον οποίο και υπάγεται έκτοτε- Νταβίντ Μπέν Γκουριόν, ο οποίος και της προσέδωσε τον κυριότερο και αντικειμενικό σκοπό και λόγο ύπαρξής της.
«Για το κράτος μας που από τη δημιουργία του ευρισκόταν υπό πολιορκία. Οι πληροφορίες είναι η πρώτη γραμμή άμυνας…πρέπει να μάθουμε να αναγνωρίζουμε πολύ καλά τι γίνεται γύρω μας». Η Μοσσάντ, εικάζεται, πως διαιρείται σε οκτώ τμήματα: Το Τμήμα Συλλογών είναι το μεγαλύτερο, ευθυνόμενο για τις επιχειρήσεις κατασκοπείας, διατηρώντας γραφεία στο εξωτερικό, υπό διπλωματική ή ανεπίσημη κάλυψη. Υφίστανται και λοιπά τμήματα, όπως το Τμήμα Πολιτικής Δράσης και Επαφών, το Τμήμα Ειδικών Επιχειρήσεων (Μetsada), το Τμήμα Ψυχολογικού Πολέμου (Lohamah Pscichlogit), το Τμήμα Ερεύνης (υπεύθυνο για την παραγωγή αναλύσεων και εκθέσεων), ενώ υφίσταται και ειδικό Τμήμα Πυρηνικών θεμάτων, με τομέα ευθύνης τις πιθανές πυρηνικές απειλές κατά του Ισραήλ. Το Σεπτέμβριο του 2002 επικεφαλής της υπηρεσίας τέθηκε ο απόστρατος της ΙDF Meir Dagan.

Δράση σε Ελλάδα και Κύπρο Στις 24 Ιανουαρίου του 1973 δολοφονήθηκε στη Λευκωσία ο αντιπρόσωπος της Φατάχ στη Κύπρο Hussein Al Bashir με βόμβα που τοποθετήθηκε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου όπου διέμεινε. Λίγους μήνες μετά, στις 11 Απριλίου, με τον ίδιο τρόπο δολοφονήθηκε και ο επικεφαλής της PLO στη Αθήνα ο Zaiad Muchasi. Το 1975 συνελήφθησαν στο Σταυροβούνι τρεις Ισραηλινοί, δύο άνδρες και μια γυναίκα, οι οποίοι φωτογράφιζαν και βιντεοσκοπούσαν το στρατόπεδο της 35ης Μοίρας Καταδρομων. Στις 12 Αυγούστου το 1983 συνελήφθη ο Ισραηλινός (με πλαστό γερμανικό διαβατήριο) Παβέλ Τζερτίνωβ, ο οποίος προσπαθούσε να βάλει φωτιά σε δάσος της περιοχής Καπανδριτίου.

Το 1992 συνελήφθησαν στη Λευκωσία τέσσερις Ισραηλινοί, δύο άνδρες και δύο γυναίκες, οι οποίοι προσπαθούσαν να εγκαταστήσουν μηχανισμό υποκλοπής τηλεφωνικών συνδιαλέξεων στην πολυκατοικία που στέγαζε την ιρανική πρεσβεία στην Κύπρο. Στη διάρκεια της σύντομης δίκης οι τέσσερις διέμεναν μέσα στην ισραηλινή πρεσβεία. Μετά την δολοφονία του εφοπλιστή Μ. Περατικού από την αυτοπροσδιοριζόμενη ως «Ε.Ο. 17 Νοέμβρη» τον Μάιο 1997, ο πρώην Υπουργός Δημοσίας Τάξεως Στέλιος Παπαθεμελής διατύπωσε υπαινιγμούς κατά όσων υποθάλπουν και στηρίζουν ή συγκαλύπτουν την δράση των τρομοκρατών. Σε ερώτηση δημοσιογράφου τι εννοεί, απήντησε λακωνικά: «Ρωτήστε τους πρέσβεις του Ισραήλ», πυροδοτώντας αντιδράσεις.

Στις 7 Νοεμβρίου 1998 συνελλήφθησαν κοντά σε στρατοπέδο της Εθνικής Φρουράς, στη στρατιωτικά ευαίσθητη περιοχή Ζυγίου, μεταξύ Λευκωσίας και Λεμεσού, ο 37χρονος Ούντι Αργκόβ και ο 49χρονος Ιγκολ Νταμάρ, οι οποίοι με προηγμένης τεχνολογίας κατασκοπευτικό εξοπλισμό φέρονται να παρακολουθούσαν τις κινήσεις της Εθνικής Φρουράς κατά την διάρκεια της ασκήσης "Νικηφόρος - Τοξότης" (15-22 Οκτωβρίου). Η επικρατέστερη εκδοχή είναι ότι είχαν πληροφορίες για την εκφόρτωση οπλισμού στο λιμάνι του Βασιλικού και ήθελαν να διαπιστώσουν κατά πόσο επρόκειτο για τμήματα των ρωσικών πυραύλων S-300.
Το Ισραήλ είχει εμμέσως εναντιωθεί στην πιθανή εγκατάσταση των πυραύλων στην Κύπρο, κυρίως, σύμφωνα με στρατιωτικούς κύκλους, διότι το ραντάρ του συστήματος θα ήταν σε θέση να παρακολουθεί τον ισραηλινό εναέριο χώρο. Ο τότε υπουργός Αμυνας Γιαννάκης Ομήρου συνέδεσε την όλη υπόθεση με την τουρκοϊσραηλινή συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας, η οποία περιλαμβάνει και την ανταλλαγή πληροφοριών. Ωστόσο, άλλες πληροφορίες έκαναν λόγο για ενδιαφέρον της Μοσσάντ στα αμερικανικής κατασκευής όπλα που διαθέτει η Εθνική Φρουρά, ενώ στον κυπριακό Τύπο δημοσιεύθηκε και η εκτίμηση ότι οι δύο πράκτορες αναζητούσαν τις θέσεις των συστοιχιών παράκτιας άμυνας ΜΜ-40 Exocet, για λογαριασμό της ΜΙΤ.

Τον Αύγουστο του 1999 και σύμφωνα με τουρκικές πηγές, η Μοσσάντ συμμετείχε ενεργά στην εύρεση και απαγωγή του Κούρδου ηγέτου του PKK, Αμπντουλλάχ Οτσαλάν από την ελληνική πρεσβεία στη Κένυα. Στις 26 Σεπτεμβρίου 2000, ο τότε βουλευτής Αχαΐας του ΠΑΣΟΚ Αλέκος Χρυσανθακόπουλος σε ερώτηση που είχε καταθέσει στη Βουλή, προς την –τότε– υπουργό Εσωτερικών και πολιτικό προϊστάμενο της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών Βάσω Παπανδρέου, ανέφερε ότι η κυβέρνηση είχε αναθέσει «την παρακολούθηση απόρρητων κρατικών πληροφοριών για την ασφάλεια της χώρας στην ισραηλινή εταιρεία Efrat, δίνοντας παράλληλα τη δυνατότητα σε γνώστες ηλεκτρονικών υπολογιστών να γνωρίζουν τα πάντα για την Ελλάδα».

«Το παράδοξο της όλης υπόθεσης», ανέφερε μεταξύ άλλων ο βουλευτής, «είναι το ότι η ΕΥΠ –σε περίπτωση δυσλειτουργίας του συστήματος– δεν έχει τη δυνατότητα παρακολούθησης των στόχων της μέχρις ότου οι Ισραηλινοί αποκαταστήσουν τυχόν βλάβες του ηλεκτρονικού υπολογιστή», και συνέχιζε αναφέροντας ότι «αφού η εταιρεία του Ισραήλ έχει το software και τους κωδικούς μπορεί να καταγράφει ταυτόχρονα όλους τους στόχους που παρακολουθεί η ΕΥΠ και να διαθέτει το υλικό της σε όσους έχουν ενδιαφέρον». Η ερώτηση του βουλευτή προς την υπουργό κατέληγε με την εξής διαπίστωση: «Είναι γνωστό ότι –τουλάχιστον για την ισραηλινή εταιρεία– δεν έχει μυστικά εθνικής ασφαλείας η Ελλάδα». (σ.σ. επίδειξη του ισραηλινού συστήματος συλλογής πληροφοριών έγινε το Μάρτιο του 1997 κατά την επίσκεψη μελών της Διακομματικής Επιτροπής για τη Διασφάλιση του Απορρήτου των Επικοινωνιών).

Όπως ήταν φυσικό, η ερώτηση του Α. Χρυσανθακόπουλου αγνοήθηκε από το σύνολο των μέσων ενημέρωσης στη χώρα, με εξαίρεση της "Αθηναϊκής" (27-9-2000) του Σπ. Καρατζαφέρη, που έκανε πρωτοσέλιδο το θέμα με τίτλο «Στη Μοσάντ η εθνική μας ασφάλεια – Μέσω Τελ Αβίβ οι παρακολουθήσεις της ΕΥΠ». Στις 29-7-2001 η εφημερίδα "Χαραυγή" υπό τον τίτλο "Στο έλεος της Μοσσάντ" γράφει στο κύριο της θέμα ότι ο βουλευτής του ΑΚΕΛ Κ. Γιάγκου κατήγγειλε στη Βουλή ότι η μυστική υπηρεσία του Ισραήλ είναι μόνιμα σταθμευμένη στη Κύπρο και ότι ένας από τους κύριους χώρους στάθμευσης και μετάδοσης των μηνυμάτων της είναι η μαρίνα Λάρνακας.
Στις 18-10-2001 σύμφωνα με τη εφημερίδα του Ηρακλείου "Μεσόγειος" τέσσερις Ισραηλινοί συνελήφθησαν να βιντεοσκοπούν τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις της Σούδας μετά από καταγγελία στις αρχές αξιωματικού της 115 Πτέρυγας Μάχης.