Ινφογνώμων Πολιτικά: Ελλάδα – Ο δρόμος της εξόδου

Ινφογνώμων Πολιτικά: Ελλάδα – Ο δρόμος της εξόδου: Peter Koenig * (πρώην στέλεχος της ΠΤ)        (μετφρ. Κριστιάν) Αυτό που κάνει η τρόικα στην Ελλάδα αυτές τις μέρες είναι το αποκορ...

Όλα τα δάνεια της Ελλάδας από το 1821 ως το 2011 -Τι πληρώσαμε και σε ποιους!

Του Γιώργου Αδαλή

 Αν σκεφτείτε ότι από το 1994 ως το 2010 πληρώσαμε ως χώρα 571.000.000.000 (πεντακόσια εβδομήντα ένα δισεκατομμύρια) ευρώ διαβάστε τι έχουμε πληρώσει τα τελευταία 200 χρόνια! Μια έρευνα - απάντηση στους απατεώνες και παραχαράκτες της ιστορίας, όπως η «Bild» και το «Focus»!

- Είναι η Ελλάδα το απείθαρχο και ατίθασο παιδί της Ευρώπης και ένα από τα πλέον ατίθασα παγκοσμίως; 

- Μας αξίζει που το «Focus» χρησιμοποιεί τα αγάλματα των προγόνων μας για να μας κάνει άσεμνες χειρονομίες με το δάχτυλο; 

- Είμαστε τεμπέληδες και κατά το κοινώς λεγόμενο «μπαταξήδες» που δεν πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας στους δανειστές μας; 

- Είμαστε ένας λαός καλοπερασάκηδων που αποφεύγουμε να ασχοληθούμε με τις συμβατικές υποχρεώσεις μας έναντι των … «συμμάχων» μας; 

Ερωτήματα που μπορεί να απαντηθούν μόνο αν ανατρέξουμε στο παρελθόν και μάλιστα εκ της Εθνικής παλιγγενεσίας με την Επανάσταση του 1821. 

Ψάξαμε λοιπόν βιβλιογραφία, στοιχεία στο διαδίκτυο και κατορθώσαμε και ανακαλύψαμε όλα τα δάνεια που πήρε η Ελλάδα από τότε μέχρι σήμερα! Στις παρακάτω γραμμές θα βρείτε απίστευτες πληροφορίες οι οποίες θα μας βοηθήσουν να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας στα ερωτήματα που θέτουν τα «πειθήνια όργανα» των διεθνών τοκογλύφων όπως το «Focus» και η «Bild», που δεν έχουν σταματήσει δευτερόλεπτο να «χτυπούν» την Ελλάδα!

- 

Η έρευνα που ακολουθεί, διενεργήθηκε το 2011 και δημοσιεύτηκε τότε στην προσωπική μου σελίδα, στο adalis.gr [H αρχική δημοσίευση εδώ]. 

Αξίζει πραγματικά να διαβάσει το αναγνωστικό κοινό των AegeanTimes.gr, τα εξωφρενικά δάνεια που σύναψε η χώρα μας με τους γνωστούς οίκους διεθνών τοκογλύφων, που καταδυναστεύουν την χώρα μας, πριν καν απαλλαχτεί από τους Οθωμανούς !

Δάνεια, που στο σύνολό τους είναι αποικιοκρατικά, με εξοντωτικούς όρους, τα οποία τα αποπληρώσαμε μέχρι τελευταίας ... δεκάρας!

Δάνεια τα οποία θα πρέπει να επανεξεταστούν, και στο ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ, να γίνουν άμεσα απαιτητά από τους τοκογλύφους, οι οποίοι σήμερα μας κουνάνε το δάχτυλο υποτιμητικά!

Η έρευνα που ακολουθεί, θα είναι πάντοτε επίκαιρη, για όσο διάστημα το πολιτικό προσωπικό της χώρας, ΔΕΝ απαιτεί την επιστροφή των χρημάτων από απεχθή δάνεια όπως αυτό που παρουσιάσαμε στο χτεσινό μας πρωτοσέλιδο [Διαβάστε ΕΔΩ] ! Και τελικά, ακόμη κι αν δεν βρεθεί ένας πολιτικός να βάλει στο τραπέζι το θέμα της επιστροφής των δανείων που πληρώσαμε στους διεθνείς λωποδύτες, θα έρθει η μέρα που ο Ελληνικός Λαός θα τα πάρει πίσω μόνος του! Τρόποι υπάρχουν πολλοί!

Ελπίζω όμως να μην φτάσουμε ως εκεί!

Αλλά ας ξεκινήσουμε την παρουσίαση της έρευνας για τα δάνεια που έλαβε η Ελλάδα, χωρισμένη σε χρονικές περιόδους!

Η Ελληνική Επανάσταση είχε λάβει δάνεια ακόμη και για καριοφίλια που δεν παραλάβαμε ποτέ πριν το 1821, γεγονός που έμελλε να σηματοδοτήσει τι θα επακολουθήσει αργότερα. Ετσι η ιστορία του Δημοσίου χρέους της χώρας μας χωρίζεται σε πολλές περιόδους τις οποίες και τις κατηγοριοποιούμε

Πρώτη περίοδος 1824 με 1897

Την περίοδο αυτή η Ελλάδα πήρε ΔΕΚΑ (10) εξωτερικά δάνεια, συνολικά 770 εκ. γαλλικά Φράγκα. Το πόσο «καλά παιδιά» ήμασταν καθώς και πόσο τοκογλύφοι υπήρξαν οι … πρόγονοι του Ντομινίκ Στρος-Καν (δεν ξέρω αν τότε είχαν καμαριέρες) φαίνεται από το γεγονός, ότι ενώ η αναγραφόμενη αξία των ΔΕΚΑ αυτών δανείων , ήταν 770 εκ. γαλλικά Φράγκα, εντούτοις στο χέρι πήραμε μόνο … 464 εκ.!!! Τα υπόλοιπα δεν μας δόθηκαν ποτέ μιας κα αποτέλεσαν … έξοδα φακέλων των Τραπεζών, καθώς και ότι άλλο μπορεί να χρεώσει ένας γνήσιος τοκογλύφος !!! 

Από ποιους τα πήραμε όμως; 

• Δύο δάνεια από την Αγγλία κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης το 1824 και το 1825, συνολικά 2,8 εκ. λίρες στερλίνες 

• Ένα, 60 εκ. γ.φ. με την εκλογή του Όθωνα ως βασιλιά της Ελλάδας, το 1832.

• Δύο επί Κουμουνδούρου, το 1879 και το 1890, συνολικά 180 εκ. γ.φ.

•Πέντε επί Χ. Τρικούπη το 1882-1885 και το 1886-1881, συνολικά 450 εκ. γ.φ. και τέλος

•Ενα επί Σωτηρόπουλου-Ράλλη το 1893, 9.7 εκ. γ.φ.

Την εποχή αυτή μεγάλη δύναμη είχε ο Στρατός. Οι πελατειακές σχέσεις όμως καθώς και η διαχείριση τους ήταν ακριβώς η ίδια με την σημερινή. Ετσι , η χώρα μας που διέθετε 20.000 τακτικό στρατό, έπαιρνε όλα αυτά τα δάνεια για να συντηρεί τους αξιωματικούς και να τους μισθοδοτεί! Φτάσαμε έτσι να έχουμε … 12.000 Αξιωματικούς. Δηλαδή, 1,4 αξιωματικοί για κάθε 2 φανταράκια! Το θέμα ήταν λοιπόν ποιος διέταξε ποιον μιας όλοι καταλάβατε τι σκοπό είχαν τα δάνεια μας. Δάνεια που μας έδιναν με φειδώ οι μεγάλες δυνάμεις γιατί προσέβλεπαν στον πλούτο της χώρα μας μετά την απελευθέρωσή της και μας υποχρέωναν να στρατικοποιήσουμε την Ελλάδα για να αντέξει ως νεοσύστατο κράτος (δεν ξέρω αν σας φέρνει στο μυαλό κάτι από το σύγχρονο 7 προς 10 καθώς και την κούρσα εξοπλισμών με την Τουρκία) !!!

Οι περισσότεροι καπετάνιοι τότε, εμφάνιζαν περισσότερους άνδρες για να επωφελούνται τους επιπλέον μισθούς. Έτσι ενώ ένας Στρατηγός έπαιρνε μισθούς για 12.000 άνδρες στην ουσία πλήρωνε μόνο 3.000 μιας και είχε μόνο τόσους !!!

Η πρώτη πτώχευση ήταν θέμα χρόνου και ήρθε μόλις το 1825 .

Το 1826 ανέλαβε την διακυβέρνηση ο Α. Ζαίμης και στο ταμείο του κράτους βρήκε μόνο … 16 γρόσια! Δηλαδή ούτε καν μια λίρα !!!!

Τότε λοιπόν η Ελλάς ονομάστηκε για πρώτη φορά Ψωροκώσταινα 

Περίοδος του Οθωνα

Όταν έγινε Βασιλιάς ο Οθωνας, πήρε κι αυτός ένα … δανειάκι και μάλιστα με την εγγύηση των τριών μεγάλων Δυνάμεων (όπως βλέπετε υπήρχε και τότε μια ... Τρόικα)! 

Η κάθε μια εγγυήτρια δύναμη … εγγυήθηκε για το 1/3 του δανείου με μια διαφορά! Την τρίτη δόση η οποία ήταν 20 εκ. γαλλικά φράγκα δεν καταβλήθηκε ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ στη χώρα μας. (Σας θυμίζει τίποτε αυτό άραγε;)

Πάντως όσα πήρε ο Οθωνας, δηλαδή οι δύο προηγούμενες δόσεις , σύνολο 20. εκ γαλ. Φράγκα , οι Έλληνες δε τα είδαν στις τσέπες τους μιας και το 57% κατακρατήθηκε από την δανειοδότρια τράπεζα κατακρατήθηκε στο εξωτερικό, ενώ το υπόλοιπο σπαταλήθηκε από την αντιβασιλεία κυρίως σε έξοδα του … Βαυαρικού στρατού (πάλι οι Γερμανοί δηλαδή στη μέση)!!!

Τελικά η καθαρή εισροή , από το δάνειο, για την Ελλάδα ήταν μόλις 14,2%. Στο τέλος του 1859 η Ελλάδα έναντι του δανείου χρωστούσε υπερτριπλάσια των όσων λογιστικά είχε επωφεληθεί από το δάνειο.

Με αυτά και μ αυτά , φτάσαμε στο 1843 οπότε είχαμε και τη δεύτερη χρεοκοπία της Ελλάδος.

Η Τρικουπική περίοδος

Κατά την περίοδο αυτή κυρίαρχος θα αναδυθεί ο έμπιστος των ανακτόρων Α. Συγγρός. Ηταν ο άνθρωπος που εξασφάλιζε στο Ελληνικό Δημόσιο δανειοδότες, στους οποίους συμμετείχε και ο ίδιος. Ήταν ο άνθρωπος που από τη δανειακή πρόσοδο εκτελούσε δημόσια έργα (Ισθμός Κορίνθου, σιδηρόδρομοι Λαυρίου, Θεσσαλίας κλπ.). Ηταν ο υπερεργολάβος με ό,τι αυτό σημαίνει. Τώρα αν αυτό σας θυμίζει κάποιο νεότερο πολιτικό της Ελλάδος, σίγουρα δεν φταίμε εμείς. Αλλά κάπου έχει πάει το μυαλό σας ε;;;

Από την άλλη πλευρά ο Χ. Τρικούπης θα αναδυθεί σε πρωταθλητή του εξωτερικού δανεισμού. 

Την περίοδο του ελληνικού βασιλείου 1832-1893 στον Τρικούπη χρεώνεται το 58,4% του εξωτερικού δανεισμού, με 450 εκ. γαλλικά φράγκα.

Και όπως ήταν φυσικό, ο υπερδανεισμός με τοκογλυφικούς όρους , έφερε και πάλι το 1893 την τρίτη χρεοκοπία στην χώρα μας.

Ετσι μέχρι το 1897, ο συνολικός δανεισμός μας έφθασε όπως είπαμε στα 770 εκ. γ.φ., από τα οποία “στο χέρι πήραμε” 389 εκ. γ.φ. δηλαδή μόλις το 50,5%. Με την συνηθισμένη τακτική δηλαδή, υπογράψαμε στους τοκογλύφους «γραμμάτια» και στο χέρι πήραμε μόλις τα μισά. Και φυσικά τα τοκοχρεολύσια … έτρεχαν!!!

Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι όλα αυτά τα πληρώσανε τελικά τα τρισέγγονα του Τρικούπη εις το ακέραιο και δέκα φορές πάνω!!

Ετσι το 1898 η Ελλάδα θα τεθεί υπό τον  Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο (κάτι θα σας θυμίζει ο όρος αυτός ε;) και ταυτόχρονα θα της παραχωρηθεί δάνειο 150 εκ. φ. (κάτι σαν α 110 δις που πήρε ο Γιώργος δηλαδή)

Απ’ αυτό το 62% καταβλήθηκε ως … αποζημίωση της Οθ. Αυτοκρατορίας κυρίως για την παραχώρηση της Θεσσαλίας και τον πόλεμο του 1897. Το 15% χρησιμοποιήθηκε για κάλυψη των ελλειμμάτων, το 20% στο κυμαινόμενο χρέος και το 3% στα έξοδα έκδοσης. Πάντως φανήκαμε αρκετά … «κύριοι» αφού πληρώσαμε αποζημίωση σε αυτούς που παράνομα μας κατείχαν (αν και στην Ελλάδα χρησιμοποιούμε για την περίπτωση αυτή μια πολύ γνωστή λέξη που αρχίζει με το γράμμα «Μ»)

Ακολουθεί μια δεύτερη περίοδος από το 1900 ως το 1945 

Ως το 1914 υπάρχει μια περίοδος στην οποία αναπτύσσεται ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα και υποχωρεί ο κρατικός. Την ίδια αυτή εποχή η Αθήνα αντιμετωπίζει τον Μακεδονικό αγώνα και από το 1912 τους Βαλκανικούς.

Την περίοδο αυτή συνομολογήθηκαν τέσσερα εξωτερικά δάνεια, συνολικά 521 εκ. φ. 

Τα δύο πρώτα (76 εκ. φ.) μέχρι το 1910 και το τέταρτο 335 εκ. φ. το 1914. 

Τα χρήματα χρησιμοποιήθηκαν :

- Υπέρ της εξυπηρέτησης των ήδη υπαρχόντων εξωτερικών δανείων (από τότε ήταν της μόδας να πληρώνει η Ελλάδα χρεολύσια προηγούμενων δανείων με … νέα δάνεια).

- Υπέρ της διεξαγωγής των Βαλκανικών πολέμων και

- Στην ενσωμάτωση των νέων περιοχών που προέκυψαν μετά τους Βαλκανικούς.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι την περίοδο αυτή υπογράψαμε νέα δάνεια για να πληρώνουμε τα παλιά.

Από το 1915 ως το 1923 η Ελλάδα του διχασμού βρίσκεται εν μέσω του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και στη συνέχεια θα βιώσει τη Μικρασιατική καταστροφή και να βρεθεί με τους πρόσφυγες απ’ αυτήν. Εδώ αρχίζουν και τα πραγματικά … δανειακά (πλην όμως τοκογλυφικά) ευτράπελα !!!

Η οικονομική πορεία διαρθρώνεται από τις μεγάλες, έκτακτες πολεμικές δαπάνες (περίπου 6,2 δισ. δρχ.) ενώ σε έξαρση βρίσκεται και ο εσωτερικός δανεισμός.

Ενώ η χώρα στην ουσία δεν μπορούσε να δανειστεί, και ουδείς γνώριζε το παραμικρό στο Κοινοβούλιο, ξαφνικά όλοι άρχισαν να μιλούν για δύο μυστικά δάνεια και μάλιστα μεγάλα!

Ένα το 1915 και ένα το 1916 , ισόποσα από 40 εκ μάρκα έκαστο. 

Τα 80 εκ μάρκα αυτά δεν είχαν εγγραφεί πουθενά !!! Η Κυβέρνηση Σκουλούδη τα κράτησε εντελώς μυστικά, ακόμα και από τη Βουλή και δεν τα ανέγραψε πουθενά λες και πρόκειται για δάνειο κάποιου … «μπακάλη της γειτονιάς» !!!

Η υπόθεση έφτασε το 1918 στο ανώτατο ειδικό δικαστήριο στο οποίο ο Σκουλούδης θα υποστηρίξει ότι κρατήθηκε μυστικό για να μην εκλειφθεί ως ένδειξη γερμανοφιλίας!!

Κάτι τέτοιο δεν είχε συμβεί σε κανένα συντεταγμένο κράτος παρά μόνο σε Αφρικανικές Δημοκρατίες όπου οι Φύλαρχοι είχαν το … γενικό κουμάντο !!

ΤΟ ΠΟΙΟ ΑΙΣΧΡΟ ΔΑΝΕΙΟ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ... ever !!!

Την περίοδο αυτή υπογράψαμε και λάβαμε το πιο αισχρό δάνειο που έχει πάρει ποτέ χώρα! Αισχρό όχι για το μέγεθός του, μιας και ήταν σχετικά μικρό αλλά επαίσχυντο για τον λόγο που το λάβαμε! Προσέξτε λοιπόν:

Το 1913 ο Ελληνικός Στρατός, αποτελούμενος από δυνάμεις της Β.Ελλάδος, έχυσε το αίμα του για να καταλάβει μια στρατηγικής σημασίας σιδηροδρομική γραμμή! Την γραμμή Θεσσαλονίκης – Κωνσταντινούπολης! Και το πέτυχε αυτό! Η γραμμή κατελήφθη από τον Ελληνικό Στρατό. Φαίνεται όμως ότι οι “Σύμμαχοι” είχαν άλλα σχέδια για μας!

Ενώ την καταλάβαμε εμείς, ξαφνικά οι Γάλλοι αποφάσισαν ότι … η γραμμή τους ανήκει, στα πλαίσια της “συμμαχικής μοιρασιάς” ! Όμως ήταν κάτι που υπήρχε σε Ελληνικά εδάφη και δεν θα μπορούσαμε να δεχτούμε κάτι τέτοιο! Ετσι μας εξανάγκασαν να την αγοράσουμε!!!!

Κι επειδή ως συνήθως δεν είχαμε λεφτά, μας έδωσαν το δάνειο και μάλιστα σε δολάρια. Μας έδωσαν ένα Καναδικό (δηλαδή Γαλλικό) δάνειο 8.000.000 δολαρίων για να πληρώσουμε στους Γάλλους μια σιδηροδρομική γραμμή την οποία εμείς την είχαμε καταλάβει με τον στρατό μας !!!!

Είπε κανείς τίποτα;

Περίοδος Μεσοπολέμου 1924 με 1932

Με τη Μικρασιατική καταστροφή ο ελληνισμός θα βρεθεί σε αμηχανία και σύγχυση. Από το 1924 μέχρι το 1928 ο κοινοβουλευτισμός θα βρεθεί σε οξύτατη κρίση, με 12 κυβερνήσεις, δηλαδή κάθε 4,5 μήνες και άλλη κυβέρνηση.

Ο Βενιζέλος θα επιστρέψει και θα κερδίσει τις εκλογές του 1928, με 223 έδρες από τις 250. Η τετραετία του θα είναι περίοδος κοινοβουλευτικής ομαλότητας.

Τα επιτακτικότερα προβλήματα είναι το προσφυγικό και η σταθεροποίηση της δραχμής που η αξίας της είχε πέσει στο δέκατο πέμπτο της προπολεμικής. Η φορολογική επιβάρυνση παραμένει δυσβάστακτη. Σε σχέση με την προπολεμική έχει αυξηθεί κατά 37 φορές!!!

Από το 1924 μέχρι το 1930 εισέρευσαν στην Ελλάδα 1,16 δισ. χρυσά φράγκα, εκ των οποίων το 78% ήταν δάνεια.

Την περίοδο 1924-1931 συνομολογήθηκαν εννιά (9) εξωτερικά δάνεια, συνολικά 992 εκ. φρ. 

Τα δάνεια αυτά προήλθαν από την Αγγλία κατά 48%, τις ΗΠΑ κατά 31% και τα υπόλοιπα σε μονοψήφια ποσοστά από Βέλγιο, Σουηδία, Γαλλία, Ολλανδία, Ελβετία, Αίγυπτο και Ιταλία.

Τα δάνεια χρησιμοποιήθηκαν για την αποκατάσταση των προσφύγων, την εξυπηρέτηση του εξωτερικού δανεισμού, τη σταθεροποίηση της δραχμής και παραγωγικά.

Την ίδια περίοδο η εξυπηρέτηση του εξωτερικού δανεισμού απορροφούσε το 29% των τακτικών εσόδων.

Συνολικά την περίοδο 1824-1932 είχαμε δανεισθεί από το εξωτερικό 2,2 δισ. χρ. φρ. Μέχρι το 1932 είχαμε αποσβέσει 2,38 δισ. χρ. φρ. δηλαδή 183 περισσότερα απ’ όσα είχαμε δανεισθεί και πάλι χρωστούμε 2 δισ. χρ. ερ. (σας θυμίζει κάτι άραγε αυτό; σας θυμίζω προηγούμενο άρθρο μας με τίτλο : «το 1994 χρωστούσαμε 90 δις ευρώ πληρώσαμε 517 δις ως το 2010 και παρ όλα αυτά χρωστάμε άλλα 340 δις»)

Το 1932 είχαμε την τέταρτη πτώχευση.

Μέχρι το 1945 δεν θα υπάρξει νέος εξωτερικός δανεισμός ενώ θα παγώσει, λόγω της παγκόσμιας κρίσης, η εξυπηρέτηση των παλαιών.

1946-1966 Ανασυγκρότηση και ανάπτυξη

Πρώτο μέλημα της χώρας η ανασυγκρότηση της από την κατοχική καταστροφή που είχε φθάσει 33 φορές το εθνικό εισόδημα του 1946.

Το δεύτερο πρόβλημα ήταν ο εμφύλιος και το τρίτο οι υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες, οι μεγαλύτερες στη Δυτ. Ευρώπη 19 και που έφθαναν στο 27,5% των συνολικών εξόδων.

Τα προβλήματα μέχρι το 1952-53 θα τα αντιμετωπίσουν συνολικά 18 κυβερνήσεις που θα προχωρήσουν σε οκτώ υποτιμήσεις. Κατά μέσο όρο κάθε 5,5 μήνες και άλλη κυβέρνηση και κάθε χρονιά και υποτίμηση.

Το δημόσιο χρέος συντίθεται από το προπολεμικό και το μεταπολεμικό. Το προπολεμικό, μέχρι το 1962 ήταν υπερτριπλάσιο του μεταπολεμικού. Στο προπολεμικό ΔΧ το 90% καταλάμβανε ο προπολεμικός εξωτερικός δανεισμός.

Την περίοδο 1962-67 οι ελληνικές κυβερνήσεις θα διακανονίσουν το 97% του προπολεμικού εξωτερικού Δ.Χ., το οποίο μαζί με τους τόκους ανερχόταν στα 6,41 δισ. δρχ.

Μέχρι το 1955 η Ελλάδα είχε συνάψει μόνο τρια εξωτερικά δάνεια, συνολικά 145 εκ. δολ. Στη συνέχεια θα συνάψει άλλα ΕΙΚΟΣΙΟΚΤΩ (28) εξωτερικά, συνολικά 406,4 εκ. δολ.

Ο μετακατοχικός δανεισμός προήλθε κατά 58,4% από τις ΗΠΑ, κατά 19% από τη Δυτ. Γερμανία και κατά 14,36% από την Αγγλία. Τα υπόλοιπα από διεθνείς οργανισμούς.

Για την εξυπηρέτηση του μετακατοχικού εξωτερικού δανεισμού η Ελλάδα κατέβαλε το 128% της δανειακής προσόδου που λογιστικά είχε πάρει! Καταλάβατε το μέγεθος της τοκογλυφίας;

Περίοδος Δικτατορίας 1967 με 1974

Περίοδος υπέρογκου εσωτερικού δανεισμού, ο οποίος και τετραπλασιάσθηκε. Αντίθετα ο εξωτερικός δανεισμός σημειώνει πολύ μικρή αύξηση.

Συνολικά 19 εξωτερικά δάνεια, μόλις στο 6,4% του νέου Δανειακού Χρέους εξ αυτών το 92,2% ήταν σε δολ.

Την περίοδο αυτή εμφανίζονται τα δάνεια σε συνάλλαγμα.

Πρόκειται για δάνεια εργοληπτικών εταιρειών, τα οποία έπαιρναν από το εξωτερικό, υπό την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου. Στη συνέχεια τα παραχωρούσαν στο Ελληνικό Δημόσιο προς εκτέλεση δημοσίων έργων, με ανάδοχους τις εν λόγω εταιρείες. Συνολικά συνομολογήθηκαν 59 τέτοια δάνεια. Προφανώς το Ελληνικό Δημόσιο δεν είναι ο δανειολήπτης, έτσι δεν θεωρείται εξωτερικός δανεισμός. Στο νέο Δημόσιο Χρέος ο δανεισμός σε συνάλλαγμα αντιπροσώπευε το 23,6%.

Περίοδος Μεταπολίτευσης 1975 με 1981 (Κυβέρνηση Καραμανλή)

Το προπολεμικό εξωτερικό Δημόσιο Χρέος, λόγω του διακανονισμού 1962-67 βαίνει συνεχώς μειούμενο. Από το 4% του συνολικού Δ.Χ. το 1974 θα πέσει το 1981 στο 0,6%.

Ο μεταπολεμικός εξωτερικός, κατά μέσο όρο, στο 3,9% των τακτικών εσόδων.

Συνολικά έχουμε 24 εξωτερικά δάνεια. Τρία από την γαλλική κυβέρνηση και τα υπόλοιπα από διεθνείς οργανισμούς και τράπεζες. Κυριαρχία του δολαρίου και απουσία της αγγλικής λίρας.

Περίοδος 1981 με 1989 (Κυβέρνηση Α.Παπανδρέου)

Ο δημόσιος τομέας διευρύνεται εντυπωσιακά. Οι απασχολούμενοι στην κεντρική διοίκηση -ΔΕΚΟ από 300.000 θα αυξηθούν σε 460.000. Μαζί δε με τις δημόσιες τράπεζες, προβληματικές και τις ελεγχόμενες από το Δημόσιο επιχειρήσεις θα φθάσουν τις 640.000!!! 

Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπ. Οικονομικών και εισηγητικές εκθέσεις επί του προϋπολογισμού, τα ελλείμματα του ευρύτερα δημόσιου τομέα, από το 13,4% επί του ΑΕΠ το 1981 θα φθάσουν το 1989 στο 26,1%. Τα ελλείμματα θα καλυφθούν κατά 106% από τον δανεισμό.

Το 1985 η Ελλάδα ήταν παγκόσμια πρώτη στο κατά κεφαλήν Δημόσιο Χρέος το οποίο είχε αρχίσει να προσδιορίζει την ύπαρξη της οικονομίας και όχι την ανάπτυξή της.

Το διάστημα 1982-89, κατά μέσο όρο, η συνολική εξυπηρέτηση του Δ.Χ. κάλυψε το 33,61% των τακτικών εσόδων της ίδιας περιόδου. Μεταξύ το 1975-87 συνομολογήθηκαν 18,4 δισ. δολ. εξωτερικών δανείων, εκ των οποίων το 81% διετέθη για την εξυπηρέτηση των δανείων!!! Φοβερά μεγάλο ποσοστό! Εκεί κάπου στο 1987 αρχίζει ο Γολγοθάς της Ελλάδος!

Η προσφυγή στον εξωτερικό δανεισμό έγινε για έργα συγκοινωνιακής, αγροτικής και αστικής υποδομής. Ένα, το 1982, για την αποκατάσταση των ζημιών από τους σεισμούς στην Καλαμάτα το 1981 και ένα για την υποστήριξη του ισοζυγίου πληρωμών.

Προφανώς μετά το 1824 ο εξωτερικός δανεισμός είχε γίνει για την χώρα μας, έσοδο τακτικό αλλά και έξοδο υπέρβαρο.

Είμαστε σίγουροι ότι αν ψάξουμε σε μεγαλύτερο βάθος ιστορικά τα αρχεία της χώρας μας θα βρούμε και άλλα τέτοια πολλά! Το θέμα όμως είναι, και φαίνεται σε όλη του ην μεγαλοπρέπεια, ότι η Ελλάδα όχι απλά ΔΕΝ αποτέλεσε το «κακομαθημένο παιδί» των συμμάχων και τον «μπαταχτσή» της κοινότητας, αλλά αποτέλεσε τον μεγάλο πελάτη των Δυτικών Τραπεζών και έναν από τους καλύτερους σε όλη την Δυτική Οικονομία ! Τόσο καλό που οι Δυτικές τράπεζες δεν είχαν καμία όρεξη να σταματήσουν να δανείζουν γιατί επί 200 χρόνια πλήρωνε αδιαμαρτύρητα!!!

Η Ελλάδα αποτέλεσε ένα κλασικό παράδειγμα στο οποίο στηρίχτηκε και αναπτύχθηκε η σημερινή Δυτική Οικονομία, όταν αποφάσισε να μεταβληθεί σε «χρεοκρατία» (debtocracy) και ειδικά από την εποχή που ο χρυσός αποτελούσε το αντίκρισμα του πλούτου μιας χώρας! Όταν σταμάτησε αυτό και το χρήμα «γεννιόνταν» από το χρέος (Θεωρία «το χρέος γεννά χρήμα») η Ελλάδα αποτέλεσε έναν βασικό πυλώνα ανάπτυξης των προηγμένων Δυτικών κρατών όχι μόνο γιατί πλήρωνε τοκογλυφικά δάνεια αλλά κυρίως γιατί με τα δάνεια αυτά αγόραζε στρατιωτικό υλικό και προϊόντα των χωρών που της δάνειζαν!!!

Ετσι, απ’ ότι είδατε τα τελευταία 200 χρόνια, 

- πληρώναμε δάνεια τα οποία δεν τα λάβαμε ποτέ, 

- 

- είτε πληρώναμε μέχρι και 200 φορές πάνω την αξία τους , 

- 

- είτε πληρώναμε δάνεια για πράγματα που χύσαμε το αίμα μας για να τα αποκτήσουμε!

Φτάσαμε στο σημείο να αποπληρώνουμε δάνεια της πρώτης περιόδου της Επαναστάσεως του 1821 μέχρι και την προηγούμενη δεκαετία, και οι κατ όνομα σύμμαχοί μας να κερδίζουν τεράστια ποσά από χρεολύσια κάθε χρόνο, χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα!

Και ουδέποτε διαμαρτυρηθήκαμε ως λαός! Τα πληρώναμε εργαζόμενοι άοκνα και αγόγγυστα! Πληρώνουμε ακόμη και τους αιμοσταγείς κλέφτες του γερμανικού Ράιχ που στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο κατέκλεψαν την περιουσία της χώρας μας, ρούφηξαν τις πλουτοπαραγωγικές μας πηγές και ρήμαξαν τον τόπο! Κατοχικές δυνάμεις που κατάσφαξαν τον Ελληνικό λαό και ουδέποτε μας αποζημίωσαν. Ενώ εμείς είχαμε αποζημιώσει ακόμη και τους Οθωμανούς που μας κατείχαν παράνομα επί 4 αιώνες!!!!

Από τις λίγες αυτές γραμμές που σας παραθέτουμε, είναι πλέον πρόδηλο ότι η χώρα μας ήταν από παλιά «άνδρο των διεθνών πλιατσικολόγων» ! 

- Μπορεί να μας έδωσαν ψίχουλα για να πολεμήσουμε για την ανεξαρτησία μας, αλλά το εξαργύρωσαν επί δύο σχεδόν αιώνες! Για 200 χρόνια ο Ελληνας πληρώνει «αέρα» στους Γερμανούς και στους λοιπούς Φραγκολεβαντίνους, χωρίς την παραμικρή διαμαρτυρία. Από το αστρονομικό ποσό που έχουμε πληρώσει τα 200 αυτά χρόνια, ζήτημα να έχουμε λάβει στην πραγματικότητα ένα 25% και ίσως να είναι και μικρότερο.

Αν σκεφτείτε ότι από το 1994 ως το 2010 πληρώσαμε ως χώρα 571.000.000.000 (πεντακόσια εβδομήντα ένα δισεκατομμύρια ευρώ) φανταστείτε τι έχουμε πληρώσει τα τελευταία 200 χρόνια!

Αυτό λοιπόν το άρθρο, κάθε Ελληνας του Εξωτερικού, είτε μένει σε χώρες της ΕΕ. είτε εκτός, πρέπει να το μεταφράσει σε κάθε γλώσσα και να το διανείμει όπου και όπως μπορεί! Να το διαδώσει για να καταλάβουν οι λαοί πόσο μας κόστισε η ανεξαρτησία μας και τι πληρώνουμε επί σχεδόν 200 χρόνια στα κοράκια που διέλυσαν τη χώρα μας! Να το εμπεδώσουν καλά γιατί έρχεται η σειρά τους! 

Μεταφράστε το, διαδώστε το και βοηθήστε στην προσπάθεια να καταλάβουν οι λαοί του κόσμου ότι ο Ελληνας ήταν ο πλέον καλοπληρωτής δανείων τα τελευταία 200 χρόνια! Και αυτά που μας ζητάνε σήμερα, δεν είτε τίποτε άλλο παρά υπερ-τοκοχρεολύσια, ανακεφαλαιοποιήσεις τόκων και σε καμία περίπτωση δεν είναι χρήμα το οποίο το λάβαμε στα χέρια μας ποτέ, και το σπαταλήσαμε. 

Ετσι το παρουσιάζουν οι Γερμανοί, οι Αυστριακοί και οι Ολλανδοί γιατί έτσι τους βολεύει, μιας και είναι οι κύριοι δράστες του εγκλήματος και αυτοί οι οποίοι καρπώθηκαν τον Ελληνικό πλούτο !!!

Κάντε λοιπόν την μετάφραση και στείλτε το σήμερα κιόλας για να αφυπνίσουμε την παγκόσμια κοινή γνώμη !!!

Από youropia.gr,
 1 Οκτ. 2013

ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

Η ανθρωπιστική και συνάμα ιστορικά σωστή στάση είναι φίλοι μου: 1.Περίθαλψη, φαγητό, ανθρωπιστική βοήθεια όσο είναι εφικτό στις τωρινές ασφυκτικές και για τον μισό ελληνικό λαό συνθήκες ανέχειας και ανασφάλισης... 
2. Με κάθε είδους ενέργειες εσωτερικές και διεθνείς να μοιραστούν όλες οι χώρες της λεγόμενης ΕΕ αναλογικά προς τον πληθυσμό και πλούτο τους το μετανατευτικό ρεύμα που οι πόλεμοι και η εκμετάλλευση που δημιουργούν ΕΕ και ΗΠΑ/Ισραήλ... 
3.Να επιστρέψουν πίσω οι λιποτάκτες (υπερβαίνουν τους 200.000!!!) ικανοί να υπηρετούν στον αμυνόμενο συριακό στρατό άνδρες στην Συρία και να κάνουν το πατριωτικό και αντιιμπεριαλιστικό τους καθήκον, όπως το κάνουν ακόμα και οι γυναίκες Κούρδισες εκεί κατά των οργανωνόμενων από ΗΠΑ/Τουρκία/πετρελαιάδες εγκληματιών εισβολέων του ισλαμοφασισμού.
 4. Διαρκής επίμονος πολύπλευρος διεθνοποιημένος αγώνας να δημιουργηθούν προϋποθέσεις επαναπατρισμού των προσφύγων, ώστε να αγωνιστούν (με την υποστήριξή μας) για ριζική φιλολαΊκή αλλαγή στις πατρίδες τους... 
Αυτάκαι άλλα παρόμοιας λογικής μέτρα χρειάζονται. Όχι ανεύθυνες τυπικές εντάξεις,"ελληνοποιήσεις", σε μια κοινωνία που δε μπορεί ούτε να τους αφομοιώσε, ούτε να τους φροντίσει, αφού είναι χωρίς βασικά ανθρώπινα δικαιώματα ήδη οι μισοί και πλέον κατοικούντες σε αυτήν... Κάθε άλλη λογική είναι βούτυρο στο ψωμί ρατσιστικής προπαγάνδας τόσο από δυνάμεις όπως η ΧΑ όσο και μεταξύ των (αλληλοσυγκρουόμενων, εθνικά και θρησκευτικά αντίπαλων ή ξένων μεταξύ τους ομάδων μεταναστών...) 
Τροφοδοτεί και γιγαντώνει έτσι εκρηκτικά τόσο εσωτερικά όσο και ευρύτερα γεωπολιτικά προβλήματα και παιχνίδια στην εύφλεκτη πια χώρα μας, με απρόβλεπτες συνέπειες!...

Ο ΦΟΒΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ (Κ.Γρίβα,καθηγητή γεωπολιτικής στην Σ.Σ.Ευελπίδων)

Έξοδος από την Ευρώπη, οικονομική καταστροφή, το τέλος της δημοκρατίας, επίθεση από την Τουρκία και άλλες ιστορίες ελληνικής τρέλας... 

Του Δρ. Κωνσταντίνου Γρίβα*

Σε προηγούμενα άρθρα ο γράφων έχει αναφερθεί στις παρανοϊκές εμμονές που μαστίζουν την πολιτική των ευρωπαϊκών χωρών τόσο έναντι της Ελλάδας όσο και γενικότερα, ενώ έχει υποστηρίξει ότι όταν η πραγματικότητα έρχεται σε επαφή με τις εμμονές, τις φαντασιώσεις και τις φοβίες των ανθρώπων, κατά κανόνα χάνει. Αυτή δεν είναι -φευ- μία μάστιγα έναντι της οποίας η χώρα μας έχει ανοσία. Δυστυχώς, προσβάλλει και την Ελλάδα και τους Έλληνες και, μάλιστα, με μεγάλη σφοδρότητα. Χαρακτηριστικό είναι το κύμα των αντιδράσεων που ξέσπασε στην ελληνική κοινωνία μόλις εμφανίστηκε το αχνό ενδεχόμενο να μην υπάρξει συμφωνία με τους "εταίρους" και η Ελλάδα να οδηγηθεί σε έξοδο από την Ευρωζώνη και εν συνεχεία πιθανώς και από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Κατ' αρχάς, λοιπόν, υποστηρίχθηκε ότι η Ελλάδα "θα φύγει από την Ευρώπη" αν αποχωρήσει από την Ευρωζώνη. Από που κι ως που όμως η Ευρώπη ταυτίζεται με την ΕΕ και πολύ περισσότερο με την Ευρωζώνη; Άραγε η Νορβηγία ή η Ελβετία, που δεν είναι μέλη ούτε της μίας ούτε της άλλης, δεν αποτελούν ευρωπαϊκά κράτη; Στην πραγματικότητα, ό,τι και να γίνει, η Ελλάδα δεν θα πάψει να βρίσκεται στην γεωγραφική θέση που βρίσκεται ούτε θα απεμπολήσει την ιστορική και πολιτισμική της πορεία και ταυτότητα, καθώς και τον γεωπολιτικό της ρόλο, που την τοποθετετούν αυτομάτως στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης, όπως και αν ερμηνεύσει κανείς αυτή την έννοια.

Φυσικά, θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι στην ΕΕ συμμετέχουν -ή θέλουν να συμμετέχουν- τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη, άρα εν πολλοίς ταυτίζεται με την Ευρώπη. Αυτό θα μπορούσε ίσως να έχει κάποιο νόημα, αν πράγματι η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν ή αποσκοπούσε να γίνει μία πραγματική πολιτική ένωση. Κάτι όμως το οποίο δεν συμβαίνει, κι αυτό είναι παραπάνω από εμφανές.

Όποιος πιστεύει σήμερα ότι η Ε.Ε. αποτελεί πραγματική ένωση τότε πάσχει από ταυτόσημα προβλήματα με αυτούς που... ακούν φωνές και καλό θα ήταν να αναζητήσει ψυχιατρική βοήθεια. Η ΕΕ δεν είναι καν οικονομική ένωση. Είναι μία ομάδα χωρών, οι οποίες, εν πολλοίς, λειτουργούν ανταγωνιστικά μεταξύ τους και που απλώς χρησιμοποιούν ένα κοινό νόμισμα. Μάλιστα, αυτό το κοινό νόμισμα λειτουργεί περισσότερο διαλυτικά παρά ενοποιητικά, βγάζοντας στην επιφάνεια τις αντιφάσεις της οικονομικής και γεωπολιτικής ταυτότητας των συμμετεχουσών χωρών. Βέβαια, υπάρχει και μία κοινή πολιτική και γραφειοκρατική υποδομή, με σημαντικότερους θεσμούς το Ευρωκοινοβούλιο και την Κομισιόν. Όμως το μεν πρώτο ολοένα και περισσότερο μοιάζει με την ατυχήσασα Κοινωνία των Εθνών, που δημιουργήθηκε με τυμπανοκρουσίες μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο για να σβήσει ταπεινωτικά στις φλόγες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ η δεύτερη απειλεί να εξελιχθεί σε ένα είδος τεχνοκρατικής δικτατορικής υπερκυβέρνησης που στραγγαλίζει τη δημοκρατία.

Αντιφατικές έννοιες

 Κι εδώ αρχίζουν τα πραγματικά κωμικά. Οι "ευρωπαϊστές", για κάποιο περίεργο λόγο, ταυτίζουν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη με τη δημοκρατία, ενώ είναι δύο πράγματα εντελώς άσχετα μεταξύ τους. Στην πραγματικότητα, είναι μάλλον αντίθετα. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα είναι ένας πραγματικός βιασμός της λαϊκής θέλησης, δηλαδή της δημοκρατίας. Ο ελληνικός λαός, στη συντριπτική του πλειονότητα, έχει απορρίψει την αντιπαραγωγική πολιτική της "εξαγνιστικής φτώχειας" που εφαρμόστηκε την τελευταία πενταετία με σκοπό να "σώσει" την ελληνική οικονομία. Κι όμως κανείς δεν δίνει την παραμικρή σημασία στη θέλησή του. Υπερεθνικές ομάδες τεχνοκρατών παίρνουν αποφάσεις για το μέλλον του και τις επιβάλλουν ουσιαστικά δια της βίας.

Κι ας αφήσουμε κατά μέρος τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία και ας δεχτούμε ότι οι Έλληνες δεν είναι άξιοι να αυτοκυβερνώνται και πρέπει να υποταχθούν στη σωτήρια σοφία των ξένων. Σαν ένα μικρό παιδί που δεν καταλαβαίνει ποιό είναι το καλό του και πρέπει να καταπιεί το πικρό φάρμακο για να γίνει καλά, έστω και αν δυστροπεί. Ωραία. Σε αυτή την περίπτωση οι ξένοι και εγχώριοι "ειδικοί" των οικονομικών ζητημάτων θα πρέπει να μας εξηγήσουν πως ακριβώς πιστεύουν ότι μέσω της φτώχειας θα δημιουργήσουν πλούτο. Γιατί ακριβώς αυτή είναι η συνταγή που εφαρμόζουν εδώ και πέντε χρόνια και προσπαθούν να την κάνουν ακόμη πιό σκληρή. Σου κόβω χρήματα από παντού για να αναπτύξεις την οικονομία σου έτσι ώστε να σωθείς αλλά και να μπορέσεις να ξεπληρώσεις τα χρήματα που μου χρωστάς. Με άλλα λόγια, σε φτωχαίνω για να σε κάνω πλούσιο. Σε ποιό ακριβώς πανεπιστήμιο έχουν διδαχτεί αυτές τις θεωρίες; Ποια σχολή οικονομίας υποστηρίζει παρόμοια πράγματα; Ποια σχέση μπορεί να έχουν τέτοιες αλχημιστικές συνταγές με την επιστημονική σκέψη και μεθοδολογία οιασδήποτε μορφής;

Ναι, σου απαντούν, μπορεί να είναι και έτσι, αλλά δεν έχεις εναλλακτική λύση. Αν δεν κάνεις αυτό που σου λένε, θα χρεοκοπήσεις. Δηλαδή, θα πετάξεις από πάνω σου το -παντελώς αδύνατον να εξοφληθεί στον αιώνα τον άπαντα- χρέος των περίπου 320 δισ. ευρώ και θα έχεις μία ευκαιρία να επανεκκινήσεις την οικονομία σου. Τέτοια αβάσταχτη καταστροφή!

Φυσικά, κι εδώ υπάρχει η σχετική κινδυνολογία. Ότι θα επιστρέψεις στη δραχμή, δηλαδή σε ένα αδύναμο νόμισμα, και θα καταστραφείς. Κι εδώ πάλι αναρωτιέται κανείς σε ποιό ακριβώς πανεπιστήμιο όλοι αυτοί οι οικονομικοί "εγκέφαλοι" έμαθαν ότι ένα αδύναμο νόμισμα είναι αξιωματικά κακό για μία χώρα που επιδιώκει οικονομική ανάπτυξη, ενώ αντιθέτως, ένα ισχυρό νόμισμα είναι καλό. Στην πραγματικότητα, βέβαια, κατά κανόνα ισχύει το αντίιθετο.

Το μόνο σχετικά ρεαλιστικό επιχείρημα των "ευρωπαϊστών" είναι ότι σε περίπτωση εξόδου από την Ευρωζώνη, και από την ΕΕ, η ελληνική παραγωγική βάση που είναι πράγματι περίπου ανύπαρκτη, θα δυσκολευτεί πολύ να πάρει μπρστά με ένα αδύναμο νόμισμα, δεδομένου ότι σχεδόν τα πάντα θα πρέπει να εισάγονται από το εξωτερικό. Εδώ όμως που θα πρέπει να εξετάσουμε και το πως και το γιατί η Ελλάδα έφτασε σε αυτή την κατάσταση. Και τότε θα πρέπει να αντικρύσουμε την αλήθεια κατάφατσα και να παραδεχτούμε ότι ένας σημαντικός παράγοντας που οδήγησε στην αποβιομηχάνιση της Ελλάδας και στην παρακμή των παραγωγικών της δομών ήταν η ίδια η συμμετοχή της στην ΕΕ και την Ευρωζώνη.

Εν πάσει περιπτώσει, ας δεχτούμε πως ό,τι έγινε έγινε, πως όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν κι εμάς μας ενδιαφέρει το μέλλον. Ακόμη κι έτσι, το γεγονός παραμένει ότι, είτε εύκολα είτε δύσκολα, η ελληνική οικονομία θα πρέπει κάποια στιγμή να πάρει μπροστά. Σε βάθος χρόνου δεν υπάρχει άλλη λύση. Κι όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα, δεν μπορεί να είναι χειρότερα από το σημείο που εκκίνησαν χώρες όπως η Νότια Κορέα μετά τον καταστρεπτικό εμφύλιο πόλεμο της δεκαετίας του '50 ή η Σιγκαπούρη, οι οποίες εφαρμόζοντας το κατάλληλο μείγμα προστατευτισμού και εξωστρέφειας, έφτασαν εκεί που έφτασαν μέσα σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα. Για να μην πούμε ότι στην περίπτωση εξόδου από την Ευρωζώνη η Ελλάδα θα αποκτήσει την πολύτιμη ιδιότητα της μη δεδομένης χώρας όσον αφορά στους γεωπολιτικούς της προσανατολισμούς και στρατηγικές κι αυτό είναι κάτι που αγοράζεται με χρυσάφι στην περίπτωση της χώρας μας, με τη θέση που κατέχει στον παγκόσμιο χάρτη.

Ευρωπαϊστές ή απλώς εχθροί μίας αυτόνομης Ελλάδας;

Παρεπιμπτόντως, αυτή η ιδιότητα της μη δεδομένης χώρας θεωρείται αξιωματικά από τους "ευρωπαϊστές" εν Ελλάδι ως αυτόματη υπαγωγή στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας. Προφανώς, επειδή οι ίδιοι πιστεύουν ακράδαντα ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητη χώρα και η φυσική της θέση είναι αυτή του δούλου, δεν μπορούν να κατανοήσουν την απομάκρυνση από την "Ευρώπη" παρά μόνο ως μία αναπόφευκτη μετάβαση στην εξουσία κάποιου άλλου αφέντη.

Έτσι, λοιπόν, σπεύδουν να βυσοδομήσουν εκ νέου ενάντια στη Ρωσία για το ότι δεν έρχεται να μας σώσει και οικτίρουν όλους όσοι, κατά την άποψή τους, περιμένουν τη σωτηρία από το "ξανθό γένος", υποστηρίζοντας ότι "οι Ρώσοι μας πούλησαν". Δηλαδή ουσιαστικά λένε ότι η Ρωσία θα έπρεπε να δώσει ένα τεράστιο προσόν στην Ελλάδα έτσι ώστε η τελευταία να μπορέσει να καλύψει τις υποχρεώσεις της έναντι των ευρωπαϊκών τραπεζών. Δηλαδή η Ρωσία, για να δείξει τον φιλελληνισμό της, θα έπρεπε να ενισχύσει τις οικονομίες των χωρών της Δυτικής Ευρώπης, καθώς και να αγωνιστεί για τη συνοχή της Ε.Ε. Κι αυτό τη στιγμή που δέχεται τεράστια οικονομική και γεωπολιτική επίθεση από τη Δύση. Κι αν δεν το κάνει, τότε, για μία ακόμα φορά, "αδειάζει" την Ελλάδα, "όπως έκανε στα Ορλωφικά". Η άποψη αυτή είναι εξόχως κωμική όσο και εξοργιστική. Η μόνη που την ξεπερνά, τόσο ως προς το κωμικό όσο και ως προς το εξοργιστικό στοιχείο, είναι αυτή που υποστηρίζει ότι αν δεν υπογράψουμε την ό,ποια συμφωνία μας βάλουν στο τραπέζι, τότε θα μας επιτεθεί η Τουρκία.

Με άλλα λόγια, δηλαδή, όλα αυτά τα χρόνια ο παράγοντας που εγγυόταν την ασφάλεια της Ελλάδας ήταν η Ε.Ε., η οποία ήταν έτοιμη να πολεμήσει για τα ελληνικά νησιά, και η Τουρκία, τρομοκρατημένη από την ευρωπαϊκή αποφασιστικότητα, αλλά και την ευρωπαϊκή στρατιωτική ισχύ, καθόταν στ' αβγά της. Έτσι, λοιπόν, να καταργήσουμε ουσιαστικά και τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, όπως φαίνεται να ζητούν οι "εταίροι" μας, αφού είμαστε εξασφαλισμένοι. Τέτοια επαφή με την πραγματικότητα! Είναι μία από τις στιγμές που ό,τι και να πει κανείς θα είναι λίγο και αρμόζει η ρήση "η επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια".

Εν κατακλείδι όλος αυτός ο εσμός των "ευρωπαϊστών", υιοθετώντας μία διπλή γλώσσα, που μοιάζει να έχει ξεπηδήσει απευθείας από τις σελίδες του 1984 του Όργουελ, βαφτίζει δημοκρατία την περιφρόνηση της λαϊκής βούλησης και την εξαφάνιση των εξουσιών των εκλεγμένων εθνικά κυβερνήσεων, οικονομική καταστροφή τη σωτήρια απαλλαγή από ένα δυσβάσταχτο χρέος και πατριωτική πολιτική την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας. Επιπροσθέτως δε, επιχειρεί να εμφανίσει τις απόψεις αυτές ως την επιτομή του ορθού λόγου, ενώ τα περί του αντιθέτου επιχειρήματα αντιμετωπίζονται, στην καλύτερη περίπτωση, ως άναρθρες κραυγές κάποιων φανατικών και στη χειρότερη ως κακόβουλες ενέργειες ανθρώπων που προωθούν αλλότρια συμφέροντα. Και, δυστυχώς, απ' ότι φαίνεται, το έχει καταφέρει. Πολύ μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού έχει αποδεχτεί πλήρως αυτή την αντιστροφή της πραγματικότητας. Όσο και αν ένας πανίσχυρος επικοινωνιακός μηχανισμός στην Ελλάδα και το εξωτερικό παλεύει νύχτα - μέρα για να κάνει το άσπρο - μαύρο, το γεγονός αυτός δύσκολα εξηγείται. Τα πραγματικά δεδομένα βρίσκονται στη διάθεση όλων. Και ο καθένας οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του.

*Ο Κ. Γρίβας Διδάσκει το μάθημα της Γεωπολιτικής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και Γεωγραφία της Ασφάλειας και των Αφοπλισμών στο τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών

Πηγή περιοδικό "Επίκαιρα", τεύχος 295 25 Ιουνίου-1 Ιουλίου 2015

ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ, "ΑΡΙΣΤΕΡΑ" ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ (του Κώστα Ντουντουλάκη)

Έχοντας κάνει με μύρια μέσα η εξουσία των εμπόρων των λαών πλύση μαζοποιημένων εγκεφάλων που λειτουργούν ασυνειδητοποίητα χωρίς κριτική διερεύνηση, με βάση τα  "εξαρτημένα ανακλαστικά του Παβλόφ",  εμφανίζονται σήμερα όλες σχεδόν οι επίσημες πολιτικές δυνάμεις να ομοφωνούν (πόσο περίεργο...) υπέρ της "ελεύθερης διακίνησης των εργαζομένων και των λαών" (όπως άλλωστε προβλέπει και η Συνθήκη του Μάαστριχτ για τις "4 ελευθερίες διακίνησης εντός ΕΕ". Καλά οι φανεροί πλασιέ του παγκοσμιοποιούμενου εθνοαποδομητικού φασισμού του κεφαλαίου, αλλά και οι "αριστεροί";...
Αγαπητοί φίλοι, όσοι παπαγαλίζετε από "αριστερά" τα ηθικοφανή, απάνθρωπα και ύπουλα στην ουσία τους "πολυπολιτισμικά" ιδεολογήματα "ανοιχτών συνόρων" (ανοιχτών επ΄ ωφελεία του απάνθρωπα παγκοσμιοποιούμενου κεφαλαίου και μόνο φυσικά) για θυμηθείτε ή ψάξτε αν δεν ξέρετε:
Υπήρξε ποτέ καμιά χώρα του υπαρκτού, οποιασδήποτε απόχρωσης σοσιαλισμού,από την εποχή του Λένιν ως του Μάο, ως την Κούβα του Τσε ή το Βιετνάμ του Χο Τσι Μιν κλπ η οποία να επέτρεπε την λαθραία μετανάστευση; 
Ξέρετε άραγε πόσο ήταν αντίθετος ο Μαρξ ακόμα και με τη νόμιμη μετανάστευση; Ξέρετε άραγε πως η αριστερά όταν ήταν αριστερή, μαρξιστική, είχε πάντα ως βασική θέση, την αλληλοβοήθεια των λαών στο να επαναστατήσε καθένας μέσα στην χώρα του ώστε να υπάρξει (μόνο έτσι) κάποτε μια παγκόσμια συναδέλφωση ισότιμων, κυρίαρχων στον τόπο του ο καθένας, λαών; 
Η καπιταλιστική αποεθνοποίηση αφορά μόνο τους  "μη περιούσιους" για την δικτατορία του κεφαλαίου λαούς. Όχι πχ το ρατσιστικό εγκληματικό ιθύνων οικονομικά έθνος που αντιπροσωπεύει το κράτος του Ισραήλ, ούτε έθνη όπως των "πλανηταρχών", των εμφανιζόμενων ως "american nation" ΗΠΑ, παρόλο που ειδικά αυτές είναι ένα πολυεθνικό μόρφωμα τυχοδιωκτών, απογόνων εισβολέων εξολοθρευτών του Ινδιάνικου έθνους. Όμως η επιχειρούμενη παγκόσμια δικτατορία του σκληρού πυρήνα του κεφαλαίου  έχει τις τελευταίες δεκαετίες πολύτιμη σύμμαχό της  μια βαθύτατα αντιμαρξιστική από κάθε άποψη, εθνομηδενιστική και "διορθωτική" του καπιταλισμού, "ροζέ" αριστερά και ανάλογα διαβρωμένες ιδεολογικά ελεγχόμενες από μυστικές υπηρεσίες αναρχοομάδες...

Κώστας Σ. Ντουντουλάκης

ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ, Η ΑΝΑΓΚΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ. (Ερωτήσεις και απαντήσεις)

του Όθωνα Κουμαρέλλα

1. Πώς δημιουργήθηκε το χρέος; Σε ποιους χρωστάμε σήμερα και γιατί;

Η ιστορία του ελληνικού δημόσιου χρέους ξεκινά από την εποχή του αγώνα για την ανεξαρτησία το 1823. Μετά από σκληρούς αγώνες και 4 χρεοκοπίες που προηγήθηκαν φτάσαμε στη σημερινή εποχή. Το προ μνημονίων χρέος που είχε φτάσει το 2010 στα 300 δις ευρώ οφείλεται:

α) Στο προ της ένταξης μας στη ΟΝΕ και το ευρώ δραχμικό χρέος, επιβαρυμένο με τα πολύ υψηλά επιτόκια της εποχής που προηγήθηκε και χαρακτηρίζονταν από πολύ υψηλό πληθωρισμό, το οποίο εν μια νυκτί την Πρωτοχρονιά του 2002 μετατράπηκε σε χρέος σε σκληρό ευρώ με όλη τη δυναμική που περιέκλειαν τα πολύ υψηλά επιτόκια με τα οποία ήταν επιβαρυμένο. Με δεδομένο, ότι η χώρα είχε παραδώσει το εκδοτικό δικαίωμα του νομίσματος στην ΕΚΤ, συνεπώς αδυνατούσε πλέον να εξυπηρετεί το χρέος με το τύπωμα χρήματος, ή και μέσω της δια του πληθωρισμού διάβρωσής του, και με δεδομένο, επίσης, το ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο, ο μόνος τρόπος για την αποπληρωμή του χρέους ήταν η προσφυγή σε νέο….δανεισμό. Έτσι με την κεφαλαιοποίηση των τόκων και την προσθήκη των νέων επιτοκίων πάνω στα παλιά, το χρέος ήταν λογικό να εκτοξευθεί και η χρεοκοπία θα έρχονταν με μαθηματική ακρίβεια αργά, ή γρήγορα. Και επειδή αυτό ήταν γνωστό σε όλους ότι θα συνέβαινε με την ένταξή μας στην ΟΝΕ, τόσο στις ελληνικές κυβερνήσεις, όσο και στις ευρωπαϊκές, για το λόγο αυτό και μιλάμε για εξ αρχής δόλια μεθόδευσηπαγίδευσης της πατρίδας μας σε μια ανεπίστροφη πορεία προς τη χρεοκοπία, προκειμένου μέσω του χρέους ως πρόσχημα και με εργαλείο το ευρώ να μετατραπεί η χώρα σε δουλοπαροικία χρέους και στη συνέχεια σε υποσαχάριου τύπου ειδική οικονομική ζώνη στην περιφέρεια μιας γερμανοκρατούμενης Ευρώπης.

β) στην παραπάνω γενεσιουργό αιτία, που αποτελεί και την απαρχή της προδοσίας και του σύγχρονου δωσιλογισμού, προστέθηκε η σταδιακή αύξηση του ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου της χώρας, εξ αιτίας της αποσάθρωσης της παραγωγικής βάσης λόγω τόσο της εφαρμογής των οδηγιών της ΕΕ, όσο και αυτής καθ’ αυτής της ένταξης στο σκληρό νόμισμα, που κατέστησε την οικονομία μας ακόμα λιγότερο ανταγωνιστική, με συνέπεια να δημιουργούνται πρόσθετα ελλείμματα που μόνο με -επίσης πρόσθετο- δανεισμό μπορούσαν να καλυφθούν.

γ) στα παραπάνω προστίθενται η κακοδιαχείριση, η σπατάλη σε περιττές δαπάνες για μη αναγκαία έργα, οι υπερκοστολογήσεις τους, οι ρεμούλες, οι μίζες, η διακίνηση μαύρου χρήματος και όλα αυτά που για χρόνια το πολιτικό προσωπικό της χώρας έπραττε και ταυτόχρονα κάλυπτε.

Σήμερα χρωστάμε με βάση τις δύο μεγάλες δανειακές συμβάσεις που ακολούθησαν τη χρεοκοπία του 2010 και μας επιβλήθηκαν τα μνημόνια. Με τον τρόπο αυτό το χρέος της χώρας μας προς ιδιώτες μετατράπηκε -στο μεγαλύτερό του μέρος- σε χρέος προς τους περίφημους θεσμούς, το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Συγκεκριμένα χρωστάμε αρχικά προς το μηχανισμό στήριξης (EFSF) και τώρα στο μόνιμο μηχανισμό (ESM) και εν γένει στους «θεσμούς» περίπου 220 δις. Από αυτά 36 δις περίπου είναι προς το ΔΝΤ, ενώ προς τα κράτη μέλη της ευρωζώνης 55 δις (το περίφημο διακρατικό χρέος). Σε αυτά προστίθενται προς την ΕΚΤ 25 δις (σε ομόλογα προερχόμενα από κερδοσκοπικές αγορές στη δευτερογενή αγορά ομολόγων). Ένα άλλο ποσό περίπου 75 δις είναι διάσπαρτο στις ελληνικές τράπεζες (26 δις), στις αντίστοιχες κεντρικές διάφορων ευρωπαϊκών χωρών και σε ιδιώτες κερδοσκόπους (hedge funds) κτλ.

2. Τι ποσά έχουμε πληρώσει μέχρι σήμερα;

Τα ποσά που έχουν πληρωθεί μέχρι τώρα είναι ιλιγγιώδη. Από την εποχή της ένταξής μας στο ευρώ μέχρι το 2010 που μπήκαμε στα μνημόνια είχαν πληρωθεί σε τόκους και σε χρεολύσια περί τα 480 δις ευρώ. Από το 2010 και μέσα στο καθεστώς των μνημονίων, έχουν πληρωθεί τουλάχιστον 200 δις. Δηλαδή, από την εποχή της ένταξής μας στην ευρωζώνη ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει -ούτε λίγο, ούτε πολύ-680 δις ευρώ για να φτάσει σήμερα να χρωστά ακόμη 320 δις, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Πιο αναλυτικά, με ένα χρέος εκκίνησης τη στιγμή της ένταξής μας στην ευρωζώνη την 1/1/2002 145 δις ευρώ, η ελληνική κοινωνία επιβαρύνθηκε με επιπλέον χρέη 680 (που πληρώσαμε)+320 (που χρωστάμε ακόμα)-145 (αρχικό χρέος) = 855 περίπου δις ευρώ (σε 12 χρόνια), ή 5,9 φορές επί πλέον του αρχικού χρέους. Αν από το νούμερο αυτό αφαιρέσουμε και το συσσωρευμένο δημοσιονομικό έλλειμμα της περιόδου που ανέρχεται σε λιγότερο από 100 δις, ο ελληνικός λαός φορτώθηκε με μια τοκογλυφική επιβάρυνση τουλάχιστον 755 δις ευρώστραγγίζοντας κάθε ικμάδα και αφαιρώντας κάθε προοπτική ανάκαμψης. Ενώ υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι έχουν συνομολογηθεί ακόμα και κρυφά χρέη που καλύπτονται από «έξυπνες» πρακτικές του χρηματοπιστωτικού συστήματος -όπως swaps και άλλα τέτοια κόλπα- και που είναι πολύ πιθανό να τα βρούμε μπροστά μας τα επόμενα χρόνια.

3. Υπάρχει διέξοδος σε συνεννόηση με τους δανειστές; Με τι κόστος;

Όχι δεν υπάρχει διέξοδος σε συνεννόηση με τους δανειστές, ούτε η χώρα πρόκειται να ανακάμψει ποτέ, εάν εξακολουθήσει να πληρώνει το παράνομο χρέος. Οι δανειστές κάθε φορά θα βρίσκουν τρόπους να μας επιβαρύνουν με νέα βάρη, όπως ακριβώς έγινε και με τη κατά τον κ. Βενιζέλο «μεγαλύτερη αναδιάρθρωση χρέους της ιστορίας» το γνωστό σε όλους μας PSI, που κατέστρεψε τα ασφαλιστικά ταμεία και δεκάδες χιλιάδες μικροομολογιούχους, ενώ τελικά η χώρα βρέθηκε με μεγαλύτερο χρέος. Το κόστος της προσπάθειας για συνεννόηση με τους δανειστές το πληρώνουμε εδώ και 5 χρόνια και είναι εξωφρενικά τεράστιο για τη χώρα και το λαό μας. Ήδη αναφερθήκαμε προηγουμένως στα ιλιγγιώδη ποσά που μας έχουν φορτώσει.

4. Πρέπει να πληρώσουμε το χρέος; Έχουμε δικαίωμα να το αρνηθούμε;

Δεν πρέπει επ’ ουδενί να συνεχίσουμε να πληρώνουμε το χρέος, διότι κατά πρώτο λόγο αυτό είναι υπέρογκο και δεν είναι δυνατό να αποπληρωθεί ακόμα και αν αποδεκατιστεί κυριολεκτικά η ελληνική κοινωνία, πράγμα που αποδέχονται οι πιο σοβαροί αναλυτές διεθνώς, ακόμα και το ίδιο το ΔΝΤ. Όμως το χρέος αυτό δεν πρέπει να πληρωθεί κυρίως επειδή είναι ολότελα παράνομο και προϊόν καταχρηστικών πρακτικών εκ μέρους των δανειστών. Πρακτικών που συνίστανται σε εκβιασμούς, σε δόλιες μεθοδεύσεις και συστηματική εξαπάτηση. Υπάρχουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία που το αποδεικνύουν, καθώς επίσης υπάρχει όλο το νομικό οπλοστάσιο που μας προσφέρει το διεθνές δίκαιο, δίνοντάς μας παράλληλα και τοηθικό πλεονέκτημα απέναντι σ’ αυτούς που θα ήθελαν να μας χαρακτηρίσουν «μπαταχτσήδες». Το πρόσφατο πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας για το χρέος του ελληνικού κοινοβουλίου έρχεται να επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές.

Β. Η επόμενη μέρα

Αντί προλόγου: Η επόμενη μέρα της μονομερούς διαγραφής του χρέους και της εξόδου από την ευρωένωση, θα είναι μια σαφώς καλύτερη ημέρα. Μια μέρα αισιοδοξίας, ελπίδας και προοπτικής. Απαλλαγμένη η ελληνική κοινωνία από το τεράστιο βάρος του χρέους και ανακτώντας την εθνική της ανεξαρτησία μέσω της ανάκτησης της νομισματικής της κυριαρχίας, και συνεπώς μέσω του εθνικού κρατικού νομίσματος θα μπορέσει να χρηματοδοτήσει με δικούς της υγιείς πόρους την αναγκαία παραγωγική της ανασυγκρότηση.

Ήδη από τις πρώτες κιόλας ημέρες θα γίνει δυνατή:

-Η άμεση αύξηση των εισοδημάτων

-Η αποκατάσταση των αδικιών

-Η γενική «σεισάχθεια» δηλαδή η οριστική διαγραφή των χρεών των μικρομεσαίων και των νοικοκυριών προς τις τράπεζες και την εφορία.

-Το σπάσιμο των καρτέλ και η ανάκτηση της εσωτερικής αγοράς από τις εγχώριες παραγωγικές δυνάμεις που σήμερα αργούν αν δεν καταστρέφονται.

-Η τιμωρία των ενόχων για την κατάντια που έχουν φέρει την πατρίδα και το λαό.

-Η πλήρης αποκατάσταση της Δημοκρατίας που επλήγη βαρύτατα από το κατοχικό καθεστώς και το Νέο Σύνταγμα μέσω μιας νέας μεγάλης Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης.

Αυτά είναι μερικά μόνο από αυτά που θα συμβούν και θα μας οδηγήσουν σε μια νέα δημιουργική περίοδο, σε μια νέα «χρυσή» εποχή δημιουργίας και ευημερίας

1. Έχουν προχωρήσει άλλες χώρες σε μονομερή διαγραφή χρέους; Με τι συνέπειες;

Βεβαίως πολλές χώρες έχουν προχωρήσει σε μονομερή διαγραφή χρέους. Μια τέτοια περίπτωση αφορά και την ίδια τη χώρα μας, όταν το 1936 αρνήθηκε και διέγραψε το χρέος προς τις Βελγικές τράπεζες που κατείχαν ελληνικά ομόλογα. Τότε αυτές προσέφυγαν στο μόνιμο δικαστήριο διεθνών διακανονισμών της Κοινωνίας των Εθνών το οποίο στις 15-6-1939 έβγαλε απόφαση αναρμοδιότητας να αποφασίσει δεδομένου ότι δεν γνώριζε την πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας κι αν υπήρχε δυνατότητα αποπληρωμής του χρέους της, δικαιώνοντας ουσιαστικά την Ελλάδα, αφού έκανε απολύτως αποδεκτή την επιχειρηματολογία της υπό τον καθηγητή Ιωάννη Γιούπη ελληνικής νομικής υποστηρικτικής ομάδας, που συνίστατο στο γεγονός ότι ένα κράτος όταν έχει να επιλέξει μεταξύ της αποπληρωμής ενός χρέους και της εξυπηρέτησης ζωτικών αναγκών των πολιτών του οφείλει να επιλέξει το δεύτερο. Η απόφαση του δικαστηρίου αυτή, αποτέλεσε ένα ισχυρό νομικό προηγούμενο που το χρησιμοποίησαν πολλές άλλες χώρες σε ανάλογες περιπτώσεις.

Άλλα πιο πρόσφατα χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι αυτά της Αργεντινής, του Ισημερινού (Εκουαδόρ) και τελευταία της μικρής Ισλανδίας. Όλες αυτές οι χώρες απολαμβάνουν ταχύρρυθμης ανάπτυξης, που ξεκίνησε αμέσως μετά τη διαγραφή του χρέους. Η παραφιλολογία που αναπτύχθηκε γύρω από τα τραγικά γεγονότα της Αργεντινής και τις εκτεταμένες ταραχές εκεί, ξεχνά να αναφερθεί, ότι όλα αυτά συνέβησαν μετά από πολλά χρόνια καταπιεστικών πολιτικών από το ΔΝΤ και πολύ πριν τις εκλογές που έφεραν στην εξουσία τον Φερνάντες ο οποίος και εκπλήρωσε στο ακέραιο την προεκλογική του δέσμευση για οριστική διαγραφή μονομερώς του 70% του χρέους της Αργεντινής. Δηλαδή, η χρεοκοπία και οι ταραχές προηγήθηκαν και η λύση στο αδιέξοδο που είχε δημιουργηθεί επιλύθηκε ακριβώς με τη μονομερή διαγραφή του χρέους από την κυβέρνηση Φερνάντες.

2. Τι θα σημαίνει μια παύση πληρωμών για την Ελλάδα σήμερα; Θα υπάρξει πολιτική απομόνωση της χώρας;

Το σεβασμό και την διεθνή αναγνώριση τα κερδίζεις στο βαθμό που αποδεικνύεις ότι πρώτα και κύρια σέβεσαι τον εαυτό σου και τα δίκαια του λαού σου. Βεβαίως αρχικά θα υπάρξουν προσπάθειες για πολιτική απομόνωση της χώρας μας από την πλευρά των θιγομένων δανειστών μας. Ωστόσο και εφ’ όσον το πρόβλημα διεθνοποιηθεί με την εμπλοκή του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του οποίου οφείλει να γίνει η εξαγγελία της μη αναγνώρισης του χρέους, ως προϊόντος δόλιων μεθοδεύσεων, εκβιασμών και απάτης και ταυτόχρονα με το άνοιγμα της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας προς όλες τις κατευθύνσεις διεθνώς, αποκτώντας ανεξαρτησία και πολυδιάστατα χαρακτηριστικά, πολύ σύντομα η κατάσταση θα ομαλοποιηθεί και η χώρα θα αποκτήσει τεράστια ερείσματα και αναγνώριση. Οι ίδιες οι ευρωπαϊκές χώρες που πρωτοστατούν σήμερα στην αφαίμαξη του ελληνικού λαού και θα επιδιώξουν αρχικά να μας απομονώσουν, αφού πλέον διαπιστώσουν ότι το παιγνίδι έχει τελειώσει οριστικά, θα σπεύσουν -διαγκωνιζόμενες μάλιστα-, έτσι ώστε να δημιουργήσουν καλό κλίμα με τη Νέα Ελληνική Πολιτεία και μέσω αυτού να ανοίξουν ευνοϊκούς διαύλους, προκειμένου να διατηρήσουν στοιχειωδώς την όποια επιρροή θα μπορούσε να τους βοηθήσει μελλοντικά στην ευρύτερη περιοχή. Τότε οι προσφορές και οι «τεμενάδες» προς τους «τεμπέληδες» Έλληνες που «τρώνε τα λεφτά των Γερμανών» σήμερα, δεν θα έχουν προηγούμενο και τα υποκριτικά «συγνώμη» επίσης…..

3. Θα έχουν χρήματα οι τράπεζες; Τι θα γίνει με τα δάνεια;

Οι τράπεζες με πρώτη την Τράπεζα της Ελλάδας θα εθνικοποιηθούν εξ αρχής και θα διακοπεί οποιαδήποτε σχέση με το ευρωσύστημα. Οι συστημικές τράπεζες θα τεθούν άμεσα σε εκκαθάριση εν λειτουργία, που σημαίνει ότι θα εκκαθαριστούν πλήρως τα ενεργητικά τους και θα αλλάξει ο χαρακτήρας τους προκειμένου να προσανατολιστούν στις ανάγκες μιας ταχύτατης παραγωγικής ανασυγκρότησης που έχει ανάγκη ο τόπος. Αλλά αυτό θα γίνει με τα καταστήματα ανοικτά να εξυπηρετούν τις συναλλακτικές ανάγκες των πολιτών και των επιχειρήσεων. Οι αποταμιεύσεις των πολιτών και οι καταθέσεις θα είναι απόλυτα διασφαλισμένες με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, το οποίο είναι και το μόνο που μπορεί να τις εγγυηθεί.

Αντίθετα με τους αυστηρούς περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων από και προς το εξωτερικό, στις εσωτερικές συναλλαγές δεν θα υπάρξει κανένας περιορισμός. Μέχρις ότου κυκλοφορήσουν τα χαρτονομίσματα του νέου Εθνικού κρατικού νομίσματος, οι συναλλαγές των πολιτών θα γίνονται κανονικά και μέσω των τραπεζών σε ευρώ, χωρίς κανένα ειδικό περιορισμό, ή πλαφόν στις συναλλαγές, με μόνη επίπτωση την αδυναμία ανάληψης μετρητών, δηλαδή φυσικού χαρτονομίσματος, έτσι όλες οι συναλλαγές σε αυτό το μεσοδιάστημα (6-8 μήνες το πολύ), θα πραγματοποιούνται ηλεκτρονικά με την εκτεταμένη χρήση είτε χρεωστικών, είτε πιστωτικών καρτών (εντελώς άτοκα), καθώς και με επιταγές, συναλλαγματικές κτλ., όπως γίνεται ευρέως ακόμα και σήμερα. Αυτό δεν θα αποκλείσει από τις συναλλαγές τη χρήση χαρτονομισμάτων (σε ευρώ) εφ’ όσον κάποιος διαθέτει, αλλά όλα τα καταστήματα θα είναι υποχρεωμένα να δέχονται τις πληρωμές με κάρτα, διαθέτοντας τα αντίστοιχα μηχανήματα υποδοχής των καρτών, που έτσι κι αλλιώς σήμερα διαθέτουν τα περισσότερα. Αλλά και όσα καταστήματα δεν διαθέτουν θα υπάρξει μέριμνα να τα προμηθευτούν άμεσα. Όσοι δεν διαθέτουν τραπεζικό λογαριασμό και την αντίστοιχη χρεωστική κάρτα για τις συναλλαγές τους, θα υπάρξει μηχανισμός για το άμεσο άνοιγμα τέτοιου λογαριασμού στην οποιαδήποτε τράπεζα της αρεσκείας του κι αν δεν διαθέτει χρήματα, τότε θα υπάρξει ειδική μέριμνα έτσι ώστε να ανοίξει ο καταθετικός λογαριασμός του δικαιούχου με «προικοδότηση» ενός ελάχιστου μηνιαίου ποσού από το κράτος, που θα αντιστοιχεί στην κάλυψη των ζωτικών αναγκών του δικαιούχου. Η ίδια καταβολή χρημάτων από το κράτος θα υπάρξει ως συμπλήρωση ενός ελάχιστου εισοδήματος και στις περιπτώσεις που υπάρχει τραπεζικός λογαριασμός, αλλά δεν υπάρχουν χρήματα ώστε να εξασφαλίζεται μηνιαίως η εξυπηρέτηση βασικών αναγκών (περιπτώσεις ανέργων, χαμηλοσυνταξιούχων κτλ).

Από την πρώτη στιγμή θα γίνει πλήρης αναστολή οποιασδήποτε είσπραξης δόσεων δανείων από την πλευρά των τραπεζών και θα αφορούν σε δανεισμό νοικοκυριών και μικρομεσαίων, αφού θα πρέπει να υπάρξει γενικευμένη «σεισάχθεια» των χρεών αυτών των νοικοκυριών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων -τόσο προς τις τράπεζες, όσο και προς την εφορία-, χρεών που δημιουργήθηκαν εξ αιτίας της κρίσης και των καταχρηστικών πρακτικών των τραπεζών, αλλά και της άδικης και εν πολλοίς παράνομης υπερφορολόγησης μέχρι σήμερα.

Στην πορεία θα γίνει λεπτομερής έλεγχος όλων των δανείων προκειμένου τα χρέη οριστικά να διαγραφούν, με εξαίρεση βεβαίως εκείνα των μεγάλων επιχειρήσεων και των μονοπωλίων, αλλά και αυτών που νόμιμα συνάφθηκαν και μπορούν να πληρωθούν χωρίς να στερείται βασικών του αναγκών ο δανειολήπτης και αφορούν στο κεφάλαιο του δανείου και μια νόμιμη επιτοκιακή επιβάρυνση που δεν θα μπορεί να ξεπερνά ένα συγκεκριμένο ποσοστό του αρχικού κεφαλαίου (π.χ. το 50%). Δάνεια για τα οποία μέχρι εκείνη τη στιγμή θα έχει ήδη εξοφληθεί το κεφάλαιο και η εν λόγω εύλογη επιτοκιακή επιβάρυνση, θα διαγραφεί οριστικά το υπόλοιπο ποσό που θα απομένει. Ενώ θα εξεταστούν τρόποι επιστροφής χρημάτων σε περιπτώσεις που έχουν καταβληθεί στις τράπεζες μεγαλύτερα ποσά. Αλλά και στις περιπτώσεις που δεν έχει εξοφληθεί το κεφάλαιο του δανείου, αλλά διαπιστώνεται αντικειμενική αδυναμία αποπληρωμής από την πλευρά του οφειλέτη εξ αιτίας της κατάστασης που περιήλθε από την κρίση, τότε και αυτό το χρέος θα διαγραφεί οριστικά.

4. Θα μπορούμε να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες; Τι θα γίνει με τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα;

Δεν θα υπάρξει καμία αδυναμία κάλυψης βασικών αναγκών των πολιτών σε τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης.

Από την πρώτη στιγμή θα υπάρξει η επιδίωξη ταχύτατης αντικατάστασης εισαγομένων ειδών με αντίστοιχα που μπορούν να παραχθούν εύκολα και άμεσα εντοπίως. Προφανώς και προκειμένου να αποφευχθεί δυσκολία σε σχέση με την προμήθεια βασικών προϊόντων και αναγκαίων πρώτων υλών θα επιβληθούν -το πρώτο κρίσιμο διάστημα- αυστηροί έλεγχοι στις εισαγωγές περιττών ή ειδών πολυτελείας, ενώ θα απαγορευθούν εξαγωγές προϊόντων τα οποία είναι αναγκαία στην εσωτερική κατανάλωση (π.χ. φάρμακα, συσκευασμένα τρόφιμα, επεξεργασμένα πετρελαιοειδή κτλ). Ο έλεγχος των τιμών, το σπάσιμο των καρτέλ που λυμαίνονται την εσωτερική αγορά και οι περιορισμοί στις εισαγωγές, αλλά και η αύξηση του λαϊκού εισοδήματος θα δώσουν αποφασιστική ώθηση στις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου που σήμερα αργούν, να παράξουν καλύπτοντας ένα μεγάλο μέρος των αναγκών της χώρας.

Διακρατικές συμφωνίες, συμφωνίες κλήρινγκ και άλλες μέθοδοι προμήθειας προϊόντων που σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση απαγορεύει θα διευκολύνει την ομαλή προμήθεια της χώρας σε βασικά είδη, σε πρώτες ύλες και στον απαραίτητο κεφαλαιουχικό εξοπλισμό που είναι αναγκαίος για την παραγωγική ανασυγκρότηση.

Παράλληλα, η συγκέντρωση όλου του φυσικού χαρτονομίσματος που κυκλοφορεί στη χώρα και βρίσκεται στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών, στα χρηματοκιβώτια των μεγάλων επιχειρήσεων, στα κρατικά ταμεία κτλ. (υπολογίζονται σε περίπου 25 δις ευρώ σήμερα), θα αποτελέσει ένα ικανό συναλλαγματικό απόθεμα κάλυψης του εμπορικού ισοζυγίου για πληρωμή της μετρητοίς εκεί που δεν θα μπορέσουν να υπάρξουν διακρατικές συμφωνίες προμηθειών εξ αρχής.

5. Γιατί χρειαζόμαστε εθνικό νόμισμα για όλα αυτά; Ποια η διαφορά εθνικού νομίσματος και ευρώ;

Χρειαζόμαστε εθνικό κρατικό νόμισμα διότι δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Στην περίπτωση που προχωρήσουμε σε ενέργειες που μπορούν να θεωρηθούν μονομερείς και δεν τις εγκρίνει το ευρωσύστημα, η απειλή να κλείσει η στρόφιγγα της χρηματοδότησης της οικονομίας είναι άμεση και θα είναι γενικευμένη στην περίπτωση που αποφασίσουμε να διαγράψουμε το χρέος.

Το Εθνικό κρατικό νόμισμα είναι το μέσο, -αν και όχι το αποκλειστικό και το ικανό από μόνο του- για την επίτευξη της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας και την απρόσκοπτη λειτουργία της Δημοκρατίας, επίσης για την παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας, διότι χωρίς δικά σου χρηματοδοτικά εργαλεία θα είσαι πάντα έρμαιο αυτών που τα διαθέτουν και θα σε εκβιάζουν κάθε φορά να πράττεις σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες και τα συμφέροντα. Αυτή ακριβώς είναι και η μεγάλη διαφορά με το ευρώ. Το ευρώ δημιουργήθηκε ως κοινό υποτίθεται νόμισμα, αλλά ο μόνος τρόπος για να το διαθέτουμε είναι να το δανειζόμαστε μέσω των τραπεζών του ευρωσυστήματος, αυξάνοντας το χρέος παρά τις προσπάθειες και τις θυσίες του λαού, εγκλωβίζοντάς μας σε αυτή τη σισύφεια διαδικασία αποπληρωμής ενός χρέους που δεν είναι δυνατό να αποπληρωθεί στερώντας μας ταυτόχρονα από κάθε δυνατότητα οικονομικής ανάκαμψης. Μια «ανάπτυξη» που θα στηρίζεται σε εξαθλιωμένους εργαζόμενους με αμοιβές των 300 ευρώ χωρίς δικαιώματα και κοινωνικές υπηρεσίες, στο πλαίσιο ειδικών οικονομικών ζωνών στην περιφέρεια της γερμανοκρατούμενης ΕΕ είναι μια «ανάπτυξη» που δεν μας αφορά και οφείλουμε να αντιταχθούμε με κάθε μέσο και τρόπο!

6. Πώς γίνεται η ομαλή μετάβαση σε εθνικό νόμισμα και πόσο χρόνο χρειάζεται;

Η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα είναι -από τεχνική σκοπιά- μια σχετικά απλή διαδικασία, ωστόσο θα χρειαστεί ένα εύλογο χρονικό διάστημα προετοιμασιών μέχρι να κυκλοφορήσουν τα πρώτα χαρτονομίσματα από τα ATM των τραπεζών. Υπολογίζεται ότι θα χρειαστεί ένα διάστημα έξι έως το πολύ οκτώ μήνες. Η διαδικασία είναι η ίδια περίπου που ακολουθήθηκε στη μετάβαση από την παλαιά δραχμή στο ευρώ.

7. Τι θα γίνει με τον πληθωρισμό και την ισοτιμία; Πώς καθορίζεται η ισοτιμία ενός νομίσματος;

Στην κατάσταση αποπληθωρισμού και ύφεσης που έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία είναι κυριολεκτικά οξύμωρο να φοβάται κάποιος τον πληθωρισμό, διότι στην περίπτωσή μας δεν υπάρχει τέτοια πιθανότητα, αλλά και αν υπάρξει με εθνικό κρατικό νόμισμα μπορούν να δρομολογηθούν ικανοποιητικά αντίμετρα περιορισμού των επιπτώσεων του φαινομένου, όπως π.χ. η αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή κ.α.. Αντίθετα, με τον αποπληθωρισμό που διαβρώνει συστηματικά όλα τα μεγέθη της οικονομίας και διαλύει την παραγωγική βάση δεν υπάρχουν αντίμετρα ικανά να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις και μόνο μια καταστροφή μπορεί να αντιστρέψει μια πορεία που χαρακτηρίζεται από σήψη.

Η ισοτιμία δεν παίζει κανένα ρόλο, διότι εκείνο που μετράει είναι η τελική ποσότητα χρήματος που απαιτείται για να υπάρξει η επίτευξη των στόχων που έχουν προκαθοριστεί. Έτσι, είτε η ισοτιμία καθοριστεί σε 1:1 με το ευρώ, είτε σε 10:1, είτε σε 1:100, θα πρέπει να εκδοθεί η αντίστοιχη ίσης αξίας ποσότητα χρήματος που απαιτείται. Βεβαίως και για λόγους καθαρά πρακτικούς και για να αποφύγουμε φαινόμενα κερδοσκοπίας όπως αυτά που ζήσαμε με τη μετάβαση στο ευρώ (μέσω στρογγυλοποιήσεων κτλ), η ισοτιμία θα καθοριστεί διοικητικά στο 1:1 με το ευρώ και θα παραχθεί αρχικά η απαιτούμενη ποσότητα δημοσίου χρήματος σε αυτή την ισοτιμία. Με δεδομένο ότι η νέα δραχμή, ή όπως αλλιώς ονομαστεί το εθνικό μας κρατικό νόμισμα, δεν υφίσταται στις διεθνείς χρηματαγορές για να υπάρξει κερδοσκοπία επ’ αυτού δεν κινδυνεύει από υποτιμητικές πιέσεις μέσω των αγορών. Από την άλλη πλευρά και επειδή η υποτίμηση δεν είναι τρόπος επίτευξης της περίφημης ανταγωνιστικότητας, αλλά η αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, δεν θα έχουμε κανένα λόγο να προχωρήσουμε σε ηθελημένη από την πλευρά μας υποτίμηση, βάζοντας μπροστά τις διαδικασίες της παραγωγικής ανασυγκρότησης. Το νέο εθνικό νόμισμα θα παραμείνει απολύτως προστατευμένο και δεν θα εισαχθεί στις αγορές συναλλάγματος μέχρι την οριστική ομαλοποίηση της κατάστασης και την επίτευξη υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, οπότε και θα καταστεί περιζήτητο για ασφαλείς τοποθετήσεις.

8. Μήπως η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα;

Βεβαίως η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού που σήμερα καταληστεύεται το εισόδημά του από το χρέος και τις πολιτικές που απαιτεί η παραμονή μας στην ευρωζώνη. Αντίθετα η παραμονή στο ευρώ εξυπηρετεί τα συμφέροντα των κάθε λογής ολιγαρχών και της διαπλοκής, γι’ αυτό και η τεράστια προπαγάνδα με όλα και από όλα τα μέσα σε βάρος της προοπτικής εξόδου, αφού θα χάσουν όλα τα προνόμια και τα κέρδη που αποκομίζουν σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας όλα αυτά τα χρόνια.

9. Πώς μπορούμε να αποφύγουμε το να βρεθούμε στην ίδια θέση μετά από μερικά χρόνια, ακόμα κι αν κάνουμε όλα τα παραπάνω;

Εφ’ όσον κάνουμε όλα τα παραπάνω, ανακτήσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία, προχωρήσουμε τα ζητήματα της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης και προχωρήσουμε σε αυτοδύναμη ανάπτυξη δουλεύοντας με σεβασμό στη γη και το περιβάλλον που μας τρέφει, τότε δεν πρόκειται να βρεθούμε ποτέ ξανά στην ίδια θέση.