είναι να βυθιστεί σε βαθιά και παρατεταμένη ύφεση, που πιθανώς θα την ακολουθήσει στασιμότητα για χρόνια, λέει στη συνέντευξη που έδωσε στα «Επίκαιρα» ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου κ. Κώστας Λαπαβίτσας. Είχατε υποστηρίξει ότι η Ελλάδα πρέπει να βγει από το ευρώ για να αντιμετωπίσει καλύτερα την οικονομική κρίση, πριν ακόμη συμφωνηθεί το Μνημόνιο με την ΕΕ. Πιστεύετε ότι αυτό εξακολουθεί να ισχύει, ανεξάρτητα από την απόφαση που θα πάρει η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ στις 17 Δεκεμβρίου για το Μόνιμο Μηχανισμό Αντιμετώπισης Κρίσεων; Πιστεύω ότι ο Μόνιμος Μηχανισμός Αντιμετώπισης Κρίσεων θα κάνει ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Από τα στοιχεία που ξέρουμε μέχρι τώρα, φαίνεται ότι ο Μηχανισμός αυτός θα ζητήσει και από τα ιδιωτικά κεφάλαια να συμμετάσχουν στο κόστος αναδιάρθρωσης κρατικού χρέους, πράγμα που δεν είναι από μόνο του κακό, αλλά θα έχει ως αποτέλεσμα μόνιμες διαφορές στα επιτόκια. Δηλαδή, η χώρα μας και οι άλλες χώρες της περιφέρειας θα δανείζονται πλέον θεσμικά με υψηλότερο επιτόκιο, γιατί το ρίσκο θα περνά στο κόστος δανεισμού. Πόσο μεγάλες θα είναι οι διαφορές στα επιτόκια; Δεν μπορεί να πει κανείς εκ των προτέρων. Σίγουρα θα είναι σημαντικές. Αν όμως συμβεί αυτό, θα χαθεί η δυνατότητα του φθηνού δανεισμού, που είναι ίσως το τελευταίο πλεονέκτημα που θεωρούσαμε σημαντικό για τη συμμετοχή μας στην ΟΝΕ. Πολλοί λένε ότι αν βγούμε από το ευρώ θα ακολουθήσουν λιμοί, σεισμοί και καταποντισμοί. Δεν αμφιβάλλω ότι θα υπάρξει μεγάλο σοκ το οποίο θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με συντεταγμένο τρόπο. Για να διαλέξεις να μείνεις όμως στο ευρώ δεν φτάνει ο φόβος της εξόδου. Θα πρέπει να υπάρχει και κάποιος θετικός λόγος, κάτι να κερδίζεις απ’ αυτό. Δυστυχώς δεν υπάρχει πλέον κανένα προφανές όφελος. Εννοείτε ότι, ούτως ή άλλως όντας στην Ευρωζώνη, δεν θα μπορούμε να ελπίζουμε στην ανάπτυξη της οικονομίας; Από την πλευρά της ανάπτυξης είναι τραγικό λάθος η συνέχιση της συμμετοχής της χώρας μας στην ΟΝΕ. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα επιστρέψει η Ελλάδα σε ταχείς ρυθμούς ανάπτυξης. Η προοπτική μέσα στην Ευρωζώνη είναι για βαθιά και παρατεταμένη ύφεση που πιθανώς θα την ακολουθήσει στασιμότητα για χρόνια. Θεωρείτε, επομένως, την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ το λιγότερο κακό; Η παρούσα κρίση είναι τόσο βαθιά, που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς σημαντικό κόστος. Αυτό είναι κάτι που το αναγνωρίζει ο κόσμος. Το θέμα είναι πώς θα ελαχιστοποιηθεί το κόστος, πώς θα κατανεμηθεί δίκαια και κυρίως πού θα οδηγήσει την κοινωνία και τη χώρα. Αν ο λαός αναλάβει το κόστος μένοντας στην Ευρωζώνη, δεν θα οδηγηθεί σε έξοδο από την κρίση με ανάπτυξη και κοινωνική πρόοδο. Η έξοδος από το ευρώ θα έχει ως αποτέλεσμα, όπως λένε όσοι υποστηρίζουν την παραμονή μας, τη δημιουργία μεγάλης αναστάτωσης και περαιτέρω προβλήματα στις τράπεζες. Θα ήθελα να απαντήσω στην ερώτηση αυτή σε δύο επίπεδα, γιατί δεν έχουμε μόνο το θέμα της εξόδου από το ευρώ αλλά και το μεγάλο δημόσιο χρέος της χώρας μας. Είναι εμφανές ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να αποπληρώσει αυτοδύναμα το τεράστιο δημόσιο χρέος της. Αυτό γίνεται πλέον αποδεκτό και από επίσημα χείλη, που μιλάνε για αναδιάρθρωση. Έχω αναφέρει στο παρελθόν ότι η αναδιάρθρωση θα πρέπει να πάει μαζί με την έξοδο από το ευρώ. Τα αποτελέσματα της αναδιάρθρωσης θα είναι πολύ διαφορετικά, ανάλογα με το τι είδους αναδιάρθρωση θα γίνει. Μπορεί, για παράδειγμα, να γίνει αναδιάρθρωση «από τα πάνω» ή αναδιάρθρωση με πρωτοβουλία του δανειστή. Αυτή ακριβώς είναι η αναδιάρθρωση που συζητά αυτή τη στιγμή η ελληνική κυβέρνηση και διάφορες πλευρές της Ευρωζώνης. Δηλαδή, να καθοριστούν με πρωτοβουλία των τραπεζών και των χωρών του Κέντρου της Ευρωζώνης οι όροι της αναδιάρθρωσης, που θα προβλέπουν επιμήκυνση του χρέους, ίσως και κάποια μείωση του επιτοκίου ή ένα ελαφρό «κούρεμα» [Σ.Σ.: μείωση της αξίας του χρέους]. Αυτή η αναδιάρθρωση δεν θα ήταν μια λύση; Νομίζω ότι δεν θα λύσει το πρόβλημα, για τους εξής λόγους. Πρώτον, δεν θα επιφέρει ουσιαστική μείωση του όγκου του χρέους. Δεύτερον, είναι πιθανό ότι θα κοστίσει μεγάλα ποσά, λόγω της διαμεσολάβησης των τραπεζών που θα χειριστούν τη σχετική διαδικασία. Τρίτον, ο μεγάλος όγκος του ελληνικού δημόσιου χρέους έχει εκδοθεί με βάση την ελληνική νομοθεσία. Το γεγονός αυτό κάνει ευκολότερη μια παύση πληρωμών και συνολική αναδιάρθρωση του χρέους, γιατί η Ελλάδα μπορεί να αλλάξει τη νομοθεσία της και να περάσει μονομερώς αυτή την αλλαγή. Στο μέτρο, όμως, που προχωράει η κυβέρνηση στην αναδιάρθρωση με πρωτοβουλία του δανειστή και ανταλλάσσει παλαιό με νέο χρέος, αυτό προφανώς δεν θα εκδοθεί με την ελληνική νομοθεσία, αλλά μάλλον με τη βρετανική νομοθεσία, στο πλαίσιο της οποίας είναι πολύ δυσκολότερο να αρνηθεί τελικά το χρέος. Άρα προτείνω αναδιάρθρωση με πρωτοβουλία του δανειζόμενου, δηλαδή «από τα κάτω». Μία τέτοια πρωτοβουλία έχει ορισμένα βασικά στοιχεία. Το πρώτο είναι, κατά τη γνώμη μου, η άμεση παύση πληρωμών για να πάρει η Ελλάδα την πρωτοβουλία των κινήσεων. Το δεύτερο είναι ότι θα πρέπει να υπάρξει διαφάνεια στο ζήτημα του χρέους, που σημαίνει ότι πρέπει να σχηματιστεί διεθνής Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου, με συμμετοχή εργατικών οργανώσεων και κοινωνίας των πολιτών, για να εξετάσει τις συμβάσεις του χρέους. Γιατί πρέπει να γίνει ο έλεγχος των συμβάσεων; Για να δούμε ποιο μέρος του χρέους είναι απεχθές και ποιο είναι ίσως παράνομο ή παράτυπο, και άρα να ξέρει ο ελληνικός λαός ποια μέρη του χρέους δεν θα πληρώσει. Η εκτίμησή μου είναι ότι ίσως πρόκειται για σημαντικό ποσοστό του χρέους. Ποιες συμβάσεις εννοείτε; Για παράδειγμα, θα μπορούσε να είναι ο δανεισμός με τη μεσολάβηση της Goldman Sachs. Δεν έχω στοιχεία για να το επιβεβαιώσω, θα ήθελα όμως πολύ να μελετήσουν αυτές τις συμβάσεις ειδικοί νομικοί και άλλοι. Το ίδιο ισχύει και για τις δανεια κές συμβάσεις που σχετίζονται με τους πολεμικούς εξοπλισμούς. Το τρίτο στοιχείο που προτείνετε για την αναδιάρθρωση ποιο είναι; Θα πρέπει να προχωρήσει η Ελλάδα σε άμεσες διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές της, προτείνοντας ευθέως βαθύ «κούρεμα». Για να αποφασίσουμε πόσο θα είναι αυτό, θα πρέπει πρώτα να πέσει φως στα στοιχεία του χρέους και αυτός είναι ακόμη ένας λόγος για να σχηματιστεί η διεθνής Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου. Η ανάγκη, βεβαίως, του «κουρέματος» θα προκύψει κυρίως από την οικονομική ανάλυση. Στην περίπτωση της Ρωσίας και της Αργεντινής, που είναι δύο παραπλήσιες περιπτώσεις με τις οποίες μπορεί να συγκριθεί η Ελλάδα, έγινε μείωση της αξίας του χρέους τους κατά 50% έως 60%. Δύσκολα θα χρειαστεί η χώρα μας λιγότερο από αυτό το ποσοστό, προκειμένου να «ανασάνει» η οικονομία της. Μετά από μια τέτοια αναδιάρθρωση θα πρέπει όμως, αναγκαστικά, να βγούμε από την Ευρωζώνη, αφού η κίνηση δεν θα γίνει συναινετικά; Ακριβώς. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, επειδή το χρέος μας είναι άμεση απόρροια της συμμετοχής μας στην Ευρωζώνη. Η συσσώρευση του χρέους στις χώρες της περιφέρειας έχει να κάνει με τα πλεο νάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της Γερμανίας που αντιστοιχούν σε ελλείμματα των περιφερειακών χωρών της Ευρωζώνης. Αυτό είναι κάτι που πλέον έχει αρχίσει να γίνεται εμφανές, μια και το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζει η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και ίσως και η Ισπανία. Η έξοδος θα απαλείψει την κύρια αιτία υπερχρέωσης των τελευταίων ετών. Για να φανούν όμως τα ευεργετικά αποτελέσματα της εξόδου από την Ευρωζώνη θα πρέπει να συνοδεύεται από ένα σύνολο μέτρων. Η έξοδος από μόνη της δεν αποτελεί αυτόματη λύση. Θα πρέπει επίσης να περάσει ένα χρονικό διάστημα, καθώς στην αρχή θα υπάρξει αναταραχή από την αλλαγή του νομισματικού κανόνα. Το βασικό πλεονέκτημα της εξόδου από το ευρώ θα είναι η ανεξαρτησία στη νομισματική πολιτική; Αυτό θα είναι ένα βασικό πλεονέκτημα. Η Ελλάδα θα βρει επίσης μια πιο αποτελεσματική ισοτιμία από τη σημερινή που την «πνίγει». Τα υπόλοιπα πλεονεκτήματα θα προκύψουν από την ανάκτηση των μέσων άσκησης οικονομικής πολιτικής. Σήμερα, η πολιτική της Ευρωζώνης είναι ξεκάθαρα νεοφιλελεύθερη και ασκεί τεράστιες πιέσεις στην αγορά εργασίας με όλο και χειρότερους όρους που επιβάλλονται στους εργαζόμενους. Αυτή δεν είναι πολιτική ανάπτυξης. Η Ελλάδα χρειάζεται αναδιάρθρωση του παραγωγικού της ιστού, χρειά ζεται δημόσιο έλεγχο των τραπεζών, χρειάζεται να κινηθούν οι τράπεζες με πιο παραγωγικό τρόπο. Πρέπει να υπάρξει, επίσης, έλεγχος των κεφαλαιακών ροών και διαμόρφωση βιομηχανικής πολιτικής. Είναι ακόμη απαραίτητη η αλλαγή του φορολογικού συστήματος, η αναδιανομή του εισοδήματος για τη μείωση της ανισότητας και η εκ βάθρων αλλαγή του κράτους για να εκλείψει η διαφθορά και η αδιαφάνεια. Η παύση πληρωμών και η έξοδος από το ευρώ μπορεί να λειτουργήσουν καταλυτικά για κοινωνική αλλαγή και οικονομική ανάπτυξη, αν στηρίζονται από προγραμματικά μέτρα. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επίκαιρα: 2/12/10 | ||
Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011
Κώστας Λαπαβίτσας: Έξοδος από το ευρώ για ανάπτυξη και κοινωνική αλλαγή
Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011
ΑΝΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ ΤΟΥ Ο GEORGE JEFREY-MINEIKO...
Τελικά ούτε αυτό που του είπε η Μπίλντεμπεργκ δεν κατάφερε να κάνει ο πανάθλιος παπατζής!
Άχρηστος εντελώς για τους εργοδότες του,όσο και επιζήμιος πια...
Πάει πολύ σύντομα για εκλογές:
"Σκύλα ή Χάρυβδη";
-Και Σκύλα και Χάρυβδη δηλαδή...
Εκτός αν η λαϊκή οργή...
ΟΙ ΤΗΣ ΜΠΙΛΝΤΕΜΠΕΡΓΚ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ "ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ" ΓΙΑ ΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ...
Τελικά έπεσα δυο βδομάδες έξω, όταν πριν τόσες περίπου μέρες έγραφα εδώ ότι πέφτει κάτω από το βάρος της λαϊκής κατακραυγής η κυβέρνηση. "Οικουμενική" στα σκαριά... Η "πρόβα τζενεράλε του συστήματος έγινε πριν από 20 χρόνια. Έδωσε τότε πολύτιμο προς το σύστημα άλλοθι και όλη η εντός κοινοβουλίου "Αριστερά"...Θυσιάζοντας σ΄αυτόν τον "ιερό" σκοπό εκατοντάδες χιλιάδες διαφωνούντες, μέλη και οπαδούς της που διέγραψε ή έχασε οριστικά "για να κάνει κάθαρση" με τον αρχιερέα της μπόχας και διαφθοράς,Μητσοτάκη... Σήμερα στήνεται παρόμοιο σκηνικό από τους δανειστές και πολιτικούς νταβατζήδες.
Μια μέρα μετά την συνεδρίαση του νεοταξικού επιτελείου της λέσχης Μπίλντεμπεργκ...Στην οποία
συμμετείχαν οι αρχιδωσίλογοι Παπακωνσταντίνου και Διαμαντοπούλου...
-Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ: ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΛΑΪΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ-ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ-ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ-ΕΘΝΙΚΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΟΤΙΜΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ
Μια μέρα μετά την συνεδρίαση του νεοταξικού επιτελείου της λέσχης Μπίλντεμπεργκ...Στην οποία
συμμετείχαν οι αρχιδωσίλογοι Παπακωνσταντίνου και Διαμαντοπούλου...
-Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ: ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΛΑΪΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ-ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ-ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ-ΕΘΝΙΚΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΟΤΙΜΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ
Τρίτη 14 Ιουνίου 2011
ΚΑΤΕΠΛΗΞΕ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΧΑΝΙΩΤΕΣ ΧΘΕΣ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ!
ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΚΑΘΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ Η (ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ) ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΧΑΝΙΩΤΩΝ,ΚΑΘΗΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΩΝ ΟΡΘΙΩΝ, ΩΣ ΤΙΣ ΣΚΑΛΕΣ ΤΗΣ ΕΙΣΟΔΟΥ ΤΟΥ ΤΕΕ!!! ΣΤΗΝ ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΚΑΖΑΚΗ ΑΜΕΤΡΗΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ, ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΩΝ,ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΑΝΑΦΟΡΩΝ,ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΕΝΑΡΙΩΝ ΚΑΙ ΣΤΟΧΩΝ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΠΙΤΕΛΕΙΩΝ ΚΑΙ ΝΤΟΠΙΩΝ ΔΩΣΙΛΟΓΩΝ ΓΙΑ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ,ΜΕ ΜΟΧΛΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ! ΑΠΟΣΤΟΜΩΤΙΚΑ ΤΑ ΠΛΗΡΩΣ ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝΕΠΤΥΞΕ ΟΤΙ ΔΥΟ ΜΟΝΟ ΔΡΟΜΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΑ:1. ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ-ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ,ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ 95% ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ... 2.ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΝΕΡΓΟΥ,ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΑΛΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΓΙΑ ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΩΝ ΛΗΣΤΡΙΚΩΝ-ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΧΡΕΩΝ(ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ 1871!!! ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΖΟΜΑΣΤΕ ΑΙΩΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΚΩΝ ΚΑΙ ΤΟΚΩΝ ΕΠΙ ΤΟΚΩΝ...) -ΔΗΜΕΥΣΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ ΤΩΝ ΔΩΣΙΛΟΓΩΝ,ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ-ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ-ΧΑΡΑΞΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΟΥ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ "ΘΑ ΜΑΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΕΙ",ΑΛΛΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΓΙΑ ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΣΥΜΦΕΡΟΥΣΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΚΛΠ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΓΗΣ
-ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΙΛΕ ΟΤΙ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΘΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΑ ΑΤΟΜΑ,ΠΟΛΛΕΣ "ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ", ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑΒΟΛΩΝ, ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΕΝΑΡΞΗΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΠΑΛΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΛΑΤΙΑ ΕΝΩΤΙΚΟΥΣ ΣΑΦΕΣΤΑΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ...
ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΠΟΣΟΙ, ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΑΙ ΑΠΡΟΚΑΤΑΛΗΠΤΑ,ΧΩΡΙΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ, ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ-ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΒΑΣΗΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΣΑΦΕΣΤΑΤΟΥΣ, ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΑΝΑΓΚΑΙΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ;...
ΑΔΙΑΧΩΡΗΤΟ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΠΟΥ ΕΠΕΜΕΝΑΝ ΝΑ ΣΥΖΗΤΟΥΝ ΕΠΙ 4 ΩΡΕΣ!!!
Ομιλία του Δ.Καζάκη στο ΤΕΕ
Σε μια κατάμεστη αίθουσα του ΤΕΕ Τμήμα Δυτ. Κρήτης μιλήσε το βραδυ ο οικονομολόγος αναλυτής Δημ. Καζάκης με αντικείμενο "αρνηση πληρωμής του χρέους-επιστροφή στη δραχμή; καταστροφή ή σωτηρία;"
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας ο κ. Καζάκης αναφέρθηκε στις συνέπειες της δανειακής σύμβασης σημειώνοντας οτι "Αυτή η σύμβαση έχει πρωτοφανή χαρακτηριστικά. Δεν υπάρχει ανάλογη σε διεθνές επίπεδο που να είναι τόσο καταχρηστική. Το άρθρο 14 παρ. 5 λέει οτι οφειλέτης παραιτείται άνευ όρων και αμετάκλητα από κάθε ασυλία για όλα του τα περιουσιακά στοιχεία τωρινά και μελλοντικά, δηλαδή η Ελλάδα παραιτείται οριστικά από κάθε ασυλία που της παρέχει η εθνική της κυριαρχία. Δηλαδή καταλύθηκε η χώρα. Γιατί αν δεν παραιτηθείς από την εθνική σου ασυλία ο δανειστής δεν μπορεί να σε βάλει σε εκκαθάριση δηλαδή δεν μπορεί να προχωρήσει σε κατασχέσεις των περιουσιακών σου στοιχείων"
Επίσης ο κ. Καζακης επεσήμανε οτι το πρώτο μνημόνιο δεν απέτυχε, αλλά πέτυχε καθως "Οι βασικές προθέσεις του μνημονίου ήταν να οδηγήσουμε το κράτος και την ελληνική κοινωνία στο αδιέξοδο, για να μας πουν οτι μας λένε σήμερα: δεν μπορείτε να τα βγάλετε πέρα , πουλήστε! Το δόγμα που υπάρχει στους διεθνείς δανειστές είναι το εξής: καμία χώρα δεν πτωχεύει γιατί η κάθε χώρα έχει πολύ περισσότερα περιουσιακά στοιχεία από τα χρέη της. Ξέρουν πολύ καλά ότι όσο και να ξεζούμιζαν τη χώρα δεν θα έβγαζαν αρκετά για να αποπληρωθούν δάνεια. Έπρεπε λοιπόν να μας βάλουν σε μια κατάσταση του η πουλάς η σώζεσαι, που δεν θα σωθούμε ή θα συνεχίσουμε σε μια τέτοια κατάσταση που θα εξαθλιώσει την ελληνική κοινωνία".
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας ο κ. Καζάκης αναφέρθηκε στις συνέπειες της δανειακής σύμβασης σημειώνοντας οτι "Αυτή η σύμβαση έχει πρωτοφανή χαρακτηριστικά. Δεν υπάρχει ανάλογη σε διεθνές επίπεδο που να είναι τόσο καταχρηστική. Το άρθρο 14 παρ. 5 λέει οτι οφειλέτης παραιτείται άνευ όρων και αμετάκλητα από κάθε ασυλία για όλα του τα περιουσιακά στοιχεία τωρινά και μελλοντικά, δηλαδή η Ελλάδα παραιτείται οριστικά από κάθε ασυλία που της παρέχει η εθνική της κυριαρχία. Δηλαδή καταλύθηκε η χώρα. Γιατί αν δεν παραιτηθείς από την εθνική σου ασυλία ο δανειστής δεν μπορεί να σε βάλει σε εκκαθάριση δηλαδή δεν μπορεί να προχωρήσει σε κατασχέσεις των περιουσιακών σου στοιχείων"
Επίσης ο κ. Καζακης επεσήμανε οτι το πρώτο μνημόνιο δεν απέτυχε, αλλά πέτυχε καθως "Οι βασικές προθέσεις του μνημονίου ήταν να οδηγήσουμε το κράτος και την ελληνική κοινωνία στο αδιέξοδο, για να μας πουν οτι μας λένε σήμερα: δεν μπορείτε να τα βγάλετε πέρα , πουλήστε! Το δόγμα που υπάρχει στους διεθνείς δανειστές είναι το εξής: καμία χώρα δεν πτωχεύει γιατί η κάθε χώρα έχει πολύ περισσότερα περιουσιακά στοιχεία από τα χρέη της. Ξέρουν πολύ καλά ότι όσο και να ξεζούμιζαν τη χώρα δεν θα έβγαζαν αρκετά για να αποπληρωθούν δάνεια. Έπρεπε λοιπόν να μας βάλουν σε μια κατάσταση του η πουλάς η σώζεσαι, που δεν θα σωθούμε ή θα συνεχίσουμε σε μια τέτοια κατάσταση που θα εξαθλιώσει την ελληνική κοινωνία".
"Παλλαϊκό Μέτωπο"-πολιτικός σχηματισμός ενάντια στα "μνημόνια"
Ο Οικονομολόγος Δ. Καζάκης στο Flashnews.gr
"Παλλαϊκό Μέτωπο"-πολιτικός σχηματισμός ενάντια στα "μνημόνια"
Στη δημιουργία ενός πολιτικού σχηματισμού, που φέρει προς το παρόν την επωνυμία "Παλλαϊκό Μέτωπο", είναι κινηματικού χαρακτήρα και που ευελπιστεί να εκφράσει τους πολίτες εκείνους οι οποίοι αντιδρούν στη σημερινή οικονομική πολιτική, και στο Μνημόνιο 1 και 2 προσανατολίζονται προσωπικότητες της Ελλάδας από όλους τους χώρους, ακαδημαϊκοί αλλά και απλοί πολίτες.
Τα προαναφερόμενα κάνει γνωστά με συνέντευξη που παραχώρησε στο Flashnews.gr ο οικονομολόγος, οικονομικός αναλυτής Δημήτρης Καζάκης. Όπως τόνισε ο κ. Καζάκης "πρόκειται για μια προσπάθεια που στόχο έχει, να μπει μπροστά και να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε πρόκληση ακόμα και εκλογές. Ο πυρήνας αυτός ήδη έχει σχηματιστεί, τα πρόσωπα υπάρχουν και θα δημοσιοποιηθούν τις επόμενες ημέρες. Θα βασίζεται στα κινήματα βάσης, στις πρωτοβουλίες πολιτών, στις πλατείες, στους ενεργούς πολίτες. Αυτή τη στιγμή συμμετέχουν πάνω από 250 πρωτοβουλίες πολιτών σε όλη την Ελλάδα οι οποίες δεν είναι ένα άθροισμα κομματικών οργανώσεων, αλλά συμφωνούν σε ουσιαστικά ζητήματα που τώρα μας αφορούν."
Επίσης ο κ Καζάκης στη συνέντευξη του στο Flashnews.gr αναφερόμενος στα νέα οικονομικά μέτρα , στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα καθώς και στο τι ακριβώς είναι το χρέος της χώρας μας, σημείωσε μεταξύ άλλων οτι "τα κρατικά ελλείμματα οφείλονται στο χρέος, γιατί στην πραγματικότητα υπάρχουν τεράστια κεφάλαια δανείσιμα. Την τελευταία 10ετια φθάσαμε να έχουμε στη χώρα 490 δισ. δανεισμό από τα οποία τα 450 δισ. πήγαν σε εξυπηρέτηση χρέους, τα 20 δισ ήταν το κρατικό έλλειμμα και τα υπόλοιπα 20 δισ δεν γνωρίζει κανείς που έχουν πάει."
Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης στο Flashnews.gr έχει ως εξής:
Ερ. Κ.Καζάκη πως προέκυψε αυτό το μεγάλο χρέος της χώρας μας και πως απο τη μια μέρα στην άλλη βρέθηκε η Ελλάδα στο χείλος της χρεοκοπίας;
Πληρώνουμε δάνεια από το 1881
Απ. Τα αρχικά δάνεια για τα οποία σήμερα χρεοκοπούμε είναι του 1881, 1887 , 1892, και πάει λέγοντας. Τώρα πληρώνουμε τους συσσωρευμένους τους κεφαλαιοποίησης τόκων που προέρχονται από δάνεια του 1881. Για μια σειρά λόγους οικονομικούς αλλά και πολιτικούς το ελληνικό δημόσιο επιβιώνει δανειζόμενο εκ νέου για να πληρώσει τα παλιά δανεικά. Αυτό το πράγμα κάποτε θα έσκαγε. Όταν μπήκαμε στο ευρώ, η αντίστροφη μέτρηση άρχισε καθώς πλέον γιατί όλο το δημόσιο χρέος μετατράπηκε σε χρέος εξωτερικό, σε νόμισμα μη ελεγχόμενο από την οικονομία μας ενώ ήταν πια ανελαστικός και ο τρόπος δανεισμού μας. Άρα το μόνο που έλειπε ήταν ένα μόνο ¨μπαμ" για να φανεί οτι πια δεν μπορούμε να δανειστούμε συνεπώς καταρρέουμε. Αυτό έγινε το Γενάρη του 2009. Τότε η κυβέρνηση Καραμανλή βγήκε στις αγορές για να πουλήσει ομόλογα και δεν τα αγόρασε κανείς, γιατί οι αγορές ήταν κλειστές λόγο τη κατάρρευσης της λεεμανβροτ.... Μέχρι τότε όλοι έλεγαν, ακόμα και το ΔΝΤ, οτι η οικονομία μας είναι θωρακισμένη και μάλιστα προέβλεπαν και ανάπτυξη της τάξεως του 2, 5%. Βέβαια το 2009 είχαμε 2,5% αλλά μείωση.
Τότε λοιπόν διατάχθηκαν τα ασφαλιστικά ταμεία να φορτωθούν τα κρατικά ομόλογα και παίχθηκε και ένα χοντρό παιχνίδι με τις εγχώριες τράπεζες που έπαιρναν τα ομόλογα με επιτόκια 5%-6% τα έδιναν με εγγύηση στην ΕΚΤ και έπαιρναν ρευστότητα με 1%. Η διαφορά του 1% με το 6% είναι η κερδοφορία που εμφάνισαν οι τράπεζες το 2009. Αυτό βέβαια μέχρι που θα πήγαινε; Οδήγησε στην εκδήλωση της χρεοκοπίας.
Ερ. Θα μπορούσε να γίνει κάτι τότε για να μην φτάσουμε εδώ που φθάσαμε;
Απ. Το Ελληνικό κράτος θα μπορούσε να προχωρήσει σε κάποιες κινήσεις που θα αποσοβούσαν το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας, αλλά επειδή θα έθετε σε κίνδυνο το οικοδόμημα του ευρώ αυτό απαγορεύτηκε στην Ελλάδα. Δηλαδή, η κυβέρνηση Καραμανλή ή η κυβέρνηση Παπανδρέου αργότερα, να πει οτι δεν μπορεί να πληρώσει και να καλέσει τους δανειστές που είχαν το 70% του χρέους της χώρας και να γίνει μια συμφωνία. Αυτό είναι μια πολύ συνηθισμένη πρακτική, διεθνώς, Δεν μας το απαγορεύει αυτό η συνθήκη της Λισαβόνας. Αυτό βέβαια δε σου λύνει το πρόβλημα αλλά το μεταθέτει. Κερδίζει χρόνο.
Αν το κάναμε αυτό οι δανειστές θα έρχονταν στη χώρα, θα προσέφευγαν στα ελληνικά δικαστήρια για να διεκδικήσουν ότι τους οφείλαμε και εκεί θα διαπίστωναν ότι δεν μπορείς να ασκήσεις κατασχέσεις εναντίον του Ελληνικού Δημοσίου καθώς όλα τα κράτη έχουν ασυλία λόγο Εθνικής κυριαρχίας.
Ερ. Γιατί κατά την άποψη σας πρέπει να διαγραφεί αυτό το χρέος;
Τοκογλυφικό και Καταχρηστικό το Χρέος
Απ. Γιατί είναι απολύτως τοκογλυφικό και καταχρηστικό. Αυτή η διαδικασία των πανωτοκιών για τη διεθνή νομοθεσία θεωρείται απολύτως καταχρηστική. Γιατί οδηγεί τον οφειλέτη στη χρεοκοπία.
Ερ. Γιατί λοιπόν προχωρήσαμε σε αυτή τη "δανειακή διευκόλυνση"
Απ. Σε μεγάλο βαθμό οι Έλληνες πολιτικού είναι και δανειστές του Δημοσίου. Αν πάτε στο "πόθεν έσχες" θα δείτε υπουργούς και πρωτοκλασάτα στελέχη όλων των κυβερνήσεων να έχουν χαρτοφυλάκια με ελληνικά ομόλογα. Τι είναι αυτό; Δανεισμός. Είναι δανειστές λοιπόν. Δεν είναι δυνατόν να είσαι κυβερνήτης του κράτους και ταυτόχρονα δανειστής του.
Ένας άλλος λόγος που πήγαμε σε αυτή τη λύση είναι για να στηριχτεί του ευρώ. Να μπει στο γύψο η Ελλάδα ώστε να μην υπάρξουν παρενέργειες στην αρχιτεκτονική της ευρωζώνης και του ευρώ.
Ερ. Γιατί χαρακτηρίζεται αντισυνταγματική και όχι μόνο αυτή η "δανειακή διευκόλυνση¨;
Αντισυνταγματική η "Δανειακή Διευκόλυνση"
Απ. Αυτή η σύμβαση έχει πρωτοφανή χαρακτηριστικά. Δεν υπάρχει ανάλογη σε διεθνές επίπεδο που να είναι τόσο καταχρηστική. Το άρθρο 14 παρ. 5 λέει οτι οφειλέτης παραιτείται άνευ όρων και αμετάκλητα από κάθε ασυλία για όλα του τα περιουσιακά στοιχεία τωρινά και μελλοντικά, δηλαδή η Ελλάδα παραιτείται οριστικά από κάθε ασυλία που της παρέχει η εθνική της κυριαρχία. Δηλαδή καταλύθηκε η χώρα. Γιατί αν δεν παραιτηθείς από την εθνική σου ασυλία ο δανειστής δεν μπορεί να σε βάλει σε εκκαθάριση δηλαδή δεν μπορεί να προχωρήσει σε κατασχέσεις των περιουσιακών σου στοιχείων.
Στόχος είναι να μας βάλουν στον "κλίβανο"
Ερ. Γιατί εφόσον το μνημόνιο 1ο απέτυχε μπαίνουμε στη διαδικασία του 2ου
Απ. Δεν θεωρώ οτι το μνημόνιο 1 απέτυχε. Οι βασικές προθέσεις του μνημονίου ήταν να οδηγήσουμε το κράτος και την ελληνική κοινωνία στο αδιέξοδο, για να μας πουν οτι μας λένε σήμερα: δεν μπορείτε να τα βγάλετε πέρα , πουλήστε! Το δόγμα που υπάρχει στους διεθνείς δανειστές είναι το εξής: καμία χώρα δεν πτωχεύει γιατί η κάθε χώρα έχει πολύ περισσότερα περιουσιακά στοιχεία από τα χρέη της. Ξέρουν πολύ καλά ότι όσο και να ξεζούμιζαν τη χώρα δεν θα έβγαζαν αρκετά για να αποπληρωθούν δάνεια. Έπρεπε λοιπόν να μας βάλουν σε μια κατάσταση του η πουλάς η σώζεσαι, που δεν θα σωθούμε ή θα συνεχίσουμε σε μια τέτοια κατάσταση που θα εξαθλιώσει την ελληνική κοινωνία.
Επίσης στόχος είναι να μας βάλουν στο μόνιμο μηχανισμό στήριξης. Αυτό είναι ένα είδος απομόνωσης. Γι αυτό συζητάνε το μνημόνιο δυο. Όποια χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, μπαίνει στην απομόνωση και σώζεται το ευρώ. Μέχρι τότε όμως θα τα έχουμε ξεπουλήσει όλα και ένα μεγάλο κομμάτι του ανθού της ελληνικής κοινωνίας θα έχει φύγει στο εξωτερικό ενώ θα έχει όπως ελπίζουν εξαθλιωθεί- σπάσει η ελληνική κοινωνία.
Ερ. Αν αποφασίσουμε να διαγραφεί το χρέος τι θα συμβεί;
Απ. Θα βγούμε έξω από το ευρώ και αυτό είναι προς τιμή μας. Έτσι θα μας δοθεί η δυνατότητα να ανακάμψουμε, μέσα στο ευρώ δεν θα συμβεί αυτό. Θα μας αποκλείσουν οι αγορές κεφαλαίου από το δανεισμό αλλά δεν τις έχουμε ανάγκη. Είμαστε δημοσιονομικά αυτάρκεις. Ακόμη και την επόμενη μέρα μπορείς να πάρεις μέτρα για να εξορθολογήσεις τα δημοσιονομικά σου, χωρίς να θίξεις κοινωνικά αναγκαίες δαπάνες.
Flashnews.gr/Α.Γερακάκης
Στη δημιουργία ενός πολιτικού σχηματισμού, που φέρει προς το παρόν την επωνυμία "Παλλαϊκό Μέτωπο", είναι κινηματικού χαρακτήρα και που ευελπιστεί να εκφράσει τους πολίτες εκείνους οι οποίοι αντιδρούν στη σημερινή οικονομική πολιτική, και στο Μνημόνιο 1 και 2 προσανατολίζονται προσωπικότητες της Ελλάδας από όλους τους χώρους, ακαδημαϊκοί αλλά και απλοί πολίτες.
Τα προαναφερόμενα κάνει γνωστά με συνέντευξη που παραχώρησε στο Flashnews.gr ο οικονομολόγος, οικονομικός αναλυτής Δημήτρης Καζάκης. Όπως τόνισε ο κ. Καζάκης "πρόκειται για μια προσπάθεια που στόχο έχει, να μπει μπροστά και να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε πρόκληση ακόμα και εκλογές. Ο πυρήνας αυτός ήδη έχει σχηματιστεί, τα πρόσωπα υπάρχουν και θα δημοσιοποιηθούν τις επόμενες ημέρες. Θα βασίζεται στα κινήματα βάσης, στις πρωτοβουλίες πολιτών, στις πλατείες, στους ενεργούς πολίτες. Αυτή τη στιγμή συμμετέχουν πάνω από 250 πρωτοβουλίες πολιτών σε όλη την Ελλάδα οι οποίες δεν είναι ένα άθροισμα κομματικών οργανώσεων, αλλά συμφωνούν σε ουσιαστικά ζητήματα που τώρα μας αφορούν."
Επίσης ο κ Καζάκης στη συνέντευξη του στο Flashnews.gr αναφερόμενος στα νέα οικονομικά μέτρα , στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα καθώς και στο τι ακριβώς είναι το χρέος της χώρας μας, σημείωσε μεταξύ άλλων οτι "τα κρατικά ελλείμματα οφείλονται στο χρέος, γιατί στην πραγματικότητα υπάρχουν τεράστια κεφάλαια δανείσιμα. Την τελευταία 10ετια φθάσαμε να έχουμε στη χώρα 490 δισ. δανεισμό από τα οποία τα 450 δισ. πήγαν σε εξυπηρέτηση χρέους, τα 20 δισ ήταν το κρατικό έλλειμμα και τα υπόλοιπα 20 δισ δεν γνωρίζει κανείς που έχουν πάει."
Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης στο Flashnews.gr έχει ως εξής:
Ερ. Κ.Καζάκη πως προέκυψε αυτό το μεγάλο χρέος της χώρας μας και πως απο τη μια μέρα στην άλλη βρέθηκε η Ελλάδα στο χείλος της χρεοκοπίας;
Πληρώνουμε δάνεια από το 1881
Απ. Τα αρχικά δάνεια για τα οποία σήμερα χρεοκοπούμε είναι του 1881, 1887 , 1892, και πάει λέγοντας. Τώρα πληρώνουμε τους συσσωρευμένους τους κεφαλαιοποίησης τόκων που προέρχονται από δάνεια του 1881. Για μια σειρά λόγους οικονομικούς αλλά και πολιτικούς το ελληνικό δημόσιο επιβιώνει δανειζόμενο εκ νέου για να πληρώσει τα παλιά δανεικά. Αυτό το πράγμα κάποτε θα έσκαγε. Όταν μπήκαμε στο ευρώ, η αντίστροφη μέτρηση άρχισε καθώς πλέον γιατί όλο το δημόσιο χρέος μετατράπηκε σε χρέος εξωτερικό, σε νόμισμα μη ελεγχόμενο από την οικονομία μας ενώ ήταν πια ανελαστικός και ο τρόπος δανεισμού μας. Άρα το μόνο που έλειπε ήταν ένα μόνο ¨μπαμ" για να φανεί οτι πια δεν μπορούμε να δανειστούμε συνεπώς καταρρέουμε. Αυτό έγινε το Γενάρη του 2009. Τότε η κυβέρνηση Καραμανλή βγήκε στις αγορές για να πουλήσει ομόλογα και δεν τα αγόρασε κανείς, γιατί οι αγορές ήταν κλειστές λόγο τη κατάρρευσης της λεεμανβροτ.... Μέχρι τότε όλοι έλεγαν, ακόμα και το ΔΝΤ, οτι η οικονομία μας είναι θωρακισμένη και μάλιστα προέβλεπαν και ανάπτυξη της τάξεως του 2, 5%. Βέβαια το 2009 είχαμε 2,5% αλλά μείωση.
Τότε λοιπόν διατάχθηκαν τα ασφαλιστικά ταμεία να φορτωθούν τα κρατικά ομόλογα και παίχθηκε και ένα χοντρό παιχνίδι με τις εγχώριες τράπεζες που έπαιρναν τα ομόλογα με επιτόκια 5%-6% τα έδιναν με εγγύηση στην ΕΚΤ και έπαιρναν ρευστότητα με 1%. Η διαφορά του 1% με το 6% είναι η κερδοφορία που εμφάνισαν οι τράπεζες το 2009. Αυτό βέβαια μέχρι που θα πήγαινε; Οδήγησε στην εκδήλωση της χρεοκοπίας.
Ερ. Θα μπορούσε να γίνει κάτι τότε για να μην φτάσουμε εδώ που φθάσαμε;
Απ. Το Ελληνικό κράτος θα μπορούσε να προχωρήσει σε κάποιες κινήσεις που θα αποσοβούσαν το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας, αλλά επειδή θα έθετε σε κίνδυνο το οικοδόμημα του ευρώ αυτό απαγορεύτηκε στην Ελλάδα. Δηλαδή, η κυβέρνηση Καραμανλή ή η κυβέρνηση Παπανδρέου αργότερα, να πει οτι δεν μπορεί να πληρώσει και να καλέσει τους δανειστές που είχαν το 70% του χρέους της χώρας και να γίνει μια συμφωνία. Αυτό είναι μια πολύ συνηθισμένη πρακτική, διεθνώς, Δεν μας το απαγορεύει αυτό η συνθήκη της Λισαβόνας. Αυτό βέβαια δε σου λύνει το πρόβλημα αλλά το μεταθέτει. Κερδίζει χρόνο.
Αν το κάναμε αυτό οι δανειστές θα έρχονταν στη χώρα, θα προσέφευγαν στα ελληνικά δικαστήρια για να διεκδικήσουν ότι τους οφείλαμε και εκεί θα διαπίστωναν ότι δεν μπορείς να ασκήσεις κατασχέσεις εναντίον του Ελληνικού Δημοσίου καθώς όλα τα κράτη έχουν ασυλία λόγο Εθνικής κυριαρχίας.
Ερ. Γιατί κατά την άποψη σας πρέπει να διαγραφεί αυτό το χρέος;
Τοκογλυφικό και Καταχρηστικό το Χρέος
Απ. Γιατί είναι απολύτως τοκογλυφικό και καταχρηστικό. Αυτή η διαδικασία των πανωτοκιών για τη διεθνή νομοθεσία θεωρείται απολύτως καταχρηστική. Γιατί οδηγεί τον οφειλέτη στη χρεοκοπία.
Ερ. Γιατί λοιπόν προχωρήσαμε σε αυτή τη "δανειακή διευκόλυνση"
Απ. Σε μεγάλο βαθμό οι Έλληνες πολιτικού είναι και δανειστές του Δημοσίου. Αν πάτε στο "πόθεν έσχες" θα δείτε υπουργούς και πρωτοκλασάτα στελέχη όλων των κυβερνήσεων να έχουν χαρτοφυλάκια με ελληνικά ομόλογα. Τι είναι αυτό; Δανεισμός. Είναι δανειστές λοιπόν. Δεν είναι δυνατόν να είσαι κυβερνήτης του κράτους και ταυτόχρονα δανειστής του.
Ένας άλλος λόγος που πήγαμε σε αυτή τη λύση είναι για να στηριχτεί του ευρώ. Να μπει στο γύψο η Ελλάδα ώστε να μην υπάρξουν παρενέργειες στην αρχιτεκτονική της ευρωζώνης και του ευρώ.
Ερ. Γιατί χαρακτηρίζεται αντισυνταγματική και όχι μόνο αυτή η "δανειακή διευκόλυνση¨;
Αντισυνταγματική η "Δανειακή Διευκόλυνση"
Απ. Αυτή η σύμβαση έχει πρωτοφανή χαρακτηριστικά. Δεν υπάρχει ανάλογη σε διεθνές επίπεδο που να είναι τόσο καταχρηστική. Το άρθρο 14 παρ. 5 λέει οτι οφειλέτης παραιτείται άνευ όρων και αμετάκλητα από κάθε ασυλία για όλα του τα περιουσιακά στοιχεία τωρινά και μελλοντικά, δηλαδή η Ελλάδα παραιτείται οριστικά από κάθε ασυλία που της παρέχει η εθνική της κυριαρχία. Δηλαδή καταλύθηκε η χώρα. Γιατί αν δεν παραιτηθείς από την εθνική σου ασυλία ο δανειστής δεν μπορεί να σε βάλει σε εκκαθάριση δηλαδή δεν μπορεί να προχωρήσει σε κατασχέσεις των περιουσιακών σου στοιχείων.
Στόχος είναι να μας βάλουν στον "κλίβανο"
Ερ. Γιατί εφόσον το μνημόνιο 1ο απέτυχε μπαίνουμε στη διαδικασία του 2ου
Απ. Δεν θεωρώ οτι το μνημόνιο 1 απέτυχε. Οι βασικές προθέσεις του μνημονίου ήταν να οδηγήσουμε το κράτος και την ελληνική κοινωνία στο αδιέξοδο, για να μας πουν οτι μας λένε σήμερα: δεν μπορείτε να τα βγάλετε πέρα , πουλήστε! Το δόγμα που υπάρχει στους διεθνείς δανειστές είναι το εξής: καμία χώρα δεν πτωχεύει γιατί η κάθε χώρα έχει πολύ περισσότερα περιουσιακά στοιχεία από τα χρέη της. Ξέρουν πολύ καλά ότι όσο και να ξεζούμιζαν τη χώρα δεν θα έβγαζαν αρκετά για να αποπληρωθούν δάνεια. Έπρεπε λοιπόν να μας βάλουν σε μια κατάσταση του η πουλάς η σώζεσαι, που δεν θα σωθούμε ή θα συνεχίσουμε σε μια τέτοια κατάσταση που θα εξαθλιώσει την ελληνική κοινωνία.
Επίσης στόχος είναι να μας βάλουν στο μόνιμο μηχανισμό στήριξης. Αυτό είναι ένα είδος απομόνωσης. Γι αυτό συζητάνε το μνημόνιο δυο. Όποια χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, μπαίνει στην απομόνωση και σώζεται το ευρώ. Μέχρι τότε όμως θα τα έχουμε ξεπουλήσει όλα και ένα μεγάλο κομμάτι του ανθού της ελληνικής κοινωνίας θα έχει φύγει στο εξωτερικό ενώ θα έχει όπως ελπίζουν εξαθλιωθεί- σπάσει η ελληνική κοινωνία.
Ερ. Αν αποφασίσουμε να διαγραφεί το χρέος τι θα συμβεί;
Απ. Θα βγούμε έξω από το ευρώ και αυτό είναι προς τιμή μας. Έτσι θα μας δοθεί η δυνατότητα να ανακάμψουμε, μέσα στο ευρώ δεν θα συμβεί αυτό. Θα μας αποκλείσουν οι αγορές κεφαλαίου από το δανεισμό αλλά δεν τις έχουμε ανάγκη. Είμαστε δημοσιονομικά αυτάρκεις. Ακόμη και την επόμενη μέρα μπορείς να πάρεις μέτρα για να εξορθολογήσεις τα δημοσιονομικά σου, χωρίς να θίξεις κοινωνικά αναγκαίες δαπάνες.
Flashnews.gr/Α.Γερακάκης
Σάββατο 11 Ιουνίου 2011
ΔΕΥΤΕΡΑ 13/6/2011, 9μμ, ΣΤΟ ΤΕΕ ΧΑΝΙΩΝ ΟΜΙΛΙΑ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗΚΑΖΑΚΗ
ΘΕΜΑ: "ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ - ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ: ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ή ΣΩΤΗΡΙΑ;"
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΑ ΣΥΖΗΤΗΘΕΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ Η ΜΟΝΗ "ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ" ΔΙΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ!
ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ
ΟΛΟΥΣ!..
-ΕΝΗΜΕΡΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΣΑΣ-
ΣΦΥΓΜΟΜΕΤΡΗΣΕΙΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ ΣΕ Ε.Ε.-ΕΛΛΑΔΑ
«Μπουρλότο σε όλα»!
Πηγή: ΕΘΝΟΣ
του Γ. Δελαστίκ
Ισχυρότατο είναι το σοκ που υφίσταται όποιος αποπειραθεί να διαπιστώσει τις πολιτικές διαθέσεις της ευρωπαϊκής και της ελληνικής κοινής γνώμης στη σημερινή συγκυρία, όπως αυτές αποτυπώνονται σε δύο σοβαρές δημοσκοπήσεις.
Πρώτον, στο «Ευρωβαρόμετρο», τη δημοσκόπηση δηλαδή που εδώ και δεκαετίες διεξάγει η ΕΕ δύο φορές τον χρόνο σε όλα τα κράτη – μέλη της και στις υποψήφιες προς ένταξη χώρες. Δεύτερον, σε μια μεγάλη δημοσκόπηση που διεξήγαγαν από κοινού σε πέντε μεγάλες χώρες (Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία, Ισπανία, Πολωνία) σοβαρά έντυπα των χωρών αυτών – το γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ», η γαλλική «Μοντ», η βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν», η ισπανική «Ελ Παΐς» και η πολωνική εφημερίδα «Γκαζέτα Βιμπόρτσα».
Τεράστιο πολιτικό πρόβλημα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη αναδύεται: το… 93% των Ελλήνων και το 80% των Ευρωπαίων της ΕΕ των «27» δεν εμπιστεύονται τα πολιτικά κόμματα της χώρας τους!!! Αυτό αποκαλύπτει το Ευρωβαρόμετρο και επιβεβαιώνει η άλλη δημοσκόπηση, πιο πρόσφατη, με χειρότερα ποσοστά: δεν εμπιστεύονται τους πολιτικούς το 88% των Γερμανών, το 87% των Γάλλων, το 85% των Βρετανών, το 91% των Ισπανών, το 96% των Πολωνών!
Απαξίωση των κυβερνήσεων στις συνειδήσεις των Ελλήνων και των Ευρωπαίων πολιτών σε πρωτοφανή ίσως επίπεδα. Αποτέλεσμα είναι το 76% των Ελλήνων που δήλωσε στη δημοσκόπηση της ΕΕ ότι δεν εμπιστεύεται την κυβέρνηση Παπανδρέου (μόνο το 21% δήλωσε ότι την εμπιστεύεται) να είναι μεν ανώτερο του μέσου όρου των «27» (67%), αλλά να υπολείπεται εκείνου των μεγάλων χωρών. Δεν εμπιστεύεται την κυβέρνησή του το 80% των Γερμανών, το 82% των Γάλλων, το 78% των Ισπανών και πάει λέγοντας. Η πολιτική που ασκούν οι κυβερνήσεις είναι καταφανές ότι προκαλεί χάσμα στις σχέσεις τους με τους πολίτες.
Δεν πιστεύουν σε τίποτα πια οι Ελληνες, αν κρίνει κανείς από τις απαντήσεις τους στο «Ευρωβαρόμετρο». Πέρα από τα κόμματα και την κυβέρνηση που προαναφέραμε, το 73% των Ελλήνων δεν εμπιστεύεται τη Βουλή, το 60% δεν εμπιστεύεται πλέον ούτε την ΕΕ, το 74% δεν εμπιστεύεται ούτε καν τον ΟΗΕ. Η άρνηση επεκτείνεται παντού: το 56% δεν εμπιστεύεται τη Δικαιοσύνη, το 79% δεν εμπιστεύεται τις μεγάλες επιχειρήσεις, το 58% δεν εμπιστεύεται τα εκκλησιαστικά ιδρύματα, το 65% δεν εμπιστεύεται τα συνδικάτα. Το 78% των Ελλήνων δεν εμπιστεύεται την τηλεόραση, το 71% τον Τύπο, το 61% το ραδιόφωνο.
Κατέρρευσε η ΕΕ στις συνειδήσεις των Ελλήνων. Το 79% πιστεύει ότι η άποψή τους δεν μετράει στην ΕΕ, το 71% θεωρεί ότι τα συμφέροντα της χώρας μας δεν λαμβάνονται υπόψη από την ΕΕ, το 64% δεν εμπιστεύεται την Κομισιόν, το 65% δεν εμπιστεύεται την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ούτε καν το ευρωκοινοβούλιο δεν εμπιστεύεται το 58% των Ελλήνων, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό κατά μέσο όρο στην ΕΕ των «27» είναι μόλις 37%. Πρόκειται για ριζική αλλαγή στάσης των Ελλήνων απέναντι στην ΕΕ, οι οποίοι έχουν πλέον την πιο εχθρική στάση απέναντι στην ΕΕ από όλες τις χώρες-μέλη της, υπολειπόμενοι ελάχιστα μόνο των Βρετανών. Και να σκεφθεί κανείς ότι μέχρι πέρυσι οι Ελληνες είχαν εμπιστοσύνη σε όλους αυτούς τους θεσμούς της ΕΕ!
Η οικονομική δυσαρέσκεια δεν έχει όρια πλέον στην Ελλάδα και στις χώρες που πλήττονται σκληρότερα από την κρίση: το… 98% (!) των Ελλήνων εκφράζει την έντονη δυσαρέσκειά του για την κατάσταση της οικονομίας της χώρας μας, όπως και το 97% των Ισπανών και το 98% των Ιρλανδών, ενώ ο αντίστοιχος μέσος όρος της ΕΕ είναι αισθητά χαμηλότερος – 70%.
Η τραγωδία της εργασίας αποτυπώνεται στις απαντήσεις των ερωτηθέντων. Το 98% των Ελλήνων και το 99% των Ισπανών θεωρούν κακή την κατάσταση της απασχόλησης στη χώρα τους, όπως και το 79% των πολιτών όλης της ΕΕ. Καμιά ελπίδα βελτίωσης της κατάστασης δεν έχουν οι Ελληνες. Το 78% προβλέπει επιδείνωση της εργασιακής και το 75% επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης της χώρας μας, με μόνο το 6% να πιστεύει ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα.
Για… προδικτατορικές ή προεπαναστατικές πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες θα έκαναν λόγο με αυτά τα ευρήματα σε άλλες εποχές. Σήμερα δεν υπάρχουν οι φορείς ούτε για δικτατορία ούτε για επανάσταση πολύ περισσότερο. Η καταβαράθρωση όμως του κύρους των πολιτικών και όλων των θεσμών, η διάθεση του κόσμου… «μπουρλότο σε όλα!» δεν προοιωνίζεται ομαλές εξελίξεις.
Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011
Η ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΝΕΟΤΑΞΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ "ΕΘΝ.ΑΝΤΙΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤ.ΕΝΟΤΗΤΑ" ΤΟΥ 1974-1980...
Τα πράγματα (και στα Χανιά μας) δεν είναι καθόλου απλά και αθώα!
Γιατί το μεγάλο κίνημα(σαπουνόφουσκα;;;) κατά της παγκοσμ/σης,στο οποίο μάλιστα ανταγωνίζονταν αλληλοκατηγορούμενες κομματ.κινήσεις ("παγκόσμιο" φόρουμ,κατά..."ευρωπ."φόρουμ,κλπ) εκφυλίστηκε και μεταλλάχθηκε σε ανταγωνιζόμενα "στέκια" και "φόρουμ"μεταναστών,με ελάχιστους μετανάστες και περισσότερους ντόπιους βολεμένους μικροαστούς "προστάτες" τους, στα οποία όλως "περιέργως" κυριαρχούν απόλυτα μόνο μετανάστες από χώρες του Μαγκρέμπ;... Γιατί η πλειοψηφία των μεταναστών έχει αρνητική γνώμη γι αυτά και δε συμμετέχει; Πώς και γιατί πήρε δημόσια θέση το "φόρουμ μεταναστών" (και την ίδια έχουν προσωπικά οι καθοδηγητές του"στεκιού" ) κατά των εθνικών παρελάσων; Το ΚΚΕ, και ένα μεγάλο τμήμα (γνήσιων) Αριστερών αγωνιστών (Γλέζος,Στάθης Σταυρόπουλος π.χ.) που στηλιτεύουν αυτές τις νεοταξίτικες εθνοαποδομητικές απόψεις, είναι ...εθνικιστές;
-Τι ρόλο παίζουν οι πολυάριθμες ξένες μυστικές υπηρεσίες σε πολλά,πάρα πολλά γεγονότα ειδικά στα Χανιά;... Έχουμε εδώ την μεγαλύτερη στρατ.βάση ΝΑΤΟ-ΗΠΑ. Είναι τεράστιας σημασίας η στρατηγική θέση Κρήτης για ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ισραήλ-Τουρκία... Η (αποκαλυφθείσα και πρόστυχα κουκουλωθείσα μετά) προβοκάτσια εμπρησμού της εδώ (χωρίς υπάρχοντα εβραϊκό πληθυσμό) συναγωγής, η -εν ριπή οφθαλμού!!!- αμέσως μετά τον εμπρησμό από "αγγλοαμερικάνους, άνδρες των ενόπλων δυνάμεων της εδώ βάσης!!! διατεταγμένη,οργανωμένη παγκόσμια εκστρατεία συκοφαντίας των αντισιωνιστών Ελλήνων ως "αντισημιτών", η διατεταγμένη δικαστική αθώωση "λόγω αμφιβολιών!!!" και η ύπουλη φυγάδευση στις πατρίδες τους,των νατοϊκών αυτουργών, η αναιτιολόγητη,σκανδαλώδης,φασιστικού τύπου απόλυση του δ/τή της Ασφάλειας Χανίων που τους τσάκωσε βάσει αδιάψευστης μαρτυρίας καμερών παρακολούθησης,γιατί έγιναν γαργάρα;...
-Γιατί απ΄ όλους τους δημοσιογράφους των κεντρικών ΜΜΕ μόνο ο Γιώργος Δελαστίκ αποκάλυψε όσο μπόρεσε, το μέγεθος και τους στόχους της σιωνιστικής προβοκάτσιας; Γιατί και στα Χανιά πέρασε σχεδόν στο '"ντούκου" το βρωμερό σκάνδαλο στα τοπικά ΜΜΕ; Γιατί τα διάφορα φόρουμ ,στέκια, "προοδευτικοί", "αντιρατσιστές" έβγαλαν αυτόματα,όπως και οι ανά τον πλανήτη ανοιχτά νεοταξικές οργανώσεις,Καταγγελίες περί δήθεν επικίνδυνου "αντισημιτισμού" εδώ και μετά, όταν αποκαλύφθηκε η προβοκάτσια, εσίγησαν απολύτως στις αποκαλύψεις έστω του
Δελαστίκ, κορυφαίου στελέχους σημειωτέο του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ;;;...
ΓΙΑΤΙ;...
ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ, ΟΛΟΙ, ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΥΠΟΨΙΑΣΜΕΝΟΙ
ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΧΑΡΑΞΟΥΜΕ ΠΙΟ ΣΩΣΤΕΣ ΠΟΡΕΙΕΣ...
Γιατί το μεγάλο κίνημα(σαπουνόφουσκα;;;) κατά της παγκοσμ/σης,στο οποίο μάλιστα ανταγωνίζονταν αλληλοκατηγορούμενες κομματ.κινήσεις ("παγκόσμιο" φόρουμ,κατά..."ευρωπ."φόρουμ,κλπ) εκφυλίστηκε και μεταλλάχθηκε σε ανταγωνιζόμενα "στέκια" και "φόρουμ"μεταναστών,με ελάχιστους μετανάστες και περισσότερους ντόπιους βολεμένους μικροαστούς "προστάτες" τους, στα οποία όλως "περιέργως" κυριαρχούν απόλυτα μόνο μετανάστες από χώρες του Μαγκρέμπ;... Γιατί η πλειοψηφία των μεταναστών έχει αρνητική γνώμη γι αυτά και δε συμμετέχει; Πώς και γιατί πήρε δημόσια θέση το "φόρουμ μεταναστών" (και την ίδια έχουν προσωπικά οι καθοδηγητές του"στεκιού" ) κατά των εθνικών παρελάσων; Το ΚΚΕ, και ένα μεγάλο τμήμα (γνήσιων) Αριστερών αγωνιστών (Γλέζος,Στάθης Σταυρόπουλος π.χ.) που στηλιτεύουν αυτές τις νεοταξίτικες εθνοαποδομητικές απόψεις, είναι ...εθνικιστές;
-Τι ρόλο παίζουν οι πολυάριθμες ξένες μυστικές υπηρεσίες σε πολλά,πάρα πολλά γεγονότα ειδικά στα Χανιά;... Έχουμε εδώ την μεγαλύτερη στρατ.βάση ΝΑΤΟ-ΗΠΑ. Είναι τεράστιας σημασίας η στρατηγική θέση Κρήτης για ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ισραήλ-Τουρκία... Η (αποκαλυφθείσα και πρόστυχα κουκουλωθείσα μετά) προβοκάτσια εμπρησμού της εδώ (χωρίς υπάρχοντα εβραϊκό πληθυσμό) συναγωγής, η -εν ριπή οφθαλμού!!!- αμέσως μετά τον εμπρησμό από "αγγλοαμερικάνους, άνδρες των ενόπλων δυνάμεων της εδώ βάσης!!! διατεταγμένη,οργανωμένη παγκόσμια εκστρατεία συκοφαντίας των αντισιωνιστών Ελλήνων ως "αντισημιτών", η διατεταγμένη δικαστική αθώωση "λόγω αμφιβολιών!!!" και η ύπουλη φυγάδευση στις πατρίδες τους,των νατοϊκών αυτουργών, η αναιτιολόγητη,σκανδαλώδης,φασιστικού τύπου απόλυση του δ/τή της Ασφάλειας Χανίων που τους τσάκωσε βάσει αδιάψευστης μαρτυρίας καμερών παρακολούθησης,γιατί έγιναν γαργάρα;...
-Γιατί απ΄ όλους τους δημοσιογράφους των κεντρικών ΜΜΕ μόνο ο Γιώργος Δελαστίκ αποκάλυψε όσο μπόρεσε, το μέγεθος και τους στόχους της σιωνιστικής προβοκάτσιας; Γιατί και στα Χανιά πέρασε σχεδόν στο '"ντούκου" το βρωμερό σκάνδαλο στα τοπικά ΜΜΕ; Γιατί τα διάφορα φόρουμ ,στέκια, "προοδευτικοί", "αντιρατσιστές" έβγαλαν αυτόματα,όπως και οι ανά τον πλανήτη ανοιχτά νεοταξικές οργανώσεις,Καταγγελίες περί δήθεν επικίνδυνου "αντισημιτισμού" εδώ και μετά, όταν αποκαλύφθηκε η προβοκάτσια, εσίγησαν απολύτως στις αποκαλύψεις έστω του
Δελαστίκ, κορυφαίου στελέχους σημειωτέο του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ;;;...
ΓΙΑΤΙ;...
ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ, ΟΛΟΙ, ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΥΠΟΨΙΑΣΜΕΝΟΙ
ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΧΑΡΑΞΟΥΜΕ ΠΙΟ ΣΩΣΤΕΣ ΠΟΡΕΙΕΣ...
.
Η ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ - του Γιώργου Καραμπελιά
Αναρίθμητες φορές έχουμε τονίσει πως, αν θέλουμε να ορίσουμε ένα όραμα και μια στρατηγική για τη σημερινή Ελλάδα, θα πρέπει κυριολεκτικώς να τετραγωνίσουμε τον κύκλο, δοκιμάζοντας να απαντήσουμε στις πολλαπλές προκλήσεις που αντιμετωπίζει μία χώρα και ένας λαός που βρίσκεται στη δυσκολότερη στιγμή της ιστορίας του. Γεωπολιτικές προκλήσεις, εθνικά προβλήματα, οικονομική κρίση, αθρόα μετανάστευση, δημογραφική καθίζηση, πολιτισμική και πνευματική παρακμή, αλλοίωση της ίδιας της ιδιοπροσωπίας μας.
Σε μια σειρά κειμένων θα επιχειρήσουμε να διερευνήσουμε έναν προς έναν αυτούς τους παράγοντες, αρχίζοντας από τον γεωπολιτικό.
Οι γεωπολιτικές προκλήσεις είναι προφανείς και τεράστιες. Η Δύση, στην οποία είχαμε προσδεθεί ως μια παρασιτική της απόφυση, υποχωρεί σε παγκόσμια κλίμακα. Η Ανατολή, σε όλες τις μορφές της, ενισχύεται. Από την Κίνα έως το Ισλάμ. Και αυτή η υποχώρηση της Δύσης προσλαμβάνει γεωπολιτικές και εδαφικές διαστάσεις. Η Δύση, με επί κεφαλής τους Γερμανούς και τους Αμερικανούς, αποσυνέθεσε τα Βαλκάνια, μεταβάλλοντάς τα σε ανίσχυρα προτεκτοράτα, για να τα παραδώσει -εν μέρει τουλάχιστον- στον τουρκικό νεο-οθωμανισμό. Και σήμερα ετοιμάζεται να ολοκληρώσει το έργο της, μέσα από την αποσύνθεση της Ελλάδας, με αφορμή την οικονομική κρίση. Ο αναβρασμός που επικρατεί στον αραβικό κόσμο, ως απάντηση στην πρόσκληση τηςΔύσης με τις εισβολές στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, και τον ρόλο του Ισραήλ, κινδυνεύει να προκαλέσει τεράστια παλιρροϊκά κύματα μεταναστών, που θα κατακλύσουν, πρώτη από όλους, την Ελλάδα. Το Ισραήλ, καταδικασμένο μεσοπρόθεσμα σε εξαφάνιση εάν συνεχίσει την ίδια πορεία, δεν θα μπορεί πλέον να αποτελεί προκεχωρημένο φυλάκιο αλλά θα μεταβάλλεται σε παγίδα. Έχει αρχίσει η μεγάλη αμπώτιδα της Δύσης στον ισλαμικό και αραβικό κόσμο.
Αυτές οι γεωπολιτικές ανατροπές έχουν ήδη αρχίσει να επηρεάζουν τον ελληνισμό. Στην Κύπρο, ήδη, μέσω του εποικισμού της βόρειας κατεχόμενης Κύπρου, το συνολικό πληθυσμιακό ισοζύγιο καθίσταται όλο και πιο δυσμενές για τους Έλληνες στην Ελλάδα, το μεταναστευτικό κύμα των μουσουλμανικών πληθυσμών, στον βαθμό που θα «συναντηθεί» με τους μειονοτικούς μουσουλμανικούς πληθυσμούς, θα καταστεί τα επόμενα χρόνια ίσως το ισχυρότερο όπλο της νεο-οθωμανικής στρατηγικής.
Η Ελλάδα αποτελεί το σύνορο των δύο κόσμων, της Δύσης και του Ισλάμ. Όσο τα σύνορα παρέμεναν σταθερά, όπως συνέβαινε για πενήντα χρόνια, από το 1922 έως το 1974, οι γεωπολιτικές προκλήσεις είχαν διαφορετική κατεύθυνση, από τον Βορρά προς τον Νότο. Είτε αφορούσαν τη μάχη για την κατάκτηση της Ευρώπης και της Ελλάδας, από την πλευρά του 3ου Ράιχ και των Ιταλο-βουλγάρων συμμάχων τους, είτε εντάχθηκαν στην ιδεολογική σύγκρουση δυτικού καπιταλισμού και «σοσιαλιστικού στρατοπέδου», από το τέλος του πολέμου έως το 1974.
Ο άξονας της αντιπαράθεσης μετατοπίζεται
Σήμερα, η κύρια αντίθεση μετατοπίζεται στον μεγάλο άξονα Ανατολή-Δύση, παρόλο που εξακολουθεί να λειτουργεί και η σύγκρουση στον άξονα Βορρά-Νότου, με τα Σκόπια, π.χ, αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα. Και πάντα έτσι συνέβαινε. Ο μεγάλος άξονας της αντιπαράθεσης ήταν ο άξονας Ανατολή-Δύση, Πέρσες και Ρωμαίοι, Άραβες και Σταυροφόροι, Τούρκοι και δυτική αποικιοκρατία. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, και ιδιαίτερα μετά την 11 Σεπτεμβρίου 2001, αυτός ο άξονας καθίσταται και πάλι ο αποφασιστικός
Κατά την πρώιμη μεταπολίτευση, στα πλαίσια της κυρίαρχης αντίθεσης μεταξύ σοσιαλιστικής Ανατολής και καπιταλιστικής Δύσης, καθώς και εξ αιτίας της ενίσχυσης του τουρκικού επεκτατισμού από τους Αμερικανούς, η Αριστερά, αλλά και ένα μεγάλο μέρος του ΠΑΣΟΚ, υποτιμούσανσυστηματικά την αντίθεση με τον τουρκικό επεκτατισμό και πρόβαλλαν ως αποκλειστική σχεδόν αντίθεση της Ελλάδας την αντίθεση με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος που το ΚΚΕ, ακόμα και σήμερα, εξακολουθεί να αναφέρεται στον τουρκικό επεκτατισμό, ως παρακολούθημα και παράγωγο της αμερικανικής στρατηγικής έτσι, υπεύθυνοι για τις παραβιάσεις στο Αιγαίο δεν είναι οι... Τούρκοι αλλά κατ' εξοχήν το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί !
Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν μεταβληθεί άρδην. Η Τουρκία δεν είναι ένας απλός πελάτης των ΗΠΑ, αλλά τείνει να μεταβληθεί σε αυτόνομο περιφερειακό πόλο ισχύος και δυνητικό ηγέτη του μουσουλμανικού κόσμου. Επομένως, αυτό που χωρίστηκε στα 1923-1924, με την κατάργηση του καλιφάτου, επιχειρείται σήμερα να επανενωθεί. Οι μουσουλμανικές χώρες, και πρώτη απ' όλες η Τουρκία, μεταβάλλονται, λιγότερο ή περισσότερο, σε ισλαμικές. Το ισλάμ μεταβάλλεται και πάλι σε μια ενοποιητική πολιτικοκοινωνική και θρησκευτική ιδεολογία. Από τον Χομεϊνί και τον Μπιν Λάντεν, στον Ερντογάν και τον Νταβούτογλου, το γεωπολιτικό κέντρο βάρους του πολιτικού ισλάμ τείνει, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, να μετατεθεί προς την Τουρκία.
Η τελευταία, στη νεο-οθωμανική στρατηγική της, χρησιμοποιεί, παράλληλα με τον κεμαλισμό, και το όπλο του ισλάμ. Έτσι όμως αλλάζουν δραματικά τα γεωπολιτικά δεδομένα για την Ελλάδα. Στο παρελθόν, οι Ιρανοί και οι Άραβες βρίσκονταν σε αντιπαράθεση με την Τουρκία, που αποτελούσε τον χωροφύλακα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην περιοχή. Η Συρία και το Ιράκ ήταν ορκισμένοι εχθροί της Τουρκίας. Από τη στιγμή όμως που κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση, έμειναν χωρίς κάποια μεγάλη δύναμη που να τους προστατεύει, ενώ η στροφή της Τουρκίας, ιδιαίτερα μετά τον τελευταίο πόλεμο του Ιράκ, τους επέτρεψε να στραφούν προς αυτή. Και το ίδιο σε ένα βαθμό συνέβη με το Ιράν. Επί πλέον, το επεισόδιο του στολίσκου της Γάζας οδήγησε σε επιδείνωση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ και σε σύσφιγξη των σχέσεων με τους Παλαιστινίους.
Εάν σε αυτά προστεθεί η ανεξέλεγκτη μετανάστευση μουσουλμάνων ασιατικής και αφρικανικής καταγωγής στην Ελλάδα, το τοπίο τείνει να μεταβληθεί δραματικά. Δηλαδή, τη στιγμή που οι σχέσεις μας με τη Δύση βρίσκονται στο ναδίρ, εξ αιτίας της οικονομικής επίθεσης των δυτικών τραπεζιτών ενάντια στη χώρα μας, κινδυνεύουν να επιδεινωθούν και οι σχέσεις μας με το ισλάμ, στον βαθμό που αυτό μεταβάλλεται -έστω εν μέρει- σε όπλο στα χέρια της Τουρκίας.
Με άλλα λόγια, βρισκόμαστε μπροστά στον κίνδυνο μιας εχθρικής ή οιονεί εχθρικής Ανατολικής Μεσογείου, κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί στην πρόσφατη ιστορία μας. Κινδυνεύουμε, δηλαδή, στη σύγκρουση Ανατολής και Δύσης, να καταχωρισθούμε ως ένα προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης, το οποίο όμως οι Δυτικοί δεν είναι διατεθειμένοι να υπερασπίσουν αντίθετα, μπορεί να το προσφέρουν ως αντάλλαγμα για να κατευνάσουν τον νεο-οθωμανικό επεκτατισμό.
Ένα ιστορικό προηγούμενο
Η κατάσταση, από πολλές απόψεις, θυμίζει την περίοδο 1204-1453 από κάποιες πλευρές, επί τα χείρω -διότι, σήμερα, οι συνολικές δυνάμεις μας είναι πολύ μικρότερες- και από κάποιες άλλες επί τα βελτίω, διότι οι αντίπαλοί μας δεν είναι τόσο ισχυροί.
Ο φίλος Νίκος Μπινιάρης, στο βιβλίο του Το Κάλεσμα της Ερήμου, παραλληλίζει τη σημερινή εποχή με εκείνη του Βυζαντίου, την εποχή του αυτοκράτορα Ηρακλείου, όταν οι δυνάμεις των Αράβων κατέλαβαν, σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, την Αίγυπτο, την Παλαιστίνη και τη Συρία και ανάγκασαν το Βυζάντιο να συμπτυχθεί στη Μικρά Ασία. Κατ' αναλογίαν βλέπει, σήμερα, την αντίστοιχη αυτοκρατορία της Αμερικής να αντιμετωπίζει μια νέα έφοδο της ερήμου, δηλαδή του ισλάμ. Τότε, ο Ηράκλειος εγκατέλειψε τη Συρία και την Παλαιστίνη στην τύχη τους και, σήμερα, το ίδιο κινδυνεύει να συμβεί με την Ελλάδα και την Κύπρο. Θα μπορούσε άραγε μια ταύτιση της Ελλάδας με τη Δύση και τις ΗΠΑ να της επιτρέψει να αποφύγει τον κίνδυνο;
Ο συγγραφέας φαίνεται να το πιστεύει προς στιγμήν, αλλά ταυτόχρονα είναι μάλλον απαισιόδοξος για την έκβαση της σύγκρουσης. Όπως το 1453, η Δύση δεν έσπευσε να σώσει το Βυζάντιο, έτσι και σήμερα, το πιθανότερο είναι πως θα αδιαφορήσει μάλλον για την τύχη της Ελλάδας, αν το αντίτιμο είναι ο εξευμενισμός της Τουρκίας και του ισλάμ. Εξ άλλου, τι άλλο ήταν το σχέδιο Ανάν; Δύο είναι οι σημαντικές διαφορές που περιπλέκουν εν μέρει το ζήτημα: η ύπαρξη του Ισραήλ, που όχι απλώς αποτελεί οργανικό στοιχείο της Δύσης μέσα στην Ανατολή αλλά ένα κομμάτι της συνδεδεμένο με τους βασικούς μηχανισμούς αποφάσεων της Δύσης, και βέβαια, πάντα, η ύπαρξη του πετρελαίου.
Στην περίοδο πριν το 1453, και για την ακρίβεια στα χρόνια 1330-1453, στο ελληνικό Βυζάντιο, δηλαδή το δεσποτάτο του Μορέως, τη Μακεδονία την περικυκλωμένη Κωνσταντινούπολη και την Τραπεζούντα, διεξήχθη μια έντονη ιδεολογική διαμάχη για την κατεύθυνση που όφειλε να πάρει ο ελληνισμός ώστε να διασωθεί. Ο πολεμιστής, αυτοκράτορας και μοναχός, Ιωάννης Καντακουζηνός εκπροσωπεί μια μεταιχμιακή μορφή αυτής της σύγκρουσης. Για πάνω από τριάντα χρόνια, πολέμησε ενάντια στους Φράγκους, τους Βούλγαρους, τους Σέρβους και εν τέλει τους Τούρκους. Όταν, το 1354, αυτοί πέρασαν την Καλλίπολη και βρέθηκαν στην Ευρώπη, πείστηκε εν τέλει πως δεν υπάρχει σωτηρία για την κρατική υπόσταση του ελληνισμού και έγινε μοναχός, προσχωρώντας στον ησυχασμό. Ακολουθώντας τον Γρηγόριο Παλαμά και τον Ιωάννη Καβάσιλα, επέλεξε την κατάδυση στον σκληρό πυρήνα της ορθόδοξης ταυτότητας, έτσι ώστε ο ελληνισμός, ως ορθοδοξία, ν' αντέξει τις μαύρες μέρες της μακραίωνης Κατοχής που επρόκειτο να ακολουθήσει. Άλλοι, ανάμεσά τους οι περισσότεροι αυτοκράτορες της τελευταίας περιόδου, όπως οΙωάννης Παλαιολόγος, ακόμα και ο Κωνσταντίνος, προσέφυγαν στις δυτικές δυνάμεις και τον Πάπα, ασπαζόμενοι ακόμα και τον καθολικισμό, για να επιτύχουν την επέμβασή τους εναντίον των Τούρκων, και απατήθηκαν οικτρά, διότι οι Δυτικοί, τουλάχιστον εκείνη την περίοδο, μισούσαν και φοβόντουσαν περισσότερο τους Έλληνες παρά τους Τούρκους. Να τι γράφει ο πολύς Μοντεσκιέ, γύρω στα 1720:
Υπάρχει διέξοδος;
Σήμερα, οι αναλογίες είναι οφθαλμοφανείς, μια και πάλι βρισκόμαστε σε μια φάση επανεπιβεβαίωσης του ισλάμ, μετά την πρόκληση της Δύσης εναντίον του, που κρατάει ήδη σχεδόν εκατό χρόνια, όπως είχε συμβεί τότε με τους Σταυροφόρους. Αλλά και οι διαφορές στο εσωτερικό ιδεολογικό τοπίο είναι σημαντικές. Οι οπαδοί της με κάθε τρόπο υποταγής στη Δύση μάς οδήγησανκαι στη χρεοκοπία και ταυτόχρονα στην υποταγή στην Τουρκία. Πρόκειται για το ίδιο «κόμμα» -σε αντίθεση με τον βαθύ διχασμό της βυζαντινής περιόδου- το οποίο, έτσι, απονομιμοποιεί ταυτόχρονα και τις δύο αυτές επιλογές στα μάτια του ελληνικού λαού, που απεχθάνεται εξ ίσου τη Μέρκελ και τον Ερντογάν. Η άκριτη υπαγωγή στη Δύση σήμανε εν τέλει και την υποταγή στην Τουρκία, μια και η Τουρκία ήταν, ή και είναι ακόμα, το αγαπημένο παιδί της Δύσης, όπως ακριβώς συνέβαινε για τα διακόσια χρόνια του «Ανατολικού Ζητήματος».
Είναι χαρακτηριστικό πως όσοι επιθυμούν να επαναλάβουν δήθεν την επιλογή του «ησυχασμού», μέσα από τη διαστροφή της νεο-ορθοδοξίας και μέσα από μια δήθεν ορθόδοξη οικουμενικότητα, δεν προτείνουν τίποτε περισσότερο από την επιλογή της υποταγής μας στον νεο-οθωμανισμό, με τοέωλο, σήμερα, επιχείρημα πως, μια και χάνουμε τον ελληνισμό, ας επιβιώσει η ορθοδοξία ξεχνούν, όμως, πως, σε μια εποχή εκκοσμίκευσης και παγκοσμιοποίησης, η ορθοδοξία, χωρίς στήριγμα σε κάποια κρατική υπόσταση, δεν μπορεί να υποκαταστήσει την πολιτική ανεξαρτησία, όπως έκανε μετά το 1453. Γι' αυτό, αναπόφευκτα, μια νεο-ορθοδοξία που μισεί το ελληνικό κράτος όχι μόνο θα καταλήξει υποχρεωτικά στην αγκαλιά του νεο-οθωμανισμού αλλά και θα συμβάλει στην υποχώρηση και της ορθόδοξης ταυτότητας. Η ορθοδοξία, ως πνευματικότητα και παράδοση, μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει, στον τόπο μας, μόνο συνδεδεμένη σφικτά με τα απειλούμενα ελληνικά κράτη, την Ελλάδα και την Κύπρο.
Κατά συνέπεια, δεν μας μένει παρά η επιλογή του Πλήθωνα, η οποία δεν είναι τόσο ανέφικτη και εξωπραγματική όπως στο δύον Βυζάντιο. Έχουμε ακόμα τη δυνατότητα να αποπειραθούμε μια καθολική μεταρρύθμιση της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής μας ζωής. Ίσως όχι για πολύ ακόμα, πάντως αξίζει να προσπαθήσουμε. Και η ιδεολογική μας αναφορά δεν χρειάζεται να ταξιδέψει σε ανέφικτες κατευθύνσεις, όπως είχε κάνει ο Πλήθωνας. Όπως λέει και ο ποιητής, στο πνευματικό μας οπλοστάσιο, διαθέτουμε και τις αρχαιότητες και την ορθοδοξία και τις κοινότητες των Ελλήνων. Αρκεί να καταπολεμήσουμε τον κυρίαρχο εθνομηδενισμό.
Βεβαίως, μπορούμε και πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τις διεθνείς αντιθέσεις και συγκυρίες, δηλαδή τη διάρρηξη της συμμαχίας Ισραήλ-Τουρκίας, ή την ανάδειξη του κουρδικού ως του μεγάλου εσωτερικού ζητήματος της Τουρκίας, ή, τέλος, την αρχόμενη μετατόπιση της Τουρκίας στον άξονα του ισλάμ, που δημιουργεί περιπλοκές στη σχέση της με τη Δύση. Όμως όλα αυτά δεν πρόκειται να μας σώσουν, ούτε είναι σωστό μια χώρα των συνόρων να ταχθεί αυτοκτονικά με το ένα από τα δύο στρατόπεδα, όσο δεν απειλούνται τα ζωτικά της συμφέροντα. Η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί μια γέφυρα πολιτισμών, και να επιχειρεί μία ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης Δύσης-Ισλάμ, με μία προϋπόθεση όμως, ότι το ισλάμ δεν θα ενισχύεται στο ίδιο το εσωτερικό μας. Μόνο έτσι θα μπορούμε να παίζουμε έναν ρόλο γέφυρας, διαφορετικά μεταβαλλόμαστε σε μέρος του παιγνιδιού. Μια επίλυση αυτής της σύγκρουσης και, επομένως, η υποχρέωση του Ισραήλ σε μια συνδιαλλαγή με τους Παλαιστινίους και τους Άραβες, είναι προς το συμφέρον μας διότι παύει να τροφοδοτεί τον πόλεμο των πολιτισμών και δεν επιτρέπει στην Τουρκία, που υπήρξε ο ολετήρας των Αράβων, να εμφανίζεται ως ο προστάτης τους και, επομένως, θα οδηγήσει και σε αποτυχία την προσπάθειά της να εμφανιστεί ως το «ξίφος του Ισλάμ».
Όλα αυτά όμως έχουν μία προϋπόθεση, ότι ενισχύεται το εσωτερικό μέτωπο, ότι, για πρώτη φορά μετά από χρόνια, κοιτάζουμε μέσα στη χώρα μας και μέσα μας -στην ιστορία μας και την πνευματική μας παράδοση- για λύσεις. Όλα αυτά έχουν ως προϋπόθεση μιαν αυτόκεντρη πορεία, ότι η Ελλάδακαι η Κύπρος μεταβάλλονται σε ακρόπολη του ελληνισμού, ότι παύουμε πλέον να αρδεύουμε ξένους τόπους, ξένες ιδέες, ξένες βιομηχανίες, ξένες ιδεολογίες. Ενσωματώνουμε δημιουργικά το ξένο και το κάνουμε δικό μας.
Σε μια σειρά κειμένων θα επιχειρήσουμε να διερευνήσουμε έναν προς έναν αυτούς τους παράγοντες, αρχίζοντας από τον γεωπολιτικό.
Οι γεωπολιτικές προκλήσεις είναι προφανείς και τεράστιες. Η Δύση, στην οποία είχαμε προσδεθεί ως μια παρασιτική της απόφυση, υποχωρεί σε παγκόσμια κλίμακα. Η Ανατολή, σε όλες τις μορφές της, ενισχύεται. Από την Κίνα έως το Ισλάμ. Και αυτή η υποχώρηση της Δύσης προσλαμβάνει γεωπολιτικές και εδαφικές διαστάσεις. Η Δύση, με επί κεφαλής τους Γερμανούς και τους Αμερικανούς, αποσυνέθεσε τα Βαλκάνια, μεταβάλλοντάς τα σε ανίσχυρα προτεκτοράτα, για να τα παραδώσει -εν μέρει τουλάχιστον- στον τουρκικό νεο-οθωμανισμό. Και σήμερα ετοιμάζεται να ολοκληρώσει το έργο της, μέσα από την αποσύνθεση της Ελλάδας, με αφορμή την οικονομική κρίση. Ο αναβρασμός που επικρατεί στον αραβικό κόσμο, ως απάντηση στην πρόσκληση τηςΔύσης με τις εισβολές στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, και τον ρόλο του Ισραήλ, κινδυνεύει να προκαλέσει τεράστια παλιρροϊκά κύματα μεταναστών, που θα κατακλύσουν, πρώτη από όλους, την Ελλάδα. Το Ισραήλ, καταδικασμένο μεσοπρόθεσμα σε εξαφάνιση εάν συνεχίσει την ίδια πορεία, δεν θα μπορεί πλέον να αποτελεί προκεχωρημένο φυλάκιο αλλά θα μεταβάλλεται σε παγίδα. Έχει αρχίσει η μεγάλη αμπώτιδα της Δύσης στον ισλαμικό και αραβικό κόσμο.
Αυτές οι γεωπολιτικές ανατροπές έχουν ήδη αρχίσει να επηρεάζουν τον ελληνισμό. Στην Κύπρο, ήδη, μέσω του εποικισμού της βόρειας κατεχόμενης Κύπρου, το συνολικό πληθυσμιακό ισοζύγιο καθίσταται όλο και πιο δυσμενές για τους Έλληνες στην Ελλάδα, το μεταναστευτικό κύμα των μουσουλμανικών πληθυσμών, στον βαθμό που θα «συναντηθεί» με τους μειονοτικούς μουσουλμανικούς πληθυσμούς, θα καταστεί τα επόμενα χρόνια ίσως το ισχυρότερο όπλο της νεο-οθωμανικής στρατηγικής.
Η Ελλάδα αποτελεί το σύνορο των δύο κόσμων, της Δύσης και του Ισλάμ. Όσο τα σύνορα παρέμεναν σταθερά, όπως συνέβαινε για πενήντα χρόνια, από το 1922 έως το 1974, οι γεωπολιτικές προκλήσεις είχαν διαφορετική κατεύθυνση, από τον Βορρά προς τον Νότο. Είτε αφορούσαν τη μάχη για την κατάκτηση της Ευρώπης και της Ελλάδας, από την πλευρά του 3ου Ράιχ και των Ιταλο-βουλγάρων συμμάχων τους, είτε εντάχθηκαν στην ιδεολογική σύγκρουση δυτικού καπιταλισμού και «σοσιαλιστικού στρατοπέδου», από το τέλος του πολέμου έως το 1974.
Ο άξονας της αντιπαράθεσης μετατοπίζεται
Σήμερα, η κύρια αντίθεση μετατοπίζεται στον μεγάλο άξονα Ανατολή-Δύση, παρόλο που εξακολουθεί να λειτουργεί και η σύγκρουση στον άξονα Βορρά-Νότου, με τα Σκόπια, π.χ, αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα. Και πάντα έτσι συνέβαινε. Ο μεγάλος άξονας της αντιπαράθεσης ήταν ο άξονας Ανατολή-Δύση, Πέρσες και Ρωμαίοι, Άραβες και Σταυροφόροι, Τούρκοι και δυτική αποικιοκρατία. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, και ιδιαίτερα μετά την 11 Σεπτεμβρίου 2001, αυτός ο άξονας καθίσταται και πάλι ο αποφασιστικός
Κατά την πρώιμη μεταπολίτευση, στα πλαίσια της κυρίαρχης αντίθεσης μεταξύ σοσιαλιστικής Ανατολής και καπιταλιστικής Δύσης, καθώς και εξ αιτίας της ενίσχυσης του τουρκικού επεκτατισμού από τους Αμερικανούς, η Αριστερά, αλλά και ένα μεγάλο μέρος του ΠΑΣΟΚ, υποτιμούσανσυστηματικά την αντίθεση με τον τουρκικό επεκτατισμό και πρόβαλλαν ως αποκλειστική σχεδόν αντίθεση της Ελλάδας την αντίθεση με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος που το ΚΚΕ, ακόμα και σήμερα, εξακολουθεί να αναφέρεται στον τουρκικό επεκτατισμό, ως παρακολούθημα και παράγωγο της αμερικανικής στρατηγικής έτσι, υπεύθυνοι για τις παραβιάσεις στο Αιγαίο δεν είναι οι... Τούρκοι αλλά κατ' εξοχήν το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί !
Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν μεταβληθεί άρδην. Η Τουρκία δεν είναι ένας απλός πελάτης των ΗΠΑ, αλλά τείνει να μεταβληθεί σε αυτόνομο περιφερειακό πόλο ισχύος και δυνητικό ηγέτη του μουσουλμανικού κόσμου. Επομένως, αυτό που χωρίστηκε στα 1923-1924, με την κατάργηση του καλιφάτου, επιχειρείται σήμερα να επανενωθεί. Οι μουσουλμανικές χώρες, και πρώτη απ' όλες η Τουρκία, μεταβάλλονται, λιγότερο ή περισσότερο, σε ισλαμικές. Το ισλάμ μεταβάλλεται και πάλι σε μια ενοποιητική πολιτικοκοινωνική και θρησκευτική ιδεολογία. Από τον Χομεϊνί και τον Μπιν Λάντεν, στον Ερντογάν και τον Νταβούτογλου, το γεωπολιτικό κέντρο βάρους του πολιτικού ισλάμ τείνει, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, να μετατεθεί προς την Τουρκία.
Η τελευταία, στη νεο-οθωμανική στρατηγική της, χρησιμοποιεί, παράλληλα με τον κεμαλισμό, και το όπλο του ισλάμ. Έτσι όμως αλλάζουν δραματικά τα γεωπολιτικά δεδομένα για την Ελλάδα. Στο παρελθόν, οι Ιρανοί και οι Άραβες βρίσκονταν σε αντιπαράθεση με την Τουρκία, που αποτελούσε τον χωροφύλακα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην περιοχή. Η Συρία και το Ιράκ ήταν ορκισμένοι εχθροί της Τουρκίας. Από τη στιγμή όμως που κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση, έμειναν χωρίς κάποια μεγάλη δύναμη που να τους προστατεύει, ενώ η στροφή της Τουρκίας, ιδιαίτερα μετά τον τελευταίο πόλεμο του Ιράκ, τους επέτρεψε να στραφούν προς αυτή. Και το ίδιο σε ένα βαθμό συνέβη με το Ιράν. Επί πλέον, το επεισόδιο του στολίσκου της Γάζας οδήγησε σε επιδείνωση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ και σε σύσφιγξη των σχέσεων με τους Παλαιστινίους.
Εάν σε αυτά προστεθεί η ανεξέλεγκτη μετανάστευση μουσουλμάνων ασιατικής και αφρικανικής καταγωγής στην Ελλάδα, το τοπίο τείνει να μεταβληθεί δραματικά. Δηλαδή, τη στιγμή που οι σχέσεις μας με τη Δύση βρίσκονται στο ναδίρ, εξ αιτίας της οικονομικής επίθεσης των δυτικών τραπεζιτών ενάντια στη χώρα μας, κινδυνεύουν να επιδεινωθούν και οι σχέσεις μας με το ισλάμ, στον βαθμό που αυτό μεταβάλλεται -έστω εν μέρει- σε όπλο στα χέρια της Τουρκίας.
Με άλλα λόγια, βρισκόμαστε μπροστά στον κίνδυνο μιας εχθρικής ή οιονεί εχθρικής Ανατολικής Μεσογείου, κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί στην πρόσφατη ιστορία μας. Κινδυνεύουμε, δηλαδή, στη σύγκρουση Ανατολής και Δύσης, να καταχωρισθούμε ως ένα προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης, το οποίο όμως οι Δυτικοί δεν είναι διατεθειμένοι να υπερασπίσουν αντίθετα, μπορεί να το προσφέρουν ως αντάλλαγμα για να κατευνάσουν τον νεο-οθωμανικό επεκτατισμό.
Ένα ιστορικό προηγούμενο
Η κατάσταση, από πολλές απόψεις, θυμίζει την περίοδο 1204-1453 από κάποιες πλευρές, επί τα χείρω -διότι, σήμερα, οι συνολικές δυνάμεις μας είναι πολύ μικρότερες- και από κάποιες άλλες επί τα βελτίω, διότι οι αντίπαλοί μας δεν είναι τόσο ισχυροί.
Ο φίλος Νίκος Μπινιάρης, στο βιβλίο του Το Κάλεσμα της Ερήμου, παραλληλίζει τη σημερινή εποχή με εκείνη του Βυζαντίου, την εποχή του αυτοκράτορα Ηρακλείου, όταν οι δυνάμεις των Αράβων κατέλαβαν, σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, την Αίγυπτο, την Παλαιστίνη και τη Συρία και ανάγκασαν το Βυζάντιο να συμπτυχθεί στη Μικρά Ασία. Κατ' αναλογίαν βλέπει, σήμερα, την αντίστοιχη αυτοκρατορία της Αμερικής να αντιμετωπίζει μια νέα έφοδο της ερήμου, δηλαδή του ισλάμ. Τότε, ο Ηράκλειος εγκατέλειψε τη Συρία και την Παλαιστίνη στην τύχη τους και, σήμερα, το ίδιο κινδυνεύει να συμβεί με την Ελλάδα και την Κύπρο. Θα μπορούσε άραγε μια ταύτιση της Ελλάδας με τη Δύση και τις ΗΠΑ να της επιτρέψει να αποφύγει τον κίνδυνο;
Ο συγγραφέας φαίνεται να το πιστεύει προς στιγμήν, αλλά ταυτόχρονα είναι μάλλον απαισιόδοξος για την έκβαση της σύγκρουσης. Όπως το 1453, η Δύση δεν έσπευσε να σώσει το Βυζάντιο, έτσι και σήμερα, το πιθανότερο είναι πως θα αδιαφορήσει μάλλον για την τύχη της Ελλάδας, αν το αντίτιμο είναι ο εξευμενισμός της Τουρκίας και του ισλάμ. Εξ άλλου, τι άλλο ήταν το σχέδιο Ανάν; Δύο είναι οι σημαντικές διαφορές που περιπλέκουν εν μέρει το ζήτημα: η ύπαρξη του Ισραήλ, που όχι απλώς αποτελεί οργανικό στοιχείο της Δύσης μέσα στην Ανατολή αλλά ένα κομμάτι της συνδεδεμένο με τους βασικούς μηχανισμούς αποφάσεων της Δύσης, και βέβαια, πάντα, η ύπαρξη του πετρελαίου.
Στην περίοδο πριν το 1453, και για την ακρίβεια στα χρόνια 1330-1453, στο ελληνικό Βυζάντιο, δηλαδή το δεσποτάτο του Μορέως, τη Μακεδονία την περικυκλωμένη Κωνσταντινούπολη και την Τραπεζούντα, διεξήχθη μια έντονη ιδεολογική διαμάχη για την κατεύθυνση που όφειλε να πάρει ο ελληνισμός ώστε να διασωθεί. Ο πολεμιστής, αυτοκράτορας και μοναχός, Ιωάννης Καντακουζηνός εκπροσωπεί μια μεταιχμιακή μορφή αυτής της σύγκρουσης. Για πάνω από τριάντα χρόνια, πολέμησε ενάντια στους Φράγκους, τους Βούλγαρους, τους Σέρβους και εν τέλει τους Τούρκους. Όταν, το 1354, αυτοί πέρασαν την Καλλίπολη και βρέθηκαν στην Ευρώπη, πείστηκε εν τέλει πως δεν υπάρχει σωτηρία για την κρατική υπόσταση του ελληνισμού και έγινε μοναχός, προσχωρώντας στον ησυχασμό. Ακολουθώντας τον Γρηγόριο Παλαμά και τον Ιωάννη Καβάσιλα, επέλεξε την κατάδυση στον σκληρό πυρήνα της ορθόδοξης ταυτότητας, έτσι ώστε ο ελληνισμός, ως ορθοδοξία, ν' αντέξει τις μαύρες μέρες της μακραίωνης Κατοχής που επρόκειτο να ακολουθήσει. Άλλοι, ανάμεσά τους οι περισσότεροι αυτοκράτορες της τελευταίας περιόδου, όπως οΙωάννης Παλαιολόγος, ακόμα και ο Κωνσταντίνος, προσέφυγαν στις δυτικές δυνάμεις και τον Πάπα, ασπαζόμενοι ακόμα και τον καθολικισμό, για να επιτύχουν την επέμβασή τους εναντίον των Τούρκων, και απατήθηκαν οικτρά, διότι οι Δυτικοί, τουλάχιστον εκείνη την περίοδο, μισούσαν και φοβόντουσαν περισσότερο τους Έλληνες παρά τους Τούρκους. Να τι γράφει ο πολύς Μοντεσκιέ, γύρω στα 1720:
Έτσι, τα σχέδια κατά του Τούρκου, όπως αυτά που μπήκαν σε εφαρμογή από τον Πάπα Λέοντα Χ΄, σύμφωνα με τα οποία ο Αυτοκράτορας θα εξεστράτευε μέσω της Βοσνίας στην Κωνσταντινούπολη, ο βασιλιάς της Γαλλίας, μέσω της Αλβανίας και της Ελλάδας, και άλλοι ηγεμόνες θα ξεκινούσαν από τα λιμάνια τους, αυτά τα σχέδια, το επαναλαμβάνω, δεν ήταν σοβαρά, ή έγιναν από ανθρώπους που δεν έβλεπαν το συμφέρον της Ευρώπης .Τέλος, ένα τρίτο «κόμμα», το μικρότερο, εκείνο του Πλήθωνα-Γεμιστού, προσπάθησε να χαράξει έναν τρίτο αυτόνομο δρόμο. Εκείνον της πολιτειακής Αναγέννησης του ελληνισμού μέσω μιας ριζικής κοινωνικής και ιδεολογικής μεταρρύθμισης, έτσι ώστε οι .Έλληνες να αποφύγουν και τη δυτική τιάρα και το τουρκικό σαρίκι. Γι' αυτό πρότεινε την επιστροφή της γης στους καλλιεργητές της, τη δημιουργία ενός νέου στρατεύματος και εν τέλει την εγκατάλειψη της φθαρμένης εκκλησίας και την επιστροφή στην αρχαία θρησκεία. Ενώ η πρόταση του, για στήριξη του ελληνισμού στις δικές του δυνάμεις, ήταν θεωρητικά ορθή, δεν διέθετε τις κοινωνικές βάσεις για να γίνει πράξη. Οι δεσπότες του Μορέως και οι αυτοκράτορες, στους οποίους υπέβαλε τα σχέδιά του, τον αγνόησαν, ενώ η εγκατάλειψη της ορθοδοξίας τον αποξένωσε από τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού. Έτσι, ο δρόμος των ησυχαστών, της πνευματικής επιβίωσης, απεδείχθη εν τέλει ο προσφορότερος.
Υπάρχει διέξοδος;
Σήμερα, οι αναλογίες είναι οφθαλμοφανείς, μια και πάλι βρισκόμαστε σε μια φάση επανεπιβεβαίωσης του ισλάμ, μετά την πρόκληση της Δύσης εναντίον του, που κρατάει ήδη σχεδόν εκατό χρόνια, όπως είχε συμβεί τότε με τους Σταυροφόρους. Αλλά και οι διαφορές στο εσωτερικό ιδεολογικό τοπίο είναι σημαντικές. Οι οπαδοί της με κάθε τρόπο υποταγής στη Δύση μάς οδήγησανκαι στη χρεοκοπία και ταυτόχρονα στην υποταγή στην Τουρκία. Πρόκειται για το ίδιο «κόμμα» -σε αντίθεση με τον βαθύ διχασμό της βυζαντινής περιόδου- το οποίο, έτσι, απονομιμοποιεί ταυτόχρονα και τις δύο αυτές επιλογές στα μάτια του ελληνικού λαού, που απεχθάνεται εξ ίσου τη Μέρκελ και τον Ερντογάν. Η άκριτη υπαγωγή στη Δύση σήμανε εν τέλει και την υποταγή στην Τουρκία, μια και η Τουρκία ήταν, ή και είναι ακόμα, το αγαπημένο παιδί της Δύσης, όπως ακριβώς συνέβαινε για τα διακόσια χρόνια του «Ανατολικού Ζητήματος».
Είναι χαρακτηριστικό πως όσοι επιθυμούν να επαναλάβουν δήθεν την επιλογή του «ησυχασμού», μέσα από τη διαστροφή της νεο-ορθοδοξίας και μέσα από μια δήθεν ορθόδοξη οικουμενικότητα, δεν προτείνουν τίποτε περισσότερο από την επιλογή της υποταγής μας στον νεο-οθωμανισμό, με τοέωλο, σήμερα, επιχείρημα πως, μια και χάνουμε τον ελληνισμό, ας επιβιώσει η ορθοδοξία ξεχνούν, όμως, πως, σε μια εποχή εκκοσμίκευσης και παγκοσμιοποίησης, η ορθοδοξία, χωρίς στήριγμα σε κάποια κρατική υπόσταση, δεν μπορεί να υποκαταστήσει την πολιτική ανεξαρτησία, όπως έκανε μετά το 1453. Γι' αυτό, αναπόφευκτα, μια νεο-ορθοδοξία που μισεί το ελληνικό κράτος όχι μόνο θα καταλήξει υποχρεωτικά στην αγκαλιά του νεο-οθωμανισμού αλλά και θα συμβάλει στην υποχώρηση και της ορθόδοξης ταυτότητας. Η ορθοδοξία, ως πνευματικότητα και παράδοση, μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει, στον τόπο μας, μόνο συνδεδεμένη σφικτά με τα απειλούμενα ελληνικά κράτη, την Ελλάδα και την Κύπρο.
Κατά συνέπεια, δεν μας μένει παρά η επιλογή του Πλήθωνα, η οποία δεν είναι τόσο ανέφικτη και εξωπραγματική όπως στο δύον Βυζάντιο. Έχουμε ακόμα τη δυνατότητα να αποπειραθούμε μια καθολική μεταρρύθμιση της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής μας ζωής. Ίσως όχι για πολύ ακόμα, πάντως αξίζει να προσπαθήσουμε. Και η ιδεολογική μας αναφορά δεν χρειάζεται να ταξιδέψει σε ανέφικτες κατευθύνσεις, όπως είχε κάνει ο Πλήθωνας. Όπως λέει και ο ποιητής, στο πνευματικό μας οπλοστάσιο, διαθέτουμε και τις αρχαιότητες και την ορθοδοξία και τις κοινότητες των Ελλήνων. Αρκεί να καταπολεμήσουμε τον κυρίαρχο εθνομηδενισμό.
Βεβαίως, μπορούμε και πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τις διεθνείς αντιθέσεις και συγκυρίες, δηλαδή τη διάρρηξη της συμμαχίας Ισραήλ-Τουρκίας, ή την ανάδειξη του κουρδικού ως του μεγάλου εσωτερικού ζητήματος της Τουρκίας, ή, τέλος, την αρχόμενη μετατόπιση της Τουρκίας στον άξονα του ισλάμ, που δημιουργεί περιπλοκές στη σχέση της με τη Δύση. Όμως όλα αυτά δεν πρόκειται να μας σώσουν, ούτε είναι σωστό μια χώρα των συνόρων να ταχθεί αυτοκτονικά με το ένα από τα δύο στρατόπεδα, όσο δεν απειλούνται τα ζωτικά της συμφέροντα. Η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί μια γέφυρα πολιτισμών, και να επιχειρεί μία ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης Δύσης-Ισλάμ, με μία προϋπόθεση όμως, ότι το ισλάμ δεν θα ενισχύεται στο ίδιο το εσωτερικό μας. Μόνο έτσι θα μπορούμε να παίζουμε έναν ρόλο γέφυρας, διαφορετικά μεταβαλλόμαστε σε μέρος του παιγνιδιού. Μια επίλυση αυτής της σύγκρουσης και, επομένως, η υποχρέωση του Ισραήλ σε μια συνδιαλλαγή με τους Παλαιστινίους και τους Άραβες, είναι προς το συμφέρον μας διότι παύει να τροφοδοτεί τον πόλεμο των πολιτισμών και δεν επιτρέπει στην Τουρκία, που υπήρξε ο ολετήρας των Αράβων, να εμφανίζεται ως ο προστάτης τους και, επομένως, θα οδηγήσει και σε αποτυχία την προσπάθειά της να εμφανιστεί ως το «ξίφος του Ισλάμ».
Όλα αυτά όμως έχουν μία προϋπόθεση, ότι ενισχύεται το εσωτερικό μέτωπο, ότι, για πρώτη φορά μετά από χρόνια, κοιτάζουμε μέσα στη χώρα μας και μέσα μας -στην ιστορία μας και την πνευματική μας παράδοση- για λύσεις. Όλα αυτά έχουν ως προϋπόθεση μιαν αυτόκεντρη πορεία, ότι η Ελλάδακαι η Κύπρος μεταβάλλονται σε ακρόπολη του ελληνισμού, ότι παύουμε πλέον να αρδεύουμε ξένους τόπους, ξένες ιδέες, ξένες βιομηχανίες, ξένες ιδεολογίες. Ενσωματώνουμε δημιουργικά το ξένο και το κάνουμε δικό μας.
Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011
ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΤΟΥ ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ-ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΔΡΑΧΜΗ: ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ Ή ΣΩΤΗΡΙΑ;
ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΠΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΖΑΚΗ ΚΑΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ,Σ
Την Δευτέρα 13 Ιουνίου,ώρα 9 μμ, στην αίθουσα διαλέξεων του παραρτήματος Δυτικής Κρήτης του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, οδόςΝεάρχου 23 (νότια του δημοτικού κήπου) ο Όμιλος Χανίων για τον Πολιτισμό και την Πολιτική, καλεί όλους τους ελεύθερα και απροκατάληπτα σκεπτόμενους συμπολίτες στην παραπάνω εκδήλωση. Ο Δημήτρης Καζάκης,είναι πασίγνωστος για την εντελώς διαφορετική διέξοδο που προτείνει (μαζί με άλλους κορυφαίους "αιρετικούς" οικονομολόγους) από όσες ακούγονται ένθεν κι ένθεν.Πασίγνωστος, μέσα από τις τακτικές, υψηλής επιστημονικής τεκμηρίωσης και ταυτόχρονα εκλαϊκευτικές,
-Ως Όμιλος για τον Πολιτισμό και την Πολιτική λοιπόν, κρίναμε ιδιαίτερα χρήσιμη και απαραίτητη μια διεξοδική συζήτηση των απόψεων αυτών και στα Χανιά.Όχι για να συμφωνήσουμε ή να διαφωνήσουμε. Αλλά για να προσπαθήσουμε να ακούσουμε μα και να πούμε,να υποβάλλουμε στην δημιουργική βάσανο συμφωνιών,αποριών και αντιρρήσεων όλα τα πιθανά υπέρ και κατά αυτής της άποψης που από άλλους εμφανίζεται καταστροφική,από άλλους σωτήρια υπό προϋποθέσεις...
-Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και επιτακτικά αναγκαία λοιπόν,αυτή η ανάλυση και συζήτηση. Ας είμαστε όλοι και όλες εκεί! Με τα ερωτηματικά, τις όποιες ενστάσεις και διαφορετικές ακόμα απόψεις μας.Επιτέλους να συζητήσουμε και την "άλλη" άποψη,που αντικειμενικά θέτει το μέγα-αποκαλυπτικό ερώτημα:ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ,ΧΩΡΙΣ ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΧΑΡΑΞΕΙΣ ΕΘΝΙΚΗ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ;;;
Κυριακή 5 Ιουνίου 2011
Το ξεπούλημα της Ελλάδας στην Ε.Ε. και οι πλατείες
Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Ενώ η χώρα
είναι στα πρόθυρα να ανακηρυχθεί και επίσημα προτεκτοράτο της υπερεθνικής ελίτ
(δηλαδή της πολιτικής και οικονομικής ελίτ των ΗΠΑ και Ε.Ε.), η παραπέρα
συνέχιση του δανεισμού μας... για να ξεπληρώνουμε τα παλιά δάνεια εξαρτάται
τώρα από το ξεπούλημα κάθε κοινωνικού πλούτου (λιμάνια, αεροδρόμια, τρένα,
ηλεκτρικό, νερό κ.λπ.) στις ίδιες ελίτ -και ό,τι ξεροκόμματο αρπάξει και η
ντόπια οικονομική ελίτ.
Για το
ξεπούλημα αυτό, που ακόμη και οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» περιγράφουν ως «απώλεια,
όχι μόνο της κυριαρχίας, αλλά και της αξιοπρέπειας της χώρας», είναι άμεσα
συνυπεύθυνα τα κόμματα εξουσίας, που συναίνεσαν στην «αξιοποίηση» αντί πινακίου
φακής του κοινωνικού μας πλούτου, που θα έχει καταστροφικές συνέπειες στο
μέλλον.
Εμμεσα,
όμως, συνυπεύθυνα είναι και τα κόμματα της «Αριστεράς» και «Οικολογίας», καθώς
και η πνευματική και πολιτιστική ελίτ, που δεν θέτουν θέμα άμεσης και
μονομερούς εξόδου από την Ε.Ε. (και όχι απλά από το ευρώ, που θα ήταν
καταστροφική λύση), αλλά αποπροσανατολίζουν το λαό στο να «δέρνει το σαμάρι»
-δηλαδή τους επαγγελματίες πολιτικούς για τη διαφθορά τους κ.λπ., που δεν
αποτελούν, βέβαια, την απώτερη αιτία της κρίσης, αφού είναι απλά εκτελεστικά
όργανα των ελίτ. Ετσι, σύσσωμη η Αριστερά, από τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι, πιο αριστερά,
την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (που μιλά για ρήξη και καπιταλιστική αποδέσμευση από την Ε.Ε....
σε τρία τέρμινα), καθώς και την πατριωτική Αριστερά του Μίκη (που μιλά για
προστατευτισμό... μέσα στην Ε.Ε.!) αντιμετωπίζουν ως ταμπού το θέμα της εξόδου
από την Ε.Ε. και ασχολούνται με το... Λογιστικό Ελεγχο του Χρέους (μήπως
«κουρέψουμε» κάποιο τμήμα του!), ενώ κάποιοι παπαγαλίζουν τη συστημική γραμμή
ότι η επιστροφή στη δραχμή οδηγεί στην καταστροφή, «ξεχνώντας» ν' αναφέρουν ότι
αυτό ισχύει μόνο αν η έξοδος από την Ε.Ε. δεν συνοδεύεται από σειρά άλλων
μέτρων και τη δημιουργία των προϋποθέσεων για ένα εντελώς διαφορετικό
οικονομικό μοντέλο. Δηλαδή ένα μοντέλο, που θα μας απαλλάξει διά παντός από τη
χρεοκοπία και την εξάρτηση μέσα από μια αυτοδύναμη (όχι αυτάρκη) οικονομία,
πιθανώς σε μια συνομοσπονδία αυτοδύναμων οικονομιών του ευρωπαϊκού «Νότου».1
Τέλος, το ΚΚΕ βλέπει μεν σωστά ότι χωρίς την έξοδο από την Ε.Ε. δεν είναι
δυνατή η ελεγχόμενη από το λαό οικονομία, αλλά ανάγει το θέμα στην κατάκτηση
της Λαϊκής Εξουσίας, δηλαδή όταν και εάν δημιουργηθούν επαναστατικές συνθήκες!
Και, φυσικά, η αντιεξουσιαστική «Αριστερά» περί άλλα τυρβάζει...
Η οικονομική
αυτοδυναμία σήμερα είναι, επομένως, όχι μόνο επιθυμητή ως προϋπόθεση της
οικονομικής δημοκρατίας, αλλά και εφικτή. Η αυτοδυναμία αυτή δεν σημαίνει,
βέβαια, «κλείσιμο των συνόρων», όπως διαστρεβλώνουν πολλοί τη διαδικασία αυτή,
αλλά ανάκτηση του κοινωνικού ελέγχου στην οικονομία, που σήμερα είναι αδύνατος
με ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές. Στην πραγματικότητα, η οικονομική
αυτοδυναμία αποτελεί τη μόνη λύση για διέξοδο, όχι μόνο από την τωρινή βαθιά
κρίση, αλλά και από τη μακροπρόθεσμη κρίση, στην οποία οδηγούν η
παγκοσμιοποίηση και η συνακόλουθη οικολογική καταστροφή, καθώς και η συναφής
κερδοσκοπία, που μόλις ανακοινώθηκε πως θα διπλασιάσει τις τιμές τροφίμων μέχρι
το 2030! Οι αυτοδύναμες οικονομίες αποτελούν σήμερα όχι μόνο τη μόνη απάντηση
στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, αλλά και θεμελιακά στοιχεία ενός νέου
διεθνισμού, ο οποίος υιοθετεί μεν τις βασικές αρχές του παραδοσιακού διεθνισμού
της Αριστεράς, αλλά και τον υπερβαίνει, διότι θεμελιώνεται σε μια
διεθνοποιημένη οικονομία, που δεν καθορίζεται ούτε από την καπιταλιστική
οικονομία της αγοράς ούτε από το κεντρικό Πλάνο, αλλά από την Οικονομική
Δημοκρατία, δηλαδή τις αυτο-καθοριζόμενες (μέσω των συνελεύσεων των πολιτών)
οικονομίες.
Στο μεταξύ,
ένα πρωτόγνωρο είδος ειρηνικής εξέγερσης ξεκίνησε στις πλατείες της Ισπανίας
και της Ελλάδας, που δυνητικά έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από τις εξεγέρσεις
στις αραβικές χώρες, εφ' όσον στρέφεται, έστω έμμεσα προς το παρόν, κατά της
ίδιας της υπερεθνικής ελίτ και όχι ενάντια σε εύκολα αναλώσιμους τυράννους
τύπου Μουμπάρακ και Μπεν Αλι. Ο αυθόρμητος και αμεσοδημοκρατικός χαρακτήρας των
εξεγέρσεων αυτών είναι η δύναμή τους, αλλά και η πιθανή πηγή αδυναμίας τους.
Είναι η δύναμή τους, γιατί σε αυτές μετέχουν οι πολίτες ως πολίτες και όχι σαν
κομματικά ή γραφειοκρατικά στελέχη συνδικάτων κ.λπ. Αλλά είναι και η πηγή
αδυναμίας τους γιατί, αν δεν υιοθετήσουν στόχους και στρατηγική με βάση κάποιο
πολιτικό πρόταγμα, που θα έχει μια στοιχειώδη ανάλυση των συστημικών αιτίων της
κρίσης και των τρόπων για την υπέρβασή της, εύκολα τα μη συνειδητοποιημένα
στοιχεία τους θα ενσωματωθούν πάλι στο σύστημα, ενώ τα πιο ριζοσπαστικά θα
συντριβούν από τη χουντική βία.
* Η πλήρης
εκδοχή του άρθρου και υποσημειώσεις δημοσιεύονται εδώ:
http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/
1. «Η
Λατινοαμερικανοποίηση του ευρωπαϊκού "Νότου"», Περιεκτική Δημοκρατία,
τεύχος 22 (Καλοκαίρι - Φθινόπωρο 2010).
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)