Τι είναι το σύστημα HAARP; Δράση και αντίδραση

Από: http://www.nomika-epilekta.gr/ 1 Ιουλίου 2018

HAARP High frequency Active Auroral Research Project

Πολλοί έχουν πληροφορηθεί για την ύπαρξη μιας καταπληκτικής εφεύρεσης, που ήταν αρχικά γνωστή σε περιορισμένο κύκλο προσώπων, του HAARP. Όμως, στην εποχή μας, ελάχιστα παραμένουν κρυφά για μεγάλο χρονικό διάστημα, επειδή η πρόοδος της επιστήμης και ειδικά της τεχνολογίας πέτυχε να μεταδίδονται σε ολόκληρη την υδρόγειο οι πληροφορίες ταχύτερα από την αστραπή ή, ίσως, και από τη …σκέψη!

Έτσι, είναι χρήσιμο να αναφερθούν ορισμένα στοιχεία του συστήματος αυτού, που μπορεί ήδη να μας επηρεάζει χωρίς να το καταλαβαίνουμε και χωρίς να υπάρχει δυνατότητα αποτελεσματικής αντίδρασης. Αυτό οφείλεται κυρίως στην άγνοια, στην ελλιπή πληροφόρηση καθώς και στην αδυναμία να γίνει πιστευτή η ύπαρξη αυτού του συστήματος…

Το σύστημα HAARP (High Frequency Active Auroral Research Program) για πολλούς αποτελεί το μεγαλύτερο μυστικό ερευνητικό πρόγραμμα των τελευταίων δεκαετιών.

Υλοποιήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 90 και ενεργοποιήθηκε αρχικά το 1997, ενώ σε πλήρη λειτουργία έχει τεθεί από το 2002.

Πρωτοπόρος της ιδέας ήταν ο Nikola Tesla, που απο το 1886 ξεκίνησε έρευνες για την τηλεμεταφορά ενέργειας μέσω της ιονισμένης ατμόσφαιρας.

Ο Tesla οραματίστηκε τη δημιουργία τεράστιας ηλεκτρομαγνητικής ασπίδας στην ιονόσφαιρα, η οποία θα μπορούσε να προφυλάξει τη γη απο ακραία καιρικά φαινόμενα και αστρικές επιθέσεις, μια ασπίδα τόσο ισχυρή, ικανή να βελτιώσει ακόμα και τις τηλεπικοινωνίες. Τόσο οι έρευνες όσο και οι απόψεις του θεωρήθηκαν τολμηρές και πολλές φορές ανεπίτευχτες για την εποχή, γι’ αυτό το έργο του αναγνωρίστηκε πολλά χρόνια μετά τον θάνατό του. Μόλις πέθανε, πολλές απο τις σημειώσεις του κατασχέθηκαν απο το FBI με τη δικαιολογία πως έθεταν θέματα Εθνικής Ασφάλειας.

Απο εκείνη τη στιγμή και για πολλές δεκαετίες, Η.Π.Α. και Σοβιετική Ένωση προσπάθησαν να αναβιώσουν το όραμα του Tesla βασισμένοι στην ηλεκτρομαγνητική τεχνολογία που είχε αναπτύξει πριν τον θάνατό του.

Οι Σοβιετικοί ανέπτυξαν την τεχνολογία Phychotronics ενώ την πιο ακριβή μελέτη πραγματοποίησε ο Bernard J. Eastlund, ο οποίος, υποστηριζόμενος από τις Η.Π.Α., κατάφερε να σχεδιάσει ένα τεράστιο ηλεκτρομαγνητικό σύστημα ελέγχου του καιρού.

Στα  τέλη του 1988, το περιοδικό ΟΜΝΙ, σε συνέντευξη του δρ. Eastlund ανέφερε πως «ανασηκώνοντας κάποια μέρη της ατμόσφαιρας τα φορτισμένα σωματίδια θα μπορούσαν να ανακλάσουν ηλιακό φως και να ζεστάνουν συγκεκριμένα μέρη της γης ή ακόμα να διαχειριστούν διάφορες καιρικές συνθήκες». Ήταν η μεγαλύτερη ανακάλυψη της εποχής και η αρχή για διαμάχες σε όλους τους επιστημονικούς τομείς για τη χρήση και τους κινδύνους ενός τόσο επικίνδυνου όπλου.

Έπειτα απο αυτή την ανακάλυψη ακολούθησε η κατασκευή του συστήματος HAARP στην Αλάσκα το 1995.

Αν και ο τρόπος που λειτουργεί είναι αρκετά περίπλοκος, με λίγα λόγια θα μπορούσαμε να πούμε πως χρησιμοποιώντας κεραίες ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας χτυπάει την ιονόσφαιρα με συγκεκριμένης συχνότητας ηλεκτρομαγνητικά κύματα. Έτσι η ιονόσφαιρα μετατρέπεται σε μία τεράστια κεραία, ένα ιονοσφαιρικό κάτοπτρο δηλαδή, το οποίο στη συνέχεια μπορεί να ανακλάσει πίσω στη γη τα κύματα αυτά! Όμως το εύλογο ερώτημα που προέκυψε από αυτή τη δήλωση ήταν ο εξής: Με τι σκοπό θα έπεφταν στη γη αυτά τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα; Θα τα χρησιμοποιούσαμε μόνο για καλό ή οι δημιουργεί του είχαν άλλους σκοπούς;

Η πρώτη εξήγηση που δόθηκε στην κοινή γνώμη ήταν ότι επρόκειτο για ένα επιστημονικό πρόγραμμα με στόχο τη βελτίωση των τηλεπικοινωνιών, κυρίως για στρατηγικούς σκοπούς. Όμως η εξήγηση αυτή δεν ήταν αρκετή, γιατί ακόμα και ο πρώτος εμπνευστής της ιδέας, ο Tesla, οραματίστηκε ένα σύστημα ελέγχου του καιρού... Έτσι, λίγο καιρό αργότερα, το DOD (Department Of Defense) στην προσπάθειά του να μπερδέψει την κοινή γνώμη αναγκάστηκε να δώσει περισσότερες πληροφορίες. Στις δηλώσεις του ανέφερε πως το HAARP έχει τη δυνατότητα με τη χρήση ηλεκτρομαγνητικών παλμών να καταστρέψει κάθε ηλεκτρικό και ηλεκτρονικό σύστημα εχθρικής παρουσίας, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα τα ιδιόκτητα συστήματα, ενώ μπορεί να ανιχνεύει αεροσκάφη (τύπου Stealth) και πυραύλους που πετούν σε χαμηλό ύψος. Παρ’ολα αυτά, οι βιομηχανίες οπλικών συστημάτων συνέχισαν και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να παράγουν και να προωθούν τα Stealth, ως αόρατα μαχητικά αεροπλάνα, γνωρίζοντας από κοινού με τη Ρωσσία πως είναι πλήρως ορατά απο τις δικές τους τεχνολογίες.

Επίσης, το HAARP έχει τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει γεωλογική τομογραφία για την ανεύρεση πετρελαίου, φυσικού αερίου και κοιτασμάτων μετάλλου. Αυτό σημαίνει πως με το πάτημα ενός κουμπιού μπορούν να γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή ποιά χώρα έχει τον μεγαλύτερο ορυκτό πλούτο, να την καταστρέψουν οικονομικά και στη συνέχεια να εκμεταλλευτούν τους φυσικούς της πόρους…

Όλες οι παραπάνω δηλώσεις είναι σοκαριστικές ακόμα και για την εποχή μας και σίγουρα είναι ένα πολύ μικρό δείγμα για το τι μπορεί να κάνει. Όμως σύμφωνα με τον οραματισμό του Tesla και τα πειράματα του Eastlund, το σύστημα HAARP μπορεί να διαχειριστεί και να επηρεάσει διάφορα καιρικά φαινόμενα όπως καταιγίδες, τυφώνες, πλημμύρες, καθώς επίσης και να υπερθερμάνει συγκεκριμένα τμήματα του γήινου φλοιού για την πρόκληση σεισμικής και ηφαιστιακής δραστηριότητας. Άλλωστε ήταν εξ αρχής ένα ηλεκτρομαγνητικό σύστημα ελέγχου του καιρού!..

Από το 2002 που τέθηκε σε πλήρη λειτουργία, μέχρι και σήμερα, έχουν πραγματοποιηθεί εκατοντάδες μελέτες για τα προβλήματα που προκαλεί η χρήση του HAARP, τόσο στο περιβάλλον όσο και στον άνθρωπο λαμβάνοντας υπ’ όψιν μόνο τις γνωστές δυνατότητες αυτού του υπερόπλου.

Από περιβαλλοντικής άποψης, το άρθρο «HAARP: Ο βανδαλισμός των ουρανών» που δημοσιεύθηκε στο αυστραλέζικο περιοδικό ΝΕΧUS, περιλαμβάνει επιστημονικές απόψεις για την καταστροφή του περιβάλλοντος, με αποκορύφωμα την άποψη του Dr Daniel Wouinter που υποστηρίζει πως ο συνδιασμός των υψηλής συχνότητας εκπομπών του HAARP, με τα μαγνητικά κύματα που εκπέμπει, θα έχει πολλές παρενέργειες με κυριότερη τον αποσυγχρονισμό του ηλεκτρομαγνητικού πλέγματος της γης!

Από άποψης υγείας, μελέτες έχουν δείξει πως οι επιδράσεις του πάνω στον ανθρώπινο οργανισμό, ποικίλουν από απλές κοπώσεις, αύξηση της αρτηριακής πίεσης και των καρδιακών παλμών, μέχρι εμφάνιση λευχαιμίας και καρκίνου! Το χειρότερο σενάριο αναφέρει πως οι μεγάλες ποσότητες ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας μπορούν να διαταράξουν τη χημεία του ανθρώπινου εγκεφάλου..

Όσο και αν τα παραπάνω στοιχεία προκαλούν τρόμο, ακόμα πιο τρομακτικά είναι τα περιστατικά χρήσης του συστήματος HAARP για την πρόκληση φυσικών καταστροφών. Μέσα στην τελευταία δεκαετία υπάρχουν ενδείξεις και μετρήσεις που επιβεβαιώνουν την άποψη πως έχει ενεργοποιηθεί αρκετές φορές... Άν και οι ΗΠΑ σιωπούν, υπάρχουν πλέον αδιάσειστα στοιχεία πως ο τελευταίος σεισμός στη ΒΑ Τουρκία, ήταν αποτέλεσμα της χρήσης του λεγόμενου Σεισμικού Όπλου. Σύμφωνα με εμπεριστατωμένες επιστημονικές έρευνες, επιστημονικά όργανα που είναι εγκατεστημένα μέσα και γύρω από τη Μαύρη Θάλασσα, ανίχνευσαν ραγδαία αύξηση της θερμοκρασίας της ιονόσφαιρας 36 ώρες πριν τον καταστροφικό σεισμό, πού κορυφώθηκε δύο ώρες πριν ο σεισμός χτυπήσει την ανατολική Τουρκία. Η αύξηση της θερμοκρασίας της ιονόσφαιρας είναι “σήμα κατατεθέν” της ενεργοποίησης του συστήματος. Ο λόγος της επίθεσης είναι προφανής, η Τουρκία εισέβαλε μαζικά στο ΙΡΑΚ ενώ είναι εδώ και πολλούς μήνες σε μόνιμη κόντρα με το Ισραήλ. Το χτύπημα είχε ως στόχο την αναστολή της εξέλιξης των μαζικών πολεμικών επιχειρήσεων του τουρκικού στρατού εναντίων των Κούρδων στο Β. Ιράκ, καθώς αυτές βάζουν σε κίνδυνο τις ισορροπίες και επιλογές των Η.Π.Α. στην περιοχή. Η ίδια υπερθέρμανση της ιονόσφαιρας παρατηρήθηκε και πρίν από τον πρόσφατο καταστροφικό σεισμό της Ιαπωνίας που προκάλεσε το τεράστιο τσουνάμι και καταρράκωσε την οικονομία της. Ο λόγος της στοχευμένης επίθεσης ήταν πως λίγες μέρες πριν τον σεισμό, η Ιαπωνία αρνήθηκε να υπογράψει σύμφωνο συνεργασίας με τις ΗΠΑ και να παράσχει βοήθεια στο ΝΑΤΟ εναντίον της Λιβύης... Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφέρω πως λίγο πριν απο τους δυο καταστροφικούς σεισμούς και για λίγες ώρες μετά και στις δύο χώρες ήταν ορατός στον ουρανό ένας έντονος ιριδισμός με μεγάλη ένταση φωτός, πιθανότατα από την υπερθέρμανση της ιονόσφαιρας.

Τους ίδιους έντονους ιριδισμούς παρατηρήσαμε και στον ελληνικό ουρανό την 28 Οκτωβρίου, περίπου τη 14:00 ώρα. Η έντονη λάμψη ήταν ορατή για αρκετή ώρα και από διάφορες πόλεις της Ελλάδας, σε συνδυασμό με αλλεπάλληλους αεροψεκασμούς που κράτησαν όλη την ημέρα. Στο παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να παρακολουθήσετε βίντεο απο τον εν λόγω ιριδισμό:

Όμως, τι σχέση μπορεί να έχει αυτό με το HAARP; Η 28η Οκτωβρίου ήταν ημέρα πολλαπλής οικονομικής - πολιτικής ρευστότητας, και ιδιαίτερα κρίσιμη για επεισόδια και αναταράξεις.

Οι επιστήμονες εστιάζουν την προσοχή τους σε ένα ακόμα χαρακτηριστικό του HAARP. Η συχνότητα εκπομπής του είναι τα 435 MHz, δηλαδή ίδια με τη συχνότητα στην οποια λειτουργεί και ο ανθρώπινος εγκέφαλος! Γι’ αυτό και το όλο πρόγραμμα συνδυάζεται από τους συνωμοσιολόγους με το mind control, δηλαδή τον έλεγχο του ανθρώπινου νου!..

Τρομάζω στην ιδέα πως η υποταγή μιας χώρας σε συγκεκριμμένα συμφέροντα έχει γίνει παιχνίδι και η ανυπακοή της στοιχίζει όλο και πιο συχνά εκατοντάδες χιλιάδες αθώες ψυχές σε έναν ακήρυκτο πόλεμο που δεν έχει τέλος. Τελικά δεν είναι η φύση που μας εκδικείται...  Απλά μας επιβεβαιώνει όλο και πιο συχνά τον πιο ισχυρό νόμο της.. Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό...

Με αυτά τα πράγματι ζωτικά προβλήματα και τους ελλοχεύοντες κινδύνους δεν φαίνεται ν’ ασχολούνται οι λαοί και, μάλιστα, οι Ευρωπαίοι, ούτε, πολύ περισσότερο, ο λαός μας που περιδινείται από κρίση σε κρίση και από εξευτελισμό σε εξευτελισμό.

Όμως, θα είχε μεγάλη σημασία, αν επιτυγχανόταν αφύπνιση των λαών που θα οδηγούσε σε οργανωμένη και μαζική αντίδραση, με κινητήριο μοχλό την ενημέρωση και την ενεργοποίηση ακόμα και όλων των νομικών μέτρων που παρέχει η διεθνής καθώς και η ευρωπαϊκή νομοθεσία, ειδικά στον τομέα προστασίας του περιβάλλοντος και της υγείας.  

Κλείνοντας θα δανειστώ την επιστημονική άποψη του Dr Richard Williams, φυσικού στο Prinston, ο οποίος αναφέρει πως «οι ενέργειες αυτές είναι ανεύθυνες πράξεις ενός παγκόσμιου βανδαλισμού»... Τα συμπεράσματα δικά σας…

Μαρία Κοντογιάννη

ΨΑΡΑΝΤΩΝΗΣ-ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΑΣΤΡΑΠΑΙΟΥ ΔΙΟΣ!

Η μουσική που ακούγεται στο πρώτο τραγούδι εδώ φίλοι μου σε καμία περίπτωση δεν είναι σύγχρονη κρητική! Είναι αρχαία ελληνική, συνοδευόμενη από ελληνική κρητική λύρα και βέβαια το αποτέλεσμα είναι υπέροχο!!!

Είναι οι εξής στίχοι ύμνου προς τον Δία:

"Κικλήσκω μέγαν, αγνόν, ερισμάραγον, περίφαντον,

αέριον, φλογόεντα, πυρίδρομον, αεροφεγγή,

άστράπτοντα σέλας νεφέων παταγοδρόμωι αυδήι,

φρικώδη, βαρύμηνιν, άνίκητον θεόν άγνόν,

άστραπαίον Δία, παγγενέτην, βασιλήα μέγιστον,

ευμενέοντα φέρειν γλυκερήν βιότοιο τελευτήν..."

ΓΙΑΤΙ Η ΧΟΥΝΤΑ, ΑΦΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΝΑΤΟΪΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ, ΑΦΗΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΠΟΒΙΒΑΣΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΚΑΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΚΗΡΥΞΕ ΠΟΛΕΜΟ, ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΤΟ 1974

Παρασκευή 19 Ιουλίου 1974. Το BBC μεταδίδει ότι σε λιγότερο από 20 ώρες η Τουρκία θα εισβάλει στην Κύπρο. Στη Μερσίνα, στρατεύματα επιβιβάζονται στα αποβατικά σκάφη. Στη Λευκωσία, η ΤΟΥΡΔΥΚ βρίσκεται σε πλήρη επιφυλακή και ο Ντενκτάς διατάζει το κλείσιμο όλων των διοδίων από και προς τους τουρκοκυπριακούς θύλακες. Ολες οι ενδείξεις συγκλίνουν στο ότι η τουρκική επιδρομή εις βάρος της Κύπρου είναι ζήτημα ωρών.
Κι ενώ οι Τούρκοι συνέχιζαν πυρετωδώς την προεργασία τους, στο Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων (ΑΕΔ) ο Γρηγόριος Μπονάνος καθησύχαζε τους πάντες ότι επρόκειτο για τουρκική άσκηση και ότι δεν υπήρχε κίνδυνος εισβολής. Το ενδιαφέρον παρασκήνιο για το τι είχε συμβεί στο ΑΕΔ τις κρίσιμες εκείνες ώρες αποκαλύπτει ο αρχηγός Ναυτικού του καθεστώτος Ιωαννίδη, Πέτρος Αραπάκης, στο βιβλίο του "Το τέλος της Σιωπής".
Σύμφωνα με κατάθεση του ναυτικού διοικητή Κύπρου, Γεώργιου Παπαγιάννη, την 21.15 ώρα της 19ης Ιουλίου, τα ραντάρ της Ναυτικής Διοίκησης Κύπρου εντόπισαν τον απόπλου έξι τουρκικών πλοίων σε σχηματισμό, να εξέρχονται από το λιμάνι της Μερσίνας και να κατευθύνονται προς την Αμμόχωστο. Σε 25 λεπτά, στις 21.40, εντοπίστηκαν άλλα 11 πλοία να κατευθύνονται προς το νοτιοδυτικό άκρο της Κύπρου. Ο αντιπλοίαρχος Γεώργιος Παπαγιάννης πηγαίνει στο Γενικό Ειτελείο Εθνικής Φρουράς (ΓΕΕΦ) και ενημερώνει τον αρχηγό του πραξικοπήματος ταξίαρχο Γεωργίτση για τον απόπλου των σκαφών. Ο Γεωργίτσης επικοινωνεί με την απευθείας τηλεφωνική γραμμή (εγκαταστάθηκε για τις ανάγκες του πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου) με το ΑΕΔ. "Εκ του ΑΕΔ του είπον ότι πρόκειται περί ασκήσεως", αναφέρει ο Παπαγιάννης. Στις 2 π.μ. της 20ής Ιουλίου, τα έξι πλοία που έπλεαν προς την Αμμόχωστο ανέστρεψαν και έπλεαν προς την Τουρκία. Το ΑΕΔ θεωρεί την αλλαγή πορείας ως επιβεβαιωτική ένδειξη ότι επρόκειτο περί ασκήσεως. Στις 4 π.μ., τα υπόλοιπα έντεκα πλοία έφτασαν σε απόσταση 15 ναυτικών μιλίων από τις ακτές της Κερύνειας και στις 4.30 στα δέκα ναυτικά μίλια. Το γεγονός αναφέρεται στο ΑΕΔ. "Αντίδρασις ουδεμία"!
Στις 5 π.μ. η Κύπρος δονείται από τους βομβαρδισμούς και από το γραφείο του αρχηγού ΓΕΕΦ φαίνονται οι αλεξιπτωτιστές που πέφτουν στη Λευκωσία. Στο ΑΕΔ, όπως μαρτυρεί ο αντιπλοίαρχος Παναγιώτης Νικολόπουλος, όταν ενημερώθηκε ο Μπονάνος για τους βομβαρδισμούς στην Κύπρο έδωσε την εξής απάντηση: "Οι Τούρκοι κτυπούν την Κύπρο και εμείς είμαστε Ελλάς"!
Αφού είσαστε Ελλάς γιατί σκοτωθήκατε για μια δεκαετία να ανατρέψετε τον Μακάριο με μόνη δικαιολογία ότι το "εθνικόν κέντρο είναι η Αθήνα"; Ο Μπονάνος, από την 1η Ιουνίου, όταν αποφασίστηκε ήδη το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, απέστειλε στους αρχηγούς όλων των κλάδων άκρως απόρρητη -ειδικού χειρισμού- προσωπική διαταγή ότι λόγοι εθνικής πολιτικής επιβάλλουν υποχρέωση αποφυγής σύγκρουσης με την Τουρκία. "Πάσα ενέργεια ή εκδήλωσις έναντι Τουρκίας δέον να αναλαμβάνεται μόνο κατόπιν εγκρίσεως ΑΕΔ", έλεγε στη διαταγή του. Η χούντα είχε δεσμευτεί ότι δεν θα εμπλακεί σε πολεμική αντιπαράθεση με την Τουρκία. Και ο Μπονάνος τήρησε τη δέσμευση που είχε δώσει στο ακέραιο.
Στις 8.30 το πρωί της 20ής Ιουλίου, τρεις ολόκληρες ώρες μετά την εκδήλωση της τουρκικής επιδρομής κατά της Κύπρου, συνεδρίασε στην Αθήνα το Πολεμικό Συμβούλιο. Το Συμβούλιο δεν έλαβε καμιά απόφαση να κτυπηθούν οι τουρκικές αποβατικές δυνάμεις ούτε με ενισχύσεις από την Ελλάδα ούτε καν από την Εθνική Φρουρά που ήταν ακόμη δεσμευμένη από τη διαταγή Μπονάνου. "Το πολεμικό συμβούλιο δεν ήθελε την προσβολή των εχθρικών στρατευμάτων", γράφει ο Αραπάκης.
Στο μεταξύ, οι Τούρκοι αποβιβάζονταν στην Κύπρο ανενόχλητοι με τα όπλα στου ώμους. Η φωτογραφία δημοσιεύεται στον τουρκικό Τύπο και η σκηνή που αποδίδεται στην 20ή Ιουλίου 1974 είναι άκρως αποκαλυπτική. Οι Τούρκοι στρατιώτες κάθονται στην ακτή και ρεμβάζουν τη θάλασσα, ως να πήγαν εκδρομή στο νησί.
Οι πραξικοπηματίες φρόντισαν για τον αφοπλισμό του νησιού. Τα πυροβόλα σηκώθηκαν από τον Πενταδάκτυλο και στάλθηκαν στην Πάφο κυνηγώντας τον Μακάριο. Και οι οργανωμένες μονάδες της Εθνικής Φρουράς, αντί να σταλούν στην Κερύνεια να αποκρούσουν την απόβαση τις πρώτες κρίσιμες ώρες που εκδηλώθηκε η εισβολή, διατάχθηκαν να εκκαθαρίσουν τους τουρκοκυπριακούς θυλάκους!
"Αι ενισχύσεις Ναυτικού (υποβρύχια) και Αεροπορίας δεν ενεπλάκησαν εις τον αγώνα της Κύπρου διότι εκρίθη ότι ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΩΝ ΘΑ ΑΠΕΤΕΛΗ ΑΙΤΙΑΝ ΕΝΑΡΞΕΩΣ ΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΕΛΛΑΔΟΣ - ΤΟΥΡΚΙΑΣ", δικαιολογείται ο Μπονάνος σε μεταγενέστερη έκθεσή του προς τον Αβέρωφ. Ειδικά για τα υποβρύχια, ο Μπονάνος έγραψε ότι η παρουσία τους στο Αιγαίο ήταν απαραίτητη "όταν εκρίθη ως λίαν πιθανή η σύρραξις μετά της Τουρκίας (...) διά την προστασίαν των νήσων και την προσβολήν της τουρκικής αποβατικής δυνάμεως, η οποία παρέμενεν ανέπαφος εις την Σμύρνην."
Γι' αυτή την εθνική προδοσία του 1974 δεν δικάστηκε κανένας, ούτε στην Κύπρο ούτε στην Ελλάδα. Η ηγεσία της χούντας καταδικάστηκε μόνο για το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Αλλά η 21η Απριλίου δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με την κυπριακή τραγωδία.

Εν πάση περιπτώσει όταν η αμερικανική αντιπροσωπεία αποχώρησε από το Πεντάγωνο, γύρω στις 8.30 π.μ. πραγματοποιήθηκε πολεμικό συμβούλιο, όπου αποφασίστηκε να μην κηρυχτεί πόλεμος κατά της Τουρκίας, αλλά να δοθεί διαταγή γενικής επιστράτευσης προς εκφοβισμό των Τούρκων και για άσκηση πίεσης προς τις Ηνωμένες Πολιτείες
Τα πράγματα, πλέον, δεν ήταν μόνο τραγικά, αλλά τα συνόδευε και το κωμικό στοιχείο. Βέβαια, η επιστράτευση είχε δύο επιπλέον χαρακτηριστικά που αξίζει να σημειωθούν.
Το ένα ήταν πως ο λαός ανακατευόταν με τις Ενοπλες Δυνάμεις κι ως ένα βαθμό εξοπλιζόταν. Αρα έφευγε από τα χέρια της χούντας το βασικό όπλο που την κρατούσε στην εξουσία.
Το δεύτερο ήταν πως ο επιστρατευμένος λαός μαντρώθηκε στα στρατόπεδα.
Το ίδιο συνέβη και με τις πιο ζωντανές του δυνάμεις.
Ετσι, όχι η χούντα, αλλά το αστικό καθεστώς απαλλασσόταν σε μεγάλο βαθμό - αν όχι εντελώς- από τον κίνδυνο να δει από τη μια στιγμή στην άλλη τις λαϊκές μάζες ξεσηκωμένες και στους δρόμους.
Υπό αυτές τις προϋποθέσεις μπορούσε να προετοιμάσει την αλλαγή φρουράς, δηλαδή την επιστροφή στον κοινοβουλευτισμό.... >>.............

Χούντα-Κύπρος Ιούλιος 1974 αποκάλυψη μαχητή: "ΜΗΝ ΧΤΥΠΗΣΕΤΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ."!

Επιζών μαχητής του προδομένου από την ciaκίνητη χούντα Ιωαννίδη αγώνα κατά του νατοϊκά υποκινηθέντα και διαιωνιζόμενου τουρκικού "Αττίλα", αποκαλύπτει:

"...Το ίδιο σενάριο όπως και στις 15 Ιουλίου επαναλαμβάνεται. Πήραμε ένα σήμα που έγραφε ψυχρά και ωμά. ΜΗΝ ΚΤΥΠΗΣΕΤΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ. Το σήμα δεν έφερε υπογραφή αλλά ούτε από που ήρθε ξέραμε. Ακούσαμε από το ραδιόφωνο ότι οι Τούρκοι έκαναν απόβαση. Καλέσαμε το τάγμα όπως φυσικά κάναμε και στις 15 Ιουλίου να πάρουμε οδηγείες. Ο Ταγματάρχης Γεωργίτσης δεν είχε ιδέα για το περιβόητο σήμα. Ενώ μιλούσαμε με το τάγμα, άρχισαν να πέφτουν όλμοι εναντίον μας από τον τουρκικό θύλακα στην Λάρνακα και να μας πολυβόλου από τα πολυβολεία τους.

Η απόφαση μας ήταν να ανταποδώσουμε τα πυρά και να κτυπήσουμε πίσω. Απέναντι μας ήταν οι τούρκοι. Για όσους δεν γνωρίζουν που είμαστε τότε σας διευκρινίζω ότι στην Λεωφόρο Αρτέμιδας πριν από την αλυκή Λάρνακας ήταν το στρατόπεδο μας. Από την μια μεριά του δρόμου είμαστε εμείς και απέναντι οι τούρκοι. Είχαν δε κτίσει 5 πολυβολεία τα οποία είχαν επανδρώσει και μας πολυβολούσαν καθώς και ορύγματα σε όλη την απόσταση του δρόμου.

Μαζέψαμε τους στρατιώτες και αποφασίσαμε να επιτεθούμε (αγνοήσαμε παντελώς το ανυπόγραφο σήμα). Ο Λοχαγός μου έδωσε τα κλειδιά των αποθηκών πυρομαχικών και οπλισμού για να ανοίξω και να πάρουμε τα όπλα και τα πυρομαχικά. Εδώ είναι που ήρθε το πρώτο σιόκ. Οι αποθήκες ήταν κενές, χωρίς οπλισμό και χωρίς πυρομαχικά. Τα κασόνια είχαν μέσα πέτρες και άμμο. Βρήκα μόνο ένα μπρέν, λίγες σφαίρες σε 1 κασόνι και ακόμη ένα κασόνι με 24 χειροβομβίδες. Τελικά ο λόχος μας είχε μόνο τον ατομικό οπλισμό των στρατιωτών και λίγες σφαίρες ο κάθε στρατιώτης για το ατομικό του τυφέκιο...."

George Kallis 20/7/2018 12.31
facebook 

20 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974 Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ

Μέρα Σάββατο 20 Ιουλίου 1974. Ήταν η μέρα που θα απολυόμαστε από τον στρατό, αλλά μια ανήσυχη ηρεμία επικρατούσε στην ατμόσφαιρα. Λίγες μέρες μόνο πριν είχαμε το πραξικόπημα, όλοι είμαστε ανάστατοι και συγχισμένοι. Περπατούσα αμήχανος εντός του στρατοπέδου μη γνωρίζοντας το θα ακολουθούσε. (Εδώ σημειώστε ότι εγώ ήμουν ο επιλοχίας του 1ου Λόχου 226ΤΠ) [Στην ουσία ξαναζούσα το τι έζησα στις 15 Ιουλίου απλά δεν το ήξερα εκείνη την στιγμή]

Ξαφνικά φωνές από τον Λοχαγό (Χατζιαυγουστίδης Αναστάσιος Λοχαγός) να παρουσιαστώ στην διοίκηση του λόχου. (Κάπου Νοιώθω ότι ο Λοχαγός μόνο το δικό μου όνομα ήξερε αφού μόνο εμένα φώναζε.) Το ίδιο σενάριο όπως και στις 15 Ιουλίου επαναλαμβάνεται. Πήραμε ένα σήμα που έγραφε ψυχρά και ωμά. ΜΗΝ ΚΤΥΠΗΣΕΤΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ. Το σήμα δεν έφερε υπογραφή αλλά ούτε από που ήρθε ξέραμε. Ακούσαμε από το ραδιόφωνο ότι οι Τούρκοι έκαναν απόβαση. Καλέσαμε το τάγμα όπως φυσικά κάναμε και στις 15 Ιουλίου να πάρουμε οδηγείες. Ο Ταγματάρχης Γεωργίτσης δεν είχε ιδέα για το περιβόητο σήμα. Ενώ μιλούσαμε με το τάγμα, άρχισαν να πέφτουν όλμοι εναντίον μας από τον τουρκικό θύλακα στην Λάρνακα και να μας πολυβόλου από τα πολυβολεία τους.

Η απόφαση μας ήταν να ανταποδώσουμε τα πυρά και να κτυπήσουμε πίσω. Απέναντι μας ήταν οι τούρκοι. Για όσους δεν γνωρίζουν που είμαστε τότε σας διευκρινίζω ότι στην Λεωφόρο Αρτέμιδας πριν από την αλυκή Λάρνακας ήταν το στρατόπεδο μας. Από την μια μεριά του δρόμου είμαστε εμείς και απέναντι οι τούρκοι. Είχαν δε κτίσει 5 πολυβολεία τα οποία είχαν επανδρώσει και μας πολυβολούσαν καθώς και ορύγματα σε όλη την απόσταση του δρόμου.

Μαζέψαμε τους στρατιώτες και αποφασίσαμε να επιτεθούμε (αγνοήσαμε παντελώς το ανυπόγραφο σήμα). Ο Λοχαγός μου έδωσε τα κλειδιά των αποθηκών πυρομαχικών και οπλισμού για να ανοίξω και να πάρουμε τα όπλα και τα πυρομαχικά. Εδώ είναι που ήρθε το πρώτο σιόκ. Οι αποθήκες ήταν κενές, χωρίς οπλισμό και χωρίς πυρομαχικά. Τα κασόνια είχαν μέσα πέτρες και άμμο. Βρήκα μόνο ένα μπρέν, λίγες σφαίρες σε 1 κασόνι και ακόμη ένα κασόνι με 24 χειροβομβίδες. Τελικά ο λόχος μας είχε μόνο τον ατομικό οπλισμό των στρατιωτών και λίγες σφαίρες ο κάθε στρατιώτης για το ατομικό του τυφέκιο.

Ο Λοχαγός πέρασε τον δρόμο με ένα αριθμό στρατιωτών και εγώ θα ακολουθούσα. Πήρα το κασόνι με τις χειροβομβίδες, ένα πιστόλι εξάσφαιρο που είχα (αυτό ήταν του 1ου Παγκόσμιου πολέμου), γέμισα δύο σφαιροθήκες του μπρεν, το μπρεν και προσπάθησα να διασταυρώσουν το δρόμο από την πλευρά του γεφυριού που είναι στο τέρμα του δρόμου. Δεχτηκά πυρά από το απέναντι φυλάκιο και καθηλώθηκαν για λίγα λεπτά. (Εκείνη τη στιγμή έπρεπε να πάρω μιά απόφαση. ΠΡΟΧΩΡΩ ή ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΩ; Ναι φοβόμουν αλλά αποφάσισα να συνεχίσω και εκεί χάθηκε και ο φόβος ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ) Στόχευσα το μπρεν ακριβώς εκεί που μας έβαλαν οι Τούρκοι και ανταλλάξαμε πυρά μέχρι που το φυλάκιο τους σίγησε. Τα πυρά του μπρέν ήταν θανατηφόρα για του Τούρκους. Όταν αυτή η ολιγόλεπτη ανταλλαγή πυρών σταμάτησε, γέμισα πάλι τις σφαιροθήκες του μπρεν και διασταύρωσα τον δρόμο για να ενωθώ με τον Λοχαγό μου και τους στρατιώτες μας που ήταν καθηλωμένοι στη αντίπερα πλευρά του δρόμου. Καθηλωμένοι τώρα εκεί δεχόμασταν πυρά από τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις (αριστερά μας, μπροστά και δεξιά μας). Η απόσταση μας τώρα με τους Τούρκους ήταν μόλις κάποια μέτρα. Είχαμε περιορισμένο αριθμό σφαιρών πιστόλι, λόγχες, και τις χειροβομβίδες. Οι χειροβομβίδες έκαναν το θαύμα τους. Σε μια με μιάμιση ώρα οι Τούρκοι απέναντι σίγησαν. Τα πολυβολεία τους δεν άντεξαν στις χειροβομβίδες μας. Οι στρατιώτες τους ήταν πλήρως εξουδετερομένοι. Δεχόμαστε μόνο σποραδικά πυρά από ελεύθερους σκοπευτές. Κάποιοι προχωρήσαμε και είχαμε τώρα όλο το ύψωμα (αν μπορείς να το πεις ύψωμα) υπό τον έλεγχο μας.

Όσοι τούρκοι επέζησαν οπισθοχώρησαν στο κοιμητήριο τους που βρισκόταν πίσω από το ύψωμα. (Αυτό που είναι δίπλα από την πίσω μεριά εκεί που σήμερα είναι τα δικαστήρια) Το μπρεν και τα παλιό μαρτίνια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου έκαναν χρυσή δουλειά. Δεν έμεινε ούτε ένας τούρκος ζωντανός. Μας κτυπούσαν όμως ακόμη δυο ακροβολιστές (Τούρκοι ελεύθεροι σκοπευτές) κτύπησαν και τραυμάτισαν τον Λοχαγό στο χέρι, η σφαίρα τον βρήκε στον αγκώνα και βγήκε από την παλάμη διαλύοντας του το κόκκαλο του δεξιού χεριού, και εμένα στο δεξί πλευρό ακριβώς πάνω απο την λεκάνη. Είμουν τυχερός στην ατυχία μου διότι η σφαίρα πέρασε πρώτα από το κοντάκι του μπρεν που κρατούσα προτού σφηνώνει στο σώμα μου και έτσι δεν με σκότωσε παρά μόνο με τραυμάτισε. Οι σκοπευτές εντοπίστηκαν στα δεξιά μας και είχαν την κάλυψη των Ηνωμένων Εθνών διότι κρυβόντουσαν ο ένας ακριβώς κάτω από το Πύργο φυλάκιο των Ηνωμένων εθνών και ο άλλος είκοσι με τριάντα μέτρα πιό πίσω πάλι στα σύνορα του στρατοπέδου των Ηνωμένων Εθνών. Το μπρέν εξουδετέρωσε τον πρώτο χωρίς κανένα πρόβλημα και σε λίγα λεπτά και τον δεύτερο όταν αυτός απεφάσισε να το βάλει στα πόδια. Κανένας οίκτος τους κτυπήσαμε ανελέητα. Παρόλο που είμαστε και οι δύο τραυματισμένοι συνεχίσαμε να οχυρώνουμε τις θέσεις μας μαζί με τους λιγοστούς στρατιώτες μας και να προχωρούμε μέχρι και το στρατόπεδο τους που ήταν εκεί που τώρα είναι το γυμνάσιο κοντά στον Ζέφυρο και το Ψαρολίμανο. Στις πρώτες μας ριπές και όταν έπεσαν κάποιοι από αυτους όλοι οι άλλοι ΠΑΡΑΔΩΘΗΚΑΝ.

Ο Τουρκικός θύλακας έπεσε από την πίσω μεριά. Ήταν θέμα χρόνου να παραδοθούν όλοι. Δεν ήξεραν ότι δεν είχαμε άλλα πυρομαχικά. Δεν είχαμε άλλες χειροβομβίδες τις ρίξαμε όλες στα πολυβολεία τους και τα ορύγματα τους δεν ειχαμε άλλες σφαίρες. Ρίξαμε τις τελευταίες μας στο στρατόπεδο τους. Είμαστε παντελώς άοπλοι (χωρίς σφαίρες) αλλά τους πήραμε το στρατόπεδο τους. (Μέχρι και υπόγειο σκοπευτήριο είχαν και εμείς δεν ξέραμε τίποτα.)

Οι άλλοι λόχοι που ήταν στα δυτικά και βόρεια του θύλακα κατέλαβαν τους παραδοθέντες με κάποιοι αντίσταση φυσικά. Κάποιοι ελεύθεροι σκοπευτές εξουδετερώθηκαν χωρίς να έχουμε άλλες απώλειες εμείς. Οι απώλειες μας ήταν από τους όλμους που μας κτυπούσαν με εξαιρετική ακρίβεια αφού οι θέσεις μας ήταν προδομένος από τα Ηνωμένα Έθνη που τους καθοδηγούσαν.

Η μόνη αντίσταση που έμεινε από τους Τούρκους ήταν στο κάστρο και στον μιναρέ. Όταν σκοτώσαμε τον ελεύθερο σκοπευτή στον μιναρέ, (είχαν μιά πέτρα που αφαιρούσαν από τον μιναρέ και μας κτυπούσαν από εκεί) όταν έπεσε και ο σκοπευτής τους παραδόθηκε και το κάστρο που το κτυπούσαμε από την πλευρά των φοινικούδων.

Εμείς τώρα τραυματισμένοι και χάνοντας αρκετό αίμα αργά το απόγευμα επιστρέψαμε στο στρατόπεδο για να μας παραλάβει ασθενοφόρο να μας πάει στο νοσοκομείο. Το ασθενοφόρο δεν ερχόταν και έπρεπε να περπατήσουμε κάπου κοντά που σήμερα είναι το Παττίχειο θέατρο για να μας παραλάβει. (Ακόμη λίγο και θα πηγαίναμε περπατητοί στο παλιό νοσοκομείο της Λάρνακας.)

Εκεί στο νοσοκομείο η κατάσταση ήταν δραματική. Τραυματίες παντού είχαμε τραυματισμούς και θανάτους από την μάχη στην Αλαμινό, (εκεί έπεσε και ο θείος μου ο Γεώργιος Σταύρου (26 ετών) μαζί με άλλα άτομα, τραυματίστηκε με οκτώ σφαίρες αλλά έπέζησε και ο άλλος μου θείος ο Παναγιώτης Σταύρου (Τότης) (21 ετών) (αδελφός του Γεώργιου Σταύρου). Γιατροί όλων των ειδικοτήτων υπέβαλλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες να περιθάλψουν τα θύματα, δεν υπήρχαν χειρουργεία αλλά χειρουργούσαν στις πρώτες βοήθειες και όπου αλλού μπορούσαν, είχαμε και πολλές εθελόντριες νοσοκόμες. Εμένα με χειρούργησαν χωρίς αναισθητικό και αφαίρεσαν την σφαίρα με λαβίδα ηλεκτρολόγου (από αυτές τις μακριές λαβίδες που έχουν κλίση στην μύτη.) Σπάραζα από τον πόνο αλλά θυμάμαι την θεία μου την Ευθυμούλα Λευκαρίτη που ήταν εκεί ως εθελόντρια νοσοκόμα του Ερυθρού Σταυρού να με κρατά στο χειρουργικό κρεβάτι (φορείο ήταν). Θυμάμαι ότι είμαστε τόσοι πολλοί που δεν είχαν κρεβάτια εντός του νοσοκομείου αφού ήταν καταλημμένα από τους ποιό σοβαρά τραυματισμένους. Ο Τότης ήταν στον πρώτο όροφο όπως και ο Λοχαγός Χατζιαυγουστίδης και πολλοί άλλοι. Εμένα και κάμποσους άλλους μας έδωσαν μια κουβέρτα και μας έβαλαν να κοιμοιθούμε στο πάτωμα στο βοηθητικό κτήριο δίπλα από το νοσοκομείο. Χωρίς στρώμα χωρίς μαξιλάρι, χωρίς τίποτα μόνο μια κουβέρτα.

Η τραγικότητα όμως συνεχίζεται, η αγαπητή μου φίλη Γεωργία (Λαζάρου) Καλλή, συμμαθήτρια μας, μας επισκεπτόταν (αφού ήταν και άλλοι συμμαθητές μας τραυματισμένοι συμπεριλαμβανομένου και του Γιώργου Γεωργίου Λοχία του 2ου Λόχου) μας έφερε φαγητό και (αργότερα) μας πήρε στο γραφείο να τηλεφωνήσουμε τους δικούς μας να τους ενημερώσουμε ότι είμαστε τραυματισμένοι και να τους πούμε τα κακά μαντάτα για τους νεκρούς μας. Πρίν (το τηλέφωνο) με πήρε στο νεκροτομείο που δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια μικρή αποθήκη όπου έβαλαν τους νεκρούς μας σε πέτρινους πάγκους και πάτωμα όπου είδα τον αγαπημένο μου θείο (Γεώργιο Σταύρου) νεκρό από τις σφαίρες των Τούρκων και τα άλλα παιδιά που έπεσαν στη Αλαμινό. (Εγώ ενημέρωσα την μάνα μου ότι ο Κόκος Σκοτώθηκε και ο Τότης τραυματίστηκε)

ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ στις 14 Αυγούστου 1974 θα σας δώσω άλλη μια περιγραφή μετά, στην επέτειο της μέρας. Μάχες Παλαίκυθρου, Τύμπου, Μια Μηλιά. ΕΜΕΙΣ ΣΥΝΕΧΙΣΑΜΕ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΕΔΩ.

* (Μια σημείωση μόνο. Όταν εμείς πολεμήσαμε και ο Τουρκικός θύλακας στην Λάρνακα έπεσε, μετά, κατέβηκαν οι ομάδες της ΕΟΚΑ Β με τα ημιφορτηγά και τα μονικάμπινα να κάνουν ΔΗΘΕΝ εκκαθαρίσεις στον Τουρκομαχαλλά. ΛΕΥΛΑΤΟΥΣΑΝ υπό την κάλυψη συγκεκριμένου Λοχαγού τότε και μέλος της ΕΟΚΑ Β. Όταν εμείς πολεμούσαμε αυτοί με τα καλασνίκοφ και τους αστέρες στα πέτα ήταν χασιμιοί. Δεν μας έδωσαν καμία βοήθεια απολύτως. ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΜΩΣ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΠΟΥΜΕ ΜΕΤΑ. ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΓΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ)

(Μιά άλλη λεπτομέρεια είναι ότι το μπρέν ήταν ελαττωματικό. Σε κάθε ριπή μετά από 4 η 5 σφαίρες πάθαινε εμπλοκή και έπρεπε να βγάλω τη σφαιροθήκη να την ξανά βάλω και να ξανά οπλίσω. Ίσως και να ήταν ο λόγος που έμεινε πίσω στην αποθήκη και το βρήκα.)

ΜΕΓΑΛΟΣ Ο ΠΟΝΟΣ.

Λοχίας Γεώργιος Κ. Καλλής,
Επιλοχίας 1ου Λόχου 226ΤΠ

George Kallis Αγαπητέ μου έχω εύλογες υποψίες ότι το σήμα στάλθηκε από το 2ο γραφείο του τάγματος εν άγνοια του Ταγματάρχη. Αυτοι έπαιρναν τις οδηγείες τους απευθείας από τους πραξικοπηματίες χουντικούς.

Πας μη Σιωνιστής ανδράποδο (!)

Γράφει ο Αμετανόητος.
Πηγή: http://www.ergatikosagwnas.gr/…/1750-pas-mi-sionistis-andra…

Δεκαετίες μετά τη νίκη του Νέλσον Μαντέλα κατά των φυλετικών διακρίσεων, ένα νέο απαρτχάιντ, πιο σκληρό και πιο απάνθρωπο από κείνο των Μπόερς, εξαπολύεται κατά του παλαιστινιακού λαού από το ναζιστικής νοοτροπίας και πρακτικής κράτος του Ισραήλ.

Η ρατσιστική κυβέρνηση του Μπενγιαμίν Νετανιάχου πέρασε ένα νόμο που αναγνωρίζει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης μόνο στους εβραίους. Όλοι οι άλλοι που κατοικούν μέσα σ’ αυτό το κράτος –επίσημα πλέον- λογίζονται ως πολίτες β’ κατηγορίας. Ήδη αντιμετώπιζαν συνεχείς διακρίσεις, τους παρέχονται κατώτερης στάθμης δημόσιες υπηρεσίες, υπάρχει γι αυτούς άδικη κατανομή πόρων για την παιδεία, την υγεία, τη στέγη. Φανταστείτε τώρα τι πρόκειται να τους συμβεί.

Συγκεκριμένα ο νόμος που πέρασε με 62 υπέρ και 55 κατά από την Κνέσετ (το «κοινοβούλιο» του Ισραήλ) ορίζει πως «το Ισραήλ είναι η ιστορική πατρίδα του εβραϊκού λαού και αυτός έχει το αποκλειστικό δικαίωμα στην εθνική αυτοδιάθεση σε αυτό». Σε απλά… αραμαϊκά, αυτό σημαίνει πως οι περίπου 1,8 εκατομμύρια ισραηλινοί πολίτες παλαιστινιακής εθνότητας (περίπου το 20% του συνολικού πληθυσμού) μετατρέπονται δια νόμου σε ανδράποδα[1].

Πιο συγκεκριμένα, ο νόμος καταργεί την αναγνώριση της αραβικής ως επίσημης γλώσσας, ισότιμης με την εβραϊκή, υποβαθμίζοντάς τη σε ένα «ειδικό καθεστώς» ενώ προωθεί την εγκαθίδρυση αμιγών εβραϊκών κοινοτήτων.

Ο εμπνευστής και ενορχηστρωτής του ρατσιστικού νόμου Μπ. Νετανιάχου ήταν ιδιαίτερα κυνικός και αποκαλυπτικός όταν σημείωσε πως η ψήφιση του νόμου ήταν «μια καθοριστική στιγμή στα χρονικά του Σιωνισμού και στην ιστορία του Κράτους του Ισραήλ» που έγινε για «να εξασφαλιστεί ο εβραϊκός χαρακτήρας του κράτους μας για γενεές και γενεές».

Έτσι, 70 χρόνια από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ και λίγο καιρό μετά την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του από τον Τραμπ, το κράτος αυτό μετατρέπεται σε χιτλερικού τύπου «ράιχ» όπου οι μη «άρειοι» -ή, έστω, οι μη «περιούσιοι»- λαοί περιθωριοποιούνται μέχρι να τους δοθεί η «τελική λύση». Όλα όσα υπέστησαν οι πρόγονοι τους πριν από δεκαετίες από το γερμανικό «ράιχ» τα αντιγράφουν και τα επαναλαμβάνουν τώρα οι ηγέτες του ισραηλινού «ράιχ».

Ας μη σπεύσουν και πάλι να αντιδράσουν οι μονόπλευρα «ευαίσθητες» ισραηλιτικές κοινότητες όπως έκαναν για το σκίτσο του Κώστα Γρηγιοριάδη γιατί το «παραμύθι» της εξίσωσης του αντισιωνισμού με τον αντισημιτισμό, που προωθούν τεχνηέντως, πάλιωσε και είναι γεμάτο δράκους – τους δικούς τους δράκους. Αντί να κατηγορούν ως αντισημίτες όσους στηλιτεύουν το ρατσισμό του ισραηλιτικού κράτους κατά των «άλλων», ας τιμήσουν τους νεκρούς του Ολοκαυτώματος απομονώνοντας την πολιτική Νετανιάχου, την πολιτική του απαρτχάιντ και της εθνοκάθαρσης.

Το έκτρωμα που ξανάβαλε στις ζωές μας τις φυλετικές διακρίσεις είναι πια νόμος του ισραηλινού κράτους. Εναπόκειται στον παλαιστινιακό λαό να τον ανατρέψει όπως κάνει 7 δεκαετίες τώρα. Σ’ αυτό τον αγώνα όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι σε κάθε γωνιά της γης είναι στο πλευρό του. Κι όλοι μαζί ενώνουμε τη φωνή μας με την ηρωική πιτσιρίκα που απαγγέλει το «Zahrat Flestin Saghira», το «Μικρό λουλούδι της Παλαιστίνης» και –καθένας στη δική του γλώσσα- σιγομουρμουρίζουμε:

Παλαιστίνη, το όνομά μου είναι Παλαιστίνη

Έγραψα το όνομά μου σε όλα τα πεδία

με μια μοναδική γραμματοσειρά μεγαλύτερη από όλους τους τίτλους

Τα γράμματα του ονόματός μου, τα γράμματα του ονόματός μου,

ζουν μέσα μου, με τροφοδοτούν,

κουβαλούν την ψυχή και τη φωτιά μέσα στο σώμα μου

Τα βουνά του ποταμού, ξέρουν καλά ότι ξόδεψα όλη μου τη δύναμη

και ζήτησα βοήθεια από το έθνος μου

Και ο Σαλαχεντίν φωνάζει, φωνάζει μέσα μου

και η αραβική μου καταγωγή ζητά ελευθερία και εκδίκηση

Και εκείνες οι σημαίες που διπλώθηκαν στο Χατιίν (στη μάχη)

κι ο επισκέπτης του τεμένους Al Aqsa καλεί για βοήθεια

Και χιλιάδες αιχμάλωτοι ζητούν βοήθεια

καλώντας το μεγαλύτερο έθνος και καλώντας εκατομμύρια

Πηγαίνετε στο Al Quds (Ιερουσαλήμ),

στον πόλεμο που κάνουν οι καταπιεζόμενοι,

να σταματήσετε την αδικία του σιωνισμού

και να υψώσετε τη σημαία της Παλαιστίνης

Τα λόγια μου θα παραμείνουν τα ίδια:

Παλαιστίνη, Παλαιστίνη, Παλαιστίνη.

 Και τραγουδάμε αυτό

 κι αυτό

και φυσικά αυτό

---

[1] ανδράποδο (ουδέτερο):

1. άνθρωπος (άνδρας, γυναίκα ή παιδί) που αιχμαλωτίζεται στον πόλεμο, και μεταβάλλεται σε δούλο

   2. (μεταφορικά) αυτός που έχει το χαρακτήρα ανδράποδου, ο άβουλος, ο δουλοπρεπής: «στις εκφυλισμένες χώρες οι πολιτικοί καταντούν να είναι ανδράποδα των οικονομικών συμφερόντων». (el.wiktionary)

Σε ψηλό βουνό Ριζίτικο

https://youtu.be/iHdY89ERLIw?list=RDcr3fGwYxAgw


https://www.youtube.com/watch?v=iHdY89ERLIw&list=RDcr3fGwYxAgw&index=4

Κύπρος: Οι τουρκικές θηριωδίες της 9ης Ιουλίου 1821 στην Λευκωσία

 «Η Ρωμιοσύνη έν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου
Κανένας δεν ευρέθηκε για να την ιξηλείψη
Κανένας γιατί σσιέπει την πού τάψη ο Θεός μου.
Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή όντας ο κόσμος λείψη.»

Βασίλη Μιχαηλίδη, "9η Ιουλίου 1821, εν Λευκωσία"

Το πιο γνωστό ίσως, έργο του Κύπριου ποιητάρη, Βασίλη Μιχαηλίδη (1850-1917). Επικό, 24 ραψωδίες, 560 δεκαπεντασύλλαβοι στίχοι. Η ακριβής χρονολογία, που γράφτηκε μας είναι άγνωστη, υπολογίζεται όμως μεταξύ των ετών 1884-1895, ενώ εκδίδεται για πρώτη φορά το 1911.
Θέμα του, οι τελευταίες ώρες του Εθνομάρτυρα Κυπριανού και των Μητροπολιτών Πάφου Χρύσανθου, Κιτίου Μελέτιο και Κυρηνείας Λαυρέντιο κατά τις άγριες μέρες του Ιουλίου 1821. 
Για καλύτερη κατανόηση του έργου ας ρίξουμε μια ματιά στα ιστορικά γεγονότα και το έργο του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού, που αποτελούν την έμπνευση και τη βάση του ποιήματος.

Ιστορικά Γεγονότα – ο ηγέτης Κυπριανός

Αρχές του 19ου Αιώνα….Τουρκοκρατία, όπως παντού στον ελληνικό χώρο. Ο κόσμος υποφέρει από την πείνα, την άδικη φορολογία και φυσικά την ανελευθερία. Η δυστυχία σπρώχνει τον κόσμο στην εξέγερση του 1804, την αποτυχία και την καρατόμηση του σημαντικότερου δραγουμάνου Χατζηγεωργάκη Κορνέσιου, το 1809 στην Κωνσταντινούπολη. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ανεβαίνει στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο στα 1810 ο Κυπριανός.

Άνθρωπος μορφωμένος και διορατικός, προσπαθεί από τα πρώτα κιόλας χρόνια της Αρχιεπισκοπίας του, να διαδώσει στο νησί το πνεύμα του Διαφωτισμού, όπως τον είχε ζήσει ο ίδιος ως φοιτητής στην ανώτερη ελληνική σχολή του Ιασίου στη Μολδαβία. Εκεί έζησε για 19 χρόνια και στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και των γνώσεών του επηρεάστηκε αρκετά από τον ηγεμόνα Μιχαήλ Κωνσταντίνο Σούτσο.

Ανάμεσα στα έργα του Αρχιεπίσκοπου Κυπριανού, ήταν η θεμελίωση της Παιδείας και η ίδρυση της Ελληνικής Σχολής (το μετέπειτα Παγκύπριο Γυμνάσιο) απέναντι από το κτίριο της Αρχιεπισκοπής. Η πλούσια μάλιστα βιβλιοθήκη της Σχολής, παραμένει μια από τις σημαντικότερες στο νησί, μέχρι και σήμερα. 

Για τη μύηση του Κυπριανού στη Φιλική Εταιρεία, δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία αναφορικά με το «πότε και από ποιόν». Όμως, το 1820, φιλοξένησε τον Φιλικό Δ. Ίπατρο και του υποσχέθηκε οικονομική βοήθεια για την επικείμενη Εξέγερση. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, παρέδωσε την υποσχόμενη υλική βοήθεια στον συνεργάτη του Υψηλάντη, Αντώνιο Πελοπίδα. Η Φιλική Εταιρεία του μηνούσε πως «η έναρξη του σχολείου εγγίζει» και την απόφαση της να μην δημιουργηθεί ένοπλος ξεσηκωμός στην ίδια τη Μεγαλόνησο. Λόγω της γεωγραφικής θέσης, της γειτνίασης με τη Συρία και την Αίγυπτο, μια εξέγερση θα ήταν σίγουρα επικίνδυνη και καταδικασμένη. Ταυτόχρονα καλούσε τον Αρχιεπίσκοπο: «να σκεφθή πώς να διαφυλάξη το ποίμνιόν του από τους κατοίκους εκεί εχθρούς”.

Ένα περίπου μήνα μετά την έναρξη της Επανάστασης, εκδόθηκε σουλτανικό διάταγμα για την άμεση αφόπλιση όλων των Ελλήνων της Κύπρου. Ο Κυπριανός μάλιστα, με σχετική εγκύκλιο, κάλεσε τους πιστούς, να παραμείνουν ήρεμοι και αδρανείς. Έδωσε επίσης διαβεβαίωση στον κυβερνήτη Κιουτσούκ Μεχμέτ για τη νομιμοφροσύνη των Ελλήνων. Όλα τα όπλα παραδόθηκαν. Ακόμα και οι χασάπηδες έμειναν…αμαχαίρωτοι. 

Ο άγγλος περιηγητής Carne, γνώρισε τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό, λίγο πριν από τα αιματηρά γεγονότα. Αναφέρει ότι ο Αρχιεπίσκοπος του είπε: “Ο θάνατός μου δεν είναι μακριά. Ξέρω πως μόνο ευκαιρία περιμένουν, για να με θανατώσουν”. Όμως δεν έφυγε, για να σώσει τη ζωή του. Κι ας τρέχανε Έλληνες και Τούρκοι να του προσφέρουν τη βοήθεια τους. Απέρριψε κάθε διέξοδο και προτίμησε να μείνει στο νησί. Η ιστορική απάντησή του γεμάτη αλτρουισμό, γενναιοψυχία και ποιμενική συνείδηση: «παρά το γαίμα τους πολλούς εν κάλλιο του Πισκόπου» παραμένει μέχρι σήμερα παράδειγμα προς μίμηση. 

Παρά, λοιπόν, το γεγονός ότι στο νησί επικρατούσε ηρεμία, ο Οθωμανός κυβερνήτης τής νήσου, Mehmet Küçük, ζήτησε από τον Σουλτάνο Mahmud II (1785-1839) άδεια για να εκτελέσει 486 προεξέχοντα μέλη τής Ελληνικής κοινότητας, ώστε ο λαός να μείνει ακυβέρνητος, ουσιαστικά ακέφαλος. Μόλις έλαβε την άδεια, τα άτομα αυτά συνελήφθησαν και εκτελέσθηκαν τον Ιούλιο του 1821.

Οι εκτελέσεις άρχισαν την 9η Ιουλίου 1821. Πρώτος απαγχονίστηκε ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός και λίγα λεπτά μετά, αποκεφαλίστηκαν οι Μητροπολίτες Πάφου, Κιτίου και Κυρηνείας. 

Μερικές μέρες αργότερα έφθαναν στο νησί 4.000 στρατιώτες από την Αίγυπτο, που άρχισαν να τρομοκρατούν τον πληθυσμό. Ήταν τόσο αποτρόπαια τα γεγονότα, που μέχρι και οι δυτικοί κάτοικοι/ επισκέπτες της Κύπρου δεν άντεξαν τη σιωπή…

Στις αναφορές του Γάλλου πρόξενου Μεσαίν, περιγράφονται η ασυδοσία των Τούρκων και οι καθημερινές βιαιοπραγίες τους. Γράφει τον Ιούνιο του 1821: «Η νήσος της Κύπρου…ήσυχος και ειρηνική…εάν την άφηνον ανενόχλητον ευρίσκεται σήμερον εις κυκεώνα από της ημέρας της αφίξεως μεγάλου αριθμού στρατευμάτων [...] ...ο Μουσελίμης καθίσταται μάλλον και μάλλον θηριώδης. Καθ’ εκάστην ημέραν απαγχονίζει, στραγγαλίζει ή κατακρεουργεί εις Λευκωσίαν δυστυχείς ανθρώπους [...]»

Τον επόμενο χρόνο ο Σουηδός επισκέπτης Μπέργκρεν έγραψε ότι “η Παναγία ντύθηκε παντού στα μαύρα, πολλά σπίτια ήταν πιτσιλισμένα με αίμα”.

Ιστορικά Γεγονότα για την Ταφή των Τεσσάρων

Μια μέρα μετά τη σφαγή,στις 10 Ιουλίου 1821, ημέρα Κυριακή, αντιπροσωπεία από ιερείς και προκρίτους ζήτησαν από τον Κουτσιούκ Μεχμέτ τα λείψανα των εθνομαρτύρων και τα έθαψαν στον περίβολο του ιερού ναού της Παναγίας Φανερωμένης στη Λευκωσία. Το 1871, όταν χαλάστηκε ο παλαιός ναός για να κτιστεί ο υφιστάμενος, τα οστά ετάφησαν σε κοινό τάφο κάτω από την Αγία Τράπεζα. 
Το 1921, με την συμπλήρωση εκατόν χρόνων από τη θυσία των Πισκόπων, οικοδομήθηκε Μαυσωλείο από πεντελικό μάρμαρο στον περίβολο της Φανερωμένης όπου και τάφηκαν οριστικά τα οστά των εθνομαρτύρων της 9ης Ιουλίου 1821.

Το Μαυσωλείο βρίσκεται ανατολικά του ιερού βήματος και συνορεύει με το περιτοίχισμα του περιβόλου προς τον πεζόδρομο, ακριβώς απέναντι από την είσοδο του «Παρθεναγωγείου» Φανερωμένης (σημερινό Δημοτικό Σχολείο Φανερωμένης).



Το ποίημα

Υπάρχουνε 24 εικόνες- θεματικές ενότητες: Εισαγωγή /ο Κκιόρογλου/ Η προσευχή/ η Σύλληψη/ ο Μουσελλίμ-Αγάς/ Διαταγές/ η Συνωμοσία/ Φυλλάδια/ η Ρωμιοσύνη/ ο Ψευδομάρτυρας/ το Παράπονο του Βοσκού/ Πείθεται ο Βοσκός/ Ναμάζιν/ στη Φυλακή/ ο γιος του Κκιόρογλου/ Εφέντης-Άρχοντας/ η Προσευχή/ Τελευταίος Εκβιασμός/ Καταδίκη/ Αντιδράσεις Ι/ Αντιδράσεις ΙΙ/ Εκτέλεση/ Σφαγή/ Επίλογος.

Λίγο πολύ μέσα από τους 24 τίτλους, μπορεί ο αναγνώστης να συμπεράνει την υπόθεση…

Η Εισαγωγή είναι θαυμάσια. Για αυτό και δεν μπορει κανείς να μην αναφέρει και τους 20 στίχους της…
Η χρήση της φύσης, για τους κρυφούς ανέμους της Επανάστασης δένουν με τα μαύρα σύννεφα που κουβαλούν οι τέσσερις άνεμοι πάνω από την Τουρκιά. Όπως όλα τα μέρη της Ρωμιοσύνης, έτσι και η Κύπρος, είχε το δικό της μυστικό, και τη δική της μοίρα μέσα σε όλον αυτόν τον χαλασμό, τη θεομηνία. Και όταν άστραψε στου Μοριά τα μέρη και ακούστηκε παντού η βροντή της Επανάστασης, βρήκε την Κύπρο το κακό.

Μια νύστα σιγανή, μουλωχτή και μαύρη, μια Παρασκευή νύχτα του Δευτερογιούνη (Ιουλίου)… που θαρρείς πως κρυβόταν από τον Θεό…Αυτή τη νύχτα λοιπόν, είχανε μεγάλη, και κρυφή συγκέντρωση οι Τούρκοι στο παλάτι…

" -Αντάν αρτζιέψαν οι κρυφοί ανέμοι τζι’ εφυσούσαν
τζι’ αρκίνησεν εις την Τουρτζιάν να κρυφοσυνεφκιάζη
τζιαι που τες τέσσερεις μερκές τα νέφη εκουβαλούσαν,
ώστι να κάμουν τον τζιαιρόν ν’ αρτζιεύκη να στοιβάζη,
είσιεν σγιαν είχαν ούλοι τους τζι’ η Τζιύπρου το κρυφόν της
μεσ’ στους ανέμους τους κρυφούς είσιεν το μερτικόν της.
Τζι’ αντάν εφάνην η στραπή εις του Μοριά τα μέρη
τζι’ εξάπλωσεν τζι’ ακούστηκεν παντού η πουμπουρκά της,
τζι’ ούλα ξηλαμπρατζιήσασιν τζιαι θάλασσα τζιαι ξέρη
είσιεν σγιαν είχαν ούλοι τους τζι’ η Τζιύπρου τα κακά της.

Μιαν νύχταν, νύχταν σιανήν, τζιαιρόν Δευτερογιούνην,
νύχταν Παρασιευκόνυχταν, που τ’ άστρα μιλιούνια
ελάμπασιν που πανωθκιόν τζι’ εν έυρισκες ρουθούνιν
μέσα στης Χώρας τα στενά, στης Χώρας τα καντούνια,
σιανεμιά, εν άκουες δεντρούδιν να ταράξη
μήτε του σιύλλου λάξιμον, με πετεινόν να κράξη.
'Ητουν μια νύχτα μουλλωτή, μια νύχτα μουρρωμένη,
που θάρειες πως χώνεται που του Θεού την κρίσην.
Σε τέθκοιαν νύχταν σιανήν οι Τούρτζιοι βαδωμένοι
μεσ’ στο Σαράγιον είχασιν μιάλον μετζιηλίσιν."

Ο Κκιόρογλους στη δεύτερη θεματική ενότητα, προσπαθεί να σώσει τον Κυπριανό. Τούρκος προύχοντας, γνωρίζει το σκοτεινό μέλλον που βρήκε το νησί, μα η καλή του η ψυχή ,δεν μπορεί να τον αφήσει αμέτοχο. Έχει ήδη ετοιμάσει τα πάντα για το φευγιό…. 
Μα ο Κυπριανός είναι ανένδοτος, διότι ξέρει καλύτερα τι πρόκειται να γίνει αν το σκάσει νύχτα από το νησί…. 

«Δεν φεύκω, Κκιόρ-ογλου, γιατί, αν φύω, ο φευκός μου
εν’ να γενή θανατικόν εις τους Ρωμιούς του τόπου.
Να βάλω την συρτοθηλειάν εις τον λαιμόν του κόσμου;
Παρά το γαίμαν τους πολλούς εν’ κάλλιον του πισκόπου.»

Κι έτσι ο Τούρκος εφέντης, φεύγει θλιμμένος….

Σάββατο ξημέρωμα, στην εκκλησία, ο Κυπριανός προσεύχεται και με μάτια κλαμένα, αρχίζει τη λειτουργία… Ακολούθως συλλαμβάνεται, και οδηγείται στον Μουσελλίμ-Αγά. Σ΄ αυτόν οδηγούνται και οι τρεις Μητροπολίτες. Με το που κλείνουν οι πόρτες, δίνει διαταγή ο Αγάς, να κλείσουν και οι πύλες των τειχών της Λευκωσίας, με αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό του κόσμου.
Αρχίζει έτσι η ανάκριση (Διαταγές) από τον ίδιο τον Μουσελλίμ Αγά. Η κατηγορία;

«Εμάσιεστουν με τους Ρωμιούς τους άλλους να σμιχτήτε,
τους Τούρκους που τες τέσσερεις μερκές να πολεμάτε,
εμάσιεστουν εις τάρματα τζι’ εσείς να σηκωθήτε,
για να σμιχτήτε ούλοι σας τζιαι την Τουρτζιάν να φάτε.»

Στην άρνηση του Κυπριανού, αναφέρει τα επαναστατικά φυλλάδια που κυκλοφορούν στην Χώρα. Αναφέρει πως έχει βάλει σκοπό να σκοτώσει και τον τελευταίο Έλληνα του νησιού. Η στιχομυθία που ακολουθεί, στην ενότητα Ρωμιοσύνη, είναι το κομμάτι του έργου, που οι περισσότεροι Κύπριοι γνωρίζουν από τα μικρά τους:

« - Πίσκοπε, ‘γιω την γνώμην μου ποττέ δεν την αλλάσσω,
τζι’ όσα τζι’ αν πης μεν θαρευτής πως εν να σου πιστέψω.
Εχω στον νουν μου, πίσκοπε, να σφάξω, να κρεμμάσω,
τζι’ αν ημπορώ που τους Ρωμιούς την Τζιύπρον να παστρέψω,
τζι’ ακόμα αν ημπόρεια τον κόσμον να γυρίσω,
έθεν να σφάξω τους Ρωμιούς, ψυσιήν να μεν αφήσω.

- Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου,
κανένας δεν εβρέθηκεν για να την-ι-ξηλείψη,
κανένας, γιατί σιέπει την που τάψη ο Θεός μου.
Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψη! 
Σφάξε μας ούλους τζι’ ας γενή το γαίμαν μας αυλάτζιν,
κάμε τον κόσμον ματζιελλειόν τζιαι τους Ρωμιούς τραούλλια,
αμμά ξέρε πως ίλαντρον όντας κοπή καβάτζιν
τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια.
Το ‘νιν αντάν να τρώ’ την γην τρώει την γην θαρκέται,
μα πάντα τζιείνον τρώεται τζιαι τζιείνον καταλυέται.
Είσαι πολλά πικραντερός, όμως αν θεν να σφάξης,
σφάξε τους λας που πολεμούν αλλού αρματωμένοι.
Εμάς με σιέρκα όφκαιρα γιατί να μας πειράξης,
πούμαστον δίχως άρματα, τζι’ είμαστον νεπαμένοι;»

Μπροστά σε αυτά τα γεγονότα, δεν μένει τίποτα άλλο, από το να βρεθεί ένας ψευδομάρτυρας για να τελειώνει και η «δίκη». Βρίσκουν πρόχειρο στα κελιά τους, τον Δημήτρη,ένα φτωχό βοσκό, χριστιανό, και τον αναγκάζουν να μαρτυρήσει κατά των Επισκόπων. Ο φτωχός γέρος, ήξερε μόνο ότι ένας καλόγερος είχε φέρει τα φυλλάδια στην περιοχή, όχι οι κληρικοί αρχηγοί του τόπου. Έβαλε την υπογραφή του, σε ένα κείμενο που δεν ήξερε να διαβάσει. Με την υπόσχεση, να τον ελευθερώσουν, για να μπορέσει να επιστρέψει στο σπίτι του. Ακολούθησε άλλη μια συγκέντρωση των Τούρκων προυχόντων και αποφασίστηκε η εκτέλεση… Είναι ήδη μεσημέρι. 

Ο ποιητής μας πάει για λίγο στο κελί που κάθονται οι τέσσερεις Πισκόποι. Να τους γνωρίσουμε στις τελευταίες στιγμές τους. Ο Λαυρέντιος, τα έχει βάλει με τον μακαρίτη Κιτίου Θεοφύλαχτο, που είχε φέρει τις προκηρύξεις στο νησί, ο Μελέτιος μιλά για αδικία… 
Ο Κυπριανός τους φέρνει στην πραγματικότητα:
« Εν λόγια παραπάνω,
έτσι τζι’ αλλοιώς ετέλειωσεν, εμείς εν να χαθούμεν,
ό,τι λοής τζι’ αν έτυχεν ξέρει ο Θεός που πάνω,
για τζιείνους πων να μείνουσιν τζιείνους τώρα να δούμεν.»

Ο Τούρκος φίλος, Κκιόρογλου, στο μεταξύ, δεν εγκαταλείπει τις προσπάθειες να τους σώσει. Στέλλει μάλιστα στη φυλακή, τον γιο του, μα και πάλι δέχεται την αρνητική απάντηση.
 Ένας άλλος εφέντης Τούρκος, λίγο αργότερα, έρχεται με φαγητό και βοήθεια, μα φεύγει κι αυτός άπρακτος. 

Ακολούθως, οι τέσσερεις γέροντες, προσεύχονται… Ο Μουσελλίμ στο μεταξύ δοκιμάζει ένα τελευταίο εκφοβισμό. Κρεμάζει ανάποδα τον γραμματέα και τον αρχιδιάκο του Κυπριανού, μπροστά σχεδόν από το παράθυρο του κελιού, στήνονται οι κρεμάλες, και προσπαθούνε να διασκεδάσουν με την αγωνία και τον φόβο των Πισκόπων… Άδικα. 

Η Καταδίκη είναι πλέον επίσημο γεγονός, ενώ λίγο αργότερα, ο Κκιόρογλου, προσπαθεί να πείσει τον Αγά, να αλλάξει τη γνώμη του. Σημειώνει ότι η σφαγή των Τεσσάρων, θα στραφεί εναντίον τους… Μα ο Αγάς έχει σκοπό, να καθαρίσει την Κύπρο από τους Ρωμιούς.

Οι τέσσερις και ο βοσκός, οδηγούνται έξω από τη φυλακή, κοντά στη συκαμιά , όπου ετοιμάστηκαν οι κρεμάλες. Η Εκτέλεση είναι έτοιμη να λάβει χώρα, από στιγμή σε στιγμή.

" Τότες, ο Αρχιεπίσκοπος εψήλωσεν το δειν του
στον ουρανόν, τζι’ εφάνησαν τα μμάδκια του κλαμένα,
εφάνην πως επόνησεν που μέσα στην ψυσιήν του,
τζι’ είπεν τα τούν’ τα δκυο λόγια με δκυο σιείλη καμένα:
«Θεέ, που νάκραν δεν έσιεις ποττέ στην καλωσύνην,
λυπήθου μας τζιαι δώσε πκιον χαράν στην Ρωμιοσύνην.»
Τζι’ ετρέξασιν τα ‘δρώματα απού το πρόσωπόν του,
απού του ήλιου την πολλήν την καψερήν την αύραν
τζι’ εβάλαν την συρτοθηλειάν ευτύς εις τον λαιμόν του
τζιαι τζιει πκιον ετελειώσασιν τα κάστια που ταύραν.

Οι τρεις Μητροπολίτες και ο Δημήτρης ο βοσκός, αποκεφαλίζονται.
Η γη, ποτίζεται με αίμα…Ολόκληρη η Χώρα θρηνεί, Χριστιανοί μα και πολλοί Μουσουλμάνοι βρίσκονται σε πένθος.

«Υστερα οι τζ’ελλάττηδες με μιαν ψηλήν μανιέραν
εκόψασιν τους άλλους τρεις πούτουν γονατισμένοι
τζιαι τον Δημήτρην τον βοσκόν, ευτύς που τον εφέραν,
τζι’ εστάθησαν με τα σπαθκιά τζι’ οι τρεις ματζιελλεμένοι.
Το γαίμαν εκολύμπωσεν χαμαί στην γην τζι’ εππέσαν
τζι’ ελαχταρούσαν τα κορμιά τζι’ οι τζιεφαλάδες μέσα.
Το ματζιελλειόν που γίνηκεν τζι’ οι Τούρτζ’ ελυπηθήκαν,
δεν είσιεν πλάσμαν πων είπεν απού καρδκιάς: εν κρίμαν.
Ακούστην εις τον μιναρέν δείλης τζι’ εποσπαστήκαν,
τζι’ εφύασιν τζι’ αφήκαν τους δίχως θαφκιόν τζιαι μνήμαν.»


Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ του Μιχαηλίδη, είναι σύντομος. Λιτός. Το νέο μεταδίδεται στη Λευκωσία και ο τόπος βράζει από θλίψη και οργή. Κάποιοι προεστοί και τέσσερις παπάδες, πάνε κατά το σούρουπο, στον Μεσσαλίμ Αγά, και τον παρακαλούνε να τους δώσει τα λείψανα, για να τα θάψουν. Τέλος Απότομο με Άρνηση:

«Φύετε τζι’ εν σας δκιω τωρά κανέναν για το μνήμαν,
θέλω να μείνουν τζιει χαμαί άθαφτοι τρεις ημέρες!»


Το ποίημα τελειώνει απότομα. Σκληρά. Ακριβώς σαν το μαχαίρι του δήμιου, που περιμένει να πέσει αλύπητα στο λαιμό του θύματός του. Διότι αυτή είναι η τραγική συνέχεια της 9ης Ιουλίου. 

*Γράφει ο Χάρις (movflower)Αναδημοσίευση από το MusicHeaven Κυριακής 14 Οκτωβρίου 2007

……………………………………………………………………………………………



Πηγές
- http://geocities.com/basilis_mixailidis
- Βασίλη Μιχαηλίδης «Η 9η ΙΟΥΛΙΟΥ 1821 ΕΝ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΚΥΠΡΟΥ» εντός των ετών 1884-1895. Έκδ. 1911 
- www.livepedia.gr
- http://www.erevos.com/enati/enati.htm (ολόκληρο το κείμενο για ανάγνωση και ερμηνευμένο από γνωστούς ηθοποιούς της Κύπρου για ακρόαση)

Ο Μανούσος Κούνδουρος αποκαλύπτει για τον Βενιζέλο του 1893!

ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΜΑΝΟΥΣΟΥ ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ -ΑΓΝΩΣΤΟ ΤΟ 1896- ΒΕΝΙΖΈΛΟ.

Ο Μανούσος Ρούσου Κούνδουρος, ήταν πρόεδρος της Επιτροπής Μεταπολιτεύσεως, ή οποία συνεστήθη την 3-9-1895. Τον Αύγουστο του 1896 συνήλθαν στους Κάμπους Χανίων περί τις τρεις χιλιάδες Κρήτες οπλοφόροι, μεταξύ των οποίων και οι εκλεγέντες πληρεξούσιοι εξ όλων των διαμερισμάτων τής νήσου.
  Μεταξύ των πληρεξούσιων ήταν και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, για τον όποιον ο Κούνδουρος γράφει τα εξής στο βιβλίο του «Ιστορικαί και διπλωματικαί αποκαλύψεις» σελίδα 144.
18-8-1896 (Κάμποι Χανίων)
«Προσωπικόν ζήτημα εγερθέν εναντίον ενός πληρεξουσίου παρ' ολίγον να διατάραξη την Συνέλευσιν. Ό Έλ. Βενιζέλος, όστις μέχρι τής χθες ήτο εκ των εν Χανίοις εχθρών της επαναστάσεως, παρουσιάσθη ως πληρεξούσιος τής περιοχής εκείνης. Και κατ' αρχάς άπεκρούσθη ή εκλογή του. Αλλ' είτα εγένετο δεκτός εκ μέρους τής εξελεγκτικής επιτροπής, διότι και εγώ εδέχθην, επειδή δεν έπρεπε ν' αποκλεισθή ουδέ άλλος τις, δια να επιτύχωμεν ευχερέστερον την ένωσιν όλων ανεξαιρέτως των Κρητών εις το πρόγραμμα μας.
 Ενώ δε διέμενεν εδώ, μεταξύ των πληρεξουσίων, μοι αναγγέλλεται ότι επρόκειτο να φονευθή υπό των συγγενών των απαγχονισθέντων υπό τής τουρκικής κυβερνήσεως δυο χριστιανών, ως υπαίτιος του απαγχονισμού εκείνων. Διεμήνυσα εις αυτούς, ότι, ατιμωρητί, δεν θα επιτρέψω την διάπραξιν φόνου εν τω μέσω τής Συνελεύσεως και ότι δύνανται να τον συναντήσουν άλλού. Επειδή όμως η προς αυτόν αποστροφή των επαναστατών τους ενεθάρρυνεν, εκείνοι έπέμενον. Οπλαρχηγοί δε τίνες εν οις και ο οπλαρχηγός και πληρεξούσιος Παπα – Γαβριήλ μοι επρότειναν να συστήσω πολεμικόν δικαστήριον και δι' αποφάσεως τούτου ν' απαγχονισθή ο Ελευθέριος Βενιζέλος προς ικανοποίησιν τής χριστιανικής συνειδήσεως. Δεν ενέκρινα την πρότασίν των δι' ον λόγον εδέχθην και την εκλογήν του.

Ήδη θ' αναφέρω πώς ακριβώς έχει η υπόθεσις του απαγχονισμού των δύο Κρητών υπαιτιότητι του Βενιζέλου, ως γίνεται μνεία ανωτέρω. Το γεγονός τούτο ανάγεται εις την εποχήν κατά την οποίαν ο Βενιζέλος εδικηγόρει εν Χανίοις. Ήτο το έτος 1893.

Η Κρήτη ετέλει τότε υπό την τυραννικήν διοίκησιν του Μαχμούτ Πασά. Την περίοδον εκείνην δύο Κρήτες, οι Γεώργιος Παπαδάκης και Αντώνιος Λαρεντζάκης, από το χωρίον Λουτράκι τής Κυδωνίας, είχον συλληφθεί και επρόκειτο να δικασθούν με την κατηγορίαν, ότι είχον φονεύσει εις το ανωτέρω χωρίον τον οθωμανόν Τεφήκ βέην Μπάντρην. Ο Βενιζέλος, ο όποιος διεκρίνετο δια την δικηγορικήν του ικανότητα, ανέλαβε την υπεράσπισιν των δύο κατηγορουμένων συμπατριωτών του, οι όποιοι ήσαν παντελώς αθώοι τής αποδιδομένης εις αυτούς κατηγορίας. Και τούτο, φυσικά, εγνώριζε καλλίτερον παντός άλλου ο συνήγορος των, Βενιζέλος. Πρέπει δε να σημειωθή, ότι ουδείς χριστιανός δικηγόρος εδέχετο να παραστή ως αντιπρόσωπος του πολιτικού ενάγοντος οθωμανού, αδελφού του δολοφονηθέντος. Και τούτο δια δύο λόγους: Πρώτον διότι οι κατηγορούμενοι ήσαν γνωστοί φιλήσυχοι και νομοταγείς χωρικοί και επομένως ανίκανοι να διαπράξουν έγκλημα και δεύτερον διότι και ένοχοι να ήσαν, η εθνική συνείδησις τους ηθώωνε, κατόπιν των τόσων βιαιοπραγιών τας οποίας είχον διαπράξει οι Οθωμανοί εις βάρος του χριστιανικού στοιχείου.

Ούτως είχον τα πράγματα, οπότε όλως αιφνιδίως, δύο ημέρας προ της δίκης, ο Βενιζέλος ειδοποίησε τους κατηγορουμένους ότι παρητείτο της υπερασπίσεως των. Τι είχε συμβή ; Ελαφρά τη καρδία είχεν αναλάβει την εκπροσώπησιν της πολιτικής αγωγής και θα ενεφανίζετο τώρα εις το δικαστήριον εναντίον των δύο υποδίκων. Εις την ανάληψιν της πολιτικής αγωγής δεν ώθησε τον Βενιζέλον μόνον το υλικόν συμφέρον,(Ακούστηκαν τότε για τεράστια ποσά) άλλα και το γενικώτερον δικηγορικόν του τοιούτον, ως αργότερον εγνώσθη. Διότι ο αδελφός του δολοφονηθέντος Χουσεΐν βέη Μπάντρης, ήτο πανίσχυρος τότε εν Κρήτη. Δι' αυτού δε ο Βενιζέλος θα κατώρθωνε να επηρεάζη τους Οθωμανούς εφέτας, κατά την ενώπιον του Εφετείου Κρήτης εκδίκασιν των πολιτικών και ποινικών υποθέσεων, τας οποίας εκάστοτε ανελάμβανεν, άλλοτε ο ίδιος προσωπικώς και άλλοτε οι πολιτικοί του φίλοι. Ακόμη και οι γνωρίζοντες τον χαρακτήρα του Βενιζέλου κατεπλάγησαν εκ του διαβήματος του αυτού.

Τέλος ήλθεν η ημέρα της δίκης, οπότε χάρις εις την ρητορικήν δεινότητα του Βενιζέλου, ο όποιος αγορεύσας επί ώραν υπεστήριξε με θερμόν ζήλον την κατηγορίαν και εζήτησε την κεφαλήν των κατηγορουμένων, το Δικαστήριον, πρωτοστατούντων των Οθωμανών δικαστών, εξέδωσε την απόφασίν του, δια της οποίας κατεδικάσθησαν οι δύο Κρήτες εις τον δι' αγχόνης θάνατον.

Αλλά και κατά την υποβληθείσαν έφεσιν ο Βενιζέλος συνέχισε τας ενεργείας του δια την εκτέλεσιν της καταδίκης, η οποία υπήρχε πιθανότης, εάν δεν επενέβαινε, να μετετρέπετο εις ισόβια δεσμά. Άλλ' εκίνησε πάντα λίθον δια να την επιτύχη.

Και την επέτυχε. Την 7ην Ιανουαρίου 1894, οι δύο αθώοι Κρήτες απηγχονίσθησαν εις την Πύλην των Χανίων. Τα σχολεία του Νομού έκλεισαν εις ένδειξιν διαμαρτυρίας.

Το γεγονός, ως ήτο επόμενον επροξένησεν αλγεινήν εντύπωσιν, όχι μόνον εις το χριστιανικόν στοιχείον τής Κρήτης αλλά και εις αυτούς ακόμη τους σώφρονας μωαμεθανούς. Δια ν' αποφύγη δε τας εκδηλώσεις περιφρονήσεως ο Βενιζέλος, επί τίνα χρόνον δεν ενεφανίζετο δημοσία. Εξ άλλου από τότε πολλοί Κρήτες έπαυσαν να τον χαιρετούν και έγιναν άσπονδοι εχθροί του. Δεν ήτο δυνατόν να του συγχωρήσουν ποτέ την πράξιν αυτήν.
Στην Κρήτη μετά από αυτό το περιστατικό ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ να ακούσουν για Βενιζέλο!

Αλλά όταν έγινε πανίσχυρος κυβερνήτης με ξένα όπλα το 1917, διόρισε όλους του Κρήτες σε δημόσιες θέσεις και έτσι απέκτησε εκλογική πελατεία (παλιά μέθοδος των.. «δημοκρατικών δυνάμεων»!) και έγινε ο μέγας ηγέτης των Κρητών...

Πηγή: Zougla 20 Απρ.2011

***Το πρώτο τραγούδι της παρακάτω καταγραφικής ηχογράφησης γέρου ριζίτη τραγουδιστή αναφέρεται ονομαστικά στον Παπαδάκη και τον Λαρεντζάκη της παρακάτω ιστορίας του 1893, που καταγγέλλει ο Μανούσος Κούνδουρος πως είχαν δικηγόρο αρχικά τον Ελ. Βενιζέλο, αλλά αυτός μετά τους άφησε και ανέλαβε δικηγόρος του κατήγορου τουρκοκρητικού!!! (πάρα πολύ μεταγενέστερη και μέγα σφάλμα η παραποίηση-προσθήκη ενός στίχου αταίριαστου εννοιολογικά και χρονικά, που κακώς ακούγεται "να τους ...τηλεφωνήσω"-αφού τηλέφωνα δεν υπήρχαν τότε). 

https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4685231520522186216#editor/target=post;postID=4781804716528269026;onPublishedMenu=template;onClosedMenu=template;postNum=0;src=postname

https://youtu.be/P1BIY7efl80