Ο S. granularis είναι ένας μεγάλος αχινός, κάπως πεπλατυσμένος ραχιαία και φτάνει τα δεκαπέντε εκατοστά σε διάμετρο. Υπάρχουν δύο διαφορετικές μορφές χρώματος. Το τεστ είναι μωβ και στα δύο αλλά το ένα έχει μοβ αγκάθια και το άλλο λευκό. Τα αγκάθια είναι κοντά και αμβλεία, όλα στο ίδιο μήκος, και τακτοποιημένα σε σειρές. [3]
Λευκό Sphaerechinus granularis .
Σκούρο ροζ δείγμα
Και οι δύο πλευρές ενός αποξηραμένου δείγματος. - MHNT
Το S. granularis συχνά καλύπτει τον εαυτό του με μπουκιές φυκιών και θραύσματα κελύφους, τα οποία συγκρατούνται στη θέση τους από τα πόδια του σωλήνα και από τις δομές που μοιάζουν με νύχια, γνωστές ως pedicellaria . [6] Βόσκει πάνω σε φύκια , καλύπτοντας ειδικά κοραλλιογενή φύκια , λεπίδες θαλάσσιου χόρτου και τους επιφυτικούς οργανισμούς και τα υπολείμματά τους . [7]
Η ωοτοκία λαμβάνει χώρα οποιαδήποτε εποχή του χρόνου, αλλά η περίοδος αιχμής είναι η άνοιξη και οι αρχές του καλοκαιριού. Τα ωάρια και το σπέρμα απελευθερώνονται στη στήλη του νερού , όπου πραγματοποιείται η γονιμοποίηση των ωαρίων. Οι προνύμφες είναι πλαγκτονικές . Μετά από αρκετές πτώσεις, η προνύμφη του εχινόπλυτου εγκαθίσταται και υφίσταται μεταμόρφωση πριν εξελιχθεί σε νεαρό.
Το Paracentrotus lividus είναι ένα είδος αχινού της οικογένειας Parechinidae κοινώς γνωστός ως πορφυρός αχινός . Είναι το είδος του γένους και απαντάται στη Μεσόγειο Θάλασσα και στον ανατολικό Ατλαντικό Ωκεανό. [1]
Το Paracentrotus lividus έχει ένα κυκλικό, πεπλατυσμένο πρασινωπό τεστ με διάμετρο έως και επτά εκατοστά. Το τεστ είναι πυκνά ντυμένο με μακριές και έντονα μυτερές ράχες που είναι συνήθως μωβ αλλά περιστασιακά έχουν άλλα χρώματα, όπως σκούρο καφέ, ανοιχτό καφέ και πράσινο της ελιάς. Υπάρχουν πέντε ή έξι ζεύγη πόρων σε κάθε ambulacral πλάκα. Τα πόδια του σωλήνα είναι σε ομάδες των 5 ή 6, διατεταγμένα σε μικρά τόξα. [2]
Aboral πλευρά
Στοματική πλευρά (κάτω, με το στόμα στο κέντρο)
Κοντινό πλάνο στις ράχες, που δείχνει έναν πιο ανοιχτό κύκλο στη ρίζα
Ο πορφυρός αχινός είναι αγκαθωτός αλλά όχι επικίνδυνος και μπορεί να κρατηθεί στο χέρι με λίγη προσοχή.
Το Paracentrotus lividusβρίσκεται συνήθως ακριβώς κάτω από το χαμηλό σημάδι νερού σε βάθη έως και είκοσι μέτρα και μερικές φορές επίσης σε ρηχές λιμνούλες βράχου. Βρίσκεται σε βράχους και ογκόλιθους και σε λιβάδια με θαλάσσια χόρτα της μαρίνας Zostera και Posidonia oceanica . Αν και το Cymodocea nodosa είναι ένα προτιμώμενο τρόφιμο, σπάνια βρίσκεται σε λιβάδια αυτού του θαλάσσιου χόρτου, ίσως επειδή το υπόστρωμα άμμου που μετακινείται δεν του ταιριάζει ή λόγω της πίεσης από τα αρπακτικά . Στην πραγματικότητα, αποφεύγει τα μαλακά υποστρώματα και μερικές φορές μπορεί να βρεθεί συγκεντρωμένη σε πέτρες ή «νησιά» κοχυλιών που περιβάλλονται από άμμο. Σε ρηχά ή εκτεθειμένα νερά μπορεί να χρησιμοποιήσει το στόμα και τις ράχες του για να σκάψει σε μαλακούς βράχους για να δημιουργήσει κοιλότητες στις οποίες επιστρέφει και στις οποίες ταιριάζει ακριβώς. Όπου οι αχινοί είναι πολλοί, ο βράχος μπορεί να κηρυχθεί από αυτές τις ανασκαφές. Τα μικρότερα άτομα χρησιμοποιούν ιδιαίτερα αυτά τα καταφύγια, τα οποία παρέχουν κάποια προστασία από τα αρπακτικά. Σε λιμνοθάλασσες και πισίνες βράχου, τα άτομα είναι μικρότερα από ό,τι στην ανοιχτή θάλασσα.
Το P. lividus δεν μπορεί να ανεχθεί χαμηλή αλατότητα . Μετά από εξαιρετικές ποσότητες βροχής που έπεσαν στην Κορσική το φθινόπωρο του 1993, σημειώθηκε μαζική θνησιμότητα αχινών στη λιμνοθάλασσα Urbini. Ωστόσο, ο αχινός είναι σχετικά ανεπηρέαστος από την οργανική ρύπανση και τα βαρέα μέταλλα. Μάλιστα, ευδοκιμεί κοντά σε εξόδους λυμάτων . Υπάρχουν μεγάλες διακυμάνσεις στις πυκνότητες πληθυσμού στο εύρος του, οι οποίες δεν έχουν εξηγηθεί πλήρως. [3]
Τα μεμονωμένα P. lividus είναι είτε αρσενικά είτε θηλυκά αν και έχει παρατηρηθεί ερμαφροδιτισμός . [3] Συσσωματώνονται για την ωοτοκία και απελευθερώνουν γαμέτες στη στήλη του νερού . Οι προνύμφες αποτελούν μέρος του ζωοπλαγκτού για περίπου 28 ημέρες πριν εγκατασταθούν και υποστούν μεταμόρφωση. [3]
Το Paracentrotus lividus είναι ένα γενικό πρόγραμμα περιήγησης, που τρώει μια σειρά από κόκκινα, πράσινα και καφέ φύκια εκτός από το θαλάσσιο χόρτο. [4] Η βενθική κοινότητα επηρεάζεται πολύ από τον αριθμό των αχινών και τις διατροφικές τους προτιμήσεις. Όπου είναι πολυάριθμα, τείνουν να περιβάλλονται από «άγονο έδαφος» που αποικίζεται από είδη Corallinaceae και χαρακτηρίζεται από χαμηλή βιομάζα πρωτογενών παραγωγών με μικρό αριθμό συναφών ειδών. Όπου οι αριθμοί είναι χαμηλοί, τείνουν να υπάρχουν δάση Λαμινάρια και Κυστοσείρα και μια πολύ πιο πλούσια, τρισδιάστατη κοινότητα. Τα άγονα εδάφη μπορεί να επιμείνουν για χρόνια, αν και δεν είναι σαφές εάν αυτό οφείλεται στην υπερβόσκηση από αχινούς ή στην πρόληψη της στρατολόγησης πολυκύτταρων φωτοσυνθετικών οργανισμών με την επικάλυψη φυκιών. [3]
Τα κυριότερα αρπακτικά του P. lividus στη Μεσόγειο Θάλασσα είναι το καβούρι αράχνη ( Maja crispata ), το ψάρι Diplodus sargus (σαργός), Diplodus vulgaris , Labrus merula και Coris julis και το γαστερόποδο , Hexaplex trunculus . Ο ακανθώδης αστερίας ( Marthasterias glacialis ) είναι κύριος θηρευτής αλλού. Η θήρευση εξαρτάται από το μέγεθος. Οι νεαροί αχινοί είναι πιο ευάλωτοι καθώς οι ράχες τους είναι λιγότερο τρομερές. Στις περισσότερες τοποθεσίες οι αχινοί είναι νυχτερινοί τροφοδότες, αλλά όπου τα αρπακτικά είναι πιο δραστήρια τη νύχτα, οι αχινοί μπορεί να τρέφονται κατά τη διάρκεια της ημέρας. [3]
Οι γονάδες θεωρούνται λιχουδιά στον Λίβανο, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία, τη Μάλτα και μέρη της Κροατίας, κυρίως στο νησί Korčula , όπως και στην Ελλάδα. Οι αχινοί έχουν συγκομιστεί για εξαγωγή σε μια ευρύτερη περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της Κροατίας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας. [3]
3. Arbacia lixula
(Λέγεται οβριός ή οβραίος στην Ελλάδα - μη βρώσιμος)
Είναι ένας αχινός μεσαίου μεγέθους, που χαρακτηρίζεται από το βαθύ μαύρο του χρώμα και το ημισφαιρικό του σχήμα. Όλες οι ράχες του έχουν περίπου το ίδιο μέγεθος (χωρίς «δευτερεύουσες ράχες») και φοριούνται στημένες (ποτέ ατημέλητες όταν βρίσκονται στο νερό). Ο πρωκτός στην κορυφή περιβάλλεται από τέσσερις πλάκες που σχηματίζουν μια πρωκτική βαλβίδα. Το στοματικό πρόσωπο είναι σχεδόν γυμνό, το στόμα περιβάλλεται από απαλό, σκούρο-πράσινο δέρμα. [2]
Προφίλ
Κολλώντας σε ένα βράχο
Στοματικό πρόσωπο
Επί τόπου
Αυτό το είδος μπορεί να συγχέεται με τον μωβ αχινό Paracentrotus lividus , αλλά ο τελευταίος δεν είναι ποτέ πραγματικά μαύρος (αν και συχνά πολύ σκούρος), έχει πιο ατημέλητες ράχες πολλών μηκών, σκεπάζεται με υπολείμματα, έχει αγκάθια γύρω από το στόμα και χωρίς πρωκτική βαλβίδα. και δεν ζει εκτεθειμένος στα βράχια.
Οικότοπος και γεωγραφική περιοχή
Αυτό το είδος μπορεί να βρεθεί στις ακτές της Μεσογείου και των Μακαρονησιακών Νήσων ( Αζόρες , Μαδέρα , Κανάρια Νησιά ), και σπανιότερα, στις ακτές του Ατλαντικού της Δυτικής Αφρικής και της Βραζιλίας. Συναντάται συνήθως σε ρηχά νερά, σε βάθη από 0 έως 30 m, σε βραχώδεις ακτές.
Έχει καλή αντοχή στον υδροδυναμισμό λόγω της καλής αντοχής πρόσφυσης στα βράχια.
Αυτό το είδος τρέφεται κυρίως με κόκκινα φύκια κρουστόζης και μικρά νηματώδη φύκια . Σε ένα θαλάσσιο καταφύγιο στη Μεσόγειο, ο πληθυσμός του αυξήθηκε κατά έναν παράγοντα πάνω από 10 μεταξύ 1983 και 1992, από οκτώ σε 100 άτομα ανά μέτρο 2 .
Οι υψηλές θερμοκρασίες του θαλασσινού νερού πιστεύεται ότι ευνοούν αυτό το είδος. Όταν αποκλείστηκε από μια περιοχή του αποθέματος, η πυκνότητα των νηματωδών φυκών αυξήθηκε. [3]
Ο Diadema Setosum είναι ένας αχινός “μετανάστης” από τον Ινδικό Ωκεανό, ο οποίος εθεάθη να κολυμπάει τα τελευταία χρόνια στο Αιγαίο Πέλαγος, απολαμβάνοντας τις ελληνικές θάλασσες.
Η διαφορά του όμως με την “ντόπιο”- ενδημικό αχινό είναι τα πολύ μακρά αγκάθια του ότι φέρει δηλητήριο σε αυτά, ενώ ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι φαίνεται να “εκτοπίζει” τον ενδημικό μέρα με την μέρα. Ο Λεσσεψιανός μετανάστης Diadema Setosum είναι ένας τυπικός αχινός με μακριά αγκάθια που στο άγγιγμα τους έχουν ένα ήπιο δηλητήριο και ανήκει στην οικογένεια Diadematidae.
Το είδος αυτό είναι ένας ταξιδιώτης στα νερά της Μεσογείου και κανονικά βρίσκεται σε όλη την περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, από την Αυστραλία και την Αφρική μέχρι την Ιαπωνία και την Ερυθρά Θάλασσα.
Ο Δημήτρης Καμπανός, υπεύθυνος της οικολογικής μη κερδοσκοπικής οργάνωσης DIVE IN ACTION ανέφερε στο GRTimes μεταξύ άλλων ότι “το είδος αυτό, στα χρόνια που βρίσκεται στις θάλασσες μας έχει δείξει, ότι όπως όλα τα χωροκατακτητικά, ξενικά είδη, μπορεί πολύ εύκολα να κατακλύσει τις περιοχές που καλύπτει. Το αξιοσημείωτο στην περίπτωση του είναι, η υπερβολικά μεγάλη αύξηση του στους βυθούς των Κυκλάδων, αποδεικνύοντας ότι είναι ιδιαίτερα ανθεκτικός και στο χρόνο και στον χώρο και είναι ένα από τα παλαιότερα αναγνωρισμένα είδη Diadema.
Οι κοινότητες του αυξάνονται δραματικά και οι παρατηρήσεις που γίνονται, τον φέρνουν σε ένα από τα πρώτα είδη ταχείας αύξησης, ενώ όταν αισθάνεται κίνδυνο κινείται με ένα εντυπωσιακό στυλ κυλιόμενα πολύ γρήγορα.”
Ο Δημήτρης Καμπανός, υπεύθυνος της οικολογικής μη κερδοσκοπικής οργάνωσης DIVE IN ACTION μίλησε αναλυτικά στο GRTimes για τον αχινό επισκέπτη που όπως όλα δείχνουν ήρθε για να μείνει.
Οι πρώτες καταγραφές στην Ελλάδα
Οι πρώτες καταγραφές του Diadema Setosum στις ελληνικές θάλασσες έγινε το 2016 όταν ο αχινός πέρασε από το Σουέζ. Η διάνοιξη του Σουέζ έφερε γενικότερα αρκετά ξενικά είδη και ειδικότερα έχουν περάσει από τότε εκατοντάδες είδη στην Μεσόγειο.
Οι διαφορές του Diadema Setosum με τον ενδημικό αχινό
Ο Diadema Setosum είναι ένας αχινός ο οποίος παρουσιάζει πολύ μεγάλη αύξηση στις κοινότητες του.
Έχει μακριά αγκάθια που φτάνουν μέχρι και 30 πόντους
Ζει περίπου τέσσερα χρόνια
Έχει έναν ασκό
Διαθέτει πέντε λευκές κουκίδες στο μαύρο του σώμα, γύρο από τον ασκό, που είναι χρώματος μωβ και μπλε
,_Madeira,_Portugal,_2019-05-31,_DD_40.jpg)
,_Parque_natural_de_la_Arr%C3%A1bida,_Portugal,_2021-09-10,_DD_57.jpg)
,_Parque_natural_de_la_Arr%C3%A1bida,_Portugal,_2022-07-20,_DD_13.jpg)
.JPG)
_in_Croatia.jpg)
