Αρβανιτάκη - Ο αμάραντος (παραδοσιακό)

Όλοι οι στίχοι του:

Για ιδέστε τον αμάραντο σε τι βουνό φυτρώνει! 
Φυτρώνει μέσ' τα δύσβατα στις πέτρες στα λιθάρια, 
τον τρων τα 'λάφια και ψοφούν τ' αγρίμια κι ημερεύουν 
το τρων τα λάγια πρόβατα και λησμονούν τ' αρνιά τους
τον τρώνε και τα ήμερα και λησμονούν τη στρούγκα,
ας τον ’τρωγε κι η μάνα μου, να μη με είχε κάνει.
Κι αν μ' έκανε τι μ' ήθελε κι αν μ' έχει τι με θέλει,
π' εγώ στα ξένα περπατώ, στα ξένα τρώ και πίνω.

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ: Απαλάχια όρη, Τενεσή. Στα χρόνια της Μεγάλης Κρίσης. Ένα πεντάχρονο αγόρι, το Μικρό Δέντρο, πηγαίνει να ζήσει με τους παππούδες του, Ινδιάνους Τσεροκί, μετά το θάνατο των γονιών του. Σ

Νύχτα σκοτίδι κι έβρεχε - Ριζίτικο Ιωάν Τζιγκουνάκης ή Γριβογιαννης

Κώστα Ντουντουλάκης: Προσωπική διευκρίνιση προς αποφυγή παρεξηγήσεων..

Προσωπική διευκρίνιση προς αποφυγή παρεξηγήσεων...

Έχω αηδιάσει από την μικροψυχία και τον ποδοσφαιρικού τύπου σοβινισμό του μικροχώρου όλων των αυτοπροσδιοριζόμενων ως αντισυστημικών πολιτικών χώρων, γιαυτό αν και πρωτοστάτησα πχ στην συγκρότηση Σπίθας, ΕΠΑΜ,άλλης τοπικής συλλογικότητας  και παλιότερα αλλού, με γνωστούς προσωπικούς αγώνες, προσωπικό κόστος και πολιτικές δικαστικές διώξεις,παρόλοπου ανάμεσα σε πάμπολλα προβληματικότατα άτομα συνάντησα και υπέροχους ανθρώπους με τους οποίους διατηρώ φιλικότατες σχέσεις, αποφάσισα να μην ξαναενταχτώ ποτέ κάπου, ώστε να παλεύω επίμονα, όσο μπορώ πιο αδέσμευτα για την χωρίς αλληλοκατηγορίες σύμπραξη σε ενιαίο μέτωπο (όχι ενιαίο κόμμα...) όλων ανεξαίρετα των καλής προαίρεσης αντιμνημονιακών αντικατοχικών, αντιΕΕ δυνάμεων και δημοκρατικών διακηρύξεων....

Κώστας Ντουντουλάκης, συντ/χος δάσκαλος

Κώστας Ντουντουλάκης. Σκέψεις...

Πόσο κολλημένα είναι μύρια όσα άτομα δυστυχώς! 
Πόσο άλλα σκέφτονται, άλλα θέλουν,άλλα λένε κι άλλα κάνουν!
Όχι μόνο προς τους άλλους, μα και προς τον ίδιο τους τον εαυτό.
Υποσυνείδητο (ενίοτε και συνειδητό) παραμύθιασμα, υποκρισία, αντιφατικότητα, αυτοαναίρεση...
Κι ένα αυτιστκού τύπου, αυτοκαταδικαζόμενο σε διαρκή μιζέρια εγώ, που πασχίζει (συνήθως υποσυνείδητα) να κρυφτεί πίσω ένα γελοία σοβαροφανές φαίνεσθαι...
Κι αυτό δυστυχώς επηρεάζει και τους γύρω τους, την κοινωνια όλη, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό το κοινωνικό είναι και γίγνεσθαι...

Κώστας Ντουντουλάκης

Υπέροχες ηχογραφήσεις δημοτικών μας τραγουδιών!

Κλασσικά, αθάνατα δημοτικά τραγούδια!

Φωνές σαν κελάρισμα νερού σε γάργαρο ποτάμι, κλαρίνο και ντέφι σαν χάδι του του αγέρα σε λαγκαδιές και πλάγια, στίχους ανεπανάληπτου λαϊκού λυρισμού, ψυχικής ανάτασης και λεβεντιάς!

Τότε που ο λαός, ως άγνωστα ως επί το πλείστον χαρισματικά πρόσωπα, κατά φύσιν σκεπτόμενα, κοινωνικά γειωμένα και συλλογικά δρώντα, ήταν δημιουργός, κριτής και μέτοχος αληθινού πολιτισμού...

Τα δημοτικά μας τραγούδια της Ρούμελης και του Μοριά και τα ριζίτικα δημοτικά της Κρήτης.

Αυτά για τα οποία ένας Γκαίτε έγραφε στον γιο του πως αποτελούν το τελειότερο παγκόσμιο δείγμα επικής ποίησης, ενώ ξιπασμένοι πιθηκίζοντες κοπαδοποιημένοι, ζώντες και σκεπτόμενοι παρά φύσιν ημιμαθείς νεοέλληνες περιγελούν ηλιθιωδέστατα...

Κ.Ντ.

Ακολουθούν πολλά άλλα υπέροχα δημοτικά επίσης όπως "Παιδιά της Σαμαρίνας", "

"Σαράντα παληκάρια" πολλά κλέφτικα, φυσιολατρικά κλπ...

Από Καμύ και ...Ιονέσκο

 "...με τα λίγα ψίχουλα της δεξιοτεχνίας μου, προσπαθώ να κρύψω την απόγνωσή μου ή να την ντύσω με το πνεύμα της εποχής..."

Αλμπέρ Καμύ



"...ωστόσο, εφόσον υπάρχω και έχω συνείδηση θα παλεύω,θα μάχομαι . Έτσι. Από συνήθεια. Όσο λίγο κι αν μετρήσει αυτό."

 Ε. Ιονέσκο