"ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΚΑΤΊΝ": Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΑΠΌ ΝΑΖΊ ΑΡΧΙΚΆ, ΑΠΟ CIA ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΑΠΟΧΡΩΣΗΣ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

«Σεμνά» και… φιλοναζιστικά -Βραβείο Πούλιτζερ στο TVXS του κ. Κούλογλου

Το παρακάτω κείμενο, υπό τον τίτλο «“Σεμνά” και… φιλοναζιστικά», απεστάλη προ 3 ημερών για δημοσίευση στο TVXS ως απάντηση σε ανάρτηση της συγκεκριμένης σελίδας με τίτλο «Πιο σεμνά, κ. Μπογιόπουλε». Η απάντησή μας ουδέποτε δημοσιεύτηκε. Αμέλεια; Λογοκρισία; Ας το εξηγήσουν οι κύριοι του ΤVXS όταν κληθούν να παραλάβουν το Πούλιτζερ δεοντολογίας. Ακολουθεί η απάντησή μας – με προσθήκη τριών Σημειώσεων για τις ανάγκες της παρούσας δημοσίευσης - που το «TVXS ανεξάρτητη ενημέρωση», όπως συστήνεται στην ταυτότητά του, στέρησε από τους αναγνώστες.

Νίκος Μπογιόπουλος

Δευτέρα 2 Απριλίου 2018
Δημοσίευση: 15:19:46

Ανανέωση: (2/4/18) 21:29

Του Νίκου  Μπογιόπουλου 

Update 21:00: To TVXS μετά τη δημοσίευση του άρθρου στο ThePressProject ανάρτησε το κείμενο - απάντηση του Νίκου Μπογιόπουλου, υποστηρίζοντας ότι δεν είχε δει το σχετικό mail.

Σχόλιο του Νίκου Μπογιόπουλου: Λίγη ώρα μετά από την δημοσίευση της απάντησης στο ThePressProject, το TVXS δικαιολογήθηκε ότι δεν είχε δει το mail με την απάντησή μου. Όμως, μετά την δημοσίευση στο Thepressproject, το είδε το mail. Και ανάρτησε, τελικά, την απάντηση καταφεύγοντας πάλι σε συστάσεις περί... «σεμνότητας». Από πλευράς μου σεμνύνομαι, πράγματι, να δηλώσω ικανοποιημένος αφού με την βοήθεια του Thepressproject συνέβαλα να... βλέπουν τα mail -


«Σεμνά» και… φιλοναζιστικά! 

Η αντικομμουνιστική, αντισοβιετική, φιλοναζιστική προπαγάνδα για τη σφαγή στο Κατίν βρήκε στις 17-18/3/2018 φιλόξενο χώρο στην «Εφημερίδα των Συντακτών» 

Όπως καταγράψαμε σε απαντητικό μας άρθρο στον «Ημεροδρόμο» στις 20/3/2018
 συνεργάτης της εφημερίδας (καταγεγραμμένος ως «γλίτσας Νο2 στο άρθρο μας) εκτοξεύοντας απίθανες ύβρεις εναντίον μας (καταγράφονται στο «υστερόγραφο» του παρόντος κειμένου) ξεδίπλωσε σε ένα ολόκληρο δισέλιδο έναν αντικομμουνιστικό και αντισοβιετικό οχετό – που μόνο σε έντυπα φασιστικής κατεύθυνσης συναντά κανείς. Oχημα ήταν η παρουσίαση μιας συρραφής κειμένων ενός «συγγραφέα» (καταγεγραμμένος ως «γλίτσας Νο1 στο άρθρο μας) που τα αποκαλεί «βιβλίο» και στο οποίο αναπαράγεται αυτούσια η ναζιστική και αστική προπαγάνδα για το Κατίν.

Στο θέμα επανήλθε (27/3/2018) ο Νο1 – στον οποίο προσφέρθηκε άπλετος χώρος και πάλι από το σάιτ της «Εφημερίδας των Συντακτών» – με κείμενο που φέρει τον τίτλο «Ένα σχόλιο στην αρθρογραφία του κ. Μπογιόπουλου για το Κατίν» 

Το κείμενο αυτό

α) επίσης απαντήθηκε αυθημερόν στον «Ημεροδρόμο»

β) τρεις μέρες αργότερα αναπαρήχθη σχεδόν αυτούσιο στο TVXS (30/3/2018) υπό τον αλλοιωμένο τίτλο «Πιο σεμνά, κ.Μπογιόπουλε!» (σσ: και χωρίς το TVXS να μπει στον κόπο να αναφερθεί στη δική μας απάντηση


Εκεί ο κήρυκας της «σεμνότητας», αφού μηρυκάζει την ίδια φιλοναζιστική του σαβούρα, παριστάνει και τον… θιγμένο. Έτσι δεν παραλείπει να μας δανείσει λίγη από τη γλίτσα του (η οποία προφανώς του περισσεύει) και με το φωτοστέφανο της εγκυρότητας του απολογητή του Γκέμπελς σπεύδει να συστήσει στους αναγνώστες του να προβληματιστούν γύρω από την δική μας «σταλινική» εγκυρότητα και τεκμηρίωση…

Για τις ανάγκες, λοιπόν, των αναγνωστών του TVXS εχω να
σημειώσω τα εξής:

Ο «σεμνός» απολογητής της ναζιστικής προπαγάνδας, με μεγάλη δυσκοιλιότητα αλλά εξαναγκασμένος από την αντικειμενικότητα των στοιχείων που παρατίθεται σε σχετική αρθρογραφία

• http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/218874/katin-pes-pes-kati-tha-meinei
• https://www.rizospastis.gr/story.do?id=7038752&textCriteriaClause=%2B%CE%9A%CE%91%CE%A4%CE%99%CE%9D
• https://www.rizospastis.gr/story.do?id=5708171
• https://www.rizospastis.gr/story.do?id=5601479

υποχρεώνεται να αποδεχτεί στο νέο του αναμάσημα σχεδόν το σύνολο των παρατηρήσεών μας που ακυρώνουν την ναζιστική και δυτική προπαγάνδα.
Ωστόσο μετά από κάθε δυσάρεστη γι’ αυτόν παραδοχή, φροντίζει να προσθέτει πάντα ένα έωλο και αίολο «αλλά» ώστε με τη μέθοδο της σοφιστείας να εισάγει τον γκεμπελισμό από την πίσω πόρτα.

Για παράδειγμα:

1) Μας κατηγορεί (ψευδώς) ότι τα στοιχεία μας που φωτίζουν την πλαστογραφία βάσει της οποίας αποδίδεται στην ΕΣΣΔ η ενοχή για την σφαγή, έχουν «αντιγραφεί σχεδόν κατά γράμμα από ακροδεξιούς και αντισημίτες…». Άραγε εδώ συγκαταλέγει και την αποστολή της Αμερικανικής πρεσβείας στη Μόσχα που παραβρέθηκε στην έρευνα που διεξήχθη στο Κατίν αμέσως μετά την αποκάλυψη της σφαγής; Εδώ συγκαταλέγει και τον Βρετανό ιστορικό G. Roberts, που παρουσιάζει τα έγγραφα του Αμερικανού πρέσβη Harriman στα οποία καταγράφονται τα συμπεράσματα της κόρης του που ήταν μέλος της αποστολής και στα οποία σημειώνεται: «Από τα αποδεικτικά στοιχεία γενικά και από την κατάθεση, η Kathleen και το μέλος της πρεσβείας πιστεύουν ότι σε κάθε περίπτωση η σφαγή πραγματοποιήθηκε από τους Γερμανούς» (Roberts G «Stalin’sWars» (NewHaven: YaleUniversityPress) σελ. 171-172 και 400).

2) Το ενδιαφέρον, δε, βρίσκεται στο γεγονός ότι αυτός που κατηγορεί εμάς για «ακροδεξιές και αντισημιτικές» πηγές, είναι ο ίδιος που παίρνει υπό την προστασία του τον… Γκέμπελς! Ετσι για να δικαιολογήσει ότι στον τόπο των εκτελέσεων του Κατίν βρέθηκαν κάλυκες από γερμανικά όπλα και σπάγκοι γερμανικής παραγωγής ο «σεμνός» αποδέχεται ασμένως τους ισχυρισμούς των ναζί λέγοντας ότι «ο Γκέμπελς εξηγεί αυτό το εύρημα» (προσέξτε: ο Γκέμπλες δεν «ισχυρίζεται», αλλά «εξηγεί»…). Και παρακάτω: «Η αρνητική αναφορά στο γεγονός της ανακάλυψης των γερμανικών σφαιρών από τον Γκέμπελς και την ανάγκη απόκρυψής του, εξηγείται από το ότι αν μαθαινόταν θα δυσχέραινε την προπαγανδιστική εκμετάλλευση της υπόθεσης από τους ναζί» (προσέξτε: ό,τι έχει σχέση με τον Γκέμπελς… «εξηγείται» σε αντίθεση με ό,τι ανατρέπει την ναζιστική προπαγάνδα που ανάγεται στη σφαίρα του «σταλινικού ανεξήγητου»)! Αυτός, λοιπόν, ο διαφημιστής των «εξηγήσεων» του Γκέμπελς, κατηγορεί εμάς για «ακροδεξιές και αντισημιτικές» πηγές… (Σημείωση: Στο κείμενο στο TVXS o«σεμνός» αποδεικνύεται και… «λεβέντης». Τις λέξεις «εξηγεί» και «εξηγείται» με τις οποίες αποδέχεται την προπαγάνδα του Γκέμπελς στην «Εφημερίδα των Συντακτών», από την φωτοκόπια στο TVXS τις έχει αφαιρέσει! Εδώ πια χρησιμοποιεί τις λέξεις «…ο Γκέμπελς αποδίδει ρητά…» κλπ. Αλήθεια πόσο πιο ρητά να καταγραφεί ότι ο τύπος πιάστηκε στα πράσα σε βαθμό που έφτασε να πλαστογραφεί ακόμα και τον εαυτό του;;;!!!)

3) Ο «σεμνός» αποδέχεται ασμένως σαν ακριβές το «πόρισμα» της επιτροπής που είχαν συγκροτήσει οι ναζί (!), η οποία παρέμεινε στο Κατίν δυο μέρες όλες κι όλες «εξετάζοντας» όλα κι όλα 9 (από τα 22.000) πτώματα (!) και έριχνε τα βάρη στην ΕΣΣΔ… Τι κι αν ακόμα και ο Τσόρτσιλ (Fowler M (1985) «Winston S. Churchill. PhilosopherandStatesman» (Lanham, MD: UniversityPressofAmerica) δήλωνε στις 24 Απρίλη 1943: «Είμαστε οπωσδήποτε αντίθετοι σε κάθε υποτιθέμενη «έρευνα» που θα διεξαγόταν από το Διεθνή Ερυθρό Σταυρό ή οιονδήποτε άλλο οργανισμό από οιαδήποτε άλλη περιοχή υπό γερμανική κυριαρχία. Μια τέτοια έρευνα θα ήταν απάτη και τα συμπεράσματά της προϊόν τρομοκρατίας». Τι κι αν κι από αυτή την ναζιστική επιτροπή τα 2 από τα 12 μέλη της κατέθεσαν αργότερα ότι τα πορίσματά τους ήταν προκατασκευασμένα και υπαγορευμένα από τους ναζί…

4) Α, κοιτάξτε, λέει ο «σεμνός», ναι ανακάλεσαν αλλά ξέρετε κι αυτό… «εξηγείται» γιατί οι δυο που ανακάλεσαν φοβήθηκαν ότι θα υποστούν συνέπειες σαν συνεργάτες των ναζί γι’ αυτό ανακάλεσαν! Κατά την εκδοχή του, συνεπώς, μάλλον πρέπει να αμφισβητήσουμε και την εγκυρότητα της Δίκης της Νυρεμβέργης αφού ο ένας που ανακάλεσε ήταν και μάρτυρας κατηγορίας στη Δίκη της Νυρεμβέργης επομένως ίσως και η εκεί καταδίκη του ναζισμού – στη Νυρεμβέργη – να ήταν προιόν «εκβιασμού» των μαρτύρων…

5) Αντιθέτως, λέει ο «σεμνός», πρέπει να λάβουμε υπόψη μας όσους από την ναζιστική επιτροπή δεν ανακάλεσαν και κατέθεσαν το 1951 στην Επιτροπή Μάντεν του Αμερικάνικου Κογκρέσου πως «επρόκειτο για έγκλημα των σταλινικών μυστικών υπηρεσιών». Το γεγονός, βέβαια, ότι η Επιτροπή Μάντεν (πηρε το όνομά της από τον ρεπουμπλικανό Μάντεν) συγκροτήθηκε για τις ανάγκες της αμερικανικής αντισοβιετικής προπαγάνδας κατά τον πόλεμο της Κορέας και βασικός μάρτυρας κατηγορίας της ΕΣΣΔ εκεί ήταν ο OttoStahmer, το δεξί χέρι Γκέρινγκ, αυτό δεν φαίνεται να προβληματίζει τον «σεμνό» μας…

6) Ο «σεμνός» παραδέχεται ότι στους τάφους, πάνω στους νεκρούς, βρέθηκαν έγγραφα που όπως ομολογεί η γερμανική έκθεση φέρουν ημερομηνία «1941», δηλαδή όταν το Κατιν βρισκόταν όχι υπό σοβιετικό έλεγχο, αλλά υπό ναζιστική κατοχή. Αλλά κι αυτό… «εξηγείται»! Θαυμάστε πως: «Η αναφορά του 1941 από τον καταγραφέα – λέει ο «σεμνός» – οφείλεται πιθανότατα σε λάθος, λόγω της βιασύνης με την οποία συνέταξαν την έκθεσή τους οι ναζί»!!! Καταλάβατε; Οι ίδιοι οι Γερμανοί ναζί ομολογούσαν ότι στους νεκρούς βρέθηκαν στοιχεία που παρέπεμπαν στην περίοδο που η περιοχή βρισκόταν υπό τον έλεγχο των ναζί, επομένως δεν θα μπορούσαν να έχουν κάνει το έγκλημα οι Σοβιετικοί, αλλά για τον «σεμνό» μας η ομολογία αυτή ήταν ένα «λάθος» που προέκυψε λόγω «βιασύνης» του Γερμανού που έκανε την καταγραφή των στοιχείων!

Φυσικά το κείμενο του «σεμνού» βρίθει «αντικειμενικότητας» και «τεκμηρίωσης», όπως

• η θετική αναφορά του στο θάψιμο από Αμερικανούς και Βρετανούς στη Νυρεμβέργη της έκθεσης Μπουρντενκο (η υπό τον ακαδημαϊκό Μπουρντενκο επιτροπή που συγκροτήθηκε για την έρευνα της υπόθεσης μετά την απελευθέρωση της περιοχής από τον Κόκκινο Στρατό το Σεπτέμβρη του ’43),
• η υπεράσπιση από μέρους του της ναζιστικής «αμερόληπτης» επιτροπής έναντι της «ανυπόληπτης» σοβιετικής επιτροπής όπου «δεν επιτράπηκε να παραστεί κανείς» ξένος (άραγε ο Αμερικανός πρέσβης τα είχε… χαμένα όταν αναφέρεται στην ίδια του την κόρη ως μέλος της αποστολής;),
• η ατράνταχτη «επιχειρηματολογία» του πως η καταφανής πλαστογραφία των εγγράφων που «ανακαλύφθηκαν» από τη νομική ομάδα του Γιέλτσιν το 1992 ήταν αβάσιμοι ισχυρισμοί γιατί προέρχονταν από «ένα σταλινικό στέλεχος του ΚΚΡΟ», εντούτοις αυτά τα «γιελτσινικώς έγκυρα» δεν έγιναν δεκτά ούτε καν στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρωσικής Ομοσπονδίας όταν ο Γιέλτσιν εκκινούσε τις διαδικασίες για να κηρυχτεί παράνομο το ΚΚΣΕ…

Τα παραπάνω αποτελούν μερικά – αλλά χαρακτηριστικά – δείγματα του είδους της «σεμνότητας» που εκπροσωπεί ο «σεμνός».

Σε κάθε περίπτωση η προβοκάτσια για το Κατίν, αυτό το γκαιμπελικό «πες – πες κάτι θα μείνει», διαρκεί πολλές δεκαετίες. Τη συκοφαντία την αναπαράγει ακόμα και η Ρωσία (του Γκορμπατσόφ, του Γιέλτσιν, του Πούτιν…). Στη συκοφαντία έχουν συμμετάσχει πολλοί και διάφοροι όλα αυτά τα χρόνια – και στην Ελλάδα. Και πάντα βρίσκονται οι πρόθυμοι να τη συνεχίζουν – και στην Ελλάδα. Ανάμεσά τους και εκείνο το είδος των ερήμην του Τρότσκι «νεοτροτσκιστών» που εκπροσωπεί ο «σεμνός» μας, στο οποίον ο Τρότσκι, παρά τις διαφωνίες μας μαζί του, θα είχε σίγουρα την ικανότητα να εντοπίσει την «μεγάλη αυτοπεποίθηση που του ενέπνεε η πνευματική του μετριότητα». Το δικαίωμά τους στον αυτοεξευτελισμό, όπως έχουμε τονίσει και παλιότερα, είναι αναφαίρετο…

Τα καταγράψαμε μόνο και μόνο γιατί ο εν λόγω ξύθηκε στην «γκλίτσα» και έκανε την αποκοτιά να μας προ(σ)καλέσει να μιλήσουμε για την ταμπακιέρα.
Στην περίπτωσή του, βέβαια, η ταμπακιέρα βρίσκεται πέρα από το Κατίν. Κι έχει να κάνει με την γνωστή μοίρα του αντικομμουνισμού που πλασάρεται με την… ντροπαλοσύνη του αντισταλινισμού και μάλιστα με επίκληση του «μαρξισμού»: Για τους φορείς του δεν υπάρχει όριο ξεφτίλας- και γλίτσας – κάτω από το οποίο να μην μπορούν να πέσουν.

Ήταν ευχαρίστηση για μας που στο μέτρο των δυνάμεών μας συμβάλαμε στην για μια ακόμα φορά επιβεβαίωση του φαινομένου. Ως εκ τούτου η ενασχόλησή μας με τον «σεμνό» αυτό φορέα της γκεμπελικής γλίτσας έφτασε στο τέλος της.

Υστερόγραφο:

Ο «σεμνός» απολογητής του Γκέμπελς και οι φίλοι του μας εγκάλεσαν για «χυδαία» γλώσσα λόγω της χρήσης της λέξης «γλίτσας».

Είναι οι ίδιοι που χειροκρότησαν το κείμενο της «‘Εφημερίδας των Συντακτών» (17-18/3/2018) όπου γραφόταν (… «πολιτισμένα») για μας ότι εκπροσωπούμε «ένα βουνό απάτης, ψευδών, πλαστογραφιών, θράσους και αναισχυντίας», ότι δεν διαθέτουμε«στοιχειώδη διανοητική εντιμότητα», ότι αναπαραγάγουμε «ψευδολογίες αντιδραστικών απατεώνων», ότι είμαστε γεννήματα «δογματικής τύφλωσης, ανειλικρίνειας, υποκρισίας, υπεκφυγών και ψεμάτων» κι άλλα τέτοια υπέροχα κι απολύτως… στοιχειοθετημένα (ευτυχώς για τη μανούλα μας δεν ειπώθηκε τίποτα…).

Στην περίπτωσή τους, λοιπόν, ισχύει ακέραια η ρήση: «Χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει. Υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι...». Όπως αυτοί. Που ο «πολιτισμός» τους την αναπαραγωγή της ναζιστικής προπαγάνδας την αντέχει και την πριμοδοτεί. Την ναζιστική προπαγάνδα και τον γκεμπελισμό, γαρνιρισμένα με ύβρεις, ο «πολιτισμός» τους τα αποδέχεται σαν στοιχεία «δημοκρατίας» και «διαλόγου». Αλίμονο, όμως, όταν ακούνε «κακές» λέξεις. Τότε η «ευπρέπειά τους» θίγεται.

Τους ευχαριστούμε που συνομολογούν ότι η «ευπρέπεια» του  «πολιτισμού» τους δεν μας συμπεριλαμβάνει.

***

 Σημείωση 1: Γιατί «γλίτσες»; Διότι όποιος αναπαραγάγει, τροφοδοτεί, επικροτεί και διαφημίζει την ναζιστική προπαγάνδα, όποιος πωρωμένος αντικομμουνιστής χρησιμοποιεί ως εργαλείο ό,τι πιο κτηνώδες γνώρισε η ανθρωπότητα, τον ναζισμό, για να λερώσει τους κομμουνιστές (που έσωσαν την ανθρωπότητα από τον ναζισμό) και μάλιστα το διαπράττει παριστάνοντας τον "δημοκράτη" ή ακόμα και τον "μαρξιστή" (!!!), για τον γράφοντα (εμένα, δηλαδή) είναι γλίτσας.

Σημείωση 2: Οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ που με τόση εμμονή πρωτοστατούν στην ανακύκλωση της υπόθεσης του Κατίν – ο δε ιδρυτής του TVXS είναι και ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ - το κάνουν γιατί ιεραρχούν τη σφαγή στο Κατίν ως το… φλέγον ζήτημα στην Ελλάδα του 2018; Το κάνουν γιατί λιώνουν από το πάθος να συμβάλουν στην ιστορική αλήθεια; Γιατί επιθυμούν να προκαλέσουν μια ώριμη συζήτηση γύρω από τα θέματα οικοδόμησης του σοσιαλισμού τον 20^ο αιώνα; Τέτοια συζήτηση θέλουν; Βεβαίως! Να την κάνουμε. Αλλά αυτός είναι ο στόχος τους; Η’ μήπως ο στόχος τους είναι να μην γίνεται συζήτηση για το «εδώ και τώρα», επομένως πετάνε την μπάλα σε όποια εξέδρα βρίσκουν, αρκεί η μπάλα να μην βρίσκεται μέσα στο γήπεδο;

Σημείωση 3: Οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, που μετατρέπονται στους εξ ευωνύμων αναμεταδότες του κηρύγματος του γκεμπελισμού, δεν πολυενδιαφέρονται ούτε για το Κατίν, ούτε καν για το… Αφρίν. Ούτε εργαλειοποιούν τον ενσωματωμένο στη δυτική προπαγάνδα γκεμπελισμόγιατί προσβλέπουνστον προσεταιρισμό ακροδεξιών «συνειδήσεων». Επιδίωξή τους είναι – άλλωστε αποτελεί πανευρωπαικό φαινόμενο – να  χρησιμοποιήσουν στην τρέχουσα συγκυρία ακόμα και την άθλια θεωρία των «δυο άκρων», να τσαλαβουτήσουν στο σχήμα «Χίτλερ – Στάλιν» ώστενα απευθυνθούν στους ανθρώπους, ιδίως εκείνους που αισθάνονται αριστεροί και δημοκράτες,λέγοντάς τους: «Δεν υπάρχει εναλλακτική»! Ενας δρόμος και μια «Αριστερά» υπάρχει! Αυτή των Μνημονίων, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, του ΕΝΦΙΑ, των τραπεζιτών και των εργολάβων. Τα υπόλοιπα; «Σταλινισμοί» και «απολιθώματα». Η τακτική τους πρόδηλη. Και χυδαία. Τόσο χυδαία όσο και εκείνο το είδος «ντροπαλού» αντικομμουνισμού που θέλει να κρυφτεί μα η χαρά - ειδικά όταν ποζάρει με τη μάσκα του «αντισταλινισμού» - δεν τον αφήνει.

Κατασκευή γνήσιου ξυλόφουρνου

Ένας γνήσιος ξυλόφουρνος…

Αναρτήθηκε στις 29/08/12 , ανήκει στις , από τον ΣΑΝΠ

Εδώ και χιλιάδες χρόνια η ανθρωπότητα βολεύτηκε με φούρνους κατασκευασμένους από χώμα. Μόνο τα τελευταία χρόνια εμφανίστηκαν φούρνοι τσιμεντένιοι -προκάτ- μάλλον άσχημοι και μεταξύ τους όμοιοι, με τους οποίους γέμισαν τα εξοχικά των νοικοκυραίων. Ας πάμε λοιπόν πίσω, στην παλιά τεχνολογία. Χώμα, λάσπη, άχυρο, μιά-δυό μέρες δουλειά, αρκετό κέφι και ο φούρνος μας θα στέκει περήφανος σαν αρχέγονο αφρικάνικο γλυπτό.

Φυσικά μια τέτοια κατασκευή είναι φθηνή. Είναι σχεδόν δωρεάν.

Το υλικό κατασκευής μας είναι ο πλίνθος (πλίνθρα, πλινθιά κλπ). Πρόκειται για μια μίξη χώματος, πηλου και άχυρου. Το υλικό είναι εξαιρετικά ισχυρό, πυρίμαχο και αντέχει πάρα πολλά χρόνια.

Η κατασκευή μας απαιτεί λίγη άμμο, άχυρο, πριονίδι, μερικά τούβλα και πέτρες και παλιά μπουκάλια, υλικά που υπάρχουν σχεδόν σε κάθα χωράφι ή που μπορούμε να προμηθευτούμε με λίγα ευρώ. Αντίθετα κάθε προκάτ έτοιμος φούρνος μπορεί να στοιχίσει από εκατοντάδες μέχρι και χιλιάδες ευρώ (μαζί με πάγκους ψηστιέρες κλπ).

Η βάση του φούρνου δεν είναι παρά ένας κύκλος από πέτρες, τσιμεντόλιθους τούβλα κλπ. Με την λογική ότι ο ίδιος ο φούρνος είναι καλύτερο να βρίσκεται γύρω στο 1 με 1.20 μ. από το έδαφος, υπολογίσουμε τη βάση μας σε ύψος κάπου κοντά στο 1 μέτρο.

Μια εστία με μόνωση.

Πάνω από την βάση δημιουργούμε μια επίπεδη επίφάνεια από πριονίδι και πηλό με ενσωματωμένα μπουκάλια μπύρας. Το στρώμα αυτό δημιιουργεί ικανή μόνωση ώστε να περιορίσει τις απώλειες του φούρνου.

Πάνω από τα μπουκάλια, σε ένα λεπτό στρώμα άμμου, θα τοποθετήσουμε τα πυρότουβλα. Θα τα χτυπήσουμε πάνω στην άμμο ώστε να αλφαδιαστούν. Πάνω σε αυτά τα πυρότουβλα θα ψήνουμε αργότερα το ψωμί μας ή τις πίτσες μας.

Διαστάσεις

Οι διαστάσεις είναι ελεύθερες, παρόλα αυτά μια διάμετρος γύρω στα 75 cm είναι ικανή για μια λογική σπιτική χρήση. Χωράει άνετα 3 μεγάλα καρβέλια ψωμί, ή 3 κανονικές πίτσες. Το συνολικό μέγθος του φούρνου έχει σχέση με τον χρόνο που θέλει να ζεσταθεί. Ένας φούρνος γύρω στα 75 cm θα φτάσει στους 300 βαθμούς σε δυό περίπου ώρες με τη βοήθεια μιας φωτιάς από καλά καυσόξυλα.

Η κατασκευή της πόρτας

Η πόρτα θα κατασκευαστεί από μερικά διακοσμητικά συμπαγή τούβλα ή πέτρες. Το πλάτος της είναι περίπου 36 cm. Ακουμπαμε κάτω σε μια επίπεδη επιφάνεια, δημιουργούμε το τόξο παράλληλα με το έδαφος, σημαδευούμε, κόβουμε το καλούπι σε ένα παλιό νοβοπάν, το γυρίζουμε κάθετα, το στερώνουμε και πάνω του χτίζουμε το τόξο.

Σαν συνδετική λάσπη χρησιμοποιούμε άμμο και πηλό σε αναλογία 3:1. Βάζουμε λίγη παραπάνω λάσπη κι όταν αρχίσει να στεγνώνει αφαιρούμε όση περισσεύει, δημιουργώντας τους αρμούς.

Το μέγεθος της πόρτας είναι σημαντικό γιο αυτό το σχέδιο φούρνου.

Το ύψος της είναι το 63% του συνολικού ύψους του φούρνου ή 30 εκ.

Οι διαστάσεις αυτές είναι σημαντικές γιατί επιτρέπουν στον φούρνο να λειτουργεί. Όταν βάζουμ φωτιά ή πόρτα παραμένει ανοικτή. Έτσι ο φρέσκος αέρας μπάινει από χαμηλά (στο επίπεδο των πυρότουβλων) και ο καπνός φέυγι από το πάνω μέρος της πόρτας. Κατ αυτό τον τρόπο δημιουργείται ένας κύκλος αέρα ο οποίος τροφοδοτεί την φωτιά. Σε αντίθετη περίπτωση θα ήταν αναγκαία η ύπαρξη καμινάδας και μιας ξεχωριστής εισόδου αέρα με κατ’ επιλογή φραγή.

Ο Θόλος

Ο Θόλος κατασκευάζεται πάνω σε έναν λόφο από άμμο. Αφού κατασκευάσουμε το σχήμα του πιέζοντας την άμμο για να μην διαλυθεί, ντύνουμε όλο τον θόλο με βρεμμένες εφημερίδες.  Πάνω από τις εφημερίδες χτίζουμε τον πραγματικό θόλο από χώμα πηλό και άχυρα. Όταν στεγνώσει το εξωτερικό στρώμα, αφαιρούμε την άμμο και τις εφημερίδες από την μέσα μεριά διαμέσου της πόρτας.

Στην συνέχεια όλος ο θόλος (και όλος ο φούρνος γενικότερα) θα μονωθεί από ένα παχύ στρώμα πριονιδιού και πηλού.

Τη πρώτη φορά που ο φούρνος θα ανάψει, μπορεί να παρατηρηθούν ρωγμές. Καμία έκπληξη, θα τις στοκάρουμε με το ίδιο υλικό.

Φυσικά, μπορούμε να διακοσμήσουμε τον φούρνο μας με διάφορους τρόπους. Αν το παραπάνω παράδειγμα φαίνεται υπερβολικό, μικρά κομμάτια κεραμικό, χαλικάκια και έχρωμες πέτρες θα αποτελούσαν ίσως μια καλή αρχή.

πηγή: www.flickr.com/photos/smallape/sets/72157621967880898 | www.omorfipoli.com

Κλιματικά όπλα:κάτι περισσότερο από θεωρία συνωμοσίας;

 (Πηγή: Καφαντάρης Τάσος, Το Βήμα online, 12 Σεπτ. 2010)

ΓΕΩΜΗΧΑΝΙΚΗ

Η βιομηχανία του κλίματος

Πώς έγινε και ο «ρωσικός χειμώνας» έδωσε τη θέση του στον «ρωσικό καύσωνα»; Ποιος ο ρόλος των κυβερνήσεων στις προσπάθειες για τον έλεγχο του κλίματος; Και πώς εκμεταλλεύονται οι ιδιωτικές βιομηχανίες την αγωνία κρατικών φορέων και ιδιωτών για την κλιματική μεταβολή πουλώντας ένα αγαθό που δεν τους ανήκει; 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  12/09/2010 06:46

Ο Απρίλιος της εκτροπής! Η τωρινή φάση της κλιματικής κρίσης ξεκίνησε με τον θερμότερο Απρίλη που μετρήθηκε ποτέ. Στον χάρτη, το μέγεθος των κουκκίδων υποδηλώνει τη θερμοκρασιακή εκτροπή, με κόκκινο για ζέστη και μπλε για κρύο

emailεκτύπωση  

Tις ημέρες ακριβώς όπου οι Ρώσοι πάλευαν να σβήσουν τη φωτιά προτού φτάσει στις αποθήκες πυρηνικών, πρωτοφανείς καταγγελίες έκαναν τον γύρο της χώρας. Πήγαζαν από ένα άρθρο του Αντρέι Αρέσεφ, υποδιευθυντή του Ιδρύματος Στρατηγικής Κουλτούρας (Strategic Culture Foundation), που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό του υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας και παρουσιάστηκε από το κρατικό κανάλι ειδήσεων RΙΑ Νovosti.

Υπάρχουν «κλιματικά όπλα»; 
Υπό τον τίτλο «Κλιματικά όπλα:κάτι περισσότερο από θεωρία συνωμοσίας;» , το κείμενο αυτό έλεγε ότι πίσω από το κύμα καύσωνα ίσως βρισκόταν το περιβόητο πάρκο 180 κεραιών εκπομπής μικροκυμάτων στην ιονόσφαιρα ΗΑΑRΡ της Αλάσκας. Παρά τις περί του αντιθέτου κατά καιρούς διαβεβαιώσεις του αμερικανικού Πενταγώνου, ο Αρέσεφ υποστήριζε ότι «στόχος του είναι η επιλεκτική αποσταθεροποίηση περιβαλλοντικών και αγροτικών συστημάτων σε συγκεκριμένες χώρες». Επίσης, ως ύποπτο συνεργό του ΗΑΑRΡ ο Αρέσεφ εντόπιζε το περίεργο διαστημικό λεωφορείο που έθεσε σε τροχιά το Πεντάγωνο τον Απρίλη που μας πέρασε. Πρόκειται για το ρομποτικό διαστημόπλοιο Χ-37Β, το οποίο κατά τον Αρέσεφ μεταφέρει όπλα ακτίνων λέιζερ, κατάλληλα και για «κλιματικό πόλεμο».

Βεβαίως, το κείμενο δεν παρείχε αποδείξεις για τα όσα καταλόγιζε. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η απελπισία των καμένων ώθησε τον Αρέσεφ να εκδηλώσει μύχιες σκέψεις και υποψίες. Υποψίες που κυοφορούνταν από καιρό και συσσωρεύτηκαν μετά τον φετινό Απρίλιο, τον θερμότερο όλων των καταγεγραμμένων εποχών για τον πλανήτη, οπότε άρχισε ένα περίεργο γαϊτανάκι θερμών ρευμάτων αέρα. Πάνω από την τεράστια πετρελαιοκηλίδα του Κόλπου του Μεξικού εκδηλώθηκε από τις αρχές Μαΐου η νηνεμία που απεγνωσμένα χρειάζονταν για να μαζέψουν τα σπασμένα της ΒΡ.

Στη συνέχεια όμως του καλοκαιριού ασυνήθιστα καυτοί άνεμοι σάρωσαν μεγάλες περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών, της Βόρειας Αφρικής, της Ευρώπης, της Ρωσίας, του Καζακστάν, της Μογγολίας, της Κίνας, της Ταϊβάν και της Ινδοκίνας, της Κορέας, της Ιαπωνίας και του Καναδά. Ιδιαίτερα στη Ρωσία, ο συνδυασμός ξηρασίας και πυρκαγιών κατέστρεψε το 27% της εφετινής σοδιάς δημητριακών, ενώ η ξηρασία της ΝΔ Κίνας ήταν η χειρότερη εδώ και έναν αιώνα, με απώλειες σοδειάς ως και 50%! Το αποτελείωμα έφεραν οι απρόσμενα ισχυρές θερινές καταιγίδες στην Α. Ευρώπη και οι χειρότεροι μουσώνες των τελευταίων 80 χρόνων στην Ασία. Γερμανία, Αυστρία, Ουγγαρία, Σερβία, Ρουμανία, Τσεχία, Σλοβακία, Πολωνία και Ουκρανία πλημμύρισαν, στο Πακιστάν τα σπίτια 22 εκατομμυρίων ανθρώπων βούλιαξαν στη λάσπη, για να φθάσουν τελικά οι πλημμύρες ως την Αυστραλία και τη Γουατεμάλα... Είναι μόνον ο καιρός που τρελάθηκε ή κάποιοι παίζουν ήδη σκάκι μαζί του;

Η γεωμηχανική είναι εδώ! 

Αν έχετε το χρήμα, ιδιωτικοί κομάντος του κλίματος αναλαμβάνουν να «τρυπήσουν» τα σύννεφα για χάρη σας

Οι θεωρίες συνωμοσίας λένε ότι τα μεγάλης κλίμακας πειράματα τεχνητού χειρισμού του κλίματος διεξάγονται εδώ και 60 χρόνια. Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις προσπαθούν εδώ και δύο δεκαετίες να αντλήσουν επίσημες απαντήσεις για το αν διεξάγονται ψεκασμοί με μεταλλικά ιχνοστοιχεία στην ατμόσφαιρα και ποιες οι επιπτώσεις τους στη δημόσια υγεία από αυτούς. Τις υποψίες τους είχε επιτείνει μια έκθεση της CΙΑ προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ- που αποκάλυψε η βρετανική εφημερίδα «Οbserver» το 2004- στην οποία υποδεικνυόταν ως μόνο ουσιαστικό μέσο αντιμετώπισης της επερχόμενης κλιματικής αλλαγής ο αεροψεκασμός σε παγκόσμια κλίμακα.

Οι ιθύνοντες των κρατικών επιστημονικών ιδρυμάτων ανά χώρα κρατούσαν πάντοτε σιγή ιχθύος επί του θέματος των ψεκασμών, ή φρόντιζαν να καθιστούν σαφές στους «ανήσυχους» ότι θα έχαναν κάθε επαγγελματική προοπτική αν εμπλέκονταν σε τέτοιες «πράσινες διελκυστίνδες». Τελικά, το πέπλο αυτό της σιωπής φαίνεται ότι τα δύο τελευταία χρόνια κατέστη περιττό: Στις 28 Ιανουαρίου του 2009 το βρετανικό University of Εast Αnglia δημοσίευσε το πόρισμα της πρώτης έρευνας για τις δυνατότητες ψύξης του πλανήτη μέσω μεθόδων γεω-μηχανικής (geoengineering, δηλαδή τεχνητή διαμόρφωση του κλίματος). Συνοπτικά κατέληγε στα εξής:

* Η βύθιση των αποθεμάτων άνθρακα θα μπορούσε να φέρει τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα σε εκείνα της προ-βιομηχανικής εποχής, αλλά όχι πριν από το 2100 και μόνον εφόσον συνδυαστεί με ισχυρή περικοπή των εκπομπών καυσαερίων.

* Ο ψεκασμός της στρατόσφαιρας και η εκτόξευση υλικών σκίασης του πλανήτη στο Διάστημα έχουν τις μεγαλύτερες πιθανότητες να ψύξουν το κλίμα ως το 2050, αλλά επίσης ενέχουν τους μεγαλύτερους κινδύνους.

* Οι προσπάθειες δέσμευσης του άνθρακα μέσω προσθήκης σιδήρου ή αζώτου στους ωκεανούς θα έχουν λιγότερο μακροπρόθεσμα αποτελέσματα απ΄ ό,τι η ήδη διενεργούμενη προσθήκη φωσφόρου σε αυτούς.

* Η δέσμευση άνθρακα στην ξηρά, μέσω της ενσωμάτωσής του σε νεοδημιουργούμενα δάση, θα έχει πιο άμεσα ψυκτικά αποτελέσματα από την καλλιέργεια φυκών στους ωκεανούς.

* Η αύξηση της ανακλαστικότητας των αστικών περιοχών (βλ. λευκές στέγες και τοίχοι) θα μπορούσε να περιορίσει τις θερμικές νησίδες των πόλεων, αλλά θα είχε ελάχιστη συμμετοχή στην πλανητική κλίμακα.

* Οι προτάσεις άντλησης κρύων υδάτων του βυθού των ωκεανών στην επιφάνειά τους (ocean pipes) ή η αύξηση της ανακλαστικότητας των νεφών με βιολογικά μέσα κρίνονται αναποτελεσματικές.

Ελπίδα ή εφιάλτης; 

Στις 15 Ιουνίου 2009 ένα ειδικό αφιέρωμα της «Wall Street Journal» εκλαΐκευε για τους οικονομικά σκεπτόμενους αναγνώστες της το θέμα της γεωμηχανικής και κατέληγε στην υποστήριξη της άμεσης εφαρμογής της ως μέσο καθυστέρησης της κλιματικής αλλαγής. Ο συντάκτης του εντόπιζε από τότε τις πολιτικές επιπλοκές αυτών των τεχνικών: «Εφόσον οι επιπτώσεις της γεωμηχανικής είναιπαγκόσμιες, ποιος καθορίζει αν και πότε χρησιμοποιείται, ποιες τεχνολογίες εφαρμόζονται και ποιες θα είναι οι στοχευόμενες θερμοκρασίες;». Και «επειδή οι καλές και οι πιθανώς κακές συνέπειες των γεωμηχανικών παρεμβάσεων δεν θα διαμοιράζονται ισότιμα σε όλον τον πλανήτη, μήπως θα είναι δυνατόν η τεχνολογία αυτή να χρησιμοποιηθεί για στρατηγικούς ή στρατιωτικούς σκοπούς;». Προφητική η ανησυχία του, καθώς στο Πακιστάν αυτή τη στιγμή οργιάζει η φημολογία ότι τις πλημμύρες προξένησαν οι Αμερικανοί για να ξεριζώσουν τα στηρίγματα της Αλ Κάιντα...

Εξι μήνες αργότερα, τον Δεκέμβριο του 2009, οι προσπάθειες σύναψης διεθνούς συμφωνίας περιορισμού των εκπομπών υδρογονανθράκων ναυαγούσαν στην Κοπεγχάγη. Αμέσως μετά άρχισαν να πληθαίνουν οι φωνές που ζητούσαν από τη γεωμηχανική να αναλάβει τον ρόλο του διασώστη. Οχι, δεν έκαναν το ατόπημα να τα παρουσιάζουν όλα ρόδινα. Είναι μια δύσκολη και πιθανώς οδυνηρή για πολλούς επιλογή, αλλά η μόνη που απομένει. Χαρακτηριστικοί ευαγγελιστές της νέας πορείας δύο επώνυμοι συγγραφείς των ΗΠΑ, ο Jeff Goudell του περιοδικού «Rolling Stone» και ο Εli Κintisch του περιοδικού «Science», που εξέδωσαν δύο εμπεριστατωμένα βιβλία με πολύ εύγλωττους τίτλους: Το Ηow to Cool the Ρlanet:Geoengineering and the Αudacious Quest to Fix Εarth΄s Climate (Πώς να ψύξουμε τον πλανήτη:Γεω-μηχανική και η παράτολμη εκστρατεία να διορθώσουμε το κλίμα της Γης) του πρώτου και το Ηack the Ρlanet: Science΄s Βest Ηope- or Worst Νightmare- for Αverting Climate Catastrophe (Βιάστε τον πλανήτη: Η καλύτερη ελπίδα- ή ο χειρότερος εφιάλτης- της επιστήμης να αποτρέψει την κλιματική καταστροφή).

Υπόθεση Πορτοκάλι 

Ο Κ. Παπαδόπουλος και το δάσος κεραιών του ΗΑΑRΡ που έστησε στην Αλάσκα

Λίγο αργότερα, σε ένα διεθνές συμπόσιο που έλαβε χώρα στη βελγική Γάνδη, στις 28-30 Μαΐου, μια επίσης εμπεριστατωμένη μελέτη επιστημόνων- με επικεφαλής τον καθηγητή Dr Vermeeren, του Delft University of Τechnology- αποκάλυπτε ότι η γεωμηχανική εφαρμόζεται όντως εδώ και 60 χρόνια. Το πόρισμά τους έφερε τον τίτλο «CΑSΕ ΟRΑΝGΕ: Contrail Science, Ιts Ιmpact on Climate and Weather Μanipulation Ρrograms Conducted by the United States and Ιts Αllies» (Υπόθεση Πορτοκάλι: Η επιστήμη των αεροψεκασμών, οι επιπτώσεις της στο κλίμα και τα προγράμματα χειρισμού του καιρού των ΗΠΑ και των Συμμάχων τους). Μετά την αναλυτική παρουσίαση των τεχνολογιών που χρησιμοποιούνται, το πόρισμα φθάνει σε μια πολύ ενδιαφέρουσα διαπίστωση: τόσο το περιβόητο ΗΑΑRΡ όσο και οι πατέντες αεροψεκασμού με οξείδια αλουμινίου, θορίου και ανακλαστικά σωματίδια Welsbach ανήκουν πλέον στην κατασκευάστρια πολεμικού εξοπλισμού Raytheon. Μία και μόνη εταιρεία του στρατιωτικοβιομηχανικού κατεστημένου «έχει στα χέρια της το κλίμα του πλανήτη»!

Η συνάρτηση του στρατιωτικού ενδιαφέροντος με την αγωνία των πολιτών για το κλίμα γίνεται διαφανής στην έκθεση CΑSΕ ΟRΑΝGΕ με τη σύνδεση της στρατιωτικής έκθεσης «Οwning the Weather in 2025» (Κατέχοντας τον καιρό, το 2025)- του 1996- με όσα προτείνονται τώρα ως λύσεις γεωμηχανικής. Στην περιβόητη εκείνη έκθεση των στρατιωτικών των ΗΠΑ είχε τεθεί το εξής χρονοδιάγραμμα δράσης:

* 2000: Εισαγωγή της τεχνολογίας δημιουργίας καθρεπτών ιόντων (μέσω σταθμών μικροκυμάτων τύπου ΗΑΑRΡ) και εκθετική αύξησή τους μετά το 2008.

* 2000-2025: Χρήση χημικών στους αεροψεκασμούς, τόσο από πολιτικά όσο και από στρατιωτικά αεροσκάφη.

* 2004: Δημιουργία «έξυπνων νεφών» μέσω νανοτεχνολογίας, με εκθετική αύξησή τους μετά το 2010. * 2005: Εισαγωγή της «κατάμαυρης σκόνης» (carbon black dustδηλαδή ψεκασμός της ατμόσφαιρας με κατάλοιπα ατελούς καύσης, παρ΄ ότι είναι απόλυτα καρκινογόνα).

Το πόρισμα της έκθεσης CΑSΕ ΟRΑΝGΕ καταλήγει με την ακόλουθη διαπίστωση: «... μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι υπάρχει ευρεία συνεργασία μεταξύ των κυβερνήσεων προκειμένου να φθάσουν στους κλιματικούς στόχους ως το 2025:Να ελέγχουν τον καιρό,άρα και τον πλανήτη».Κίνα και Ρωσία στην πρωτοπορία 
Παρά το ότι υπάρχουν σοβαρότατες ενδείξεις ότι τουλάχιστον 26 χώρες στον κόσμο προβαίνουν σε δράσεις γεωμηχανικής, μόνον η Κίνα αποδέχεται ανοιχτά ότι έχει στρατιωτικό σώμα διαχείρισης του καιρού και, εν μέρει, η Ρωσία. Για την Κίνα είναι γνωστή η ιστορία εκτόξευσης πυραύλων πριν από τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου και για τη Ρωσία ο ψεκασμός της Λευκορωσίας μετά το Τσερνόμπιλ, για να μη φτάσει η ραδιενεργός σκόνη στη Μόσχα.

Και οι δύο παραδοσιακά «έφτιαχναν το κλίμα» πριν από τις μεγαλειώδεις στρατιωτικές παρελάσεις τους. Η πρώτη επίσημη πρόταση αξιοποίησης αυτής της τεχνογνωσίας από φορείς πολιτών έγινε το 2009, από τον δήμαρχο της Μόσχας Γιούρι Λουζκόφ. Σύμφωνα με το περιοδικό «Τime», o Λουζκόφ υποσχέθηκε στους συμπολίτες του έναν χειμώνα χωρίς χιόνια και εκμίσθωσε τις σχετικές υπηρεσίες της ρωσικής στρατιωτικής αεροπορίας. Το προηγούμενο καλοκαίρι (στις 17 Ιουνίου 2008) είχε γίνει μια μικρής έκτασης τέτοια ρίψη σκόνης τσιμέντου πάνω από τη Μόσχα, αλλά... ένας σάκος τσιμέντου δεν άνοιξε και διέτρησε μια στέγη σπιτιού! Και, δυστυχώς για τον Λουζκόφ, το πείραμα του χειμώνα απέτυχε παταγωδώς, με τη μεγαλύτερη χιονόπτωση στη Μόσχα από το 1966!

Οι ιδιωτικοί «στρατοί του κλίματος» 

«Καιρός να ψύξουμε τον πλανήτη». Το εξώφυλλο του ειδικού αφιερώματος της «Wall Street Journal», που ενημέρωσε τους οικονομικά ισχυρούς για την επερχόμενη εποχή της γεωμηχανικής

Τους «ερασιτεχνισμούς» αυτούς υπόσχονται να κάνουν παρελθόν ιδιωτικοί φορείς. Ο πιο παλιός και διεθνούς φήμης είναι η εταιρεία Εlate Ιntelligent Τechnologies (ΕΙΤ), του ρώσου καθηγητή Λεβ Ποκμέλνιχ. Οπως δήλωσε σε συνέντευξή του στη βρετανική «Ιndependent» (9.10.1992), για έξι εκατομμύρια δολάρια συν κάτι ψιλά σε ρούβλια μπορεί να διώξει κάθε τυφώνα από τη Φλόριδα. Αλλά αναλαμβάνει και μικρότερης κλίμακας δουλειές. Με πέντε εκατομμύρια ρούβλια κρατάει το Στάδιο Λουζνίκι της Μόσχας ανέφελο. Αλλά και με μόλις 5.000 ρούβλια φροντίζει να έχει κανείς γαμήλια δεξίωση χωρίς βροχή. Το πώς το κατορθώνει είναι μυστήριο, αλλά σίγουρα χρησιμοποιεί κεραίες (που παραπέμπουν στα πειράματα του Τέσλα) για να πολεμάει τα σύννεφα με ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Η αποτελεσματικότητα των μεθόδων του είναι αμφισβητούμενη, αλλά κατά καιρούς τον βρίσκει κανείς να πουλάει λιακάδα στην Πόλη του Μεξικού ή να διώχνει την αιθαλομίχλη από την πρωτεύουσα της Μαλαισίας με πρόκληση τεχνητού... κυκλώνα! Αντίστοιχα εξωτική είναι η τεχνολογία που έχει ο Αμερικανός David Wells. Εκπέμποντας κύματα της υποτιθέμενης ορμόνης (θυμάται κανείς τις θεωρίες του Βίλχελμ Ράιχ;), υποστηρίζει ότι σταματάει κυκλώνες από το να αγγίξουν το έδαφος, συνθέτει ή διαλύει σύννεφα, σταματάει την ξηρασία, σβήνει φωτιές στα δάση κλπ. Αλλά δεν πουλάει τις υπηρεσίες του. Αισθανόμενος- όπως δηλώνει- ότι η συσκευή του μπορεί να είναι ταυτόχρονα όργανο σωτηρίας ή καταστροφής, παρέχει μεν δωρεάν υπηρεσίες όποτε του το ζητούν αλλά στοχεύει στο να φτιαχτεί ένα κεντρικά ελεγχόμενο εθνικό δίκτυο από αυτές, ώστε να ρυθμίζεται συλλογικά το κλίμα της πατρίδας του. Για όποιον ενδιαφέρεται, το e-mail του είναι davidwells3@ gmail. com/. Το δικό μας ενδιαφέρον επικεντρώνεται στα όσα διατείνονται αυτοί που πήραν τα σχέδια της συσκευής και έφτιαξαν τη δική τους. Ενας από αυτούς, ονόματι Αlberto, μένει στο Πουέρτο Ρίκο και δηλώνει ότι η συσκευή του έχει εμβέλεια 6.000 μίλια, με αποτέλεσμα να μπορεί να ελέγχει κάθε θύελλα από τη Φλόριδα ως τον Περσικό Κόλπο! Είναι δυνατόν ένας οποιοσδήποτε πολίτης να παίζει με τον καιρό τού ενός τετάρτου του πλανήτη; Ευτυχώςτρόπος του λέγειν- η παρέα αυτή δηλώνει ιδεολογικά αντίθετη με την εκμετάλλευση της συσκευής τους από στρατιωτικούς φορείς ως όπλα και έχουν συστήσει την ιστοσελίδα http://weatherrangers.ning.com ως τόπο συνεννόησης των απανταχού World Weather Rangers.

Λιγότερο εξωτική αλλά εξόχως επιτεύξιμη είναι η τεχνολογία που ρουφάει νερό από τη θάλασσα και το ψεκάζει στην ατμόσφαιρα, για να δημιουργήσει σύννεφα βροχής. Οχι, δεν μιλάμε για το «υπερμέγεθες αβγοχτυπητήρι» που είχε προτείνει καναδός επιστήμονας στο Ηράκλειο της Κρήτης, αλλά για μια τεχνολογία που έχει κερδίσει τη χρηματοδότηση του Μπιλ Γκέιτς της Μicrosoft. Οπως δημοσίευσαν στις 8 Μαΐου 2010 οι «Τimes» του Λονδίνου, η εδρεύουσα στο Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ Silver Lining έλαβε 300.000 δολάρια από τον Γκέιτς για να αναπτύξει μηχανές που μετατρέπουν το θαλασσινό νερό σε μικροσκοπικά σωματίδια που θα εκτοξεύονται 1.000 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η δοκιμή θα γίνει με δέκα αντλιοφόρα πλοία σε έκταση 10.000 τετρ. χιλιομέτρων ωκεανού. Η όλη ιδέα του σχεδίου είναι ότι με 1.600 τέτοια πλοία να ψεκάζουν νερό γύρω από την υδρόγειο, οι βροχοπτώσεις θα αυξάνονταν και η θερμοκρασία θα έπεφτε σημαντικά.

Σημειώνουμε ότι το κλιματικό ενδιαφέρον του πολυεκατομμυριούχου Γκέιτς δεν περιορίζεται σε αυτό. Σύμφωνα με την περιβαλλοντική οργάνωση ΕΤC Group, από το 2007 ως σήμερα έχει ξοδέψει ήδη 4,5 εκατ. δολάρια σε σχετικές έρευνες και για τα επόμενα δέκα χρόνια ετοιμάζεται να επενδύσει άλλα 10 ως και... 1 δισ. δολάρια. Μια πρόσφατη κίνησή του ήταν να κατοχυρώσει πέντε ευρεσιτεχνίες σχετικά με την αναρρόφηση νερού από την επιφάνεια της θάλασσας και τη διοχέτευσή του σε μεγάλα βάθη. Τι τις θέλει; Για την αποτροπή των τυφώνων, που- ως γνωστόν- δημιουργούνται πάνω από θερμά στρώματα νερού. Αντλώντας το θερμό νερό και στέλνοντάς το στον βυθό, θα τους «κόβει την τροφοδότηση».

Ευτυχώς, μέχρι στιγμής, τα σχέδια του Μπιλ Γκέιτς δεν δείχνουν να έχουν στρατιωτικό ενδιαφέρον. Αντίθετα, μια πληθώρα αεροναυτικών επιχειρήσεων σε όλες τις αγροτικές πολιτείες των ΗΠΑ διατυμπανίζουν τις υπηρεσίες τους για αεροψεκασμό νεφών και τις προσφέρουν ως την Ινδία και την... Ελλάδα. Μικρό δείγμα θα βρείτε στην ιστοσελίδα http://www. license. state.tx. us/weather/weathermod. htm και τη www. weathermodofication. com/. Πάντως, και εν κατακλείδι, στις 24 Αυγούστου 2010 μια διεθνής ομάδα ερευνητών, από την Αγγλία, τη Δανία και την Κίνα, αποφάνθηκε πως ακόμη και αν εφαρμοσθούν οι πιο επιθετικές μέθοδοι γεω-μηχανικής, στο τέλος του αιώνα το επίπεδο της θάλασσας θα είναι 30-70 εκατοστά υψηλότερα από σήμερα (μετά την επέλαση αρκετών τσουνάμι, εννοείται). Οπότε, όλοι οι κατοικούντες σε παραθαλάσσιες πόλεις καλά θα κάνουν να ψάξουν... οικόπεδο στα βουνά!

a.kafantaris@gmail.com

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ HAARP; 
Το 1974 ο επιστήμονας του Ερευνητικού Εργαστηρίου τoυ Ναυτικού των ΗΠΑ (ΝRL) Κ.Παπαδόπουλος σκέφθηκε ότι θα μπορούσε να στέλνει ραδιοκύματα στα φορτισμένα σωματίδια της ιονόσφαιρας,μετατρέποντάς την σε μια τεράστια κεραία επανεκπομπής των σημάτων.Εφηύρε τον τρόπο δημιουργίας ρευμάτων στην ιονόσφαιρα μέσω «εστιασμένου ψησίματός της» με μικροκύματα.O «φούρνος μικροκυμάτων» που επιτελεί αυτό το έργο είναι ένα σύστημα 180 ραδιοκεραιών στην Αλάσκα,προσανατολισμένων κατά μήκος και εγκάρσια προς τους μαγνητικούς πόλους του πλανήτη.

Είναι το επονομαζόμενο ΗΑΑRΡ (Ηigh Frequency Αctive Αuroral Research Ρrogram,ήτοι Υψίσυχνο Ενεργό Σελαϊκό Ερευνητικό Πρόγραμμα).Το γιατί κατασκευάστηκε και τι πραγματικά μπορεί να κάνει έχουν αναγάγει το ΗΑΑRΡ στο πέμπτο δημοφιλέστερο σενάριο συνωμοσίας στο Διαδίκτυοαμέσως μετά τη δολοφονία του Κένεντι.Κατά τον κ.Παπαδόπουλο,μπορεί να εντοπίζει κοιτάσματα υδρογονανθράκων ή να εξωθεί τα σωματίδια πιθανόν πυρηνικών εκρήξεων στη στρατόσφαιρα,μακριά από τη Γη.Κατά τους κατηγόρους του,δημιουργεί καταιγίδες,τυφώνες και σεισμούς!

TΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ «ΑΓΝΩΣΤΗΣ» ΓΕΩΜΗΧΑΝΙΚΗΣ 
1899: Ο φημισμένος σέρβος εφευρέτης Νicola Tesla διενεργεί πειράματα ασύρματης μετάδοσης ενέργειας και παράγει κεραυνό.

1914: Στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί δημιουργούν «τεχνητή ομίχλη».

1915: Ο αμερικανός «βροχοποιός» Charles Ηatfield υπόσχεται βροχή στο Σαν Ντιέγκο και φέρνει...πλημμύρα που κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος της πόλης. 1943: Οι Βρετανοί ψεκάζουν την ατμόσφαιρα με μικρές λωρίδες αλουμινίου,«τυφλώνουν» τα γερμανικά ραντάρ και βομβαρδίζουν ανενόχλητοι το Αμβούργο.

1946: Σε συνεργασία με τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ και την General Εlectric, o νομπελίστας Ιrving Langmuir σπέρνει 1,4 κιλό τρίμμα πάγου στον ουρανό της Νέας Υόρκης και φέρνει χιο νόπτωση. 1946: Οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ αρχίζουν το πρόγραμμα Cirrus, με το οποίο δοκιμάζουν να ελέγξουν τον καιρό με αεροψεκασμούς.Επιφέρουν κατά λάθος θύελλα στην περιοχή της Σαβάνα,με μεγάλες καταστροφές. 1953: Η κυβέρνηση των ΗΠΑ συστήνει τη Συμβουλευτική Επιτροπή Ελέγχου του Καιρού (Αdvisory Committee on Weather Control).

1958: Στο πλαίσιο του πειράματος Αrgus,που κατέστρωσε ο έλληνας φυσικός Νικόλαος Χριστοφίλου, οι ΗΠΑ ανατινάζουν τρεις πυρηνικές κεφαλές στη ζώνη ακτινοβολίας Van Αllen (περίπου 3.500 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη) και καταστρέφουν τους κοντινούς δορυφόρους. Είναι η αρχή της διάνοιξης της τρύπας του όζοντος.

1962 και 1967: Στο πλαίσιο του προγράμματος Storm Fury ψεκάζονται τυφώνες.

1967-1972: Στον πόλεμο του Βιετνάμ οι ΗΠΑ ψεκάζουν με ιωδίδιο του αργύρου για να παρατείνουν τους μουσώνες πάνω από το Β. Βιετνάμ (Οperation Ρopeye).

1986: Σύμφωνα με τον δήμαρχο του Τσερνόμπιλ,τον Α.Γκρούσιν, η σοβιετική αεροπορία δημιούργησε με ψεκασμό σύννεφα βροχής για να προστατεύσει τη Μόσχα από τη ραδιενέργεια.Η βροχή έπεσε στη Λευκορωσία,όπου ο πληθυσμός εκτέθηκε σε έως και 30 φορές υψηλότερη ακτινοβολία από την αναμενόμενη. 1999: Ο Αμερικανός Wiiliam Τhomas διατυπώνει για πρώτη φορά σε άρθρο του τις υποψίες τριών πολιτών για μυστικούς χημικούς ψεκασμούς της ατμόσφαιρας. 

Αδώνια: Οι ρίζες των εθίμων και δοξασιών του Πάσχα. Ομοιότητες θανάτου και ανάστασης Άδωνη και Χριστού

Αδώνια: Οι ρίζες των εθίμων και δοξασιών του Πάσχα. Ομοιότητες θανάτου και ανάστασης Άδωνη και Χριστού

*Επιμέλεια παράλληλης παράθεσης στοιχείων Πάσχα-Αδωνίων,

 Κώστας Σ. Ντουντουλάκης. 

Πηγές: www.lifo.gr και βικιπαίδεια.

1. Το εβραϊκό Πάσχα

     

Πάσχα ονομάζεται η μεγάλη γιορτή του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού. Στον Ιουδαϊσμό καθιερώθηκε ως ανάμνηση της Εξόδου, που ελευθέρωσε τους Εβραίους από την αιγυπτιακή δουλεία. 
Μεταγενέστερα υιοθετήθηκε ως εορτασμός από τους Χριστιανούς αναφορικά με το θυσιαστικό θάνατο και την ανάσταση του Ιησού Χριστού.
Το γεγονός της απελευθέρωσης αυτής, για τους Εβραίους, συνέβη με μια σειρά "θεϊκών προνοιακών παρεμβάσεων", από τις οποίες η σημαντικότερη εκδηλώνεται τη νύχτα κατά την οποία θα εξολοθρεύονταν τα πρωτότοκα των ανθρώπων και των ζώων των Αιγυπτίων (!!!...) ενώ τα σπίτια των Εβραίων θα προστατεύονταν αφού οι πόρτες τους είχαν σημαδευτεί με το αίμα του αρνιού που είχαν θυσιάσει...

O όρος Πάσχα προέρχεται από το αραμαϊκό πασά και το εβραϊκό πέσαχ. Κάποιοι μελετητές έχουν προτείνει ως προέλευση του εβραϊκού όρου ξένη ετυμολογία, όπως η ασσυριακή πασαχού (πραϋνω) ή η αιγυπτιακή πασ' (ανάμνηση) ή πεσάχ (πλήγμα). Ορισμένοι ερευνητές ανιχνεύουν τις αρχές των εορταστικών εκδηλώσεων του Πάσχα σε χαναανιτικές γιορτές που σχετίζονται με την συγκομιδή κριθαριού την άνοιξη. Άλλοι μελετητές θεωρούν ότι η ρίζα του Πάσχα βρίσκεται σε γιορτές και ιεροτελεστίες της άνοιξης της προ-ισραηλιτικής εποχής με την έννοια των ποιμένων που υποβάλλουν αίτημα στο θεό για την προστασία του κοπαδιού τους.

Πάντως, η Βίβλος συσχετίζει το πέσαχ με το ρήμα πασάχ πού σημαίνει είτε χωλαίνω, είτε εκτελώ τελετουργικό χορό γύρω από τη θυσία (Γ' Βασ. 18:21,26), είτε, μεταφορικά, "ξεφεύγω", "προσπερνώ", "απαλλάσσω". Το Πάσχα, είναι η προσπέραση  "αγγέλου του Θεού πάνω από τα σπίτια των Ισραηλιτών, ενώ έπληττε με θάνατο τα πρωτότοκα αγόρια των σπιτιών των Αιγυπτίων"!...

Σύμφωνα με τις Εβραϊκές Γραφές, το Πάσχα αποτελούσε ανάμνηση της εξόδου από την δουλεία της Αιγύπτου υπό την ηγεσία του Μωυσή μέσω θεϊκής παρέμβασης. Το Πάσχα αποτελούσε οικογενειακή εορτή. Εορταζόταν νύχτα, στην πανσέληνο της εαρινής ισημερίας, την 14η του μήνα Αβίβ (που ονομάστηκε Νισάν μετά την Βαβυλωνιακή εξορία) με προσφορά στο νεαρού ζώου, χρονιάρικου, για να ευλογηθεί από το Θεό όλο το κοπάδι. Το σφάγιο ήταν αρνί ή κατσίκι, αρσενικό και αρτιμελές (Εξ. 12:3-6), δεν έπρεπε να σπάσει κανένα κόκαλο του (Έξ. 12:46, Αρ. 9:12) ενώ το αίμα του ως ένδειξη προστασίας, το έβαζαν στην είσοδο κάθε σπιτιού (Εξ. 12:7,22). Οι μετέχοντες στο δείπνο ήταν ντυμένοι, έτοιμοι για ταξίδι (Έξ. 12:8-11).

Αυτά τα στοιχεία νομαδικής, οικογενειακής ζωής μας δείχνουν μια πολύ παλαιότερη προέλευση του Πάσχα, που θα μπορούσε να είναι η θυσία που ζήτησαν οι Ισραηλίτες από τον Φαραώ να πάνε να γιορτάσουν στην έρημο (Έξ. 3:18, 5:1 εξ). Παρ' όλα αυτά όμως, η έξοδος από την Αίγυπτο έδωσε στο Πάσχα την οριστική του σημασία.

Το αναμνηστικό γεύμα του ιουδαϊκού Πάσχα, το οποίο περιλαμβάνει άζυμο ψωμί και κρασί, ονομάζεται Σεντέρ. Την Μεγάλη Πέμπτη βάφουμε κόκκινα τ' αυγά.

Χριστιανικό Πάσχα

Με τον όρο Ανάσταση αναφερόμαστε είτε στην εβδομάδα της Ανάστασης μέχρι το Σάββατο της Διακαινησίμου, είτε στην περίοδο των 50 ημερών που ακολουθούν την εορτή της Ανάστασης, όπου και η καλούμενη τελευταία ημέρα (αριθμητικά) Πεντηκοστή.Το Χριστιανικό Πάσχα, ή κοινώς Πασχαλιά ή ελληνοπρεπώς Λαμπρή, και ειδικότερα η Ανάσταση του Χριστού ή απλώς Ανάσταση, είναι η σπουδαιότερη γιορτή του χριστιανικού εκκλησιαστικού έτους. Γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο που ακολουθεί την εαρινή ισημερία της 21ης Μαρτίου μη συμπεριλαμβανομένης, κατά το Ιουλιανό ημερολόγιο στην Ορθόδοξη εκκλησία και κατά το Γρηγοριανόστην Ρωμαιοκαθολική. Γιορτάζεται η ανάσταση του Ιησού Χριστού

Η εορτή της Ανάστασης του Ιησού Χριστού, λόγω της σπουδαιότητάς της, επηρεάζει το εορτολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας τόσο 40 ημέρες πριν από αυτό (Μεγάλη Τεσσαρακοστή, Τριώδιο) όσο και 50 ημέρες μετά (περίοδος Πεντηκοσταρίου). Οι ακολουθίες που τελούνται τότε έχουν αρχαιοπρέπεια (ανάγονται στους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού όπως η αφή του Αγίου Φωτός), κατάνυξη και λαμπρότητα, και περιγράφονται λεπτομερώς στο τυπικό της Εκκλησίας.

Ιστορία του εορτασμού της Ανάστασης

Στην Καινή Διαθήκη, δεν καταγράφονται πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που τηρούσαν την εορτή της Ανάστασης τα μέλη της πρώτης χριστιανικής εκκλησίας. Έτσι, μεταγενέστεροι Χριστιανοί άρχισαν να επιχειρηματολογούν όσον αφορά τις πρακτικές των πρώτων Χριστιανών. Η πρώτη «πασχάλια έριδα» σχετικά με τον ετήσιο εορτασμό του χριστιανικού Πάσχα, δηλαδή της Ανάστασης, εμφανίστηκε κατά το 2ο αιώνα. Οι εκκλησίες της Μικράς Ασίας ακολουθούσαν την αρχαία ιωάννεια «τεσσαρεσκαιδεκατική» πρακτική, τηρώντας σε ετήσια βάση τον "Μυστικό Δείπνο" —ορθότερα, το αναμνηστικό «Δείπνο του Κυρίου» την ίδια ημερομηνία με το Πάσχα των Εβραίων. Αυτό σήμαινε ότι εορταζόταν το Πάσχα την ημέρα που αντιστοιχούσε στις 14 του ιουδαϊκού μήνα Νισάν, ανεξαρτήτως από το αν αυτή η ημέρα συνέπιπτε να είναι Κυριακή (η οποία ονομαζόταν τότε «Ημέρα του Ήλιου»).Οι αντίπαλοί τους επιχειρηματολογούσαν υπέρ της άποψης ότι την Ανάσταση θα έπρεπε να εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά το ιουδαϊκό Πάσχα. Η διαμάχη συνέχισε να εντείνεται ως το δεύτερο μέρος του 2ου αιώνα, με την πλειονότητα των εκκλησιών να προσκολλούνται στην άποψη της τήρησης της Ανάστασης την Κυριακή. Εντούτοις, οι εκκλησιαστικές διαμάχες που αφορούσαν την ημερομηνία του εορτασμού του Πάσχα δεν έπαψαν κατά τους επόμενους αιώνες.^[10]

Ήδη κατά τον 2ο αιώνα η κύρια ημέρα λατρείας, μελέτης των Γραφών και εορτασμού της Θείας Ευχαριστίας ήταν η Κυριακή, ως ανάμνηση της ανάστασης του Χριστού. Το αναμνηστικό Δείπνο του Κυρίου, που τηρούσαν πλέον οι Χριστιανοί ακολουθώντας την εντολή του Ιησού, αποτελούσε εξέχων στοιχείο της κοινοτικής ζωής της εκκλησίας ήδη από τις ημέρες των αποστόλων. Ταυτόχρονα δε, με την εορτή άρχισε να τηρείται και η λεγόμενη Πασχάλεια νηστεία, που σε κάθε τοπική εκκλησία είχε ορισμένο διάστημα ασκήσεως.

Η εορτή, στην αρχή κατά άμεσο παραλληλισμό με το ιουδαϊκό Πάσχα, ετελείτο κάθε έτος στις 14 του μήνα Νισάν, δίνοντας έμφαση στην σταυρική θυσία του Χριστού. Αυτό ήταν σε αρμονία με τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «Γιατί ωσότου να έρθει ο Κύριος, πάντοτε, όποτε τρώτε αυτό το ψωμί και πίνετε αυτό το ποτήριο, διακηρύττετε το θάνατο του Κυρίου».Σταδιακά οι περισσότερες εκκλησίες θέλησαν να διακόψουν αυτό τον παραλληλισμό, μεταθέτοντας τον εορτασμό αρχικά την πρώτη Κυριακή μετά τη 14η Νισάν. Κάθε τοπική εκκλησία εόρταζε με το δικό της τρόπο υπολογισμού την ημερομηνία της εορτής του Πάσχα. Όμως, καθώς γινόταν προσπάθεια ώστε να επιτευχθεί μια ενιαία ημερομηνία για όλες τις εκκλησίες, αυτό οδήγησε σε εντάσεις κάποιες τοπικές εκκλησίες ιδίως κατά τον 3ο αιώνα.
Τελικά η Α΄ Οικουμενική σύνοδος αποφάσισε οριστικά για μια κοινή ημερομηνία τέλεσης του εορτασμού του Πάσχα ως την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέλληνο της Εαρινής Ισημερίας, που τηρείται μέχρι σήμερα με κάποιες παραλλαγές από τις διάφορες ομολογίες.

Λαογραφία

Τα λαϊκά έθιμα κατά το σύγχρονο εορτασμό της Ανάστασης στην Ελλάδα, περιλαμβάνουν το άναμμα λαμπάδων και τη μεταφορά του Αγίου Φωτός στα σπίτια από την τελετουργία της Ανάστασης στις εκκλησίες, δείπνο με κύριο φαγητό τη μαγειρίτσα, το βράδυ της Ανάστασης, το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών στο σπίτι ή έξω από την Εκκλησία, το «φιλί της αγάπης» την ώρα της Ανάστασης, το σούβλισμα του αρνιού κατά την Κυριακή του Πάσχα και άλλες εκδηλώσεις.

• 
  

  
  

2. Αδώνια, το "Πάσχα" των αρχαίων Ελλήνων. Ομοιότητες  θανάτου και ανάστασης Άδωνη και Χριστού   

     

Παίρνοντας αφορμή από την γιορτή της Ανάστασης του Χριστού θα ανατρέξουμε στην ιστορία ενός θεού της Αρχαιότητας και στον τρόπο με τον οποίο εορτάζονταν ο πρόωρος θάνατός του και η ανάσταση, μια και παρουσιάζει ομοιότητες με τον τρόπο που οι χριστιανοί γιορτάζουν τα Πάθη και την Ανάσταση του Ιησού.   Ο Άδωνις είναι πανάρχαιος  μεσογειακός θεός (καθαρά ελληνικής ετυμολογίας όπως και οι κατά τον μύθο γονείς και θεές-ερωμένες του, άρα και καθαρά ελληνικής προέλευσης του μύθου,παρά την γελοία προσπάθεια να τον παρουσιάσουν κάποιοι ..."σημιτικής"! ). Η λατρεία του, ξεκινώντας πιθανά, όπως και της Αφροδίτης, στην  Κύπρο, πέρασε στην υπόλοιπη Ελλάδα στις αρχές του 7ου αι. π.Χ..  Σύμφωνα με τη μυθολογία ήταν γιος του Κινύρα και της κόρης του Μύρρας, των οποίων την αιμομιξία προκάλεσε η (επίσης θαλασσογέννητη, έχει σημασία ο επαναλαμβανόμενος συμβολισμός...)  Αφροδίτη. Η θεά μόλις  αντίκρισε την ομορφιά του βρέφους το ερωτεύθηκε παράφορα, το έβαλε σε μια λάρνακα  και το παρέδωσε στην Περσεφόνη, τη θεά του Κάτω Κόσμου, μέχρι να μεγαλώσει. Όταν ο Άδωνις ενηλικιώθηκε, η Περσεφόνη, ερωτευμένη μαζί του κι εκείνη, αρνήθηκε να τον αποχωριστεί. Στη διαμάχη των δύο θεών παρενέβη ο Δίας, ο οποίος όρισε ο Άδωνις να περνά τέσσερις μήνες με την Περσεφόνη στον Κάτω Κόσμο, τέσσερις μήνες με την Αφροδίτη και για τέσσερις μήνες να… ξεκουράζεται, αν και εκείνος τους αφιέρωνε στην θεά του Έρωτα. Κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού, όμως, οΆρης, τυφλωμένος από ζήλεια, μεταμορφώνεται σε αφηνιασμένο κάπρο και σκοτώνει τον Άδωνη. Από το αίμα του βάφτηκαν κόκκινα τα τριαντάφυλλα κι από τα δάκρυα της Αφροδίτης φύτρωσαν παπαρούνες.
 Η Αφροδίτη εκλιπαρεί την Περσεφόνη να της δώσει τον νέο πίσω και οι δύο θεές αποφασίζουν να περνούν μαζί του από έξι μήνες, συμβολίζοντας τη νίκη του έρωτα επί του θανάτου.    
Προς τιμή του Άδωνη κάθε χρόνο, την άνοιξη κατά την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία, στην κυρίως Ελλάδα, εορτάζονταν τα «Αδώνια», γιορτή στην οποία έπαιρναν μέρος μόνο γυναίκες. Η πρώτη ημέρα των Αδωνίων ονομάζονταν «Αφανισμός»και ήταν ημέρα πένθους για το θάνατο του θεού.
  Μέσα στα σπίτια τοποθετούσαν κέρινα ή ξύλινα  ομοιώματα του θεού πάνω σε νεκρινές κλίνες και τα στόλιζαν με λουλούδια, κλαδιά και καρπούς. Γύρω του άναβαν λιβάνια και άλλα θυμιάματα. Στη συνέχεια, οι γυναίκες με λυμμένα μαλλιά, ξυπόλητες και γυμνόστηθες  περιέφεραν τα ομοιώματα του θεού στους δρόμους θρηνώντας και ψάλλοντας ειδικά άσματα, τα «Αδωνίδια», με τη συνοδεία ενός μικρού, πένθιμου αυλού που ονομαζόταν «γίγγρας». Μαζί τους στην περιφορά μετέφεραν και τους λεγόμενους «Κήπους του Αδώνιδος». Πρόκειται για γλάστρες που φύτευαν οκτώ ημέρες πριν με φυτά που αναπτύσσονται αλλά και μαραίνονται γρήγορα, όπως σιτάρι, μαρούλι, μάραθο, τις οποίες, αφού πότιζαν τις ανέβαζαν στις στέγες των σπιτιών. Στο τέλος της περιφοράς τα ομοιώματα και οι «κήποι» ρίχνονταν στη θάλασσα, σε πηγή ή ποτάμι, με παρακλήσεις να επιστρέψει ο θεός από τον Κάτω Κόσμο. 
Η δεύτερη μέρα των «Αδωνίων», η «Εύρεσις», ήταν ημέρα χαράς και εορτασμού για την ανάσταση του θεού, κατά τη διάρκεια της οποίας θυσίαζαν αγριόχοιρους και έτρωγαν πλούσια γεύματα.     
Ο Άδωνις αποτελεί προσωποποίηση του μυστηρίου της βλάστησης και η γιορτή του είναι μια τελετουργία που αποβλέπει στην αναζωογόνηση της γης με τη βοήθεια του νερού. Ο θάνατός του αντιπροσωπεύει το μαρασμό της φύσης κατά τη διάρκεια του χειμώνα και η ανάστασή του την αναγέννησή της με τον ερχομό της άνοιξης.  
Η παραμονή του κοντά στην Περσεφόνη συμβολίζει το φύτεμα του σπόρου και η επιστροφή του στην Αφροδίτη τη βλάστησή του.  
Από τα «Αδωνίδια» σώζεται ο «Επιτάφιος Αδώνιδος» του βουκολικού ποιητή Βίωνα από τη Σμύρνη. Κατάλοιπο των «Αδωνιδίων» είναι ένα παραδοσιακό τραγούδι της Ηπείρου που συνοδεύεται από το ανάλογο παιχνίδι, ο «Ζαφείρης», που παίζεται την Πρωτομαγιά. Ένα αγόρι παριστάνει τον πεθαμένο, τα κορίτσια το στολίζουν με λουλούδια και το μοιρολογούν και ξαφνικά σηκώνεται. Παρόμοια έθιμα συναντάμε και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας.   
Αν και κατά τους πρώτους αιώνες της εκ μέρους των γνωστών  Ρωμαίων "χριστιανών" αυτοκρατόρων άγριας καταδίωξης κάθε αρχαιοελληνικού θρησκευτικού εθίμου οι εκκλησιαστικοί ηγέτες καταδίκαζαν τα αρχαία ταφικά τελετουργικά δρώμενα, η προσήλωση σε αυτά των Ελλήνων, και όλων  σχεδόν των γύρω λαών που είχαν επηρεαστεί από  τον ελληνικό πολιτισμό, ήταν τόσο ισχυρή που αναγκάστηκαν να τα ενσωματώσουν στην χριστιανική λατρεία. 
Η γιορτή των «Αδωνίων» παραπέμπει άμεσα στον εορτασμό του Πάσχα, γεγονός που αποδεικνύει τις βαθιές ρίζες των συγκεκριμένων εθίμων. 
Η αντικατάσταση του Άδωνη από το Χριστό έρχεται να ταυτίσει στη συνείδηση των Ελλήνων τη Φύση με το Θεό.