Αρχηγός των ρωσικών ΕΔ: 'Οι ΗΠΑ θέλουν να καταστρέψουν το πυρηνικό μας οπλοστάσιο με αιφνιδιαστικό χτύπημα' | DefenceNet.gr

Αρχηγός των ρωσικών ΕΔ: 'Οι ΗΠΑ θέλουν να καταστρέψουν το πυρηνικό μας οπλοστάσιο με αιφνιδιαστικό χτύπημα' | DefenceNet.gr

Οι 21 ιδιότητες που ...θα έπρεπε να έχει ο "νέος άνθρωπος" κατά τον Έριχ Φρομ:

Ο Νέος Άνθρωπος

Η λειτουργία της νέας κοινωνίας είναι να ενθαρρύνει την εμφάνιση του νέου ανθρώπου, ενός ατόμου που η χαρακτηροδομή του θα έχει τις ακόλουθες ιδιότητες:

Προθυμία να εγκαταλείψει όλες τις μορφές του έχειν για να υπάρξει ολοκληρωτικά.

Ασφάλεια, αίσθηση ταυτότητας κι εμπιστοσύνη που βασίζονται στην πίστη αυτού που είναι, στην ανάγκη του για σχέσεις, για ενδιαφέρον, αγάπη, αλληλεγγύη με το γύρω κόσμο, στη θέση της επιθυμίας να έχει, να κατέχει, να ελέγχει τον κόσμο κι έτσι να γίνεται σκλάβος των αποκτημάτων του.

Παραδοχή του γεγονότος ότι κανένας και τίποτα έξω από τον εαυτό του δε μπορεί να δώσει νόημα στη ζωή. Μόνο αυτή η ριζοσπαστική ανεξαρτησία και απόρριψη των υλικών πραγμάτων μπορεί ν' αποτελέσει την προϋπόθεση για μια ολοκληρωμένη δραστηριότητα αφιερωμένη στη φροντίδα και στην κοινοκτημοσύνη με τους άλλους ανθρώπους.

Ολοκληρωμένη παρουσία όπου κι αν βρίσκεται κανείς.

Χαρά που πηγάζει από το συναίσθημα που δοκιμάζει κανείς, όταν δίνει και μοιράζεται και όχι όταν αποθηκεύει κι εκμεταλλεύεται.

Αγάπη και σεβασμός για τη ζωή σ' όλες της τις εκδηλώσεις, που να στηρίζεται στη γνώση ότι τα πράγματα και η εξουσία είναι νεκρά, ενώ η ζωή και καθετί που συντελεί στην ανάπτυξή της είναι ιερά.

Προσπάθεια να ελαττωθεί η απληστία, το μίσος και οι αυταπάτες όσο γίνεται περισσότερο.

Μια ζωή χωρίς τη λατρεία ειδώλων και χωρίς ψευδαισθήσεις, γιατί θα έχει φτάσει πια κανείς σ' ένα επίπεδο όπου δε θα υπάρχουν ψευδαισθήσεις.

Ανάπτυξη της ικανότητας που έχει ο καθένας γι' αγάπη, μαζί με την ικανότητα για κριτική, πέρα από συναισθηματισμούς σκέψη.

Απόρριψη του ναρκισσισμού και αποδοχή των τραγικών περιορισμών που ενυπάρχουν στην ανθρώπινη φύση.

Η ολοκληρωμένη ανάπτυξη του καθενός και των συνανθρώπων του να γίνει σκοπός ζωής.

Γνώση ότι για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος χρειάζεται πειθαρχία και σεβασμός στην πραγματικότητα.

Επίγνωση, ότι η ανάπτυξη τότε μόνο είναι υγιής όταν γίνεται μέσα στην ίδια τη δομή, κι επίγνωση ακόμα της διαφοράς ανάμεσα στη δομή σαν χαρακτηριστικού της ζωής και την «τάξη» σαν χαρακτηριστικού της μη ζωής, του θανάτου.

Ανάπτυξη της φαντασίας όχι σαν φυγής από ανυπόφορες καταστάσεις αλλά σαν προσμονής πραγματικών πιθανοτήτων, σαν μέσου για να ξεπεραστούν αυτές οι ανυπόφορες καταστάσεις.

Όχι εξαπάτηση των άλλων, αλλά ούτε και εξαπάτηση από τους άλλους. Μπορεί κανείς ν' αποκαλείται αθώος, αλλά όχι και αφελής.

Αυτογνωσία όχι μόνο του εαυτού που γνωρίζουμε, αλλά και του εαυτού που δε γνωρίζουμε — ακόμα κι αν έχουμε ασαφή γνώση αυτού που δεν ξέρουμε.

Αίσθηση της ενότητάς μας με όλη τη ζωή, εγκατάλειψη του στόχου της κατάκτησης, υποταγής, εκμετάλλευσης, βιασμού, καταστροφής της φύσης και προσπάθεια κατανόησης και συνεργασίας μαζί της.

Ελευθερία που δεν είναι αυθαιρεσία αλλά δυνατότητα να γίνουμε ο εαυτός μας όχι σαν συνονθύλευμα από άπληστες επιθυμίες, αλλά σαν μια ευαίσθητα ισορροπημένη δομή που αντιμετωπίζει κάθε στιγμή την προοπτική της ανάπτυξης ή της κατάρρευσης, της ζωής ή του θανάτου.

Επίγνωση ότι η κακία και η καταστροφικότατα είναι αναπόφευκτο αποτέλεσμα της αποτυχίας γι' ανάπτυξη.

Γνώση ότι μόνο λίγοι κατάφεραν να φτάσουν την τελειότητα σ' όλες αυτές τις ιδιότητες. Δεν είχαν όμως τη φιλοσοφία να «φτάσουν το στόχο», γιατί ήξεραν ότι μια τέτοια φιλοδοξία είναι απλώς μια άλλη μορφή της απληστίας και της κατοχής.

Ευτυχία μέσα στη διαδικασία μιας ολοένα αυξανόμενης ζωντάνιας, όποιο κι αν είναι το απώτερο σημείο που η μοίρα μας επιτρέπει να φτάσουμε. Το να ζει κανείς με όσο μεγαλύτερη πληρότητα μπορεί, είναι τόσο ικανοποιητικό, που τελικά έχει μικρή σημασία το αν μπορούμε να καταφέρουμε όλα αυτά που θέλουμε.

Από το βιβλίο του Έριχ Φρομ: "Να έχεις ή να είσαι"

Ο ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΛΟΓΟΣ ΝΙΚ. ΤΩΜΑΔΑΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΣΜΟΑΝΤΙΛΗΨΗΣ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ "ΕΞ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ" ΑΛΗΘΕΙΑΣ

''Κατά τα τελευταία έτη συνηθίσαντες υπό τα ανθρωπιστικά συνθήματα να ενώνωμεν τους δύο αυτούς διαφορωτάτους αλλήλων κόσμους, τον Ελληνικόν και τον Χριστιανικόν, συγχέομεν εις την σφαίραν του πνευματος δύο διακρινομένας αλλήλων και πολλάκις αντιμαχόμενας καταστάσεις, ων εκάστη είχε και την ιδίαν (δική της) θεώρησιν... Ο Χριστιανισμός υπήρξε πολέμιος κατά κύριον λόγον του Ελληνισμού ως Ζωής και ως Σκέψεως. Εβλεπε εις αυτόν... το φιλέρευνον πνεύμα το οποίον ήγεν εις την φιλοσοφίαν. Το ότι δια τους Ελληνας η Αλήθεια δεν ήτο σταθερά και εξ αποκαλύψεως αλλ' εύρημα της ανθρώπινης διάνοιας, τούτο δεν συνεχώρει ο Χριστιανισμός . Κατά του κλασσικού κόσμου είναι η εμφάνισης αυτού ως ειδωλολατρικού.... το όνομα Ελλην ταχύτατα συνέπεσε με την έννοιαν του ειδωλολάτρης, μη χριστιανός.... Αυτό το πνεύμα της εχθρότητας προς τον πνευματικόν Ελληνισμόν διετηρήθη έως ότου η νέα θρησκεία κατωχυρώθη, επροστατεύθει ως επίσημος κρατική και απέκτησε τον αδιαπέραστον δογματικόν κλοιόν εις δακτύλιον προστασίας ' '

Νικ.Β.Τωμαδάκης (καθηγητής Βυζαντινής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών 1956) στο έργο του ''Εισαγωγή εις την Βυζαντινή Φιλολογίαν '' τόμος Α', τεύχος Α', εκδ.2η. σελ.23-24, Αθηναι 1956 

Καλλιεργήστε ξανά αυτά τα 11 λαχανικά και φρούτα για εξοικονόμηση χρημάτων [λίστα] - enallaktikos.gr - Ανεξάρτητος κόμβος για την Αλληλέγγυα, Κοινωνική - Συνεργατική Οικονομία, την Αειφορία και την Κοινωνία των Πολιτών (ελληνικά) 9125

Καλλιεργήστε ξανά αυτά τα 11 λαχανικά και φρούτα για εξοικονόμηση χρημάτων [λίστα] - enallaktikos.gr - Ανεξάρτητος κόμβος για την Αλληλέγγυα, Κοινωνική - Συνεργατική Οικονομία, την Αειφορία και την Κοινωνία των Πολιτών (ελληνικά) 9125

ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΠΡΟΦΟΡΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ; (Άποψη)

Posted by olympiada στο Οκτωβρίου 10, 2014

Τοῦ Γιώργου Νικολακάκου

Καθηγητοῦ  Μἐσης Εκπαίδευσεως

Πολλοί σήμερα ἔχουν ἀποδυθῆ σέ ἕνα ἀγῶνα νά αποδείξουν ὄτι ἡ προφορά τῆς Αρχαίας γλώσσης ἤταν τελείως διαφορετική ἀπό τήν προφορά τής Νέας Ελληνικής καί προσπαθοῦν νά τεκμηριώσουν τήν θέσι ὄτι ἡ σημερινη γλῶσσα δέν έχει μεγάλη   συγγένεια μέ τήν Αρχαία.Εάν ὄμως μελετήσει κανεῖς τά ἀρχαῖα κείμενα μέ προσοχή θά βρεῖ πληθώρα ἐνδείξεων καί ἀποδείξεων ὄτι ἡ προφορά τῆς ἀρχαῖας ἤταν ἰδια μέ τήν προφορά τῆς νέας Ἑλληνικῆς. …O Πλάτων μας λέει οτι το η προφέρεται ως το ι, το αυτό συνέβαινε και με την προφορά του η και στον Αριστοφάνη. Ὁ Ηρόδοτος ὀνομάζει τόν ποταμό τῆς Μακεδονίας Λυδία ἐνῶ  στά γραπτά τοῦ Αίσχύνη ἀπαντάται ὧς Λοιδίας (σημερινός Λουδίας).

Γιά τό άν ἡ προφορά ἡ σημερινή εἶναι ἴδια μέ τὴν ἀρχαῖα προτρέπω ὀποιονδήποτε νά διαβάση τά ἔργα τοῦ Αριστοφάνους ὄπου ὑπάρχουν πολλά τεκμήρια γιά τό ποία ἤταν ή προφορά τῆς Αρχαῖας. Ἑπίσης ὄτι δέν ὑπάρχει νεοελληνική προφορά φαίνεται αὐτὸ ἀπό τὸ ὄτι βρέθηκε όστρακο μέ ἀνορθόγραφα γραμμένο τὸ ὄνομα τοῦ Ἀριστείδη (Ἀριστίδη).Ἐκτὸς αὐτοῦ ύπάρχουν ἀνορθογραφίες σέ ψηφιδωτά τῆς ἑλληνικής πόλεως Ζεύγμα σέ περιοχή τοῦ Κουρδιστάν(Τουρκία). Μέ τὴν ἀνορθογραφία τους ἀποδεικνύεται ότι ἡ προφορά δέν έχει ἀλλάξει.Εάν μελετήσωμε τά ἀρχαῖα κείμενα θά ἀνακαλύψωμε πολλά τέτοια παραδείγματα.  Σέ ἕνα στό  χωρίον στίς «Σφῆκες» τοῦ Αριστοφάνους ὑπάρχει ἡ κάτωθι παραγράφος. « Ἀριφράδην πολύ τι θυμοσοφικώτατον,ὅντινά ποτ᾽ ὤμοσε μαθόντα παρὰ μηδενός, ἀλλ᾽ ἀπὸ σοφῆς φύσεος αὐτόματον ἐκμαθεῖν γλωττοποιεῖν ἐς τὰ πορνεῖ᾽ εἰσιόνθ᾽ ἑκάστοτε». Γράφει «αλλ’από σοφής φύσεος» Φύσις εἶναι τριτόκλιτο καί γράφεται «τῆς φύσεως». Μπορεῖ νά τό ἔγραψε ἔτσι ἐκ παραδρομῆς ἀλλά δείχνει ὄτι τό ο καί το ω ἐπροφέροντο τό ἴδιο. Η λέξις ἐμφανίζεται ξανά ἀνορθόγραφη στήν κατωτέρω παράγραφο. «ζηλῶ γε τῆς εὐτυχίας τὸν πρέσβυν οἷ μετέστη ξηρῶν τρόπων καὶ βιοτῆς•ἕτερα δὲ νῦν ἀντιμαθὼν ἦ μέγα τι μεταπεσεῖται ἐπὶ τὸ τρυφῶν καὶ μαλακόν.τάχα δ᾽ ἂν ἴσως οὐκ ἐθέλοι. τὸ γὰρ ἀποστῆναι χαλεπὸν φύσεος, ἣν ἔχοι τις ἀεί. καίτοι πολλοὶ ταῦτ᾽ ἔπαθον•ξυνόντες γνώμαις ἑτέρων μετεβάλοντο τοὺς τρόπους.πολλοῦ δ᾽ ἐπαίνου παρ᾽ ἐμοὶ καὶ τοῖσιν εὖ φρονοῦσιν». Εδώ λέγει ὄτι εἶναι ἐκ φύσεως δυσχερές νά αλλάξη συνήθειες, νά ἀποστή από…(νά ξεκολλήση, να απαγκιστρωθή)πάρα τό γεγονός ότι ἔχει πάθει πολλά. Καί πάλι τό γράφει μέ ο. Στούς «Μύθους», ὰπό τό Συμπόσιο τοῦ Πλάτωνος, ὄμως τό γράφει σωστά. Λέγει δέ «ο ερως δέ εμφυτος αλλήλως τοίς ανθρώποιςς καί τής αρχαίας φύσεως συναγωγεύς καί επιχειρών ποίησαι έν εκ δυοίν καί ίσασθαι τήν φύσιν τήν ανθρώπινην.» Δηλαδή ό έρως, ή έλξις τού ενός πρός τόν άλλον είναι έμφυτος, ενυπάρχει είς τήν αρχέγονην ανθρώπινην φύσιν.

Στίς «Σφῆκες» βλέπομε τό «δεξιός» (δεξιοτέχνης=skilled) νά γράφεται πότε ώς «δεξειός» καί πότε ως «δεξιός». ¨Η λέξις γραμμένη ώς «δεξειός» συναντάται στό κάτωθι απόσπασμα. «πολλάκις δὴ ᾽δοξ᾽ ἐμαυτῷ δεξειὸς πεφυκέναι(δεξιοτέχνης έκ φύσεως) καὶ σκαιὸς οὐδεπώποτε•ἀλλ᾽ Ἀμυνίας ὁ Σέλλου μᾶλλον οὑκ τῶν Κρωβύλων,οὗτος ὅν γ᾽ ἐγώ ποτ᾽εἶδον ἀντὶ μήλου καὶ ῥοᾶς δειπνοῦντα μετὰ Λεωγόρου•πεινῇ γὰρ ᾗπερ Ἀντιφῶν• ἀλλὰ πρεσβεύων γὰρ ἐς Φάρσαλον ᾤχετ᾽, εἶτ᾽ ἐκεῖ μόνος μόνοις τοῖς Πενέσταισι ξυνῆν τοῖς Θετταλῶν, αὐτὸς πενέστης ὢν ἔλαττων οὐδενός. ὦ μακάρι. Αὐτόμενες ὥς σε μακαρίζομεν, παῖδας ἐφύτευσας ὅτι χειροτεχνικωτάτους» δηλαδή εἶναι ἐκ φύσεως δεξιός (δεξιοτέχνης). Επίσης στό ἵδιο κείμενο βρίσκομε τήν ἐξῆς φρασι. «ἔνδον κέκραχθι (έσπασε)τῆς θύρας κεκλῃμένης.ὤθει σὺ πολλοὺς τῶν λίθων πρὸς τὴν θύραν,καὶ τὴν βάλανον ἔμβαλλε πάλιν ἐς τὸν μοχλόν, καὶ τῇ δοκῷ προσθεὶς τὸν ὅλμον τὸν μέγαν»Τῆς «θύρας κεκλημένης» πρέπει νά εννοή ἤ τήν θύραν κλεισμένην ή γυρτή θύρα.Μάλλον σημαίνει κεκλειμένη διότι προηγεἶται τό ρῆμα «κεκραχθι»). Πάντως «κεκλημένη» εῖναι λᾶθος.Δέν μποροῦμε νά ποῦμε κεκλημένων (called) τῶν θυρῶν. Ο Αριστοφάνης μπέρδεψε τό «κεκλημένη» μέ τό «κεκλιμένη»ἤ κεκλειμένη, δηλαδη ἐπικλινή ἤ κεκλειμένη (κλειστή) Τό ρῆμα κλίνεται ὧς καλέω, καλώ,μέλλων καλέσω, έκάλεσα, καλῶ καλέσω εκαλεσα κέκληκα, κέκλημαι, ἐκλήθην, κεκλήμένος. Εάν ἤταν κλειστή θῦρα θά ἔπρεπε νά γράψη «κεκλειμένης τῆς θῦρας, καί ὄχι κεκλημένη.Οἱ «Σφῆκες» βρίθει «ορθογραφικῶν» λαθῶν, Μια ἀκόμα περίπτωσις εἶναι ἡ κάτωθι. ἔγνωκε γὰρ ἀρτίως, λογίζεταί τ᾽ ἐκεῖνα πάνθ᾽ ἁμαρτίας ἃ σοῦ κελεύοντος οὐκ ἐπείθετο.νῦν δ᾽ ἴσως τοῖσι σοῖς λόγοις πείθεται καὶ σωφρονεῖ μέντοι μεθιστὰς ἐς τὸ λοιπὸν τὸν τρόπον πιθόμενός τέ σοι». Εφ’’ ὄσον εἶναι ἡ μετοχή παρακειμένου τοῦ πείθομαι πρέπει νά γράφεται «πειθόμενος» καί ὄχι «πιθόμενος»( καὶ τὸν μὴ πειθόμενον τριχῇ φαμεν ἀδικεῖν, ὅτι τε γεννηταῖς οὖσιν ἡμῖν οὐ πείθεται, καὶ ὅτι τροφεῦσι, καὶ ὅτι ὁμολογήσας ἡμῖν πείσεσθαι οὔτε πείθεται οὔτε πείθει ἡμᾶς, εἰ μὴ καλῶς τι ποιοῦμεν),  Πιό κάτω γράφει ξανά τό πείθεσθαι ὧς πίθεσθαι. Εφὁσον εἶναι ἀπαρέμφαντο τοῦ πείθομαι πρέπει νά γράφεται «πείθεσθαι. Εἶναι προφανές ὄτι τό ἔγραψε ἔτσι ἐκ παραδρομῆς  διότι τό πείθεται τό γράφει σωστά ἀλλά εἶναι ἐπίσης προφανές ὄτι τί ι καί εί πρέπει νά ἧταν  ὀμὀηχα. Εἶναι δυνατόν τό ω καί τό ο σέ αύτα τά παραθετικά (ἢ τρυφερώτερον ἢ δεινότερον ζῷον, καὶ ταῦτα γέροντος) νά επροφέροντο διαφορετικά; τό «τρυφερώτερον» γράφεται μέ ω μόνον ἐπειδή ἡ παραλήγουσα στόν θετικόν βαθμό εἶναι βραχεῖα.

Οί «γλωσσολόγοι» διατείνονται ὄτι τό υ ἐπροφέρετο ὧς ου. Ας διάβάσωμε μία φράσι τοῦ Φιλοκλέωνα. «ὦ μιαρὸς οὗτος• ὡς δὲ καὶ κλέπτον βλέπει,οἷον σεσηρὼς ἐξαπατήσειν μ᾽ οἴεται.ποῦ δ᾽ <ἔσθ᾽> ὁ διώκων, ὁ Κυδαθηναιεὺς κύων;Κύων αὗ αὗ.» Ἐδῶ ό Φιλοκλέων μιμεῖται τόν σκύλο καί δέν μποροῦμε νά ὑποθέσωμε ὄτι παρήγαγε τόν ήχο αου. Ὁ ἧχος τοῦ σκύλου όταν γαυγίζη ἀκούεται σάν γαβ—γαβ, ή αυ—αυ, καί όχι σαν αου. Δέον νά σημειώσω ότι οί παραπάνω φράσεις βρίσκονται στίς «Σφήκες» τού Αριστοφάνους. Θά μποροῦσε κανεῖς  νά ρωτήση τούς ὀπαδούς τού Εράσμου νά μᾶς είποῦν πῶς θά ἐπρόφερετο το Ὦ ξεῖν’, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε κείμεθα, τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι. Εάν οι δίφθογοι στήν ἀνωτέρω ρήσι ἐπροφέροντο σάν ξεχωριστοί φθόγγοι οί ἄνθρωποι δέν θά μποροῦσαν νά ἀρθρώσουν λόγο. Επίσης θά ἤθελα νά ρωτήσω ἐάν ο γέρων στήν ὀνομαστική ἐπροφερετο διαφορετικά ἀπό τό γέρον στήν κλητική, ἥ τό ὀμιλῶ καί ωμίλησα, ὀρίζω, ὡρισα. Εἶναι δυνατόν τό ω στό γέρων νά προφέρεται διαφορετικά στήν γενική πτώσι πού γράφεται μέ ο ή καί στήν αίτιατική;

Πολλοί ἀπό αὐτούς πού ὑποστηρίζουν ὄτι ἡ ἀρχαῖα προφορά ἤταν ἴδια μέ  τήν νέα  ἔχουν ἐπικαλεσθῆ τήν προφορά τού «λοιμός» καί «λιμός» σάν τεκμήριο ὄτι ἡ ἀρχαῖα ἐπροφέρετο ὄπως ή νέα Ελληνική. Κατά τήν γνώμη μου αὐτό ἀποτελεῖ τεκμήριο. Αυτοί πού υποστηρίζουν ὄτι οἱ δίφθογγοι δέν επροφέροντο ὧς δίφθογγοι ἰσχυρίζονται ὄτι δέν ὑπάρχει καμία ἀξιοπίστη μαρτυρία πού νά θεμελιώνη τήν ἄποψιν ὄτι οί λέξεις αὐτές ἧταν ὀμόηχες. Καί ὄμως στόν Θουκυδίδη, στήν Ιστορία τοῦ Πελοποννησιακού Πολέμου (431 πΧ) ὧς αὐτόπτης μάρτυρας περιγράφει τόν λοιμό πού ἔπληξε τήν Αθήνα. Λέει λοιπόν (στο κεφ.54 ὄτι ὄταν ξέσπασε ὁ λοιμός στήν Αθήνα, κάποιοι ἠλικιωμένοι στήν ἀγορά, θυμήθηκαν ἕναν παλιό χρησμό(τῆς πυθίας καί θεώρησαν ὄτι ἀναφερόταν στήν κατάστασιν πού τούς εἶχε βρεῖ. Ανάμεσα στούς παρόντες, ξέσπασε διαφωνία, ἐπειδή μερικοί ἐπέμεναν ὄτι ὁ χρησμός ἔλεγε: » με τόν Δωρικόν πόλεμον θά ἔρθη λοιμός», ἐνῶ ἄλλοι ἐπέμεναν ὄτι ἔλεγε «με τόν Δωρικό πόλεμο θά ἔλθη λιμός». Ἄρα οἱ Αθηναῖοι δέν μποροῦσαν να μπερδέψουν τίς δῦο λέξεις, ἐκτός καί ἀν ἧταν ὀμόηχες. Εἶναι ἀκατονόητο γιατί παραγνωρίζουν αὐτήν τήν μαρτυρία. Επίσης μιά ἄλλη πηγή ἀπό τήν ὀποῖαν μποροῦμε νά ἀντλήσωμε ἐνδείξεις περί τῆς προφορᾶς τῶν ἀρχαίων εἶναι τά λογοπαίγνια τοῦ Αριστοφάνους.Ο Αριστοφάνης, ὧς συνήθως, παίζει μέ τίς πολλαπλές σημασίες τῶν λέξεων (υπάρχουν… μέλη και μέλι, ὄλα όμως έχουν την πρακτική τους χρησιμότητα!), αλλά και με τις κωμικές δυνατότητες που παρέχει ἡ σχετική ὀμοηχία (ᾖδε από το ᾄδω, τραγουδώ, καί τό είδε αλλά καί αλλά με σαφείς παραπομπές στο ἥδομαι και την ἡδονήν κ.π.α.. Στά ἔργα του ἐκμεταλεύεται μέ μαεστρία τά παρεφθαρμένα ελληνικά τών δούλων καθώς καί τίς ὀμοηχίες τῶν λέξεων καί μέ αυτές τίς μορφές τοῦ λόγου μπορεῖ κανεῖς νά ἀντλήση πλούσια στοιχεῖα γιά τό ποιά ἤταν ἡ προφορά τῆς ἀρχαῖας γλώσσης.

 

Στόν Κράτυλο ὑπάρχει ἄλλη μία μαρτυρία περί τῆς προφορᾶς τῆς ἀρχαίας. Ο Σωκράτης λέγει τά εξής: «Σωκράτης.    Καί λοιπόν τό ὄνομα τοῦ Ποσειδώνος μοῦ φαίνεται ὄτι ἐδόθη ἀπό ἐκεῖνον ο ὀποῖος τὀ ὡνόμασε πρῶτος, διότι αὐτόν, ἐνῶ ἐβάδιζε, τόν ἐσταμάτησε ἡ φύσις τῆς θαλάσσης, καί δέν τόν ἄφησε νἀ προχωρήση, παρά έγινε δι’ αυτόν ὡσάν δεσμός τῶν ποδῶν του. Λοιπόν τόν ἀρχηγόν θεόν αὐτῆς τῆς δυνάμεως τόν ὡνόμασε Ποσειδώνα, ὡσάν νἀ εἶναι ποσίδεσμος. Το δε ε_παρενεβλήθη ἴσως χάριν εὐπρεπεῖας. Ίσως δέ να μή ἐσήμαινε τούτο, αλλ’ αντί του _σ_ να ἐλέγοντο είς τήν ἀρχήν δύο _λ_ καί νἀ ἐσήμαινε ὄτι πολλά γνωρίζει αὐτός ο θεός. Ίσως πάλι από το σείω ὡνομάσθη ὁ σείων, καί προσετέθη το πι καί το δέλτα. Τό δε ὄνομα τοῦ Πλούτωνος ἐδόθη ἀπό τήν δωρεάν του Πλούτου, διότι κάτω από τήν γή ἀνακαλύπτεται ὁ πλοῦτος. Τό δε ἄλλο όνομά του, ο Άδης, οι περισσότεροι φαίνεται ὄτι τό ἐξηγοῦν ἀπό τό καί αειδής καί  (αόρατος) καί ἐπειδή ἀποτροπιάζονται αὐτό τό ὄνομα τόν ὀνομάζουν Πλούτωνα» Δηλαδή λέγει ὄτι μέ τήν παρεμβολήν ἄλλων γραμμάτων σχηματίζομε ἄλλές συλλαβές καί μεταβάλλομε τό νόημα τῶν λέξεων, ὄπως τήν περίπτωσιν τῆς λέξεως αειδής ό ἧχος πού παράγεται ἀπό τό ει εξελλειπε καί ἐσχηματίσθη ή λέξις Ἄδης, καθῶς καί ἀπο τήν λέξι πλοῦτος προέκυψε ή όνομασία Πλούτων, δηλαδη, τό γράμμα ο ἔγινε ω ἀλλά ό ἦχος πού παράγεται ἀπό τήν προφορά τών δύο γραμμάτων παραμένει ό ίδιος.Ο πλοῦτος στήν αίτιατική γράφεται «τόν πλούτον», Ἔτσι ο πλοῦτος μέ τήν μετατροπή  τού τού ο σέ ω ἔγινε Πλούτων στήν ονομαστική κλίσι καί παράλληλα ἔγινε τριτόκλιτο ουσιαστικό..

Στόν  Κράτυλο ο Σωκράτης ἐξηγεῖ  τήν προέλευσιν διαφόρων λέξεων καί ὀνομάτων. Π. Χ. Μάς λέγει ὄτι τό ὄνομα Αγαμέμνων προέρχεται ἀπό τό επίθετο «αγαθός». Τό Οὐρανός πιθανῶς προέρχεται ἀπό τό ρῆμα «ὀρώ». Δηλαδή, ορώ πρός τά ΄άνω. Τό Δαίμονες  προέρχεται από τό «δαήμονες=σοφοί.Εάν τὀ αι ἐπροφέρετο ὡς αϊ, τότε τό Ι καί τό Η ἤταν ὀμὀηχα καί τὀ Η δέν μποροῦσε νἀ προφέρεται ὡς ΟΥ. Τό αίσχρόν προέρχεται από τό αει–ῑσχρον. Αήρ από τό «αεί ρεί»=ρέει γιά πάντα.Η ψυχή ἀπό τό «φύσιν οχεί». Συνεπῶς το η δέν ἤταν δυνατόν νά ἐπροφέρετο σάν ου μῆτε το ει σάν εϊ.Τό σώμα από τό «Σήμα»= τάφος τής ψυχής.καί κατα τούς Ορφικούς «σώσιμο τῆς ψυχῆς». Εἶναι προφανές ὄτι τό ω πρέπει νά ἐπροφερετο ὧς ο καί τό η ώς ι. Δηλαδή ἐδῶ ἔγινε μιά μικρή ἀλλαγή στόν ήχο.  Τό Αιδής προέρχεται ἀπό τό «είδέναι». Δηλαδή το αι μετετράπη σέ ει. Ἡ Λητώ προέρχεται από τό «λείο»=μαλακό, καί  μποροῦμε νά συνάγωμε ὄτι το η καί ει παρήγαγον τόν ίδιον ήχο.Τό «ρήμα» εῖναι ή ρίζα τού είρω=ὀμιλῶ. «Αρτεμης» προέρχεται από τήν λέξι «αρτεμές»=ἀκεραιότητα. «Ερως»(αυτό πού εισρέει έξωθεν=από έχω ρέει μέσα στήν ψυχή. «Εσρός=έρως»Εἶναι προφανές ὄτι οί διφθογγοι ἐπροφέροντο ὄπως προφέρονται σήμερα ὡς  ἐπίσης ὄλα τά γράμματα τού αλφαβήτου διότι οί προειρημένες ονομασίες δέν θά  εἶχαν αὐτές τίς ρίζες.Η ἀλήθεια εῖναι ὄτι τά γράμματα Ω = Ο, Ι = Η = Υ = ΟΙ = ΕΙ = ΥΙ, ΑΙ = Ε  εῖναι παραλλαγές (ομόηχα γράμματα), κάτι ὄπως καί τά κεφαλαῖα: Α, Β, Γ… καί μικρά γράμματα: α, β, γ…,  πού μᾶς χρησιμεύουν στήν γραφή, γιά να ὑποδείκνύωμε, βάσει κανόνων,   τήν ἐτυμολογία (= την ρίζα ἥ τἠν πρωτότυπη λέξι, το μέρος λόγου καί τόν τύπο) τῶν λέξεων, ὧστε να ἔχωμε βοήθεια καἰ στήν κατανόησιν τῶν γραπτῶν λέξεων καί στήν διάκρισιν των ομοήχων,  πρβ π.χ. ότι: Τα ρήματα γράφονται με τα γράμματα –ω,εις,ει: καλώ, καλείς, καλεί.…. και τα πτωτικά με –ο,η,οι: καλό, καλός, καλοί καί καλεί καί καλή,  αγαθή καί αγαθοί….,Τα κύρια πρόσωπα γράφονται με κεφαλαίο γράμμα και τα κοινά και οι κοινές λέξεις με μικρό, π.Χ.: Αγαθή καί αγαθή, Νίκη καί νίκη, κ. Καλός καί καλός…Τα θηλυκά γράφονται με –η, τα αρσενικά πληθ. με -οι και τα ουδέτερα με –ι: φιλί, τυρί,… καί φυλή,  κακή καί κακοί…Επειδή ὑπάρχουν πολλές λέξεις πού εἶναι ὀμόηχες, ἔγράφοντο διαφορετικά γιά νά γίνεται ἡ διάκρισις. Ό,τι φθόγγους εἶχε ἡ ἀρχαῖα ἐλληνική ἔχει καί ἡ νέα. Τα γράμματα Ω, Η, Υ δέν εῖναι φθόγγοι τῆς ἀρχαῖας ἐλληνικῆς πού συνέπεσαν στόν χρόνο με τα Ο, Ι, ὄπως ἔχει πεῖ ὁ Έρασμος καί επαναλαμβάνουν κακῶς τά ἐλληνικά σχολικά βιβλία, ἀλλά μέρος τῶν ὀμόφωνων γραμμάτων Ω & Ο, Η & Υ & ΟΙ καί Ι… πού ἔχουν ἐπινοηθῆ στήν ἑλληνική γραφή για νοηματικούς – ἐτυμολογικούς λόγους καί βασικά γιά διάκρισιν τῶν ὀμόηχων λέξεων, πρβ π.χ.: τόν αὐτόν καί τῶν αὐτῶν, ὑμεῖς & ἡμεῖς, κριτικός & Κρητικός, λύπη & λείπει & λίπη…

Η σχέσις τῶν διαφόρων φάσεων τῆς ἐλληνικῆς γλώσσας δηλ. η σχέσις της Νέας Ελληνικής με τη Βυζαντινή καί τήν ἀρχαῖα ἐλληνική γλῶσσα καί ἥ, ἄμεσα συνδεόμενη, ἐρμηνεῖα διαφόρων μεταβολῶν ἥ ὀμοιοτήτων στήν γλῶσσα τῶν ἀντίστοιχων περιόδων, ἤταν ἕνα μεῖζον πρόβλημα πού προέκυψε στήν ἔρευνα τῆς ἱστορίας τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης. Από πού προῆλθε ἡ Νέα ἑλληνική, ἀπό τήν ἀρχαῖα μέ τήν μεσολάβησιν τῆς Βυζαντινῆς ἥ ἀπευθεῖας ἀπό τήν ἀρχαῖα καί μάλιστα ἀπό συγκεκριμένες διαλέκτους της; Καί πόσο διαφορετική ἥ ίδια καί ἀπαράλλακτη εἶναι ἠ νέα ἑλληνική γλῶσσα μέ τήν ἀρχαῖα; Σχετικά με τά θέματα αὐτά διατυπώθηκε ἡ περίφημη «αιολοδωρική θεωρία» του ποιητοῦ Αθαν. Χριστόπουλου κ.α. σύμφωνα με τήν ὀποῖαν ἡ Νέα Ελληνική συνδέεται ἀπευθεῖας με τήν ἀρχαῖα γλώσσα, τῆς ὀποῖας ἀποτελεῖ ἄμεση ἐξέλιξιν, προερχόμενη μάλιστα ὄχι ἀπό τήν ἀρχαῖα ἀττική διάλεκτο αλλά από την αἰολική καί τήν δωρική διάλεκτο. Ως πρός τἠν ὀμοιότητα – καί ἄμεση συνέχεια – ἀρχαῖας καί νέας ελληνικῆς γλώσσας, χρησιμοποιήθηκε τὀ «ἐπιχείρημα» τῆς προφορᾶς τῆς ἀρχαῖας γλώσσας, ἡ ὀποῖα ἐμφανίστηκε ὄτι ἐταυτίζετο μέ τήν προφορά τῆς Νέας Ελληνικῆς, ἀφοῦ ὄσες ἀλλαγές ἔγιναν – σύμφωνα πάντοτε με την άποψιν αὐτή – ἤδη στούς κλασικούς χρόνους. Καί τίς δῦο αὐτές «θεωρίες» (της Αιολοδωρικῆς καί τῆς ἀρχαῖας προφορᾶς) προσπάθησε νά ἀποδείξη ἀβάσιμες καί ἀναληθεῖς ο Γ. Χατζιδάκις, χρησιμοπιώντας τήν μέθοδο τῆς ἰστορικῆς γλωσσολογίας. Ὅμως, ὁ Χατζιδάκις παραγνωρίζει τό αὐταπόδεικτο. Η ὀμοιότητα τῆς Νέας Ελληνικῆς μέ τήν Αρχαία ἀποδεικνύεται περίτρανα. Σχεδόν ὄλο τό λεξιλόγιο τῆς νέας Ελληνικῆς εἶναι πανομοιότυπο μέ αυτό τῆς Αρχαῖας. Η δέ ὀρθογραφία εἶναι ή ἰδια καί αὐτό πιστοποιεῖται ἀπό τἀ ἀρχαῖα κείμενα. Ὄσον ἀφορά τήν προφορά, ἀνέπτυξα επιχειρήματα ἀνωτέρω. Θέλω νά προσθέσω ὄτι εἶναι αδιανόητο οί ἀρχαίοι Ἕλληνες να πρόφεραν τό «γελοίοι» ώς «γελόιόι» δηλαδή νά πρόφεραν τούς ἤχους ὄλων τῶν γραμμάτων τής λέξεως. Μέ αυτόν τόν τρόπον θά παρήγαγον άναρθρες κραυγές καί ὄχι ἤχους λέξεων.Ας πάρωμε τήν φράσι τού Αριστοφάνους τήν ὀποῖαν ἀνέφερα καί προηγουμένως, πού λέγει «Καρυκοποιούς προσβλέπων βδελύττομαι». Μπορεί κανείς νά φανταστῆ ὄτι θἀ τὀ ἐκφωνοῦσε ὧς: ¨Καροϋυκοποϊοοϋύς προσμπλέποον μπδελούττομαϊ (ή μήπως ‘μπτχελούτομαϊ)»; Φαντάζεται κανεῖς τούς Αρχαίους Ἔλληνες νά ὀμιλοῦσαν έτσι; Αυτά μάς κάνουν νά αισθανόμεθα ότι τέτοιες προφορές είναι βαρβαρικές ηλιθιότητες !

Αυτές τίς θεωρίες έχουν λανσάρει τά Αγγλικά καί Γερμανικά πανεπιστήμια, κυρίως για να δείξουν ότι είναι η κορωνίς της Άριας Φυλής οι βορειοευρωπαίοι ενώ συμβαίνει το αντίθετο. Υπάρχει κασσέτα ή ντιβι ντι από την αρχαιότητα για να ακούσουμε πως ομιλούσαν οι πρόγονοι μας τα αρχαιά ελληνικά; Ας μας το φέρουν.Πόθεν βγάζουν το συμπέρασμα αυτό; Πόθεν δηλαδή προκύπτει η απόδειξις της θεωρίας αυτής ;.Η προφορά αυτή προσομοιάζει σε βάρβαρους παρά σε Έλληνες. Το β μπ πρέπει να είσαι πολύ βάρβαρος για να το προφέρεις, καθώς καί το Γ ΓΚ.από τό ουσιαστκιον δέος.

ΝΤΌΡΟΘΙ ΚΙΝΓΚ:«Η πρότασή μου είναι ότι τα Σκόπια θα μπορούσαν να γίνουν μια επαρχία της Μακεδονίας αν πλήρωναν έναν φόρο π.χ. 25%»

Συνεχίζεται η... βεντέτα που έχει ανοίξει ανάμεσα στην αρχαιολόγο Ντόροθι Κινγκ και τους Σκοπιανούς, ορισμένοι εκ των οποίων την έχουν απειλήσει μέσω social media και την έχουν αποκαλέσει «Ελληνίδα πόρνη» για όσα έχει υποστηρίξει ότι «τα Σκόπια δεν ήταν ποτέ Μακεδονία».

Αυτή τη φορά η πρωτοβουλία ανήκει στην Αμερικανίδα αρχαιολόγο η οποία το βράδυ της Τρίτης έγραψε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Twitter ότι «η αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου είχε πολλές επαρχίες. Η πρότασή μου είναι ότι τα Σκόπια θα μπορούσαν να γίνουν μια επαρχία της Μακεδονίας αν πλήρωναν έναν φόρο π.χ. 25%»

«Ή μήπως το 25% είναι πολύ λίγο για αυτή την τιμή; Μήπως το 50% και οι ναοί για τον Αλέξανδρο σε κάθε πολη;» συνέχισε την καζούρα η Κινγκ.

«Αν θέλουν να υιοθετήσουν την ιστορία με βάση τη δική τους λογική ας είναι τουλάχιστον αυθεντικοί... Αν θέλεις να συμμετέχεις, τότε να πληρώσεις» προσθέτει στο σκεπτικό της η αρχαιολόγος απαντώντας στην παραχάραξη της ιστορίας που επιχειρούν κατ' εξακολούθηση οι Σκοπιανοί.

Το σκεπτικό της Κινγκ κλείνει με ένα «καρφί» για τους Σκοπιανούς: «Προφανώς δεν μιλάω για την επέκταση της Ελλάδας ώστε να τους περιλάβει (σ.σ. τους Σκοπιανούς)... Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν έκανε αυτή την τιμή στις κατακτήσεις του».

Μέχρι στιγμής, πάντως, στην Αμερικανίδα αρχαιολόγο δεν έχουν επιχειρήσει να απαντήσουν δημοσίως Σκοπιανοί χρήστες του Twitter...

Δεκατρείς αλήθειες που πρέπει να γνωρίζετε για τις ΗΠΑ

Δεκατρείς αλήθειες που πρέπει να γνωρίζετε για τις ΗΠΑ | DefenceNet.gr

Μαρξιστική Συσπείρωση: Διαλεκτικά δίπολα

Μαρξιστική Συσπείρωση: Διαλεκτικά δίπολα: Ο νόμος της αντίφασης μπορεί να γίνεται αντιληπτός είτε με βάση την τυπική λογική που στην ακραία διαχωριστική λογική της οδηγεί ...

Πόσο υψηλή είναι η σεξουαλική σας νοημοσύνη;

10 Δεκεμβρίου 2014

• 
  

Ένας άνθρωπος ελκυστικός, που κάνει σχέσεις με το άλλο φύλο χωρίς δυσκολίες, είναι άραγε σεξουαλικά «ευφυής»; Θα αναρωτηθεί κανείς -και δίκαια- τι σχέση έχει η σεξουαλικότητα με τη νοημοσύνη και τι μπορεί να σημαίνει «σεξουαλική νοημοσύνη».

Κι όμως, αν διευρύνουμε λίγο τον όρο «νοημοσύνη» και μπορέσουμε να τον κατανοήσουμε ως μια ανθρώπινη ιδιότητα που δεν έχει να κάνει αποκλειστικά με την αριστερή πλευρά του εγκεφάλου μας, με τον καθαρά ορθολογιστικό δηλαδή, «σχολικό» τρόπο να βλέπουμε και να ερμηνεύουμε τον κόσμο, θα δούμε ότι, πράγματι, και στη σεξουαλικότητα μπορεί να υπάρχει νοημοσύνη, με τον ίδιο τρόπο που μιλάμε και για συναισθηματική νοημοσύνη.

Τα όρια του νου 

Τη λέξη «νοημοσύνη» -ή πιο απλά εξυπνάδα- έχουμε μάθει να τη συνδέουμε αυτόματα με γράμματα και αριθμούς, ίσως ακόμη και με την ικανότητα και ταχύτητα αντίληψης, σε σχέση όμως πάντα με πληροφορίες και ερεθίσματα γνωστικού περιεχομένου. Αυτά τα χαρακτηριστικά περιλαμβάνει ο δείκτης IQ.

Ήταν επίσης μέχρι πρόσφατα γενικευμένη η πεποίθηση ότι έξυπνος και ικανός είναι μόνο όποιος γεννήθηκε τέτοιος, ότι δηλαδή η νοημοσύνη είναι κάτι που δεν μαθαίνεται και δεν καλλιεργείται αν δεν την έχεις «από τα γεννοφάσκια σου». Γύρω στη δεκαετία του ’80, ένας ψυχολόγος και καθηγητής στην Παιδαγωγική Σχολή του Χάρβαρντ, ο Χάουαρντ Γκάρντνερ, με το βιβλίο του «Frames of Mind» (Τα Όρια του Νου) αμφισβήτησε την τόσο μονοδιάστατη και περιορισμένη αυτή θεώρηση της ανθρώπινης νοημοσύνης.

Η συναισθηματική νοημοσύνη 

Η πεποίθηση του αμερικανού ψυχολόγου ήταν ότι οι άνθρωποι δεν διαθέτουν μία και μοναδική νοημοσύνη, αλλά πολλές. Είναι προικισμένοι με μια ευρεία γκάμα ικανοτήτων, δεξιοτήτων και ταλέντων, προσωπικών και κοινωνικών, που πάνε πολύ πιο πέρα από την ξερή μέτρηση του Δείκτη Νοημοσύνης και που, πράγμα πολύ σημαντικό, μαθαίνονται και καλλιεργούνται. Αυτή καθιερώθηκε να την αποκαλούμε «Συναισθηματική Νοημοσύνη».

Αυτή η «καινούργια» θεώρηση της ανθρώπινης εξυπνάδας εξηγεί σε μεγάλο βαθμό το πώς είναι δυνατόν παιδιά ή ενήλικοι με τόσο υψηλό δείκτη IQ να καταλήγουν συχνά αποτυχημένοι, είτε στην προσωπική, είτε στην επαγγελματική τους ζωή, είτε και στα δύο. Ωραία όλα αυτά, αλλά εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς τι σχέση μπορεί να έχουν με τη σεξουαλικότητα.

Είναι αρκετό το σεξαπίλ; 

Όπως και με την εξυπνάδα, τείνουμε να έχουμε μια πολύ μονοδιάστατη αντίληψη για το τι σημαίνεισεξουαλικότητα και για το τι χαρακτηρίζει έναν άνθρωπο με υψηλή σεξουαλική ικανότητα. Βλέποντας λοιπόν ένα νέο άνθρωπο ελκυστικό, όμορφο και με άνεση στις συναναστροφές του με το άλλο φύλο τείνουμε να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι θα έχει επαρκή σεξουαλική ικανότητα και καλή σεξουαλική ζωή.

Το να διαθέτει κανείς «από κούνια» τέτοια χαρακτηριστικά είναι σίγουρα μια πολύ καλή παρακαταθήκη. Όμως, όπως το IQ δεν επαρκεί αν λείπουν βασικές προσωπικές και διαπροσωπικές δεξιότητες, αν με άλλα λόγια δεν υπάρχει ταυτόχρονα και στοιχειώδης συναισθηματική νοημοσύνη, έτσι δεν φτάνει το -ας το ονομάσουμε- σεξαπίλ, αν δεν υπάρχει στοιχειώδης σεξουαλική νοημοσύνη.

Τι σημαίνει «καλή σεξουαλικότητα» 

O όρος προέρχεται από δύο καθηγητές ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης, τους Sheree Conrad και Michael Milburn, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η καλή σεξουαλικότητα βασίζεται στην καλή γνώση και κατανόηση του εαυτού μας. Τα καλά νέα για όσους αισθάνονται αδέξιοι σεξουαλικά είναι ότι δεν γεννιέσαι με σεξουαλική νοημοσύνη, αλλά την αποκτάς, και ότι ποτέ δεν είναι αργά γι’ αυτό.

Φυσικά, δεν πρόκειται για την εκμάθηση κάποιων τεχνικών, αφού όλοι ξέρουμε ότι ησεξουαλικότητα είναι πολλά περισσότερα από μια απλή υπόθεση τεχνικής και τρόπου. Oι δύο επιστήμονες αναφέρουν τρεις βασικούς τομείς από τους οποίους πρέπει να ξεκινήσει κανείς για να ελευθερώσει και να βελτιώσει τη σεξουαλικότητά του: την αποδέσμευση από τα στερεότυπα, τη συνειδητοποίηση της σεξουαλικής μας ταυτότητας και την επαφή με τους άλλους.

O μύθος του «κεραυνοβόλου σεξ» 

Ακόμη και τώρα, στην εποχή μας, 40 χρόνια σχεδόν μετά τη λεγόμενη «σεξουαλική επανάσταση», εξακολουθούμε να είμαστε δέσμιοι στερεοτύπων και απόψεων κλισέ σχετικά με το σεξ, που καθορίζουν όχι μόνο τη σεξουαλική μας συμπεριφορά, αλλά και τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις μας από το σεξ και κατά συνέπεια το πόσο ικανοποιούμαστε από αυτό.

Τα στερεότυπα αυτά, που αναπαράγονται και ενισχύονται αενάως σε μυθιστορήματα, ταινίες και την τηλεοπτική πραγματικότητα, διαμορφώνουν μέσα μας το προφίλ του εραστή και του σεξ που φαντασιωνόμαστε ως ιδανικό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός τέτοιου κλισέ είναι η ιδέα ότι το σεξ είναι ένα πράγμα εύκολο, μαγικό, αυθόρμητο, στιγμιαίο, ο μύθος δηλαδή του «κεραυνοβόλου σεξ».

Στη φαντασίωση αυτή, ένα μόνο καυτό βλέμμα μέσα στο πλήθος, ένα παθιασμένο φιλί, ένας οργασμός μέσα στις τουαλέτες οδηγούν στον τέλειο έρωτα… Κι επιπλέον, αυτοί που τους συμβαίνουν όλα αυτά τα καταπληκτικά, όχι μόνο κάνουν έρωτα ασταμάτητα, αλλά και χωρίς καθόλου προσπάθεια.

Δεν έχουν να καταπολεμήσουν κανένα κόμπλεξ, δεν αισθάνονται την παραμικρή αναστολή κι αμφιβολία για τον εαυτό τους ή τον άλλο και ικανοποιούνται άμεσα και πλήρως από την πρώτη στιγμή (και ως την τελευταία)!

Πού τελειώνουν τα παραμύθια 

Το κακό είναι πως πολλές φορές όχι μόνο δεν συνειδητοποιούμε ότι πρόκειται για στερεότυπα που καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα, αλλά αντίθετα υπερασπιζόμαστε τις αντιλήψεις αυτές σαν να πρόκειται για πολύτιμα ιδανικά και όνειρα, με αποτέλεσμα να απογοητευόμαστε διαρκώς και πολλαπλά: από το σεξ, από τον εαυτό μας και από τον εκάστοτε ερωτικό μας σύντροφο.

Όσο δεν αναγνωρίζουμε όμως μέσα μας τους μύθους, δεν μπορούμε να απελευθερωθούμε από αυτούς, ενώ αντίθετα, όπως υποστηρίζουν οι δύο ειδικοί επί της σεξουαλικής νοημοσύνης, ο καθένας μπορεί να έχει μια πλούσια και ανθηρή σεξουαλική ζωή, αν κατανοήσει μέσα του επαρκώς πού τελειώνουν τα παραμύθια και τα κλισέ και πού αρχίζει η δική του σεξουαλική πραγματικότητα.

Η σεξουαλική νοημοσύνη δεν είναι ζήτημα τύχης, ομορφιάς ή σεξαπίλ, αλλά εξαρτάται από ιδιότητες που μπορούμε να βελτιώσουμε, έχοντας μάλιστα σύμμαχο σε αυτό -και όχι εχθρό μας- το χρόνο που περνάει.

Πώς διαμορφώνεται το σεξουαλικό προφίλ 

Δυστυχώς, δεν κουβαλάμε μόνο στερεότυπα κι επιρροές πολιτισμικές πάνω στο σεξ, αλλά και την προσωπική μας ιστορία: τον τρόπο που οι γονείς μας αντιμετώπιζαν το θέμα σεξ, που μας μίλησαν ή όχι γι’ αυτό, την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο σπίτι μας και τους κώδικες σωματικής επαφής, την αγάπη και την τρυφερότητα που μας έδωσαν (ή όχι), την «πρώτη μας φορά» ίσως, την πίεση που ασκούν επάνω μας τα προσωπικά μας ταμπού.

Oι επιλογές που αφορούν τη σεξουαλική μας ζωή, η επιλογή ερωτικού συντρόφου, οι σεξουαλικές μας προτιμήσεις, ο τρόπος, ο ρυθμός, η ποιότητα του σεξ που κάνουμε, βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε αυτά τα προσωπικά βιώματα, που έχουν διαμορφώσει και στιγματίσει μεν το σεξουαλικό μας προφίλ, αλλά όχι με τρόπο μη αναστρέψιμο. Όταν καταφέρουμε να αναγνωρίζουμε αν και πότε οι σεξουαλικές μας επιθυμίες είναι υποκατάστατα συναισθηματικών αναγκών ή κατάλοιπα σεξουαλικών εμπειριών που βίωσαν άλλοι και αναγκαστικά μας μετέδωσαν, τότε μόνο μπορούμε να ζήσουμε πραγματικά τις δικές μας εμπειρίες.

Το «κλειδί» για μια ικανοποιητική σεξουαλική ζωή δεν βρίσκεται σε αυτό που κάνουμε στο κρεβάτι, αλλά σε αυτό που συμβαίνει μέσα στο κεφάλι μας όταν είμαστε στο κρεβάτι

«Συμβόλαιο σιωπής» για το σεξ… 

Φυσικά, μια ικανοποιητική σεξουαλική ζωή δεν υπάρχει χωρίς ένα δεύτερο πρόσωπο και κυρίως χωρίς την ικανότητα να μιλάμε και να ακούμε πραγματικά τον άλλον. Η αντίληψη ότι τα σεξουαλικά μας προβλήματα δεν λέγονται είναι ένας από τους μύθους που ταλαιπωρούν εκατομμύρια ζευγάρια.

Αν καταφέρουμε να σπάσουμε αυτό το «συμβόλαιο σιωπής» στο σεξ, έχουμε πολλές πιθανότητες να αποκτήσουμε ένα θαυμάσιο μέσο για να βελτιώσουμε σημαντικά τη σεξουαλική μας ζωή.

…ή ανοιχτός διάλογος; 

Προσοχή, όμως, γιατί αυτό το «μιλάμε για το σεξ που κάνουμε» είναι ένα από τα πιο παρεξηγημένα πράγματα που αφορούν το σεξ, κι έχει γίνει αφορμή να καταστραφούν πολλές ωραίες ερωτικές στιγμές (και σχέσεις).

Οι «κανόνες» είναι:

• Να συμβαδίζει με την οικειότητα της σχέσης.

• Να έχει την ίδια τρυφερότητα και απαλότητα προς τον άλλον που έχουν και τα πρώτα αγγίγματα.
. Να σέβεται το πόσο άνετα νιώθουμε και οι δύο με αυτό το θέμα και να μην υπερβαίνει ούτε τα δικά μας όρια ούτε του άλλου.

• Η ικανότητα να μιλάμε για το σεξ δεν αποκτάται από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά χρειάζεται να αρχίσουμε πολύ προσεκτικά και να αφήσουμε ατελείωτα περιθώρια χρόνου στον εαυτό μας και στη σχέση μας.

• Μπορεί να πετύχει μόνο αν κρατήσουμε απ’ έξω κάθε ίχνος κατηγορίας, επιθετικότητας, θυμού (προς τον άλλον και προς τον εαυτό μας)? διαφορετικά… ας το αφήσουμε καλύτερα.

Λουίζα Βογιατζή, Συμβουλευτική ψυχολόγος.

Ο σοβιετικός αρσιβαρίστας-πολυαθλητής Γιούρικ Βαρτανιάν: Ιστορικά μοναδικό πολύπλευρο φαινόμενο!

Αθλητισμός και... άλλα: Σπάνιο και πολύπλευρο ταλέντο, μεγάλος αθλητής, ισ...: Ο Αρμένιος, Γιούρικ Βαρντανιάν άφησε εποχή στην άρση βαρών με τα εκπληκτικά επιτεύγματά του, τα ρεκόρ, την τεχνική και το ιδιότυπο στυλ...

Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ(US Federal Reserve)

(πηγή:antipliroforisi Τuesday, October 14, 2008)

Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (US Federal Reserve). Εμφανίζεται σαν ένα κλασσικό γραφειοκρατικό ίδρυμα. Όμως, αυτό το όνομα που μοιάζει να αντιπροσωπεύει έναν κρατικό οργανισμό, αποτελεί βιτρίνα για να μην μπορεί ο κόσμος να αναγνωρίσει την πραγματικότητα και την ουσία του γεγονότος ότι·πρόκειται για μια εταιρία ιδιωτικών συμφερόντων.

Για αυτούς που είναι ενήμεροι των εξουσιών της FED τα ακόλουθα συντελούν σε μια πραγματικά ενδιαφέρουσα αποκάλυψη.

"Σ' αυτή τη χώρα έχουμε το πιο διαφθαρμένο ίδρυμα που_ γνώρισε ποτέ ολόκληρος ο κόσμος. Αναφέρομαι στο Συμβούλιο των Ομοσπονδιακών Τραπεζών και τις Τράπεζες Ομοσπονδιακών Αποθεματικών, που από εδώ και πέρα θα αποκαλώ η FED...

...Δεν πρόκειται..για κυβερνητικές υπηρεσίες. Είναι ιδιωτικά μονοπώλια που,λυμαίνονται τον λαό των Ηνωμένων Πολιτειών προς όφελος των ξένων πελατών τους και δικό τους...

...Μέλη σ' αυτή την ομάδα των πειρατών της οικονομίας γίνονται αυτοί που θα μαχαίρωναν έναν άνθρωπο για να του πάρουν το μοναδικό δολάριο που έχει από την τσέπη του..."

Ο Εντιμότατος Λιουις Τ. ΜακΦεήντεν (Louis T. McFadden), Πρόεδρος για μια δεκαετία της Τραπεζικής και Νομισματικής Επιτροπής

Ερώτηση: Τι είναι η Τράπεζα Ομοσπονδιακών Αποθεματικών;

Απάντηση: Πρόκειται για την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ ή αλλιώς την Τράπεζα των Τραπεζών.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες σε δώδεκα περιφέρειες, που η κάθε μια έχει τη δική της Τράπεζα Ομοσπονδιακών Αποθεματικών, πχ η Τράπεζα Ομοσπονδιακών Αποθεματικών του Σικάγο, η Τράπεζα Ομοσπονδιακών Αποθεματικών της Νέας Υόρκης κλπ.

Η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν έχει ούτε ένα μετοχικό, μερίδιο και δεν μετεχει στα κέρδη του Ομοσπονδιακού Αποθεματικού Συστήματος. Οι Τράπεζες Ομοσπονδιακών Αποθεματικών είναι ιδιωτικές πολυμετοχικές επιχειρήσεις που ανήκουν κατ' αποκλειστικότητα σε άλλους ιδιωτικούς οργανισμούς γνωστούς ως οι Τράπεζες Μέλη. Δεν πρόκειται, λοιπόν, για κάποια κρατική επιχείρηση.

Τράπεζα Μέλος του Ομοσπονδιακού Τραπεζικού Συστήματος είναι η τράπεζα της γειτονιάς σας με την οποία όλοι οι Αμερικανοί έχουμε άμεσες καθημερινές συναλλαγές.

Οι Τράπεζες-Μέλη είναι υποχρεωμένες να αγοράζουν μετοχές της Κεντρικής Τράπεζας της περιφέρειας τους. Το υψος της συμμετοχής στο κεφάλαιο της Κεντρικής Τράπεζας φθάνει στο 6% του συνολικού κεφαλαίου της. Κάθε Τράπεζα-Μέλος πρέπει να καταθέτει στο ταμείο της Τράπεζας Ομοσπονδιακών Αποθεματικών το 13% των καταθέσεων όψεως της και το 3% των προθεσμιακών καταθέσεων που κατέχει.

Αυτές οι καταθέσεις-παρακαταθήκες οι οποίες παραμένουν ιδιοκτησία των Τραπεζών-Μ ελών αποκαλούνται "τα αποθεματικά τους".

Όλες οι τοπικές Τράπεζες πρέπει να είναι μέλη του Ομοσπονδιακού Αποθεματικού Συστήματος.

Ο μέσος Αμερικανός που πάει στη δουλειά του με χρήματα στην τσέπη του τα έχει στη μορφή των 1 τραπεζογραμματίων τουΟμοσπονδιακού

Αποθεματικού. Αυτά τα προμηθεύει η Τράπεζα Ομοσπονδιακών Αποθεματικών στις τοπικές Τράπεζες-Μέλη της.

Οι Τράπεζες Ομοσπονδιακών Αποθεματικών εξασφαλίζουν τραπεζογραμμάτια του Ομοσπονδιακού Αποθεματικού δίνοντας στο Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ κρατικά ομόλογα ίσου ποσού με το αντίτιμο του πλήθους των χαρτονομισμάτων που χρειάζονται. Το Υπουργείο Οικονομικών τοποθετεί τα κρατικά ομόλογα σε σφραγισμένα κιβώτια που έχουν επάνω τους το όνομα της τράπεζας από την οποία προέρχονται. Η τράπεζα κατόπιν παραλαμβάνει από το Εθνικό Τυπογραφείο των ΗΠΑ τραπεζογραμμάτια Ομοσπονδιακού Αποθεματικού (μετρητά) ίσης αξίας με το ποσό των ομολόγων που απέστειλε στο Υπουργείο Οικονομικών. Καθώς τα χαρτονομίσματα μπαίνουν στην κυκλοφορία η τράπεζα που δέσμευσε τα ομολογά της εισπράττει το επιτόκιο τους ως εχέγγυο.

Αυτό που επισημαίνουμε είναι ότι οι Τράπεζες εξασφαλίζουν κρατικά ομόλογα κάνοντας, κυρίως, λογιστικές εγγραφές στα βιβλια τους.

Ακολούθως χρησιμοποιούν αυτά τα ομόλογα για να αποκομίσουν μετρητά από το Υπουργείο Οικονομικών. Τέλος εισπράττουν τον τόκο των ομολόγων που δέσμευσαν αλλά δεν πληρώνουν καθόλου τόκο για τα χρήματα που παρέλαβαν από το Υπουργείο!

Οι Τράπεζες Ομοσπονδιακών Αποθεματικών δεν πληρώνουν κανένα φόρο για τις επιχειρηματικές τους συναλλαγές καιδραστηριότητες αν και είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις. (Νόμος περί Ομοσπονδιακού Αποθεματικού, τμήμα 7 παράγραφος 15)

Ο Πρόεδρος των_ΗΠΑ διορίζει τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της FED, οι Διευθυντές. των δώδεκα περιφερειακών Ομοσπονδιακών Τραπεζών_ δεν διορίζονται από κανένα πολιτικό σώμα.

Υπάρχουν εννέα Διευθυντές για κάθε περιφερειακή Τράπεζα Ομοσπονδιακών Αποθεματικών. Έξι διορίζονται από τους τοπικούς τραπεζίτες και τρεις από το Διοικητικό Συμβούλιο του Ομοσπονδιακού Αποθεματικού Συστήματος.

Αλλά αυτός που ελέγχει την Τράπεζα Ομοσπονδιακού Αποθεματικού της Νέας Υόρκης κρατάει όλους τους άσσους στα χέρια του.

Ο Eustace Mullins_στο βίβλιο του "Τα μυστικά της Ομοσπονδιακής Τράπεζας" (The Secrets of the Federal Reserve) ρίχνειάπλετο φως στο ποιος ελέγχει τις μετοχές αυτής της γιγαντιαίας επιχείρησης. Στη σελίδα 179 αποκαλύπτει ότι κατά την 26η Ιουλίου 1983 οι ακόλουθες τράπεζες έλεγχαν το 66% όλων των μετοχών της Τράπεζας Ομοσπονδιακού Αποθεματικού της Νέας Υόρκης:

Bankers Trust 6%

Bank of New York 2%

Chase Manhattan Bank 14%

Chemical Bank 8%

Citibank 15%

European Amer.Bk&.Tr 2%

J.Henry Schroder Bank 0,5%

Manufacturers Hanover Trust 7%

Morgan Guaranty 9%

National Bank of North America 2%

Ο κατάλογος μπορεί να φαίνεται φυσιολογικός όμως μόνο μέχρι να εκτιμήσετε την συνθέτη εμπλοκή που υπάρχει στον σχηματισμό των μεριδίων ελέγχου. Είναι σχεδόν αδύνατο να προσδιορίσετε το ποιος πραγματικά ελέγχει την κατάσταση.

'Ενας άλλος κατάλογος, που κυκλοφόρησε πριν από μερικά χρόνια, αποπειράται να καταδείξει τα πραγματικά αφεντικά της Ομοσπονδιακής Τράπεζας.

1. Rothschilds of London ·

2. Lazar Brothers of Paris

3. Israel Moses Seif of Italy

4. Warburg Bros of Hamburg

5. Lehman Brothers of New York

6. Kuhn Loeb of New York

7. Chase Manhattan of New York

8. Goldman Sachs of New York Από τις διαθέσιμες πληροφορίες φαίνεται ότι ο

παραπάνω κατάλογος αποδίδει την καθαρότερη εικόνα για τον ιδιοκτήτη της FED. Πρέπει να προσέξετε ότι οι μισοί από αυτούς δεν είναι καν Αμερικανοί.

Οι αφοσιωμένοι στην έρευνα, από εσάς, θα παρατηρήσετε ότι παρά την ολοφάνερη παρουσία της αυτοκρατορίας των Ροκφέλερ(Rockefeller) στη FED, οι

περισσότεροι από την παραπάνω λίστα είναι . πράκτορες-συνεργάτες Ρότσιλδ (Rothschilds).

Ακόμη και η γιγαντιαία σε μέγεθος επιρροή της αυτοκρατορίας των Ροκφέλερ ξεθωριάζει στην αφάνεια όταν συγκρίνεται με τον απίστευτο πλούτο των Ρότσιλδ.

Σε πολλούς, εκτός Αμερικής, το ιδιοκτησιακό καθεστώς της FED είναι κάτι αδιάφορο και φαντάζει σαν μια ασήμαντη λεπτομέρεια. Αλλά πόσο ασήμαντη μπορεί να είναι η συνειδητοποίηση του ότι δυο-τρεις^ οικογένειες τραπεζιτών είναι δυνατό να_ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία.

Η αντίληψη ότι η ρευστότητα του παγκοσμίου χρήματος ελέγχεται από ιδιώτες προκαλεί την προσωπικότητα των περισσοτέρων και κάποιος είναι πραγματικά γενναίος αν αποδέχεται την υποδούλωση του στο οικονομικό σύστημα.

Αμερικάνικες τράπεζες (και ελληνικές...) : Όλα Όσα δεν ξέρεις

Το παρακάτω άρθρο ειναι ιδιαίτερα αποκαλυπτιικό και ενδιαφέρον γιατί μας αφορά όλους.
Αν νομίζετε οτι αφορά κάποιον άλλο λαό, κάπου μακριά απο εδώ μάλλον κάνετε λάθος όπως αποκαλύπτουν τα στοιχεία που παραθέτονται εδω αναλυτικά και τα βιντεο στο τέλος του άρθρου. Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΙΣΩΣ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΤΡΕΛΟΥΣ ΠΟΥ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΣΟΦΟΙ…που με τον ιδιο τρόπο της καταχρέωσης και εξ αυτού υποδούλωσης, όπως θα δουμε βήμα – βήμα να συνέβη στην Αμερική, συνέβη και στην Ελλάδα απο την πρώτη στιγμή της “απελευθέρωσης” μας.
Τα βίντεο είναι αποκαλυπτικά
http://www.youtube.com/user/kataggelies?feature=mhum&hl=el&hl=el#p/u/0/fAPyVcJ_qCk
http://www.youtube.com/user/kataggelies?feature=mhum&hl=el#p/u/6/cOyxM2Z9U98
καθώς και η εκπομπή αυτή “Το κουτί της πανδώρας” που αναφέρεται στην  Goldman Sachs και την Ελληνική κρίση
http://www.youtube.com/watch?v=lCp5SgxMxC8&list=FLNTAlULnNQoIiy43zWa01pQ&index=2&feature=plpp_video
“Η Τράπεζα που κυβερνά την Αμερικανική οικονομία, την οποία εμφανίζουν διαρκώς τα ΜΜΕ σαν κεντρική τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτιών της Αμερικής FED ( Federal Reserve η Federal Reserve Bank) δεν ειναι άλλο από μια ιδιωτική εταιρία…κρυμμένη πίσω από ένα απατηλό τρανταχτό όνομα  που κάνει τον κόσμο -ακόμα και στην Αμερική- να νομίζει ότι πρόκειται για μια κρατική τράπεζα”
Οι μέτοχοι δεν μπορούν να φανούν γιατί κρύβονται πίσω απο την διαδικασία που λέγεται Nominee Offshore εταιρειών.
Είναι ουσιαστικά με απλά λόγια μια Offshore εταιρεία της οποίας δεν φαίνονται οι μέτοχοι αλλά οι θεματοφύλακες.
Εδώ υπάρχει επίσης μια τεράστια παραπληροφόρηση παγκοσμίως όπου αναφέρουν τους θεματοφύλακες ως μετόχους.
Αλλά σ αυτή την φάση ας μην ασχοληθούμε με το ποιοι είναι οι αδιαφανείς μέτοχοι και ας αρκεστούμε να αναφέρουμε ότι δεν είναι ο λαός ούτε το κράτος και ας ασχοληθούμε λίγο με την ενδιαφέρουσα δράση της που έχει ρίξει εδώ και 100 χρόνια την Αμερικάνικη οικονομία σε ένα φαύλο κύκλο χρέους, πτωχεύσεων των επιχειρήσεων και νοικοκυριών καθώς και την ανάγκη επιβολής διαρκώς περισσότερων δυσβάσταχτων φόρων προς ικανοποίηση των διαρκώς αυξημένων τόκων και δανείων από την ιδιωτική αυτή τράπεζα που δημιουργεί χρήματα από το τίποτα.
Η ομοσπονδιακή Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών (δηλαδή η Κεντρική Τράπεζα της Αμερικής) δεν είναι «σαν τις άλλες», στις οποίες την πλειοψηφία των μετοχών έχουν οι εθνικές κυβερνήσεις, που επιλέγουν τις διοικήσεις . (όπου βέβαια ισχύει αυτό μια και το κόλπο FED έχει επαναληφθεί και αλλού όπως θα δούμε παρακάτω και πολλές κυβερνήσεις έχουν τις μετοχές αλλά τον έλεγχο έχουν άλλοι).
Η Federal Reserve, (Fed), (Κεντρική Τράπεζα της Αμερικής η οποία ορίζει την τύχη της Αμερικάνικης οικονομίας και κατ επέκταση του Αμερικάνικου λαού και του κόσμου ολου)… είναι ΠΑΡΑΝΟΜΑ ιδιωτική.
Το άρθρο 1, παράγραφος 8, εδάφιο 5, του συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών ορίζει ότι το Κογκρέσο έχει το δικαίωμα να εκδίδει νόμισμα και να ρυθμίσει την ισοτιμία του με τα ξένα νομίσματα.
Η συνταγματική αυτή πρόνοια ΜΕ ΔΟΛΟ ΠΑΡΑΚΑΜΦΘΗΚΕ και έμεινε στα χαρτιά.
(Όπως είχε γίνει και με τον πρόγονο της FED που με αγώνες κατάφεραν να σταματήσουν πραγματικοί ΗΡΩΕΣ το 1835)
Το απίστευτο σήμερα γεγονός όπως θα δούμε παρακάτω είναι ότι η έκδοση του δολαρίου δεν ανήκει στις αρμοδιότητες της αμερικανικής κυβέρνησης -όπως οφείλει και όπως νομίζει ο κόσμος διεθνώς- η οποία Αμερικάνικη κυβέρνηση δεν ελέγχει την κυκλοφορία του αμερικάνικου χρήματος.
Αυτές οι αρμοδιότητες έχουν εκχωρηθεί με δόλο σε μια ιδιωτική εταιρία με το όνομα FED. (Federal Reserve Bank την εταιρεία δηλαδή που αυτοαποκαλείται Κεντρική Τράπεζα η Ομσπονιδακή Τράπεζα).
Το Ομοσπονδιακό τραπεζικό σύστημα των ΗΠΑ, (η ιδιωτική εταιρεία FED η οποία κρυμένη πίσω απο τον τίτλο της ολοι νομίζουν κρατική), ξανα-δημιουργήθηκε με δόλεια άδεια από τον Πρόεδρο Woodrow Wilson το καλοκαίρι του 1913, με πρόφαση «να αντικαταστήσει και να ελέγχει την αναρχία των πολλών ιδιωτικών τραπεζών», (θεωρητικά), και «για να σταθεροποιήσει την κυκλοφορία τραπεζογραμματίων». Το προηγούμενο «φεουδαλικό» τραπεζικό σύστημα, επέτρεπε στους τραπεζίτες να εκδίδουν δικά τους τραπεζογραμμάτια και να ελέγχουν τις τοπικές κοινότητες.
Η αμερικάνικη κυβέρνηση δεν έκανε δηλαδή σχεδόν ποτέ (εκτός από την περίοδο του προέδρου Λινκολτ 1809 – 1865) αυτό που είχε υποχρέωση να κάνει. Να εκδίδει μόνη της τα εν κυκλοφορία τραπεζογραμμάτια (χαρτονομίσματα) ανάλογα με τις ανάγκες του λαού και του κράτους της αντί να τα δανείζεται από τους ιδιώτες που τα τυπώνουν και αυτοαποκαλούνται διεθνείς τραπεζίτες.
ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ (εν έτη 1927)…
ΙΔΡΥΕΤΑΙ Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΚτΕ), ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΙΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΤΕ ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ και Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΧΑΝΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.
(Διαβάστε περισσότερα εδώ: http://www.greek-politics.gr/archives/469 για να καταλάβετε ποιοι και πως κυβερνούν την Ελλάδα)
Έτσι, από το απόλυτο δημιουργημένο χάος, το σύστημα πέρασε από την «δικτατορία των πολλών τραπεζιτών», στην απόλυτη δικτατορία των λίγων. (Ρότσιλντ –Ροκφέλερ κ.α.)
Ο βουλευτής Charles Α. Lindberg, (πατέρας του διάσημου πιλότου τυχερού Λύντι), κατάλαβε το στημένο κόλπο της υπερχρέωσης και χειραγώγησης της χώρας του, (πίσω από το “Ομοσπονδιακό” όνομα του δανειστή που σε δανείζει και μάλιστα έντοκα αυτό που στην πραγματικότητα σου ανήκει δωρεάν), αντέδρασε στις προτάσεις του Woodrow Wilson και σε δημόσια ομιλία του ,στις 20 Ιανουαρίου 1915, είχε πει: «Το σύστημα είναι Καθαρά ιδιωτικό, και αποβλέπει σε έναν μόνο σκοπό, την μεγιστοποίηση των πιθανών κερδών από τη χρήση των χρημάτων άλλων ανθρώπων, προς όφελος των μετόχων και εκείνων που συνδέονται με αυτούς».
Η καρδιά του συστήματος του Wilson ήταν και είναι η ομοσπονδιακή τράπεζα της Νέας Υόρκης, Federal Reserve Bank of New York, οποία κατέχει το 53% της ομοσπονδιακής τράπεζας, και γύρω από αυτήν λειτουργούν 12 ακόμα περιφερειακές ομοσπονδιακές τράπεζες.
Η νομισματική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της ομοσπονδιακής τράπεζας, δηλαδή των ιδιωτών και όχι της κυβέρνησης. Αυτή η πρακτική -εκτός από εξω κάθε λογικής- βρίσκεται και σε αντίφαση με το αμερικανικό σύνταγμα που εκχωρεί αυτή την αρμοδιότητα στο ομοσπονδιακό Κογκρέσο.
Η Βουλή των αντιπροσώπων μάλιστα και η Γερουσία προσπάθησαν το 1936 να ανακτήσουν αυτό το δικαίωμα χωρίς επιτυχία.
Όταν άρχισαν οι ακροάσεις η επιτροπή του Κογκρέσου εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση: «Το Κογκρέσο θεωρεί η μόνιμη ευημερία των ανθρώπων και η προστασία της οικονομικής ζωής του έθνους εξαρτώνται από την καθιέρωση ενός νομισματικού συστήματος που θα βρίσκεται πλήρως υπό τον έλεγχο του, το οποίο θα υποστηρίζει τα συμφέροντα των αγροτών, των εργαζομένων, της βιομηχανίας, και του εμπορίου, και που θα εξασφαλίζει επαρκή χρηματοδότηση, εμπόριο, σταθερή μέση αγοραστική δύναμη, και θα αποφύγει την υπερβολική επέκταση ή την καταστρεπτική περικοπή των πιστώσεων».
Ο καθηγητής Allen B. Brown, στην κατάθεσή του στο Κογκρέσο, είχε υποστηρίξει -όπως είναι λογικό και όπως είχε κάνει σωτήρια για την χώρα του ο δολοφονημένος πρόεδρος Λινκολτ αρκετά χρόνια πριν- την εκτύπωση από το κράτος του εθνικού νομίσματος αντί για τον έντοκο μάλιστα δανεισμό του, για την κάλυψη των ελλειμμάτων του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού, τονίζοντας ότι ο αμερικανικός λαός πληρώνει με ιδρώτα και αίμα τους τόκους και κεφάλαια δανειζόμενος τα χρήματα που του ανήκουν. (Δηλαδή από όταν γεννιέται ένα παιδί χρωστάει στους ιδιώτες τραπεζίτες που τυπώνουν “γεννούν” αντίστοιχα το απαραίτητο χρήμα και μάλιστα έντοκα. Και ακόμα χειρότερα κατά την κρίση τους το αποσύρουν από την αγορά στραγγαλίζοντας την μεθοδευμένα).
Οι τράπεζες είχε πει ο καθηγητής δεν δανείζονται από το κράτος το δημόσιο χρήμα όπως θα όφειλαν, αλλά εκδίδουν εκ του μηδενός παράνομα χρήματα τα οποία στην συνέχεια δανείζουν και μάλιστα έντοκα. Για κάθε δολάριο που οι τραπεζίτες -αντί του κράτους- τυπώνουν και βάζουν στο πιστωτικό σύστημα, δημιουργούν -επίσης χωρίς να τα έχουν και πάλι εκ του μηδενός δηλαδή- αλλά 10 πιστωτικά δολάρια, που τα θεωρούν επίσης δικά τους, απλά και μόνο επειδή αυτοί τα δημοιούργησαν -παρακάμπτοντας και το ίδιο το σύνταγμα που την λειτουργία αυτή αναθέτει στο κράτος-, αν και τα πιστωτικά δολάρια στηρίζονται στον ανθρώπινο ιδρώτα και την εργασία και στις παραγωγικές ιδέες που δεν είναι δικιές τους. (Δηλαδή τα διμοιουργημένα “τυπωμένα” που χορηγήθικαν από τους τραπεζίτες και μάλιστα έντοκα αυτά δολάρια πρέπει μετά να εξωφληθούν μαζί με τους τόκους τους από την σκληρή δουλειά του λαού).   Τα σχόλια Allen B. Brown ήταν ένα άμεσο ράπισμα στο Ομοσπονδιακό σύστημα που ήταν μόνο 23 ετών, τότε.
Δηλαδή μέσω ενός φαινομενικά πολύπλοκου αλλά στην πράξη απλού κόλπου: Δημιουργεί (τυπώνει) η ιδιωτική FED αρχικά χρήματα και αντί να τα δανείζεται τυπώνει και δανείζει (απλά διαβάστε τι γράφει επάνω ένα δολάριο για να καταλάβετε ποιος το δημιούργησε και σε ποιόν ανήκει). Τα οποία στην συνέχεια και αυτά τα αρχικά δημιουργημένα οι μετέπειτα τράπεζες που τα δανείζονται έχουν το δικαίωμα με την σειρά τους να δανείζουν δεκαπλάσια από αυτά που δανείζονται από την αρχική δημιουργό FED. Έτσι όλοι οι τραπεζίτες τρώνε και δεν μιλά κανείς.
Οι πολιτικοί και ο λαος δεν καταλαβαίνουν την πλεκτάνη που έχει στηθεί εναντίων τους και το άρρωστο σύστημα διαιωνίζεται, γιγαντόνωντας ενα χρέος που ποτέ δεν μπορεί να εξοφλήσει ο λαός όσο σκληρά και αν φορολογείται απο τον εισπράκτορα του χρέους την εκεί φοβερή και τρομερή ομοσπονδιακή εφορία IRS η οποία εισπράτει με την σειρά της πολαπλάσια (λόγο τόκων) τα δολάρια που τύπωσε και έδωσε η επίσης ομοσπονδιακή FED.

Και οι λίγοι ορθά και για το κοινό καλό σκεπτόμενοι που αντιστέκονται στο ν ανοίκει το κράτος στην Κεντρική του Τράπεζα και οχι η Κεντρική Τράπεζα στο κράτος, έχουν την τύχη που θα δούμε παρακάτω:
(Οπως είχε γίνει και κατά το παρελθόν με τον πρόγονο της FED) Το 1881 ο τότε αμερικανός πρόεδρος Τζέιμς Γκάρφιλντ έκανε σημαντική ομιλία οπου αποκαλύπτει τα προαναφερόμενα, ότι όταν δηλαδή η έκδοση του χρήματος είναι από λίγους ιδιώτες που δανείζουν το κράτος και τον λαό, ασκούν και πολιτική κατά την βούληση τους και δημιουργούν τις ανόδους και πτώσεις της οικονομίας κατά τα συμφέροντα τους, την φτώχεια και τον πλούτο όποτε και σε όποιους θέλουν, μην αφήνοντας την οικονομία να ορθοποδήσει και να εδραιώσει μια σταθερά ανοδική πορεία.
Μερικές εβδομάδες μετά (2-7-1881) ο πρόεδρος Γκάρφιλντ δολοφονείται

Το ίδιο επαναλύφθηκε αρκετά χρόνια μετά όπου το 1963, επι της εποχής πλέον της σημερινής FED, ο Πρόεδρος John Kennedy αποφάσισε να κάνει τη μεγάλη πραγματική μεταρρύθμιση και να βάλει τα πράγματα στην θέση τους. Να σταματήσει τον κατήφορο του δανεισμού του Αμερικάνικου κράτους των χρημάτων που διανέμονται και αναλογούν στους πολίτες, και να καταργήσει το Ομοσπονδιακό Τραπεζικό Σύστημα FED.  (όπως είχε κατορθώσει επιτυχώς ο πρόεδρος Jacksonτο 1835 με τον πρόγονο της FED)

Ετσι υπέγραψε διάταγμα με το οποίο έδινε εντολή στην κυβέρνηση του, να αποκαταστήσει ξανά την συνταγματική τάξη για τον έλεγχο της εκδόσης του αμερικανικού νομίσματος, το οποίο θα επέστρεφε ξανά στο κράτος όπου ανοίκει και μαζί ο έλεγχος και η διακυβέρνηση της χώρας, όπως είχε κάνει και κατά το παρελθόν ο πρόεδρος Λινκολντ.
Ο Πρόεδρος Kennedy ήταν νεκρός τρεις εβδομάδες αργότερα.

Όταν ο επόμενος Πρόεδρος Lyndon Johnson ανέλαβε τα καθήκοντά του, ακύρωσε αμέσως το διάταγμα Kennedy και οι Ρότσιλντ – Ροκφέλερ κέρδισαν έναν ακόμα πόλεμο κατά της αμερικάνικης ελευθερίας και της ανθρωπότητας ολόκληρης.
Και όλα αυτά δηλαδή στην χώρα που διαφημίζει την ελευθερία της αλλά κρύβει επιμελώς οτι η ελευθερία αυτή βρίσκεται κάτω από την σκλαβιά των τραπεζιτών της.
Περισσότερο από το 50% των μετοχών της Federal Reserve Bank ανήκαν στις μεγάλες τράπεζες της νέας Υόρκης, η National City Bank του Ροκφέλερ, η National Bank of Commerce, η First National Bank, η Chase National Bank, και η Marine National Bank. Όταν η National City Bank του Ροκφέλερ συγχωνευθηκε με την J.P. Morgan – First National Bank το 1955, ο όμιλος Ροκφέλερ ελέγχε το 22% των μετοχών της Federal Reserve Bank of New York.
Οι βασικοί μέτοχοι της Federal Reserve Bank είναι:
1. Οι Τράπεζες Rothchild του Λονδίνου και του Βερολίνου. Οι ναυαρχίδες του συστήματος.
Ο πατριάρχης το συστήματος βαρόνος M. A. Rothschild είχε πει: «Δώστε μου τον έλεγχο του νομίσματος ενός έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιος κάνει τους νόμους».
2. Η επενδυτική Τράπεζα των αδελφών Lazard του Παρισιού, (Lazard Brothers Bank ) που ανήκει στο σύστημα Rothchild. Ιδρύθηκε το 1848, και μέχρι το 2005 ήταν ιδιωτική εταιρεία.
3. Οι Τράπεζες Warburg Bank του Αμβούργου και του Άμστερνταμ, που και αυτές ανήκουν στο σύστημα Rothchild. Οι τραπεζιτική δραστηριότητα της εβραϊκής οικογένειας Warburg ξεκίνησε με την ίδρυση της M.M. Warburg & Company, το 1798 . Οι αδελφοι Max και Sidney Warburg, ήταν οικονομικοί υποστηρικτές του Χίτλερ από το 1929. Από το ημερολόγιο του Αμερικανού πρέσβη στο Βερολίνο William Dodd, γνωρίζουμε ότι συναντήθηκαν το 1933 με τον καγκελάριο πια Χίτλερ και έκλεισαν «δουλειές» ο Henry Mann της National City Bank ,ο Winthrop W. Aldrich της Chase. Bank και ο διευθυντής δημοσίων σχέσεων του Rockefeller, Ivy Lee. (Ακούσατε ποτέ την Wall Street να καταγγέλλει το «Ολοκαύτωμα» των ομοθρήσκων και ομοεθνών τους, και τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως;). Ο Paul Moritz Warburg, που διορίστηκε από τον πρόεδρο Wilson στο πρώτο συμβούλιο της ομοσπονδιακής τράπεζας ,(1913-1918), εγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1902 και μπήκε συνεταίρος στην Kuhn, Loeb & Company όπου εργαζόταν σαν στέλεχος ο κουνιάδος της γυναίκας του, ο Jacob Schiff, ο οποίος αργότερα χρηματοδότησε με 20 εκατ. δολ, τον Τρότσκι, για να φέρει εις πέρας την επανάσταση των μπολσεβίκων. Ο Paul Moritz Warburg ήταν από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της ανάγκης δημιουργίας της Federal Reserve. Ο Paul Moritz Warburg τοποθετήθηκε διευθυντής στο πρώτο συμβούλιο του περίφημου Council on Foreign Relations κατά την ίδρυση του,το 1921.
4. Η «Israel Moses Seif Bank» της Ιταλίας
5. Η Lehman Brothers Bank της Νέας Υόρκης, του συστήματος Ρότσιλντ (που χρεοκόπησε). Ο Henry Lehman, Εβραίος μετανάστης από τη Γερμανία εγκαταστάθηκε στο Montgomery της Alabama το 1844 και άνοιξε ένα μπακαλικάκι. Έξι χρόνια μετά ήρθαν κοντά του τα αδέλφια Emanuel και Mayer και έτσι δημιουργήθηκαν οι Lehman Brothers που ασχολήθηκαν με το βαμβάκι. Το 1858 ανοιξαν υποκατάστημα στη νέα Υόρκη, τους γνώρισαν οι Ρότσιλντ που προστάτευαν όλους τους Γερμανοεβραίους, και τους έκαναν τραπεζίτες. .
6. Η «Kuhn-Loeb bank» της Νέας Υόρκης
7. Η « New York Chase Manhattan Bank» των Ροκφέλερ , που ελέγχει τις άλλες 11 περιφερειακές ομοσπονδιακές τράπεζες.
8. Η «Goldman-Sachs» της Νέας Υόρκης.
Λίγοι Εβραίοι Τραπεζίτες, οι Lehman, Goldman, Sachs, Kuhn, Loeb, Rockefeller, Max, Sidney και Paul Warburg, Jacob Schiff, Henry Mann, Rothchild είναι αυτοί που σπέρνουν την καταστροφή , τον όλεθρο και τον πόλεμο, που ρουφάνε καθημερινά το αίμα των ανθρώπων για τους τόκους. Είναι αυτοί που δολοφόνησαν τον Τζον Κένεντι.
Αυτοί προκάλεσαν, την κρίση που θα πληρώσουμε όλοι μας.
Η μόνη λύση είναι εκείνη που προσπάθησε να επιβάλει ο πρόεδρος Κένεντι. Το εκδοτικό προνόμιο στο κράτος. Έκδοση νομίσματος, με κανόνες, και όχι δανεισμός για την κάλυψη του δημοσίου ελλείμματος.
Τέρμα στην ασυδοσία των τραπεζιτών. Ο έλεγχος της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας, πρέπει να περάσει στα κοινοβούλια. Τέρμα το « ποίημα» η για την δήθεν ανεξαρτησία της. Θυγατρική του συστήματος Ρότσιλντ –Ροκφέλερ είναι.
Και επιπλέον κρυμένοι πίσω απο το παραπλανιτικό τους όνομα, εβαλαν την εταιρεία τους στο απορόβλητο, και ετσι αυτοί που απομιζούν μια τεράστια ενωση πολιτιών όπως τις ΗΠΑ φορολογούν και δεν φορολογούνται.
Οι φόροι βλέπεις ειναι για μας τα κορίδα, για να εισπράτει το κράτος χρήματα για τους ξένους δανειστές μας και απο πάνω να είμαστε ακόμα πιο χρεωμένοι, οσο δυσβάστακτοι και αν είναι αυτοί οι φόροι.
Δημιουργούν ουσιαστικά χρήμα τυπώνοντας χαρτιά (χαρτονομίσματα, ομόλογα, κ.τ.λ.) τα οποία δανείζουν το κράτος και τον πολίτη φορτώνοντας τον με χρέος και υποχρέωση πληρωμής τόκων εν τη γένεση του. Με απλά λόγια σα να είναι ο τυπογράφος σου δανειστής σου με χρήματα το οποία τύπωσε ο ίδιος και εσύ απλά το κορόιδο που τα παίρνεις και μάλιστα έντοκα και τα νομιμοποιείς. Και έτσι με το απλό αυτό κόλπο βρίσκονται “αυτοί” πάντα από πάνω μια και το χρήμα που έπρεπε να δημιουργεί (τυπώνει) το κράτος -όπως οφείλει- για να καλύψει την ανάπτυξη και την αύξηση των γεννήσεων που δημιουργούν την ανάγκη για περισσότερο εν κυκλοφορία χρήμα, το δανείζετε ουσιαστικά από τον τυπογράφο που προαναφέραμε.
(Το ίδιο κόλπο έκαναν και σε άλλα κράτη και όποιοι πολιτικοί αρνήθηκαν τον έλεγχο του χρήματος -και κατ επέκταση του κράτους τους, τιμωρήθηκαν και εκτελέσθηκαν σαν προδότες η εχθροί του λαού)
Οι περισσότεροι αμερικανοί πρόεδροι που αγωνίστικάν ν αναλάβει πλέον η κυβέρνηση της Αμερικής -όπως οφείλει- την διαχείρηση του νομίσματος της, να το εκδίδει η ίδια ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΤΟ ΔΑΝΕΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ FED ΠΟΥ ΔΟΛΙΑ ΕΧΕΙ ΣΥΣΤΑΘΕΙ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ, ΔΗΜΟΙΟΥΡΓΕΙ ΑΤΕΛΕΙΩΤΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΩΣ, κρατώντας όμοιρους στις διαθέσεις της, ολες της κυβερνήσεις του κόσμου.ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΑΝ.!!!