Μια εντελώς διαφορετική άποψη για την Οδύσσεια

Η Οδύσσεια

Κατά τον Γιάννη Πιπεράκη

Εισαγωγή

Τριάντα πέντε χρόνια πριν αμφισβητώντας την ιστορία που μαθαίναμε στο σχολείο, είχα μελετήσει την ελληνική ιστορία από τα ιστορικά χρόνια και μετά για να λύσω τις απορίες μου. Όμως κάπου μέσα μου γνώριζα ότι υπήρχε ιστορία και όχι μυθολογία πολύ πριν τον Τρωικό πόλεμο αλλά άγνωστο για πόσο χρόνο Φευγαλέα φανταζόμουνα για ιστορία από Τιτανομαχία και μετά…

Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια με την εξάπλωση του διαδικτύου και ταυτόχρονα και τις γνώσης ελεγχόμενης και μη, παρακολουθούσα και τα ιστορικά θέματα. Οι αναφορές σε ταξίδια και αρχαιολογικά στοιχεία των Μινωιτών στην Αμερική και ωριμότητα τριάντα χρόνων παραπάνω βρήκα το κουράγιο σιγά-σιγά να προσπαθήσω να λύσω το πρόβλημα της Μινωικής και Μυκηναϊκής θρησκείας και του ταξιδιού του Οδυσσέα.

Σιγά σιγά η ομίχλη που κάλυπτε το ταξίδι του Οδυσσέα διαλυόταν και ανατροφοδοτούσε την έρευνα μου. Κατάλαβα ότι παρά τη δραματοποίηση του ταξιδιού από τον Όμηρο ο Οδυσσέας γνώριζε και γιατί και πού ήθελε να πάει και πώς θα μπορούσε να πάει. Αποφάσισα λοιπόν από τη μετάφραση του Μαρωνίτη που εξέδωσε το Ινστιτούτο των Νεοελληνικών σπουδών του Ιδρύματος Μανώλη Τριανταφυλλίδης να σημειώσω τα στοιχεία που αναφέρει ο Όμηρος για το ταξίδι και να τα αποκρυπτογραφήσω. Τα τοπία, οι πολιτισμοί, οι αποστάσεις που δίνει είναι ούτε τυχαία, ούτε χωρίς αλληλουχία, ούτε ασχέτων πολιτιστικών στοιχείων της εποχής του.

Συνοπτικά διαπίστωσα ότι πήγε στο Γιβραλτάρ τη Χώρα των Λωτοφάγων, μετα διέσχισε τον Ατλαντικό κάνοντας στάση κάπου στα Κανάρια νησιά και στις Βερμούδες που είναι ο Κύκλωπας και ο Αίολος και έφτασε στην Αμερική είναι η χώρα των Λαιστρυγόνων και τελικά κατέφυγε στην Αϊτή το νησί της Κίρκης.

Από εκεί ταξίδεψε στον Αμαζόνιο, δηλαδή τον Αχέροντα που ήταν ο γνωστός Άδης των αρχαίων, συνάντησε και την ψυχή του Ηρακλή και επέστρεψε. Επίσης η Κίρκη τον πληροφόρησε ότι πήγε και ο Ιάσονας με τον παππού του τον Αυτόλυκο σ’ αυτά τα μέρη. Στη συνέχεια περνώντας τη Νέα Γη δηλαδή στη Θρινακία έφτασε στην Ισλανδία δηλαδή στην Ωγυγία. Παρά τη θέλησή του έμεινε πολύ στην Καλυψώ αλλά ξαναπήγε στο Δυτικό Γιβραλτάρ την Φαιακία και τον πέρασαν με τα δώρα τους στην Ιθάκη.

Όμως ένα τέτοιο ταξίδι που προκύπτει με πολύ βαθυστόχαστη μελέτη του Ομήρου πώς στοιχειοθετείται ότι είναι αληθινό; Το πιο σημαντικό και αποδεικτικό στοιχείο είναι η Ιλιάδα. Όταν όλες οι πόλεις και οι τάφοι των πρωταγωνιστών της βρέθηκαν έγινε ξαφνικά ψεύτης ο Όμηρος στην Οδύσσεια; Ασφαλώς και δεν έγινε ! Δεν είναι περίεργο που υπάρχουν στην Αμερική 160 έδρες για μελέτη του Μινωικού πολιτισμού και στο Πανεπιστήμιο Κρήτης 1 έδρα και 5 έδρες Τουρκολογίας;

 Όμως οφείλουμε να βρούμε και στοιχεία που θα το αποδεικνύουν και βρήκαμε

· Για την Ωγυγία οι πληροφορίες του Πλουτάρχου συμφωνούν με τον Όμηρο και με το Google.

· Οι γεωγραφικές περιγραφές του Αχέροντα φωτογραφίζουν τον Αμαζόνιο, τους παραποτάμους του το πλάτος και το βάθος του για διάπλου πλοίο μας και το δάσος της Περσεφόνης την πεδιάδα του Αμαζονίου. Πού ήξερε τέτοιες λεπτομέρειες ο Όμηρος αν δεν τις διηγιόταν λεπτομερώς ο Οδυσσέας;

· Ίσως κάποια μέρα βρεθεί στο Κιρκαίον όρος το παλάτι της Κίρκης και στα υψίπεδα του Περού το παλάτι του Αιήτη.

· Πώς γνώριζε τον βαθύρροο και βαθυδίνη Ατλαντικό και πώς το Ρεύμα του Μεξικού που ανεβαίνει παράλληλα της Βραζιλίας και το καβαλησε ο Οδύσσειας

 Τέλος τα κρητομινωικά σύμβολα Τετράκτις, διπλός πέλεκυς, δελφικό έψιλον και ο Μαίανδρος κοσμούν κρητομινωικής νοοτροπίας παλάτια των Ελλήνων στην Αμερική, ποτήρια, ρούχα κ.λ.π. Ο Μανιτού των Ινδιάνων ήταν ο Μίνωας.

Ίσως η εποχή της μυθολογίας είναι ιστορικό παρελθόν με την ανάπυξη των επιστημών και την κυκλοφορία των γνώσεων μέσω διαδικτύου.

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ:

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΤΗΤΑ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Πριν τον Δάρδανο

Στο σπήλαιο των Πετραλώνων 750.000 π.Χ. βρέθηκαν κρανία σύγχρονου ανθρώπου και στον Πλακιά Ρεθύμνης Αμερικάνος αρχαιολόγος βρήκε σε 10 θέσεις λίθινα εργαλεία χρονολογούμενα 700.000 π.Χ.

Στο φαράγγι του Πρέβελη - Νότιο Ρέθυμνο βρέθηκαν σκελετοί 300.000 π.Χ.homo sapiens που λόγω διαφοροποίησης του DNA τους ονομάσαν homorethymniasi. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι ο Νεαντερντάλ προσδιορίζεται 15-30.000 χρόνια π.Χ. να μας πει ο κ. Δαρβίνος και η παρέα του τι γίνανε οι ουρές των homosapiens εκείνης της εποχής.

Aκόμη η ιστορία αναφέρει τρεις κατακλυσμούς του Ωγύγου, Δευκαλίωνα και Δαρδάνου. Ο Ωγύγιος στην Αττική τοποθετείται 100.000 π.Χ. Του Δευκαλίωνα πιθανόν να είναι ο ίδιος με του Νώε.

Βέβαια η ακτοπλοΐα υπήρχε από 130.000 π.Χ. σύμφωνα με τη χρονολόγηση του οψιδιανού της Μήλου που βρέθηκε στο Νότιο Ρέθυμνο.

Το 10.000 π.Χ. οι Αιγύπτιοι ιερείς είπαν στο Σόλωνα ότι έγινε ναυμαχία μεταξύ Αθηναίων και νίκησαν οι Αθηναίοι και σώθηκε ο πολιτισμένος κόσμος.

Χωρίς να τελειώνουν αυτές οι αναφορές με ό,τι κρύβουν να προχωρήσουμε σε πιο γνωστούς καιρούς.

Επί Δαρδάνου 10.000π.Χ.

Την εποχή εκείνη βασίλευε ο Δάρδανος στην περιοχή της σημερινής Τροίας, στα Δαρδανέλια και οι παγετώνες στην Ευρώπη βόρεια του Δούναβη άρχισαν να λιώνουν. Ο Εύξεινος Πόντος δεν συνδεόταν με τη Μεσόγειο της οποίας ήταν πολύ χαμηλότερα η στάθμη των υδάτων και η Αττική με τις Κυκλάδες ήταν ενιαία. Όμως η Κρήτη και η Κύπρος τουλάχιστον ήταν νησιά και ο οψιδιανός στην Κρήτη υποδηλοί την ύπαρξη ναυσιπλοΐας στη Μεσόγειο. Ξαφνική σημαντική αλλαγή , προφανώς αύξηση της θερμοκρασίας ξεκίνησε να λιώνει τους πάγους στη Βόρεια Ευρώπη και ο Δούναβης και οι Ρωσικοί ποταμοί που έριχναν τα νερά στον Εύξεινο Πόντο σταδιακά έθαβαν τις χαμηλότερες πόλεις και ανάγκαζαν τους κατοίκους να ανεβαίνουν υψηλότερα. Όταν έγινε θάλασσα ο Εύξεινος μέσω των Δαρδανελίων διοχετεύτηκαν τα ύδατα στο Αιγαίο και πελάγωσε η Αιγίδα και οι πελαγωμένοι κάτοικοι –Πελασγοί;- άρχισαν να μεταναστεύουν σ’όλες τις κατευθύνσεις αλλά πιθανότατα η μετανάστευση είχε αρχίσει νωρίτερα.

Ζωντανό τέτοιο παράδειγμα είναι η θαμμένη πόλη στο Παυλοπέτρι της Λακωνίας. Μια πλήρως ρυμοτομημένη πόλη σε βάθος 30 μ. Πόσες τέτοιες κρύβονται; Η Κρήτη είχε γίνει τρία νησιά και βρέθηκαν όστρακα στα βουνά του Ψηλορείτη στο Πέραμα στο δήμο Μυλοποτάμου εκτίθενται.

Μετά τον Δάρδανο

Η Αιγηίδα λοιπόν – ευρύτερη περιοχή Αττικής - πελάγωσε με νερό και έγινε το Αιγαίο πέλαγος. Οι πελαγωμένοι Αιγιώτες και οι υπόλοιποι κάτοικοι της Ελληνικής χερσονήσου άρχισαν να μεταναστεύουν για να επιβιώσουν λόγω υπερπληθυσμού και κερδώου και λόγιου πνεύματος. Βέβαια αυτό χρειάστηκε χιλιάδες χρόνια.

Όσο άδειαζαν οι παραποτάμιες πεδιάδες βόρεια προωθούνταν και σταδιακά έφθασαν στη Γερμανία αργότερα στις υπερβόρειες χώρες με τον ίδιο τρόπο αποίκησαν και τα παράλια του Εύξεινου Πόντου. Πλήθος Κρητομυκηναϊκών ευρημάτων βρίσκονται σε μέρη της Γερμανίας και κάποιοι ισχυρίζονται ότι μισοί έχουν DNA Aρκάδων και μισοί Θεσσαλών. Σ’ ένα αποκρυπτογραφημένο χάρτη του Αλεξανδρινού χαρτογράφου Πτολεμαίου τον Κλαύδιο –κρυπτογραφημένος γιατί ήταν κρατικά μυστικά- βρέθηκαν 98 ελληνικές πόλεις και 148 τοπωνύμια. Τέτοια ήταν η Βόννα που έγινε στη Γερμανία Bonn με δύο n και ήταν η πρωτεύουσα τη Δυτικής Γερμανίας.

Δυτικά αποικήθηκε κυρίως η Ιταλία και η Νότια Γαλλία και Ισπανία. Μάλιστα υπάρχουν πολύ μεγάλα ποσοστά πληθυσμών με ελληνικό DNA στην Ιταλία και λιγότερο στη Νότια Γαλλία και Ισπανία. Η Νότια Ισπανία, η σημερινή (Β) Ανδαλουσία είχε αποικηθεί διαδοχικά από Μινωίτες - πολιτισμός Μιλλαρενων και από Μυκηναίους - άθλος 10ος του Ηρακλή με τον Γηρυόνη. Όμως δεν σταματούν εκεί. Με βάση αυτές τις αποικίες προχώρησαν στην Αγγλία (Κασσιτερίδες Νήσοι) και τη Σκωτία. Άγνωστο πώς διέσχισαν τον Ατλαντικό τους και βρίσκουμε στη λίμνηSuperior του Καναδά να αντλούν χαλκό, στο Τενεσσί των ΗΠΑ, στην Λατινική Αμερική ως Αζτέκους, Μάγιας, Ίνκας κλπ. Οι Ινδιάνοι το βασιλιά τους τον ονομάζουν Μανιτού δηλ. Μίνωα. Οι Γερμανοί αρχαιολόγοι θεωρούν ότι οι Μινωίτες ταξιδεύουν από το 8000π.Χ.

Νότια εξαπλώθηκαν στη Μέση Ανατολή ως Φιλισταίοι, στην Αίγυπτο και στην Λιβύη. Βεβαίως από την Αίγυπτο διείσδυσαν ακόμη νοτιότερα της Ερυθραίας στην Αιθιοπία και Σινά.

Δυτικά τους βρίσκουμε ως Σουμέριους στη Μεσοποταμία οι οποίοι προχώρησαν στην Ινδία σαν Δραβίδες και δημιούργησαν τον Χάρπειο πολιτισμό με κύριες πόλεις τη Μοχέζο Ντάρο και την Χαράπα οι οποίες βρέθηκαν το 1992. Η τεχνοτροπία των κτιρίων ήταν κρητο-μυκηναϊκή, μιλούσαν την πελασγική γλώσσα, είχαν παρόμοια μουσική και θεωρούσαν και θεωρούν ιερό ζώο τον ταύρο λόγω των Μινωικών ταυροκαθαψίων.

Προχώρησαν ακόμη ανατολικότερα έφτασαν στην Βόρεια Κίνα όπου βρίσκουμε πυραμίδες και ευρωπαϊκό DNA και πέρασαν στην Ιαπωνία σαν ΑΙΝΩ / Αϊνού (Ίωνες). Στη Νότια Κίνα είναι η επαρχία Γιουνάν που και σήμερα λένε το τραγούδι της χορωδίας- ύμνο και παραδίπλα είναι το Λάος (Λαός), Ινδονησία, Πολυνησία και Μελανησία. Ίσως και όνομα Ανόι του Βιετνάμ να υποδηλοί τη ελληνικότητα του .

Οι Αινώ της Ιαπωνίας πέρασαν στην Νότια Αμερική σαν Ίωνες-Εκαταίοι δηλ. Ίνκας και στη Βόρεια Αμερική σαν Ίωνες Αχαιοί δηλ. Ναβάχο. Από την Ινδονησία μεταγενέστερα πέρασαν στην Κεντρική Χιλή μέσω Ειρηνικού οι Αραουκάνοι που δηλώνουν Έλληνες και μάλιστα Σπαρτιάτες. Προς τιμήν τους μάλιστα Ισπανός συγγραφέας έγραψε την Αραουκανιάδα διότι 300 χρόνια δεν τους υπέταξαν οι Ισπανοί όταν ήταν κοσμοκράτορες. Η Χαβάη, τα νησιά Γκαλαπάγκος δηλ. Γάλα-πάγος κ.λ.π. ήταν οι σταθμοί μετάβασης και βρίσκουμε πλήθος ελληνικών λέξεων.

Απάντησαν λοιπόν οι Αραουκάνοι στον Ισπανό Κονκισταδόρο που τους ζήτησε να παραδοθούν χωρίς πόλεμο "Αρκετά, κύριε, γνωρίζουμε ποιοι είστε , ότι ο ήλιος δεν δύει ποτέ στις κτήσεις σας, ότι είστε οπλισμένοι με βροντές και κεραυνούς και ότι έχετε το προνόμιο να ζείτε στη θάλασσα που νομίζαμε ότι μόνο τα ψάρια μπορούν. Όμως η δύναμη τού έθνους σας δοξάζει περισσότερο το δικό μας έθνος που με λιγότερα όπλα κρατηθήκαμε λεύτεροι από δυνάμεις που φαίνεται ότι θέλουν να κατακτήσουν τ’ άστρα. Ανώφελα μας φοβίζετε διότι θεωρούμε πολυτιμότερη την ελευθερία μας από τη φρίκη του θανάτου και δείχνει ότι δεν πιστεύετε ότι η δουλεία είναι χειρότερη από το θάνατο".

Το έπος του Νόνου

Προς επιβεβαίωση πολύ περισσότερων των ανωτέρω ο Νόνος, ένας Έλληνας στην Ανώπολη της Αιγύπτου το 500 π.Χ. έγραψε έπος μεγέθους 21.000 στίχων όσο είναι μαζί η Ιλιάδα και η Οδύσσεια.

Αναφέρει λοιπόν σ’ αυτό ότι το 3000 π.Χ. οι Ιξός Ασιατικός λαός που κατοικούσε στην Κίνα με αρχηγό τον Δηριάδη που πίστευε τη θεά Κάλι - θεά του κακού και με στρατιώτες Χατζάρους (Καλικ(χ)ατζάρους;) προχώρησε νικηφόρα μέχρι την Αίγυπτο, με το δόλωμα της ελευθερίας-η ελπίδα που πουλάει.

Σήμανε λοιπόν γενικό συναγερμό στα ελληνικά εδάφη και ετοιμάστηκαν τρεις στρατιές. Η πρώτη με αρχηγό τον Διόνυσο (γιο Δία-Σεμέλης) ο οποίος επιτέθηκε εναντίον της Περσίας και της Ινδίας. Η δεύτερη υπό τον Μίνωα (γιο Δία – Ευρώπης) ο οποίος επιτέθηκε εναντίον της Αιγύπτου και την ελευθέρωσε όπως και τους Τουαρέγκ που και τώρα έχουν σύμβολο το διπλό Ε το οποίο κοσμεί το θρόνο του της Κνωσού. Μάλιστα προς τιμήν του μηχανικού του Δαίδαλου έφτιαξαν ναό στην Μέμφιδα. Ο Μίνωας ίσως και τώρα τιμάται ως Αμανάι σ’εκείνα τα μέρη και δεν είναι τυχαίο ότι ο άγιος Μηνάς προστάτης του Ηρακλείου ήρθε από την Αίγυπτο!

Η τρίτη με τον Περσέα (γιο Δία-Δανάης) απελευθέρωσε την Αιθιοπία, Ερυθραία, Σομαλία και επανέφερε βασιλιά τον Κυθέα που παντρεύτηκε την κόρη του Ανδρομέδα και άφησε απογόνους τους Αχαιμενίδες, πρόγονους του Δαρείου και του Ξέρξη.

Συνασπισμένες και οι τρεις στρατιές τελικά έδωσαν τη μάχη στην Ινδία, στην Πενταποταμία. Νικήθηκαν κατά κράτος οι Καλικάτζαροι , φονεύθηκε ο Δηριάδης και κατασφαγιάσθηκαν.

Ο Κνώσιος στρατηγός Ορόντης ονομάσθηκε Ινδοφονιάς και προς τιμήν του χτίστηκε τύμβος όπως και προς τιμήν του βασιλιά της Μακεδονίας Δάρδανου ονομάσθηκε περιοχή Δαρδανία.

Όπως τώρα συναντούμε στρατιώτες του Αλέξανδρου στην Ασία έτσι και αυτός συνάντησε στρατιώτες του Διόνυσου.

Κρητομυκηναϊκή εξάπλωση

Οι Γερμανοί θεωρούν ότι οι Μινωίτες κυκλοφορούν στην Μεσόγειο από το 8.000 π.Χ. Το ελληνικό DNA είναι σε σημαντικό ποσοστό στην Νότιο Ιταλία και λιγότερο στη νότια Ισπανία.

Περί το 4.000 π.Χ. οι Μινωίτες αφού σιγουρεύτηκαν ότι υπήρχαν πολύτιμα μέταλλα στην περιοχή της Ισπανίας εγκαταστάθηκαν στη ΝΑ Ανδαλουσία. Με πρωτεύουσα της περιοχής την Αλμερία ίδρυσαν τον πολιτισμό των Μιλλαρένων και απόδειξη είναι ότι οι οικισμοί της περιοχής που σώθηκαν είναι ίδιοι με τους οικισμούς στη Μεσσαρά. Ήκμασε από το 3.800 π.Χ. έως το 2.500 π.Χ. Λόγω πτώσης της τιμής του μπρούντζου, κράμα 80% χαλκός και 20% κασσίτερος, παρήκμασαν και μετακόμισαν στις Κασσιτερίδες Νήσους τη σημερινή Αγγλία. Κασσίτερο εισήγαγαν επίσης από τους Ίνκας (Τιτικάκα Περού) και το Αφγανιστάν.

Στο Ζαμπουζαλ, τη Λισσαβόνα της Πορτογαλίας, ίδρυσαν τον πολιτισμό των Ελ- Αλκάρ και ήκμασε από το 2.400 π.Χ. έως το 1.300 π.Χ. Οριστική βολή δόθηκε από την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας και ανέλαβαν τα ηνία μετά οι Αχαιοί.

Οι Μυκηναΐοι με τον 10ο άθλο έστειλαν τον Ηρακλή στο Γιβραλτάρ να εξοντώσει τον Γηρυόνη και να γίνει αυτός κύριος της περιοχής. Πράγματι τα σκήπτρα του Γιβραλτάρ παραδόθηκαν αργότερα στον Ευρυσθέα. Η μάχη αυτή απεικονίζεται στην Ολυμπία τους Δελφούς κ.λ.π. πάνω στο βράχο κτίστηκε η Ηράκλεια και παραδίπλα η Μελανουρία το αλιευτικό κέντρο, τα Άβδηρα κ.λ.π. Η Βαρκελώνη η μόνη διασωθείσα βάρκα του Ηρακλή στους Ολυμπιακούς αγώνες τιμής ένεκεν σερνόταν στην τελετή έναρξης! Την ίδια εποχή ιδρύεται και τη Σεβίλλη.

Λαμπρότερη όλων ήταν η θρυλική Ταρτησσός για τον πλούτο και την δύναμή της. Είναι η πόλη των Φαιάκων που αναφέρει ο Όμηρος. Κατά τον Στράβωνα υπήρχε στην πόλη λιμάνι του Ευρυσθέα, μαντείο και τη διέσχιζε ο ποταμός Βεάτης (γνωστός σαν Γουαδαλκιβίρ). Ο Όμηρος την περιγράφει τόσο λαμπρά! Η Βίβλος την αναφέρει σαν Αχιαβάδα και θεωρεί γενάρχη της τον Ιωνά (Ίωνας) και πρέπει κάποιος προφήτης να ήθελε να την επισκεφτεί.

Οι Φοίνικες ανταγωνιστικοί των Ελλήνων, όπως οι ύαινες των λεόντων, διείσδυσαν στην Ανδαλουσία το 1.108 π.Χ. μέσω Γαδείρων και Καρθαγένης. Αργότερα εξαφάνισαν από το χάρτη την Ταρτησσό αλλά τους εξαφάνισαν και οι Ρωμαίοι με τη σειρά τους. Ο Αννίβας δεν κατάφερε να τα σώσει.

Όμως την εποχή του Οδυσσέα οι Κρητο-Μυκηναίοι οργάνωσαν πανελλήνια εκστρατεία και κατέκτησαν και την Τροία υπό τον Αγαμέμονα. Έτσι η ναυτιλία τους ήταν ελεύθερη από τον Εύξεινο στην Αμερική.

Και οι Άγγλοι κατέχοντας το Γιβραλτάρ προσπάθησαν να πάρουν και τα Δαρδανέλλια αλλά σκότωσαν μάταια την άπειρη νεολαία της Αυστραλίας. Το 1922 φτάσαμε στην Άγκυρα αλλά κινδυνεύοντας να τους φάμε τη χοντρή μπουκιά έστρεψαν όλους εναντίον μας όπως οι Αμερικάνοι στον Σαντάμ.

Σύμβολα

Όπως ο Σταυρός και η Σημαία μιλούν στην ψυχή μας έτσι μιλούσαν και στην ψυχή των αρχαίων τα σύμβολα τους. Όπου λοιπόν τα συναντούμε δεν είναι τυχαία.

Οι αρχαίοι πίστευαν βέβαια στον άγνωστο θεό που ήτα συμπαντικός αλλά πίστευαν και τις θεότητες του γαλαξιακού και ηλιακού μας συστήματος. Πιθανότατα ο Σείριος να είναι για το γαλαξία ότι ο ήλιος για το πλανητικό μας σύστημα.

Οι τελευταίες προσπάθειες αποκρυπτογράφησης του Μινωικού πολιτισμού μας αποκαλύπτει ότι γνώριζαν πάρα πολλά για το πλανητικό μας σύστημα. Όπως π.χ. για τις κινήσεις της Γης και Αφροδίτης γύρω από τον ήλιο, υπολόγισαν εκλείψεις Σελήνης που προϋποθέτουν υποχρεωτικά την γνώση του ηλιοκεντρικού συστήματος.

Το παλάτι της Κνωσού ήταν έτσι δομημένο που και τώρα μπαίνει στην αίθουσα του θρόνου δυο φορές το χρόνο τις ισημερίες ο Ήλιος.

Η ζωή ήταν συντονισμένη με τον κύκλο των εποχών γύρω από τον Ήλιο όπως και τώρα γύρω από τη ζωή του Χριστού αλλά γιορτάζεται στο χειμερινό ηλιοστάσιο (γέννηση) και εαρινή ισημερία Ανάσταση (αναζωογόνηση φύσης).

Η αρχαία Τετρακτύς, η Δραβιδική swa-sti-ca (swa=ανώτερος, sti=εαυτός,ca=κατάληξη) ήταν για τους Πυθαγόρειους η ουσία της ζωής. Σαν σύμβολο τη συναντούμε στην Κρήτη (Κνωσσός-Σύβριτος κλπ), αρχαία Ελλάδα, Ευρώπη, Ινδία, Κίνα (σύμβολα ινδικού και κινέζικου βουδισμού) Πακιστάν, Ίνκας, Ναβάχο κ.λ.π. Ήταν παραδοσιακό σύμβολο Αμερικάνων και οι Ρώσοι την ονόμαζαν ηλιοστάσιο (Ηοlovrat) και την αντικατέστησε ο Τρότσκυ με το αστέρι.

Οι Γερμανοί την υιοθέτησαν το 1924 διότι βρήκαν ομοιότητες στους πολιτισμούς της Ευρώπης και της Ινδίας (Ινδοευρωπαίοι/Άρια φυλή) αλλά και οι δύο είναι Πελασγικά φύλα από Αρκαδία και Θεσσαλία οι Γερμανοί και Δραβίδες από Κρητη - το πελασγικό πολιτισμένο φύλο των Ινδών.

Δεν είναι εύκολο να βρούμε τι άλλες σκέψεις κρύβονται πίσω από όλες τις θεωρίες...

Η λάβρυς ή διπλός πέλεκυς το ιερό σύμβολο των Μινωιτών. Ο κάτοχος ήταν μυημένος στα Μινωικά μυστήρια και συμβόλιζε τον ιερό γάμο ουρανού και Γης. Ιέρεια ήταν η κόρη του Μίνωα και της Πασιφάης (αδελφή Αιήτη και και Κίρκης) και οι μυστικές τελετές γινόταν σε ιερά σπήλαια, ως Ιδαίο Άνδρον και οι μυημένοι ήσαν έτοιμοι ν’ αναλάβουν τα ηνία της θαλασσοκρατίας τους. Ήταν θαύμα που επιβίωσε δύο χιλιάδες χρόνια ο πολιτισμός τους και γι’ αυτό μελετάται σε βάθος!

Επιλέγοντας να ενώσουμε ηλιοστάσια, ισημερίες και αφήλιο και περιήλιο λαμβάνουμε το δελφικό διπλό Ε και κοσμεί δεξιά και αριστερά το θρόνο του Μίνωα, τους Δελφούς, τα παλάτια των Ελλήνων στην Λατινική Αμερική, τη σημαία των Τουαρέγκ κ.λ.π. Όσοι το φορούσαν είχαν περάσει τη μύηση του ιεροδρομίου.

 Τέλος και ο αρχαίος Μαίανδρος, ήταν η λαβή των χεριών του πατέρα του Αχιλλέα-Χειρώνιος λαβή, που ούτε η θεά μητέρα του μπόρεσε να λύσει. Είναι τόσο διαδεδομένος όσο και η τετρακτύς σ’ όλες τις ηπείρους που σημαίνει την απανταχού παρουσία των Ελλήνων με τη σειρά της. Μόνο που στόλιζε περιφερειακά το κύπελλο του αρχηγού των Ίνκας είναι αρκετά συγκλονιστικό. 

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ:

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

Ο συγγραφέας

Ο Όμηρος δεν αποκάλυψε την ταυτότητά του και ερίζει όλο το Αιγαίο και το Ιόνιο ότι είναι δικός του. Οι Τούρκοι τον θεωρούν ανατολίτη ποιητή και τον Αγαμέμνονα Σκοπιανό. Το μαντείο απάντησε σε Ρωμαίο αυτοκράτορα ότι ο Όμηρος είναι εγγονός του Οδυσσέα από το γιο του Τηλέμαχο και την κόρη του Νέστορα της Πύλου. Πιθανότατα να διηγήθηκε σε αυτό την ιστορία του ταξιδιού και την κατέγραψε.

Ίσως γράφτηκε κατά ένα τρόπο κρυπτογραφημένο το ταξίδι λόγω της μυστικότητας των χαρτών εκείνη την εποχή αλλά σίγουρα γράφτηκε δραματοποιημένο για καλλιτεχνικούς λόγους και την υστεροφημία Οδυσσέα. Με τα δεδομένα όμως που αναφέρθηκαν και θα αναφερθούν φαίνεται απόλυτα ρεαλιστικό.

Είναι απογοητευτικό να διδάσκονται τόσο λειψά τα κατορθώματα των Ελλήνων εκείνης και προηγούμενων εποχών τόσο στην ξηρά όσο και στη θάλασσα.

Ίσως όμως είναι εξίσου και περισσότερο σημαντικό το μέρος της Οδύσσειας -πρόκειται για εγκυκλοπαίδεια- που αναφέρεται στις σχέσεις των θεών μεταξύ τους και στις σχέσεις θεών και ανθρώπων. Φαίνεται όμως καθαρά ότι όσο αληθινό είναι το ταξίδι τόσο είναι αληθινές είναι και αυτές οι σχέσεις και αλληλεπιδράσεις.

Κατά Πλάτωνα και Αριστοτέλης: όντος πεπαίδευκεν ο ποιητής την Ελλάδα».

Ο Πρωταγωνιστής

Το όνομά του σημαίνει κατά τον Όμηρο «γιος της πέτρας» και κατά τον Αργοναύτη παππού του τον Αυτόλυκο σημαίνει «μισούμενος από τους θεούς» και του το έδωσε όταν μικρό παιδί τον φιλοξένησε στον Παρνασσό που τον τραυμάτισε ένα αγριογούρουνο.

Μέσω του πατέρα του Λαέρτη κατάγεται από τον Ποσειδώνα ως παρακάτω: Ποσειδώνας – Αίολος – Κέφαλος (βασιλιάς Κεφαληνίας) – Λαέρτης – Οδυσσέας.

Από καταγωγή λοιπόν πατέρα δεν τον τρομάζει το νερό και από μητέρα έχει μέσα του τον λόγιο και Κερδώο Ερμή αλλά και την ιδιαίτερη πονηριά του.

Με την Πηνελόπη έκανε τον Τηλέμαχο και με την Κίρκη τον Τηλέγονο που ψάχνοντας να τον βρει λέγεται ότι τον σκότωσε κατά λάθος.

Δεν ήθελε να πάει στην Τροία και έκανε τον τρελό αλλά τον ξεμασκάρωσε ο Παλαμήδης στρατηγός του Αγαμέμνονα και δεν τον συγχώρεσε ποτέ. Μάλιστα με τον Αγαμέμνονα τον συκοφάντησαν ότι συνεργάζεται με τους Τρώες και τον σκότωσαν. Σε αυτό οφείλεται ο θυμός του Αχιλλέας όχι στην τιμή της Βρισηίδας!

Τέλος το τόξο του χαρίστηκε από τον Απόλλωνα στον φίλο του τον Ίφυτο που του το χάρισε όταν πήγε στη Μεσσήνη.

ΝΑΥΣΙΠΛΟΪΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

Η παρουσία οψιδιανού που προέρχεται από τη Μήλο 130.000 χρόνια πριν προϋποθέτει πρώιμη ανάπτυξη της ναυσιπλοΐας στο Αιγαίο. Λογικά λοιπόν στα αχαρτογράφητα νερά θα άρχισαν οι πιο τολμηροί τις πορείες και θα σημείωναν στεριές, εποχικούς ανέμους, θαλάσσια ρεύματα κλπ. και σιγά σιγά προσδιορίζαν θαλάσσιους δρόμους. Η ταχύτητα π.χ. θα υπολογιζόταν με το ξεδίπλωμα του σχοινιού κάβου στο νερό στην εκάστοτε μονάδα του χρόνου.

Η πορεία δηλ. η διεύθυνση κίνησης προσδιοριζόταν την ημέρα από τον ήλιο και τη νύχτα από τον Πολικό αστέρα στο βόρειο ημισφαίριο. Πότε ανακάλυψαν το Σταυρό του Νότου δεν ξέρουμε. Σε περίπτωση συννεφιάς αν χανόταν η επιθυμητή πορεία καίτοι ταξίδευαν καλοκαίρι τη διόρθωναν μετά.

Όμως έχουμε αποδείξεις για εξελιγμένη ναυσιπλοΐα που εκπλήσσει. Ο Πλούταρχος π.χ. στο βιβλίο του «περί εμφαινομένου προσώπου της Σελήνης» δίνει τόσο ακριβείς θέσεις της Ωγυγίας και του πέριξ χώρου που εκπλήσσουν όπως το επιβεβαιώνει το Google σήμερα.

Ο Αλεξανδρινός χαρτογράφος Πτολεμαίος Κλαύδιος το 150 π.Χ. έκανε χάρτες παγκόσμιους ακριβέστατους απλά ήταν κρυπτογραφημένος και δεν είχε εκτιμηθεί η ακρίβειά τους.

Ο κ. Καρμιράντζος απέδειξε του λόγου το αληθές εντοπίζοντας 98 Ελληνικές πόλεις στη Γερμανία. Τα Μινωικά τηγανόσχημα που βρίσκονται σε μεγάλες ποσότητες είναι ημερολόγια χρόνου και υπολογιστήρες του γεωγραφικού πλάτους από το μέγεθος της σκιάς του ηλίου. Οι Μινωίτες δεν γίνεται να πήγαιναν «κρουαζιέρες» στην Αμερική χιλιάδες χρόνια πριν Χριστού και να μην ήξερα πως και που πήγαιναν.

Ο βάθυρροος και βαθυδίνης Ωκεανός και τα θαλάσσια ρεύμα όπως το ρεύμα του Μεξικού που ξεκινούσε από Ισημερινό ανέβαινε παράλληλα της Βραζιλίας και έφτανε στη Νέα Γη δημιουργούσε επικίνδυνες δίνες συγκρουόμενο με το ψυχρό Ανταρκτικό ρεύμα που κατέβαινε κάτω όπως περιγράφεται από τον Όμηρο!

Τέλος ο υπολογιστήρας των Αντικυθήρων, το GPS της εποχής, δεν μαρτυρά για τις γνώσεις και την τεχνολογία περί το Ηλιοκεντρικό σύστημα και τόσων άλλων και μας υποχρεώνει να αναθεωρήσουμε πλήρως τις απόψεις μας για το παρελθόν της πατρίδας μας.

Η ασφάλειας της ναυσιπλοΐας δεν ήταν καθόλου λιγότερο εξελιγμένη. Τα Μινωικά ναυπηγεία στου Κοκκίνη το Χάνι-- στο Ηράκλειο και στον Κομό – στη Μεσσαρά είναι λαξευμένα σε βράχο και έχουν μήκος 50 μ. και πλάτος 10 μ. που σημαίνει ότι θα μπορούσαν να κατασκευάσουν πλοία έως 45 μ. μήκους και πλάτους 6-7 μ. Ένα τέτοιο Μινωικό πλοίο βρέθηκε στη Νότια Τουρκία στο Ουλουμπουρούν πριν 35-40 χρόνια με μήκος 35 μέτρα, πλάτος 6-7. Ήταν κοίλο ημίκυρτο όπως τα περιγράφει ο Όμηρος και στα αμπάρια του είχε τάλαντα χαλκού από το Τεννεσί των ΗΠΑ, πρώην μινωικά ορυχεία. Στα περί Κίρκης ο Όμηρος αναφέρει ότι το σκάφος του Οδυσσέα είχε πλήρωμα 44 άτομα (2Χ22) κωπηλάτες που σημαίνει 22Χ1,5 μ. = 35 μ. μήκος και 6-7 μέτρα πλάτος. Του Κολόμβου ήταν 28 μ. μήκος και 8 μ πλάτος.

Η ταχύτητα της εποχής με κουπιά, πανιά και θαλάσσια ρεύματα ήταν 5-5,5 κόμβους δηλαδή κατά μέσο όρο 10 Km/h. Δηλαδή σε 24 ώρες μπορούσε να φτάσει ένα Μινωικό πλοίο από τα Φαλάσαρνα των Χανίων στη Ζάκρο του Λασιθίου. Μ αυτή την ταχύτητα θα λογαριάζουμε τις αποστάσεις μας ήτοι 240 Km/ημέρα (24Χ10 = 240).

Η αλήθεια είναι ότι πουθενά ο Οδυσσέας δεν φοβήθηκε τον Ποσειδώνα όσο και αν τον ταλαιπώρησε αλλά μόνο τον Κεραυνό του Δία.

Τέλος ακόμη και σήμερα το καλοκαίρι πολλές θαλαμηγοί μήκους 10-15 μέτρων διασχίζουν τον Ατλαντικό και όλη την Υφήλιο ασφαλέστατα.

Ξεκινώντας το ταξίδι

Αν ο Όμηρος ποιητής όντας είναι και συγγενής του Οδυσσέα είναι λογικό να έγραψε ένα δραματοποιημένο ποίημα για να έχει περισσότερο ενδιαφέρον αλλά και να φροντίσει παράλληλα την εικόνα του Οδυσσέα.

Το όλο ποίημα διαπλέκεται από το νόστο των Θιακιωτών να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, την επιθυμία του Ποσειδώνα να τους τιμωρήσει και την επιθυμία της Αθηνάς να βοηθήσει τον Οδυσσέα. Ο Δίας δεν μπορούσε, σαν διαιτητής, παρά να είναι δίκαιος.

Όμως η προσεκτική ανάλυση του δεν περιγράφει στο βάθος αυτά που μας διδάσκουν. Ο συγγραφέας του γνωρίζει και τη φυσική και τη μεταφυσική δομή και λειτουργία της ζωής στη Γη θαυμαστά. Για τον λόγο αυτό νομίζω ότι διατηρείται στην επικαιρότητα τρεις χιλιάδες χρόνια και νομίζω ότι θα συγκινεί το ίδιο και περισσότερο στο ΜΕΛΛΟΝ. Λίγοι θα βρίσκουν βαρετή τη σοφία του και πολλοί προκλητική.

Έτσι λοιπόν όπως όλοι οι πρωταγωνιστές του Τρωικού πολέμου πήγε και αυτός στην Πηνελόπη του και αφού «χόρτασε» την παρέα της «ξύπνησε» μέσα του όχι μόνο «ο Λόγιος και ο Κερδώος Ερμής» αλλά και ο Ποσειδώνας.

Γνώριζε λοιπόν και που πήγαινε και και πως θα πραγματοποιούσε το όνειρό του.

Φθάνοντας στους Λωτοφάγους

Δεκαήμερο «ολέθριων» ανέμων χρειάστηκε για να φθάσει στους Λωτοφάγους. Δηλαδή ταξίδεψε απόσταση 10Χ24Χ10 = 2400 Km. Ο γεωμετρικός τόπος των σημείων που απέχουν 2400 Km από την Ιθάκη είναι η Σουηδία, η Περσία, η Κεντρική Αφρική και το Γιβραλτάρ.

Επειδή λοιπόν τα πλεούμενά τους δεν πετούσαν υποχρεωτικά έφθασε στη Ν.Α. Ανδαλουσία. Οι Λωτοφάγοι τους φιλοξένησαν χωρίς να σκεφτούν να τους κάνουν κακό. Απλά οι ναύτες «ξέχασαν» ποιοι ήσαν, φυσικά όχι όλοι και δεν ήθελαν να επιστρέψουν στα πλοία τους. Διέταξε τότε ο Οδυσσέας τη Ναυτονομία και αφού τους μάζεψε τους έδεσε στα σκάφη και χτυπώντας με τα κουπιά την αφρισμένη θάλασσα χάθηκαν.

Έτσι δεν πρόλαβε να γίνει καθολική η ανταρσία λόγω του φόβου το Ατλαντικού που τότε θεωρείτο περιοχή με τέρατα.

Βάσιμα λοιπόν μπορούμε να υποθέσουμε ότι εκεί, στη Ν.Α. Βανδαλουσία, φιλοξενήθηκαν από ελληνικές και δη Μινωικές αποικίες. Τρεις – τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν είχαν φθάσει εκεί Μινωίτες και αφού βεβαιώθηκαν ότι υπάρχουν πολύτιμα μέταλλα εγκατεστάθηκαν και με πρωτεύουσα την πόλη Αλμερία δημιούργησαν τον πολιτισμό των Μιλλαρένων που άκμασε από 3600 έως 2600 π.Χ. Δημιούργησαν τον μπρούτζο κράμα 80% χαλκού και 20% κασσίτερου και έγιναν πάμπλουτοι. Χαλκό έφερναν κυρίως από την Αμερική λίμνη Σουπίριορ του Καναδά και Τεννεσί ΗΠΑ και κασσίτερο από Ίνκας (υψίπεδα Περού), Κασσιτέριδες νήσους (Αγγλία) και Αφγανιστάν.

Φθάνοντας τους Κύκλωπες

Προφανώς λοιπόν συνεχίζοντας το ταξίδι στον Ατλαντικό έφθασαν στο νησί των Κυκλώπων. Γεωγραφικά τοποθετείται στη ζώνη της ελιάς δηλ. στο γεωγραφικό πλάτος της Μεσογείου διότι με κορμό ελιάς τύφλωσαν τον Πολύφημο. Έτσι λοιπόν μπορούμε να το τοποθετήσουμε το νησί κάπου στα Κανάρια νησιά ή τις Αζόρες.

Το νησί περιγράφεται παραμυθένιο με φυσικό λιμάνι, άφθονα νερά, πλούσιο έδαφος, γεμάτο δάση και αγριοκάτσικα.

Οι κάτοικοί του οι Κύκλωπες δηλ. οι στρογγυλομούρηδες ήταν γιγάντιοι κανίβαλοι και όταν λέμε γιγαντιαίοι εννοείται 4-5 μέτρα, δεν περιγράφονται σαν μονόφθαλμοι αλλά υπονοείται. Να υποθέσουμε ότι εξαφανίσθηκαν όπως εξαφανίσθησαν τόσοι και τόσοι δεινόσαυροι λόγω μεγέθους και συνθηκών; Πάντως τέτοιοι γιγαντιαίοι σκελετοί έχουν κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο και ίσως το μέλλον μας επιφυλάσσει εκπλήξεις!

Πολιτιστικά ζουν στην εποχή του λίθου, δεν έχουν θεσμούς δικαίου, παιδεία, γεωργία, πλοία κλπ. Βόσκουν κάποια πρόβατα και μοιάζει η ζωή τους με των πετεινών του ουρανού.

Χωρίς τη γνωστή πονηριά του Οδυσσέα θα γίνονταν η ομάδα εξερεύνησης μεζές για τον Πολύφημο. Όμως αφού δεν του έφταιξε «κανένας» δεν βοηθήθηκε από τους άλλους όμοιους του καννίβαλους.

Φθάνοντας στον Αίολο Ιπποτίδη

Πηγαίνοντας στη Μεγάλη Ήπειρο φθάνει τη χώρα του Αιόλου Ιπποτίδη, την Αιολία. Ο Αίολος φέρεται πρόγονος του από την Γενιά του Ποσειδώνα! Επομένως θα πρόκειται για εμπορική αποικία. Αιολική και εκτιμάται η θέση της στις Βερμούδες ή κάπου εκεί διότι απέχει από τις ανατολικές ΗΠΑ 1700 Km (ήτοι 7Χ24Χ10 = 1700). Πολιτιστικά βρισκόταν στην εποχή του χαλκού και οι τοίχοι του κάστρου είχαν χάλκινοι. Επιπλέον ζητούσε πληροφορίες για τον Τρωικό πόλεμο και τους πρωταγωνιστές του λόγω γνώσης του παγκόσμιου γίγνεσθαι. Είχε έξι κόρες και έξι γιους και τους πάντρευε μεταξύ τους για να μη χάσει το σπόρο.

Τους φιλοξένησε ένα φεγγάρι και δεν πέρασαν κι άσχημα αφού τους διασκέδαζε ο Αυλός ολημερίς και η βρώση των πλούσιων εδεσμάτων…

Όταν τους κατευόδωσε τους έδεσε τους ανέμους εκτός τον ζέφυρο αλλά η ζήλεια και η καχυποψία τους ανάγκασε να επιστρέψουν πίσω τιμωρημένοι. Ίσως αυτή η περιπέτεια σημαίνει ότι πήραν κάποιο κυκλικό ρεύμα του Ατλαντικού και ξαναγύρισαν πίσω.

Όμως η σοφία του Αιόλου δεν τους ξαναδέχθηκε διότι θεώρησε «σωστά» ότι ήθελαν οι θεοί να τους τιμωρήσουν και τους απόβγαλε. Δεν έκανε το λάθος του Αλκίνοου να μην λαμβάνει υπόψη του τη θέληση του Ποσειδώνα.

Φθάνοντας στη χώρα των Λαιστρυγόνων

Με αρμένισμα επτά ημερών 1700 Km έφτασαν στη χώρα των Λαιστρυγόνων που πρέπει να είναι στις Νότιο Ανατολικές ΗΠΑ.

Το λιμάνι που μπήκαν ήταν φυσικό λιμάνι δίπλα σε Κάστρο και περιγράφεται σαν λιμάνι Λευκής Γαλήνης. Από την περιγραφή ανάγεται ότι ήταν πολιτιστικά λίγο καλύτερο επίπεδο από τους έτερους καννίβαλους τους Κύκλωπες. Προφανώς η πόλη τους ήταν τοιχισμένη, είχε σπίτι για γίγαντες, έφερναν ξύλα με κάρα και έβοσκαν πρόβατα.

Πιστεύοντας στην ανθρωπιά ο Οδύσσειας έστειλε τρεις συντρόφους να δουν τι είδους άνθρωποι είναι. Η κόρη του βασιλιά τους Αντιφάντη τους οδήγησε σπίτι τους και η μητέρα της κάλεσε τον βασιλιά.

Χωρίς δεύτερη κουβέντα ο Αντιφάντης έφαγε ωμό τον ένα και δύο έτρεξαν στα πλοία αλλά φώναξε και τους λοιπούς Λαιστρυγόνες και από τα 12 πλοία του Οδυσσέα μόνο το δικό του γλίτωσε. Με λίθους τους σκότωναν και με καμάκια τους μάζευαν και τους έτρωγαν. Οι διασωθέντες χαρούμενοι και λυπημένοι συνέχισαν το ταξίδι τους.

Είναι αλήθεια ότι στην Αμερική βρίσκονται μεγάλες ποσότητες σκελετών 2-3 μέτρα και κάνουν ολοένα και ρεαλιστικότερα τα λεγόμενα του Ομήρου.

Φαίνεται ότι οι «Μυθολογίες» των λαών δεν είναι τελείως ξεκομμένες από τη μακρινή πραγματικότητα, είναι η προϊστορία τους.

Μετά την ανατριχιαστική εμπειρία στους Λαιστρυγόνες φθάνουν στην Αία κατοικία της δαιμονικής Κίρκης, αυτάδελφης του Αιήτη. Πατέρας της ήταν ο Ήλιος, μάνα της η Πέρση και αδελφή της η Πασιφάη σύζυγος του Μίνωα.

Η Αιτή μετά την κατάκτησή της από τους Γάλλους ονομάσθηκε Άγιος Δομήνικος. Όμως το μέρος της που επαναστάτησε και απελευθερώθηκε ξανα-ονομάστηκε Αϊτή δηλ. το παλιό Ινδιάνικο.

Η περιγραφή του παλατιού της από τον Όμηρο μας πληροφορεί ότι βρίσκεται στην εποχή του χαλκού και πάνω. Μας λέγει λοιπόν ότι το παλάτι της είναι χτισμένο με πελεκητές πέτρες, βρίσκεται σε μια αυγοράδα ανάμεσα σε δάση και δρυμούς του Κιρκαίου όρους των Αργοναυτών και χόμπι της είναι ο αργαλειός.

Η πρόχειρη αίθουσα υποδοχής είχε θρόνους και σκαμνιά ομορφοστολισμένα με ασημένια καρφιά και περικαλλή κλίνη!

Η επίσημη αίθουσα του θρόνου είχε πορφυρά στρωσίδια και λινά πανιά. Τα τραπέζια ήταν αργυρά, οι κούπες χρυσές, οι κρατήρες ασημένιοι, τα κανάτια χρυσά, η λεκάνη αργυρή και τα σκεύη χάλκινα.

Φορούσε φόρεμα με χρυσή ζώνη και μαντίλα. Στον Οδυσσέα χάρισε χλαμύδα και χιτώνα.

Τέλος είχε τέσσερις θεραπαινίδες για να την βοηθούν. Το γεγονός ότι ζητούσε από τον Οδυσσέα να την πληροφορήσει για την έκβαση του Τρωικού πολέμου και την μοίρα της επιστροφής των πρωταγωνιστών του δείχνει την επικοινωνία των αντίπερα πλευρών του Ατλαντικού από τα χρόνια εκείνα και φυσικά και πολύ παλαιότερα.

Γνώστρια των παραισθησιογόνων ουσιών μετέτρεψε τους συντρόφους του Οδυσσέα σε «χοίρους» αλλά με την θεία παρέμβαση του Ερμή ο Οδυσσέας τη γοήτευσε και λύθηκε κάθε πρόβλημα πάνω στο κρεβάτι της, που μοιραζόταν για ένα έτος.

Όταν επανεργοποιήθηκε ο νόστος τους συνέστησε να πάνε τον Τειρεσία τον Άδη που θα τους έδινε συμβουλές για το ταξίδι της επιστροφής.

Φτάνοντας στον Αχέροντα

Όμως μη γνωρίζοντας το δρόμο ο Οδυσσέας τη ρώτησε πως θα πάει και του απάντησε ότι: το καράβι θα σε πάει μόνο του, ο βοριάς θα φυσά τα λευκά πανιά του και πηγαίνοντας νότια θα διασχίσει τον Ωκεανό μέχρι να συναντήσει μια χαμηλή ακτή, το Άλσος της Περσεφόνης με λεύκες και ιτιές: εκεί θα συναντήσεις τον Αχέροντα και θα προχωρήσεις μέσα όσο μπορείς έως ότου θα συναντήσεις το λευκό βράχο, σημείο συμβολής των παραποτάμων Πυριφλεγέθων και Κυκωτού που κάνουν τρομερό γδούπο. Οδήγησέ το όσο βαθύτερα μπορείς και θυσίασε τον Τειρεσία.

Πράγματι του παρουσιάστηκε ο Τειρεσίας και όλη η αρχαία Ελλάδα αλλά πιο σημαντικό ήταν η παρουσία του Ηρακλή και ακόμη σημαντικότερα τα λεγόμενα του. Ο Τειρεσίας λοιπόν τον συμβούλεψε να σεβαστούν τα βόδια του Ηλίου αν θέλουν να δουν ξανά την πατρίδα τους.

Είναι προφανές ότι την περιγραφή του Ομήρου από την Αϊτή έως τον Αμαζόνιο την επιβεβαιώνει απολύτως το Google. Βοριάς από Αϊτή τους οδηγούσε νότια και φθάνουν στον Αμαζόνιο, τους παραπόταμους του και στο άλσος της Περσεφόνης δηλ. την πεδιάδα του Αμαζονίου. Στον Άδη ο Ηρακλής είπε του Οδυσσέα ότι είχε και αυτός την κακή μοίρα να γίνει δισθανών διότι τον διέταξε ο Ευρυσθέας να επιτελέσει τον άθλο με τον Κέρβερο του Άδη.

Σε αυτό το σημείο του ταξιδιού είμαστε υποχρεωμένοι να το συσχετίσουμε με τα ταξίδια εκεί του Ηρακλή και του Ιάσωνα. Διαδεχόμενοι λοιπόν οι Μυκηναίοι τους Μινωίτες μετά την καταστροφή από το τσουνάμι της Θήρας της Κνωσού δεν τους διαδέχθηκαν μόνο στην Κρήτη αλλά και στις αποικίες της. Προφανώς οι σχέσεις με τον Αιήτη, την αδελφή του οποίου είχε ο Μίνωας το μαρτυρούν. Ο μεν Ηρακλής δεν έκλεψε μόνο τα μήλα των Εσπερίδων αλλά απήγαγε και τον Κέρβερο, ο δε Ιάσονας έκλεψε το χρυσόμαλλο δέρας και τον κυνηγούσε ο Αιήτης έως το Γιβραλτάρ.

Του λόγου το αληθές το μαρτυρούν τα διάσπαρτα κρητομυκηναϊκά σύμβολα, πόλεις, ονόματα κλπ. στοιχεία που ξεθάβει η αρχαιολογική σκαπάνη και στη βόρεια αλλά κυρίως στην κεντρική και νότια Αμερική. Πως θα μπορούσε ο Απολλώνιος ο Ρόδιος να αναφέρει ότι έδυσε η Πολική Άρκτος αν δεν πήγαιναν κάτω από τον Ισημερινό δηλ. τον ποταμό του Ασημιού τον Ρίο ντε λα Πλάτα μέρη από τα οποία δεν είναι ορατή,! Στα υψίπεδα του Περού στη λίμνη του κασσιτέρου Τιτικάκα ίσως κάποια ερείπια είναι του παλατιού του Αιήτη, εκεί ήταν η Κολχικούροι.

Οι Ισπανοί κονκισταδόροι βρήκαν απίστευτες ποσότητες χρυσού και ασημιού στο Περού του οποίου οι κάτοικοι έπεσαν θύμα της πίστης τους στον Λευκό Θεό. Όμως οι Ισπανοί βρήκαν το δάσκαλό τους λίγο πιο κάτω στους Αραουκάνους.

Ο λαός που εξήγαγε σίδερο από ορυχεία της Βραζιλίας ονομαζόταν «χάλυβες» και σήμερα στην Ελλάδα τουλάχιστον ένα προϊόν του σιδηρομεταλλεύματος λέγεται χάλυβας.

Φθάνοντας ξανά στην Αία

Φεύγοντας «τρομαγμένος» από τον Αμαζόνιο με τα κουπιά μπαίνουν στο βαθύτερο Ωκεανό και το ρεύμα τους ταξιδεύει βόρεια γρήγορα και ξεκούραστα. Όταν φτάνουν στην Αία – Αϊτή πιάνουν ξανά τα κουπιά και μπαίνουν στο πέλαγος να συναντήσουν ξανά την Κίρκη.

Την περιγραφή της επιστροφής των επιβεβαιώνει γεωγραφικά το Google και η Ωκεανογραφία ως προς το ρεύμα.

Έτσι λοιπόν η γεωγραφική περιγραφή ήδη έχει αναφερθεί και ας δούμε την Ωκεανογραφική. Από τα παράλια λοιπόν της Κεντρικής Δυτικής Αφρικής στο ύψος του Ισημερινού λόγω συνθηκών θερμοκηπίου, στροφής γης, ανέμων κλπ. παραγόντων ξεκινά κίνηση υδατικών μαζών και προχωρούν απέναντι στη Βραζιλία. Έτσι δημιουργείται ο βαθύρροος Ωκεανός του Ομήρου.

Οι συνεχείς κινούμενες ανανεούμενες υδάτινες μάζες προχωρούν βόρεια κατά μήκος της Βραζιλίας και φθάνουν στην Καραϊβική. Έχουν λοιπόν θερμοκρασία 35oCπλάτος 80-150 Km βάθος 800-1200 m. και ταχύτητα από 100-240 Km/ημέρα.

Τους υποδέχεται η Κίρκη και τους δίνει τις τελευταίες οδηγίες. Όπως να προσέχουν τις Σειρήνες διότι είναι φόνισσες, να πάνε από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη και όχι από τις πλακτές πέτρες διότι τις πέρασε μόνο ο Ιάσονας αλλά ήταν η αγάπη της Ήρας και προσοχή στα βόδια του Ηλίου. Όποιος τα φάει πεθαίνει.

Τέλος, να περάσουν κοντά από τη Σκύλλα που θα πάρει το μερτικό της μόνο ενώ η Χάρυβδη θα τους ρουφήξει όλους.

Φθάνοντας στη Θρινακία

Φεύγοντας από την Αϊτή γρήγορα έφθασαν στις Σειρήνες τις οποίες με το κερί και το δέσιμο και άκουσε και απέφυγε ο Οδυσσέας.

Συνεχίζοντας αφού παρέκαμψαν τις πλακτές – ως συμβουλές Κίρκης - και συνάντησαν τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη δεν πρέπει να ήταν μακριά από τη Θρινακία. Ομίχλη, τρομακτικοί βράχοι και σπηλιές ήταν το σκηνικό. Πλησίασαν τη μεριά της Σκύλας να τις παραδώσουν το μερίδιο της η οποία το πήρε στη σπηλιά της, ήταν έξι σύντροφοι, με τον Οδυσσέα ζωντανό στο πλοίο του.

Το θερμό ρεύμα του Ισημερινού βοήθησε να φθάσουν στη Θρινακία και παρά τις παραινέσεις του Οδυσσέα δεν δέχθηκαν την παράκαμψη αλλά ορκίστηκαν ότι δεν θα πειράξουν τα βόδια. Ο νοτιάς που τους οδηγούσε βόρεια τους καθήλωσε στο νησί και η πείνα έγινε αβάσταχτη για να αντισταθούν εκτός του Οδυσσέα. Ο νοτιάς σταμάτησε και χορτάτοι ξεκίνησαν το ταξίδι.

Τα παράπονα του Ηλίου έγιναν αποδεκτά από τον Δία και από το κεραυνοβολημένο καράβι πριν χωνέψουν το βοδινό κρέας μόνο ο Οδυσσέας επιβίωσε σε κάτι ξύλα του καραβιού και ο άνεμος τον έφερε στη Χάρυβδη αλλά μια αγριοσυκιά τον κράτησε με τα κλαδιά της ζωντανό για οκτώ ώρες έως ότου ξεβραστήκαν τα συντρίμμια του πλοίου του. Δέκα μέρες τον φυσούσε νοτιάς έως όταν έφτασε στην Ωγυγία.

Αξίζει να μνημονεύσουμε ότι η Θρινακία, η σημερινή Νέα Γη έχει το χειρότερο κλίμα του πλανήτη και είναι και τώρα πολύ αραιοκατοικημένη.

Εκεί συγκρούονται το θαλάσσιο ψυχρό ρεύμα της Ανταρκτικής με το θαλάσσιο θερμό ρεύμα του Ισημερινού και ο Ωκεανός από βαρύρροος γίνεται και βαθυδίνης, για να επιβεβαιώσουν τον Όμηρο που τα περιγράφει και τις πηγές του.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι το Θρινάκι είναι το λιχνιστήρι των δημητριακών και έχει τρεις άκριες. Άρα τ(θ)ρια – κριον ή θρινάκιον. Όμως η Νέα Γη έχει τρεις άκριες, είναι τριγωνικό νησί και οι κάτοικοι του οι Μινωίτες – Βιοθάκες είναι λογικό να το ονόμασαν Θρινακία.

Οι Μινωίτες από την Θρινακία προχωρούσαν στη λίμνη Σουπίριον του Καναδά και συνέλεγαν το χαλκό για τη Μεσόγειο και οι Βιοθάκες, τους οποίους οι άποικοι το 1650 εξόντωσαν με καθολική γενοκτονία είχαν κρητικές λέξεις όπως το ακόντιο το έλεγαν – άμυνα και το παιδί – αίμα μου, ήταν μονογαμικοί και στο γάμο διασκέδαζαν τρεις μέρες. Επίσης είχαν αποθήκες που πρόσφεραν ότι παρήγαγαν και έπαιρναν ότι τους χρειαζόταν κλπ.

Ακόμη, είχαν ιερό ζώο το βόδι και ίσως εκεί κρύβονται περισσότερα για τη συμπεριφορά του Οδυσσέα και των συντρόφων του.

Φθάνοντας στην Ωγυγία

Μετά από τόσα βάσανα και ότι άλλο υποκρύπτεται για την συμπεριφορά τους στη Θρινακία και τις πραγματικά δύσκολες καιρικές συνθήκες σαν μέδουσα 10 μέρες στο πέλαγος έφθασε ο Οδυσσέας στην Ωγυγία τη σημερινή Ισλανδία. Οι δέκα μέρες ταξιδιού υπονοούν ταξίδια 2400Km όσο Ιθάκη – Γιβριλτάρ και το επιβεβαιώνει το Google.

Στην Ωγυγία «διψασμένη» η Καλυψώ για παρέα τον πήρε στην σπηλιά της και τον «περιέθαλψε» βίαια για 7 χρόνια. Η σπηλιά της ήταν ευρύχωρη, άναβε τζάκι και ύφαινε με χρυσή σαΐτα. Έξω ήταν παραδεισένιο μέρος με δέντρα γύρω γύρω και δημιουργούσε ατμόσφαιρα αγαλλίασης. Όμως πηγαίνοντας ο Ερμής δεν βρήκε πουθενά θνητούς να προσφέρουν θυσίες στους θεούς. Πολιτιστικά ήταν στις απαρχές της παλαιολιθικής περιόδου.

Τελικά ο Δίας διέταξε με παραίνεση της Αθηνάς να ξεπροβοδίζει τον Οδυσσέα η Καλυψώ και αφού τον βοήθησε να φτιάξει την προϊστορική σχεδία του τον απόβγαλε.

Πηγαίνοντας νότια με νυχτερινούς οδηγούς την πολική άρκτο, την πούλια και τον Ωρίωνα σε δεκαοκτώ μέρες πλησίασε στην Φαιακίδα δηλ. την ΝΔ Ανδαλουσία. Τότε τον αντιλήφθηκε ο Ποσειδώνας και ευχήθηκε να είχε πεθάνει στην Τροία. Σήκωσε όλους τους ανέμους μαζί και με κατεστραμμένο το πλοίο του έπεσε στη θάλασσα αλλά η Ινώ του έδωσε το μαγνάδι της και δεν πνιγόταν.

Την επομένη η Αθηνά ηρέμησε τους ανέμους και εκτός του βοριά που τον πλησίασε σε βραχώδη παραλία και με την παρέμβαση της πάλι δεν τσακίστηκε στα βράχια «συν Αθηνά και χείρα κίνει».

Τελικά ικέτευσε τον καλλίρροο ποταμό ονόματι Βεάτη, που δεν είναι άλλος από το σημερινό Γουαδαλκιβίρ και του επέτρεψε να βγει έξω και μια ελιά τον φιλοξένησε κάτω από τη φούντα τη. Ήταν πάλι στη ζώνη της ελιάς. Τα σφραγισμένα βλέφαρα του άνοιξαν από τις φωνές των κοριτσιών. Η Αθηνά υποσυνείδητα καθοδήγησε τη Ναυσικά, ή όπως το λέμε σήμερα «συγχρονικότητα» ή «σύμπτωση». Τελικά όλα τα γνώριζαν οι Αρχαίοι; Ηταν η αρχή του τέλους του ταξιδιού του, είχε πια φθάσε στη Φαιακία. Ήταν στη Μυκηναϊκή πόλη, την βασιλεύουσα της εποχής, στην Ταρτησσό.

Για τη θέση της Ωγυγίας πια έχουμε πληροφορίες αποστάσεων από Όμηρο για Νέα Γη η Θρινακία δηλ. 10 ημέρες η 2400 km και για Ταρτησσό η Φαιακία 18 ημέρες η 4300 km και από Πλούταρχου ότι

α) Απέχει από τη Βρετανία πέντε μέρες Δυτικά και

β) Τρία νησιά γύρω της Ωγυγίας ισαπεχουν μεταξύ τους και με την Ωγυγία

γ) Επί πλέον αναφέρει ο Πλούταρχος ότι η μεγάλη Ήπειρος απέχει 5.000 στάδια από την Ωγυγία και το Google δείχνει την απόσταση ιδία αλλά και ότι η αλλαγή του πληθυσμού εκεί γινόταν κάθε 30 χρονιά. Αξίζει ιδιαιτέρως να σημειωθεί ότι για την Ωγυγία διέταξε ο Ναπολέων τον Πάπα να επιτρέψει τη μελέτη των αρχείων του Βατικανού και να βρεθεί αυτό το υλικό στο βιβλίο «περί του εμφαινομένου προσώπου της Σελήνης» και εκδόθηκε (εκδ. Κάκτος).

Οι πίνακες δίνουν σαφέστερα τις συγκρίσεις

Πίνακας 1ος

Απόσταση Βρετανίας - Ωγυγίας
Πλούταρχος	Αγγλία—Ωγυγία(10Χ24Χ5)	1200 Km
Google	(AYR) Αγγλία – Ισλανδία	1170Km

Η πόλις AYR επιλέχθει για τη θέση της και ελληνικό της όνομα-ΑΗΡ.

Πίνακας 2ος

Απόσταση Ωγυγίας – Νέας Γης - Ταρτησού
Όμηρος	ΩΓ--ΝΓ	2500Km	ΩΓ.ΤΑΡ	4300 = 3520
Google	ΩΓ--ΝΓ	2700Km	HΓ.ΤΑΡ	3450

4.300-20% λόγω σχεδίας = 3520 Km

Πίνακας 3ος

Ισαπέχοντα νησιά	Μεταξύ τους	Κέντρο Ωγυγίας
Γροιλανδία – Φερόες	1300	716
Φερόες – Γιεν Μαγιέν	1020	683
Γιεν Μαγιέν – Γροιλανδία	1017	729

Πίνακας 4ος Γενική Απόσταση

	ΘΡΙΝΑΚΙΑ	ΩΓΥΓΙΑ	ΦΑΙΑΚΕΣ	ΙΘΑΚΗ	ΣΥΝΟΛΟ
Όμηρος	0	2400	4320	2400	8670
Google	0	2870	3420	2400	9120
				ΔΙΑΦΟΡΑ	= 450

Ήτοι 450/9120 = 5%

Παρατήρηση: η διαφορά Νέας Γης – Ωγυγίας θα μπορούσε να είναι μικρότερη λόγω αγνώστου σημείου εκκίνησης από ξηρά ή από θάλασσα στη Νέα Γη

Γενικά παρατηρώντας θα μπορούσαμε να ισχυρισθούμε ότι οι διαφορές είναι στατιστικά ασήμαντες για τόσο μεγάλες αποστάσεις κι αν λάβουμε υπ' όψιν και άλλα στοιχεία που δίνει ο Πλούταρχος όπως γεωγραφικό πλάτος και μέγεθος λιμνών είμαστε υποχρεωμένοι να αναγνωρίσουμε την ναυτική ικανότητα των Μινωιτών – Μυκηναίων και Ελλήνων των κλασσικών χρόνων.

Φθάνοντας στη Φαιακία

Πηγαίνοντας λοιπόν στο παλάτι παρατηρούσε μια τειχισμένη πόλη με πύργους και σε κάθε γύρισμα των τειχών είχε λιμάνι για το Διεθνές εμπόριό της. Εντός της πόλεως μεταξύ των άλλων υπήρχαν ναοί της Αθηνάς, του Ποσειδώνα και αγορά με πελεκημένες πέτρες.

Το παλάτι του βασιλιά Αλκίνοου είχε χάλκινο κατώφλι, τοίχους και διαζώματα με σμάλτο, ασημένιους παραστάτες, χρυσές πόρτες, μαλαματένιες λαβές πορτών κλπ.

Η αίθουσα της υποδοχής είχε δυο θρόνους με κομψά καλύμματα και χρυσούς κούρους.

Έξω ήταν περιβόλι με κάθε είδους φρούτων για όλες τις εποχές με σταφύλια για κρασί και ελιές για λάδι.

Δασκαλεμένος από την Αθηνά και τη Ναυσικά πήγε στην Αρήτη και ικετεύοντάς την τον δέχτηκε στο παλάτι και ο Αλκίνοος υποσχέθηκε επαναπατρισμό.

Παρατηρώντας τον δεν γνώριζαν αν ήταν θεός ή άνθρωπος αλλά δεν ένιωθαν κατώτεροι διότι είχαν και αυτοί ρίζες από θεούς καθότι ήταν απόγονοι των κυκλώπων και των γιγάντων.

Παρατηρώντας τα δάκρυά του όταν ο Δημόδοκος τραγουδούσε τα πάθη των Αχαιών τους αποκάλυψε ότι ήταν ο Οδυσσέας και του διηγήθηκε λεπτομερώς τα βάσανά του.

Τον συμπάθησαν, λόγω γοητείας, τόσο πολύ που του πρόσφεραν για σύζυγο τη Ναυσικά με τον όρο να παραμείνει εκεί.

Του ανέφεραν ακόμη ότι ήταν γείτονες με τους Κύκλωπες στην Υπερία και επειδή τους ενοχλούσαν ήρθαν στη Σχερία δηλαδή τη δυτική Βανδαλουσία.

Θεωρούσαν συγγενέστερούς τους μετά Κύκλωπες τους Αχαιούς. Ίσως διότι οι απόγονοι του γίγαντα Γηρυόνη νικημένοι από τον Ηρακλή συγχωνεύτηκαν και δημιούργησαν αυτή τη βασιλεύουσα.

Γενεαλογικά αναφέρουν ότι λόγω της αλαζονείας τους οι γίγαντες με βασιλιά τον Ευρυμέδοντα εξαφανίσθηκαν αλλά η κόρη του Αρήτη παντρεύτηκε τον Ναυσίθοο, γόνο του Ποσειδώνα που φονεύθηκε και έκανε σύζυγό της τον αδελφό του Αλκίνοο. Αμφότεροι λατρευόταν από το λαό της Φαιακίας και ήταν ο προεδρεύων βασιλιάς ανάμεσα σε δώδεκα άλλους βασιλείς. Για να τον τιμήσουν τον κράτησαν μια μέρα παραπάνω και διοργάνωσαν χορούς και αγώνες προς τιμήν του

Του πρόσφεραν απίστευτα δώρα που δεν τα πήρε ούτε από τα λάφυρα της Τροίας. Ήτοι έκαστος βασιλιάς πρόσφερε πανωφόρι, χιτώνα, τάλαντο χρυσού και τρίποδα με το λεβέτι του. Μάλιστα ο Αλκίνοος του χάρισε και τη χρυσή κούπα του για να τον θυμάται. Ο Ευρύλαος που τον προκάλεσε στους αγώνες του χάρισε το χάλκινο σπαθί του με την ασημένια και φιλντισένια λαβή του.

Τέλος και ο λαός έδωσε ότι μπορούσε από το περίσσευμά του.

ΦΘΑΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΙΘΑΚΗ

Μαγεμένοι λοιπόν από τη διήγηση των περιπλανήσεων του Οδυσσέα και ότι τούτο περιελάμβανε πήρε το λόγο ο Αλκίνοος και είπε: Οδυσσέα, αφού η μοίρα σου σε έφερε σε τούτο το υψηλόροφο παλάτι και πάτησες το χάλκινο κατώφλι δε σε περιμένει άλλη περιπλάνηση και θα νοστήσεις στο νησί σου.

Την επόμενη μεταφέρθηκαν στο λιμάνι τα δώρα -- χρυσά και ασημένια-- υπό την εποπτεία του Αλκίνοου και χιτώνια με πανωφόρια υπό την εποπτεία της Αρήτης. Αφού τους ευχαρίστησε για τη φιλοξενία και τα δώρα τους τους αποχαιρέτησε λέγοντας… Αλκίνοε βασιλιά… να χαίρεσαι τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου και οι θεοί να σου χαρίζουν κάθε καλό…

Βασίλισσα Αρήτη, αδιάκοπη χαρά να έχεις ως βαθιά γεράματά σου… και να ζεις ευφρόσυνα σπίτι σου με τα παιδιά σου και τον σύζυγό σου.

Φορτώθηκαν στο καράβι τα δώρα και η βρώση με την πόση του ταξιδιού και με σφραγισμένα τα βλέφαρά του έφτασε στην Ιθάκη λόγω συσσωρευμένου κάματου. Οι έμπειροι ναυτικοί του πλοίου τον άφησαν κοιμισμένο στην ακτή μπροστά στη σπηλιά των Ναϊάδων (νεράιδες) και αφού ξεφόρτωσαν σε ασφαλές μέρος τα δώρα τον άφησαν κοιμισμένο και αναχώρησαν.

Ο πικραμένος Ποσειδώνας έκανε τα παράπονά του στο Δία λέγοντας, Δία, πατέρα, δεν περιμένω να με τιμήσουν οι θεοί όταν η ίδια η φύτρα μου οι Φαίακες δε με τιμούν… ο Δίας του απάντησε… εμείς καθόλου δεν σε ατιμάζουμε, όμως αν νομίζεις ότι κάποιος θνητός λόγω θράσους και δύναμης σου στέρησε κάποια τιμή μπορείς να τον εκδικηθείς. Πικραμένος ο Ποσειδώνας αλλά και σεβόμενος την επιθυμία του Δία για την παύση της δίωξης του Οδυσσέα, στράφηκε κατά των Φαιάκων. Ίσως ο Αίολος ήταν σοφότερος του Αλκίνοου.

Ξύπνησε ο Οδυσσέας με την Αθηνά να τον έχει πολυχαλαρώσει. Διερωτάται που έφτασα πάλι, σε ποιων ανθρώπων τη χώρα; Είναι αλαζόνες ή δίκαιοι και ξέρουν να φιλοξενούν και να σέβονται τους θεούς; Ακόμη και οι Φαίακες δεν ήταν όλοι δίκαιοι και παρά την υπόσχεσή τους με έφεραν σε άλλη χώρα. Αλλά ας μετρήσω και τα αγαθά μου και ας τους τιμωρήσει ο Θεός για το κακό που μου έκαναν.

Όταν του παρουσιάστηκε η Αθηνά σαν βοσκόπουλο του είπε στην εύλογη ερώτησή του, ξένε είσαι κακούκιτσος, μπορεί η χώρα να είναι τραχιά και όχι ευρύχωρη αλλά βγάζει και το σιτάρι της και το κρασί της και το κρέας της… και έγινε ξακουστό και στην Τροία το όνομα της … Ιθάκη …

…Την είχα ακουστά στην Κρήτη την Ιθάκη…

 Αθηνά… παραείσαι πονηρός φίλε… μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια.