" Τα χελιδόνια τση Βλαχιάς και τα πουλιά τση Δύσης κλαίσιν αργά κλαίσιν ταχιά, κλαίσιν το μεσημέρι! Κλαίσιν την Αδριανούπολη τη βαροκουρσεμένη, απού τηνε κουρσεύανε τσι τρεις γιορτές του χρόνου. Τω΄Χριστουγένω΄για κερί και τω΄Βαγιώ΄για βάγια.
Και την ημέρα τση ΛΑΜΠΡΗΣ για το Χριστός Ανέστη!"
Κατά τον πατέρα της ελληνικής Λαογραφίας Ν.Πολίτη, "το παλαιότατον των ιστορικών δημοτικών ασμάτων μας"!
-Αναφέρεται στην άλωση της Αδριανούπολης από τον Μουράτ Α΄το 1361 την περίοδο Χριστουγέννων που είχε επίσης αλωθεί από τους Τούρκους το 1353 (πιθανά την ημέρα των Βαϊων) και πιο πριν τη Λαμπρή του 1205 από τους Βούλγαρους, τότε που βρήκαν αφορμή από την άλωση το 1204 της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους.
Ανήκει στη κατηγορία των ριζίτικων "της στράτας" που τραγουδιούνταν ολόκληρα σε οδοιπορίες πανηγυριών, γάμων κλπ και όλα τους πάντα με αυτόν εδώ τον σκοπό και μόνο. Με επανάληψη κάθε στροφής από όσους είναι στην παρέα αυτού που σολάρει .
Η άλλη κατηγορία ριζίτικων είναι "της τάβλας". Αυτά έχουν γύρω στους 30 καταγραμμένους διαφορετικούς σκοπούς και ποτέ δεν τραγουδιούνται ολόκληρα αλλά μόνο τρεις στροφές καθενός που κλείνουν με μαντινάδα σε σκοπό συρτού, για να μην είναι βαρετά.
Υπέροχη απόδοση από τον πραγματικά σεβόμενο την αυθεντική χωρίς παραποιήσεις κληρονομιά του ριζίτικου Αντώνη Μαρτσάκη.
Παραποιήσεις που δυστυχώς αφθονούν από μερικούς πολύ καλούς μεν κρητικούς τραγουδιστές αλλά εντελώς άσχετους ή επιπόλαιους όσον αφορά τους επί αιώνες σκοπούς και τον τρόπο εκτέλεσης των ριζίτικων...
Κ. Ντ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου