Δευτέρα 13 Μαρτίου 2023

 


Η "Αντιγνώση, τα Δεκανίκια του Καπιταλισμού" θέτει ένα πρόβλημα που ποτέ ώς τώρα δεν έχει ερευνηθεί αντικειμενικά και καίρια.





Πώς καταποντίστηκε ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός; Γιατί; Ποιους εξυπηρετούσε ο αφανισμός του; 

Και γιατί θεωρήθηκε απαραίτητο να ξεριζωθεί η ελληνική παιδεία προκειμένου να επιβιώσει ο χριστιανισμός;

Οι πολιτισμοί που καταστράφηκαν ολοκληρωτικά και αφανίστηκαν από το πρόσωπο της γης δέχτηκαν επιδρομές από ορδές βαρβάρων. Όπως ο Μυκηναϊκός από τους Δωριείς και ο Χαναανικός από τους Εβραίους.

Αλλά ο χριστιανισμός εμφανίζεται σα θρησκεία. Και το ίδιο ισχυρίζεται ώς σήμερα. Πώς έδρασε όμως σα βαρβαρική επιδρομή; Και γιατί λειτούργησε σαν καταλύτης κάθε ελληνικού στοιχείου, μετερχόμενος μέσα που μόνο ο ναζισμός μεταχειρίστηκε;

Ο χριστιανισμός ισχυρίστηκε, και ισχυρίζεται ακόμη, πως μοναδικό του κίνητρο ήταν η Σωτηρία. Σύμφωνοι; Αλλά τίνος; Μα της συσσώρευσης του Πλούτου και της Εξουσίας.

Αυτός είναι ο στόχος τούτου του βιβλίου: Η απομυθοποίηση μιας απάτης, όπως στάθηκε η χριστιανική θρησκεία, που γίνεται θεμέλιο του καπιταλισμού. Και που δε θα μπορούσε να επιβιώσει χωρίς την κατάλυση του ελληνικού ορθολογισμού.


Διαφορετικά θα εξακολουθήσει να εκκρεμεί ένα ζητούμενο:

Από τον Ελληνικό πολιτισμό γεννιέται η Ταυτότητα του Ανθρώπου. Γιατί ο χριστιανισμός καταργεί αυτήν την Ταυτότητα για να σώσει δήθεν τον άνθρωπο;





Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2014

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΛΙΛΗΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥ - ΑΝΤΙΓΝώΣΗ, ΤΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ


ΕΝΙΣΤΑΜΑΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ
Με το δοκίμιο τούτο θα πληγώσω σίγουρα μια μερίδα ανθρώπων που, γεμάτοι καλή πίστη, είναι δεμένοι με το χριστιανισμό.  Και λυπούμαι ειλικρινά γι' αυτό.
Γιατί ενώ ξεκίνησα γεμάτη αγανάκτηση και θυμό τη γραφή του βιβλίου μου, μου συνέβη μια βαθιά και ουσιαστική αλλαγή.  Ένιωσα να γίνομαι καλή.  Γλύκαναν μέσα μου οι πληγές της ζωής και της σκέψης.  Πλημμύρισα τρυφεράδα και επιείκεια για τους ανθρώπους. Ως τώρα η αγάπη μου γι' αυτούς ήταν σκληρή, απαιτητική. Δεν τους συγχωρούσα την ευπιστία τους.  Αλλά σιγά σιγά όσο προχωρούσα στη μελέτη και στη γραφή της Αντιγνώσης, γέμιζα τρόμο και συμπόνια.  "Δεν μένει, λοιπόν, καμιά ελπίδα για τον άνθρωπο", αναρωτιόμουνα.  Ως πότε τα ιδανικά που για χάρη τους θυσιάζεται θα γίνονται όπλα να τον δολοφονούν, αλυσίδες να τον σκλαβώνουν, φυλακές να τις κατοικεί;
Και ως πότε αντέχει να πληροφορηθεί τούτη την αλήθεια; Αλλά την ίδια στιγμή αποφάσιζα πως η ίδια αλήθεια που αφαιρεί μιαν ελπίδα, γεννά μια καινούργια.
Η "Αντιγνώση, τα Δεκανίκια του Καπιταλισμού" θέτει ένα πρόβλημα που ποτέ ως τώρα δεν έχει ερευνηθεί αντικειμενικά και καίρια.  Πως καταποντίστηκε ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός;  Γιατί;  Ποιους εξυπηρετούσε ο αφανισμός του;  Και γιατί θεωρήθηκε απαραίτητο να ξεριζωθεί η ελληνική παιδεία προκειμένου να επιβιώσει ο χριστιανισμός;
Οι πολιτισμοί που καταστράφηκαν ολοκληρωτικά και αφανίστηκαν από το πρόσωπο της γης δέχτηκαν επιδρομές από ορδές βαρβάρων.  Όπως ο Μυκηναϊκός από τους Δωριείς και ο Χαναανικός από τους Εβραίους.
Αλλά ο χριστιανισμός εμφανίζεται σα θρησκεία.  Και το ίδιο ισχυρίζεται ως σήμερα.  Πως έδρασε όμως σα βαρβαρική επιδρομή; Και γιατί λειτούργησε σαν καταλύτης κάθε ελληνικού στοιχείου, μετερχόμενος μέσα που μόνο ο ναζισμός μεταχειρίστηκε;
Ο χριστιανισμός ισχυρίστηκε, και ισχυρίζεται ακόμη, πως μοναδικό του κίνητρο ήταν η Σωτηρία.  Σύμφωνοι.  Αλλά τίνος; Μα της συσσώρευσης του Πλούτου και της Εξουσίας.
Αυτός είναι ο στόχος αυτού του βιβλίου:  Η απομυθοποίηση μιας απάτης, όπως στάθηκε η χριστιανική θρησκεία, που γίνεται θεμέλιο του καπιταλισμού.  Και που δεν θα μπορούσε να επιβιώσει χωρίς την κατάλυση του Ελληνικού ορθολογισμού.
Διαφορετικά θα εξακολουθεί να εκκρεμεί ένα ζητούμενο.  Από τον Ελληνικό πολιτισμό γεννιέται η Ταυτότητα του Ανθρώπου.  Γιατί ο χριστιανισμός καταργεί αυτήν την Ταυτότητα για να σώσει δήθεν τον άνθρωπο;
'Ενα χρόνο αργότερα, δημοσιεύθηκε στον "Ταχυδρόμο" ότι η Ιερά Σύνοδος ζήτησε τον αφορισμό μου. Κρίμα που οι "νοήμονες" δεν της το επιτρέψανε.  Στερώντας μου έτσι την τιμή να αποκτήσω το αυθεντικό πιστοποιητικό πως είμαι υπηρέτης της αλήθειας.  Γιατί η μόνη δουλειά που δέχτηκα με τη θέλησή μου στη ζωή είναι η εξυπηρέτηση της αλήθειας.
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,870.0/wap2.html
__________________________________________
«Διατάσουμε, όλα τα ιερά και οι ναοί (των Ελλήνων) όσα βρίσκονται ακόμα άθικτα, να καταστραφούν με διαταγή των τοπικών αρχών και να εξαγνιστούν με την ύψωση του σημείου της χριστιανικής θρησκείας... αν με επαρκείς αποδείξεις ενώπιον ικανού δικαστή, εμφανιστεί κάποιος που έχει παραβλέψει αυτό τον νόμο, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου» 
Αυτοκράτορες: Θεοδόσιος και Βαλεντινιανός προς Ισίδορον Έπαρχο Πραιτωρίου.14/ Νοέμβριου 435
«Να κλείσουν όλοι οι ναοί σε όλες τις πόλεις και σε όλους τους τόπους της οικουμένης... Αν κάποιος με οποιαδήποτε δύναμη παραβεί (αυτό τον νόμο) θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό» 
ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ 1.10. Δεκέμ.  354
«...Θεσπίζουμε αυτούς τους νόμους για τους αλητήριους Έλληνες». ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ 1.10.10
Τα παραπάνω αποσπάσματα είναι παρμένα από το βιβλίο: «Η αντιπαγανιστική νομοθεσία της ύστερης Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας μέσα απ' τους κώδικες» Εκδόσεις ΚΑΤΑΡΤΙ. 
Κάποιοι ελληνορθόδοξοι μελετητές και ιερείς ισχυρίζονται, πως "σε αντίστοιχους δημοσιευμένους κώδικες της Ρώμης, δεν υπάρχουν παρόμοιες εξοντωτικές αναφορές κατά των Ελλήνων". Αν αυτό αληθεύει, είναι εντελώς δικαιολογημένο, μια και για προφανείς λόγους, από πολύ νωρίς, νόμοι ανάλογης σκληρότητας απαλείφθηκαν από τα ελληνικά κείμενα. Η παραπάνω συλλογή νόμων, διεσώθη στα Λατινικά απ’ όπου μόλις πρόσφατα τα μετέφρασε η Καμάρα Αφροδίτη, φωτίζοντας την άκρατη ανθελληνική πραγματικότητα του ελληνο-διωκτικού Βυζάντιου.






Λιλή Ζωγράφου «Αντιγνώση»

"Ο Πομπιντού είπε κάποτε: «Προτιμώ να είμαι υπάλληλος-αγροφύλακας σε ανεξάρτητη Γαλλία, παρά πρόεδρος σε εξαρτημένη». 

Το ταπεινωτικότερο χαρακτηριστικό του Ρωμιού, η προδοσία από μέρους των κατεχόντων και οι οδυνηρότερες σελίδες της Ιστορίας μας αποσιωπούνται πάντα.
 Αν τολμήσεις και τις θίξεις, σου υπενθυμίζουν πως δεν πρέπει να εκθέτεις την εθνική μας αξιοπρέπεια,
με αποτέλεσμα να σώζουμε τα προσχήματα για εκείνους που ξεπούλησαν την Ελλάδα, από τους αρχαίους χρόνους ως τους κοτζαμπάσηδες που επιβιώνουν μέχρι τις μέρες μας με διαφορετικά προσωπεία. Γιατί και τότε, η μάλλον τότε για πρώτη φορά, οι αφεντάδες, οι ολιγαρχικοί αφεντάδες, ανίκανοι να αναχαιτίσουν το άπλωμα της δημοκρατίας που είχε σαν άμεσο αποτέλεσμα το διαφωτισμό του λαού, προτίμησαν να συνεργαστούν με τους εχθρούς του τόπου. Όταν διαπιστώνουν πως το παιχνίδι ξεφεύγει από τα χέρια τους, προτιμούν να παίξουν το ρόλο του χωροφύλακα σε βάρος του προδομένου λαού, για λογαριασμό του ξένου τυράννου ή του ξένου κατακτητή, παρά να παραμεριστούν από νέες δυνάμεις..."

 



Πληροφορίες προϊόντος

  • Συγγραφέας Ζωγράφου, Λιλή
  • Eκδότης Αλεξάνδρεια
  • ISBN 9789602210901
  • Κωδικός Ευριπίδη 010100000660
  • Έτος κυκλοφορίας 1983
  • Σελίδες 470
  • Διαστάσεις 21χ14
  • Βάρος 0 gr

Λιλή Ζωγράφου,  συγγραφέας

Λιλή Ζωγράφου (1922-1998). Η Λιλή Ζωγράφου γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης, όπου πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Ο πατέρας της ήταν εκδότης εφημερίδας με ιδιαίτερα φιλελεύθερες ιδέες για την εποχή του και πάθος για τη δημοσιογραφία. Φοίτησε στο Λύκειο Κοραής και στο Καθολικό Γυμνάσιο των Ουρσουλίνων στη Νάξο. 

Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής φυλακίστηκε για αντιστασιακή δράση ενώ ήταν έγκυος και γέννησε στη φυλακή. Μετά την απελευθέρωση εργάστηκε ως δημοσιογράφος. 

Τη διετία 1953-1954 έζησε στο Παρίσι. Από τη θέση της δημοσιογράφου αντιτάχθηκε στη δικτατορία του Παπαδόπουλου.

Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1950 με τη συλλογή από νουβέλες "Αγάπη", γνωστή έγινε όμως εννιά χρόνια αργότερα με την έκδοση του βιβλίου της "Νίκος Καζαντζάκης, ένας τραγικός", μια απομυθοποιητική και ψυχαναλυτική προσέγγιση της προσωπικότητας του κρητικού συγγραφέα

Συζητήσεις προκάλεσε και το δοκίμιό της "Αντιγνώση: Τα δεκανίκια του καπιταλισμού" στο οποίο υποστήριξε τη θεωρία της περί του χριστιανισμού ως θεμελιακού όρου για την επικράτηση του καπιταλισμού ανά τον κόσμο. Το πιο γνωστό έργο της είναι το μυθιστόρημα "Η Συβαρίτισσα" με έντονα αυτοβιογραφικό χρώμα και εμφανείς επιρροές από τη νιτσεϊκή φιλοσοφία. Το θεατρικό έργο της "Τιμή ευκαιρίας για τον παράδεισο" παραστάθηκε το 1976 από τη Β΄ σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. 

(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.)


Επιμέλεια εύρεσης και παρουσίασης κειμένων και ιστορικών πηγών, Κώστας Σ. Ντουντουλάκης, ιστορικός ερευνητής. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: