Ερωτήματα και απαντήσεις περί δημοκρατίας, εκπαίδευσης και ισότιμης ή μη επιστημονικής αντιπαράθεσης (Κ.Ντ.)

 ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΘΕΣΕ ΜΙΑ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΦΙΛΗ ΚΑΙ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΜΟΥ ΠΑΝΩ Σ΄ΑΥΤΆ

Φίλη: "Η διαχρονικότητα του κοινοβουλευτικού προσανατολισμού όλων των Εκπαιδευτικών Βαθμίδων και η δημοκρατική έκφραση των επιστημονικών απόψεων στη κατεύθυνση της κατανόησης και αποδοχής από το εκπαιδευόμενο σύνολο. Κατά την προσωπική πείρα αποτελεί χρονοτριβή και "μοιραίο λάθος" ;

Οι απαντήσεις μου:

1."Η διαχρονικότητα του κοινοβουλευτικού προσανατολισμού όλων των Εκπαιδευτικών Βαθμίδων":

Κάθε ζήτημα έχει δύο (τουλάχιστον...) όψεις, δυο ή περισσότερες πλευρές παρατήρησης και εξέτασής του.

Η μια οπτική πχ εδώ είναι συγκριτικά με περιόδους δικτατορίας και κοινοβουλευτικών παρεκτροπών, όπως οι νόμοι και πρακτικές διώξεων αντιφρονούντων πχ επί εθνικού διχασμού 1916-18, μετεμφυλιακά,σε όλη την περίοδο 1946-1964, "Ιουλιανά" του 1965 κλπ που βιώσαμε. Από αυτή την πλευρά είναι ή έστω φαίνεται, θετικός ο τέτοιος προσανατολισμός.

-Από την άποψη σύγκρισης όμως της δημοκρατίας όπως την εννοούσαν και την εφάρμοζαν θεσμικά με άμεσες διαδικασίες ΜΗ "αντιπροσωπευτικά" οι αρχαίοι μας, τόσο οι Αθηναίοι όσο (προπαντός, και γιαυτό τόσο κατασυκοφαντούμενοι) οι εξυμνούμενοι γι αυτό από Πλάτωνα και Αριστοτέλη και Ξενοφώντα "Ομοίοι" -ίσων περιουσιών άρα και με οικονομική δημοκρατία, οι Λάκωνες, που ήταν επίσης οι μόνοι με ισοτιμία ανδρών-γυναικών (μεταξύ ελευθέρων πάντα τότε...) συγκρινόμενη με την κοινοβουλευτική "παρλιαμενταριστική" δι αντιπροσώπων αγγλοσαξωνική και εν γένει στον καπιταλισμό "δημοκρατία" σήμερα, η σημερινή είναι μια τεράστια εξαπάτηση και αλλοτριωτική χειραγώγηση μαζών από τις ελίτ...

2. Για την "δημοκρατική έκφραση των επιστημονικών απόψεων στη κατεύθυνση της κατανόησης και αποδοχής από το εκπαιδευόμενο σύνολο ":

Αποτελεί ευχή ή υπάρχει έστω και ένα σχολείο ή σχολή που να εφαρμόζει πράγματι αυτό;...

-Όχι μόνο σε προσχολική και υποχρεωτική εκπ/ση (ΕΚΠ/ΣΗ... ΟΧΙ ΠΑΙΔΕΙΑ είναι...) αλλά και στην "πανεπιστημιακή" και στη βιομηχανία μεταπτυχιακών τίτλων, όλη η αναπαραγωγή και παραγωγή γνώσης είναι υπό αυστηρό έλεγχο και χειραγώγηση από τις πλανητικά και εγχώρια κυρίαρχες ελίτ εξουσίας.

Πχ, σε ποια ιατρική σχολή θα παρουσιαστεί (και θα συζητηθεί) ισότιμα και απροκατάληπτα η ομάδα παραλλαγών της κυρίαρχης άποψης (το πώς γίνεται κυρίαρχη κι επιβάλλεται, είναι ευνόητο νομίζω...) με την ομάδα ριζικά αντίθετων επιστημονικών απόψεων όπως πχ η άποψη του αδιαμφισβήτητα πολύ πιο ειδήμονος από όλους τους καθηγητές της Σχολής αυτής, νομπελίστα ιολογίας Λυκ Μοντανιέ ότι τα mRNA πειραματικά εμβόλια είναι καταστροφείς του ανοσοποιητικού συστήματος ; "Βραδυφλεγείς βόμβες" τα εχαρακτήρισε αναλύοντας επιστημονικά λεπτομερώς το γιατί ο μέγας νομπελίστας ιολόγος!...

Ή σε ποια Σχολή Πολιτικών Επιστημών ή Νομική ή Οικονομίας ή Φιλοσοφική παρουσιάζονται και συζητούνται ισότιμα και σε βάθος οι πραγματικά αντίθετες απόψεις πχ οι γνώμες και στοιχειοθετήσεις Πλάτωνα-Αριστοτέλη-Ξενοφώντα και σφαγιασθέντων από τους Αθηναίους Μηλίων και Λεσβίων με αυτή του Περικλή περί "αθηναϊκής δημοκρατίας";...

Ή οι διαφορετικές μεταξύ τους αντικαπιταλιστικές απόψεις με τις διαφορετικές μεταξύ τους καπιταλιστικές απόψεις που κατά κόρον και λεπτομερέστατα διδάσκονται και αναπτύσσονται παραπέρα διαρκώς σ΄αυτούς τους "ναούς του πνεύματος";

Μήπως επίσης, όλα τα ΑΕΙ (πόσο μάλλον τα κατώτερα εκπαιδευτήρια υπάκουων υπηκόων) όπου γης δεν τρέμουν κυριολεκτικά στην ιδέα να αντιπαραθέσουν αλογόκριτες και ισότιμα τις επιστημονικές αποδείξεις ή ενδείξεις και θεωρίες για το Σύμπαν και Εξέλιξη των Ειδών με τα "επιστημονικοφανή" δόγματα "δημιουργιστών"

που αντί να θεωρούν ουσία κάθε θρησκείας την όποια ηθική της περί κοινωνίας και ατομικής στάσης ζωής άποψη, θεωρούν ουσία της την εκ θεού ή θεών αυθύπαρκτων την δημιουργία του κατ΄αυτούς μη αυθύπαρκτου σύμπαντος ;

Μήπως γιαυτό, ο Ηράκλειτος ανέκαθεν εθεωρείτο μέγας μεν αλλά "σκοτεινός" και "δυσνόητος" ενώ 2.500 χρόνια πριν διακήρυττε πολύ-πάρα πολύ απλά:

"Κόσμον τόνδε, τον αυτόν απάντων, ουδέ τις θεών ουδέ τις ανθρώπων εποίησεν, αλλ΄ήν και έστι και έσται πυρ αείζωον απτόμενον μέτρα και σβενύμενον μέτρα"... ;

*Συμπληρωματικά, περί Ηρακλείτου, επιλογές από το διαδίκτυο: Ό,τι σώθηκε για τον Ηράκλειτο, σώθηκε ως σπάραγμα στο έργο των μεταγενεστέρων, αν κι όσα απέμειναν από τη σκέψη του ήταν αρκετά ώστε να αναγκάσουν ακόμα και τον μέγα διαλεκτικό Σωκράτη να αναγνωρίσει πως

"αυτά που κατάλαβα είναι σπουδαία, νομίζω όμως ότι είναι εξίσου σπουδαία κι αυτά που δε μπόρεσα να καταλάβω.

Ωστόσο χρειάζεται να 'σαι δεινός κολυμβητής, σαν αυτούς από τη Δήλο, για να μη πνιγείς μες στο βιβλίο του".

Γι’ αυτό τον είπανε Σκοτεινό Φιλόσοφο κι Αινικτή, (Αινιγματοποιό), γιατί πολλοί τον άκουγαν, λίγοι τον καταλάβαιναν.

Εμείς σήμερα γνωρίζουμε ελάχιστα τόσο για τη ζωή του όσο και το έργο του, αν κι όσα μας παραδίδονται αρκούν για να τον μετατρέψουν σ' έναν εντελώς ιδιοσυγκρασιακό στοχαστή της παλλόμενης ελληνικής αρχαιότητας.

Σ΄εμάς έφτασαν μερικές αποσπασματικές σκέψεις και ρητά (κάπου 111 αυθεντικά και μερικά ακόμη αμφισβητούμενα), που παραμένουν αποφασιστικής σημασίας για την ιστορία των ιδεών.

Χωρίς ακριβείς αποδείξεις (σε όσα ελάχιστα σώθηκαν από το έργο του) αλλά με σύντομους και χτυπητούς αφορισμούς, σαν χρησμούς δηλαδή, ο Ηράκλειτος ξεπέρασε την εποχή του, αν και δεν ξεπεράστηκε από καμιάν εποχή.

Πάνω του πάτησαν, είτε ως συνεχιστές είτε ως πολέμιοι, όλοι οι κατοπινοί Έλληνες Φιλόσοφοι κι αιώνες αργότερα η νεότερη δυτική φιλοσοφία κατάλαβε επίσης ότι θα 'πρεπε κι αυτή να αναμετρηθεί μαζί του μπας και προχωρήσει η ανθρώπινη διανόηση.

Η ευθεία κριτική που άσκησε στον Πυθαγόρα, οι υπαινιγμοί του Παρμενίδη στο έργο του, οι μεθοδολογικές και ιδεολογικές περιπέτειες του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη με τη σκέψη του, όλα αποκαλύπτουν το μέγεθος αλλά και τη θέση του Ηράκλειτου στην αρχαιοελληνική σκέψη.

Όσο για τον κρυμμένο νόμο της Φύσης, που ισχυριζόταν πως είχε ανακαλύψει, ήταν ότι

όλα τα πράγματα βρίσκονται σε σύγκρουση μεταξύ τους, σύγκρουση που είναι ουσιώδης για τη ζωή κι επομένως καλή.

Το πυθαγόρειο (και προσωκρατικό λίγο-πολύ) ιδεώδες ενός κόσμου ειρηνικού, ακίνητου κι αρμονικού το απέρριπτε ως ιδεώδες θανάτου:

"Ο πόλεμος είναι ο πατέρας όλων"

και

"Η φιλονικία είναι δικαιοσύνη",

μας λέει βγάζοντάς μας από τις καλοβαλμένες αλήθειες του κόσμου μας.

Διακηρύσσοντας πως όλα μεταβάλλονται και τίποτα δεν μένει σταθερό, έκανε την αδιάκοπη αυτή ροή τη κοσμογονική αρχή του, όπου τα πάντα γεννιούνται και καταστρέφονται ως μια αέναη πάλη αντίθετων αρχών (εναντιοδρομία την έλεγε δηλωτικά):

"πάντα κατ’ έριν γίγνεσθαι",

αλλά και

"το αντίξοον συμφέρον και εκ των διαφερόντων καλλίστην αρμονίην".

Ο Ηράκλειτος ήρθε κι έφυγε από τον κόσμο για να μη τον αφήσει πια ίδιο, όπως ακριβώς το 'θελε κι η σκέψη του…