Απαντάμε στις ερωτήσεις σας - σε όπoια ερώτηση έχει σχέση με το κρασί και οτιδήποτε γύρω από αυτό
Απαντάμε στις απορίες σας, σχετικά με τα πάντα: από το σταφύλι, την ποικιλία, το φύτεμά του, τον τρύγο, την οινοποίηση, τη παλαίωση, την ιστορία... μέχρι τι κρασί ταιριάζει με το δείπνο που ετοιμάζετε.
Ρωτήστε μας για ότι σας ενδιαφέρει, για κάθε θέμα σχετικό με το κρασί - Θα σας απαντήσουμε προσωπικά, στο email που θα μας δώσετε, και η απάντησή μας, μαζί με την ερώτησή σας - ανώνυμη -, εφ' όσον είναι γενικότερου ενδιαφέροντος, θα εμφανιστεί στην αντίστοιχη κατηγορία των ερωτήσεων-απαντήσεων του House of Wine.
Μη διστάσετε - κανείς δεν γεννήθηκε σοφός, και η γνώση γύρω από τον οίνο και τα τόσα θαυμαστά που τον περιβάλλουν, αυξάνει την απόλαυση που μας προσφέρει.
ΠΡΟΣΟΧΗ!! Δυστυχώς δεν είμαστε σε θέση να απαντήσουμε ερωτήσεις σχετικά με την Οινοποίηση στο Σπίτι ούτε να δώσουμε οδηγίες σχετικά με αυτή. Ερωτήσεις σχετικές με την Οινοποίηση στο Σπίτι θα μένουν αναπάντητες.
Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν χρειάζεται και το λευκό κρασί μετάγγιση σε καράφα, όπως τα κόκκινα. Αν ναι, τότε σε ποιές περιπτώσεις; Ευχαριστώ
Θίγετε ένα πάρα πολύ σημαντικό θέμα, γιατί εδώ οι απόψεις διίστανται, ή μάλλον, ο κάθε ειδικός του κρασιού έχει και τη δική του άποψη. Είναι ένα θέμα με το οποίο θα ασχοληθούμε εκτενέστερα σε ειδικό άρθρο, αναπτύσσοντας με λεπτομέρεια τις διάφορες απόψεις.
Από εδώ όμως, αυτή τη στιγμή θα σας μεταφέρουμε αυτούσια την άποψη ενός πολύ σημαντικού ανθρώπου του κρασιού, του Steven Spurrier, σήμερα συμβούλου έκδοσης του γνωστού περιοδικού Decanter:
«Υπάρχουν τρεις λόγοι για τη μετάγγιση:
Οι λευκοί οίνοι ρίχνουν σπάνια έχουν κατακάθια, εκτός από μερικές φορές που εμφανίζουν ταρταρικούς κρυστάλλους, και επειδή δεν έχουν τανίνες, η ανάγκη αερισμού είναι σπάνια απαραίτητη. Έτσι, ενώ ο κύριος λόγος είναι αισθητικός, η μετάγγιση {σε καράφα} θα πρέπει να ευχαριστεί τον ουρανίσκο όσο και το μάτι.
Ένα πρόβλημα είναι ότι τα λευκά κρασιά χρειάζονται περισσότερο κρύωμα από όσο μετάγγιση, έτσι είναι κυρίως τα παλαιότερα λευκά που μεταγγίζονται, όπου η ψυχρή θερμοκρασία είναι λιγότερο σημαντική, ακόμα και για ώριμα γλυκά κρασιά που θα εμφανίζουν πολυεπίπεδη πολυπλοκότητα.
Οι Μπορντολέζοι συχνά μεταγγίζουν τα ξηρά λευκά τους καθώς και τα κόκκινα τους. Οι Βουργουνδοί ποτέ δεν μεταγγίζουν κρασιά. Ο Hugh Johnson μεταγγίζει το παλιό Riesling. και ένα εστιατόριο που ήξερα στο Παρίσι πάντα σερβίρει Champagne en carafe {Σαμπάνια σε καράφα}. Θα μετάγγιζα τα νεαρά ή παλαιωμένα κρασιά του Ροδανού και τα ώριμα Rieslings της Αλσατίας, και τα δύο όμως την τελευταία στιγμή.»
Θα τολμήσουμε να συμπληρώσουμε τον Steven Spurrier προειδοποιώντας ότι τα πολύ παλιά κρασιά -λευκά ή ερυθρά- μπορεί να χάσουν οποιοδήποτε άρωμα αν μείνουν στην καράφα για περισσότερο από 30 λεπτά!
Γι΄αυτό ΠΡΟΣΟΧΗ!
Από εδώ όμως, αυτή τη στιγμή θα σας μεταφέρουμε αυτούσια την άποψη ενός πολύ σημαντικού ανθρώπου του κρασιού, του Steven Spurrier, σήμερα συμβούλου έκδοσης του γνωστού περιοδικού Decanter:
«Υπάρχουν τρεις λόγοι για τη μετάγγιση:
- για να επιτρέψετε στο κρασί να αναπνεύσει
- για να το διαχωρίσετε από οποιαδήποτε κατακάθια
- γιατί ένας μεταγγισμένος οίνος {σε καράφα} ενισχύει την προσμονή της απόλαυσης.
Οι λευκοί οίνοι ρίχνουν σπάνια έχουν κατακάθια, εκτός από μερικές φορές που εμφανίζουν ταρταρικούς κρυστάλλους, και επειδή δεν έχουν τανίνες, η ανάγκη αερισμού είναι σπάνια απαραίτητη. Έτσι, ενώ ο κύριος λόγος είναι αισθητικός, η μετάγγιση {σε καράφα} θα πρέπει να ευχαριστεί τον ουρανίσκο όσο και το μάτι.
Ένα πρόβλημα είναι ότι τα λευκά κρασιά χρειάζονται περισσότερο κρύωμα από όσο μετάγγιση, έτσι είναι κυρίως τα παλαιότερα λευκά που μεταγγίζονται, όπου η ψυχρή θερμοκρασία είναι λιγότερο σημαντική, ακόμα και για ώριμα γλυκά κρασιά που θα εμφανίζουν πολυεπίπεδη πολυπλοκότητα.
Οι Μπορντολέζοι συχνά μεταγγίζουν τα ξηρά λευκά τους καθώς και τα κόκκινα τους. Οι Βουργουνδοί ποτέ δεν μεταγγίζουν κρασιά. Ο Hugh Johnson μεταγγίζει το παλιό Riesling. και ένα εστιατόριο που ήξερα στο Παρίσι πάντα σερβίρει Champagne en carafe {Σαμπάνια σε καράφα}. Θα μετάγγιζα τα νεαρά ή παλαιωμένα κρασιά του Ροδανού και τα ώριμα Rieslings της Αλσατίας, και τα δύο όμως την τελευταία στιγμή.»
Θα τολμήσουμε να συμπληρώσουμε τον Steven Spurrier προειδοποιώντας ότι τα πολύ παλιά κρασιά -λευκά ή ερυθρά- μπορεί να χάσουν οποιοδήποτε άρωμα αν μείνουν στην καράφα για περισσότερο από 30 λεπτά!
Γι΄αυτό ΠΡΟΣΟΧΗ!
Γεια σας η ερώτηση μου είναι κάπως περίεργη αλλά με ενδιαφέρει πολύ. Γιατί τα μπουκάλια κρασιού είναι 750ml;;
Η επικρατέστερη θεωρία είναι: Τα 750ml είναι το 1/5 από το γαλόνι. Στην Αμερική και την Αγγλία είχαν σαν ‘μεζούρα’ για το κρασί το ‘fifht’ (1/5 gallon). Πιθανότατα γιατί αυτή ήταν η ποσότητα που μπορούσε να ‘χορτάσει’ ένας οινοπότης όταν τα κρασιά ήταν πιο ελαφριά και είχαν αλκοόλη γύρω στο 10%. Άλλη θεωρία είναι γιατί αυτό το μέγεθος ήταν κατάλληλο για την μεταφορά πολλών μπουκαλιών ή ότι αυτό ήταν το μέγεθος που ‘βόλευε’ να σερβίρουν σε εστιατόρια. Μπορεί και να ισχύουν όλα αυτά! Πάντως η επιλογή αυτού του μεγέθους δεν είναι κάτι πρόσφατο αλλά κάτι που έχει καθιερωθεί αιώνες πριν.
Αγόρασα ένα ροζέ κρασί το οποίο ιδανικά σερβίρεται στους 8-11 βαθμούς Κελσίου. Το έχω τοποθετήσει στο ψυγείο (συντήρηση) και ήθελα να ρωτήσω αν γνωρίζετε πόση ώρα περίπου πρέπει να μείνει εκτός ψυγείου και σε θερμοκρασία δωματίου ώστε να ανέβει η θερμοκρασία του από αυτή της συντήρησης (3-5 βαθμοί) στην ανωτέρω ιδανική θερμοκρασία σερβιρίσματος; Ευχαριστώ.
Όπως καταλαβαίνεις, εξαρτάται από την θερμοκρασία δωματίου... Αν αυτή είναι γύρω στους 20 βαθμούς, τότε για να φθάσει το κρασί στους 8 βαθμούς, θα χρειαστεί περίπου 15 λεπτά. Για να φθάσει στους 12 βαθμούς θα χρειαστεί περίπου μισή ώρα. Βέβαια, κάθε κρασί (ποικιλία) έχει την δική της 'ιδανική" θερμοκρασία σερβιρίσματος. Π.χ. στους 8 βαθμούς θα πιείς κάποιο Riesling, ενώ το Sauvignon Blanc ή την Μαλαγουζιά γύρω στους 12 βαθμούς, για να απολαύσεις τα αρώματά τους.
Καλήμερα. Απολαμβάνω το κρασί σχεδόν καθημερινά και ένα πράγμα που με εξοργίζει ειναι ότι στα περισσότερα σούπερ μάρκετ άλλα και σε κάβες ποτών πουλάνε λευκά κρασιά 3 εως 8 ετών που το πιθανότερο είναι να έχουν χαλάσει ή αλλοιώσει τη γεύση. Θέλω να σας ρωτήσω αυτά τα κρασια δεν πρέπει να αποσυρθούν από τα ράφια ? Δεν είναι εξαπάτηση αυτό το πράγμα ? Δεν υπάρχει κάποια κρατική υπηρεσία να κάνει αυτήν την επισήμανση ? Ευχαριστώ
Θα σας εξομολογηθούμε ότι ...χαιρόμαστε με την αγανάκτησή σας! Γιατί -επιτέλους!- ένας καταναλωτής εξοργίζεται με τις απαράδεκτες πρακτικές που στόχο έχουν τους μη ενημερωμένους καταναλωτές. Γιατί, ασφαλώς, κανένας φίλος του κρασιού με έστω και ελάχιστη εμπειρία, δε θα αγοράσει από το super market αυτά τα κρασιά.
Σε όλα τα ερωτήματά σας η απάντηση είναι καταφατική: Ναι, είναι εξαπάτηση του κοινού, γιατί σχεδόν κανένα ελληνικό λευκό δεν επιβιώνει στα ράφια του super market για ...8 χρόνια, εκτεθειμένο στο φως, τους θορύβους, όρθιο και όχι πλαγιαστό, με πολύ μεγάλες διαφορές θερμοκρασίας την ημέρα (κλιματισμός) και την νύχτα.! Κάποια Ασύρτικα ή Chardonnay, κάτω από ιδανικές συνθήκες παλαίωσης/συντήρησης μπορεί να επιβιώσουν, αλλά όχι ασφαλώς στα ράφια του super market. Δυστυχώς, δεν υπάρχει κανένας νόμος ή οδηγία ώστε να προστατεύεται το κοινό από τέτοιες πρακτικές.
Η δική μας σύσταση είναι μία: Ο καθείς στην ειδικότητά του... Μπορείτε να αγοράζετε απλά, καθημερινά και ευρείας κατανάλωσης κρασιά από το super market, αν θεωρείτε ότι σας συμφέρει. Αλλά για οτιδήποτε άλλο, καλό είναι να απευθύνεστε είτε σε εξειδικευμένες κάβες, είτε στο House of Wine όπου όλα τα κρασιά αποθηκεύονται κάτω από απολύτως ιδανικές συνθήκες θερμοκρασίας/φωτισμού/υγρασίας μέχρις ότου βγουν για να φθάσουν με κλιματιζόμενα φορτηγά στην πόρτα του σπιτιού σας!
Σε όλα τα ερωτήματά σας η απάντηση είναι καταφατική: Ναι, είναι εξαπάτηση του κοινού, γιατί σχεδόν κανένα ελληνικό λευκό δεν επιβιώνει στα ράφια του super market για ...8 χρόνια, εκτεθειμένο στο φως, τους θορύβους, όρθιο και όχι πλαγιαστό, με πολύ μεγάλες διαφορές θερμοκρασίας την ημέρα (κλιματισμός) και την νύχτα.! Κάποια Ασύρτικα ή Chardonnay, κάτω από ιδανικές συνθήκες παλαίωσης/συντήρησης μπορεί να επιβιώσουν, αλλά όχι ασφαλώς στα ράφια του super market. Δυστυχώς, δεν υπάρχει κανένας νόμος ή οδηγία ώστε να προστατεύεται το κοινό από τέτοιες πρακτικές.
Η δική μας σύσταση είναι μία: Ο καθείς στην ειδικότητά του... Μπορείτε να αγοράζετε απλά, καθημερινά και ευρείας κατανάλωσης κρασιά από το super market, αν θεωρείτε ότι σας συμφέρει. Αλλά για οτιδήποτε άλλο, καλό είναι να απευθύνεστε είτε σε εξειδικευμένες κάβες, είτε στο House of Wine όπου όλα τα κρασιά αποθηκεύονται κάτω από απολύτως ιδανικές συνθήκες θερμοκρασίας/φωτισμού/υγρασίας μέχρις ότου βγουν για να φθάσουν με κλιματιζόμενα φορτηγά στην πόρτα του σπιτιού σας!
Γεια σας και συγχαρητήρια για την ιστοσελίδα σας! Θα ήθελα να κάνω δύο ερωτήσεις. Ποια είναι σύμφωνα με το νόμο η ποσότητα του κρασιού που πρέπει να περιέχεται σε ένα ποτήρι όταν ζητάμε κρασί σε ένα εστιατόριο ή σε ένα μπαρ? Μπορείτε να μου πείτε την σχετική εγκύκλιο ή τον νόμο για να μπορώ να τον επικαλεστώ? Η τοπική ποικιλία Ρωμέικο των Χανίων θεωρείται ερυθρός οίνος ή κάτι μεταξύ ερυθρού και ροζέ? Η ερώτηση έχει να κάνει κυρίως με τις τανίνες και φυσικά με την ανάλογη θετική επίδραση της κατανάλωσης αυτού του κρασιού στην υγεία. Ευχαριστώ πολύ.
Αυτό το οποίο βάσει νόμου πρέπει να αναγράφεται είναι η ποσότητα του κρασιού στο κατάλογο ανεξάρτητα από το πόσο είναι. Έτσι αν αποφασίσετε να έχετε κρασί σε ποτήρι να λέει 125ml ή 150ml ή όσα θέλετε να σερβίρετε στη μερίδα. Στην Ελλάδα η πιο συνηθισμένη ποσότητα είναι τα 150ml όταν μιλάμε για ποτήρι και συνήθως αυτό περιμένει ο κόσμος. Είναι ερυθρή ποικιλία το Ρωμέικο, τώρα το αν βλεπετε κάποια ροζέ κρασιά από την ποικιλία έχει να κάνει με τη διαχείριση του σταφυλιού από τον παραγωγό. Συνήθως επειδή τα παραδοσιασκά ρωμέικα έρχονται από πολύ μεγάλες στρεμματικές αποδόσεις το χρώμα του κρασιού δε είναι πολύ σκούρο, στη δε περιπτωση του Μαρουβά καφετίζει σχεδόν λόγω οξειδωτικη παλαίωσης του κρασιού.
Ποια η διαφορά της ωρίμανσης από την παλαίωση ενός κρασιού? Πότε τελειώνει η μια διαδικασία και πότε ξεκινάει η άλλη? Επίσης σε ποια δοχεία μπορεί να γίνει η κάθε μια (δρύινα βαρέλια, ανοξείδωτα, φιάλες). Ευχαριστώ.
Ωρίμανση είναι η διαδικασία που λαμβάνει χώρα στο βαρέλι ή στη δεξαμενή πριν εμφιαλωθεί το κρασί. Παλαίωση είναι η διαδικασία εξέλιξης του κρασιού μέσα στη φιάλη.
Έχω στο κελάρι μου μια Bollinger R.D. του 1981 magnum η οποία αναπαύεται στο ξύλινο συλλεκτικό κουτί της.. Αξίζει να την διατηρήσω περισσότερα χρόνια ή σιγά σιγά θα χάσει από την ποιότητά της και την αξία της; Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων για την συμβουλή σας!
Ενώ γενικά οι σαμπάνιες αυτού του επιπέδου είναι φτιαγμένες για μακρά παλαίωση, ο όρος RD στην ετικέτα σημαίνει recent disgorgement δηλαδή το κρασί είχε πολύ χρόνο πάνω στις οίνο λάσπες πριν εμφιαλωθεί... και ενώ όσο πιο πολύ παραμένει στις οίνο λάσπες τόσο πιο πολύ διατηρεί τη φρεσκάδα του αυτό το στυλ χάνει φρεσκάδα πιο γρήγορα απο μια σαμπάνια αντίστοιχης χρονιάς από τη στιγμή που εμφιαλώνεται...θα πρότεινα λοιπόν με βάση τη θεωρία να βρίσκατε μια θαυμάσια ευκαιρία να καταναλώσετε το κρασί σας...
Με ποιο τρόπο επιτυγχάνεται οι συνοινοποίηση 2 διαφορετικών ποικιλιών (π.χ κοτσιφάλι και μαντηλάρι) που στον ίδιο τόπο έχουν διαφορετικές ημερομηνίες ωρίμανσης (20 μέρες!) άρα και τρύγου? Βρίσκεται η χρυσή τομή (ενδιάμεση ημερομηνία) έτσι ώστε το ένα να είναι αρκετά ώριμο (άρα αρκετά ζάχαρα) και το άλλο λίγο πριν την ωρίμανση (λίγα ζάχαρα)?
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι όπως:
1. Να μαζευτεί το ένα ώριμο και το άλλο υπερώριμο διαδικασία που για παράδειγμα ακολουθεί το Κτήμα Αβαντίς με το Syrah/Viognier που μαζεύει το Viognier υπερώριμο από το αμπέλι.
2. Υπάρχει υψηλή τεχνολογία όπως πχ ψυγεία στα οποία μπορεί να διατηρηθεί το ένα σταφύλι αλλά εδώ μιλάμε για μεγάλη οικονομική επένδυση και σχετικά μικρή διαφορά στους μεταξύ τους τρύγους,
3. Υπάρχει και η περίπτωση που για παράδειγμα σε συνοινοποίηση Syrah Viogner μαζεύουν το Viognier το πατάνε κανονικά για να κάνουν το κρασί τους και στη συνέχεια ρίχνουν μέσα στη δεξαμενή με το Syrah μόνο τα στέμφυλα που έχουν απομείνει για συνοινοποίηση.
Επίσης παλαιότερα η συνοινοποίηση ήταν κλασική αφού υπήρχαν αμπελώνες με διαφορες ποικιλιες μεσα που τις τρυγούσαν όλες μαζί και τις οινοποιούσαν ταυτόχρονα. Πχ Ραψάνη είχε field blends με Ξινόμαυρο Κρασάτο και Σταυρωτό.
1. Να μαζευτεί το ένα ώριμο και το άλλο υπερώριμο διαδικασία που για παράδειγμα ακολουθεί το Κτήμα Αβαντίς με το Syrah/Viognier που μαζεύει το Viognier υπερώριμο από το αμπέλι.
2. Υπάρχει υψηλή τεχνολογία όπως πχ ψυγεία στα οποία μπορεί να διατηρηθεί το ένα σταφύλι αλλά εδώ μιλάμε για μεγάλη οικονομική επένδυση και σχετικά μικρή διαφορά στους μεταξύ τους τρύγους,
3. Υπάρχει και η περίπτωση που για παράδειγμα σε συνοινοποίηση Syrah Viogner μαζεύουν το Viognier το πατάνε κανονικά για να κάνουν το κρασί τους και στη συνέχεια ρίχνουν μέσα στη δεξαμενή με το Syrah μόνο τα στέμφυλα που έχουν απομείνει για συνοινοποίηση.
Επίσης παλαιότερα η συνοινοποίηση ήταν κλασική αφού υπήρχαν αμπελώνες με διαφορες ποικιλιες μεσα που τις τρυγούσαν όλες μαζί και τις οινοποιούσαν ταυτόχρονα. Πχ Ραψάνη είχε field blends με Ξινόμαυρο Κρασάτο και Σταυρωτό.
Τι εννοούμε όταν λέμε ότι ένα κρασί έχει συμπύκνωση;Υπάρχει τελικά τέτοιος όρος;
Υπάρχει ο όρος συμπύκνωση στο κρασί φυσικά, και είναι το αντίθετο της αραίωσης. Ένα συμπυκνωμένο σε γεύσεις και αρώματα κρασί θα έχει ένταση, βάθος και πλούτο αρωμάτων και γεύσεων και πάντα θα είναι ένδειξη ποιότητας. Συνήθως αυτό θα είναι το αποτέλεσμα χαμηλών στρεμματικών αποδόσεων όπου ένα πολύ μεγαλύτερο μέρος συστατικών θα συγκεντρώνονται σε λιγότερη ποσότητα σταφυλιών. Αντίθετα μεγάλες στρεμματικές αποδόσεις σημαίνουν ότι τα ίδια συστατικά μοιράζονται σε πολύ μεγαλύτερο αριθμό σταφυλιών με αποτέλεσμα τα αρώματα τους και οι γεύσεις τους να είναι πολύ περισσότερο αραιωμένες...
Έχω 4 λευκά κρασιά ΚΤΗΜΑ ΑΛΦΑ του 2008. Να τα πετάξω ή μπορώ να τα πιω άφοβα; Ευχαριστώ πολύ.
Έχουμε δεχτεί αυτή την ερώτηση άπειρες φορές και πάντα απορούμε: Γιατί πρέπει να τα πετάξετε, και απλά δεν ανοίγετε μια φιάλη να την δοκιμάσετε; Και αν δεν σας αρέσει, την πετάτε μετά! Μην φοβάστε να τα δοκιμάσετε, δεν πρόκειται να πάθετε απολύτως τίποτα, γιατί το κρασί στο μπουκάλι που έχει "χαλάσει", έχει απλά γίνει ξύδι... και ξύδι βάζετε καθημερινά στο φαγητό σας! Πάντως, στην περίπτωση του λευκού κτήματος ΑΛΦΑ, η πιθανότητα είναι ότι μάλλον έχει χαλάσει. Αλλά... ποτέ δεν ξέρετε! Δοκιμάστε το λοιπόν, και σας παρακαλώ να μας πείτε το ...αποτέλεσμα!
Εχουμε μια σαμπανια Bollinger La Grande Annee Rose 2004. Σκεφτομαστε να την ανοιξουμε στον αρραβωνα μας τον Ιουλιο. Μετα το ανοιγμα ομως πως μπορουμε να την συντηρησουμε και για ποσο καιρο? Γενικα θα ηθελα να μαθω για την συντηρηση μιας σαμπανιας μετα το ανοιγμα. Ευχαριστω για τον χρονο σας!
Δυστυχώς η σαμπάνια δεν μπορεί να συντηρηθεί καιρό. Υπάρχουν συστήματα που λειτουργούν αντίθετα από τη δουλειά που κάνει η αντλία αέρα και βοηθούν στην διατήρηση του αφρισμού, αλλά ήδη από την πρώτη ή δεύτερη μέρα ο αφρισμός εξασθενεί σε σύγκριση με την αρχη... Εμείς πιστεύουμε ότι ένα τέτοιο κρασί σε μια τέτοια μέρα αξίζει να το απολαύατε έστω και αν ξεφύγετε λίγο παραπάνω από το συνηθισμένο!
Αγαπητό house of wine, θα ήθελα παρακαλώ να μου εξηγήσετε τη διαφορά της αναγωγής και της οξείδωσης του κρασιού. Πότε συμβαίνει η μία και πότε η άλλη; Πώς επιδρά στο κρασί και πώς τις ελέγχουμέ; Τι χαρακτηριστικά προσδίδει στο κρασί; Τι είναι το αναγωγικό κρασί και τι η πτητική; Το σέρυ και το βινσάντο πώς συνδέονται με όλα αυτα; Ευχαριστώ εκ των προτέρων για το χρόνο σας.
Από τη στιγμή της εμφιάλωσής του και μετά το κρασί δεν πρέπει να έρθει σε επαφή με το οξυγόνο. Όταν οι συνθήκες φύλαξής του, όμως, δεν είναι κατάλληλες (π.χ. ψηλή θερμοκρασία), ο φελλός ξηραίνεται και συρρικνώνεται, επιτρέποντας στο οξυγόνο να μπει στη φιάλη και να το οξειδώσει. Η οξείδωση μεταβάλλει το χρώμα των λευκών οίνων σε χρυσαφί και, τελικώς, σε καστανό και το χρώμα των ερυθρών σε κεραμιδί και στη συνέχεια σε καστανό. Καταστρέφει, ακόμη, το άρωμα του κρασιού, κάνοντας τα λευκά να μυρίζουν σαν κομμένο από ώρα μήλο, ή σαν Sherry, και τα ερυθρά σαν καραμέλα. Ομοίως μεταβάλλει και ξινίζει τη γεύση τους.
Αντίθετα, οι αναγωγικές οσμές είναι αποτέλεσμα της ένωσης κάποιων στοιχείων του κρασιού (κυρίως του θείου) με το υδρογόνο, που συνήθως οφείλεται στην ανεπάρκεια οξυγόνου. Η ένωση των στοιχείων του κρασιού με το υδρογόνο οδηγεί αρχικά στην εμφάνιση του υδροθείου και στη συνέχεια στην εμφάνιση των μερκαπτανών. Κάποιες ελαφρύτερες και όχι τόσο δυσάρεστες αναγωγικές οσμές, που θυμίζουν υγρό υπόγειο ή κλεισούρα, παρουσιάζονται και σε παλιά κρασιά, που παρέμειναν σ' ένα σκοτεινό κελλάρι, άρα μακριά από το οξυγόνο για πολλά χρόνια. Μια μετάγγιση του κρασιού σε καράφα ή ένας καλός αερισμός του στο ποτήρι, απαλλάσσουν τον παλαιωμένο οίνο από τις αναγωγικές του οσμές.
Όταν τα οξικά βακτήρια βρεθούν, λόγω απρόσεκτης οινοποίησης ή κακής συντήρησης, σ' ένα κρασί, μετατρέπουν (με τη βοήθεια του οξυγόνου και των ψηλών θερμοκρασιών) την αλκοόλη σε οξικό οξύ και οξικό αιθυλεστέρα. Οι πτητικές αυτές ουσίες κάνουν το κρασί να μυρίζει σαν ξίδι, υποβαθμίζοντας την ποιότητα όλων των ξηρών οίνων. Η αυξημένη συνήθως πτητική οξύτητα πολλών γλυκών κρασιών καμουφλάρεται, ωστόσο, από τα αζύμωτα σάκχαρά τους, παύοντας να αποτελεί οργανοληπτικό πρόβλημα.
Αντίθετα, οι αναγωγικές οσμές είναι αποτέλεσμα της ένωσης κάποιων στοιχείων του κρασιού (κυρίως του θείου) με το υδρογόνο, που συνήθως οφείλεται στην ανεπάρκεια οξυγόνου. Η ένωση των στοιχείων του κρασιού με το υδρογόνο οδηγεί αρχικά στην εμφάνιση του υδροθείου και στη συνέχεια στην εμφάνιση των μερκαπτανών. Κάποιες ελαφρύτερες και όχι τόσο δυσάρεστες αναγωγικές οσμές, που θυμίζουν υγρό υπόγειο ή κλεισούρα, παρουσιάζονται και σε παλιά κρασιά, που παρέμειναν σ' ένα σκοτεινό κελλάρι, άρα μακριά από το οξυγόνο για πολλά χρόνια. Μια μετάγγιση του κρασιού σε καράφα ή ένας καλός αερισμός του στο ποτήρι, απαλλάσσουν τον παλαιωμένο οίνο από τις αναγωγικές του οσμές.
Όταν τα οξικά βακτήρια βρεθούν, λόγω απρόσεκτης οινοποίησης ή κακής συντήρησης, σ' ένα κρασί, μετατρέπουν (με τη βοήθεια του οξυγόνου και των ψηλών θερμοκρασιών) την αλκοόλη σε οξικό οξύ και οξικό αιθυλεστέρα. Οι πτητικές αυτές ουσίες κάνουν το κρασί να μυρίζει σαν ξίδι, υποβαθμίζοντας την ποιότητα όλων των ξηρών οίνων. Η αυξημένη συνήθως πτητική οξύτητα πολλών γλυκών κρασιών καμουφλάρεται, ωστόσο, από τα αζύμωτα σάκχαρά τους, παύοντας να αποτελεί οργανοληπτικό πρόβλημα.
Βλέπω σε μερικά ερυθρά κρασιά που έχω κάτω από φως κάποια μαύρα στίγματα να κολυμπούν μαζί με το κρασί. Υπάρχει πρόβλημα, έχει χαλάσει το κρασί? Ευχαριστώ.
Τα "μαύρα στίγματα" που βλέπετε μέσα στη φιάλη είναι ιζήματα, και δεν οφείλονται σε κάποιο πρόβλημα στο κρασί, αλλά στη φύση του ίδιου του κρασιού, στις συνθήκες φύλαξής του και στην παλαίωση. Πρόκειται για ιζήματα που δημιουργούνται πιο τακτικά στα κόκκινα κρασιά και που οφείλονται στην οξείδωση των χρωστικών, των τανινών και άλλων ουσιών. Μπορεί επίσης να εμφανιστούν, τόσο στα κόκκινα όσο και στα λευκά κρασιά, και κρύσταλλοι τρυγικού οξέως ή τρυγικών αλάτων, κάτι που μαρτυρεί ότι το κρασί αποθηκεύτηκε σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες για μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι απλά ιζήματα, ουσίες δηλαδή που προέρχονται από το ίδιο το κρασί και που κατακάθονται στο κατώτατο σημείο του μπουκαλιού. Δεν έχουν καμία επίδραση στην ποιότητα του κρασιού, ούτε υποδεικνύουν κανένα πρόβλημα,. Πριν πιούμε ένα κρασί με ιζήματα, θα πρέπει απλά να το μεταγγίσουμε σε μια καράφα, μια διαδικασία που γίνεται με προσοχή φωτίζοντας το λαιμό της φιάλη με ένα κερί ή φως, ώστε να μη μεταγγιστούν και τα ιζήματα.
Σε κάβα παλαίωσης κάθε πότε πρέπει να γυρίζουμε τα κρασιά που είναι πλαγιασμένα; Ευχαριστώ.
Η απάντησή σας στο ερώτημά σας είναι ...μονολεκτική: Ποτέ!. Αφήνουμε τα κρασιά στην ησυχία τους. Το "γύρισμα" των κρασιών στην κάβα είναι ένας ακόμα από τους πολλούς μύθους που υπάρχουν για το κρασί.
Ένα κρασί παλιάς εσοδείας που πωλείται από το κατάστημά σας,πως εξασφαλίζεται ότι έχει παλαιώσει σε σωστές συνθήκες πριν αυτό έρθει στην κατοχή σας; Επίσης οι προτάσεις περί του αν είναι έτοιμο για κατανάλωση ή επιδέχεται περαιτέρω παλαίωσης γίνονται updated ετησίως ή αφήνονται σύμφωνα με την αρχική καταχώριση του κρασιού;
Τι σημαίνει αλκοολική ζύμωση με "άγριες" ζύμες, Ευχαριστώ.
Οι ζύμες του κρασιού παίζουν σημαντικό ρόλο στην οινοποίηση και καθορίζουν σε σημαντικό βαθμό τα αρωματικά και γευστικά χαρακτηριστικά του κρασιού. O κάθε οινοποιός επιλέγει αν θα χρησιμοποιήσει επιλεγμένες ζύμες-που είναι η συνήθης περίπτωση-, που κυκλοφορούν στο εμπόριο και συνήθως αναφερόμαστε σ΄αυτές ως "καλλιεργημένες ζύμες"- ή αν θα αφήσει να γίνει η ζύμωση με τις ιθαγενείς ζύμες του σταφυλιού και του μούστου, τις λεγόμενες και "άγριες ζύμες". Σε αυτή την περίπτωση όμως οι κίνδυνοι να ξεφύγει η ζύμωση και να παραχθούν ανεπιθύμητα προϊόντα όπως οξικό οξύ, υδρόθειο κ.α. είναι αυξημένος. Γι’ αυτό το λόγο μια ζύμωση με άγριες ζύμες μπορεί να αποτύχει πλήρως, ή να δώσει κρασιά απαράδεκτα έως άσχημα. Αλλά... στα χέρια ενός έμπειρου οινοποιού μπορεί να δώσει και αριστουργήματα, γεύσεις και αρώματα που δεν μπορούν να δώσουν οι καλλιεργημένες ζύμες. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το Ασύρτικο της Γαίας Wild Ferment, ένα εξαιρετικό κρασί, και με περιορισμένη παραγωγή κάθε χρόνο.
Ένα κρασί παλιάς εσοδείας που πωλείται από το κατάστημά σας,πως εξασφαλίζεται ότι έχει παλαιώσει σε σωστές συνθήκες πριν αυτό έρθει στην κατοχή σας; Επίσης οι προτάσεις περί του αν είναι έτοιμο για κατανάλωση ή επιδέχεται περαιτέρω παλαίωσης γίνονται updated ετησίως ή αφήνονται σύμφωνα με την αρχική καταχώριση του κρασιού;
To To House of Wine προμηθεύεται τα κρασιά του συνήθως απ' ευθείας από τους παραγωγούς ή από τους αντιπροσώπους τους. Τόσο οι παραγωγοί όσο και οι αντιπρόσωποι διατηρούν τα κρασιά τους σε σωστές συνθήκες θερμοκρασίας, υγρασίας και φωτισμού. Εντούτοις δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε επακριβώς τις συνθήκες παλαίωσης κάθε φιάλης. Εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι από την στιγμή που θα φθάσουν στις αποθήκες μας η αποθήκευση και περαιτέρω παλαίωσή τους γίνεται κάτω από ιδανικές συνθήκες θερμοκρασίας, υγρασίας και φωτισμού, δεδομένου ότι οι αποθήκες μας είναι πλήρως κλιματιζόμενες και με έλεγχο υγρασίας. Είναι στατιστικά αποδεδειγμένο, εντούτοις, ότι το κρασί αλλοιώνεται στα ράφια του μεταπωλητή, και όχι στις αποθήκες του παραγωγού. Τα κρασιά που εκτίθενται στα ράφια κάποιας κάβας ή ενός supermarket ασφαλώς μπορούν να υποστούν αλλοίωση από τις διαφορές θερμοκρασίας ημέρας-νύχτας, από τον έντονο φωτισμό ή ηλιασμό κλπ. Πάντως, το House of Wine αντικαθιστά άμεσα φιάλες οι οποίες έχουν προβλήματα, από οποιονδήποτε και αν προέρχονται αυτά, και επομένως είστε απόλυτα εξασφαλισμένος... Όσoν αφορά στο δεύτερο ερώτημά σας, καθε εσοδεία για τα κρασιά παλαίωσης, αποτελεί συνήθως νέο προιόν για το House of Wine. Επομένως η σχετική χρονιά συνιστώμενης κατανάλωσης διαφέρει για κάθε χρονιά. Οι "Παλαιές" εσοδείες μας έχουν η κάθε μια τον δικό της κωδικό και συνιστώμενη ημερομηνία κατανάλωσης.
Υσχύει η παλαιότητα και στο λευκό κρασί; η το καινούργιο κρασί είναι το καλύτερο;
Η ερώτησή σας για το αν ισχύει η παλαιότητα στο λευκό κρασί εμπεριέχει και μια ...κρυφή παραδοχή από μέρους σας: ότι τα παλαιωμένα ερυθρά είναι καλύτερα από τα νέα, τα φρέσκα. Πρώτα απ' όλα ναι, τα λευκά κρασιά μπορούν να παλαιώσουν. Υπάρχουν λευκά κρασιά, με πρώτα τα Chardonnay που μπορούν να παλαιώσουν για ...δεκαετίες, και ορισμένα μάλιστα συνιστάται να πίνονται αφού περάσουν χρόνια από την εμφιάλωσή τους. Τα δικά μας Ασύρτικα, π.χ. παλαιώνουν για πολλά χρόνια και είναι καλύτερα να πίνονται 2-3 χρόνια μετά την εμφιάλωσή τους, κάτι που δεν είναι γνωστό σε πάρα πολλούς. Εντούτοις, και τα ερυθρά δεν παλιώνουν όλα... Και όπως είπαμε και στην αρχή, η παλαίωση δεν εξασφαλίζει ότι ένα παλαιωμένο κρασί είναι οπωσδήποτε καλύτερο από ένα φρέσκο. Υπάρχουν δε ποικιλίες που δίνουν κρασιά κατάλληλα για παλαίωση -όπως τα δικά μας Ξινόμαυρα, Αγιωργίτικα από ερυθρά, Chardonnay από λευκά) και ποικιλίες που δίνουν κρασιά που πίνονται μέσα σε 1 ή δύο χρόνια συνήθως (π.χ. Sauvignon Blanc, Μαλαγουζιά, Σαββατιανά, Ροδίτες κλπ.). Γενικά πάντως τα λευκά κρασιά που πίνονται φρέσκαείναι σαφώς περισσότερα των ερυθρών.
Ποιά επιτρεπόμενα προσθετα και ποιες χρωστικές προστίθενται στα κρασία ιδιαίτερα στα ροζέ και ποια ειναι τα επιτεπόμενα όρια? Καθώς και τι εξασφαλίζει την καλή ποιότητα και την ιδιαίτερη γέυση του κασιού? Ευχαριστώ
Υποθέτουμε ότι η ερώτησή σας αφορά στο εμφιαλωμένο επώνυμο κρασί, γύρω από το οποίο υπάρχει νομοθεσία και έλεγχοι... Στο χύμα μπορείνα βάλει ο κάθε ένας όσα πρόσθετα και χρωστικές θέλει και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι και επικίνδυνο για την υγεία. Το ροζέ λοιπόν επώνυμο κρασί δεν περιέχει τίποτα άλλο από φυσικές χρωστικές οι οποίες υπάρχουν στον φλοιό των μαύρων σταφυλιών. Στο φλοιό υπάρχει το χρώμα και από εκεί με τη διαδικασία της οινοποίησης, όπως και στα ερυθρά κρασιά, αποκτάει το χρώμα του. Οι φλούδες μένουν μαζί με το χυμό για ένα χρονικό διάστημα που ποικίλει σε μια διαδικασία που λέγεται εκχύλιση... Στην περίπτωση των ροζέ μπορεί να είναι μόνο μερικές ώρες (δείτε το παράδειγμα του 14-18h στο ροζέ Κτήμα Γαίας όπου η ονομασία του κρασιού έχει προκύψει από αυτή ακριβώς την χρονική διάρκεια της διαδικασίας) ενώ στα κόκκινα μπορεί να είναι μέχρι αρκετές ημέρες...Σκεφτείτε την διαδικασία με την οποία φτιάχνουμε το τσάι...Όσο πιο πολύ ώρα αφήνουμε το φακελάκι μεσα στο νερό τόσο πιο σκούρο είναι το τσάι που θα πάρουμε. Για τα θειώδη τα οποία φαντάζομαι ότι ενδιαφέρεστε που είναι πρόσθετα και χρησιμοποιούνται ως αντιοξειδωτικά και αντισηπτικά στο κρασί μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο στο House of Wine 'Δύο λέξεις που προκαλούν πονοκέφαλο' (http://www.houseofwine.gr/how/club/Greg_20120119/) έτσι ώστε να ενημερωθείτε σχετικά... Τέλος όσον αφορά στο τρίτο σκέλος της ερώτησης σας υπάρχουν πάρα πολλά χαρακτηριστικά τα οποία συμβάλλουν στην καλή ποιότητα και γεύση ενός κρασιού. Αυτά ξεκινούν από το αμπέλι (πχ επιλογή τοποθεσίας, σταφυλιού, τρόπου καλλιέργειας, χρονιάς, κτλ.) συνεχίζουν στο οινοποιείο (τρόπος οινοποίησης). Από τη στιγμή που το κρασί εμφιαλώνεται και μετά μέχρι να φτάσει στον καταναλωτή πρέπει να φυλάσσεται κάτω από ιδανικές συνθήκες ( υγρασία, θερμοκρασία κτλ). Γενικά λένε ότι το καλό κρασί φτιάχνεται στο αμπέλι με την έννοια ότι αν έχεις μία κακή πρώτη ύλη ποτέ δεν θα καταφέρεις να φτιάξεις καλό κρασί, αλλά από την άλλη μπορείς να πάρεις μια καλή πρώτη ύλη και να φτιάξεις ένα κακό κρασί...
Καλησπέρα, είμαι οινόφιλος και πελάτης σας έχω διαμορφώσει έναν χώρο στο υπόγειο του σπιτιού μου, περίπου 4Τ.Μ. τον οποίο έχω κάνει κάβα παλαίωσης κρασιών. Έχω περίπου 300 φιάλες κόκκινα κρασιά. Ο χώρος είναι απολυτά σκοτεινός και χωρίς κραδασμούς. Τον χειμώνα είχα θερμοκρασίες 11-13c, το καλοκαίρι τώρα με τον καύσωνα η θερμοκρασία ανέβηκε μέχρι και 24c.Γγια να διατηρήσω τη θερμοκρασία σταθερή, εγκατέστησα ένα κλιματιστικό και το έχω ρυθμίσει στους 16c. Η υγρασία τον χειμώνα και πριν βάλω το κλιματιστικό ήταν στο 70-80%. Έχω ακούσει ότι το κλιματιστικό ξεραίνει το περιβάλλον, πιστεύω πως θα έχω πρόβλημα με την υγρασία. Μου έχουν πει και έχω τοποθετήσει στο πάτωμα κουβάδες με νερό. Πιστεύεται πως αυτό θα βοηθήσει η πρέπει να κάνω κάτι άλλο? Ευχαριστώ
Μην ανησυχείτε καθόλου, από ότι διαβάζουμε έχετε ιδανική εγκατάσταση: Από φωτισμό, από κραδασμούς, από θερμοκρασία και-είχατε- και από υγρασία.
Πιστεύω ότι οι κουβάδες με το νερό θα αρκούν για την περίοδο του καλοκαιριού. Επειδή όμως όλα τα έχετε κάνει άψογα, αλλά και ο χώρος μικρός, θα σας συνιστούσα να αγοράζατε ένα μικρό υγραντήρα, από αυτούς που τοποθετούν στα δωμάτια των μωρών. Είναι φθηνός, και υπεραρκετός για την δουλειά που τον χρειάζεστε. Και αυτό επειδή η εξάτμιση του νερού από τους κουβάδες δεν είναι αρκετή όταν η θερμοκρασία του χώρου είναι χαμηλή. Για τον υγραντήρα που σας συνιστούμε,μην προβληματιστείτε για τον έλεγχο της -πιθανόν υπερβολικής - υγρασίας. Η υπερβολική υγρασία δεν βλάπτει, μόνο η έλλειψή της δημιουργεί προβλήματα...Και όταν έλθει το φθινόπωρο, επιστρέφετε εκεί που ήσασταν, χωρίς δηλαδή κλιματισμό και υγραντήρα.
Πιστεύω ότι οι κουβάδες με το νερό θα αρκούν για την περίοδο του καλοκαιριού. Επειδή όμως όλα τα έχετε κάνει άψογα, αλλά και ο χώρος μικρός, θα σας συνιστούσα να αγοράζατε ένα μικρό υγραντήρα, από αυτούς που τοποθετούν στα δωμάτια των μωρών. Είναι φθηνός, και υπεραρκετός για την δουλειά που τον χρειάζεστε. Και αυτό επειδή η εξάτμιση του νερού από τους κουβάδες δεν είναι αρκετή όταν η θερμοκρασία του χώρου είναι χαμηλή. Για τον υγραντήρα που σας συνιστούμε,μην προβληματιστείτε για τον έλεγχο της -πιθανόν υπερβολικής - υγρασίας. Η υπερβολική υγρασία δεν βλάπτει, μόνο η έλλειψή της δημιουργεί προβλήματα...Και όταν έλθει το φθινόπωρο, επιστρέφετε εκεί που ήσασταν, χωρίς δηλαδή κλιματισμό και υγραντήρα.
Θα ήθελα να ρωτήσω κατι σχετικα με το σερβις της σαμπάνιας. Οταν σερβίρουμε σαμπάνια θα πρέπει να βάλουμε στον πελάτη να δοκιμάσει όπως κάνουμε με άλλου τυπου κρασιά, ή απλά σερβιρουμε και ελγχουμε οπτικα με την εμπειρια μας την κατάσταση της σαμπάνιας? Ειχα μια διαφωνια σχετικα με καποιον συναδελφο και οι αποψεις ηταν μοιρασμενες οταν το συζητησα με αλλους. Ευχαριστω!!!
Όπως γίνεται με όλα τα κρασιά, έτσι και με τη Σαμπάνια ο Sommelier θα σερβίρει μια μικρή ποσότητα στον πελάτη που την παράγγειλε, και θα περιμένει την έγκρισή του. Η Σαμπάνια έχει μια ιδιαίτερη ιεροτελεστία σερβιρίσματος, που βασικά -όπως ασφαλώς γνωρίζετε- έχει σχέση με το άνοιγμά της. Σας δίνουμε τις διευθύνσεις 2 Video που δείχνουν ακριβώς αυτή τη διαδικασία από "υψηλούς" γνώστες -sommelier.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=5nNBHhpBOF8
http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=e4ySHQfXGrs
Ελπίζουμε να είστε εσείς αυτός που τελικά είχε δίκιο!
http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=5nNBHhpBOF8
http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=e4ySHQfXGrs
Ελπίζουμε να είστε εσείς αυτός που τελικά είχε δίκιο!
Θα χρειαστώ τη βοήθεια σας! Παραγγέλνω τα κρασιά για την ημέρα του Πάσχα. Για τα κόκκινα τα πράγματα ήταν εύκολα, επειδή όμως κάποιοι προτιμούν το λευκό κρασί, ακόμα και με το αρνάκι/λουκάνικο/κοκορέτσι, ποια λευκά πιστεύετε πως ταιριάζουν καλύτερα για αυτή την ημέρα? Ευχαριστώ!
Παρά το γεγονός ότι τα ψητά του Πάσχα είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να απολαύσουμε ερυθρά κρασιά (με βασιλιά του Πάσχα το Syrah και ...αντιβασιλέα το Ξινόμαυρο), εντούτοις υπάρχουν λευκά κρασιά που ταιριάζουν με τον Οβελία. Αυτά είναι τα κρασιά με υψηλή οξύτητα, όπως το Ασύρτικο, και κρασιά βαρελάτα όπως τα Chardonnay. Τα βαρελάτα ασύρτικα της Σαντορίνης επίσης ταιριάζουν.Μπορεί να σας φανεί περίεργο, αλλά οι εμπειρίες μας σε ...Οβελία συνιστουν και ρετσίνα! Αν μάλιστα η όλη εκδήλωση της Κυριακής του Πάσχα εξελιχθεί σε ...πανηγύρι, με κέφι, τραγούδια κλπ. θα διαπιστώσετε ότι οι καλεσμένοι δύσκολα θα ξεκολλήσουν από τη ρετσίνα των προκαταρκτικών. Με αυτά τα γενικά στο μυαλό σας, μπορείτε να διαλέξετε από το House of Wine. Αν όμως θέλετε συγκεκριμμένη πρόταση, θα επιλέγαμε τα ασύρτικα του Αργυρού ή του Σιγάλα, Chardonnay του Καριπίδη και οπωσδήποτε Ρητινίτη Nobilis, τη θαυμάσια ρετσίνα της Γαίας και εναλλακτικά το εξαιρετικό Δάκρυ του Πεύκου.Σας ευχόμαστει καλή επιλογή, και προσωπικά καλό Πάσχα με ...κόκκινα!!
Θα ήθελα σας παρακαλώ να μου πείτε γιατί 2 κρασιά που προέρχονται ακριβώς την ίδια ποικιλία σταφυλιού, έχουν διαφορά στην τιμή? Πέρα από την μετά τον τρύγο επεξεργασία... Τι το διαφορετικό γίνεται στο αμπέλι,όπως π.χ τι σημαίνει η έννοια "αραίωμα σταφυλιών" ? Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων
Είναι πάρα πολλοί οι παράγοντες που συντελούν στον καθορισμό της τιμής αγοράς....Ενδεικτικά σας αναφέρω το παράδειγμα της σαμπάνιας όπου η τιμή του σταφυλιού σε κάποιες περιοχές είναι 5 ευρώ ενώ σε άλλες μπορεί να είναι 80 λεπτά. Η περιοχή στην οποία καλλιεργείται το αμπέλι παίζει σημαντικό ρόλο: Άλλο να καλλιεργείται σε μια πεδιάδα όπου μπορούν να μπουν μηχανήματα και άλλο σε μια απότομη πλαγιά όπου όλη η εργασία πρέπει αναγκαστικά να γίνει χειρωνακτικά. Επίσης οι στρεμματικές αποδόσεις του σταφυλιού επηρεάζουν την τιμή: Μπορεί ένας παραγωγός από την ίδια ποικιλία και από ένα στρέμμα να πάρει μόνο 200 κιλά σταφύλι, ενώ ένας άλλος να πάρει 3.000 κιλά. Σαφέστατα παίζει ρόλο η φήμη της περιοχής επίσης. Όσον αφορά στο οινοποιείο και εκεί είναι πάρα πολλές οι διαφοροποιήσεις: Αν ένα κρασί παλαιώνει σε δρύινο βαρέλι καινούριο των 225lt πρέπει να ξέρετε ότι αυτό κοστίζει γύρω στα 700Ευρώ , οπότε αντιλαμβάνεστε πόσο αυτό μπορεί να επηρεάσει την τιμή ενός κρασιού σε σχέση με ένα άλλο από την ίδια ποικιλία αλλά χωρίς να περάσει από βαρέλι. Το packaging είναι επίσης ένας πολύ σημαντικός παράγοντας στην διαμόρφωσης της τιμής. Τέλος πάντα μπαίνει και το κόστος του μάρκετινγκ. Για να καταλάβετε τα ποσά που δαπανούνται στη διαφήμιση της σαμπάνιας και στο promo τους είναι τεράστια για να διατηρείται στο έπακρο η φήμη αυτού του πολυτελούς προϊόντος.
Θα ηθελα να ρωτησω σε τι οφειλεται η εντονη γευση βουτυρου που διακρινω σε μερικα κοκκινα κρασια (και δεν μου αρεσει καθολου). Δεν μιλαω για αυτο που λεμε βουτυρατο και εννοουμε κυριως το σωμα του κρασιου που ειναι πιο παχυ αλλα την γευση του βουτυρου που μενει στο στομα.
Τα αρώματα του βουτύρου, στα λευκά κρασιά, έχουν να κάνουν σε μεγάλο βαθμό με τη χρήση δρυός (βαρέλι), αφού αποτελεί ένα από τα αρωματικά χαρακτηριστικά που η δρυς αφήνει στο κρασί. Θεωρώ ότι τα αρώματα βουτύρου στο κόκκινο κρασί που μπορεί να σας ενοχλούνε προέρχονται κυρίως από την μηλογαλακτική ζύμωση μια δευτερογενή ζύμωση η οποία σχεδόν πάντα λαμβάνει χώρα στα κόκκινα κρασιά και η οποία στρογγυλεύει το κρασί, χαμηλώνει την οξύτητα και δίνει αρώματα βουτύρου ή καραμέλας. Ένα μεγάλο ποσοστό των ερυθρών κρασιών περνάνε από τη διαδικασία της μηλογαλακτικής ζύμωσης, άρα υπάρχουν πιθανότητες να εμφανίσει κάποια τέτοια αρώματα το κρασί.
Πρόσφατα αγόρασα το 2ζωνικό συντηρητή κρασιών AV42XDP της Climadiff και δεδομένου ότι μπορώ να το χωρίσω σε 2 ζώνες (17-18 βαθμούς για τα κόκκινα και 10-11 για τα λευκά) ήθελα να ρωτήσω αν ενδείκνυται να χρησιμοποιήσω τη μια ζώνη για παλαίωση (με σταθερή θερμοκρασία 12 βαθμών) και την άλλη για σερβίρισμα. Δεδομένου όμως ότι με αυτό το τρόπο τα κρασιά θα αναμιχθούν, θεωρείται ως σωστή η διαδικασία ή μπορείτε να μου προτείνετε κάτι άλλο; Επιπλέον ήθελα να ρωτήσω αν χρειάζεται να γεμίζω το ειδικό δοχείο που υπάρχει με νερό για να αυξηθεί το επίπεδο της υγρασίας, ή μήπως δεν χρειάζεται; Και τέλος το σωστό σημείο είναι να τοποθετηθεί σε χαμηλό ράφι ή στο υψηλότερο;
Ασφαλώς και μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την 1 ζώνη για παλαίωση. Αρκεί βέβαια να πληρούνται και οι υπόλοιπες προϋποθέσεις της μακράς παλαίωσης. Δηλαδή, να μην υπάρχει πολύ και έντονο φως, κραδασμοί και υψηλοί θόρυβοι, και να μην ανοίγετε πάρα πολύ συχνά την πόρτα του συντηρητή. Ασφαλώς χρειάζεται να γεμίζετε με νερό το ειδικό δοχείο, ιδιαίτερα αν χρησιμοποιήσετε τον συντηρητή και για παλαίωση κρασιών. Η θέση του δοχείου ύγρανσης είναι αδιάφορη, λόγω του μικρού μεγέθους του χώρου.
Πού οφείλεται η λιπαρότητα (το βουτυράτο) των γαλλικών κρασιών και ποιά ελληνικά ενδέχεται να την έχουν?
Η λιπαρότητα είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται κατά την περιγραφή ενός κρασιού και δεν αφορά μόνο τα γαλλικά κρασιά. Θεωρώ ότι εννοείται την αίσθηση του πάχους, του όγκου, που δίνει το κρασί στο στόμα που συνήθως σχετίζεται με το λεγόμενο 'σώμα΄του κρασιού. Η λιπαρότητα επίσης είναι κάτι το οποίο προσδίδεται από την χρήση δρυός κατά την ωρίμανση ή την ζύμωση (όταν πρόκειται για λευκά κρασιά), που κάνει το κρασί να φαίνεται πιο γεμάτο σε σώμα και πιο πλούσιο. Τα "βουτυράτα" είναι εκείνα τα λευκά -στη μεγάλη τους πλειοψηφία- ξηρά κρασιά, κυρίως από Chardonnay, που με την παλαίωση αποκτουν αυτή την ευδιάκριτη "βουτυράτη" λιπαρότητα. Η επιστημονική ερμηνεία είναι ότι η βουτυράτη αίσθηση οφείλεται στην δημιουργία του διακετυλίου - ενός συστατικού που παράγεται κατά την μηλογαλακτική ζύμωση όπου το μηλικό οξύ μετατρέπεται σε γαλακτικό οξύ. Στα ερυθρά κρασιά αυτή η "βουτυράτη" αίσθηση συνήθως δεν υπάρχει, λόγω της αντιπαλότητάς της με τις τανίνες που περιέχονται στα ερυθρά κρασιά
Έχω τα παρακάτω κρασιά και θα ήθελα να μάθω αν πρέπει να συνεχίσω την παλαίωσή τους ή ήρθε ο καιρός τους ώστε να τα γευθώ. Πρόκειται για τα : GRANDE RESERVE BOUTARI 2001 Grande Cuvée ΣΚΟΥΡΑ 2004 ΚΟΚΚΙΝΟΜΥΛΟΣ ΤΣΕΛΕΠΟΣ 2004 ΑΛΦΑ SYRAZ - ΞΥΝΟΜΑΥΡΟ - MERLOT 2005 ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΥΣΤΙΛΟΓΛΟΥ ΑΝΤΩΝΗΣ
Έχετε κάποιους από τους οινικούς θησαυρούς της Ελλάδας στο κελάρι σας και είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι δεν έχετε βιαστεί να ανοίξετε τα συγκεκριμένα κρασιά. Αν λάβουμε ως δεδομένο το γεγονός ότι τα έχετε αποθηκεύσει κάτω από κατάλληλες συνθήκες ( http://www.houseofwine.gr/how/about-wine/simple-advice/storage.html ), τότε τα κρασιά σας θα εξακολουθούν ακόμα να βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση, έχοντας αναπτύξει περαιτέρω αυτό που λένε αρωματική πολυπλοκότητα ή μπουκέτο.
Το Grande Reserve του Μπουτάρη, είναι ένα Ξινόμαυρο πολύ βαθειάς παλαίωσης. Σίγουρα το Ξινόμαυρο, είναι η Ελληνική ποικιλία με τις μεγαλύτερες δυνατότητες παλαίωσης από όλες τις άλλες. Η ίδια η εταιρεία Μπουτάρη δεν έχει διστάσει να βγάλει χρονιές πίσω που φτάνουν και μέχρι το 1969, προς γευστική δοκιμή. Θεωρώ ότι το κρασί είναι ήδη σε εξαιρετική κατάσταση για να το πιείτε τώρα, αλλά ακόμα έχει δυνατότητα για minimum 5 χρόνια παλαίωση.
Όσον αφορά το αγιωργίτικο δεν με έχει ακόμα πείσει για τις τεράστιες δυνατότητες παλαίωσης του. Αν διάλεγα κάποιο από τα συγκεκριμένα κρασιά να πιω σήμερα αυτό θα ήταν το Grande Cuvee του Σκούρα. Θεωρώ πως από δω και πέρα η περαιτέρω παραμονή στη φιάλη δεν θα έχει τίποτα παραπάνω να προσφέρει στην εξέλιξη του κρασιού.
Ο Κοκκινόμυλος είναι άλλη μια περίπτωση που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής μιας που παρά το γεγονός ότι πρόκειται για Merlot, μια ποικιλία που δεν παλαιώνει πάρα πολύ, το συγκεκριμένο είναι φτιαγμένο με τρόπο ώστε να αντέχει ιδιαιτέρως στο χρόνο. Βλέπω σίγουρα άλλα δύο με τρία χρόνια minimum στο κρασί για να εξελιχθεί. Πρόσφατα είχα μια φιάλη του 2003 την οποία και άνοιξα που πραγματικά ήταν ακόμα το φρούτο πολύ 'ζωντανό' και οι τανίνες έντονες, γεγονός που συνηγορεί προς αυτό το οποίο αναφέρω.
Τέλος από το κτήμα Άλφα δεν έχω προσωπική εμπειρία από πολύ πίσω χρονιές αλλά σίγουρα είναι η οινοποιήση του τέτοια η οποία του δίνει μεγάλη αντοχή στο χρόνο. Ένα μικρό σχόλιο απλά για τα κρασιά που φτιάχνονται στο στυλ του Άλφα είναι ότι εμένα με ευχαριστούν ιδιαιτέρως στα 3 με 6 χρόνια από την παραγωγή τους, ενώ αυτό το συμπυκνωμένο φρούτο που διαθέτουν είναι ακόμα πολύ 'ζωντανό'.
Το Grande Reserve του Μπουτάρη, είναι ένα Ξινόμαυρο πολύ βαθειάς παλαίωσης. Σίγουρα το Ξινόμαυρο, είναι η Ελληνική ποικιλία με τις μεγαλύτερες δυνατότητες παλαίωσης από όλες τις άλλες. Η ίδια η εταιρεία Μπουτάρη δεν έχει διστάσει να βγάλει χρονιές πίσω που φτάνουν και μέχρι το 1969, προς γευστική δοκιμή. Θεωρώ ότι το κρασί είναι ήδη σε εξαιρετική κατάσταση για να το πιείτε τώρα, αλλά ακόμα έχει δυνατότητα για minimum 5 χρόνια παλαίωση.
Όσον αφορά το αγιωργίτικο δεν με έχει ακόμα πείσει για τις τεράστιες δυνατότητες παλαίωσης του. Αν διάλεγα κάποιο από τα συγκεκριμένα κρασιά να πιω σήμερα αυτό θα ήταν το Grande Cuvee του Σκούρα. Θεωρώ πως από δω και πέρα η περαιτέρω παραμονή στη φιάλη δεν θα έχει τίποτα παραπάνω να προσφέρει στην εξέλιξη του κρασιού.
Ο Κοκκινόμυλος είναι άλλη μια περίπτωση που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής μιας που παρά το γεγονός ότι πρόκειται για Merlot, μια ποικιλία που δεν παλαιώνει πάρα πολύ, το συγκεκριμένο είναι φτιαγμένο με τρόπο ώστε να αντέχει ιδιαιτέρως στο χρόνο. Βλέπω σίγουρα άλλα δύο με τρία χρόνια minimum στο κρασί για να εξελιχθεί. Πρόσφατα είχα μια φιάλη του 2003 την οποία και άνοιξα που πραγματικά ήταν ακόμα το φρούτο πολύ 'ζωντανό' και οι τανίνες έντονες, γεγονός που συνηγορεί προς αυτό το οποίο αναφέρω.
Τέλος από το κτήμα Άλφα δεν έχω προσωπική εμπειρία από πολύ πίσω χρονιές αλλά σίγουρα είναι η οινοποιήση του τέτοια η οποία του δίνει μεγάλη αντοχή στο χρόνο. Ένα μικρό σχόλιο απλά για τα κρασιά που φτιάχνονται στο στυλ του Άλφα είναι ότι εμένα με ευχαριστούν ιδιαιτέρως στα 3 με 6 χρόνια από την παραγωγή τους, ενώ αυτό το συμπυκνωμένο φρούτο που διαθέτουν είναι ακόμα πολύ 'ζωντανό'.
Γεια σας!!! Θα ηθελα να σας ρωτησω αν ειναι απαγορευτικη η καταναλωση ενος λευκου κρασιου οπως ενος σαββατιανου ενος μοσχοφιλερου μιας μαλαγουζιας μαζι με κρεας κοκκινο ψητο στη σχαρα ,με λουκανικα, με κοκκινιστα φαγητα??
Θίγετε ένα πάρα πολύ σημαντικό θέμα, και μας δίνετε την ευκαιρία να επαναλάβουμε κάτι που το έχουμε πει και γράψει άπειρες φορές: ΤΙΠΟΤΑ δεν απαγορεύεται με το κρασί! Το καλύτερο κρασί είναι αυτό που σας αρέσει, και ο καλύτερος συνδυασμός φαγητού είναι αυτός που σας αρέσει επίσης.
Οι διάφοροι "κανόνες" στο κρασί απλά συνιστούν συνδυασμούς που γενικά θεωρούνται επιτυχημένοι και στατιστικά αποδεικνύονται σωστοί. Δηλαδή, όταν συνιστούμε κόκκινο κρασί με κρεατικά και κόκκινες σάλτσες, είναι βέβαιο ότι τουλάχιστον το 80% που θα ακολουθήσουν τη συμβουλή θα την βρουν σωστή. Το ίσιο περίπου ποσοστό θα συμφωνήσει με το ότι τα λευκά, αρωματικά κρασιά όπως αυτά που περιγράφετε δεν ταιριάζουν με τα πιάτα που αναφέρετε.
Αλλά... το υπόλοιπο 20% που ΔΕΝ συμφωνεί και που βρίσκει ταιριαστά τα λευκά κρασιά με τα κόκκινα κρατικά, δεν έχει να απολογηθεί σε κανένα! Έχει δίκιο! Δίκιο για τον εαυτό του, και εφ' όσον ο συνδυασμός του αρέσει, δεν πρέπει να αισθάνεται καθόλου άσχημα οποτεδήποτε παραγγέλλει λευκό αρωματικό κρασί με κρέας...
Απαγορευτικό δεν είναι λοιπόν τίποτα... μόνο αυτό που ΔΕΝ μας αρέσει!
Οι διάφοροι "κανόνες" στο κρασί απλά συνιστούν συνδυασμούς που γενικά θεωρούνται επιτυχημένοι και στατιστικά αποδεικνύονται σωστοί. Δηλαδή, όταν συνιστούμε κόκκινο κρασί με κρεατικά και κόκκινες σάλτσες, είναι βέβαιο ότι τουλάχιστον το 80% που θα ακολουθήσουν τη συμβουλή θα την βρουν σωστή. Το ίσιο περίπου ποσοστό θα συμφωνήσει με το ότι τα λευκά, αρωματικά κρασιά όπως αυτά που περιγράφετε δεν ταιριάζουν με τα πιάτα που αναφέρετε.
Αλλά... το υπόλοιπο 20% που ΔΕΝ συμφωνεί και που βρίσκει ταιριαστά τα λευκά κρασιά με τα κόκκινα κρατικά, δεν έχει να απολογηθεί σε κανένα! Έχει δίκιο! Δίκιο για τον εαυτό του, και εφ' όσον ο συνδυασμός του αρέσει, δεν πρέπει να αισθάνεται καθόλου άσχημα οποτεδήποτε παραγγέλλει λευκό αρωματικό κρασί με κρέας...
Απαγορευτικό δεν είναι λοιπόν τίποτα... μόνο αυτό που ΔΕΝ μας αρέσει!
Μπορώ να αποθηκεύσω πούρα σε ένα συντηρητή κρασιών;
Η απάντηση στην ερώτησή σας εξαρτάται από το αν (1) στον συντηρητή κρασιών θα αποθηκεύετε ΚΑΙ κρασιά, (2) ή θα τον χρησιμοποιήσετε μόνο για αποθήκευση πούρων.
Το κοινό στην αποθήκευση κρασιών και πούρων είναι το ύψος της απαιτούμενης υγρασίας: Τα κρασιά θα είναι σχετικά άνετα στην υγρασία των 68-74% που απαιτείται για την σωστή αποθήκευση των πούρων. Εντούτοις, η θερμοκρασία των 18-21°C που είναι η ιδανική για την αποθήκευση των πούρων, είναι πολύ υψηλή για την μακρά συντήρηση ή παλαίωση των κρασιών.
Άρα, στην περίπτωση (1) δεν συνιστάται η αποθήκευση πούρων στον συντηρητή. Αντίθετα, ένας μικρός συντηρητής κρασιών με ρύθμιση υγρασίας είναι σχεδόν ιδανικός για την αποκλειστική αποθήκευση πούρων.
Το κοινό στην αποθήκευση κρασιών και πούρων είναι το ύψος της απαιτούμενης υγρασίας: Τα κρασιά θα είναι σχετικά άνετα στην υγρασία των 68-74% που απαιτείται για την σωστή αποθήκευση των πούρων. Εντούτοις, η θερμοκρασία των 18-21°C που είναι η ιδανική για την αποθήκευση των πούρων, είναι πολύ υψηλή για την μακρά συντήρηση ή παλαίωση των κρασιών.
Άρα, στην περίπτωση (1) δεν συνιστάται η αποθήκευση πούρων στον συντηρητή. Αντίθετα, ένας μικρός συντηρητής κρασιών με ρύθμιση υγρασίας είναι σχεδόν ιδανικός για την αποκλειστική αποθήκευση πούρων.
Σε μια καβα με ιδανικες οπως περιγραφετε συνθηκες, οπως περνανε τα χρονια και καταναλωνονται τα κρασια ανα ετικετα και χρονολογια, το βρισκω λογικο να υπαρχει και ανακατανομη τους αναλογα με το μεγεθος των ραφιων. Ειναι κατι κακο αυτο για τα παλαιωμενα κρασια? Oσο προσεκτικος και να εισαι, στη μετακομιση τους κουνιεται το περιεχομενο. Πρεπει να αποφευχθει παση θυσια μια τετοια ανακατανομη η απλα η συχνοτητα της βλαπτει? Ευχαριστώ
Μπορείτε ελεύθερα να ανακατανέμετε τα κρασιά σας στην κάβα σας, δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος από αυτό. Όταν αναφέρουμε να αποφεύγονται οι μετακινήσεις και οι κραδασμοί, εννοούμε μετακινήσεις που θα "ταλαιπωρήσουν" το κρασί με συνεχείς κραδασμούς, κλπ. , όπως μετακίνηση με αυτοκίνητο καθώς και οι συχνοί, τακτικοί κραδασμοί, όπως π.χ. το πέρασμα τραίνου. Τα παλαιωμένα ερυθρά είναι πιό ευαίσθητα, δεδομένων των ηζημάτων που μπορεί να έχουν σχηματισθεί, και με τους κραδασμούς θα διαχυθούν στο κρασί. Για τον λόγο αυτο και δεν συνιστώνται σε κάβες σκαφών, όπου οι αναταράξεις είναι συνεχείς.
Έχω διαβάσει τη σχετική σελίδα σχετικά με το σερβίρισμα του Οίνου και έχω μια απορία (ή μάλλον 2 παραλλαγές της ίδιας απορίας), αναφερόμενος κυρίως σε κόκκινα κρασιά): Πώς συνδυάζεται η επίτευξη της ιδανικής θερμοκρασίας (π.χ. βάζοντάς το στο ψυγείο 15-20 λεπτά πριν όπως λέτε ή διατηρώντας το σε ένα συντηρητή κρασιού) με την μετάγγιση/αναπνοή του κρασιού. Περίπτωση 1: Αν δεν έχω συντηρητή κρασιού Η σωστή σειρά είναι να ανοίξω ή/και να μεταγγίσω ένα κρασί σε θερμοκρασία περιβάλλοντος για μισή-μία ώρα και μετά βάζοντάς του ένα πώμα να το βάλω στο ψυγείο για να αποκτήσει την απαιτούμενη θερμοκρασία; Περίπτωση 2: Αν έχω συντηρητή κρασιού (π.χ. Climadiff Duovino) Έχοντας το κρασί στη θερμοκρασία που πρέπει στο συντηρητή κρασιού, όταν πρέπει να το ανοίξω ή να το μεταγγίσω για να «ανασάνει», δεν θα χάσει τη θερμοκρασία του; Μήπως έτσι αναιρείται η χρησιμότητά ενός μικρού συντηρητή κρασιού αυτού του τύπου; Ευχαριστώ προκαταβολικά
Η ερώτησή σας δεν είναι τόσο απλή, αλλά είναι και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, γιατί εμπεριέχει διάφορους παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπ' όψη.
Πρώτα να πούμε ότι είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι δεν είναι απαραίτητο να δίνουμε σε ΟΛΑ τα κρασιά την ευκαιρία να αναπνεύσουν (περισσότερο από όσο θα κάνουν έτσι κι αλλιώς από τη στιγμή που θα ανοίξει η φιάλη και όσο θα μείνουν στο ποτήρι μας). Τα κρασιά στα οποία υπάρχει ουσιαστική ανάγκη αναπνοής κάποιων ωρών είναι αυτά που έχουν παλαιώσει για μεγάλο χρονικό διάστημα, οπότε τα αρώματά τους είναι "κλειδωμένα" και θα απελευθερωθούν με το οξυγόνο, ή εκείνα τα οποία υποπτευόμαστε ότι έχουν κάποιες αρωματικές ατέλειες (π.χ. αναγωγές, δηλαδή οσμές που παραπέμπουν σε κάτι σαν λάστιχο), οπότε το οξυγόνο θα παίξει για άλλη μια φορά τον ρόλο του στο να καθαρίσουν.
Ας θεωρήσουμε κατ' αρχήν ότι κάνουμε τα πάντα σωστά, by the book όπως λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι. Στόχος μας λοιπόν είναι να πιούμε το κρασί μας στην σωστή του θερμοκρασία ΚΑΙ αερισμένο.
1 .Αν έχουμε ΣΥΝΤΗΡΗΤΗ κρασιών και τον χρησιμοποιούμε σαν συντηρητή για την συντήρηση των κρασιών στην σωστή θερμοκρασία (11-13 βαθμούς για όλα τα κρασιά) συντήρησης και παλαίωσης, τότε το κρασί βγαίνοντας από αυτόν θα βρίσκεται σε θερμοκρασία 12 βαθμών. Βάζοντάς το σε Decanter να αεριστεί για περίπου 45 λεπτά έως και 90 λεπτά, στο τέλος θα έχει φθάσει στην σωστή του θερμοκρασία (16-18 βαθμοί για τα ερυθρά).
2. Αν ΔΕΝ έχουμε συντηρητή, τότε απλά θα βάλουμε το κρασί μας στο ψυγείο έως ότου φθάσει στην θερμοκρασία των 13 βαθμών, και θα συνεχίσουμε όπως προηγουμένως.
Ας έλθουμε όμως στην ...πραγματικότητα, που καλύπτει το 90% των περιπτώσεων. Οι περισσότεροι ούτε παλαιώνουν ούτε αερίζουν τα κρασιά, χρησιμοποιούν δε τον συντηρητή τους (και καλά κάνουν) -ιδιαίτερα όταν είναι μικρός- σας wine cooler, δηλαδή σαν εξειδικευμένο ψυγείο που θα κρατήσει τα κρασιά στην σωστή θερμοκρασία σερβιρίσματος, ώστε να μπορούν να καταναλωθούν άμεσα. Σε αυτή την περίπτωση έχει μόνο νόημα να αγοράσουμε συντηρητή με 2 επίπεδα θερμοκρασίας, αλλό για τα ερυθρά και άλλο για τα λευκά.
Όλα τα σχετικά με το κρασί έχουν την κλίμακά τους: Όσο κανείς ασχολείται και ενδιαφέρεται, όσο περισσότερα μεγάλα κρασιά μπορεί να αποθηκεύσει και να απολαύσει, τόσο ανάλογη με το κόστος αυτών θα είναι και η επένδυσή του σε εξοπλισμό, κελάρι κλπ. Είναι ΑΚΡΙΒΩΣ όπως η απόλαυση της μουσικής: Αν η μουσική που ακούμε είναι λαϊκά και pop (οποιασδήποτε εποχής!) τότε το συγκρότημα που θα έχουμε θα είναι σχετικά φθηνό. Αν πάλι είμαστε λάτρεις της κλασσικής μουσικής, τότε το συγκρότημα θα ...ακριβαίνει και θα εμπλουτίζεται ανάλογα με την δική μας βελτίωση, μπορεί να φθάσουμε να ακούμε την μουσική κάποια στιγμή σε ειδικό δωμάτιο, με ηχομόνωση κλπ. κλπ. Η αναλογία με το κρασί είναι προφανής.
Πρώτα να πούμε ότι είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι δεν είναι απαραίτητο να δίνουμε σε ΟΛΑ τα κρασιά την ευκαιρία να αναπνεύσουν (περισσότερο από όσο θα κάνουν έτσι κι αλλιώς από τη στιγμή που θα ανοίξει η φιάλη και όσο θα μείνουν στο ποτήρι μας). Τα κρασιά στα οποία υπάρχει ουσιαστική ανάγκη αναπνοής κάποιων ωρών είναι αυτά που έχουν παλαιώσει για μεγάλο χρονικό διάστημα, οπότε τα αρώματά τους είναι "κλειδωμένα" και θα απελευθερωθούν με το οξυγόνο, ή εκείνα τα οποία υποπτευόμαστε ότι έχουν κάποιες αρωματικές ατέλειες (π.χ. αναγωγές, δηλαδή οσμές που παραπέμπουν σε κάτι σαν λάστιχο), οπότε το οξυγόνο θα παίξει για άλλη μια φορά τον ρόλο του στο να καθαρίσουν.
Ας θεωρήσουμε κατ' αρχήν ότι κάνουμε τα πάντα σωστά, by the book όπως λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι. Στόχος μας λοιπόν είναι να πιούμε το κρασί μας στην σωστή του θερμοκρασία ΚΑΙ αερισμένο.
1 .Αν έχουμε ΣΥΝΤΗΡΗΤΗ κρασιών και τον χρησιμοποιούμε σαν συντηρητή για την συντήρηση των κρασιών στην σωστή θερμοκρασία (11-13 βαθμούς για όλα τα κρασιά) συντήρησης και παλαίωσης, τότε το κρασί βγαίνοντας από αυτόν θα βρίσκεται σε θερμοκρασία 12 βαθμών. Βάζοντάς το σε Decanter να αεριστεί για περίπου 45 λεπτά έως και 90 λεπτά, στο τέλος θα έχει φθάσει στην σωστή του θερμοκρασία (16-18 βαθμοί για τα ερυθρά).
2. Αν ΔΕΝ έχουμε συντηρητή, τότε απλά θα βάλουμε το κρασί μας στο ψυγείο έως ότου φθάσει στην θερμοκρασία των 13 βαθμών, και θα συνεχίσουμε όπως προηγουμένως.
Ας έλθουμε όμως στην ...πραγματικότητα, που καλύπτει το 90% των περιπτώσεων. Οι περισσότεροι ούτε παλαιώνουν ούτε αερίζουν τα κρασιά, χρησιμοποιούν δε τον συντηρητή τους (και καλά κάνουν) -ιδιαίτερα όταν είναι μικρός- σας wine cooler, δηλαδή σαν εξειδικευμένο ψυγείο που θα κρατήσει τα κρασιά στην σωστή θερμοκρασία σερβιρίσματος, ώστε να μπορούν να καταναλωθούν άμεσα. Σε αυτή την περίπτωση έχει μόνο νόημα να αγοράσουμε συντηρητή με 2 επίπεδα θερμοκρασίας, αλλό για τα ερυθρά και άλλο για τα λευκά.
Όλα τα σχετικά με το κρασί έχουν την κλίμακά τους: Όσο κανείς ασχολείται και ενδιαφέρεται, όσο περισσότερα μεγάλα κρασιά μπορεί να αποθηκεύσει και να απολαύσει, τόσο ανάλογη με το κόστος αυτών θα είναι και η επένδυσή του σε εξοπλισμό, κελάρι κλπ. Είναι ΑΚΡΙΒΩΣ όπως η απόλαυση της μουσικής: Αν η μουσική που ακούμε είναι λαϊκά και pop (οποιασδήποτε εποχής!) τότε το συγκρότημα που θα έχουμε θα είναι σχετικά φθηνό. Αν πάλι είμαστε λάτρεις της κλασσικής μουσικής, τότε το συγκρότημα θα ...ακριβαίνει και θα εμπλουτίζεται ανάλογα με την δική μας βελτίωση, μπορεί να φθάσουμε να ακούμε την μουσική κάποια στιγμή σε ειδικό δωμάτιο, με ηχομόνωση κλπ. κλπ. Η αναλογία με το κρασί είναι προφανής.
Παρακαλώ, θα ήθελα να μάθω τι είναι υποχρεωτικό να αναγράφεται στην ετικέτα της φιάλης του κρασιού όπως ορίζεται από την ελληνική και την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Ευχαριστώ
Στην ετικέτα των κρασιών αναγράφεται υποχρεωτικά:
- Η κατηγορία του. Θα πρέπει να διαβάσουμε επάνω της μια από αυτές τις τέσσερις ενδείξεις της κατηγορίας του κρασιού: Οίνος Επιτραπέζιος, Τοπικός, Ονομασίας Προέλευσης Ανωτέρας Ποιότητος ή Ονομασίας Προέλευσης Ελεγχόμενης.
- Ο εμφιαλωτής του κρασιού με το όνομα, τη διεύθυνση του ή με τον κωδικό αριθμό που του έχει δώσει το Χημείο του Κράτους.
- Η έδρα παραγωγής αν το κρασί είναι ΠΟΠ (Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης) ή εμφιάλωσης, για τα υπόλοιπα κρασιά.
- Ο όγκος του περιεχόμενου στη φιάλη κρασιού που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι 750, 500 ή 375 ml. Επιτρεπτά δεν είναι όλα τα μεγέθη φιαλών, παρά μόνο τα πολλαπλάσια και υποπολλαπλάσια του 0,75 lt και του 1 λίτρου. Η πιο μικρή φιάλη κρασιού είναι 0, 187 lt.
- Ο αλκοολικός τίτλος του περιεχομένου κρασιού. Αναφέρεται στην επί τοις εκατό περιεκτικότητα του κρασιού σε οινόπνευμα.
- Επίσης, από το 2004 η ένδειξη «Περιέχει Θειώδη» αναγράφεται υποχρεωτικά σε κάθε ετικέτα κρασιού που παράγεται εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ενώ είναι υποχρεωτικό να αναφέρεται ο δήμος, η κοινότητα ή ο οικισμός, καθώς και η χώρα παραγωγής ή εμφιάλωσης, απαγορεύεται η αναγραφή του νομού.
Το ακριβές περιεχόμενο της ετικέτας ορίζεται από τους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης N 2392/1989 και Ν 3201/1990, οι οποίοι θεσπίστηκαν για να εναρμονίσουν όλες τις χώρες της Ένωσης, δεδομένου ότι κάθε χώρα-μέλος της διαιρείται διοικητικά με διαφορετικό τρόπο.
Μπορείτε να δείτε την οδηγία της Ευρωπαικής Ένωσης του 2002 για λεπτομέρειες και εδώ . Επίσης σας συνιστούμε να διαβάσετε τις "Κατηγορίες των Ελληνικών Οίνων" στο House of Wine.
- Η κατηγορία του. Θα πρέπει να διαβάσουμε επάνω της μια από αυτές τις τέσσερις ενδείξεις της κατηγορίας του κρασιού: Οίνος Επιτραπέζιος, Τοπικός, Ονομασίας Προέλευσης Ανωτέρας Ποιότητος ή Ονομασίας Προέλευσης Ελεγχόμενης.
- Ο εμφιαλωτής του κρασιού με το όνομα, τη διεύθυνση του ή με τον κωδικό αριθμό που του έχει δώσει το Χημείο του Κράτους.
- Η έδρα παραγωγής αν το κρασί είναι ΠΟΠ (Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης) ή εμφιάλωσης, για τα υπόλοιπα κρασιά.
- Ο όγκος του περιεχόμενου στη φιάλη κρασιού που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι 750, 500 ή 375 ml. Επιτρεπτά δεν είναι όλα τα μεγέθη φιαλών, παρά μόνο τα πολλαπλάσια και υποπολλαπλάσια του 0,75 lt και του 1 λίτρου. Η πιο μικρή φιάλη κρασιού είναι 0, 187 lt.
- Ο αλκοολικός τίτλος του περιεχομένου κρασιού. Αναφέρεται στην επί τοις εκατό περιεκτικότητα του κρασιού σε οινόπνευμα.
- Επίσης, από το 2004 η ένδειξη «Περιέχει Θειώδη» αναγράφεται υποχρεωτικά σε κάθε ετικέτα κρασιού που παράγεται εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ενώ είναι υποχρεωτικό να αναφέρεται ο δήμος, η κοινότητα ή ο οικισμός, καθώς και η χώρα παραγωγής ή εμφιάλωσης, απαγορεύεται η αναγραφή του νομού.
Το ακριβές περιεχόμενο της ετικέτας ορίζεται από τους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης N 2392/1989 και Ν 3201/1990, οι οποίοι θεσπίστηκαν για να εναρμονίσουν όλες τις χώρες της Ένωσης, δεδομένου ότι κάθε χώρα-μέλος της διαιρείται διοικητικά με διαφορετικό τρόπο.
Μπορείτε να δείτε την οδηγία της Ευρωπαικής Ένωσης του 2002 για λεπτομέρειες και εδώ . Επίσης σας συνιστούμε να διαβάσετε τις "Κατηγορίες των Ελληνικών Οίνων" στο House of Wine.
Ήθελα να ρωτήσω σχετικά με το κόκκινο κρασί και το καλοκαίρι. Είναι απαγορευτικός συνδυασμός? Σε ποιες περιπτώσεις μπορούμε να πιούμε κόκκινο και το καλοκαίρι? Ποιες ποικιλίες? Θα ήθελα επίσης να μου προτείνετε συγκεκριμένα κρασιά για το καλοκαίρι. Ευχαριστώ
Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα που να σάς εμποδίζει να πιείτε κόκκινο κρασί το καλοκαίρι. Αρκεί βέβαια... να μην το πιείτε κρύο! Και αυτό γιατί οι τανίνες που περιέχονται στο κόκκινο κρασί γίνονται εξαιρετικά στυφές όταν ψύχονται και καταστρέφουν την γεύση του κρασιού. Αλλά ούτε και αυτό είναι απόλυτο εμπόδιο. Ορισμένα κόκκινα φρέσκα κρασιά με χαληλές τανίνες μπορούν να σερβιριστούν δροσερά, αλλά ποτέ παγωμένα. Ένα πρόσφατο κρασί που βρίσκεται μεταξύ ερυθρού και ροζέ είναι το Καλοκαιρινό του Χαρλαύτη.
Για αυτό τον λόγο το καλοκαίρι προτιμούμε λευκά και ροζέ κρασιά, που πίνονται κρύα και μας δροσίζουν. Επειδή σας αρέσουν τα ερυθρά, σας συνιστούμε να δοκιμάσετε τα "ελληνικού" στυλ ροζέ. Είναι αυτά που φτιάχνονται από αγιωργίτικο ή ξινόμαυρο και είναι σαφώς πλησιέστερα στα ερυθρά από ότι τα "ελαφρά" ροζέ.Στις ιστοσελίδες του House of Wine θα βρείτε πολλές προτάσεις μας για "καλοκαιρινά" κρασιά. Βρίσκονται κάτω από το μενού Προσφορές-Προτάσεις/Προτάσεις.
Για αυτό τον λόγο το καλοκαίρι προτιμούμε λευκά και ροζέ κρασιά, που πίνονται κρύα και μας δροσίζουν. Επειδή σας αρέσουν τα ερυθρά, σας συνιστούμε να δοκιμάσετε τα "ελληνικού" στυλ ροζέ. Είναι αυτά που φτιάχνονται από αγιωργίτικο ή ξινόμαυρο και είναι σαφώς πλησιέστερα στα ερυθρά από ότι τα "ελαφρά" ροζέ.Στις ιστοσελίδες του House of Wine θα βρείτε πολλές προτάσεις μας για "καλοκαιρινά" κρασιά. Βρίσκονται κάτω από το μενού Προσφορές-Προτάσεις/Προτάσεις.
Ήθελα να ρωτήσω αν είναι καλύτερο να βάλω στο (κατάλληλο) υπόγειό μου κρασιά παλαίωσης ξαπλωμένα σε wine rack ή σε ξύλινες κούτες οινοποιίας. Θα προτιμούσα τη δεύτερη περίπτωση, καθώς τα κρασιά φαίνονται έτσι πιο προστατευμένα και ακλόνητα, αλλά μήπως το ερμητικό κλείσιμο της ξύλινης κούτας τούς στερεί το φρέσκο αέρα (μια που μέσα στα επόμενα χρόνια τα κρασιά θα πρέπει να "αναπνέουν")? Καλή συνέχεια στην εξαιρετική δουλειά σας.
Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με οποιονδήποτε από τους δύο τρόπους. Αν τα ξυλοκιβώτια σας εξυπηρετούν περισσότερο, μπορείτε να φυλάξετε τα κρασιά σας άφοβα σε αυτά - στις μεγάλες συλλογές, άλλωστε, όπου οι παρτίδες κρασιών φυλάγονται άθικτες σε μεγάλες ποσότητες για μακρύ χρονικό διάστημα, αυτό είναι πολύ συνηθισμένη πρακτική. Πρέπει να ξέρετε ότι τα ξυλοκιβώτια των κρασιών ούτως ή άλλως δεν κλείνουν ερμητικά, ενώ και το ίδιο το ξύλο αναπνέει μέσα από τους πόρους του. Όπως και να είναι τα πράγματα, πάντως, το οξυγόνο που χρειάζεται το κρασί κατά την παλαίωση στη φιάλη είναι τόσο απειροελάχιστο, που θα το εξασφαλίσει όπου και αν το συντηρήσετε τελικά!...
Aγόρασα πρόσφατα έναν συντηρητή κρασιών με 2 ζώνες θερμοκρασιών και μου γεννήθηκε η εξής απορία: να τον ρυθμίσω στην θερμοκρασία σερβιρίσματος δηλ. 17-18 βαθμούς για τα κόκκινα και 10-11 για τα λευκά ή σε μια θερμοκρασία πιο κατάλληλη για την συντήρηση? Σας ευχαριστώ και καλό Πάσχα
Το πως θα ρυθμίσετε τον συντηρητή εξαρτάται από πως θα τον χρησιμοποιήσετε. Αν θέλετε να παλαιώσετε κρασιά, η θερμοκρασία παλαίωσης είναι ίδια για τα ερυθρά και τα λευκά, δηλαδή 12 βαθμοί περίπου. Αυτή είναι και η θερμοκρασία σερβιρίσματος των περισσότέρων λευκών.Αν πάλι τον αγοράσατε για το άμεσο σερβίρισμα ερυθρών και λευκών, θα τον ρυθμίσετε σε 2 ζώνες, όπως περιγράφετε.
Αν βέβαια θέλετε να χρησιμοποιήσετε τον συντηρητή και για σερβίρισμα και για παλαίωση, τότε καλό είναι να τον ρυθμίσετε στην θερμοκρασία παλαίωσης, να εξασφαλίσετε οπωσδήποτε και τις υπόλοιπες συνθήκες παλαίωσης, δηλαδή εγκατάσταση σε χώρο σκοτεινό, χωρίς θορύβους, και κραδασμούς, και όταν θέλετε να σερβίρετε το ερυθρό, θα το βγάζετε από τον συντηρητή περίπου τρία τέταρτα έως μιά ώρα ενωρίτερα, ώστε να φθάσει στην θερμοκρασία σερβιρίσματος. Έτσι και αλλοιώς, αν θέλετε να ακολουθήσετε την σωστή διαδικασία σερβιρίσματος των ερυθρών, αυτή είναι και η ώρα που θα πρέπει να ανοίξετε το κρασί, ώστε να έχει τον χρόνο να αναπνεύσει.
Βέβαια, η απολυτη συμμόρφωση προς τους κανόνες παλαίωσης απαιτεί και να μην "ενοχλούνται" τα προς παλαίωση κρασιά με το άνοιγμα-κλείσιμο του συντηρητή, τις αλλαγές στον φωτισμό κλπ. Αλλά όλα εξαρτώνται από τις συνθήκες, οικονομικές. διαβίωσης αλλά καο είδους κρασιών κλπ. Να σας προτείνουμε να αγοράσετε και άλλο συντηρητή μόνο για παλαίωση, στις περισσότερες περιπτώσεις θα ήταν υπερβολή.
Αν βέβαια θέλετε να χρησιμοποιήσετε τον συντηρητή και για σερβίρισμα και για παλαίωση, τότε καλό είναι να τον ρυθμίσετε στην θερμοκρασία παλαίωσης, να εξασφαλίσετε οπωσδήποτε και τις υπόλοιπες συνθήκες παλαίωσης, δηλαδή εγκατάσταση σε χώρο σκοτεινό, χωρίς θορύβους, και κραδασμούς, και όταν θέλετε να σερβίρετε το ερυθρό, θα το βγάζετε από τον συντηρητή περίπου τρία τέταρτα έως μιά ώρα ενωρίτερα, ώστε να φθάσει στην θερμοκρασία σερβιρίσματος. Έτσι και αλλοιώς, αν θέλετε να ακολουθήσετε την σωστή διαδικασία σερβιρίσματος των ερυθρών, αυτή είναι και η ώρα που θα πρέπει να ανοίξετε το κρασί, ώστε να έχει τον χρόνο να αναπνεύσει.
Βέβαια, η απολυτη συμμόρφωση προς τους κανόνες παλαίωσης απαιτεί και να μην "ενοχλούνται" τα προς παλαίωση κρασιά με το άνοιγμα-κλείσιμο του συντηρητή, τις αλλαγές στον φωτισμό κλπ. Αλλά όλα εξαρτώνται από τις συνθήκες, οικονομικές. διαβίωσης αλλά καο είδους κρασιών κλπ. Να σας προτείνουμε να αγοράσετε και άλλο συντηρητή μόνο για παλαίωση, στις περισσότερες περιπτώσεις θα ήταν υπερβολή.
Είμαι μαθήτρια και στο σχολειο μας εβαλαν μια εργασια η οποιο λεει: ''Γιατί οσο πιο παλιο ειναι το κρασι τοσο καλυτερο ειναι;'' Ευχαριστω για την προσοχη σας και ευελπιστω να μου απαντησετε συντομα!
Πρώτα απ’ όλα, το ερώτημα που τέθηκε δεν είναι σωστό, και μάλιστα σε δύο σημεία. Το πρώτο: ΔΕΝ γίνονται καλύτερα όλα τα κρασιά όταν παλαιώνουν. Αντίθετα, τα περισσότερα κρασιά ΔΕΝ είναι κατάλληλα για παλαίωση, και πρέπει να πίνονται μέσα δυο με τρία χρόνια. Το δεύτερο λάθος: Ένα κρασί, ακόμα και όταν είναι κατάλληλο για παλαίωση, δεν σημαίνει καθόλου ότι “όσο πιο παλιό είναι τοσο καλυτερο ειναι” απλά γιατί άλλο “παλιό” και άλλο διαδικασία παλαίωσης. Ένα κρασί μπορεί να “παλιώσει” στο ράφι μιας κάβας, στην βιτρίνα ενός super market και να το χτυπά ο ήλιος, να έχει αυξομοιώσεις θερμοκρασίας περιβάλλοντος, κραδασμούς από διερχόμενα αυτοκίνητα κλπ. κλπ κλπ. Κάτω από αυτές τις συνθήκες το κρασί δεν παλαιώνει, απλά “χαλάει”! Η διαδικασία παλαίωσης είναι μια –σχεδον- “επιστήμη” και απαιτεί απόλυτα ελεγχόμενο περιβάλλον.
Για να απαντήσουμε όμως στο ΣΩΣΤΟ ερώτημα, που θα ήταν ''Γιατί οσο παλαιώνουν oρισμένα κρασιά τοσο καλυτερα ειναι;'' θα χρειάζονταn αρκετές σελίδες. Εδώ να πούμε απλά ότι πρέπει να γνωρίζουμε ότι το κρασί είναι ένα προϊόν αρκετά ανθεκτικό στο χρόνο και τις κακουχίες, γι αυτό και θα συντηρηθεί σε μία αρκετά καλή κατάσταση αν αποφύγουμε τις ακρότητες. Τα πραγματικά κρασιά βαθιάς παλαίωσης, ωστόσο, έχουν δημιουργηθεί για να παλαιώσουν. Τί σημαίνει αυτό: Ότι έχουν γίνει με βάση την εκλεκτότερη και ακριβότερη πρώτη ύλη, και, τόσο η αμπελλουργία όσο και η οινοποίησή τους έχει γίνει με... στρατηγικές βλέψεις. Το κλειδί είναι η συμπύκνωση του φρούτου και των αρωμάτων του κρασιού, που σε βάθος χρόνου θα μαλακώσει, θα στρογγυλέψει και θα γίνει πιο απολαυστικό.
Πολύ σημαντική επίσης είναι και η οξύτητα του κρασιού που του χαρίζει σπιρτάδα στα νειάτα του. Όσο πιο κατάλληλο είναι το κρασί για παλαίωση, τόσο πιο αργά θα χάσει την ζωντάνια της οξύτητάς του. Ένα μεγάλο ερυθρό chateau από το Bordeaux, για παράδειγμα, όταν είναι νέο είναι πολύ αδρό και επιθετικό στο στόμα, ενώ τα αρώματά του είναι κλειστά και άγουρα. Όσο θα εξελίσσεται, θα γλυκαίνει και θα γίνεται πιο φιλικό και κομψό, ώσπου, στο αποκορύφωμα (peak) της διαδικασίας παλαίωσης, θα αποτελέσει μία μοναδική εμπειρία γεύσης και απόλαυσης.
Πέρα από αυτά, τόσο στις ιστοσελίδες του House of Wine και ειδικά στο τμήμα “Σχετικά με το κρασί” όσο και στο Internet θα βρεις πολλά στοιχεία σχετικά με την παλαίωση. Άλλωστε, σκοπός της εργασίας σου είναι και η εξοικείωσή σου στην διαδικασία της έρευνας, και η ερώτησή σου εδώ είναι μάλλον η αρχή της!
Σου ευχόμαστε καλή επιτυχία!
Για να απαντήσουμε όμως στο ΣΩΣΤΟ ερώτημα, που θα ήταν ''Γιατί οσο παλαιώνουν oρισμένα κρασιά τοσο καλυτερα ειναι;'' θα χρειάζονταn αρκετές σελίδες. Εδώ να πούμε απλά ότι πρέπει να γνωρίζουμε ότι το κρασί είναι ένα προϊόν αρκετά ανθεκτικό στο χρόνο και τις κακουχίες, γι αυτό και θα συντηρηθεί σε μία αρκετά καλή κατάσταση αν αποφύγουμε τις ακρότητες. Τα πραγματικά κρασιά βαθιάς παλαίωσης, ωστόσο, έχουν δημιουργηθεί για να παλαιώσουν. Τί σημαίνει αυτό: Ότι έχουν γίνει με βάση την εκλεκτότερη και ακριβότερη πρώτη ύλη, και, τόσο η αμπελλουργία όσο και η οινοποίησή τους έχει γίνει με... στρατηγικές βλέψεις. Το κλειδί είναι η συμπύκνωση του φρούτου και των αρωμάτων του κρασιού, που σε βάθος χρόνου θα μαλακώσει, θα στρογγυλέψει και θα γίνει πιο απολαυστικό.
Πολύ σημαντική επίσης είναι και η οξύτητα του κρασιού που του χαρίζει σπιρτάδα στα νειάτα του. Όσο πιο κατάλληλο είναι το κρασί για παλαίωση, τόσο πιο αργά θα χάσει την ζωντάνια της οξύτητάς του. Ένα μεγάλο ερυθρό chateau από το Bordeaux, για παράδειγμα, όταν είναι νέο είναι πολύ αδρό και επιθετικό στο στόμα, ενώ τα αρώματά του είναι κλειστά και άγουρα. Όσο θα εξελίσσεται, θα γλυκαίνει και θα γίνεται πιο φιλικό και κομψό, ώσπου, στο αποκορύφωμα (peak) της διαδικασίας παλαίωσης, θα αποτελέσει μία μοναδική εμπειρία γεύσης και απόλαυσης.
Πέρα από αυτά, τόσο στις ιστοσελίδες του House of Wine και ειδικά στο τμήμα “Σχετικά με το κρασί” όσο και στο Internet θα βρεις πολλά στοιχεία σχετικά με την παλαίωση. Άλλωστε, σκοπός της εργασίας σου είναι και η εξοικείωσή σου στην διαδικασία της έρευνας, και η ερώτησή σου εδώ είναι μάλλον η αρχή της!
Σου ευχόμαστε καλή επιτυχία!
Πείτε μου σας παρακαλώ ποιά είναι η καλύτερη θερμοκρασία σερβιρίσματος λευκών κρασιών, κόκκινων, ροζέ και τέλος, επιδορπίων. Ευχαριστώ.
Σα γενικός κανόνας, τα λευκά κρασιά θα πρέπει να σερβίρονται κρύα, στους 11-13 °C, τα δε κόκκινα σε θερμοκρασία δωματίου. Προσοχή όμως! Η θερμοκρασία δωματίου δεν αντιστοιχεί στην θερμοκρασία της Ελληνικής τραπεζαρίας με το καλοριφέρ στο φουλ ή στη θερμοκρασία της καλοκαιρινής νύχτας. Έτσι, καλό είναι και το κόκκινο κρασί να σερβίρεται δροσερό, περίπου στους 16-18 °C. Μπορούμε να το βάλουμε στο ψυγείο 15-20 λεπτά πριν το σερβίρουμε. Αυτό θα δώσει τη σωστή θερμοκρασία στα περισσότερα κόκκινα κρασιά.
Τα ελαφρά, φρουτώδη κόκκινα, είναι καλύτερα να σερβίρονται κάπως πιο δροσερά, ιδιαίτερα το καλοκαίρι. Τα κρασιά που συνοδεύουν επιδόρπια και τα περισσότερα ροζέ, ακολουθούν τους κανόνες των λευκών κρασιών: Δηλαδή, σερβίρονται κρύα. Περίπου 2 ώρες παραμονή στο ψυγείο θα φέρει ένα λευκό κρασί στην επιθυμητή θερμοκρασία των 11-13 °C. Αν σας πιέζει ο χρόνος, τότε τοποθετήστε το μπουκάλι του κρασιού σε ένα κουβά γεμάτο μέχρι τη μέση με πάγο και το υπόλοιπο με νερό. Αυτό θα φέρει το κρασί στην επιθυμητή θερμοκρασία σε περίπου 20 λεπτά.
Τα αφρώδη (Σαμπάνιες, Asti κλπ) σερβίρονται σε ακόμα χαμηλότερες θερμοκρασίες, 8-11 °C
Ένας επίσης γενικός κανόνας είναι να σερβίρουμε όλα τα κρασιά περίπου 2 βαθμούς χαμηλότερα από την ιδανική τους θερμοκρασία, εφ' όσον ο χώρος που θα το απολαύσουμε είναι θερμότερος από την συνιστώμενη θερμοκρασία σερβιρίσματος κάθε κρασιού. Αυτό γίνεται διότι το κρασί έτσι απελευθερώνει τα αρώματά του όταν θερμαίνεται, και μπορούμε να τα απολαύσουμε καλύτερα.
Υπάρχουν βέβαια και συνιστώμενες θερμοκρασιές σερβιρίσματος για κάθε ποικιλία, αλλά πιστεύουμε ότι αυτή η λεπτομέρεια αφορά εξειδικευμένες δοκιμές κρασιών και όχι τον απλό οινόφιλο. Να αναφέρουμε όμως εδώ κάποιες από αυτές, για όποιον ενδιαφέρεται: Bordeaux, Syrah, Αγιωργίτικα, στους 18 °C, κόκκινα Βουργουνδίας και Cabernet Sauvignon στους 17 °C, Rioja, Pinot Noir, Ξινόμαυρα στους 16 °C, Beaujolais στους 13 °C, Chardonnay και Riesling στους 9 °C.
Τα ελαφρά, φρουτώδη κόκκινα, είναι καλύτερα να σερβίρονται κάπως πιο δροσερά, ιδιαίτερα το καλοκαίρι. Τα κρασιά που συνοδεύουν επιδόρπια και τα περισσότερα ροζέ, ακολουθούν τους κανόνες των λευκών κρασιών: Δηλαδή, σερβίρονται κρύα. Περίπου 2 ώρες παραμονή στο ψυγείο θα φέρει ένα λευκό κρασί στην επιθυμητή θερμοκρασία των 11-13 °C. Αν σας πιέζει ο χρόνος, τότε τοποθετήστε το μπουκάλι του κρασιού σε ένα κουβά γεμάτο μέχρι τη μέση με πάγο και το υπόλοιπο με νερό. Αυτό θα φέρει το κρασί στην επιθυμητή θερμοκρασία σε περίπου 20 λεπτά.
Τα αφρώδη (Σαμπάνιες, Asti κλπ) σερβίρονται σε ακόμα χαμηλότερες θερμοκρασίες, 8-11 °C
Ένας επίσης γενικός κανόνας είναι να σερβίρουμε όλα τα κρασιά περίπου 2 βαθμούς χαμηλότερα από την ιδανική τους θερμοκρασία, εφ' όσον ο χώρος που θα το απολαύσουμε είναι θερμότερος από την συνιστώμενη θερμοκρασία σερβιρίσματος κάθε κρασιού. Αυτό γίνεται διότι το κρασί έτσι απελευθερώνει τα αρώματά του όταν θερμαίνεται, και μπορούμε να τα απολαύσουμε καλύτερα.
Υπάρχουν βέβαια και συνιστώμενες θερμοκρασιές σερβιρίσματος για κάθε ποικιλία, αλλά πιστεύουμε ότι αυτή η λεπτομέρεια αφορά εξειδικευμένες δοκιμές κρασιών και όχι τον απλό οινόφιλο. Να αναφέρουμε όμως εδώ κάποιες από αυτές, για όποιον ενδιαφέρεται: Bordeaux, Syrah, Αγιωργίτικα, στους 18 °C, κόκκινα Βουργουνδίας και Cabernet Sauvignon στους 17 °C, Rioja, Pinot Noir, Ξινόμαυρα στους 16 °C, Beaujolais στους 13 °C, Chardonnay και Riesling στους 9 °C.
Θα ήθελα να σας ρωτήσω τι κρασιά μπορώ να παλαιώσω. Εννοώ μπορώ να παλαιώσω ένα κρασί των 2 ευρω? Αξίζει? Υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα κρασιά για παλαίωση? Ευχαριστώ
Πριν εξετάσουμε αν μπορούμε να παλαιώσουμε ένα κρασί, πρέπει να είμαστε σίγουροι ως προς το γιατί θέλουμε να κάνουμε κάτι τέτοιο.
Η παλαίωση είναι μία διαδικασία που θα οδηγήσει ένα κρασί στην εξέλιξη, στην ωρίμανση, έτσι ώστε με την πάροδο του χρόνου να είναι απόλυτα μαλακό, κομψό και φιλικό. Αυτό όμως αφορά σε κρασιά που οινοποιούνται με τέτοιο τρόπο, ώστε να έχουν περιθώρια εξέλιξης μέσα στη φιάλη, και τα οποία μεταμορφώνονται όσο περνάει ο καιρός. Δεν ανήκουν όλα τα κρασιά σε αυτή την κατηγορία, και, ακριβώς επειδή η δυναμική παλαίωσης είναι ένα «ατού» για το κρασί και προϋποθέτει την καλύτερη πρώτη ύλη αλλά και ιδιαίτερη έμφαση στην διαδικασία οινοποίησης, συνήθως τα κρασιά που προορίζονται για παλαίωση είναι και ακριβότερα. Χωρίς αυτό να αφορά απαραίτητα στην ποιότητα ή την γεύση του, ένα φτηνό κρασί του εμπορίου προορίζεται για άμεση κατανάλωση και δεν ενδείκνυται για παλαίωση. Αν εμείς το παλαιώσουμε, παρά ταύτα, ακόμα και κάτω από τις ιδανικότερες συνθήκες, το πιο πιθανό είναι ότι η ζωή του στη φιάλη θα είναι πολύ σύντομη και ουσιαστικά δεν θα εξελιχθεί σε επίπεδο αρωμάτων, γεύσεων ή δόμής όπως θα περιμέναμε...
Η παλαίωση είναι μία διαδικασία που θα οδηγήσει ένα κρασί στην εξέλιξη, στην ωρίμανση, έτσι ώστε με την πάροδο του χρόνου να είναι απόλυτα μαλακό, κομψό και φιλικό. Αυτό όμως αφορά σε κρασιά που οινοποιούνται με τέτοιο τρόπο, ώστε να έχουν περιθώρια εξέλιξης μέσα στη φιάλη, και τα οποία μεταμορφώνονται όσο περνάει ο καιρός. Δεν ανήκουν όλα τα κρασιά σε αυτή την κατηγορία, και, ακριβώς επειδή η δυναμική παλαίωσης είναι ένα «ατού» για το κρασί και προϋποθέτει την καλύτερη πρώτη ύλη αλλά και ιδιαίτερη έμφαση στην διαδικασία οινοποίησης, συνήθως τα κρασιά που προορίζονται για παλαίωση είναι και ακριβότερα. Χωρίς αυτό να αφορά απαραίτητα στην ποιότητα ή την γεύση του, ένα φτηνό κρασί του εμπορίου προορίζεται για άμεση κατανάλωση και δεν ενδείκνυται για παλαίωση. Αν εμείς το παλαιώσουμε, παρά ταύτα, ακόμα και κάτω από τις ιδανικότερες συνθήκες, το πιο πιθανό είναι ότι η ζωή του στη φιάλη θα είναι πολύ σύντομη και ουσιαστικά δεν θα εξελιχθεί σε επίπεδο αρωμάτων, γεύσεων ή δόμής όπως θα περιμέναμε...
Γενικά μου αρέσει το λευκό κρασί.Θα ήθελα να ρωτήσω τι τύπος κρασιού είναι το Viña Esmeralda .Στις πληροφορίες γράφει ότι είναι ξηρό κρασί αλλά μου φαίνεται πολύ αρωματικό και σχετικά ημίξηρο.Προσπαθώ να βρω ποια κρασιά η ισορροπία τους γέρνει προς τη γλυκύτητα παρά στην οξύτητα.Ευχαριστώ πολύ.
Η ερώτησή σας είναι πολύ λογική και διαχρονική. Καθυστέρησα λίγο την απάντησή μου γιατί ήρθα σε επαφή με το οινοποιείο του οίκου Torres στο Penedes και ζήτησα κάποια τεχνικά στοιχεία για το συγκεκριμένο κρασί, προκειμένου να σας δώσω μία ολοκληρωμένη και ακριβή εικόνα.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: σε κρασιά όπως η Vina Esmeralda (το οποίο, σημειωτέον, είναι από τα αγαπημένα μου), η αρωματικότητα πολλές φορές μας δίνει την ψευδαίσθηση της γλυκύτητας.
Στην προκειμένη περίπτωση, στην οποία έχουμε το «πάντρεμα» δύο εξαιρετικά αρωματικών ποικιλιών (Moscatel & Gewurztraminer), το φαινόμενο αυτό είναι ακόμα πιο έντονο. Αυτό το λέω γενικά, βεβαίως, γιατί δεν υποννοώ ότι εσείς έχετε απλά «πέσει θύμα» αυτής της ψευδαίσθησης – αντιθέτως, η αίσθησή σας είναι βάσιμη. Η συγκεκριμένη ετικέτα, λοιπόν, οινοποιείται σταθερά με «κάποια» υπολειπόμενα σάκχαρα, και επειδή οι ίδιες οι ποικιλίες των σταφυλιών στην συγκεκριμένη περιοχή είναι πολύ εύκολο να έχουν πλούσια ωρίμανση, αλλά και επειδή ο οινοποιός ηθελημένα δίνει στην ετικέτα αυτή έναν αισθητά «γλυκόπιοτο» χαρακτήρα.
Στις τελευταίες 3 εσοδείες της Vina Esmeralda η περιεκτικότητα σε υπολειπόμενα (αζύμωτα) σάκχαρα είναι ως εξής: 7.8 γραμμάρια ανά λίτρο το 2008, 6.7 το 2009 και 7.8 το 2010. Τυπικά, αυτή η περιεκτικότητα το καθιστά ημίξηρο οίνο, καθώς η Ευρωπαϊκή οινική νομοθεσία επιτρέπει μόνο μέχρι 4 γραμμάρια σακχάρων ανά λίτρο για τον ξηρό οίνο, και μέχρι 12 για τον ημίξηρο. Όταν όμως πρόκειται για κρασί με υψηλή οξύτητα, τότε τα περιθώρια γίνονται, δια νόμου, πιο ελαστικά (καθώς η οξύτητα ισοσταθμίζει την γλυκύτητα), κι έτσι ο ξηρός οίνος επιτρέπεται να περιέχει μέχρι και 9 γραμμάρια αζύμωτων σακχάρων ανά λίτρο, και ο ημίξηρος μέχρι 18. Η Vina Esmeralda, λοιπόν, εκμεταλλεύεται αυτό το «παραθυράκι», καθώς έχει οξύτητες που κυμαίνονται ανάμεσα στα 5.3 και στα 6.5 γραμμάρια ανά λίτρο στις τελευταίες 3 εσοδείες που σας προανέφερα.
Ανακεφαλαιώνοντας, λοιπόν, δικαιολογημένα το συγκεκριμένο κρασί σας φαίνεται ημίξηρο, τεχνικά όμως δεν είναι. Γενικά, πάντως, τα κρασιά στα οποία η γλυκύτητα υπερτερεί της οξύτητας είναι εκείνα που παράγονται σε περιοχές με terroir «ήπιων» προδιαγραφών (χαμηλό υψόμετρο, θερμό κλίμα, εύφορο έδαφος), ή τα οποία προκύπτουν από ποικιλίες που δεν φημίζονται για την υψηλή τους οξύτητα (π.χ. Sémillon).
Έχουμε και λέμε λοιπόν: σε κρασιά όπως η Vina Esmeralda (το οποίο, σημειωτέον, είναι από τα αγαπημένα μου), η αρωματικότητα πολλές φορές μας δίνει την ψευδαίσθηση της γλυκύτητας.
Στην προκειμένη περίπτωση, στην οποία έχουμε το «πάντρεμα» δύο εξαιρετικά αρωματικών ποικιλιών (Moscatel & Gewurztraminer), το φαινόμενο αυτό είναι ακόμα πιο έντονο. Αυτό το λέω γενικά, βεβαίως, γιατί δεν υποννοώ ότι εσείς έχετε απλά «πέσει θύμα» αυτής της ψευδαίσθησης – αντιθέτως, η αίσθησή σας είναι βάσιμη. Η συγκεκριμένη ετικέτα, λοιπόν, οινοποιείται σταθερά με «κάποια» υπολειπόμενα σάκχαρα, και επειδή οι ίδιες οι ποικιλίες των σταφυλιών στην συγκεκριμένη περιοχή είναι πολύ εύκολο να έχουν πλούσια ωρίμανση, αλλά και επειδή ο οινοποιός ηθελημένα δίνει στην ετικέτα αυτή έναν αισθητά «γλυκόπιοτο» χαρακτήρα.
Στις τελευταίες 3 εσοδείες της Vina Esmeralda η περιεκτικότητα σε υπολειπόμενα (αζύμωτα) σάκχαρα είναι ως εξής: 7.8 γραμμάρια ανά λίτρο το 2008, 6.7 το 2009 και 7.8 το 2010. Τυπικά, αυτή η περιεκτικότητα το καθιστά ημίξηρο οίνο, καθώς η Ευρωπαϊκή οινική νομοθεσία επιτρέπει μόνο μέχρι 4 γραμμάρια σακχάρων ανά λίτρο για τον ξηρό οίνο, και μέχρι 12 για τον ημίξηρο. Όταν όμως πρόκειται για κρασί με υψηλή οξύτητα, τότε τα περιθώρια γίνονται, δια νόμου, πιο ελαστικά (καθώς η οξύτητα ισοσταθμίζει την γλυκύτητα), κι έτσι ο ξηρός οίνος επιτρέπεται να περιέχει μέχρι και 9 γραμμάρια αζύμωτων σακχάρων ανά λίτρο, και ο ημίξηρος μέχρι 18. Η Vina Esmeralda, λοιπόν, εκμεταλλεύεται αυτό το «παραθυράκι», καθώς έχει οξύτητες που κυμαίνονται ανάμεσα στα 5.3 και στα 6.5 γραμμάρια ανά λίτρο στις τελευταίες 3 εσοδείες που σας προανέφερα.
Ανακεφαλαιώνοντας, λοιπόν, δικαιολογημένα το συγκεκριμένο κρασί σας φαίνεται ημίξηρο, τεχνικά όμως δεν είναι. Γενικά, πάντως, τα κρασιά στα οποία η γλυκύτητα υπερτερεί της οξύτητας είναι εκείνα που παράγονται σε περιοχές με terroir «ήπιων» προδιαγραφών (χαμηλό υψόμετρο, θερμό κλίμα, εύφορο έδαφος), ή τα οποία προκύπτουν από ποικιλίες που δεν φημίζονται για την υψηλή τους οξύτητα (π.χ. Sémillon).
Από την εμπειρία μου έχω σχηματίσει την εντύπωση ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα προτιμούσαν ένα ημίγλυκο κρασί για να συνοδεύσουν το φαγητό τους. Ακόμα κι αν η εμπειρία μου δεν βασίζεται σε ένα στατιστικά σωστά σταθμισμένο πληθυσμιακό δείγμα, σίγουρα δεν είναι τυχαίο το πόσο δημοφιλής είναι ο συνδυασμός sweet & sour στα μοντερνα κοκταιλς ή ακόμη και η κατανάλωση sweet & sour αναψυκτικών (coke, sprite, etc) από μεγάλη μερίδα ενηλικων με το φαγητό τους. Με δεδομένα τα παραπάνω, γιατί λοιπόν είναι τόσο περιορισμένη η παραγωγή-διάθεση ημιγλυκων οίνων? Ευχαριστώ
Παρότι η λογική σας είναι απόλυτα σωστή, το ημίγλυκο (ή ακόμα και το ημίξηρο) κρασί δεν θεωρείται καλή επιλογή για να συνοδεύσει φαγητό, ίσως με εξαίρεση το τυρί στο τέλος του γεύματος. Πιθανολογώ ότι, σε αντίθεση με τα αναψυκτικά, για παράδειγμα, η ζάχαρη σε συνδυασμό με το αλκοόλ του κρασιού δημιουργεί πιο έντονα την αίσθηση της γλύκας, με αποτέλεσμα να «καπελώνει» ή να έρχεται σε σύγκρουση με τις γεύσεις του φαγητού. Η μη καταλληλότητα του κρασιού με περιεκτικότητα σακχάρων για συνοδεία φαγητού ήταν κι ένας από τους λόγους για τους οποίους το Γερμανικό κρασί – που παραδοσιακά περιέχει περισσότερα σάκχαρα, ακόμα και όταν κατηγοριοποιείται ως «ξηρό» - έμεινε εμπορικά πολύ «πίσω» σε σχέση με τα κρασιά του υπόλοιπου παλαιού κόσμου, και πολύ πρόσφατα άρχισε να επανακάμπτει. Γενικά τα ημίξηρα και ημίγλυκα κρασιά που δεν θεωρούνται επιδόρπια, είναι μια εφεύρεση που δημιουργήθηκε κυρίως για να εξυπηρετήσει την Αγγλική αγορά, οι καταναλωτές της οποίας αγαπούν τα κρασιά αυτά ως απεριτίφ, ως κεράσματα, ως βάσεις για κοκτέιλ, ή ως συνοδούς ποικιλιών τυριών.
Καταρχάς, ένα μεγάλο μπράβο για αυτήν την υπέροχη πρωτοβουλία! Τώρα... τα φώτα σας παρακαλώ... Είναι γνωστό πως γενικά το έτος παραγωγής ενός κρασιού είναι μια παράμετρος που σχετίζεται με την ποιοτητα του, καθώς πχ κάθε χρονιά επικρατούν διαφορετικές καιρικές συνθήκες που επηρεάζουν την παραγωγή ενός αμπελώνα. Βάσει της εμπειρίας σας, ισχύει αυτό και για κρασιά με "προσιτές" τιμές
Στα «κρασιά με προσιτές τιμές», στα οποία αναφέρεστε, το έτος της εσοδείας χρησιμεύει περισσότερο ως γνώμονας για να μας βοηθάει να κρίνουμε πότε πρέπει να καταναλώσουμε το κρασί μας, προκειμένου αυτό να είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση.
Ο χώρος του πηγαδιου είναι κατάλληλος για παλαίωση; Μιλάμε βεβαίως για πηγάδι βάθος δέκα μέτρων με ακτίνα τριών μέτρων και διάφορα επίπεδα τύπου στοών
Ασφαλώς ο χώρος ενός πηγαδιού είναι κατάλληλος για παλαίωση κρασιών, εφ’ όσον πληρεί τις απαραίτητες συνθήκες, που είναι σταθερή θερμοκρασία ιδανικά 11-13 βαθμούς C (το βάθος του πηγαδιού θα πρέπει να εξασφαλίζει αν όχι την ιδανική, αλλά ΣΤΑΘΕΡΗ θερμοκρασία, που είναι και το σημαντικότερο), υγρασία της τάξης του 70-80% (και εδώ ένα πηγάδι θα την εξασφαλίζει), και σκοτάδι (που και αυτό σίγουρα εξασφαλίζεται) και αποφυγή κραδασμών (το μεγάλο βάθος είναι ασφαλώς πλεονέκτημα). Πέρα όμως από αυτά, ένα πηγάδι, εφ’ όσον είναι προσβάσιμο, αποτελεί και πολύ πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα αισθητική πρόταση για κελλάρι. Όταν το διαμορφώσετε ελπίζω να μας στείλετε κάποια φωτογραφία, γιατί είναι η πρώτη φορά που –προσωπικά εγώ τουλάχιστον- αντιμετωπίζω αυτή την περίπτωση.
Είμαι κι εγώ νέος οινόφιλος και στην αποθήκη μου έχω περίπου 18 βαθμούς θερμοκρασία, υγρασία 70-80%, σκοτάδι και ησυχία. Είναι φρόνιμο να συντηρώ τα κρασιά μου σε ξύλινες κούτες από κάβες ή απλά ξαπλωμένα σε ένα wine rack? Επίσης, θέλοντας να προσπαθήσω να παλαιώσω μερικές ιδιαίτερες φιάλες, προμηθεύτηκα ένα φτηνό και απλό συντηρητή των 350 ευρώ (δυστυχώς δεν είχα δυνατότητα για ακριβότερο/καλύτερο). Όμως, παρατήρησα στις πρώτες μέρες λειτουργίας του (τοποθετώντας πρόχειρα μέσα του ένα θερμόμετρο/υγρόμετρο) ότι είχα μεν τις θερμοκρασίες που είχα ρυθμίσει, αλλά η υγρασία ήταν περίπου 20-30% μέσα στο συντηρητή, γεγονός που με άγχωσε ιδιαίτερα. Μπορεί νομίζετε αυτή η υγρασία να αποβεί καταστροφική για τη συλλογή μου? Σας ευχαριστώ για το χρόνο και τη φιλοξενία σας!
Έχετε εδώ ένα ...διπλό πρόβλημα: Στο μεν υπόγειό σας έχετε ιδανικές συνθήκες ΠΛΗΝ θερμοκρασίας, στον δε συντηρητή σας ιδανικές συνθήκες ΠΛΗΝ υγρασίας. Αν πρέπει να απαντήσουμε στο δίλλημα ποιος χώρος αποθήκευσης είναι ο καλύτερος, θα σας απαντήσουμε ανεπιφύλακτα ότι αυτός είναι το υπόγειο!. Και αυτό διότι η τόσο χαμηλή υγρασία στον συντηρητή σας ασφαλώς σε μια μακρά παλαίωση θα επιτρέψει την αποξήρανση των φελλών των φιαλών, με αποτέλεσμα την είσοδο αέρα στη φιάλη και την οξείδωση των κρασιών. Αντίθετα, στο θέμα της θερμοκρασίας έχουμε πολλές φορές τονίσει ότι μεγαλύτερο ρόλο παίζει η ΣΤΑΘΕΡΗ θερμοκρασία παρά η τήρηση της ιδανικής (12-12,5 βαθμοί). Εν τούτοις, ούτε το υπόγειο ούτε ο “συντηρητής” σας είναι ιδανικοί χώροι για μακρά παλαίωση. Αν ο συντηρητής σας δεν έχει ρύθμιση θερμοκρασίας, τότε είναι ένα απλό ψυγείο! Μέχρι να αγοράσετε νέο συντηρητή (ή να ρυθμίσετε την υγρασία αυτού που έχετε) καλύτερα να βγάλετε τα κρασιά σας από αυτόν και να τα αποθηκεύσετε στο υπόγειο. Οσον αφορά στην συτήρηση των κρασιών σε κούτες ή σε wine rack, αρκεί τα κρασιά σας να είναι σε επικλινή προς τον φελλό θέση, ώστε αυτός να βρέχεται συνεχώς από το κρασί της φιάλης.
Αποφασισα να φτιαξω και εγω το δικο μου κελαρι. Ξεκινισα λοιπον στο υπογειο του σπιτιου μου τις απαραιτιτες εργασιες και καποια στιγμη εκγατεστισα και ενα θερμομετρο απλα για να δω σε τι θερμοκρασια βρισκετε το υπογειο. Το θερμομετρο εγραφε σταθερα 18 βαθμους. Θεωριτε πωσ μπορο να το κανω ? Υπαρχει περιπτωσει να μπορω να κατεβασω την θερμοκρασια στους 16. Αρκει εστω αυτη η θερμοκρασια ? ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΑΣ !!!
Οι 16 με 18 βαθμοί Κελσίου συνιστούν την περίφημη «Θερμοκρασία Δωματίου». Όσο αδόκιμος κι αν είναι αυτός ο όρος, η θερμοκρασία αυτή παραμένει υψηλή για την σωστή συντήρηση των κρασιών σας και την ομαλή εξέλιξή τους σε βάθος χρόνου. Για σωστή παλαίωση (ειδικά αν πρόκειται για μεγάλα ή/και παλιά κρασιά) απαιτείται σταθερή θερμοκρασία 11-13 βαθμών Κελσίου 365 ημέρες το χρόνο, σε συνδυασμό με ελεγχόμενη υγρασία, απουσία κραδασμών, οσμών, δυνατού φωτισμού, κλπ. Αν μπορείτε να εξασφαλίσετε αυτές τις συνθήκες στο κελάρι σας, τότε προχωρήστε άφοβα. Διαφορετικά σκεφτείτε την ιδέα της επένδυσης σε έναν ειδικό συντηρητή κρασιών.
Καλή επιτυχία!
Καλή επιτυχία!
Όταν σε μία φιάλη κρασί υπάρχει η ένδειξη "Περιέχει Θειώδη", τι σημαίνει αυτό;; πόσο κακό είναι;
Η ένδειξη «Περιέχει Θειώδη» αναγράφεται υποχρεωτικά από το 2004 σε κάθε ετικέτα κρασιού που παράγεται εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η υποχρέωση αυτή εντάσσεται στην ευρύτερη Ευρωπαϊκή νομοθεσία για την έγκυρη προειδοποίηση των καταναλωτών όταν βασικά αγαθά περιέχουν αλλεργιογόνες ουσίες.
Ωστόσο η ύπαρξη των θειωδών ουσιών στο κρασί δεν πρέπει να μας ανησυχεί. Τα θειώδη είναι παράγωγα του διοξειδίου του Θείου, που χρησιμοποιείται απαραιτήτως, αλλά σε πολύ μικρές ποσότητες, κατά την διαδικασία της οινοποίησης, προκειμένου να προστατεύσει το κρασί από πιθανή οξείδωση. Με τον τρόπο αυτό διαφυλάσσεται η ακεραιότητα του αρωματικού χαρακτήρα του κρασιού μέχρι αυτό να φτάσει στο ποτήρι μας.
Ωστόσο η ύπαρξη των θειωδών ουσιών στο κρασί δεν πρέπει να μας ανησυχεί. Τα θειώδη είναι παράγωγα του διοξειδίου του Θείου, που χρησιμοποιείται απαραιτήτως, αλλά σε πολύ μικρές ποσότητες, κατά την διαδικασία της οινοποίησης, προκειμένου να προστατεύσει το κρασί από πιθανή οξείδωση. Με τον τρόπο αυτό διαφυλάσσεται η ακεραιότητα του αρωματικού χαρακτήρα του κρασιού μέχρι αυτό να φτάσει στο ποτήρι μας.
ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΡΩΤΗΣΩ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ ΣΤΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ. ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΥΣ ΟΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΗΝΤΗΡΗΣΟΜΕ- ΠΑΛΑΙΩΣΟΥΜΕ ΣΩΣΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΘΕΤΟΥΜΕ ΚΕΛΑΡΙ ΔΡΟΣΕΡΟ (12-14 ΒΑΘΜΟΥΣ), ΣΚΟΤΙΝΟ, ΗΣΥΧΟ. ΑΝ ΟΧΙ, ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΟΥΜΕ ΣΥΝΤΗΡΗΤΗ. ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ. ΟΙ ΦΙΑΛΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΟΥΜΕ ΣΕ ΤΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝΤΑΝ? ΚΑΜΙΑ ΚΑΒΑ Η ΑΠΟΘΗΚΗ ΔΕΝ ΤΙΣ ΔΙΑΘΕΤΕΙ. ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΛΑΙΩΣΩ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΩ ΜΙΑ ΦΙΑΛΗ, ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΝΕΑ ΔΡΥΣ 2004, ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΙ ΑΠΟΘΗΚΕΣ ΣΑΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ 12-14 ΒΑΘΜΟΥΣ C.
Κανονικά, καμία κάβα ή οποιοδήποτε κατάστημα πώλησης ποτών δεν διατηρεί κρασιά για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεδομένου ότι τα κρασιά που αποθηκεύει σκοπό έχουν να πουληθούν το ταχύτερο δυνατό. Έτσι, τα κρασιά παραμένουν για μικρό σχετικά χρονικό διάστημα κάτω από μη ιδανικές συνθήκες. Να επισημάνω εδώ ότι για την διατήρηση του κρασιού σε καλή κατάσταση δεν απαιτείται τόσο χαμηλή θερμοκρασία, όσο ΣΤΑΘΕΡΗ θερμοκρασία, έλλειψη έντονου φωτισμού και σχετική υγρασία, κάτι που δεν είναι δύσκολο να επιτευχθεί.
Βέβαια, αν αγοράζετε το κρασί σας από μια κάβα με πολύ μικρό κύκλο πωλήσεων, αυτό σημαίνει ότι τα κρασιά πιθανόν παραμένουν σε αυτή για μεγάλο χρονικό διάστημα, οπότε, αν δεν υπάρχουν οι σωστές συνθήκες, τότε τα κρασιά πιθανόν να έχουν πρόβλημα. Πρόβλημα θα έχουν επίσης κρασιά που αγοράζετε από κάβες ή καταστήματα που τα έχουν εκτεθειμένα στα ράφια ή σε βιτρίνες με τον ήλιο να πέφτει επάνω τους, όπως συμβαίνει πολλές φορέων που την ημέρα κλιματίζονται και το βράδυ "βράζουν" κατά το καλοκαίρι, ή παγώνουν τον χειμώνα.
Όσο για το τι νομίζετε για τις αποθήκες μας, να σας πληροφορήσω ότι οι αποθήκες του House of Wine διαθέτουν πλήρως ελεγχόμενη θερμοκρασία 16 βαθμών κελσίου (συν-πλην μισό βαθμό) με σταθερή και ελεγχόμενη υγρασία 75% 24 ώρες το 24ωρο και για ολόκληρο το χρόνο, βρίσκονται δε σε χώρο απόλυτα σκοτεινό. Το γεγονός αυτό θα επέτρεπε και της ασφαλή μακροχρόνια παλαίωση κρασιών στις αποθήκες μας. Εν τούτοις, τα κρασιά παραμένουν στην αποθήκη μας κατά μέσο όρο 9 ημέρες μόνο, γεγονός που κάνει τις συνθήκες απόλυτα ιδανικές.
Μπορείτε λοιπόν να είστε βέβαιος ότι τα κρασιά που θα αγοράσετε από το House of Wine θα σας παραδοθούν στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Και λέμε "καλύτερη δυνατή" γιατί ασφαλώς δεν είναι δυνατόν να ελέγξουμε τις συνθήκες που προϋπήρξαν για κάποιο κρασί ΠΡΙΝ μας παραδοθεί από τον παραγωγό ή τον χονδρέμπορο. Αλλά και εκεί το γεγονός ότι επιλέγουμε προσεκτικά τους προμηθευτές μας, ελαχιστοποιεί και σχεδόν μηδενίζει την πιθανότητα να παραλάβετε κακοσυντηρημένο κρασί. Αλλά και σε αυτή την απόλυτα σπάνια περίπτωση, αν ο πελάτης διαπιστώσει πρόβλημα, το House of Wine θα αλλάξει το κρασί με ίδιο κόστος άμεσα και χωρίς ΟΥΔΕΜΙΑ αμφισβήτηση.
Όλα αυτά τα αναφέρουμε γιατί αγαπάμε το κρασί τουλάχιστον όσο και οι πελάτες μας, και δεν επιθυμούμε να "νομίζουν", αλλά να είναι βέβαιοι ότι κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να απολαμβάνουν το κρασί που αγοράζουν από το House of Wine σε άριστη κατάσταση.
Βέβαια, αν αγοράζετε το κρασί σας από μια κάβα με πολύ μικρό κύκλο πωλήσεων, αυτό σημαίνει ότι τα κρασιά πιθανόν παραμένουν σε αυτή για μεγάλο χρονικό διάστημα, οπότε, αν δεν υπάρχουν οι σωστές συνθήκες, τότε τα κρασιά πιθανόν να έχουν πρόβλημα. Πρόβλημα θα έχουν επίσης κρασιά που αγοράζετε από κάβες ή καταστήματα που τα έχουν εκτεθειμένα στα ράφια ή σε βιτρίνες με τον ήλιο να πέφτει επάνω τους, όπως συμβαίνει πολλές φορέων που την ημέρα κλιματίζονται και το βράδυ "βράζουν" κατά το καλοκαίρι, ή παγώνουν τον χειμώνα.
Όσο για το τι νομίζετε για τις αποθήκες μας, να σας πληροφορήσω ότι οι αποθήκες του House of Wine διαθέτουν πλήρως ελεγχόμενη θερμοκρασία 16 βαθμών κελσίου (συν-πλην μισό βαθμό) με σταθερή και ελεγχόμενη υγρασία 75% 24 ώρες το 24ωρο και για ολόκληρο το χρόνο, βρίσκονται δε σε χώρο απόλυτα σκοτεινό. Το γεγονός αυτό θα επέτρεπε και της ασφαλή μακροχρόνια παλαίωση κρασιών στις αποθήκες μας. Εν τούτοις, τα κρασιά παραμένουν στην αποθήκη μας κατά μέσο όρο 9 ημέρες μόνο, γεγονός που κάνει τις συνθήκες απόλυτα ιδανικές.
Μπορείτε λοιπόν να είστε βέβαιος ότι τα κρασιά που θα αγοράσετε από το House of Wine θα σας παραδοθούν στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Και λέμε "καλύτερη δυνατή" γιατί ασφαλώς δεν είναι δυνατόν να ελέγξουμε τις συνθήκες που προϋπήρξαν για κάποιο κρασί ΠΡΙΝ μας παραδοθεί από τον παραγωγό ή τον χονδρέμπορο. Αλλά και εκεί το γεγονός ότι επιλέγουμε προσεκτικά τους προμηθευτές μας, ελαχιστοποιεί και σχεδόν μηδενίζει την πιθανότητα να παραλάβετε κακοσυντηρημένο κρασί. Αλλά και σε αυτή την απόλυτα σπάνια περίπτωση, αν ο πελάτης διαπιστώσει πρόβλημα, το House of Wine θα αλλάξει το κρασί με ίδιο κόστος άμεσα και χωρίς ΟΥΔΕΜΙΑ αμφισβήτηση.
Όλα αυτά τα αναφέρουμε γιατί αγαπάμε το κρασί τουλάχιστον όσο και οι πελάτες μας, και δεν επιθυμούμε να "νομίζουν", αλλά να είναι βέβαιοι ότι κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να απολαμβάνουν το κρασί που αγοράζουν από το House of Wine σε άριστη κατάσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου