Δημήτρης Καζάκης. Η ήρεμη δύναμη του λαϊκού ξεσηκωμού

Μια συνέντευξη του οικονομολόγου Δημήτρη Καζάκη στον Ιωσήφ Παπαδόπουλο. Μέρος Α΄ (βιντεοσκοπημένο). Μια χαραμάδα άνοιξε το απόγευμα της 1ης Ιουνίου του 2011 στο Σύνταγμα και μπήκε λίγο φως. Μέσα στην οχλαγωγία, τον φανατισμό, τα λογής λογής "καπελλώματα", τους αυτόκλητους "ηγέτες", τις κραυγές "να φύγουν οι προδότες και οι κλέφτες", χωρίς όμως συγκεκριμένη πρόταση για το ύστερα, αναδύθηκε η ήρεμη δύναμη και τεκμηριωμένη φωνή του οικονομολόγου Δημήτρη Καζάκη. Από τους λίγους που, εγώ τουλάχιστον, θεωρώ ότι αναπτερώνει αυτή την στιγμή τις ελπίδες του λαού πως τίποτε δεν χάθηκε ακόμη. Τεράστια η διαφορά όσων μου είπε χθες από τις προχθεσινές ομιλίες των ακαδημαϊκών στα Προπύλαια. Ο Δημήτρης Καζάκης δεν μασάει τα λόγια του και δεν φοβάται να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Μεταξύ άλλων, στο τηλεοπτικό μέρος της συνέντευξης (υπήρξε και δεύτερο μέρος που κατεγράφη στο μαγνητόφωνο), μου είπε χαρακτηριστικά, σχετικώς με την θητεία του στην κεντρική οικονομική και ιδεολογική επιτροπή του Κ.Κ.Ε.: "Διαφώνησα, ιδίως μετά το 14ο συνέδριο, γιατί είδα ότι η αναστήλωση του Κ.Κ.Ε. έγινε με όρους αναπαλαίωσης και το κόμμα εγκατέλειψε μια σειρά από θεμελιώδεις θέσεις, που εγώ θεωρούσα σαν τον ακρογωνιαίο λίθο ενός κομμμουνιστικού κόμματος. Αυτό με ανάγκασε να παραιτηθώ από τα όργανα και μετά από λίγο καιρό να βρεθώ εκτός...". Στη συνέχεια της συνέντευξής του σχετικά με την δική του συμμετοχή στην κινητοποίηση και την ενημέρωση του κόσμου : "Δεν έχει σημασία ποιο είναι το επίπεδό σου ή οι γνώσεις σου, ακαδημαϊκά ή μη. Σημασία έχει να μιλάς την γλώσσα του κόσμου. Γιατί τα προβλήματα είναι του κόσμου, δεν είναι απρόσωπα, δεν είναι αριθμοί. Και μ' αυτή την έννοια η κοινωνική σου ωφελιμότητα είναι αυτό που μετράει. Στην επιστήμη σου, στην εμπειρία σου, στην προσωπική σου πορεία. Δεν είναι το πόσο καλά καταρτισμένος είσαι και το πόσο κάνεις τους άλλους να λένε : "βρε γαμώτο τι μόρφωση ο άνθρωπος, δεν κατάλαβα τίποτα"! Αυτούς τους ανθρώπους, εγώ προσωπικά, τους σιχαίνομαι! Γιατί μέσα από τον τρόπο που εκφέρουν τον πολιτικό ή επιστημονικό τους λόγο, παρουσιάζουν μια αλαζονεία και μια απόμακρη σχέση με τον κόσμο που για μένα είναι εγκληματική. Αν θες πράγματι να είσαι χρήσιμος στην κοινωνία, οφείλεις να μιλάς την γλώσσα της. Την γλώσσα που καταλαβαίνει η ίδια η κοινωνία. Έτσι μπορείς να κερδίσεις και την επιστοσύνη της γι' αυτά που λες". Σχετικώς με την πρόσφατη πρωτοβουλία των ακαδημαϊκών και την συγκέντρωση του κόσμου στα Προπύλαια ο Δημήτρης Καζάκης σχολίασε : "Η πρωτοβουλία αυτή με βρήκε σε μεγάλο βαθμό να διαφωνώ, πρώτον γιατί αυτοί που πήραν την πρωτοβουλία δεν έχουν εχέγγυα τέτοια που να με κάνουν να τους εμπιστευτώ ότι όντως αυτές ήταν οι προθέσεις τους, γιατί έχουν συνδράμει, και τώρα ακόμη που μιλάμε, στην ιδιωτικοποίηση του πανεπιστημίου, στην διάλυση του πανεπιστημίου, στην κατάλυση του πανεπιστημιακού ασύλου που υπέγραψε ο κ. Πελεγρίνης. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς ένας άνθρωπος που εμπλέκεται σε όλα αυτά μπορεί να παίρνει πρωτοβουλία υπέρ  της υπεράσπισης του δημόσιου πλούτου. Δεύτερον με ανησυχεί εξαιρετικά το γεγονός ότι όλοι αυτοί καταγγέλουν αλλά δεν προτείνουν, και όταν αναγκάζονται, από την πίεση του κόσμου, προτείνουν αυτά που εφαρμόζονται και το μόνο τους πρόβλημα είναι αν θα υπάρξει συναίνεση και νομότυπη διαδικασία ξεπουλήματος της χώρας. Εγώ δεν είμαι σ' αυτή τη λογική ούτε μπορώ να συνδράμω σ' αυτή τη λογική. Χθες δεν είπαν απολύτως τίποτε, εκτός απ' τις καταγγελίες για το ξεπούλημα που γίνεται με παράνομο τρόπο. Έχω ακούσει επανειλημένα τον κ. Μπέη, όπως και τον κ. Κασιμάτη, να τα λένε αυτά. Ο κ. Κασιμάτης διεκδικεί, ας πούμε, απάλειψη των επαχθών όρων της σύμβασης. Για μένα το πρόβλημα δεν είναι απλά η σύμβαση. Αυτή είναι το κερασάκι στη σαντιγύ! Το πρόβλημα είναι ολόκληρο το καθεστώς που έχει οικοδομηθεί. Για παράδειγμα δεν άκουσα κανέναν από αυτούς τους κυρίους να μιλάει για το σύμφωνο ευρώ. Δεν μπορείς να καταγγέλεις τη δανειακή σύμβαση και να αποδέχεσαι το σύμφωνο ευρώ που περνάει αυτές τις μέρες από την Ελληνική Βουλή αλλά και από όλα τα Ευρωπαϊκά Κοινοβούλια στις 23 Ιουνίου, το οποίο είναι μια διευρυμένη και βαθύτερη δανειακή σύμβαση για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Δεν μπορείς να μιλάς για εθνική ανεξαρτησία και να αποδέχεσαι την πληρωμή των τοκογλυφικών με το επιχείρημα ότι δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τους τοκογλύφους. Δεν μπορεί επίσης ο κ. Μίκης Θεοδωράκης, μεγάλος πράγματι μουσικοσυνθέτης με μεγάλη ιστορία, μόλις πριν από τρεις ημέρες να δημοσιοποιήσει ένα ολόκληρο κείμενο στο οποίο λέει ότι πρέπει να ψηφίσουμε λευκό ώστε, αν ψηφίσει λευκό το 51% του κόσμου να αναγκάσει τον πρόεδρο της Δημοκρατίας να καταλύσει τα κόμματα και να επιβάλλει κυβέρνηση προσωπικοτήτων.  Αυτό για μένα είναι χούντα! Δεν μπορείς να προτείνεις, έστω με ανεκδιήγητο τρόπο, γιατί αυτά που λέει είναι ανεκδιήγητα, δεν μπορώ να καταλάβω έχει συνταγματολόγους δίπλα του, δεν μπορούν να του πουν μη λες βλακείες; Δεν μπορείς μ' αυτόν τον βλακώδη έστω τρόπο να προωθείς τις ιδέες χούντας και αυτό να το ονομάζεις επαναστατική κυβέρνηση! Επαναστατική κυβέρνηση ονόμαζαν και την δική τους χούντα οι συνταγματάρχες! Αυτό δηλαδή προτείνει ο κ. Θεοδωράκης; Για μένα λαϊκή εξουσία χρειάζεται"... Στο σημείο αυτό επενέβη κάποιος κύριος, ο οποίος μας είχε ακολουθήσει στο εσωτερικό της καφετέριας, όπου δινόταν η συνέντευξη, και απαιτούσε επίμονα να κάνει διάλογο μαζί του ο Δημήτρης Καζάκης, παρά τις εκκλήσεις μου να με αφήσει να κάνω την δουλειά μου. Είναι αυτός ο "τσαμπουκάς" που βγάζουν ωρισμένοι όταν πιστεύουν πως το ασήμαντο, κατ' αυτούς, όνομα του δημοσιογράφου επιτρέπει τέτοιου είδους έξωθεν παρεμβάσεις. Ο κύριος αυτός, ο οποίος προφανώς δεν συμφωνούσε με όσα έλεγε ο Δημήτρης Καζάκης για την πρωτοβουλία των ακαδημαϊκών και του Μίκη Θεοδωράκη, δεν θα τηρούσε σίγουρα την ίδια στάση αν την συνέντευξη έπαιρνε ο Χατζηνικολάου ή ο Τριανταφυλλόπουλος... Για τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου ο Δημήτρης Καζάκης είπε : "Η ιδέα τού να ελέγξουμε τα δημόσια οικονομικά είναι ιδέα την οποία υπεράσπισα από την πρώτη στιγμή που άρχισε αυτή η κρίση. Αυτό όμως δεν απαιτεί μια επιτροπή ειδικών. Αυτό απαιτεί άλλο τρόπο άσκησης εξουσίας, άλλο Κοινοβούλιο, κατάργηση στεγανών και απορρήτων ώστε να μπορεί να υπάρχει πρόσβαση στα δημόσια οικονομικά της χώρας. Αυτή, σαν ιδέα, είναι απολύτως αναγκαία. Όμως, άλλο αυτό και άλλο η ιστορία της επανάληψης στις στοές του Εκουαδόρ που ήταν τελείως διαφορετική περίπτωση από αυτήν της Ελλάδας, με τελείως διαφορετικό χαρακτήρα χρέους, τελείως διαφορετικό χαρακτήρα προσέγγισης. Στον τρόπο διαγραφής ή προσέγγισης του χρέους υπάρχουν πολλά νομικά, πολιτικά και οικονομικά ζητήματα. Η Ε.Λ.Ε. επέλεξε μια διαδικασία η οποία θα είχε εφαρμοστεί από μια μόνο χώρα. Από το Εκουαδόρ. Τριάντα έξι χώρες, μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, διέγραψαν χρέη. Έχουμε επιλέξει διαφορετικούς δρόμους. Εγώ νομίζω ότι όλοι είναι χρήσιμοι. Αυτό που δεν απαντάει η Ε.Λ.Ε. και με την οποία με έκανε να διαφωνήσω και να μη θέλω να έχω σχέσεις, είναι το εξής. Έχουμε ή δεν έχουμε ικανά στοιχεία για να πούμε τι χρέος είναι αυτό, αν το χρέος αυτό είναι τοκογλυφικό και ότι δεν πρέπει να το πληρώσει ο ελληνικός λαός; Κατά την γνώμη μου έχουμε επαρκή στοιχεία για να πούμε ότι το χρέος αυτό είναι τοκογλυφικό, παράνομο και, επομένως, δεν πρέπει να το πληρώσει ο ελληνικός λαός στο σύνολό του. Αυτό που δεν γνωρίζει ο πολύς ο κόσμος, και νομίζει ότι όταν το λέμε είναι μια μπαρούφα της στιγμής, είναι να μην αναγνωρίσεις το χρέος. Δεν είναι να το διαγράψεις μερικά ή ολικά, είναι να μην το αναγνωρίσεις! Δεν το αναγνωρίζω σημαίνει στη γλώσσα του Διεθνούς Δικαίου και της διεθνούς πρακτικής, για τα ζητήματα χρέους, ότι δεν αναγνωρίζεις τη θέση σου ως οφειλέτης. Άρα μετά μπορείς να μπεις σε διαδικασία διαπραγμάτευσης, με τον οποιονδήποτε έρθει και σου ζητήσει τον λόγο, από θέση ισχύος. Δεν είμαι οφειλέτης, άρα δεν είσαι δανειστής! Εγώ δεν σου χρωστάω, γιατί αυτά τα χρήματα τα έχω πληρώσει, γιατί είναι τοκογλυφικά και για μια σειρά λόγους που έχουμε εξηγήσει. Αυτή η διαπραγμάτευση είναι στα πλαίσια των δημοσίων μας σχέσεων. Τα χρήματα που δανειστήκαμε δεν τα επωφελήθηκε ο λαός. Κάποιοι κερατάδες διαχειριστές κεφαλαίου έκαναν αυτή την ιστορία. Αλλά εγώ, αν δεν μου τα πληρώσεις, χρεωκοπώ, μπορεί να σου πει το Γερμανικό ασφαλιστικό ταμείο της AEG METAL επί παραδείγματι. Το συζητάμε, δεν είμαστε μια χώρα μπαταξήδων. Αλλά το συζητάμε στη βάση του αμοιβαίου ωφέλους. Ότι δεν θα πιάσεις απ' τον λαιμό έναν ολόκληρο λαό που δεν έχει να σε πληρώσει, στο κάτω κάτω της γραφής, ακόμη και αν είναι δίκαιη η απαίτησή σου. Με λεηλάτησαν οι τράπεζες, τα λαμόγια και το πολιτικό τους προσωπικό. Δεν έχω σαν λαός περισσευούμενα για να μπω σε διαδικασία πληρωμής. Γι' αυτό λέω δεν αναγνωρίζω όλο το χρέος. Από κει και πέρα, αν υπάρχει ένα κομμάτι δίκαιων απαιτήσεων, ας έρθει ο άλλος να αποδείξει με στοιχεία ότι όντως είναι δίκαιη η απαίτησή του ώστε να μπούμε σε διαδικασία διαπραγμάτευσης". Για την επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα : "Το γεγονός ότι όλοι οι Έλληνες πολιτικοί, ομόφωνα, κινδυνολογούν για την περίπτωση που θα επιστρέψουμε στο εθνικό μας νόμισμα δείχνει κάτι για το πολιτικό μας σύστημα, δεξιά και αριστερά, και πόσο ταυτισμένο είναι με τα συμφέροντα  της Ευρωζώνης, του ευρώ και των τραπεζών. Και γιατί καταφέρομαι εναντίον τους. Δεν είναι τυχαίο ότι έχω ανοίξει μέτωπο απέναντι σε όλους γιατί γνωρίζω πολύ καλά, από μέσα, και λόγω της προηγούμενης πολιτικής μου ιδιότητας, το πόσο δεμένοι χειροπόδαρα είναι οι ηγεσίες και της Αριστεράς στο άρμα της Ευρωζώνης, ακόμη και όταν το καταγγέλουν, όπως έκανε η ηγεσία του Κ.Κ.Ε. πριν από κάποια χρόνια. Έφθασε τώρα η γραμματέας του Κ.Κ.Ε. να λέει ότι αν φύγουμε από το ευρώ θα είναι καταστροφή! Αυτό υποδηλώνει υπόγειες, στενές σχέσεις με τον μηχανισμό της Ευρωζώνης και του ευρώ που έχει να κάνει και με χρηματοδοτήσεις και με άλλα πολιτικά ανταλλάγματα που έχουν δοθεί με τις συγκεκριμένες ηγετικές ομάδες. Δεν αφορούν τον κόσμο ή το κόμμα αυτά, γιατί το Κ.Κ.Ε. έχει γνήσιους αγωνιστές. Πολλοί από αυτούς έχουν καταθέσει ζωή γι' αυτό το Κίνημα και είναι κυριολεκτικά ντροπή να διαχειρίζονται την ιδεολογία τους, την τύχη τους και την ζωή τους τέτοια υποκείμενα στην ηγεσία, οι οποίοι είναι αργυραμειβόμενοι από τους μηχανισμούς του ιμπεριαλισμού! Γιατί αυτό το πράγμα απέδειξε με την στάση της η κ. Παπαρήγα και η ηγετική ομάδα του Κ.Κ.Ε.! Και ξέρω τι λέω γιατί ακριβώς είχα αυτή τη θέση που είχα! Το ξέρουν και πολλοί σύντροφοί μου αυτό. Αλλά δυστυχώς, ή ευτυχώς, υπερασπίζονται αυτό που ιστορικά υπήρξε το Κ.Κ.Ε. Γι' αυτόν τον λόγο εγώ τους καλώ, και τους καλώ πάντα, να απαλλαγούν το συντομότερο από τη μάστιγα! Γιατί η ηγετική ομάδα δεν είναι παρά κλωνοποίηση του συστήματος στην κορυφή του! Και δεν κάνουν αυτό που έκαναν οι παλιοί. Εννοώ Ανδρουλάκης και σια, οι λεγόμενοι ανανεωτές, οι οποίοι de jure προσπάθησαν να διαλύσουν το Κ.Κ.Ε., που το υπερασπιστήκαμε και το αναστηλώσαμε σαν κόμμα, όχι βέβαια σαν μουσειακό κειμήλιο για να το έχουμε στην προθήκη, αλλά για να αναγεννηθεί και να ανταπεξέλθει στις σύγχρονες ανάγκες του κόσμου. Αυτοί το κάνουν πιο πονηρά. Εκεί που απέτυχε η συμμορία Ανδρουλάκη και λοιπών, προσπαθούν αυτοί να πετύχουν το ίδιο πράγμα αξιοποιώντας το συναίσθημα του κόσμου και καλλιεργώντας τη μετριότητα μέσα στις γραμμές του κόμματος. Λένε, είμαστε υπέρ της επανάστασης, αλλά στο μέλλον, καταγγέλοντας τις κινητοποιήσεις του κόσμου. Δεν είσαι επαναστάτης στο μέλλον, επαναστάτης είσαι όταν σε καλεί ο κόσμος να γίνεις επαναστάτης. Και όταν σε καλεί η κοινωνία, η ιστορία η ίδια να γίνεις επαναστάτης και δεν γίνεσαι, ή είσαι προδότης ή είσαι πράκτορας"! Πώς βλέπει ο Δημήτρης Καζάκης την κινητοποίηση του κόσμου και τι νομίζει ότι πρέπει να γίνει για να αξιοποιηθεί σωστά και να οργανωθεί αυτό το λαϊκό Κίνημα : "Αυτό που γίνεται στις πλατείες και τις γειτονιές, σε όλη την Ελλάδα, γιατί γίνεται; Υπάρχει πολύς κόσμος που έρχεται και φεύγει, γιατί πρέπει να πάει στη δουλειά του, γιατί έχει βιοποριστικά προβλήματα, και καλά κάνει. Ξανάρχεται όμως. Εκεί που φαίνεται πως η φωτιά πάει να καθίσει, έρχεται ο κόσμος της γειτονιάς και την ξαναφουντώνει. Αυτό υποδηλώνει ότι βρισκόμαστε σε μια διαδικασία πολύ βαθύτερη, κοινωνικής εξέγερσης να το πούμε, από οποιαδήποτε περιοχή του κόσμου. Ακόμη και απ' την Ισπανία. Είμαστε σε πολύ βαθύτερα νερά για το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Αυτό εμένα με κάνει χαρούμενο, διότι ήμουν ο πρώτος και ο μόνος που είχα δηλώσει ότι έχω εμπιστοσύνη σ' αυτόν τον λαό. Τον λαό του καναπέ, το θυμάσαι; Τον λαό που δήθεν δεν αντιδρά και δεν καταλαβαίνει. Αυτός ο λάος έχει πάρει πλέον τη μπάλλα τα πόδια του και κάνει παιγνίδι ο ίδιος".   Φοβάται ο Δημήτρης Καζάκης την προβοκάτσια; "Όλα τα φοβάμαι. Όλα είναι πιθανά. Γι' αυτό το επόμενο βήμα είναι η οργάνωση. Και δεν το λέω εγώ αυτό. Το ζητάει ο απλός κόσμος. Πιστεύω ότι υπάρχει μια αυθόρμητη διαδικασία που είναι το προοίμιο της συνειδητότητας ενός λαού. Αυτά τα στοιχεία της συνειδητότητας, γιατί στην πραγματικότητα ο αυθορμητισμός των μαζών δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εμβρυώδης συνείδησή του. Αυτή η συνειδητότητα υπάρχει. Το Κίνημα είναι καθαρά πολιτικό. Και αυτά τα περί απολίτικων να τα πουν εκεί που ξέρουν! Και είναι καθαρά πολιτικό Κίνημα γιατί τα βάζει με την εξουσία. Έχει στόχο ο κόσμος. Δεν έρχονται να μασήσουν πασατέμπο, να δουν τους διάφορους περίεργους και να φύγουν. Δεύτερον, ξέρουν τι θέλουν. Να φύγουν οι πολιτικοί. Το καθεστώς, συνολικά. Δεν τα βάζουν με μια κυβέρνηση αλλά με το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Άρα ζητούν άλλη εξουσία. Μπορεί να μην ξέρουν τι σόϊ εξουσία είναι αυτή ή πώς πρέπει να οικοδομηθεί, αλλά βάζουν θέμα συνολικού πολιτικού συστήματος. Γιατί το να ξεριζώσουμε αυτό το πολιτικό σύστημα προϋποθέτει ξερίζωμα ολόκληρου του συστήματος που το αναγεννά. Αυτό το ξέρει ο κόσμος, ανεξάρτητα από το πώς το ερμηνεύει. Και είναι δικαίωμα του καθενός να το ερμηνεύει όπως θέλει. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να πάμε σε μια λογική ομοιογένειας λές και είμαστε όλοι ίδιοι.  Το τρίτο βασικό ζήτημα είναι ότι ο κόσμος ξέρει τι πρέπει να γίνει. Όλοι το λένε : να οργανωθούμε. Μπορεί να μην υπάρχει συνταγή, γιατί ο καθένας εννοεί διαφορετικά την οργάνωση, κι' αυτό πάλι είναι φυσιολογικό, αλλά ζητάει οργάνωση. Νομίζω ότι πρέπει να βγούμε όλοι εμείς που καταλαβαίνουμε ποιοι πρέπει να είναι οι άμεσοι στόχοι που ενώνουν όλους μας, είτε εγώ που είμαι δεξιός, είτε εσύ που είσαι αριστερός κ.ο.κ. Έχουμε κοινά αιτήματα. Αυτά που θα μας γλυτώσουν απ' την καταστροφή και την ισοπέδωση αυτής της χώρας και του λαού της. Να φύγει αυτό το καθεστώς. Να ανατραπεί αυτό το καθεστώς, ολόκληρο, όπως έχει οικοδομηθεί. Ειδικά με τις δανειακές συμβάσεις και δουλοπαροικίας του χρέους όπως έχει δημιουργηθεί.    Ένα άλλο ζήτημα είναι να καθίσουν στο σκαμνί ένοχοι και δοσίλογοι! Αν μια κοινωνία δεν ξεπλυθεί από τα ανομήματα στην οποία την έχουν οδηγήσει, είναι αδύνατον να σταθεί στα πόδια της ξανά. Τον τρόπο της τιμωρίας θα τον βρει ο λαός. Ο φυσικός φορέας της Δημοκρατίας. Το επόμενο θέμα είναι να σταματήσουμε να πληρώνουμε αυτό το υπερβολικό χρέος. Όσο το πληρώνουμε τόσο θα χειροτερεύει η θέση και της χώρας και του λαού. Πρέπει επίσης να δούμε τι κάνουμε με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν είναι δυνατόν να καταγγέλουμε το καθεστώς αυτό και να μας οδηγούν στο χειρότερο καθεστώς που έχει δημιουργηθεί επί ευρωπαϊκού εδάφους μετά τον Χιτλερισμό και να μη λέει κανείς κουβέντα! Οικονομική διακυβέρνηση, σύμφωνο ευρώ. Μας καταργεί την έννοια του μισθού! Μας καταργεί την έννοια της αυτόνομης συγκρότησης κράτους, προϋπολογισμού το σύμφωνο του ευρώ. Προφανώς δεν το έχουμε αντιληφθεί γιατί φροντίζει η κεντρική προπαγάνδα. Από κει και πέρα πρέπει να αναλάβουμε τα ηνία της οικονομίας μας. Πρέπει να αποκτήσουμε τα εργαλεία που χρειάζονται για να ανατάξουμε αυτή την οικονομία. Ποια είναι τα εργαλεία;  Δική μας νομισματική πολιτική. Δημοσιονομική πολιτική δική μας.  Πιστωτική πολιτική δική μας. Δεν μπορούν να εκπορεύονται από την Φρανκφούρτη και τις Βρυξέλλες οι πολιτικές που χρειαζόμαστε εμείς για να ανατάξουμε την οικονομία μας. Πρέπει να γίνει με βάση τα συμφέροντα του λαού και του τόπου. Όχι με τα συμφέροντα των τραπεζιτών της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ολλανδίας". Σχετικώς με την επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα : "Έχουμε μια δεκαετία που ο λαός μας είναι κλεισμένος σε ένα μπουντρούμι. Σκοτεινό, ανήλιαγο και γεμάτο υγρασία. Σ' αυτό το μπουντρούμι που μας έβαλαν προσωρινά, θυμηθείτε τι μας έλεγαν : Θα περάσουμε δύσκολα την πρώτη περίοδο και μετά θα βρούμε τα Ηλύσια πεδία της αειφόρου ανάπτυξης! Στην πραγματικότητα ο καθένας μας καταλαβαίνει ότι το μπουντρούμι είναι μόνιμο. Και είναι το μπουντρούμι αυτό για να εκμεταλλεύονται τους λαούς κάποιοι επιτήδειοι. Μια πολιτική και οικονομική ολιγαρχία. Αυτό το μπουντρούμι έχει γίνει πια τόσο αποπνικτικό, που αρχίζουν και λιποθυμούν λαοί και κράτη. Πρέπει να βγουν προτού πεθάνουν! Και τώρα βρίσκονται κάποιοι και μας λένε : Πού θα πάτε ρε παιδιά; Δεν υπάρχει ζωή έξω απ' το μπουντρούμι! Λες και ξεχάσαμε πριν δέκα χρόνια ότι μπορούσαμε να επιβιώσουμε και τότε! Χωρίς μάλιστα να αντιμετωπίζουμε πρόβλημα χρεοκοπίας. Πάντα είχαμε βεβαίως δημόσιο χρέος αλλά με την δραχμή μπορούσαμε να το διαχειριστούμε. Ακόμη και όταν ο Μητσοτάκης το οδήγησε σε τριπλάσιο μέγεθος! Πολύ μεγαλύτερο από όσο είναι σήμερα! Επειδή όμως είχαμε τη δραχμή μπορούσαμε να το διαχειριστούμε και να μην οδηγηθούμε σε χρεοκοπία. Και τότε είχαμε ελλείματα, αλλά ποτέ αυτά που είχαμε με το ευρώ. Με την δραχμή και με την δουλειά του Έλληνα που πήγαινε στην ελληνική οικονομία, έστω και με τον τρόπο που πήγαινε με μια ολιγαρχία που λεηλατούσε κυριολεκτικά τον τόπο, δεν κινδυνεύαμε από την καταστροφή που κιν".  Σχετικώς με τα χρήματα που έχει ο κόσμος στις τράπεζες :  "Πολύ σύντομα ο κόσμος θα αντιμετωπίσει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα καταθέσεων. Οι τράπεζες είναι στα πρόθυρα της καταστροφής. Μέσα στο ευρώ είναι σίγουρο ότι ο κόσμος θα χάσει τις καταθέσεις του. Και θα σου δώσω πολύ συγκεκριμένα στοιχεία για να μη θεωρηθεί ότι κινδυνολογώ. Η καταθετική βάση στις ελληνικές τράπεζες το 2010 είναι 185 δις ευρώ. Οι καταθέσεις ταμιευτηρίου και προθεσμίας επιχειρήσεων και νοικοκυριών. Το τραπεζικό σύστημα χρειάζεται ρευστότητα περίπου 25 δις ευρώ κάθε χρόνο για να μπορεί να λειτουργήσει. Τότε γιατί δανείστηκε 115 δις ευρώ από τις αγορές και άλλα 87 δις ευρώ από την Ε.Κ.Τ. Δεν τα έχει λοιπόν τα 25 δις και το θέμα είναι πώς τα αναπληρώνει. Ο μόνος τρόπος για να τα αναπληρώσει είναι να δανειστεί το κράτος εκ νέου. Πώς είναι δυνατόν να βάλουμε το κράτος να δανειστεί άλλα 185 δις ευρώ για να έχουν την καταθετική βάση οι τράπεζες; Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πουν ξαφνικά μια μέρα οι τράπεζες στον κόσμο, δεν έχουμε να σας δώσουμε τα λεφτά σας! Το δράμα είναι ότι την κατάσταση αυτή την διορθώνεις μόνο με εθνικό νόμισμα. Μόνο ένα κράτος που εκδίδει το δικό του νόμισμα μπορεί σταδιακά να αναπληρώσει τις καταθέσεις που έχουν χαθεί. Ταυτόχρονα δε να διαγράψει τα ιδιωτικά χρέη. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με κρατικοποίηση των βασικών τραπεζών. Πρώτα και κύρια της τραπέζης της Ελλάδος φυσικά".   Σχετικώς με τα ομόλογα που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους οι Έλληνες βουλευτές : "Είναι αλήθεια ότι πολλοί Έλληνες βουλευτές έχουν τέτοια ομόλογα. Ιδίως οι βουλευτές και οι πρωθυπουργοί των δύο μεγάλων κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία. Αν ήθελαν να βοηθήσουν, αντί να φτιάχνουν το ταμείο Πετσάλνικου, που το δημιούργησαν για την αποπληρωμή του χρέους και μάζεψε ευτυχώς μόνο 5 εκατομμύρια ευρώ, γιατί δεν βρήκε πολλούς μπούφους να το ενισχύσουν, θα περίμενα αυτοί οι κύριοι να καταθέσουν τα ομόλογα στο ταμείο. Θα περίμενα από τους βουλευτές και τους πρώην υπουργούς, τωρινούς και πρώην πρωθυπουργούς να καταθέσουν τα ομόλογα που κατέχουν στο ταμείο αποπληρωμής του χρέους. Έτσι θα μου δημιουργούσαν αίσθημα εμπιστοσύνης. Διαφορετικά έχω κάθε λόγο να λέω ότι είναι τάτσι μίτσι κότσι με τους δανειστές και δουλεύουν για τους δανειστές. Δηλαδή για προσωπικό τους όφελος".     Σχετικώς με τις προθέσεις του να ηγηθεί αυτού του λαϊκού Κινήματος : "Δεν νομίζω ότι χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή ηγέτες. Μαχητές χρειαζόμαστε! Από αυτούς θα βγουν οι ηγέτες με την διαδιασία της φυσικής επιλογής. Αυτός δηλαδή που είναι ικανός θα μπει μπροστά. Μόνο έτσι γίνεται στα λαϊκά κινήματα. Όταν η κοινωνία αρχίσει να κινείται, όταν αρχίσει να γίνεται απαιτητική, όταν αποκαθιστά την αξιοπρέπεια και το φιλότιμό της, γεννά τις διαδικασίες που μέσα από αυτές γεννιούνται οι φυσικοί ηγέτες της. Όχι αυτοί που επιβάλλονται απ' έξω επειδή είναι ωραίοι και μοιραίοι ή τους επιβάλλει κάποιος μηχανισμός. Οι ηγέτες θα γεννηθούν από τους αφοσιωμένους μαχητές της κοινωνίας. Από αυτούς που μπαίνουν μπροστά. Όχι απαραίτητα για να φάνε το κεφάλι τους, αλλά με την λογική ότι δείχνουν τον δρόμο, ανοίγουν δρόμο. Αυτός που ανοίγει δρόμους είναι ο φυσικός ηγέτης της κοινωνίας και βγαίνει από τα σπλάχνα της. Το υπάρχον σύστημα δεν θα αφήσει βεβαίως εύκολα να ξεφύγει η κατάσταση απ' τα χέρια του. Έχουμε όμως ένα μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα. Το σύστημα εξουσίας είναι τελείως σαθρό. Κι' αυτό δίνει ένα τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα στον οργανωμένο κόσμο. Μπορεί εύκολα να το παραμερίσει και χωρίς κόστος. Συν το γεγονός ότι το πιο σημαντικό κομμάτι των ενόπλων δυνάμεων είναι με τον λαό και το έχει αποδείξει. Και επειδή ακριβώς το σύστημα της εξουσίας γνωρίζει πολύ καλά πως δεν μπορεί να εμπιστευτεί τον στρατό, δεν μπορεί να εμπιστευτεί τις δυνάμεις καταστολής, πέρα από ένα συγκεκριμένο σώμα, αυτοί οι θύλακες απέναντι σε έναν οργανωμένο λαό δεν έχουν τύχη! Το μόνο τους όπλο αυτή τη στιγμή είναι η αποπροσανατολιστική προπαγάνδα. Δηλαδή τα μέσα μαζικής προπαγάνδας. Είναι το μόνο ανάχωμα που κρύβει την απόλυτη γύμνια και την σαθρότητα αυτού του συστήματος. Προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο ιδεολογικά και πολιτικά και μέσα από ενημερώσεις, για να μη δει αυτό που υπάρχει στ' αλήθεια. Ένα σαθρό, γυμνό σύστημα που αρκεί ένα φύσημα του ανέμου από την οργανωμένη κοινωνία για να καταρρεύσει. Ακόμη και οι άνδρες των ΜΑΤ ψάχνουν μια δικαιολογία να πετάξουν τις ασπίδες! Και θα το δούμε στην πράξη αυτό! Αρκεί να έχουν απέναντί τους τον λαό και όχι κάτι περιφερόμενα τσίρκα"! Σημείωση : Σύντομα θα αναρτηθεί το βίντεο της συνέντευξης, αλλά θα ακολουθήσει και μια μαγνητοφωνημένη συζήτηση που έγινε σε δεύτερο χρόνο.

 

Μετά το «Σύνταγμα», τι;… Το σύστημα δεν μεταρρυθμίζεται, καταστρέφεται!

ΔΕΥΤΕΡΑ 13/6/2011, 9μμ, ΣΤΟ ΤΕΕ ΧΑΝΙΩΝ ΟΜΙΛΙΑ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΔΗΜ.ΚΑΖΑΚΗ

(δείτε προηγούμενη σχετική ανάρτηση του Αντίλογου Χανίων) 

ΘΕΜΑ: "ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ-ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ: ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ή ΣΩΤΗΡΙΑ;"

 -Η "ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ":ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΟΛΟΥΣ!...

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη, μέλους της Πρωτοβουλίας Πολιτών ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ

Ο ελληνικός λαός σε όλες τις πλατείες της χώρας ζει τον δικό του «Μάη», αγανακτεί, εξεγείρεται, παίρνει την ζωή στα χέρια του, απαιτεί αποφασισμένος: ΦΥΓΕΤΕ ΤΩΡΑ!

Το σύστημα πόνταρε στην διάσπαση μεταξύ των χιλιάδων πολιτών με ετερόκλητες ιδεολογικές ταυτότητες. Απέτυχε, καθώς είναι διάχυτη η ενωτική ατμόσφαιρα. Πίστευαν ότι θα εκτονωθεί γρήγορα. Διαψεύσθηκαν, το κίνημα όλο και δυναμώνει και συντονίζεται με τον πανευρωπαϊκό βηματισμό.

Τώρα επιχειρούν να ανοίξουν παράπλευρες οδούς διαφυγής με πολιτικά τεχνάσματα και καθεστωτικά τερτίπια, που έχουν όμως ξεγυμνωθεί. Ο κόσμος είναι αποφασισμένος να μείνει Σύνταγμα μέχρι την επόμενη ημέρα, μέχρι να φύγουν όλοι όσοι δημιούργησαν τη σημερινή κατοχή: κυβέρνηση, ΔΝΤ, τρόϊκα, Μνημόνιο και παρατρεχάμενοι.

Όσο περνάει ο καιρός, καταρρέουν τα σενάρια και τα φληναφήματα για ανάκαμψη, επανεκκίνηση και επιστροφή στο προ του 2009 κοινωνικό και εθνικό στάτους κβο, δικαιώνοντας όσους πρώτοι αντέδρασαν και κάλεσαν σε παλλαϊκό ξεσηκωμό.

Η πραγματικότητα είναι η απόλυτη σύγκρουση μεταξύ των οικονομικών συμφερόντων και των ανθρώπινων. Γι’ αυτό και καταλαβαίνουμε απόλυτα τους εξεγερμένους της Ισπανίας, της Ισλανδίας, της Πορτογαλίας και της υπόλοιπης Ευρώπης, που μοιράζονται μαζί μας την κοινή απέχθεια προς το πολιτικό σύστημα, τα συνδικάτα και τους τραπεζίτες.

Ο δρόμος είναι ένας: ξεσηκωμός για την ανατροπή του συστήματος μέχρι τέλους. Να αλλάξουμε τα πάντα «από τα νύχια μέχρι την κορυφή», όπως ζητούν οι «Αγανακτισμένοι», που κατέλαβαν τις πλατείες, όπως έκαναν πριν οι χιλιάδες Αιγύπτιοι της πλατείας Ταχρίρ.

 Αυτό που τρέμει το σύστημα είναι η επανεμφάνιση ενός συλλογικού οράματος και ενός εθνικού σχεδιασμού.

Τρέμουν πρωτοβουλίες όπως αυτή των συμπολιτών μας στο Αίγιο, που έστησαν τοπικές κάλπες και αποφάσισαν με δημοψήφισμα στις 15 Μαΐου να αρνηθούν το πολιτικό σύστημα. Τρέμουν τις λαϊκές συνελεύσεις, όπως της Κεφαλονιάς που κήρυξε ανεπιθύμητους στο νησί τους πολιτικάντηδες και το ΣΔΟΕ…

Τρέμουν μην ξυπνήσει ο λαός, μην απεξαρτηθεί η ελληνική οικονομία από το ευρώ, μην γυρίσει ο ελληνικός στρατός τις πλάτες στις εντολές του ευρω-ατλαντικού συστήματος και σταθεί δίπλα στ’ αδέλφια του…

Απέναντι στην κυβερνητική πολιτική που, εκτός από αντισυνταγματική, εξοντωτική και μειοδοτική, είναι και αδιέξοδη, έχουν ορθωθεί δεκάδες αυτοοργανωμένες πρωτοβουλίες, κινήσεις και συλλογικότητες πολιτών, οι οποίοι αναζητούν έναν καινούργιο, δυναμικό και ενωτικό πολιτικό λόγο.

Με την εμπειρία όλων αυτών των μηνών και αφού τα "αριστερά" κόμματα δεν μπορούν –ή δεν θέλουν- να οργανώσουν την λαϊκή αντίσταση, έχει αρχίσει να συζητείται η ανάγκη συγκρότησης ενός Μετώπου για την σωτηρία του λαού και την αναγέννηση της χώρας. Χρειάζεται να γίνουν μεγάλα βήματα σε στενό χρονικό περιθώριο.

Προς τον στόχο αυτόν συνέβαλε καθοριστικά το «Βήμα Πληροφόρησης και Διαλόγου», της Πρωτοβουλίας Πολιτών «ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ», που λειτουργεί από τον Νοέμβριο του 2010 στην Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, και η «Ανοιχτή Συνέλευση Κινημάτων», που γινόταν όλο τον χειμώνα στον πολυχώρο «Αυλαία», στον Κεραμεικό.

Παρ’ όλες τις αντικειμενικές δυσκολίες, έχουν γίνει αρκετά βήματα συσπείρωσης και έχουν επεξεργασθεί κάποιες αρχικές θέσεις, όπως:

1. Όλοι συμφωνούν στην ανάγκη ενός Μετώπου με πολιτικά χαρακτηριστικά, πέρα από κινήσεις διαμαρτυρίας, με την ευρύτερη ενωτική, ανοιχτή διαδικασία. Στην προσπάθεια αυτή πρέπει να ξεπερασθούν δύο άμεσα αναχώματα:α) Η αντίφαση ανάμεσα στην περιρρέουσα δυσπιστία προς τις οργανωτικές δομές και τα «καπελλώματα» και στην ανάγκη για αποφασιστική πολιτική παρέμβαση, β) Ο σεχταρισμός, η αλαζονεία και η βιασύνη πολλών πρωτοβουλιών να βάζουν πρώτα το δικό τους πολιτικό πλαίσιο χωρίς να αφουγκρασθούν υπομονετικά όλες τις υπαρκτές λαϊκές φωνές.

Βέβαια, πολιτικό μέτωπο σημαίνει οριοθέτηση, σημαίνει θέσεις και σύγκρουση με τις κατεστημένες πολιτικές δομές, όμως, για να πετύχει αυτό χρειάζεται η κατάλληλη έμπνευση και το σωστό τάϊμινγκ.

2. Οι στόχοι ενός παλλαϊκού αντιστασιακού μετώπου πρέπει να ξεκινούν από την απονομιμοποίηση της κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος, την παραδειγματική τιμωρία όσων ενέχονται στην λεηλασία του εθνικού πλούτου και την αλλαγή του καταστατικού χάρτη της χώρας ώστε να γίνει ο Έλληνας πολίτης κυρίαρχος στην πατρίδα του να ανακοπεί η παρακμή και να θωρακιστεί η εθνική ανεξαρτησία και ο τόπος από κάθε απειλή.

Όμως, για να πραγματοποιηθούν αυτοί οι στόχοι, χρειάζεται προφανώς η κατάκτηση της εξουσίας απέναντι σε ένα αδίστακτο και διεφθαρμένο σύστημα που θα αγωνιστεί με νύχια και δόντια για να το αποτρέψει. Το αν θα γίνει αυτό ειρηνικά, κοινοβουλευτικά ή με επαναστατικό τρόπο, θα επιλυθεί, ουσιαστικά, από τον τρόπο οργάνωσης και ανάδειξης του Μετώπου σε εκφραστή της αγωνιστικής λαϊκής πλειοψηφίας.

3. Η εξασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας θα περάσει μέσα από την έξοδο από το ΔΝΤ, την άρνηση του απεχθούς χρέους, την στάση πληρωμών τοκοχρεωλυσίων και την αναδιοργάνωση της οικονομίας σε εθνική δημοσιονομική, νομισματική και αναπτυξιακή βάση.

Η σχετική συζήτηση επικεντρώνεται στην επαναδιαπραγμάτευση των σχέσεων της χώρας με την Ε.Ε. και όλες τις πιθανές λύσεις, όπως έξοδος από ευρωζώνη, επαναφορά εθνικού νομίσματος, ενδιάμεσες εκδοχές κ.λπ.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το ζήτημα δεν είναι τι προτείνεται να γίνει, αλλά πώς μια νέα εθνικοαπελευθερωτική συμμαχία θα καθορίσει αυτές τις εξελίξεις στην συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία, με ποιες τακτικές κινήσεις, τι στηρίγματα από το εξωτερικό, και ποιον τρόπο άμυνας απέναντι σε ξένες επεμβάσεις.

Αν η χρεωκοπία «σκάσει» στα χέρια των κατεστημένων πολιτικών δυνάμεων σε συνθήκες γενικότερης κατάρρευσης της ευρωζώνης, όπως διαφαίνεται, τότε η επιστροφή στην νέα δραχμή θα γίνει σε εκβιαστικές και δραματικές συνθήκες.

Άρα πρέπει οι πραγματικά πατριωτικές λαϊκές δυνάμεις να καθορίσουν τις εξελίξεις και όχι να συρθούν πίσω απ’ αυτές γιατί τότε οι επιλογές πολιτικής θα έχουν συρρικνωθεί στην εξής μία: άμυνα μέχρις εσχάτων, με κάθε μέσον, για να περισωθεί ό,τι θα έχει απομείνει.

Οι συζητήσεις συνεχίζονται κάθε Δευτέρα στις 7:30 μ.μ., στο αμφιθέατρο της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών (Τοσίτσα 11) και καλούνται όλα τα σχετικά κινήματα και πρωτοβουλίες να συμμετέχουν.

Πλατεία Συντάγματος, 3 Ιουνίου 2011

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ: Υπάρχουν λεφτά!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ: Υπάρχουν λεφτά!: "Όλοι θυμόμαστε την προεκλογική διαπίστωση του κ. Γ. Παπανδρέου ότι λεφτά υπάρχουν. Το έλεγε για να πείσει ότι δεν χρειάζονται μέτρα λιτότη..."
   (ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΗΣΤΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ,ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ)

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ: Το χρονικό των χρεοκοπιών του ελληνικού κράτους κα...

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ: Το χρονικό των χρεοκοπιών του ελληνικού κράτους κα...: "Η πρώτη μας χρεοκοπία, γνήσια χρεοκοπία σαν ελληνικό κράτος, συνέβη στα 1827. Η πρώτη πράξη που έκανε ο κυβερνήτης τότε ήταν να δηλώσει αδυ..."  (ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΉΣΤΕ ΣΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ  ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ)

ΚΑΜΑΡΩΣΤΕ ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙ ΛΕΥΚΗΣ ΨΗΦΟΥ,ΠΟΥ ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΣΕ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΟ "ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΝΕΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ"!!!...(ανυπόγραφο!!! από την επίσημη ιστοσελίδα της "σπίθας" του Μ.Θεοδωράκη...)

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΘΟΥΝ ΟΙ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ;

Πως μπορούμε να τους μαυρίσουμε επιλέγοντας την λευκή ψήφο;

(το πλήρες μπουρδολόγημα είναι αναρτημένο στην "επίσημη ιστοσελίδα της σπίθας")

"...Τι συμβαίνει όταν το 50% + 1 του εκλογικού σώματος ψηφίσει λευκό;
Έχουμε ακούσει πολλές φορές ότι στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα και αυτό γιατί η βούληση του λαού, που εκφράζεται μέσω των εκλογών, δίνει λύσεις σε όλα τα πολιτειακά θέματα.  Ο πολίτης -εκλογεύς δια της ψήφου του εκφράζει, κατά πρώτο λόγο, την προσωπική του θέληση ενασκών το εκλογικό του δικαίωμα, την θέληση όμως αυτή το ισχύον δίκαιο αναγνωρίζει ως κρατική θέληση και συνδέει προς αυτή με την άσκηση κρατικής λειτουργίας συναπτόμενες έννομες συνέπειες. Οι συνταγματικές αρχές που διέπουν την ψήφο και την ψηφοφορία είναι: 1. η αρχή της Καθολικής ψηφοφορίας α.51 παρ.3 του Συντάγματος  2.   η αρχή της Ισότητας της ψήφου  3. η αρχή της Άμεσης ψηφοφορίας 4. η αρχή της Μυστικής ψηφοφορίας και 5. η αρχή της Υποχρεωτικής ψηφοφορίας. Τα ψηφοδέλτια τα διακρίνουμε σε έγκυρα, άκυρα και λευκά. Το κάθε ένα από αυτά τα ψηφοδέλτια έχει την δικιά του αρίθμηση κατά την εξαγωγή τους από την κάλπη. Τα έγκυρα εκφράζουν την επιλογή προτάσεων που δίδουν τα εκάστοτε πολιτικά κόμματα. Τα άκυρα καταδεικνύουν παραβίαση της αρχής της μυστικής ψηφοφορίας και τέλος η λευκή ψήφος αποτελεί, αρνητική ή ουδέτερη, πολιτική τοποθέτηση και αποκηρύσσει  στις προτεινόμενες προτάσεις των κομμάτων.

Όταν το ποσοστό της λευκής ψήφου είναι κάτω από το 50% του εκλογικού σώματος δείχνει την αδυναμία των πολιτών να εκφρασθούν με τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα.

Τι συμβαίνει στην περίπτωση που οι λευκές ψήφοι αποτελούν το 50% συν 1 του εκλογικού σώματος;
Όταν το ποσοστό της λευκής ψήφου είναι πάνω από το 50% +1 του εκλογικού σώματος δείχνει την αδυναμία των πολιτικών κομμάτων να εκφράσουν των κυρίαρχο λαό!!  Υπάρχει πρόβλημα αντιπροσώπευσης και έκφρασης του κυρίαρχου λαού  από τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με βάση την αρχή της Δεδηλωμένης (δήλωση της ελεύθερης βούλησης του λαού που εκφράζετε από την ψηφοφορία), την αρχή της Λαϊκής Κυριαρχίας (πλειοψηφία του λαού) και την αρχή της Ισότητας της ψήφου (όλες οι ψήφοι των πολιτών είναι ίσες) πρέπει να διαλύσει τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς, να ορίσει υπηρεσιακή κυβέρνηση.Κατόπιν να δώσει εντολή σχηματισμού νέων πολιτικών σχηματισμών προκειμένου να εκφράσουν την λαϊκή  βούληση...."
-ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η "ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" ΛΟΙΠΟΝ,ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΑΤΑ ΔΗΜΗΤΡΟΚΑΛΗΣ-" ΙΔΡΥΜΑ ΠΟΛΙΤΙΖΩ"-ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ-ΜΙΚΗΣ!!! ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΤΩΝ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΟΥΛΙΑ,ΟΠΩΣ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΚΑΙ ΚΥΚΛΟΙ ΤΟΥ ΣΚΛΗΡΟΥ ΠΥΡΗΝΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΛΙΤ... ΓΙΑΥΤΟ ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ "ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ",ΑΛΛΑ, ...ΧΩΡΙΣ ΚΑΝ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ,ΜΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΟΚΓΛΥΦΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑΠΗΔΕΣ... ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΥΠΟΥΛΑ,ΜΕ ΙΝΤΡΙΓΚΑ ΚΑΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΤΗΝ ΡΙΖΙΚΑ ΑΝΤΙΘΕΤΗ,ΤΗ ΜΟΝΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΑΠΟΨΗ,ΑΥΤΗΝ ΤΟΥ ΚΑΖΑΚΗ, ΟΙ "ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ"-ΝΕΟΕΥΡΩΛΙΓΟΥΡΗΔΕΣ...

Η πρωτοβουλία ακαδημαϊκών στήνει ξόβεργα για μπούφους!...

Τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται..

 Την Τρίτη 31 Μαΐου 2011, στις 7 το απόγευμα, στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών θα πραγματοποιηθεί μεγάλη ανοιχτή συγκέντρωση με πρωτοβουλία του Πρύτανη του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Θεοδόση Πελεγρίνη, του μεγάλου έλληνα μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη και των καθηγητών Γιώργου Κασιμάτη, Γιώργου Κατρούγκαλου, Νότη Μαριά, Κώστα Μπέη και Κώστα Χρυσογόνου.

Ποιος είναι ο στόχος αυτής της ανοιχτής συγκέντρωσης; Να καταγγελθεί η Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης θα έλεγε κάποιος που είναι τόσο αφελής, ώστε δεν μπορεί να διακρίνει τις μεθοδεύσεις νομιμοποίησης του καθεστώτος κατοχής και εκποίησης της χώρας που κρύβονται πίσω της. Η συγκεκριμένη εκδήλωση ποντάρει στο γεγονός ότι αρκεί κάποιος να φωνάζει αρκετά δυνατά ενάντια στην Δανειακή για να φανεί ότι δήθεν είναι ενάντια και στο καθεστώς που της έχεις επιβληθεί από την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ.

Η πρόσκληση στην εκδήλωση-συγκέντρωση απευθύνεται, σύμφωνα με τους διοργανωτές, σε κάθε πατριώτη που θέλει να διατρανώσει την αντίθεσή του στην υποτέλεια της ελληνική κοινωνίας και την απαξίωση του δημόσιου πλούτου της Ελλάδας.

Όμως εντελώς τυχαία δεν λένε απολύτως τίποτε ούτε για το χρέος, ούτε για το ευρώ. Οι μεγάλοι μας αυτοί καθηγητές και ποικίλοι επώνυμοι επικεντρώνουν την κριτική τους στην Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης για να πετύχουν τι; Μα για να απαλειφθούν οι επαχθείς όροι της, όπως μας λέει ο κ. Κασιμάτης. Δηλαδή αν οι επαχθείς όροι έφευγαν από την εν λόγω Σύμβαση, όλα θα ήταν εντάξει; Θα έπρεπε να αποδεχθούμε τον «μηχανισμό στήριξης» με βάση τον οποίο εκποιείται η χώρα;

Και το επαχθές χρέος, τι πρέπει να γίνει με αυτό; Γιατί μιλάτε για την επαχθή σύμβαση και δεν λέτε κουβέντα για το επαχθές χρέος; Γιατί δεν καλείτε τον ελληνικό λαό να απαιτήσει την μη αναγνώριση και τη διαγραφή του; ‘Η μήπως περιμένετε να βγάλει τα «επιστημονικά» της πορίσματα η δήθεν έρευνα της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου, ενώ την ίδια ώρα η χώρα και ο λαός της χάνεται;

Μήπως τελικά αυτό που επιδιώκετε είναι να καλύψετε το κενό της πολιτικής νομιμοποίησης που υπάρχει σήμερα στο καθεστώς κατοχής και εκποίησης;

Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα έχει θέσει ξεκάθαρα το δίλημμα: Με το ευρώ και ξερό ψωμί, ή επιστροφή στο εθνικό νόμισμα; Εσείς τι απαντάτε σ’ αυτό; Ή μήπως δεν σας ενδιαφέρει;

Πώς γίνεται και ενώ κόπτεστε για την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία της χώρας, δεν λέτε κουβέντα για το καθεστώς κατάλυσής της μέσα στην ΕΕ και την ΟΝΕ; Γιατί άραγε; Εκτός πάλι κι αν είστε τόσο αδαείς ώστε να θεωρείτε ότι μια χώρα υπό κατοχικό νόμισμα, όπως είναι το ευρώ και υπό τον έλεγχο του πιο αδίστακτου καρτέλ κεντρικών τραπεζών που έχει γνωρίσει ποτέ η ευρωπαϊκή ιστορία, μπορεί να διατηρεί την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία.

Είναι τυχαίο το γεγονός ότι ενώ διαρρηγνύεται τα ιμάτιά σας για την επαχθή και παράνομη δανειακή σύμβαση, δεν λέτε κουβέντα για την ενσωμάτωσή της στην Συνθήκη του Ευρώ μέσα από την «οικονομική διακυβέρνηση» και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης, δηλαδή τον μόνιμο ευρωπαϊκό μηχανισμό ελεγχόμενων χρεοκοπιών και εκποίησης χωρών; Μήπως αυτός είναι ο στόχος σας; Να καταγγείλετε την εκποίηση της χώρας μέσω της δανειακής σύμβασης για να την παραδώσετε ήσυχα-ήσυχα στην εκποίηση και την διάλυση μέσω του Συμφώνου του Ευρώ και του ΕΜΣ;

Την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία δεν μπορούν να την επικαλούνται όσοι δέχονται να την ξεπουλούν προς όφελος της ΕΕ και του ευρώ. Δεν μπορούν να μιλάνε για την αντίθεσή τους στην απαξίωση του δημόσιου πλούτου της χώρας όσοι αποδέχονται την εξυπηρέτηση του τοκογλυφικού και απολύτως καταχρηστικού δημόσιου χρέους της χώρας. Δεν είναι παρά εξίσου δωσίλογοι, όσο και οι σημερινοί κυβερνήτες. Ότι κι αν προφασίζονται. Ότι κι αν επικαλούνται.

Δυστυχώς οι ίδιοι που για δεκαετίες δεν είπαν κουβέντα για την καταστροφική πορεία της χώρας. Οι ίδιοι που συνέργησαν ή συγκάλυψαν αυτήν την πορεία, όλα αυτά τα χρόνια, έρχονται σήμερα τιμητές με πρόσχημα την καταγγελία της δανειακής σύμβασης. Χωρίς βέβαια να λένε κουβέντα για την ταμπακέρα, δηλαδή το καθεστώς χρεοκοπίας, εκποίησης και πτώχευσης υπό το ευρώ. Αλλού στοχεύουν. Προτάσσοντας ο καθένας την προσωπική του ατζέντα, τις δικές τους ιδιοτελείς φιλοδοξίες, εξαργυρώνοντας διαμαρτυρημένες επιταγές ή σκοτεινές υποχρεώσεις προς το σύστημα εξουσίας, έρχονται να θέσουν ανοιχτή υποψηφιότητα για την διακυβέρνηση «εθνική συνεννόησης», που ετοιμάζεται στο παρασκήνιο.

Μην τους κάνετε την χάρη. Μην τους αφήσετε να σας ξεγελάσουν με την ρητορική αντίθεσή τους στη δανειακή σύμβαση. Μην τους επιτρέψετε να νομιμοποιήσουν την εκποίηση και την διάλυση της χώρας με το Σύμφωνο του Ευρώ και τον ΕΜΣ.

Δεν είναι τυχαίο ότι επιλέγουν να καταφέρονται ενάντια στην υπάρχουσα κομματοκρατία και στο φαύλο πολιτικό σύστημα απαλλάσσοντας τα αφεντικά του, εντός και εκτός Ελλάδας, από κάθε ευθύνη. Η τυφλή καταγγελία της πολιτικής φαυλοκρατίας ήταν πάντα το πρόσχημα για την καταστολή των δημοκρατικών ελευθεριών από κάθε είδους χούντα. Μην τους επιτρέψετε να φέρουν την χούντα της «εθνικής συνεννόησης».

Δεν έχουμε ανάγκη από «σωτήρες», ούτε από ξεπεσμένους επαγγελματίες που νομίζουν ότι αποτελούν το Α και το Ω αυτού του κόσμου. Την λύση θα την δώσει ο ίδιος ο λαός, αρκεί να βρίσκεται σε διαρκή επαγρύπνηση και να μην παραμυθιάζεται από ανούσιες φλυαρίες που καλούν σε σικέ αντίσταση. Είμαστε σε κρίσιμη καμπή. Το αμέσως επόμενο διάστημα θα κρίνει πολλά. Μην τους αφήσετε να σας καβαλίσουν. Τα δεσμά με τα οποία σφυρηλατείται η υποτέλεια της χώρας και η δουλεία του λαού είναι σήμερα το χρέος και το ευρώ. Όποιος εμφανίζεται να τα αγνοεί, τότε είναι άσχετος, ή πολύ απλά ύποπτος.

Δημήτρης Καζάκης

Τα αιτήματα του Ισπανικού Κινήματος

Επειδή κανένας (ακόμα) δεν δημοσίευσε τα ΑΙΤΗΜΑΤΑ του Ισπανικού Κινήματος που έχει καταλάβει τις Πλατείες ΟΛΩΝ των ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ πόλεων εδώ και έξι μέρες έως σήμερα Κυριακή 22/5, ημέρα τοπικών εκλογών (δημοτικών και περιφερειακών), ιδού η μετάφραση των ΑΡΧΙΚΩΝ αιτημάτων όπως παρουσιάζονται στην ιστοσελίδα του πρώτου καλέσματος στιςι 15 Μάη.

Σε αυτά τα πρώτα αιτήματα προστίθονται διαρκώς νέα, όπως για συνεταιριστική και αλληλέγγυα αντικαπιταλιστική οικονομία, για λύσεις άμεσης δημοκρατίας και άλλα, μεταξύ αυτών και για αληθινή Καταδίκη της Δικτατορίας του Φράνκο και για την κατάργηση της βασιλείας.
Τα αιτήματα διαμορφώνονται συνέχεια, σε ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ σε όλες τις πλατείες των μεγάλων πόλεων της Ισπανίας, που λειτουργούν ΔΙΑΡΚΩΣ επί ΕΞΙ (6) συνεχόμενες ημέρες, ενώ παράλληλα λειτουργούν και ομάδες εργασίας για πιο ειδικευμένα θέματα.


1. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΩΝ Της ΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ:

* Αυστηρός έλεγχος στην παρουσία ή μη των εκλεγμένων στις θέσεις τους. Ειδικές ποινές για παράλειψη καθήκοντος.

* Κατάργηση των προνομίων στην φορολογία, στα συντάξιμα έτη και τις πολλαπλές συντάξεις. Ισοτιμία του μισθού των εκλεγμένων αντιπροσώπων με το μέσο μισθό των Ισπανών συν τα απαραίτητα έξοδα για την άσκηση των καθηκόντων τους.

* Κατάργηση της ασυλίας των βουλευτών. Κατάργηση παραγραφής σε αδικήματα διαφθοράς..

* Υποχρεωτική δημοσίευση της περιουσίας όλων των κρατικών στελεχών.

* Μείωση των κρατικών στελεχών που είναι διορισμένοι.

2. ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ:

* Μοιρασμα των θέσεων εργασίας με την προώθηση μείωσης της εργάσιμης μέρας και άλλων μέτρων ωστε να μειωθεί η δομική ανεργία (να πέσει κάτω από το 5%)

* Σύνταξη στα 65 και καμία αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης μέχρι να εξαλειφθεί η ανεργία των νέων.

* Ευνοϊκές ρυθμίσεις για εταιρείες με λιγότερο από 10% προσωρινές συμβάσεις.

* Στραθερή δουλειά: απαγόρευση ομαδικών απολύσεων ή για αντικειμενικούς λόγους σε μεγάλες επιχειρήσεις ενώ υπάρχουν κέρδη, έλεγχος των επιχειρήσεων για να μην καλύπτουν με προσωρινά εργαζόμενους θέσεις που είναι για μόνιμους.

* Επαναφορά του επιδόματος ανεργίας 426€  για όλους τους μακροχρόνια άνεργους.

3. ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΙΚΙΑ:

* Να απαλλοτριώσει το κράτος τις κατοικίες που έχουν κατασκευαστεί και δεν είναι απούλητες για να τις διαθέσει με καθεστώς επιδοτούμενου ενοικίου.

* Επιδόματα ενοικίου για νέους και όλα τα άτομα με χαμηλά εισοδήματα.

* Να επιτρέπεται η αποπληρωμή του δανείου για την ακύρωση των υποθηκών.

4. ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ:

* Κατάργηση άχρηστων εξόδων της δημόσιας διοίκησης και δημιουργία ανεξάρτητου ελέγχου του προϋπολογισμού και των εξόδων.

* Προσλήψεις προσωπικού Υγείας για να εξαφανιστούν οι λίστες αναμονής ασθενών.

* Προσλήψεις καθηγητών που θα εγγυούνται μικρό αριθμό μαθητών ανά τάξη, τις πρόσθετες ώρες και την ενισχυτική διδασκαλία.

* Μείωση του κόστους διδάκτρων της Ανώτατης παιδείας, και ισοτίμηση των μεταπτυχιακών τιμών με τα προπτυχιακά.

* Δημόσια χρηματοδότηση της έρευνας για να εγγυάται την ανεξαρτησία της.

* Φτηνές δημόσιες συγκοινωνίες, καλής ποιότητες και φιλικές προς το περιβάλλον. Επαναφορά των τρένων που καταργούνται με τη λειτουργία του AVE (υψηλής ταχύτητας) με τις αρχικές τιμές, να φτηνύνουν οι προπληρωμένες κάρτες, να περιοριστεί η ιδιωτική κυκλοφορία στο κέντρο των πόλεων, να κατασκευαστούν ποδηλατόδρομοι.

* Τοπικά Κοινωνικά προβλήματα. Αποτελεσματική εφαρμογή του Νόμου περί Εξάρτησης, δίκτυα δημοτικών κοινωνικών λειτουργών και φροντίδας.

5. ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ:

* Απαγόρευση κάθε είδους οικονομικής διάσωση ή ένεσης κεφαλαίων σε τραπεζικούς οργανισμούς: όσες τράπεζες έχουν δυσκολίες ας χρεωκοπήσουν ή ας κρατικοποιηθούν για να δημιουργηθεί δημόσιο τραπεζικό σύστημα κάτω από κοινωνικό έλεγχο.

* Αύξηση της φορολογίας των Τραπεζών με τρόπο ευθέως ανάλογο με τα κοινωνικά έξοδα που προξενούντα λόγω της κρίσης που δημιούργησε η πολιτικής τους.

* Να επιστρέψουν οι Τράπεζες στα δημόσια ταμεία όλα τα κεφάλαια που πήραν από το δημόσιο.

* Απαγόρευση λειτουργίας ισπανικών τραπεζών σε φορολογικούς παραδείσους.

* Επιβολή ποινών σε κερδοσκοπικές ενέργειες και σε κακές τραπεζικές δραστηριότητες.

6. ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ:

* Aύξηση της φορολόγησης των μεγάλων εισοδημάτων και των τραπεζικών οργανισμών.

* Κατάργηση των SICAV.(Φοροαπαλλαγές Ανωνύμων Εταιρειών).

* Επαναφορά του Φόρου Περιουσίας.

* Αληθινός και αποτελεσματικός έλεγχος της φοροδιαφυγής και της φυγής κεφαλαίων σε φορολογικούς παραδείσους

* Προώθηση σε διεθνές επίπεδο της υιοθέτησης φόρου στης διεθνείς συναλλαγές (φόρος Tobin).

7. ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ, ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ:

* Όχι στον έλεγχο του Ιντερνέτ. Κατάργηση του νόμου Sinde.

* Προστασία της ελευθερίας πληροφόρησης και της ερευνητικής δημοσιογραφίας.

* Υποχρεωτικά δημοψηφίσματα και δεσμευτικά για θέματα μεγάλης εμβέλειας που μεταβάλλουν τους όρους ζωής των πολιτών.

* Υποχρεωτικά δημοψηφίσματα για κάθε μέτρο που επιβάλλεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

* Αλλαγή του Εκλογικού Νόμου για να εγγυάται ένα σύστημα αληθινά αντιπροσωπευτικό και αναλογικό που να μην είναι σε βάρος καμιάς πολιτικής ομάδας ή κοινωνικής θέλησης, όπου η άκυρη και λευκή ψήφος επίσης θα έχουν αντιπροσώπευση στα νομοθετικά σώματα.

* Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης: Αλλαγή του Υπουργείου ώστε να υπάρχει ανεξάρτητη δικαιοσύνη, όχι στο διορισμό των μελών του Συνταγματικού Δικαστηρίιου και του Γενικού Συμβουλίου Δικαστικής Εξουσίας από την Εκτελεστική Εξουσία.

* Εφαρμογή αποτελεσματικών μηχανισμών που εγγυούνται την εσωτερική δημοκρατία στα κόμματα.

ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΕΞΟΔΩΝ

Ειρήνη Νταουντάκη

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣΤΕ ΑΚΟΥΣΤΕ ΠΩΣ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ

ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΟΝΟΗΤΕΣ ΠΙΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ. Ο ΚΑΖΑΚΗΣ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ ΚΟΡΥΦΑΙΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΗ ΜΟΝΗ -ΔΥΣΚΟΛΗ ΜΑ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ- ΛΥΣΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ... ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΝ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣΤΕ ΑΚΟΥΣΤΕ ΠΩΣ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ

"ΚΡΗΤΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ 2012" θρυαλίδα, προβοκάτσια ή φούσκα; ΄Ένα αφιερωμα του ΑΡΔΗΝ που προετοιμάστηκε από τον Μανόλη Εγγλέζο Δεληγιαννάκη και τον Γιώργο Καραμπελιά

KΡΗΤΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ:
Το Μαυροβούνιο στην Ελλάδα;Εδώ και πολλά χρόνια ακούγονται φωνές που επισηµαίνουν ότι στην Κρήτη αναζωπυρώνεται και πάλι το παλιό, αλλά διαρκώς ανανεούµενο, σε κάθε στιγµή κρίσης, ζήτηµα, της «Ανεξαρτησίας» του νησιού, το οποίο ποικίλες δυνάµεις, κυρίως ξένες,  αλλά και ορισµένες εσωτερικές, ανακινούν, είτε για να εκβιάσουν είτε για να δηµιουργούν κλίµα ανασφάλειας, τόσο στο νησί όσο και στο σύνολο της Ελλάδας.
Σήµερα, σε συνθήκες καθολικής κρίσης του ελληνισµού, σε Ελλάδα και Κύπρο, και σε µία εποχή που στο σύνολο της περιοχής ξαναχαράζεται ο χάρτης, από τη Γιουγκοσλαβία, µέχρι το Ιράκ, τη Λιβύη και την Κύπρο, η ελληνική µεγαλόνησος, το αβύθιστο αεροπλανοφόρο της Μεσογείου, καθίσταται και πάλι αντικείµενο πολλαπλών βλέψεων. Βλέψεων που δεν περιορίζονται πλέον µόνο στους Εγγλέζους, τους Αµερικανούς, τους Γερµανούς και τους Ισραηλινούς, που κατά καιρούς έχουν δοκιµάσει και συνεχίζουν να καλλιεργούν αυτονοµιστικές διαθέσεις και µηχανισµούς στο νησί, αλλά πλέον επεκτείνονται και προς την πλευρά της νεοθωµανικής Τουρκίας, που, µε όπλο τους Τουρκοκρητικούς, επιχειρεί µια νέα επιστροφή στο νησί.
Το ζήτηµα έχει αναζωπυρωθεί, τα τελευταία χρόνια, µε πρόσχηµα και ευκαιρία τη συµπλήρωση εκατό χρόνων από την ενσωµάτωση της Κρήτης στο ελληνικό κράτος. Σύµφωνα µε µια περίεργη φήµη, υπάρχει µυστικός όρος στις συµφωνίες ενσωµάτωσης της Κρήτης ότι δήθεν θα πρέπει να πραγµατοποιηθεί δηµοψήφισµα µετά από εκατό χρόνια για να επαναεπιβεβαιώσει ή όχι την ένταξη της νήσου στο ελληνικό κράτος. Και παρ’όλο που αυτή η υποτιθέµενη φήµη έχει αποδειχτεί αστήρικτη και αβάσιµη εντελώς, συνεχίζει να σέρνεται και να δηλητηριάζει την ατµόσφαιρα στο νησί και γενικότερα. Στα πλαίσια αυτής της προπαγάνδας εντάσσεται και η επανεµφάνιση, µε πολλές ευκαιρίες, της λεγόµενης «κρητικής σηµαίας», η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η σηµαία του υπό οθωµανική ηγεµονία προτεκτοράτου της Κρήτης, κατά την περίοδο 1896-1913. Τέλος, έχουν αρχίσει να εµφανίζονται ανοικτά στον Τύπο άρθρα που υποστηρίζουν τις αυτονοµιστικές κινήσεις, για να µη µιλήσουµε για το διαδίκτυο, όπου τα σχετικά κείµενα κάνουν θραύση σε ιστοσελίδες.
Ποιοι όµως είναι αυτοί που στο εσωτερικό της Ελλάδας και στην Κρήτη καλλιεργούν και προωθούν τέτοια σενάρια; Κατ’ αρχάς, οι πράκτορες των ξένων δυνάµεων, που αφθονούν µεταξύ των «ελίτ» της χώρας. Γι’ αυτούς είναι απολύτως φυσικό. Σηµαντικό ρόλο επίσης  παίζουν τα παράνοµα κυκλώµατα διακίνησης ναρκωτικών και όπλων που ανθούν στην Κρήτη. Και η σκέψη τους είναι απλή: Πώς τα αντίστοιχα κυκλώµατα κατόρθωσαν να επιτύχουν την απόσπαση του Μαυροβουνίου από τη Σερβία, και απέκτησαν µια «δική»τους χώρα, που αποτελεί το πανευρωπαϊκό κέντρο διακίνησης λαθραίων τσιγάρων και ναρκωτικών, βεβαίως µε τις ευλογίες των Γερµανών, των Αµερικανών, των Αλβανών και της Τουρκίας; Έχουν µαζί τους διάφορους «επιχειρηµατίες», που ξεπλένουν µαύρο χρήµα είτε/και προσβλέπουν σε έναν φορολογικό παράδεισο της Μεσογείου, αντίστοιχο εν µέρει µε αυτόν που έχει γίνει στην Κύπρο και τη Μάλτα. Ιδιοκτήτες ξενοδοχείων, αεροπορικές εταιρείες κ.ά. φαίνεται να έχουν αναµειχθεί σε ανάλογες κινήσεις. Μαζί τους, συντονίζοντας τη σχέση µεταξύ ξένων πρακτόρων, παραβατικών και επιχειρηµατιών, πολιτικοί παράγοντες του νησιού, που επενδύουν στην «κρητικότητα».
Ωστόσο όλοι αυτοί ενισχύονται στο έργο τους από πολλές και ποικίλες εξελίξεις. Ένα βασικό όπλο για την ενίσχυση των αυτονοµιστικών τάσεων είναι η διάλυση του ελληνικού κράτους που προωθεί ο Καλλικράτης, ο οποίος προσφέρει το έδαφος για τη διαµόρφωση ενός τοπικιστικά συγκροτηµένου πολιτικού προσωπικού, και µιας αυτόνοµης «µινι κυβέρνησης» που σε δεδοµένη στιγµή θα µπορέσει να αποτελέσει το θεσµικό όχηµα της ανεξαρτησίας µε πρώτο βήµα την «οµοσπονδοποίηση» Εξάλλου χαρακτηριστικό είναι το άρθρο του δηµοσιογράφου και εκδότη Βασίλη Κασιµάτη που µετά τις επιθέσεις που δέχτηκε για τα αυτονοµιστικά άρθρα του, κατέφυγε στη λογική της οµοσπονδοποίησης. Στις σηµερινές συνθήκες κρίσης του εθνικού κράτους και κατ’ εξοχήν κρίσης του ελλαδικού κράτους, µε κυρίαρχη τη λογική «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», οι τάσεις αυτονόµησης και «ο καθένας για την πάρτη του», θα ενισχυθούν. Κάτι ανάλογο δεν αφήνει να εννοηθεί συχνά πυκνά και ο Ψωµιάδης στη Μακεδονία; Και είναι βέβαιο, πως αν δεν υπήρχε το πρόβληµα των Σκοπίων, που υποχρεώνει σε εθνική συσπείρωση, θα είχαµε ήδη κάποια «λέγκα του Βορρά» – δεν λείπουν οι ανεγκέφαλοι και οι πράκτορες. Αν λοιπόν στην Ιταλία έχουµε τη «λέγκα του Βορρά», εδώ κινδυνεύουµε να αποκτήσουµε τη Λέγκα του Νότου;
Στην ίδια κατεύθυνση συµβάλλουν και πολλές άλλες δυνάµεις, που την τελευταία περίοδο υπονοµεύουν κάθε έννοια εθνικής ταυτότητας και αλληλεγγύης. Όλη η εκστρατεία του «αντιεθνικισµού», της απαξίωσης των εθνικών συµβόλων, της προβολής της «ελληνοτουρκικής φιλίας» και της ταύτισης µε τους «τουρκοκρητικούς», που πραγµατοποιείται από πολλά και πολλαπλά κέντρα, κόµµατα, δήµαρχους, διανοουµένους, ακόµα και κινήσεις, αντιρατσιστικές, οικολογικές, κ.λπ. δηµιουργούν πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη της αυτονοµιστικής λογικής, άσχετα µε το αν πολλοί από τους φορείς µιας τέτοιας λογικής δεν µπορούν να φανταστούν που µπορεί να οδηγήσει το «µίσος της πατρίδας» το οποίο επιδεικνύουν.
Κρίναµε σκόπιµο και αναγκαίο να πραγµατοποιήσουµε µια εκστρατεία πληροφόρησης για το ζήτηµα, πριν εµφανιστούν πολλές και µεθοδευµένες κινήσεις, το 2012 έτσι ώστε τουλάχιστον οι περισσότεροι Έλληνες και οι Κρήτες να αντιληφθούν περί τίνος πρόκειται και να τοποθετηθούν αναλόγως .
Στο αφιέρωµα του Άρδην που προετοιµάστηκε από τον Μανόλη Εγγλέζο Δεληγιαννάκη, πρ. πρόεδρο της «Ένωσης των Απανταχού Σφακιανών» και πρόεδρο του κρητικού σωµατείου «Δροσουλίτες» και τον Γιώργο Καραµπελιά, παρουσιάζουµε το πρώτο µέρος της έρευνάς µας, που επιµένει στην παρουσίαση του ζητήµατος και στα σχετικά ιστορικά στοιχεία.
Το αφιέρωµα ανοίγει µε το εξαιρετικά κατατοπιστικό άρθρο του δηµοσιογράφου Γιώργου Μοσκοβίτη, που παρουσιάζει εκτενώς το σχετικό ζήτηµα. Ακολουθεί απόσπασµα από τα «Αποµνηµονεύµατα» του Καπετάν Μπαντουβά, ηγέτη της Κρητικής Αντίστασης για τις ενέργειες των Εγγλέζων και του περιβόητου «φιλέλληνα» πράκτορα Κρις ή Μόντυ Γουντχάουζ για να επιτύχουν την αυτονοµία της Κρήτης στη διάρκεια της Κατοχής.
Ακολουθούν µια σειρά  από κείµενα για την ιστορία της Κρήτης, που παρουσιάστηκαν σε εκδήλωση του κρητικού σωµατείου Δροσουλίτες, τον Δεκέµβριο του 2003. Τα κείµενα αφορούν την Επανάσταση του Δασκαλογιάννη στα Ορλωφικά το 1774, τη συµµετοχή των Κρητών στην Επανάσταση του 21, την αγγλική πολιτική απέναντι στις προσπάθειες των Κρητών για Ένωση, την κρητική συµµετοχή στον Μακεδονικό Αγώνα, τις ενωτικές κινήσεις στη διάρκεια της Κρητικής Πολιτείας, και τέλος την ένταξη της Κρήτης στο ελληνικό κράτος, το 1913. Γράφουν οι: Ιωάννης Πολυράκης, Δηµοσθένης Καραγιάννης, Σταύρος Φωτάκης, Πάρις Κελαϊδής, Στυλιανός Ψαρρός.
Ο Μανόλης Εγγλέζος Δεληγιαννάκης, στο κείµενό του «Πώς να πείσεις για το αυτονόητο», επιχειρεί να παρουσιάσει σφαιρικά την πολιτική σηµασία και το διακύβευµα του ζητήµατος. Ο Δηµοσθένης Καραγιάννης γράφει για την περιβόητη κρητική σηµαία και τον ρόλο της τουρκικής ΜΙΤ.
Ακολουθούν κείµενα υποστηρικτικά της αυτονοµίας, για να δοθεί µια εικόνα των επιχειρηµάτων και του ποιού των υποστηρικτών της. Πρόκειται για ένα  ανώνυµο «αντιεξουσιαστικό» κείµενο, µε τον εύγλωττο τίτλο «Λευτεριά στα Ζωνιανά», και για δύο άρθρα του εκδότη και δηµοσιογράφου Βασίλη Κασιµάτη στις 28/5/2010 και 21/6/2010, υπέρ της ανεξαρτησίας  το πρώτο, της οµοσπονδίας το δεύτερο. Τα ψευδή στοιχεία που παραθέτει ο Κασιµάτης, σχολιάζει και ανασκευάζει η… Στατιστική Υπηρεσία διά χειρός Γιώργου Καραµπελιά.
Τέλος, το αφιέρωµα κλείνει µε την παράθεση εκτενών αποσπασµάτων από µια δίωρη ραδιοφωνική εκποµπή του δηµοσιογράφου Γιώργου Μοσκοβίτη, µε τους Γιάννη Τσουχλαράκη, λαογράφο, και Γιάννη Πατεράκη, πρόεδρο της Πανελλήνιας Οµοσπονδίας Κρητικών Σωµατείων. Στην εκποµπή παρεµβαίνουν ο πρόεδρος των Κρητών των ΗΠΑ Σταύρος Σηµαντήρης, καθώς και ένας θιασώτης της ανεξαρτησίας.
Στο δεύτερο µέρος του αφιερώµατος, που θα κυκλοφορήσει σύντοµα, θα αναφερθούµε εκτενώς στο ζήτηµα των Τουρκοκρητικών και της τουρκικής προπαγάνδας που ενισχύεται την τελευταία περίοδο.
Οι Κρήτες πολεµούν για την Ένωση µε την Ελλάδα από το… 1208 –όταν άρχισαν τις επαναστάσεις εναντίον των Ενετών– µέχρι το Θέρισο και την Αντίσταση ενάντια στους Γερµανούς, Αν λοιπόν πάρουν στα σοβαρά τα σχέδια των «αυτονοµιστών», µάλλον κινδυνεύουν να τους ρίξουν στο Λιβυκό Πέλαγος. Γι’ αυτό καλύτερα να συνετιστούν πριν είναι αργά.

ΟΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΒΑΡΒΑΡΙΣΜΟΥ

O ΕΠΑΧΘΗΣ ΤΙΜΩΡΟΣ - Του Ν.Α.Καλογεροπούλου

Οι Αμερική, όπως την περιγράφει ο Γάλλος Δικαστής Αlexis de Tocqueville περί το 1831, είναι μια πρωτόγονη κοινωνία κυρίως με Άγγλους αποίκους οι οποίοι επιβάλλουν την γλώσσα αλλά και τις βασικές κοινωνικές και ηθικές δομές της μορφής Προτεσταντισμού που απεκλήθη Πουριτανισμός (βλ. το βιβλίο μου «Η Διαμόρφωσις του Ευρωπαϊκού Πνεύματος», Τόμ. ΙΙ σελ.287-298). Αυστηροί κανόνες καθορίζουν την ηθική τάξη και τα ήθη της κοινωνίας. Στην κλειστή αυτή κοινωνική τάξη θεμελιώνονται και οι αρχές της δημοκρατίας, άγνωστες στην
κεντρική Eυρώπη αλλά θεμελιωμένες στην αγγλική κοινωνία από τον 17ο αιώνα (1688, Glorious Revolution).

Έτσι, στην αρχή, ο χαρακτήρ του Αμερικανικού πολιτισμού καθορίζεται από δύο αρχές, Θρησκεία και Ελευθερία. Οι ελεύθεροι πολίτες «αναζητούν με το ίδιο πάθος τα υλικά αγαθά και την ηθική τελείωση, τους ουρανοιύς στον άλλο κόσμο αλλά την ευημερία και ελευθερία στην γη...  Δεν νομίζω», γράφει ο Τοκβίλ, «ότι υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο όπου ευρίσκονται τόσο λίγοι αμαθείς και τόσο λίγοι σοφοί».  Οι λαοί που στο παρελθόν έζησαν σε αυταρχικά καθεστώτα, όπως στην Ευρώπη, βλέπουν τον δημόσιο λειτουργό μόνο σαν εξουσία. «Ο Αμερικανός βλέπει το δίκαιον» λέγει ο Τοκβίλ. Και μία ακόμη σύγχρονη (για εμάς!) παρατήρησή του:
«ενώ τα φυσικά ένστικτα της δημοκρατίας ωθούν τους λαούς να αποκλείουν τους διακεκριμένους ανθρώπους από την εξουσία, ανάλογο ένστικτο ωθεί και τους ίδιους να απομακρύνονται από την πολιτική σταδιοδρομία - αντιλαμβάνονται ότι τους είναι αδύνατον να παραμείνουν ακέραιοι ως έχουν, ή να προωθηθούν χωρίς να χειροτερεύσουν»!

Η παιδεία των Αμερικανών αρχίζει από μικρήν ηλικία στην πρακτική εξάσκηση ενός επαγγέλματος. Τούτο εδραιώνει την βασική νοοτροπία της κοινότητος. «Οι αφηρημένες ιδέες τρομάζουν το πνεύμα των Αμερικανών». Αυτό συνετέλεσε αργότερα στην ανάπτυξη από τον Pierce της φιλοσοφίας του Πραγματισμού (Pragmatism) κατά την οποίαν η έννοια ενός πράγματος είναι «το κατά τι είναι χρήσιμο» (the meaning is the use, παλαιά ιδέα του Σωκράτη «προς ό αν έκαστον χρήσιμον ηι») και, κατά την θεωρία περί Αληθείας του William James, «αληθές είναι ό,τι δουλεύει στην πράξη» (if it works. Πβ Σωκράτης: «το ωφέλιμον αγαθόν εστίν ότωι αν ωφέλιμον ήι»). Γράφει ακόμη ο Τοκβίλ στο μνημειώδες έργο του:
«Στις ΗΠΑ η θρησκεία καθορίζει τα ήθη και εφ' όσον καθοδηγεί την οικογένεια, καταλήγει να καθοδηγεί και το κράτος---η Αμερική είναι η μόνη χώρα στον κόσμο όπου ο δεσμός του γάμου είναι ιδιαίτερα σεβαστός. Στην Ευρώπη, σχεδόν όλες οι αταξίες της κοινωνίας γεννώνται γύρω από την οικογενειακή εστία και όχι μακριά από την συζυγική κλίνη. Ο Αμερικανός, στην οικογενειακή εστία συναντά την εικόνα της τάξεως και της γαλήνης την οποία μεταλαμπαδεύει στις υποθέσεις του κράτους...  Στην Ευρώπη, πνεύμα θρησκείας και πνεύμα ελευθερίας βαδίζουν πάντα προς αντίθετη κατεύθυνση».

Αυτά αποτελούν την παράδοση που θεμελίωσε την νοοτροπία της Αμερικανικής κοινωνίας σε μια διατήρηση του Πουριτανισμού αλλά και των άλλων χαρακτηριστικών που ο Τοκβίλ είδε και περιέγραψε το 1831, όταν ακόμη ο κοινωνικός ιστός ήταν στην «παρθενική» του περίοδο. Βλέπουμε, σε αυτή την περιγραφή, τον αποχρώντα λόγο της εκπληκτικής αναπτύξεως σε αυτό μόνο το τμήμα της Αμερικανικής Ηπείρου. Αναγέννηση, άρνηση της αυθεντίας, φιλελευθερισμός, πουριτανιστική ηθική, εργατικότης, το δημιουργικό πνεύμα του κατατρεγμένου, ο σταθμιστικός ρόλος της γυναίκας και της οικογένειας, ο προσανατολισμός της παιδείας προς την πρακτική εξάσκηση και την μεθοδολογία της εργασίας - η σύνθεσις αυτών των στοιχείων εξηγεί το αμερικανικό θαύμα σε αντίθεση προς τα άλλα τμήματα της Ηπείρου.

Αλλά σε κάθε εξέλιξη, ιστορική ή κοινωνική, έρχεται η ώρα που το butterfly effect προσδιορίζει την μοιραία παρέκκλιση η οποία επικάθεται στον αρχικό πυρήνα όπως το παρασιτικό γκι στο πράσινο έλατο. Το butterfly, στην περίπτωση της Αμερικανικής εξελίξεως, ασκεί την μεταποιητική του επιρροή αμέσως μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο. Mέσα σε μία κατεστραμένη Ευρώπη αναδύεται η μοναδική στον κόσμο επικράτηση της αλώβητης από τις καταστροφές ισχύος των Ηνωμένων Πολιτειών. Το «πραγματιστικό» πνεύμα, η βαθμιαία παρέκκλιση από τις ελληνικές ουμανιστικές σπουδές, η «περιφρόνηση των αφηρημένων ιδεών», ο υπέρμετρος λιμπεραλισμός και η παγκόσμια ισχύς, μετεποίησαν την πουριτανιστική θρησκευτικότητα και ηθική σε απροκάλυπτη Υποκρισία. Το φαινόμενο εγιγαντώθη μετά την κατάρρευση του μόνου αντίπαλου δέους που παρουσίαζε απατηλά η Ρωσία ως Σοβιετική Ένωσις. Τον ίδιον εκφυλισμό του πουριτανισμού  σε απροκάλυπτην Υποκρισία και Αλαζονεία βλέπουμε σήμερα να γιγαντώνεται και στις διεθνείς σχέσεις. Η αμερικανική εξωτερική πολιτική χρησιμοποιεί τους ηθικούς και θρησκευτικούς κανόνες, με συνεχή επίκληση στο όνομα του θεού και το «δεξιό χέρι στην καρδιά»(!), μόνον ως πρόσχημα για να καλύψει την ανηλεή και απάνθρωπη εξυπηρέτηση των πραγματιστικών υλιστικών συμφερόντων μιας κλειστής αμερικανικής κοινωνίας με βάση την απάτη.  Οι αρχές της Ελευθερίας, της Μη-Επιθέσεως, των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Μειονοτήτων έχουν εκπέσει στο σημασιολογικό επίπεδο των απλών βερμπαλισμών. Ο Πουριτανισμός που υπήρξεν ο πυρήν της Αμερικανικής αναπτύξεως επιβιώνει μόνον ως αξιοθρήνητη Υποκρισία. Πρόσφατο παράδειγμα, είναι αυτή η καρικατούρα Πουριτανισμού που δημιούργησε, ως «κεραυνός εν αιθρία», μια αναβίωση της ελληνικής τραγωδίας με την απίστευτη περιπέτεια του Dominique Straus-Kahn ο οποίος συνεθλίβη ανελέητα από τα Αμερικανικά Μedia και την συμπεριφορά των Αμερικανικών αρχών προτού ακόμη κριθεί ως ένοχος από τον φυσικό Δικαστή του.

Την Αμερικανική αλαζονική παραβατικότητα εκφράζει η περίπτωσις του Προέδρου Johnson κατά την προσπάθεια επιβολής των Αμερικανικών προτάσεων για την διχοτόμηση της Κύπρου και την παράδοση του Καστελόριζου στον Τούρκο δήμιο. Άρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου να συμμορφωθεί όταν του είπε «μας λέτε ότι ή θα υποταγείτε ή θα γίνει εισβολή, αυτό σημαίνει τελεσίγραφο. Τέτοια τελεσίγραφα έχει λάβει η Ελλάδα από τον φασισμό και τον ναζισμό. Ποτέ δεν περιμέναμε να τα λάβουμε από τους συμμάχους. Σας δίνω την απάντηση που υπαγορεύει η ιστορία και η τιμή του Έθνους μου. ΟΧΙ».  Όπως αναγράφεται στο πρόσφατο βιβλίο του κ. Παπαϊωάνου «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», ο υπερφίαλος Johnson, γεμάτος οργή, κάλεσε τον Έλληνα Πρεσβευτή Αλ. Μάτσα και επανέλαβε τις προτάσεις. Ο Έλλην Πρέσβης απάντησε ότι «καμία ελληνική Βουλή δεν θα μπορούσε νε δεχθεί τέτοιο σχέδιο που το Σύνταγμα δεν επιτρέπει». Και η απάντηση του γόνου της κατά καρικατούρα Πουριτανικής παραδόσεως ήταν «Τότε ακούστε με κ. Πρέσβη- I fuck (!) την Βουλή και το Σύνταγμά σας.  Η Αμερική είναι ελέφαντας. Η Κύπρος και η Ελλάδα είναι ψύλλοι. Αν αυτοί οι δύο ψύλλοι εξακολουθούν να φέρνουν φαγούρα στον ελέφαντα, μπορεί ο ελέφαντας να τους ρουφήξει μιά και καλή με την προβοσκίδα του».

Ολόκληρος ο κόσμος άκουσε και την Albright να λέγει στον Αμερικανό Αρχιστράτηγο Powell «τι σημασία  να έχετε την μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη όταν δεν την χρησιμοποιείτε», να απαντά με «πουριτανική» αλαζονεία όταν της αναφέρουν ότι τα παιδιά στο Ιράκ πεθαίνουν λόγω του embargo «it serves them right» και να δηλώνει οργισμένη όταν ο καλός ΓΓ Γραμματεύς του ΟΗΕ Boutros Gali αρνήθηκε να εφαρμόσει μίαν επιταγή της «θα μου το πληρώσει αυτό» (και o Boutros Gali εκπαραθυρώθηκε και αντικαθίσταται έκτοτε με Αμερικανικά κνώδαλα!).

Σε αυτό το πνεύμα της καρικατούρας του Πουριτανισμού, με υποκριτική επίκληση στον θεό και το ...«δεξιό χέρι στην καρδιά»(!) πρέπει να θέσουμε και την γνωστή έκφραση που αποδίδεται στον Kissinger και εφαρμόζεται σήμερα κατά γράμμα με Έλληνες εξωνημένους εκτελεστές στο Υπουργείο Παιδείας, στα Media και στις «μυστικές διπλωματικές διαπραγματεύσεις», που αποβλέπει στην παράδοση, όχι μόνο της Κύπρου αλλά και της Ελλάδος (των δύο ...«ψύλλων») από την Δύναμη της καρικατούρας του Πουριτανισμού, στον Τούρκο δήμιο. Με αναβίωση των κελευσμάτων του Mein Kampf και των μοιραίων λέξεων «Νέα Τάξις Πραγμάτων» και Lebensraum από την Αμερικανική Υπερδύναμη σήμερα και με προσθήκη ακόμη, προς πληρότητα, της ιεδολογίας του Στάλιν για «Παγκόσμια Κυβέρνηση»(sic) που επικαλείται και ο Έλλην Πρωθυπουργός!

Κατά τι θα διέφερε ο κόσμος εάν είχε νικήσει ο Χίτλερ; Αυτή είναι η ηθική κατάπτωση που επέφερε το butterfly effect κατά τον WWII, στην ηθική δύναμη που εθαύμαζε το 1831 ο Γάλλος Δικαστής Alexis de Tocqueville.  Αλλ' έσετ' ήμαρ και «δίκης οφθαλμός». Η οικονομική δύναμη των ΗΠΑ που καταληστεύει τον κόσμο με ένα χάρτινο, άνευ αξίας, δολλάριο έχει ήδη προχωρήσει αρκετά στον δρόμο της τελικής καταρρεύσεως. Νέες δυνάμεις και δυνατότητες βρίσκονται ήδη στο γίγνεσθαι. Η Ελλάδα, πρέπει έγκαιρα να στραφεί προς αυτές όσο είναι ακόμη καιρός.

e-mail : nicolas.kaloy@sunrise.ch                                                              N.Καλογερόπουλος, Γενεύη

ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ-ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ

Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω σημαντικό κείμενο,διατηρώντας επιφυλάξεις για μέρος των απόψεών του.

Δημοκρατικός αντίλογος στον Μίκη για το παλαιστινιακό

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού         Αθήνα, 18.5.2011

«…Μπορεί να μη συμφωνώ με τη γνώμη σου, πάντα όμως θα αγωνίζομαι να μπορείς να τη λες ελεύθερα

                                                                                             Βολτέρος

Ο Μίκης έχει αναρτήσει ένα άρθρο του στο ιστολόγιο της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών με τίτλο: Η «Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών» στηρίζει την αποστολή του «στόλου της ελευθερίας ΙΙ» για την άρση της πολιορκίας της Γάζας», 17.05.2011.

Επ’ αυτού θέλω να τοποθετηθώ με έναν αντίλογο για να υπάρχει πάντοτε και η άλλη άποψη, που μπορεί να φαίνεται τώρα λανθασμένη, όμως αύριο μπορεί να αποδειχτεί αληθινή.

Θα ξεκινήσω με βάση δύο αρχές:

1. Ένας ελεύθερος πολίτης πρέπει να διατηρεί ως κόρην οφθαλμού την ανεξάρτητη κριτική του σκέψη, ακόμη και στις μεγαλύτερες αυθεντίες του κόσμου. Παρ’ όλο το σεβασμό στον Μίκη και την προσφορά του, έχω δικαίωμα δημοκρατικό να διαφωνώ με εκτιμήσεις που τις θεωρώ λάθος.
2. Ένας έμπειρος διπλωμάτης ισχυρίστηκε ότι τρεις είναι οι βασικές προϋποθέσεις που κατοχυρώνουν την εθνική ανεξαρτησία και τα κυριαρχικά δικαιώματα ενός έθνους – κράτους: Το πρώτο είναι το φρόνημα. Αυτό είναι το πρώτο. Γι’ αυτό κοιτάζουν σχεδόν όλες οι δυνάμεις στην Ελλάδα από την άκρα Αριστερά ως την άκρα δεξιά να το εξαφανίσουν. Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Δεύτερον η αποτρεπτική ικανότητα της χώρας, που σημαίνει αξιόμαχες ένοπλες δυνάμεις, τις οποίες και οι κυβερνήσεις και τα κόμματα απαξιούν και η οικονομική κρίση μειώνει επικίνδυνα. Τρίτον συμμαχίες.

Θα εξετάσω μόνο την τρίτη περίπτωση, δηλαδή την περίπτωση των συμμαχιών και θα αφήσω τα άλλα για άλλες αναλύσεις.

Αν κοιτάξουμε τον περίγυρό μας, θα διαπιστώσουμε, χωρίς να καταναλώσουμε πολύ φαιά ουσία, ότι περιβαλλόμαστε από εχθρικές χώρες στη γειτονιά μας που επιβουλεύονται βασικά, όχι μόνο της ακεραιότητά μας, αλλά και την ύπαρξή μας, ως έθνος και ως κράτος.

Τουρκία, Σκόπια, Αλβανία, ακόμη και αυτή η Βουλγαρία και η Ιταλία διάκεινται εχθρικά και με την πρώτη ευκαιρία θα κοιτάξουν να αρπάξουν ότι μπορούν και επιτρέπει η δική μας υποχωρητικότητα και ενδοτικότητα.

Από την άλλη η πολυδιαφημιζόμενη Ελληνοαραβική Φιλία αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός. Όλες οι αραβικές χώρε τώρα, δηλαδή στη σημερινή συγκυρία τάσσονται με το μέρος της Τουρκίας. Κανείς δεν είναι σε θέση να αναφέρει έστω και ένα παράδειγμα στήριξης των ελληνικών θέσεων. Ούτε καν και οι Παλαιστίνιοι, οι οποίοι κι’ αυτοί στηρίζουν τις θέσεις της Τουρκίας.[1]

Η μόνη πιθανή διέξοδος για μια συμμαχία φαίνεται ότι είναι το Ισραήλ, που αποτελεί στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, που βρισκόμαστε κι’ εμείς τη μεγαλύτερη και ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη, που καμιά χώρα στην περιοχή δεν μπορεί να της αντιταχτεί και φυσικά ούτε και η Τουρκία.

Φαίνεται ότι το Ισραήλ, λόγω δικών του συμφερόντων, προσφέρθηκε να στηρίξει την Ελλάδα για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, γιατί και το Ισραήλ σήμερα την μόνη διέξοδο που έχει είναι η Ελλάδα, αν δεν θέλει να αποκλειστεί από τα εχθρικά μουσουλμανικά κράτη που την περιβάλλουν. Είναι ακριβώς στην ίδια θέση με την Ελλάδα.

Μια συμμαχία με το Ισραήλ, εάν γίνει, κατοχυρώνει σε μεγάλο βαθμό τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο και γενικότερα.

Ακούγεται ότι το Ισραήλ, πάλι για δικούς του λόγους, όχι φυσικά γιατί ξαφνικά αγάπησε την Ελλάδα, αναγνώρισε την ΑΟΖ και η Ελλάδα το αρνήθηκε.

Θεωρώ ότι αποτελεί τραγικό λάθος να κοιτάμε τα συμφέροντα όλου του κόσμου και όλων των αδικημένων της Υφηλίου και να παραβλέπουμε τα απαράγραπτα δίκαιά μας. Στο κάτω κάτω της γραφής, αν εμείς δεν υπάρχουμε ή έχουμε γίνει Νέο –Ραγιάδες του Νέο – Οθωμανισμού, ούτε εμάς βοηθάμε, μα ούτε τους Παλαιστίνιους και οποιουσδήποτε άλλους «φουκαράδες» μπορούμε να βοηθήσουμε.

Γνωστό είναι εξάλλου ότι τα χειρότερα εγκλήματα γίνονται στο όνομα των ανθρωπιστικών δικαιωμάτων.  Έχουμε πρόσφατο το παράδειγμα της πρώην  Γιουγκοσλαβίας. Μήπως οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν επεμβαίνουν παντού στο όνομα της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υποτίθεται;

Φοβούμαι πως και τώρα γίνεται εκμετάλλευση αυτών των αξιών από σκοτεινές δυνάμεις, που δεν γνωρίζουμε επακριβώς από ποιές ύποπτες πηγές χρηματοδοτούνται για να στηρίξουν την πολιτική της Τουρκίας, η οποία το παίζει προστάτης των Παλαιστινίων και των άλλων μουσουλμανικών χωρών, ακυρώνοντας παράλληλα τη δική μας δυνατότητα να έχουμε μια αποτελεσματική συμμαχία.

Και ας μη μου πει κάποιος ότι αυτή η συμμαχία ακυρώνει την κριτική μας απέναντι στο σιωνιστικό στρατόπεδο και τη συμπαράστασή μας στη Γάζα. Έτερον εκάτερον θα έλεγα.

Με αυτή την έννοια συμφωνώ στην κριτική που κάνει ο Μίκης στο Σιωνισμό, αλλά διαφωνώ στις εκτιμήσεις που κάνει και που παρ’ όλη την καλή πρόθεση του, την οποία δεν αμφισβητώ, οδηγεί στο αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιδιώκει. Γιατί για μας εκείνο που προέχει είναι η σωτηρία της πατρίδας μας και μετά όλα τα άλλα.

Πάντοτε υπηρετούσαμε συνειδητά ή υποσυνείδητα τα συμφέροντα των άλλων, είτε αυτά ήταν στη Δύση είτε στην Ανατολή.

Ποτέ δεν ενδιαφερθήκαμε για τα δικά μας δίκαια. Σχεδόν έχουμε αποκτήσει αυτοματισμό σ’ αυτό.

Δυστυχώς τα λόγια για εθνική ανεξαρτησία δεν επαρκούν. Οι πράξεις είναι εκείνες που την κατοχυρώνουν. Στην πράξη βλέπω ακύρωση των θεωρητικά διακηρυγμένων αρχών, σ’ αυτό το συγκεκριμένο θέμα, όχι από πρόθεση, αλλά, όπως τόνισα, από λάθος εκτίμηση.

Φοβάμαι ότι και τώρα το ίδιο πράττουμε, ενισχύοντας χωρίς να το θέλουμε τη θέση και την πολιτική της Τουρκίας. [2] Επιπλέον θεωρώ λάθος να καλεί την ελληνική κυβέρνηση να συμπαρασταθεί, τη στιγμή που αυτή η κυβέρνηση ίσα ίσα δεν υπερασπίζεται το Διεθνές Δίκαιο, αρνούμενη ην ΑΟΖ, που κατοχυρώνει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Η επίκληση της κυβέρνησης την νομιμοποιεί στην αντιλαϊκή και νεοταξική της πολιτική.

Λάθος και πάλι λάθος, γιατί η κυβέρνηση αυτή επιπλέον έχει καταστρατηγήσει το Σύνταγμα, τον θεμελιώδη νόμο του κράτους. Που είναι το δίκαιο. Μια τέτοια επίκληση στην κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου αναιρεί στην πράξη τους στόχους μας. Λάθος και πάλι λάθος.

Ασφαλώς συμφωνώ με τον Μίκη στην εκτίμησή του, ότι δηλαδή το Ισραήλ «πρέπει να αντιληφθεί ότι η ειρήνη με τους γείτονές είναι ο δρόμος για την ύπαρξή του». Μια συμμαχία με το Ισραήλ, θα ενίσχυε την πολιτική αυτή, που θα ήταν επωφελής και για τους Παλαιστίνιους, αλλά και για μας επιτέλους[3]

Εγώ προσωπικά, ως Σπιθίτης, που ανήκω στην Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών, είμαι πολύ επιφυλακτικός και διαφωνώ με τη στήριξη αυτή και με τον τρόπο που γίνεται.

Δεν  υπογράφω και έχω το θάρρος της γνώμης μου.

Μακάρι η πραγματικότητα να με διαψεύσει και να αποδείξει ότι έκανα λάθος.

Για την ολόψυχη συμπαράστασή μου στους Παλαιστίνιους δεν το συζητώ και δεν το εναποθέτω στην κρίση κανενός.

---

[1] Πολλά παιδιά Παλαιστινίων σπουδάζουν δωρεάν στα πανεπιστήμια στο κατεχόμενο μέρος της Κύπρου.

[2] Ένα γεγονός πέραν κάθε αμφιβολίας ότι τον «στόλο της ελευθερίας» με το πλοίο «Μαβί Μαρμαρά» οργάνωσαν οι μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας. Το ότι στο «στόλο της Ελευθερίας»¨μετέχουν Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, όπως λέγεται, δεν μου λέει τίποτε. Να μας πουν ποιοι είναι οι χρηματοδότες και ποιοι πραγματικά οργανώνουν αυτή την πρωτοβουλία.  

[3] Παραπέμπω σε τρεις αναλύσεις μου που αφορούν τις σχέσεις Ελλάδας, Τουρκίας, Ισραήλ. Ο ενδιαφερόμενος μπορεί να διαβάσει τις αναλύσεις μου στο ιστολόγιό μου, που ενισχύουν την ανωτέρω επιχειρηματολογία μου.