Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω σημαντικό κείμενο,διατηρώντας επιφυλάξεις για μέρος των απόψεών του.
Δημοκρατικός αντίλογος στον Μίκη για το παλαιστινιακό
Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού Αθήνα, 18.5.2011
«…Μπορεί να μη συμφωνώ με τη γνώμη σου, πάντα όμως θα αγωνίζομαι να μπορείς να τη λες ελεύθερα
Βολτέρος
Ο Μίκης έχει αναρτήσει ένα άρθρο του στο ιστολόγιο της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών με τίτλο: Η «Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών» στηρίζει την αποστολή του «στόλου της ελευθερίας ΙΙ» για την άρση της πολιορκίας της Γάζας», 17.05.2011.
Επ’ αυτού θέλω να τοποθετηθώ με έναν αντίλογο για να υπάρχει πάντοτε και η άλλη άποψη, που μπορεί να φαίνεται τώρα λανθασμένη, όμως αύριο μπορεί να αποδειχτεί αληθινή.
Θα ξεκινήσω με βάση δύο αρχές:
- Ένας ελεύθερος πολίτης πρέπει να διατηρεί ως κόρην οφθαλμού την ανεξάρτητη κριτική του σκέψη, ακόμη και στις μεγαλύτερες αυθεντίες του κόσμου. Παρ’ όλο το σεβασμό στον Μίκη και την προσφορά του, έχω δικαίωμα δημοκρατικό να διαφωνώ με εκτιμήσεις που τις θεωρώ λάθος.
- Ένας έμπειρος διπλωμάτης ισχυρίστηκε ότι τρεις είναι οι βασικές προϋποθέσεις που κατοχυρώνουν την εθνική ανεξαρτησία και τα κυριαρχικά δικαιώματα ενός έθνους – κράτους: Το πρώτο είναι το φρόνημα. Αυτό είναι το πρώτο. Γι’ αυτό κοιτάζουν σχεδόν όλες οι δυνάμεις στην Ελλάδα από την άκρα Αριστερά ως την άκρα δεξιά να το εξαφανίσουν. Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Δεύτερον η αποτρεπτική ικανότητα της χώρας, που σημαίνει αξιόμαχες ένοπλες δυνάμεις, τις οποίες και οι κυβερνήσεις και τα κόμματα απαξιούν και η οικονομική κρίση μειώνει επικίνδυνα. Τρίτον συμμαχίες.
Θα εξετάσω μόνο την τρίτη περίπτωση, δηλαδή την περίπτωση των συμμαχιών και θα αφήσω τα άλλα για άλλες αναλύσεις.
Αν κοιτάξουμε τον περίγυρό μας, θα διαπιστώσουμε, χωρίς να καταναλώσουμε πολύ φαιά ουσία, ότι περιβαλλόμαστε από εχθρικές χώρες στη γειτονιά μας που επιβουλεύονται βασικά, όχι μόνο της ακεραιότητά μας, αλλά και την ύπαρξή μας, ως έθνος και ως κράτος.
Τουρκία, Σκόπια, Αλβανία, ακόμη και αυτή η Βουλγαρία και η Ιταλία διάκεινται εχθρικά και με την πρώτη ευκαιρία θα κοιτάξουν να αρπάξουν ότι μπορούν και επιτρέπει η δική μας υποχωρητικότητα και ενδοτικότητα.
Από την άλλη η πολυδιαφημιζόμενη Ελληνοαραβική Φιλία αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός. Όλες οι αραβικές χώρε τώρα, δηλαδή στη σημερινή συγκυρία τάσσονται με το μέρος της Τουρκίας. Κανείς δεν είναι σε θέση να αναφέρει έστω και ένα παράδειγμα στήριξης των ελληνικών θέσεων. Ούτε καν και οι Παλαιστίνιοι, οι οποίοι κι’ αυτοί στηρίζουν τις θέσεις της Τουρκίας.[1]
Η μόνη πιθανή διέξοδος για μια συμμαχία φαίνεται ότι είναι το Ισραήλ, που αποτελεί στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, που βρισκόμαστε κι’ εμείς τη μεγαλύτερη και ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη, που καμιά χώρα στην περιοχή δεν μπορεί να της αντιταχτεί και φυσικά ούτε και η Τουρκία.
Φαίνεται ότι το Ισραήλ, λόγω δικών του συμφερόντων, προσφέρθηκε να στηρίξει την Ελλάδα για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, γιατί και το Ισραήλ σήμερα την μόνη διέξοδο που έχει είναι η Ελλάδα, αν δεν θέλει να αποκλειστεί από τα εχθρικά μουσουλμανικά κράτη που την περιβάλλουν. Είναι ακριβώς στην ίδια θέση με την Ελλάδα.
Μια συμμαχία με το Ισραήλ, εάν γίνει, κατοχυρώνει σε μεγάλο βαθμό τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο και γενικότερα.
Ακούγεται ότι το Ισραήλ, πάλι για δικούς του λόγους, όχι φυσικά γιατί ξαφνικά αγάπησε την Ελλάδα, αναγνώρισε την ΑΟΖ και η Ελλάδα το αρνήθηκε.
Θεωρώ ότι αποτελεί τραγικό λάθος να κοιτάμε τα συμφέροντα όλου του κόσμου και όλων των αδικημένων της Υφηλίου και να παραβλέπουμε τα απαράγραπτα δίκαιά μας. Στο κάτω κάτω της γραφής, αν εμείς δεν υπάρχουμε ή έχουμε γίνει Νέο –Ραγιάδες του Νέο – Οθωμανισμού, ούτε εμάς βοηθάμε, μα ούτε τους Παλαιστίνιους και οποιουσδήποτε άλλους «φουκαράδες» μπορούμε να βοηθήσουμε.
Γνωστό είναι εξάλλου ότι τα χειρότερα εγκλήματα γίνονται στο όνομα των ανθρωπιστικών δικαιωμάτων. Έχουμε πρόσφατο το παράδειγμα της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Μήπως οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν επεμβαίνουν παντού στο όνομα της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υποτίθεται;
Φοβούμαι πως και τώρα γίνεται εκμετάλλευση αυτών των αξιών από σκοτεινές δυνάμεις, που δεν γνωρίζουμε επακριβώς από ποιές ύποπτες πηγές χρηματοδοτούνται για να στηρίξουν την πολιτική της Τουρκίας, η οποία το παίζει προστάτης των Παλαιστινίων και των άλλων μουσουλμανικών χωρών, ακυρώνοντας παράλληλα τη δική μας δυνατότητα να έχουμε μια αποτελεσματική συμμαχία.
Και ας μη μου πει κάποιος ότι αυτή η συμμαχία ακυρώνει την κριτική μας απέναντι στο σιωνιστικό στρατόπεδο και τη συμπαράστασή μας στη Γάζα. Έτερον εκάτερον θα έλεγα.
Με αυτή την έννοια συμφωνώ στην κριτική που κάνει ο Μίκης στο Σιωνισμό, αλλά διαφωνώ στις εκτιμήσεις που κάνει και που παρ’ όλη την καλή πρόθεση του, την οποία δεν αμφισβητώ, οδηγεί στο αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιδιώκει. Γιατί για μας εκείνο που προέχει είναι η σωτηρία της πατρίδας μας και μετά όλα τα άλλα.
Πάντοτε υπηρετούσαμε συνειδητά ή υποσυνείδητα τα συμφέροντα των άλλων, είτε αυτά ήταν στη Δύση είτε στην Ανατολή.
Ποτέ δεν ενδιαφερθήκαμε για τα δικά μας δίκαια. Σχεδόν έχουμε αποκτήσει αυτοματισμό σ’ αυτό.
Δυστυχώς τα λόγια για εθνική ανεξαρτησία δεν επαρκούν. Οι πράξεις είναι εκείνες που την κατοχυρώνουν. Στην πράξη βλέπω ακύρωση των θεωρητικά διακηρυγμένων αρχών, σ’ αυτό το συγκεκριμένο θέμα, όχι από πρόθεση, αλλά, όπως τόνισα, από λάθος εκτίμηση.
Φοβάμαι ότι και τώρα το ίδιο πράττουμε, ενισχύοντας χωρίς να το θέλουμε τη θέση και την πολιτική της Τουρκίας. [2] Επιπλέον θεωρώ λάθος να καλεί την ελληνική κυβέρνηση να συμπαρασταθεί, τη στιγμή που αυτή η κυβέρνηση ίσα ίσα δεν υπερασπίζεται το Διεθνές Δίκαιο, αρνούμενη ην ΑΟΖ, που κατοχυρώνει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Η επίκληση της κυβέρνησης την νομιμοποιεί στην αντιλαϊκή και νεοταξική της πολιτική.
Λάθος και πάλι λάθος, γιατί η κυβέρνηση αυτή επιπλέον έχει καταστρατηγήσει το Σύνταγμα, τον θεμελιώδη νόμο του κράτους. Που είναι το δίκαιο. Μια τέτοια επίκληση στην κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου αναιρεί στην πράξη τους στόχους μας. Λάθος και πάλι λάθος.
Ασφαλώς συμφωνώ με τον Μίκη στην εκτίμησή του, ότι δηλαδή το Ισραήλ «πρέπει να αντιληφθεί ότι η ειρήνη με τους γείτονές είναι ο δρόμος για την ύπαρξή του». Μια συμμαχία με το Ισραήλ, θα ενίσχυε την πολιτική αυτή, που θα ήταν επωφελής και για τους Παλαιστίνιους, αλλά και για μας επιτέλους[3]
Εγώ προσωπικά, ως Σπιθίτης, που ανήκω στην Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών, είμαι πολύ επιφυλακτικός και διαφωνώ με τη στήριξη αυτή και με τον τρόπο που γίνεται.
Δεν υπογράφω και έχω το θάρρος της γνώμης μου.
Μακάρι η πραγματικότητα να με διαψεύσει και να αποδείξει ότι έκανα λάθος.
Για την ολόψυχη συμπαράστασή μου στους Παλαιστίνιους δεν το συζητώ και δεν το εναποθέτω στην κρίση κανενός.
[1] Πολλά παιδιά Παλαιστινίων σπουδάζουν δωρεάν στα πανεπιστήμια στο κατεχόμενο μέρος της Κύπρου.
[2] Ένα γεγονός πέραν κάθε αμφιβολίας ότι τον «στόλο της ελευθερίας» με το πλοίο «Μαβί Μαρμαρά» οργάνωσαν οι μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας. Το ότι στο «στόλο της Ελευθερίας»¨μετέχουν Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, όπως λέγεται, δεν μου λέει τίποτε. Να μας πουν ποιοι είναι οι χρηματοδότες και ποιοι πραγματικά οργανώνουν αυτή την πρωτοβουλία.
[3] Παραπέμπω σε τρεις αναλύσεις μου που αφορούν τις σχέσεις Ελλάδας, Τουρκίας, Ισραήλ. Ο ενδιαφερόμενος μπορεί να διαβάσει τις αναλύσεις μου στο ιστολόγιό μου, που ενισχύουν την ανωτέρω επιχειρηματολογία μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου