Εθνομηδενιστικός μεταμοντερνισμός

Υποβλήθηκε από antibaro την Παρ, 03/06/2011 - 10:39.

Ο Αντώνης Λιάκος υποστηρίζει ότι η Ιστορία τίθεται στην υπηρεσία των ιδεολογιών, και αυτή είναι η κοινωνική σημασία της στο μέτρο που οι ιδεολογίες γράφουν με τη σειρά τους τη συνέχεια τηςΙστορίας, καθοδηγώντας τις πράξεις των ανθρώπων. Και συμπεραίνει ότι έτσι εξηγείται  γιατί επιχειρείται συχνά το ξαναγράψιμο της Ιστορίας όταν το προϊόν της ιστορικής έρευνας και η αποδεκτή «ιστορική αλήθεια» δεν εξυπηρετούν επαρ­κώς την ιδεολογία που τα αξιοποιεί(«Πως το παρελθόν γίνεται ιστορία», σελ 44,50, 178). Ακολουθώντας τον συλλογισμό του, είναι γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια και μετά την κατάρρευση της σοβιετομαρξιστικής ουτοπικής ιδεολογίας, η ιδεολογία που κυριολεκτικά έχει σαρώσει την Ελληνική κοινωνία σε ότι αφορά τις κοινωνικές και ιστορικές επιστήμες, είναι ο εθνομηδενιστικός μεταμοντερνισμός.

Ο εθνομηδενισμός  είναι η ιδεολογική στάση της ολοκληρωτικής απόρριψης των αντίθετων ως προς τις νεωτερικές/μετανεωτερικές απόψεις σε ότι αφορά την γενεαλογία του εθνικισμού και του Έθνους, και κωδικοποιείται σε μία ιδεολογία που αναγορεύει σε ηθικό και πρακτικό καθήκον την προώθηση αυτού του αρνητισμού σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής, πολιτικής και νομοθετικής ζωής της Ελλάδος αλλά και της φιλοσοφίας του Ελληνισμού ή Ελληνικότητας. Ο εθνομηδενισμός χρησιμοποιεί μια «επιστημονική μεθοδολογία», μέσω της οποίας έχει ήδη προκατασκευάσει συμπεράσματα, τα οποία προσπαθεί να τα τεκμηριώσει μέσω της έρευνάς του. Οι περισσότεροι το κάνουν αυτό, δομούν το υλικό της έρευνάς τους σύμφωνα με τα πιστεύω τους επάνω στο θέμα. Έτσι, οι περισσότερες μελέτες, εθνομηδενιστών επιστημόνων, δεν πείθουν πλέον γιατί, προσπαθούν να  οδηγήσουν σε προαποφασισμένα συμπεράσματα. Αυτή η «επιστημονική μεθοδολογία»  είναι ο σχετικιστικός μεταμοντερνισμός.

Ο μεταμοντερνισμός, οδηγεί σε μια συνειδητή παιγνιότητα και αυθαιρεσία της γλώσσας, η οποία βρίθει από λογοπαίγνια και μεταφορές, ασάφειες και διαφορετικές έννοιες συνδεδεμένες μεταξύ τους με υπόρρητες μεταμοντέρνες αποχρώσεις, με αποτέλεσμα το ατέλειωτο παιχνίδι των σημασιών να αρχίζει στο εσωτερικό του ίδιου του κειμένου. Στην πράξη όμως, ακόμα και οι πιο ακραίοι αποδομιστές δεν δέχονται ότι οι θεωρίες τους μπορούν πραγματικά να εφαρμοστούν στο δικό τους έργο. Αντίθετα, επιθυμούν να διατηρούν τη συγγραφική τους ταυτότητα και τον έλεγχο των ερμηνειών στις οποίες υπόκεινται τα δικά τους κείμενα. Όταν χρησιμοποιούν τη δική τους ορολογία, προβάλλουν απόλυτη αξίωση στην ανάπτυξη μιας επιστημονικής μεθόδου ανάλυσης των κειμένων, για την οποία πιστεύουν ότι έχει μεγαλύτερη εγκυρότητα από άλλες μεθόδους(Έβανς:254). Στην πράξη όμως, τίποτε απ' όλα αυτά δεν εμποδίζει κανένα να εφαρμόσει στους μεταμοντέρνους συγγραφείς τις ίδιες έννοιες και μεθόδους που και οι ίδιοι εφαρμόζουν στους άλλους. Άπαξ και ανοίξει η πνευματική πύλη προς τον καθολικό σχετικισμό, δεν μπορεί να κλείσει ξανά προς όφελος της μιας προνομιούχας θεωρίας έναντι της άλλης.

Κατά κανόνα, οι μεταμοντέρνοι θεωρούν ότι ανήκουν στην πολιτική αριστερά(Έβανς:254, Σοκάλ/1998:198). Ισχυρίζονται δε ότι η απελευθέρωση από τους περιοριστικούς φραγμούς του αντικειμενικού γεγονότος θα καταστήσει την ιστορία πιο δημοκρατική, πιο σκεπτικιστική και πιο ανεκτική. Ο μεταμοντέρνος σχετικισμός συνοδεύτηκε από την πολυπολιτισμικότητα, την πολιτική ιδέα ότι διαφορετικές και μη προνομιούχες πολιτισμικές ομάδες της κοινωνίας έχουν εξίσου έγκυρες προοπτικές στην ιστορική αλήθεια, οι οποίες πρέπει να υποστηριχτούν με οποιοδήποτε τρόπο προκειμένου να ενισχυθούν απέναντι στην επικρατούσα αντίληψη της ιστορικής αλήθειας που πρεσβεύει η πλειοψηφούσα ελίτ. Αν όμως τα μόνα κριτήρια που έχουμε για να προτιμήσουμε μια θεώρηση ή ερμηνεία του παρελθόντος έναντι κάποιας άλλης είναι αισθητικά, σεξιστικά, ηθικά ήπολιτικά, αν η πειστικότητα μιας ιστορικής ερμηνείας είναι απλώς ζήτημα της εξουσίας που κατέχουν οι υποστηρικτές της στην κοινωνία και στους κόλπους του ιστορικού επαγγέλματος, τότε κάθε άλλο παρά συνάγεται ότι η ιστορία πρέπει αναγκαστικά να είναι ένα δημοκρατικό, ανεκτικό ή σκεπτικιστικό εγχείρημα, ή ότι θα έπρεπε οπωσδήποτε να ευνοεί τους πολιτικά ή πολιτισμικά μειονεκτούντες. Η ιστορία ως ιστορία μπορεί εξίσου να είναι ένα φασιστικό ή σταλινικό εγχείρημα, μπορεί να απεικονίζει το παρελθόν με γνώμονα τον αγώνα των διαφορετικών φυλών για την επιβίωση του ισχυρότερου ή την αναπόφευκτη πρόοδο προς τη σταλινική ουτοπία, όπως έκανε τη δεκαετία του '30, χωρίς το φόβο ότι πέφτει σε αντιφάσεις άλλες από ηθικές, αισθητικές, ή πολιτικές. Στην προκειμένη περίπτωση, η ιστορική σύγκρουση ουσιαστικά υποβιβάζεται σε ηθική ή πολιτική διαμάχη. Επομένως, ο μεταμοντερνισμός επιτρέπει σε όποιον το επιθυμεί να αποκρύψει, να διαστρεβλώσει ή να καλύψει το παρελθόν ενώ και  διαχωριστική γραμμή  που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα σε όλα αυτά και στη θεμιτή μεθερμηνεία είναι ανύπαρκτη.

Οι μεταμοντέρνοι  υποστηρίζουν –πολλές φορές αυταρχικά- ότι καμία ιστορική αφήγηση δεν μπορεί να θεωρηθεί γνήσια, διότι οι συγγραφείς πάντοτε έχουν πολιτικά κί­νητρα, είτε το γνωρίζουν είτε όχι. Οι μεταμοντερνιστές, εν ολίγοις, πιστεύουν ότι δεν υπάρχει αντικειμενικότητα. Κάθε ισχυρισμός είναι ύποπτος, ειδικότερα εάν γίνεται γενικά αποδεκτός ως αληθινός. Τα κίνητρα κάθε ιστορικού πρέπει επομένως να εξετάζονται λεπτομε­ρώς, εκτός από εκείνα των ίδιων των μεταμοντερνιστών.(Λέφκοβιτς:13)

Κύριος στόχος λοιπόν των μεταμοντέρνων είναι οι λεγόμενοι«μη μεταμοντέρνοι» και οι θεωρίες τους. Μη μεταμοντέρνεςθεωρίες, είναι αυτές του μοντερνισμού/νεωτερικότητας, διαχρονικότητας, αρχεγονισμού, εθνοσυμβολισμού, ιστορικιστικού εμπειρισμού, οι οποίες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνεργάζονται, θετικά αλληλοκρίνονται και αλληλοσυμπληρώνονται, να  μαθαίνουν από τις αδυναμίες τους, με αποτέλεσμα να εξελίσσονται. Ο Ελληνικός μεταμοντερνισμός, είναι ακραίος και αντιρρεαλιστικός,  υποστηρίζει την ιδέα ότι τα γεγονότα δεν είναι τίποτε περισσότερο από απόψεις, ότι η αντικειμενικότητα είναι αδύ­νατη και ότι δεν υπάρχει η αλήθεια παρά μόνο η άποψη της πλειο­ψηφίας, ή μια κυρίαρχη παραδοχή, σε όλα τα πεδία επιστημονικής έρευνας. Για αυτό μόνιμος στόχος του είναι η αντίθετη γνώμη. Διευκρινίζω ότι ο εθνομηδενιστικός μεταμοντερνισμός, χρησιμοποιεί τις νεωτερικές απόψεις, αλλά μόνο εκείνες τις οποίες είναι εκμεταλλεύσιμες σε ότι αφορά τον προκατασκευασμένο συμπέρασμά του.

Ίσως το πιο κραυγαλέο παράδειγμα του μεταμοντέρνου σχετικισμού είναι η πλήρης άρνηση  του στην ανάλυση των όρων μιας γλωσσικής  δομής όπως διατυπώνεται στα λεξικά. Στις μη μεταμοντέρνες αναλύσεις, θα δεις ότι όλες ξεκινούν από το βασικό όργανο έρευνας και μελέτης,  όταν θέλουν να αναλύσουν μία λέξη, το οποίο είναι το λεξικό. Ο Anthony Smith στο «Nationalism» αλλά και στο «The Ethnic origin of the nations», ο Steve Fenton στο «Ethnicity», η Jackson Preece  στο «Minority Rights» χρησιμοποιούν το  λεξικό της Οξφόρδης ή και το Lidell & Scott  στις αναλύσεις τους, προκειμένου να δώσουν την λεξικογραφική ερμηνεία της λέξης που θέλουν να αναλύσουν και να την διευρύνουν. Αντίθετα οι μεταμοντέρνοιεπικεντρώνουν από την αρχή τις αναλύσεις τους  στην δομή και στο αφηρημένο, το οποίο συνήθως  είναι μεταφορά από ξένες αναλύσεις, οι οποίες ελάχιστα ως καθόλου δεν έχουν μελετήσει την Ελληνική ιστορία, κοινωνία και διαχρονία και όσες φορές το έχουν κάνει είναι εσφαλμένες, ενώ πολλές φορές ακόμα και η μετάφραση που κάνουν είναι συνήθως αλλαγμένη από αυτήν του αρχικού κειμένου. Σύνηθες είναι το φαινόμενο η αλλοίωση των αγγλικών όρων nationality και nation, τις οποίες τις μεταφράζουν ως εθνότητα  ή ακόμα και η ερμηνεία της ελληνογενούς λέξης ethnicity.

Άλλο παράδειγμα του μεταμοντέρνου σχετικισμού είναι η χρήση των πηγών και της βιβλιογραφίας. Οι μεταμοντέρνοι  σαν μία πιστή ομάδα, χρησιμοποιούν ο ένας τον άλλον σαν πηγή, με αποτέλεσμα ο μη συνειδητοποιημένος αναγνώστης να μην αντιλαμβάνεται την παγίδα στην οποία έχει πέσει.

Συνοπτικά :

• Οι μη μεταμοντέρνες αντιλήψεις δί­νουν έμφαση στην διαχρονικότητα και στην ιστορικότητα, εις βάρος πολλές φορές τηςσυγχρονικότητας/σύμπτωση (ή συγχρονότητας, ή συγχρονιστικότητας) ο μεταμοντερνισμός δίνει έμφαση στην συγχρονία, επιθυμώντας να εξαλείψει τους οποιουσδήποτε δεσμούς με την διαχρονία ενώ την ιστορικότητα την θεωρεί ως προκατειλημμένη μιας και δεν γράφτηκε από αυτόν.
• Οι μη μεταμοντέρνες αντιλήψεις εμφο­ρούνται από την αντίληψη της γραμ­μικής Ιστορικήςεξέλιξης, ενώ ο μεταμοντερνισμόςχαρακτηρίζεται από μία στατική και ανιστορική, ανθιστορική  αντίληψης για την γλώσσα.
• Οι μη μεταμοντέρνες  θεωρίες αναγνωρίζουν την προτεραιότητα στον γραπτό λόγο, ενώ ο μεταμοντερνισμός στον προφο­ρικό.
• Οι μη μεταμοντέρνοι έχουν ως ιδανικό του τον ορθό  αλλά και τον κριτικό λόγο, και επομένως την αιτιοκρατικήαντίληψη και την έννοια των (οιονεί «φυσικών») νόμων, ενώ ο μεταμοντερνισμός τον αποτελεσμα­τικό λόγοκαι επομένως την σχετικι­στικήαντίληψη και την έννοια της χρηστικότητας/λειτουργικότητας.
• Τις μη μεταμοντέρνες  σκέψεις  τις απασχολούν  η ιστορία των εθνικώνομάδων, εθνών, γλωσσολογικών εννοιών και οι συγκεκριμένεςσχέσεις μεταξύ τους, την στιγμή πού ο μεταμοντερνισμός στρέφει την προσοχή του σε αφηρημένες, υπερεθνικές,  και «κα­θολικές» δομές.
• Οι μη μεταμοντέρνες  θεωρίες δίνουν έμφαση στην ανάλυση των όρων μιας δομής (ιστορικής, γλωσσικής κλπ) καθ' εαυτούς, και επομένως στον ορισμό των εννοιών και συ­νακόλουθα στην ειδική ορολογία και τον επαγωγικό τρόπο σκέψης, ενώ ομεταμοντερνισμός επικεντρώνει το ενδιαφέρον της στην δομή, το αφηρημένο όλον, που σύμφωνα με την ολι­στική του αντίληψη καθορίζει τα επί μέρους.
• Κριτήριο επιλογής των κειμένων στην μη μεταμοντέρνα  διδασκαλία είναι η καταλληλότητα τους για την γλωσσι­κή διδασκαλία, την εθνική και ηθική διαπαιδαγώγηση και τέλος η αντοχή τους στον χρόνο. Αντίθετα, ο μεταμοντερνισμόςαρέσκεται σε κείμενα μη επικεντρωμένα σε συγκεκριμένα συντακτικά ή γραμματικά φαινόμενα (τα όποια άλλωστε δεν δι­δάσκονται συστηματικά), και επίσης κείμενα χρηστικά (από διαφημίσεις μέχρι συνταγές μαγειρικής), ή ευχά­ριστα παραλογοτεχνικά προϊόντα μιας χρήσεως, συχνά συνοδευόμενα από εντυπωσιακή εικονογράφηση.
• Η μεταμοντέρνα  σκέψη δίνει προτεραιότη­τα στην εικόνα, αφού τείνει να αντι­λαμβάνεται και να παρουσιάζει ακό­μα και τις λέξεις ως εικόνες, την στιγμή που η μη μεταμοντέρνα  δι­δασκαλία δίνει προτεραιότητα στην λογική ανάλυση των λέξεων «εις τα εξ ων συνετέθησαν».

Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι  δεν είμαι κάποιος ειδικός, παρά ένας πολίτης που αναζητά και επιδιώκει να είναι ενημερωμένος. Είμαι απλά ένας Έλληνας, ένας πολίτης που ανήκει και ζει σε ένα χρεοκοπημένο κράτος, στο πιο διαφθαρμένο της Ευρώπης. Ένα κράτος όπου η πνευματική του ελίτ είναι αλωμένη από τις παραπάνω εθνομηδενιστικές γραμμές, οι οποίες κατασκεύασαν τον  Έλληνα του 2011(να χρησιμοποιήσω και την δικιά τους ορολογία) και τις θεωρώ υπεύθυνες για το σημερινό χάλι.  Άλλωστε εδώ και 2 χρόνια αυτές οι δυνάμεις αποσύρθηκαν διακριτικά από το προσκήνιο και δεν έχουν αρθρώσει ούτε ένα λόγο για το πώς η κοινωνία μας θα μπορέσει να βγει από το τέλμα που αυτοί την  έριξαν.  Διότι οι μεταμοντέρνοι  επιτίθενται ή αρνούνται την Ελληνική κληρονομιά, εκμηδενίζουν τον ορθό λόγο και την επιστήμη δύο από τα μεγαλύτερα Ελληνικά επιτεύγματα(Thornton/2007:20). Εάν κάποιος διαφωνεί και έχει αντίθετη γνώμη είμαι πρόθυμος να τη συζητήσω.

Βιβλιογραφία/Πηγές

1. Alan Sokal & Jean Brichmont, «Fashionable Nonsense», 1998
2. Perez Zagorin, «History, the Referent, and Narrative: Reflections on Postmodernism Now», 1999
3. V.D. Davis/J. Heath/Bruce Thornton, «Bonfire of the Humanities», 2001
4. Bruce Thornton, «Plagues of the mind», 1999
5. Alan Sokal, «Beyond the Hoax», 2006
6. Bruce Thornton, «Ελληνικοί τρόποι», 2007
7. Ρίτσαρντ Έβανς, «Για την υπεράσπιση της ιστορίας», 2009
8. Μαίρη Λέφκοβιτς, «Μαθήματα Ιστορίας», 2010
9. Χρίστος Δάλκος, «Η ανάγκη υπέρβασης της νεωτερικής και μετανεωτερικής αντίληψης της γλώσσας και την διδασκαλία της», Νέος Ερμής ο Λόγιος, τεύχος 1.

http://akritas-history-of-makedonia.blogspot.com/2011/06/1.html

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΜΕΛΟΥΣ ΤΗΣ Σ.Ε. ΤΗΣ "ΣΠΙΘΑΣ" ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΛΗΝΑΙΟΥ

Απάντηση

ΛΗΝΑΙΟΣ προς ΑΝΤΙΛΟΓΟ ΧΑΝΙΩΝ

προβολή λεπτομερειών 3:42 μ.μ. (Πριν από 4 ώρες)

ΕΠΙΣΗΜΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΚΙΝΗΣΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ = 28.6.11

          ΔΕΚΑ  ΕΝΤΟΛΕΣ  ΜΙΚΗ  ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

                        '''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

( Ολόκληρη η  ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ: www.mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr, 28.6.11 )

============  Μικρό, μελαγχολικό, απόσπασμα  =============

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

……………………………………………………..

…………..Όσοι έχουν άλλη άποψη (που είναι απολύτως σεβαστή) παρακαλούνται να αλλάξουν όχημα και να μετεπιβιβασθούν σ' ένα κίνημα οργανωτισμού.

Δεν υπάρχει χρόνος για παρεξηγήσεις και χώρος για παρεξηγημένους.

Με τη σκέψη αυτή και μετά τη λήξη της Παν. Συνδιάσκεψης  και τις εσωτερικές εξελίξεις που ακολούθησαν, ο ιδρυτής της ΚΑΠ, λαμβάνοντας υπ' όψη την τρέχουσα συγκυρία και την ταχύτητα εξέλιξης των γεγονότων στην πολιτική σκηνή της χώρας, αποφάσισε  τα εξής:…………………

…………………………………………….

*****************************************************************

Συμπέρασμα  :

 « Αν θέλεις να προκόψεις… κόψε  τις  απόψεις..»

++++++++++++++++++++++++++++++

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ "ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑΣ"

Καλεσμα για την αμεση συγκροτηση Ενιαιου Παλλαικου Μετωπου(Ε.ΠΑ.Μ.).

Πολλά ιδρυτικά μέλη και φίλοι της Σεισάχθειας βλέπουν στη δημιουργία του Ε.ΠΑ.Μ.

τη δικαίωση των προσπαθειών τους και εντάσσονται ήδη σε αυτό.

Η Σεισάχθεια διατήρει τη διάκριτή της παρουσία πίστη στην

Ιδρυτική της διακυρυξη και τις θέσεις της.

Τις επομενες ημερες θα υπαρχει link στη Σεισαχθεια που θα οδηγει στο site του Ε.ΠΑ.Μ.

Απο εκει θα γινουν γνωστες ολες οι λεπτομερειες ετσι που να μην υπαρχει η παραμικρη αμφιβολια για το ολο εγχειρημα.

Προσοχή κυκλοφορούν απατεώνες !!!

Τις τελευταίες μέρες στις πλατείες των αγανακτισμένων ανά την Ελλάδα εμφανίζονται κάποιοιδήθεν εκπρόσωποι της πλατείας συντάγματος και των αγανακτησμενων γενικως . Επισης μιλανε για την δημιουργία ενός πολιτικού φορέα ή πολιτικής κίνησης με το όνομα Σεισάχθειαπου θα λειτουργεί πανελλαδικά.
Αυτοί οι τύποι ουδεμιά σχέση έχουν με την πρωτοβουλία σεισάχθεια . Το μόνο που κάνουν είναι να προσπαθούν αισχρά νακαπελώσουν τα κινήματα των πλατειών και να καπηλευτούντην προσπάθεια της πρωτοβουλίας Σεισάχθεια .
Τα λαμόγια αυτά ανήκουν στον χώρο του Σύριζα και ονειρεύονται όπως και αποσκοπούν παράλληλα στο να γίνουν μια από τις πολλές συνιστώσες του συγκεκριμένου χώρου
Τέλος η πρωτοβουλία Σεισάχθεια δεν αποδέχεται συνιστώσες και μικρομάγαζα , δεν καπελώνει αλλά ούτε και ανεχέται καπελώματα από κανέναν .Συσταθήκαμε για την δημιουργία μετώπου για την διάσωση της χωράς και το παλέψαμε με όλη την δύναμη της καρδιάς μας.
Γι΄αυτό και όπως έχουμε δηλώσει νιώσαμε δικαιωμένοι με την ανακοίνωση για την δημιουργία του ΕΠΑΜ . Γιαυτό και αρκετά από τα ιδρυτικά μέλη μας και φίλοι της πρωτοβουλίας ενταχθήκαμε στον αγώνα που έρχεται να δώσει ο ελληνικός λαός με το
ΕΠαΜ Παράλληλα τονίσαμε ότι η Σεισάχθεια Θα διατηρήσει την διακριτική παρουσία της πιστή στις αρχές τις ιδρυτικής της διακήρυξης.

Τι νόημα έχουν τα δημοψηφίσματα;

Τρίτη, 28 Ιουνίου 2011

Τι νόημα έχουν τα δημοψηφίσματα;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ

Το δημοψήφισμα είναι μια φυσιολογική απάντηση στην αυθόρμητη ανάγκη του απλού κόσμου να φωνάξει: «πότε με ρωτήσατε γι’ αυτά που κάνετε;» Από την άλλη το δημοψήφισμα είναι μια πράξη της λαϊκής βούλησης μόνο μέσα στα πλαίσια μιας αληθινής δημοκρατίας όπου ο λαός έχει τον πρωταρχικό λόγο. Διαφορετικά είναι μια μεθόδευση χειραγώγησης του λαού και πειθαναγκασμού του σε επιλογές που έχουν ήδη αποφασιστεί από την εξουσία. Όπως π.χ. το δημοψήφισμα που έχει εξαγγείλει ο πρωθυπουργός. Κι αυτό ανεξάρτητα από το αν θα το κάνει ή όχι.

Βεβαίως, το δημοψήφισμα έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν σαν αίτημα που επιτρέπει την ευρύτατη δυνατή ζύμωση για κορυφαία ζητήματα και επιλογές (π.χ. ευρωσύνταγμα, σχέδιο Ανάν, κλπ.). Σ’ αυτήν την περίπτωση πρόκειται για την προσπάθεια αφύπνισης του κόσμου και αποτροπής μιας καταστροφικής εξέλιξης. Για την αφύπνιση και την αποτροπή. Σε κάθε άλλη περίπτωση το αίτημα για δημοψήφισμα αποτελεί ένα σύνθημα αποπροσανατολισμού και υποτίμησης της νοημοσύνης, αλλά και της αγωνιστικής ετοιμότητας του κόσμου.

Τι εννοούμε μ’ αυτό;

Σε τι απαντά π.χ. το αίτημα για δημοψήφισμα ενάντια σε ένα καθεστώς που έχει εγκατασταθεί ήδη στη χώρα; Το ερώτημα αυτό τίθεται για όλες αυτές τις πρωτοβουλίες που θέτουν κορυφαία ζητήματα κυριαρχίας και δημοκρατίας στην χώρα σε δημοψήφισμα. Όταν ζητάμε δημοψήφισμα για το μεσοπρόθεσμο, θα ήταν κατανοητό, αν βρισκόμασταν σε μια κατάσταση όπου τίποτε δεν θα είχε περάσει. Τι νόημα έχει να ζητάς δημοψήφισμα την ίδια ώρα που συντρίβεται η κοινωνία και ξεπουλιέται η χώρα κάτω από την σιδερένια φτέρνα του καθεστώτος της τρόικας; Τι σόι λαός είναι αυτός που θέτει σε δημοψήφισμα την ίδια τη ζωή του; Η ίδια η πράξη και το αίτημα αποδεικνύει το πόσο χαμηλά έχει ξεπέσει αυτός ο λαός.

Δέχομαι απόλυτα το αγνό των προθέσεων, αλλά είναι ποτέ δυνατόν να θέσω υπό ερωτηματικό το αν η οικογένεια και η χώρα μου θα της επιτραπεί να επιβιώσει; Αν θα μπορεί να ασκεί κυριαρχία; Αν θα μπορεί έστω και ελάχιστα να συντηρείται; Τι σόι αγωνιστές, δημοκράτες και πατριώτες είναι αυτοί που θα έθεταν σε δημοψήφισμα τα πιο ιερά και απαραβίαστα δικαιώματα ενός λαού; Ακόμη κι αν ένα τέτοιο δημοψήφισμα ήταν κατορθωτό, ακόμη κι αν η έγκριση αυτών των βασικών δικαιωμάτων ήταν συντριπτική και μόνο το γεγονός ότι ο ίδιος ο λαός έχει αποδεχτεί να τα θέσει υπό ερωτηματικό είναι αρκετό για την όποια εξουσία να τα θέτει διαρκώς υπό αμφισβήτηση. Αυτό θέλουν να πετύχουν όσοι υποστηρίζουν το δημοψήφισμα; Για τους περισσότερους είμαι σίγουρος πώς όχι.

Δεν μπορούν να μπουν όλα τα ζητήματα σε δημοψήφισμα. Είναι θέμα αξιοπρέπειας του ίδιου του λαού. Ένα καθεστώς που παραβιάζει κάθε ιερό και όσιο, που οδηγεί σε απόγνωση και δουλεία έναν ολόκληρο λαό δεν τίθεται σε δημοψήφισμα, ανατρέπεται από την οργανωμένη πάλη της πλειοψηφίας του ίδιου του λαού. Το να ζητάς από τον κόσμο να υποστηρίξει το αίτημα για δημοψήφισμα, ιδίως όταν πρόκειται για τόσο καίρια ζητήματα, του ζητάς απλά να αποστρατευθεί από την πάλη για την ανατροπή. «Έλα υπέγραψε το αίτημα για δημοψήφισμα και πήγαινε στο σπίτι σου ήσυχος ότι έκανες το καθήκον σου», αυτό είναι το μήνυμα που του μεταδίδεις.

Πολύ χειρότερα είναι τα πράγματα με το δημοψήφισμα που ξεκίνησε η λεγόμενη Συμμαχία για την Ελλάδα, η οποία καλεί του περαστικούς ή όποιους κατεβαίνουν στην πλατεία Συντάγματος να ψηφίσει σε μια κάλπη το αίτημα για τη διάλυση της Βουλής και τη Σύγκληση Λαϊκής Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης, η οποία θα μας λύσει όλα τα προβλήματα: χρέος, τιμωρία των ενόχων, δημοκρατία, κοκ. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα δοθεί στον πρόεδρο της δημοκρατίας, από τον οποίο θα απαιτηθεί η διάλυση της σημερινής Βουλής. Προσωπικά δεν γνωρίζω ποιοι αποτελούν την εν λόγω Συμμαχία, ούτε με ενδιαφέρει να μάθω. Και μόνο η πράξη της την χαρακτηρίζει.

Όσο αυτή η κίνηση εντάσσεται στα πλαίσια του πολιτικού τσίρκου που έχει εγκατασταθεί στην πλατεία Συντάγματος, όπου ποικίλα πολιτικά μαγαζάκια έχουν στήσει τις τέντες τους και έχουν βγάλει τις πραμάτειες τους σε κοινή θέα, δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο από μια ακόμη γραφικότητα. Έστω κι αν όλες αυτές οι γραφικότητες τελικά δημιουργούν αποστροφή στον απλό κόσμο. Το επικίνδυνο της όλης υπόθεσης αρχίζει να διαφαίνεται από την στιγμή που αρχίζει κανείς να σκέφτεται το τι επιδιώκει.

Καταρχάς ποιος είναι εκείνος που θα διαλύσει την υπάρχουσα Βουλή; Ο πρόεδρος της δημοκρατίας; Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με συνταγματική εκτροπή, όπου ο πρόεδρος της δημοκρατίας θα δημιουργήσει πολιτειακό πρόβλημα και θα εκβιάσει την διάλυση της Βουλής. Αυτό ζητά η Συμμαχία; Κι αν αυτό αποζητά, τότε τι εμποδίζει τον Πρόεδρο να το κάνει υπέρ μιας χούντας υπερκομματικής, όπως σχεδιάζεται εδώ και μήνες; Ή μήπως δεν πρέπει να μας απασχολεί γιατί θα μας προστατεύσει η Συμμαχία για την Ελλάδα; Εκτός κι αν κάποιοι της Συμμαχίας εποφθαλμιούν κάποια θέση σε μια τέτοια χούντα που για τα μάτια του κόσμου θα εμφανιστεί ως κυβέρνηση προσωπικοτήτων. Δεν γνωρίζω, απλά αναρωτιέμαι.

Καταλαβαίνει ο αναγνώστης σε τι παγίδα μπορεί να τον οδηγήσει ένα τέτοιο «δημοψήφισμα»; Κι αυτό ανεξάρτητα των όποιων καλών προθέσεων των εμπνευστών του, που από τις πράξεις τους φαίνεται να έχουν εξαιρετικά χαμηλή πολιτική εμπειρία, αν υποθέσουμε ότι όντως δεν υπάρχει κάτι πιο ύποπτο. Όμως ο δρόμος προς την κόλαση στρώνεται πάντα με καλές προθέσεις. Ιδίως σήμερα, που ζούμε σε πολύ πονηρούς καιρούς.

Βέβαια, υπάρχει και το αίτημα για λαϊκή εθνοσυνέλευση και νέο Σύνταγμα, το οποίο υποτίθεται ότι θα τα λύσει όλα. Ως αίτημα δεν μας βρίσκει αδιάφορους. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά ερωτηματικά: Πώς ακριβώς θα υπάρξει η λαϊκή εθνοσυνέλευση; Ποιος θα την επιβάλει; Η έκφραση της λαϊκής θέλησης μέσω του «δημοψηφίσματος»; Ο Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Ο ίδιος που λειτουργεί ως όργανο του κυρίαρχου καθεστώτος; Ποιος ακριβώς;

Η μόνη αυθεντική λαϊκή εθνοσυνέλευση που μπορεί να υπάρξει είναι μόνο σαν πρακτική έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας με την άμεση εκλογή μεγάλου αριθμού αντιπροσώπων με μοναδικό σκοπό την σύνταξη και ψήφιση του νέου συντάγματος. Πώς μπορεί να συμβεί μια τέτοια λαϊκή εθνοσυνέλευση, χωρίς την ανατροπή του κυρίαρχου καθεστώτος; Με μαγικά; Ή αρκεί το «δημοψήφισμα»; Η ιστορία δείχνει, όπως και η εμπειρία, ότι η λαϊκή εθνοσυνέλευση μπορεί να είναι μόνο η κορύφωση μιας αυθεντικά λαϊκής δημοκρατικής εξέγερσης. Όλα τα άλλα είναι είτε εκ του πονηρού, είτε προϊόν πολιτικής αφέλειας και φόβου μπροστά στο καθήκον.

Κι ας πούμε ότι με κάποιον μαγικό τρόπο αυτή η λαϊκή εθνοσυνέλευση συγκαλείται, τότε τι θα συμβεί όσο αυτή θα συνεδριάζει; Θα εξακολουθούμε π.χ. να πληρώνουμε το χρέος; Ποιος θα θωρακίσει τη χώρα από τις απειλές και τις πιέσεις που θα της ασκηθούν; Πως θα λειτουργεί η οικονομία όσο θα συνεδριάζει η λαϊκή εθνοσυνέλευση και θα συζητά το Σύνταγμα; Τι θα τρώνε τα νοικοκυριά; Κουτόχορτο; Με τι νόμισμα και ποιες πολιτικές θα λειτουργεί η οικονομία; Εκτός κι αν όλα θα σταματήσουν με μιας, ο χωρόχρονος θα σταματήσει σε μια σπάνια επίδειξη παραβίασης των νόμων της φύσης, μέχρις ότου η λαϊκή εθνοσυνέλευση συνέλθει, συντάξει, ψηφίσει το Σύνταγμα και κατόπιν νέων εκλογών θα εκλεγούν οι νέες δυνάμεις που θα αναλάβουν την εξουσία της χώρας.

Έχουν νόημα όλα αυτά, ή απλώς πετάμε ότι κουτουράδα μας κατέβει στο κεφάλι προκείμενου να μην μιλήσουμε για το δια ταύτα; Και το δια ταύτα είναι ένα: όποιος αληθινά θέλει να αναμετρηθεί με το υπάρχων καθεστώς, όποιος στ’ αλήθεια θέλει να το ανατρέψει, οφείλει να συμβάλει στην πλατιά οργάνωση μιας ευρύτατης κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας της πλειοψηφίας του λαού σε ένα μέτωπο μάχης στη βάση συγκεκριμένων άμεσων βασικών αιτημάτων, που αφορούν την μη αναγνώριση του χρέους, την έξοδο από το ευρώ και την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, το σπάσιμο των δεσμών εξάρτησης και υποτέλειας. Μόνο μια κυβέρνηση ενός τέτοιου μετώπου μπορεί να αναλάβει την υλοποίηση των άμεσων στόχων και την θωράκιση της χώρας από απειλές και πιέσεις. Μόνο μια τέτοια κυβέρνηση, που εκ φύσεως θα είναι προσωρινή και μεταβατική, μπορεί να εγγυηθεί ελεύθερες εκλογές για λαϊκή εθνοσυνέλευση με μοναδικό σκοπό την σύνταξη και ψήφιση νέου αυθεντικά δημοκρατικού συντάγματος. Με την ψήφιση του νέου συντάγματος και την προκήρυξη των εκλογών διακυβέρνησης της χώρας σύμφωνα με τους νέους συνταγματικούς κανόνες, τόσο η κυβέρνηση του μετώπου, όπως και το ίδιο το μέτωπο, θα έχουν επιτελέσει το έργο τους και θα περάσουν στην ιστορία.

Τίποτε από όλα αυτά δεν μπορεί να γίνει με το να ψηφίσει κανείς σε «δημοψηφίσματα». Χρειάζεται οργάνωση και αγώνας του ίδιου του λαού. Πράγμα δύσκολο και εξαιρετικά επισφαλές, αλλά ο μόνος έντιμος τρόπος για να υπηρετήσει κανείς αυτό που υποτίθεται ότι προτάσσει: την λύτρωση του λαού και της χώρας. Εκτός κι αν ορισμένοι προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τα αποτελέσματα ή τις υπογραφές για το όποιο δημοψήφισμα σε τραπέζια συναλλαγής και για αλλότριους σκοπούς.

Δημήτρης Καζάκης

28/6/201
1

Κάλεσμα για την άμεση συγκρότηση Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.Πα.Μ.) .

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ

Σάββατο, 18 Ιουνίου 2011

Κάλεσμα για την άμεση συγκρότηση Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.Πα.Μ.) .

Κάτω από το βάρος των δραματικών εξελίξεων, με την επιβίωση της ίδιας της χώρας και του λαού της να έχει τεθεί πλέον ολοφάνερα στην ημερήσια διάταξη, αλλά και με μεγάλο μέρος της εργαζόμενης κοινωνίας να κινητοποιείται μαζικά ενάντια στο καθεστώς, πρέπει να ομολογήσουμε ότι τα ψέματα τελείωσαν. Ήρθε η ώρα η αγανάκτηση των πολιτών να μετατραπεί σε πολιτική απόφαση. Ήρθε η ώρα να διεκδικήσουμε αυτά που δικαιωματικά μας ανήκουν. Στην αδιαλλαξία και την αποκτήνωση του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος, πρέπει να αντιτάξουμε την οργανωμένη πάλη του ίδιου του λαού. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με έναν τρόπο: με την συγκρότηση ενός μετώπου της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού ικανό να κερδίσει τον αγώνα που ήδη έχει ξεκινήσει με τις μαζικές κινητοποιήσεις στην πλατεία συντάγματος και αλλού μέσα στην χώρα.

Εμείς που υπογράφουμε το παρών κάλεσμα αναλαμβάνουμε την πρωτοβουλία συγκρότησης ενός Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ) . Στόχος του Μετώπου είναι η πολιτική οργάνωση της αποφασιστικότητας που αποδεικνύει στην πράξη σήμερα ότι έχει το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού.

Βασικές άμεσες επιδιώξεις του Μετώπου είναι:

• Η ανατροπή του καθεστώτος κατοχής της χώρας από το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ.

• Η τιμωρία όλων των ενόχων και των δωσιλόγων που οδήγησαν την χώρα σ’ αυτήν την κατάσταση.
• Η μη αναγνώριση και η άρνηση της πληρωμής του χρέους εδώ και τώρα.
• Η έξοδος από το ευρώ με την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος,
• Η εθνικοποίηση των μεγάλων τραπεζών με πρώτη την Τράπεζα της Ελλάδας και με σκοπό τον έλεγχο της οικονομίας και της κίνησης των κεφαλαίων,
• Η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με βασικό μοχλό ένα άλλο παραγωγικό και αναγεννημένο κράτος, που θα υποστηρίζει και θα στηρίζεται στις ανάγκες των εργαζομένων και στην πρωτοβουλία των ζωντανών παραγωγικών δυνάμεων του τόπου,
• Η αλλαγή του μονομερούς προσανατολισμού της χώρας και την απαλλαγή της από τα ασφυκτικά δεσμά που της έχουν επιβληθεί.
Βασική προϋπόθεση όλων αυτών είναι η πάλη για την κατάκτηση της δημοκρατίας. Η διάσωση της χώρας και του λαού δεν μπορεί να επιτευχθεί με τον λαό στον «γύψο» ούτε με «εθνικές» ή «υπερκομματικές» κυβερνήσεις εκφασισμού της πολιτικής ζωής. Η διέξοδος από την κρίση απαιτεί περισσότερη και όχι λιγότερη δημοκρατία.
Απαιτεί τον λαό στο προσκήνιο, όχι θεατή και θύμα των εξελίξεων.
Απαιτεί μια νέα εξουσία με τον λαό στα κέντρα των αποφάσεων και όχι ένα διεφθαρμένο σύστημα κυβερνητικής απολυταρχίας, όπως είναι σήμερα.
Απαιτεί την κατάκτηση της δημοκρατίας μέσα από την αυθεντική κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας.
Εμείς που υπογράφουμε το παρόν κάλεσμα πιστεύουμε πώς τώρα είναι η ώρα για να οικοδομηθεί ένα τέτοιο Μέτωπο του ίδιου του λαού, που θα απαντήσει αποτελεσματικά σε όλους τους αιφνιδιασμούς και τους σχεδιασμούς του επίσημου πολιτικού συστήματος και των επικυρίαρχων.

Μόνο με τη δημιουργία αυτού του μεγάλου κοινωνικοπολιτικού μετώπου ολόκληρου του λαού για τη διάσωση και την αναγέννηση της χώρας μπορούμε να ξεφύγουμε από τον καταθλιπτικό μονόδρομο της καταστροφής, της λεηλασίας και της υπερχρέωσης. Αυτό είναι σήμερα το κυρίαρχο εθνικό, πατριωτικό και συνάμα ταξικό καθήκον για τον εργάτη, τον αγρότη, τον μικρομεσαίο.
Ένα τέτοιο μέτωπο δεν μπορεί να είναι υπόθεση οργανώσεων, ή κομμάτων, αλλά αφορά το σύνολο του λαού πέρα και πάνω από κομματικές τοποθετήσεις και εντάξεις. Ούτε μπορεί να συγκροτηθεί ως άθροισμα οργανώσεων, ή ως μέσος όρος πολιτικών ιδεολογιών.

Το Μέτωπο είναι ανοιχτό σε όλους με μοναδική προϋπόθεση την συνειδητή στράτευση στους βασικούς στόχους του. Συγκροτείται στη βάση της αυτοκέφαλης οργάνωσης κατά τόπους δουλειάς και γειτονιές.

Καλούμε όλες τις πρωτοβουλίες και κινήσεις που υπάρχουν ανά την Ελλάδα να στρατευθούν στην συγκρότηση του Μετώπου. Καλούμε κάθε έντιμο αγωνιστή που κινητοποιείται στο κίνημα των πλατειών, κάθε πολίτη που ανησυχεί για την τύχη της χώρας του, κάθε εργαζόμενο που δοκιμάζεται από την κατάσταση να αγκαλιάσει και να κάνει δική του υπόθεση τη συγκρότηση του Μετώπου.

Στο πρώτο δεκαήμερο του Ιουλίου, σε ημερομηνία που θα ανακοινωθεί συγκεκριμένα τις επόμενες ημέρες, θα συγκληθεί Πανελλαδική Συνδιάσκεψη με σκοπό την επίσημη ίδρυση και την έκδοση ιδρυτικής διακήρυξης του Μετώπου.

18/6/2011

Νέα ρήξη! Παραίτηση και του Καραμπελιά! Αναδημοσιεύουμε από την "αμεσοδημοκρατικά"...ιδιόκτητη ιστοσελίδα της "Κίν.Ανεξ.Πολιτών ...του Μίκη)

Νέα ρήξη! Παραίτηση και του Καραμπελιά! Αναδημοσιεύουμε από την "αμεσοδημοκρατικά"...ιδιόκτητη ιστοσελίδα της "Κίν.Ανεξ.Πολιτών ...του Μίκη)

«ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ, Ο ΠΑΛΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΠΙΣΩ ΣΑΣ» 

-Βαρύτατες καταγγελίες του Γιώργου Καραμπελιά      για την ηγεσία της "σπίθας"... 

 (Από Δευτέρα 27/6, ανακοίνωσε ο...ιδιοκτήτης της "αμεσοδημοκρατικής ιστοσελίδας, θα έχουν διαγραφεί αναρτήσεις σαν αυτήν,όσων είχαν αυταπάτες ότι θα διορθώσουν τους Μίκη-ΠΟΛΙΤΙΖΩ...)

Τα τελευταία γεγονότα στο εσωτερικό της Ανεξάρτητης Κίνησης Πολιτών έχουν τροχοδρομήσει αρνητικότατες εξελίξεις για το εγχείρημά μας. Η έλλειψη εσωτερικής δημοκρατίας, που παρατηρήθηκε στη συνδιάσκεψη, δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο γεγονός, αλλά συνέχεια μιας τακτικής μηνών, με διαρκείς αντεγκλήσεις και συγκρούσεις χωρίς αρχές αυτές, δυστυχώς, δεν αντανακλούν μόνο προσωπικές στρατηγικές, ή απειρία σε επίπεδο Σπιθών, αλλά εκπορεύονται κατ' εξοχήν από λανθασμένες επιλογές και τακτικές της ίδιας της ηγεσίας της κίνησης: Η αλλαγή τριών (ή  μήπως τεσσάρων;) οργανωτικών υπευθύνων,  η προώθηση πέντε ή έξι νέων «οργανωτικών» σχημάτων και η έλλειψη παραγωγής πολιτικής -δεν υπάρχει ούτε μία επιτροπή επεξεργασίας θεμάτων- καταδεικνύουν μια μονόπλευρη εμμονή σε ένα μοντέλο οργάνωσης, σύμφωνα με το οποίο οι Σπίθες λειτουργούν μόνο ως μηχανισμοί προετοιμασίας μαζικών εκδηλώσεων της ηγεσίας της κίνησης, με πενιχρή αν όχι ανύπαρκτη παρέμβαση σε μαζικά κινήματα. 

  Παρ' όλα αυτά, μέχρι τη συνδιάσκεψη, έθετα σε δεύτερη μοίρα αυτές τις διαπιστώσεις μου, κρίνοντας πως η «εξωτερική» δυναμική της Κίνησης υπερκάλυπτε τις εσωτερικές αδυναμίες -κάποτε και φαιδρότητες- στη λειτουργία μας. Εξ άλλου, είχα αποδεχτεί τη συμμετοχή μου στην Προσωρινή Συμβουλευτική Επιτροπή της Κίνησης,  παρά τους ενδοιασμούς μου, διότι η κρίση που περνάει η χώρα υποχρεώνει σε συστράτευση όλους όσους συμφωνούν γύρω από το τετράπτυχο, εθνική ανεξαρτησία, κοινωνική δικαιοσύνη, οικολογική ισορροπία, άμεση δημοκρατία.

Η Συνδιάσκεψη αποτέλεσε όντως ένα σημείο καμπής, όπως έγραφα σε πρόσφατο κείμενό μου. Κατ' αρχάς θετικά, διότι με μεγάλη προσπάθεια κατορθώσαμε να μη βγούμε διασπασμένοι από αυτήν, παρά τις αντίθετες και συντονισμένες προσπάθειες, γεγονός που δείχνει τη δύναμη ενός συλλογικού σώματος. Επειδή όμως, για κάποιους, ο κίνδυνος είναι ακριβώς η συγκρότηση ενός συλλογικού υποκειμένου που διασκέπτεται, συνεδριάζει και αποφασίζει, αμέσως μετά, επικράτησαν τα αρνητικά στοιχεία και άρχισε μια μεθοδευμένη συκοφαντική εκστρατεία, με στόχο την αποχώρηση ενός μέρους της Κίνησης. Και δεν μπορώ να ερμηνεύσω διαφορετικά την αθρόα δημοσίευση ψευδολόγων κειμένων, τη στιγμή που, επί μήνες, κείμενά μου -που συχνά είχα γράψει με προτροπή του ίδιου του Μ. Θεοδωράκη (για παράδειγμα, κείμενό μου για τις Θέσεις της Σπίθας ή για τα γεγονότα της Κερατέας, κ.λπ.)- έμειναν αδημοσίευτα σε αυτή την, ξαφνικά, τόσο «δημοκρατική» ιστοσελίδα.

Αυτά θα πρέπει να συνδυαστούν με τις πρόσφατες συμμαχίες με ένα κομμάτι του συστήματος, το οποίο γυρεύει σήμερα να επιπλεύσει πάνω σε ένα αντιμνημονιακό σωσίβιο, οπότε ο ρόλος της Σπίθας γίνεται πολύ πιο διακοσμητικός, ενώ ενισχύεται η παρουσία και ο ρόλος παραγόντων που επιζητούν εκλογική επιβεβαίωση και βουλευτικούς θώκους. Δυστυχώς, κινδυνεύουμε να βρεθούμε μπροστά σε «μια από τα ίδια», τη στιγμή που ο ελληνικός λαός, μέσα στη δίνη της κρίσης, δεν έχει ανάγκη από ένα πολιτικό σχήμα συναρμολογημένο από τα ερείπια του υπό κατεδάφιση παλιού κόσμου.

Ο ελληνικός λαός, μέσα από τον υπό εξέλιξη ελληνικό «Μάη», χρειάζεται νέα πολιτικά εργαλεία, τα οποία, μέσα στο κλίμα της πραγματικής δημοκρατίας, θα απελευθερώσουν τις δημιουργικές δυνάμεις του. Η ανάπτυξη ενός νέου μαζικού κινήματος, στο οποίο η Κίνηση και ο Μίκης Θεοδωράκης συνέβαλαν, αποτέλεσε το πρώτο βήμα σε αυτή την κατεύθυνση, σήμερα όμως χρειάζονται νέα βήματα και αυτό είναι το στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε, και σε αυτή την κατεύθυνση θα συνεχίσω να στρατεύομαι.

Οι σχεδόν πέντε δεκαετίες μιας αδιάλειπτης πολιτικής δραστηριότητας, δίχως συστημικές παρεκβάσεις, δεν μου επιτρέπουν να ανεχτώ άλλο την επανάληψη πρακτικών που οδήγησαν τον ελληνικό λαό στη σκληρότερη ματαίωση της πρόσφατης ιστορίας του και θέτουν σε κίνδυνο το νέο που γεννιέται. Και αυτή τη διαδρομή μου δεν θα την αμαυρώσουν αστεία ανταλλάγματα, όπως μια περίοπτη θέση σε ένα πολιτικό σχήμα, ή μια κοινοβουλευτική έδρα.

Το δικό μου όραμα είναι φτιαγμένο από άλλα υλικά. Γι' αυτό και σας κοινοποιώ την παραίτησή μου από την Προσωρινή Συμβουλευτική Επιτροπή της ΚΑΠ, η οποία υπήρξε όντως και κατ' εξοχήν «συμβουλευτική»! Για περισσότερες εξηγήσεις και λεπτομέρειες θα επανέλθω αν και όταν χρειαστεί.

Υ.Γ. Κάποιοι, ανενδοίαστα, αναφέρονται υβριστικά στο Άρδην και τη Ρήξη. Μπορώ να πληροφορήσω τους καλόπιστους  -όχι βέβαια τους υβριστές-, ότι το Άρδην από το 1996 και η Ρήξη σε δύο περιόδους μετά το... 1980, αποτελούν συλλογικά εγχειρήματα μιας αναγνωρισμένης ποιότητας με εκατοντάδες συνεργάτες και συμβολή όσο κανένα άλλο έντυπο στην Ελλάδα στη διαμόρφωση του ιδεολογικού χώρου στον οποίο κινείται και η ΚΑΠ. Μερικοί από αυτούς συμμετέχουν στη Σπίθα, όχι όλοι βεβαίως, ούτε καν ολόκληρη η συντακτική επιτροπή των εντύπων μας. Και αν επαίρομαι για κάτι δεν είναι για τα δεκάδες βιβλία που έχω γράψει, ούτε για τους προσωπικούς μου αγώνες, όσο για το ότι μέσα στις πιο δύσκολες συνθήκες έχω συμβάλει στη διαμόρφωση συλλογικών υποκειμένων που διαμορφώνουν ανθρώπους με υψηλό πνευματικό επίπεδο, γενναίο φρόνημα και υψηλό ήθος. Αυτό το ήθος που λείπει από τους υβριστές και όσους δεν πάσχισαν ποτέ ειλικρινά για τίποτε το συλλογικό στη ζωή τους.

«Σύντροφοι γρηγορείτε, ο παλιός κόσμος είναι ήδη πίσω σας»*...   Σύνθημα από τους τοίχους του Μάη του '68

*Σημ.Αντίλογου Χανίων:

:Δυστυχώς είχαμε δίκιο όσοι φύγαμε από καιρό από την απολυταρχική-"κρυπτο"μητσοτακική " όπως αποκαλύφθηκε,"σπίθα", αηδιασμένοι από την κυνική ανάκληση ως εικονικής, της (κυριολεκτικά) πρωταπριλιάτικης ...πρώην μεταστρφής του κ.Θεοδωράκη υπέρ της ανάδειξης ηγεσίας και ξεκάθαρου προγράμματος από τη βάση!Αφού η βάση δε συμφωνεί με Μίκη-Δημητροκαλικό μηχανισμό χειραγώγησης της λαϊκής αγανάκτησης, ο ελέω Κυρίου μονάρχης και οι αυλοκόλακες, αγνοούν και καταγγέλλουν (πάλι) ..."αμεσοδημοκρατικά" τη βάση!!!  

Αναδημοσιεύουμε και την ανάρτηση του νέου..."Δούναβη της σκέψης"-απολυταρχικού ιδιοκτήτη της "σπίθας".Καμαρώστε απολυταρχικό μεγαλείο και "επιχειρήματα"!!!

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ, ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ - Μίκης Θεοδωράκης

Τα συμπεράσματά μου από τη Συνδιάσκεψη υπήρξαν θετικά.

Σχετικά με το πολιτικό θέμα: Τονίζω για άλλη μια φορά ότι ο άξονας του ιδεολογικο-πολιτικού μας προσανατολισμού είναι ο Δεκάλογος. Μαζί με την Ιδρυτική Διακήρυξη αποτελεί τη βάση για την ολοκληρωμένη ή όχι ένταξη στις γραμμές της Κ.Α.Π. Δεν υποχρεώνουμε κανένα να ανήκει στις γραμμές μας. Δεν ανεχόμαστε όμως κανένα να αμφισβητήσει τους λόγους της ένταξής του. Ως ιδρυτής της Κίνησης επιβλέπω προσωπικά τη διατήρηση της ιδεολογικής καθαρότητας. Και ειλικρινά δεν κατανοώ την κριτική ορισμένων που αμφισβήτησαν τις θέσεις μου. Τότε γιατί θέλουν να ανήκουν σε μια πολιτική οργάνωση η οποία ταυτίζεται και εκφράζει αυτές τις θέσεις; Εάν σκέφτονται διαφορετικά, εάν διαφωνούν και εάν με καταγγέλλουν, είναι φανερό ότι έχουν κάνει λάθος επιλογή. Δεν είναι δικό μου το λάθος αλλά δικό τους

Όσο για την παρέμβαση του Γιώργου Καραμπελιά, νομίζω ότι είναι κατώτερη του ονόματος και της ιστορίας του. Θα μπορούσα να του απαντήσω μόνο με μία ερώτηση: «Αφού ο ρόλος μου μέσα στη Συμβουλευτική και στην Κίνηση ήταν ανύπαρκτος, μιας και το μόνο που με απασχολούσε ήταν το οργανωτικό, πώς φτάσαμε στα Προπύλαια και στη Θεσσαλονίκη; Στις 150 Σπίθες; Και στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη; Πώς και γιατί το κύρος μας εκτινάχθηκε στα ύψη και αποτελεί σήμερα η Κίνησή μας στοιχείο αναπόσπαστο της πολιτικής μας ζωής; Και τέλος το πιο σπουδαίο: Η παρουσία της Σπίθας υπήρξε ή όχι καταλυτική για την ιδεολογική θωράκιση των μαζών, την κινητοποίησή τους και την πλήρη αποδοχή από μέρους τους των δικών μας στόχων;».

Εδώ όλοι μας λένε ότι αλλάξαμε τη ροή των γεγονότων κι εκείνος με ανεξήγητο πάθος με κατηγορεί -αφού έφυγα- για ζητήματα που είχε αναλάβει ο ίδιος, ο οποίος μετά από δική μου εισήγηση έγινε μέλος της Επιτροπής Προετοιμασίας της Συνδιάσκεψης. Η Επιτροπή αυτή συνήλθε τέσσερις φορές (εκείνος έλαβε μέρος μόνο σε δύο συνεδριάσεις όπως με πληροφόρησαν τα υπόλοιπα μέλη της) και τελικά απέτυχε παταγωδώς στην κύρια αποστολή της, δηλ. την πολιτική και ιδεολογική προετοιμασία.

Αναφορικά με την Εισήγησή μου για το Οργανωτικό, οι γνώμες που διατυπώθηκαν από τον ίδιο και από μερικούς άλλους και που θέτουν σε αμφισβήτηση τόσο την ουσία των προτάσεών μου όσο και τις τυπικές-καταστατικές παραβιάσεις σχετικά με την απόφασή μου να προτείνω να ψηφιστούν ορισμένες βασικές προτάσεις μου από τη Συνδιάσκεψη, έχουν το ελάττωμα ότι παραβιάζουν τα εσκαμμένα. Δηλαδή με πλάγιο τρόπο με κατατάσσουν στην κατηγορία των «παλαιο-κομμουνιστών» (sic) την οποία όχι μόνο δεν αποδέχονται αλλά την θεωρούν ξεπερασμένη σε σχέση με τις δικές τους σύγχρονες αντιλήψεις που θέλουν να μας επιβάλουν.

Κι εδώ βρίσκεται, νομίζω, ο «κόμπος» του προβλήματος. Μόλις διάβασα κείμενο του Δημήτρη Παπαλεωνίδα (ο οποίος δηλώνει φανατικός θαυμαστής του Γιώργου Καραμπελιά) -απάντηση στον Όθωνα Ιακωβίδη που σπεύδει να τον χαρακτηρίσει ως άτομο «γκεμπελικής νοοτροπίας». Φοβάμαι λοιπόν ότι κάποιοι δεν έχουν καταλάβει ότι η Κ.Α.Π. είναι το σπίτι μας. Καλώς ή κακώς κάποιος παρουσίασε ένα αρχιτεκτονικό σχέδιο και είπε «Προτείνω να χτίσουμε το σπίτι μας -το καθαρά και αποκλειστικά δικό μας σπίτι- με βάση το σχέδιο αυτό». Και έτσι δημιουργήθηκαν οι Σπίθες. Που σημαίνει ότι όσοι αποφάσισαν να το κατοικήσουν, νοιώθουν μια χαρά. Αγαπά και εκτιμά ο ένας τον άλλο και είμαστε ευτυχείς, γιατί μας ενώνει κάτι κοινό. Αυτό το αρχιτεκτονικό σχέδιο, του όποιου αρχιτέκτονα.

Και το ερώτημα που απευθύνω σε όσους μας αμφισβητούν στρογγυλοκαθισμένοι μέσα στο δικό μας σπίτι είναι «Αφού δεν σας αρέσει, τι γυρεύετε εδώ μέσα; Να ρίξουμε τους τοίχους; Να ξηλώσουμε τα πατώματα; Να σφραγίσουμε τα παράθυρα; Και γιατί δεν πάτε να χτίσετε το δικό σας Μέγαρο που να εκφράζει την ιδιαιτερότητά σας, την ανωτερότητά σας; Και κυρίως το δικαίωμά σας που δεν ξέρω πώς το αποκτήσατε, να μας θεωρείτε ξεπερασμένους και να πονάτε γιατί "ταλανίζουμε" τις Σπίθες...». Δεν νομίζετε ότι ξεπεράσατε κάθε όριο να αυτοανακηρύσσεσθε προστάτες των Σπιθών; Όχι κύριοι! Οι Σπίθες δεν είναι δικές σας. Το σπίτι αυτό που ονομάζεται Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών, δεν είναι δικό σας. Και γι' αυτό καλώ όλες τις Σπίθες, όλα μας τα μέλη, να συσπειρωθούν γύρω από όλους και όλα εκείνα που τους έφεραν στις γραμμές μας και να έχουν τη δύναμη και το θάρρος να πουν ευγενικά σε κάθε ξένο «Βρεθήκατε κοντά μας από λάθος. Αν πάλι μπήκατε στο σπίτι μας με την ανόητη σκέψη να μας πετάξετε έξω και πάλι κάνατε λάθος. Με λίγα λόγια είστε για μας ένα λάθος και σας παρακαλούμε ευγενικά να ψάξετε να βρείτε αλλού στέγη, για να εφαρμόσετε τις πρωτοποριακές σας ιδέες».

Η παρέμβαση Καραμπελιά ανέδειξε επίσης την ύπαρξη ομαδοποιήσεων με κύριο γνώρισμα την ουσιαστική αμφισβήτηση και απόρριψη της δικής μου παρουσίας, των απόψεων, των ιδεών και των πρωτοβουλιών μου χωρίς να έχουν όμως το θάρρος να πουν τα πράγματα με τ' όνομά τους.

Απέναντι σ' αυτά τα φαινόμενα που μου θυμίζουν άλλες εποχές, ομολογώ ότι αισθάνομαι ανθρώπινα πάρα πολύ άσχημα. Ήμουν βέβαιος ότι είχα απομακρυνθεί οριστικά από αυτή τη σχολή σκέψεων και συμπεριφορών, οι οποίες κάτω από ένα διάτρητο δήθεν προοδευτικό μανδύα κρύβουν τις πιο καταπιεστικές φασιστικές αντιλήψεις μικροαστικής καταβολής. Δεν θέλω να τα ξέρω. Και αποτελεί για μένα ύψιστη οδυνηρή δοκιμασία το να διαπιστώνω ότι καταφέρνουν να διεισδύουν μέσα στο δικό μας σπίτι και μάλιστα με τον τουπέ του ιδιοκτήτη! Αυτό ξεπερνά κάθε όριο αναίδειας και έπαρσης και ευλογώ την ώρα και τη στιγμή που αποφάσισαν να αποκαλυφθούν, ούτως ώστε να γίνει δυνατή η απομάκρυνσή τους από τις γραμμές μας. Το ταχύτερο. Για τον σκοπό αυτόν καλώ τις Σπίθες να οργανώσουν Γενικές Συνελεύσεις όπου υπάρχουν τέτοια κρούσματα, ώστε οι αποφάσεις μας να έχουν το κύρος της δημοκρατικής διαδικασίας.

Όσο για τον Γιώργο Καραμπελιά, θα συγκαλέσω την Συμβουλευτική Επιτροπή, η οποία και θα αποφασίσει εάν θα εξακολουθήσει να παραμένει ή όχι μέλος της. Βεβαίως αυτό θα εξαρτηθεί και από τις εξηγήσεις που θα κληθεί να δώσει ο ίδιος.

Και τώρα περνώ στο ουσιαστικό μέρος της διαδικασίας που διακόπηκε λόγω «ανωτέρας βίας» και που προτείνω να συνεχιστεί με τη βοήθεια του Διαδικτύου.

Η πρόθεσή μου ήταν να περάσουμε από τη σημερινή θεσμική λειτουργία, δηλαδή ΙΔΡΥΤΗΣ-ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ-ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟΥ, ΤΥΠΟΥ & ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ, στην ψήφιση μιας νέας ηγεσίας που θα προέλθει από την επιλογή και τις ψήφους όλων των μελών της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών. Μέσα σ' αυτό το νέο θεσμικό πλαίσιο με τη νέα ηγεσία: ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ και εκλεγμένες ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟΥ, ΤΥΠΟΥ & ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ και ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ, ο ιδρυτής και η Συμβουλευτική Επιτροπή παύουν να έχουν θεσμικό ρόλο.


Και σας ρωτώ: Υπάρχει άραγε προηγούμενο όπου μια κατεστημένη de facto ηγεσία να επιδιώκει την κατάργησή της;

Μπαίνει όμως το ερώτημα: Το Μοντέλο Οργάνωσης που προτείνω (και που είναι αναρτημένο στην Ιστοσελίδα μας) είναι αποδεκτό; Γι' αυτόν τον λόγο δήλωσα ότι η ψήφος των εκπροσώπων δεν είναι δεσμευτική και ότι την τελική απόφαση θα την πάρουν τα μέλη της Κ.Α.Π.

Αν δεν θέλουν το Μοντέλο που προτείνω, ας ψηφίσουν κάποιο άλλο. Είναι απολύτως ελεύθεροι να το κάνουν. Η θέση η δική μου είναι ότι θεωρώ ότι η Κ.Α.Π. θα προχωρήσει γρηγορότερα και καλλίτερα με μια νέα ηγεσία, που θα αναδειχθεί με οποιονδήποτε τρόπο μέσα από τα σπλάχνα της Οργάνωσης.

Με άλλα λόγια ομολογώ ότι το ηγετικό σχήμα ΙΔΡΥΤΗΣ-ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ δεν θα είναι όσο πρέπει ικανό να οδηγήσει από δω και πέρα την Κ.Α.Π. σ' αυτό το νέο στάδιο ανάπτυξης, εν όψει μάλιστα και των καινούριων σημαντικών εξελίξεων που μας περιμένουν. Γι' αυτό βιάζομαι. Φυσικά όπως δήλωσα, τόσο εγώ όσο και η Συμβουλευτική Επιτροπή θα παραμείνουμε στη διάθεση της νέας ηγεσίας.

Και σας ρωτώ, τώρα που γνωρίζετε το βάθος της σκέψης μου και των προθέσεών μου, είναι δυνατόν μια τόσο καθαρή πρόταση να συναντήσει αυτή τη σκοτεινή και μικρόψυχη υποδοχή;

Για όλους αυτούς τους λόγους θέτω στην κρίση των Σπιθών την Εισήγησή μου επί του Οργανωτικού και προτείνω να προχωρήσετε το συντομότερο στην ανάδειξη της νέας Ηγεσίας.

Επίσης ζητώ από σας να επιβεβαιώσετε αν είναι δυνατόν με αποφάσεις Σπιθών που θα αναρτηθούν στην Ιστοσελίδα μας την προσήλωσή σας στις ιδεολογικές επιλογές (όπως η Ιδρυτική Διακήρυξη και ο Δεκάλογος) που σας έφεραν στις γραμμές της Κ.Α.Π.

Μετά την εκδήλωση των γνωστών διαφωνιών που φθάνουν ακόμα και ως την απόρριψη των βασικών μου θέσεων, αισθάνομαι ότι έχω ανάγκη από τη δική σας επανεπιβεβαίωση για να μπορέσω να συνεχίσω να λειτουργώ στο πλευρό σας, όπως το έκανα από την πρώτη μέρα που γεννήθηκε η Σπίθα.

Αυτά προς το παρόν και επιφυλάσσομαι να επανέλθω σε πρώτη ευκαιρία.

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Μίκης Θεοδωράκης

Αθήνα, 23.VI.2011


ΥΓ. Από την ερχόμενη Δευτέρα θα αφαιρεθούν από την Ιστοσελίδα μας όλες οι παρεμβάσεις οι σχετικές με τις ανωμαλίες που παρατηρήθηκαν στο τέλος της Συνδιάσκεψης και που αποτελούν πια ένα θλιβερό παρελθόν που εγώ τουλάχιστον το έχω ήδη ξεχάσει...