“Britamgate”: To σκάνδαλο που ίσως να ανατρέψει τα δεδομένα στη Συρία

16 Φεβρουαρίου 2013 Blog

• 0

   

Νέες αποκαλύψεις-σοκ για σχέδια επιχειρήσεων παραπλάνησης με χημικά όπλα στην συριακή ενδοχώρα, από βρετανική εταιρεία παροχής υπηρεσιών ασφαλείας, με δράση στο Ιράκ και γραφεία στο Ντουμπάι. 

Ρωσικό Ίδρυμα Γεωστρατηγικών Ερευνών
Strategic Culture Foundation 
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Στις 22 Ιανουαρίου δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά η είδηση για μια τεράστια διαρροή ευαίσθητων δεδομένων στο διαδίκτυο. Η Britam, βρετανική εταιρεία παροχής υπηρεσιών ασφαλείας, δέχθηκε κυβερνοεπίθεση από χάκερς, με αποτέλεσμα να διαρρεύσει στο ευρύ κοινό μεγάλος αριθμός απόρρητων αρχείων ηλεκτρονικής αλληλογραφίας και άλλων ευαίσθητων πληροφοριών της εταιρείας.

Aυτά έγιναν τον Ιανουάριο. Σήμερα η υπόθεση αυτή έχει πάρει διαστάσεις σκανδάλου Watergate, με αποτέλεσμα αρκετοί να αναφέρονται σε αυτήν ως“Britamgate”, ειδικά μετά από ένα δημοσίευμα στο δημοφιλές ιστολόγιο του Alex Jones, Prison Planet , στο οποίο αναρτήθηκαν κάποια από τα ευαίσθητα αυτά δεδομένα.

Τι κρύβεται, όμως, πίσω από αυτή την υπόθεση διαρροής και γιατί κάποιοι την θεωρούν ικανή να ανατρέψει την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη Συρία;

Αν ρίξουμε μια ματιά σε κάποια αρχεία που έφερε για πρώτη φορά στο φως το Prison Planet, θα διαπιστώσουμε ότι το σημαντικότερο από αυτά είναι ένα μήνυμα από τις 24 Δεκεμβρίου 2012. Αποστολέας ήταν ο διευθυντής του τμήματος Επιχειρηματικής Ανάπτυξης της Britam Defence, David Goulding, και παραλήπτης, το επίσης διευθυντικό στέλεχος της εταιρείας, Philip Doughty, ο οποίος τυχαίνει να είναι και πρώην αξιωματικός της SAS (Special Air Force) της βρετανικής πολεμικής αεροπορίας. 

Ας δούμε τι λέει το πρωτότυπο ηλεκτρονικό μήνυμα… 

 …και η μετάφρασή του: 

Phil, 

Μας έκαναν και νέα προσφορά. Έχει και πάλι να κάνει με τη Συρία. Οι Καταριανοί μας προτείνουν μια δελεαστική συμφωνία και δεσμεύονται για το ότι η όλη ιδέα έχει εγκριθεί από την Ουάσιγκτον. 

Θα πρέπει να παραδώσουμε ένα Χ.Ο.* στην Χομς, μια σοβιετικής προέλευσης βόμβα με τοξικά αέρια από τη Λιβύη, παρόμοια με αυτές που λένε ότι έχει και ο Άσαντ. Θέλουν να χρησιμοποιήσουμε ρωσόφωνους Ουκρανούς υπαλλήλους της εταιρείας μας και να βιντεοσκοπήσουμε την όλη επιχείρηση, από την αρχή μέχρι το τέλος. 

Για να είμαι ειλικρινής, δεν εγκρίνω την ιδέα, αλλά τα ποσά που μας προτείνουν είναι τεράστια. Ποια είναι η δική σου γνώμη; 

Με φιλικούς χαιρετισμούς, 

David *Χ.Ο.= χημικό όπλο

Αν λάβει κανείς υπ’ όψιν μια προειδοποίηση του Μπαράκ Ομπάμα που συζητήθηκε πολύ, σύμφωνα με την οποία «η χρήση ή ακόμη και η μεταφορά χημικών όπλων από το καθεστώς Άσαντ θα θεωρηθεί ως «υπέρβαση» των ορίων και θα προκαλέσει στρατιωτική επέμβαση», ένα μήνυμα που ο Πρόεδρος επανέλαβε τον περασμένο μήνα αφού επανεκλέχθηκε για δεύτερη θητεία, τότε η επιχείρηση που περιγράφεται στο απόρρητο μήνυμα, εφόσον πραγματοποιηθεί, θα αποτελέσει ένα ιδανικό πρόσχημα για εξωτερική επέμβαση εναντίον της Συρίας. Το Ισραήλ μάλιστα έκανε παρόμοιες δηλώσεις με εκείνες του Ομπάμα την πρώτη εβδομάδα του Φεβρουαρίου.

Ποιοι θα εκτελούσαν την βιντεοσκοπημένη επιχείρηση της παράδοσης χημικών όπλων στην πόλη Χομς; Το κείμενο του ηλεκτρονικού μηνύματος δείχνει σαφώς ότι θα χρησιμοποιούσαν το ρωσόφωνο προσωπικό ουκρανικής καταγωγής της εταιρείας Britam για να κατασκευάσουν ένα βίντεο με ψευδείς λεπτομέρειες. Ψάχνοντας ανάμεσα σε άλλα απόρρητα αρχεία ανακαλύψαμε λίστα με προσωπικά δεδομένα 58 Ουκρανών πολιτών οι οποίοι εργάζονται στην Britam Defence EΠΕ στο Ιράκ. Ας σημειωθεί ότι τα ονόματα αρκετών μελών του προσωπικού δεν περιλαμβάνονται στον κατάλογο των εργαζομένων, αφού ο φάκελος με τον τίτλο «Ιράκ/προσωπικό»περιείχε τις φωτοτυπίες διαβατηρίων πολλών άλλων Ουκρανών που δεν εμφανίζονται στην λίστα με τα 58 ονοματεπώνυμα. Υπάρχουν επίσης κάποιοι Σέρβοι/Κροάτες και Γεωργιανοί στην λίστα οι οποίοι θα μπορούσαν κάλλιστα επίσης να παίζουν τον ρόλο των «Ρώσων» για τις ανάγκες μιας βιντεοσκοπημένης επιχείρησης.

Από τα τέλη Δεκεμβρίου του 2012, διάφορες πηγές Δυτικών χωρών, χωρών του Περσικού Κόλπου, αλλά και του Ισραήλ μιλούν τακτικά για «φήμες» σχετικά με«ρωσικά στρατεύματα που θα μάχονται στο πλευρό του Άσαντ»  και «ρωσικές δυνάμεις που θα αναλάβουν τον έλεγχο συμβατικών και χημικών όπλων στη Συρία». 

Ενδεικτικά, η εφημερίδα του Κουβέιτ Αl-Seyassah δημοσίευσε πρόσφατα δύο άρθρα που βασίζονται, όπως ανέφερε η εφημερίδα, σε «πηγές από μυστικές υπηρεσίες Δυτικών χωρών», σύμφωνα με τις οποίες «ο Άσαντ είχε ήδη μεταφέρει χημικά όπλα στους τρομοκράτες».  

Επίσης, στις 15 Ιανουαρίου το αμερικανικό περιοδικό Foreign Policy δημοσίευσε «απόρρητο τηλεγράφημα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ», καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι «οι συριακές Ε.Δ. είναι πιθανό να έκαναν χρήση χημικών όπλων εναντίον του ίδιου του λαού της χώρας κατά τη διάρκεια μιας σκληρής μάχης τον περασμένο μήνα».

Το πιο πιθανό είναι ότι όλα αυτά τα δημοσιεύματα κυκλοφόρησαν με σκοπό ναπροετοιμάσουν την κοινή γνώμη για κάποια «σοκαριστικά βίντεο» που θα ακολουθούσαν, βίντεο με ένστολους «Ρώσους» ή ρωσόφωνους «στρατιώτες», πουδήθεν θα επιδίδονταν σε βιαιοπραγίες εναντίον αμάχων σε πόλεις της Συρίας ή θα σκορπούσαν τοξικά αέρια.

Στο πλαίσιο αυτό, δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης κάποια δημοσιεύματα  που κυκλοφορούν από πέρυσι, σύμφωνα με τα οποία οι μισθοφόροι αντάρτες που δρουν τη Συρία είναι εφοδιασμένοι με αντιασφυξιογόνες μάσκες και είναι πρόθυμοι να οργανώσουν μια επίθεση με χημικά όπλα, για την οποία στη συνέχεια θα κατηγορούνταν το καθεστώς Άσαντ, έτσι ώστε να διευκολυνθεί μια στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ .

Οι πληροφορίες σχετικά με την πρόσληψη στρατιωτικού προσωπικού με σλαβικά χαρακτηριστικά από τις ειδικές υπηρεσίες Δυτικών και Μεσανατολικών χωρών, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν σε επιχειρήσεις όπου θα παίζουν τον ρόλο Ρώσων «μισθοφόρων» που υποτίθεται θα συλλαμβάνονται από μισθοφόρους ισλαμιστές στη Συρία κυκλοφόρησαν από τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης στα μέσα Ιανουαρίου. Μάλιστα τα άρθρα αυτά έκαναν λόγο για μια καλά πληροφορημένη πηγή, σύμφωνα με την οποία οι υποψήφιοι «ηθοποιοί» επιλέγονται στη Ρωσία, τη Λευκορωσία και την Ουκρανία. Όλοι πρέπει να μπορούν να χειρίζονται όπλα και αντιαεροπορικά συστήματα. Σύμφωνα με το «σενάριο», θα πρέπει να ομολογούν μπροστά σε κάμερες ότι στρατολογήθηκαν από τις ρωσικές ειδικές υπηρεσίες με στόχο την υποστήριξη του στρατού του Μπασάρ αλ-Άσαντ. Επίσης, θα πρέπει να λένε ότι δήθεν μεταφέρθηκαν στη Συρία με ρωσικά πολεμικά πλοία.

Σύμφωνα με την ίδια πηγή, τα βίντεο αυτά θα γυρίζονται στην Τουρκία ή την Ιορδανία. Και στις δύο αυτές χώρες έχουν ήδη κατασκευαστεί κατάλληλα διαμορφωμένα εξωτερικά πλατώ, που θα θυμίζουν κατεδαφισμένες πόλεις της Συρίας. Παρόμοιου τύπου κινηματογραφικά πλάνα γυρίστηκαν στο Κατάρ καιχρησιμοποιήθηκαν κατάλληλα κατά τη διάρκεια του πολέμου εναντίον της Λιβύης το 2011, ξεγελώντας τους τηλεθεατές, οι οποίοι νόμιζαν ότι έβλεπαν πλάνα από Λιβύη.

Συνοψίζοντας αυτά τα δεδομένα, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το στήσιμο μιας προβοκάτσιας στη Συρία είναι πλέον η μόνη επιλογή που απομένει στους πολεμοκάπηλους. Έχοντας πλήρη γνώση των εξελίξεων εκείνων που απεικονίζουν την πραγματική κατάσταση στη Συρία και έχοντας επίγνωση της αδυναμίας των άτακτων ομάδων μισθοφόρων να επιφέρουν οποιαδήποτε σημαντική αλλαγή στη Δαμασκό, δεν τους απομένει άλλη επιλογή από το να προσλάβουν μια δευτεροκλασάτη βρετανική εταιρεία τύπου Blackwater, για να εκτελέσει για λογαριασμό τους άλλη μια βρώμικη αποστολή.

Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι πολλές τραγικές «αποκαλύψεις» φρικαλεοτήτων που διαπράχθηκαν από «τον στρατό που στηρίζει τον Άσαντ» και ανέβηκαν στο YouTubeτα τελευταία δύο χρόνια, δείχνουν επιχειρήσεις που εκτέλεσαν Βρετανοί υπάλληλοι της εν λόγω εταιρείας έναντι τεράστιας αμοιβής (όπως προδίδει και το παραπάνω ηλεκτρονικό μήνυμα).

Ωστόσο, ειδικά όσον αφορά σε αυτές τις τελευταίες αποκαλύψεις, αξίζει, κατά την άποψή μας, να γίνει ενδελεχής έρευνα και μελέτη σε κορυφαίο διεθνές πολιτικό επίπεδο. Είναι καιρός να πέσουν όλες οι μάσκες για το σκάνδαλο Britamgate.

: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

internet advertising

Πηγή:kostasxan.blogspot.com

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΑΜΕΣΑ ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΕΙ ΕΝΑ ΠΛΑΤΥ, ΕΝΩΤΙΚΟ "ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ"

Χθες στην περιοχή Athens, Attiki

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΕΙΡΑ 4η "ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ"

Dimitris Mitropetros

κ. Καζάκη: Υποστηρίζετε με σθένος την γενική πολιτική απεργία, ως την μητέρα όλων των μαχών στη βάση της επανόδου του λαού στην εξουσία της χώρας. Οπως λέει και το δεύτερο ερώτημα, κάποια άτομα περιμένουν τις πεφωτισμένες ηγεσίες και άλλα όχι, είτε αγνοώντας είτε ασπαζομενα το θέμα του εθνικού νομίσματος. Προσωπικά, σε συζητήσεις που έχω συμμετάσχει με άτομα διαφορετικών ιδεολογικών καταβολών, παρατηρώ σαν κοινή συνισταμένη την ανάγκη να βρεθεί ως "αποκούμπι" μια πλατιά συμμαχία, που ενδεχομένως να εκφράζεται και κομματικά σαν "κόμμα της δραχμής" - χωρίς απαραιτήτως να περιορίζεται σε ευσεβείς κοινοβουλευτικές επιδιώξεις - και που θα περιλαμβάνει, ως καθοδηγητικό όργανο αν θέλετε, ένα τύποις "συμβούλιο προσώπων" που είναι αναγνωρίσιμοι στο πλατύ κοινό ( όλοι υπέρ της δραχμής ) και προέρχονται από όλο το πολιτικό φάσμα ( με τις όποιες ιδιαιτερότητες ). Δεδομένου ότι είναι κάτι το οποίο ακούω συχνά, ότι δίνει σε πολύ κόσμο κάποια ασφάλεια η ετερογένεια αυτή και ότι το περιέγραψα όσο πιο καλά μπορούσα, θα ήθελα να μου σχολιάσετε πόσο ρεαλιστικό είναι κάτι τέτοιο και κατά πόσο μπορεί να συμβαδίσει με όσα περιγράφετε. Ευχαριστώ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ έχει υιοθετήσει την πρόταση αυτή για ένα «συμβούλιο προσωπικοτήτων» με κοινή βάση την αποδοχή του εθνικού νομίσματος και έχει αρχίσει να έρχεται σε συνεννόηση με όσους ενδιαφέρονται για να γίνει κάτι τέτοιο. Ελπίζω πολύ σύντομα να είμαστε έτοιμοι να ανακοινώσουμε και αυτή την πρωτοβουλία.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποστείλουμε την σημαία της Γενικής Πολιτικής Απεργίας διαρκείας. Κάθε άλλο. Η λύση του δράματος σήμερα δεν μπορεί να είναι κοινοβουλευτική, διότι η συνταγματική τάξη της χώρας έχει διαστραφεί τόσο πολύ που μόνο μια Συντακτική Εθνοσυνέλευση μπορεί να σου δώσει την δυνατότητα να κάνεις μια καθαρή αρχή υπέρ του Λαού και της Δημοκρατίας. Το κοινοβούλιο σήμερα αποτελεί το άλλοθι, την βιτρίνα για ένα καθεστώς χούντας και κατοχής πολύ χειρότερο από εκείνα που γνωρίσαμε ιστορικά. Επομένως δεν μπορείς να το διατηρήσεις ως δήθεν αντιπροσωπευτικό όργανο του ελληνικού λαού. Αν το κάνεις τότε θα είσαι αιχμάλωτος ενός νομικού καθεστώτος που δεν σου επιτρέπει στο ελάχιστο να ξεφύγεις από τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί σε βάρος του ελληνικού λαού.
Επομένως η Γενική Πολιτική Απεργία διαρκείας και η προετοιμασία της είναι ο μόνος δημοκρατικός τρόπος να περάσει η χώρα στα χέρια του ελληνικού λαού, ώστε ο ίδιος και όχι κάποιος ή κάποιοι στο όνομά του, να αναλάβει την διακυβέρνηση με όρους αληθινής δημοκρατίας χωρίς εξωτερικές και εσωτερικές δεσμεύσεις και εξαρτήσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι αποκλείουμε την συμμετοχή στις όποιες πιθανές εκλογές. Απλά για εμάς οι εκλογές, όπως και οι συνεργασίες είναι ένα βήμα για την εκλαΐκευση, την προετοιμασία και την πραγματοποίηση της Γενικής Πολιτικής Απεργίας. Ακόμη κι αν θεωρήσει κανείς ότι κάτω από μια ιδιοτροπία των συγκυριών οι δυνάμεις υπέρ του εθνικού νομίσματος μπορέσουν να σχηματίσουν μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ακόμη και τότε πρέπει να είναι έτοιμος ο ελληνικός λαός κατάλληλα οργανωμένος και προετοιμασμένος ώστε να επιβάλλει την θέλησή του με την Γενική Πολιτική Απεργία και να απαιτήσει την Συντακτική Εθνοσυνέλευση. Διαφορετικά θα μείνει στα κρύα του λουτρού για μια ακόμη φορά περιμένοντας μάταια να αναγνωρίσουν οι δωσίλογοι και οι κατακτητές το αποτέλεσμα των εκλογών.

Anna Zouravlioff 

Προς Δημήτρη Καζάκη: Θα εκφράσω το θαυμασμό μου για τις μακροοικονομικές σας αναλύσεις για τις ιστορικές γνώσεις αλλά και την ερμηνεία των γεγονότων, τις τρομακτικές προβλέψεις σας στις οποίες πέφτετε διαρκώς μέσα, δυστυχώς, και την εντατική προσπάθεια που κάνετε ακούραστα τόσο καιρό να ενημερώνετε τον κόσμο για όλα αυτά που ζούμε και θα ζήσουμε! επέιδή εκτιμώ αφάνταστα όλη αυτή την προσπάθεια που κάνετε, που ξέρουμε όλοι ότι μπορεί να ρίχνει αλάτι στις πληγές, αλλά η αλήθεια έχει τεράστια αξία, θα ήθελα να σας δω να οργανώνετε τόσο καλά όσο το ΕΠΑΜ μια ομάδα συνειδητοποιημένη και δυναμική, όπως ξεκίνησε αρχικά τότε στην Πλατεία Συντάγματος, που όλοι ενωμένοι επιστήμονες και διανοούμενοι, κατεβήκατε και εμψυχώσατε τον κόσμο ώστε να δώσει ένα δυναμικό παρόν και μια αξέχαστη εμπειρία πατριωτισμού και αισιοδοξίας. Το ξέρω, από τότε συνέβησαν πολλά, σκορπιστήκατε, ανησυχείτε όλοι, και όλοι μας τελικά ζούμε τη μέρα της μαρμότας επι 3 χρόνια, χωρίς  να βλέπουμε,όχι φως, αλλά πλέον πέφτουμε στο γκρεμό!!! Αγαπητέ Δημήτρη, δεν έχω πια καμιά απορία για το ότι το εθνικό νόμισμα αποτελεί νομοτέλεια, τα έχεις πει όλα και εσύ και άλλοι, θέλω να σε παρακαλέσω να χρησιμοποιήσεις τις ικανότητές σου ώστε να ξαναμαζευτείτε όλοι, όπως τότε! Δεν έχουμε χρόνο, εσύ το ξέρεις καλύτερα και καταλαβαίνω την αγανανάκτησή σου και την ορμή σου, αλλά νικάει ο ''εξυπνότερος''. Ο Έλληνας ζει 50 χρόνια χωρίς πόλεμο, δεν θέλει εμφύλιο, δεν θέλει "αραβική άνοιξη", θέλει να πρυτανεύσει η λογική και να αναγκαστούν ''ΟΙ'' να παραδώσουν τα όπλα!!! Μόνο μια μαζική παρουσία του κόσμου θα δώσει τη λύση, αλλά θα προηγηθεί και θα ηγηθεί η μαζική παρουσία του επιστημονικού κόσμου και των διανοούμενων. Δεν σου ρίχνω ευθύνες, σε παρακαλώ να προσπαθήσεις να το οργανώσεις!!! Σε χαιρετώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κατανοώ την ανησυχία σας και να είσαστε σίγουρη ότι κάνουμε ότι μπορούμε προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν αρνηθήκαμε τις συνεργασίες, αρκεί να έχουν ξεκάθαρο στόχο την ανατροπή αυτής της κατάστασης. Δε μπλέξαμε ποτέ σε ίντριγκες και πάρε-δώσε παρασκηνίου, ούτε βάλαμε νερό στο κρασί μας για μια καρέκλα. Θα κάνουμε ότι μπορούμε για να συγκεντρωθούν όλες εκείνες οι δυνάμεις που μπορούν να έχουν κοινό στόχο. Όμως την λύση θα την δώσει ο λαός στους δρόμους, στη γειτονιά, στην πόλη και στο χωριό.

Χωρίς αυθεντικά παλλαϊκή οργάνωση δεν πρόκειται να δούμε άσπρη μέρα.

Γιώργος Σ. Τσιάμης:

 Dimitris Kazakis, συμφωνώ απόλυτα με τις απόψεις σας για το ρόλο του κράτους στην επιχειρηματικότητα και στο δημόσιο έλεγχο. Το ερώτημα είναι αν είναι εφικτή η εφαρμογή μίας τέτοιας πολιτικής ή διάφοροι γεωπολιτικοί παράγοντες οφείλουν να μπουν ως άγνωστοι παράγοντες στη λύση της εξίσωσης. Δηλαδή ο διεθνής συσχετισμός δυνάμεων πόσο θα παρεμποδίσει τέτοιες λύσεις;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Για να μετρηθεί η επίδραση των γεωστρατηγικών όρων του όλου προβλήματος της μετάβασης σε μια οικονομία απαλλαγμένη από την κυριαρχία των «μη λειτουργικών επενδυτών», θα πρέπει να πάρουμε υπόψη μας την γενική κατάσταση της παγκόσμιας οικονομία και πολιτικής. Η παγκόσμια οικονομία και πολιτική βρίσκεται στην χειρότερη κατάσταση που έχει βρεθεί ποτέ μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται στην δίνη μιας παγκόσμιας κρίσης που την κάνει τόσο εύθραυστη και ευάλωτη όσο ποτέ άλλοτε. Αυτό έχει την αντανάκλασή του και στην παγκόσμια πολιτική όπου πυροδοτούνται διαρκώς νέες αντιθέσεις και κλιμακώνονται ακόμη και σε πολεμικές αναμετρήσεις. Η παγκόσμια οικονομία πρέπει να αλλάξει εσωτερική αρχιτεκτονική με όρους βίαιης προσαρμογής και διάλυσης παραδοσιακών δομών και η παγκόσμια πολιτική αναλαμβάνει να αλλάξει ριζικά σύνορα, κυριαρχίες, συσχετισμούς δύναμης.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Κάτι πολύ απλό. Μια χώρα του μεγέθους της Ελλάδας μπορεί κάλλιστα να αλλάξει ρότα αξιοποιώντας επιθετικά την κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας και πολιτικής. Αν υπάρξει μια ριζική ανατροπή στην Ελλάδα, θα δημιουργηθεί τέτοιο τσουνάμι στις παγκόσμιες αγορές που θα χρειαστούν μήνες οι μεγάλες οικονομίες και τα διεθνή κέντρα για να το αντιμετωπίσουν. Ιδίως αν η Ελλάδα φροντίσει να συντηρεί αυτό το κλίμα αναταραχής με παρεμβάσεις στις αγορές, με διεθνοποίηση του προβλήματός του χρέους, με το να εγκαλέσει – όπως προβλέπεται από το διεθνές δίκαιο – το πολιτικό προσωπικό της ευρωζώνης για εγκληματικές πράξεις εναντίον του ελληνικού λαού και κατά της ανθρωπότητας, κοκ. Αρκεί να έχεις ως χώρα την πρωτοβουλία των διεθνών κινήσεων και η κατάρρευση των αγορών, το βύθισμα σ’ ένα νέο μεγάλο παγκόσμιο κραχ θα κάνει τα υπόλοιπα. Με δεδομένο ότι η χώρα θα έχει σταματήσει μονομερώς και ολοκληρωτικά τις πληρωμές χρέους, θα έχει απεξαρτηθεί από τις εξωτερικές αγορές κεφαλαίου και θα έχει θέσει υπό καθεστώς χρεοκοπίας και δημόσιου ελέγχου το εγχώριο τραπεζικό σύστημα, δεν θα έχει να φοβηθεί από τις αναταραχές των αγορών και το παγκόσμιο κραχ. Πολύ περισσότερο αν φροντίσει, που οπωσδήποτε θα το κάνει από τα πρώτα εικοσιτετράωρα, να αλλάξει την χαρτογραφία, αλλά και τους όρους των διεθνών οικονομικών της σχέσεων ώστε να βασίζονται σε διακρατικές επαφές και συμφωνίες, χωρίς να είναι έρμαια των διεθνών χρηματιστηρίων.
Αν σας ανησυχεί τυχόν πολεμική επέμβαση από μεριάς της ευρωζώνης, ή των ΗΠΑ, θα σας έλεγα ότι πολύ, μα πάρα πολύ δύσκολα θα υπήρχε μια τέτοια εξέλιξη. Καταρχάς καμιά από αυτές τις χώρες δεν τολμά να επέμβει εκεί όπου υπάρχει και δυναμώνει ένα αρραγές εθνικό μέτωπο στην βάση της παλλαϊκής άμυνας. Κι αυτό να είσαστε σίγουρος ότι θα υπάρξει από την πρώτη στιγμή. Διότι, αφενός, όλος ο ελληνικός λαός θα δει από τα πρώτα κιόλας εικοσιτετράωρα να αλλάζει η ζωή του προς το καλύτερο και, αφετέρου, η λαϊκή δικαιοσύνη θα μας απαλλάξει από τους φύσει, θέση και κατ’ επάγγελμα προδότες. Αν ξηλωθεί ολόκληρο το προδοτικό, διεφθαρμένο και φαύλο οικονομικό και πολιτικό καθεστώς της χώρας από τις πρώτες ημέρες της μεγάλης ανατροπής, τότε που θα βρει ο εξωτερικός εχθρός την Πέμπτη Φάλαγγα που χρειάζεται για δολιοφθορά του εσωτερικού μετώπου;
Όσο για την Τουρκία, που από τις γειτονικές χώρες είναι η μόνη που στρατιωτικά μπορεί να απειλήσει την Ελλάδα, ισχύει και γι’ αυτήν το ίδιο. Πολύ περισσότερο που έχει αποδειχθεί πόσο ευάλωτο είναι το εσωτερικό της μέτωπο στην πιθανότητα πολέμου. Αυτό αποδείχθηκε στην περίπτωση της Συρίας, όπου ενώ το Τουρκικό κατεστημένο ήταν έτοιμο να επιτεθεί οι λαοθάλασσες που ξεχύθηκαν στους δρόμους των τουρκικών πόλεων απέτρεψαν την απειλή της πολεμικής αναμέτρησης. Άλλωστε, όποιος γνωρίζει την εσωτερική κατάσταση στην Τουρκία, ξέρει πολύ καλά ότι δεν είναι σε θέση να αντέξει ευρείες πολεμικές επιχειρήσεις.

Βασίλης Σταμάτης

 DIMITRIS KAZAKIS Υπάρχουν 3 τρόποι να αποκτήσει χρήματα ένα κράτος, δανεισμός, νομισματική κυριαρχία και παραγωγή. Όλοι οι τρόποι μπορούν να χρησιμοποιηθούν ταυτόχρονα, ο ένας δεν αποκλείει τους άλλους. Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά του κάθε τρόπου; Υπάρχει βασικός προαπαιτούμενος τρόπος, βάση του οποίου εξαρτώνται οι άλλοι; Εμείς ποιόν τρόπο ΠΡΕΠΕΙ να ακολουθήσουμε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι 3 τρόποι απόκτησης χρήματος είναι ο εξωτερικός δανεισμός, η κοπή εθνικού νομίσματος και το πλεονασματικό εξωτερικό ισοζύγιο εμπορευμάτων και υπηρεσιών. Ο εξωτερικός δανεισμός καθώς και η προσέλκυση ξένου κεφαλαίου είναι οι πιο επαχθείς τρόποι άντλησης χρηματικών ροών για μια οικονομία. Η εξάρτηση από εξωτερικά δάνεια και κεφάλαια μιας εθνικής οικονομίας την μετατρέπει σε υποχείριο των δανειστών της και των κεφαλαιοκρατών του εξωτερικού. Όπως γίνεται π.χ. με την Ελλάδα από την εποχή που ιδρύθηκε επίσημα ως κράτος. Η κοπή εθνικού νομίσματος στο βαθμό που γίνεται από το κράτος με εθνικοποιημένη την κεντρική τράπεζα επιτρέπει την ροή χρήματος στην οικονομία χωρίς να προστίθεται χρέος, χωρίς να φορτώνεται με χρέος τόσο το κράτος, όσο και η οικονομία. Ιδίως αν το χρήμα κυκλοφορεί στην οικονομία όχι με την μορφή εσωτερικών δανείων από τις εγχώριες τράπεζες, αλλά με διαμέσου της αναδιανομής εισοδήματος υπέρ των εργαζόμενων στρωμάτων. Δηλαδή αν το χρήμα που κόβει το κράτος δίνεται στην οικονομία με την μορφή αυξήσεων μισθών, συντάξεων και λαϊκών εισοδημάτων εν γένει, τότε περιορίζεται δραστικά και το ιδιωτικό χρέος των νοικοκυριών και αυξάνεται η δυνατότητα αποταμίευσης. Στον βαθμό που η εσωτερική αγορά και οικονομία δεν ελέγχεται από καρτέλ, τραστ και ιδιωτικά μονοπώλια, τότε οι αυξήσεις αυτές δεν δημιουργούν πληθωριστικές πιέσεις γιατί διευρύνουν τον τζίρο στην αγορά και αυξάνουν τις ευκαιρίες επένδυσης. Αν μάλιστα υπάρχει σχέδιο που διευκολύνει τις επενδύσεις στην παραγωγή, πρώτα και κύρια διαμέσου των δημοσίων επενδύσεων, τότε δημιουργούνται νέες θέσεις σταθερής απασχόλησης με αυξημένες απολαβές. Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν δημιουργεί πληθωριστικές πιέσεις.
Το πλεονασματικό εμπορικό ισοζύγιο προσθέτει χρήμα στην εθνική οικονομία. Όμως κάτι τέτοιο προϋποθέτει μια οικονομία με τέτοια παραγωγή και παραγωγικότητα της εργασίας που να μπορεί να υποκαθιστά τις εισαγωγές και να έχει την δυνατότητα σημαντικών εξαγωγών. Για να γίνει κάτι τέτοιο απαιτούνται επενδύσεις υψηλού επιπέδου και υψηλός βαθμός ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων μιας οικονομίας.
Ποια από τις τρεις μεθόδους μπορεί να αξιοποιήσει σήμερα η ελληνική οικονομία; Προφανώς δεν μπορεί να συνεχίσει να εξαρτάται από τον εξωτερικό δανεισμό, ούτε από την προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Οι ξένες επενδύσεις για να είναι επωφελείς για μια εθνική οικονομία θα πρέπει πρώτα αυτή να βρίσκεται σε αναπτυξιακή τροχιά με επίπεδο επενδύσεων στο εσωτερικό τέτοιο ώστε να αποζητά συγκεκριμένες επενδύσεις στην παραγωγή και την τεχνολογία που προσθέτουν νέες θέσεις σταθερής απασχόλησης, αυξάνουν τα εισοδήματα και την κατανάλωση μέσα από την αύξηση της προστιθέμενης αξίας. Μια οικονομία υπό καθεστώς χρεοκοπίας δεν μπορεί να προσελκύσει τέτοιες επενδύσεις, παρά μόνο αρπαχτικά, πτωματοφάγα όρνια που ειδικεύονται στην διάλυση των οικονομιών και στην αξιοποίηση έτοιμων μεριδίων αγοράς και περιουσιακών στοιχείων.
Το πλεονασματικό εμπορικό ισοζύγιο είναι όνειρο θερινής ή χειμερινής νυχτός υπό την υπάρχουσα κατάσταση. Επομένως μόνο με την κοπή εθνικού κρατικού νομίσματος θα μπορέσει η οικονομία να χρηματοδοτηθεί χωρίς να προσθέτει ιδιωτικό και δημόσιο χρέος, αλλά και να χρηματοδοτήσει διαμέσου της αύξησης των λαϊκών εισοδημάτων των αναγκαίων επενδύσεων και της ανάπτυξης της χώρας. Αρκεί βεβαίως η νέα λαοκρατούμενη εξουσία να αρνηθεί και να διαγράψει μονομερώς το υπάρχων δημόσιο χρέος μαζί με τις δεσμεύσεις που το συνοδεύουν, να εθνικοποιήσει την Τράπεζα της Ελλάδας και τις μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες για να τις αφήσει να χρεοκοπήσουν ώστε να διαγραφούν τα ιδιωτικά χρέη και να επιβάλλει καθεστώς αυστηρού ελέγχου στην κίνηση κεφαλαίου από και κυρίως προς το εξωτερικό.

Το σφαγείο των λέξεων

(αναδημοσίευση από την Εντροπία)

Η αλληλουχία των λέξεων επαναλαμβάνεται μονότονα και οι χειρονομίες συναντιούνται με το χθεσινό τους είδωλο στα προεκλογικά πάνελ των καναλιών. Το απεγνωσμένο ζάπινγκ αποτυγχάνει να γίνει λυτρωτικό. Υπνωτισμένοι με το τηλεκοντρόλ ανά χείρας ζούμε καθημερινά ένα αφόρητο deja vu όπου μόνο το πλούσιο βεστιάριο των παρουσιαστών εξασφαλίζει την αναγκαία συνθήκη του θεάματος, την ψευδαίσθησης της αλλαγής. 

Κάποτε το νομίζαμε διασκεδαστικό. Σήμερα διαπιστώνουμε το κόστος αυτής μας της απρονοησίας. Αφήσαμε τις λέξεις μας ανυπεράσπιστες και τώρα παρατηρούμε τα φαντάσματά τους να επιστρέφουν απειλητικά. Αφήσαμε τα νοήματα να αιμορραγούν χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό το αίμα έθρεφε τα πλάσματα της νύχτας, τους βρικόλακες της εξουσίας. Αυτούς που μονότονα επαναλαμβάνουν το άνυδρο μουρμουρητό του κυρίαρχου λόγου. Ενός λόγου που δεν είναι τίποτα άλλο από μια πλημμυρίδα ευφημισμών, μετωνυμιών και διαστρεβλώσεων.

Ο Πρετεντέρης ονομάζει την εκπομπή του ΑΝΑΤΡΟΠΗ

και ο Χρυσοχοΐδης το υπουργείο του Προστασίας του Πολίτη

Δεν πρόκειται για τον εξορκιστικό ευφημισμό που μετατρέπει τη Μαύρη Θάλασσα σε Εύξεινο Πόντο αλλά για επιτελεστικό λόγο που εξασφαλίζει ότι στην αυτοκρατορία της αιώνιας γαλήνης όλοι οι άνθρωποι έχουν τα ίδια συμφέροντα και το ίδιο ενδιαφέρον να διατηρηθεί η υπάρχουσα κοινωνική και πολιτική τάξη, και επομένως η κοινωνική συναίνεση είναι αυτονόητη, γι’ αυτό τίποτε δεν συνέβη ούτε θα συμβεί ποτέ.

Οι λέξεις έρχονται και παρέρχονται, οι σημασίες εξατμίζονται. Η εξουσία τις αλλάζει, τις διαστρέφει, αυξομειώνει τις αξίες τους στο χρηματιστήριο της ιδεολογίας. Το παιχνίδι των λέξεων δεν είναι παρά η αθόρυβη πλευρά του πολέμου της ηγεμονίας. Είναι μια μοντέρνα σαμανιστική τελετουργική μεσολάβηση που επιχειρεί να απαλύνει την βία της πραγματικότητας. Στο ρολό του μεγάλου σαμάνου τα ΜΜΕ.

Ο Τζορτζ Όργουελ, το περιέγραψε  με θαυμαστή αδρότητα στο «1984»:

« … Όταν τελειώσουμε, οι άνθρωποι σαν εσένα θα πρέπει να μάθουν τη Νέα Ομιλία, που τώρα κατασκευάζουμε, απ’ αρχής. Πιστεύεις, φαντάζομαι, ότι η κύρια δουλειά μας είναι να εφευρίσκουμε νέες λέξεις. Αλλά δε συμβαίνει καθόλου κάτι τέτοιο! Καταστρέφουμε λέξεις – εικοσάδες, εκατοντάδες κάθε μέρα. Πετσοκόβουμε τη γλώσσα ως το κόκαλο

… Στο τέλος θα κάνουμε κυριολεκτικά αδύνατο το έγκλημα της σκέψης, γιατί δε θα υπάρχουν λέξεις για να το εκφράσει κανείς

…. Η Παλαιά Ομιλία θα εκτοπιστεί μια για πάντα και θα σπάσει και ο τελευταίος κρίκος με το παρελθόν»

Ο κόσμος αλλάζει, αν αλλάξουν οι λέξεις.

Θυμηθείτε:

Την  ισχυρή Ελλάδα του Σημίτη που σήμαινε τον χρηματιστηριακό τζόγο

Την χρηστή διαχείριση που σήμαινε Τσουκάτους και Τσοχατζόπουλους

Ένα αναρίθμητο πλήθος μετωνυμιών -μεταρρύθμιση, αξιοποίηση, εκσυγχρονισμός, ορθολογισμός, διαρθρωτικές αλλαγές, ευέλικτος, απασχολήσιμος, δια βίου μάθηση, δημοκρατία … -  είναι τα άνθη του τεχνοκρατικού-εξουσιαστικού λόγου, ενώ και μόνο η εκφορά της λέξης ανταγωνιστικότητα χαρίζει ρίγη σεξουαλικής διέγερσης στους μισθοφόρους του συστήματος. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν κάποιοι βιρτουόζοι της γλωσσικής παραπλάνησης. Κορυφαίος όλων ο Βενιζέλος, ο άνθρωπος που ανερυθρίαστα βάφτισε το χαράτσι των ακινήτων μικρό ασφάλιστρο κινδύνου. Ο ίδιος θα μας ζητήσει να πιστέψουμε ότι η αντιμνημονιακές πολιτικές οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια εκτός ευρώ, αδιαφορώντας αν τα μαθηματικά που επικαλείται απαιτούν την απόδειξη και όχι την πίστη.

Δεν πρόκειται για ελληνική ιδιαιτερότητα. Η εξουσία διαστρέφει τις λέξεις γιατί πρέπει να ελέγξει τις σημασίες.Είναι ο τρόπος να αποδυναμωθεί η κοινωνική πραγματικότητα και να παρουσιαστεί λιγότερο αποτρόπαιη, φυσιολογική και προπαντός αναπόφευκτη.

Τα προηγούμενα παραδείγματα, παρά την εξόφθαλμη χοντροκοπιά τους και το διάχυτο κυνισμό τους, εξακολουθούν να λειτουργούν πειστικά για μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, όμως για τους περισσοτέρους  σύντομα καταρρέουν και κυρίως όταν η πραγματικότητα υπερβαίνει το όριο σκληρότητας για το οποίο είχε προβλεφθεί η περίτεχνη πολιτική ορθότητα και η λεπτότητα των νεολογισμών.

Όμως η υπεροχή της γλώσσας της εξουσίας δε βρίσκεται στο ότι επιβάλλει μια ψευδή συνείδηση ή μια παραμορφωτική εικόνα της πραγματικότητας, αλλά στο ότι κατασκευάζει σημασιολογικές κατηγορίες μέσα από τις οποίες οι άνθρωποι είναι υποχρεωμένοι να αντιλαμβάνονται και να βιώνουν τη σχέση τους με τις υλικές συνθήκες της ύπαρξής τους.

Η γλώσσα  της εξουσίας κατασκευάζει την πραγματικότητα γιατί η πραγματικότητα δεν είναι παρά μια αφήγηση. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα γεγονότα δεν υπάρχουν αυτόνομα, πέρα από την ανθρώπινη συνείδηση, αλλά ότι  η συνείδηση των γεγονότων προκύπτει από τις αφηγήσεις μας γι’ αυτά. Οι άνθρωποι υιοθετώντας ως δική τους αυτή την εκδοχή της πραγματικότητας συντελούν στην αναπαραγωγή της κυρίαρχης ιδεολογίας και στη διατήρηση των ταξικών, εξουσιαστικών και ιεραρχικών μορφών. Αφού εγκαταστήσει τη γλώσσα της η εξουσία, μπορεί να περιοριστεί στο ρόλο του επιστάτη στον πύργο της Βαβέλ που κατασκεύασε, επιθεωρώντας και επισκευάζοντας από καιρού εις καιρόν τις γλωσσικές μόδες που τον αποτελούν. Την υπόλοιπη δουλειά θα την κάνουν οι υπήκοοί της που έχουν χάσει την κυριότητα του νοήματος πριν καν εκφέρουν το λόγο τους.

Σε αντιστοιχία με τον γενικευμένο διαχωρισμό του εργάτη από το προϊόν της εργασίας του, θα πρέπει να κατανοήσουμε τον γενικευμένο διαχωρισμό των ανθρώπων από το προϊόν του λόγου τους. Η αλλοτρίωση του ομιλούντα από το προϊόν  του λόγου του εκφράζεται ως εξής: όσο περισσότερο χρησιμοποιεί τα λεκτικά σχήματα της εξουσίας τόσο περισσότερο απομακρύνεται από τη δυνατότητα της κατανόησης. Μέσα από την οριοθετημένη γλώσσα  της εξουσίας οι άνθρωποι νομίζουν ότι αναπαράγουν την προσωπικότητα και τη κοινωνικότητά τους αλλά κυρίως αναπαράγουν τις συνθήκες της αποστέρησης και την αποξένωσή τους όχι μόνο από την τάξη τους αλλά και από τον ίδιο τον εαυτό τους, καθώς η ψευτοεπικοινωνιακή γλώσσα αδειάζει το βίωμα από την ουσία του. Όσο περισσότερο δέχεται κανείς να εντάσσει στο λόγο του το κυρίαρχο λεξιλόγιο τόσο απομακρύνεται από τη δική του συνείδηση. Οι λέξεις του δεν του ανήκουν αλλά οργανώνουν το εχθρικό σκηνικό της υποτέλειας μέσα στο οποίο λιγότερο η περισσότερο υπάρχουμε ως Προλετάριοι του Νοήματος.

Η εξουσία δημιουργεί ένα κλειστό ταυτολογικό σύστημα σημασιών που καταδικάζει σε ακατανοησία ότι δε χωράει στα σχήματά της. Εν αρχή ην ο λόγος της εξουσίας και ο λόγος ην προς την εξουσία και εξουσία ην ο λόγος.

Με θεό η χωρίς κάθε εξουσία έχει τη μεταφυσική της

.

Όπως  αργά η γρήγορα ο απρόσεχτος βιολόγος θα αυτοπαγιδευτεί στην ανώδυνη φράση: «το τάδε είδος παρουσιάζει αυτό το χαρακτηριστικό για να προστατευτεί από τους εχθρούς του» και χωρίς να το αντιληφθεί θα πετάξει τους τόμους  του δαρβινισμού στα σκουπίδια μπάζοντας με το αθόρυβο  «για να» τον ευφυή σχεδιασμό και το θεό-δημιουργό από το παράθυρο -οι αρχαϊκοί μύθοι βρίσκουν στα γλωσσικά στερεότυπα ιδανικούς ξενιστές- έτσι οι άνθρωποι αναπαράγοντας στον καθημερινό τους λόγο τα αθόρυβα κλισέ του κυρίαρχου λόγου αποδέχονται μια εικόνα του κόσμου στην οποία η υποταγή τους αποτελεί την ικανή και αναγκαία συνθήκη που τον συνέχει.

Οι αγορές ανησυχούν! Στο τετριμμένο αυτό κλισέ που διανθίζει καθημερινά το λόγο των αμόρφωτων η εντεταλμένων δημοσιογράφων, αποκαλύπτεται η μεταφυσική οντολογία του νεοφιλελευθερισμού. Οι αγορές απόκτησαν συναισθήματα και ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά και το χρηματοπιστωτικό σύστημα αναλήφθηκε σε έναν υπερουράνιο χώρο προς τον οποίο μπορούμε μόνο να απευθύνουμε με ταπεινότητα τους ύμνους, τις δεήσεις και τις παρακλήσεις μας. Μπορούμε ακόμα να παρακολουθούμε τις αναλύσεις των τεχνικών της εξουσίας με την προσήλωση που άλλοτε παρακολουθούσαμε τις συζητήσεις των θεολόγων για το φύλλο των αγγέλων.

Η βασική εγκαταστημένη παρανόηση πάνω στην οποία  ερίδεται η αλλοτριωμένη σχέση των ανθρώπων με τη γλώσσα  βρίσκεται στην ψευδαίσθηση ότι η γλώσσα  αντανακλά παθητικά την πραγματικότητα, ότι τα γεγονότα είναι «ουδέτερα» και είναι δυνατή η καταγραφή τους όπως πραγματικά υπάρχουν «εκεί έξω». Αυτή η παραδοχή εξασφαλίζει την πίστη στην καθολική εγκυρότητά της και συσκοτίζει το γεγονός ότι πρόκειται για ιδεολογική δομή η οποία προσδίδει στη φυσική ή κοινωνική πραγματικότητα μια συγκεκριμένη εννοιολογική οργάνωση, παρουσιάζοντάς την αιώνια και φυσική ενώ στην πραγματικότητα είναι μεταβατική, ιστορικά και πολιτισμικά προσδιορισμένη.

Η κάθε γλωσσική μόδα της εξουσίας αντιστοιχεί σε μια συγκεκριμένη ιστορικότητα της αλλοτρίωσης αλλά ταυτόχρονα μιας ιστορικότητας της σύγκρουσης που μοιραία αναδύεται όταν οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με την αντίφαση ανάμεσα στις κυρίαρχες  ψευδαισθήσεις και τις υλικές συνθήκες της ζωής τους. Η συγκρότηση της γλώσσας θα πρέπει να κατανοηθεί όχι ως μια κατασκευή της εξουσίας αλλά ως προϊόν κοινωνικής σύγκρουσης. Μιας άνισης βέβαια σύγκρουσης. Οι λέξεις υπηρετούν την εξουσία καλυτέρα απ'  ότι υπηρετούν τους ανθρώπους.

Όμως, αν και πάντα είναι αργα να κλεισεις την κερκόπορτα που άφησες ανοιχτή, ο αγώνας δεν τελειώνει στο κατώφλι της, γιατί το ζωντανό θα εξακολουθεί να υπάρχει μέσα στη Νεκρή Θάλασσα του Κεφάλαιου και το αληθινό θα εξακολουθεί να υπάρχει ως στιγμή μέσα στο ψεύτικο, εφόσον οι άνθρωποι παραμένουν πραγματικοί και η ζωή τους δεν έχει συρρικνωθεί σε θεωρητικό σχήμα.

Αυτές οι στιγμές όπου η επιθυμία γίνεται συνειδητή είναι τα  προγεφυρώματα της δικής μας γλώσσας απ’ όπου θα πρέπει να οργανώνεται η επιθυμία για συνείδηση. Η δική μας γλωσσά είναι η γλώσσα της βιωμένης ποίησης και όχι της ποιητικής εξιδανίκευσης του βιώματος, της πραγματοποιημένης φιλοσοφίας, όχι της φιλοσοφικής θεώρησης της πραγματικότητας. Στη δική μας γλωσσά η επαναστατική θεωρία και οι λέξεις των ερωτευμένων βρίσκονται στην ίδια επικράτεια.

Η δική μας γλώσσα θα είναι εγγεγραμμένη στον ενεστώτα διαρκείας της διακινδύνευσης και όχι στονσυντελεσμένο μέλλοντα της ζωής του μέλλοντος αιώνος σαν τον πρωτογονισμό της ιδιολέκτου του  ΚΚΕ της οποίας ο εκκωφαντικός μπρουταλισμός και η αξιοθρήνητη λεξιπενία – λυκοσυμμορία, πλουτοκρατία, ευρωμονόδρομος και πεντέξη ακόμα λέξεις- πάνε αγκαλιά με το συντακτικό της θεοκρατίας.

Δεν θέλουμε να οικοδομήσουμε την τέλεια γλώσσα, ούτε τον τέλειο κόσμο. Θέλουμε να μεγαλώνουμε την επικράτεια της αλήθειας και να κάνουμε τον κόσμο λιγότερο ανυπόφορο και ωμό από όσο είναι σήμερα 

Ή με τον λαό για τον λαό, ή ενάντιά του: Μέσος δρό...

 Του Δημήτρη Καζάκη
 Ο λαός δεν υποκινείται. Ο όχλος μόνο υποκινείται. Το λέμε αυτό γιατί υπάρχουν αρκετοί που ερμηνεύουν την φαινομενική ...

Η βιοχημεία του έρωτα...

Ο έρωτας «καίει» τον εγκέφαλο - Ερωτας

Όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται επειδή δεν ανανεώνεται ο τρόπος συγγραφής της

 του Μανώλη Μπιζά

Υπάρχουν αναλογίες, μας λέει σε ομιλία του στο Αμερικάνικο Κολέγιο Αθηνών (12/2/2013) ο γνωστός ιστορικός Mark Mazower, στην οπτική του Εβραϊκού ζητήματος από την πλευρά των ναζί της εποχής του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου αφ' ενός και της οπτικής του ζητήματος των μεταναστών από την πλευρά της ακροδεξιάς σήμερα. “Βάλτε στη θέση των μεταναστών τους Εβραίους και θα καταλάβετε την τρομακτική ομοιότητα”, είπε, για να συμπληρώσει: “Η Χρυσή Αυγή υπόσχεται κάτι το οποίο δεν γίνεται: επιστροφή στην αυτάρκεια μετά την αποκήρυξη του χρέους, αλλά ταυτόχρονα υπόσχονται και αμυντική ασφάλεια για τη χώρα, την οποία δεν μπορούν να πληρώσουν”

Προσπερνώντας την προφανή ιδεολογική συγγένεια του κόμματος της Χρυσής Αυγής με το ναζισμό, κάτι που φανερά ή κρυφά, αντιλαμβάνονται και οι πέτρες στην Ελλάδα, αξίζει να σταθούμε λίγο παραπάνω στην προσέγγιση του ομιλητή.

Εντυπωσιάζει κατ' αρχήν η ευκολία με την οποία παθητικά αποδέχεται ότι εφ' όσον έχεις μεγάλο δημόσιο χρέος, επαχθές ή μη δεν έχει καμιά σημασία, οφείλεις να ξεχάσεις όχι μόνο την αυτάρκειά σου, αλλά να υποταχθείς στα καπρίτσια και τα αγελαία ένστικτα των διεθνών χρηματαγορών μέχρι του σημείου να είναι κάτι φυσιολογικό το να μη μπορείς να εγγυηθείς την αμυντική ασφάλεια της χώρας σου. Η δυνατότητα εκπαραθύρωσης των διεθνών αρπακτικών που συνεπάγεται η εθνικοποίηση μιας οικονομίας υπό τις σημερινές συνθήκες ακραίας υποτίμησης της εργασίας, ούτε που του περνάει από το μυαλό. Μάλλον θα τη φαντάζεται “ιστορικά ξεπερασμένη”. Τι κι αν η χώρα μας έχει τεράστια συγκριτικά πλεονεκτήματα στις δυνατότητες ανάπτυξης αγροτικής παραγωγής, αξιοποίησης ορυκτού πλούτου, τουρισμού, ναυτιλίας; Όλα αυτά δεν έχουν καμιά σημασία. Η δουλοπαροικία λόγω χρέους είναι η νέα ιστορική κατάκτηση της ανθρωπότητας και συνεπώς, απέναντι στην υποθήκευση και του τελευταίου ελαιόδεντρου θα πρέπει να σηκώσουμε τα χέρια ψηλά και να αποδεχτούμε σαν κάτι φυσικό το να μη μπορούμε να πληρώσουμε ούτε για τις αμυντικές ανάγκες τις χώρας. Αρκεί βεβαίως να μπορούμε να πληρώνουμε, για όσο ακόμα υπάρχουμε ως κράτος και έθνος, τους τόκους. Και για ποιό λόγο είναι, υποτίθεται, ακραία θέση πλέον το να αποφασίσει ένα έθνος να διεκδικήσει το δικαίωμά του να υπάρχει; Μα, επειδή το λένε οι εθνικιστές.

Να λοιπόν που φτάσαμε. Σήμερα, παρόλο που ο ελέφαντας έχει μεγαλώσει τόσο που δε μπορεί να κρυφτεί από κανέναν κάτω από το χαλί, είτε είναι εθνικιστής είτε κομμουνιστής είτε ο απλός λαός, εξακολουθεί να είναι αόρατος σε γίγαντες της ιστορικής επιστήμης όπως ο Mazower.

Αυτό βεβαίως δεν ισχύει μόνο για τη δυνατότητα εθνικοποίησης της οικονομίας αλλά και για την επιφανειακή προσέγγιση του μεταναστευτικού ζητήματος. Μόνο ομοιότητες βλέπει ο κ. Mazower. Δε βλέπει διαφορές, και το βασικότερο, δε βλέπει αίτια. Και αυτό, δεν είναι συγχωρητέο για την επιστήμη, την κατεξοχήν πνευματική δραστηριότητα που στοχεύει στην αναζήτηση των αιτίων, στην αποκάλυψη της σχέσης αιτίου – αιτιατού. Δε βλέπει μάζες εξαθλιωμένων να γίνονται παγκόσμιοι νομάδες εξαιτίας τς δράσης ευαγών ιδρυμάτων όπως το ΝΑΤΟ (αξίζει να προσέξει κανείς την αντίληψη του συγγραφέα για το ΝΑΤΟ, στο βιβλίο του “Τα Βαλκάνια”) ή εξαιτίας της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου και της συνακόλουθης κατακρήμνισης του εργασιακού κόστους, δε βλέπει την τερατογένεση που προκύπτει από την υπερσυγκέντρωση κεφαλαίου στα χέρια όλο και λιγότερων θεσμικών επενδυτών, την επινόηση της ιδιωτικοποίησης του δικαιώματος έκδοσης νομίσματος με την μεταβίβαση χρέους στην κοινωνία που αυτή συνεπάγεται. Και πάνω από όλα δε βλέπει, ότι οι λαοί, είτε με στρεβλό είτε με συνειδητοποιημένο τρόπο, βλέπουν στη συγκρότηση εθνικά συμπαγών κοινωνιών, ένα ασφαλές ιστορικό καταφύγιο απέναντι στη λαίλαπα που σαρώνει τις κοινωνίες τους.

Το εντυπωσιακό είναι, ότι όχι μόνο ο Mazower, αλλά ακόμα και μαρξιστές ιστορικοί, όπως ο Eric Hobsbaum δεν αποτυπώνουν με σαφήνεια αυτή την κατάσταση. Χαρακτηριστική νομίζω είναι η περίπτωση του βιβλίου του “Οι Επαναστάτες” όπου αυτό που κατεξοχήν αναδύεται είναι η συμπάθεια του συγγραφέα για την μοναχική αναζήτηση ρόλου των ρομαντικών - γραφικών επαναστατών ιδίως στις σταθερές (από τη σκοπιά της επαναστατικής αναγκαιότητας) κοινωνίες της Δύσης. Διαβάζοντάς το, ούτε καν υποπτεύεται κανείς το επικείμενο ξέσπασμα των αντιθέσεων του καπιταλισμού σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως το γνωρίζουμε στις μέρες μας. Η κατάσταση αλλάζει κάπως βέβαια στις τελευταίες συνεντεύξεις που έδωσε πριν το θάνατό του, μεσούσης και της οικονομικής κρίσης και τουλάχιστον πρέπει να του αναγνωριστεί η τιμιότητα και η ταπεινότητα να παραδεχτεί ότι το να αποτολμήσει προβλέψεις για το εγγύς μέλλον είναι κάτι που του έφερνε κάποια αμηχανία. Άλλωστε, όπως έλεγε, ιστορία δεν είναι αυτό που θα μπορούσε να συμβεί, αλλά αυτό που συνέβη, οριοθετώντας ξεκάθαρα τα όρια ευθύνης της επιστήμης του όπως αυτός τα αντιλαμβάνονταν.

Τίθεται πάντως ένα ζήτημα, που αντιλαμβάνομαι ότι κάθε άλλο παρά σύγχρονο είναι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι και επίκαιρο: Το κατά πόσον μπορεί να γράφει κάποιος ιστορία, παραμερίζοντας στον ένα ή τον άλλο βαθμό ζητήματα που απορρέουν από τον κοινωνικό χαρακτήρα της εργασίας σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο και τα διδάγματα της οικονομικής επιστήμης γενικότερα.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ: Το Ιερατείο του ΔΝΤ και τα αδιόρθωτα…

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ: Το Ιερατείο του ΔΝΤ και τα αδιόρθωτα…: Έχουμε κυριολεκτικά πήξει από «μετά Χριστόν προφήτες». Μέχρι και το ΔΝΤ εμφανίστηκε μετανοημένο για τα «λάθη» που έκανε. Δείτε τι είπε ο ...

Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΠΕΡΙ "ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ"(!!!) ΤΗΣ ΗΓΕΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

"Ριζοσπάστης"-Προσυνεδριακός διάλογος ΚΚΕ

Από το 15ο στο 19ο Συνέδριο: 
Εμπλουτισμός ή Αναθεώρηση;

Σύντροφοι,

Ένα προγραμματικό συνέδριο είναι σταθμός στην ιστορία κάθε ΚΚ διότι το Πρόγραμμα - μαζί βεβαίως με το Καταστατικό - χαράσσουν τα βασικά όρια του Κόμματος. Προσδιορίζουν το σκληρό πυρήνα της ιδεολογικοπολιτικής του ταυτότητας και συγκροτούν το μίνιμουμ συμφωνίας μεταξύ των μελών του. Επομένως, αλλάζοντας Πρόγραμμα είναι ζωτικό να αναρωτηθούμε κατά πόσο αλλάζουμε ταυτότητα ως κόμμα. Για αυτό το λόγο θα πρέπει να αντιπαραβάλλουμε το προσχέδιο προγράμματος (εφεξής Προσχέδιο) που τίθεται προς ψήφιση στο 19ο Συνέδριο προς το ισχύον Πρόγραμμα (εφεξής Πρόγραμμα)¹ που ψηφίστηκε από το 15ο Συνέδριο.

Τόσο το Πρόγραμμα όσο και το Προσχέδιο προσδιορίζουν την εποχή μας ως εποχή περάσματος στο σοσιαλισμό και αναδεικνύουν ως τελικό σκοπό του κόμματος την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Αμφότερα προδικάζουν το χαρακτήρα της επανάστασης ως σοσιαλιστικό και εντοπίζουν στο ίδιο περίπου σύνολο κοινωνικών δυνάμεων την κινητήρια δύναμη αυτής της αλλαγής. Κάπου εδώ φαίνεται να τελειώνουν οι ομοιότητες και να ξεκινούν ορισμένες αγεφύρωτες διαφορές.

Στο πρόγραμμα ο σύγχρονος καπιταλισμός ορίζεται ως κρατικομονοπωλιακός (σελ.11) ενώ στο Προσχέδιο ως μονοπωλιακός (θέση 62)², παράλληλα το τελευταίο καινοφανώς διακηρύσσει πως ο ελληνικός καπιταλισμός «βρίσκεται στο ιμπεριαλιστικό στάδιο ανάπτυξής του» (θ. 72). Στο Πρόγραμμα η θέση της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα προσδιορίζεται ως ενδιάμεση και εξαρτημένη (σελ. 19), ενώ στο προσχέδιο ως ενδιάμεση με εξαρτήσεις (θ. 5), ενώ επίσης γίνεται λόγος για αλληλεξάρτηση των οικονομιών (θ. 71)³. Στο Πρόγραμμα η στρατηγική για τη συγκέντρωση δυνάμεων για την επαναστατική αλλαγή είναι το αντιιμπεριαλιστικό - αντιμονοπωλιακό - δημοκρατικό μέτωπο (ΑΑΔΜ) (σελ. 25 ), ενώ στο Προσχέδιο το εργατικό-λαϊκό μέτωπο (ΕΛΜ) (θ. 60 κα) που συγκροτείται σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική βάση.

Επισημαίνω επιγραμματικά τις παραπάνω πολύ ουσιώδεις διαφορές, λόγω έλλειψης χώρου και καλώ κάθε σύντροφο να διερευνήσει και να αναλογιστεί τη σημασία τους. Θα σταθώ σε αυτό που θεωρώ το κύριο ζήτημα στρατηγικής.

Το ΑΑΔΜ στοιχίζει δυνάμεις σε ΑΑΔ κατεύθυνση και με προσδιορισμένους τους βασικούς στόχους πάλης (11 σημεία που προσδιορίζει το Πρόγραμμα σελ. 32 - 38), οι οποίοι δεν απαιτούν τη συμφωνία με το σοσιαλισμό. Η συσπείρωση και η κλιμάκωση του αγώνα στη βάση αυτών των στόχων υπηρετούν την άμεση ανακούφιση του λαού ταυτόχρονα με τη συγκέντρωση δυνάμεων που θα διεκδικήσει την εξουσία. Είναι βασικό πως η βάση συσπείρωσης δεν περιλαμβάνει αναγκαστικά τη συμφωνία με το σοσιαλισμό, παρόλο που ανοίγει δρόμο για αυτόν.

Το ΕΛΜ από την άλλη, έχει «αντιμονοπωλιακό - αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό» (θ. 62), το οποίο σημαίνει πως η βάση συσπείρωσης περιλαμβάνει αναγκαστικά τη συμφωνία με το σοσιαλισμό, θέση η οποία εκτός του ότι βρίσκεται σε σύγκρουση με το ισχύον πρόγραμμα, αντιφάσκει με τις βασικές παραδοχές του μαρξισμού - λενινισμού. Αν η μόνη αντικαπιταλιστική δύναμη σε μια κοινωνία είναι η εργατική τάξη (κατά τη Μ-Λ θεωρία), τότε η βάση της συμμαχίας της με άλλες κοινωνικές δυνάμεις δεν μπορεί να είναι αντικαπιταλιστική, διότι τότε θα σήμαινε πως υπάρχουν και άλλες αντικαπιταλιστικές δυνάμεις⁴ πλην του προλεταριάτου. Είναι επίσης ασυνεπής με την Ιστορία του κόμματος.

Οι διαφορές δεν είναι λεκτικές. Συνιστούν αναθεώρηση της προγραμματικής μας αντίληψης και στροφή στη στρατηγική μας. Εχουν να κάνουν με το κομβικό πολιτικό ζήτημα: σε τι γραμμή πάλης συσπειρώνουμε. Αν συσπειρώνουμε στη βάση της συμφωνίας με το σοσιαλισμό ή στη βάση ΑΑΔ στόχων που οδηγούν στο σοσιαλισμό. Πρόκειται για αλλαγές που διαπερνούν την πολιτική μας πρακτική τα τελευταία χρόνια κατά παραβίαση του ισχύοντος προγράμματος και κατά συνέπεια κατά παραβίαση της καταστατικής λειτουργίας του κόμματος. Ο καθένας μας μπορεί να αποτιμήσει τα αποτελέσματά τους ως προς την επιρροή του κόμματος στις μάζες, τόσο στον προσωπικό του χώρο ευθύνης όσο και σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Δικαιολογία για αυτά τα αποτελέσματα, ιδιαίτερα εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης, δεν μπορεί να είναι πως οι μάζες είναι ακόμα ανώριμες, πολύ απλά γιατί αυτό μπορεί να δικαιολογεί τα πάντα, κάθε λάθος, κάθε ανεπάρκεια.

Πρόκειται για μεταβολές που αλλάζουν την ταυτότητα του κόμματος και δεν μπορεί για αυτό να αποτελεί δικαιολογία ότι άλλαξαν οι συνθήκες. Οι συνθήκες αλλάζουν κάθε μέρα, αλλά όταν αλλάζουν με τρόπο που έχουμε προβλέψει (επικείμενη καπιταλιστική κρίση, ρόλος ΕΕ κ.α.), δεν μπορεί αυτό να συνιστά εφαλτήριο για να αλλάξουμε την αντίληψή και την πρακτική μας. Ο καθένας μας πρέπει να αναρωτηθεί για την πολιτική ταυτότητα που θέλει να έχει το κόμμα. με γνώμονα και την προσωπική του κομματική ιστορία. Για παράδειγμα, οι σύντροφοι της δικής μου γενιάς θα πρέπει να αναρωτηθούν αν ήταν οπορτουνιστές ή ρεφορμιστές στα τέλη της δεκαετίας του '90 και τις αρχές του '00 όταν έδιναν μάχη στα πανεπιστήμια υπερασπίζοντας το ΑΑΔΜ ενάντια στις κατηγορίες των αριστερίστικων ομάδων ότι αποτελεί στάδιο ή υποχώρηση από το σοσιαλισμό. Αντίστοιχα, κάθε γενιά πρέπει να τοποθετηθεί με γνώμονα την ιστορία της. Η μνήμη δεν μπορεί να έχει κοντά πόδια για τους κομμουνιστές.

Τη στιγμή που τα λαϊκά στρώματα στην ελληνική κοινωνία οδηγούνται στον αφανισμό, την ίδια ώρα που η εργατική τάξη, οι φτωχοί αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι, οι γυναίκες, η νεολαία, οι προοδευτικοί διανοούμενοι είτε δε βρίσκουν πολιτική διέξοδο είτε στοιχίζονται πίσω από τον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, ας αναρωτηθούμε τι κόμμα θέλουμε. Ας αναρωτηθούμε επίσης, αν με αυτήν την πρακτική μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει το κόμμα όπως το ξέραμε. Σήμερα παρά ποτέ η άγνοια δε συγχωρείται και η ολιγωρία πληρώνεται, οι καιροί ου μενετοί.

1. Στην αποτίμηση του Προσχεδίου θα συμπεριλάβω και τις Θέσεις του συνεδρίου καθώς παρουσιάζονται από την ΚΕ ως ενιαίο κείμενο.

2. Ο ίδιος ο Λένιν κάνει λόγο ήδη από την εποχή του για πέρασμα από τον μονοπωλιακό στον κρατικομονοπωλιακό καπιταλισμό. Βλ. π.χ. Λένιν, Απαντα, τ. 14, σελ.

3. Η θεωρία αυτή έχει διατυπωθεί ήδη από το 18ο Συνέδριο, κατά παράβαση του Προγράμματος και χωρίς έρεισμα στη λενινιστική ανάλυση για τον Ιμπεριαλισμό. Βλ. Λένιν, Απαντα τ. 27.

4. Βλ. Θ. 62, όπου γίνεται λόγο για αντικαπιταλιστικές κοινωνικές δυνάμεις.

Θοδωρής Δημητράκος
ΚΟΒ 5ου Διαμερίσματος Πειραιά

...Το "νέο" κόμμα Αμυρά, των "γνήσιων εθνικοσοσιαλιστών"...

Thursday, February 7, 2013

Εισήγηση Αμυρά στην οργανωτική συνδιάσκεψη του Κόμματος, 3-2-«2013»

Εφ’ όσον είμαστε υπό ξένη κατοχή, το κράτος και η κοινωνία καταρρέουν, και το κοινοβούλιο αποτελεί βιτρίνα χωρίς εξουσίες, η οργανωτική δομή του Πολιτικού μας φορέως οφείλει να προσαρμοστεί στις υπάρχουσες συνθήκες και στόχους.  

1. Ο κύκλος διευρύνσεως του Κόμματος προς νέα μέλη πρέπει να έχει ως εξής: Πρώτα διαφώτιση, για να εξοικειωθούν με τις ιδέες μας. Δεύτερον, στρατολόγηση. Τρίτον, οργάνωση. Τέταρτον, εκπαίδευση. Πέμπτον, διασύνδεση με τους συμπολεμιστές σε όλη την Ελλάδα. Ο κύκλος ξεκινά από την αρχή με τα παλαιά μέλη να διαφωτίζουν τα νέα υποψήφια μέλη.  

2. Η άμεση χρηματοδότηση του Πολιτικού φορέως μπορεί να προέλθει από την προβολή Ελληνικών προϊόντων, και από την έκδοση ομολογιακού πατριωτικού δανείου.

3. Πρέπει να οργανώσουμε πολιτικές δράσεις στους δρόμους. Αλλά χρειάζεται ιεράρχηση δυνατοτήτων, υπολογισμός στο κόστος χρόνου και χρήματος, αποτελεσματική κάλυψη του γεγονότος έστω με δική μας κάμερα. Αν κάποιος συμπολεμιστής προτείνει την διανομή φυλλαδίων θα πρέπει η πρότασή του να είναι ολοκληρωμένη. Ποιό θα είναι το κείμενο του φυλλαδίου, πόσα φυλλάδια να τυπώσουμε, πόσο θα κοστίσει η εκτύπωση, πού θα τα διανείμουμε, σε ποιές κατηγορίες πολιτών στοχεύουν τα φυλλάδα, ποιοί θα αναλάβουν την διανομή τους, τί προπαγανδιστικό όφελος θα έχουμε ως Κόμμα από την συγκεκριμένη δράση σε σχέση με κάποια άλλη δράση.

Και όλα αυτά τα στοιχεία της προτάσεως υποχρεούται να τα παράσχει ο προτείνων. Αλλιώς η πρότασή του είναι ημιτελής και άρα απορριπτέα.

4. Αυστηρός έλεγχος στην είσοδο και έξοδο μελών από το Κόμμα. Ούτε η εγγραφή μέλους αλλά ούτε και η αποχώρηση μέλους θα είναι εύκολη. Είμαστε οργάνωση ΕθνικοΑπελευθερωτικού Αγώνος. Ο αποχωρών μπορεί να δημιουργήσει τεράστια προβλήματα.

Όσοι εντάσσονται στο Κόμμα, θα αποκηρύττουν το ιδεολογικό παρελθόν τους, και ύστερα θα μυούνται με τελετουργικό όρκο.

5. Η πλήρης ένταξη θα γίνεται μετά από δοκιμαστική περίοδο.

6. Θα υπάρχει πολιτική, κοινωνική, πολιτιστική, και στρατιωτική πτέρυγα. Η οργάνωση σε όλα τα μέτωπα συγκρούσεως θα αντανακλά Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα, όχι κοινοβουλευτικό.

7. Η οργανωτική δομή θα συνδυάζει κάθετη ιεραρχία και δίκτυο περιφερειακών ομάδων και προσώπων. Ούτε προσωποπαγές σχήμα, ούτε άμεση οχλοκρατία.

8. Πρέπει να υπάρχει οργανωτική εξειδίκευση μελών. Να μην κάνουν οι πάντες τα πάντα.

9. Τα μέλη του Κόμματος δηλώνουν παντού την κομματική τους ταυτότητα, και ουδέποτε λαμβάνουν ακομματική θέση στις πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις στο όνομα μίας δήθεν ενότητος.

10. Δημιουργία βίντεο με πολιτικά μηνύματα των στελεχών του Κόμματος για το διαδίκτυο. Να δοθεί άμεσα συνέντευξη Τύπου των μελών για να επισημοποιηθεί η παρουσία του Κόμματος στην κοινωνία.

11. Χρήση αρχαίων ονομάτων όπως «Πρυτανεία», και όχι «κεντρική επιτροπή» για τα όργανα του Κόμματος.

12. Το Κόμμα λειτουργεί ως παράλληλη κυβέρνηση. Θεωρούμε ότι κατέχει νομική, δικαστική, και εκτελεστική εξουσία. Έχουμε ευθύνη και αρμοδιότητα να υπερασπιστούμε τον Λαό.  

13. Επαφές με την Ομογένεια και έκκληση να εμπλακεί ενεργώς στον ΕθνικοΑπελευθερωτικό Αγώνα.

14. Ιεραρχία και Πειθαρχία μέσα στο Κόμμα. Όχι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες.  

15. Η προσωρινή οργανωτική επιτροπή πρέπει να έχει τα εξής προτερήματα: συνέπεια, ομαδικό πνεύμα, πρωτοβουλία, υπευθυνότητα, ικανότητα επιλύσεως καθημερινών προβλημάτων.

16. Χρειαζόμαστε ειδικό τμήμα το οποίο θα αναλάβει την τεχνική υποστήριξη του Κόμματος: διαδίκτυο, βάση δεδομένων, μικροφωνική, πανώ, αφίσες, επαφές σε όλη την Ελλάδα για διαμονή και μετακίνηση των μελών.

17. Δημιουργία πολλαπλών δεσμών των νέων μελών με το Κόμμα: κοινωνικοί, θρησκευτικοί, πολιτιστικοί, οικονομικοί, αμυντικοί δεσμοί. Μόνον έτσι δημιουργούνται μακροχρόνιες σχέσεις αλληλεγγύης και εμπιστοσύνης.

18. Καμμία «ενωτική» υποχώρηση σε άλλα κόμματα ή κινήματα. Κτυπάμε μαζί με τον εχθρό, αλλά παρελαύνουμε ξεχωριστά. Αλλιώς θα έχουμε συνεχώς διαρροές προς τα αμφιταλαντευόμενα κυνοβουλευτικά κόμματα.

19. Χρειαζόμαστε σχολή στελεχών για την εκπαίδευση των μελών. Και τμήμα άγκιτ-προπ για την επιτυχή διεξαγωγή του προπαγανδιστικού πολέμου.

20. Εσωτερικό δίκαιο. Σε περίπτωση σοβαρού παραπτώματος μέλους, το Κόμμα δεν θα απευθυνθεί στην κατοχική δικαιοσύνη, ούτε στην κατοχική αστυνομία. Θα αναλάβει να αποδώσει δικαιοσύνη με βάση τους Νόμους του Κόμματος.

Ιφικράτης Αμυράς

http://iphicratisamyras.blogspot.com

*Σημ. "Αντίλογου": Τα σχόλια και τα συμπεράσματα δικά σας...