‎4η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ-ΚΟΙΝΟΥ, ΠΕΡΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΣΕ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ.

• Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ(δείτε την στο f/book)
• Πληροφορίες
!

 

• 

  John Starakis

  ‎4η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ ΠΕΡΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΣΕ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ.
  
  ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ: ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΚΑΘΕ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΣΤΟ ΠΟΣΤ ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΚΑΘΕ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟ ΠΟΥ ΘΑ ΞΕΚΙΝΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ (Π.Χ "Κ.Λαβδιώτη" ΤΙ ΝΟΜΙΖΕΤΕ....)
  
  ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ-ΥΒΡΙΣΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ΘΑ ΣΒΗΝΟΝΤΑΙ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ.

• 

  Spiros Lavdiotis Symmoria Draxmis ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΠΟΥ ΦΤΙΑΧΤΗΚΕ ΣΕ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ Κ. ΛΑΒΔΙΩΤΗ, ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΓΚΡΟΥΠ "ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ" ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ ΤΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ....Ο Κ. ΛΑΒΔΙΩΤΗΣ ΔΕ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ FACEBOOK...ΘΑ ΜΑΣ ΣΤΕΛΝΕΙ ΜΕ EMAIL ΤΙΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΤΙΣ ΑΝΑΡΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΑΥΤΟ....ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΑΜΦΙΒΟΛΙΕΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΣΤΕΙΛΕΙ ΕΜΑΙΛ (spiros.lavdiotis@yahoo.gr) ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΕΙ ΣΧΕΤΙΚΑ....

  11 Φεβρουαρίου στις 8:30 π.μ. · Μου αρέσει! · 4
• 

  Spiros Lavdiotis Symmoria Draxmis (Α) Ερώτημα: «Τι πρόκειται να συμβεί στο προσεχές μέλλον εάν μείνουμε στο ευρώ».
  Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν την θεμελιώδη αρχή ότι η οικονομία και η πολιτική της κυβέρνησης ενός κράτους είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Οι σύγχρονες κοινωνίες είναι ουσιωδώς οικονομικές κοινωνίες και οι σπουδαίες πολιτικές φιλοσοφίες οι οποίες έχουν κυριαρχήσει παγκοσμίως, είναι κατεξοχήν αντιπαρατιθέμενα οικονομικά συστήματα. 
  Το οικονομικό σύστημα που έχει υιοθετηθεί από τις ελληνικές κυβερνήσεις τα τελευταία είκοσι χρόνια βασίζεται στις αρχές του μονεταρισμού που αποτελεί τον ακαδημαϊκό μανδύα του δόγματος του νεοφιλελευθερισμού. Αυτό συνιστά ένα οικονομικό δόγμα του οποίου οι ρίζες εκτείνονται στην ιδεολογία της laissez faire οικονομίας του 18ου αιώνα στην δυτική Ευρώπη. Η παλινόρθωση του δόγματος που οδηγεί στον αχαλίνωτο καπιταλισμό, επετεύχθη στην χώρα μας την δεκαετία του 1990. Με το εγχείρημα της «άωρου» ένταξης της Ελλάδος στην Ευρωζώνη στις αρχές του 2000, απεμπολήσαμε το κυριαρχικό δικαίωμα της έκδοσης του εθνικού μας νομί- σματος αποδεχόμενοι το υπερεθνικό νόμισμα, το Ευρώ, που έχει αμετάκλητη ισοτιμία. Έτσι καταλήξαμε στη σημερινή τραγωδία της φτωχοποίησης της Ελλάδος, διότι οι πολιτικοί μας αγνόησαν βασικούς νόμους λειτουργίας της οικονομίας και με την δημοσιονομική κακοδια- χείριση και κοινωνικοποίηση μέσω του προϋπολογισμού του κράτους των τεραστίων ζημιών των ‘ελληνικών’ τραπεζών οδήγησαν την πλειονότητα των πολιτών στην οικονομική εξαθλίωση. 
  Έχουν ήδη περάσει πέντε χρόνια ύφεσης τα οποία προκάλεσαν συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 25%, τουτέστιν 50 δις € συνολικής αγοραστικής δύναμης έχουν εξανεμισθεί. Η υπαγωγή της Ελλάδος στους επαχθείς όρους των Μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων της εθνικής υποτέλειας, επέφερε ολέθρια αποτελέσματα κατ’ ομολογία μάλιστα των ίδιων δανειστών, με το mia culpa του ΔΝΤ. Oι πολιτικοί μας ηγέτες αποδείχτηκε από την κατάρρευση της οικονομίας εν μέσω καλπάζουσας ανεργίας, ότι αναληθώς διαβεβαίωναν τον πολύπαθο ελληνικό λαό ότι η Α’ δανειακή σύμβαση των 110 δις ευρώ και το περιβόητο PSI με την Β’ δανειακή σύμβαση των 130 δις ευρώ, είναι αναγκαίες για την «σωτηρία της χώρας». Ο λόγος είναι, ισχυρίστηκαν, ότι πρέπει να παραμείνει η Ελλάδα στη ζώνη του ευρώ. Και το ερώτημα, έστω και χρεωκοπημένη! 
  Οι ανάλγητοι πολιτικοί της χώρας μας, δυστυχώς, αγνόησαν τον θεμελιώδη οικονομικό κανόνα « ότι υπάρχει ένα ιδιόμορφο πλεονέκτημα στο κράτος που έχει θετικό διεθνές εμπορικό ισοζύγιο και, αντιθέτως, το διατρέχει ένας σοβαρός οικονομικός κίνδυνος όταν έχει αρνητικό ισοζύγιο, ιδίως όταν συνοδεύεται από καθαρή εισροή νομίσματος». Υπάρχει ένα στοιχείο επι- στημονικής αλήθειας σ’ αυτό το αξίωμα του μερκαντιλισμού συμπλήρωσε ο J.M.Keynes. Και προειδοποίησε, κάνοντας μια από τις πιο σημαντικές επισημάνσεις στον τομέα της πρακτικής οικονομίας, ότι « θα πρέπει να γίνει κατανοητό, τα πλεονεκτήματα είναι ομολογουμένως εθνικά και είναι απίθανο να ωφελήσουν τον κόσμο εξ ολοκλήρου». Κι αυτό, διότι «το παιχνίδι του διεθνούς εμπορίου είναι μηδενικού αθροίσματος» (zero sum game), με αποτέλεσμα το επίτευ- γμα του θετικού ισοζυγίου ενός κράτους να επιτυγχάνεται εις βάρος κάποιου άλλου. Την επα-λήθευση του αξιώματος αποδεικνύουν τα στατιστικά στοιχεία του διεθνούς εμπορικού ισοζυγίου της χώρας μας το οποίο την περίοδο της δεκαετίας ( 2000-10) είναι αρνητικό κατά 321 δις €, με το αντίστοιχο πλεόνασμα να καταλήγει σε άλλες εξαγωγικές χώρες, κυρίως της Γερμανίας.

  11 Φεβρουαρίου στις 8:38 π.μ. · Μου αρέσει! · 17
• 

  Spiros Lavdiotis Symmoria Draxmis Αποτελεί πρωταρχικό στοιχείο για τη διατήρηση της κοινωνικής ευημερίας της πολιτείας οι κυβερνητικές αρχές να δώσουν μεγάλη προσοχή στην κατάσταση του διεθνούς εμπορικού ισοζυγίου, ιδίως με την εφαρμογή μέτρων που προωθούν την ενθάρρυνση των εξαγωγών και την αποθάρρυνση των εισαγομένων προϊόντων και υπηρεσιών. Ο λόγος είναι ότι ένα θετικό διεθνές εμπορικό ισοζύγιο θα αποβεί «άκρως τονωτικό» για την οικονομία, ενώ ένα αρνητικό ισοζύγιο ίσως γρήγορα να δημιουργήσει «μια κατάσταση διαρκούς οικονομικής ύφεσης» είχε δηλώσει με έμφαση ο μεγαλύτερος οικονομολόγος του 20ου αιώνα, J.M.Keynes. Ωστόσο, η πολιτική ηγεσία ενώ γνώριζε επί δεκαετίες ότι την Αχίλλειο Πτέρνα της ελληνικής οικονομίας την αποτελεί το διεθνές εμπορικό ισοζύγιο της χώρας, σιώπησε και προσπάθησε έντεχνα να το αποκρύψει, διότι ήταν ενήμερη ότι το εμπορικό ισοζύγιο αποτελούσε το επίκεντρο μιας ιδεολο- γικής διαμάχης και πεδίο έντονης πολιτικής αντιπαράθεσης και αποφάσισε τεχνηέντως να την αποφύγει. Έτσι, προσέφυγε χωρίς σωφροσύνη στον συνεχή δανεισμό για να καλύψει τα χρόνια ελλείμματα του ισοζυγίου, μια ολέθρια πολιτική για την «ανοικτή» οικονομία της χώρας. 
  Η πολιτική ηγεσία όμως δεν σταμάτησε στην απόκρυψη της δεινής καθαρής διεθνούς επενδυτικής θέσης της χώρας, αλλά συνέχισε και, αποδέχθηκε τους όρους της Συνθήκης του Μάαστριχτ (1992) χωρίς να πληροί τα δημοσιονομικά κριτήρια της ένταξης στην Ευρωζώνη, (i) του 3% δημοσιονομικού ελλείμματος ως προς το ΑΕΠ και (ii) του συσσωρευμένου δημόσιου χρέους να μην υπερβαίνει το 60% σε σχέση με το ΑΕΠ της υποψήφιας χώρας. Κι έτσι επήλθε ο «εκτροχιασμός» όχι του ‘εκσυγχρονιστή’ τέως πρωθυπουργού Σημίτη, αλλά του αναπόφευκτου εκτροχιασμού του διεθνούς εμπορικού ισοζυγίου της χώρας, καθώς το εμπορικό έλλειμμα διπλασιάστηκε από το επίπεδο των 22 δις € το 2000 στα 44 δις € το 2008, την κομβική χρονιά της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης. Όμως, για να αντιληφτούμε ότι η πολιτική ηγεσία διέπραξε ένα τραγικό λάθος είς βάρος της ευημερίας του ελληνικού λαού με την ένταξη και την εμμονή της παραμονής της χώρας στη ζώνη του ευρώ - που σημαίνει μια μακροχρόνια ύφεση όχι μόνο στο προσεχές αλλά και στο απώτερο μέλλον - πρέπει να γυρίσουμε το ρολόι πίσω στην εποχή της εφαρμογής των «Beggar my Neighbour» πολιτικών στo διεθνές εμπόριο. Στην οικονομία η φράση«Beggar my Neighbour» ( Ζητιάνος του Γείτονά μου) σημαίνει το οικονομικό πλεονέκτημα που επιτυγχάνεται από ένα πρόσωπο ή ένα κράτος εις βάρος του άλλου προσώπου ή κράτους. Συγκεκριμένα, για μια οποιαδήποτε χώρα η αύξηση των εξαγωγών σε σχέση με τις εισαγωγές οδηγεί σε περισσότερες θέσεις εργασίας. Επιπροσθέτως, η αρχική αύξηση εργασίας δημιουργεί μια δευτερογενή αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας από τα χρήματα που οι νέοι εργαζόμενοι δαπανούν. Επειδή, όμως το παιχνίδι του διεθνούς εμπορίου είναι «μηδενικού αθροίσματος», η αύξηση των εξαγωγών μιας χώρας οδηγεί στην μείωση των εξαγωγών των άλλων χωρών οι οποίες θα ασκήσουν αντίποινα καθώς οι φλόγες του εθνικισμού θα δυναμώσουν. Ένας από τους λόγους που συνέβαλε στην σφοδρότητα της Μεγάλης Κρίσης την δεκαετία του 1930, ήταν η προσφυγή των κρατών σε πολιτικές «ζητιάνος του γείτονά μου» παρά σε κοινή συνεργασία για την αντιμετώπιση του κοινού εχθρού της μαζικής ανεργίας και του αποπληθωρισμού. Δηλαδή, η κάθε μια χώρα «ατομιστικά» προσπάθησε να θεραπεύσει τα οικονομικά της προβλήματα που προήλθαν από την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος με ανταγωνιστικές υποτιμήσεις των εθνικών τους νομισμάτων και την επιβολή προστατευτικών δασμών τα οποία τείνουν να επιδεινώσουν την κατάσταση και όχι να την βελτιώσουν.

  11 Φεβρουαρίου στις 8:40 π.μ. · Μου αρέσει! · 14
• 

  Spiros Lavdiotis Symmoria Draxmis Η προέλευση της φράσης «ζητιάνος του γείτονά μου» έχει τις ρίζες της στο παιδικό παιχνίδι τραπουλόχαρτων στο οποίο οι συμμετέχοντες αποβλέπουν στη κατάκτηση όλων των καρτών του αντιπάλου. Ο παίκτης που επιτυγχάνει να αποκτήσει όλες τις κάρτες ανακηρύσ- σεται νικητής. Είναι ένα παιχνίδι καρτών όπου ο νικητής αναδεικνύεται από καθαρή τύχη που απορρέει από την αρχική κατανομή των χαρτιών με αποτέλεσμα παρόμοιας φύσης μ’ αυτή του πολέμου. Στη σύγχρονη εποχή της αναβίωσης του φιλελευθερισμού, των αρχών της laissez faire οικονομίας, η Γερμανία, το κυρίαρχο κράτος της ευρωζώνης, έχοντας εξ αρχής το συγκριτικό πλεονέκτημα των καθαρών θετικών εξαγωγών στο διεθνές της ισοζύγιο πληρωμών συμμετείχε ενθουσιωδώς στο παιχνίδι και μάζεψε τη «τράπουλα», σκουπίζοντας το τραπέζι. 
  Στις αρχές της νέας χιλιετηρίδας η πλειοψηφία του ελληνικού λαού ενέκρινε την ένταξη της χώρας στη ζώνη του ευρώ, χωρίς να έχει αντιληφτεί ότι η απεμπόληση της έκδοσης του εθνικού νομίσματος, της δραχμής, και η αποδοχή του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος με την παγίδα της αμετάκλητης ισοτιμίας συν τω χρόνω θα την μετέτρεπε σε «ζητιάνο του γείτονά μου», με χρονοδιάγραμμα δανείων του δημοσίου χρέους έως το 2057! Αγνόησαν οι πολιτικοί, αλλά και οι πολίτες το γεγονός ότι επρόκειτο για μία ιστορική απόφαση που θα άλλαζε άρδην τη φυσιογνωμία της Ελλάδος. Υποτίμησαν αμφότεροι την παρασιτική οικονομία της χώρας μας με τα σοβαρά μειονεκτήματα της δημοσιονομικής πειθαρχίας και ανταγωνιστικότητας και μαζί, τα χρόνια δίδυμα ελλείμματα του δημοσίου χρέους και του διεθνούς ισοζυγίου πληρωμών. Όντως, αποτελεί ένα αίνιγμα και προκαλεί εύλογη απορία, πως ξαφνικά ο πολίτης συνειδητοποίησε ότι το νέο νόμισμα, το Ευρώ, θα αποβεί η πανάκεια των οικονομικών προβλημάτων για τη χώρα του και θα επιφέρει τεράστια αλλαγή στη ζωή του! Ασφαλώς, προς το καλύτερο και το μοντέρνο διαισθάνθηκε, χωρίς όμως να γνωρίζει σχεδόν τίποτε γύρω από την Συνθήκη του Μάαστριχτ!
  Το αίσθημα της ευρωπαϊκής προοπτικής υπερνίκησε την οικονομική λογική και δεν είχαν οι έλληνες πολιτικοί ορθάνοικτα τα μάτια για να δουν ότι η κεντρική ιδέα της Συνθήκης του Μάαστριχτ, είναι ότι ΕΕ χώρες θα προχωρήσουν με στόχο την οικονομική και νομισματική ένωση(ΟΝΕ) με ένα ενιαίο νόμισμα το οποίο θα εκδίδεται μονοπωλιακά και η διαχείριση του θα γίνεται από μια ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Όμως, η Συνθήκη δεν καθόρισε πως το υπόλοιπο της οικονομικής πολιτικής θα λειτουργούσε, ούτε και πρότεινε τη δημιουργία νέων θεσμικών οργάνων, πλην της ΕΚΤ. Οι ανάδοχοι της θα πρέπει να είχαν υποθέσει ότι τίποτε περισσότερο δεν χρειάζεται. Ωστόσο, αυτό μόνο μπορεί να είναι σωστό εάν οι σύγχρονες οικονομίες συνιστούν συστήματα που αυτό-προσαρμόζονται και αυτό- διορθώνουν, όπως η σχολή του Σικάγου υποθέτει και ο ιεροκήρυκας του μονεταρισμού Milton Friedman πρεσβεύει. Δηλαδή με τα «αυτόματα» του Δαίδαλου και τους τρίποδες του Ήφαιστου που εκτελούσαν αυτόματα τις εργασίες τους στο εργαστήριο του θεού, κατόπιν διαταγής. 
  Οικονομίες οι οποίες είναι οργανισμοί που αυτό-διορθώνουν, ποτέ και υπό οποιοδήποτε συνθήκες απαιτούν διαχείριση και η Συνθήκη του Μάαστριχτ πράγματι σχεδιάστηκε με θεμέλιο αυτή την αρχή του κλασσικού φιλελευθερισμού. Αρχή, που διακηρύττει ότι οι κυβερνήσεις είναι ανίκανες, και γι αυτό δεν πρέπει να προσπαθήσουν- παρά μόνο οι ιδιώτες- για την επίτευξη των παραδοσιακών στόχων της οικονομικής πολιτικής: της ανάπτυξης και πλήρους απασχόλησης. Σύμφωνα με το δόγμα, αυτό που μπορεί να γίνει ‘ειλικρινώς’ για την οικονομία στο σύνολο της, είναι ο έλεγχος της προσφοράς του χρήματος και η ισοσκέλιση του κρατικού προϋπολογισμού. Έτσι, καταλήξαμε στην «αόρατη διακυβέρνηση των αγορών» και στη σημερινή δυστυχία του ελληνικού λαού με τις στρατιές των ανέργων και την κυβέρνηση αγωνιωδώς να περιμένει το « αόρατο χέρι» του Adam Smith να εμφανιστεί για να επαναφέρει το σύστημα σε ισορροπία. 
  Το (Β) Ερώτημα με εκπλήσσει! Αφορά έναν αθεμελίωτο «ευσεβή πόθο». Σ Λ 8-2-2013

  11 Φεβρουαρίου στις 8:41 π.μ. · Μου αρέσει! · 14
• 

  Vassilis Serafimakis Η συμμετοχή σε μία συζήτηση δεν σημαίνει ντε και καλά, τουλάχιστον όχι για μένα, το να πάρεις τον λόγο και να μιλήσεις μόνο και μόνο επειδή συμμετέχεις. Προσωπικά, μετά την ανωτέρω εξαιρετική (κατά την ταπεινή μου άποψη) απάντηση τού κ Λαβδιώτη θεωρώ άσκοπο το να πώ τα ίδια ή περίπου τα ίδια με άλλα λόγια. 
  
  Θεωρώ σκόπιμη μόνο την ανάρτηση μερικών επεκτάσεων/υποσημειώσεων των εκτεθέντων ανωτέρω: Όταν ο κ Λαβδιώτης αναφέρεται απαξιωτικά στην μονεταριστική σκέψη, αυτή η απαξίωση έχει επιστημονική θεμελίωση. 
  ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΤΕΛΕΙΕΣ ΑΓΟΡΕΣ, δηλ αγορές όπου διαμορφώνονται οι "σωστές τιμές" - διότι κάτι τέτοιο προϋποθέτει ομοιόμορφη και πλήρη πληροφόρηση καθώς και επαρκή και κατ'ελάχιστον όμοια ικανότητα ανάλυσης των πληροφοριών από τους μετέχοντες. Κάτι τέτοιο όμως απλά δεν υφίσταται.
  
  Επίσης προϋποθέτει την ύπαρξη αυτού που οι οικονομολόγοι ονομάζουν "Λογικό Ανθρώπινο Ενεργό Όν". (Δεν γνωρίζω κάποια ακριβή μεταφορά στα ελληνικά τού όρου Rational Agent.) Οι νεοκλασικοί, νεοφιλελεύθεροι, μονεταριστές οικονομολόγοι προϋποθέτουν μία σειρά από ανύπαρκτες στην πραγματικότητα καταστάσεις, και βάσει αυτών φυσικά οι θεωρίες τους "αποδεικνύονται" σωστές: προϋποθέτουν ότι οι άνθρωποι ενεργούν πάντα λογικά και σταθερά, με πάντα το ίδιο κριτήριο προώθησης του ατομικού συμφέροντός τους (κάτι που άμα το κάνουν όλοι, υποτίθεται, προωθείται το συλλογικό συμφέρον), κτλ. 
  
  Οι σύγχρονες όμως αναλύσεις απέδειξαν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι κάτι τέτοιο απλά δεν υφίσταται. (Γι'αυτή την απόδειξη ακριβώς το 'Νόμπελ' Οικονομικών τού 2002 απονεμήθηκε σε ..ψυχολόγο!)
  
  Η μονεταριστική σκέψη εξοβελίζει από την οικονομική πολιτική το Κράτος (δηλ. την συντεταγμένη έκφραση της συλλογικής μας βούλησης, όπως τουλάχιστον πρέπει να είναι) και στην θέση των όποιων εξουσιών έχει το Κράτος, εκτός από τις ελάχιστες (ρύθμιση κυκλοφορίας, εξωτ.πολιτική, κτλ), βάζει αυτόν τον Λογικό Άνθρωπο. 
  
  Εκδιώκουν λοιπόν το Κράτος από το πεδίο οικονομικής παρέμβασης - γιατί; ίσως επειδή δεν αποτελείται το Κράτος από λογικούς ανθρώπους (!) ή/και επειδή η ίδια η δομή τού Κράτους δήθεν προωθεί την μετριότητα στις αποφάσεις.
  Ενώ υποτίθεται οι αγορές, πάντα με την μονεταριστική/νεοφιλελεύθερη λογική, "αυτο-ρυθμίζονται" και "αυτο-διορθώνονται"!
  Αλλά αυτό, ακόμη και ένας ακραιφνής νεοφιλελεύθερος όπως ο Άλαν Γκρήνσπαν, πρώην διοικητής τού Fed, παραδέχθηκε ότι είναι λάθος.
  
  Προσοχή : Οι αγορές ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ! 
  
  Η σύγχρονη κεϋνσιανή ανάλυση δεν τις απαξιώνει. 
  Αυτό που ΔΕΝ χρειαζόμαστε είναι η θεοποίησή τών σγορών. Αντιθέτως, λοιπόν, αυτό που χρειαζόμαστε είναι περισσότερη ταπεινότητα στους ισχυρισμούς μας, να μην πιστεύομε ότι μαθηματικά μοντέλα μπορούν με ασφάλεια να περιγράψουν ή ακόμη χειρότερα να προβλέψουν την ανθρώπινη συμπεριφορά, και να θέτομε ξεκάθαρα κοινωνικά προτάγματα για την οικονομική πολιτική μας: 
  
  Προέχει η γενικώτερη κοινωνική ευημερία - και όχι οι αφηρημένοι αριθμοί των νεοφιλελεύθερων ιδεολογημάτων.

  Κυριακή στις 7:55 π.μ. · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει! · 15
• 

  Theodore Katsanevas Α) ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΚΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΜΜΕ, ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥΣ, ΝΑ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΤΟ ΤΙ ΚΑΚΟ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΝ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ. ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ ΟΜΩΣ ΕΥΣΧΗΜΑ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΝ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΡΩΤΗΜΑ: « ΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΕΧΕΣ ΜΕΛΛΟΝ, ΜΕΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ;»
  Η υφεσιακή περιδίνηση στην οποία έχει περιπέσει η χώρα μέσα από τις πολιτικές της ακραίας περιοριστικής οικονομικής πολιτικής υπό την καθοδήγηση της Τρόικας, δεν επιτρέπει την ελάχιστη ελπίδα αισιοδοξίας για έξοδο από την κρίση. Η επιβολή συνταγών σκληρής λιτότητας, ιδιαίτερα σε περιόδους ύφεσης, οδηγεί σε μεγαλύτερη διεύρυνση της πτωτικής πορείας της οικονομίας. Η φτώχεια φέρνει περισσότερη φτώχεια Η βίαιη συρρίκνωση των εισοδημάτων οδηγεί στην κάθετη πτώση της εσωτερικής ζήτησης και κατ’ επέκταση στον περιορισμό της παραγωγής, στην κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας, στη συμπίεση της φορολογητέας και ασφαλιστικής ύλης, στην τεράστια μείωση των κρατικών εσόδων και του εθνικού εισοδήματος. Τα χρέη, ως απόλυτο μέγεθος αλλά και ως ποσοστό του εθνικού εισοδήματος μεγεθύνονται. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι, ύστερα από το τελευταίο «κούρεμα» το χρέος, το οποίο σε μεγάλο ποσοστό πριμοδοτήθηκε από εγχώριους πόρους, διευρύνθηκε ακόμα περισσότερο. Το αδιέξοδο της σημερινής πορείας έχουν επισημάνει όχι μόνο έγκυροι διεθνείς αναλυτές όπως ο Paul Krugman, ο Hans Werner Zinn, Jayatti Ghosh, Jojeph Stiglitz, Noam Chomski, Kenneth Rogoff, Marcello de Cecco, Klaous Kastner, Max Kaizer, Zack Sapir, Hemout Slesinger, Roger Bootle, Nuerel Rubini, κλπ., αλλά και διεθνείς οίκοι με εκθέσεις τους, όπως η Ιαπωνική Nomura, η Citi Bank και πολλοί άλλοι, μεταξύ των οποίων και το ίδιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Πρόσφατα, κορυφαίος δημοσιογράφος του κατεστημένου, παραδέχτηκε δημόσια ότι, «όλοι ξέραμε ότι η πολιτική του Μνημονίου δε βγαίνει, αλλά μας έλεγαν μην το πείτε τώρα δεν είναι σωστό». 
  Αλλά ακόμα και αν γίνει η απίθανη υπόθεση εργασίας ότι, κάποια στιγμή οι Γερμανοί υπερκυρίαρχοι αποφασίσουν να μας χαρίσουν το μεγαλύτερο μέρος ή ακόμα και όλα τα χρέη μας, και πάλι μετά από 10-15 χρόνια, η χώρα μας, όπως και οι άλλες περιφερειακές οικονομίες, θα περιπέσουν σε κατάσταση οικονομικής αδυναμίας. Και αυτό γιατί το ευρώ είναι ένα σκληρό νόμισμα που δεν επιτρέπει την ανάκτηση της χαμένης ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Η τελευταία βρίσκεται σε διαφορετική νομισματική ζώνη απ΄αυτήν της Γερμανίας και των άλλων βορειοκεντρικών χωρών, σύμφωνα και με τη θεωρία του Νομπελίστα Robet Mandel), Οι χώρες αυτές ευνοούνται από την υψηλή ισοτιμία του ευρώ γιατί παράγουν ολιγοπωλειακά προϊόντων έντασης κεφαλαίου και υψηλής τεχνολογίας, ( με μικρή προστιθέμενη αξία του συντελεστή εργασία), που επιτρέπει υψηλά περιθώρια κέρδους, χωρίς υπερβολική συμπίεση της αμοιβής εργασίας. Και για να το απλουστεύσουμε. Ο κυριότερος τομέας της ελληνικής οικονομίας είναι ο τουρισμός. Οι ανταγωνίστριες μας χώρες, η Τουρκία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Αίγυπτος, η Τυνησία, κλπ., πουλάνε το τουριστικό τους προϊόν πολύ πιο φτηνά, αφού λόγω του υποτιμημένου τους νομίσματος σε σχέση με το σκληρό ευρώ, το ίδιο δωμάτιο εκεί κοστίζει λιγότερο απ’ ότι εδώ. Ακόμα και αν οι Έλληνες ξενοδόχοι συμπιέσουν στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο, το ημερομίσθιο λχ. στα 20 ευρώ, και πάλι στις ανταγωνίστριες χώρες το ημερομίσθιο θα είναι φτηνότερο λχ. 15 ή και 10 ευρώ. Ο εργαζόμενος στις χώρες αυτές, μπορεί να αμείβεται με μικρότερο ημερομίσθιο που έχει όμως ίδια περίπου ανταλλακτική αξία με το ημερομίσθιο στην Ελλάδα, γιατί εκεί το κόστος ζωής εκεί είναι χαμηλότερο. Το ίδιο ισχύει και στο γεωργικό τομέα -ένα άλλο ισχυρό τομέα της ελληνικής οικονομίας-όπου το κόστος εργασίας αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του συνολικού κόστους παραγωγής, είναι δηλ. προϊόν έντασης εργασίας.

  11 Φεβρουαρίου στις 11:30 π.μ. · Μου αρέσει! · 15
• 

  Theodore Katsanevas Αντίθετα, η κύρια παραγωγή των βορειοκεντρικών ευρωπαϊκών χωρών προσανατολίζεται σε τεχνολογικά βιομηχανικά προϊόντα όπου το κόστος εργασίας αποτελεί μικρό μέρος του συνολικού κόστους παραγωγής. Κατά συνέπεια, έχει μικρότερη σημασία αν το ατομικό ημερομίσθιο είναι υψηλότερο απ’ ότι στην Ελλάδα. Οι αξονικοί τομογράφοι που παράγει λχ. η γερμανική Seamens, ανταγωνίζονται προϊόντα υψηλής τεχνολογίας κυρίως των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας με επίσης σκληρά νομίσματα και με τεράστια περιθώρια κέρδους, αφού η συμμετοχή του σχετικά ανελαστικού κόστους εργασίας είναι μικρή στο συνολικό κόστος παραγωγής. Η Κίνα, η οποία έχει αναπτυχθεί βιομηχανικά και ακολουθεί ταχύτατα τις εξελίξεις στη νέα τεχνολογία, πουλά τα προϊόντα της πολύ φτηνά λόγω του υποτιμημένου της νομίσματος του Γουάν. Παρ’ όλες τις εκκλήσεις και απειλές από τους δυτικούς για το θέμα αυτό, ο Ασιατικός κολοσσός, διατηρώντας το νόμισμά του υποτιμημένο, έχει σωρεύσει συναλλαγματικά αποθέματα της τάξης των 4 δις. δολαρίων σαρώνοντας τις διεθνείς αγορές και καταστρέφοντας τη δική μας μεσαίου δυναμικού βιομηχανική παραγωγή, λόγω της χαλαρής δασμολογικής πολιτικής που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά η Κίνα είναι μια ανεξάρτητη υπερδύναμη που διαθέτει το δικό της νόμισμα και την πολιτική ισχύ να επιβάλλει τις ισοτιμίες που επιθυμεί. Εδώ, αξίζει να θυμηθούμε το δόγμα Ρότσιλντ : «δώσε σε εμένα το δικαίωμα να εκδίδω χρήμα και άσε τους άλλους να φτιάχνουν νόμους».

  11 Φεβρουαρίου στις 11:31 π.μ. · Μου αρέσει! · 11
• 

  Theodore Katsanevas Β) ΕΠΙΣΗΣ ΑΡΚΕΤΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ. ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ: ΕΙΤΕ ΜΕ ΕΥΡΩ ΕΙΤΕ ΜΕ ΔΡΑΧΜΗ, ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ «ΚΑΛΟΥΣ» ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, ΘΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΚΡΗ. ΑΝ ΟΜΩΣ ΕΧΟΥΜΕ «ΚΑΚΟΥΣ» ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΑΜΕΝΟΙ..
  
  Η έξοδος από το ευρώ και το Μνημόνιο, μπορεί να πετύχει μόνο με τον αποκλεισμό όλου του πολιτικού προσωπικού στα υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Η χώρα δεν αντέχει πλέον τις κλασικές πρακτικές πολιτικής πατρωνίας, υποσχεσιολογίας και αντιπαραγωγικών παροχών. Εναπόκειται στη νοημοσύνη, στη βούληση και στην οργανωσιακή πρόθεση του ελληνικού λαού να μην παρασυρθεί από τη διαπλεκόμενη μιντιαρχία και επιτρέψει τη διαχείριση της επιστροφής στο εθνικό μας νόμισμα από φαύλους πολιτικούς που μέχρι χθες εξέφραζαν την υποταγή τους στο ευρώ και έχουν μολυνθεί με τις υπογραφές τους στο Μνημόνιο. Ούτε βέβαια, έχουμε την πολυτέλεια να κάνουμε πειράματα με άκαπνους και άπειρους ψευτοσωτήρες κηπουρούς, που συνήθως είναι χειρότεροι από τους παλαιότερους πολιτικάντηδες. Μάλλον ακατάλληλοι είναι και όσοι φωνασκούν ενάντια στο Μνημόνιο, αλλά καταθέτουν την πίστη τους στην ευρωζώνη, σε μια προσπάθεια να έχουν και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο, είναι Δεν επιτρέπεται να επιστρέψουμε στις εποχές που ζούσαμε με δανεικά, «των τεμπέληδων της εύφορης κοιλάδας», όταν συνειδητά ή ασυνείδητα οδηγηθήκαμε στην εξόντωση του παραγωγικού μας δυναμικού. Το μεγάλο χαστούκι της Τρόικας, πρέπει να μας γίνει μάθημα για να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Να απολακτίσουμε τη λάθρα διαβίωση, τις αντιπαραγωγικές συμπεριφορές, τις αλόγιστες σπατάλες, τη διαφθορά. 
  
  Στο τιμόνι της χώρας πρέπει να βρίσκονται άξιοι και έντιμοι κυβερνήτες με σοβαρό βιογραφικό σημείωμα στις επιστήμες, στις επιχειρήσεις, στην πολιτική, αλλά είναι αμόλυντοι από τη Μνημονική εμπλοκή, έχουν μελετήσει και εκπονήσει το σχέδιο Β για την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, έχουν έντιμο πρότερο βίο, διαθέτουν διαχειριστικές δεξιότητες, αποτελεσματικότητα, αναπτυξιακό όραμα, με θέληση να πατάξουν τη διαφθορά, τη σπατάλη, τη φοροδιαφυγή στην πράξη και όχι μόνο στα λόγια. Έμπειρα και έντιμα στελέχη με επιστημοσύνη, εντιμότητα και κοινό νού, οι οποίοι θα έχουν το σφρίγος, τις δεξιότητες και την αυθύπαρκτη πολιτική υπόσταση για να διαπραγματευτούν αποτελεσματικά με τους διεθνείς δανειστές. Οι οποίοι θα γνωρίζουν ότι η έκδοση χρήματος από το Χολαργό με μέτρο και φειδώ, θα κατευθύνεται σε αναπτυξιακά μέτρα και κοινωνικές παροχές και όχι σε απαιτήσεις συντεχνιών. Ικανοί και νοικοκυραίοι πολιτικοί που θα στοχεύουν με μεθοδικότητα στην καταπολέμηση της ανεργίας και στη σταδιακή βελτίωση των εισοδημάτων, όταν η οικονομία αρχίσει να ανακάμπτει, αφού αποκτήσει την ανταγωνιστικότητα της. Γνωρίζοντας και προειδοποιώντας τον ελληνικό λαό πως η επιστροφή στη δραχμή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, αλλά ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος της ελπίδας για έξοδο από την τραγωδία που βιώνουμε σήμερα. Άξιοι ηγέτες που θα τον πείσουν ότι μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας, ότι οφείλουμε να αξιοποιήσουμε τους πλούσιους παραγωγικούς μας πόρους, να δουλέψουμε σκληρά, να στραφούμε σε διεθνείς συμμαχίες, ανάλογα με τις σημερινές παγκόσμιες γεωπολιτικές ισορροπίες, να παλέψουμε για να κερδίσουμε το αύριο της χώρας μας. Για το σκοπό αυτό, οι πατριώτες της « Συμμορίας της δραχμής, πρέπει να βρίσκονται σε ετοιμότητα, να οργανωθούν πολιτικά και να δράσουν αποτελεσματικά.

  11 Φεβρουαρίου στις 11:31 π.μ. · Μου αρέσει! · 13
• 

  John Starakis ΕΧΟΥΜΕ ΗΔΗ ΤΡΕΙΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ...ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΣΑΣ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ, ΠΑΝΤΑ ΟΜΩΣ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΙΣ...

  11 Φεβρουαρίου στις 11:41 π.μ. · Μου αρέσει! · 2
• 

  Kostas Katzikw Θεόδωρος Κατσανέβας:Είστε υπέρ της έκδοσης εθνικού-κρατικού νομίσματος μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο ή μήπως χρειάζονται λίγοι μήνες προσαρμογής στο νέο εθνικό-κρατικό νόμισμα;Σε κάθε περίπτωση η μετάβαση,στο νέο νόμισμα,πρέπει να αναγγελθεί από την πρώτη ημέρα ανάληψης των καθηκόντων μιας πατριωτικής κυβέρνησης;

  11 Φεβρουαρίου στις 5:38 μ.μ. · Μου αρέσει! · 4
• 

  Stergios Zisidis κ.Κατσανέβα:Το εθνικό νόμισμα πόσο θα βοηθήσει την αγοραστική δύναμη των μη εχόντων;

  11 Φεβρουαρίου στις 6:00 μ.μ. · Μου αρέσει! · 5
• 

  Dimitris Mitropetros κ. Κατσανέβα. Η Ελλάδα βαδίζει σε τραπεζική ενοποίηση αλλά και στην πολιτική ολοκλήρωση της Ε.Ε. Οι δανειστές γίνονται όλο και ποιό ανελαστικοί στις απαιτήσεις τους και τα περιθώρια για διαπραγματεύσεις περιορίζονται ακόμα και όσο συζητάμε. Επιπλέον, υπάρχει το ιστορικό χωρών οι οποίες, αν και είχαν εθνικό νόμισμα και απαλλάχτηκαν από την κηδεμονία διεθνών οργανισμών ( ΔΝΤ ), επέστρεψαν σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης χωρίς αυτό να βρίσκει άμεση απήχηση στα λαϊκά στρώματα λόγω κακοδιαχείρησης του χρέους ( Βραζιλία ). Μέσα σε αυτά τα πλαίσια και με δεδομένη την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, ποιά θα πρέπει να είναι η πολιτική απέναντι στο, δραχμικό πλέον, χρέος, εφόσον προτάσεις τύπου μορατόριουμ, περιόδου χάριτος κ.ά. που έχουν διατυπωθεί, θα συναντήσουν τη σιδηρά άρνηση των χωρών του βορά με προεξάρχουσα τη Γερμανία; Ευχαριστώ.

  11 Φεβρουαρίου στις 6:01 μ.μ. · Μου αρέσει! · 2
• 

  Fantoma Rimbaud Θεοδωρος Κατσανεβας.Αυριο γινετε κυβερνηση εθνικης σωτηριας και σαν ζητανε να αναλαβετε το υπουργειο οικονομικων με την προυποθεση να μεινουμε στο ευρω.Εχετε ολο το λαο και τους πολιτικους με το μερο σας και καλους συνεργατες.Αν και πιστευετε στο εθνικο νομισμα τι θα μπορουσατε να κανετε για να σωσετε την οικονομια μεσα στο ευρω?

  11 Φεβρουαρίου στις 6:17 μ.μ. · Μου αρέσει! · 3
• 

  ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΑΛΙΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΤΣΑΝΕΒΑΣ Καταρχάς θα ήθελα να επαναλάβετε, το ύψος των συναλαγματικών αποθεμάτων της Κίνας. Νομίζω πως πρόκειτε για τρις δολάρια και όχι δις! Αυτό που θα ήθελα να ρωτήσω, είναι το κατά πόσο είναι εφικτό, και εφόσον βρισκόμαστε σε μία ενιαία οικονομική και νομισματική γραμμή με τις βιομηχανικά παραγωγικές χώρες της Ευρώπης, αυτές να μεταφέρουν μέρος της παραγωγής τους, σε Ελληνικό έδαφος, (τμήματα αμαξωμάτων, αξονικών τομογράφων κ.ά.,όχι την υψηλή τεχνολογία) τουλάχιστον για τα προϊόντα που θα καταναλώνονται εδώ και με το μισθολογικό και γιατί όχι και φορολογικό καθεστώς, που ισχύει σε αυτές, καθώς και αν, εντός του ευρώ, έχουμε τη δυνατότητα, να μειώσουμε μονομερώς ή σε συνεργασία με τους εταίρους μας τους συντελεστές φορολογίας (Φ.Π.Α. φόρος εισοδήματος, τιμές καυσίμων κ.ά.), ούτως ώστε, να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί από τις γειτονικές χώρες, χωρίς να χρειαστεί να πειράξουμε κατ΄ελάχιστο. τα μισθολογικά.

  11 Φεβρουαρίου στις 8:05 μ.μ. · Μου αρέσει! · 1
• 

  Theodore Katsanevas Ο φίλος Βαγγέλης Αλιφέρης έχει προφανές δίκηο σχετικά με τα συναλλαγματικά πλεονάσματα της Κίνας που είναι 4 τρις δολάρια και όχι τρις. Η σκέψη για τη μεταφορά εδώ μέρος της παραγωγής των βορειοκεντρικών χωρών, έχει βάση, αλλά στην πράξη είναι μάλλον ανέφικτη. Και αυτό γιατί οι Γερμανοί και ΣΙΑ, βολεύονται καλύτερα να μεταφέρουν αυτό το μέρος της υποδεέστερης σημασίας παραγωγής, στις χώρες της μακρινής Ανατολίας, όπου το εργατικό δυναμικό είναι περισσότερο υπάκουο απ' ότι το δικό μας. Αλλά και αν υποθέσουμε ότι γινόταν αυτή η μεταφορά παραγωγήσς στις νότιες περιφερειακές χώρες και πάλι ο κεντρικός έλεγχος της παραγωγής θα παρέμενε στις βορειοκεντρικές χώρες, με συνέπεια αυτές να ασκούν και τον πολιτικό έλεγχο, να μπορούν δηλ. να ορίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού.

  11 Φεβρουαρίου στις 9:33 μ.μ. · Μου αρέσει! · 7
• 

  Theodore Katsanevas Η επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα, φίλε Στέργιε Σησίδη, θα βοηθήσει κατ' εξοχήν τους λιγότερο έχοντες, αφού θα διασφαλιστούν αρχικά οι μισθοί και οι συντάξεις και γενικότερα η αμοιβή χαμηλόμισθης εργασίας και αργότερα με την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, θα αυξηθούν σταδιακά. Και αυτό, με την προϋπόθεση ότι δε θα υπάρχουν αμέσως μεγάλες παροχές που θα οδηγήσουν σε υπεπληθωρισμό.

  11 Φεβρουαρίου στις 9:45 μ.μ. · Μου αρέσει! · 9
• 

  Vassilis Serafimakis Η προσωπική μου απάντηση στο Β' ερώτημα είναι σχετικά απλή : 
  
  Η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα από μόνη της δεν λέει πολλά πράγματα εάν δεν συνοδευτεί από την αποδέσμευσή μας από τους περιορισμούς τού Μάαστριχτ. Αλλοιώς το να έχομε δικό μας νόμισμα θα είναι ισοδύναμο τού να μάς δώσουν σήμερα οι Βρυξέλλες το δικαίωμα να τυπώνομε χαρτονομίσματα τού ευρώ, κάτι που ξέρομε ότι δεν έχει καμία σχέση με το να "τυπώνομε χρήμα". Άλλο "τυπώνω" χρήμα, κι άλλο τυπώνω χαρτονόμισμα. Το πρώτο σημαίνει αύξηση της ποσότητας οικονομικού πλούτου τού ιδωτικού τομέα (κάτι που γίνεται μέ μέτρα όπως η μείωση φορολογίας, τα κρατικά προγράμματα υποδομών, κτλ) με σκοπό την ανάπτυξη της πραγματικής οικονόμίας και το μεγάλωμα του πραγματικού πλούτου. 
  Αλλά και μετά την αποδέσμευσή μας από το Μάαστριχτ, θα είναι ζωτικά απαραίτητη (τότε περισσότερο από ποτέ άλλοτε λόγω της κατάστασής μας) να προχωρήσομε άμεσα και παράλληλα σε μία σειρά ουσιαστικών και δραστικών μέτρων που θα στρέφονται κατά της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς και της μετριοκρατίας στο Δημόσιο αλλά και θα ρυθμίζουν ορθολογικότερα τις υποθέσεις του ιδιωτικού τομέα : Βεβαίως, από κάποιο σημείο και μετά, τα καθαρά οικονομικοκεντρικά ("τεχνοκρατικά") μέτρα γίνονται πολιτικά και αποφασίζονται με κριτήριο την πολιτική ιδεολογία αυτών που θα αποφασίζουν τότε. Οι αγορές πάντως θα κρίνουν την ελληνική οικονομία βάσει της πορείας την οποία θα δεσμευτεί μέσω των μέτρων αυτών να ακολουθήσει. 
  Βάσει της προδιαγραφόμενης αυτής πορείας εξ άλλου θα κρίνουν κατά ένα μεγάλο μέρος και την ισοτιμία τού τότε νομίσματός μας. 
  
  Οι αλλαγές αυτές (νόμισμα, φορολογία, κτλ) είναι τα ΕΡΓΑΛΕΙΑ που θα πρέπει να έχει η τότε κυβέρνηση για να οδηγηθούμε ως οικονομία έξω από την ύφεση και προς την ανάπτυξη. Δεν ξέρομε τι θα κάνει ακριβώς η τότε κυβέρνηση διότι δεν είμαστε μάντεις αλλά ξέρομε πώς χρειάζεται να τα έχει αυτά τα εργαλεία για να τα καταφέρει.
  
  Αυτά αποτελούν την απαραίτητη ελάχιστη εισαγωγή για να καταθέσω την προσωπική μου άποψη στο Β' ερώτημα. Η άποψή μου είναι ότι ΜΕ ΔΡΑΧΜΗ έχομε πολλές πιθανότητες να πετύχομε την οικονομική ανάκαμψη (και μαζί της την ανάκτηση των κομματιών της εθνικής αυτονομίας που χάσαμε). ΧΩΡΙΣ ΔΡΑΧΜΗ κάτι τέτοιο είναι εντελώς αδύνατο ακόμη κι αν πρωθυπουργό έχομε τον Καποδίστρια και Πρόεδρο Δημοκρατίας τον Κολοκοτρώνη.
  
  Εάν μείνομε στο σημερινό Ευρώ και απαιτήσομε από τους αρμόδιους (πρωθ/γό, υπ.οικ/κών, κ.ά.) να πάνε την χώρα στην ανάπτυξη - φανταστείτε το όποιο πολιτικό σενάριο θέλετε εσείς (πχ "κατάληψη της εξουσίας από τον λαό μέσα από μία επανάσταση!" όπως υποστηρίζουν πολλοί πχ Καζάκης) αλλά παραμένοντας στο Ευρώ - θα είναι σαν να δένομε στον τοίχο με μία βαριά αλυσίδα έναν πρωταθλητή ταχύτητος και να του ζητάμε να τρέξει! Είτε πρωταθλητή δένεις με αλυσίδες, είτε έναν κουτσό, κι οι δύο θα μπορούν να τρέξουν με την ίδια "ταχύτητα": θα μείνουν ακίνητοι.

  12 Φεβρουαρίου στις 9:08 π.μ. · Μου αρέσει! · 6
• 

  Vassilis Serafimakis Stergios Zisidis : "Ανάπτυξη μπορεί να προκύψει απο μεγάλες ξένες ή Ελληνικές επενδύσεις ή αν δημιουργηθούν εκατομμύρια μικρές - οικογενειακές επιχειρήσεις καθετοποιημένης παραγωγής(εσύ παράγεις ,εσύ συσκευάζεις) ; Δηλαδή σχεδόν όλοι αφεντικά του εαυτού τους;"
  
  1. Αμάν, τι ερώτηση είναι αυτή! Απαιτεί επισταμένη μελέτη και φυσικά δεν μπορεί να απαντηθεί δεόντως σε ένα facebook forum, τουλάχιστον όχι από μένα (αλλά πάλι εγώ έχω τις λιγότερες πνευματικές γνώσεις από τους υπολοίπους εδώ μέσα). Μόνο γενικές παρατηρήσεις λοιπόν:
  
  - Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΗ ΧΩΡΑ. Και μάλιστα με ελάχιστα συγγενή έθνη, από πλευράς κουλτούρας, κτλ, ώστε να αναπτύξει εύκολα ζώνες αγορών. (Μεγάλε Σαρτζετάκη!  ) Η χώρα μας είναι αυτή που είναι, μία σχετικά μικρή χώρα με σχετικά μικρή οικονομία. Εξ ορισμού, δεν είναι δυνατόν να έχομε τα πλεονεκτήματα των Οικονομιών Κλίμακος (όπου μία μεγάλη αγορά ρίχνει τον ανά μονάδα κόστος). Ειναι λοιπόν δύσκολο να αναπεξέλθει στον "ελεύθερο διεθνή ανταγωνισμό" μία μικρή οικονομική μονάδα της Ελλάδος (το παντοπωλείο, η βιοτεχνία, κτλ, ή ακόμη και μία μεγάλη βιομηχανία που είναι μεγάλη για τα ελληνικά δεδομένα αλλά μικρή για τα διεθνή). 
  
  - Αναγκαστικά, μία ελληνική κυβέρνηση που θέλει τον ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα (εργαζόμενοι, νοικοκυριά, επιχ/σεις) να προκόβει, πρέπει να πάρει τα κατάλληλα μέτρα. Τα μέτρα αυτά πρέπει αναπόφευκτα να είναι στην κατεύθυνση της ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ της εγχώριας παραγωγής πραγματικού πλούτου (δηλ προϊόντων και υπηρεσιών και όχι χρηματοπιστωτικών "χαρτιών") κι αυτό σημαίνει νέα ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ! Διότι είμαστε σήμερα δέσμιοι μίας σειράς συνθηκών που ασμένως και άνευ βαθύτερης γνώσεως (η καλή εκδοχή!) υπέγραφαν οι εκάστοτε κυβερνώντες. Μακάρι να γίνομε εμείς η αφορμή (αλλά όχι η Ιφιγένεια!) μίας εκ βάθρων, πανευρωπαϊκής αναθεώρησης των κυρίαρχων πολιτικών και οικονομικών ιδεολογιών.
  
  - Έμφαση στην πολυπληθή οικονομία των μικρών οικονομικών μονάδων σημαίνει παράλληλα ΑΠΟΔΟΧΗ ενός τρόπου ζωής πιο ήπιου, λιγότερο φρενήρη και φιλικότερου προς την φυσική πατρίδα μας από ότι μάς έχουν συνηθίσει να επιθυμούμε οι Βρυξελλομανείς και αλαφροϊσκιωτοι που ηγούνται της χώρας - και δεν εννοώ μόνο τους πολιτικούς. Αλλά αυτό είναι επιλογή ζωής δηλαδή και πάλι πολιτική απόφαση. (Πιο πολιτική δεν υπάρχει.)
  
  2. Να πώ κάτι για το "αφεντικά τού εαυτού τους": η Ελλάδα είχε επί χρόνια την πρωτιά στην Ευρώπη σε ποσοστό εργαζόμενου πληθυσμού που ήταν αυτοαπασχολούμενοι! Δηλαδή, είτε ανεξάρτητοι επαγγελματίες, είτε αφεντικά σε μικρότερες ή μεγαλύτερες επιχ/σεις. Το επισημαίνω αυτό για να δοθεί τέλος επιτέλους (που δεν θα δοθεί) στον μύθο ότι οι έλληνες "ΚΥΡΙΩΣ" τρέφονται από το δημόσιο, είναι πνευματικά τεμπέληδες στη δουλειά τους, κτλ. Μα τι να μάς μάθουνε εμάς από επιχειρηματικότητα (entrepreneurship) όταν έχομε σαν ποσοστό τους περισσότερους κατοίκους που κυνηγάνε μόνοι τους την επιτυχία; Έχομε βάσει αριθμών τους περισσότερους εργαζόμενους με επιχειρηματικό νού και θα μάς πούνε ότι είμαστε εμείς τεμπέληδες; Επειδή έχομε τεμπελιά πχ σε μεγάλα κομμάτια τού Δημοσίου; Μα ο έλληνας που λέγαμε τα καταφέρνει και μ'αυτούς και πετυχαίνει - όχι όπως ο σουηδός, γερμανός, κ.α. επιχειρηματίας που κάνει τη δουλειά του με ένα σωστότερο δημόσιο. 
  
  Οι πιο δυνατοί επιχειρηματίες σήμερα είναι οι αφρικανοί - όχι οι αμερικανοί, οι ασιάτες, οι ευρωπαίοι, κτλ. Διότι ο σημερινός αφρικανός που βγαίνει απο το σπίτι του να ψάξει για μέταλλα ανακύκλωσης, να κάνει τον οδοντογιατρό τού δρόμου, να αγοράσει παλιά ρούχα για να τα ράψει και τα ξαναπουλήσει, κτλ το κάνει μέσα σε ένα περιβάλλον αγριότατο, με έλλειψη κρατικής οργάνωσης και μέριμνας, και άλλα πολλά. Είναι ΠΟΛΥ δυνατότερος entrepreneur από τον αμερικανό πιτσιρικά που στήνει ένα app για το iPhone και κονομάει.
  
  Αυτά ώστε να ξέρομε τι λέμε όταν μιλάμε για "αφεντικά τού εαυτού τους" στην Ελλάδα και τι σημαίνει δυνατός επιχειρηματίας.

  12 Φεβρουαρίου στις 9:42 π.μ. · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει! · 8
• 

  John Starakis ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ Dimitris Kazakis Ερώτηση Α: Το τι θα συμβεί με την παραμονή μας στο ευρώ δεν είναι δύσκολο να το φανταστεί κανείς. Θα βιώσουμε, βιώνουμε ήδη, όλες τις καταστροφικές συνέπειες σαν οικονομία και σαν κοινωνία που τα παπαγαλάκια του ευρώ χρεώνουν σε τυχόν επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Πολύ σύντομα δεν θα υπάρχει ικανή αγοραστική δύναμη ούτε για βενζίνη. Η ανεργία είναι σίγουρο ότι επίσημα θα υπερβεί το 30% έως το φθινόπωρο του 2013. Μέχρι την άνοιξη αυτού του χρόνου θα έχει γίνει δυσεπίλυτο το πρόβλημα που υφίσταται ήδη στην τακτική καταβολή των συντάξεων. Ταυτόχρονα καλπάζει το ιδιωτικό χρέος τόσο προς τις τράπεζες, όσο και προς το κράτος (εφορία). Το 60% του πληθυσμού δεν μπορεί να πληρώσει πια ούτε τις πιο στοιχειώδεις υποχρεώσεις του και κινδυνεύει να χάσει τα πάντα. Είναι αιχμάλωτο των επιλογών της δωσίλογης κυβέρνησης.
  
  Ο πληθυσμός που θα βρίσκεται κάτω από το επίσημο όριο φτώχειας θα αγγίξει ή και θα ξεπεράσει το 60% έως το τέλος του έτους. Από αυτό ένα 30% θα είναι σε τέτοια κατάσταση εξαθλίωσης που θα επιβιώνει από τα συσσίτια, ή τον δρόμο. Ο δείκτης θνησιμότητας του ελληνικού πληθυσμού θα ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ιστορικό ρεκόρ από την εποχή του πολέμου, ενώ ο δείκτης γεννήσεων θα χτυπήσει αρνητικό ρεκόρ για ολόκληρη την μεταπολεμική περίοδο. Ήδη το 2012 αποτέλεσε την χειρότερη χρονιά από άποψη αύξησης της θνησιμότητας του πληθυσμού και μείωσης των γεννήσεων στην Ελλάδα από την εποχή του εμφυλίου. Την ίδια ώρα μια μεγάλη μάζα ανθρώπων αρχίζει να ζει στο πεζοδρόμιο. Πάνω από 480 χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται στον δρόμο μόνο στην περιοχή των Αθηνών μαζί με 200 χιλιάδες παιδιά.
  
  Οι προβλέψεις είναι ότι μέσα στους επόμενους μήνες η αποκαλούμενη «ανθρωπιστική κρίση», θα πάρει διαστάσεις τέτοιες που ήδη οι αξιωματούχοι της ΕΕ προετοιμάζονται να χρηματοδοτήσουν μαζικά συσσίτια στην Ελλάδα για πάνω από 1 εκατομμύριο δικαιούχους. Άλλη μια κατάκτηση του ευρώ. Να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας τις αλήστου μνήμης εποχές της ΟΥΝΡΑ του εμφυλίου.
  
  Την ίδια ώρα ενισχύεται από τις ίδιες τις αρχές της ευρωζώνης η μετανάστευση του πιο εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού της Ελλάδας, αλλά και των άλλων χωρών υπό καθεστώς χρεοκοπίας. Η Γερμανία και δευτερευόντως η Γαλλία αντιμετωπίζουν τα ελλείμματα εξειδικευμένου δυναμικού που αφήνει πίσω της η κρίση και η μετανάστευση του δικού τους υψηλά εξειδικευμένου δυναμικού εκτός ζώνης ευρώ, με την ενίσχυση της κάλυψης των κενών με εξειδικευμένο δυναμικό από την Ελλάδα και τις άλλες χώρες του Νότου. Με τον τρόπο αυτό συμπιέζουν ακόμη περισσότερο τα μεροκάματα και τις διαλυμένες ήδη εργασιακές σχέσεις στην οικονομία τους.

  12 Φεβρουαρίου στις 4:39 μ.μ. · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει! · 10
• 

  John Starakis τοποθετηση Dimitris Kazakis 2: Η κατάσταση της Ελλάδας δεν πρόκειται να βελτιωθεί ούτε καν σε επίπεδο αριθμών. Η χρεοκοπία θα συμπαρασύρει αργά ή γρήγορα όλες τις χώρες του ευρώ. Μαζί και την Γερμανία. Δεν είναι τυχαίο που όλοι οι δείκτες χρέους (ιδιωτικού και δημόσιου) στην ευρωζώνη αυξάνουν ραγδαία. Προκειμένου να επιβιώσουν οι μεγάλες ισχυρές οικονομίες με πρώτη την Γερμανία, ακολουθούν μια πολιτική βίαιης αφομοίωσης όλων των αξιοποιήσιμων περιουσιακών στοιχείων των άλλων κρατών μελών. Με τον τρόπο αυτό προσπαθούν πρώτα και κύρια οι Γερμανοί να αυξήσουν την οικονομική τους επιφάνεια προκειμένου να αντέξουν σαν οικονομία το δημόσιο και κυρίως το ιδιωτικό χρέος που συνεχίζει να καλπάζει. Όσο μπορούν να λεηλατούν οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις τους υπό την προστασία της Ομοσπονδιακής κυβέρνησης και του υποτακτικού πολιτικού προσωπικού, οι Γερμανοί ελπίζουν ότι θα μπορέσουν να συμβιβάσουν την αυξανόμενη υπερχρέωσή τους με την άνετη πρόσβαση στις αγορές κεφαλαίων. Αυτό εξυπηρετεί και η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδιοποίησης με την κατάλυση των εθνικών κρατών ώστε να διευκολυνθεί το άνοιγμα των αγορών και το ξεπούλημα των περιουσιακών στοιχείων (δημόσιου και ιδιωτών) κάθε χώρας.
  
  Μεσο-μακροπρόθεσμα η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία είναι σίγουρο ότι θα φέρει πολέμους, καταστροφές και εξεγέρσεις πρωτοφανούς μεγέθους που θα προσιδιάζουν στον τριακονταετή πόλεμο που σάρωσε την Ευρώπη τον 17ο αιώνα. Η Ελλάδα υπό καθεστώς ευρώ και στα πλαίσια των διαδικασιών της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας δεν θα αργήσει να μετατραπεί σε κρανίου τόπος όπου θα κυριαρχεί η απόγνωση του φθίνοντος με ταχείς ρυθμούς γηγενούς πληθυσμού, ο διαμελισμός της πάλαι ποτέ εθνικής επικράτειας υπέρ επίδοξων επενδυτών της αρπαχτής, η κρατική και παρακρατική καταστολή σε επίπεδο εμφυλίου και όποιος δεν θα μπορεί να φύγει στο εξωτερικό θα φυτοζωεί σαν μετανάστης μέσα στην ίδια του την χώρα. Όπου βεβαίως σε λίγο δεν θα αναγνωρίζεται ούτε καν η ελληνική ιθαγένεια, υπέρ της ευρωπαϊκής και δεν θα μας ανήκει ούτε καν τυπικά μιας και θα είναι τμήμα της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας και επομένως μέρος της «συλλογικής κυριαρχίας», όπως την αποκάλεσε ο Μπαρόζο, δηλαδή της συλλογικής ιδιοκτησίας των Ευρωπαίων. Αν δεν βιαστούμε να κάνουμε κάτι, δεν θα αργήσουμε να τα βιώσουμε όλα αυτά μέσα από την αναβίωση του νεουφεδαρχισμού και της απολυταρχίας σε επίπεδο Ευρώπης υπό την κυριαρχία των τραπεζών και των αγορών κεφαλαίου.

  12 Φεβρουαρίου στις 4:38 μ.μ. · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει! · 11
• 

  John Starakis Dimitris Kazakis Ερώτηση Β: Το ευρώ σαν κοινό νόμισμα μια Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης, δεν έχει καμιά σχέση με το εθνικό νόμισμα. Το ευρώ είναι ιδιωτικό νόμισμα με στόχο την ενίσχυση της υπερεθνικής κυκλοφορίας κεφαλαίων τραπεζικών και επενδύσεων. Είναι ιδιοκτησία του ευρωσυστήματος που βρίσκεται στα χέρια ιδιωτών τραπεζιτών και επενδυτών πέρα και πάνω από κάθε δυνατό έλεγχο από κράτη και λαούς. Υποτάσσεται αποκλειστικά τα ιδιωτικά συμφέροντα των αγορών κεφαλαίου και πουθενά αλλού. Εξυπηρετεί μόνο τους ισχυρούς παίχτες της διεθνούς χρηματαγοράς και η αξία του καθορίζεται από τις αναμετρήσεις ανάμεσα στις μεγάλες συγκεντρώσεις κεφαλαίου που αναζητούν κερδοσκοπικές κυρίως τοποθετήσεις εντός και εκτός ευρωζώνης.
  
  Το εθνικό κρατικό νόμισμα ήταν η απάντηση της δημοκρατίας, της λαϊκής κυριαρχίας στο μονοπώλιο των ιδιωτικών τραπεζών στην έκδοση χρήματος και της πίστης, ώστε να μην δημιουργείται χρήμα από το τίποτα. Το εθνικό κρατικό νόμισμα απηχεί την δυναμική της εθνικής οικονομίας και αντιστοιχεί στις συναλλαγές, την ταχύτητα της κυκλοφορίας του χρήματος, το εισόδημα και στις επενδύσεις της εθνικής οικονομίας. Αντιστοιχεί δηλαδή σε πραγματικές υλικές αξίες παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών μιας οικονομίας. Αντίθετα από το νόμισμα που παράγουν οι ιδιωτικές τράπεζες με μόνο κριτήριο το κέρδος εκμεταλλευόμενες τις ανάγκες κεφαλαίου και χρήματος της οικονομίας.
  
  Το εθνικό κρατικό νόμισμα αποτελεί την απάντηση της δημοκρατίας στην μονοκρατορία των ιδιωτικών τραπεζών και στο νεοφεουδαρχικό μονοπώλιο που ασκούσαν στην διάθεση του χρήματος. Με πολλούς αγώνες κατορθώθηκε να εισαχθεί το εθνικό κρατικό νόμισμα στις περισσότερες χώρες μόλις μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, ώστε να απαλλαγούν οι κοινωνίες από την δικτατορία των τραπεζιτών. Το 1945 εθνικοποιείται η πρώτη κεντρική τράπεζα στον κόσμο, η Τράπεζα της Αγγλίας και από τότε ξεκίνησε ένα μεγάλο κύμα ίδρυσης εθνικών κρατικών νομισμάτων. Ειδικά σε χώρες σαν την δική μας με μεγάλα αναπτυξιακά και παραγωγικά ελλείμματα.
  
  Τα λέμε όλα αυτά γιατί η εισαγωγή του ευρώ μας γύρισε αιώνες πίσω. Όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά όλες τις χώρες της Ευρώπης που συμμετείχαν στο ευρωσύστημα. Με το ευρώ ο έλεγχος του νομίσματος και της έκδοσής του ξαναγύρισε στους ιδιώτες τραπεζίτες. Κι αυτή την φορά όχι σε μια χώρα, αλλά σε μια ολόκληρη σειρά χωρών όπου επιβλήθηκε καθεστώς ανοιχτών συνόρων και ελεύθερων συναλλαγών κεφαλαίου. Η ΕΚΤ είχε εξαρχής σαν μοναδική αποστολή να αφαιρέσει το εκδοτικό δικαίωμα από τα κράτη και την νομισματική κυριαρχία από τις κυβερνήσεις. Από την στιγμή που εισήχθηκε το ευρώ όποιος ήθελε χρήμα, ή κεφάλαια, θα έπρεπε να τα πάει να τα δανειστεί από τις ιδιωτικές τράπεζες, οι οποίες δάνειζαν με όρους διεθνών αγορών.
  
  Επιπλέον το ευρώ είναι νόμισμα σταθερής νομισματικής κυκλοφορίας κι έτσι ενώ εκφράζει άριστα την διόγκωση των συναλλαγών με χρέος δεν μπορεί να εκφράσει τις οικονομίες. Καμιά από τις οικονομίες της ευρωζώνης, ακόμη και τις πιο ισχυρές. Το ευρώ κόβεται και ράβεται ανάλογα με την κυκλοφορία του κεφαλαίου και μάλιστα του δανειακού κεφαλαίου στις αγορές της ευρωζώνης και παγκόσμια. Γι' αυτό και η σταθερότητά του προϋποθέτει μεγάλους όγκους δανεισμού, μεγάλες αγορές χρέους, υπερτροφικές τελικά τράπεζες, χρηματαγορές και επενδυτικά κεφάλαια. Με ένα τέτοιο νόμισμα σε κυκλοφορία καμιά οικονομία δεν μπορεί να γλυτώσει την υπερχρέωση. Ακόμη και η Γερμανική, παρά τα τεράστια εμπορικά της πλεονάσματα. Δεν είναι τυχαίο ότι στα χρόνια του ευρώ η Γερμανική οικονομία υπερδιπλασίασε το δημόσιο χρέος της, ενώ εκτινάχτηκε σε πρωτοφανή επίπεδα το ιδιωτικό χρέος της.
  
  Όσο πιο ελλειμματικές ήταν οι οικονομίες της ευρωζώνης τόσο μεγαλύτερες ευκαιρίες για δανεισμό και κέρδη πρόσφεραν στις τράπεζες. Γι’ αυτό και η προτίμηση της επέκτασης της ευρωζώνης σε χώρες με τρομακτικές ανάγκες εισροής κεφαλαίων. Όσο μεγαλύτερη η εξάρτηση μιας χώρας από ξένα κεφάλαια, τόσο μεγαλύτερες ευκαιρίες τοκογλυφίας και κερδοσκοπίας για τις τράπεζες. Μέσα στο ευρώ οι τράπεζες βρήκαν την ευκαιρία να μετατρέψουν χώρες που πριν ήταν εξαγωγικές κατά κύριο λόγο οικονομίες σε κεφάλαια, σε εισαγωγικές κάτω από την πίεση των ανοιχτών συνόρων και της ανώτερης παραγωγικότητας κυρίως της Γερμανίας.

  12 Φεβρουαρίου στις 4:38 μ.μ. · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει! · 10
• 

  Anna Zouravlioff Θέλω να ρωτήσω τον κ. Κατσανέβα, που έζησε τα γεγονότα από κοντά , τι περιορισμούς είχε η Ελλάδα επί Ανδρεα Παπανδρέου και δανειζόταν σε ξένο νόμισμα, και επίσης με ποιά λογική οδηγηθήκαμε στην ΕΖ, η πολιτική ηγεσία τότε και η αντιπολίτευση δεν γνωριζαν τις συνέπειες? Είναι δικό μας λάθος ή αυτή ήταν η αντίληψη του κόσμου έτσι τότε? Υπήρχαν οικονομολόγοι-ετερόδοξοι, που είχαν προβλέψει τις σημερινές εξελίξεις ή όλοι περίμεναν ότι θα επιτυχθεί η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση? Δεν τολμώ να πιστέψω ότι οι πολιτικοί είναι τόσο εγκληματικά άσχετοι! Είναι αλήθεια αυτό?

  12 Φεβρουαρίου στις 11:32 μ.μ. · Μου αρέσει! · 1
• 

  Stergios Zisidis Κύριε Dimitris Kazakis :Ανάπτυξη μπορεί να προκύψει από μεγάλες ξένες η Ελληνικές επενδύσεις ή αν δημιουργηθούν εκατομμύρια μικρές - οικογενειακές επιχειρήσεις καθετοποιημένης παραγωγής(εσύ παράγεις ,εσύ συσκευάζεις) εξαγωγικής κατεύθυνσης και εσωτερικής με προϊόντα ανωτέρας ποιότητας ; Δηλαδή σχεδόν όλοι αφεντικά του εαυτού τους;"

  13 Φεβρουαρίου στις 1:51 π.μ. · Μου αρέσει! · 2
• 

  Vassilis Serafimakis Anna Zouravlioff : "Πιστεύετε ότι ο επιχειρηματικός κόσμος και οι ανώτερες κοινωνικές τάξεις έχουν συνειδητοποιήσει αυτή την αναγκαιότητα [για επιστροφή σε καθεστώς Δραχμής] και αν όχι γιατί;"
  
  Δεν έχω στοιχεία για κάθε κοινωνικό στρώμα και τις απόψεις του αλλά είναι λογικό να δεχθεί κανείς ότι ο "φόβος τού αγνώστου" επικρατεί και στον επιχειρηματικό κόσμο και στις ανώτερες οικονομικά τάξεις, μιά και η πληροφόρηση είναι γενικά μονόπαντη. Από τους ακαδημαϊκούς, τα ΜΜΕ, τους πολιτικούς κάθε κοινοβουλευτικού κόμματος, και τα πάσης φύσεως "δημόσια πρόσωπα", αυτό που ακούμε είναι ένας φόβος για τη "περιπέτεια" στην οποία θα μπούμε εάν πάμε στη Δραχμή. Δεν ακούγεται καμία εναλλακτική φωνή. 
  
  Από πλευράς μαρξιστικών κομμάτων, ακούμε ότι πρόκειται για άλλη μία "κρίση του καπιταλισμού", αλλά ακόμη και νάχουν δίκηο ο πολύς κόσμος βλέπει ότι δεν είναι όλες οι "καπιταλιστικές χώρες" σε κρίση! Ακόμη και στην Ευρώπη, κάποιες χώρες δεν είναι σε κρίση χρέους - όλως "τυχαίως" αυτές οι χώρες ούτε Ευρώ έχουν, ούτε έχουν συνδέσει το νόμισμά τους με αυτό. 
  
  Από πλευράς οικονομολόγων της "ελεύθερης οικονομίας", η επικρατούσα προσέγγιση, και στα πανεπιστήμια διεθνώς αλλά και στον δημόσιο λόγο (ΜΜΕ, κτλ) είναι η μονεταριστική/νεοφιλελεύθερη. Ακόμη και χωρίς να το καταλαβαίνουν, άνθρωποι (πολλοί εξ αυτών υποτίθεται "προοδευτικοί") υιοθετούν δόγματα νεοφιλελέυθερα για να χτίσουν τσάτρα-πατρα μία άποψη, μία ανάλυση, μία πρόταση, όλες τελικά της κακιάς ώρας. Ακόμη κι ένας Βαρουφάκης, τολμηρός κατά τα άλλα, επιμένει να ψάχνει το σπιρτόκουτο στο σκοτάδι ("λύση μέσα στο Ευρώ"). 
  
  Αλλά είναι επίσης γεγονός ότι η ανώτερη τάξη (σε όλα τα επίπεδα, οικονομικό, πολιτικό, κτλ) αρχίζει να καταλαβαίνει ότι το καράβι βουλιάζει ΟΛΟΚΛΗΡΟ και δεν είναι θέμα "ταξικής νίκης" εάν κάποιοι βλέπουν έτσι τα μέτρα μειώσεως των εισοδημάτων. Ήδη το ΕΒΕΑ βγάζει ανακοινώσεις και μιλάει με γλώσσα που ξαφνιάζει για τό "θράσος" της! Βλέπετε αυτοί είναι άνθρωποι κατ' εξοχήν "τής αγοράς" και βλέπουν από πρώτο χέρι την σφαγή που γίνεται.

  13 Φεβρουαρίου στις 11:21 π.μ. · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει! · 5
• 

  Vassilis Serafimakis Αnna Zouravlioff : "Τι θα ήταν αυτό που θα μπορούσε να γίνει ώστε η''ιδέα'' [τής επανόδου στη Δραχμή] να προβληθεί και να εξετασθεί με ειλικρίνια, ώστε να καταλήξουμε με συνέναιση σε μια τέτοια λύση;"
  
  Κατά σύμπτωση αυτό είναι κάτι που απασχολεί όλη την κεϋνσιανή πλευρά σήμερα! Πώς δηλαδή, αντιμέτωποι με αυτή την επικράτηση της νεοφιλελεύθερης άποψης μπορούμε να βγούμε από τον αποκλεισμό και την απομόνωση και να "επικοινωνήσομε" με την άλλη πλευρά, ώστε να καταφανεί η Αλήθεια και το τί πρέπει να γίνει. Άλλοι προτείνουν να τους αγνοήσομε, άλλοι να αρχίσομε διάλογο με κάποιες υποχωρήσεις, άλλοι χωρίς υποχωρήσεις, άλλοι να τους πολεμήσομε χωρίς διάλογο και με απευθείας επιθέσεις, κτλ. Η προκρινόμενη λύση είναι να συνεχίσομε να λέμε τα πράγματα όπως έχουν (όπως τουλάΧΙστον τα βλέπομε εμείς να έχουν) και να εκμεταλλευόμαστε κάθε βήμα που μάς προσφέρεται για να αναπτύξομε τις απόψεις μας. Χωρίς να φαινόμαστε αλαζόνες ή να γινόμαστε εριστικοί διότι αυτά απωθούν τον κόσμο. Όσο και να θέλεομε λοιπόν να φωνάξομε "Λέτε μαλακίες καραμπινάτες" όταν μάς ακούει ένας κόσμος που καθημερινά και συνεχώς ακούει κραυγές και τσακωμούς για μικρά και μεγάλα θέματα, είναι πιο εποικοδομητικό να μιλάμε ήρεμα και σταθερά (όσο και όπως μπορούμε).
  
  Λύσεις γρήγορες και άκοπες δεν υπάρχουν εδώ.
  
  Αυτά σε επίπεδο επικονωνίας προς τον κόσμο γενικά. Πρός τους πολιτικά και οικονομικά κρατούντες, μιλάμε την γλώσσα τού Συμφέροντος! Είναι προς το συμφέρον σου, κε πολιτικέ, να εξαθλιώσεις τους ψηφοφόρους σου προς χάριν των εντολών ενός Σώϋμπλε; Ο Σώϋμπλε σε εκλέγει; Και είναι προς το συμφέρον σου, κε οικονομικά ισχυρέ, να εξαθλιώνεται ο πελάτης σου;

  13 Φεβρουαρίου στις 10:59 π.μ. · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει! · 4
• 

  Vassilis Serafimakis Anna Zouravlioff : "Πιστεύετε ότι πάμε για φούντο; Εξετάζουν εναλλακτικές προτάσεις;"
  
  Ναί, πιστεύω ότι ΗΔΗ πέφτομε στο γκρεμό. Έχομε περάσει το "χείλος" και πεφτομε.
  
  Μία ύφεση της οικονομίας, δηλαδή μία συρρίκνωση, ένα κατεδάφισμα της, που κρατάει όσο της Ελλάδος δεν έχει προηγούμενο σε καιρό ειρήνης, από όσα ξέρω. Κάποια στιγμή, όπως στις κατεδαφίσεις, έρχεται μιά φτιαριά σαν όλες τις άλλες που όμως κάνει όλο το κομμάτι να γκρεμίζεται κάτω, κι αυτό διότι η όλη οικοδομή (μεταφορικά, η δομή της ελληνικής οικονομίας) να μην έχει πλέον επαρκή συνεκτικότητα. Οι σύνθετες και πολύπλοκες κατασκευές γκρεμίζονται δυσκολώτερα από τις απλές - αλλά γκρεμίζονται απροειδοποίητα. Εάν βάλεις ένα απλό κύβο στο τραπέζι, θα το καταλάβεις εάν πάει να πέσει. Εάν βάλεις μία σύνθετη κατασκευή, αυτή μπορεί να γκρεμιστεί πολύ πιο δύσκολα αλλά δεν θα το καταλάβεις εγκαίρως. 
  
  Η οικονομία μας σήμερα αποκλείεται, κατά την άποψή μου, να μπορεί να συνεχίσει με "σταθερότητα" να συρρικνώνεται κατά 3-7% ετησίως. Η πιθανότητα κάτι, κάποιο γεγονός, ακόμη και κάτι τυχαίο ή από λάθος, να προκαλέσει επιτάχυνση τού γκρεμίσματος και να φτάσομε χωρίς να το καταλάβομε σε ΚΡΑΧ ! Είναι ζωτικής σημασίας να ληφθούν το 2012 τουλάχιστον κάποια πραγματικά "μέτρα ανάπτυξης" (δηλαδή ουσιαστικά συγκρατημού της πτώσης) προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος κραχ.
  
  Δεν εξετάζει κανένας έλληνας "εναλλακτικές προτάσεις". Όσοι μιλάνε για "εναλλακτικές προτάσεις" είναι έξω από το Κοινοβούλιο! (Πχ Αλαβάνος, Καζάκης, κ.ά.) Η όποια πρόταση για εναλλακτική λύση αντιμετωπίζεται από τους κυβερνώντες σαν ένα είδος "προβοκάτισας" ή ακόμα και "προδοσίας" στην υποτιθέμενη "πανεθνική προσπάθεια" να ανακάμψομε. Σε αυτό ο Σαμαράς είναι ίδιος με τον ΓΑΠ που όταν εμείς λέγαμε για την μαθηματική ανάγκη να κουρευτεί το δημ.χρέος, μάς έβριζε από τηλεοράσεως ως "προβοκάτορες" και διαβεβαίωνε ότι "το ελληνικό χρέος θα εξοφληθεί 100% και όσοι περιμένουν να κερδίσουν ποντάροντας σε κουρέματα θα χάσουν".

  13 Φεβρουαρίου στις 4:52 μ.μ. · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει! · 6
• 

  Dimitris Kazakis Stergios Zisidis Πρέπει να απεξαρτηθεί η οικονομία από την μεγάλη δεσπόζουσα ιδιωτική επιχείρηση. Ο λόγος είναι απλός. Αν δεν απεξαρτηθεί η οικονομία τότε αναγκαστικά θα διέπεται από μονοπωλιακές καταστάσεις και θα κυριαρχείται από τους ραντιέρηδες επενδυτές, δηλαδή τους επενδυτές κεφαλαίου. Δεν είναι η πρώτη φορά που τίθεται αυτό το πρόβλημα. Ακόμη και ο Τζον Μέιναρτ Κέϊνς θωρούσε ότι ήταν αναγκαίο μια οικονομία να απαλλαγεί από τον "μη λειτουργικό επενδυτή" (Functionless Investor), δηλαδή τον ραντιέρη επενδυτή κεφαλαίου που επενδύει σε μετοχές και τίτλους γενικά προσδοκώντας κέρδη. Για τον Κέινς για να γίνει κάτι τέτοιο έπρεπε πρώτον, το κράτος να αναλάβει την κύρια ευθύνη για την καθοδήγηση και τον προγραμματισμό της εγχώριας οικονομίας. Δεύτερον, οι οικονομικές σχέσεις με τον υπόλοιπο κόσμο, θα πρέπει να ελέγχονται πολιτικά, καθώς μειώνεται το μέγεθος και το πεδίο εφαρμογής τους. Τρίτον, όσο για την φυγή κεφαλαίων, η ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων πέρα από τα σύνορα θα πρέπει να εξαλειφθεί. (National Selfsufficiency, Yale Review, 1933) Στην Γενική Θεωρία πρότεινε "μια κάπως ολοκληρωμένη κοινωνικοποίηση των επενδύσεων ..." ([1936], σ. 378) και μίλησε για την κατάσταση "λαμβάνοντας όλο και μεγαλύτερη ευθύνη για τη διοργάνωση απευθείας επένδυση ..." ([1936], σελ. 164). Η έμφαση που έδινε ο Κέϊνς σχετικά με τη χρήση του κρατικού ελέγχου των επενδύσεων για τη σταθεροποίηση της οικονομίας σε πλήρη απασχόληση συνέχισε αμείωτη τη δεκαετία του 1940. Το 1943, έγραψε ότι "αν το μεγαλύτερο μέρος των επενδύσεων είναι υπό δημόσιο ή ημιδημόσιο έλεγχο και πάμε σε ένα σταθερό μακροπρόθεσμο πρόγραμμα, σοβαρές διακυμάνσεις είναι ελάχιστα πιθανό να συμβούν». Την ίδια χρονιά, ο ίδιος υποστήριξε ότι αν "κάτι σαν τα δύο τρίτα ή τα τρία τέταρτα του συνόλου των επενδύσεων θα είναι κάτω από δημόσιο ή ημιδημόσιο έλεγχο, το ύψος των κεφαλαιουχικών δαπανών που προβλέπονται από τις κρατικές αρχές, θα είναι βασικός παράγοντας εξισορρόπησης... Κι αυτό δεν έχει καμία σχέση με τη χρηματοδότηση του ελλείμματος». Η φαντασίωση του Κέινς ήταν ότι όλα αυτά μπορούσαν να εφαρμοστούν οικειοθελώς από τις κυβερνήσεις του τότε ανεπτυγμένου αγγλοσαξονικού κόσμου. Πράγμα που δεν έγινε ποτέ. Ωστόσο διατηρούν την αξία τους πολύ σήμερα. Αυτό σημαίνει ότι μια οικονομία χρειάζεται να πατά γερά σε έναν ανεπτυγμένο κρατικό επιχειρηματικό τομέα υπό ανοιχτό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο στη βάση ενός δημοκρατικού σχεδίου κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης, που να αποτρέπει με κάθε τρόπο την δημιουργία ιδιωτικών μονοπωλίων και ολιγοπωλίων, εξωτερικών και εσωτερικών. Αυτό θα δώσει την ευκαιρία σε μεγάλο αριθμό μικρό και μεσαίων ιδιωτικών επιχειρήσεων να ανθήσουν σε όλους τους τομείς, αρκεί να διαθέτουν καινοτομία και παραγωγικό προσανατολισμό. Το να γίνει κανείς αφεντικό του εαυτού του δεν έχει να κάνει με το αν είναι επιχειρηματίας ή αυταπασχολούμενος, αλλά από το αν έχει απελευθερωθεί από τον βιοπορισμό, από το μερουδούλι-μεροφάι που τον καταδικάζει να είναι έρμαιο της αγοράς είτε είναι εργαζόμενος, είτε όχι.

  13 Φεβρουαρίου στις 4:21 μ.μ. · Μου αρέσει! · 20
• 

  Vassilis Serafimakis ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΑΛΙΦΕΡΗΣ :
  
  "Δεδομένου του επερχόμενου κραχ, εφόσον δεν καταφέρουμε να ανατρέψουμε τις πολιτικές αυτές, τι ακριβώς θα συμβεί στην πραγματικότητα, βάσει των εμπειριών σας σε ανάλογες περιπτώσεις, π.χ. υφαρπαγή (δήμευση) ακίνητης ιδωτικής περιουσίας;"
  
  Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι θα γίνει, διότι κάθε κραχ σημαίνει ουσιαστικά γενική απώλεια της εμπιστοσύνης προς το κράτος - μία κατάσταση όπου τα πραγματικά αγαθά (υλικά προϊόντα) αποτελούν στην ουσία το μέσο συναλλαγών διότι τα οικονομικά αγαθά (νόμισμα, κτλ) υποτιμώνται σημαντικά σε αξία. Ένα από τα φαινόμενα είναι ο υπερ-πληθωρισμός, αλλά αυτό δεν είναι σίγουρο ότι θα επέλθει, όπως δεν είναι σίγουρο τίποτα σε τέτοιες ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Γεγονός είναι ότι η οικονομία μας συρρικνώνεται και μάλιστα απότομα και σημαντικά, χωρίς δηλαδή ούτε κάν κάποιο χρόνο προσαρμογής. 
  
  "Με ποιούς τρόπους, εμείς, θα μπορούσαμε να ελαχιστοποιήσουμε τις ζημίες μας απέναντι σ΄αυτό το γεγονός;
  Ένα τέτοιο γεγονός, (κραχ), θα μπορούσε να γίνει το εφαλτήριο, για μία εκ βάθρου αναμόρφωση της οικονομικής πολιτικής της χώρας;"
  
  Οι προσωπικές επιλογές τού καθενός είναι όπως λέει και η λέξη προσωπικές. Θεωρώ πρωταρχικό καθήκον μας να προσπαθούμε όπως μπορεί ο καθένας να σταματήσομε κατ' αρχάς αυτή την πορεία προς τα κάτω, έστω και μέσα στο ευρώ (θα ήταν καθαρή βαρβαρότητα να αφήνομε να δυστυχεί η χώρα για να αποδειχθεί ότι "έχομε δίκηο" να λέμε ότι το ευρώ σκοτώνει). 
  Και παράλληλα με τον βραχυπρόθεσμο στόχο, πρέπει πιστεύω να προσπαθούμε παράλληλα και εξ ίσου δυνατά να μπούμε σε τροχιά οριστικής εξόδου από την κρίση χρέους : Να δώσομε στον πολύ κόσμο που παραμένει ανενημέρωτος και φοβισμένος (βλ. δημοσκοπήσεις) να καταλάβει την οικονομική πραγματικότητα και ποιά μέτρα αυτή η πραγματικότητα υπαγορεύει. Και να προσπαθήσομε να γίνουν πράξη !
  
  Να επιστρέψομε στο εθνικό νόμισμα.
  Να ανακτήσομε την δημοσιονομική μας ανεξαρτησία.
  Να κρατικοποιήσομε την κεντρική τράπεζα.
  Να μειώσομε αμέσως και σημαντικά τον φόρο μισθωτών υπηρεσιών. 
  Να μειώσομε αμέσως και σημαντικά τον φόρο εισοδήματος σε άτομα, νοικοκυριά και επιχειρήσεις, μικρές και μεγάλες.
  Να αυξήσομε συντάξεις και μισθούς δημοσίου, ξεκινώντας από αυτές που μειώθηκαν.
  Να εξυγιάνομε με χρηματική ενίσχυση όλα ανεξαιρέτως τα έντιμα ασφαλιστικά ταμεία.
  Να ξεκινήσει άμεσα ένα πλατύ πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων σε έργα υποδομής και σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα.
  
  Αυτά για να γίνουν και να μην ξαναπέσομε στις λαμογιές των "ημετέρων" πρέπει φυσικά να υπάρξει μία ριζική πολιτική ανανέωση και να βγούν μπροστά άνθρωποι καλύτεροι ποιοτικά. Κάποιοι που θα βάλουν μπροστά και το μέγα έργο της εξυγίανσης τού Δημοσίου, τού εκσυγχρονισμού του (γιατί έπρεπε να έρθει η τρόϊκα να μάς τραβήξει το αυτί που δεν έχομε Κτηματολόγιο;) και της εφαρμογής των νόμων προς πάσα κατεύθυνση.
  
  Το ζήτημα όμως αυτό είναι ΠΟΛΙΤΙΚΟ - κι εκεί ο καθένας μας έχει τις δικές του ιδέες και προτάσεις. Να πιέσομε προς την σωστή οικονομική πολιτική ώστε να γλυτώσομε τον οικονομικό θάνατο και παράλληλα ας δράσει έκαστος πολιτικά όπως πιστεύει.

  13 Φεβρουαρίου στις 6:35 μ.μ. · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει! · 9
• 

  Theodoros N Pitikaris Α) ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΚΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΜΜΕ, ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥΣ, ΝΑ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΤΟ ΤΙ ΚΑΚΟ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΝ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ…ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ ΟΜΩΣ ΕΥΣΧΗΜΑ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΝ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΡΩΤΗΜΑ: « ΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΕΧΕΣ ΜΕΛΛΟΝ, ΜΕΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ;»
  
  Είναι πράγματι πολύ ελκυστικό, για δημοσιογράφους, σεναριογράφους ταινιών δράσης και πολιτικών θρίλερ, ή ανθρώπους που ασχολούνται με τα υπερφυσικά φαινόμενα (χαρτο-κρήτρες, μέντιουμ κτλ) να ξεκινήσουμε μια υπερπαραγωγή για τις συμφορές που θα βρουν τη Γη των Ελλήνων αν επιτραπεί στην Ελλάδα να εγκατάλειψη την ζώνη του Ευρώ. Φαντάζομαι ένα από ενδεχόμενα είναι να βρέχει βατράχια, καμήλες να περπατούν στο δρόμο, και στα χωράφια να φυτρώνου φύκια….
  Φύκια ίδιας άξιας με τις αναλύσεις που ακούμε κατά καιρούς από όσους δεν μπαίνουν στη διαδικασία να μας εξηγήσουν πια ακριβώς μέθοδο χρησιμοποίησαν για να εξαγάγουν τις προβλέψεις, πράγμα άκρως αντιεπιστημονικό καθώς δεν επιτρέπει σε κανένα άλλο να επαλήθευση τις προβλέψεις αυτές ή να τις καταρρίψει.
  Το ίδιο βεβαίως ισχύει και για όσους κάνουν προβλέψεις για το τι θα συμβεί για όσου μετέχουν της ευρωζώνης.
  Γενικά θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η οικονομία δεν είναι στατική, αλλά επηρεάζεται από παραπάνω του ενός παράγοντες: λ. το νόμισμα είναι ένα σημαντικός παράγοντας για τον χρηματοοικονομικό τομέα, αλλά η εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς της πολιτείας είναι σημαντικότατος παράγοντας της διοικητικής οργάνωσης του κράτους αυτού και κατ’ επέκταση της ίδιας της οικονομίας. Η πρόσφατη ενεργεία του υπουργού Οικονομικών να παραβιάσει την αρχή της διάκρισης των εξουσιών, και να παρακάμψει την απόφαση του πολυμελούς πρωτοδικείου για ΕΤΗΔΚ «Χαράτσι» της ΔΕΗ είναι ένα πρόσφατο παράδειγμα πως η εκτελεστική εξουσία μπορεί να συνθλίψει την ιδία της νομιμοποιητική βάση, και κατά συνέπεια πλέον να απολαμβάνει μια μικρότερης άξιας νομιμοποίηση. Έχοντας στερηθεί αυτήν την νομιμότητα, είναι προφανές ότι οτιδήποτε αναφέρεται στη συγκεκριμένη κυβέρνηση /τόπο, άρα και η οικονομία (ως μακροοικονομία) έχει πλέον μειωμένη αξία.
  Η αξιοπιστία άλλωστε και η αξία των Κρατών τελικά στην διεθνή χρηματοοικονομική πιστή τελικά εξαρτάτε από τον πυρήνα των στοιχείων που συνθέτουν την “ ditta de borsa” . Ο Όρος “ ditta de borsa” αποτελεί τον προγονό του credit rating ή στο ελληνική του απόδοση της πιστοληπτικής ικανότητας και χρησιμοποιείται από τους τραπεζίτες τις Αμβέρσας , τη Λυών και της Νυρεμβέργης πριν ακόμη την Γαλλική επανάσταση την εποχή δηλαδή που η οι ηγεμόνες της Ευρώπης προκειμένου να διεξαγάγουν ένα πόλεμων ή να κάνουν κάποιο έργο προσέτρεχαν για δημόσιο Δανεισμό στους τραπεζίτες. Οι τραπεζίτες πριν δανείσουν έκαστο ηγεμόνα ήθελα να γνωρίζουν την αξιοπιστία του ως άτομο, αλλά και την θέση της κοινής γνώμης για τον εν λογά ηγεμόνα ( το βλέπουμε πολύ καθαρά λ. τα τραπεζικά έγγραφα του Jacque Necker λίγο πριν την Γαλλική Επανάσταση)
  Θα μπορούσε κάνεις μέσα από τα μοντέλα της θεωρίας παιγνίων και να δοκιμάσει να καταλήξει σε κάποια σενάρια προβλέψεις για το τι θα συμβεί στη μια ή στην άλλη περίπτωση, αλλά αυτό είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο ζήτημα που έχει ισχυρές αβεβαιότητες.
  Παρόμοιε προσεγγίσει θα μπορούσε να είναι και η μοντελοποίηση των πιθανών εξελίξεων σε κάποιο σύστημα Stochastic Economic Dynamics , όμως ποιος αλήθεια μπορεί να πραγματοποιήσει όλοι αυτή την δουλεία χωρίς να χρειαστεί ένα μικρό εθνικό προϋπολογισμό ;

  14 Φεβρουαρίου στις 1:19 π.μ. · Μου αρέσει! · 6
• 

  Theodoros N Pitikaris Η προσωπική μου εκτίμηση, και είναι μόνο μια εκτίμηση , είναι ότι υπό την τρέχουσα πολιτική των ευρωπαϊκών ανακτοβουλίων, την εμμονή των Αξεκόλιστων σε ένα αδιέξοδο πείραμα γενικού αποπληθωρισμού, σε πείραμα σοκ και δέους που αποτελεί όχι απλά οικονομική εμμονή «για μια οικονομικά καθαρή Ευρώπη » αλλά πραγματική απειλή για κάθε κοινωνία της Ευρώπης, για τους λαούς του νότου, για της ελληνική οικονομία, τους έλληνες και της ελληνίδες … δεν υπάρχουν δυνατότητες και αντοχές να συνεχίσουμε σε αυτό το φιάσκο της ιστορίας.
  Μια άλλη πολιτική, που θα αποδώσει πίσω στους ανθρώπους την αξιοπρέπεια τους, το δικαίωμα στην ελπίδα, θα επιτρέψει την Συνομοσπονδία των εθνών, και θα σταματήσει το λαϊκισμό των «ούζων» και της “Build” θα μπορούσε να είναι κάτι συζητήσιμο , αν και δεν ξέρω πως θα μπορούσαν να κλείσουν οι πληγές που άνοιξε οι γερμανική ρητορική, η ανικανότητα και η διαφθορά των εν Ελλάδι πολιτικών και η καταστροφολογία των ελληνικών ΜΜΕ, και η στάση επίτροπων όπως του κορών που δεν καταδέχεται να παρουσιαστεί ούτε καν στο προγραμματισμένο κοινοβουλευτικό έλεγχο του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου….
  Το ζήτημα όμως που μένει, είναι ότι η άρχουσα τάξη στη χωρά μας, έχασε και αυτή σε πολλά σημεία το ρολό της, φυσικά είναι φανερό ότι ανήκω στου ριζοσπάστες φιλελευθέρους οικονομολόγους, όμως επειδή όπως είπα παραπάνω η ελίτ της χωρά δεν φάνηκε να μπορεί να δικαιολογήσει το premium που κατέχει μεχρι σημερα (λ.χ ο Πρόεδρος του ΣΕΒ !!!! πρόεδρος τον βιομηχάνων χωρίς βιομηχανία στη Ελλάδα !! ) , σε κάθε περίπτωση ο ρυθμιστικός ρόλος του κράτους είναι και πάλι καλοδεχούμενος υπό την προϋπόθεση της απολυτής διαφάνειας.

  14 Φεβρουαρίου στις 1:19 π.μ. · Μου αρέσει! · 5
• 

  Γιώργος Σ. Τσιάμης Theodore Katsanevas, θα μπορούσε η κυκλοφορία ενός άτυπου εσωτερικού νομίσματος, παράλληλης κυκλοφορίας με το € να αποτελέσει (προσωρινή) λύση; Με την έννοια ότι ενδεχόμενα να μας προσέφερε χρόνο για αντικειμενικότερη εξέταση των εναλλακτικών στρατηγικών νομισματικής πολιτικής και επίσης προσφέροντας ευεργετική ρευστότητα; Ή η μετάβαση σε άλλο νόμισμα, κατά την άποψή σας, πρέπει να είναι άμεση και ακαριαία;

  14 Φεβρουαρίου στις 1:30 π.μ. · Μου αρέσει! · 1
• 

  Theodoros N Pitikaris Β) ΕΠΙΣΗΣ ΑΡΚΕΤΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ…ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ: ΕΙΤΕ ΜΕ ΕΥΡΩ ΕΙΤΕ ΜΕ ΔΡΑΧΜΗ, ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ «ΚΑΛΟΥΣ» ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, ΘΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΚΡΗ…ΑΝ ΟΜΩΣ ΕΧΟΥΜΕ «ΚΑΚΟΥΣ» ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΑΜΕΝΟΙ….
  
  Αν και το ερώτημα υπερβαίνει την οικονομική επιστήμη και προσεγγίζει την πολιτική επιστήμη και την διοικητική επιστήμη, είναι μια πρόταση που στο πυρήνα της είναι σωστή, η καλή διοίκηση και η εμπνευσμένη ηγεσία είναι θεμελιώδεις προϋποθέσεις για να ανακτήσει το έθνος την αυτοπεποίθηση του, γιατί στην πραγματικότητα οι έλληνες δεν έκαναν κάποιο αμάρτημα, δεν έφαγαν κάποιο απαγορευμένο καρπό και τώρα πρέπει να υποφέρουν αιωνία συμφώνα με τον καλβινιστή πάστορα στην κόλαση, αυτά είναι μόνο ιδεολογήματα της γερμανικής ρητορικής περί ηθικής και αργόσχολων πολιτικών που ενώ κυβερνούσαν επί χρόνια τώρα γύρισαν να πουν σε λαό ότι « μαζί τα φάγαμε». 
  
  Λες και είχε υποχρέωση, ο κάθε αγρότης στο χωριό, η κάθε νοικοκυρά στο σπίτι να είναι άριστη γνωστής των μακροοικονομικών μεγεθών του χρέους (φανερού και κρυφού), των swaps του κύριου Σιμίτι και Στουρναρα, και του οποίου τελικά είναι ελλείμματος της χώρας (όταν κάποια στιγμή αποφασίσει η ελληνική πολιτεία μετά την παρέμβαση των εισαγγελέων θα περιμένουμε μάλλον ). Λες και δεν ήταν υποχρέωση των πολιτικών αρχόντων, της Επιτροπής (συμφώνα με την Συνθήκη του Μάαστριχτ) και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να ενημέρωσαν του πολίτες εγκαίρως για κάθε πιθανό πρόβλημα και οι πολίτες να δουν τις προτεινόμενες λύσεις , και σε μια κανονική δημοκρατία να επιλέξουν με πλήρη πληροφόρηση, και χωρίς εκβιασμούς αυτήν που θεωρούν καλύτερη. 
  Έτσι λοιπόν, σήμερα παραξενεύει να βλέπεις πρώην ευρωβουλευτές με αμύθητη περιουσία λ. να θέλουν να ηγηθούν ενός κινήματος για την δραχμή ή ακόμη και πρώην υπουργούς που βεβαίως στήριξαν της κυβέρνησης του κύριου Σημίτη να να υποστηρίζουν σθεναρά μια τέτοια προοπτική. 
  Γιατί βεβαία για να μπορεί ο ηγέτης να εμπνεύσει πρέπει να έχει ο ίδιος πρώτα περάσει το δρόμο της φωτιάς, και να έχει βγει από εκεί ολόκληρος διαφορετικά όλα είναι κάπως θολά. Αυτός ο ηγέτης έχει ηθικό μέρισμα, έχει την δύναμη να σηκώσει μια κοινωνία που αυτή τη στιγμή βρίσκεται έχει ξεπεράσει τα όρια της ανθρωπιστικής καταστροφής και να την περάσει στην επομένη μέρα. Να εξηγήσει ότι η Ελλάδα και οι έλληνες δεν ηττήθηκαν σε κάποιο πόλεμο, απλά έπεσαν θύμα οργανωμένου τρομοκρατικού κτυπήματος, και ότι η σημερινή κατάσταση μπορεί να ξεπεραστεί αν ξεπεράσουμε τα εγώ μας και δουλέψουμε συλλογικά , όποτε το κάνουμε ως έθνος αυτό πάντα έχουμε σπουδαία αποτελέσματα.
  Ναι οι καλοί πολιτικοί και οι καλές πολιτικές είναι προϋπόθεση για να προχωρήσουν τα πράγματα , διαφορετικά η έξοδος από το ευρώ δεν θα έχει κάποιο νόημα, καθώς η ιδία άρχουσα τάξη ή παρόμοιε ποιότητας θα συνεχίσει να διοικεί τα πράγματα, η κοινωνία και η οικονομία να πλήττεται από τα βάρη μια κακής πολίτικης ηγεσίας, και τελικά δεν θα μπορέσει η Ελλάδα της Νέας Δραχμής να αποκατάσταση σχέσης εμπιστοσύνης με τους πολίτες της. 
  Όντος ευρώ, η εύκαιρα που παρουσιάζεται εν όψη της αναθεωρήσεις της συνθήκης της Λισαβόνας και του αδικήματος βάτος της Χώρας μας, οδηγεί σε μοναδικό και πάλι momentum που μια καλή πολιτική ηγεσία θα μπορούσε να δράξει υπό πολλές προϋποθέσεις ( όμως εδώ υπάρχουν πολύ αν )

  14 Φεβρουαρίου στις 1:59 π.μ. · Μου αρέσει! · 4
• 

  Dimitris Kazakis Dimitris Mitropetros κ. Καζάκη. Υποστηρίζετε με σθένος την γενική πολιτική απεργία, ως την μητέρα όλων των μαχών στη βάση της επανόδου του λαού στην εξουσία της χώρας. Οπως λέει και το δεύτερο ερώτημα, κάποια άτομα περιμένουν τις πεφωτισμένες ηγεσίες και άλλα όχι, είτε αγνοώντας είτε ασπαζομενα το θέμα του εθνικού νομίσματος. Προσωπικά, σε συζητήσεις που έχω συμμετάσχει με άτομα διαφορετικών ιδεολογικών καταβολών, παρατηρώ σαν κοινή συνισταμένη την ανάγκη να βρεθεί ως "αποκούμπι" μια πλατιά συμμαχία, που ενδεχομένως να εκφράζεται και κομματικά σαν "κόμμα της δραχμής" - χωρίς απαραιτήτως να περιορίζεται σε ευσεβείς κοινοβουλευτικές επιδιώξεις - και που θα περιλαμβάνει, ως καθοδηγητικό όργανο αν θέλετε, ένα τύποις "συμβούλιο προσώπων" που είναι αναγνωρίσιμοι στο πλατύ κοινό ( όλοι υπέρ της δραχμής ) και προέρχονται από όλο το πολιτικό φάσμα ( με τις όποιες ιδιαιτερότητες ). Δεδομένου ότι είναι κάτι το οποίο ακούω συχνά, ότι δίνει σε πολύ κόσμο κάποια ασφάλεια η ετερογένεια αυτή και ότι το περιέγραψα όσο πιο καλά μπορούσα, θα ήθελα να μου σχολιάσετε πόσο ρεαλιστικό είναι κάτι τέτοιο και κατά πόσο μπορεί να συμβαδίσει με όσα περιγράφετε. Ευχαριστώ.
  
  ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ έχει υιοθετήσει την πρόταση αυτή για ένα «συμβούλιο προσωπικοτήτων» με κοινή βάση την αποδοχή του εθνικού νομίσματος και έχει αρχίσει να έρχεται σε συνεννόηση με όσους ενδιαφέρονται για να γίνει κάτι τέτοιο. Ελπίζω πολύ σύντομα να είμαστε έτοιμοι να ανακοινώσουμε και αυτή την πρωτοβουλία.
  Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποστείλουμε την σημαία της Γενικής Πολιτικής Απεργίας διαρκείας. Κάθε άλλο. Η λύση του δράματος σήμερα δεν μπορεί να είναι κοινοβουλευτική, διότι η συνταγματική τάξη της χώρας έχει διαστραφεί τόσο πολύ που μόνο μια Συνταχτική Εθνοσυνέλευση μπορεί να σου δώσει την δυνατότητα να κάνεις μια καθαρή αρχή υπέρ του λαού και της δημοκρατίας. Το κοινοβούλιο σήμερα αποτελεί το άλλοθι, την βιτρίνα για ένα καθεστώς χούντας και κατοχής πολύ χειρότερο από εκείνα που γνωρίσαμε ιστορικά. Επομένως δεν μπορείς να το διατηρήσεις ως δήθεν αντιπροσωπευτικό όργανο του ελληνικού λαού. Αν το κάνεις τότε θα είσαι αιχμάλωτος ενός νομικού καθεστώτος που δεν σου επιτρέπει στο ελάχιστο να ξεφύγεις από τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί σε βάρος του ελληνικού λαού.
  Επομένως η Γενική Πολιτική Απεργία διαρκείας και η προετοιμασία της είναι ο μόνος δημοκρατικός τρόπος να περάσει η χώρα στα χέρια του ελληνικού λαού, ώστε ο ίδιος και όχι κάποιος ή κάποιοι στο όνομά του, να αναλάβει την διακυβέρνηση με όρους αληθινής δημοκρατίας χωρίς εξωτερικές και εσωτερικές δεσμεύσεις και εξαρτήσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι αποκλείουμε την συμμετοχή στις όποιες πιθανές εκλογές. Απλά για εμάς οι εκλογές, όπως και οι συνεργασίες είναι ένα βήμα για την εκλαΐκευση, την προετοιμασία και την πραγματοποίηση της Γενικής Πολιτικής Απεργίας. Ακόμη κι αν θεωρήσει κανείς ότι κάτω από μια ιδιοτροπία των συγκυριών οι δυνάμεις υπέρ του εθνικού νομίσματος μπορέσουν να σχηματίσουν μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ακόμη και τότε πρέπει να είναι έτοιμος ο ελληνικός λαός κατάλληλα οργανωμένος και προετοιμασμένος ώστε να επιβάλλει την θέλησή του με την Γενική Πολιτική Απεργία και να απαιτήσει την Συντακτική Εθνοσυνέλευση. Διαφορετικά θα μείνει στα κρύα του λουτρού για μια ακόμη φορά περιμένοντας μάταια να αναγνωρίσουν οι δωσίλογοι και οι κατακτητές το αποτέλεσμα των εκλογών.

  14 Φεβρουαρίου στις 9:45 π.μ. · Μου αρέσει! · 16
• 

  Dimitris Kazakis Anna Zouravlioff Προς Δημήτρη Καζάκη: Θα εκφράσω το θαυμασμό μου για τις μακροοικονομικές σας αναλύσεις για τις ιστορικές γνώσεις αλλά και την ερμηνεια των γεγονότων, τις τρομακτικές προβλέψεις σας στις οποίες πέφτεται διαρκώς μέσα, δυστηχώς, και την εντατική προσπάθεια που κάνετε ακούραστα τόσο καιρό να ενημερώνετε τον κόσμο για όλα αυτά που ζούμε και θα ζήσουμε! Επέιδή εκτιμώ αφάνταστα όλη αυτή την προσπάθεια που κάνετε, που ξέρουμε όλοι ότι μπορεί να ρίχνει αλάτι στις πληγές, αλλά η αλήθεια έχει τεράστια αξία, θα ήθελα να σας δω να οργανώνετε τόσο καλά όσο το ΕΠΑΜ μια ομάδα συνειδητοποιημένη και δυναμική, όπως ξεκίνησε αρχικά τότε στην Πλατεία Συντάγματος, που όλοι ενωμένοι επιστήμονες και διανοούμενοι, κατεβήκατε και εμψυχώσατε τον κόσμο ώστε να δώσει ένα δυναμικό παρών και μια αξέχαστη εμπειρία πατριωτισμού και αισιοδοξίας. Το ξέρω, από τότε συνέβησαν πολλά, σκορπίστήκατε, ανησυχείτε όλοι, και όλοι μας τελικά ζούμε τη μέρα της μαρμότας επι 3 χρόνια, χωρίς να όχι να βλέπουμε φως, αλλά πλεον πέφτουμε στο γκρεμό!!! Αγαπητέ Δημήτρη, δεν έχω πια καμμιά απορία για το ότι το εθνικό νόμισμα αποτελεί νομοτέλεια, τα έχεις πει όλα και εσύ και άλλοι, θέλω να σε παρακαλέσω να χρησιμοποιήσεις τις ικανότητές σου ώστε να ξαναμαζευτήτε όλοι, όπως τότε! Δεν έχουμε χρόνο, εσύ το ξέρεις καλύτερα και καταλαβαίνω την αγανανάκτησή σου και την ορμή σου, αλλά νικάει ο ''εξυπνότερος''. Ο ελληνας ζει 50 χρόνια χωρίς πόλεμο, δεν θέλει εμφύλιο, δεν θέλει Αραβική Άνοιξη, θελει να πρυτανεύσει η λογική και να αναγκαστούν ''ΟΙ'' να παραδώσουν τα όπλα!!! Μόνο μια μαζική παρουσία του κόσμου θα δώσει τη λύση, αλλά θα προηγηθεί και θα ηγηθεί η μαζική παρουσία του επιστημονικού κόσμου και των διανούμενων. Δεν σου ρίχνω ευθύνες, σε παρακαλώ να προσπαθήσεις να το οργανώσεις!!! Σε χαιρετώ
  
  ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κατανοώ την ανησυχία σας και να είσαστε σίγουρη ότι κάνουμε ότι μπορούμε προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν αρνηθήκαμε τις συνεργασίες, αρκεί να έχουν ξεκάθαρο στόχο την ανατροπή αυτής της κατάστασης. Δεν μπλέξαμε ποτέ σε ίντριγκες και πάρε-δώσε παρασκηνίου, ούτε βάλαμε νερό στο κρασί μας για μια καρέκλα. Θα κάνουμε ότι μπορούμε για να συγκεντρωθούν όλες εκείνες οι δυνάμεις που μπορούν να έχουν κοινό στόχο. Όμως την λύση θα την δώσει ο λαός στους δρόμους, στη γειτονιά, στην πόλη και στο χωριό. Χωρίς αυθεντικά παλλαϊκή οργάνωση δεν πρόκειται να δούμε άσπρη μέρα.

  14 Φεβρουαρίου στις 9:55 π.μ. · Μου αρέσει! · 17
• 

  Dimitris Kazakis Γιώργος Σ. Τσιάμης: Dimitris Kazakis, συμφωνώ απόλυτα με τις απόψεις σας για το ρόλο του κράτους στην επιχειρηματικότητα και στο δημόσιο έλεγχο. Το ερώτημα είναι αν είναι εφικτή η εφαρμογή μίας τέτοιας πολιτικής ή διάφοροι γεωπολιτικοί παράγοντες οφείλουν να μπουν ως άγνωστοι παράγοντες στη λύση της εξίσωσης. Δηλαδή ο διεθνής συσχετισμός δυνάμεων πόσο θα παρεμποδίσει τέτοιες λύσεις;
  
  ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Για να μετρηθεί η επίδραση των γεωστρατηγικών όρων του όλου προβλήματος της μετάβασης σε μια οικονομία απαλλαγμένη από την κυριαρχία των «μη λειτουργικών επενδυτών», θα πρέπει να πάρουμε υπόψη μας την γενική κατάσταση της παγκόσμιας οικονομία και πολιτικής. Η παγκόσμια οικονομία και πολιτική βρίσκεται στην χειρότερη κατάσταση που έχει βρεθεί ποτέ μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται στην δίνη μιας παγκόσμιας κρίσης που την κάνει τόσο εύθραυστη και ευάλωτη όσο ποτέ άλλοτε. Αυτό έχει την αντανάκλασή του και στην παγκόσμια πολιτική όπου πυροδοτούνται διαρκώς νέες αντιθέσεις και κλιμακώνονται ακόμη και σε πολεμικές αναμετρήσεις. Η παγκόσμια οικονομία πρέπει να αλλάξει εσωτερική αρχιτεκτονική με όρους βίαιης προσαρμογής και διάλυσης παραδοσιακών δομών και η παγκόσμια πολιτική αναλαμβάνει να αλλάξει ριζικά σύνορα, κυριαρχίες, συσχετισμούς δύναμης.
  Τι σημαίνουν όλα αυτά; Κάτι πολύ απλό. Μια χώρα του μεγέθους της Ελλάδας μπορεί κάλλιστα να αλλάξει ρώτα αξιοποιώντας επιθετικά την κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας και πολιτικής. Αν υπάρξει μια ριζική ανατροπή στην Ελλάδα, θα δημιουργηθεί τέτοιο τσουνάμι στις παγκόσμιες αγορές που θα χρειαστούν μήνες οι μεγάλες οικονομίες και τα διεθνή κέντρα για να το αντιμετωπίσουν. Ιδίως αν η Ελλάδα φροντίσει να συντηρεί αυτό το κλίμα αναταραχής με παρεμβάσεις στις αγορές, με διεθνοποίηση του προβλήματός του χρέους, με το να εγκαλέσει – όπως προβλέπεται από το διεθνές δίκαιο – το πολιτικό προσωπικό της ευρωζώνης για εγκληματικές πράξεις εναντίον του ελληνικού λαού και κατά της ανθρωπότητας, κοκ. Αρκεί να έχεις ως χώρα την πρωτοβουλία των διεθνών κινήσεων και η κατάρρευση των αγορών, το βύθισμα σ’ ένα νέο μεγάλο παγκόσμιο κραχ θα κάνει τα υπόλοιπα. Με δεδομένο ότι η χώρα θα έχει σταματήσει μονομερώς και ολοκληρωτικά τις πληρωμές χρέους, θα έχει απεξαρτηθεί από τις εξωτερικές αγορές κεφαλαίου και θα έχει θέσει υπό καθεστώς χρεοκοπίας και δημόσιου ελέγχου το εγχώριο τραπεζικό σύστημα, δεν θα έχει να φοβηθεί από τις αναταραχές των αγορών και το παγκόσμιο κραχ. Πολύ περισσότερο αν φροντίσει, που οπωσδήποτε θα το κάνει από τα πρώτα εικοσιτετράωρα, να αλλάξει την χαρτογραφία, αλλά και τους όρους των διεθνών οικονομικών της σχέσεων ώστε να βασίζονται σε διακρατικές επαφές και συμφωνίες, χωρίς να είναι έρμαια των διεθνών χρηματιστηρίων.
  Αν σας ανησυχεί τυχόν πολεμική επέμβαση από μεριάς της ευρωζώνης, ή των ΗΠΑ, θα σας έλεγα ότι πολύ, μα πάρα πολύ δύσκολα θα υπήρχε μια τέτοια εξέλιξη. Καταρχάς καμιά από αυτές τις χώρες δεν τολμά να επέμβει εκεί όπου υπάρχει και δυναμώνει ένα αρραγές εθνικό μέτωπο στην βάση της παλλαϊκής άμυνας. Κι αυτό να είσαστε σίγουρος ότι θα υπάρξει από την πρώτη στιγμή. Διότι, αφενός, όλος ο ελληνικός λαός θα δει από τα πρώτα κιόλας εικοσιτετράωρα να αλλάζει η ζωή του προς το καλύτερο και, αφετέρου, η λαϊκή δικαιοσύνη θα μας απαλλάξει από τους φύσει, θέση και κατ’ επάγγελμα προδότες. Αν ξηλωθεί ολόκληρο το προδοτικό, διεφθαρμένο και φαύλο οικονομικό και πολιτικό καθεστώς της χώρας από τις πρώτες ημέρες της μεγάλης ανατροπής, τότε που θα βρει ο εξωτερικός εχθρός την Πέμπτη Φάλαγγα που χρειάζεται για δολιοφθορά του εσωτερικού μετώπου;
  Όσο για την Τουρκία, που από τις γειτονικές χώρες είναι η μόνη που στρατιωτικά μπορεί να απειλήσει την Ελλάδα, ισχύει και γι’ αυτήν το ίδιο. Πολύ περισσότερο που έχει αποδειχθεί πόσο ευάλωτο είναι το εσωτερικό της μέτωπο στην πιθανότητα πολέμου. Αυτό αποδείχθηκε στην περίπτωση της Συρίας, όπου ενώ το Τουρκικό κατεστημένο ήταν έτοιμο να επιτεθεί οι λαοθάλασσες που ξεχύθηκαν στους δρόμους των τουρκικών πόλεων απέτρεψαν την απειλή της πολεμικής αναμέτρησης. Άλλωστε, όποιος γνωρίζει την εσωτερική κατάσταση στην Τουρκία, ξέρει πολύ καλά ότι δεν είναι σε θέση να αντέξει ευρείες πολεμικές επιχειρήσεις.

  14 Φεβρουαρίου στις 10:24 π.μ. · Μου αρέσει! · 11
• 

  Dimitris Kazakis Βασίλης Σταμάτης DIMITRIS KAZAKIS Υπάρχουν 3 τρόποι να αποκτήσει χρήματα ένα κράτος, δανεισμός, νομισματική κυριαρχία και παραγωγή. Όλοι οι τρόποι μπορούν να χρησιμοποιηθούν ταυτόχρονα, ο ένας δεν αποκλείει τους άλλους. Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά του κάθε τρόπου; Υπάρχει βασικός προαπαιτούμενος τρόπος, βάση του οποίου εξαρτώνται οι άλλοι; Εμείς ποιόν τρόπο ΠΡΕΠΕΙ να ακολουθήσουμε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα;
  
  ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι 3 τρόποι απόκτησης χρήματος είναι ο εξωτερικός δανεισμός, η κοπή εθνικού νομίσματος και το πλεονασματικό εξωτερικό ισοζύγιο εμπορευμάτων και υπηρεσιών. Ο εξωτερικός δανεισμός καθώς και η προσέλκυση ξένου κεφαλαίου είναι οι πιο επαχθείς τρόποι άντλησης χρηματικών ροών για μια οικονομία. Η εξάρτηση από εξωτερικά δάνεια και κεφάλαια μιας εθνικής οικονομίας την μετατρέπει σε υποχείριο των δανειστών της και των κεφαλαιοκρατών του εξωτερικού. Όπως γίνεται π.χ. με την Ελλάδα από την εποχή που ιδρύθηκε επίσημα ως κράτος. Η κοπή εθνικού νομίσματος στο βαθμό που γίνεται από το κράτος με εθνικοποιημένη την κεντρική τράπεζα επιτρέπει την ροή χρήματος στην οικονομία χωρίς να προστίθεται χρέος, χωρίς να φορτώνεται με χρέος τόσο το κράτος, όσο και η οικονομία. Ιδίως αν το χρήμα κυκλοφορεί στην οικονομία όχι με την μορφή εσωτερικών δανείων από τις εγχώριες τράπεζες, αλλά με διαμέσου της αναδιανομής εισοδήματος υπέρ των εργαζόμενων στρωμάτων. Δηλαδή αν το χρήμα που κόβει το κράτος δίνεται στην οικονομία με την μορφή αυξήσεων μισθών, συντάξεων και λαϊκών εισοδημάτων εν γένει, τότε περιορίζεται δραστικά και το ιδιωτικό χρέος των νοικοκυριών και αυξάνεται η δυνατότητα αποταμίευσης. Στον βαθμό που η εσωτερική αγορά και οικονομία δεν ελέγχεται από καρτέλ, τραστ και ιδιωτικά μονοπώλια, τότε οι αυξήσεις αυτές δεν δημιουργούν πληθωριστικές πιέσεις γιατί διευρύνουν τον τζίρο στην αγορά και αυξάνουν τις ευκαιρίες επένδυσης. Αν μάλιστα υπάρχει σχέδιο που διευκολύνει τις επενδύσεις στην παραγωγή, πρώτα και κύρια διαμέσου των δημοσίων επενδύσεων, τότε δημιουργούνται νέες θέσεις σταθερής απασχόλησης με αυξημένες απολαβές. Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν δημιουργεί πληθωριστικές πιέσεις.
  Το πλεονασματικό εμπορικό ισοζύγιο προσθέτει χρήμα στην εθνική οικονομία. Όμως κάτι τέτοιο προϋποθέτει μια οικονομία με τέτοια παραγωγή και παραγωγικότητα της εργασίας που να μπορεί να υποκαθιστά τις εισαγωγές και να έχει την δυνατότητα σημαντικών εξαγωγών. Για να γίνει κάτι τέτοιο απαιτούνται επενδύσεις υψηλού επιπέδου και υψηλός βαθμός ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων μιας οικονομίας.
  Ποια από τις τρεις μεθόδους μπορεί να αξιοποιήσει σήμερα η ελληνική οικονομία; Προφανώς δεν μπορεί να συνεχίσει να εξαρτάται από τον εξωτερικό δανεισμό, ούτε από την προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Οι ξένες επενδύσεις για να είναι επωφελείς για μια εθνική οικονομία θα πρέπει πρώτα αυτή να βρίσκεται σε αναπτυξιακή τροχιά με επίπεδο επενδύσεων στο εσωτερικό τέτοιο ώστε να αποζητά συγκεκριμένες επενδύσεις στην παραγωγή και την τεχνολογία που προσθέτουν νέες θέσεις σταθερής απασχόλησης, αυξάνουν τα εισοδήματα και την κατανάλωση μέσα από την αύξηση της προστιθέμενης αξίας. Μια οικονομία υπό καθεστώς χρεοκοπίας δεν μπορεί να προσελκύσει τέτοιες επενδύσεις, παρά μόνο αρπαχτικά, πτωματοφάγα όρνια που ειδικεύονται στην διάλυση των οικονομιών και στην αξιοποίηση έτοιμων μεριδίων αγοράς και περιουσιακών στοιχείων.
  Το πλεονασματικό εμπορικό ισοζύγιο είναι όνειρο θερινής ή χειμερινής νυχτός υπό την υπάρχουσα κατάσταση. Επομένως μόνο με την κοπή εθνικού κρατικού νομίσματος θα μπορέσει η οικονομία να χρηματοδοτηθεί χωρίς να προσθέτει ιδιωτικό και δημόσιο χρέος, αλλά και να χρηματοδοτήσει διαμέσου της αύξησης των λαϊκών εισοδημάτων των αναγκαίων επενδύσεων και της ανάπτυξης της χώρας. Αρκεί βεβαίως η νέα λαοκρατούμενη εξουσία να αρνηθεί και να διαγράψει μονομερώς το υπάρχων δημόσιο χρέος μαζί με τις δεσμεύσεις που το συνοδεύουν, να εθνικοποιήσει την Τράπεζα της Ελλάδας και τις μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες για να τις αφήσει να χρεοκοπήσουν ώστε να διαγραφούν τα ιδιωτικά χρέη και να επιβάλλει καθεστώς αυστηρού ελέγχου στην κίνηση κεφαλαίου από και κυρίως προς το εξωτερικό.

  14 Φεβρουαρίου στις 10:55 π.μ. · Μου αρέσει! · 14
• 

  Anna Zouravlioff Προς Δημήτρη Καζάκη: Ευχαριστώ για την απάντηση, να σας πω όμως ότι νοιωθω το ίδιο κενό. Εννοουσα την ένότητα των ''τσοπαναρέων'' και όχι των ''αμνών''. Αυτά βρίσκονται σε διάφορα μαντριά, απελπισμένα. Για να γίνει εδώ ''της Ισλανδίας'' θα πρέπει εσείς ΟΛΟΙ να κάνετε αυτό που κάνατε στο Σύνταγμα κάποτε. Η Δημοκρατία έχει τον τρόπο μετά να παρουσιαστούν οι προτάσεις και να επιλεγούν οι δημοφιλέστερες.

  14 Φεβρουαρίου στις 2:13 μ.μ. · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει! · 1
• 

  Dimitris Kazakis Η πλατεία έγινε από τους αμνούς. Η Ισλανδία έγινε από τους αμνούς και όχι τους τσοπαναρέους. Να φοβάσαι τους τσοπάνηδες, ειδικά όταν αυτοί το μόνο που αποζητούν είναι θέση σε μαντριά. Σήμερα ο κόσμος δεν είναι σε μαντριά. Όποιος το πιστεύει δεν έχει ιδέα τι συμβαίνει γύρω του. Ένα συντριπτικά μεγάλο ποσοστό, κοντά στο 60% λένε οι μετρήσεις, αναζητούν μια νέα πολιτική έκφραση. Κάτι που να θεωρούν "δικό τους".

  14 Φεβρουαρίου στις 4:00 μ.μ. · Μου αρέσει! · 19
• 

  John Starakis μετα απο αυτο το ριμπαουντ Αννα, με βαση τις οδηγιες, κλεινει η συζητηση με τον κ. Καζακη....

  14 Φεβρουαρίου στις 4:03 μ.μ. · Μου αρέσει! · 2
• 

  Aristedes Kan Κύριε Κατσανέβα έστω ότι επιστρέφουμε σε Εθνικό Νόμισμα, και ανακτούμε το νομισματικό εργαλείο της οικονομίας μας. Πως θα καθοριστεί το τελικό ύψος του Δημοσίου χρέους μας, πως θα εξασφαλιστεί η αγορά προϊόντων που δεν παράγουμε; Θα υπάρξει κανόνας ισοτιμίας και αν ναι, με ποιο κανόνα θα κυκλοφορήσει το εθνικό νόμισμα; Υπάρχει κίνδυνος να υποστούμε ένα άτυπο οικονομικό εμπάργκο από δανειστές και πολυεθνικές (πχ τα προϊόντα που δεν παράγουμε να καταλήξουν σε δυσθεώρητο κόστος) για να υποκύψουμε στις ορέξεις τους; Τι γραμμές άμυνας-επίθεσης έχουμε;
  Με εκτίμηση

  14 Φεβρουαρίου στις 6:46 μ.μ. · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει!
• 

  Aristedes Kan Κύριε Λαβδιώτη πώς θα επιτευχθεί ο διαχωρισμός από την ΕΕ και το σύμφωνο Μάαστριχτ; Έχουμε βγάλει στο εξωτερικό τη μεγαλύτερη ποσότητα ως εγγύηση από το απόθεμα χρυσού της χώρας. Πως θα μπορέσουμε διατραπεζικά και χωρίς το κίνδυνο κατάσχεσης των αποθεμάτων αυτών να επιτευχθεί ο διαχωρισμός; Υπάρχει κίνδυνος να μας επιβληθούν "κυρώσεις" από τις "ΑΓΟΡΕΣ";
  Σας ευχαριστώ

  14 Φεβρουαρίου στις 6:50 μ.μ. · Μου αρέσει!
• 

  Theodore Katsanevas Dimitris Mitropetros. Η επιστροφή οφή στη δραχμή, σε συνδυασμό με περίοδο χάριτος, κούρεμα και αναδιάρθρωση του χρέους, μπορεί να μετατρέψει την οικονομία μας σε ανταγωνιστική ώστε να υπάρξει έξοδος απ’ την κρίση. Ενώ το ανελέητο Μνημόνιο που μαστιγώνει και υποθηκεύει τη χώρα, δεν αφήνει περιθώρια ελπίδας Το παράδειγμα της Αργεντινής που ανέκαμψε εντυπωσιακά ύστερα από την αποδέσμευση της από το σκληρό δολάριο, μιλά από μόνο του. 
  Η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα βέβαια δε είναι στρωμένη με ρόδα. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γυρίσουμε στην εποχή των παχιών αγελάδων, των τεμπέληδων της εύφορης κοιλάδας. Γι’ αυτό, χρειαζόμαστε άξιους και έντιμους κυβερνήτες που θα διαχειριστούν την έξοδο με σχέδιο και αποτελεσματικότητα, με αναπτυξιακό όραμα, με νοικοκύρεμα, πάταξη της σπατάλης, της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής. Αυτό συνεπάγεται συντεταγμένη έξοδο από την ευρωζώνη, με εύστροφη και δυναμική διαπραγμάτευση με τους δανειστές για την αποπληρωμή και αναδιάρθρωση του 50-70% των χρεών. Αντί να επαιτούμε τα ευρώ της κας Μέρκελ, μπορούμε να εκδώσουμε δραχμές, με φειδώ, από το Χολαργό. Που φυσικά δε θα τα πετάμε αλόγιστα από το παράθυρο προς δόξαν της διαπλοκής, της παρασιτοκρατίας, σε νέους κύκλους αντιαναπτυξιακών και πολιτικάντικων παροχών. Αλλιώς αλίμονο μας. Ο υπερπληθωρισμός και όχι μόνο, θα μας τιμωρήσει αλύπητα.
  
  Η νέα δραχμή θα υποτιμηθεί αρχικά κατά 50% και εφ’ όσον χρειαστεί, θα ακολουθήσει συγκρατημένη διολίσθησή της ανάλογα και με τις ισχύουσες καταστάσεις.Η δύσκολη αρχική περίοδος, θα διαρκέσει 6-14 μήνες, όπου θα βιώσουμε αρρυθμίες στην αγορά, πληθωριστικές πιέσεις, προσωρινές ελλείψεις αγαθών. Στην περίοδο αυτή, μια συνετή κυβέρνηση οφείλει να φροντίσει για την κάλυψη βασικών αναγκών, κυρίως σε τρόφιμα και φάρμακα, με διακρατικές συμφωνίες. Τα διαθέσιμα σε ευρώ των Ελλήνων πολιτών θα υποτιμηθούν και αυτά κατά 50%, αλλά το ίδιο θα ισχύσει για τις δανειακές υποχρεώσεις τους προς τις τράπεζες, οι οποίες θα υποστούν σοκ. Στις πρώτες μέρες φυσικά, οι Τράπεζες θα κλείσουν όπως και για εύλογο διάστημα το Χρηματιστήριο. Μετά την πρώτη αρχική περίοδο, σταδιακά θα εξομαλυνθεί η λειτουργία της αγοράς, θα ισχυροποιηθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών και η εσωτερική ζήτηση, με ευνοϊκές συνέπειες για την ανάπτυξη και την απασχόληση. Η εγχώρια παραγωγή θα επαναενεργοποιηθεί, αφού θα έχει γίνει πιο φτηνή, με συνέπεια την αύξηση των εξαγωγών και μείωση των ακριβότερων εισαγωγών. Ύστερα από ορισμένο διάστημα θα επανέλθει, η εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία και το τραπεζικό σύστημα, με συνέπεια να εισρεύσουν από το εξωτερικό καταθέσεις σε ξένα νομίσματα. Με προϋπόθεση την πάταξη της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς, τη μείωση των φορολογικών συντελεστών, το νοικοκύρεμα του δημοσίου, μπορεί να δούμε επιτέλους το φως ξένων επενδύσεων. Οφείλουμε να πιστέψουμε στη χώρα μας και στους εαυτούς μας, να σταθούμε στα πόδια μας σε μια πορεία αυτοδύναμης ανάπτυξης και εθνικής αξιοπρέπειας. Η έξοδος από την κόλαση του ευρώ είναι η προοπτική της ελπίδας, σε αντίθεση με την προοπτική της απέραντης φτώχειας και δυστυχίας που προτάσσεται από την ευρωζώνη. Γιατί όταν αρνούμαστε το Μνημόνιο και ταυτόχρονα επαιτούμε για τα ευρωδάνεια των δημίων μας, γινόμαστε τουλάχιστον γραφικοί.

  14 Φεβρουαρίου στις 9:00 μ.μ. · Μου αρέσει! · 6
• 

  Panos Theodoridis Ερώτημα πρώτο. Αν μείνουμε στο ευρώ, αυτό που θα γίνει είναι το εξής : Επειδή οι εισαγωγές είναι περισσότερες από τις εξαγωγές, κάθε χρόνο βγαίνει από την χώρα περισσότερο χρήμα από ότι μπαίνει, δηλαδή το αρχικό ποσό ευρώ που είχαμε όταν κάναμε την α...Δείτε περισσότερα

  14 Φεβρουαρίου στις 10:55 μ.μ. · Μου αρέσει! · 5
• 

  Dimitris Kazakis Κύριε Καζάκη πώς θα μπορέσουμε να διαχειριστούμε το εξωτερικό Δημόσιο Χρέος; Τι στάση πρέπει να κρατήσουμε αναφορικά με το Δημόσιο Χρέος; Το αναγνωρίζουμε; Το αποπληρώνουμε στο σύνολό του; Δεν το αναγνωρίζουμε; Νομικά, τα Μνημόνια και οι Δανειακές Συμβ...Δείτε περισσότερα

  15 Φεβρουαρίου στις 10:09 π.μ. · Μου αρέσει! · 15
• 

  Dimitris Kazakis ΑΠΑΝΤΗΣΗ: 2. Στα πλαίσια αυτά η καταγγελία της ευρωζώνης και η έξοδος από αυτή αποτελεί επίσης πρόσφορο μέσο για την λύση κάθε δανειακής υποχρέωσης της Ελλάδας με τους μηχανισμούς στήριξης του ευρώ. Ειδικά τώρα που η ευρωζώνη μετεξελίσσεται επίσημα σε ...Δείτε περισσότερα

  15 Φεβρουαρίου στις 10:10 π.μ. · Μου αρέσει! · 13
• 

  Dimitris Kazakis ΑΠΑΝΤΗΣΗ: 3. Φυσικά, τίποτε απ’ όλα αυτά δεν μπορεί να γίνει αν δεν αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία στην Ελλάδα. Κι αυτό δεν μπορεί να συμβεί εντός του σημερινού κοινοβουλευτικού πλαισίου. Έχει αλλάξει τόσο ριζικά η εσωτερική συνταγματική τάξη της χώρας...Δείτε περισσότερα

  15 Φεβρουαρίου στις 10:11 π.μ. · Μου αρέσει! · 12
• 

  Stergios Zisidis Κύριε Panos Theodoridis η έξοδο απο το ευρώ δεν σημαίνει διεθνής απομόνωση μιας και βγαίνουμε απο ένα κλάπ ισχυρών κρατών ;

  15 Φεβρουαρίου στις 10:46 π.μ. · Μου αρέσει! · 1
• 

  Panos Theodoridis Την στιγμη της αλλαγης του ευρω σε δραχμη, αλλαζεις ταυτοχρονα και ολα τα δανεια σε δραχμες, ετσι οποιος ξενος κατοχος δανειων υποτοιμησει την δραχμη , μειωνει αντιστοιχα και το ποσο που εχει να λαμβανει . Δηλαδη υποτιμηση δεν προκειται να κανουν για ν...Δείτε περισσότερα

  15 Φεβρουαρίου στις 12:41 μ.μ. · Μου αρέσει! · 6
• 

  Theodoros N Pitikaris Ερωτημα: " Stergios Zisidis Κύριε Theodoros N Pitikaris :Ανάπτυξη μπορεί να προκύψει από μεγάλες ξένες η Ελληνικές επενδύσεις ή αν δημιουργηθούν εκατομμύρια μικρές - οικογενειακές επιχειρήσεις καθετοποιημένης παραγωγής(εσύ παράγεις ,εσύ συσκευάζεις) εξ...Δείτε περισσότερα

  15 Φεβρουαρίου στις 7:46 μ.μ. · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει! · 5
• 

  Theodoros N Pitikaris Αντίστοιχα, επειδή πλέον είστε μια μεγάλη ομάδα, μπορείτε να ενσωματώσετε και την τεχνογνωσία (λ. να πατέ στο πανεπιστήμιο και να ζητήσετε την βοήθεια του κατάλληλου τμήματος ή την βοήθεια κάποιου άλλου νέου συν-εταίρου ) για να προωθήσετε χωρίς τη...Δείτε περισσότερα

  15 Φεβρουαρίου στις 1:43 μ.μ. · Μου αρέσει! · 5
• 

  Maria Sotiraki Panos Theodoridis Αποδεχεστε το χρεος της Ελλαδας, γιατι πιστευετε, οτι ετσι η μεταβαση στο εθνικο νομισμα ειναι πιο ευκολη; Εξηγηστε, γιατι η αναγνωριση ενος παρανομου χρεους ειναι κατι θετικο, οσο αφορα το εθνικο νομισμα, και για την οικονομια περαιτερω.

  15 Φεβρουαρίου στις 3:20 μ.μ. · Μου αρέσει! · 3
• 

  Panos Theodoridis Maria Sotiraki ...Δεν υπάρχει θετικό και αρνητικό στην αναγνώριση η όχι του χρέους . Αυτό που υπάρχει είναι με ποιον τρόπο θα έχουμε εμείς περισσότερο όφελος σαν χώρα και σαν λαός. Δηλαδή πως θα έχουμε μεγαλύτερο όφελος ανάλογα με την μέθοδο που θα επ...Δείτε περισσότερα

  16 Φεβρουαρίου στις 1:35 π.μ. · Μου αρέσει! · 2
• 

  Vassilis Serafimakis Aristedes Kan : "Mπορεί η χώρα να περιμένει το "υγιές" επιχειρηματικό κεφάλαιο να επενδύσει; Ή τελικά πρέπει να πάμε επιθετικά με την πρωτοβουλία του Δημοσίου να επανεκκινήσουμε την οικονομία μας; δηλ κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής."
  
  Κανένα κεφ...Δείτε περισσότερα

  16 Φεβρουαρίου στις 8:28 π.μ. · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει! · 5
• 

  Vassilis Serafimakis ΥΓ : Εννοείται ότι μέσα στις θεσμικές μεταρρυθμίσεις που θα πρέπει να γίνουν (τίποτα από αυτά τα μέτρα δεν είναι "δύσκολο" ούτε βέβαια "ουτοπικό") είναι και οι νόμοι περί ΥΛΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ. 
  Από την στιγμή που θα αποφασίζεται και θα εγκρίνεται μί...Δείτε περισσότερα

  16 Φεβρουαρίου στις 8:29 π.μ. · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει! · 3
• 

  Vassilis Serafimakis Aristedes Kan : "Εξαρτάται πραγματικά η ανταγωνιστικότητα από το ύψος των μισθών;"
  
  Ναί, εφόσον το μεγαλύτερο κόστος παραγωγής τού προϊόντος που παράγεις είναι το κόστος των εργατικών. Εάν όμως διαθέτεις τεχνολογία που επιτρέπει την μείωση του εργατικού κόστους, όπως πχ η Γερμανία, τότε μπορείς να έχεις γενικά ψηλό επίπεδο μισθών στη χώρα (παράλληλα με ένα υψηλής ποιότητας σύνολο παροχών στον εργαζόμενο πολίτη - όχι μόνο περίθαλψη, παιδικούς σταθμούς, κτλ αλλά και σε επίπεδο γενικώτερα τού κράτους, δηλ συγκοινωνίες, κτλ). 
  
  Και περί Ανταγωνιστικότητας: ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣΚΟΠΟΣ! Εάν για να γίνομε “ανταγωνιστικοί” να πρέπει να κατεβάσομε το βιοτικό μας επίπεδο κατά "τουλάχιστον 30%" (όπως λένε ανοιχτά κάποιοι, πχ ο Χάνς Ζινν), να μένει το βύσσινο!

  16 Φεβρουαρίου στις 8:30 π.μ. · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει! · 5
• 

  Εβελίνα Χατζηδάκη Κύριε Λαβδιώτη:Μού έχει κάνει εντύπωση ότι παρομοιάζετε το σημερινό σύστημα πού επικρατεί ακόμα και με το laissez-faire.Δεν έχω γνώσεις οικονομίας και μπορεί να μην έχω καταλάβει καλά τι είναι το laissez-faire αλλά δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι σήμερα δεν υπάρχει παρεμβατισμός και άγριος μάλιστα τόσο κυβερνητικός όσο και από εξωεθνικούς θεσμούς και αναρωτιέμαι αν πραγματικά είναι οι “αγορές” πού κανονίζουν ο,τιδήποτε όπως εκείνη την περίοδο.Αν ρυθμίζαν τα πάντα οι αγορές θα υποχρέώνονταν οι αγρότες να ξεπατώσουν τις ελιές για να βάλουν αβοκάντο;το ευρό θα παρέμενε ένα σκληρό νόμισμα; οι τράπεζες δεν θα είχαν καταρρεύσει;

  16 Φεβρουαρίου στις 10:19 μ.μ. · Μου αρέσει! · 1
• 

  Εβελίνα Χατζηδάκη κ.Κατσανέβα ο τρόπος πού αναφέρεστε στις χώρες πού παράγουν προϊόντα έντασης κεφαλαίου και υψηλής τεχνολογίας παρόλο πού το κάνετε αναφορικά με τη θέση τους στην ευρωζώνη εμένα μού δημιουργεί άλλου είδους απορία πού έχει σχέση με την επόμενη μέρα από την έξοδο από το ευρό και τον προσανατολισμό τής Ελλάδας.Λέτε ότι οι χώρες αυτές έχουν το πλεονέκτημα να μην χρειάζονται υπερβολική συμπίεση τού κόστους εργασίας δε λέτε όμως πόση έξοδο από την εργασία και ανεργία έχει προκαλέσει η χρήση ακριβώς αυτής τής τεχνολογίας (π.χ. Σουηδία πού δεν είναι και στο ευρό)Θεωρείτε ότι το ευρό είναι η μόνη αιτία τής ανεργίας, ότι ο προσανατολισμός τής Ελλάδας προς μιά τέτοια ανάπτυξη πού έχουν αυτές οι χώρες,αν μπορούσε να γίνει,δε θα δημιουργούσε πάλι το ίδιο πρόβλημα τής ανεργίας με άλλη ίσως αιτία;

  16 Φεβρουαρίου στις 10:20 μ.μ. · Μου αρέσει! · 2
• 

  Vassilis Serafimakis Εβελίνα Χατζηδάκη : "Η προηγμένη τεχνολογία δεν μειώνει δραματικά τις θέσεις εργασίας έστω κι αν παραμένουν καλά αμειβόμενοι αυτοί πού συνεχίζουν να εργάζονται;"
  
  Ναί. Γενικά η πρόοδος της τεχνολογίας μειώνει το κόστος εργασίας (με πρώτα "θύματα" συνήθως τις θέσεις εργασίας) και αυτό ισχύει για κάθε επιχείρηση που το κάνει. Μείωση κόστους εργασίας σημαίνει, γενικά μιλώντας, αύξηση περιθωρίου κέρδους. Αυτό σε επίπεδο επιχειρήσεων είναι στοιχειώδες και δεν αμφισβητείται. 
  
  Το ζήτημα όμως που έθεσε κάποιος γερμανός αναλυτής προ εκατόν πενήντα περίπου ετών (πολύ πριν έχομε "προηγμένη τεχνολογία") είναι ότι η πρόοδος της τεχνολογίας δημιουργεί τάση μειώσεως του συνολικού περιθωρίου κέρδους στην οικονομία (κεφ. 13, τόμος 3ος, "Το Κεφάλαιο"). Και, προσοχή, μίλησε για "τάση" όχι για βεβαιότητα, δηλ ότι "έτσι θα γίνει οπωσδήποτε". Μίλησε για αντίρροπες τάσεις οι οποίες προκαλούν βίαιες κρίσεις, κτλ.
  Μένει στους αναλυτές της πλευράς της ελεύθερης οικονομίας να βρουν απάντηση στον ισχυρισμό αυτό ή να τον αντικρούσουν - ή, ακόμα καλύτερα, να βρούμε τρόπους να τόν παρακάμψομε.
  
  Εβελίνα Χατζηδάκη : "Το φαινόμενο [τής μείωσης των θέσεων εργασίας] είναι μόνο χάρη στην εκμετάλλευση άλλων χωρών;"
  
  Αυτή η ερώτηση σηκώνει πολλή συζήτηση διότι ανοίγει εκατό πόρτες! Να πω κάτι απλό: Εάν έχεις κάποιες άλλες χώρες και δουλεύουν για σένα ως χώρα-αφεντικό, τότε απολαμβάνεις ως χώρα διάφορα οφέλη, τα οποία διαμοιράζονται μεταξύ των πολιτών της αναλόγως του πολιτικού συστήματός της. Εάν έχεις στη χώρα σου δέκα χιλιάδες εργαζόμενους στην πχ κλωστο-υφανοτυργία και βρείς ξαφνικά (ως χώρα, ως επιχ/ση) πέντε χιλιάδες εργαζόμενους σε άλη χώρα να μπορούν να βγάλουν την ίδια δουλειά (με διπλοβάρδιες, κτλ) και με την μισή αμοιβή, τότε χάνουν τη δουλειά τους οι δέκα χιλιάδες εργαζόμενοι της χώρας σου. Δεν χρειάζονται σήμερα αποικίες όπως υπήρχανε κάποτε: αρκεί η παγκοσμιοποίηση των αγορών για να νικήσει σήμερα ο πιο δυνατός οικονομικά.

  Κυριακή στις 8:38 π.μ. · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει! · 3
• 

  Theodore Katsanevas Εβελίνα Χατζηδάκη, Το ευρώ είναι ο βασικός λόγος που πλήτεται η ανταγωνιστικότητα χωρών όπου η κυρίαρχη οικονομική τους κατέυθυνση, ενσωματώνει μεγάλα ποσοστά εργασίας στο συνολικό κόστος παραγωγής. Η νέα τεχνολογία, πράγματι καταργεί θέσεις εργασίας σε τομείς που τα εργατικά χέρια υποκαθιστώνται απο αυτοματισμούς. Αλλά και δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας σε τομείς που παράγουν τους αυτοματισμούς. Οι οποίες θέσεις εργασίας μάλιστα αμοίβονται πολύ καλύτερα. Κατά συνέπεια, κερδισμένες βγαίνουν οι χώρες που προηγούνται στην τεχνολογία, κάτι που εμείς δυστυχώς δεν το έχουμε πετύχει, αν και θα μπορούσαμε. Οι παραπάνω ύποθέσεις βέβαια, δε σημαίνουν ότι πρέπει να υποτιμάται η σημασία της ορθολογικής διοίκησης, της υψηλής παραγωγικότητας εργασίας, της καλής και νοικοκυρεμένης λειτουργίας του δημόσιου τομέα, ο οποίος στην Ελλάδα, κάθε άλλο παρά αποτελεί πρότυπο.

  Κυριακή στις 8:21 μ.μ. · Μου αρέσει! · 3
• 

  Theodore Katsanevas Fantoma Rimbaud. Δε θα δεχόμουν να κάνω κάτι τέτοιο, γιατί πιστεύω ότι κεντρικός άξονας της οικονομικής μας πολιτικής πρέπει να είναι η έξοδός μας από το ευρώ, χωρίς να αμφισβητώ και την ανάγκη ορθολογικής, αποτελεσματικής και έντιμης δημοσιονομικής διαχείρισης. Ο σωστός πολιτικός πρέπει να υπηρετεί τις αρχές που πιστεύει και όχι αυτές των άλλων. Για το λόγο αυτό άλλωστε βρίσκομαι έξω από τη σημερινή κεντρική πολιτική σκηνή. Δε θα θυσίαζα τις αρχές μου για την καρέκλα. Η εξουσία ως αυτοσκοπός ποτέ δε μου ταίριαζε.

  Κυριακή στις 8:28 μ.μ. · Μου αρέσει! · 3
• 

  Theodore Katsanevas Aristedes Kan Αγαπητέ Άρη, θα σε παρακαλούσα να δεις τις σχετικές απαντήσεις μου σε άλλο καλό φίλο και ειδικότερα στον Γιώργο Μητροπέτρο, ακθώς και στο βιβλίο μου " Η απομυθοποίηση του ευρώ" ή στο www.theodore-katsanevas.blogspot.com, www.freepen.gr. Οι ερωτήσεις σου είναι πολύ σημαντικές και έχουν ευρύ πεδίο και δε θα ήθελα να απαντήσω συνοπτικά.
  

  
  

  Θεόδωρος Κατσανέβας

  theodore-katsanevas.blogspot.com

  Κυριακή στις 8:49 μ.μ. · Μου αρέσει! · 3
• 

  Theodore Katsanevas Anna Zouravlioff. Είναι γνωστό ότι το παλαιό ΠΑΣΟΚ είχε μεγάλες επιφυλάξεις για την «ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ που είναι το ίδιο συνδικάτο» και έχει κατηγορηθεί γι΄αυτό. Όταν το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας Παπανδρέου ήρθαν στην εξουσία το 1981, η ένταξη στην τότε ΕΟΚ ήτ...Δείτε περισσότερα
  

  
  

  Θεόδωρος Κατσανέβας

  theodore-katsanevas.blogspot.com

  Κυριακή στις 9:24 μ.μ. · Μου αρέσει! · 2
• 

  Theodore Katsanevas Γιώργος Σ. Τσιάμης. Η ανακοίνωση της μετάβασης στη δραχμή πρέπει να γίνει άμεσα Παρασκευή απόγευμα και να προχωρήσουν ταχύτατα όλες οι διεργασίες που περιγράφονται στο σχέδιο Β για την επιστροφή μας στο εθνικό μα ςνόμισμα, κάτι για το οποίο εγώ και άλλοι καλοί συνάδελφοι έχουν μιλήσει και περιγράψει σε κείμενά μας ( βλ. βιβλίο μου Η απομυθοποίηση του ευρώ). Το ευρώ θα συνεχίσει να συνυπάρχει για ένα εύλογο χρονικόδιάστημα, μέχρις ότου οι συναλλαγές και η οικονομία απροσαρμοστούν στη δραχμή. Γεγονός είναι ότι σε διάφορες χώρες, επιτρέπονται ή είναι ανεκτές συναλλαγε΄ς και σε άλλα νομίσματα και αυτό είναι κάτι που θα μπορούσε να εφαρμοστεί και εδώ. Πρέπει πάντως και πάλι να επισημάνω ότι, η έκδοση εθνικού νομίσματος απο το Χολαργό θα πρέπει να γίνεται με μέτρο και φειδώ, αλλιώς κινδυνεύει το όλο εγχείρημα να καταστραφεί από τη δημιουργία πληθωριστικής ψυχολογίας και τον υπερπληθωρισμό.

  Κυριακή στις 9:34 μ.μ. · Μου αρέσει! · 5
• 

  Stergios Zisidis Κύριε Theodore Katsanevas λέτε ότι: η έκδοση εθνικού νομίσματος απο το Χολαργό θα πρέπει να γίνεται με μέτρο και φειδώ, αλλιώς κινδυνεύει το όλο εγχείρημα να καταστραφεί από τη δημιουργία πληθωριστικής ψυχολογίας και τον υπερπληθωρισμό. Υπερπληθωρισμός μπορεί να προκύψει απ τον υπερκαταναλωτισμό ;Αν ισχύει αυτό τότε σημαίνει αυτόματα αύξηση της αγοραστικής δύναμης 

  Κυριακή στις 9:39 μ.μ. · Μου αρέσει! · 1
• 

  Vassilis Serafimakis Αγαπητέ κε Theodore Katsanevas, λέτε: "Η έκδοση εθνικού νομίσματος απο το Χολαργό θα πρέπει να γίνεται με μέτρο και φειδώ, αλλιώς κινδυνεύει το όλο εγχείρημα να καταστραφεί από τη δημιουργία πληθωριστικής ψυχολογίας και τον υπερπληθωρισμό."
  
  Η έκδοση χαρτονομίσματος έχει μικρή έως ελάχιστη σημασία ως προς την δυνατότητα δημιουργίας χρήματος. Η έκδοση χαρτονομίσματος θα μπορεί πχ να δοθεί και φασόν (outsourced) σε οίκο τού εξωτερικού! Το χαρτονόμισμα εξ άλλου είναι συνήθως το 5-10% της ποσότητας χρήματος που κυκλοφορεί σε μία δυτική οικονομία. Η κυκλοφορία χρήματος είναι αυτή που ενδιαφέρει και όχι η κυκλοφορία χαρτονομίσματος - αλλά και η κυκλοφορία χρήματος δεν μπορεί να ελεγχθεί από το κράτος: εάν οι τράπεζες αρχίσουν να δανείζουν την ιδιωτική οικονομία, το χρήμα που κυκλοφορεί θα αυξηθεί.
  Μία κυβέρνηση Δραχμής θα προχωρήσει σε δραστικά ελλειμματικές κρατικές δαπάνες και σε αύξηση των ελλειμμάτων προκειμένου να κινητοποιήσει ξανά την οικονομία της - κι αυτό σημαίνει "δημιουργία χρήματος", που περιλαμβάνει και (κάποια) εκτύπωση πρόσθετου χαρτονομίσματος.
  
  Η ΕΡΩΤΗΣΗ μου λοιπόν είναι, ποιό ακριβώς είναι το "μέτρο και η φειδώ" που πρέπει να τηρήσομε για την έκδοση "εθνικού νομίσματος" (δηλ. χρήματος) και για ποιό λόγο μπορεί να έχομε κίνδυνο πληθωρισμού και υπερπληθωρισμού; Ευχ.

  Κυριακή στις 9:48 μ.μ. · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει! · 4
• 

  Theodore Katsanevas Αγαπητέ Βασίλη Σεραφειμάκη, πολύ σωστά όσα υποστηρίζεις για την έκδοση χαρτονομίσματος και τις ποσότητες κυκλοφορίας χρήματος. Oμως, είναι επίσης γνωστό ότι στις καπιταλιστικές οικονομίες, ένας μεγάλος-τεράστιος κίνδυνος είναι η δημιουργία κλίματος πληθωριστικών προσδοκιών. Γι΄αυτό, ακόμα και η αναγκαία επεκτατική πολιτική σε αναπτυξιακή κατεύθυνση και όχι σε λαικίστικες και συντεχνιακές παροχές, πρέπει ιδιαίτερα στην πρώτη φάση, να γίνεται χωρίς τυμπανοκρουσίες. Η επεκτατική κευνσιανή πολιτική που θα ακολουθηθεί, θα στρέφεται αποκλειστικά στην ανάπτυξη, με αξιοποίηση χωρίς αναστολές του παραγωγικού μας πλούτου και σε βασικές κοινωνικές παροχές. Αλοίμονο αν δημιουργηθεί η εντύπωση ότι, με την επιστροφή στη δραχμή,θα τυπώνουμε αφειφώς και ανεξέλεγκτα χρήμα και θα αρχίσουμε αμέσως να τρώμε με χρυσά κουτάλια. Και μόνο αυτό, αρκεί για να επέλθει η καταστροφή και να δικαιωθούν όλοι οι σημερινοί άθλιοι καταστροφολόγοι ενάντια στο Grexit. Όχι δεν πρέπει να τους κάνουμε το χατήρι. Στον κόσμο μας πρέπει να υποσχεθούμε μόνο ιδρώτα, προσπάθεια και ελπίδα.

  Κυριακή στις 10:03 μ.μ. · Μου αρέσει! · 5
• 

  Theodore Katsanevas Stergios Zisidis, Το σχόλιό μου στην τοποθέτηση του Βασίλη Σεραφειμάκη, νομίζω ότι καλύπτει μερικώς το θέμα. Αλλά ναι, εκείνο που ενδιαφέρει είναι η αύξηση της εσωτερικής καταναλωτικής ζήτησης. Γι΄αυτό και επιμένω ότι θα πρέπει να τονωθεί η εσωτερκή ζήτηση με δοχέτευση πόρων σε παραγωγικές επενδύαεις και σε βασικές κοινωνικές παροχές, σε λελογισμένη στήριξη των χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων των οποίων η ροπή προς κατανάλωση είναι γνωστό ότι στρέφεται στην εγχώρια παραγωγή. Η οποία, σύμφωνα με την ίδια πολιτική, θα ενισχυθεί για να μπορεί να ανταποκριθεί στην αυξημένη ζήτηση. Η υγιής αυτή άνοδος της εγχώριας παραγωγής και κατανάλωσης, σε συνδυασμό με την υποτίμηση του νομίσματος και τη σύλυψη της φοροδιαφυγής, είναι το κύριο φάρμακο για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, την απασχολισιμότητα, την έξοδο απο την κρίση, την οικονομικής και εθνική ανεξαρτησία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ανάπτυξη και την υγιή ευημερία.

  Κυριακή στις 10:20 μ.μ. · Μου αρέσει! · 3
• 

  Vassilis Serafimakis Επειδή στον ιστό αυτό δεν έχουν θέση οι τοποθετήσεις των ερωτώντων και αυτή τη στιγμή είμαι ερωτών, το παρόν μήνυμα σύντομα κα διαγραφτεί από τους διαχειριστές (και σωστά). Όσο μένει ζωντανό όμως, λέω ότι η απάντηση του κ Θόδωρου Κατσανέβα στο ερώτημά ...Δείτε περισσότερα

  Δευτέρα στις 1:52 π.μ. · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει! · 2
• 

  John Starakis ΕΡΩΤΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ Κ. Nikolaos Georgopoulos στον κ. Theodore Katsanevas το οποιο σβήστηκε από λάθος των διαχειριστών.....
  Theodore Katsanevas. Επειδή το πρόβλημα είναι πρωτίστως πολιτικό, είναι ανάγκη να γίνει αντιληπτό από τον λαό που πλήττεται τα τελευταία χρόνια από τις πολιτικές που εφαρμόσθηκαν ότι υπάρχει λύση και προοπτική και γι αυτό πρέπει να κατατεθεί ολοκληρωμένη πρόταση που θα ακυρώνει όλες τις πτυχές αμφισβήτησης και επιχειρηματολογίας αυτών που κυβερνούν και των ανθρώπων τους στα ΜΜΕ. 
  Εν προκειμένω, υποστηρίζουν ότι η έξοδος από το Ευρώ θα είναι πλήρης καταστροφή και βασίζουν αυτή τους την άποψη σε επιχειρήματα όπως η διεθνής απομόνωση της χώρας από τον δυτικό κόσμο, η ανεπάρκεια φαρμάκων, καυσίμων και άλλων αγαθών, ο κίνδυνος εξ ανατολών από την άμεσα ενδιαφερόμενη, για την ανακήρυξη της ΑΟΖ, Τουρκία καθώς και η αύξηση των δανειακών υποχρεώσεων των πολιτών από την αλλαγή της ισοτιμίας που θα προκύψει από το εθνικό νόμισμα σε σχέση με το Ευρώ.
  Μπορείτε να πείσετε ότι η Ελλάδα δεν θα απομονωθεί αλλά θα παραμείνει ανεξάρτητη χώρα έχοντας την δυνατότητα πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής χωρίς αποκλεισμούς και δεσμεύσεις με γνώμονα το συμφέρον της χώρας και των Ελλήνων?

  Δευτέρα στις 2:04 π.μ. · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει! · 2
• 

  Anna Zouravlioff Προς κ. Κατσανέβα: Σας ευχαριστώ για την απάντηση, αλλά δεν ρώτησα τη διαφορά των όρων δανεισμού ''Όσο για τα δάνεια, οι ελληνικές κυβερνήσεις προ ευρώ, δανείζονταν σε συνάλλαγμα, χωρίς όμως τις δουλικές συνέπειες του σημερινού Μνημονίου'', αλλά γιατί μια χώρα με δικό της νόμισμα έπρεπε να δανείζεται σε συνάλλαγμα, ειδικά επί Α.Π. που ήταν και κάποιος που τουλάχιστον οικονομικά ήξερε!

  Δευτέρα στις 9:55 π.μ. · Μου αρέσει! · 2
• 

  Dimitris Kazakis ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΑΛΙΦΕΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ: ΕΛΛΑΣ: Ο τόπος του εγκλήματος! Ο στόχος του ευρώ, ήταν να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός, που θα υποδούλωνε τις εκλεγμένες κυβερνήσεις, κογκρέσσα και προέδρους, σε μία οικονομική φόρμουλα: Ο κανόνας του 3%. Με τελικό στόχο, την υφαρπαγή της κρατικής περιουσίας των χωρών αυτών!!! Τάδε έφη: ΓΚΡΕΓΚ ΠΑΛΛΑΣΤ (δημοσιογράφος) ΡΟΝΤΝΕΥ ΣΕΗΚΣΠΕΑΡ (πολιτικός αναλυτής), στο BBC 14-2-2012 (http://www.youtube.com/watch?v=hGEUWWGyLWg). Πιστεύετε ότι ισχύουν στο ακέραιο αυτά; Κι αν ναι, και εντέλει επιτευχθεί ο τελικός τους στόχος, είναι αναστρέψιμη η κατάσταση αυτή, από υγιείς πολιτικές δυνάμεις του τόπου; Κατά τη γνώμη σας υπάρχουν;
  
  ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η εκτίμηση αυτή είναι βάσιμη. Γι’ αυτό τόσο εγώ, όσο και το ΕΠΑΜ έχουμε ξεκαθαρίσει ότι δεν μπορεί να υπάρξει λύσης διαμέσου της «συνέχειας του κράτους», δηλαδή με εκλογές στα πλαίσια του υπάρχοντος κοινοβουλευτισμού. Χρειάζεται η συνολική ανατροπή του υφιστάμενου πολιτικού καθεστώτος. Χρειάζεται μια βαθιά τομή στο ίδιο το κράτος με σκοπό την επαναθεμελίωσή του, την επανίδρυσή του ως πολιτική προσωπικότητα του ελληνικού λαού. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με έναν τρόπο: Με Συνταχτική Εθνοσυνέλευση και ψήφιση νέου Συντάγματος. Με τον τρόπο αυτό ο ελληνικός λαός μπορεί να λύσει τα δεσμά που του έχουν φορέσει και να κάνει μια καθαρή αρχή κατακτώντας την δημοκρατία για πρώτη φορά στον τόπο του.
  Αυτό δεν μπορεί να γίνει ούτε από τα υπάρχοντα συμβατικά κόμματα, ούτε με συμβατικές διαδικασίες ενός κοινοβουλίου που αποτελεί το επίσημο άλλοθι του καθεστώτος κατοχής. Χρειάζεται την μαζική οργάνωση και κινητοποίηση του ελληνικού λαού με βασικό στόχο την ανατροπή του υπάρχοντος καθεστώτος. Μαζική οργάνωση και κινητοποίηση μέσα από επιτροπές βάσης και συντονιστικά αγώνα που θα προετοιμάσουν την Γενική Πολιτική Απεργία διαρκείας. Γενική γιατί αφορά τους πάντες, εργάτες, αγρότες, ελευθεροεπαγγελματίες, μικρομεσαίους. Πολιτική γιατί δεν γίνεται με οικονομικά, κλαδικά ή συνδικαλιστικά αιτήματα, αλλά με μόνο ένα πολιτικό στόχο, την ανατροπή του σημερινού συστήματος διακυβέρνησης ώστε να ανοίξει ο δρόμος για Συντακτική Εθνοσυνέλευση. Απεργία γιατί αφορά στην λειτουργική κατάληψη των βασικών μοχλών του κράτους από εργαζόμενους και κοινωνία με στόχο να νεκρώσουν οι εισπρακτικοί μηχανισμοί του. Διαρκείας γιατί πρέπει να κρατήσει μέχρι την πτώση της κυβέρνησης και την διάλυση του υπάρχοντος κοινοβουλίου.
  

  
  

  Για της Ελλάδας το γαμώτο!

  www.youtube.com
  

  Τα συμπεράσματα δικά σας και για την ωμή αλήθεια των πραγμάτων, και για το τι επ...Δείτε περισσότερα

  Δευτέρα στις 10:27 π.μ. · Μου αρέσει! · 5
• 

  Dimitris Kazakis Michalis Panagiotopoulos k kazaki τι ακριβως σημαινει οτι το ευρω ειναι νομισμα σταθερης κυκλοφοριας ? δηλαδη καθε χρονο απο την ΕΚΤ μας δινουν ενα στανταρ ποσο να ''ζούμε''? μπορει το κρατος να κανει μια πωληση-επενδυση και να παρει συναλαγμα απο αλλη...Δείτε περισσότερα

  Δευτέρα στις 10:27 π.μ. · Μου αρέσει! · 7
• 

  Dimitris Kazakis Thasitis Paris Dimitris Kazakis : Αν υποθέσουμε ότι πηγαίνουμε στη δραχμή , αφού εννοείται μονομερώς διαγράψουμε το χρέος μας, τί θα γίνει με τα ναυτιλιακά κεφάλαια , θα συνεχίσουν να φορολογούνται με τον τρόπο που φορολογούνται σήμερα ; τα πλοία θα απ...Δείτε περισσότερα

  Δευτέρα στις 10:28 π.μ. · Μου αρέσει! · 7
• 

  Dimitris Kazakis John Starakis: Dimitris Kazakis κάποιοι θεωρούν ότι αν η Ελλάδα δεν προχωρήσει σε μονομερή διαγραφή χρέους αλλά σε πιο ήπιες μορφές αντιμετώπισης του (όπως για παράδειγμα η αντιμετώπιση από την κυβέρνηση του Ραφαέλ Κορέα στον Ισημερινό) ίσως τα πράγματ...Δείτε περισσότερα

  Δευτέρα στις 11:33 π.μ. · Μου αρέσει! · 8
• 

  ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΑΛΙΦΕΡΗΣ Θα επιθυμούσα μία διευκρίνηση από τον Κο ΚΑΖΑΚΗ, στο ερώτημά μου προς αυτόν, αν είναι εφικτό! Λέτε, πως τα χρήματα της μεγαλύτερης αναδιανομής πλούτου, μέσω του χρηματηστηρίου, τα έβγαλαν στο εξωτερικό. Εκείνη την εποχή, είχαμε ως νόμισμα, την δραχμή. ...Δείτε περισσότερα

  Δευτέρα στις 2:05 μ.μ. · Μου αρέσει! · 1
• 

  Vassilis Serafimakis Σιγάλα Μαρια : "Ποιος κατά τη γνώμη σας ασκεί ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ στην Ελλάδα σήμερα - οι εκάστοτε εκλεγμένοι πολιτικοί ή κάποιος εξωγενής παράγοντας, ώστε οποιονδήποτε και να εκλέξει ο πολίτης η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ να παραμένει ίδια;"
  
  Ξαναλέω: Στα θ...Δείτε περισσότερα

  Δευτέρα στις 2:38 μ.μ. · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει! · 4
• 

  Leonidas Vatikiotis Τις συνέπειες από την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ μπορούμε να τις εξετάσουμε κατ’ αρχάς από τρεις οπτικές γωνίες: Το δημόσιο χρέος, τις εξελίξεις στην οικονομία και την εισοδηματική πολιτική.
  Παραμένοντας στο ευρώ, στερείται περιεχομένου κάθε σκέψη μ...Δείτε περισσότερα

  Δευτέρα στις 4:20 μ.μ. · Μου αρέσει! · 7
• 

  Leonidas Vatikiotis Η άποψη ότι η καλή πρόθεση από την μεριά των πολιτικών επιτρέπει να ξεπεραστούν οι περιορισμοί που θέτει το νόμισμα, κλείνει τα μάτια σε μια πραγματικότητα. Αυτή η πραγματικότητα θέτει πολύ συγκεκριμένους, ασφυκτικούς περιορισμούς. Για παράδειγμα, πώς ...Δείτε περισσότερα

  Δευτέρα στις 4:22 μ.μ. · Μου αρέσει! · 6
• 

  Stergios Zisidis Κύριε Leonidas Vatikiotis υπάρχουν παραδείγματα χωρών που δεν έκαναν κούρεμα χρέους μετά απο σχηματισμό επιτροπών λογιστικού ελέγχου και διαπραγματευτικών ομάδων αλλά απλά αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν το κρατικό χρέος τους; Ξέρουμε ότι η Ελλάδα χρωστάει...Δείτε περισσότερα

  Δευτέρα στις 5:55 μ.μ. · Μου αρέσει! · 2
• 

  John Starakis k. Leonidas Vatikiotis θα ηθελα να σας ρωτησω το εξής: θεωρειτε οτι το πολιτικο υποκείμενο που θα μας παει σε εθνικο νόμισμα πρέπει να περιοριστεί στη λεγόμενη ενοτητα της αριστεράς ή ότι λόγω των ειδικών συνθηκών θα πρέπει να αναζητήσουμε συμμαχίες Εαμικού-μετωπικού τύπου πέρα απο ιδεολογικές περιχαρακώσεις, οι οποίες σε τελική ανάλυση θα ενώσουν το λαό;

  Δευτέρα στις 9:17 μ.μ. · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει! · 2
• 

  Theodoros N Pitikaris Κύριε Leonidas Vatikiotis γνωρίζεται αν κάποια χωρά στο παρελθόν έχει μονομερώς απορρίψει χρέος προς το ΔΝΤ ή έχει προβεί σε "κούρεμα" χρέους προς το ΔΝΤ; το ΔΝΤ αποτελεί οργανισμό – εξάρτημα από τον ΟΗΕ αν ναι τότε ποια προνομία απολαμβάνει;

  Δευτέρα στις 10:09 μ.μ. · Μου αρέσει! · 1
• 

  Theodoros N Pitikaris Anna Zouravlioff Ερώτημα προς όλους: Τι έκανε η Τουρκία, πως έφυγε από το ΔΝΤ?
  
  Απαντηση 
  Αφου υπενθυμισω για οτι σημασια εχει αυτο οτι ακομη και σημερα ο κυβερνητης του ΔΝΤ στην τουρκια ειναι και εκτελεστικος πρωθυπουργος της Τουρκιας (ALI BABACAN) πα...Δείτε περισσότερα

  Χθες στις 12:29 π.μ. · Μου αρέσει! · 5
• 

  Theodoros N Pitikaris Stergios Zisidis Κύριε Theodoros N Pitikaris η Αργεντινή ,η Τουρκία και ο Ισημερινός πως απεγκλωβίστηκαν απο το ΔΝΤ;
  
  Απαντηση 
  είναι εξαιρετικά πολύπλοκο το ερώτημα, φοβάμαι ότι δεν μπορώ να δώσω μια πλήρη απάντηση για κάθε κράτος καθώς κάθε περίπτωση ήταν εξαιρετική και πολυπλοκη.

  Χθες στις 12:33 π.μ. · Επεξεργασμένο · Μου αρέσει! · 4
• 

  Spiros Lavdiotis Symmoria Draxmis Βασίλης Σταμάτης: Υπάρχουν 3 τρόποι να αποκτήσει χρήματα ένα κράτος, δανεισμός, νομισματική κυριαρχία και παραγωγή. Όλοι οι τρόποι μπορούν να χρησιμοποιηθούν ταυτόχρονα, ο ένας δεν αποκλείει τους άλλους. Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά του κάθε τρόπο...Δείτε περισσότερα

  6 ώρες πριν · Μου αρέσει! · 4
• 

  Spiros Lavdiotis Symmoria Draxmis 2.John Starakis: Είσαστε υπέρ της μονομερούς διαγραφής του χρέους ή προτιμάτε πιο ήπιους τρόπους αντιμετώπισης των δανειστών από εμάς.
  
  Απάντηση: Η ερώτηση αυτή όπως ελέχθη στην τηλεφωνική μας συζήτηση, αποτελεί μια πραγματική υδρογονοβόμβα στα θεμέλια...Δείτε περισσότερα

  6 ώρες πριν · Μου αρέσει! · 4
• 

  Spiros Lavdiotis Symmoria Draxmis Βαγγέλης Αλιφέρης Η εντός ευρώ, απαγόρευση της ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων, (το μεγαλύτερο κατ΄ εμέ εργαλείο των διεθνών τραπεζιτών-τοκογλύφων),όπως άλλωστε ίσχυε με τη δραχμή, καθώς και η καθολική απαγόρευση δανεισμού, των κυβερνήσεων των κρατών με...Δείτε περισσότερα

  6 ώρες πριν · Μου αρέσει! · 1
• 

  Spiros Lavdiotis Symmoria Draxmis Dimitris Mitropetros κ. Λαβδιώτη. Όπως αναφέρατε και εσείς, ο έλεγχος του ευρώ βρίσκεται στα χέρια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Επιπλέον στο καταστατικό της δεν προβλέπεται η δυνατότητα να τυπώνει χρήμα γεγονός που την διαφοροποιεί από τις Κεντρι...Δείτε περισσότερα

  6 ώρες πριν · Μου αρέσει! · 2
• 

  Spiros Lavdiotis Symmoria Draxmis Sofi K. Mainada Κύριε Λαβδιώτη: Η απάντησή σας στο δεύτερο ερώτημα ήταν η εξής..."Το (Β) Ερώτημα με εκπλήσσει! Αφορά έναν αθεμελίωτο «ευσεβή πόθο»". Ομολογώ πως δεν καταλαβαίνω, τι ακριβώς εννοείτε και θα ήθελα να μας το εξηγήσετε. Ευχαριστώ.
  
  Απάντηση...Δείτε περισσότερα

  6 ώρες πριν · Μου αρέσει! · 5
• 

  Spiros Lavdiotis Symmoria Draxmis Nikolaos Georgopoulos Μπορεί να εφαρμοσθεί σεισάχθεια προκειμένου να υπάρξει κοινωνική ηρεμία, χωρίς να υπάρξουν πιέσεις προς την χώρα?
  
  Απάντηση: Βεβαίως και μπορεί να εφαρμοστεί «σεισάχθεια». Πλην όμως χρειαζόμαστε έναν νέο Σόλωνα, αλλά γνωρίζουμε ότι δεν έχουμε τέτοια προσωπικότητα με τόσες αρετές.

  6 ώρες πριν · Μου αρέσει! · 3
• 

  Spiros Lavdiotis Symmoria Draxmis Εβελίνα Χατζηδάκη Μού έχει κάνει εντύπωση ότι παρομοιάζετε το σημερινό σύστημα πού επικρατεί ακόμα και με το laissez-faire.Δεν έχω γνώσεις οικονομίας και μπορεί να μην έχω καταλάβει καλά τι είναι το laissez-faire αλλά δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι σήμερα δεν υπάρχει παρεμβατισμός και άγριος μάλιστα τόσο κυβερνητικός όσο και από εξω-εθνικούς θεσμούς και αναρωτιέμαι αν πραγματικά είναι οι "αγορές" πού κανονίζουν οτιδήποτε όπως εκείνη την περίοδο. Αν ρύθμιζαν τα πάντα οι αγορές θα υποχρεώνονταν οι αγρότες να ξεπατώσουν τις ελιές για να βάλουν αβοκάντο; το ευρώ θα παρέμενε ένα σκληρό νόμισμα; οι τράπεζες δεν θα είχαν καταρρεύσει.
  
  Απάντηση: Laissez-faire είναι η διεθνής ορολογία που χαρακτηρίζει το οικονομικό σύστημα του φιλελευθερισμού και κατά λέξη σημαίνει «αφήστε να κάνουμε». Είναι το ονομαζόμενο Αγγλοσαξονικό μοντέλο, δηλαδή, το οικονομικό δόγμα διακυβέρνησης της κοινωνίας που βασίζεται στις αρχές του κλασικού φιλελευθερισμού : της μεγιστοποίησης του ατομικού συμφέ- ροντος και του εταιρικού κέρδους ως ύψιστους σκοπούς της ανθρώπινης ζωής. Το δόγμα αυτό συνηγορεί στην ελάχιστη παρέμβαση του κράτους στη λειτουργία των αγορών, διότι το σύστημα πάντοτε αυτό-διορθώνεται και λειτουργεί στο επίπεδο της πλήρους απασχόλησης. Κι εάν παρο- δικώς υπάρχει ανεργία «τριβής» υπαίτιος δεν είναι κανένας άλλος παρά ο εργαζόμενος ο οποίος απαιτεί εξω-πραγματικούς μισθούς. Δεν υπάρχει «ακούσια» ανεργία διακηρύττει το δόγμα και ο ιεροκήρυκας της αναστήλωσης του στη σύγχρονη εποχή, ο Milton Friedman του πανεπιστημίου του Σικάγο. Όποιος πράγματι δεν είναι τεμπέλης και επιθυμεί να εργασθεί, μπορεί εύκολα να βρει εργασία αρκεί να μειώσει τις αποδοχές του και αμέσως οι επιχειρηματίες θα τον μισθώσουν και έτσι το σύστημα θα επανέλθει στο «αιώνιο» equilibrium της πλήρους απασχόλησης.
  
  Γι αυτό κα Εβελίνα Χατζηδάκη δεν πρέπει να σας προξενεί εντύπωση ότι στη πρακτική οικονομία πάντοτε υπάρχει το θεωρητικό υπόβαθρο της ιδεολογικής δικαίωσης ενός θεσμού που δίνει προτεραιότητα στα μέσα και όχι στον σκοπό. Τα οικονομικά φαινόμενα είναι κυκλικά και συνεπώς επαναλαμβανόμενα, διότι η ανθρώπινη φύση δεν αλλάζει στην εξέλιξη του χρόνου. Το εάν ξηλώθηκαν οι ελιές για να μπουν τα αβοκάντο αποτελεί μια συγκεκριμένη κοινοτική οδηγία, αλλά το εάν κατέρρευσαν οι τράπεζες αυτό είναι ένα από τα μειονεκτήματα της laissez-faire η οποία έχει τη τάση ιστορικώς να καταρρέει εν μέσω διαδεδομένης απάτης και μαζικής ανεργίας.

  6 ώρες πριν · Μου αρέσει! · 3
• 

  Spiros Lavdiotis Symmoria Draxmis Anna Zouravlioff : Έχω παρακολουθήσει πολλές συνεντεύξεις σας οι οποίες ήταν πάντα πολύ κατατοπιστικές, απολαυστικές θα έλεγα, όσο και οι αναρτήσεις σας εδώ στη σελίδα και σας ευχαριστώ θερμά που συμμετέχετε για να μας πληροφορήσετε με αντικειμενικότητα και επιστημονικά επιχειρήματα. Θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι παρόμοιο που ρώτησα και τον κ. Κατσανέβα: Πότε συνειδητοποιήσατε εσείς προσωπικά αλλά και η διεθνής οικονομική κοινότητα τα μειονεκτήματα του ευρώ και του τρόπου λειτουργίας της ΕΖ, αν υπήρχαν επισημάνσεις και προειδοποιήσεις σε επίσημους φορείς και πως αυτοί αντέδρασαν. Επίσης, νομίζετε, ότι αν παρά τις κακές συνθήκες της οικονομίας μας όταν μπήκαμε στο ευρώ, αν ακολουθούσαμε μια σώφρονα οικονομική πολιτική, θα μπορούσαμε σήμερα να είμαστε σε καλύτερη θέση ή απλά θα διέφεραν κάπως τα νούμερα και θα ήταν απλά θέμα χρόνου να καταλήξουμε στο ίδιο σημείο? Έχετε ελπίδες ότι μπορεί η ΕΖ να αλλάξει πολιτική, έχει το χρόνο ή τελικά θα ρίξει το καράβι στα βράχια?
  
  Απάντηση : Κατ’ αρχάς σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Μου δίνεται θάρρος να συνεχίσω, να διατηρήσω το ηθικό μου και να μην λυγίσω μπροστά στις αντιξοότητες της προκα- τάληψης και του δογματισμού. Η πρώτη σας ερώτηση αφορά την ιστορία σχεδόν μιας ολόκλη- ρης ζωής, η οποία σκιαγραφείται στο πρόσφατο βιβλίο μου “ Η Εποχή του Ατομικισμού” – Μια φιλοσοφική προσέγγιση του χρήματος και της οικονομίας. Το οποίο διατίθεται στα βιβλιοπωλεία ( Public, Πολιτεία, Παπασωτηρίου, κ.α.) μαζί με (ως δώρο) το ακυκλοφόρητο βιβλίο « Ευρώ, η Θηλιά της Ελληνικής Κοινωνίας». Όσον αφορά το ερώτημα σχετικά με το «εάν ακολουθούσαμε σώφρονα πολιτική» θα αποφεύγαμε τον κατά Σημίτη «εκτροχιασμό», η απάντηση μου είναι αρ- νητική : το κοστούμι του ευρώ δεν μας ταίριαζε καθόλου. Ή καλύτερα θα έλεγα ότι η πανοπλία που μας φόρεσαν μας γονάτισε κι από την αρχή ‘σερνόμασταν’ με τις επιδοτήσεις « σύγκλισης».
  
  Δυστυχώς, το αίσθημα της ευρωπαϊκής προοπτικής υπερνίκησε την οικονομική λογική και δεν είχαν οι έλληνες πολιτικοί ορθάνοικτα τα μάτια για να δουν ότι η κεντρική ιδέα της Συνθήκης του Μάαστριχτ, είναι ότι ΕΕ χώρες θα προχωρήσουν με στόχο την οικονομική και νομισματική
  
  ένωση(ΟΝΕ) με ένα ενιαίο νόμισμα το οποίο θα εκδίδεται μονοπωλιακά και η διαχείριση του θα γίνεται από μια ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Όμως, η Συνθήκη δεν καθόρισε πως το υπόλοιπο της οικονομικής πολιτικής θα λειτουργούσε, ούτε και πρότεινε την δημιουργία νέων θεσμικών οργάνων, πλην της ΕΚΤ. Οι ανάδοχοι της θα πρέπει να είχαν υποθέσει ότι τίποτε περισσότερο δεν χρειάζεται. Ωστόσο, αυτό μπορεί να είναι σωστό εάν οι σύγχρονες οικονομίες συνιστούν συστήματα που αυτό-προσαρμόζονται και αυτό- διορθώνουν και επανερχόμεθα στο σύστημα της laissez- faire που επιδίωξε η Συνθήκη να εγκαθιδρύσει.

  6 ώρες πριν · Μου αρέσει! · 3
• 

  Spiros Lavdiotis Symmoria Draxmis 9. Ηasitis Paris : Καλησπέρα . Ως οικονομολόγος στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα του Καναδά , θα μπορούσατε να μας εξηγήσετε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε το νομισματικό σύστημα του Καναδά ; Θα μπορούσε η Ελλάδα να το μιμηθεί ; τί μακροοικονομική πολιτική ακολουθεί ο Καναδάς σήμερα ; Τέλος , θα μπορούσε η Ελλάδα να αποκτήσει το Ομοσπονδιακό σύστημα που κυριαρχεί στον Καναδά , εάν και εφόσον είναι λειτουργικό ; Ευχαριστώ !
  
  Απάντηση : Θέσατε πολύ σοβαρά θέματα και θα απαιτηθεί μια ολόκληρη διάλεξη για να απαντηθούν τα ερωτήματα. Εν συντομία, η κεντρική τράπεζα του Καναδά (Bank of Canada) είναι ολοσχερώς κρατική τράπεζα και το μετοχικό κεφάλαιό της από το 1938 ανήκει 100% στο Υπουργείο Οικονομικών του Καναδά. Κατά συνέπεια, υπάρχει σύμπνοια της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης και της νομισματικής πολιτικής της χώρας. Αντιθέτως, η Τράπεζα της Ελλάδος είναι ανώνυμη πολυμετοχική εταιρία της οποίας, όπως αναφέρθηκε σε προηγούμενη ερώτηση, το μετοχικό κεφάλαιο που ανήκει στο ελληνικό δημόσιο ανέρχεται στο 8% περίπου. Επιπλέον, η Τράπεζα της Ελλάδος από την ένταξη της χώρας στην Ευρωζώνη είναι μια ανε- ξάρτητη νομισματική αρχή η οποία στην άσκηση των αρμοδιοτήτων της ακολουθεί τις κατευ- θυντήριες γραμμές και οδηγίες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της ΕΚΤ, και όχι την βούληση της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης. Έτσι στην χώρα μας έχουμε μια διχοτόμηση της οικονομικής πολιτικής από την νομισματική πολιτική. Η Τράπεζα της Ελλάδος έχει τόση ανεξαρτησία, ώστε το καταστατικό της ( άρθρο 5 ) αναφέρει ότι « τα μέλη των οργάνων της δε ζητούν ούτε δέχονται οδηγίες από την Κυβέρνηση», ενώ το άρθ. 48 του Καταστατικού αναφέρει «Ούτε εν τω Κεντρικώ Καταστήματι, ούτε εν τοις Υποκαταστήμασιν αυτής, δικαιούται αντιπρό- σωπος του Δημοσίου να ερευνά τα βιβλία». Επιπροσθέτως, ο σκοπός της Κεντρικής Τράπεζας του Καναδά δεν αποβλέπει μόνο «στη διατήρηση της σταθερότητας του επιπέδου των τιμών» αλλά στη γενική ευημερία της κοινωνίας που περιλαμβάνει το στόχο της πλήρους απασχόλησης. Η δική μας η περιβόητη κεντρική τράπεζα με τον μανδύα « Τράπεζα της Ελλάδος» ρητώς απα- γορεύει την χρηματοδότηση του δημοσίου: « Η Τράπεζα δεν δύναται να παρέχη ευκολίας εις το δημόσιον ή τας δημόσιας επιχειρήσεις αμέσως ή εμμέσως δια προεξοφλήσεων…» (άρθ. 4). Άρα τι είδους συγκρίσεις μπορούμε να κάνουμε μεταξύ των νομισματικών αρχών των δύο κρατών.

  6 ώρες πριν · Μου αρέσει! · 5