Ο ΘΑΝΆΣΗΣ ΠΑΠΑΡΉΓΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΉ ΕΞΆΡΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΌΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΉΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΊΑΣ

*Σημ. "Αντίλογου": ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΕ ΣΚΕΠΤΌΜΕΝΟΥΣ ΜΑΡΞΙΣΤΈΣ

"Ακατάλληλο" όμως φυσικά, ως ...ακατάληπτο από αυτούς, για άκριτα προπαγανδίζοντες την εκάστοτε "κομματική γραμμή" της εκάστοτε ηγετικής κομματικής φράξιας...

Αφορά όσους αντιπαραθέτουν απολύτως αντιδιαλεκτικά το ζήτημα-κλειδί της Εθνικής Ανεξαρτησίας στο "ταξικό" γυρνώντας ολοταχώς πολλές δεκαετίες πίσω, στην εποχή της σεχταριστικής επαναστατικοφάνειας του (γι'αυτό καθαιρεθέντος από την Τρίτη Διεθνή) τότε Γρ/τέα του ΚΚΕ τροτσκιστή Πουλιόπουλου τα περισσότερα μέλη της φράξιας του οποίου παρέμειναν ως "κρυφή" τάση στο κόμμα η οποία σήμερα ελέγχει πάλι την ηγεσία του (με  παραπλανητικές αόριστες αναφορές στον Στάλιν, του οποίου όμως η γραμμή για αντιιμπεριαλιστικά, δηλαδή πλατιά, λαϊκά μέτωπα κλπ κλπ καταγγέλλεται! ...

Ο ΘΑΝΆΣΗΣ ΠΑΠΑΡΉΓΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΉ ΕΞΆΡΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΌΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΉΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΊΑΣ

11/10/2016 NYXTERINOS LEAVE A COMMENT

Με αφορμή τα 14 χρόνια από τον θάνατο του Θανάση Παπαρήγα(11/10/2002), κυκλοφορεί στο διαδίκτυο το παρακάτω κείμενο-διαλόγου που αφορά τις θέσεις  του ΚΚΕ στο ζήτημα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης από την ξένη ακρίδα.

Το παραθέτουμε και εμείς, καθώς αξίζει κανείς να το μελετήσει και να το αντιπαραβάλει με την σημερινή στάση του κόμματος παρά το προφανές σφίξιμο του κλοιού της εξάρτησης στο βαθμού της μετατροπής της χώρας σε αποικία χρέους υπό νατοϊκή επιστασία:

ΜΕΡΙΚΑ ΚΡΙΣΙΜΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Για να μην απασχολώ τον αναγνώστη με μακρούς προλόγους, θα μπω άμεσα στο θέμα μου:

Έχω την αίσθηση ότι μερικά εδάφια των Θέσεων για το 16ο Συνέδριο χρειάζονται καλύτερη επεξεργασία, ώστε να μας προφυλάσσουν από πιθανές – και εντελώς δυνατές στις σημερινές συνθήκες – παρεξηγήσεις. Συγκεκριμένα:

– Γιατί, τέλος πάντων, δίνουμε τόση σημασία και κάνουμε τόσο θόρυβο για την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό; Φοβούμαι (και εύχομαι να πέφτω εντελώς έξω) ότι, στις Θέσεις, δε φαίνεται επαρκώς ότι το υπόβαθρο όλων αυτών είναι η προστασία της εθνικής μας ανεξαρτησίας, η απόκρουση του κινδύνου της ολοκληρωτικής εθνικής μας υποδούλωσης. Και, πράγμα ακόμη σοβαρότερο, δε φαίνεται ότι πρόκειται όχι απλώς για υπόβαθρο αλλά και για πιεστικό καθήκον. Πράγματι, ενάμιση αιώνα μετά την κραυγή αγωνίας του Α. Κάλβου, που θεωρούσε ακόμη και την καταστροφή της χώρας σαν προτιμητέα λύση «παρά προστάτας νάχωμεν», σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι όχι απλώς με «προστάτες», αλλά με δυνάμεις που απαιτούν πλήρη υποταγή και, μάλιστα, να μας αρέσει κιόλας. Ακόμη χειρότερα: Δυναμώνει εξαιρετικά ο τρομαχτικός, δε διστάζω να πω ο φρικιαστικός κίνδυνος να δούμε τη χώρα μας όχι μόνο υπόδουλη την ίδια, αλλά και όργανο για την υποδούλωση και την καταπάτηση της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας άλλων λαών. Αναρωτιέμαι: Δεν είναι, άραγε, χρέος και καθήκον, όχι εθελοντικό αλλά υποχρεωτικό και απαράγραπτο, όλων των Ελλήνων πατριωτών να μην αφήσουν, όσον εξαρτάται από αυτούς, κάτι τέτοιο να συμβεί;

– Είναι ο πατριώτης αναγκαστικά αντίπαλος και του καπιταλιστικού συστήματος; Η διατύπωση στη Θέση 48, Παρ. 11 (σελ. 41 του φυλλαδίου) αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας τέτοιας παρεξήγησης. Μιας παρεξήγησης, επισημαίνουμε, η οποία

1) Αντανακλά μια άποψη η οποία δεν είναι γενικά σωστή και 2) Αντανακλά μια άποψη η οποία δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να γίνει δεκτή στη σημερινή συγκυρία.

Αν έχω καταλάβει καλά, η πολιτική του μετώπου δεν είναι πολιτική συσπείρωσης μόνο των αντιπάλων του καπιταλισμού, πολιτική συσπείρωσης της συνειδητής πρωτοπορίας, εκείνων, δηλαδή, που αντιλαμβάνονται σήμερα ότι οι εθνικές αντιθέσεις και ο εθνικός ζυγός δεν είναι τυχαία ούτε επιφανειακά φαινόμενα, αλλά εδράζονται στέρεα και βαθιά στην ίδια τη φύση του καπιταλισμού. Είναι πολιτική συσπείρωσης όλων όσοι θέλουν να αγωνιστούν ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιδρομή είτε είναι συνειδητοί αντίπαλοι του καπιταλιστικού συστήματος είτε όχι.

– Δε θα πρέπει, άραγε, να είμαστε κάπως πιο προσεκτικοί σε μερικές διατυπώσεις; Το κείμενο θεωρεί αναγκαίο να τονίσει δύο φορές (Θέση 24, Παρ. 1 και Θέση 48, Παρ. 11, σελ. 23 και 41 του φυλλαδίου, αντίστοιχα) ότι το ΚΚΕ είναι αντίπαλο του «εθνικισμού» και του «θρησκευτικού φανατισμού». Κατ’ αρχήν, πρόκειται για όρους ασαφείς και θολούς, που απαιτούν διευκρίνιση. Πέραν, όμως, από την ανάγκη διευκρίνισης όρων, δεν μπορεί κανείς να μην ρωτήσει δυο πράγματα:

1. Δε θα έπρεπε το κείμενο να υπογραμμίζει και να προβάλλει με τουλάχιστον παράλληλο τρόπο και σε τουλάχιστον παράλληλη έκταση το σαφή κίνδυνο του μεγαλοαστικού κοσμοπολιτισμού, φιλοϊμπεριαλιστικού και υποτακτικού στον ιμπεριαλισμό από τη φύση του, αλλά και από τον σημερινό προσανατολισμό του;

2. Συμφωνεί το ΚΚΕ με την άποψη ότι «απορρίπτουμε κάθε εθνικισμό»; Θεωρεί ότι ο εθνικισμός του έθνους που καταπιέζεται είναι επίσης απορριπτέος; Ο εθνικισμός των λαών που αγωνίζονται ενάντια στην ιμπεριαλιστική υποδούλωση είναι ο ίδιος και, συνεπώς, εξ ίσου καταδικάσιμος και απορριπτέος με τον εθνικισμό της μεγάλης δύναμης των ιμπεριαλιστών κυριάρχων;

Τα θέματα αυτά, σύντροφοι, δεν είναι απλά ούτε εύκολα στις απαντήσεις τους. Συνδέονται άμεσα με το ερώτημα αν έχουμε πραγματικά καταλάβει τι σημαίνει «εξάρτηση από τον ιμπεριαλισμό», αν δεχόμαστε ότι, στη χώρα μας αυτή τη στιγμή, το κύριο πρόβλημα είναι αυτό που ήταν πάντα από τότε που υπάρχει νεοελληνικό κράτος: Το εθνικό πρόβλημα, με τη μορφή της εξάρτησης, σήμερα της εξάρτησης από τον ιμπεριαλισμό, σε συνθήκες πλήρους τυπικής πολιτικής ανεξαρτησίας. Συνδέονται επίσης με το ότι η ίδια η κρισιακή πορεία του ιμπεριαλισμού δυναμώνει τις εθνικές, εκκλησιαστικοθρησκευτικές, πολιτιστικές και άλλες αντιθέσεις, όπως είναι προφανές στα Βαλκάνια αλλά και αλλού (τι άλλο συμβαίνει π.χ. στη Μέση Ανατολή;). Φυσικά, οι δυνάμεις που υπηρετούν το σύστημα, το σύστημα της υποδούλωσης και της εκμετάλλευσης, δε μένουν αδρανείς. Δε θα πουν, βέβαια, ανοιχτά στα θύματα ότι πρέπει να σκύψουν τον αυχένα στον ασήκωτο ζυγό της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας. Αν έλεγαν κάτι τέτοιο έτσι ανοιχτά, τότε δε θα υπηρετούσαν το σύστημα, τουλάχιστον αποδοτικά. Γι’ αυτό, επιστρατεύουν την «πάλη ενάντια στον εθνικισμό» κτλ. (σαν να έφταιγε αυτός και όχι ο ιμπεριαλισμός). Αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι, πρόσφατα ακόμη, είχε επιστρατευτεί, σαν τεκμηρίωση της σωτηρίας μας από τους ξένους και, συνεπώς, της υποχρέωσής μας να τους υπακούμε εν παντί, ακόμη και… η ναυμαχία του Ναυαρίνου (φυσικά, με πλήρη παραχάραξη των ιστορικών πλαισίων που οριοθετούσαν αυτό το όντως σημαντικότατο ιστορικό περιστατικό), καταλαβαίνει κανείς τι γίνεται. Δεν είμαστε, ασφαλώς, τόσο προπετείς ώστε να πιστεύουμε ότι όλα εξαρτώνται από μας, αλλά το ερώτημα παραμένει: Οσο εξαρτώνται από μας, θα το αφήσουμε να γίνει;

Πέραν, όμως, και αυτών, συνδέονται με κάτι ίσως ακόμη σοβαρότερο: Με την πιθανότητα τα κηρύγματα αυτά να βρουν αντανάκλαση μέσα στις ίδιες τις γραμμές του ΚΚΕ. Ο κίνδυνος είναι σοβαρότατος, ιδιαίτερα όταν έχουμε να κάνουμε, όπως τώρα, με δυνάμεις επιβλητικής υπεροχής, μεγάλων εμπειριών και εκτεταμένων μέσων επιβολής και επηρεασμού. Ο γράφων δε διστάζει να πει καθαρά ότι θα ήταν σοβαρό λάθος να θεωρήσουμε μερικά γνωστά γεγονότα των τελευταίων ημερών σαν ένα τυχαίο φαινόμενο και, πάντως, σαν κάτι που «θα περάσει». Δε θα περάσει καθόλου. Πρόκειται για συστηματική εκστρατεία φθοράς, μέσω ηχηρών συνθημάτων, που προσφέρονται για διείσδυση. Και η εμφάνιση, μέσα στον τρέχοντα προσυνεδριακό διάλογο, της άποψης της ανάγκης της πάλης «ενάντια στον εθνικισμό ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΟΥ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΟΡΦΕΣ» (υπογ. δική μας), πρέπει να μας θέσει σε κατάσταση επαγρύπνησης.

Τέλος, υπάρχει και ένα άλλο σημείο στο οποίο πρέπει να προφυλαχτούμε από παρεξηγήσεις. Το αναφέρω μόνο επιτροχάδην γιατί δεν αποτελεί το θέμα μου: Δεν πρέπει να δίνουμε αθέλητα την εντύπωση ότι δίνουμε «αφ’ υψηλού μαθήματα» σε οποιονδήποτε για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Εξ όσων, τουλάχιστον, γνωρίζω και εφ’ όσον δεν κάνω κάποιο ιδιαίτερα σοβαρό λάθος, το Κόμμα μας δεν έχει ποτέ ως τώρα επωμιστεί ευθύνες εξουσίας και, συνεπώς, δεν μπορεί να ξέρει επακριβώς τι αυτό σημαίνει. Πρέπει, συνεπώς, να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο ζήτημα αυτό και να μην ξεχνάμε ότι άλλο εκφράζω μια γνώμη με κάθε επιφύλαξη και άλλο προσπαθώ να γίνω καθηγητής.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΡΗΓΑΣ

Από τον προσυνεδριακό διάλογο του 16ου συνεδρίου του ΚΚΕ(Απρίλης 2000)

Μαρδοχαίος, Ξέρξης, Εσθήρ και... Θερμοπύλες!

Του Μ. Καλόπουλου  

              

Ποιος είναι όμως ο συγκεκριμένος βασιλιάς, γύρω απ' τον οποίο εκτυλίσσεται η ιστορία της Εσθήρ; Η Εβραϊκή μετάφραση της Βίβλου (Μασ.) τον αποκαλεί «Ασσουήρη», ενώ των Ο΄: «Αρταξέρξη». Στην Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη διαβάζουμε: «Ασσουήρης: εξελληνισμένος τύπος του Εβραϊκού ονόματος της Παλαιάς Διαθήκης Αχασβερός».

Ο Παν. Ι. Μπρατσιώτης, ο τακτικός καθηγητής της ερμηνείας της Π. Διαθήκη και πρώην διευθυντής του περιοδικού της ιεράς συνόδου «ιερός σύνδεσμος», γράφει: «Αχασβερός: Τοόνομα τούτο απαντάται πρώτα στην Εβραϊκή Παλαιά Διαθήκη, στα βιβλία Εσθήρ (1.1), Δανιήλ (9.1) και Β΄ Έσδρας (4.6), στην μετάφραση δε των εβδομήκοντα (Ο΄ Δανιήλ 9.1 και Β΄ Έσδρας 4.6), αποδίδεται ως Ασσουήρος. Κατά τις νεότερες όμως έρευνες, ιδιαίτερα μετά την ανάγνωση των περσικών επιγραφών (προφανώς αναφέρεται στα ευρήματα των ανασκαφών στα Σούσα που προαναφέραμε) έγινε σαφές, ότι πρόκειται περί του βασιλέως των Περσών Ξέρξου του Α΄(486-465 π.Χ.) ο οποίος περσιστί λέγεται Ξιαγαρσία(ς). Το όνομα αυτό, κατά εσφαλμένη προφορά, έγινε Αχασβερός. Το ίδιο συμβαίνει και στο βιβλίο της Εσθήρ, όπου ο Πέρσης μονάρχης που λαμβάνει την Εσθήρ ως σύζυγο, λέγεται επίσης Αχασβερός και στην μετάφραση των Ο΄ αποδίδεται ως Αρταξέρξης, χωρίς όμως να πρόκειται περί αυτού, αλλά πιθανότατα πάλι περί του Ξέρξη Α΄, στην ιστορία του οποίου, άριστα προσαρμόζεται κατά τις νεότερες αρχαιολογικές και ιστορικές έρευνες το περιεχόμενο του βιβλίου της Εσθήρ». Παν. Ι. Μπρατσιώτης[1]

Είναι αλήθεια ότι για την ακριβή ταυτότητα του Πέρση βασιλιά «Ασσουήρη» (O΄Εσθ.1.1) έχουν γραφτεί κατά την αρχαιότητα πολλές ανακρίβειες. Ο Ιώσηπος, π.χ. ακολουθώντας τους Ο΄, αποκαλεί τον μονάρχη αυτόν Αρταξέρξη, αλλά η μεταφραστική ομάδα των εκδόσεων «Κάκτου»[2] στην αντίστοιχη επεξηγηματική της παραπομπή, (Ιώσηπος Ιουδ. Αρχ.11.184 παραπομπή 25) διευκρινίζει: «στην πραγματικότητα το εβραϊκό Ahasweros είναι μεταγραφή του περσικού Ksayarsa, δηλαδή Ξέρξης, όμως ο Ιώσηπος (λαθεμένα) τον ταυτίζει με το Αρταξέρξη ακολουθώντας την Π. Διαθήκη (των Ο΄)!

Τι συμβαίνει λοιπόν; Γιατί οι εβδομήκοντα(δύο) Εβραίοι λόγιοι, αν και κοντύτερα στα γεγονότα, έκαναν αυτό το παράξενο "λάθος" στην περσική λέξη Ksayarsa, μεταφράζοντάς την πρώτα αόριστα ως Ασσουήρη και μετά εντελώς λαθεμένα ως Αρταξέρξη αντί του ορθότερου Ξέρξη;

Το μεταφραστικό αυτό "λάθος", δεν φαίνεται καθόλου τυχαίο. Η μετάφραση των Ο΄ γίνεται στην εποχή των άμεσων επιγόνων του Μεγάλου Αλέξανδρου, στο κέντρο του ελληνιστικού κόσμου (γύρω στο 270 π.Χ.) στην Αλεξάνδρεια κατ’ απαίτηση του Πτολεμαίου Β΄, σε μια περίοδο δηλαδή, που ο ελληνισμός μεσουρανούσε και οι άθλοι τού μεγάλου Μακεδόνα, ήταν ακόμα πρόσφατοι. Κάθε φανερός συσχετισμός και σύνδεση της Εσθήρ, με τον μεγαλύτερο εχθρό των Ελλήνων, τον Ξέρξη Α΄, την εποχή εκείνη, ήταν ξεκάθαρα επικίνδυνος! Το μεταφραστικό αυτό "λάθος" λοιπόν, φαίνεται πως υπαγόρευσε στους λόγιους μεταφραστές της Βίβλου, η καυτή σκοπιμότητα της εποχής τους.

Έκτοτε, πολλοί, αντιγράφοντας τους Ιουδαίους αυτούς μεταφραστές της Π. Διαθήκης, δανείστηκαν[3] την λεπτομέρεια αυτή, επανα­λαμβάνοντας και μεταφέροντας το σκόπιμο λάθος. Εμείς όμως χωρίς να αναλωθούμε σε ατέρμονες ιστορικές εξερευνήσεις, θα ακολουθήσουμε απλά την μετάφραση εκείνη που σήμερα φαίνεται να διεκδικεί τις περισσότερες πιθανότητες, ορθής ταύτισης με τον συγκεκριμένο Πέρση βασιλιά. Ο Ασσουήρης λοιπόν της Εσθήρ, κατά την μεγαλύτερη μερίδα ερευνητών σήμερα, είναι ο Ξέρξης Α΄, ο γιος του Δαρείου Α΄, δηλαδή: «Ξέρξης ο Δαρείου» όπως τον αποκαλεί ο Ηρόδοτος. (7.186.10).

Ας θυμίσουμε όμως λίγο καλύτερα, το ποιός ακριβώς είναι ο συγκεκριμένος βασιλιάς Ξέρξης. Στην περσική ιστορία, έχουν καταγραφεί μόνο δύο βασιλείς με αυτό το όνομα: Ο Ξέρξης Α΄, που βασίλεψε είκοσι ένα περίπου χρόνια (486-465 π.Χ.) και ο Ξέρξης Β΄ ο εγγονός του.

Όμως, ο Ξέρξης Β΄, υπήρξε ένας εντελώς ασήμαντος βασιλιάς, που εφονεύθη γύρω στο 425 π.Χ. αφού βασίλεψε μόνο για σαράντα πέντε μέρες! Εξ αυτού, χάνει αυτόματα την υποψηφιότητα, να είναι αυτός ο σύντροφος της Εσθήρ μια και κατά την Βίβλο το ειδύλλιό του με την Εσθήρ εκτυλίσσεται κάπου στον τρίτο χρόνο (Μασ. Εσθ.1.2) της βασιλείας του. Έτσι μένει μόνο ο Ξέρξης Α΄, ο γιος τού Δαρείου, ως ο μοναδικός υποψήφιος σύζυγος της βιβλικής Εσθήρ!

Το ενδιαφέρον μας λοιπόν, για τον βασιλικό σύντροφο της Εσθήρ κορυφώνεται, όταν συνειδητοποιούμε, ότι αυτός, ο Ξέρξης Α΄, είναι ο βασιλιάς των Περσών, που απείλησε με αφανισμό ολόκληρο τον Μεσογειακό πολιτισμό, φέρνοντας μια ασύλληπτη σε μέγεθος στρατιά[4] κατά των Ελλήνων!

Ο Γ. Δ. Καψάλης γράφει: «Ξέρξης Α΄ βασιλεύς της Περσίας, διεδέχθη τον πατέρα του Δαρείο το 486 π.Χ. Νέος εξαίρετου κάλλους και μεγαλοπρεπής στην όψη... Δεν διέθετε πολεμικό ζήλο και απολάμβανε την ζωή στους κήπους των Σούσων. Η βασιλική όμως αξιοπρέπεια, του επέβαλε να συνεχίσει τον πόλεμο του πατρός του κατά της Αιγύπτου, και της επαναστατημένης Βαβυλώνας. Στο τρίτο έτος της βασιλείας του ευρέθη μεταξύ δύο παρατάξεων (για την καθυπόταξη ή μη της Ελλάδος)... της φιλοπολεμικής (παράταξης) που εκπροσωπούσε ο στρατηγός του Μαρδόνιος και της φιλειρηνικής (παράταξης) στην οποία προΐστατο ο Αρτάβανος ο θειος του Ξέρξη και αδελφός του πατρός του Δαρείου. Ο Ξέρξης δεν άργησε όμως να παρασυρθεί από το φιλοπόλεμο ρεύμα διότι και άλλοι παράγοντες συνετέλεσαν εις τούτο... (θα δούμε σε λίγο, ποιοί ενδεχομένως είναι αυτοί οι "άλλοι παράγοντες" που υπονοούνται εδώ, αλλά δεν κατονομάζονται).Μετά την μεγάλη απόφαση (της εκστρατείας κατά της Ελλάδος), οι προετοιμασίες (στρατολογήσεις) διήρκεσαν πλέον των τριών ετών». Και τελειώνει ο εν λόγω καθηγητής βεβαιώνοντας κι αυτός με την σειρά του ότι, αυτός είναι ιστορικά ο σύντροφος της Εσθήρ: «το τέλος του βασιλέα Ξέρξη (Α΄) ήταν επαίσχυντο, εξώκειλε σε κάθε είδος ακολασίες... Στην Παλαιά Διαθήκη είναι γνωστός με το όνομα Αχασβερός, στον οποίο αναφέρεται και η ιστορία της Εσθήρ». [5]

Η περιγραφή της καθόδου της στρατιάς του Ξέρξη στην Ελλάδα από τον Ηρόδοτο, είναι συγκλονιστική. Ποτάμια στερεύουν και λίμνες[6] αποξηραίνονται από τις ανυπολόγιστες ανάγκες σε τροφή και νερό, του τεράστιου συρφετού των ανθρώπων και των ζώων μεταφοράς, που έρχονται από τα βάθη της πολυάνθρωπης Ασίας, για να αφανίσουν μια για πάντα τον αρχαίο πολιτισμό των Μεσογειακών Ελλήνων.

Στο διάβα της η περσική στρατιά αφανίζει τα υλικά αποθέματα ολόκληρων φυλών και λαών, για να εξασφαλισθεί ένα μοναδικό γεύμα στην μεγαλύτερη στρατιά όλων των εποχών! Απ’ όπου περνάει, οι υποτελείς λαοί συνει­σφέρουν υποχρεωτικά, στρατό και εφόδια, αυξάνοντας την έκταση της δύναμής του, πέρα από κάθε φαντασία. Η ταυτόχρονη στρατοπέδευσή τους απ’ την πόλη Θέρμη (σημερινή Θεσσαλονίκη) μέχρι τον ποταμό Αξιό[7] και η αποστράγγιση τού ποταμού Εχέδωρου[8] (σημερινού Γαλλικού (;!) ποταμού) για τις ανάγκες υδροδότησης των στρατιωτών του, δείχνουν το μέγεθος της κολοσσιαίας αυτής στρατιάς. (Ηρόδ. 7.124).

Δεν θα αναφερθούμε σε άλλες λεπτομέρειες της περσικής στρατιάς, εκτός από δύο περιπτώσεις, που προσωπογραφούν έντονα τον ανεγκέφαλο αυτόν Πέρση βασιλιά, που επικεφαλής ενός χείμαρου ασιατικής λάσπης, έρχεται να καταπλακώσει την μάννα του πολιτισμού Ελλάδα.

Η πρώτη περίπτωση, είναι η γνωστή καταμαστίγωση των υδάτων του Ελλησπόντου και η ρίψη αλυσίδων στην κοίτη του εις ένδειξη καθυπόταξης των υδάτων. Ηρόδ. 7.35. Και μια δεύτερη, που υπογραμμίζει ανατριχιαστικά το επίπεδο της περσικής βαρβαρότητας και της απίστευτης δεισιδαιμονίας! Για την δεύτερη αυτή περίπτωση διαβάζουμε: «διαβαίνοντας την γέφυρα του Στρυμόνα στην θέση εννέα οδοί (στην σημερινή Αμφίπολη) αναζητώντας αίσιους οιωνούς, κατάχωσαν[9] στην γη ζωντανούς, εννέα παλικάρια και εννέα κοπέλες του ντόπιου πληθυσμού»! Ηρόδ. 7.114.

Αυτός λοιπόν είναι κατά την έρευνά μας, ο "σύζυγος" της Εσθήρ, που από "θεία δίκη" θαρρείς, μπροστά στην ανδρεία και την ευφυΐα των τότε Ελλήνων, υπέστη τις ταπεινωτικότερες ήττες της παγκόσμιας ιστορίας, όπως στήν ανεπανάληπτη στα παγκόσμια χρονικά ηρωική μάχη των Θερμοπυλών, όπου ο γιγαντόψυχος Λεωνίδας, ο βασιλιάς της Σπάρτης, ημίθεος μεταξύ λεόντων, με τους τριακόσιους μαχητές του και ελάχιστους ακόμα Θεσπιείς, φτύνοντας κατάμουτρα τον θάνατο, κατέλαβαν τις παγκόσμιες κορυφές ανδρείας, απαντώντας περιφρονητικά στην ασιατική πλημμυρίδα, με το ανεπανάληπτο: «μολών λαβέ».[10]

Στους ήρωες αυτούς, στους οποίους ο παγκόσμιος πολιτισμός θα αποδίδει αιώνια τιμές αξεπέραστης ανδρείας, χρωστάμε την επιβίωση της κλασσικής αρχαιότητας, με όλα όσα αυτό σημαίνει! Οι άνδρες αυτοί έκαναν κυριολεκτικά επίδειξη περιφρόνησης στον θάνατο και ξάφνιασαν τον υπεράριθμο αντίπαλο, με την αξεπέραστη θυσιαστική τους ανδρεία. Αν και απλοί πολεμιστές, μαχόμενοι κόντρα στο ανέφικτο, έγιναν οι μέγιστοι προστάτες του πολιτισμού, για τους οποίους ο Ηρόδοτος αποδίδοντας ύστατο φόρο τιμής έγραψε: «εγώ έψαξα έμαθα και μάλιστα γνωρίζω τα ονόματά[11] τους»! Ηρόδ.7.224. Καταλήγοντας: «πολλοί μεν άνθρωποι, άνδρες[12] δε ολίγοι». Ηρόδ.7.210.10.

Μετά την τρομακτική ψυχολογική ήττα του Ξέρξη στις Θερμοπύλες, όπου ελάχιστοι ψυχωμένοι Έλληνες, σκότωσαν 22.000 Πέρσες, ακολούθησε αργότερα και για τον ογκώδη στόλο[13] του η εξευτελιστική ήττα στη ναυμαχία της Σαλαμίνος, από τον δαιμόνιο Θεμιστοκλή! Τελικά, ο στρατηλάτης της συμφοράς, ο Ξέρξης Α΄, ο του Δαρείου γιος, το ‘βαλε στα πόδια σαν λαγός, για να προλάβει άθικτη την γέφυρα στα στενά του Βοσπόρου και να επιστρέψει κυριολεκτικά σαν κυνηγημένος, ξανά στην αυλική ασφάλεια και τις βασιλικές ηδονές του στην Περσία. Το όνειρο της κατάκτησης των Ελλήνων, συντρίφθηκε οριστικά με την ήττα αργότερα και τού στρατηγού του Μαρδόνιου στις Πλαταιές.

Πέρα όμως απ’ τα ιστορικά αυτά δεδομένα, που είναι λίγο-πολύ γνωστά, εξαιρετικό νομίζω ενδιαφέρον παρουσιάζει, ο τρόπος που ο συγκεκριμένος Ξέρξης έλαβε την τελική απόφαση της συγκεκριμένης εκστρατείας του κατά της Ελλάδος!

Ο Ηρόδοτος, αφηγούμενος κάποιες ανεξήγητες εμπειρίες, που βάρυναν οριστικά στην τελική του απόφαση, μας παρέδωσε συγκλονιστικές λεπτομέρειες! Εντείνοντας λοιπόν την προσοχή μας, διαβάζουμε στον Ηρόδοτο: «αρχικά ο Ξέρξης δεν εκδήλωνε με κανένα τρόπο διάθεση να εκστρατεύσει εναντίον της Ελλάδος... και συγκέντρωνε στρατό (μόνο) εναντίον της Αιγύπτου. Στην αυλή του όμως, βρισκόταν και ασκούσε πάνω του μεγάλη επιρροή ο Μαρδόνιος,[14] ο γιος του Γωβρύα, εξάδελφος του Ξέρξη και γιος της αδελφής του Δαρείου, που δεν άφηνε ευκαιρία να μην του πει: βασιλιά μου δεν γίνεται να μην τιμωρήσουμε τους Αθηναίους... με τον καιρό ο Ξέρξης πείστηκε να εκστρατεύσει εναντίον της Ελλάδος. Αυτός ήταν ο δεύτερος χρόνος από τον θάνατο του Δαρείου, πρώτα όμως εκστράτευσε εναντίον των (επαναστατημένων) Αιγυπτίων. Αφού δε τους υπέταξε, οργάνωσε σύναξη των πρώτων ανάμεσα στους Πέρσες». Ηρόδ.7.5-7.  

Ενώ λοιπόν ο Ξέρξης είχε παρασυρθεί από τους φιλοπόλεμους της αυλής και μάλιστα είχε δώσει εντολές προετοιμασίας, σε μια συζήτηση, ο συνετός θείος του ο Αρτάβανος, που έζησε από κοντά και τις εκστρατείες τού πατέρα του Δαρείου, τού είπε πως: «οι Έλληνες είναι πολύ πιο γενναίοι από τους Σκύθες και ασυναγώνιστοι σε στεριά και θάλασσα». Ηρόδ.7.10.18.

Επικαλούμενος μάλιστα ο γηραιός αξιωματούχος, προγενέστερες αποτυχίες των Περσών κατά των Ελλήνων και των Σκυθών, τού εξήγησε, ότι, ακόμα και η γέφυρα με την οποία ήταν αναγκασμένοι να ζεύξουν τον Βόσπορο, αποτελούσε ένα πρόσθετο κίνδυνο αφανισμού, αφού σε περίπτωση ήττας, σε ξηρά ή θάλασσα, οι Έλληνες καταστρέφοντας την γεφύρωση Ασίας και Ευρώπης, θα απέκοπταν οριστικά τον δρόμο της επιστροφής των στρατευμάτων του προς την ασφάλεια της Ασίας.

Φαίνεται πως ο έμπειρος αξιωματούχος, κατάφερε τελικά να βάλει οριστικά τον Ξέρξη σε σκέψεις ματαίωσης, ή αναβολής: «ύστερα έπεσε η νύχτα και όσο το γυρόφερνε στο μυαλό του (ο Ξέρξης) όλο και συνειδητοποιούσε πως δεν ήταν για το καλό του η εκστρατεία εναντίον των Ελλήνων. Όταν δε κατέληξε σ' αυτήν την απόφαση, τον πήρε ο ύπνος, και τότε, σε κάποια ώρα της νύχτας, όπως διηγούνται οι Πέρσες,[15] είδε ένα τέτοιο όνειρο,[16] ένας ψηλός, όμορφος άνδρας, στάθηκε πάνω απ' το κεφάλι του και του είπε: βασιλιά των Περσών, αλλάζεις απόφαση, να μην οδηγήσεις το στρατό σου εναντίον της Ελλάδος, τώρα μάλιστα που παράγγειλες να συγκεντρώσουν στρατό; Λοιπόν δεν κάνεις καλά που αλλάζεις απόφαση κι ούτε θα βρεθεί άνθρωπος να συμφωνήσει μαζί σου, ακολούθησε λοιπόν τώρα τον δρόμο που σου δείχνει η απόφαση που πήρες την ημέρα». Ηρόδ.7.11-12.

Το παράξενο αυτό όνειρο, μας θυμίζει έντονα τις νυχτερινές απειλές των "αγγέλων" της Π. Διαθήκης, που «κατ’ όναρ» και «εν ύπνω»[17] επέβαλαν στα αθώα θύματα, εμφυσώντας τον τρόμο της συμμόρφωσης στις υποδείξεις και τις απαιτήσεις των πατριαρχών!

Ο Ξέρξης όμως, την πρώτη αυτή φορά δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στο όνειρό του. Έτσι την επαύριο ζήτησε από τους συνεργάτες του να πάψουν να τον επηρεάζουν στην κατεύθυνση της εκστράτευσης και να ματαιώσουν κάθε προετοιμασία λέγοντας: «αν και όσοι με παρακινούν να κάνω την εκστρατεία (κατά των Ελλήνων) δεν λείπουν στιγμή από κοντά μου... Όταν όμως άκουσα την γνώμη του Αρτάβανου, αποφάσισα να ακολουθήσω την γνώμη του. Λοιπόν, από την ώρα αυτή, αλλάζω απόφαση και δεν θα εκστρατεύσω εναντίον της Ελλάδος, χαρείτε λοιπόν την ησυχία σας. Τότε οι Πέρσες που τά ‘κουσαν αυτά, έπεσαν καταχαρούμενοι και τον προσκύνησαν.

Όταν όμως ξανάπεσε η νύχτα, το ίδιο όνειρο, στάθηκε ξανά πάνω απ’ το κεφάλι του κοιμώμενου (κείμ.: κατυπνωμένου) Ξέρξη, και του έλεγε. Γιε του Δαρείου, φανερά τώρα πια μπροστά στους Πέρσες αποκήρυξες την εκστρατεία (κατά των Ελλήνων) και καμμία σημασία δεν έδωσες στα λόγια μου. Βάλτο λοιπόν καλά στο μυαλό σου, αν δεν εκστρατεύσεις αμέσως (!) να πως θα καταλήξεις. Όπως μέσα σε λίγο καιρό έγινες μέγας και πολύς, έτσι γρήγορα θα γίνεις ταπεινός και ασήμαντος.

Ο Ξέρξης κατατρόμαξε και ανάστατος πετάχτηκε απ’ το κρεβάτι του και κάλεσε αμέσως τον Αρτάβανο. Όταν εκείνος έφτασε, ο Ξέρξης του είπε. Αρτάβανε, εγώ την πρώτη στιγμή, στην φρόνιμη συμβουλή σου απάντησα με χαμένα λόγια, ύστερα όμως άλλαξα γνώμη και πήρα απόφαση να κάνω κατά την συμβουλή σου. Θέλω λοιπόν να το κάνω, (δηλαδή να μην εκστρατεύσω κατά της Ελλάδος) μα δεν μπορώ, γιατί απ’ την ώρα που άλλαξα γνώμη και απόφαση, ένα φάντασμα έρχεται και ξανάρχεται στα όνειρά μου, που κάθε άλλο παρά επιδοκιμάζει την απόφασή μου αυτή. Μάλιστα, τώρα δα με κατατρόμαξε με απειλές.

Αν λοιπόν είναι θεός που μου το στέλνει και μόνο κάνοντας την εκστρατεία εναντίον της Ελλάδος ευχαριστηθεί, τότε σκέφτομαι πως το ίδιο ετούτο όνειρο θά ‘ρθει πετώντας και σε σένα. Λέω μάλιστα με τον νου μου, πως αυτό μπορεί να γίνει, (μόνο) αν φορέσεις την στολή μου και καθίσεις στον θρόνο μου και ύστερα πας να κοιμηθείς στο κρεβάτι μου». Ηρόδ.7.13-15.

Ο Αρτάβανος, δεν τον πίστεψε και του απάντησε με φρόνηση, πως: τα όνειρα δεν είναι παρά οι επιθυμίες και οι σκέψεις της ημέρας και δεν έχουν καμμία σχέση με θεό. Είσαι όμως βασιλιάς (του είπε), και μπορείς να πάρεις όποια απόφαση θέλεις, χωρίς να αναζητάς δικαιολογίες. Του είπε μάλιστα και μια όμορφη παροιμία, πως: και η θάλασσα, πολλές φορές λέει πως θέλει να δείξει τον καλό της εαυτό, μα δεν την αφήνει λέει ήσυχη ο αέρας! Έτσι και σένα, σε σπρώχνουν στην πλάνη οι κακές συναναστροφές σου».

Στην περίεργη πρόταση, να υποκριθεί ο Αρτάβανος για μια μέρα τον βασιλιά, για (να μπορέσει) να τον επισκεφθεί... το όνειρο, ο μυαλωμένος Αρτάβανος, μόνο που δεν πάτησε τα γέλια, λέγοντας του εντελώς προσγειωμένα, ότι τα όνειρα και οι θεοί που λένε ότι τα στέλνουν, δεν ξεγελιούνται από τα βασιλικά ρούχα και τις ψεύτικες τιμές που του προτείνει για μια μέρα!

Άλλωστε, συμπλήρωσε: «αν συνεχιστούν τα όνειρά σου βασιλιά μου, ακόμα και εγώ θα πω πως είναι από θεού». Βλέποντας όμως τον βασιλιά να επιμένει, δεν έχει λόγο να του αρνηθεί να παίξει στο θέατρο της συνάντησης με το "θεόσταλτο όνειρο": «Φόρεσε λοιπόν ο Αρτάβανος τα βασιλικά ρούχα και κάθισε στον θρόνο του Ξέρξη. Ύστερα όταν (το βράδυ) πήγε να κοιμηθεί στο βασιλικό κρεβάτι, την ώρα που τον είχε πάρει ο ύπνος, στάθηκε πάνω απ’ το κεφάλι και του Αρτάβανου το ίδιο όνειρο, που ερχόταν και ξαναρχόταν στον Ξέρξη. Και να τι του είπε: Εσύ είσαι λοιπόν εκείνος που βάλθηκε ν' αποτρέψει τον Ξέρξη από την εκστρατεία εναντίον της Ελλάδος, τάχα από έγνοια γι αυτόν; Ούτε τώρα, ούτε στο μέλλον θα μείνεις ατιμώρητος, φέρνοντας εμπόδια σ' αυτό που πρέπει να γίνει. Όσο για το τι θα πάθει οπωσδήποτε και ο ίδιος ο Ξέρξης αν με παρακούσει, έχει δηλωθεί σ' αυτόν τον ίδιο.

Ο Αρτάβανος έβγαλε μια κραυγή και πετάχτηκε απ' το κρεβάτι, γιατί το φάντασμα μετά τις απειλές, ήταν έτοιμο τα μάτια να του βγάλει με πυρωμένο σίδερο. Και αφού αφηγήθηκε στον Ξέρξη με λεπτομέρειες το όνειρο του είπε: Εγώ βασιλιά μου καθώς είδα με τα μάτια μου πολλές καταστροφές, είχα την γνώμη πως αν χαιρόσουν την ησυχία σου, θα σε μακάριζε όλος ο κόσμος. Επειδή όμως, απ’ ότι φαίνεται, μια θεϊκή δύναμη μας σπρώχνει, και τους Έλληνες θεόσταλτη καταστροφή τους περιμένει, κι εγώ λοιπόν από μόνος μου αλλάζω τώρα γνώμη κι απόφαση κι απ’ την μεριά σου ανακοίνωσε στους Πέρσες, τις εντολές που στέλνει ο θεός και δώσε διαταγή να εκτελέσουν όσα πρωτύτερα τους είχες παραγγείλει.

Έτσι σπρώχτηκε ο Ξέρξης στην απόφαση της εκστρατείας... και μετά απ' όλα αυτά, τρίτο όνειρο[18] του παρουσιάστηκε, πως στεφάνι ελιάς του φόρεσαν, που κατά τους Μάγους, σημάδι υποδούλωσης ήταν σ’ αυτόν ολόκληρου του κόσμου». Ηρόδ.7.16-19.

Πολλές φορές έχω την αίσθηση ότι ζούμε σ’ έναν κόσμο αδιατάρακτης μακαριότητας, παντοειδούς αφέλειας και πολυεπίπεδης απάθειας, γιατί, πώς αλλιώς μπορώ να περιγράψω τις απονευρωμένες αντιδράσεις όλων εκείνων των ανθρώπων, που διαβάζοντας αυτές τις αράδες, από τον πατέρα της ιστορίας Ηρόδοτο, δεν αισθάνθηκαν να τους διαπερνά ένα δριμύ ρίγος υποψιασμών;!

Δεν θα περίμενα βέβαια, να πεταχτούν, σαν τον Αρχιμήδη γυμνοί απ’ το χουζούρι της μπανιέρας τους, φωνάζοντας... εύρηκα, εύρηκα... πώς έσυραν τον Ξέρξη στην Ελλάδα! Αλλά νομίζω πως δεν θα ήταν διόλου υπερβολή, αν τους ζητούσαμε να σταθούν λίγο περισσότερο, εξερευνώντας στοχαστικά τις πιθανές εκδοχές, της εντελώς παράξενης αυτής περιγραφής, που βρίσκεται ακριβώς στην αφετηρία της πολυσήμαντης και πολύνεκρης Περσο-ελληνικής σύγκρουσης!

Μπορώ να δεχθώ, ότι στον μέσο αναγνώστη δεν γεννιούνται ερμηνευτικές υποψίες... τι συμβαίνει όμως με τους κατ’ επάγγελμα ιστορικούς; Γιατί παρακάμπτουν τέτοιες κραυγαλέες εκδοχές; Γιατί δεν προβληματίζονται; "Κανείς" δεν θα μπορέσει να μου εξηγήσει ικανοποιητικά, αυτή την μαζική στροφή των "ειδικών", στην επιφανειακή και την συμβατική ερμηνεία των ιστορικών μας δεδομένων, που νομίζω πιά, πως εγγίζει επικίνδυνα τα όρια της αυτοαχρήστευσης. Θα ‘λεγε κανείς, πως δεν μας ενδιαφέρει καθόλου να προχωρήσουμε τους υποψιασμούς μας πέρα απ’ τα συνηθισμένα όριά τους!

Αλήθεια, τι μας υποχρεώνει να δεχθούμε ότι ο Ηρόδοτος στην παραπάνω περιγραφή υπερβάλει ή ψεύδεται; Ότι τα περί ονείρων απλώς τα φαντάσθηκε και μόνο «χάριν δραματοποίησης» (όπως επιμένουν κάποιοι ιστορικοί) ενσωμάτωσε την εκπληκτική αυτή ονειρο-χειραγώγηση του σημαντικότερου Περσο-ελληνικού πολέμου;

Γιατί είναι προτιμότερο να δεχθούμε, ότι οι Πέρσες, που κατά δήλωση του Ηροδότου, του αφηγήθηκαν το περιστατικό ψεύδονται; Ή πως όλα αυτά, απλώς είναι υπερβολικά και παράδοξα, για να αποτελούν αληθινή αφετηρία τόσο σημαντικών εξελίξεων;

Αιώνες τώρα, έχουμε πράγματι δεχθεί αδιαμαρτύρητα μόνο τέτοιες χαριστικές και απαξιωτικές εξηγήσεις. Μήπως όμως, παραβλέπουμε τελικά το αυτονόητο και δεν θέλουμε να δούμε ότι παρόμοια "όνειρα" ήταν... και γιατί όχι... παραμένουν ακόμα, ο καλύτερος μηχανισμός χειραγώγησης της ιστορίας και η συνηθέστερη αιτία παντοειδούς "πολέμου"; Ποιός μας απαγορεύει να εξετάσουμε προσεκτικά και την εντελώς ύπουλη και ραδιούργα πλευρά του πράγματος; Μήπως, μέσα από την μόνιμη απαξίωση τέτοιων προεκτάσεων στην ιστορική έρευνα, "κάποιοι" στους πανεπιστημιακούς κύκλους, υπαγορεύουν έντεχνα ένα κλίμα ιστορικού καθωσπρεπισμού, αποκλείοντας έμμεσα τις "ακραίες" εξηγήσεις, ακριβώς για να μείνουν στο σκοτάδι οι δυνάμεις εκείνες που με αφανείς τρόπους όρισαν τις ιστορικές εξελίξεις;

Στο εννιάτομο έργο του Ηροδότου, εξετάζοντας δέκα περίπου αναφορές σε όνειρα, που σχεδόν αποτελούν και το σύνολο των αναφορών του στα όνειρα,[19] διαπίστωσα, ότι καμμία άλλη περίπτωση, δεν έχει ούτε την έκταση (των 146 στοίχων!), που αφιερώνει ο Ηρόδοτος στην συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά ούτε και το πλήθος των λεπτομερειών, που καθιστούν την περίπτωση αυτή εξόχως μοναδική, εξαιρετικά λειτουργική και οπωσδήποτε άκρως ενδιαφέρουσα! Γιατί πρέπει λοιπόν, αιώνες τώρα, να αποκλείεται, μονίμως, ασυζητητί και απολύτως, έστω και σαν αμυδρό ενδεχόμενο, η κυριολεκτική ερμηνεία της αφήγησης;

Στην δική μας περίπτωση, η κατά γράμμα (κυριολεκτική[20]) ερμηνεία της αφήγησης την οποία κατ’ επανάληψη επιχειρήσαμε, στην απόπειρα ερμηνείας των βιβλικών θαυμάτων, απέδωσε εκπληκτικά αποτελέσματα! Όταν λοιπόν προσεγγίζοντας οποιονδήποτε γρίφο, αποκλείουμε συνεχώς, έναν συγκεκριμένο τύπο ερμηνείας, (εδώ το ενδεχόμενο κυριολεξίας) χάνουμε την ευκαιρία να ερευνήσουμε τα ενδεχομένως αυθεντικά χαρακτηριστικά του γρίφου! Το αίνιγμα διαιωνίζεται γιατί οι πραγματικοί μηχανισμοί που το γέννησαν, παραμένουν αόρατοι.

Η αφήγηση μάλιστα του Ηρόδοτου, επανέρχεται στην ίδια αυτή ονειρική εμπειρία των δύο ανδρών, και καταγράφει μια αποκαλυπτική συνομιλία μεταξύ τους, που δείχνει ότι τρία τουλάχιστον χρόνια μετά, εκστρατεύοντας πια κατά της Ελλάδος, εξακολουθούν να θυμούνται και να συζητούν την καθοριστική σημασία των ονειρικών εκείνων πιέσεων, υπέρ της εκστρατείας: «Καθώς δε ο Ξέρξης αντίκριζε τον Ελλήσποντο που είχε σκεπαστεί εντελώς από καράβια και οι ακρογιαλιές του πέρα ως πέρα από ανθρώπους (στρατιώτες) δάκρυσε, μακάρισε εαυτόν και ύστερα... (ρώτησε) Αρτάβανε, μπροστά μας έχουμε σπουδαίες επιχειρήσεις, πες μου λοιπόν την αλήθεια, αν το όνειρο που είδες στον ύπνο σου δεν ήταν τόσο έντονο, (ξεκάθαρο, αληθινό, κείμ: η όψις του ενυπνίου μη ούτω εναργής) θα επέμενες στην πρώτη γνώμη σου, αποτρέποντάς με να εκστρατεύσω εναντίον της Ελλάδος ή (τελικά) θα άλλαζες γνώμη; Βασιλιά μου, (απάντησε με εξαιρετικό σκεπτικισμό ο Αρτάβανος) μακάρι να έχει την κατάληξη που θέλουμε, η οπτασία που παρουσιάστηκε στον ύπνο μου. Εγώ όμως, ακόμα και τώρα είμαι κυριευμένος από φόβο, τα 'χω χαμένα και πολλά άλλα βάζω με το νου μου». Ηρόδ.7.47.

Δεν θα μάθουμε ποτέ τι ακριβώς εννοούσε μ’ αυτά τα τελευταία του λόγια ο σκεπτικιστής Αρτάβανος. Εμείς σημειώνουμε, ότι τρία ολόκληρα χρόνια μετά, τα δύο θύματα θυμούνται ακόμα! Θυμούνται και σχεδόν με τρόμο σχολιάζουν και παραδέχονται, ότι τα εφιαλτικά εκείνα "όνειρα" υπήρξαν το πραγματικό άγκιστρο, που κυριολεκτικά έσυρε τον Ξέρξη Α΄, στην περιπέτεια της εκστρατείας κατά των Ελλήνων.

Πότε συμβαίνουν όλα αυτά;

Υπάρχει όμως κάποια, έστω και υποτυπώδης χρονική ταύτιση, της δράσης των ηρώων του βιβλίου της Εσθήρ, με τον χρόνο που ο Ηρόδοτος τοποθετεί τους ανθελληνικούς ονειρικούς εκβιασμούς; Όπως καταλαβαίνετε η ερώτηση είναι άκρως ενδιαφέρουσα και δεν είναι καθόλου παράξενο που εμείς θα μπούμε στον πειρασμό να συγκρίνουμε τα χρονικά δεδομένα του βιβλίου της Εσθήρ με αυτά του Ηροδότου! Το αληθινά παράξενο και εντελώς ανεξήγητο είναι, το γιατί δεν έχουν γίνει προ πολλού, ένα πλήθος από ανάλογες σοβαρές ιστορικές μελέτες στο ίδιο θέμα!

Για να σχηματίσουμε μια στοιχειώδη εικόνα, πρέπει να σημειώσουμε κάποιες αφετηριακές χρονολογίες. Ο Ξέρξης λοιπόν, ανέλαβε την βασιλεία αμέσως μετά τον θάνατο του πατρός του Δαρείου, την άνοιξη του 486 π.Χ. Δύο χρόνια μετά και συγκεκριμένα «την άνοιξη του 484 π.Χ. εκστράτευσε κατά των επαναστατημένων Αιγυπτίων».[21] Αφού επέστρεψε, έκανε μέγα επινίκιο συμπόσιο.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, το έτος 480 π.Χ. ο Ξέρξης εκστράτευσε κατά των Ελλήνων, αφού προετοιμάσθηκε επί τρία περίπου χρόνια. Η απόφαση λοιπόν της εκστρατείας κατά των Ελλήνων, ελήφθη στον ενδιάμεσο χρόνο, ανάμεσα στο εορταστικό συμπόσιο της επιστροφής του από την Αίγυπτο και της τρίχρονης προετοιμασίας κατά της Ελλάδος, δηλαδή ανάμεσα στα έτη 484-483 π.Χ.

Για το συγκεκριμένο συμπόσιο του Ξέρξη, ο Ηρόδοτος γράφει: «στον δεύτερο χρόνο από τον θάνατο του Δαρείου, (άρα και στον δεύτερο χρόνο της βασιλείας του) αφού πρώτα εκστράτευσε εναντίον των (επαναστατημένων) Αιγυπτίων και τους υπέταξε, (επέστρεψε και) οργάνωσε σύναξη των πρώτων (αξιωματούχων) ανάμεσα στους Πέρσες». Ηρόδ.7.5-7.

Στο βιβλίο της Εσθήρ, το ίδιο περιστατικό αναφέρεται ως: «συμπόσιο εις πάντας τους άρχοντας αυτού (και τοποθετείται) στον τρίτο χρόνο της βασιλείας του (Ξέρξη)». Εσθ.1.3. Η διαφορά που εμφανίζεται εδώ, μπορεί να είναι πολύ μικρότερη του ενός έτους! Αν υποθέσουμε ότι ο Ηρόδοτος αναφέρεται στο τέλος του δεύτερου έτους και η Βίβλος στην αρχή του τρίτου έτους της βασιλείας του Ξέρξη, τότε η φαινομενική χρονική διαφορά σχεδόν εκμηδενίζεται!

Βίβλος λοιπόν και Ηρόδοτος, συμπίπτουν σχεδόν απόλυτα, ορίζοντας την αφετηρία των εξελίξεων, δηλαδή το συμπόσιο μετά την καθυπόταξη των Αιγυπτίων, κάπου στην αρχή του τρίτου έτους της βασιλείας του Ξέρξη άρα και στα έτη 484-483 π.Χ. Η σύμπτωση των δύο ανεξάρτητων κειμένων, είναι εκπληκτική.

Πότε όμως εμφανίζεται ο Μαρδοχαίος στο παλάτι του Ξέρξη; Στην αρχή του βιβλίου και στο κείμενο των Ο΄, (που απαλείφθηκε από τους Μασορίτες), διαβάζουμε, τα εξής αποκαλυπτικά: «την πρώτη μέρα του πρώτου μήνα (κείμ: τον μήνα Νισάν) του δευτέρου έτους της βασιλείας του (Αρτα)Ξέρξη, όνειρο είδε ο Μαρδοχαίος. Ο άνθρωπος αυτός (ο Μαρδοχαίος) ήταν Ιουδαίος, κατοικούσε στα Σούσα και ήταν άνθρωπος μέγας, υπηρετών στην αυλή του βασιλέως». Ο΄Εσθ.1.1α.

Ο Μαρδοχαίος λοιπόν ήταν στο παλάτι του Ξέρξη από την αρχή σχεδόν της βασιλείας του, αφού απ’ την αρχή του δευτέρου έτους της βασιλείας του Ξέρξη, υπηρετούσε ήδη στην αυλή του βασιλιά και είχε όλο τον χρόνο να εξοικειωθεί με την αυλική πραγματικότητα και να προετοιμάσει τον δρόμο της Εσθήρ, που εμφανίζεται στην ζωή του Ξέρξη όταν στις αρχές του τρίτου χρόνου της βασιλείας του και στο προαναφερθέν συμπόσιο, καθαιρείται η ανυπάκουη Αστίν και αντικαταστάτριά της, εκλέγεται η εκπαιδευμένη στον έρωτα από τον Μαρδοχαίο Εσθήρ!

Γνωρίζουμε επίσης, ότι μετά τα «θεία ενύπνια», (Ηρόδ.16.19), που επέβαλαν εκβιαστικά την απόφαση στον Ξέρξη, να εκστρατεύσει κατά της Ελλάδος, έως την τελική εκστρατεία, που συνέβη το 480 π.Χ, μεσολάβησαν τρία περίπου χρόνια προετοιμασίας. Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι τα τρία τελευταία αυτά χρόνια, οι δύο συνωμότες, ο Μαρδοχαίος και η Εσθήρ, βρίσκονται κυριολεκτικά θρονιασμένοι, ο πρώτος στη θέση του υψηλόβαθμου αυλικού και η Εσθήρ στην αγκαλιά και στον κοιτώνα του Ξέρξη! Αυτός είναι και ο χρόνος που ο Ηρόδοτος τοποθετεί το μπαράζ των απειλητικών ονείρων, που υποχρέωσαν τον Ξέρξη να αρχίσει τις προετοιμασίες για την μεγαλύτερη επίθεση που δέχθηκε ποτέ το γένος των Ελλήνων!

Η αλήθεια είναι, ότι μετά την επαρκέστατη αυτή χρονική σύμπτωση, το βιβλίο της Εσθήρ, αλλοιώνει εσκεμμένα τα υπόλοιπα χρονικά του δεδομένα, εμφανίζοντας μια χονδροειδή και ολοφάνερα σκόπιμη όπως θα δείτε αριθμητική σύγχυση. Διότι, ενώ παραδέχεται ότι η καθαίρεση της Αστίν και το ζήτημα εξεύρεσης νέας "βασίλισσας" γεννιέται στην αρχή του τρίτου χρόνου της βασιλείας του Ξέρξη, (Εσθ.1.3) και συγκεκριμένα, εφτά μόλις μέρες μετά την έναρξη του συμποσίου, (Εσθ.1.9), η Εσθήρ, η φλογερή αντικαταστάτρια της Αστίν, φτάνει στην αγκαλιά του απαρηγόρητου βασιλιά... ένα ολόκληρο χρόνο μετά! (Εσθ.2.12). Παρ’ όλα αυτά, δεν βρισκόμαστε κάπου στο τέταρτο έτος της βασιλείας του Ξέρξη, ως θα έπρεπε, αλλά: «η Εσθήρ εφέρθη προ του βασιλέως εις τον βασιλικόν οίκο, τον δέκατο μήνα του έβδομου έτους της βασιλείας αυτού»! Εσθ.2.16.

Δηλαδή, η Εσθήρ αντικαθιστά την Αστίν, στην αγκαλιά του απα­ρηγόρητου Ξέρξη, πέντε περίπου χρόνια μετά την απομάκρυνση της Αστίν και την λήξη του μοιραίου συμποσίου!!! Όπως καταλαβαίνετε, κάτι τέτοιο είναι εντελώς αφύσικο αλλά και ανακόλουθο ακόμα και με την ίδια την ιστορία της Εσθήρ! Είναι αδύνατον, το θέμα της αντικατάστασης της ποθητής Αστίν, να γεννήθηκε το 484 π.Χ. στην αρχή του τρίτου χρόνου της βασιλείας του βασιλιά Ξέρξη και η αντικατάστασή της απ’ την Εσθήρ, να έγινε το 479 π.Χ. δηλαδή, πέντε ολόκληρα χρόνια αργότερα, και το σημαντικότερο... μετά την συντριβή του Ξέρξη στην Ελλάδα! Κάποιοι λοιπόν έχουν αλλοιώσει σκόπιμα αυτές της χρονικές επισημάνσεις!

Οι αδέξια παρατραβηγμένες αυτές χρονομεταθέσεις στο βιβλίο της Εσθήρ, είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικές! Για να συνειδητοποιήσουμε την αξία αυτής της υπερβολικής χρονομετάθεσης, πρέπει να θυμόμαστε συνεχώς ότι η καταστρεπτικότατη εκστρατεία του Ξέρξη κατά της Ελλάδος, συνέβη το 480 π.Χ. Έτσι θα γίνει αμέσως φανερό το γιατί η Εσθήρ έπρεπε να φτάσει στην αγκαλιά του Ξέρξη το 479 π.Χ. δηλαδή πέντε χρόνια μετά την Αστίν, (που υποτίθεται ότι έπρεπε να αντικαταστήσει) ώστε να βρεθεί στην αγκαλιά του Ξέρξη ένα χρόνο μετά τον φθοροποιό για τους Έλληνες πόλεμο!

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η μετάφραση του βιβλίου της Εσθήρ (μετάφραση των Ο΄) έγινε στην πρωτεύουσα του Μακεδόνα στρατηλάτη και ένδοξου τιμωρού των Περσών Μεγάλου Αλέξανδρου και στο λαμπρότερο κέντρο της αυτοκρατορίας του, την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου υπό την επίβλεψη και το απειλητικό μεγαλείο ενός ένδοξου επίγονου του Αλέξανδρου, του Πτολεμαίου Β΄ (285-246 π.Χ.).

Για τους λόγιους Ιουδαίους μεταφραστές λοιπόν, ήταν παραπάνω από προφανής η ανάγκη, απ’ τα γραπτά τους κείμενα, να μην προκύπτει ότι η Εσθήρ εμφανίσθηκε στην αγκαλιά και τον κοιτώνα του μεγαλύτερου εχθρού των Ελλήνων Ξέρξη, πριν απ’ την εκστρατεία του (480 π.Χ.) κατά της Ελλάδος! Έτσι, ενώ η Εσθήρ γίνεται η εκλεκτή του βασιλιά, λίγο μετά το συμπόσιο, δηλαδή το 484 π.Χ., φτάνει στην αγκαλιά του... πέντε ολόκληρα χρόνια μετά! (το 479 π.Χ.) για να μην μπορεί κανείς ευθέως να χρεώσει στην Εσθήρ ή στον Μαρδοχαίο οποιαδήποτε ανθελληνική επιρροή στις επιθετικές κατά των Ελλήνων αποφάσεις του Ξέρξη!

Οι χρονομεταθέσεις αυτές (όποτε κι αν έγιναν[22]) αν και υπερβολικές και εξόφθαλμες, έπαιξαν επιτυχώς μέχρι σήμερα τον διπλό τους ρόλο. Στους μυημένους ομοεθνείς της Εσθήρ, οι μισές (σωστές) χρονικές σημειώσεις μετέδιδαν επιτυχώς το πραγματικό μήνυμα της δραστικής ανάμειξης της Εσθήρ στην ιστορία, ενώ οι υπόλοιπες οι παρατραβηγμένες και αλλοιωμένες, αιώνες τώρα, εξοστράκιζαν με επιτυχία, τους ελάχιστους χλιαρούς υποψιασμούς των εκατομμυρίων θεοπαρμένων Ελλήνων και λοιπών απαθών αναγνωστών, της θεολογικά εξωραϊσμένης αυτής ιστορίας της Εσθήρ!

M. Καλόπουλος

Η συνέχεια στο άρθρο: Περί "θεών", ονείρων και "θαυμάτων"  

Διαβάστε: Πως οι Εβραίοι της Βαβυλώνας (κατά την εκδοχή αυτή), ανάγκασαν τον Ξέρξη να εκστρατεύσει κατά της Ελλάδος

Βιβλική Εσθήρ, το χρονικό ενός θεατρικού έρωτα. Του Μ. Καλόπουλου 1/4

http://www.greatlie.com/index.php/el/xristianismos/palaia-diathiki/2399-vivliki-esthir-to-xroniko-enos-theatrikoy-erota-tou-m-kalopoulou

Βίβλος: ένα εγχειρίδιο πολέμου και κατασκοπείας. Του Μ. Καλόπουλου 2/4

http://www.greatlie.com/index.php/el/xristianismos/palaia-diathiki/2400-vivlos-ena-egxeiridio-polemou-kai-kataskopeias-tou-m-kalopoulou

Μαρδοχαίος, Ξέρξης, Εσθήρ και... Θερμοπύλες! Του Μ. Καλόπουλου 3/4

http://www.greatlie.com/index.php/el/xristianismos/palaia-diathiki/2401-mardoxaios-kserksis-esthir-kai-thermopyles-tou-m-kalopoulou

Περί "θεών", ονείρων και "θαυμάτων" Του Μ. Καλόπουλου 4/4

http://www.greatlie.com/index.php/el/xristianismos/palaia-diathiki/2402-peri-theon-oneiron-kai-thavmaton-tou-m-kalopoulou

      

---

[1] Βλ. λέξη «Αχασβερός» στην Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη.

[2] Πρόκειται για την πλέον αξιέπαινη ιδιωτική εκδοτική προσπάθεια που αποσκοπεί να καλύψει ένα ανεπίτρεπτο πολιτισμικό κενό για την σύγχρονη Ελλάδα, εκδίδοντας το σύνολο της Ελληνικής γραμματείας. Απ' τις εκδόσεις Κάκτος έχουμε ήδη 665 βιβλία.

[3] Ιώσηπος Ιουδ. Αρχαιολογία 11.209 / Βασίλειος Εκκλ. Sermones 421.1 και βασικά όλοι όσοι ήθελαν να αποκρυβεί η σχέση της Εσθήρ, με τον μεγάλο εχθρό του ελληνισμού Ξέρξη Α΄ ευχαρίστως αντέγραφαν το συγκεκριμένο "λάθος".

[4] Ο συντηρητικότερος όλων Κτησίας γράφει: «Ξέρξης δε συνεγείρας στρατιάν περσικήν άνευ των αρμάτων ογδοήκοντα μυριάδας (800.000) και χιλίας τριήρεις ήλαυνε επί την Ελλάδα». Ο Ηρόδοτος όπως θα δούμε παρακάτω, καταγράφει ακόμα μεγαλύτερους αριθμούς.

[5] Από το άρθρο του Γ.Δ. Καψάλη, τέως πρόεδρου του εκπαιδευτικού συμβουλίου μέσης εκπαίδευσης στην Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη στη λέξη «Ξέρξης». Βλέπε επίσης στην λέξη «Εσθήρ», όπου ο Π. Ι. Μπρατσιώτης, καθηγητής της βιβλικής ιστορίας του Πανεπ. Αθηνών, ανεπιφύλακτα επιβεβαιώνει ότι: «ο σύζυγος της Εσθήρ, είναι ο Αχασβερός των Ο΄, δηλαδή ο Ξέρξης Α΄».

[6] Στα Άβδηρα η λίμνη «Κύστειρον» αποξηράνθη, για να καλύψει τις ανάγκες των Περσών σε πόσιμο ύδωρ!

[7] Ο Ηρόδοτος αναφέρει μάλιστα πως: «στην περιοχή του Αξιού ποταμού, λιοντάρια αφήνοντας τα λημέρια τους, έκαναν την νύχτα συχνές επιδρομές, κατασπαράζοντας μόνο τις καμήλες χωρίς να πειράζουν κανένα άλλο ζώο ούτε άνθρωπο» Ηροδ.7.126. Η λεπτομέρεια αυτή απαντάει στην διαφωνία των αρχαιολόγων, που ξεκίνησε με αφορμή ζωγραφική αναπαράστασης που βρέθηκε σε τάφο της Βεργίνας και που δείχνει τον Αλέξανδρο να κυνηγάει λιοντάρια. Οι πολυμαθέστατοι αυτοί αρχαιολόγοι, ισχυρίζονται κατηγορηματικά ότι δεν υπήρχαν την εποχή του Αλεξάνδρου λέοντες στην Μακεδονία. Ο Ηρόδοτος όμως τους διαψεύδει σαφέστατα.

[8] Εχέδωρος (έχει-δώρα) ονομάσθη, επειδή κατά την αρχαιότητα ήταν χρυσοφόρος.

[9] «Η Άμηστρις, η γυναίκα του Ξέρξη Α΄, στα γεράματά της κατάχωσε ζωντανούς δεκατέσσερις νέους, γιους επίσημων ανδρών της Περσίας, για να ευχαριστήσει τον θεό που της χάρισε το δώρο της ζωής». Ηρόδοτος 7.114. Η αποτρόπαια αυτή ανθρωποθυσία είναι πανάρχαιο χαλδαιικό έθιμο, βλέπε: ο ένοπλος δόλος "ζωντανοταφές στην Ουρ της Χαλδαίας", όπου περιγράφονται τα ευρήματα καταχώσεων εν ζωή εκατοντάδων ανθρώπων, στην γενέτειρα του Αβραάμ την Ουρ της Χαλδαίας.

[10] «Πάλιν δε του Ξέρξου γράψαντος, πέμψον τα όπλα (ο Λεωνίδας) αντέγραψε, μολών λαβέ» Πλούταρχος Βιογρ. Αποφθέγματα Λακωνικά 225.C.11.

[11] Τριακόσια ονόματα, που θα έπρεπε να τα γνωρίζουν ένα προς ένα όλοι οι Έλληνες!

[12] Αυτούς που ο Ηρόδοτος αποκαλεί «άνδρες» με όλη την σημασία της λέξης, κάποιοι ελαττωματικής νοημοσύνης συγγραφείς, αποκαλούν «κίναιδους και τοιούτους»

[13] «1207 τριήρεις» Ηροδ. 7.89 και «1800 πλοιάρια συνοδείας». Ηροδ. 7.97.

[14] Ο Μαρδόνιος εσφαλμένα συγχέεται με τον Μαρδοχαίο, αφού αυτός είναι: «γιος της αδελφής του Δαρείου και του Γωβρύα» Ηροδ. 7.5.4. Άρα τουλάχιστον από την μεριά της Μητέρας του είναι Πέρσης και όχι εντελώς Εβραίος όπως ο Μαρδοχαίος, που ορίζεται ως: «γιος του Ιαΐρου εκ φυλής Βενιαμίν». Εσθήρ 2.5.

[15] «Ως λέγεται υπό Περσέων» (Ηρόδ.7.6). Όπως ο ίδιος δηλώνει, τα περί των νυκτερινών θεϊκών εντολών (ονείρων), τα αντέγραψε από αφηγήσεις Περσών και δεν είναι κατ ανάγκην προϊόν φαντασίας, ή «χάριν δραματοποίησης», όπως πολλοί ισχυρίζονται.

[16] Την πρώτη αυτή φορά, στο κείμενο δεν αναφέρεται καν τη λέξη όνειρο, αλλά: «κατύπνωσε (ο Ξέρξης) και εν τη νυκτί είδε όψιν». Ηροδ.7.12.5. από καθαρό λάθος κάποιες μεταφράσεις αντί της λέξης «όψιν» γράφουν «όφιν», μόνο επειδή οι δύο λέξεις γραμμένες φαίνονται σχεδόν ίδιες!

[17] «Την νύχτα και εν ύπνω (Μας.: κατ' όναρ) ήλθεν (άγγελος) και είπε προς τον (βασιλέα) Αβιμέλεχ, ιδού εσύ αποθνήσκεις εξαιτίας (Σάρρας) της γυναικός την οποίαν έλαβες». Γεν.20.3,

[18] «Τρίτη όψις (εμφάνιση) εν τω ύπνω εγένετο». Ηροδ. 7.19.2.

[19] Ηρόδοτος. 1.107 //2.139 //2.141 //3.30 //3.124 //3.149 //5.55 //6.107 //6.118 //6.131.

[20] Κυριολεξία: «το κατά γράμμα εννοούμενον... Κατά την ακριβή ή βασική σημασία των λέξεων». Κυριολεκτικώς: «κατ’ ακριβολογίαν νοηθέν και όχι μεταφορικώς».

[21] Ιστορικά η άλωση αυτή, της Αιγύπτου, τοποθετείται: «την άνοιξη του 484 π.Χ.». Βλέπε Ηρόδοτος 7.7. (ΠΟΛΥΜΝΙΑ). παραπομπή 18. Εκδόσεις Γκοβόστη.

[22] Αυτές οι διορθωτικές επεμβάσεις άλλωστε, είναι και η μοναδική εξήγηση που στο ‘κατακρεουργημένο’ βιβλίο της Εσθήρ, η μορφή του Μαρδοχαίου εισάγεται δύο φορές, ακριβώς με τα ίδια λόγια! Βλ: Ο΄Εσθήρ1.1a. καιΕσθήρ 2.5.

Όλα μέλι λάδι στη Μάνη: Καλοκαιρινή αντιμετώπιση Βαρρόα με ζάχαρη άχνη και...

Όλα μέλι λάδι στη Μάνη: Καλοκαιρινή αντιμετώπιση Βαρρόα με ζάχαρη άχνη και...: Η Καλοκαιρινή αντιμετώπιση της Βαρρόα είναι ένας ...πονοκέφαλος, οι υψηλές θερμοκρασίες κάνουν τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα. Τα σκευάσμα...

ΠΩΣ ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΜΠΟΛΙΑΖΩ ΜΠΟΣΤΑΝΙΚΑ ΣΕ ΔΕΝΔΡΑ!!! ΚΑΙ ΙΔΕΕΣ ( 1 )

Δημήτρης Καζάκης: Η Κρήτη μετατρέπεται σε “γκρίζα ζώνη” με την μεταφορά δήθεν “προσφύγων”.

Η Κρήτη μετατρέπεται σε “γκρίζα ζώνη” με την μεταφορά δήθεν “προσφύγων”.

Η Κρήτη, εκτός από αβύθιστο αεροπλανοφόρο για τα επιθετικά σχέδια των ΗΠΑ και του Ισραήλ, μετατρέπεται και σε περιοχή αμφισβητούμενης κυριαρχίας (γκρίζα ζώνη) μετά την απόφαση για την μεταφορά τουλάχιστον 2.000 “προσφύγων” στο νησί. Αυτή την εγκληματική απόφαση υιοθέτησαν χθες οι δήμαρχοι της Κρήτης μετά από πρόταση της κυβέρνησης.

Στην απόφαση αυτή πρωτοστάτησαν ο δήμαρχος Ηρακλείου κ. Λαμπρινός και ο περιφερειάρχης κ. Αρναουτάκης. Στην απόφαση αυτή αντιτάχθηκαν μόνο δύο δήμαρχοι, Σφακίων και Αποκορώνου. Παρόντες ήταν και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ από Ηράκλειο και Λασίθι (Ηγουμενίδης, Βαρδάκης, Θραψανιώτης), αλλά και ο βουλευτής Ηρακλείου του ΚΚΕ κ. Συντυχάκης, που όλοι τους σιγοντάρισαν προκειμένου να υιοθετηθεί αυτή η εγκληματική για το νησί απόφαση.

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΜΑΖΙ ΑΠΟΥΣΙΑΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥ ΒΡΩΜΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΒΑΖΕΙ ΦΩΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.. ΤΟ ΛΟΜΠΥ ΤΩΝ ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΩΝ ΜΚΟ ΑΠΟΔΕΙΙΝΥΕΤΑΙ ΑΝΙΚΗΤΟ… Οδ. Βουδούρης, o μέχρι χθες γ,γ. στο υπουργείο του Μουζάλα: «Στη ευημερούσα Νορβηγία ένας πρόσφυγας κοστίζει 12 000, εδώ 15000 ευρώ.» Χμμμ…μεγάλη μπίζνα τελικά ο ανθρώπινος πόνος του ξεριζωμού και η καπηλεία του!

Από τη σύσκεψη απουσίαζαν οι βουλευτές της ΝΔ με πρόφαση ότι δεν θα παρευρισκόταν ο υπουργός Μουζάλας. Ο τσακωμός των κομμάτων, ως συνήθως, δεν αφορά σ’ αυτήν καθαυτή την απόφαση, αλλά στον τρόπο διαχείρισης, στο αν υπάρχει σχέδιο από την κυβέρνηση κι άλλα παρόμοια. Η ουσία βρίσκεται σε μικροκομματικούς υπολογισμούς και στον τρόπο μοιράσματος των κονδυλίων που τυχόν συνοδεύουν τους “πρόσφυγες” ανάμεσα στα κόμματα. Για το νησί και τους κατοίκους του δεν τους καίγεται καρφί.

Γι’ αυτό και στο βασικό, δηλαδή στη μεταφορά και εγκατάσταση των “προσφύγων”, συμφωνούν άπαντες. Μηδενός εξαιρουμένου. Τσακώνονται μόνο και ως συνήθως για το πώς θα μοιραστεί το μπαξίσι.

Τι είναι όμως αυτοί οι “πρόσφυγες”; Πρόκειται για τους 3.000 και πλέον που η Γερμανία επιθυμεί να διώξει από την επικράτειά της για να τους φέρει στην Ελλάδα. Ποιοί είναι αυτοί; Δεν πρόκειται για πρόσφυγες, αλλά για όσους οι διωκτικές αρχές της Γερμανίας συνέλαβαν και κρατούν μετά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις που ακολούθησαν τις τρομοκρατικές ενέργειες σε Γερμανικό έδαφος φέτος το καλοκαίρι.

Με άλλα λόγια η Γερμανία επιθυμεί να διώξει υπόπτους για τρομοκρατία και εγκληματική ή παραβατική συμπεριφορά. Και πού θέλει να τους στείλει; Μα πού αλλού; Στην κατεχόμενη Ελλάδα και μάλιστα ειδικά στην Κρήτη. Έτσι θα πάρει μια και καλή την εκδίκησή της από τους Κρητικούς για το κάζο που έπαθε στην παλιά ναζιστική κατοχή.

Και τι κάνουν οι ντόπιοι δοσίλογοι γερμανοτσολιάδες όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων; Τους βαφτίζουν πρόσφυγες για να εξαπατήσουν τον απληροφόρητο κόσμο και να εκμεταλλευτούν τον ανθρωπισμό του. Πρόκειται για τον ίδιο ανθρωπισμό που χρησιμοποιούσε και ο ιεραπόστολος όταν με το αζημίωτο ευλογούσε την φούρκα του δουλέμπορου.

Για να κατανοήσουμε το μέγεθος της απάτης σε βάρος της Κρητικών κι όχι μόνο, αρκεί θεωρούμε να τονίσουμε ότι η Γερμανία απαιτεί από την Ελλάδα να δεχθεί τους 3.000 και πλέον “πρόσφυγες” με βάση τη συμφωνία του Δουβλίνου ΙΙ. Μόνο που η συμφωνία αυτή δεν αφορά διόλου σε πρόσφυγες, αλλά μόνο και αποκλειστικά σε παράνομους μετανάστες.

Έτσι λοιπόν οι δήμαρχοι της Κρήτης με πρώτο τον περιφερειάρχη Αρναουτάκη – όνομα και πράγμα – αποδέχθηκαν την εγκατάσταση οιονεί εγκληματικών στοιχείων στο νησί τους, βαφτίζοντάς τους “πρόσφυγες”. Γιατί; Η οφθαλμοφανής απάντηση είναι απλή: είναι τόσο δοσίλογοι, σύγχρονοι ταγματαλήτες των Γερμανών, που στο πρόσωπό τους βρίσκει τη δικαίωσή του κάθε παλιός εγκληματίας πολέμου που έβαψε με αίμα το νησί της Κρήτης. Μόνο η στολή τους λείπει.

Υπάρχει όμως και μια άλλη απάντηση. Οι δήμαρχοι Ηρακλείου και η περιφέρεια εμφανίστηκε να πρωτοστατεί να φιλοξενηθούν οι “πρόσφυγες” σε σπίτια και όχι σε ανοιχτές δομές. Μάλιστα η Αντιπεριφερειάρχης Ρεθύμνου κ. Λιόνη διαβεβαίωσε ότι απέσπασε την υπόσχεση του υπουργού ότι στους ιδιοκτήτες των σπιτιών το υπουργείο θα προκαταβάλει τα πρώτα 12 ενοίκια. Μετά προφανώς θα αναλάβουν οι δουλέμποροι. Επίσημοι και μη.

Καταλάβατε τώρα; Σε σπίτια κι όχι σε ανοιχτές δομές, για να μπορούν να κερδοσκοπήσουν τα γνωστά και μη εξαιρετέα κυκλώματα που νέμονται δήμους και δημόσιο, χρόνια τώρα. Με μπαξίσι 12 μηνών ενοίκια οι δοσίλογοι ξεπουλάνε το νησί τους. Ποντάροντας στη συνείδηση μαυραγορίτη που κρύβουν αυτοί και οι όμοιοί τους.

Έτσι θα έχουμε μερικές χιλιάδες οιονεί εγκληματικά στοιχεία να ενισχύουν τον υπόκοσμο του νησιού με το αζημίωτο. Φυσικά τους “πρόσφυγες” αυτούς ετοιμάζεται να ακολουθήσει ένα πλήθος Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ), στις οποίες έχει εναποτεθεί – με εντολή της ΕΕ – η αποκλειστική διαχείριση αυτών των ανθρώπων. Πάλι με το αζημίωτο.

Κι όταν ο απλός κόσμος νιώσει να απειλείται η ζωή και η περιουσία του, τότε θα εγκατασταθούν και οι γνωστές ξένες δυνάμεις ασφαλείας, που ήδη επιχειρούν στα μεγάλα νησιά του Αιγαίου με πρόσχημα τη ροή προσφύγων και μεταναστών από την Τουρκία. Μαζί φυσικά με τα γνωστά Hot Spot, τα ανοιχτά και κλειστά κέντρα κράτησης.

Κι όποιος νομίζει ότι όλα αυτά είναι προσωρινά, ή ότι ο αριθμός θα περιοριστεί μόνο στους 2.000, τότε οφείλουμε να τον καλοσωρίσουμε στην Ελλάδα και στον πλανήτη Γη. Οι “πρόσφυγες” θα αρχίσουν να καταφθάνουν μετά το τέλος Νοεμβρίου και οι επιτετραμένοι των ΜΚΟ εκτιμούν ότι μέσα σε δυό χρόνια πάνω από το 10% του πληθυσμού στο νησί θα είναι τέτοιοι. Φαντάσου μπίζνα για εμπόρους και μαυραγορίτες του ανθρώπινου πόνου.

Έτσι η Κρήτη θα μετατραπεί και επίσημα σε γκρίζα ζώνη. Σε περιοχή με αμφισβητούμενη κυριαρχία, υπό τη δικαιοδοσία ενός υπερεθνικού παρακράτους ξένων δυνάμεων ασφαλείας και ΜΚΟ. Όπως ακριβώς συμβαίνει αυτή τη στιγμή στα μεγάλα νησιά του Αιγαίου πλησίον των Τουρκικών ακτών, όπως είναι η Λέσβος, η Χίος, η Σάμος και τα Δωδεκάνησα.

Φαίνεται τελικά ότι το παλιό όνειρο των αποικιοκρατών από τα τέλη του 19ου αιώνα να δουν την Κρήτη ανεξάρτητη πολιτεία με ομοσπονδιακή-πολυπολιτισμική δομή, ώστε ο εθνισμός των Κρητών να χαθεί και το νησί να αποτελέσει ορμητήριο για τα δικά τους σχέδια, βρήκε σήμερα τους κατάλληλους δοσίλογους της δεξιάς και της αριστεράς για να το υλοποιήσουν. Το λόγο έχει τώρα ο περήφανος Κρητικός λαός. Θα τους αφήσει να μετατρέψουν το νησί του σε γκρίζα ζώνη; Αν και πιστεύω ότι οι μυριάδες όσων χάθηκαν στον αγώνα για την Ένωση και την ελευθερία, δεν θα αφήσουν τη συνείδηση κανενός τίμιου Κρητικού να ησυχάσει. Ήρθε η ώρα του γενικού ξεσηκωμού.

ΔΗΜ. ΚΑΖΑΚΗΣ Γραμματέας ΕΠΑΜ

Πώς φτάσαμε στη Μικρασιατική καταστροφή του 1922

Geopolitics & Daily News: Πώς φτάσαμε στη Μικρασιατική καταστροφή του 1922....: «Η πτώση της Κωνσταντινούπολης για το έθνος μας, δεν είχε τέτοια σημασία, όπως αυτή η έξοδος του ελληνισμού από ολόκληρη την Ανατολή. Ένα...

Μάθε 48 ξένες γλώσσες online και δωρεάν! [λίστα]

Μάθε 48 ξένες γλώσσες online και δωρεάν! [λίστα]: Η πλατφόρμα openculture συγκέντρωσε και μας προσφέρει μια μεγάλη λίστα online δωρεάν μαθημάτων ξένων γλωσσών. Μπορείτε να κατεβάσετε στον υπολογιστή σας τα μαθήματα της γλώσσας που σας ενδιαφέρει πατώντας στους σχετικούς συνδέσμους.

Ζίγκμουντ Μπάουμαν: «Δεν είναι κρίση, είναι αναδιανομή πλούτου»

Ζίγκμουντ Μπάουμαν: «Δεν είναι κρίση, είναι αναδιανομή πλούτου»: Ο επίτιμος καθηγητής κοινωνιολογίας Ζίγκμουντ Μπάουμαν μιλά για την κρίση, τον καταναλωτισμό, τις μορφές αντίστασης, την ανάγκη αλλαγής νοοτροπίας, το μέλλον

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ (ΚΑΙ) ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΩΝ; ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ ΕΝΑ ΠΛΑΤΥ ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ; ΠΩΣ;...

του Κώστα Ντουντουλάκη

 Απλά, πολύ απλά, υπάρχουν εθνοκαπιταλιστές και διεθνοκαπιταλιστές. 
Για όσους ενδιαφέρει η μαρξιστική ορολογία, οι πρώτοι είναι η "εθνική αστική τάξη", οι δεύτεροι η "κομπραδόρικη,πολυεθνικών συμφερόντων αστική τάξη".
 Η πρώτη, ενίοτε είναι προσωρινός σύμμαχος εθνικοαπελευθερωτικών ή εθνικοανεξαρτησιακών κινημάτων (πχ Μάο με Κουομιτάγκ του Τσαγκ Κάι Σεκ αρχικά, μετά υπήρξε φυσικά διαπάλη, ποιος ποιον...) Άλλες φορές,παλιότερα, σε ιμπεριαλιστικές κυρίως χώρες,η εθνική αστική τάξη στήριξε και φασιστικά καθεστώτα. 
Τώρα είναι πολύ εξασθενημένη σε σχέση με τότε.
Κυρίαρχος είναι ο επελαύνων διεθνοφασισμός τον οποίο προωθεί το παγκοσμιοποιημένο, τραπεζοχρηματιστηριακό και το κλεφτοκαπιταλιστικό-κομπραδόρικο μεγάλο και κυρίαρχο τμήμα του κεφαλαίου, όπως αναλύει πολύ τεκμηριωμένα και ο Φωτόπουλος της "Περιεκτικής Δημοκρατίας"...
Στην Ελλάδα, το μεγάλο τμήμα του Κεφαλαίου, η συντριπτική πλειοψηφία της αστικής τάξης, είναι παρασιτικό, κομπιναδόρικο κεφάλαιο ("κλεφτοκαπιταλιστικό" κατά τον γνωστό μαρξιστή αναλυτή Τζέιμς Πέτρας) απόλυτα εξαρτημένο από τον διεθνοκαπιταλισμό.
Στην Ελλάδα οι όποιες κι όσες εθνικοανεξαρτησιακές αριστερές, αστικοδημοκρατικές, δημοκρατικές πατριωτικές κλπ)δυνάμεις, όλοι, ενταγμένοι και ανένταχτοι, όσοι ελευθερα, έντιμα κι απροκατάληπτα σκεπτόμενοι πολίτες, έχουμε απόλυτο συμφέρον να συσπειρωθούμε γύρω από ένα κοινά αποδεχτό πρόγραμμα άμεσου στόχου κατάκτησης εθνικής ανεξαρτησίας, όσο περισσότερης είναι δυνατό να υπάρξει στις σημερινές συνθήκες και γνήσιας λαϊκής κυριαρχίας. 
Κυριαρχίας όχι "μιας τάξης" και μέσω υποτιθέμενων, ανεξέλεγκτων από τον λαό μας αντιπροσώπων της, αλλά Κυριαρχίας της Λαϊκής Πλειοψηφίας. 
Μιας πλατιάς, ισχυρότατης, μεγάλης πλειοψηφίας, που φυσικά δεν είναι η αστική τάξη και εύπορα μεσοαστικά στρώματα, αλλά κυρίως εργατοϋπαλληλικά,αγροτικά στρώματα, άνεργοι και καταστρεφόμενοι μικρομεσαίοι, για όσους κοντόφθαλμους, στενοκέφαλους "αριστερο"λογούντες αντιπαραθέτουν ηλίθια ή προβοκατόρικα κούφιες κι απόλυτα ακίνδυνες σήμερα για την εξουσία αερολογίες μιας αποδειγμένα περιθωριακής, εντελώς ανίσχυρης, γραφικής και διασπαστικής φραστικής "ταξικότητας" απέναντι στην ανάγκη ενός πολύ πλατιού, ελπιδοφόρου και νικηφόρου λαϊκού μετώπου,εκφραστή των άμεσων επιτακτικά αναγκαίων συμφερόντων και στόχων της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας.
Μέσα σε αυτό το πλατύ, πανίσχυρο, μαχητικό λαϊκό μέτωπο επιβάλλεται πάσει θυσία, να βρεθούν πλάι πλάι όλες οι πληττόμενες, ανυπότακτες γνήσια δημοκρατικές-αντιμνημονιακές και εθνικοανεξαρτησιακές, αριστερές,κομμουνιστικές, οικολογικές και πατριωτικοαστικές δυνάμεις με άμεσο στόχο μια Ελλάδα που ο λαός της κυρίαρχος και όχι οποιαδήποτε ξένα κέντρα, θα αποφασίζει για τα πάντα με όσο πιο αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες είναι δυνατό, με αιρετούς-διαρκώς ελεγχόμενους και ανακλητούς αντιπροσώπους σε όλα τα επίπεδα διοίκησης και θεσμών.
Όταν κάποτε γίνει αυτό δυνατό, τότε θα πάψει φυσικά να υπάρχει η ανάγκη μετώπου για αυτούς τους στόχους και κάθε κοινωνική ή πολιτική δύναμη θα προσπαθεί μέσω των κατακτημένων γνήσια δημοκρατικών θεσμών να πείσει για τούτη ή την άλλη πρόταση πολιτικής κατεύθυνσης. 
Αυτά χωρίς πολυλογίες και πολυσέλιδες αναλύσεις που ελάχιστοι διαβάζουν κι ακόμα λιγότεροι συμμερίζονται εξολοκλήρου.
Τι πιο απλό, ελπιδοφόρο ξεκάθαρο, έντιμο, ενωτικό όσο και επιγραμματικά περιεκτικό;
Ίσως γιαυτό και ανέφικτο δυστυχώς ως τώρα μιας και ανάμεσα στις εν δυνάμει συνιστώσες αυτού του μετώπου, τον λόγο έχουν διαρκώς, καταιγιστικά, βαρετά, απογοητευτικά, ένα σωρό φλυαρούντες ακατάσχετα. 
Δυνάμεις, ομαδούλες, πρόσωπα που είτε θεωρούν την ομάδα τους μόνη συνεπή δύναμη είτε φλυαρούν συνεχώς με περισπούδαστες αναλύσεις που ανάμεσα σε πολλά σωστά, κάνουν στο δια ταύτα την τρίχα τριχιά, ανάγουν  το δευτερεύον σε πρωτεύον, μπερδεύουν αποκαρδιωτικά την τακτική με την στρατηγική, την φράση με την ουσία, την ενότητα με την περιχαράκωση... 

Χανιά, 29/8/2016 Κ.Ντ.

Κωστή Παλαμά: Η λειτουργία δεν τέλειωσε

Η λειτουργία δεν τέλειωσε

 Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες,

και μέσα στην κοιλάδα

του δάκρυου εδώ, κι αντρειεύοντας

από μια πίστη, Ελλάδα!

κράχτε, στο νου ριζώστε τη

με το Σταυρό, με δόρυ,

Σοφία, Μητέρα, Κόρη,

Παντάνασσα, Αθηνά.

 Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες,

ό,τι είστε, μην ξεχνάτε,

δεν είστε από τα χέρια σας

μονάχα, όχι. Χρωστάτε

και σε όσους ήρθαν, πέρασαν,

θα “ρθούνε,  θα περάσουν.

Κριτές, θα μας δικάσουν

οι αγέννητοι, οι νεκροί

 Κόκαλα πάτρια μέσα μας

θαφτά, ιερά, μαζί μας

και όπου σεισμοί μας τίναξαν

οι εφέστιοι πάντα θεοί μας.

Πολίτες ας τη χτίσουμε

και οπλίτες εδώ και όλοι

του ονείρου εδώ την Πόλη

με την Αγιά Σοφιά.

Η λειτουργία δεν τέλειωσε

κομμένη, για το τέρμα

κι αν ξαναρχίσει, ατέλειωτη

ξανά θα βρει το γέρμα,

για να προσμένουμε άγρυπνοι

στη νύχτα να προβάλει

του όρθρου το γέλιο πάλι

που προμηνάει το φως.

 1925, Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ

10