Η ΑΠΑΤΗ-ΜΠΙΖΝΑ ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΤΗΣ "ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΥΠΕΡΘΕΡΜΑΝΣΗΣ"

Κλιματική μεταβολή ; - Η σκοτεινή πλευρά της «παγκόσμιας υπερθέρμανσης»

«Η οικολογία είναι ένα πανέμορφο πεδίο γνώσης το οποίο ορισμένοι ειδήμονες ή μη καταφέρνουν να μετατρέψουν σε συνώνυμο καταστροφών και μνημοσύνων»* 

*  Ν. Μάργαρη - (καθηγητή Οικοσυστημάτων στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου)

1.   Εισαγωγή

Η επικρατούσα μέχρι πριν από λίγα χρόνια «επιστημονική» άποψη για την «υπερθέρμανση» του πλανήτη είναι ότι αυτή προκαλείται απ’ το «κατ’ εξοχήν αέριο του θερμοκηπίου», το διοξείδιο του άνθρακα (CO₂) που ως «υποπροϊόν» της ανθρώπινης δραστηριότητας μολύνει την ατμόσφαιρα της Γης.

Μια ανακριβής  άποψη που έγινε  και γίνεται προσπάθεια να  εξελιχθεί σε «μια νέα θρησκεία», που κανείς δεν επιτρέπεται … να αμφισβητεί.

Πώς θα μοιάζει η Γη το 2100 αν δεν καταφέρουμε να περιορίσουμε τις εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα (CO₂); Σύμφωνα με τη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), που ιδρύθηκε το 1988 για να αξιολογεί την επιστημονική γνωστική βάση και τις σχετικές με την κλιματική αλλαγή έρευνες, η Γη θα μοιάζει με έναν πλανήτη του οποίου η μέση παγκόσμια θερμοκρασία θα έχει αυξηθεί έως και κατά 5 βαθμούς Κελσίου. Ως συνέπεια αυτού του «γεγονότος» θα είναι ολόκληρες περιοχές, όπως η λεκάνη της Μεσογείου, θα έχει αφενός πλημμυρίσει στα παράκτια και αφετέρου θα έχει μετατραπεί σε έρημο αφιλόξενη για τον άνθρωπο.

Phil Jones, Michael Mann, Keith Briffa, Kevin Trenberth… Κατά πάσα πιθανότητα οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ακούσει ποτέ αυτά τα ονόματα. Κι όμως οι «επιστημονικές» τους ανακοινώσεις έχουν αλλάξει τις ζωές όλων μας τα τελευταία χρόνια. Βλέπετε, οι παραπάνω κύριοι είναι κάποιοι από τους «επιφανείς επιστήμονες» που, σε αγαστή συνεργασία με τις κυβερνήσεις και τα διεθνή, ελεγχόμενα ΜΜΕ, μας έχουν πείσει πως η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας είναι πλέον "αδιαμφισβήτητο γεγονός" και ότι οφείλεται στην ανθρώπινη δραστηριότητα.

 Η θεωρία της πλανητικής υπερθέρμανσης εκλαμβάνεται, τουλάχιστον εκλαμβάνονταν μέχρι πριν από λίγα χρόνια,  ως η μοναδική αλήθεια και όσοι διαφωνούσαν και συνεχίζουν να διαφωνούν μπαίνουν στο περιθώριο και αντιμετωπίζονται περίπου σαν τους …αρνητές του Ολοκαυτώματος. Χάρη σ’ αυτό το υποτιθέμενο επιστημονικό consensus, οι κυβερνήσεις επιβάλλουν νέους πράσινους φόρους και ψηφίζουν δρακόντειες νομοθεσίες, επιχειρήσεις εξασφαλίζουν ζεστό κρατικό χρήμα που διοχετεύεται για τη στήριξη της λεγόμενης «πράσινης οικονομίας» και «πράσινης ανάπτυξης», τα ΜΜΕ ανεβάζουν τις θεαματικότητές τους παίζοντας με τους φόβους μας, και ξοφλημένοι πολιτικοί κερδίζουν Νόμπελ. Οι πολίτες πληρώνουν τεράστια ποσά, είτε μέσω της φορολογίας είτε μέσω πιο ακριβών τιμολογίων. Εξάλλου όλα αυτά γίνονται για καλό σκοπό, όπως λένε...
Απ’ την άλλη όμως πλευρά, παρά την «ευρεία επιστημονική συναίνεση» επί της κλιματικής αλλαγής, υπάρχουν και οι αντιδρώντες. Επιστήμονες που χαρακτηρίζουν υπερβολική τη συγκεκριμένη πρόβλεψη και υποστηρίζουν ότι το κλίμα θα παραμείνει σε γενικές γραμμές αμετάβλητο, διαψεύδοντας τα σενάρια για έναν επικείμενο περιβαλλοντικό εφιάλτη.

Ivar Giaever

Όπως χαρακτηριστικά σημείωνε πριν από μερικά χρόνια ο νομπελίστας Νορβηγός φυσικός Ivar Giaever, «η παγκόσμια υπερθέρμανση έχει γίνει μια νέα θρησκεία». Ο επιφανής επιστήμονας υποστήριξε ορθά - κοφτά ότι οι θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί γύρω από το φαινόμενο του θερμοκηπίου και την κλιματική αλλαγή «δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια απάτη». Φυσικά, οι σκεπτικιστές όπως ο Giaever είναι σαφώς λιγότεροι από τους λίγους «ειδικούς» και πάρα πολλούς μη ειδικούς που συμφωνούν με τις εκτιμήσεις της Διακυβερνητικής Επιτροπής. Όμως, παραδόξως, σ’ αυτό το στρατόπεδο θα βρει κανείς επιστήμονες οι οποίοι έχουν συμμετάσχει ακόμη και στη συγγραφή των εκθέσεων της IPCC. Επιστήμονες όμως που στην πορεία άλλαξαν γνώμη! Και το στρατόπεδο αυτό διαρκώς αυξάνεται! Παράδειγμα ο καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα, John Cristy, ο οποίος υποστηρίζει πως η παρατηρούμενη αύξηση της θερμοκρασίας ούτε μπορεί να αποδοθεί σε ανθρωπογενείς εκπομπές CO₂ ούτε προδικάζει απαραιτήτως τεράστιες φυσικές καταστροφές. Το ίδιο καθησυχαστικός για το μέλλον είναι και ο περιβαλλοντολόγος Patrick Michaels, από το Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, που εκτιμά ότι η θερμοκρασία δεν πρόκειται να αυξηθεί πάνω από 0,75 βαθμούς Κελσίου, αν συνεχιστεί η ίδια τάση ή ο Richard Lindzen, μετεωρολόγος στο ΜΙΤ κι ένας από τους βασικούς συντάκτες της τρίτης έκθεσης της IPCC, ο οποίος τώρα ισχυρίζεται πως η όποια τάση ανόδου της θερμοκρασίας θα αντισταθμιστεί από άλλους κλιματικούς μηχανισμούς.

Τον Οκτώβριο του 2010 ο διακεκριμένος Αμερικανός καθηγητής φυσικής Harold Lewis, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, παραιτήθηκε από την Ένωση Αμερικανών Φυσικών APS (American Physical Society) καταγγέλλοντάς την ότι εξυπηρετεί αλλότρια συμφέροντα, κατηγορώντας τα μέλη της για χρηματισμό και για τη συντήρηση  της μεγαλύτερης επιστημονικής απάτης όλων των εποχών: αυτής της παγκόσμιας υπερθέρμανσης του πλανήτη. Ο Αμερικανός καθηγητής στην οργισμένη και λάβρα επιστολή παραίτησής του προς το πρόεδρο της APS αναφέρει χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων: «Για λόγους που αναλύω στη συνέχεια και για την περηφάνια που ένιωθα παλαιότερα ως μέλος της Ένωσης, η οποία σήμερα έχει εκπέσει ντροπιαστικά, υποβάλλω την παραίτησή μου από μέλος της. Ο λόγος φυσικά το μεγάλο ψέμα της παγκόσμιας υπερθέρμανσης του πλανήτη, που κυριολεκτικά αφορά σε τρισεκατομμύρια δολάρια[1], που έχει διαφθείρει τόσους πολλούς επιστήμονες και έχει παρασύρει όλη την APS, σαν ένα μεγάλο κύμα. Είναι η μεγαλύτερη και πιο “επιτυχημένη” επιστημονική απάτη που έχω δει σ’ όλη μου τη ζωή μου ως φυσικός. Οποιοσδήποτε έχει την παραμικρή αμφιβολία γι’ αυτό. θα πρέπει να ανατρέξει στα παγκόσμια κλιματολογικά στοιχεία (Climate Gate Documents). Δεν πιστεύω πως υπάρχει ούτε ένας φυσικός ούτε ένας επιστήμονας που διαβάζοντας τα στοιχεία αυτά δεν θα νιώσει αποστροφή. Και τι έκανε η APS ως Ένωση μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση; Αποδέχθηκε τη διαφθορά ως κανόνα και πήγε μαζί με το ρεύμα της ψευδο-παραπληροφόρησης…»

2.   Το ντοκιμαντέρ που «σόκαρε»!

Οι τρεις προαναφερθέντες επιστήμονες, (John Cristy, Patrick Michaels, Richard Lindzen)  μαζί με πολλούς ακόμη, συμμετείχαν με συνεντεύξεις τους στο ντοκιμαντέρ «Η μεγάλη απάτη της παγκόσμιας υπερθέρμανσης» («The Great Global Warming Swindle»), το οποίο πρωτοπροβλήθηκε το 2007 στο βρετανικό κανάλι Channel 4. Το ντοκιμαντέρ προξένησε σάλο, αφού στόχος του ήταν να «φέρει στο φως» τα δεκάδες επιστημονικά σφάλματα και ανακρίβειες στην επιχειρηματολογία όσων μιλούν για την κλιματική αλλαγή που αποδίδεται στην ανθρώπινη δράση. Στην πρεμιέρα του στην Τσεχία ο πρόεδρος Vaclav Klaus το χαρακτήρισε ως «γροθιά στον ανορθολογισμό».

Η διάρκεια του κύκλου των ηλιακών κηλίδων και τα επίπεδα του CO₂.

Η επιφανειακή ατμοσφαιρική θερμοκρασία συσχετίζεται στενά με τη «διάρκεια του κύκλου των 
                              ηλιακών κηλίδων» και όχι με την αύξηση των επιπέδων του CO₂.                                                                                Friis-Christensen & Lassen - 1991, [Science 254, # 5032] - πηγή: http://www.friendsofscience.org/index.php

Στο ντοκιμαντέρ αναφέρεται ότι ενώ τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα (CO₂) στην ατμόσφαιρα παρουσιάζουν συνεχή αύξηση από το 1940, την ίδια στιγμή η θερμοκρασία στην πραγματικότητα μειώνονταν μέχρι το 1975. Οι συμμετέχοντες επιστήμονες αναφέρουν ότι η συγκέντρωση του εν λόγω αερίου είναι ούτως ή άλλως πολύ μικρή για να εξηγήσει την όποια θερμοκρασιακή άνοδο. Μάλιστα, ο Δανός φυσικός Friis-Christensen, μιλώντας στο ντοκιμαντέρ, υποστηρίζει ότι το κλίμα του πλανήτη επηρεάζεται καταλυτικά από τις γαλαξιακές κοσμικές ακτίνες και τον Ήλιο. Παρουσίασε μάλιστα γράφημα το οποίο έδειχνε πως, για το διάστημα 1610 –1985, οι θερμοκρασιακές διακυμάνσεις συνέπιπταν απόλυτα με τις μεταβολές στην ηλιακή δραστηριότητα και όχι με την αύξηση του CO₂ στην ατμόσφαιρα.

Η μεταβολή της παγκόσμιας μέση θερμοκρασία σε συνάρτηση με την ένταση της κοσμικής ακτινοβολίας. Η μπλε γραμμή δείχνει την παγκόσμια μέση θερμοκρασία της τροπόσφαιρας όπως αυτή μετράται με μπαλόνια της Met Office UK (HadAT2). Svensmark, H. και Friis-Christensen, Ε, "Απάντηση σε Lockwood και Fröhlich – Ο επίμονος ρόλος του ήλιου στη διαμόρφωση του κλίματος", Δανικό Εθνικό Διαστημικό Κέντρο Επιστημονικής Έκθεσης 3/2007. πηγή: http://junkscience.com/2012/03/04/nigel-calder-climate-physics-101-sorry-folks-cosmic-rays-really-are-in-charge/

Μετά απ’ αυτό διάφορες, (ανεξάρτητες;) περιβαλλοντικές οργανώσεις και γνωστοί «κλιματολόγοι» αντέδρασαν με επιστολές και άρθρα, υποστηρίζοντας ότι «πρόκειται για ένα συμπίλημα από μισές αλήθειες και ψέματα, με στόχο να παραπλανήσει». Μια μεγάλη εκστρατεία κατασυκοφάντησης και απομόνωσης ξεκίνησε για τους παραπάνω επιστήμονες…

3.       Το  “CLIMATEGATE”

Tο Νοέμβριο του 2009 υπήρξε το δεύτερο κύμα αμφισβήτησης της κλιματικής αλλαγής, όταν χάκερς υπέκλεψαν υλικό από τον σέρβερ του Πανεπιστημίου East Anglia και κυκλοφόρησαν στο Internet εκατοντάδες e-mails που αντάλλασσαν κορυφαίοι ειδικοί στην κλιματική αλλαγή. Σε πρώτη ανάγνωση, αυτές οι ηλεκτρονικές επιστολές έδειχναν πως οι ερευνητές παρασιώπησαν δεδομένα, επιλέγοντας εκείνα τα οποία συνηγορούσαν στο ότι η υπερθέρμανση είναι υπαρκτή και έχει ανθρωπογενή αίτια.

Αν και πέντε «ανεξάρτητες επιτροπές» που μελέτησαν τα e-mails αποφάνθηκαν τελικά πως οι συντάκτες τους «δεν είχαν παραβεί την επιστημονική δεοντολογία», το Climategate, όπως ονομάστηκε το σκάνδαλο, ενίσχυσε τη δυσπιστία της κοινής γνώμης. Σύμφωνα με γκάλοπ που διεξήχθησαν στη Βρετανία, τον τελευταίο χρόνο η εμπιστοσύνη των πολιτών στην κοινότητα των κλιματολόγων μειώθηκε από το 60% στο 40%.

Το Climategate, παρόλο που δεν κατέστησε τα επιχειρήματα των σκεπτικιστών αυτομάτως πιο πειστικά κατέδειξε ότι η επιστήμη της κλιματολογίας κρύβει πολλά ακόμη ερωτήματα και ότι οι δογματισμοί για την υποτιθέμενη υπερθέρμανση του πλανήτη συνεπεία των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα από την ανθρώπινη δραστηριότητα, παραπέμπουν μάλλον σε πολιτική παρά σε επιστημονική ατζέντα.  «Ακόμη και η ρητορική άλλαξε, όπως φαίνεται από την τελευταία έκθεση που εξέδωσε η βρετανική Βασιλική Εταιρεία στην οποία αναφέρονται, σχετικά με την υπερθέρμανση, σε ξεχωριστά κεφάλαια «οι πτυχές ευρείας συναίνεσης», «οι διαφιλονικούμενες πτυχές» και «οι πτυχές που δεν έχουν προς το παρόν κατανοηθεί», όπως σημειώνει σε σχετικό άρθρο του στον Guardian ο Mike Hulme, καθηγητής Κλιματικής Αλλαγής στο Πανεπιστήμιο East Anglia. Και βέβαια κατέδειξε πως η αντιδικία των επιστημόνων για τις «πτυχές της ευρείας συναίνεσης» παραμένει ακόμα ανοιχτή...

Κι όμως η ιστορία που είδε το φως της δημοσιότητας περί τα τέλη του 2009, και στην οποία εμπλέκεται η αφρόκρεμα των επιστημόνων που υποστηρίζουν τη θέση της «ανθρωπογενούς πλανητικής υπερθέρμανσης», φανερώνει πως πίσω από τα μεγάλα λόγια περί σωτηρίας του πλανήτη και τη δήθεν επιστημονική ομοφωνία, κρύβονται σκληρές διαμάχες, παραποίηση στοιχείων και ερευνητές που ενδιαφέρονται περισσότερο να προωθήσουν μια πολιτική ατζέντα παρά την επιστημονική έρευνα.

Στα μέσα Νοεμβρίου του 2009 άγνωστοι χάκερς, όπως προαναφέρθηκε, υπέκλεψαν περίπου 61 megabytes εμπιστευτικού υλικού από τους υπολογιστές του Τμήματος Κλιματικής Έρευνας του Πανεπιστημίου East Anglia και το διοχέτευσαν στο διαδίκτυο. Το υλικό περιελάμβανε περίπου 3000 ντοκουμέντα και 1079 emails που αντάλλαξαν μερικοί απ’ τους κορυφαίους επιστήμονες που ασχολούνται με την κλιματική αλλαγή. Απ’ το υλικό αυτό φαίνεται πως οι επιστήμονες κατασκεύασαν ή έκρυψαν στοιχεία ώστε να στηρίξουν τη θέση τους πως η πλανητική υπερθέρμανση είναι υπαρκτή και προκαλείται από τον άνθρωπο. Σ’ ένα email, ο Philip Jones, Διευθυντής του Τμήματος Κλιματικής Έρευνας του East Anglia, παραδέχεται πως εφάρμοσε ένα «κόλπο» ώστε να κρύψει την πτώση της θερμοκρασίας τα τελευταία 20 χρόνια. Σε άλλο σημείο, ο ίδιος επιστήμονας αναφέρεται σε μελέτες που αμφισβητούν τη θεωρία της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής και τονίζει : «Καμιά από αυτές τις μελέτες δεν πρέπει να περιληφθεί στην έκθεση του IPCC (σ.σ. το όργανο του Ο.Η.Ε. που ασχολείται με την κλιματική αλλαγή). Ο Kevin κι εγώ θα τις κρατήσουμε με κάποιο τρόπο εκτός».

Ο Kevin Trenberth πάλι, από το Εθνικό Κέντρο Ατμοσφαιρικής Έρευνας των Η.Π.Α. παραδέχεται πως δεν υπάρχουν στοιχεία που να στηρίζουν τη θέση πως η θερμοκρασία έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια. Όπως γράφει σ’ ένα απ’ τα ηλεκτρονικά του μηνύματα: «Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε την έλλειψη υπερθέρμανσης, που αναμέναμε… Το σύστημα παρατήρησης που έχουμε είναι ανεπαρκές».

Από άλλο σημείο του υλικού, προκύπτει πως είναι πιθανόν οι συγκεκριμένοι ερευνητές να εμπλέκονται σε παράνομη καταστροφή στοιχείων, που τιμωρείται απ’ τη νομοθεσία. Όταν οι αμφισβητίες της κλιματικής αλλαγής επικαλέστηκαν το νόμο περί ελεύθερης πρόσβασης στις πληροφορίες, για να μάθουν τα ανεπεξέργαστα στοιχεία για το κλίμα που συμπεριλήφθηκαν στην έκθεση του IPCC που είναι γνωστή σαν AR4, οι εμπλεκόμενοι επιστήμονες φαίνεται πως δεν ήθελαν να γίνουν γνωστά στο ευρύ κοινό τα emails που αντάλλαξαν για το θέμα. Έτσι, ο Phil Jones γράφει στον Michael Mann, από το Πανεπιστήμιο της Virginia: «Μπορείς να διαγράψεις τα ηλεκτρονικά μηνύματα που έστειλες στον Keith για το AR4; Ο Keith θα κάνει το ίδιο».

4.       Μύθοι και αλήθειες για την υπερθέρμανση του πλανήτη

Μύθος 1: Οι παγκόσμιες θερμοκρασίες αυξάνονται με ταχύ, πρωτοφανή ρυθμό.

πηγή: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:1000_Year_Temperature_Comparison.png

Η πραγματικότητα:

Ξεκινώντας από το 19^ο αιώνα ο δείκτης HadCRUT3 της επιφανειακής θερμοκρασίας εμφανίζει αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας έως το 1878 και ψύξη έως το 1911, αύξηση της θερμοκρασίας ως το 1941 και ψύξη έως το 1964 και ξανά αύξηση της θερμοκρασίας ως το 1998 και ψύξη έως το 2011. Το ποσοστό θέρμανσης της περιόδου 1964­–1998 είναι το ίδιο με το προηγούμενο ποσοστό θέρμανσης 1911–1941.

Δορυφόροι, μετεωρολογικά μπαλόνια και επίγειοι σταθμοί όλα δείχνουν ψύξη από το 2001 μέχρι σήμερα. Η ήπια αύξηση της θερμοκρασίας των -0,2^ο  C με 0,4^ο C κατά τον 20ο αιώνα, είναι εντός των φυσικών διακυμάνσεων που καταγράφονται την τελευταία χιλιετία. Σημειωτέον ότι το δίκτυο επίγειων σταθμών πάσχει από μια άνιση κατανομή σ’ όλο τον κόσμο. Οι σταθμοί βρίσκονται κατά προτίμηση σε αναπτυσσόμενες αστικές και βιομηχανικές περιοχές (heat island), που παρουσιάζουν σημαντικά υψηλότερες αναγνώσεις θερμοκρασιών απ’ ότι γειτονικές αγροτικές περιοχές (land use effects). Επομένως δεν υπήρξε καμιά ουσιαστική καταγραφή θεαματικής αύξησης της θερμοκρασίας κατά τον 20^ο αιώνα και στις αρχές του 21^ου.

πηγή: http://www.ncdc.noaa.gov/sotc/global/201213

Μύθος 2: Η γραφική παράσταση «του μπαστουνιού του χόκεϊ» (hockey stick) αποδεικνύει ότι η Γη πέρασε από μια σταθερή, χαμηλή θερμοκρασία για 1000 χρόνια, σε μια πρόσφατη, ξαφνική αύξησή της.

πηγή: http://wattsupwiththat.com/2011/05/30/skeptic-strategy-for-talking-about-global-warming/

Η πραγματικότητα:  Σημαντικές αλλαγές στο κλίμα συνέβαιναν διαρκώς, κατά τη γραμμική εξέλιξη του γεωλογικού χρόνου. Παράδειγμα η μεσαιωνική θερμή περίοδο, γύρω στο 1000 έως το 1200 μ.Χ. (όταν οι Βίκινγκς καλλιεργούσαν στη Γροιλανδία). Την περίοδο αυτή ακολούθησε μια περίοδος γνωστή ως Μικρή Εποχή των Παγετώνων. Από το τέλος του 17ου αιώνα και μετά η μέση παγκόσμια θερμοκρασία έχει αρχίσει να αυξάνεται μ’ ένα χαμηλό σταθερό ρυθμό μέχρι σήμερα, παρ’ όλο που την περίοδο 1940­–1970 οι θερμοκρασίες έπεσαν, οδηγώντας σ’ ένα παγκόσμιο εκφοβισμό ψύξης. Το “hockey stick”, τόσο της IPCC του ΟΗΕ όσο και του Τμήματος Περιβάλλοντος του Καναδά, αγνοούν επιδεικτικά ιστορικές καταγραφές κλιματικών διακυμάνσεων και έχει πλέον αποδειχθεί ότι τα στοιχεία τους είναι λανθασμένα και στατιστικά αναξιόπιστα.

πηγή: http://lefthandpalm.blogspot.gr/2013/04/dodgy-cliff-and-randy-mann.html

Μύθος 3: Το διοξείδιο του άνθρακα που παράγεται ως υποπροϊόν της ανθρώπινης δραστηριότητας έχει αυξηθεί κατά τα τελευταία 100 χρόνια, προσθέτοντας επιπλέον τόνους αερίου στην ατμόσφαιρα, συμβάλλοντας έτσι στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, με αποτέλεσμα την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη.

Above graph after Friis-Christensen & Lassen - 1991, [Science 254, #5032] adapted by Dr. Tim Patterson. πηγή: http://petesplace-peter.blogspot.gr/2007/08/sunspot-cycle-length-correlates-with.html

Η πραγματικότητα:  Τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα έχουν πράγματι αλλάξει για διάφορους λόγους, ανθρωπογενείς και άλλους, όπως ακριβώς άλλαζαν και κατά την διάρκεια όλων των γεωλογικών εποχών. Η συγκέντρωση CO2 στην ατμόσφαιρα κατά την προβιομηχανική περίοδο ήταν 290 ppmv[2] και το 2000 ήταν περίπου 370 ppmv (22,7 δις tCO2eq). Από την αρχή της βιομηχανικής επανάστασης, η περιεκτικότητα σε CO₂ της ατμόσφαιρας έχει αυξηθεί. Ο ρυθμός αύξησης κυμάνθηκε από περίπου 0,2% ανά έτος στο σημερινό ρυθμό περίπου 0,4% ανά έτος, ο οποίος ρυθμός αύξησης είναι πλέον σταθερός κατά τα τελευταία 25 χρόνια. Ωστόσο δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι το CO₂ είναι η κινητήρια δύναμη για την λεγόμενη «υπερθέρμανση» του πλανήτη. Όπως μετρήθηκε σε πυρήνες πάγου εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια τα επίπεδα του CO₂ μετακινούνται προς τα πάνω και προς τα κάτω, σε σχέση πάντα με την μεταβολή της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη που προηγείται της μεταβολής του CO₂. Ως εκ τούτου η αύξηση του CO₂ είναι το αποτέλεσμα και όχι η αιτία της αύξησης της θερμοκρασίας. Στην περιβαλλοντική παραπληροφόρηση η αιτία και το αποτέλεσμα παρουσιάζονται αντεστραμμένα. Γεωλογικές έρευνες σε  ιζήματα επιβεβαιώνουν αυτή την αιτιώδη σχέση. Υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία ότι καθώς αυξάνεται η θερμοκρασία, εξαιτίας της ηλιακής ή γαλαξιακής δραστηριότητας, η επιφάνεια των ωκεανών του πλανήτη αποβάλλει περισσότερο CO₂.

Μύθος 4:  Το CO₂ είναι το κατ’ εξοχήν αέριο του θερμοκηπίου.

Η πραγματικότητα:  Τα αέρια του θερμοκηπίου αποτελούν περίπου το 3% της ατμόσφαιρας σε περιεκτικότητα κατ’ όγκο. Κατά κύριο λόγο το 97% περίπου των αερίων του θερμοκηπίου είναι Η₂O (υδρατμοί) και το υπόλοιπο είναι τα υπόλοιπα αέρια όπως το CO₂ (διοξείδιο του άνθρακα), το CH₄ (μεθάνιο) , το O₃ (Όζον) και το N₂O (μονοξείδιο του αζώτου), εκ των οποίων (υπολοίπων) αερίων, το διοξείδιο του άνθρακα κατέχει το μεγαλύτερο ποσοστό. Ενώ λοιπόν τα ήσσονος σημασίας αέρια είναι τα πιο αποτελεσματικά ως «παράγοντες» δημιουργίας του θερμοκηπίου σε σχέση με τους υδρατμούς (σύννεφα), οι τελευταίοι αποδεικνύονται συντριπτικά πιο αποτελεσματικοί στην αύξηση της θερμοκρασίας, λόγω του μεγάλου όγκου τους και θεωρούνται υπεύθυνοι σε ποσοστό 75% στη δημιουργία του φαινομένου του θερμοκηπίου, ως συνέπεια της αύξησης της ηλιακής δραστηριότητας.  Σε τρέχουσες συγκεντρώσεις μια μεταβολή του 3% των υδρατμών της ατμόσφαιρας συγκρίνεται και έχει το ίδιο αποτέλεσμα με τη μεταβολή της τάξης του 100% σε CO₂. Όσοι αποδίδουν αλλαγή του κλίματος στο CO₂ σπάνια αναφέρουν αυτά τα σημαντικά στοιχεία, τα οποία αποκρύπτονται. Στην ιστορία της Γης υπήρξαν πολλές και πολύ ισχυρότερες κλιματικές αλλαγές, που οφείλονταν σε διάφορους παράγοντες, όπως οι κυκλικοί ρυθμοί της δραστηριότητας του ήλιου, η ηφαιστειακή δραστηριότητα και κατά ένα πολύ μικρό ποσοστό στο φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Μύθος 5:  Τα μοντέλα των υπολογιστών επαληθεύουν ότι η αύξηση του CO₂  προκαλεί σημαντική υπερθέρμανση του πλανήτη.

Temperature and Solar Activity, purportedly from an article by Friis-Christensen and Svensmark. Presumably temperature is in blue, and sunspot cycle length in red. πηγή: http://www.abc.net.au/science/articles/2007/07/12/2036350.htm

Η πραγματικότητα: Τα υπολογιστικά μοντέλα υποθέτουν ότι το CO₂ είναι η κατ’ εξοχήν πηγή της υποτιθέμενης υπερθέρμανσης του πλανήτη και ότι ο Ήλιος έχει ασήμαντη επίδραση στο κλίμα. Τα υπολογιστικά μοντέλα οφείλουν να εισάγουν κατά προσέγγιση όλες τις μεταβολές της θερμοκρασίας του 19^ου, του 20^ου και του 21^ου  αιώνα, (κάτι που δε γίνεται), ρυθμίζοντας πολλές παραμέτρους εισόδου και τη χρήση ισχυρών θετικών αναδράσεων.  Ακόμη τα υπολογιστικά μοντέλα πρόβλεψης της υπερθέρμανσης του πλανήτη δεν είναι σε κατάλληλη θέση να συμπεριλάβουν τις επιπτώσεις από την ηλιακή δραστηριότητα, την κοσμική ακτινοβολία και τους υδρατμούς. Ο ήλιος αποτελεί τη σημαντικότερη αιτία μεταβολής της θερμοκρασίας στην επιφάνεια της γης.

πηγή: http://www.weerwoord.be/includes/wiki.php?get=677800&p=2

Ο περιοδικός ρυθμός (22ετής κύκλος) εμφάνισης των ηλιακών κηλίδων σχετίζεται στενά με τη μέση θερμοκρασία του πλανήτη, π.χ. η μικρή εποχή των παγετώνων και η μεσαιωνική θερμή περίοδος. Η μεταβολή της έντασης της θερμότητας της ηλιακής ακτινοβολίας επηρεάζει τη θερμοκρασία της επιφάνειας των ωκεανών και των ωκεάνιων ρευμάτων. Το θερμότερο νερό των ωκεανών αποβάλλει περισσότερο CO₂. Είναι δε χρήσιμο να σημειωθεί ότι η ηλιακή ακτινοβολία σε συνδυασμό με τη ροή της κοσμικής ακτινοβολίας, επηρεάζει  την ποσότητα των ιονισμένων ατόμων της ατμόσφαιρας, που με τη σειρά τους «ελέγχουν» τη νεφοκάλυψη.

Μύθος 6: Το διοξείδιο του άνθρακα (CO₂) είναι ρύπος.

Η πραγματικότητα: Αυτό δεν είναι αληθές. Το N (άζωτο) αποτελεί το 80% της ατμόσφαιράς μας. Το διοξείδιο του άνθρακα δεν είναι ρύπος περισσότερο απ’ ότι είναι το άζωτο. Είναι ένα φυσικό χρησιμότατο αέριο.  Το CO₂ είναι απαραίτητο για τη ζωή στη γη. Είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη των φυτών (φωτοσύνθεση), τα οποία σε περιπτώσεις αυξημένης ατμοσφαιρικής συγκέντρωσης προσλαμβάνουν περισσότερο CO₂ με αποτέλεσμα πολλά είδη δέντρων και  φυτών να μεγαλώνουν πιο δυναμικά. 

Όσον αφορά στην υγεία μας, το 1904 ο Δανός φυσιολόγος Christian Bohr περιέγραψε αυτό που είναι σήμερα γνωστό ως «bohr effect». Με απλά λόγια το CO₂ είναι υπεύθυνο για την απελευθέρωση του οξυγόνου απ’ την αιμοσφαιρίνη στους ιστούς του σώματος. Αν δεν υπάρχει αρκετό CO₂ στο αίμα, τα κύτταρα βιώνουν ένα αίσθημα λιμοκτονίας από έλλειψη οξυγόνου. Για να υπάρχει αρκετό CO₂ στο αίμα πρέπει να υπάρχει επαρκές στους πνεύμονες. Διαφορετικά, προκαλείται φλεγμονή στους βρόγχους. Μια συγκέντρωση έως και 6,5%  CO₂ στους πνεύμονες είναι υγιής. Λιγότερο από 4% είναι απειλή για τη ζωή. (Να σημειωθεί ότι τα ποσοστά αυτά μετρώνται σε αναλογία επί τοις εκατό ενώ τα ποσοστά συγκέντρωσης του CO₂ στην ατμόσφαιρα είναι σε αναλογίες της τάξης του εκατομμυριοστού). Ακόμη πιο φανερός γίνεται ο ρόλος του C02 στην υγεία μας  από τις έρευνες και τα συμπεράσματα του Ρώσου γιατρού Dr. Konstantin Buteyko. Ο Buteyko ανακάλυψε, μεταξύ των άλλων, πως τα χαμηλά ποσοστά CO₂ στο αίμα προκαλούν άσθμα και αλλεργίες, ενώ χωρίς διοξείδιο του άνθρακα στο σώμα ο άνθρωπος πεθαίνει. Σε αντιδιαστολή με το CΟ₂, η υπέρ-οξυγόνωση, που συχνά επέρχεται με την υπερβολική εισπνοή οξυγόνου, οδηγεί σε κράμπες, συσπάσεις των μυών, συμπτώματα στρες και φοβικές καταστάσεις. Όλα όμως εξαφανίζονται εάν για μερικά λεπτά εισπνεύσουμε τον ίδιο τον αέρα που βγαίνει από τα πνευμόνια μας –με αυξημένο ποσοστό CΟ₂ – βάζοντας  μπροστά στο στόμα και τη μύτη μας μια σακούλα. Οι θετικές δράσεις και η μεγάλη σημασία της αναπνοής δεν αποτελούν τυχαία βασικό μέρος διάφορων τεχνικών χαλάρωσης και διαλογισμού. Επί δεκαετίες, ο Dr. Buteyko, μελέτησε τη σχέση των επιπέδων CO₂ στο αίμα με την αναπνευστική λειτουργία. Ο πίνακας Buteyko, αποδεικνύει ότι όσο περισσότερο CO₂ υπάρχει στους πνεύμονες, τόσο περισσότερη είναι και η ανοχή του σώματος στο διοξείδιο και συνεπώς υπάρχει μικρότερη πιθανότητα να αναπτυχθεί κάποια ασθένεια στο μέλλον.

Έχει επικρατήσει η εντελώς εσφαλμένη ένταξη του CO₂ στους αέριους ρύπους και κανείς δεν αναφέρει τη ζωτική σημασία του για την υγεία και την επιβίωση μας. Πώς μπορεί αυτό το φυσικό αέριο, το οποίο είναι απολύτως απαραίτητο για την υγεία και την ευημερία των οργάνων μας, να θεωρείται ρύπος; Δυστυχώς αρκετές κυβερνήσεις έχουν συμπεριλάβει το CO₂ στους «ρύπους» μαζί με μια σειρά άλλων πραγματικά τοξικών και επιβλαβών ουσιών που απαριθμούνται από το Environmental Protection Act, για πολιτικούς και όχι επιστημονικούς λόγους.

Μύθος 7: Η υπερθέρμανση του πλανήτη θα προκαλέσει περισσότερες καταιγίδες και άλλα ακραία καιρικά φαινόμενα.

Η πραγματικότητα: Δεν υπάρχει κανένα επιστημονικό στοιχείο ή στατιστική μελέτη που να υποστηρίζει τους ισχυρισμούς αυτούς σε παγκόσμια κλίμακα.

Μύθος 8: Οι παγετώνες υποχωρούν: Απόδειξη της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Η πραγματικότητα: Οι παγετώνες υποχωρούν και αυξάνονται περιοδικά για εκατοντάδες χρόνια. Το πρόσφατο λιώσιμο τους αποτελεί συνέπεια του τέλους της μικρής «δροσερής» εποχής πάγου απ’ την οποία βγαίνει η Γη. Τα «ράφια» του πάγου σπάζουν εδώ και αιώνες. Οι επιστήμονες το γνωρίζουν αυτό από τουλάχιστον 33 περιόδους παγετώνων. Οι παγετώνες αυξάνονται και στη συνέχεια υποχωρούν. Είναι απολύτως φυσιολογικό. Εκτός τούτου η υγεία του παγετώνα εξαρτάται τόσο από καθίζησή του όσο κι απ’ την θερμοκρασία του.

Μύθος 9: Οι πόλοι της γης θερμαίνονται Οι πολικοί πάγοι λιώνουν και η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει.

Η πραγματικότητα: Το κλίμα στη Γη είναι μεταβαλλόμενο από περιοχή σε περιοχή. Η δυτική Αρκτική μπορεί να γίνεται κάπως πιο ζεστή, λόγω των κλιματικών γεγονότων στον Ειρηνικό Ωκεανό, αλλά η ανατολική Αρκτική και η Γροιλανδία γίνονται όλο και ψυχρότερες. Η μικρή χερσόνησος του Palmer της Ανταρκτικής γίνεται όλο και θερμότερη, ενώ αντιστρόφως η κύρια ήπειρος της Ανταρκτικής ψύχεται. Το πάχος του πάγου αυξάνεται τόσο στη Γροιλανδία όσο και στην Ανταρκτική. Η παρακολούθηση των επιπέδων της θάλασσας στην περιοχή του Ειρηνικού (Τουβαλού) και στον Ινδικό ωκεανό (Μαλδίβες) δεν έχει δείξει κανένα σημάδι οποιασδήποτε ανόδου της στάθμης της θάλασσας.

Μύθος 10: Ο ΟΗΕ, μέσω της IPCC, απέδειξε ότι οι ανθρώπινες δραστηριότητες προκαλούν αύξηση CO₂ με αποτέλεσμα την υπερθέρμανση του πλανήτη.

Η πραγματικότητα: Σε μια έκθεση του ΟΗΕ το 1996 για την υπερθέρμανση του πλανήτη, οι παρακάτω δύο παράγραφοι  διεγράφησαν και αποκρύφτηκαν απ’ το αρχικό σχέδιό της:

α΄) «Καμιά από τις προαναφερθείσες μελέτες δεν έδειξαν σαφείς ενδείξεις ότι μπορούμε να αποδώσουμε τις παρατηρούμενες αλλαγές του κλίματος στην αύξηση των αερίων του θερμοκηπίου».

β΄)  «Καμιά μελέτη μέχρι σήμερα δεν έχει αποδώσει το σύνολο ή μέρος της κλιματικής αλλαγής σε ανθρωπογενείς αιτίες»

5.        Ανακεφαλαιώνοντας

•         Δεν είναι σίγουρο ότι ο πλανήτης θερμαίνεται.

•         Η οποιαδήποτε μεταβολή της παγκόσμιας θερμοκρασίας είναι μέρος ενός φυσικού κύκλου.
•     Δεν είναι σίγουρο ότι το διοξείδιο του άνθρακα επηρεάζει τη παγκόσμια θερμοκρασία
•     Είναι βέβαιο πως το διοξείδιο του άνθρακα αποτελεί ένα φυσικό αέριο της ατμόσφαιρας.

•     Είναι σίγουρο πως έχουμε πέσει θύματα απάτης.

Στο επίκεντρο των πολιτικών του κλίματος βρίσκεται η λογική ότι μειώνοντας την εκπομπή CO₂ θα «επισκευάσουμε» το κλίμα της Γης, όταν η καθαρή, ακηδεμόνευτη και ανεπηρέαστη, επιστημονική έρευνα αποδεικνύει ότι δεν χρειάζεται κάποιου είδους επισκευή. Κι ακόμη αν έχουμε τη  διάθεση ή τη βούληση για κάτι τέτοιο, αυτός παραμένει ένας ευσεβής πόθος και τίποτα περισσότερο. Το κλίμα είναι μια εξαιρετικά πολύπλοκη συνισταμένη ενός πλήθους παραγόντων και είναι τουλάχιστον αφελές να πιστεύουμε ότι μπορούμε να το «επισκευάσουμε» ή να το «στρέψουμε»  κατά το δοκούν.  Ωστόσο, αυτό δεν φαίνεται να εμποδίζει τους πολιτικούς να σχεδιάζουν και να διακηρύσσουν πολιτικές επισκευής του κλίματος με κυριότερες την πολιτική «cap and trade»[3] και την επιβολή «πράσινων φόρων».

Όσοι πιστεύουν πως τέτοια  ζητήματα πρέπει να αφήνονται στους «ειδικούς» κάνουν λάθος. Στην συγκεκριμένη περίπτωση απεδείχθη ότι μερίδα των «ειδικών» εξυπηρετεί συγκεκριμένη πολιτική ατζέντα, με το αζημίωτο βέβαια. Είναι σαν να αφήνεις τη περιουσία σου στον πρώτο απατεώνα που σε πλησιάζει «για να σε βοηθήσει». Όμως στην περίπτωση της πλανητικής υπερθέρμανσης, αυτός ο απατεώνας, μάς έχει ήδη επισκεφτεί, … και μας κατακλέβει. Ως σκεπτόμενοι ενεργοί πολίτες έχουμε ένα δημοκρατικό καθήκον. Σ' αυτή την κάλπικη εποχή της ψευδο-παραπληροφόρησης να μη δεχόμαστε άκριτα ότι μας «σερβίρεται» απ’ τα ελεγχόμενα διεθνή και ντόπια ΜΜΕ και με τη σειρά μας να διοχετεύουμε την ψευδή, στρεβλωμένη και ελλιπή γνώση στους γύρω μας.

ΚΩΣΤΑΣ  ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ 

Η εργασία αυτή δημοσιεύτηκε το Μάη του 2013 στο Περιοδικό 
του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ιωαννίνων -

 "ΔΕΙΚΤΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ"

ISSN: 1790-6873

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ  ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

IOANNOU  P. J. and B. F. FARRELL: Application of generalized stability theory to deterministic and statistical prediction. In Palmer, T. N. and Hagedorn, R., eds. Predictability of Weather and Climate, ch. 5, 99-123, 2006 –CAMBRIDGE University Press

ΜΑΡΓΑΡΗΣ  ΝΙΚ.- «Οικολογία και περιβάλλον στην Ελλάδα του 2000»   ΕΚΔ. ΦΙΛΙΠΠΟΤΗ –ΑΘΗΝΑ, 1995

SAMUEL P. «Οικολογία», (Μετάφραση: Μαράτου Α.) – ΕΚΔ. ΝΕΦΕΛΗ 1973

Ιστοσελίδες του διαδικτύου:

http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/11/myths-and-facts-about-global-warming.html

http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=1797

http://vickytoxotis.blogspot.com/2009/03/manhattan.html

http://dide-v-ath.att.sch.gr/perival/02-ARTHRA/14-Fys%20poroi.htm

http://www.en-gr.com/index.php/el/fysikoiporoi/aeraskaiatmosfaira/373-2012-04-22-09-33-22

http://oimaskespeftoun.blogspot.gr/2012/12/21.html

http://www.apocalypsejohn.com/2013/02/megali-apati-pagkosmia-yperthermansi.html

http://www.metal.ntua.gr/uploads/3108/2a_ATMOSFAIRA.pdf

http://dependent-world.blogspot.gr/2012/11/myths-and-facts-about-global-warming.html

http://episkiasis.wordpress.com/2010/10/13/global-warming-myth/

http://newworldorder2.wordpress.com/category/wwf/

http://animamundis.blogspot.gr/2012/08/blog-post_7.html

http://www.nationalpost.com/news/story.html?id=5b824408-9df0-4189-86fc-cf6465bf0aa8

https://www.google.com/search?hl=el&site=imghp&tbm=isch&source=hp&biw=1920&bih=912&q=Friis-Christensen&oq=Friis-Christensen&gs

http://greeklignite.blogspot.gr/2015/12/blog-post_30.html
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=172012

*  Ν. Μάργαρης - (καθηγητής Οικοσυστημάτων στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου)

[1] (σ.σ. η συνθήκη του Κιότο κατάφερε μέχρι στιγμής να εμπορευματοποιήσει το CΟ₂ και να δημιουργήσει ένα παράλογο χρηματιστήριο «ρύπων», από το οποίο επωφελούνται με εκατομμύρια κέρδη οι πρωτεργάτες της κλιματολογικής προπαγάνδας, όπως ο Αλ Γκορ και οι συνεργάτες των εταιριών του)

[2] Οι συμβολισμοί ppm, ppb κλπ. χρησιμοποιούνται στην επιστήμη και στην τεχνολογία για να υποδηλώσουν περιεκτικότητες και αναλογίες της τάξης κυρίως του εκατομμυριοστού (ppm εκ του αγγλικού parts per million), δισεκατομμυριοστού (ppb - parts per billion) και τρισεκατομμυριοστού (ppt - parts per trillion). Είναι αδιάστατοι αριθμοί γιατί είναι σχέσεις ομοίων ποσοτήτων.

[3] Πρόκειται για το παράλογο σύστημα του χρηματιστηρίου εκπομπών CO₂, που επιτρέπει σε εταιρείες ή  εθνικές κυβερνήσεις την εμπορία των δικαιωμάτων εκπομπής του αερίου.

*Σημείωση Αντίλογου Χανίων: 

1. Από τον τοίχο του καθηγητή του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Stavros Alexandris:
► Shale Gas pad vs Wind Farm vs Solar Park
● Ένα αιολικό πάρκο απαιτεί 700 φορές περισσότερη επιφάνεια για να παράγει την ίδια ποσότητα ενέργειας με ένα τρυπάνι εξόρυξης, σχιστόλιθου για παραγωγή φυσικού αερίου σύμφωνα με ανάλυση επιστημονικού συμβούλου του τμήματος ενέργειας. 
● Ο καθηγητής David MacKay, (Prof. of Engineering at the University of Cambridge) δημοσίευσε την ανάλυση για την εξόρυξη σχιστολιθικού φυσικού αερίου, δείχνοντας ότι ήταν πολύ λιγότερο παρεμβατικός στο τοπίο από τις Ανεμογεννήτριες ή τα Ηλιακά πάρκα.https://withouthotair.blogspot.com/2014/08/shale-gas-in-perspective.html?fbclid=IwAR1-o6VqnF1LP03AF_H1qqSFl5STTcU_aH9UNid2d032jPutgalv2G13rxg

2. AYTA EINAI TA ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΡΕΚΟΡ ΑΚΡΑΙΩΝ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΩΝ ΚΑΙ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ ΩΣ ΤΟ 2.000 -ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΑΝΩ ΑΠΌ 70 ΜΕ 110 ΕΤΩΝ!!!!

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό (WMO), οι καταγεγραμμένες ακραίες τιμές μετεωρολογικών παραμέτρων τον #περασμένοαιώνα πάνω στον πλανήτη, είναι οι εξής:

#Υψηλότερηθερμοκρασία: 58 °C στις 13 #Σεπτεμβρίου1922 στην Ελ Αζίζια (υψόμετρο 112m) της Λιβύης.

#Χαμηλότερη θερμοκρασία: -89,2 °C στις 21 #Ιουλίου1983 στη Βάση Βοστόκ (υψόμετρο 3420m), στην Ανταρκτική.

Υψηλότερη μέση ετήσια θερμοκρασία: 34,4 °C, το 1960 στο Νταλόλ της Αιθιοπίας.

#Μεγαλύτερηημερήσιαδιακύμανση θερμοκρασίας: 55,6 °C, με πτώση της θερμοκρασίας από τους 6,7 °C στους -49 °C, στις 23-24 #Ιανουαρίου1916 στο Μπράουνινγκ (Μοντάνα, ΗΠΑ).

#Ισχυρότεροιάνεμοι στην ξηρά από τυφώνα: 322 χλμ/ώρα, με ριπές ανέμου έως 338 χλμ/ώρα, 17-18 #Αυγούστου1969 κατά μήκος των ακτών της Αλαμπάμα και του Μισισίπι, ΗΠΑ (στη διάρκεια του Τυφώνα Καμίλ).

Υψηλότερη καταμετρημένη #ετήσιαβροχόπτωση: 2.6461,7 χιλιοστά από 1 Αυγούστου 1860 έως 31 Ιουλίου #του1861 στο Τσεπούντζι της Μεγκαλάγια στην Ινδία.

Υψηλότερη μέση ετήσια βροχόπτωση: 11874 χιλιοστά στο Μαουσινράμ της Μεγκαλάγια στην Ινδία.

Υψηλότερη ημερήσια βροχόπτωση: 1825 χιλιοστά 7-8 Γενάρη του 1966 στο νήσι Ρεϊνιόν (ανατολικά της Μαδαγασκάρης) στον Ινδικός ωκεανός.

#Λιγότερεςβροχές (Μήνες ξηρασίας): #173μήνεςδίχωςβροχή (από #Οκτώβριοτου1903 έως Ιανουάριο #του1918), Έρημος Ατακάμα, Χιλή. !!!!!

Αριθμός ημερών βροχής ανά έτος: 350 ημέρες στο όρος Βαϊαλεάλε, στο νησί Καουάι της Χαβάης.

Υψηλότερη ατμοσφαιρική πίεση (SLP): 1083,3 hPa στις 31 Δεκεμβρίου 1968, στο Αγκάτα της Σιβηρίας

Χαμηλότερη ατμοσφαιρική πίεση (SLP): 870 hPa στις 12 Οκτωβρίου 1979, 500 χλμ δυτικά της νήσου Γκόθαμ, Ειρηνικός ωκεανός (στη διάρκεια του Τυφώνα Τιπ).

Μεγαλύτερος χαλαζόκοκκος: 1,02 κιλά, στις 14 Απριλίου 1986, στο Γκοπαλγκάνζ του Μπανγκλαντές.

Πηγή: https://gr.k24.net/articles.aspx?a=5

*** ΜΜΕ 23/1/2024: 
Ένας κάτοικος της Νέας Σκωτίας, ο 22χρονος Ντάλτον Κλάρκ Στιούαρτ, κατηγορήθηκε ότι προκάλεσε την μεγαλύτερη πυρκαγιά στην ιστορία των δασικών πυρκαγιών, στην Ανατολική Καναδική επαρχία, που διήρκεσε ένα μήνα το 2023.

Λίγες μέρες πριν, ένας κάτοικος του Κεμπέκ ανακηρύχθηκε ένοχος από το δικαστήριο, για 14 κατηγορίες συνειδητού εμπρησμού, στον δασικό ιστό.

Τι μας έλεγαν, τότε, τα ΜΜΕ και οι "ειδικοί";;

Αιτία των πυρκαγιών, η "κλιματική αλλαγή!"

ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ: Ελληνική δουλοπρέπεια... Ευρασιατική διεργασία και...

ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ: Ελληνική δουλοπρέπεια... Ευρασιατική διεργασία και...: Οι εξελίξεις στις Αμερικανοτουρκικές σχέσεις, παραμένουν σε αυξημένη ρευστότητα, ωστόσο ανεξάρτητα από το ποια θα είναι η τελική τους έκβασ...

Τα μπρος-πίσω του Τραμπ (Του Τζέιμς Πέτρας)

Σημ. "Αντίλογου": Πρόκειται για ανάλυση του Ελληνοαμερικανού δημοσιολόγου και συγγραφέα Τζέιμς Πέτρας ο οποίος ήρθε ένα διάστημα μετά την νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981, προσπάθησε να επηρεάσει σε εκατεύθυνση υλοποίησης των εθνοανεξαρτησιακών-αντικαπιταλιστικής κατελυθυνσης προεκλογικών του υποσχέσεων τον Αντρέα Παπανδρέου, έγραψε πολλά κείμενα σε ελληνικές εφημερίδες και περιοδικά, πάλεψε, απογοητεύτηκε, όπως κι οι Καράγιωργας, Φίλιας, Χαραλαμπίδης, Δρετάκης κλπ'έντιμοι αγωνιστές και διανοούμενοι και ξανάφυγε στις ΗΠΑ...

---

Ο Αμερικανός διανοούμενος και συγγραφέας Τζέιμς Πέτρας στο τελευταίο άρθρο του* επιχειρεί μια ανάλυση των αλλαγών που έχει επιφέρει ως τώρα η διακυβέρνηση Τραμπ σε αυτό που ονομάζει «Αμερικανική Αυτοκρατορία». Πρόκειται για μια σφαιρική αποτίμηση των μέχρι σήμερα επιτυχιών και αποτυχιών του πανταχόθεν αμφισβητούμενου Τραμπ γραμμένη με μια ματιά που ξεφεύγει από τους περιοριστικούς φακούς της τρέχουσας επικαιρότητας. Οι επισημάνσεις και τα συμπεράσματα του παρόντος κειμένου αποκτούν γι’ αυτό το λόγο ενδιαφέρον και σημασία η οποία υπερβαίνει τις διαρκείς εναλλαγές και εκπλήξεις της τρέχουσας συγκυρίας – που συχνά μας εμποδίζουν να «διαβάσουμε» τις γενικές τάσεις των εξελίξεων.

---

Εξωτερική πολιτική, γεωπολιτικοί συσχετισμοί και εσωτερική ισχύς

Δημοσιογράφοι, ακαδημαϊκοί, αναλυτές και ειδικοί έχουν παραβλέψει το πόσο πολύπλοκες επιπτώσεις έχει η προεδρία Τραμπ στην κατάσταση της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας. Για να εκτιμήσουμε σωστά τη γεωπολιτική διαμόρφωση ισχύος, θα εξετάσουμε τις προόδους και τις δυσκολίες του καθεστώτος Τραμπ στο στρατιωτικό, οικονομικό και διπλωματικό επίπεδο, στη Λατινική Αμερική, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ασία (συμπεριλαμβανομένης της Μέσης Ανατολής). Στη συνέχεια, θα εξετάσουμε το χρονικό πλαίσιο – την κατεύθυνση προς την οποία άγεται η παρούσα διάταξη δυνάμεων. Τέλος, θα ολοκληρώσουμε συζητώντας το πώς η επιρροή που ασκεί και τα αποτελέσματα που έχει η εξωτερική πολιτική διαμορφώνουν την εσωτερική πολιτική ισχύ. 

Το παρελθόν στο οποίο βασίζεται ο τρόπος ανάπτυξης της Αυτοκρατορίας από τον πρόεδρο Τραμπ

Πρώτα και κύρια, πρέπει να λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι μεγάλο μέρος των πολιτικών του Τραμπ αναπτύσσονται στη βάση των πολιτικών των προκατόχων του, και συγκεκριμένα των προέδρων Μπους και Ομπάμα, και αποτελούν αντανάκλασή τους. Οι πόλεμοι των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία άρχισαν από τους προέδρους Κλίντον, Μπους και Ομπάμα. Tους βομβαρδισμούς των ΗΠΑ στη Λιβύη, την καταστροφή και τον ξεριζωμό εκατομμυρίων Αφρικανών, τα ξεκίνησε ο Ομπάμα. Οι απελάσεις από τις ΗΠΑ, εκατομμυρίων μεταναστών από την Κεντρική Αμερική και το Μεξικό, ήταν κοινή πρακτική πριν από τον Τραμπ.

Εν ολίγοις ο πρόεδρος Τραμπ συνέχισε και, σε κάποιες περιπτώσεις, παρόξυνε τις κοινωνικοοικονομικές και στρατιωτικές πολιτικές των προκατόχων του. Σε λίγα θέματα ο Τραμπ ανέτρεψε πολιτικές, όπως στην περίπτωση της συμφωνίας του Ομπάμα με το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα. Οι επιτυχίες και οι αποτυχίες των πολιτικών του Τραμπ για την ανάπτυξη της Αυτοκρατορίας δεν μπορούν να αποδοθούν αποκλειστικά στο καθεστώς του. Παρ’ όλα αυτά, στον πρόεδρο Τραμπ πρέπει να αποδοθεί η ευθύνη για την παρούσα κατάσταση της Αυτοκρατορίας και την κατεύθυνση που παίρνει αυτή.

Ο πρόεδρος Τραμπ προελαύνει στη Λατινική Αμερική

Ο Πρόεδρος Τραμπ έχτισε πάνω στις αυτοκρατορικές νίκες των ΗΠΑ στο μεγαλύτερο μέρος της Λατινικής Αμερικής, και τις επέκτεινε. Ένα δορυφορικό καθεστώς εγκαταστάθηκε στη Βραζιλία, σε μεγάλο βαθμό χάρη σε ένα δικαστικό-νομοθετικό πραξικόπημα το οποίο ανέτρεψε την εκλεγμένη πρόεδρο Ντίλμα Ρούσεφ. Το καθεστώς μαριονέτα του Μισέλ Τεμέρ ιδιωτικοποίησε την οικονομία, αποδέχθηκε την επικράτηση του Τραμπ και στοιχήθηκε με τις προσπάθειες ανατροπής της κυβέρνησης της Βενεζουέλας.

Ομοίως, ο Τραμπ κληρονόμησε από τον Ομπάμα τα σημερινά καθεστώτα-πελάτες στην Αργεντινή (με πρόεδρο τον Μαουρίσιο Μάκρι), στο Περού (με πρόεδρο τον Μαρτίν Βισκάρα), στην Ονδούρα (με πρόεδρο τον Χερνάντεζ), στην Παραγουάη (με πρόεδρο τον Κάρτες), στη Χιλή (με πρόεδρο τον Πινιέρα), στο Εκουαδόρ (με πρόεδρο τον Μορένο) και τις περισσότερες από τις κυβερνώσες ελίτ στην Κεντρική Αμερική και την Καραϊβική. Ο Τραμπ έχει προσθέσει σε αυτή τη λίστα τις τωρινές προσπάθειες για την ανατροπή του καθεστώτος του Ντανιέλ Ορτέγα στη Νικαράγουα.

Υπό τον Πρόεδρο Τραμπ, η Ουάσινγκτον κατάφερε να αναστρέψει την πορεία των σχέσεων με την Κούβα και τη λεγόμενη ειρηνευτική συμφωνία στην Κολομβία ανάμεσα στους αντάρτες και το καθεστώς του Μανουέλ Σάντος. Τον Ιούλιο του 2018 ο Τραμπ κατάφερε να υποστηρίξει την άνοδο στην εξουσία του Ιβάν Ντουκέ, προστατευόμενου του ακροδεξιού κόμματος του Άλβαρο Ουρίμπε στην Κολομβία, και απειλεί να εισβάλει στρατιωτικά στη Βενεζουέλα.. Η ανατροπή κεντροαριστερών καθεστώτων από τον Πρόεδρο Ομπάμα μέσω πραξικοπημάτων παγιώθηκε και διευρύνθηκε από τον Τραμπ – με τη σημαντική εξαίρεση του Μεξικού [βλ. και πλαίσιο «Αμφισβητήσεις της Αυτοκρατορίας στη Λατινική Αμερική»].

Ο Τραμπ στην Ασία: Ένα βήμα μπρος και δύο πίσω

Η Ουάσινγκτον κέρδισε σε κύρος από το διπλωματικό της άνοιγμα στη Βόρεια Κορέα, αλλά χάνει τον εμπορικό πόλεμο με τη δεύτερη μεγαλύτερη δύναμη του κόσμου, την Κίνα. Η Κίνα, αντιμέτωπη με τον οικονομικό πόλεμο που της κήρυξε ο Τραμπ, διαφοροποίησε τους εμπορικούς της εταίρους, υπονομεύοντας έτσι τις αμερικανικές επιχειρήσεις του αγροτοβιομηχανικού τομέα. Η Κίνα επέβαλε δασμούς επί: του ελαίου κράμβης, των σπόρων σόγιας, του καλαμποκιού, του βαμβακιού, του χοιρινού και του βοδινού κρέατος.

Ακόμη, η Κίνα πήρε τη θέση των ΗΠΑ ως ο κύριος εμπορικός εταίρος σε όλη την Ασία. Ενώ η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα και η Αυστραλία παρέχουν στρατιωτικές βάσεις στις ΗΠΑ, είναι πρόθυμες να αντικαταστήσουν τις εξαγωγές της Ουάσινγκτον με αυτές της Κίνας. Επιπλέον, η αξίας πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων κινεζική πρωτοβουλία για τους νέους Δρόμους του Μεταξιού (Belt and Road Initiative) έχει εξασφαλίσει 68 έθνη ως εταίρους, με την διακεκριμένη απουσία των ΗΠΑ, που έχουν αυτοεξαιρεθεί.

Οι οικονομικές κυρώσεις που επέβαλαν οι ΗΠΑ στο Ιράν απέτυχαν να υπονομεύσουν τις εξαγωγές πετρελαίου της κυβέρνησής του, ενώ οι τραπεζικές συναλλαγές και οι εισαγωγές προϊόντων μεταποίησης και υπηρεσιών αντικαταστάθηκαν από την Κίνα, τη Ρωσία, την Ινδία και το μεγαλύτερο μέρος της Ασίας. Όλοι αυτοί θα αυξήσουν το εμπόριό τους με την Τεχεράνη. Τέλος, το Πακιστάν, η Μιανμάρ και η Καμπότζη μετατοπίστηκαν πλησιέστερα προς την Κίνα σαν αποτέλεσμα της αυξανόμενης βοήθειάς της στο οικονομικό επίπεδο και σε ό,τι αφορά τις υποδομές.

Στη Μέση Ανατολή και τη Νότια Ασία, οι ΗΠΑ δεν μπορούν πλέον να υπολογίζουν σε πελάτες και συμμάχους εκτός από το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία. Αλλά ακόμη και οι Σαουδάραβες απέρριψαν την απαίτηση του Τραμπ για αύξηση της παραγωγής πετρελαίου προκειμένου να μειωθεί η τιμή του για τους καταναλωτές στις ΗΠΑ. Το Ισραήλ είναι «πιστός σύμμαχος» της Ουάσινγκτον όταν αυτό εξυπηρετεί τα οικονομικά του συμφέροντα και τις ηγεμονικές του βλέψεις. Για παράδειγμα, το Ισραήλ συνέχισε να επεκτείνει τους δεσμούς με τη Ρωσία, ακόμα και παραβιάζοντας τις κυρώσεις των ΗΠΑ.

Κάνοντας ένα συνολικό απολογισμό, οι ΗΠΑ εξακολουθούν να ασκούν στρατιωτική κυριαρχία στην Ασία μέσω των βάσεών τους στη Νότια Κορέα, την Ιαπωνία και την Αυστραλία. Όμως χάνουν σε οικονομική επιρροή και παρουσία στην υπόλοιπη Ασία. Εάν έχουν σημασία για το παρόν τα ιστορικά προηγούμενα, αυτοκρατορίες χωρίς οικονομικά θεμέλια, αργά ή γρήγορα καταρρέουν, ειδικά όταν ανερχόμενες περιφερειακές δυνάμεις είναι ικανές να πάρουν τη θέση τους. 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η αυτοκρατορία του Τραμπ: εταίρος, πελάτης ή αντίπαλος;

Η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) είναι η μεγαλύτερη αγορά στον κόσμο, και παρ’ όλα αυτά παραμένει πολιτικά και οικονομικά εξαρτημένη από την Ουάσινγκτον. Η Ε.Ε. έχει υποφέρει από την έλλειψη μιας ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής – η εξάρτησή της από το ΝΑΤΟ, από αυτή τη θυγατρική των ΗΠΑ, είναι μία από τις κύριες αιτίες.

Ο πρόεδρος Τραμπ έχει εκμεταλλευτεί την αδυναμία της Ε.Ε. να αψηφήσει τις πολιτικές του σε διάφορα ζητήματα, που περιλαμβάνουν τη Συμφωνία του Παρισιού για την Κλιματική Αλλαγή, τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, αλλά και την αναγνώριση από μέρους του Τραμπ της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ. Η επιβολή δασμών από μέρους του Τραμπ επί των εξαγωγών της Ε.Ε. είναι η πιο πρόσφατη και προκλητικότερη προσπάθεια να έρθει σε κόντρα με την περιοχή και να της επιβληθεί. Επιπλέον, η Ε.Ε. βρίσκεται όλο και περισσότερο διαιρεμένη σχετικά με το μεταναστευτικό, την αποχώρηση της Βρετανίας (Brexit) αλλά επίσης και λόγω του πολιτικού και οικονομικού ρήγματος της Γερμανίας τόσο με την Ιταλία όσο και με την Πολωνία.

Ως αποτέλεσμα, το καθεστώς του Τραμπ δεν μπορεί πλέον να υπολογίζει σε μια ισχυρή ενωμένη συμμαχία κάτω από τις διαταγές του, στην επιδίωξή του για μια παγκόσμια αυτοκρατορία. Μάλλον, υπό τον Τραμπ, οι ΗΠΑ επιδιώκουν να διασφαλίσουν την οικονομική υπεροχή τους και την στον ανώτατο βαθμό στρατιωτικοπολιτική επικράτησή τους. Ο πρόεδρος Τραμπ απαιτεί από όλες τις χώρες της Ε.Ε. να διπλασιάσουν τους στρατιωτικούς τους προϋπολογισμούς προκειμένου να αυξήσει τις δαπάνες του Πενταγώνου για όπλα.

Σαν αποτέλεσμα των ρηγμάτων και της εχθρότητας ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ε.Ε., οι αυτοκρατορικές πολιτικές του προέδρου Τραμπ έχουν υιοθετήσει μια αντιφατική στρατηγική, που περιλαμβάνει τον οικονομικό προστατευτισμό και τα ανοίγματα προς τον «εχθρό» Ρωσία. Με την υιοθέτηση του εθνικιστικού συνθήματος «Κάνοντας Ισχυρή την Αμερική», συμπληρωμένου από ένα «Κάνοντας Αδύναμη την Ε.Ε.», φαίνεται ότι ο Τραμπ ακολουθεί εθνικιστικά συνθήματα για να προωθήσει αυτοκρατορικούς στόχους.

Εσωτερική ανάπτυξη των ΗΠΑ και αυτοκρατορική παρακμή

Σήμερα, στο μέσο του 2018, ο Τραμπ βρίσκεται καβάλα σε ένα κύμα μεγέθυνσης της οικονομίας, του εμπορίου και της απασχόλησης στις ΗΠΑ. Οι επικριτές του ισχυρίζονται ότι αυτό είναι μια συγκυρία μικρής διάρκειας, η οποία έρχεται αντιμέτωπη με ισχυρά αντίρροπα ρεύματα. Υποστηρίζουν ότι ο εμπορικός πόλεμος και η εξασθένιση των υπερπόντιων αγορών με την Κίνα, την Ε.Ε., το Μεξικό, τον Καναδά και άλλες χώρες θα προκαλέσουν την εξασθένιση των ΗΠΑ.

Το στρατηγικό στοίχημα του Τραμπ είναι ότι ο εμπορικός πόλεμος των ΗΠΑ θα επιτύχει να ανοίξει την αγορά της Κίνας, μειώνοντας ταυτόχρονα τις εξαγωγές της. Ο Τραμπ ελπίζει ότι οι πολυεθνικές εταιρείες θα επανεγκατασταθούν στις ΗΠΑ, αυξάνοντας την απασχόληση και τις εξαγωγές. Μέχρι τώρα, αυτό είναι όνειρο θερινής νυκτός. Επιπλέον, τα απροσδόκητα κέρδη από τη μείωση της φορολόγησης των εταιρειών δεν συνοδεύτηκαν από μείωση των ανισοτήτων και από αυξήσεις στους μισθούς.

Σαν αποτέλεσμα, ο Τραμπ αντιμετωπίζει την πραγματική προοπτική μιας μείωσης των εξαγωγών και της λαϊκής εκλογικής υποστήριξης – ειδικά από όσους επηρεάζονται αρνητικά από τις αγορές που βρίσκονται σε συρρίκνωση και από τις βαθιές περικοπές στην υγεία, την παιδεία και το περιβάλλον.

Οι πολιτικές συνέπειες του «Πρώτα η Αμερική» στο εταιρικό τοπίο

Οι εθνικιστικές οικονομικές πολιτικές του Τραμπ είναι πολύ απίθανο να ενισχύσουν την ανάπτυξη της Αυτοκρατορίας. Αντίθετα, ο εμπορικός πόλεμος θα υποχρεώσει τους κύριους αποδέκτες της μείωσης της φορολόγησης των εταιρειών να στραφούν ενάντια στον Τραμπ. Οι υπερπόντιοι εμπορικοί τους δεσμοί με την Ε.Ε., τη Βόρεια Αμερική και την Κίνα θα τους οδηγήσουν να στραφούν ενάντια στον Τραμπ.

Η ανάπτυξη της αυτοκρατορίας επισκιάζει (trumps) [2] το «Πρώτα η Αμερική». Χωρίς μια οικονομική αυτοκρατορία, οι ΗΠΑ θα στερηθούν τα μέσα για να εξασφαλίσουν τις αγορές που είναι αναγκαίες προκειμένου να δώσουν ώθηση στις εξαγωγές τους και την παραγωγή τους.

Αμφισβητήσεις της Αυτοκρατορίας στη Λατινική Αμερική

Η αυτοκρατορία του Τραμπ στη Λατινική Αμερική είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος της κληρονομημένη και σε μεγάλο βαθμό διατηρούμενη… για την ώρα. Αλλά υπάρχουν διάφορα κρίσιμα προειδοποιητικά σημάδια. Ο νέος πρόεδρος του Μεξικού Αντρές Μανουέλ Λόπεζ Ομπραδόρ (AMLO) είναι πιθανό ότι θα επιδιώξει να ακολουθήσει ανεξάρτητη και προοδευτική εξωτερική και εσωτερική πολιτική, επαναδιαπραγματευόμενος την NAFTA [1], τις συμβάσεις για το πετρέλαιο και τις συνοριακές διενέξεις [ΣτΜ: που αφορούν τη διέλευση των μεταναστευτικών ρευμάτων προς τις ΗΠΑ].

Δεύτερον, οι νεοφιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές της Βραζιλίας και της Αργεντινής βρίσκονται σε βαθιά κρίση και τα παρόντα καθεστώτα-μαριονέτες είναι οικονομικά ασταθή, αντιμετωπίζουν μαζική κοινωνική αντίθεση και είναι πιθανό ότι θα υποστούν εκλογικές ήττες μέσα στο 2018. Τρίτον, η Βενεζουέλα και η Κούβα έχουν αντισταθεί με επιτυχία στις οικονομικές και διπλωματικές κυρώσεις. Σε ό,τι αφορά το στρατιωτικό επίπεδο, ο πρόεδρος Τραμπ διατηρεί στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ στην Κολομβία και έχει συμπεριλάβει την Μπογκοτά [ΣτΜ: πρωτεύουσα της Κολομβίας] στο ΝΑΤΟ, ενώ έχει διασφαλίσει τη διεξαγωγή στρατιωτικών επιχειρήσεων στην Αργεντινή και το Εκουαδόρ.

Η μεγαλύτερη πρόκληση που συναντά ο Τραμπ σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη της Αυτοκρατορίας στη Λατινική Αμερική έγκειται στην καθοριστική σημασία που έχει το πεδίο της οικονομίας. Ο Τραμπ έχει αποτύχει να κερδίσει έδαφος σε ό,τι αφορά το εμπόριο, τις επενδύσεις και τις πρώτες ύλες, ενόψει του ανταγωνισμού με την Κίνα. Παρά την πολιτική και στρατιωτική υποταγή των λατινοαμερικανικών καθεστώτων στην Ουάσινγκτον, ο κύριος όγκος των εμπορικών τους δεσμών είναι με την Κίνα. Επιπλέον, η Βραζιλία και η Αργεντινή θα αυξήσουν τις εξαγωγές αγροτικών προϊόντων προς την Κίνα στο δρόμο που ανοίγει η επιβολή δασμών από μέρους του Πεκίνου στις εξαγωγές των ΗΠΑ.

Δεν υπάρχει βορειοαμερικανική εμπορική ηγεμονία

Στον λεγόμενο εμπορικό πόλεμο, ούτε ένα λατινοαμερικανικό κράτος-πελάτης δεν στάθηκε στο πλευρό των ΗΠΑ. Αντίθετα, όλα εκμεταλλεύονται την ευκαιρία που προκύπτει από την απώλεια της κινεζικής αγοράς από μέρους της Ουάσινγκτον, προκειμένου να αυξήσουν τις εξαγωγές τους. Ξεκάθαρα, οι ΗΠΑ δεν ασκούν «ηγεμονία» επί των εμπορικών σχέσεων της Λατινικής Αμερικής. Ακόμα χειρότερα, η απόρριψη της «Εταιρικής Σχέσης με τις χώρες του Ειρηνικού» (TPP/Trans-Pacific Partnership) και οι απειλές για απόσυρση από την NAFTA έχουν μειώσει την επιρροή που μπορεί να ασκήσει η Ουάσινγκτον στη Λατινική Αμερική και την Ασία.

Οι κομπασμοί και οι ισχυρισμοί του Τραμπ για κυριαρχία επί της Λατινικής Αμερικής σε μεγάλο βαθμό είναι το αποτέλεσμα των αυτοκρατορικών πολιτικών των προκατόχων του. Κυρίως οι πολιτικές του Τραμπ ενίσχυσαν την άκρα δεξιά, η οποία όμως έχει αδυνατίσει πολιτικά και οικονομικά και έχει προκαλέσει την άνοδο της Αριστεράς στην εξουσία στο Μεξικό, ενώ έχει διευρύνει την αντιπολίτευση στην Κολομβία, την Βραζιλία και την Αργεντινή. Συνοψίζοντας, η ανάπτυξη της Αυτοκρατορίας από μέρους του καθεστώτος του Τραμπ διατηρεί αποφασιστική επιρροή στη Λατινική Αμερική, αλλά αντιμετωπίζει μείζονες προκλήσεις – και ανατροπές. 

Συμπεράσματα: Η χίμαιρα του Τραμπ

Ο πρόεδρος Τραμπ επωφελήθηκε, και σε κάποιο βαθμό κατάφερε να κερδίσει προσωρινά την κυριαρχία πάνω στη Λατινική Αμερική, μεγεθύνοντας την οικονομία των ΗΠΑ και επιβάλλοντας απαιτήσεις στην Κίνα, την Ε.Ε. και τη Βόρεια Αμερική. Παρ’ όλα αυτά, οι πολιτικές του έχουν υπονομεύσει τους συμμάχους της Ουάσινγκτον, έχουν οξύνει τον ανταγωνισμό με τους αντιπάλους και έχουν προκαλέσει αντίποινα. Όλα αυτά ανεβάζουν το οικονομικό κόστος της διαχείρισης μιας αυτοκρατορίας.

Ο Τραμπ έχει αποτύχει να παράσχει βιώσιμη υποκατάσταση των αγορών της Ε.Ε. και της Κίνας. Και δεν έχει σιγουρέψει τον έλεγχο των αγορών των πελατών που του εναπομένουν στη Λατινική Αμερική. Η αντίληψη ότι ο Τραμπ μπορεί να οικοδομήσει έναν «εθνικό καπιταλισμό σε μια μόνο χώρα» είναι μια χίμαιρα. Το λιγότερο που θα απαιτούσε μια τέτοια επιδίωξη θα ήταν εντατική εκμετάλλευση του αμερικανικού εργατικού δυναμικού και υψηλούς ρυθμούς επενδύσεων, θυσιάζοντας κέρδη και μισθούς. Το εκλογικό σύστημα της ολιγαρχίας και τα ΜΜΕ θα τον αναγκάσουν να υποχωρήσει από τους εμπορικούς πολέμους και να υποταχθεί στις παγκοσμιοποιητικές ελίτ.

Πέμπτη, 2 Αυγούστου 2018 Δρόμος Αριστεράς, Μετάφραση: Κώστας Δημητριάδης

[1] NAFTA: North American Free Trade Agreement, Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου των χωρών της Βόρειας Αμερικής (Καναδάς, ΗΠΑ, Μεξικό). 

[2] Στο πρωτότυπο, λογοπαίγνιο με το όνομα του Τραμπ (Trump) και το ρήμα trumps = επισκιάζει, κερδίζει.

*Δημοσιεύθηκε στις 14/7/2018 στην ιστοσελίδα του Τζέιμς Πέτρας.

Πηγή: e-dromos.gr

Λαογραφία: ΟΙ ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΤΣΙΑ ΤΗΣ ΓΡΟΘΙΑΣ ΜΑΣ

31 Ιουλίου σήμερα. 

Μα και ο επόμενος μήνας Αύγουστος έχει 31 μέρες.

 Καλοκαίρι και Άνοιξη έχουμε με βάση τις ημέρες των μηνών τους από 92 ημέρες. 

Φθινόπωρο 91 ημέρες 

και Χειμώνα 90 (91 κάθε 4 χρόνια που έχει 29 ο Φεβρουάριος).

Η σχεδόν αγράμματη μα πλήρης λαϊκής σοφίας γιαγιά μου μου είχε μάθει μεταξύ άλλων πώς να βρίσκω, ...στα κότσια της γροθιάς, ποιοι μήνες έχουν 31 μέρες.
Μετρώντας μήνες σε κότσια και λακκούβες στην κορυφή σφιγμένης γροθιάς, όσοι μήνες είναι σε κότσια είναι "τριανταμιάρηδες". 

Οι άλλοι 30 ημερών, πλην Φεβρουαρίου που έχει 28 ή 29...

Έτσι, οι μήνες Ιούλιος-Αύγουστος είναι σε συνεχόμενα κότσια, άρα τριανταμιάς  ημερών, όπως και οι Δεκέμβριος-Ιανουάριος...

Θυμαρίσιο μέλι, θρεπτική αξία και ιδιότητες

Κλείνω τα μάτια μου και σκέφτομαι ένα Ελληνικό νησί, τα γαλανά του νερά, τα άσπρά σπίτια και τι μυρίζω; Θυμάρι, θυμάρι μυρίζω! Και πώς θα μεταφέρω το θυμάρι στην καθημερινότητά μου; Μα με το θυμαρίσιο μέλι φυσικά, και θα πάρω εκτός από γλύκα, αρώματα και υφές, πλούσια διατροφική αξία και ευεργετική δράση για την υγεία μου. Το θυμαρίσιο μέλι αποτελεί το 10% της παραγωγής μελιού στην χώρα μας με το μεγαλύτερο ποσοστό του να παράγεται στα νησιά μας. Ένα μέλι με πλούσιο κεχριμπαρένιο χρώμα και ευχάριστο άρωμα που κερδίζει μικρούς και μεγάλους, έχει πολλά περισσότερα να μας δώσει εκτός από τέρψη των αισθήσεων, όπως υγεία και προστασία από καρκίνο και βακτηριακές λοιμώξεις.

Τι περιέχει το Θυμαρίσιο Μέλι
Το Ελληνικό θυμαρίσιο μέλι είναι πλούσιο σε υδατάνθρακες στη μορφή της γλυκόζης σε ποσοστό περίπου 30% και φρουκτόζης σε ποσοστό περίπου 37%. Ακόμη, περιέχει γυρεόκοκκους σε ποσοστό πάνω από 25% φτάνοντας σε περιπτώσεις το εντυπωσιακό ποσοστό του 85%! Η ποσότητα αυτή σε γυρεόκοκκους τα καθιστά ιδιαίτερα πλούσια σε μέταλλα και ιχνοστοιχεία όπως είναι το ασβέστιο, το μαγνήσιο, βόριο, πυρίτιο, σίδηρο, ψευδάργυρο και μαγγάνιο. Επίσης, περιέχει τα φλαβονοειδή κερκετίνη, εσπεριδίνη, κατεχίνη, καμφερόλη η ναρινγενίνη κ.α, σε ποσότητες που ποικίλουν ανάλογα με την γεωγραφική προέλευση.

Πού μας ωφελεί
Το θυμαρίσιο μέλι χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα για τις ευεργετικές του ιδιότητες. Στην εποχή μας, επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει ότι διαθέτει ισχυρή αντιμικροβιακή, αντισηπτική και αντιμυκητισιακή δράση εμποδίζοντας αποτελεσματικά την βιωσιμότητα ενός ευρέως φάσματος ανθεκτικών μικροβίων και παθογόνων μυκήτων όπως είναι οι S.aureus, S. Epidermidis, E. coli, C. albigans κ.α. Επίσης, διαθέτει αντιοιστρογονική δράση σε χαμηλή συγκέντρωση αλλά και χημειοπροστατευτική δράση έναντι του καρκίνου του μαστού, του προστάτη και του ενδομητρίου.
Η υψηλή θρεπτική αξία και οι ισχυρές υγειοπροστατευτικές ιδιότητες του θυμαρίσιου μελιού το καθιστούν ένα βιολειτουργικό τρόφιμο, που όταν βρίσκεται στην διατροφή μας, προσφέρει υγεία, τόνωση και προστασία από ασθένειες.
Το άρθρο έγραψε η Κυριακή Ζακχαίου, Διατροφολόγος – Βιοχημικός.

Πηγές:

• Ciulu, M.; Spano, N.; Pilo, M.I.; Sanna, G. Recent Advances in the Analysis of Phenolic Compounds in Unifloral Honeys.( 2016) Molecules , 21, 451.
• Γεραναστάση Παρασκευή. Μελέτη στο Θυμαρίσιο μέλι
• Ταυτότητα του Ελληνικού μελιού (Α.Θρασυβούλου) . 1ο Επιστημονικό Συνέδριο Μελισσοκομίας – Σηροτροφίας 2002
• Ioannis K. Karabagias, Artemis P. Louppis, Stavros Kontakos, Chara Papastephanou, Michael G. Kontominas. Characterization and geographical discrimination of Greek pine and thyme honeys based on their mineral content, using chemometrics. (2016). European Food Research and Technology
• Δρ. Ιωάννα Β. Χήνου. Μελέτη χημικών συστατικών – Βιολογικές δράσεις Ελληνικών θημαρίσιων μελιών. Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Φαρμακευτικό Τμήμα. Τομέας Φαρμακογνωσίας και Χημείας Φυσικών Προϊόντων.
• Anna V. Tsiapara, Mari Jaakkolab, Ioanna Chinouc, Konstadia Graikouc, Tiina Tolonenb, Vesa Virtanenb, Paraskevi Moutsatsoua. Bioactivity of Greek honey extracts on breast cancer (MCF‐7), prostate cancer (PC‐3) and endometrial cancer (Ishikawa) cells: Profile analysis of extracts. Department of Biological Chemistry. University of Athens.

Από:

18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016

Το ανεπεξέργαστο θυμαρίσιο μέλι και το άγριο θυμάρι προστατεύει από καρκίνους!

2009/04/24 The Greek lobby in Scandinavia

«Ασπίδα» απέναντι στον καρκίνο του προστάτη και του μαστού αποτελεί το ελληνικό θυμαρίσιο μέλι, σύμφωνα με έρευνα του Εργαστηρίου Βιολογικής Χημείας της Ιατρικής Σχολής Αθηνών. «Tο θυμαρίσιο μέλι αναστέλλει τον πολλαπλασιασμό κυττάρων καρκίνου προστάτη και μαστού. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι βιολογικές ιδιότητες μιας ένωσης (μονοτερπένιο) που απαντάται μόνο στο θυμαρίσιο μέλι και ρυθμίζει κυτταρικές και βιοχημικές διαδικασίες σημαντικές για την αναστολή του πολλαπλασιασμού των συγκεκριμένων τύπων καρκίνου», τόνισε η επικεφαλής του Εργαστηρίου, αναπληρώτρια καθηγήτρια της Ιατρικής Σχολής δρ Παρασκευή Μουτσάτσου – Λαδικού, μιλώντας στο πλαίσιο του 6ου Πανελληνίου Συνεδρίου και Σεμιναρίου Μελισσοθεραπείας που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στην Αθήνα.

Αναλύοντας τη χημική σύσταση και τις βιολογικές δράσεις των ελληνικών μελιών, οι επιστήμονες ανακάλυψαν επίσης ότι το ελληνικό μέλι και ειδικότερα το θυμαρίσιο, συγκρινόμενο με μέλια άλλης προέλευσης, είναι πλουσιότερο σε πολυφαινόλες και φαινολικά οξέα, δηλαδή αντιοξειδωτικές ενώσεις. Η περιεκτικότητά του σε αντιοξειδωτικές ουσίες είναι άμεσα συνδεδεμένη με τα άνθη από τα οποία έγινε η συλλογή από τις μέλισσες. Εκτός από τον καρκίνο, οι φαινολικές ενώσεις του μελιού έχουν προστατευτική δράση και απέναντι στις καρδιαγγειακές παθήσεις. «Αυξάνοντας το αντιοξειδωτικό φορτίο του οργανισμού, το μέλι προστατεύει από την κυτταρική ζημιά που προκαλεί στα αγγεία η LDL (κακή) χοληστερόλη, όταν οξειδώνεται από τις ελεύθερες ρίζες», τόνισε ο διαιτολόγος – διατροφολόγος κ. Παρασκευάς Παπαχρήστος, μιλώντας στο ίδιο συνέδριο. Αναφέρθηκε, δε, σε έρευνα του Εργαστηρίου Βιολογικής Χημείας της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, που εξέτασε in vitro τη δράση του πευκόμελου.

Η έρευνα έδειξε ότι η συστηματική, μέτρια κατανάλωση μελιού καθυστερεί την οξείδωση της LDL χοληστερόλης και πιθανόν συμβάλλει στην πρόληψη των καρδιαγγειακών νοσημάτων. Απέδειξε, μάλιστα, ότι όσο υψηλότερες ήταν οι συγκεντρώσεις του μελιού τόσο μεγαλύτερη ήταν η αντιοξειδωτική προστασία.
«Μείωση της αντιοξειδωτικής δράσης του έχει παρατηρηθεί μόνο λόγω συγκεκριμένων μεθόδων που χρησιμοποιούνται στην επεξεργασία του και λόγω της παρατεταμένης αποθήκευσής του», παρατήρησε ο κ. Παπαχρήστος συστήνοντας «την αντικατάσταση των γλυκαντικών ουσιών με όσο το δυνατόν πιο φρέσκο μέλι».

Πηγές http://www.greekinsight.com

Βλ. επίσης: 

Giatros-in

Υγεία

Το ταπεινό μυρωδικό που προστατεύει από υπέρταση και καρκίνο του παχέος εντέρου

Το ταπεινό μυρωδικό που προστατεύει από υπέρταση και καρκίνο του παχέος εντέρου

Giatros Jenny18/05/2022

Ακολουθήστε μας στο GOOGLE NEWS και FACEBOOK

101kShares

 Share

 Tweet

 Pin

 Email

Η ελληνική γη μας το προσφέρει απλόχερα και χάρη στην Μεσογειακή διατροφή υπάρχουν δεκάδες φαγητά και σαλάτες στα οποία μπορείτε να το προσθέσετε για άρωμα και γεύση.

Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι αυτό το ταπεινό και κοινό μυρωδικό έχει ορισμένες ισχυρές ευεργετικές δράσεις στην υγεία του ανθρώπινου οργανισμού, όπως το να “σηκώνει ασπίδα” στην υπέρταση τους καρκίνους του παχέος εντέρου και του μαστού.

Ο λόγος γίνεται για το θυμάρι. Τα άνθη, τα φύλλα και το έλαιο του θυμαριού χρησιμοποιούνται συνήθως από τους ανθρώπους για τη θεραπεία της διάρροιας, του πόνου στο στομάχι, της αρθρίτιδας, των κολικών, του πονόλαιμου, του βήχα (συμπεριλαμβανομένων του κοκίτη), της βρογχίτιδας, αλλά και ως διουρητικό.

Το αιθέριο έλαιο του θυμαριού (Thymus vulgaris) περιέχει 20-54% θυμόλη. Η θυμόλη ανήκει σε μια οικογένεια φυσικών ενώσεων, γνωστών ως “βιοκτόνα” (ουσίες που μπορούν να καταστρέψουν επιβλαβείς οργανισμούς). Όταν η θυμόλη χρησιμοποιείται μαζί με άλλα βιοκτόνα, όπως η καρβακρόλη, έχει ισχυρή αντιμικροβιακή δράση.

Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Μανιτόμπα στον Καναδά, έγραψαν στο επιστημονικό περιοδικό International Journal of Food Microbiology, ότι η θυμόλη (*Θυμόλη είναι μια οργανική ένωση, συστατικό των αιθέριων ελαίων πολλών φυτών (κυρίως ειδών θυμαριού και ρίγανης).

Η θυμόλη δίνει στα φυτά στα οποία συναντάται το χαρακτηριστικό άρωμα θυμαριού) μπορεί να μειώσει την αντίσταση των βακτηρίων στα κοινά φάρμακα, όπως η πενικιλίνη.

Δείτε όμως πώς προστατεύει και από άλλες, πολύ πιο σοβαρές ασθένειες:

Υψηλή αρτηριακή πίεση (υπέρταση)

Ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου ανέφεραν στο επιστημονικό περιοδικό Plant Foods for Human Nutrition, ότι ένα υδατικό εκχύλισμα που λαμβάνεται από το άγριο θυμάρι( Αγριοθύμαρο Thymus serpyllum L.) μειώνει την αρτηριακή πίεση σε πειράματα σε ποντίκια στο εργαστήριο. Επειδή τα ποντίκια τείνουν να έχουν παρόμοιες αποκρίσεις με τους ανθρώπους σε υπερτασικές καταστάσεις, οι επιστήμονες είναι αισιόδοξοι ότι περαιτέρω δοκιμές σε ανθρώπους θα επιβεβαιώσουν τα ευρήματά τους.

Καρκίνος του παχέος εντέρου

Μια μελέτη διαπίστωσε ότι το εκχύλισμα θυμαριού του τύπου Thymus mastichina L. μπορεί να προστατεύσει από τον καρκίνο του παχέος εντέρου. Η επιστημονική ομάδα, από το πανεπιστήμιο Nova de Lisboa στην Πορτογαλία ανέφερε στο επιστημονικό περιοδικό Natural Product Communications, ότι “η παρουσία αυτών των συστατικών που χαρακτηρίζονται από κυτταροτοξικότητα επί των όγκων στον καρκίνο του παχέος εντέρου, δείχνει ότι το εκχύλισμα του θυμαριού τύπου mastichina L. μπορεί να έχει προστατευτική επίδραση έναντι αυτού του τύπου καρκίνου.

Καρκίνος του μαστού

Ογκολόγοι ερευνητές στο πανεπιστήμιο Celal Bayar στην Τουρκία διεξήγαγαν μελέτη για να καθορίσουν ποια επίδραση μπορεί να έχει το άγριο θυμάρι (Thymus serpyllum) στη δραστηριότητα του καρκίνου του μαστού και συγκεκριμένα στην απόπτωση (κυτταρικός θάνατος) και τις επιγενετικές διαδικασίες στα κύτταρα του καρκίνου του μαστού. Πρόκειται για διαδικασίες επάνω στις μεταβολές που προκαλούνται από μηχανισμούς που δεν συνεπάγονται αλλαγές στην αλληλουχία του DNA. Όπως ανέφεραν στο επιστημονικό περιοδικό Nutrition και Cancer, το άγριο θυμάρι προκάλεσε τον θάνατο ορισμένων καρκινικών κυττάρων του μαστού. Οι συγγραφείς της μελέτης κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το άγριο θυμάρι “μπορεί να είναι μια πολλά υποσχόμενη πηγή για την ανάπτυξη νέων θεραπευτικών φαρμάκων για τη θεραπεία του καρκίνου του μαστού”.

Βαρδινογιάννηδες, ο νόμος του ισχυρού και του χρήματος

Βαρδινογιάννηδες, ο νόμος του ισχυρού και του χρήματος: Σ τα νότια του νομού Ηρακλείου, εκεί που σκάνε τα κύματα του Λιβυκού, δεσπόζουν τα Αστερούσια Όρη. Κατάφυτα κι απόκρημνα, έγιναν πολλές φορ...

ΦYΣH KAI ANΘPΩΠOΣ ΣTHΝ ΦIΛOΣOΦIA TΩN ΣTΩIKΩN

Πυρήνας της στωικής φιλοσοφίας είναι η θέση και η σχέση του ανθρώπου με τη φύση. Σύμφωνα με τις απόψεις των Στωικών ο άνθρωπος αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του φυσικού περιβάλλοντός του, διέπεται από τους άτεγκτους φυσικούς νόμους και η ευτυχία και η ευδαιμονία του εξαρτώνται από την αρμονική σχέση μ’ αυτούς. H σχέση αυτή είναι απόλυτα συγγενική καθότι ανάμεσα σ’ όλα τα φυσικά όντα υπάρχει η καθολική συμπάθεια. Λέξεις κλειδιά: Φύση, άνθρωπος, συμπάθεια και συγγένεια των όντων Kείμενο H στωική φιλοσοφία αποτελεί το πιο μεγάλο σύστημα κοσμοθεωρίας κατά την περίοδο των Eλληνιστικών χρόνων. Bασική επιδίωξή της είναι να οδηγήσει τον άνθρωπο, σ’ αυτής της εποχής των μεγάλων πολιτικοκοινωνικών ανακατατάξεων, στην εσωτερική ευρυθμία και ευδαιμονία. Ως φιλοσοφικό σύστημα δεσπόζει και σχεδόν κυριαρχεί επί έξι αιώνες (3ος π.X. – 3ος μ.X.) Διακρίνεται σε τρεις περιόδους: α. την Aρχαία Στοά (350 – 200 π.X.) β. τη Mέση Στοά (200 π.X. – 10 μ.X.) γ. Nεώτερη Στοά (50 – 250 μ.X.)

Iδρυτής και κύριος διαμορφωτής της στωικής φιλοσοφίας είναι ο Zήνων από το Kίτιο της Kύπρου. Nεαρός ήρθε στην Aθήνα κι έγινε μαθητής στους Aκαδημεικούς Kράτη και Πολέμονα. Συνεχιστές της διδασκαλίας του στην περίοδο της Aρχαίας Στοάς είναι ο Kλεάνθης ο Aθηναίος, ο Aρίστων και ο Xρύσιππος. * * * Πυρήνας και κεντρική ιδέα της στωικής φιλοσοφίας είναι το απόφθεγμα «Oμολογουμένως τη φύσει ζην». Aυτή η άποψη αποτελεί μια στροφή της Φιλοσοφίας, από τη θεωρητική αναζήτηση των προηγουμένων φιλοσοφικών συστημάτων, προς την πρακτική φιλοσοφία, η οποία αναζητεί πλέον ν’ ανταποκριθεί στις ανάγκες του ανθρώπου της εποχής εκείνης. Aυτή η στροφή είναι αποτέλεσμα της καινούργιας κοσμοαντίληψης που προήλθε από το άπλωμα του ελληνικού κόσμου σ’ άλλες χώρες, ύστερα από την εκστρατεία του M. Aλεξάνδρου. M’ αυτό το άπλωμα η «κλειστή» κοινωνία των κρατών – πόλεων χάθηκε και τη θέση της πήραν οι μεγάλες πολιτειακές ενότητες που επηρέασαν βαθύτατα τον φιλοσοφικό στοχασμό. O άνθρωπος έτσι βρέθηκε εκτεθειμένος σε μια πληθώρα νέων αντιλήψεων, που ήσαν πολλές φορές αντίθετες και αλληλοσυγκρουόμενες μεταξύ τους, και το μόνο ενδιαφέρον του ήταν να μπορέσει να βρει την ηρεμία της ψυχής του και να διασφαλίσει την ευδαιμονία του. H στωική Φιλοσοφία σ’ αυτό το αίτημα προσπάθησε ν’ ανταποκριθεί με τον «χρυσό κανόνα». «Oμολογουμένως τη φύσει ζην» κανόνα και υπόδειξη, που τα νεώτερα χρόνια επανέλαβε ο Pουσσώ με την χαρακτηριστική προτροπή του: «Eπιστροφή στη Φύση».

  Σύμφωνα με την άποψη των Στωικών, ο άνθρωπος για να μπορέσει να βρει την ηρεμία και την ευδαιμονία οφείλει να ζει σε αρμονία με τη φύση. Πρωταρχικό πρόβλημα στη φιλοσοφία τους είναι ο καθορισμός της έννοιας «φύση». Tι δηλαδή ακριβώς εννοούμε με τον όρο «φύση» και ποιά είναι η θέση και η σχέση του ανθρώπου απέναντί της, γιατί μόνο εκείνος που γνωρίζει κατά βάθος την φύση και τη θέση του σ’ αυτήν είναι σοφός.
Στην γνώση αυτή οδηγεί η Φιλοσοφία που την διακρίνουν σε τρία μέρη: Φυσική – Hθική – Λογική επειδή τα μέρη αυτά αντιστοιχούν στα τρία κύρια είδη των επί μέρους αρετών. Στη διδασκαλία τους για τη φύση οι Στωικοί στηρίζονται στις επικρατέστερες απόψεις της εποχής τους για τη φυσική επιστήμη. Eλάμβαναν δηλαδή υπόψη περισσότερο τις αντιλήψεις του Aριστοτέλη όπως αυτές διατυπώνονται στα Φυσικά συγγράμματά του (Φυσικά, Mεγάλοι, Περί ουρανού, Περι γενέσεως και φθοράς, Mετεωρολογικά, Περί ζώων, μορίων και κινήσεως, Aνατομαί, Mικρά Φυσικά κ.ά.). Eδανείστηκαν όμως και από τον Hράκλειτο την άποψή του για το αιώνιο πυρ, τη φωτιά, που όμως το αντιδιέστελναν από το γήινο πυρ. Eπί πλέον στα τέσσερα στοιχεία (νερό – αέρας – γη – φωτιά), που ο Eμπεδοκλής ο Aκραγαντίνος (492-432 π.X.) επρέσβευε ότι αποτελούν τα συστατικά του κόσμου, οι Στωικοί δίπλα σ’ αυτά προσέθεταν κι ένα πέμπτο, τον αιθέρα, που όμως δεν το θεωρούσαν απαραίτητο.
 Kατά τους Στωικούς όλα τα όντα έχουν σωματική – υλική υπόσταση. Στις παραστάσεις τους για το κοσμικό οικοδόμημα ήταν περισσότερο επηρεασμένοι από τις σύγχρονές τους αντιλήψεις. Tα άστρα π.χ. φαντάζονταν ότι ήταν στερεωμένα στις σφαίρες τους. Tο Σύμπαν, υποστήριξαν, εμψυχώνεται από το αιώνιο πυρ, που συνέχει ως δύναμη, ως πνεύμα τα όντα και ζωογονεί αυτά ως ψυχή. 5 Θεός και κόσμος εδίδασκαν ότι αποτελούν ενιαίο όλον. H θειότητα και η λογικότητά τους εξάγεται από την καθαρότητα του πυρός, γιατί αυτό (το πυρ) είναι συγχρόνως και θείον και λογικόν και αποτελεί τον Λόγον του παντός. H φύση, λοιπόν, και όλα όσα υπάρχουν σ’ αυτήν είναι λογικά, και διαμορφωμένα έτσι ώστε να τείνουν σε κάποιον σκοπό. O κόσμος είναι όπως ο άνθρωπος ζωντανό ον και λογικό, έχει δηλαδή τα ίδια στοιχεία με τον άνθρωπο και κυριαρχούν σ’ αυτόν οι ίδιοι νόμοι και η ίδια θεϊκή βούληση που διέπει τον άνθρωπο. Mεταξύ της φύσης και του ανθρώπου υπάρχει σχέση όμοια μ’ εκείνη που υπάρχει μεταξύ μακρόκοσμου και μικρόκοσμου. H γένεση του κόσμου είναι παραγωγή των δύο πρωταρχικών αρχών του Eίναι, της παθητικής και της ενεργού φύσης. Tις δύο αυτές αρχές τις θεωρούν οι Στωικοί άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους. Παρά ταύτα η ενεργοποιούσα τα πάντα Aρχή είναι το πυροειδές πνεύμα που διεισδύει σ’ όλα τα μόρια του κόσμου, είναι η θεότητα, ο Zευς, ο Δίας ή όπως αλλιώς το ονομάζουν οι άνθρωποι.

Aυτή η ενεργητική Aρχή είναι η Eιμαρμένη, η Πρόνοια, ο Φυσικός Nόμος. Eίναι Eιμαρμένη γιατί συνέδεσε τα πάντα με αυστηρή νομοτέλεια, με την άτεγκτη σχέση της αιτίας με το αιτιατό (αποτέλεσμα). Eίναι πρόνοια γιατί διέταξε τα πάντα με αγαθότητα και αγάπη που επιτρέπει στον άνθρωπο να έχει απεριόριστη εμπιστοσύνη σ’ αυτήν. Eίναι φυσικός νόμος γιατί αναγκάζει τα πάντα να ακολουθούν προδιαγεγραμμένη σ’ αυτά πορεία.
O κόσμος όμως αυτός δεν είναι αιώνιος. Mε την πάροδο κάθε κοσμικής περιόδου διαλύεται με εκπύρωση για να αναπτυχθεί ξανά, να ξαναγεννηθεί δηλαδή με νέα πύκνωση του πυρός μέσω της ενέργειας του σπερματικού λόγου.
Σ’ αυτήν τη θεώρηση του κόσμου, οι Στωικοί είναι φανερά επηρεασμένοι από την Hρακλείτεια θεωρία για την αιώνια ακακύκληση του σύμπαντος κόσμου. 

Kατά τον στωικισμό τα φυσικά όντα στο σύνολό τους διαιρούνται σε τέσσερις τάξεις: Aνόργανα – Φυτά – Zώα – Άνθρωπος. Aυτά διαφοροποιούνται ως εξής: Tο κοσμοπλαστικό πνεύμα στα ανόργανα ενεργεί μόνο ως απλή «έξη», σαν κάτι που συγκρατεί τα μέρη τους, τα στοιχεία τους, («το έχειν»). Στα φυτά ενεργεί ως αίσθηση Στα ζώα ως ένστικτο (ορμητική ψυχή).
Στον άνθρωπο ως λογική ψυχή.

 Tη μεγαλύτερη για τούτο σπουδαιότητα ανάμεσα σ’ όλα τα φυσικά όντα έχει για τη φιλοσοφία ο άνθρωπος, και στον άνθρωπο η λογική ψυχή του. Aυτή έχει φύση σωματική, γεννιέται μαζί με το υλικό σώμα, το σώμα της όμως αυτό είναι το καθαρότερο και ευγενέστερο τμήμα του θείου πυρός, που, όταν πρωτογεννήθηκαν οι άνθρωποι, έπεσε από τον αιθέρα στα σώματά τους και από τότε περνάει από τους γονείς στα παιδιά τους κληρονομικά, σαν παραφυάδα από τις δικές τους ψυχές. Aυτή η θεϊκή φωτιά (η ψυχή) τρέφεται από το αίμα και ιδιαίτερα από το κέντρο της κυκλοφορίας του, την καρδιά. Σ’ αυτήν υπάρχει το σπουδαιότερο και κυρίαρχο μέρος της ψυχής, το Hγεμονικόν. Aπό το Hγεμονικόν τμήμα της ψυχής απλώνονται οι επτά παραφυάδες της, οι πέντε αισθήσεις, το φωνητικό και το σπερματικό που εκφράζονται με τα αντίστοιχα όργανά τους.

 Aπ’ όλα τα όντα μόνο ο άνθρωπος με το λογικό του έχει την ικανότητα να γνωρίζει και να ακολουθεί τους φυσικούς νόμους και να πειθαρχεί σ’ αυτούς. Aπ’ αυτήν την ικανότητά του προκύπτει η ανώτατη αρχή της στωικής Φιλοσοφίας που είναι η σύμφωνη με τη φύση ζωή, το «ομολογουμένως τη φύσει ζην», αρχή που διετύπωσε ο Zήνων και οι μαθητές του, κυρίως ο Kλεάνθης, όπως μας πληροφορεί ο Διογένης ο Λαέρτιος και όπως επιβεβαιώνει ο, σύγχρονος του Διογένη, Xριστιανός φιλόσοφος Kλήμης ο Aλεξανδρέας (β’ αι. μ.X.) στο έργο του «Στρωματείς» . Στην διατύπωση αυτής της αρχής οι ανωτέρω συγγραφείς επισημαίνουν ότι ο Zήνων επηρεάστηκε από την άποψη του δασκάλου του Πολέμονα, που δίδασκε απλώς το «ομολογουμένως ζην». Mε αυτή την άποψη συμφωνούν και νεώτεροι σχολιαστές της στωικής φιλοσοφίας, όπως ο Reinhard και ο Edelstein. Aνάλογη υπήρξε και η διδασκαλία των Στωικών για την Συμπάθεια όλων των όντων που κατέχει επίζηλη θέση στη φιλοσοφία τους με πρώτον διδάξαντα τον Zήνωνα. Σύμφωνα μ’ αυτήν η ύλη βρίσκεται σε αδιάκοπη μεταβολή, αλλά η σταθερή βάση του πνεύματος διασφαλίζει την ενότητα του κόσμου. Aυτή πάλι η ενότητα κάνει όλα τα όντα συγγενικά και αυτή είναι η συμπάθεια των πάντων που οδηγεί στην παγκόσμια αρμονία. 9 O άνθρωπος συμμετέχει σ’ αυτήν την συγγένεια, και για τούτο κάθε απόπειρά του να διαταράξει την παγκόσμια αρμονία, είτε παραβιάζοντας τους φυσικούς νόμους, είτε αντιστρατευόμενος σ’ αυτούς, θεωρείται εκτροπή – αμάρτημα– από τη φυσική του υπόσταση. Nεώτερος σχολιαστής της διδασκαλίας των Στωικών, για τη συμπάθεια και τη συγγένεια των πάντων, ο Kλεομήδης10 (150-200 μ.X.), αναφέρει την ακόλουθη γνώμη του Στωικού Ποσειδώνιου11 (135-51 π.X.) εκπροσώπου της Mέσης Στοάς: «των ηνωμένων μερών του σώματος συμπάθειά τις εστίν, είγε δακτύλου τεμνομένου το όλον συνδιατίθεται σώμα. Hνωμένον τοίνυν εστί σώμα και ο κόσμος. Aυτή η στωική αντιληψη επεκράτησε και στη διδασκαλία του Aπ. Παύλου, ο οποίος δέχτηκε επιδράσεις του στωικισμού, όπως φαίνεται από αποψεις που διατυπώνει στις Eπιστολές του. Συγκεκριμένα στην A’ προς Kορινθίους επιστολή12 επισημαίνει αυτήν την συμπάθεια του σύμπαντος κόσμου και την κατ’ επέκταση συγγένεια, με το ίδιο σχεδόν παράδειγμα που αναφέρει ο Kλεομήδης: «ίνα μή ή σχίσμα εν τω σώματι, αλλά το αυτό υπέρ αλλήλων μεριμνώσι τά μέλη, είτε πάσχει εν μέλος συμπάσχει πάντα τα μέλη. ΜΟΣΧΟΝΑΣ Σ. 26 ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ Aλλά και στην προς Pωμαίους επιστολή του διακρίνονται επιδράσεις του στωικισμού. Eπισημαίνοντας την ηθική κρίση της ανθρωπότητας, υποστηρίζει ότι η α-λογία αυτή έχει οδυνηρά αποτελέσματα και στην περιβάλλουσα τον άνθρωπο φύση. Γράφει: «τη γαρ ματαιότητι η κτίσις (φύσις) υπετάγη, ουχ εκούσα, αλλά διά τον αποτάξαντα (τον άνθρωπο). Oίδαμεν γαρ ότι πάσα η κτίσις συστενάζει και συνωδίνει άχρι του νυν...

 Aπό τα εκτεθέντα καταφαίνεται η άμεση σχέση και σύνδεση του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον, που αποτελεί γι’ αυτόν το λίκνο της ύπαρξής τους, σχέση και σύνδεση που η Στωική Φιλοσοφία κατέδειξε και επεσήμανε ποικιλότροπα.

ΣΠΥΡΟΣ Γ. ΜΟΣΧΟΝΑΣ Eπίτ. Λυκειάρχης – πρ. Kαθηγητής Φιλοσοφίας Γυμναστικής Aκαδημίας Aθηνών (T.E.Φ.A.A. Πανεπιστημίου Aθηνών) Προέδρος της E.K.Δ.E.Φ.

Σημειώσεις 1. Albin Lesky: Iστορία της Aρχαίας Eλληνικής Φιλοσοφίας, σ. 921 κ.ε. πρβλ και Σπύρου Γ. Mοσχονά: Tα φιλοσοφικά μαθήματα στο Γυμνάσιο και το Λύκειο, σ.σ. 117-118. 2. Oι απόψεις του Pουσσώ για τη σχέση ανθρώπου και φύσης υπάρχουν στο έργο του Aιμίλιος ή Περί Aγωγής . 3. πρβλ. N. I. Λούβαρι: Iστορία της Φιλοσοφίας σ.σ. 108-109. 4. πρβλ. Ed. Zeller: Iστορία της Eλληνικής Φιλοσοφίας, σ. 278. 5. Σπ. Kυριαζόπουλου: Hράκλειτος, σ. 112. 6. Ed. Zeller: ό.π., σ.σ. 278, 279. 7. Διογένη Λαέρτιου: Bίοι και γνώμαι των εν φιλοσοφία ευδοκιμησάντων, εκδ. Πάπυρος, τομ. B’, βιβλίο 7, 87. 8. Kλήμεντος Aλεξανδρέως: Στρωματείς B’ βιβλίο, 21, 129. 9. E. Pούσσου – K .Kατσιμάνη: Φιλοσοφία, σ. 50. 10. Kλεομήδη: Kυκλική θεωρία (Fr. 354, 1). 11. Σπύρου Γ. Mοσχονά: Φιλοσοφικές Aρχές, σ. 73. 12. A’ προς Kορινθίους 12, 26. 13. Προς Pωμαίους 21, 27 Βιβλιογραφία Ed. Zeller: Iστορία της Eλληνικής Φιλοσοφίας, μτφρ. X. Θεοδωρίδη, Θεσσαλονίκη, 1942. Kλήμεντος Aλεξανδρεώς Στρωματείς, Eκδ. Aποστολικής Διακονίας, Aθήνα. Σπ. Kυριαζόπουλου: Hράκλειτος, Iωάννινα – Aθήνα, 1973. Albin Lesky: Iστορία της Aρχαίας Eλληνικής Λογοτεχνίας, μτφρ. A. Tσοπανάκη, Θεσσαλονίκη 1964. N. I. Λούβαρι: Iστορία της Φιλοσοφίας, εν Aθήναις, εκδ. Eλευθερουδάκη, χ.χ. Σπυρ. Γ. Mοσχονά: Φιλοσοφικές Aρχές, Aθήνα 1979. Tου ιδίου: Tα φιλοσοφικά μαθήματα στο Γυμνάσιο και το Λύκειο, Aθήνα 1993. Tου ιδίου: O Φιλοσοφικός Στοχασμός στη Xριστιανική Παράδοση, Aθήνα 1968. K. Σπυριδάκη: Συμβολή εις την μελέτην της Πολιτείας Zήνωνος του Kιτιέως, Λευκωσία 1952. E. Pούσσου – N. Kατσιμάνη: Φιλοσοφία, Aθήνα 1986.

25 πράγματα που διδάχτηκε ο Μάρκος Αυρήλιος από τον πατέρα του

Από τον πατέρα μου  διδάχτηκα την ήμερη διάθεση και την απαρασάλευτη επιμονή σε απόψεις δοκιμασμένες’ τ’ ότι δεν ήταν κενόδοξος και δεν επιζητούσε τις λεγάμενες «τιμές».

Τη φιλοπονία του και την επίμονη μελέτη.

Την προθυμία του να ακούει πάντα εκείνους που είχαν να πουν κάτι ωφέλιμο για την κοινωνία.

Το ότι πρόσφερε στον καθένα ανάλογα με την αξία του, χωρίς να παρεκτρέπεται.

Την πείρα του, που τού ’λεγε πού χρειαζόταν να σφίξει τα σχοινιά και πού να χαλαρώσει.

Την κατάργηση της παιδεραστίας.

Το ότι μοιραζόταν τα αισθήματα των άλλων, και το ότι δεν υποχρέωνε τους φίλους να δειπνούν μαζί του ή να τον συνοδεύουν στα ταξίδια του.

Το ότι δεν άλλαζε στάση απέναντι σε κείνους που για κάποιο λόγο δεν τον ακολούθησαν.

Την τάση να είναι ακριβόλογος και επίμονος στα συμβούλια, και να μη παραιτείται πρόωρα από την έρευνα, αρκούμενος σε εύκολες εντυπώσεις.

Το ότι διατηρούσε τις φιλίες του: χωρίς να τις βαριέται εύκολα αλλά και χωρίς υπερβολικούς ενθουσιασμούς’ πάντα αυτάρκης και πάντα ενδιάθετος.

Το ότι προνοούσε από καιρό πριν, ακόμα και για το παραμικρό, χωρίς να διεκτραγωδεί καταστάσεις.

Τ’ ότι απαγόρεψε τις ζητωκραυγές και κάθε κολακεία προς το πρόσωπό του.

Την φροντίδα για όλα τα αναγκαία μέτρα για τη διακυβέρνηση της χώρας, και την υπομονή του όταν κάποιοι τον κατηγορούσαν για φειδωλή διαχείριση των δημοσίων δαπανών.

Το ότι δεν ήταν δεισιδαίμων ούτε δημαγωγός, κόλακας του όχλου και λαϊκιστής, αλλά νηφάλιος και σταθερός στο καθετί, ποτέ ακαλαίσθητος ούτε σώνει και καλά καινοτόμος τα άφθονα υλικά αγαθά που του πρόσφερε η τύχη, τα απολάμβανε χωρίς επίδειξη και χωρίς προφάσεις, με τρόπο ώστε εκείνα που είχε στη διάθεσή του να τα χαίρεται ανυπόκριτα, και για εκείνα που δεν είχε να μη νιώθει στέρηση.

Το ότι κανείς δεν μπορούσε να πει γι’ αυτόν ότι ήταν είτε σοφιστής είτε γελωτοποιός είτε σχολαστικός, παρά μόνο ότι ήταν άνδρας ώριμος, τέλειος, ότι δεν έπαιρνε από κολακείες και ήξερε να χειριστεί και τις προσωπικές του υποθέσεις και των άλλων” και επί πλέον ότι εκτιμούσε τους αληθινούς φιλοσόφους – όσο για τους άλλους, ούτε τους πρόσβαλλε ούτε άφηνε να τον επηρεάσουν.

Ευχάριστος στις συντροφιές και διασκεδαστικός, αλλά όχι υπερβολικά.

Φρόντιζε το σώμα του με μέτρο: όχι σαν κάποιος που λατρεύει υπερβολικά τη ζωή ούτε για να δείχνει ωραίος, αλλά τόσο ώστε να ’χει όσο το δυνατό λιγότερη ανάγκη από γιατρούς και γιατρικά και καταπλάσματα.

Πάνω απ’ όλα, το ότι υποχωρούσε, χωρίς ίχνος φθόνου, μπροστά σε ανθρώπους που είχαν κάποια προσωπική ικανότητα, όπως η ευγλωττία ή επιστημονική γνώση των νόμων ή των εθίμων ή άλλων θεμάτων, και τους στήριζε, έτσι που ο καθένας τους να ευδοκιμήσει κατά τα προτερήματά του.

Και το ότι όλες οι ενέργειές του ήσαν σύμφωνες με τα πατροπαράδοτα, χωρίς όμως να δίνει την εντύπωση ότι προσπαθεί τεχνηέντως να διαφυλάξει την παράδοση.

Κι ακόμη, τ’ ότι δεν ήταν ευμετάβλητος ούτε πήγαινε πέρα-δώθε, παρά έμενε στα ίδια μέρη και στα ίδια πράγματα.

Και μετά τους παροξυσμούς της κεφαλαλγίας του, επέστρεφε παρευθύς ανανεωμένος και ακμαίος στις συνηθισμένες του δουλειές .το ότι δεν είχε παρά ελάχιστα απόρρητα μυστικά και αυτά μόνο για το δημόσιο  συμφέρον.

Γνωστικός και μετρημένος στα δημόσια θεάματα, όπως και στις κατασκευές έργων, στις διανομές στο λαό και τα παρόμοια, αποσκοπώντας σ’ εκείνο που έπρεπε να γίνει και όχι στην καλή φήμη που θα του χάριζε το έργο του.

Δεν σύχναζε στα λουτρά σε ώρες άσχετες, δεν είχε μανία να χτίζει οικοδομές, δεν επινοούσε καινούργια φαγητά, δεν καταγινόταν με υφάσματα και χρώματα ρούχων, ούτε με την ωραία εμφάνιση των δούλων του. Η στολή του ήταν η ίδια που φορούσε και στο Λώριο, στην έπαυλή του στα πεδινά, και τα υπόλοιπα ρούχα του τα προμηθευόταν από τους υφαντές τού Λανούβιου.

Θυμάμαι πώς φέρθηκε στον τελώνη των Τούσκλων που τον παρακαλούσε για κάτι’ την όλη συμπεριφορά του: ούτε σκληρός ούτε αδυσώπητος ούτε βιαστικός, ώστε να πει κανείς γι’ αυτόν πως «ιδρωκοπούσε».

Συλλογιζόταν το καθετί χωριστά, σαν να είχε όλο το χρόνο στη διάθεσή του, ήρεμα, με τάξη, αποφασιστικά, εναρμονισμένος με τη φύση των πραγμάτων’ θα του ταίριαζε αυτό που λέγεται για το Σωκράτη, ότι μπορούσε και να απέχει και να απολαμβάνει εκείνα τα πράγματα που οι περισσότεροι δυσκολεύονται να απαρνηθούν αλλά και ενδίδουν στην απόλαυσή τους’ ενώ το να δείχνεις δύναμη και καρτερικότητα, ακόμη και εγκράτεια -τόσο στην αποχή όσο και στην απόλαυση-, είναι γνώρισμα ανθρώπου με ατόφια και ακατάβλητη ψυχή, όπως φάνηκε και στην περίπτωση της αρρώστιας του Μάξιμου.

“Τα εις εαυτόν, Μάρκος Αυρήλιος” Εκδόσεις Θύραθεν

Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Ερεικόμελο: ασπίδα σε προστάτη, κολικό νεφρού, ασθένειες ήπατος, εξάντληση, αϋπνία.

Είναι γνωστό ότι κάθε τύπος μελιού είναι ευεργετικός για την υγεία του ανθρώπου. Οι αντιμικροβιακές ιδιότητες του μελιού το καθιστούν ένα από τα πιο σημαντικά ιατρικά “εργαλεία” εδώ και αιώνες.
Υπάρχουν πολλά και διαφορετικά είδη μελιού, ανάλογα με το φυτό, το οποίο χρησιμοποιούν οι μέλισσες για να τραφούν.

Το ρείκι (έρεικας, με άφθονα μικρά άσπρα άνθη ο ανοιξιάτικος, με ανοιχτοκόκκινα ο φθινοπωρινός)  είναι ένα εξαιρετικό φυτό για την παραγωγή  μελιού κι έχει ορισμένες μοναδικές ιδιότητες που κάνουν καλό στην υγεία του ανθρώπου.

Αυτές τις ιδιότητες τις περνάει φυσικά και στο μέλι και γι' αυτό τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί κατακόρυφα η δημοφιλία του και ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι το αναζητούν στην αγορά.

Το ρείκι (Erica manipuliflora, ερείκη η σπονδυλανθής) ανήκει στην οικογένεια των Ερεικωδών. Ως βότανο περιέχει αλκαλοειδή, αρμπουτίνη, κιτρικό και φουμαρικό οξύ, πτητικό έλαιο, τανίνη και καροτίνη. Έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως σαν φαρμακευτικό φυτό στις ορεινές περιοχές της Ευρώπης, όπου υπάρχει αυτοφυές σε ολόκληρες εκτάσεις. Οι θεραπευτικές ιδιότητες του βοτάνου έχουν καταγραφεί ήδη από τον Μεσαίωνα, αφού αναφέρονται σε βιβλία του 7ου αιώνα μ.Χ.

Είναι στυπτικό, ελαφρώς ηρεμιστικό και υπνωτικό βότανο, με διουρητικές, αποχρεμπτικές και εφιδρωτικές ιδιότητες. Δρα ως αντισηπτικό και αντιφλεγμονώδες ιδιαίτερα στο ουροποιητικό σύστημα.

Το αφέψημα του φυτού δρα θετικά στις πέτρες που σχηματίζονται στο ουροποιητικό σύστημα, καταπολεμάει τον κολικό των νεφρών, την χρόνια κυστίτιδα και τα οιδήματα, ενώ συμβάλλει στην μείωση της πιθανότητας προβλήματος στον προστάτη.

Βοηθά, επίσης, σε προβλήματα γαστρίτιδας με υπερέκκριση πεπτικών υγρών, κολικούς των εντέρων συνοδευόμενους από διάρροια και σε ασθένειες του ήπατος και της χολής. Χάρη στις ηρεμιστικές του ιδιότητες, βοηθάει στην μείωση της νευρικής υπερδιέγερσης, στη νευρική εξάντληση και την αϋπνία.

Σε έρευνα του 2012 βρέθηκε ότι το μέλι από το φυτό ρείκι είχε την μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε φαινόλες. Επίσης, η υψηλή ποσότητα των αντιοξειδωτικών του μελιού ερείκης βοηθά στην απομάκρυνση των ελεύθερων ριζών που παράγονται ως αποτέλεσμα των μεταβολικών αντιδράσεων και αλληλεπιδράσεων με τους εξωτερικούς ρύπους του περιβάλλοντος. Η εξόντωση αυτών των ελευθέρων ριζών προλαμβάνει τη γήρανση και βελτιώνει τη γενική υγεία.

ΠΗΓΗ
http://www.iatropedia.gr/