ΤΙ ΔΕΝ ΣΑΣ ΛΕΝΕ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ

ΑΡΓΥΡΙΟΥ ΠΕΤΡΟΣ

(Τιμή	15 ως 19 €)

Παρουσίαση

Η ίδια η ιατρική, αυτή η μορφή της ιατρικής που έχουμε ως πολιτισμός επιλέξει και εξελίξει ανάμεσα σε πολλές άλλες, παρουσιάζει έμφυτες ατέλειες και ανωμαλίες.(...) 

Αυτή η ιατρική, η ιατρική χωρίς καμία υποστρωματική φιλοσοφία να την θρέφει, είναι μια ιατρική της αρρώστιας και όχι της υγείας. 

Σκοπός της και μέλημά της είναι να αντιμετωπίζει τις ασθένειες αφότου έχουν εγκατασταθεί και όχι να διατηρεί την υγεία των ατόμων και των πληθυσμών.(...) 

Αυτή η ιατρική, η ιατρική που δεν αντιλαμβάνεται καλά καλά τι είναι ζωή, που δεν μπορεί να την ορίσει επαρκώς και που το μόνο που προσπαθεί είναι να την οριοθετήσει, να την περιχαρακώσει, αυτή η ιατρική που δεν αντιλαμβάνεται καλά καλά τι σημαίνει να είσαι ζωντανός, 

η μηχανιστική ιατρική, η ιατρική της ασθένειας είναι αδύνατον να αντιληφθεί και να ορίσει τι είναι υγεία.

Χωρίς ικανοποιητικό ορισμό της υγείας, πώς είναι δυνατόν αυτή να επιδιωχθεί;...

(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

*Σημείωση "Αντίλογου Χανίων", Κ. Ντ: 

Σύμφωνα με τον ορισμό που διατυπώθηκε στο καταστατικό του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (1946)

 «Υγεία είναι η κατάσταση της πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι μόνο η απουσία ασθένειας ή αναπηρίας».

Με τα απάνθρωπα μέτρα κοινωνικού εγκλεισμού και αποκοινωνικοποίησης για την υποτιθέμενη καταπολέμηση σήμερα  του κόβιντ 19, αύριο και μεθαύριο κάθε νέου ανάλογου ιού, επιδιώκοντας  σωματική υγεία, αρρωσταίνοντας την  ψυχική και κοινωνική ευεξία (ακόμα κι αν τα χρόνια "λοκ ντάουν" καλυτέρευαν την σωματική ευεξία, που ούτε αυτό συμβαίνει αφού ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματική ενότητα και κοινωνικό ον) τι είδους "υγεία" απομένει με βάση τον κλασσικό αυτό ορισμό της;... 

Κώστας Σ.  Ντουντουλάκης 

Διευθυντής «Ευαγγελισμού» Σπύρος ζακυνθινός καταγγέλλει την κυβέρνηση για το lockdown: «Θάβουν τη χώρα πρώιμα για να ηρωοποιηθεί ο Μητσοτάκης!»

 

Επίθεση διευθυντή «Ευαγγελισμού» σε κυβέρνηση για lockdown: «Θάβουν τη χώρα πρώιμα για να ηρωοποιηθεί ο Μητσοτάκης!»

Νοε 10, 2020

679

 

Ο Σπύρος Ζακυνθινός, καθηγητής Εντατικής Θεραπείας- Πνευμονολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, διευθυντής της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας και της Ιατρικής Υπηρεσίας της ναυαρχίδας του ΕΣΥ, του «Ευαγγελισμού», και μέχρι τον Ιούλιο μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Υγείας, εξαπολύει σφοδρή επίθεση στην κυβέρνηση για το δεύτερο lockdown, το οποίο θεωρεί αχρείαστο και με πολιτική σκοπιμότητα, ενώ καταρρίπτει και το αφήγημα ΜΜΕ και κυβέρνησης περί ανεύθυνων πολιτών.

«Τα μέτρα που ελήφθησαν το περασμένο Σάββατο ήταν αρκούντως δραστικά. Χρειάζονται όμως μια λανθάνουσα περίοδο για να λειτουργήσουν. Γιατί δεν περιμέναμε; Η όλη διαχείριση καταδεικνύει πανικό και έλλειψη ψυχραιμίας»

«Η ανεπάρκεια της κυβέρνησης της Ν.Δ. μάς οδήγησε στο δεύτερο lockdown. Από τον φόβο μήπως τυχόν ντροπιαστούν το υπουργείο Υγείας και ο πρωθυπουργός, που λειτουργούν με μοναδικό γνώμονα το φαίνεσθαι, θέλουν να ηρωοποιηθούν. Είναι η επικοινωνία, όχι η ουσία. Την ώρα που η κοινωνία πεινάει, φοβάται, την κλείνει όλη μέσα, τη θάβει προληπτικά. Πολιτικό λάθος και αμοραλισμός», λέει χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του.

● Πώς σχολιάζετε το απόλυτο μέτρο του lockdown που ανακοίνωσε προχθές ο πρωθυπουργός;

Μέτρα πάνω στα μέτρα, κλιμάκωση των μέτρων μέσα σε λίγες μέρες, «εκθετική αύξηση της διασποράς», «κάτι άλλαξε δραματικά», «είδαμε αναπαραγωγή του ιού ταχύτατα» και τελικά lockdown. «Η φρίκη! Η φρίκη!» του Κόνραντ σε απευθείας μετάδοση, αντί για αναδιάταξη του συστήματος υγείας ακόμα και τώρα, την ώρα της αύξησης των διαγνώσεων.

Πού είναι τα στοιχεία, τα οποία δείχνουν ότι πρέπει να γίνει lockdown; Τα μέτρα που ελήφθησαν το περασμένο Σάββατο ήταν αρκούντως δραστικά. Χρειάζονται όμως μια λανθάνουσα περίοδο για να λειτουργήσουν. Γιατί δεν περιμέναμε; Το lockdown ήταν πρώιμο. Κλείνει η κοινωνία προκειμένου να αποφευχθεί η δυσφήμηση του πρωθυπουργού. Η όλη διαχείριση καταδεικνύει πανικό και έλλειψη ψυχραιμίας. Ο ιδιωτικός τομέας φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού. Η ευθύνη είναι τεράστια

● Πώς βλέπετε τη διαχείριση της πανδημίας από το καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργείο Υγείας;

Η πολιτική του υπουργείου Υγείας είναι ελλιπής. Δείχνει αμέλεια και άγνοια, καθώς είναι τρομαγμένοι και μπερδεμένοι. Δεν μπορεί ολόκληρη Θεσσαλονίκη να μην έχει απλά κρεβάτια νοσηλείας Covid. Δεν μπορεί ολόκληρο «Παπανικολάου» στη Θεσσαλονίκη με 600 κρεβάτια να διαθέτει μόνο 75 για Covid.

Δεν μπορεί μεγάλα νοσοκομεία της βόρειας Ελλάδας να μην έχουν κρεβάτια Covid – Δράμα, Ξάνθη, Κομοτηνή! Δεν μπορεί σε ολόκληρη τη Θεσσαλία να δέχεται περιστατικά Covid μόνο η Λάρισα. Να στέλνουν στη Λάρισα ο Βόλος, τα Τρίκαλα, η Καρδίτσα, με σπατάλη ενέργειας, προσωπικού κ.ο.κ.

Είναι ευθύνη του υπουργείου Υγείας αυτό που συμβαίνει. Στην Αττική, μετά την προτροπή μας, άνοιξαν όλα τα νοσοκομεία σε νοσηλείες Covid και δεν μπουκώνει το σύστημα, έχουμε πολλά περιθώρια, έχουμε και πολλά νοσοκομεία. Δεν βρισκόμαστε στο πρώτο κύμα, οπότε δεν γνωρίζαμε. Τώρα γνωρίζουμε. Είναι μία πνευμονία υπερμεταδοτική. Γι’ αυτό κολλάει τόσος κόσμος. Αλλά μπορεί να αντιμετωπιστεί από γιατρούς, παθολόγους, πνευμονολόγους κοκ. Δεν χρειάζεται κάποια εξειδίκευση τρομερή, χρειάζεται να προσέχεις. Τους το είπαμε. Η κατάσταση οφείλεται αποκλειστικά στο υπουργείο Υγείας..

● Κερδήθηκε ο χρόνος, στηρίχθηκε το ΕΣΥ στην πρώτη καραντίνα;

Οχι. Προφανώς χρειάζονται γιατροί στο σύστημα υγείας. Δεν προσλαμβάνουν όμως ούτε σε αντικατάσταση αυτών που φεύγουν. Κάθε χρόνο φεύγουν 25-30 γιατροί από τον «Ευαγγελισμό» και έρχονται 1 ή 2. Υπάρχουν ελλείψεις δεκάδων γιατρών στο νοσοκομείο.

Αγνωστο πώς τα καταφέρνουν οι παθολογικές και οι χειρουργικές κλινικές μας. Δεν άνοιξαν κλίνες ΜΕΘ – είναι περίπου 770 σήμερα, ορισμένες από μετατροπές κλινικών σε ΜΕΘ που δεν θα μείνουν παρακαταθήκη στο σύστημα υγείας μετά την πανδημία. Ούτε υποχρεώνει τον ιδιωτικό τομέα να πάρει περιστατικά.

Ο ιδιωτικός τομέας επιλέγει – και μάλιστα τα πιο ελαφριά. Αυτά που θα προσφέρουν χρήματα χωρίς κόστος. Περιστατικά που τους φέρνουν 1.600 ευρώ την ημέρα, όσο και ο μισθός ενός ειδικευμένου γιατρού του συστήματος υγείας! Διότι κοστίζουν τα μέτρα προστασίας από τον κορονοϊό. Καίγεται η Θεσσαλονίκη και το «Διαβαλκανικό» δεν βοηθάει. Αντί να το αναγκάσει η κυβέρνηση, ανακοίνωσε ότι θα μεταφερθούν στην Αθήνα ασθενείς με αεροδιακομιδή. Ο ιδιωτικός τομέας φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού. Η ευθύνη είναι τεράστια.

● Το ΕΣΥ ξαναμετατρέπεται σε μονοθεματικό σύστημα υγείας;

«Απόνερο του lockdown είναι ο τρόμος του κόσμου να πάει στο νοσοκομείο. Μην τολμήσουν να κλείσουν τα χειρουργεία, τα εξωτερικά ιατρεία, τα εργαστήρια και πεθάνει ο κόσμος έξω. Τίποτα κλειστό! Η υπόλοιπη δουλειά πρέπει να συνεχίζεται κανονικά, εκ παραλλήλου με την αντιμετώπιση της πανδημίας. Διότι ο κόσμος που πρέπει να χειρουργηθεί πού θα πάει; Κανένας δεν πηγαίνει στα ιδιωτικά νοσοκομεία διότι είναι πανάκριβα. Επομένως, αν δεν έχει πού να πάει, θα πεθάνει στο σπίτι του.

Ολοι οι γιατροί έχουμε να επιδείξουμε ασθενείς που επιδεινώθηκαν από το lockdown του συστήματος υγείας στο πρώτο κύμα. Εκλεισαν χειρουργεία, ο καρκίνος προχώρησε σε σημείο που ο ασθενής δεν μπορούσε να γλιτώσει. Φοβάται ο κόσμος να προσεγγίσει τα νοσοκομεία στο lockdown. Αποδείχθηκε ότι το 10% των περιπτώσεων εγκεφαλικών και εμφραγμάτων πήγαν στο νοσοκομείο στη διάρκεια της καραντίνας.

Στον «Ευαγγελισμό», από 50 εμφράγματα σε κάθε εφημερία, στο lockdown της πρώτης περιόδου βλέπαμε πέντε. Είδαμε τρεις περιπτώσεις ρήξης καρδιάς που είχαμε πολλά χρόνια να δούμε, όταν έφυγε το πρώτο κύμα. Καρδιές παραμελημένες μετά το έμφραγμα που δεν αντιμετωπίζεται, που σπάνε και ανοίγουν. Κατέληξαν όλοι στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Εμφραγμάτων. Δεν μπορούσαμε να τους σώσουμε».

● Τι θα λέγατε στον κόσμο;

«Να προσέχει, να φοράει τη μάσκα του παντού, αλλά να μη φοβάται και αν χρειαστεί να έρθει στο νοσοκομείο. Η πανδημία δεν είναι πρόβλημα του κόσμου. Οι πολίτες της χώρας μας είναι πιο μαζεμένοι σε σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου. Θα βάλουν μάσκα παντού και θα προσέχουν.

Ακόμα και τα μικρά παιδιά είναι φοβερά με την τήρηση του μέτρου της μάσκας. Πρωτίστως τα σχολεία πρέπει να συνεχίσουν – και οι άνθρωποι με τις ζωές τους. Δεν μπορείς να απομονώσεις πλήρως την κοινωνία. Οσοι έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας ή έχουν μεγάλη ηλικία είναι σε μειονεκτική θέση. Χρειάζεται επομένως να προσέχουν και να τους προσέχουμε περισσότερο. Η υπερμετάδοση είναι το πρόβλημα με τον ιό αυτό».

pronews.gr

Μη υποχρεωτικό άμεσα ή έμμεσα το εμβόλιο λέει το Συμβούλιο της Ευρώπης (Ψήφισμα 2361 της 27/1/2021)

 

Δυστυχώς επαληθεύεται απόλυτα σήμερα η ρήση του Γκαίμπελς όσον αφορά τον χειρισμό των μαζών από τις εξουσίες, ότι

το μεγαλύτερο ψέμα, αν το λες συνεχώς, θα το πιστέψουν σχεδόν όλοι,

ενώ όλοι οι σοφοί μας πρόγονοι διακήρυσσαν την άκρως αντίθετη στάση από αυτή του διαρκώς και πολύ μεθοδικά λοβοτομούμενου νεοέλληνα φοβικού ραγιά:

★Ηράκλειτος: "Βλαξ άνθρωπος επί παντί λόγω επτοήσθαι φιλεί."

(Ο βλάκας αγαπά να πτοείται με το παραμικρό.)

Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ., Ίων φιλόσοφος

★Αίσωπος:"Βέλτιον θανείν άπαξ ή διά βίου τρέμειν."

(Καλύτερα να πεθάνεις μια φορά παρά να τρέμεις από το φόβο σου μια ζωή.)

Αίσωπος, 620-560 π.Χ., Αρχαίος σοφόας μυθοποιός)

★Θουκυδίδης:"Ησυχίαν είχεν ο Δήμος και αντέλεγε ουδείς, δεδιώς και ορών ότι πολύ το ξυνεστηκός.

(Ο λαός σώπαινε, και κανείς δεν μιλούσε, γιατί ήταν φοβισμένος και έβλεπε πως οι συνωμότες ήταν πολλοί...)

Θουκυδίδης, 460-394 π.Χ., Αθηναίος ιστορικός

★Μένανδρος Βίος βίου δεόμενος ουκ έστιν βίος.

(Η ζωή που φοβάται τη ζωή δεν είναι ζωή...)

Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής

★Αριστοτέλης"Ο πολλοίς φοβερός ών, πολλούς φοβείται."

– Αυτός που προκαλεί φόβο σε πολλούς(όπως τώρα οι ολιγάρχες της παγκόσμιας εξουσίας και μαζικής κατατρομοκράτησης) φοβάται πολλούς.

Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

★Θουκυδίδης"Φόβος μνήμην εκπλήσσει, τέχνη δε άνευ άλκης ουδέν ωφελεί."

(Ο φόβος ακυρώνει τη μνήμη, και η γνώση χωρίς θάρρος δεν ωφελεί σε τίποτα.)

Θουκυδίδης, 460-394 π.Χ., Αθηναίος ιστορικός

★Αισχύλος "Μέμνησο μη σε νικάτω φόβος τας φρένας."

Αισχύλος, 525-456 π.Χ., Αρχαίος τραγικός ποιητής (Ευμενίδες)

Δημώναξ: "Mόνον ευδαίμονα, έφη τον ελεύθερον, εκείνον νομίζω τον μήτε ελπίζοντά τι μήτε δεδιότα."

(Ο μόνος ευτυχισμένος θεωρώ ότι είναι ο ελεύθερος, εκείνος που ούτε ελπίζει ούτε φοβάται κάτι. ΊΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ Η ΑΠΟΨΗ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ...)

Δημώναξ, 2ος αιών μ.Χ., Αρχαίος κυνικός φιλόσοφος

Κ.Ντ.

9 Μαϊου 1945: Η Συντριβή του ναζιστικού "3ου Ράιχ", ο ρόλος της ΕΣΣΔ, η στάση των Δυτικών και η αγγλογερμανική συμφωνία για ανενόχλητη αποχώρηση του γερμανικού στρατού από την Ελλάδα

του Γιώργου Πετρόπουλου

Η επέτειος της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών

«Πριν από τρία χρόνια ο Χίτλερ δήλωσε δημόσια πως μέσα στα καθήκοντά του περιλαμβάνεται και ο διαμελισμός της Σοβιετικής Ένωσης και η απόσπαση από αυτήν του Καυκάσου, της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας,των Βαλτικών και άλλων περιοχών. Δήλωσε ξεκάθαρα:''Θα εξοντώσουμε τη Ρωσία ώστε να μην μπορέσει ποτέπια να σηκωθεί''. Αυτό ήταν πριν τρία χρόνια. Δεν ήταν όμως τυχερό να πραγματοποιηθούν οι παράφρονες ιδέες του Χίτλερ. Η πορεία του πολέμου τις εξανέμισε. Στην πραγματικότητα έγινε κάτι εντελώς αντίθετο από αυτό που έλεγαν μέσα στο παραλήρημά τους οι χιτλερικοί. Η Γερμανία τσακίστηκε κατακέφαλα.     Τα γερμανικά στρατεύματα συνθηκολογούν.             Η Σοβιετική Ένωση πανηγυρίζει τη νίκη, αν και δεν ετοιμάζεται ούτε να διαμελίσει, ούτε να εκμηδενίσει τη Γερμανία». 

Ι. Β. Στάλιν1

Στις 9 Μάη 1945, ώρα 0.43' π.μ., στην αίθουσα της στρατιωτικής σχολής μηχανικού, στο προάστιο Κάρλσχορστ του Βερολίνου, οι πληρεξούσιοι της ανώτατης γερμανικής στρατιωτικής διοίκησης στρατάρχης Κάιτελ, ναύαρχος Φρίντεμπουργκ και στρατηγός της αεροπορίας Στουμπφ υπέγραψαν την Πράξη για τη χωρίς όρους συνθηκολόγηση της Γερμανίας ενώπιον των αντιπροσώπων των Ενόπλων Δυνάμεων των χωρών της αντιχιτλερικής συμμαχίας: Από μέρους της ΕΣΣΔ παραβρέθηκε ο στρατάρχης Γ. Κ. Ζούκοφ, της Αγγλίας ο στρατάρχης της Αεροπορίας Α. Τέντερ, των ΗΠΑ ο στρατηγός Κ. Σπάατς και της Γαλλίας ο στρατηγός Ντε Λατρ ντε Τασινί.

 Στα απομνημονεύματά του ο στρατάρχης Ζούκοφ περιγράφει ως εξής την ιστορική αυτή στιγμή2:

"Απευθύνθηκα στη γερμανική αντιπροσωπεία:

Ο στρατάρχης Κάιτελ υπογράφει την Πράξη για τη χωρίς όρους συνθηκολόγηση της Γερμανίας ενώπιον των αντιπροσώπων των Ενόπλων Δυνάμεων των χωρών της αντιχιτλερικής συμμαχίας

- Εχετε στα χέρια σας την Πράξη της άνευ όρων παράδοσης, τη μελετήσατε και είσθε εξουσιοδοτημένοι να υπογράψετε την Πράξη αυτή;...

- Μάλιστα, τη μελετήσαμε και είμαστε έτοιμοι να την υπογράψουμε, απάντησε με υπόκωφη φωνή ο στρατάρχης Κάιτελ, δίνοντάς μας το ντοκουμέντο που είχε υπογράψει ο ναύαρχος Ντένιτς. 

Το ντοκουμέντο αυτό έλεγε ότι ο Κάιτελ, ο Φον Φρίντεμπουργκ και ο Στουπφ είναι εξουσιοδοτημένοι να υπογράψουν την πράξη της άνευ όρων παράδοσης...

Αφού σηκώθηκα, είπα τα εξής:

- Προτείνω στη γερμανική αντιπροσωπεία να πλησιάσει εδώ, στο τραπέζι. Εδώ θα υπογράψετε την Πράξη της άνευ όρων παράδοσης της Γερμανίας.

Ο Κάιτελ σηκώθηκε γρήγορα από τη θέση του, ρίχνοντας σε μας μια εχθρική ματιά, ύστερα κατέβασε τα μάτια και, παίρνοντας αργά από το τραπέζι τη στραταρχική ράβδο του, προχώρησε με αβέβαιο βήμα προς το τραπέζι μας. Το μονόκλ του έπεσε και κρεμάστηκε στο κορδόνι. Το πρόσωπο του γέμισε με κόκκινες κηλίδες.

Μαζί του πλησίασαν στο τραπέζι ο στρατηγός Στουπφ, ο ναύαρχος Φον Φρίντεμπουργκ και οι Γερμανοί αξιωματικοί που τους συνόδευαν. Αφού διόρθωσε το μονόκλ ο Κάιτελ κάθισε στην άκρη του τραπεζιού και με τρεμάμενο ελαφρά χέρι και χωρίς να βιάζεται υπέγραψε πέντε αντίτυπα της Πράξης για την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας. Μετά έθεσαν τις υπογραφές τους οι Στουπφ και Φρίντεμπουργκ.

Ο Στρατάρχης Ζούκοφ υπογράφει το κείμενο για την άνευ όρων συνθηκολόγηση της Γερμανίας

Μετά την υπογραφή, ο Κάιτελ σηκώθηκε από το τραπέζι, φόρεσε το δεξί γάντι του και προσπάθησε πάλι να επιδείξει το στρατιωτικό του παράστημα, αλλά δεν τα κατάφερε και γύρισε ήσυχα πίσω στο τραπέζι του.

Στις 9 του Μάη 1945 ώρα 0.43', η υπογραφή της Πράξης για την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας είχε τελειώσει...».

Η αντιφασιστική νίκη με τη γλώσσα των αριθμών

Η αντιφασιστική νίκη δεν ήταν εύκολη, ούτε ήρθε τυχαία. Ηταν αποτέλεσμα τεραστίων θυσιών, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων επωμίστηκε η ΕΣΣΔ. Τα στοιχεία δίνουν σαφή την εικόνα. Συγκεκριμένα:

Στις μάχες που έγιναν στο σοβιετογερμανικό μέτωπο η χιτλερική Γερμανία έχασε το 80% της δύναμής της. Από τις 22/6/1941, που τα ναζιστικά στρατεύματα εισέβαλαν στην ΕΣΣΔ ως τις 9/5/1945 στο Ανατολικό Μέτωπο καταστράφηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν 607 γερμανικές μεραρχίες, πράγμα που σημαίνει πως οι Ναζί εδώ είχαν τριπλάσιες ως και τετραπλάσιες απώλειες σε σχέση με τις απώλειές τους σε όλα τ' άλλα μέτωπα, είτε στη Βόρειο Αφρική, είτε στην Ιταλία, είτε στη Δυτική Ευρώπη. 

Για να πετύχει αυτά τα σημαντικά αποτελέσματα ο Κόκκινος Στρατός έκανε εννιά μεγάλες πολεμικές εξορμήσεις σε ευρεία κλίμακα και 210 μικρότερες επιχειρήσεις. Σε επτά από τις πολεμικές εξορμήσεις και σε 160 από τις επιχειρήσεις είχε την επιθετική πρωτοβουλία.

Ο Σοβιετικός στρατός είχε δρόμο μακρύ και δύσκολο προς το Βερολίνο. Σ' ένα μέτωπο το μήκος του οποίου κυμαινόταν από 3.000 έως 6.200 χιλιόμετρα- αλλά και πίσω από τις γραμμές του μετώπου σε περιοχές κατεχόμενες από τον εχθρό- έδωσε σκληρές μάχες, για 1.418 μέρες και νύχτες. Κάθε λεπτό του πολέμου υπήρχαν κατά μέσο όρο 9 νεκροί, κάθε ώρα 507 και κάθε μέρα 1.400. 

Οι δύο στους πέντε νεκρούς του πολέμου ήταν Σοβιετικοί πολίτες, με τελικό αποτέλεσμα η ΕΣΣΔ να έχει πληρώσει τον πόλεμο με το φοβερό αριθμό των 20.000.000, και πάνω, νεκρών ενώ οι νεκροί της Αγγλίας και των ΗΠΑ ήταν αντίστοιχα 375.000 και 405.000.

Ακόμη, οι χιτλερικοί κατέστρεψαν στη Σοβιετική Ένωση 1.710 πόλεις και κωμοπόλεις, έκαψαν και ξεθεμελίωσαν πάνω από 70.000 χωριά, κατέστρεψαν 32.000 περίπου βιομηχανικά εργοστάσια, 65.000 χιλιόμετρα σιδηροδρομικές γραμμές, λήστεψαν 98.000 κολχόζ, 1.876 σοβχόζ, 2.890 μηχανοτρακτερικούς σταθμούς. 

Το συνολικό ύψος των υλικών ζημιών από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο σε ό,τι αφορά τις ευρωπαϊκές χώρες ανέρχεται στα 260 δισεκατομμύρια δολάρια (αξίας εκείνης της εποχής) εκ των οποίων τα 128 δισεκατομμύρια δολάρια αναλογούν στην ΕΣΣΔ! 

Αν τώρα σ' αυτό το ποσό προστεθούν και τα 357 δισεκατομμύρια δολάρια που είναι οι σοβιετικές πολεμικές δαπάνες, τότε προκύπτει ότι ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος στοίχισε στην ΕΣΣΔ το κολοσσιαίο ποσό των 485 δισεκατομμυρίων δολαρίων, δηλαδή ένα ποσό αρκετά μεγαλύτερο απ' αυτό που δαπάνησαν ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία μαζί3.

Αυτή ήταν η προσφορά της ΕΣΣΔ για την ελευθερία των λαών, γεγονός που αναγνώρισε ο ίδιος ο Τσώρτσιλ ο οποίος, στις 9 Μάη 1945, σε μήνυμά του προς τον Στάλιν έγραφε4:

 «Σας διαβιβάζω εγκάρδιον χαιρετισμόν με την ευκαιρίαν της λαμπράς νίκης που εσημειώσατε, εκδιώξαντες τους επιδρομείς από το έδαφός Σας και συντρίψαντες τη ναζιστικήν τυραννίαν".

Οι Αγγλοαμερικανοί, βέβαια, χρωστούσαν πολύ περισσότερα απ' όσα αναγνώριζαν στη Σοβιετική Ενωση. Ας δούμε το θέμα με περισσότερες λεπτομέρειες.

Τι χρωστούν οι Αγγλοαμερικανοί στην ΕΣΣΔ

Στα τέλη του 1944 - αρχές του 1945 ο γερμανικός στρατός παρέμενε αρκετά ισχυρός παρά τις βαριές του ήττες στο ανατολικό μέτωπο. Είχε στις τάξεις του 5.400.000 άνδρες, 28.500 πυροβόλα και όλμους, 3.950 άρματα και 1.960 αεροπλάνα. Οι εφεδρείες του, που αργότερα χρησιμοποιήθηκαν κατά κύριο λόγο εναντίον των σοβιετικών στρατευμάτων, αριθμούσαν 2.433.000 άνδρες, 2.700 πυροβόλα. 5.300 άρματα και άλλα επιθετικά όπλα και 3.270 αεροπλάνα5. Υπό αυτές τις συνθήκες, κανείς δεν περίμενε πως η στρατιωτική μηχανή του Χίτλερ θα εκμηδενιζόταν μέσα σε λίγους μήνες. Αντίθετα, ακόμη και οι πιο αισιόδοξες προβλέψεις τοποθετούσαν μια πιθανή συνθηκολόγηση της Γερμανίας στο τέλος του '45. 

Περισσότερο απ' όλους είχαν κάθε λόγο να είναι απαισιόδοξοι οι Δυτικοί, οι Εγγλέζοι και οι Αμερικανοί, οι οποίοι στα τέλη Δεκεμβρίου του 1944 δέχτηκαν μια ισχυρότατη επίθεση από τις γερμανικές δυνάμεις στις Αρδένες, με αποτέλεσμα να είναι προ των πυλών μια δεύτερη Δουνκέρκη. Ηταν τότε- στις 6/1/1945- που ο  Τσώρτσιλ έστειλε ένα αγωνιώδες μήνυμα προς τον Στάλιν εκλιπαρώντας, ουσιαστικά, για βοήθεια.

 «Θα Σας είμαι υπόχρεος- έγραφε μεταξύ άλλων ο Τσώρτσιλ- αν με πληροφορήσετε κατά πόσον ημπορούμε να υπολογίζωμεν επί μεγάλης ρωσικής επιθέσεως εις το μέτωπον του Βίσλα ή εις κάθε άλλον τόπον κατά τη διάρκειαν του Ιανουαρίου ή εις κάθε άλλην στιγμήν που Σεις θα δεχθήτε ενδεχομένως να ανακοινώσετε... Το ζήτημα τούτο το θεωρώ κατεπείγον».6

Στις 7/1/1945 ο Σοβιετικός ηγέτης απαντούσε στο αγωνιώδες μήνυμα του Βρετανού πρωθυπουργού ως εξής.

«... Ετοιμαζόμεθα δι' επίθεσιν, αλλά ο καιρός τώρα δεν ευνοεί την επίθεσίν μας. Εν τούτοις το Επιτελείον της Ανωτάτης Διοικήσεως, υπολογίζον την θέσιν των συμμάχων μας, απεφάσισε να τελειώση με σύντονον ρυθμόν τας προετοιμασίας και αδιαφορόν διά τον καιρόν, θα αρχίση ευρείας κλίμακος επιθετικές επιχειρήσεις εναντίον των Γερμανών εις όλο το κεντρικό μέτωπο, το βραδύτερον εντός του δευτέρου δεκαπενθημέρου του Ιανουαρίου. Να μην αμφιβάλλετε ότι θα πράξωμεν παν το δυνατόν, διά να συνδράμωμεν τα συμμαχικά μας στρατεύματα".

 Ετσι, στις 12/1/1945 τα σοβιετικά στρατεύματα εξαπέλυσαν μια επίθεση τεράστιας εκτάσεως που διέλυσε τη ναζιστική στρατιωτική μηχανή και κατέληξε στη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών της 9ης Μάη του ίδιου έτους. 

Ήταν τόσο μεγάλη αυτή η στρατιωτική ενέργεια του Κόκκινου Στρατού που στην κυριολεξία άφησε ολόκληρο τον κόσμο άναυδο.

 «Είναι ίσως η πιο μεγάλη επίδειξη στρατιωτικής δύναμης που έχει δει ποτέ ο κόσμος», έγραφαν οι αγγλικές εφημερίδες 

Και το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων υποχρεωνόταν να αναγνωρίσει ότι

«ποτέ δεν έγινε στην πολεμική ιστορία μια τέτοια επίθεση»7.

Ποια στάση όμως κράτησαν οι Δυτικοί απέναντι στην ΕΣΣΔ;

Η αντιφασιστική νίκη και η Δύση

Θα περιορίσουμε το εύρος της απάντησης, αναφέροντας γεγονότα μόνο από την τελευταία φάση του πολέμου. Συγκεκριμένα:

Από τα μέσα του 1944 ακόμη, όταν άρχισε να γέρνει η πλάστιγγα σε βάρος των δυνάμεων του Άξονα και μια σειρά χώρες απελευθερώνονταν, οι Αγγλοαμερικανοί δε δίστασαν να έρθουν σε ανοικτές συμφωνίες με τους χιτλερικούς έχοντας ως κύριο σκοπό τους να εμποδίσουν την προέλαση των σοβιετικών στρατευμάτων προς τη Δύση. 

Ετσι, για παράδειγμα, η Αγγλία συμφώνησε με τη Γερμανία να μην ενοχλήσει τα στρατεύματα της τελευταίας κατά την αποχώρησή τους από την Ελλάδα, ούτως ώστε ο Κόκκινος Στρατός στην προέλασή του να έχει να αντιμετωπίσει πολύ ισχυρή αντίσταση8. 

Η γραμμή αυτή, των συμφωνιών με τη Γερμανία, συνεχίστηκε με μεγαλύτερη ένταση από τη στιγμή που ξεκίνησε η μεγάλη σοβιετική επίθεση ως την οριστική συνθηκολόγηση των ναζιστών.

 Ετσι, στις αρχές Μάρτη του 1945 ξεκίνησαν στην Ελβετία διαπραγματεύσεις μεταξύ του απεσταλμένου της Γερμανίας στρατηγού Βολφ και εκπροσώπων των ΗΠΑ και της Βρετανίας που αποσκοπούσαν στη διευκόλυνση της προέλασης των αγγλοαμερικανικών δυνάμεων προς Ανατολάς με τη μεταφορά των γερμανικών δυνάμεων από το δυτικό μέτωπο στο μέτωπο με τον Κόκκινο Στρατό. 

Οι διαπραγματεύσεις- στις οποίες οι Αγγλοαμερικανοί δε δέχτηκαν να συμμετέχουν Σοβιετικοί- κράτησαν δύο εβδομάδες και απ' ό,τι φαίνεται, κατέληξαν σε αποτέλεσμα. 

Μάλιστα, ο Στάλιν σε μήνυμά του προς τον Ρούσβελτ, στις 3/4/1945, ήταν απολύτως κατηγορηματικός: 

«οι διαπραγματεύσεις- έγραφε- διεξήχθησαν και ετερματίσθησαν διά συμφωνίας με τους Γερμανούς, συμφώνως προς την οποίαν ο Γερμανός διοικητής εις το δυτικόν μέτωπον στρατάρχης Κέσελριγκ εδέχθη να ανοίξη το μέτωπον και να αφήση να διέλθουν προς ανατολάς τα αγγλο- αμερικανικά στρατεύματα και οι αγγλο- αμερικανοί υποσχέθηκαν αντ' αυτού να ελαφρύνουν διά τους Γερμανούς τους όρους της ανακωχής».9

Η πραγματικότητα στο πεδίο των μαχών ήταν αυτή που περιγράφει ο Στάλιν στο μήνυμά του προς το Ρούσβελτ. 

Από τα τέλη Μάρτη του '45 τα γερμανικά στρατεύματα στο δυτικό μέτωπο πέρασαν ουσιαστικά στο «συμβολικό» πόλεμο. Οι λίγες δυνάμεις που έμειναν εκεί παραδίδονταν χωρίς σοβαρή αντίσταση, ενώ ο κύριος στρατιωτικός όγκος μεταφέρθηκε στο ανατολικό μέτωπο, όπου ως το τέλος έδωσε σκληρότατες μάχες με τον σοβιετικό στρατό10. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια. 

Μια αλήθεια που υπογραμμίζει ακόμη περισσότερο τη φύση του ιμπεριαλισμού και την αξία που είχε για τους λαούς η ύπαρξη της Σοβιετικής Ενωσης.

1 Διάγγελμα 9ης Μάη 1945. Βλέπε: Ι. Β. Στάλιν: «Ο Μεγάλος Πόλεμος για την Πατρίδα», εκδόσεις "ΤΑ ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ", Αθήνα 1946, σελ. 136- 137

2 Στρατάρχης Γ. Κ. Ζούκοφ: «Αναμνήσεις και Στοχασμοί», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», τόμος 2ος, σελ. 424- 425

3 Ακαδημία Επιστημών ΕΣΣΔ: «Παγκόσμια Ιστορία», εκδόσεις «Μέλισσα», τόμος 11- 12, σελ. 852, Λ. Γιερεμέγιεφ: «Η Σοβιετική Ενωση στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο», εκδόσεις «Ζαχαρόπουλος», σελ. 124 κ.ε. και αλλού

4 «Η αλληλογραφία Στάλιν, Τσόρτσιλ, Ατλη, Ρούσβελτ, Τρούμαν», Εκδόσεις «Μέλισσα», τόμος Α', σελ. 420

5 «Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος 1939- 1945», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», τόμος 2ος, σελ. 310- 311 και Λ. Γιερεμέγιεφ: «Η Σοβιετική Ενωση στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο» εκδόσεις «Ζαχαρόπουλος», σελ. 110

6 «Αλληλογραφία Στάλιν- Τσόρτσιλ- Ατλη- Ρούσβελτ- Τρούμαν», εκδόσεις «Μέλισσα», τόμος Α' σελ. 393- 394

7 Λ. Γιερεμέγιεφ, στο ίδιο, σελ.. 115- 116

8 Βλέπε αναλυτικά: Β. Μαθιόπουλου: «Η Ελληνική Αντίσταση 1941- 1944 και οι Σύμμαχοι», εκδόσεις «Παπαζήση», σελ. 51- 52

9 «Αλληλογραφία Στάλιν- Τσόρτσιλ- Ατλη- Ρούσβελτ- Τρούμαν», εκδόσεις «Μέλισσα», τόμος β', σελ. 200

10 Υπουργείον Αμύνης ΕΣΣΔ: «Β' Παγκόσμιος Πόλεμος», εκδόσεις «20ός Αιώνας», σελ. 406

Αυτός ήταν ο Κώστας Κάππος

Να μην ξεχνάμε...

 1. Του Θανάση Κάππου*

Δεκαέξι βασανιστές, εκτός από εκείνους που έδιναν μόνο ξύλο, όργωσαν κυριολεκτικά το κορμί του. Νοσηρές διάνοιες, σατανικοί εφευρέτες.
Τέσσερεις στο Διόνυσο, 12 στο Μπογιάτι. Μετά από 500 περίπου ώρες βασανιστηρίων, που συνολικά πέρασε σε μπουντρούμια.
21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ...
Ονομάζεται Κώστας Κάππος, είναι 37 ετών πατέρας ενός ανήλικου αγοριού.
Στις 25 Απριλίου 1968 το απόγευμα συνελήφθη. Κρατήθηκε στη Γενική Ασφάλεια ένα μήνα και μετά οδηγήθηκε στο Διόνυσο.
Βασανίστηκε ένα μήνα εκεί και τον ξανάφεραν στην Ασφάλεια Αθηνών, από όπου οδηγήθηκε στη Λέρο. Καμία κατηγορία δεν απαγγέλθηκε εις βάρος του.
Κανένας μάρτυρας δεν τον κατάγγειλε για τίποτα. Η δουλειά του ήταν λογιστής. Αρτιμελής, καλοφτιαγμένος, από τη φύση του...
Το μόνο που δεν ήξερε ήταν η αντοχή του… Αυτή την δοκίμασε στον Διόνυσο και αργότερα στο Μπογιάτι. Όσοι τον ήξεραν πριν, είδαν ότι τόσο η φυσιογνωμία του, όσο και η διάπλαση του είχαν αλλοιωθεί. Τα βασανιστήρια είχαν αλλοιώσει τη διάπλαση και τη μορφή του.
Δεκαέξη βασανιστές, εκτός από εκείνους που έδιναν μόνο ξύλο, όργωσαν κυριολεκτικά το κορμί του. Νοσηρές διάνοιες, σατανικοί εφευρέτες.
Τέσσερεις στο Διόνυσο, 12 στο Μπογιάτι. Μετά από 500 περίπου ώρες βασανιστηρίων, που συνολικά πέρασε σε μπουντρούμια, φυλακές, στα κρατητήρια και στις απομονώσεις είναι σε θέση να εξηγήσει ένα λεξικό.
Το λεξικό των μαρτυρίων του
«ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ»: Έτσι έλεγαν οι δεσμοφύλακες κάτι λαμαρίνες που χτυπούσαν επί 12 ώρες συνέχεια πάνω στο κελί του στο Διόνυσο. Άρχιζαν στις 7 το απόγευμα και τελείωναν στις 7 το πρωί. Ο Κάπος λέει ότι γι΄ αυτή τη δουλειά σχηματίζονταν τέσσερεις βάρδιες «χειριστών».
«ΠΑΥΛΟΣ»: Φανατικός βασανιστής. Πιθανόν να πρόκειται για ψευδώνυμο.
Ο Κάππος τον συνάντησε μόνο για μια βραδυά όταν τον υπέβαλε σε «ειδικά βασανιστήρια».
Από τότε, η αναφορά και μόνο στο όνομα αυτό σήμαινε τρόμο. Του έλεγαν «θα φωνάξουμε τον Παύλο». Κατά την άποψη του Κάπου, ο βασανιστής αυτός ήταν «περιοδεύων».
Πρέπει να επισκέφτοταν πολλούς κρατουμένους. Ήταν ένα είδος «δασκάλου» για τους «άτσαλους» βασανιστές. Μεθοδικός και προσεχτικός.
«ΚΑΡΦΙ»: Ήταν μια από τις μεθόδους του «Παύλου». Του έδεναν με χειροπέδες τα χέρια και τον κρεμούσαν και τον κρεμούσαν για μισή ώρα με ένα καρφί στον τοίχο.
Συνέπειες: Αφυδάτωση και συρροή αίματος στα χέρια, αφού το βάρος του σώματος έπεφτε σ΄αυτά.
«ΛΑΚΚΟΣ»: ‘Ενας λάκκος στο χώμα όσο το μπόι ενός ανθρώπου.
Αυτό έγινε στο Διόνυσο. Τον έκλεισαν μέσα και τον σκέπασαν με λαμαρίνες και χώμα. Έξη ώρες έμεινε εκεί και όταν διαπίστωσαν ότι είχε χάσει τις αισθήσεις του, τον έδεσαν, έβαλαν μέσα ένα φαντάρο, που άρχισε να τον χτυπά μέχρι λιποθυμίας.
«ΑΚΙΝΗΣΙΑ»:Με ένα σπάγγο έδεσαν τα λαιμό με τα γεννητικά του όργανα. Σκυμμένος καθώς ήταν δεν μπορούσε να κάνει καμία κίνηση ούτε μπρός,
ούτε πίσω, ούτε στο πλάι.
To βασανιστήριο αυτό το εφάρμοζαν στο Μπογιάτι και το έλεγαν
«Διαρκή επίκυψη».
«ΤΣΙΜΕΝΤΟ»:Από τις 10 το βράδυ του έδεσαν τα χέρια σε μια ζώνη που του φόρεσαν στη μέση. Του έδεσαν τα πόδια και καθώς ήταν μπρούμυτα δεμένος πάνω σ΄ ένα κρεβάτι, έβαλαν στη ράχη του ένα σάκο με τσιμέντο.
Κατά τις πρωινές ώρες, είπε ο Κάπος, κόπηκε η αναπνοή του και θα πέθαινε από ασφυξία, αν δεν κατέβαλε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να φέρει το νύχι του μικρού του δακτύλου στο τσουβάλι και μετά από μια ώρα να αδειάσει το τσιμέντο από το τσουβάλι.
Ανάπνευσε, αλλά σε λίγο τον πήραν είδηση οι φρουροί τον έλυσαν και τον χτύπησαν.
«ΑΣΒΣΕΣΤΗΣ»:Toν έσκισαν με ξιφολόγχη στην κοιλιά, τον έδεσαν ανάσκελα
στο κρεβάτι, έβαλαν επάνω ένα κομμάτι ασβέστη ξερό.
Το έγκαυμα δεν έχει κλείσει ακόμη.
«ΠΕΙΝΑ»: Παροχή νερού
«ΔΙΨΑ»: Παροχή φαγητού
Μεθοδευμένες «δουλειές» και λεξικό άψογο. Στην επταετία μπορούσε ο καθένας να το «σπουδάσει», αδιάφορο αν ήταν γυναίκα ή άντρας, παιδί ή μεγάλος, εργάτης ή διανοούμενος, δυνατός ή αδύνατος.

*Ο Θανάσης Κάππος είναι ο γιος του Κώστα Κάππου

 

2. του Κώστα Ντουντουλάκη

Το ίδιο όπως επί δικτατορίας συνεπής  μαρξιστής κι αλύγιστος αγωνιστής ο Κάππος και όταν το 1988-89(χωρίς ίχνος αυτοκριτικής έστω εκ των υστέρων ως και τώρα...) οι περισσότεροι της ηγεσίας του κόμματος,  όπως δυστυχώς και η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών  και μελών του ΚΚΕ έσκυψαν στην ολέθρια αντικομμουνιστική "περεστρόικα" της διεφθαρμένης και πουλημένης στον διεθνή καπιταλισμό σοβιετικής νομενκλατούρας και στην ελληνική μετάφραση της περεστρόικα, αυτήν του αίσχους του "Κοινού Πορισματος ΚΚΕ-ΕΑΡ", στο οποίο πόρισμα-θεμέλιο συγκρότησης του "Συνασπισμού της Αριστεράς", απεμπολείτο (όπως ξανά έγινε πάλι πρόσφατα "για όσο θα υπάρχει καπιταλισμός" από την ηγετική φράξια) ο ως τότε άμεσος, επιτακτικός προγραμματικός στόχος  εξόδου από την ΕΕ... 

Στην πραγματικότητα επρόκειτο για ανοιχτά αντικαταστατική   ανατροπή της από το 1980 ως τότε Συνεδριακής ξεκάθαρης αντιΕΕ Γραμμής από τον εντεταλμένο γιαυτό Μίμη Ανδρουλάκη-με απόλυτη ευθύνη και πραξικοπηματική κάλυψη του ΓΓ Φλωράκη και όλου του ΠΓ του ΚΚΕ- και του Κουναλάκη της ΕΑΡ, ενός εντελώς ανυπόληπτου στο λαό περιθωριακού κομματιδίου του φανατικού λάτρη της ΕΕ και της εκφυλισμένης σοσιαλδημοκρατίας Κύρκου . 

Διαφώνησε, ριζικά τότε ο Κάππος, ανοιχτά πια, όπως πράξαμε εκατοντάδες μάχιμα στελέχη του ΚΚΕ και η συντριπτική πλειοψηφία της ως τότε μαζικότατης και πρώτης δυναμης στο φοιτητικό κίνημα ΚΝΕ.

 Μιας ΚΝΕ στην οποία, όση ελάχιστη και ασύνδετη με το νεολαιίστικο κίνημα πια απέμεινε πιστή στην ξετσίπωτα  δεξιά στροφή, διόρισαν οι Φλωράκης-Γόντικας-Τσολάκης-Φαράκος-Ανδρουλάκης-Καραγκουλές του ΠΓ δοτό Γραμματέα τον ελεγχόμενο από αυτούς, σημερινό υπουργό της ΝΔ  και από τότε πασίγνωστα δεξιών απόψεων, Θεοδωρικάκο!!!

 Τότε (1990) κατάντησε η ηγετική φράξια στο ΚΚΕ να συγκυβερνήσει ως Συνασπισμός ΚΚΕ-ΕΑΡ με την κυβέρνηση Μητσοτάκη (Κυβέρνηση Τζανετάκη) "για κάθαρση" τάχα στο καπιταλιστικό κράτος!!!...

Κι αμέσως μετά  αυτοαναιρούμενη το ίδιο ξετσίπωτα κι αυτοεξευτελιζόμενη, χωρίς καμιά "κάθαρση", κατάντησε  να συγκυβερνήσει με ΝΔ μαζί και με το ...ΠΑΣΟΚ,  ένεκα των σκανδάλων του οποίου έλεγε πως συγκυβέρνησε με ΝΔ για  ..."κάθαρση"!!! (Συγκυβέρνηση Ζολώτα...) 

Την βουλευτική του σύνταξη έκτοτε την διέθετε για τον υπομένοντα το εμπάργκο των ΗΠΑ λαό της Κούβας, κρατώντας μόνο ένα μικρό ποσό όσο η κατώτερη σύνταξη του ΙΚΑ για την επιβίωση της οικογένειάς του...

Τον γνώρισα από πολύ κοντά από το 1989 και μετά, στην ρήξη μας με την δεξιά εκφυλιστική στροφή της ηγεσίας  μα και πολλά χρόνια μετά στον όλο ιδεολογικοπολιτικό αγώνα του για επιστημονική μαρξιστική ανάλυση και συλλογική μαρξιστική επεξεργασία των οικονομικοκοινωνικών αιτιών σταδιακού  εκφυλισμού της "Μεταβατικής Κοινωνίας" της  ΕΣΣΔ, την επιστημονική μελέτη της κοινωνικοταξικής διάρθρωσης της ελληνικής κοινωνίας κλπ κλπ... 

Βαθύτατα συλλογικής αντίληψης, όσο και ακούραστος μελετητής κι ερευνητής, πάντα, πριν καταλήξει να δημοσιεύσει οποιαδήποτε  σημαντική του μελέτη, επιζητούσε πάντα την γνώμη μας, όλων όσων συντρόφων του μοιραζόμασταν τις ίδιες απόψεις κι αγωνίες για την μετά την καπιταλιστική περεστρόικα και την αντίστοιχη από το  1988-89 εκδηλωθείσα  τεράστια κρίση στο παγκόσμιο και στο ελληνικό  κομμουνιστικό κίνημα. 

Ανατύπωνε υπομονετικά και χωρίς κανείς να του το ζητά, χιλιάδες συνολικά σελίδες προεργασιών των μετέπειτα βιβλίων του για ΕΣΣΔ και  για την ταξική διάρθρωση ελληνικής κοινωνίας και τις έστελνε για παρατηρήσεις σε δεκάδες συντρόφους της περιόδου αυτής, από αυτούς που συνδεθήκαμε μαζί του έχοντας  διαφωνήσει τόσο με τις τότε επιλογές της ηγεσίας του ΚΚΕ όσο και με την "νεοαριστερή" αδιέξοδη και σε πολλά αντιμαρξιστική, βολουνταριστική  αερολογία που πολύ σύντομα διαπιστώσαμε  πως διακατείχε την πλειοψηφία των στελεχών του ΝΑΡ...

 Σε τέτοιες συνθήκες γνώρισα  τον υπέροχο άνθρωπο κορυφαίο αγωνιστή μα και εξαιρετικά οξυδερκή μαρξιστή μελετητή, αναλυτή και συγγραφέα Κώστα Κάππο. 

Συναντιόμασταν έκτοτε μαζί του όσο ζούσε,  οι παραπάνω συναγωνιστές  κατά διαστήματα στην Αθήνα όταν ήταν να συζητήσουμε πώς να πράξουμε σε κάποιο ιδιαίτερα σημαντικό πολιτικό ζήτημα, όπως επίσης  και  στις παρουσιάσεις και ανοιχτές συζητήσεις των βιβλίων του. 

Ήρθε και δυο φορές στα Χανιά για δημόσιες πολιτικές του ομιλίες του που είχα αναλάβει να οργανώσω και στις οποίες παρευρέθηκαν πάνω από 150 συμπολίτες σε καθεμιά. 

Ήταν επίσης επί πολλές ημέρες, μάρτυρας υπεράσπισης στην δίκη μας, όταν δικαζόμασταν το 1993 επί τρεισήμισι μήνες σε άλλη πόλη (Ρέθυμνο) 27 Χανιώτες,  κατηγορούμενοι ως υποκινητές (και για χίλια δυο χαλκευμένα αδικήματα) της μεγαλύτερης μεταπολεμικής αντιιμπεριαλιστικής αντιτρομοκρατικής εξέγερσης του λαού της Κρήτης, στις 23 και 24 Ιουλίου 1990 όταν διαδηλώναμε συγκρουόμενοι μαχητικά με τα ΜΑΤ, κατά της τότε ψηφιζόμενης ανανέωσης της συμφωνίας για τις βάσεις...

-Ο Κώστας Κάππος, με τη μεγάλη θεωρητική συμβολή του στον μαχόμενο μαρξισμό, με τα βιβλία του  

«Ε.Ε. εναντίον των λαών», 

«Ο Φάκελος της Κύπρου»,

«Κατάσταση της Εργατικής Τάξης στην Ελλάδα», 

 «Ταξική διάρθρωση της σύγχρονης Ελληνικής Κοινωνίας»

 και κυρίως με τη βαθιά θεμελιωμένη 

«Κριτική του Σοβιετικού σχηματισμού», 

 προκάλεσε τον πιο  γόνιμο  απ΄όλους ίσως τους κάθε απόχρωσης αναλυτές, τεκμηριωμένης επιχειρηματολογίας προβληματισμό σε όσους ψάχνουν να μάθουν, αναρωτιούνται και μελετούν τις βαθύτερες αιτίες πίσω απ΄τα μεγάλα ιστορικά και πολιτικά γεγονότα.

Με τη συνολική στάση ζωής του, αναδείχθηκε σε έναν πηγαίο μαζικό διαπαιδαγωγητή και όχι σε συνήθη «αφ' υψηλού καθοδηγητή» για τις χιλιάδες των νέων κομμουνιστών του αντιδικτατορικού αγώνα και της μεταπολίτευσης.

Συνοψίζοντας, ο Κώστας Κάππος ήταν ιδεολογικά αδιάλλακτος απέναντι στους ταξικούς και πολιτικούς αντιπάλους από θέση αρχών, αυστηρά απαιτητικός από τους συντρόφους του με βάση τις ανάγκες των καιρών, με βαθιά γνώση  και πίστη  στην μαρξιστική κοσμοθεωρία,  ακλόνητη  εμπιστοσύνη στην δυνατότητα της εργατικής τάξης και της λαϊκής πλειοψηφίας για  αντιιμπεριαλιστική πορεία, ανατροπή του καπιταλισμού και σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, εραστής του κομμουνισμού, ως «μαχητικής σημαίας όλων των ελευθεριών».