Φώτη Τερζάκη : ΔΕΝ ΕΜΒΟΛΙΑΖOΜΑΙ ΡΕ, ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ;

 

ΔΕΝ ΕΜΒΟΛΙΑΖOΜΑΙ ΡΕ, ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ; 

του Φώτη Τερζάκη*

(Από https://www.kontrabandafreepress.com/propaganda)

Πρώτη καταχώρηση: Δευτέρα, 7 Ιουνίου 2021, 01:24

Εκτός από τους υπηρεσιακούς διανοούμενους που είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να λειτουργήσουν σαν παρακρατική ομάδα κρούσης προς υπεράσπιση των κατεστημένων συμφερόντων, υπάρχουν και οι «άλλοι», οι λεγόμενοι προοδευτικοί και υποψιασμένοι (δεν λέω «αριστεροί» για να μην ξεράσω…), που στην παρούσα εφιαλτική συγκυρία αναλαμβάνουν το ρόλο τής τρίτης φάλαγγας του συντηρητισμού.

Τέτοιος είναι ο κος Άρης Χατζηστεφάνου, που εδώ και καιρό μάς βομβαρδίζει με παραινέσεις υπακοής στις προσταγές τού κράτους υγιειονομικής ασφάλειας, κουνώντας το δάχτυλο σε όσους αρνούνται να εξαπατηθούν κι επιστρατεύοντας με ύφος αυταρχικού λυκειάρχη όλες τις γνωστές και μέχρι ναυτίας επαναλαμβανόμενες συκοφαντίες (που δεν χρειάζεται να επαναλάβω εδώ: «συνομωσιολόγοι», «ακροδεξιοί», «ψεκασμένοι», κ.ο.κ. – αφού, όπως τους έχει διδάξει και η ναζιστική πείρα, στο τέλος πάντα «κάτι μένει»…).

Το πρόσφατο δημοσίευμά του «Εμβολιάσου ρε, τί σου ζητάμε;» που εμφανίστηκε στις 5 Mαΐου 2021 στον δικτυακό τόπο INFOWAR είναι μια επιτομή τής ρητορικής του, μίγμα ιεραποστολικής ηθικολογίας και κηρύγματος βλοσυρού κολλεκτιβισμού (του είδους που —τί περίεργο!— έκανε μέχρι προσφάτως να βγάζουν φλύκταινες τα παπαγαλάκια τού φιλελευθερισμού, τα οποία αναπάντεχα τώρα θυμήθηκαν τη «συλλογική ευθύνη» και το «κοινό καλό»).

Δεν μου αρέσει η ad hominem επιχειρηματολογία: τη θεωρώ γενικά ένα ύπουλο στρατήγημα που μέσ’ από την ατέρμονη περιπτωσιολογία διαλύει δραστικά κάθε κατανόηση της δομής. Θα είχα ωστόσο, με τους όρους που ο ίδιος μιλάει σε αυτό το δημοσίευμα, να του αντιτάξω —χάριν παιδιάς, όπως λέμε— μυριάδες αντιπαραδείγματα.

Μας περιγράφει ας πούμε μελοδραματικά τα συμπτώματα που είχε ο ίδιος όταν προσβλήθηκε από τον κορωνοϊό. Τα ίδια ακριβώς συμπτώματα —εκτός από την ψυχαναγκαστική αγκαλιά με το οξύμετρο, εννοείται, παρά τη χρόνια ιγμορίτιδά μου— τον διαβεβαιώ πως είχα κι εγώ δεκάδες φορές στη ζωή μου προσβεβλημένος από κοινές, κοινότατες γρίπες· τί πιο φυσιολογικό για τους ανθρώπους από το να αρρωσταίνουν και ύστερα να γίνονται καλά; Απρόσβλητοι ρομποκόμπ υπάρχουνε μόνο στα αμερικανικά blockbuster…

Από την άλλη πλευρά, οι «ενοχλήσεις» από τα εμβόλια που αναφέρει είναι πράγματι άξιες μειδιάματος εν συγκρίσει με τα δεκάδες σοβαρά επεισόδια, μέχρι και θανάτους, που έχουν προκληθεί ήδη από τους δυο-τρεις πρώτους μήνες των εμβολιασμών, τα οποία συστηματικά κρύβουν ή, όταν έρχονται τυχαία στο φως, προσπαθούν να υποβαθμίσουν τα πρακτορεία τής Υπηρεσιακής Ενημέρωσης.

Κι εδώ σημειώνεται, παρεμπιπτόντως, ένα ακόμη ωμό πλήγμα στην κοινή λογική: όταν κάποιος εμβολιασμένος πεθάνει, προσπαθούν να μας πουν ότι αυτό οφειλόταν σε άσχετα «υποκείμενα νοσήματα», οτιδήποτε άλλο τελοσπάντων εκτός από το εμβόλιο· όταν όμως πεθάνει κάποιoς που έχει διαγνωσθεί θετικός στον Covid (ό,τι εγκυρότητα κι αν έχουν αυτές ο διαγνώσεις) με δεκαοχτώ άλλα υποκείμενα νοσήματα, παίρνουν όρκο ότι τον σκότωσε ο κορωνοϊός!

Τέλος πάντων, κι εγώ έχω να του αναφέρω ήδη δύο περιπτώσεις από το στενό μου περιβάλλον, ανδρών πάνω-κάτω στην ηλικία μου (συν-πλην 60 χρονών), που υπέστησαν σοβαρότατες θρομβώσεις την επαύριο του εμβολιασμού τους: και οι δύο νοσηλεύονται (στην Αθήνα και στην Πάτρα), ο ένας κινδυνεύοντας να χάσει το πόδι του και ο άλλος μάλλον ανέλπιδα (ουσιαστικά, εγκεφαλικά νεκρός)…

Δεν θα συνεχίσω όμως σε αυτό το πνεύμα. Όποιος θέλει να γίνει πειραματόζωο για το καλό τής ανθρωπότητας (κι αν υποθέσουμε ότι ξέρει ποιο είναι το καλό τής ανθρωπότητας), είναι αξιέπαινος και μπράβο του, για την πρόθεσή του τουλάχιστον.

Ό,τι και να του συμβεί είναι αναμενόμενο και κανείς δεν θα πει πως εξαπατήθηκε. Όταν όμως ένας ολόκληρος πληθυσμός εξαναγκάζεται να γίνει πειραματόζωο (πιθανώς όχι τύποις, γιατί ακόμα υπάρχουν νομικές πρόνοιες τις οποίες δεν πρόλαβαν να ξηλώσουν, αλλά με αθέμιτους εκβιασμούς, τους οποίους επίσης δεν χρειάζεται ν’ αναφέρω γιατί χιλιάδες άνθρωποι τους ζουν στο πετσί τους – και καθημερινά μάς τηλεφωνούν στη «Διεπιστημονική Ένωση για την Υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της Βιοηθικής» ζητώντας απεγνωσμένα νομική βοήθεια), πρόκειται για οργανωμένο, εν ψυχρώ κι εκ προμελέτης, έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

1. Και σε αυτό το έγκλημα οφείλουμε όλοι να ορθώσουμε το ανάστημά μας, να πούμε ανυποχώρητα όχι! ρισκάροντας οιαδήποτε συνέπεια, όπως ακριβώς η ανθρωπότητα απαίτησε από τον γερμανικό λαό μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, επιρρίπτοντάς του παθητική ενοχή —δια παραλείψεως, όπως λέμε— για τα ναζιστικά εγκλήματα.

Αυτή είναι η μόνη αληθινά ηθική στάση, σε αντίθεση με τις γλυκερές αισθηματολογίες από τις οποίες βρίθει ο παραινετικός τού κου Χατζηστεφάνου· που επιπλέον στηρίζεται σε μια ολόκληρη αλυσίδα από αδιατύπωτες προκείμενες, στις οποίες ακριβώς έγκειται η —θελημένη ή αθέλητη έχει μικρή σημασία— πλάνη του.

Για παράδειγμα, όταν λέει «όσοι αρνούνται να εμβολιαστούν προτιμούν να έχουμε καθημερινά 70 με 100 νεκρούς παρά…» υποβάλλει ως δεδομένα τρία εξόχως αμφισβητούμενα πράγματα:

• πρώτον, ότι τα εμβόλια είναι προς το συμφέρον και όχι προς ζημίαν τής ανθρωπότητας (πράγμα που για ένα εμβόλιο, και ανεξαρτήτως του τί λένε τα ιατρικά πρωτόκολλα, κανείς δεν μπορεί να ξέρει πριν περάσουν 15-20 χρόνια – πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μια τεχνολογία επέμβασης στο ανθρώπινο DNA που και μόνον όποιος τη σκέφτεται θα έπρεπε να δικάζεται με βάση τους Κώδικες της Νυρεμβέργης!)·

• δεύτερον, ότι τα συγκεκριμένα εμβόλια όντως αποτρέπουν τη μόλυνση και προφυλάσσουν από τη μετάδοσή της (πράγμα που αρνούνται ακόμη κι οι ίδιοι οι κατασκευαστές τους, και ούτως ή άλλως οι παραινέσεις που συνοδεύουν την επιβολή τους —εξακολουθητική μασκοφορία, «κοινωνική αποστασιοποίηση», κτλ.— προδίδουν κατάφωρα)·

• τρίτον, και πολύ σοβαρότερο, ότι για τους «καθημερινά 70 με 100 νεκρούς», και γενικότερα για τους «10.669 που πέθαναν στην Ελλάδα, τα 3,22 εκατομμύρια που πέθαναν σε όλο τον κόσμο και τα δεκάδες εκατομμύρια συγγενών και φίλων που δεν πρόλαβαν να τους αποχαιρετίσουν και να τους σφίξουν στο χέρι» ευθύνεται ο Covid…!

Αναμασά δηλαδή με μακάρια αμεριμνησία το αφήγημα των εμπνευστών της θανάσιμης βιοπολιτικής που θέλει να αποδώσει σε έναν συνήθη ιό τα αποτελέσματα των δικών της ολέθριων στρατηγικών!

Αλλά, δυστυχώς για τον κο Χατζηστεφάνου και τους ομοϊδεάτες του ειδικά τής ψευδο-αριστεράς, τα νούμερα, οσοδήποτε τυφλά και παραπλανητικά, δεν μπορούν να κρύψουν το προφανές. Το πρόβλημα με αυτούς τους αριθμούς είναι ότι μετρούν νεκρούς στη διάρκεια του κορωνοϊού, τους οποίους αποδίδουν στον κορωνοϊό.

Μετρούν δηλαδή όσους πέθαναν από άλλες υποκείμενες αιτίες, επειδή κάποια στιγμή είχαν μια (επισφαλή) διάγνωση κορωνοϊού από (αναξιόπιστα) τεστ· ή επειδή τους ώθησαν να συρρεύσουν στα νοσοκομεία, όπου μολύνθηκαν από τρέχοντες μικροβιακούς παράγοντες ή υπέστησαν ακατάλληλες θεραπείες (ακούμε πολλά για τα τρομερά «πρωτόκολλα» που εφαρμόζουν τρομοκρατημένοι και παραπληροφορημένοι γιατροί, κορτιζόνες και αντιβιοτικά, χωρίς λόγο εντατικές και διασωληνώσεις, τα οποία σκοτώνουν εν ψυχρώ βέβαια)· αλλά και όσους πέθαναν απλώς επειδή στις συνθήκες αποκλεισμού και «κορωνοποίησης» που επιβλήθηκαν δεν μπορούσαν να έχουν τη συνήθη ιατρική φροντίδα για χρόνια  προβλήματα που αντιμετώπιζαν – και δεν λογαριάζω ακόμα τα νούμερα των εξοντωμένων από την κοινωνική, οικονομική και ψυχική περιθωριοποίηση που ήταν συνέπεια αυτών των παρανοϊκών πολιτικών «προφύλαξης» (από έναν κίνδυνο που δεν υπάρχει)… Διότι ακόμη κι έτσι, με αυτές τις υπολογιστικές λαθροχειρίες, το σύνολο των καταγεγραμμένων θανάτων από οιαδήποτε αιτία στο υπό συζήτησιν χρονικό διάστημα και στις περισσότερες χώρες τού κόσμου είναι απολύτως συγκρίσιμο με άλλες οξείες επιδημίες γρίπης των προηγούμενων χρόνων (για να μη μιλήσουμε για ελονοσία, φυματίωση, κλπ. Με αντίστοιχους αριθμούς θυμάτων σε ετήσια βάση), είτε κι ελαφρώς μικρότερο…

2. Εν ολίγοις, έτσι κατασκευάστηκε η οφθαλμαπάτη.

Αν λοιπόν, σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει ο κος Χαζηστεφάνου (που αντανακλούν τις «επίσημες» ανακοινώσεις των σχετικών διεθνών υπηρεσιών, εκ προοιμίου αναξιόπιστων λόγω των πολιτικών τους δεσμεύσεων), προκύπτει ένας δείκτης γενικής θνησιμότητας της τάξεως του 2,85% περίπου, πώς συσχετίζεται αυτός με τον δείκτη θνητότητας του Sars-Cov-2 που δίνουν οι σοβαρότεροι επιστήμονες και τα πιο έγκυρα ιατρικά περιοδικά, ο οποίος κυμαίνεται μεταξύ 0,05-0,20%; Η διαφορά δείχνει, ακριβώς, το ποσοστό πληθυσμού που δολοφόνησαν οι πολιτικές τού εγκλεισμού, τα υγειονομικά μέτρα και η ίδια η ιατρική στη διάρκεια της λεγόμενης πανδημίας.

3. Αυτά είναι υποχρεωμένη να σκεφτεί μία κριτική, κοινωνικά ευαισθητοποιημένη σκέψη που θα μπορούσε ακόμα να διεκδικήσει μια κάποιου είδους αριστερή ταυτότητα, αντί να εξαπολύει πομφόλυγες τύπου «προμηθεϊκά επιτεύγματα», «ακροδεξιοί συνομωσιολόγοι του Τραμπ ή του Μπολσονάρου», «πρόταξη του εαυτού εις βάρος τού κοινωνικού συνόλου», και άλλα πολλά τέτοια άσφαιρα…

Το τελευταίο αυτό όμως κρύβει και μιαν ανησυχητική παραδοχή: αν η άρνηση κάποιου να κάνει να το εμβόλιο σημαίνει ότι προκρίνει το ατομικό του συμφέρον έναντι της συλλογικότητας, δεν υπονοεί αυτό άραγε πως είναι πράγματι προς ατομική του ζημία να κάνει το εμβόλιο; Τότε τί είναι εκείνο που κατά τη μεταφορά τού εμβολίου από το άτομο στη συλλογικότητα το μετατρέπει από επιζήμιο σ’ επωφελές;

Θα συνιστούσα στον κο Χατζηστεφάνου να σκεφτεί σοβαρότερα τί σημαίνουν οι όροι «ατομικό» και «συλλογικό» και ποιος ο συσχετισμός τους σε μία υπερανεπτυγμένη καπιταλιστική και τεχνοκρατούμενη κοινωνία – κι επίσης να αφήσει τη ρητορεία τού λαϊκού ιεροκήρυκα και να αναλογιστεί με συνέπεια το νόημα του ηθικού πράττειν.

Αν, σύμφωνα τουλάχιστον με το καντιανό μάθημα, πράττω ηθικά σημαίνει ότι δεν εξαιρώ τον εαυτό μου αλλά προτείνω τον κανόνα τής πράξης μου ως αρχή γενικής νομοθεσίας για όλη την ανθρωπότητα, τότε ναι, αρνούμαστε το εμβόλιο όχι για να σωθούμε προσωπικά (όπως στην πραγματικότητα κάνει η τρομοκρατημένη αγέλη που παίρνει εντολές από την τηλεόραση) αλλά επειδή ζητάμε απ’ όλη την ανθρωπότητα να το αρνηθεί, εν πλήρη ευθύνη· ζητάμε απ’ όλη την ανθρωπότητα να εγείρει ατσάλινες αντιστάσεις πολιτικής ανυπακοής σε όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις και τους διεθνείς οργανισμούς, να πολεμήσει με ό,τι μέσον διαθέτει την τελευταία και πιο αποτροπιαστική μεταμόρφωση ενός καπιταλισμού σε παροξυσμό, τον υγειονομικό ολοκληρωτισμό που ανατέλλει μεσ’ από έναν ωκεανό ανθρώπινου αίματος και οδύνης.

Σε αυτόν τον αγώνα ζωής και θανάτου, πράγματι, ή θα χορέψουμε όλοι ή δεν θα χορέψει κανένας.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Αυτή τη στιγμή άλλωστε ετοιμάζεται ένα δικαστικό γεγονός αποφασιστικών διαστάσεων (που κάποιοι ονόμασαν «Η νέα Δίκη τής Νυρεμβέργης»): μια ομάδα περισσότερων από 1.000 δικηγόρους και πάνω από 10.000 εμπειρογνώμονες ιατρικής, με επικεφαλής τον δρ. Reiner Fullmich, ξεκίνησαν νομικές διαδικασίες στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης εναντίον τού CDC, τον ΠΟΥ και της «ομάδας τού Νταβός» για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Για περισσότερες πληροφορίες, βλ.

https://halithheia.blogspot.com/2021/05/2021-cdc.html

2. Για μια κρυστάλλινη και συνεκτική έκθεση των επιβεβαιωμένων μέχρι στιγμής στοιχείων, με τον προσήκοντα συγκριτικό τρόπο και με ιδιαίτερες λεπτομέρειες για την Κύπρο και την Ελλάδα, βλ. την παρουσίαση του διακεκριμένου κύπριου γιατρού δρ. Ελπιδοφόρου Σωτηριάδη στη «Σχολή Γονέων» τού Ανοικτού Πανεπιστημίου Κατερίνης, 19 Απριλίου 2021:

https://www.youtube.com/watch?v=RSTagJTxfzs&ab_channel.

3. Παρεμπιπτόντως, ποιες είναι οι «εκατόμβες νεκρών σε χώρες όπως η Ινδία»; Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που δίνει η Ευρωστατιστική Υπηρεσία, τούτη τη στιγμή ο ρυθμός των θανάτων στην Ινδία είναι 2.95 ανά 1.000 κατοίκους (σε μια χώρα όπου οι συνθήκες υγιεινής είναι άθλιες, η κυβέρνηση επιεικώς εγκληματική και η θνησιμότητα πάντα πολύ υψηλή, όπως άλλωστε και ο ρυθμός των γεννήσεων) – ενώ στην Ελλάδα είναι, αυτή τη στιγμή, 6,52 ανά 1.000 κατοίκους!

Και για να καταλάβουμε τί ακριβώς σημαίνει αυτό, πρέπει επίσης να έχουμε υπόψιν ότι, σύμφωνα με τα δεδομένα που δίνει η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2020 το σύνολο των θανάτων από οιαδήποτε αιτία στην Ελλάδα ήταν ελαφρώς μικρότερο από το αντίστοιχο του 2019 την ίδια περίοδο· παρουσίασε ωστόσο μια θεαματική άνοδο τους δύο τελευταίους μήνες τού 2020 (αφότου δηλαδή επιβλήθηκε η πιο σκληρή καραντίνα) για να χαμηλώσει και πάλι τους πρώτους μήνες του 2021, ενώ την ίδια στιγμή ανακοινώνονται αυξημένοι αριθμοί θανάτων «από κορονοϊό» (διαρκούσης της καραντίνας και αφότου όταν είχαν ξεκινήσει μαζικοί εμβολιασμοί). Μπορεί ο καθένας να βγάλει τα συμπεράσματά του...!

ΦΩΤΗΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ

Διαβάστε το κείμενο του Άρη Χατζηστεφάνου στο οποίο αναφέρεται το παραπάνω κείμενο του Φώτη Τερζάκη

«Εμβολιάσου ρε, τι σου ζητάμε;»

Γνωρίζω πως όσοι αναρτούν τις εμπειρίες τους από τις μικρές παρενέργειες που έχουν για ορισμένους τα εμβόλια το κάνουν συνήθως για καλό σκοπό. Εξηγούν ότι ένας πυρετός και μερικοί μυϊκοί πόνοι δεν είναι τίποτα μπροστά στην ασφάλεια που προσφέρει το εμβόλιο στους ίδιους και σε αυτούς που αγαπούν. Ακόμη και έτσι όμως, ακούγοντας τα σχόλια όσων λένε ότι αισθάνονται «σαν να τους πάτησε τρένο», σχηματίζεται στο πρόσωπό μου ένα ελαφρύ μειδίαμα. Γιατί όσα βιώνουν για μια ή δυο ημέρες τα έζησα στο πολλαπλάσιο για σχεδόν τρείς βδομάδες, όταν προσβλήθηκα πριν από μήνες από τον ιό.

Θυμάμαι τους μυϊκούς πόνους που δεν με άφηναν να κοιμηθώ για μέρες. Θυμάμαι τις νύχτες, αγκαλιά με το οξύμετρο, να μετράω τις επιπτώσεις στο άσθμα μου. Θυμάμαι ότι δεν άντεχα να κοιτάζω ούτε την οθόνη του κινητού για περισσότερο από ένα λεπτό. Θυμάμαι την άδεια που ζήτησα από τη δουλειά γιατί δεν μπορούσα ούτε να σκεφτώ – όχι να γράψω κείμενο ή να εκφωνήσω εκπομπή. Και ύστερα κι άλλες εβδομάδες με διαρκή κούραση και μια συνεχή «θολούρα». Όταν υποχώρησαν οι πόνοι, έμεινε για μήνες η ανησυχία ότι ο οργανισμός δεν θα επανέλθει ποτέ στην προηγούμενη κατάσταση του. Σαν να έχασες μέσα σε λίγες ημέρες δυο δεκαετίες ζωτικότητας και διαύγειας.

Φυσικά, όπως υπομειδιώ εγώ για τις μικροπαρενέργειες του εμβολίου, κάποιοι θα γελάνε μαζί μου διαβάζοντας τα «γελοία» συμπτώματα που αναφέρω. Είναι οι άνθρωποι που μπήκαν στα νοσοκομεία, διασωληνώθηκαν και είδαν τον θάνατο να τους χτυπά την πόρτα. Κάποιοι άλλοι δεν μπορούν ούτε να γελάσουν. Είναι οι 10.669 που πέθαναν στην Ελλάδα, τα 3,22 εκατομμύρια που πέθαναν σε όλο τον κόσμο και τα δεκάδες εκατομμύρια συγγενών και φίλων που δεν πρόλαβαν να τους αποχαιρετίσουν και να τους σφίξουν στο χέρι.

Γι’ αυτό, όταν έφτασε στο κινητό μου το μήνυμα του εμβολιασμού χρειάστηκα λιγότερο από τρία λεπτά για να κλείσω το ραντεβού. Είχα μάλιστα τη δυνατότητα να επιλέξω ανάμεσα σε Pfizer και AstraZeneca, αλλά προτίμησα χωρίς σκέψη το δεύτερο γιατί θα γινόταν λίγες ημέρες ή εβδομάδες νωρίτερα. Δεν το έκανα μόνο για μένα (εγώ έχω μάλλον κάτι περισσευούμενα αντισώματα), αλλά για όλους αυτούς που θα μπορούσα να σκοτώσω (κυριολεκτικά) περπατώντας ανάμεσά τους ανεμβολίαστος.

Τα εμβόλια φέρνουν την ανθρωπότητα μπροστά σε έναν καθρέφτη, όπως ελάχιστα ιστορικά γεγονότα μπορούν να το κάνουν. Η παραγωγή τους αποτελεί ένα προμηθεϊκό επίτευγμα, για το οποίο υποκλινόμαστε μπροστά στην επιστημονική κοινότητα. Από τη στιγμή όμως που κάποιος Προμηθέας αποφασίζει να προσφέρει τη φωτιά, μέχρι αυτή να φτάσει στον προορισμό της, υπάρχουν πολλά εμπόδια. Υπάρχουν καταρχήν οι εταιρείες, που εκμεταλλεύονται τις πατέντες (δηλαδή το προϊόν της συλλογικής γνώσης για το οποίο πλήρωναν εδώ και δεκαετίες εκατομμύρια φορολογούμενοι σε όλο τον κόσμο) αδιαφορώντας για τις εκατόμβες νεκρών σε χώρες όπως η Ινδία. Τα λόμπι των φαρμακοβιομηχανιών βρίσκονται τις τελευταίες εβδομάδες στις επάλξεις προκειμένου να σταματήσουν την απελευθέρωση των δικαιωμάτων ευρεσιτεχνίας, αν και γνωρίζουν ότι αν δεν επιτευχθεί άμεσα η ανοσία αγέλης σε όλο τον κόσμο ο ιός θα συνεχίσει να μεταλλάσσεται. Το κέρδος τους δεν προέρχεται από τον εμβολιασμό όλων αλλά από τον εμβολιασμό αυτών που μπορούν να πληρώσουν εμβόλια, τα οποία θα παρασκευάζονται μόνο σε δικά τους εργοστάσια. Οι μεταλλάξεις δεν θα επηρεάσουν την κερδοφορία τους. Ίσως μάλιστα να την αυξήσουν.

Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που δεν θέλουν να πάρουν το δώρο του Προμηθέα. Εκτός από τους ακροδεξιούς συνωμοσιολόγους του Τραμπ ή του Μπολσονάρο, συναντάς και αυτούς που νομίζουν ότι αντιστέκονται στην κυριαρχία των πολυεθνικών του φαρμάκου ή πως στήνουν «οδοφράγματα» απέναντι στον αυταρχισμό της κρατικής εξουσίας. Στην πραγματικότητα αντιγράφουν κατά γράμμα τη συμπεριφορά των εταιρειών: προτάσσουν τον εαυτό τους σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Ύστερα από δεκαετίες κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού έμαθαν να μιλούν μόνο για τα ατομικά δικαιώματα αγνοώντας τα συλλογικά. Πίστεψαν βαθιά μέσα τους ότι υπάρχει μόνο το «εγώ», το οποίο νομίζουν ότι μπορεί να επιβιώσει χωρίς το «εμείς».

Γνωρίζουν ότι από εμβόλια όπως το AstraZeneca ενδέχεται να παρουσιαστεί ένα περιστατικό θρόμβωσης (τις περισσότερες φορές άμεσα αντιμετωπίσιμο) ανά 100.000 εμβολιασμούς. Αυτό σημαίνει ότι αν εμβολιάζαμε δέκα εκατομμύρια ανθρώπους στην Ελλάδα θα είχαμε συνολικά 100 περιστατικά θρομβώσεων (όχι θανάτων… θρομβώσεων) και θα ξεμπερδεύαμε.

Όσοι αρνούνται να εμβολιαστούν προτιμούν να έχουμε καθημερινά 70 με 100 νεκρούς παρά να βρεθούν μπροστά στο απειροελάχιστο ενδεχόμενο μιας παρενέργειας, την οποία μπορούν να αντιμετωπίσουν με έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία.

Οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να είναι λίγοι αλλά καταφέρνουν να διαχέουν το φόβο σε μεγάλο τμήμα του πληθυσμού διαδίδοντας ψευδείς πληροφορίες. Το κάνουν με τη βοήθεια των ΜΜΕ, που εμπορευματοποιούν το φόβο και υπερπροβάλλουν κάθε παρενέργεια που ίσως να συνδέεται με κάποιο εμβόλιο (συχνά χωρίς κανένα στοιχείο).

Όσοι από αυτούς τους ανθρώπους ανήκουν στην εθνικιστική δεξιά μιλούν όλη την ημέρα για τις θυσίες του έθνους, αλλά αρνούνται να κάνουν την παραμικρή προσπάθεια για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους και εν τέλει την οικονομία της χώρας. Όσοι από αυτούς ανήκουν στην αριστερά ή την αναρχία μιλούν για την «αλληλεγγύη» και την «αλληλοβοήθεια» αλλά αρνούνται να τις προσφέρουν στους διπλανούς τους. Κάνουν «αντίσταση» απέναντι στο κράτος όπως και οι φαρμακοβιομηχανίες: επιβεβαιώνουν την ατομική «κυριαρχία» τους διαιωνίζοντας το πρόβλημα.

Μην γίνεις σαν αυτούς που σκέφτονται και δρουν σαν εταιρείες. Να σκέφτεσαι και να δρας σαν άνθρωπος. Μην κάνεις το εμβόλιο για σένα. Κάν’το για τους γύρω σου. Κάντο για αυτούς που πέθαναν γιατί δεν είχαν την τύχη να υπάρχει ένα εμβόλιο όταν προσβλήθηκαν από τον ιό. Και ύστερα διαφήμισέ το σε όλους. Βοήθησέ τους να ξεπεράσουν τους φόβους που τους δημιουργούν όσοι ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους. Είναι ίσως η πιο ανέξοδη προμηθεϊκή πράξη που θα έχεις τη δυνατότητα να κάνεις στη ζωή σου.

Άρης Χατζηστεφάνου.

*Φώτης Τερζάκης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση στην πλοήγησηΠήδηση στην αναζήτηση

Φώτης Τερζάκης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	17  Οκτωβρίου 1959
Εθνικότητα	Έλληνες
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ελληνικά
Σπουδές	Σχολή Κινηματογράφου Τηλεόρασης Λυκούργου Σταυράκου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	συγγραφέας εκδότης μεταφραστής
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Φώτης Τερζάκης (γεν­νή­θη­κε στις 17 Ο­κτω­βρί­ου 1959 στην Πάτρα) είναι Έλληνας συγγραφέας, μεταφραστής και εκδότης.

Πίνακας περιεχομένων

• 1Βιογραφικά στοιχεία
• 2Τα Έργα του
  • 2.1Ποίηση
  • 2.2Πρόζα
  • 2.3Δοκίμια
  • 2.4Μεταφράσεις
• 3Αναφορές
• 4Παραπομπές

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1977–78 πα­ρα­κο­λού­θη­σε μα­θή­μα­τα κι­νη­μα­το­γρά­φου στη Σχο­λή Σταυ­ρά­κου και το 1980–81, σε συ­νερ­γα­σί­α με φί­λους, ορ­γά­νω­σε έ­ναν χώ­ρο αυ­το­σχε­δια­ζό­με­νης μου­σι­κής στην Πά­τρα. Το 1982 ί­δρυ­σε στην Α­θή­να τις εκ­δό­σεις Praxis τις ο­ποί­ες διη­ύ­θυ­νε ως το 1990, ε­νώ α­πό το 1990 ως το 1994 υ­πήρ­ξε συ­νερ­γά­της των εκ­δό­σε­ων Πρί­σμα· από το 1998 ως το 2004 σχε­δί­α­ζε τη σει­ρά «Ι­στάρ. Αν­θρω­πο­λο­γί­α της Σεξουα­λι­κό­τη­τας» στις εκδό­σεις Ο­ξύ, και από το 2008 τη σειρά «Ιανός. Πολιτισμικές Διασταυρώσεις» στις εκδόσεις Futura.

Έ­χει ερ­γα­στεί ε­ρευ­νη­τι­κά, στα πλαί­σια σε­μι­να­ρί­ων, σε ποι­κί­λους το­μείς των επιστημών του ανθρώπου (φιλοσοφία, πο­λι­τι­κή ψυ­χο­λο­γί­α, ομαδική ανάλυση και κοι­νω­νι­κή ανθρωπολογία). Α­πό το 1992 ως το 2001 συνδιορ­γά­νω­νε, με τον Μάριο Μπέγζο, το ανεξάρ­τη­το Θρη­σκειο­λο­γι­κό Σε­μι­νά­ριο που το 1997 ο­δή­γη­σε στη δημιουρ­γί­α της Εταιρεί­ας Θρησκειο­λο­γικών Ε­ρευ­νών (της ο­ποί­ας χρη­μά­τι­σε διαδοχικά γραμ­μα­τέ­ας και πρόεδρος), και ή­ταν από τους βα­σι­κούς συ­ντά­κτες του Θρησκειο­λο­γι­κού Λε­ξι­κού στις εκδό­σεις Ελ­λη­νι­κά Γράμ­μα­τα. Την πε­ρί­ο­δο 2001–2 συν­διορ­γά­νω­σε, με τον Γιώργο Σαγκριώτη, για το Ί­δρυ­μα Τά­κη Σι­νό­που­λου στη Νέ­α Ιω­νί­α τους κύ­κλους δια­λέ­ξε­ων πάνω στη θε­ω­ρί­α της λογο­τε­χνί­ας, «Ποί­η­ση: λό­γος και τέ­χνη». Από το 2005 έχει ιδρύσει το «Κέντρο Διαπολιτισμικών Σπούδων», όπου διδάσκει φιλοσοφία, αισθητική και συγκριτική θρησκειολογία.

Έ­χει δη­μο­σιεύ­σει ε­κτε­τα­μέ­νο αριθ­μό δο­κι­μί­ων και κρι­τι­κών σε έ­ντυ­πα ό­πως τα

• Ιδεοδρόμιο
• Ο Πο­λί­της
• Ση­μειώ­σεις
• Λε­βιά­θαν
• Ή­χος
• Σή­μα
• Αν­θρω­πο­θε­ω­ρί­α
• Εθνολογία
• Δη­μο­κρα­τί­α και Φύ­ση
• Convoy
• Pro­pa­ganda
• Ευ­το­πί­α
• Διαβάζω
• Θε­ός και Θρη­σκεί­α
• Άβα­τον
• Πλα­νό­διον
• Ε­πο­χή
• Πριν
• Futura
• Διάπλους
• Κριτική Διεπιστημονικότητα * Βαβυλωνία
• Πανοπτικόν, κ.ά.
  και συ­νερ­γα­στεί κα­τά περιόδους ως βιβλιοκριτι­κός με τις ε­φη­με­ρί­δες Κα­θη­με­ρι­νή, Ελευθεροτυ­πί­α, Αυ­γή και Ελεύθερος Τύπος. Εκτός από το προσωπικό δοκιμιογραφικό του έργο, έ­χει παρουσιάσει με­γά­λο α­ριθ­μό με­τα­φρά­σε­ων, μεταξύ των οποίων τα λήμματα Ανατολικών Φιλοσοφιών στο Φιλοσοφικό Λεξικό του Καίμπριτζ (υπό έκδοση από τις εκδ. Κέδρος) και τα συνοδευτικά κείμενα του Marcus Steinweg για την εννοιολογική εικαστική σύνθεση «U-Lounge» του Thomas Hirschhorn· επίσης, έχει δι­δάξει μετάφρα­ση φι­λο­σο­φί­ας στο Αγ­γλι­κό Τμή­μα του Ευρωπα­ϊ­κού Κέ­ντρου Μετάφρασης (ΕΚΕ­ΜΕΛ).

Τα Έργα του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ποίηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

• Τα αί­μα­τα της γλώσ­σας. Έ­ξι ποι­ή­μα­τα (Ό­στρα­κα: Πά­τρα 1988)

Πρόζα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

• Η αυλακιά του Ρεμπώ. Τρία ταξίδια (Πανοπτικόν: Θεσσαλονίκη 2010)

Δοκίμια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

• Φύ­ση και Κοι­νω­νί­α: γε­νε­α­λο­γί­α ε­νός τύπου συ­νεί­δη­σης και μιας σχέ­σης κυ­ριαρ­χί­ας (΄Ερασμος: Α­θή­να 1990)
• Ση­μειώ­σεις για μιαν αν­θρω­πο­λο­γί­α τής μου­σι­κής (Πρί­σμα: Αθή­να 1990)
• Φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός και τρο­μο­κρα­τία. Πο­λι­τι­κά κεί­με­να (Πρί­σμα: Α­θή­να 1991)
• Οι Α­ντί­πο­δες του ’60: πί­σω α­πό τη δι­φο­ρού­με­νη έν­νοια του με­τα­μο­ντερ­νι­σμού και μέσ’ από τα «νέ­α» κοι­νω­νι­κά κι­νή­μα­τα (Πρί­σμα: Α­θή­να 1992)
• Το Φά­ντα­σμα μιας Δεκαε­τί­ας: κουλ­τού­ρα και ε­ναλ­λα­κτι­κός πο­λι­τι­σμός στη δεκα­ε­τί­α τού 1960 [συλλο­γι­κός τόμος: ε­πιμ., με τη Σώ­τη Τρια­ντα­φύλ­λου] (Δελ­φί­νι: Α­θή­να 1994)
• Φιλο­σο­φι­κός Ρεφορμισμός. Προ­βλή­μα­τα δια­λεκτι­κής και ο­λό­τη­τας στη φι­λο­σο­φί­α και στην πο­λι­τι­κή θεω­ρί­α του Jürgen Habermas (΄Ε­ρα­σμος: Α­θή­να, 1996)
• Η Δια­λε­κτι­κή Επαναπροσδιορισμέ­νη. Συμ­βο­λή στη διε­ρεύ­νη­ση των φι­λο­σο­φι­κών και ανθρωπολογικών θε­με­λί­ων μιας έν­νοιας (Φι­λί­στωρ: Α­θή­να 1996)
• Μελέ­τες για το Ιερό (Ελ­λη­νι­κά Γράμματα: Α­θή­να 1997)
• ’Ανορ­θο­λο­γι­σμός, φο­ντα­με­ντα­λι­σμός και θρη­σκευ­τι­κή αναβίωση: τα χρώ­μα­τα της σκα­κιέ­ρας (Ελ­λη­νι­κά Γράμ­μα­τα: Α­θή­να 1998)
• Τα Ο­νό­ματα του Διο­νύ­σου: προ­α­ναγ­γε­λί­ες μιας διαρ­κώς μα­ταιού­με­νης έ­λευ­σης (Ο­ξύ: Α­θή­να 2000)
• Τό φά­ντα­σμα του έ­θνους καί το ι­κρί­ωμα της α­γο­ράς. Πο­λι­τι­κά κεί­με­να Ι­Ι (Α­λε­ξάν­δρεια: Α­θή­να 2001)
• Τό πνεύ­μα στην ε­ξο­ρί­α. Πα­πα­ϊ­ω­άν­νου-Καστο­ριά­δης-Αξε­λός (΄Ε­ρα­σμος: Α­θή­να 2003)
• Θά­να­τος καί ε­σχα­το­λο­γικά ο­ρά­μα­τα. Θρη­σκειο­ϊ­στο­ρι­κές προ­ο­πτι­κές [συλλο­γι­κός τό­μος, ε­πιμ.] (Αρ­χέ­τυ­πο: Θεσ­σα­λο­νί­κη 2003)
• Α­πο­σπά­σμα­τα μιας φιλοσοφί­ας τής φύ­σης (Futura: Α­θή­να 2003)
• Νι­τσε­ϊ­κές με­τα­μορ­φώ­σεις. Για την πρόσληψη του Νί­τσε στην ε­πο­χή τού τε­χνι­κο­ποι­η­μέ­νου καπιταλι­σμού (Futura: Α­θή­να 2004)
• Kα­θε­στώς Ε­κτά­κτου Α­νά­γκης. Α­πό­πει­ρες για μια επεί­γου­σα κα­τα­νό­η­ση του σύγ­χρο­νου κό­σμου (Futura: Αθήνα 2005) * Τροχιές τού αισθητικού. Η ιστορική σύσταση μιας αισθητικής φιλοσοφίας και ο ανθρωπολογικός της ορίζοντας (Futura: Αθήνα 2007) * Ερμηνευτικά για τη Σχολή τής Φραγκφούρτης (Αλεξάνδρεια: Αθηνα 2008)
• Κρίση και ιδεολογίες στην αυγή του 21ου αιώνα (Futura: Αθήνα 2009).

Μεταφράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

• Ezra Pound - N. Stock: Ε­ρω­τι­κή ποί­η­ση α­πό την αρ­χαί­α Αί­γυ­πτο (Ε­ρα­τώ: Α­θή­να 1995)
• Α­νω­νύ­μου: «Ο Α­ρα­βι­κός ΄Υμνος στο Χα­σίς». Πα­ράρ­τ. στο Walter Benjamin, Το χα­σίς στη Μασ­σα­λί­α, μετ. Πέπης Σουλιώτου (Πρί­σμα: Α­θή­να 1990)
• Α­νω­νύ­μου: Άν­θρω­πος και Θε­ός. Έ­νας σου­φι­κός ύ­μνος (Η­ρό­δο­τος: Α­θή­να 2004)
• Julio Caimi, «Οι διά­φο­ρες τάσεις της νέ­ας ζω­γρα­φι­κής στην Α­θή­να», στο Μι­σέλ Φά­ις [ε­πιμ.], Τζού­λιο Κα­ΐ­μη: έ­νας α­πο­σιω­πη­μέ­νος (Γα­βρι­η­λί­δης: Α­θή­να 1994)
• David Cooper, «Ο Σαρ­τρ για τον Ζε­νέ», στο R.D. Laing - D.G. Cooper, Λό­γος και βί­α, μετ. Λένας Κασίμη (Praxis: Α­θή­να 1983)
• R.D. Laing - A.R. Lee - H. Phillipson, Διαπροσω­πι­κή Aντί­λη­ψη: θε­ω­ρί­α [με την Πέ­πη Σου­λιώ­του] (Πρί­σμα: Α­θή­να 1990) * Ronald D. Laing, Η σο­φία, η τρέ­λα και η α­νο­η­σί­α. Η κα­τα­σκευ­ή ε­νός ψυ­χιά­τρου [με την Πέπη Σου­λιώ­του] (Praxis: Α­θή­να 1990)
• Anthony Wilden: Ε­πι­στη­μο­λο­γί­α και οι­κο­λο­γί­α (Πα­ρου­σί­α, Α­θή­να, 1997)
• Anthony Wilden: Κριτι­κή του φαλ­λο­κε­ντρισμού στον Φρό­υ­ντ και στον Λα­κάν, και η λα­κα­νι­κή θε­ω­ρί­α του Στα­δί­ου τούΚα­θρέ­φτη (Ο­ξύ: Α­θή­να 1998)
• Julius Evola, Η με­τα­φυ­σι­κή του φύ­λου (Ο­ξύ: Α­θή­να 1998)
• Alan Watts, Ει­σα­γω­γή στην Α­γαλ­λια­στι­κή Κο­σμο­λο­γί­α (Πρί­σμα: Α­θή­να, 1991)
• Timothy Leary, Σχε­δια­σμός θα­νά­του (Ελ­λη­νι­κά Γράμ­μα­τα: Α­θή­να 1999)
• Theodore Roszak, Η γέν­νη­ση μιας αντι­κουλ­τού­ρας. Στο­χα­σμοί γύ­ρω α­πό την τε­χνο­κρα­τι­κή κοι­νω­νί­α και τη νε­α­νική της αμ­φι­σβή­τη­ση (Futura – υπό έκδοσιν)
• Theodor W. Adorno, Τα Ά­στρα Κά­τω στη Γη. Κοι­νω­νιο­ψυ­χο­λο­γι­κή με­λέ­τη της λα­ϊ­κής α­στρο­λο­γί­ας (Πρί­σμα: Αθή­να 1992)
• Theodor W. Adorno, Κοι­νω­νιο­λο­γί­α της μου­σι­κής [με τους Γ. Σα­γκριώ­τη και Θ. Λου­πα­σά­κη] (Νε­φέ­λη: Α­θή­να 1997) * Theodor W. Adorno, «Θέ­σεις πά­νω στη τέχνη και τη θρη­σκεί­α σή­με­ρα», περ. Futura, 9 (Κα­λο­καί­ρι 2004): 182-190 * Theodor W. Adorno, «Πε­ρί ο­δο­φραγ­μά­των και ε­λε­φά­ντι­νων πύργων»: η τε­λευ­ταί­α συ­νέ­ντευ­ξη του Adorno, περ. Futura, 9 (Κα­λο­καί­ρι 2004): 226-233
• Walter Benjamin, Δο­κί­μια φιλο­σο­φί­ας της γλώσ­σας (Νήσος: Α­θή­να 1999)
• Max Horkheimer, Οι Εβραίοι και η Ευρώπη (Έρασμος: Αθήνα 2006)
• Martin Jay, Ερνστ Μπλοχ, καί η ε­πέ­κτα­ση του μαρξιστι­κού ολι­σμού στη φύ­ση (Φι­λί­στωρ: Α­θή­να 1996)
• Martin Jay, Η Δια­λε­κτική Φαντα­σί­α. Ι­στο­ρί­α της Σχο­λής της Φρα­γκφούρ­της και του Ινστι­τού­του Κοινω­νι­κής Έ­ρευνας, 1923-1950 (Α­λε­ξάν­δρεια: Αθήνα 2010)
• Jeanne A. Schuler, «Ο Κίρ­κε­γκωρ υ­πό την ο­πτι­κή του Adorno», περ. Futura, 9 (Καλο­καί­ρι 2004): 192-201
• Sabine Wilke, «Ανα­γνώ­σεις του Χούσερλ α­πό τον Adorno και τον Derrida», περ. Futura, 9 (Κα­λο­καί­ρι 2004): 202-225
• Andreas Kalyvas, «Κανονιστικό­τη­τα και κρι­τι­κή στη θε­ω­ρί­α της αυτονο­μί­ας του Κορ­νή­λιου Κα­στο­ριά­δη», περ. Νέ­α Κοι­νω­νιο­λο­γί­α, 31 (Φθι­νό­πω­ρο 2000): 93-110
• R. Wellek, M. Jay, S. Buck-Morss, T. Eagleton, K. Hirtschkop, κ.ά., Μετα­μαρ­ξι­στι­κά ρεύ­μα­τα στην αισθητική και στη θε­ωρί­α της λο­γο­τε­χνί­ας (Futura: Α­θή­να 2003)
• Μιχαήλ Μπαχτίν, «Εισαγωγή στο Ο Ραμπελαί και ο κόσμος του», περ. Πλανόδιον, 38 (Καλοκαίρι 2005)
• Peter Burke, Ιστο­ρί­α και κοι­νω­νι­κή θε­ω­ρί­α (Νή­σος: Α­θή­να, 2002)
• Bruno Latour, Ου­δέ­πο­τε υπήρξα­με μο­ντέρ­νοι. Δο­κί­μιο συμ­με­τρι­κής ανθρω­πο­λο­γί­ας (Σύ­ναλ­μα: Α­θή­να 2000)
• Edward E. Said, Ο­ριε­ντα­λι­σμός (Νε­φέ­λη: Αθήνα 1996)
• Rudolf Bultmann, ΄Υ­παρ­ξη καί Πί­στη. Δο­κί­μια ερ­μη­νευ­τι­κής θε­ο­λο­γί­ας (Άρ­τος Ζω­ής: Α­θή­να 1995)
• Karen Armstrong, Η ι­στο­ρί­α του Θε­ού (Φι­λί­στωρ: Α­θή­να 1996)
• Karen Armstrong, Μωάμεθ. Μια δυτι­κή α­πό­πει­ρα κα­τα­νό­η­σης του Ι­σλάμ (Φιλίστωρ: Α­θή­να 2002)
• Karen Armstrong, Ι­σλάμ: μια σύ­ντο­μη ι­στο­ρί­α (Πα­τά­κης: Αθή­να 2002)
• John P. Brown, Δερβίσες, ή ο μυστικισμός της Ανατολής (Ηρόδοτος: Αθήνα 2010)
• Regina M. Schwartz, Βί­α καί μο­νο­θε­ϊ­σμός. Η κα­τά­ρα του Κά­ιν (Φιλί­στωρ: Αθή­να 2000)
• D. Marquand - R.L. Nettler [ε­πιμ.], Θρη­σκεί­α και δη­μο­κρα­τί­α (Αλεξάνδρεια: Α­θή­να 2003)
• Richard W. Bulliet, Ισλαμοχριστιανικός πολιτισμός. Μία πρόταση (Εκδόσεις του 21ου: Αθήνα 2007)
• Susan Buck-Morss, Πέρ’ από τον τρόμο. Ισλάμ, κρι­τι­κή θεω­ρί­α και α­ρι­στε­ρά (Α­λε­ξάν­δρεια: Αθήνα 2006)
• Rebecca Solnit, Ελπίδα μέσ’ στο σκοτάδι. Η ανέκφραστη ιστορία τής δύναμης των ανθρώπων (Εκδόσεις 8: Αθήνα 2008)
• Charlene Spretnak, Οι χα­μέ­νες θε­ές της πρώ­ι­μης Ελ­λά­δας (Α­πό­πει­ρα: Α­θή­να 1998)
• Peter Kingsley, Αρ­χαί­α φι­λο­σο­φί­α, μυ­στή­ρια και μα­γεί­α: ο Εμπε­δο­κλής και η πυθα­γό­ρεια παρά­δο­ση (Αρ­χέ­τυ­πο: Θεσ­σα­λο­νί­κη 2001)
• Stanislav Grof, Η ψυ­χο­λο­γία τού μέλ­λο­ντος. Με­λέ­τες και πει­ρά­μα­τα α­πό τη σύγ­χρο­νη έ­ρευ­να για τη διεύρυν­ση της συνείδησης (Αρ­χέ­τυ­πο: Θεσ­σα­λο­νί­κη 2002)
• Robert Layton, Ανθρωπολογί­α τής τέχνης (Εκ­δό­σεις τού 21ου: Α­θή­να 2003)
• Adam Kuper, Η επανάκαμψη της πρωτόγονης κοινωνίας. Μεταμορφώσεις ενός μύθου [με την Βενετία Κάντσα] (Αλεξάνδρεια: Αθήνα 2007)
• John Dewey, Δημοκρατία και εκπαίδευση. Μια εισαγωγή στη φιλοσοφία της εκπαίδευσης (Ηρόδοτος – υπό έκδοσιν).

Αναφορές

• Φὠτης Τερζάκης. Τροχιές τού αισθητικού. Η ιστορική σύσταση μιας αισθητικής φιλοσοφίας και ο ανθρωπολογικός της ορίζοντας, Futura: Αθήνα 2007, σ. 563-566 ("Για τον Συγγραφέα").

Πρώην αντιπρόεδρος Pfizer : «Οι εγκληματίες μπορούν να κλέψουν την ελευθερία μας»

Αυτά, τα είπε τον Νοέμβριο του 2020...

Τώρα, έχουμε πλέον την επιβεβαίωση από το Fauci-gate με τη διαρροή των emails, που σκιαγραφούν ακριβώς την οργάνωση του εγκλήματος! Το ερώτημα όμως είναι τι κάνουμε εμείς ενώ το ακραίο κέντρο εξουσίας εγκαθιδρύει ξεκάθαρο παγκόσμιο φασισμό...

Η βύθιση από το αγγλικό υποβρύχιο Vivid του φορτηγού πλοίου Ταναϊς εν γνώσει του ότι μετέφερε άνω των χιλίων Έλληνες πολίτες και Ιταλούς αιχμάλωτους

 Πόσα συνειδητά φρικτά εγκλήματα του αγγλικού αρχηγείου Μέσης Ανατολής και γενικότερα της Αγγλίας, έμειναν ατιμώρητα!

Το αρχηγείο είχε ειδοποιηθεί από την εδώ Αντίσταση να μη γίνει στόχος το Ταναΐς γιατί μετέφερε αιχμαλώτους Έλληνες πολίτες, όπως είχαν δημοσιεύσει στον τοπικό τύπο μετά την πτώση της χούντας τα γνωστά στελέχη του ΕΛΑΣ κι αργότερα του ΚΚΕ Δημήτρης Βλησίδης και Λευτέρης Ηλιάκης.

Τα εγκλήματα των νικητών πάντα αποσιωπούνται. Μόνο λίγοι έντιμοι ιστοριογράφοι τα αποκαλύπτουν ενίοτε...

-Ποιο συγκεκριμένο αγγλικό υποβρύχιο το βύθισε

Ο Χρήστος Ντούνης που υπήρξε Αντιναύαρχος, Επίτιμος Αρχηγός Λιμενικού Σώματος και συγγραφέας με μεγάλη προσφορά στην εμπορική ναυτιλία στην μελέτη του

«Τα ναυάγια στις Ελληνικές θάλασσες 1900 – 1950»

αναφέρει:

«Την 7η Ιουνίου 1944 συμμετέχοντας σε γερμανική νηοπομπή από το Ηράκλειο προς Πειραιά τορπιλίστηκε περί ώρα 03.00 και βυθίστηκε από το βρετανικό υποβρύχιο VIVID σε στίγμα 35ο – 40΄ Βόρειο και 25ο – 11΄ Ανατολικό.

Από μαρτυρική κατάθεση που έδωσε στο κεντρικό Λιμεναρχείο Πειραιώς, την 2α Φεβρουαρίου 1946, ο ναύτης Μενέλαος Αναστασίου Αναστασίου, ετών 30, προκύπτει ότι το ΤΑΝΑΪΣ βυθίστηκε και ότι μόνο αυτός κατάφερε να διασωθεί. Παράλληλα για το περιστατικό αυτό υπάρχει και μια βεβαίωση της αρμόδιας Γερμανικής Υπηρεσίας του Πειραιά (MITTELMEER REEDEREI HEYEBURO PIRAEUS) η οποία έχει εκδοθεί την 24ην Ιουνίου 1944 και βεβαιώνει ότι ο Γεώργιος Παυλογιάννης, υπηρετών ως θερμαστής στο ατμόπλοιο ΤΑΝΑΪΣ, εφονεύθη την 7ην Ιουνίου 1944 λόγω ναυαγίου από πολεμική ενέργεια »….

*Η βρώμικη αγγλική προπαγάνδα διέδιδε αργότερα ότι το πλοίο βυθίστηκε σκόπιμα από τους Γερμανούς για να πνίξουν τους επιβαίνοντες. Ελάχιστοι ντόπιοι το πίστεψαν!

-Η αλήθεια είναι εντελώς άλλη:

Το αγγλικό αρχηγείο Μέσης Ανατολής είχε ειδοποιηθεί από την Αντίσταση (ΕΑΜ και ΕΟΚ Χανίων μα και από το κλιμάκιο της SOE/Ιντέλιτζενς Σέρβις Χανίων ) να μη γίνει στόχος το Ταναΐς γιατί μετέφερε αιχμαλώτους Έλληνες πολίτες, όπως είχαν δημοσιεύσει κατηγορηματικά στις εφημερίδες των Χανίων "Αλήθεια" και "Χανιώτικα Νέα" μετά την πτώση της χούντας τα γνωστά στελέχη του ΕΛΑΣ κι αργότερα του ΚΚΕ, έγκυροι δημοσιογράφοι και ιστοριογράφοι, Δημήτρης Βλησίδης (επί σειρά ετών αντιδήμαρχος Χανίων μετά το 1985) και Λευτέρης Ηλιάκης.

-Εξάλλου:

1. Οι συλληφθέντες 250 πολίτες (31 μόνο απ΄το χωριό Κάμπους Κεραμειών Χανίων...) και οι περί τους 300 Εβραίοι και ακόμα περισσότεροι λόγω συνθηκολόγησης της Ιταλίας Ιταλοί στρατιώτες στέλνονταν στην Γερμανία για καταναγκαστική εργασία, εξαιρετικά πολύτιμη τότε λόγω μεγάλης ανεπάρκειας εργατικού δυναμικού.

2. Οι Γερμανοί επουδενί δεν θα εξόντωναν εξαιρετικά πολύτιμο τότε γι αυτούς εργατικό δυναμικό.

3. Αν σκόπευαν να τους εξοντώσουν θα τους εκτελούσαν επί τόπου ή στον "Γολγοθά", τον συνήθη τόπο εκτελέσεων της Αγιάς Χανίων όπως έκαναν σε όλα τα δικά τους εγκλήματα.

4. Οι Γερμανοί δεν θα ήθελαν σε καμία περίπτωση να

θυσιάσουν ένα από τα κατασχεθέντα πλοία ανεφοδιασμού αφού διέθεταν ελάχιστα, τα οποία είχαν απόλυτη ανάγκη εκείνη την εποχή, που είχε αρχίσει η συμμαχική απόβαση στη Νορμανδία.

5. Τέλος, μαζί με τους μεταφερόμενους σε γερμανικά στρατόπεδα εργασίας πνίγηκαν και δεκάδες Γερμανοί στρατιώτες και αξιωματικοί της φρουράς τους!...

Καθηγητής Γενετικής Μπράιαν Σάικς: Η επιστημονική μελέτη προέλευσης DNA αποδεικνύει πως η προ των παγετώνων Ελλάδα και όχι η Αφρική ήταν η κοιτίδα των αρχαιότερων ανθρώπων!

 Το 1994 ο καθηγητής Μπράιαν Σάικς, αυθεντία στο DNA και στην ανθρώπινη εξέλιξη, κλήθηκε να εξετάσει τα παγωμένα απομεινάρια ενός άντρα που είχε παγιδευτεί σ έναν παγετώνα στη Βόρεια Ιταλία πριν από 5.000 χρόνια.

Ο καθηγητής Σάικς κατάφερε να εντοπίσει ένα ζωντανό απόγονο αυτού του Ανθρώπου των Πάγων στην Βρετανία.
Πώς τα κατάφερε; Οι Επτά κόρες της Εύας είναι μια αφήγηση από πρώτο χέρι της έρευνάς του για ένα ξεχωριστό γονίδιο που μεταβιβάζεται αναλλοίωτο από γενιά σε γενιά μέσω της μητέρας, επιτρέποντάς μας έτσι να ανιχνεύσουμε τους γεντικούς προγόνους μας στο χώρο και το χρόνο. Ο καθηγητής Σάικς ανακάλυψε ότι σχεδόν όλοι οι σημερινοί Ευρωπαίοι κατάγονται από μία από τις επτά γυναίκες τις οποίες ονόμασε Ούρσουλα, Ξένια, Έλενα, Βέλντα, Τάρα, Κατρίν και Τζασμίν.
Απ αυτήν την εκπληκτική επιστημονική και περιπετειώδη αφήγηση μαθαίνουμε πού ζούσαν οι αρχαίοι γενετικοί μας πρόγονοι, πώς ήταν η ζωή τους, καθώς και ότι ο καθένας από μας είναι μια ζωντανή μαρτυρία της σχεδόν θαυματουργής δύναμης του DNA μας. Είν ένα βιβλίο που όχι μόνο επανεξετάζει τον τρόπο με τον οποίο έχουμε εξελιχθεί, αλλά παράλληλα απευθύνεται στην αίσθηση που έχουμε για την ατομικότητα και την ταυτότητά μας.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Σχεδόν κάθε σύγχρονος Ευρωπαίος συνδέεται μέσω της μητέρας του, της μητέρας της μητέρας του, της δικής της μητέρας κ.ο.κ. με μία από επτά συγκεκριμένες γυναίκες που έζησαν 10.000 ως 45.000 χρόνια πριν και από τις οποίες προήλθαν οι πληθυσμοί της Ευρώπης. Με άλλα λόγια μόλις επτά γυναίκες, που μπορούμε να προσδιορίσουμε κατά προσέγγιση πότε έζησαν, είναι οι βιολογικοί μητρικοί πρόγονοι 650 εκατ. ζώντων Ευρωπαίων! Αυτός ο εκπληκτικός ισχυρισμός ανήκει στον καθηγητή ανθρώπινης γενετικής στην Οξφόρδη Μπράιαν Σάικς και αποτελεί την καρδιά του βιβλίου του. Ο Σάικς άρχισε να αποκτά διεθνή αναγνώριση το 1989 καθώς ήταν ο πρώτος που κατόρθωσε να εξαγάγει γενετικό υλικό, DNA, από τα οστά ανθρώπου που έζησε εκατοντάδες χρόνια πριν. Εκτοτε γνώρισε ακόμη μεγαλύτερες επιτυχίες, όπως την ανάκτηση το 1994 DNA του λεγόμενου «ανθρώπου των πάγων», που έζησε στις Αλπεις πριν από 5.000 χρόνια. Αν και από τεχνική άποψη η αποκατάσταση της αλληλουχίας των βάσεων που βρίσκονται σε κύτταρα ενός ανθρώπου που έχει πεθάνει εδώ και χιλιάδες χρόνια είναι από μόνη της ένα σπουδαίο επίτευγμα, το ενδιαφέρον ξεκινά από κεί και πέρα. Τι πληροφορίες μπορεί να δώσει; Πώς μπορεί να συνδυαστεί με σύγχρονο DNA και σε τι συμπεράσματα να οδηγήσει;

Ο συγγραφέας καταπιάνεται με αυτά τα ερωτήματα περιγράφοντας την προσωπική του επιστημονική εξέλιξη στο πλαίσιο της προόδου της γενετικής, όσον αφορά τις γνώσεις που παράγει για τη γενετική μας ιστορία. 

Πρόκειται για μια συναρπαστική εκλαϊκευτική εξιστόρηση δοσμένη με αρκετό χιούμορ και επί μέρους «επεισόδια», όπως το γιατί ο homo sapiens δεν κατάγεται από τον άνθρωπο του Νεάντερταλ, την προέλευση των πληθυσμών της Πολυνησίας, τον ρόλο της γενετικής στη διαλεύκανση της τύχης των τελευταίων μελών της δυναστείας των Ρομανόφ αλλά και τη γενετική καταγωγή των... χάμστερ. 

Το βιβλίο γίνεται κατανοητό και από έναν αναγνώστη που δεν έχει γνώσεις βιολογίας. Πιθανόν θα δυσκολευθεί σε κάποια επί μέρους σημεία, κυρίως ως προς τεχνικά και μεθοδολογικά ζητήματα, αλλά με λίγη προσπάθεια θα συλλάβει την ουσία. Και η ουσία έγκειται στο μιτοχονδριακό DNA.

Το μιτοχονδριακό DNA βρίσκεται στο κυτταρόπλασμα και όχι στον πυρήνα του κυττάρου. Είναι το τμήμα του DNA που μεταβιβάζεται αποκλειστικά από τη μητέρα στο τέκνο της, χωρίς προσμείξεις από την πλευρά του πατέρα.

 Αυτό σημαίνει ότι μεταβιβάζεται απαράλλακτο από γενιά σε γενιά μέσω των θηλυκών απογόνων, εκτός αν επισυμβεί κάποια τυχαία μετάλλαξη. 

Οι γενετιστές έχουν επικεντρωθεί σε ένα προνομιακό για την έρευνά τους τμήμα του μιτοχονδριακού DNA, την περιοχή ελέγχου. Αυτή η περιοχή φαίνεται ότι δεν επιτελεί κάποια λειτουργία και για αυτό αν παρουσιαστεί εκεί μετάλλαξη δεν επιφέρει αλλοιώσεις στον οργανισμό. Εχει προσδιοριστεί ότι γίνεται μια μετάλλαξη σε συγκεκριμένη θέση περίπου κάθε 10.000 χρόνια, ρυθμός πολλές φορές ταχύτερος από τις μεταλλάξεις που γίνονται στο υπόλοιπο DNA. 

Γιατί παρουσιάζει ενδιαφέρον κάτι τέτοιο; Διότι μπορούμε να υποθέσουμε με ασφάλεια ότι δύο άνθρωποι που παρουσιάζουν μία διαφορά στην περιοχή ελέγχου του μιτοχονδριακού DNA τους είχαν κοινό πρόγονο πριν από 10.000 χρόνια! 

H συνδυαστική εφαρμογή όλων των παραπάνω σε εκατοντάδες δείγματα DNA σύγχρονων Ευρωπαίων, επεξεργασμένα με το κατάλληλο μαθηματικό μοντέλο, οδήγησε τον Σάικς στο κοινά αποδεκτό πια συμπέρασμα ότι το 95% των σημερινών γηγενών Ευρωπαίων προέρχεται από επτά διακριτές γενετικές πληθυσμιακές ομάδες. Καθεμία από τις ομάδες αυτές ξεκινά από μια συγκεκριμένη γυναίκα.



Οι επτά «μητέρες» μας

Αντί να τελειώσει το βιβλίο κάπου εδώ, συνεχίζεται με το πλέον ευκολοδιάβαστο αλλά και πλέον αδύναμο, τμήμα του. H επιστήμη παραχωρεί τη θέση της στην εικοτολογία και ο Σάικς βγαίνει από τα επιστημονικά του χωράφια για να εξιστορήσει συνοπτικά με παραστατικό τρόπο την υποθετική ζωή καθεμιάς από τις επτά «μητέρες» των Ευρωπαίων, στις οποίες μάλιστα δίνει και ονόματα. Διαβάζουμε, ας πούμε, ότι η Ούρσουλα γεννήθηκε πριν από 45.000 χρόνια στους πρόποδες του Παρνασσού!...

...Αν εξαιρέσουμε αυτό το κομμάτι, το βιβλίο είναι σαφώς καλογραμμένο. Μπορεί μάλιστα να διαβαστεί και ως μια εκ των έσω, βιωματική, εξιστόρηση του πώς παράγεται το επιστημονικώς σκέπτεσθαι και εργάζεσθαι. 

Μια δραστηριότητα με πολλές στιγμές βασανιστικής απομόνωσης σε αίθουσες εργαστηρίων, βιβλιοθήκες, λαβυρινθώδεις στοχασμούς, αλλά και ένα συλλογικό έργο στο οποίο συμβάλλουν χιλιάδες διαφορετικά πνεύματα που συμπληρώνουν, επιβεβαιώνουν, προσθέτουν ή αμφισβητούν, διαψεύδουν, διορθώνουν την υπό συνεχή αναθεώρηση επιστημονική γνώση· μια δραστηριότητα με στιγμές έμπνευσης και θριάμβου, αλλά και στιγμές αποτυχίας και απογοήτευσης· στιγμές που δοξάζεται το ήθος και η συνεργασία και άλλες που κυριαρχεί η εμπάθεια και ο πλέον επαίσχυντος ανταγωνισμός· μα πάνω από όλα, μια δραστηριότητα που απαιτεί μόχθο, πάρα πολύ μόχθο.



ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΝΔΩΡΟΣ

ΤΟ ΒΗΜΑ, 29-02-2004

Τευχος 4 Οι μητέρες όλων των Eυρωπαίων Ένας Bρετανός καθηγητής βρίσκει μέσω DΝΑ την προσωπική μας γενετική καταγωγή ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ Θέλετε να μάθετε από ποια «κόρη της Εύας» κατάγεστε εσείς προσωπικά; Με μια ανάλυση του DNA σας, ο καθηγητής της Οξφόρδης Μπράιαν Σάικς μπορεί να σας διαφωτίσει. Μπράιαν Σάικς. Ο "ντετέκτιβ" του DNA από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Με την πρόοδο που έχει πραγματοποιηθεί στη μελέτη του DNA, μπορούμε πλέον να προχωρούμε προς τα πίσω στη γενεαλογία πολύ περισσότερο απ' ό,τι επιτρέπουν η μνήμη και τα μνημεία. Και καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι ζητούν να μάθουν την προσωπική καταγωγή τους, αυξάνονται και οι εταιρείες που μας επιτρέπουν να ανατρέχουμε στις γενετικές ρίζες μας με ένα τεστ DNA. H Oxford Ancestors, που ιδρύθηκε το 2000 από τον καθηγητή ανθρώπινης γενετικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Μπράιαν Σάικς, απασχολεί οκτώ γενετιστές και χειρίζεται πάνω από 5.000 αιτήσεις τον χρόνο (www.oxfordancestors.com).  «Είναι εντελώς δημοκρατικό», λέει ο καθηγητής στη βρετανική εφημερίδα "Ντέιλι Εξπρές". «Δεν χρειάζεται να είσαι πλούσιος, να έχεις τίτλους ή γη για να ανιχνεύσεις τους προγόνους σου». Με τον Άνθρωπο του Τσένταρ για παράδειγμα, τον αρχαίο σκελετό που ανακαλύφθηκε το 1997 στη γη του Μαρκησίου του Μπαθ, το DNA απέδειξε πως ο μαρκήσιος δεν είχε καμιά συγγένεια - αλλά ο μπάτλερ του είχε!... Ο καθηγητής Σάικς είναι ο άνθρωπος που εξέτασε το DNA του Ότζι, του Ανθρώπου των Πάγων που βρέθηκε το 1991 στο αυστριακό Τιρόλο.  Μέσω της έρευνας αυτής απέδειξε πως το 97% των σύγχρονων Ευρωπαίων κατάγονται από κάποια από τις επτά γυναίκες που έζησαν κατά την Εποχή των Παγετώνων σε διάφορα μέρη της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής. Τις ονόμασε «οι Επτά Κόρες της Εύας» και το ομώνυμο βιβλίο του έγινε μπεστ-σέλερ. Αυτό που μας συνδέει σήμερα με τις γυναίκες αυτές είναι το μιτοχονδριακό DNA, το οποίο μεταβιβάζεται μόνο στις γυναίκες απογόνους μέσω του ωαρίου. Οι άνδρες έχουν κι αυτοί μιτοχονδριακό DNA από τις μητέρες τους, αλλά δεν το μεταβιβάζουν στους απογόνους τους και η γραμμή του μιτοχονδριακού DNA μιας γυναίκας σταματάει αν αποκτήσει μόνο γιους. Οι Επτά Κόρες της Εύας είναι οι μητέρες της Ευρώπης, αλλά σ' ολόκληρο τον κόσμο υπάρχουν συνολικά 36 μητέρες φυλών. H Ιαπωνία έχει εννέα, η Αφρική έχει 13, και η Ινδία, η Αυστραλασία και η Κεντρική Ασία έχουν 7. Και είναι πιθανό να προκύψουν και άλλες, καθώς τα τεστ του DNA διαδίδονται όλο και περισσότερο. * Σημείωση "Αντίλογου Χανίων": Η "Ούρσουλα" λοιπόν έζησε στην Ελλάδα πριν από 45.000 χρόνια. Οπότε, ακόμα κι αν δεν υπήρχαν τα οστά του "Αρχάνθρωπου των Πετραλώνων Χαλκιδικής ηλικίας κατά τον Άρη Πουλιανό, κατά την Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια  και τις παλαιότερες επιστημονικές μετρήσεις  600-700 χιλιάδων ετών, κατά μερικούς πολέμιους των ανακαλύψεων Πουλιανού "μόνο" 400.000 ετών, καταρρίπτεται το καινοφανές δόγμα μη επιστημονικών σκοπιμοτήτων, περί "προελεύσεως των ανθρώπων από την Αφρική προ 40.000 ετών." ΤΑ ΝΕΑ , 08/09/2005 , Σελ.: N55

Οι πινακίδες Δισπηλιού με Ελληνική Γραφή του 5.260 π Χ !!!

 

 Η αρχαιότερη Ελληνική επιγραφή

Η αρχαιότερη Ελληνική επιγραφή

Φεβρουαρίου 22, 2020 - Ελληνικές αρχαιότητες

Η αρχαιότερη Ελληνική επιγραφή

Η ιστορία μας, έχει τα περισσότερα «θύματα» όσον αφορά τις παραποιήσεις και τα λάθη εν γνώσει των συγγραφέων των ιστορικών βιβλίων. Ένα από τα αγαπημένα θέματα παραποίησης είναι και η πρωτιά της γραφής σε παγκόσμιο επίπεδο. Έλληνες ή Φοίνικες; Η απάντηση πρέπει να δίνεται μόνο με τεκμηριωμένα ιστορικά στοιχεία και ποτέ με εικασίες. Η αρχαιότερη επιγραφή λοιπόν είναι…… Ελληνική!

 

Ο προϊστορικός οικισμός του Δισπηλιού βρίσκεται στη θέση Νησί, στη νότια όχθη της λίμνης της Καστοριάς. Εντοπίστηκε το 1932, όταν η στάθμη της λίμνης κατέβηκε, και στο σημείο που χώριζε το Νησί από την όχθη της λίμνης φάνηκαν υπολείμματα ξύλινων πασσάλων. Oι συστηματικές ανασκαφές (1992 και εξής) αποκαλύπτουν τα λείψανα ενός εκτεταμένου λιμναίου οικισμού της Νεότερης Νεολιθικής, από τους σημαντικότερους και παλαιότερους του είδους στην Ευρώπη. Μοναδικές πολιτιστικές πτυχές της κοινότητας του Δισπηλιού αποκαλύπτουν μια ξύλινη πινακίδα με εγχάρακτα γραμμικά στοιχεία.

 

 

H πινακίδα αυτή η οποία έχει σκαλισμένα επάνω της «σήματα», χρονολογήθηκε με τη μέθοδο C14 με βεβαιότητα στο 5260 π.Χ. και δεν αποκλείεται να αποτελεί μια πρώιμη μορφή γραπτού λόγου, όπως εικάζεται και για παρόμοια σύμβολα χαραγμένα σε πηλό, που βρίσκονται σε οικισμούς της νότιας Βαλκανικής (πολιτισμός Vinca).Είναι μια πρώτη μορφή γραφής που προηγήθηκε της γραμμικής Α, η οποία επίσης ακόμη δεν έχει αποκωδικοποιηθεί; «Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι εδώ έχουμε μια προσπάθεια επικοινωνίας του νεολιθικού ανθρώπου που ελπίζουμε κάποτε να μπορέσουμε να ερμηνεύσουμε» λέει ο καθηγητής Χουρμουζιάδης, χωρίς να κρύβει τις επιφυλάξεις του, καθώς «για να αποκρυπτογραφήσει κανείς ένα κείμενο πρέπει δίπλα στα «σήματα» ή στα ιδεογράμματα να υπάρχει και κάτι το οποίο να του είναι ήδη γνωστό, όπως συνέβη με τον Σαμπολιόν και τη στήλη της Ροζέτας, όπου επάνω στην πέτρα ήταν χαραγμένα σε αντιστοιχία τρία κείμενα: το ιερογλυφικό, το ελληνιστικό και το δημοτικό. Στην έφυδρη όμως πινακίδα του Δισπηλιού, στην πινακίδα δηλαδή που παρέμεινε στον βυθό της λίμνης 7.500 χρόνια, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα» λέει.

 

Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι η αρχαιότερη επιγραφή είναι μεν Ελληνική αλλά δεν έχει βρεθεί στο Δισπηλιό, σώζεται σε πήλινη πινακίδα και γράφτηκε πριν από 3.500 χρόνια σε Γραμμική Β. Αυτό υποστηρίζει ο αρχαιολόγος Μιχάλης Κοσμόπουλος ο οποίος αποκάλυψε μια επιγραφή στη θέση Ίκλαινα, την οποία ανασκάπτει. Τίποτα ξεχωριστό αν σκεφτούμε ότι ανάκτορα όπως της Ίκλαινας περιλάμβαναν και αρχεία με πινακίδες σε Γραμμική Β γραφή, την πρώτη γραφή της ελληνικής γλώσσας και συνάμα την πρώτη αποκρυπτογραφημένη γραφή της Ευρώπης. Η χρονολόγηση της πινακίδας – πολύ πρώιμη σε σχέση με εκείνη των υπόλοιπων γνωστών πινακίδων – αλλάζει πολλά δεδομένα στη γνώση μας για τη χρήση της Γραμμικής Β. Αλλάζει επίσης τα δεδομένα μας σε σχέση με την εξάπλωση της γραφής.

 

 

Σύμφωνα με τη σημερινή θεωρία – αυτή που διδάσκεται και στα ελληνικά σχολεία – οι Έλληνες έμαθαν γραφή περί το 800 π.Χ. από τους …Φοίνικες. Εκείνο που δεν μπορούν να μας εξηγήσουν πως είναι δυνατόν η ελληνική γλώσσα να έχει 800.000 λήμματα, πρώτη γλώσσα στον πλανήτη, όταν η αμέσως επόμενη έχει 250.000 λήμματα. Πως είναι δυνατόν να γράφηκαν τα Ομηρικά έπη περί το 800 π.Χ. όταν δηλαδή έμαθαν να γράφουν οι Έλληνες;

 

Παρουσιάστηκαν ξαφνικά οι αρχαίοι Έλληνες στο ιστορικό προσκήνιο τον 8ο αιώνα π.Χ., με γλώσσα εκατοντάδων χιλιάδων λημμάτων, που για να δημιουργηθεί απαιτείται γλωσσική προϊστορία τουλάχιστον 10.000 ετών (σύμφωνα με επίσημη αμερικανική γλωσσολογική έκθεση). Η αγγλική γλώσσα είναι 1.600 ετών και έχει 48% ελληνικές λέξεις με σύνολο λημμάτων 240.000. Η γερμανική είναι 1.700 ετών και έχει 250.000 λήμματα με ελληνικές λέξεις 46%.Η ομηρική γλώσσα τι ηλικία έχει; Έμαθαν να γράφουν οι Έλληνες από τους ανατολικούς λαούς και ξαφνικά έγραψαν τα ομηρικά έπη που έχουν ιστορικό βάθος πέραν των τριών χιλιάδων ετών; Τι είναι αυτό που φοβίζει τους ιστορικούς; Μήπως γιατί δεν χάθηκαν στη σκόνη της ιστορίας και οι Έλληνες όπως οι Χαναναίοι, οι Σουμέριοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Φοίνικες κλπ.;

 

Πηγές: Φεβρουαρίου 22, 2020 - Ελληνικές αρχαιότητες εφημερίδα «το Βήμα», περιοδικό «National Geographic», δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παρατηρητής» Αργολίδας Αρ. Φ. 882

 

Source: newspaper « Vima», magazine «National Geographic», published in the newspaper «Observer» of Argils No. 882 F.

Μινωίτες Κρήτες

 

ΜΙΝΩΙΤΕΣ ΚΡΗΤΕΣ ΘΑΛΑΣΣΟΚΡΑΤΟΡΕΣ 

– ΔΡ. ΚΩΝ/ΝΟΣ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΑΚΗΣ 

written by Adrian Bezouglof March 4, 2020

Γράφει ο Δρ Κωνσταντίνος Χατζηγιαννάκης. Μηχανολόγος και Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και Διδάκτωρ Μηχανικός του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου. Έχει ασχοληθεί ιδιαιτέρως με τεχνικές μεταφράσεις και τεχνική ορολογία στις γλώσσες των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με την συγκριτική μελέτη των γλωσσών και με θέματα καταγωγής πολιτισμών από γλωσσολογική άποψη με επικέντρωση στην ελληνική ετυμολογική προέλευσή τους.

Στίς ἀρχαιότατες παραδόσεις τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Γραμματείας γιά τήν ἑλληνική μεγαλόνησο, δημιουργό του Μινωικοῦ Πολιτισμοῦ καί τῆς Μινωικῆς θαλασσοκρατορίας στόν ἀρχαῖο κόσμο, ὁμιλοῦν γιά Δία Κρηταγενή καί Δία βασιλέα τῆς Κρήτης, ἀδελφό του Παντοκράτορος Οὐρανοῦ, προγενέστερό του Ὀλυμπίου, σύζυγο τῆς Ἰδαίας Νύμφης καί πατέρα τῶν δέκα Κουρήτων, οἱ ὁποῖοι παραβάλλονται καί μέ τούς Ἰδαίους Δάκτυλους, ἐπώνυμους πρώτους Ἐτεόκρητες, γηγενεῖς κατοίκους τῆς Κρήτης καί μέ τούς Κορύβαντες.

Ἡ Ἴδη ἐπώνυμος του ὅρους τῆς Κρήτης ἀλλά καί τῆς Τρωάδος, ἀναφέρεται καί ὦς τροφός τοῦ Διός, εἶναι θυγατέρα τοῦ ἀρχαιότατου βασιλέως τῆς Κρήτης Μελισσέως καί ὦς ἀδελφή της Ἀδράστειας, τροφό καί αὐτή τοῦ Διός, τόν ὁποῖο τούς παρέδωσε ἡ Ρέα, ὑπό τήν προστασία καί τῶν Κουρήτων. Ἡ Ἀμάλθεια θυγατέρα τοῦ Ἥλιου μεγάλωσε τόν Δία μέ τό γάλα της καί ἀπέκτησε ἀπό τόν Ἄμμωνα, βασιλιά τῆς Κρήτης καί τῆς Λιβύης τόν θεό Διόνυσο (ἀρχαιότερο ἀπό ἐκεῖνο τῆς Σεμέλης). 

Τόν πρῶτο Διόνυσο κατά τόν Διόδωρο τόν Σικελιώτη, ὁ ὁποῖος ἐξεστράτευσε στήν Ἰνδική, γιά νά τιμωρήσει τόν Δηριάδη. 

Οἱ παραδόσεις μιλοῦν καί γιά Κρῆτες Τεύκρους, ἀποίκους στήν Τρωάδα καί γιά τόν ἐπώνυμό τους γενάρχη Τεῦκρο, πατέρα τοῦ Σκαμάνδρου, βασιλιά τῆς Τρωάδας, πατέρα τῆς Βάτειας ἡ ὁποία παντρεύτηκε τόν Δάρδανο, ἀπόγονο του βασιλέως τῆς Ἀρκαδίας Ἄτλαντος, ἐπώνυμό της Δαρδανίας καί γενάρχη τοῦ βασιλικοῦ οἴκου τῆς Τρωάδος.

Ἔξ’ ἄλλου, ως πρό τοῦ Μίνωος, βασιλεύς τῆς Κρήτης ἀναφέρεται καί ὁ Ἀστέριος, υἱός τοῦ Τευτάμου (υἱοῦ τοῦ γενάρχου τῶν Δωριέων Δώρου) ὁ ὁποῖος μέ Πελασγούς καί Αἰολεῖς πέρασε στήν Κρήτη καί βασίλεψε στήν μεγαλόνησο,
νυμφεύτηκε τήν Εὐρώπη, ἀπόγονό της Πελασγίδος καί Ἀργείας Ἰούς καί εἶναι ὁ πρόγονος τοῦ πρώτου Μίνωος καί τῶν ἀδελφῶν τοῦ Ραδαμάνθυος καί Σαρπηδόνος.

Ἤδη συνδέονται οἱ Γενεαλογίες τῶν Κρητῶν μέ τίς πελασγικές του Δευκαλίωνος, τοῦ Ἕλληνος, τοῦ Δώρου καί μέ τούς γηγενεῖς Ἐτεόκρητες στήν Κρήτη. Ὁ Ἀστέριος ἀναφέρεται καί ὦς πατέρας τῆς Κρήτης, ἐπωνύμου της νήσου, ἀπό τήν Εὐρώπη, βασιλίδα τῆς ἑλληνικῆς Φοινίκης, ἀρχειακοῦ καί πελασγικοῦ βασιλείου τῆς Ἀργείας Ἰούς, συγγενοῦς του Φορωνέως καί τοῦ Πελασγοῦ, ἀπό τήν γενεά τοῦ Ἰνάχου στό Ἄργος καί στήν Ἀρκαδία.

Τό ὄνομα Μίνως ἀποτελοῦσε τίτλο βασιλικό στήν Κρήτη, τόν ὁποῖο ἔφεραν ὅλοι οἱ βασιλεῖς τῆς Κρήτης ἐπί αἰῶνες καί βεβαίως μέχρι τοῦ Μίνωος Ἰδομενέως, ὁ ὁποῖος συμμετέσχε στήν ἐκστρατεία κατά τῆς Τροίας μέ ὅλα τά ἑλληνικά φύλα τῆς Ἐπικράτειάς του πού τά ἀναφέρει ὁ Ὅμηρος: Πελασγούς, Δωριεῖς, Κύδωνες, Ἀχαιούς, Ἐτεόκρητες, οἱ ὁποῖοι κατά τίς παραδόσεις ὑπῆρχαν στήν Κρήτη ἀπό τόν πρῶτο Μίνωα, ἀπό τήν ἐποχή τοῦ ὁποίου ἑδραιώθηκε ἡ θαλασσοκρατορία τῶν Μινωιτῶν.

Ὁ Σαρπηδῶν, ἀδελφός του πρώτου Μίνωος, πολέμησε στήν Κιλικία, ως σύμμαχος τοῦ Κίλικος, συγγενοῦς της Εὐρώπης, ἐναντίον τῶν Λυκίων καί ως νικητής, ἐβασίλευσε στήν Λυκία, πού πρίν ὠνομάζετο Μιλυᾶς καί στούς Λυκίους, τούς πρώην ὀνομαζόμενους Τερμίλες. 

Ὁ Μίλατος, ἑταῖρος τοῦ Σαρπηδόνος, βασίλεψε στήν Καρία, ἀφοῦ νυμφεύτηκε τήν Εἰδοθέα, θυγατέρα τοῦ βασιλέως τῆς Καρίας, χτίζοντας τήν ἐπώνυμό του πόλη Μίλητο, ὦς κρητική – δωρική ἀποικία, ἡ ὁποία ἵδρυσε στόν Πόντο σειρά ἀποικιῶν, μέ τήν διάλεκτο τῶν Ποντίων καί μέχρι σήμερα νά διατηρεῖ τά δωρικά – κρητικά χαρακτηριστικά της καί τήν λύρα νά χαρακτηρίζει καί τήν μουσική τῆς Κρήτης καί τή μουσική του ἑλληνικοῦ Πόντου. Συγχρόνως ὁ Ραδάμανθυς ἐπεξέτεινε τήν μινωική ἐπικράτεια τόσο στά νησιά τοῦ Αἰγαίου ὅσο καί στήν Μικρά Ἀσία, ἐγκαθιστώντας στίς κτήσεις αὐτές Κρῆτες ἡγεμόνες, ὦς τόν Οἰνοπίωνα στήν Χίο ἤ τόν υἱό τοῦ Ἔρυθρο στίς Ἐρυθρές της Ἐλάσσονος Ἀσίας. Μαρτυρεῖται ἐπίσης κατάληψη τῆς Ἀττικῆς ἀπό τούς Κρῆτες καί ἄρση τῆς ὑποτέλειας τῶν Ἀθηναίων καί τῆς καταβολῆς τοῦ φόρου τῶν Ἀθηναίων νέων καί νεανίδων ἀπό τόν Θησέα καί γάμοι τοῦ Θησέως μέ τήν Φαίδρα τοῦ Μίνωος.

Ἤδη καί μέ τίς διασταυρώσεις τῶν βασιλικῶν οἴκων ἐπιβεβαιώνεται ἡ διαχρονική ἑλληνικότητα τῶν Μινωιτῶν Κρητῶν, αὐτοχθόνων καί ἐκ καταγωγῆς Ἑλλήνων καί βεβαίως καί τῆς γλώσσας τους, ὦς διαλέκτου τῆς ἀρχαιοτάτης ἑλληνοπελασγικῆς. 

Ἐπίσης ἀναδεικνύεται ἡ διαδοχή τοῦ μινωϊκοῦ πολιτισμοῦ στόν προϋπάρχοντα κυκλαδικό, ἀλλά καί ἡ ἐπέκταση τῶν Κρητῶν στήν περιμεσογειακή καί περιαιγαιακή Ἐλάσσονα ἤ Μικρά καί Πρόσω Ἀσία καί Βόρειο Ἀφρική, ἤδη λογικῶς ἀναμενόμενη καί ἱστορικῶς κατανοητή, λόγω καί τῆς καταγωγῆς τοῦ πρώτου Μίνωος καί τῶν ἀδελφῶν του καί ἀπό τήν Εὐρώπη, ἀπόγονο καί κληρονόμο τῶν Ἐπικρατειῶν τῆς Ἀργείας Ἰούς στήν Λιβύη, τήν Αἴγυπτο, τήν Ἀραβία, τήν ἑλληνική Φοινίκη, τήν Κιλικία. Ἤδη ξεδιπλώνεται, ἀπό τίς ἀναφορές αὐτές ἡ δημιουργία τῆς πρωτοιστορικῆς ἑλληνικῆς θαλασσοκρατορίας τῶν Μινωιτῶν Κρητῶν, ἀπό τίς Κυκλάδες καί τά νησιά τοῦ Αἰγαίου, τήν Μικρά Ἀσία, τήν Πρόσω Ἀσία, μέσω καί τῶν μινωικῶν λιμένων, τῶν Μινώων ὦς ναυτικῶν σταθμῶν, στήν Δῆλο, στήν Ἀμοργό, στή Σίφνο, στά Μέγαρα, στή Συρία, στήν Ἀραβία, στόν Σελινούντα.

Ἡ ἀρχαία ἑλληνική Γραμματεία ἀναφέρει μινωικές κτήσεις στήν Λιβύη, τήν Κυρηναϊκή, τήν Αἴγυπτο, τήν Φοινίκη, τήν Παλαιστίνη, τήν βόρειο Μικρά Ἀσία καί τήν νῆσο Παγχαία, ὅπου ἐλάτρευαν τόν Δία καί τόν πατέρα τοῦ Οὐρανό καί εἶχαν καταγράψει καί τά κατορθώματά τους σέ ἐπιγραφή σέ ἀρχαιότατη κρητική – μινωική Γραφή, ἡ ὁποία μας παραδίδεται ὦς ἑλληνική ἐπινόηση (ἱερογλυφικά – Γραμμική Ἀ’ – ἀρχαιότατη κρητική ἀλφαβητική), ἀνατρέχουσα μέχρι καί τήν ἐποχή τοῦ Διός καί τοῦ Οὐρανοῦ, ὦς Παντοκράτορος. 

Ἡ ἀναφορά στήν Παγχαία, τόν Δία καί τούς Κρῆτες ὑπηκόους καί πιστούς τους καί ὑμνητές τους καί μέ Ἐπιγραφή τῶν κατορθωμάτων τους, σέ συνδυασμό καί μέ τήν σχέση τῶν Μινωιτῶν Κρητῶν μέ τή συγγενική τους βασιλεία τῆς Ἀργείας Ἰούς καί στήν ἑλληνική Φοινίκη, καταδεικνύει τίς μινωικές Γραφές καί τήν Γραφή τῶν Ἑλληνοφοινίκων, ὦς ἀμιγῶς ἑλληνικῆς καταγωγῆς, ἀπό τήν κρητική ἱερογλυφική, τίς αἰγαιακές ἑλληνογενεῖς Γραμμικές Γραφές, μέ πρόγονο τήν Γραμμική Ἀ’ ἔως καί τό ἀρχαιότατο τῶν ἑλληνικῶν ἀλφαβήτων, τό κρητικό, ὦς δημιούργημα καί ἐφεύρημα τῶν Ἑλλήνων, ὦς καί ἡ ἀναφορά στά πελασγικά γράμματα καί τήν δωρική διάλεκτο καί τό ἀλφάβητό της στόν ὁποῖο ἔγραψε ὁ Ὀρφεύς (κατά τόν Ἰάμβλιχο) καί τό ὁποῖο ἑλληνικό ἀλφάβητο ἐπανέφερε ὁ Κάδμος ἀπό τήν Ἑλληνική Φοινίκη, βασίλειο τῆς Ἀργείας Ἰούς, συγγενοῦς του Φορώνεως καί τοῦ Πελασγοῦ.

Τό ἑλληνογενές ἱστορικό καί γλωσσικό ὑπόστρωμα τῆς Φοινίκης ἀντικατοπτρίζεται στίς παραδοχές ὅτι ἡ Βύβλος ἦταν κτίσμα τοῦ Κρόνου, στό ὅτι στόν Ὅμηρο, ἀναφέρεται ὦς βασιλεύς τῆς Σιδῶνος ὁ Φαίδιμος, ὦς ὁ ὑποδεχθεῖς τόν Μενέλαο μετά τά Τρωικά καί στό ὅτι ἡ θεογονία τῶν Σημιτο-Φοινίκων εἶναι πιστό ἀντίγραφο τῆς θεογονίας τῶν Ἑλλήνων τῆς Ἑλληνικῆς Φοινίκης τήν ὁποία κατέκτησαν μετά ἀπό αἰῶνες ἑλληνικῆς κυριαρχίας, Πολιτισμοῦ καί Ἑλληνικῆς Γλώσσας καί Γραφῆς, τά ὁποία καί οἰκειοποιήθηκαν, ὦς δείχνει καί τό παράγωγο τῶν ἑλληνικῶν, φοινικικό ἀλφάβητο καί ἡ ὅλη τέχνη τῶν Φοινίκων, ἀμιγῶς ἑλληνογενῆς καί ἑλληνότροπη. 

Τό ἑλληνικό ὑπόστρωμα τῆς Μικρᾶς καί Πρόσου Ἀσίας ἐνισχύει καί ἡ παραβολή τοῦ ὀνόματος τῆς Παλαιστίνης πρός τόν Παλαιστίνο, υἱό τοῦ Ποσειδῶνος καί βεβαίως ἡ ρητή ἀναφορά στήν Γραφή σέ Κρῆτες Φιλισταίους. 

Ἡ ἀναφορά αὐτή ἐπιβεβαιώνει τήν μετάδοση τοῦ ἀλφαβήτου ἀπό τούς Κρῆτες στούς Φιλισταίους καί τούς Φοίνικες. Ἤδη προκύπτει, μέ γραπτές ἱστορικές ἀναφορές, ἡ διάδοση τῆς ἑλληνικῆς γραφῆς στήν Ἀσία καί ἡ διαπίστωση τῆς καταγωγῆς πχ τῶν ἀραβικῶν καί ἑβραϊκῶν ἀλφαβήτων ἀπό τά ἑλληνικά ὦς ἀποτέλεσμα τῆς προϊστορικῆς καί ἱστορικῆς ἑλληνικῆς διασπορᾶς, ἐξαπλώσεως καί ἀποικίσεως. Τό ἑλληνικό ὑπόστρωμα στήν Μικρά καί Πρόσω καί ἐνδότερη Ἀσία παρήγαγε καί τήν χετταϊκή, σουμεριακή καί περσική σφηνοειδῆ γραφή ὦς παράγωγο τῶν ἑλληνικῶν γραμμικῶν γραφῶν, δεδομένης τῆς σύνδεσης καί τῶν Χετταίων μέ τούς Χίδες Κρῆτες τούς Ἠσυχίου καί μέ τούς Κητείους τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἤ τούς Kissuwatna τῆς Χετταϊκῆς Ἐπικράτειας μέ τούς Κισσοετίους ἤ Κνωσίους Κρῆτες τοῦ Ἠσυχίου. 

Χαρακτηριστική ἐν προκειμένῳ εἶναι καί ἡ καταγωγή τοῦ βασιλικοῦ οἴκου τῶν Ἀχαιμενιδῶν Περσῶν ἀπό τόν ἐγγονό τοῦ Περσέως, αὐτοκράτορος τῶν Μυκηνῶν, συζύγου τῆς Ἀνδρομέδας, κληρονόμου τῶν βασιλείων τῆς Ἀργείας Ἰούς, καί στήν Ἀσία καί στήν Βόρειο Ἀφρική. 

Ἐξαιρετικά σημαντικές εἶναι καί οἱ ἀποκαλύψεις περί ἐξορύξεως καί μεταφορᾶς βορειοαμερικανικοῦ (καναδικοῦ) χαλκοῦ ἀπό Μινωίτες Κρῆτες γιά κατασκευές μινωικῶν κοσμημάτων καί διακοσμητικῶν στοιχείων στήν Κρήτη.

ΜΥΘΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ: Φορωνέας: ο πρώτος άνθρωπος, πατέρας όλων των θνητών

ΜΥΘΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ: Φορωνέας: ο πρώτος άνθρωπος, πατέρας όλων των θνητών:  Ο Φορωνέας θεωρείται ο πρώτος άνθρωπος για πολλά επιτεύγματα. Ο πρώτος που ίδρυσε και αποίκισε πόλη με παζάρι. Ο επινοητής της ιερής φ...

ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ - ΟΙ ΠΑΡΑΘΑΛΑΣΣΙΟΙ ΠΛΗΘΥΣΜΟΊ

ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ- Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΩΝ ΠΕΛΑΣΓΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ 3o ΜΕΡΟΣ

ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ - Η ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΕΡΟΣ 1ο

ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ 1η ΕΚΠΟΜΠΗ ΔΡ.Κ.ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΑΚΗΣ- Ε. ΜΠΕΞΗΣ

Η ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΗ ΤΗΣ ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ (ΔΙΑΛΕΞΗ) ΔΡ. ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΑΚΗΣ