Πέθανε ο Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης:Ο μεγαλύτερος αρχαιολόγος του 20ού αιώνα! Τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης τον αγνόησαν!

Πέθανε ο Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης

Πρώτη καταχώρηση: Τρίτη, 31 Δεκεμβρίου 2013, 10:59

5

Ads by Google
Single Ukranian LadiesPretty women from the Ukraine are looking for True Love - Now!
single-baltic-lady.com/Ukraine

Ανήμερα τα Χριστούγεννα έγινε στη Μόσχα η κηδεία του Βίκτωρα Σαρηγιαννίδη. Πρόκειται για τον «Σοβιετικό-Ελληνα-Ρώσο», θρύλο της παγκόσμιας Αρχαιολογίας που ανακάλυψε τον περίφημο «Χρυσό της Βακτριανής».

Τον αποκαλούσαν θρύλο της παγκόσμιας αρχαιολογίας, καθώς έκανε δύο από τις μεγαλύτερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 20ου αιώνα: Βρήκε τη νεκρόπολη του Γκονούρ στο έδαφος του σημερινού Τουρκμενιστάν και επτά βασιλικούς τάφους στο βόρειο Αφγανιστάν, όπου ανακαλύφθηκαν 20 χιλιάδες αντικείμενα από χρυσό, ο λεγόμενος «Χρυσός της Βακτριανής» (ή Βακτρίας).

Όλοι συμφωνούν ότι οι ανακαλύψεις του Σαρηγιαννίδη είναι ίσης αξίας με τα ευρήματα από τους θησαυρούς του Πριάμου στην Τροία, όπως και με εκείνα του Τουταγχαμών. Οι συνάδελφοί του τον αποκαλούσαν «Λέοντα της Καρα-Κουμ». Ο Σαρηγιαννίδης κατόρθωσε όχι μόνο να βρει τον ξακουστό Χρυσό της Βακτριανής στους τάφους των γεμάτων μυστήριο Κουσάν που κατέλυσαν το Ελληνικό βασίλειο της Βακτρίας, αλλά και να ανακαλύψει έναν νέο -άγνωστο έως τότε- πολιτισμό, το αρχαιολογικό συγκρότημα της Βακτρίας-Μαργιανής που αποτελούσε εστία του αρχαίου πολιτισμού της Κεντρικής Ασίας της Εποχής του Χαλκού.

Ο διαπρεπής αρχαιολόγος γεννήθηκε το 1929 στην Τασκένδη και αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Κεντρικής Ασίας. Όλη του τη ζωή σχεδόν, εργάστηκε στο Ινστιτούτο Αρχαιολογίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών στη Μόσχα, πραγματοποίησε ανασκαφές στο Ουζμπεκιστάν, Αφγανιστάν και Τουρκμενιστάν.

Ο Σαρηγιαννίδης δημοσίευσε περίπου 300 επιστημονικές μελέτες, μεταξύ των οποίων 35 βιβλία που εκδόθηκαν σε διάφορες χώρες και σε πολλές γλώσσες. Ήταν επίτιμος ακαδημαϊκός της Ακαδημίας Επιστημών του Τουρκμενιστάν, μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Ντέι Λίντσεϊ της Ιταλίας, μέλος της Ανθρωπολογικής Εταιρίας της Ελλάδας.


Ο Μεγάλος Ελληνας του Πόντου
Για την προσφορά του ο Σαρηγιαννίδης τιμήθηκε με πολυάριθμα βραβεία, μεταξύ αυτών και με αναμνηστικά μετάλλια του Πανεπιστημίου Κρήτης, των ενώσεων Ελλήνων του Πόντου στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, καθώς και με τον χρυσό σταυρό του Τάγματος Τιμής της Ελλάδας.

Για τους Έλληνες της Ποντιακής Διασποράς τρεις ήταν οι προσωπικότητες «κολοσσοί», όπως γράφει ο γνωστός δημοσιογράφος της Διασποράς της Ρωσίας, Νίκος Σιδηρόπουλος. Πρόκειται για τους Οδυσσέα Δημητριάδη, Θεοχάρη Κεσσίδη και Βίκτωρα Σαρηγιαννίδη και ο Σαρηγιαννίδης ήταν εκείνος που «έφυγε» τελευταίος.

«Ο θάνατός του αποτελεί μια τεράστια και αναντικατάστατη απώλεια για τον ελληνικό κόσμο της Ρωσίας και της πρώην ΕΣΣΔ, για τον απανταχού Ελληνισμό, για την παγκόσμια αρχαιολογία», ανέφερε ο δημοσιογράφος, τον οποίο συνέδεε προσωπική φιλία με τον Σαρηγιαννίδη.

Φωτογραφία από το προσωπικό αρχείο του Βίκτωρα Σαρηγιαννίδη

Η Ναντέζντα Ντούμποβα, διδάκτωρ Ιστορικών Επιστημών, φίλη και συνοδοιπόρος σε δραστηριότητες του σπουδαίου αρχαιολόγου, δήλωσε ότι ο Βίκτωρας Σαρηγιαννίδης είχε συγκροτήσει μια εξαιρετική ομάδα επιστημόνων και πως η ίδια με τους συναδέλφους της θα προσπαθήσουν να κάνουν ό,τι είναι δυνατό για να συνεχίσουν το έργο του. Το μέλος του Ινστιτούτου Αρχαιολογίας, Σεργκέι Κορενιέβσκι, είπε για τον Σαρηγιαννίδη: «Τον γνώριζα περισσότερα από 40 χρόνια. Η ζωή του είναι ένας επιστημονικός και ανθρώπινος άθλος. Η μοίρα τον προστάτευσε και τον επιβράβευσε για την αφοσίωσή του στην Αρχαιολογία, για τις υπέροχες ανθρώπινες αρετές του».

Τα συλλυπητήριά τους εξέφρασαν επίσης ο πρόεδρος του Τουρκμενιστάν, Γκουρμπανγκουλί Μπερντιμουχαμέντοφ, ο κοσμήτορας της Ιστορικής Σχολής του Κρατικού Πανεπιστημίου Μόσχας «Λομονόσοφ», Σεργκέι Κάρποφ, ο έλληνας ιστορικός και καθηγητής, Κωνσταντίνος Φωτιάδης, ο πρώτος ελληνικής καταγωγής ρώσος κοσμοναύτης, Φιόντορ Γιουρτσίχιν, ο διευθυντής του εθνικού Μουσείου Ερμιτάζ, Μιχαήλ Πιοτρόβσκι, καθώς και οι φίλοι του Σαρηγιαννίδη, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Παρισιού, Ολιβιέ Λεκόντ, (επικεφαλής της γαλλικής αρχαιολογικής αποστολής στο Τουρκμενιστάν) και ο αρχαιολόγος διδάκτωρ Χούλιο Μπεντέζο-Σαρμιέντο.

Ο επίσημος αποχαιρετισμός στον Βίκτωρα Σαρηγιαννίδη έγινε στη Μόσχα στις 25 Δεκεμβρίου σε αίθουσα της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Ο διακεκριμένος αρχαιολόγος ετάφη στο νεκροταφείο Τροεκούροβσκογε της Μόσχας.

Πηγή: Russia Today

Τελευταία ενημέρωση: Τρίτη, 31 Δεκεμβρίου 2013, 11:09

Ο πολύτιμος χρόνος των ώριμων ανθρώπων

Ο πολύτιμος χρόνος των ώριμων ανθρώπων

29 Δεκεμβρίου1890: Η γενοκτονία των αυτόχθονων Αμερικάνων Σιου στο Γούντηντ Νη

Home » ΙΣΤΟΡΙΑ » 1890: Η σφαγή στο Γούντιντ Νι

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ ΑΥΤΟΧΘΟΝΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ

1890: Η σφαγή στο Γούντηντ Νη

Γνωστή και ως Μάχη στο Γούντιντ Νι (Wounded Knee). Συνέβη στις 29 Δεκεμβρίου 1890 στην τοποθεσία Γούντεντ Νι Κρικ (Wounded Knee Creek) της Νότιας Ντακότας και θεωρείται η τελευταία μεγάλη ένοπλη σύρραξη μεταξύ των Ινδιάνων και του Αμερικανικού Στρατού.

 

Στις αρχές του 1890 οι διακρίσεις σε βάρος των Ινδιάνων στις ΗΠΑ βρίσκονταν στην ημερήσια διάταξη, παρά τις αποσπασματικές προσπάθειες της κυβέρνησης να τους εντάξει στην κοινωνία.

 

Ο μεγάλος καταυλισμός των Σιου στη Νότια Ντακότα, που καταλάμβανε σχεδόν το σύνολο της πολιτείας, διαλύθηκε προς όφελος των λευκών εποίκων και των χρυσοθήρων. Στη θέση του δημιουργήθηκαν έξι μικρότεροι.

 

Ο ζωτικός χώρος των Ινδιάνων μειωνόταν και οι κυνηγοί Σιου αντιμετώπιζαν έλλειψη θηραμάτων σε συνδυασμό με την άγονη γη.

 

Τότε εμφανίσθηκε δίκην προφήτη ένας σοφός Σιου ονόματι Γουοβόκα, που υποστήριξε ότι συνάντησε τον Θεό. Αυτός του είπε ότι πρέπει να διδάξει στους ανθρώπους του την αγάπη για τον πλησίον, την ειρήνη και τη συνεργασία με τους λευκούς και τη σκληρή δουλειά.

 

Ο Θεός του δίδαξε ένα χορό, που θα μπορούσε να φέρει ξανά τη γονιμότητα στη γη και να γεμίσει την περιοχή του με βουβάλια.

 

Ο Γουοβόκα άρχισε να προσελκύει μεγάλα πλήθη Ινδιάνων και από άλλες φυλές. Αυτό ανησύχησε τους λευκούς, οι οποίοι παρερμήνευσαν το νόημα των λόγων του ινδιάνου προφήτη και διαμήνυσαν στην κυβέρνηση ότι οι Σιου είναι έτοιμοι για εξέγερση.

 

Επί τόπου έφθασαν 3.000 άνδρες του 7ου Συντάγματος Ιππικού με τέσσερα ταχυβόλα τύπου «Χότσκις» και επικεφαλής τον συνταγματάρχη Τζέιμς Φορσάιθ.

 

Το πρωί της 29ης Δεκεμβρίου μια ίλη ιππικού από 500 άνδρες περικύκλωσε ένα καταυλισμό των Λακότα Σιου την ώρα που χόρευαν τον χορό του Γουοβάκα και τους ζήτησαν να παραδώσουν τα όπλα τους. Στον καταυλισμό εκείνη την ώρα βρίσκονταν 230 άνδρες και 120 γυναικόπαιδα.

 

Οι περισσότεροι υπάκουσαν στη διαταγή, αλλά ένας Ινδιάνος με το όνομα Μαύρο Κογιότ ζήτησε χρήματα για να παραδώσει το όπλο του. Δημιουργήθηκε μια παρεξήγηση με δύο στρατιώτες, καθότι ήταν κουφός. Ήρθαν στα χέρια και το όπλο του Μαύρου Κογιότ εκπυρσοκρότησε.

 

Αυτό θεωρήθηκε επίθεση από τους πολυβολητές της ιλαρχίας και τα «Χότσκις» άρχισαν να «κελαηδάνε». Μέσα σε λίγα λεπτά ο καταυλισμός γέμισε από πτώματα. 146 Λακότα Σιου σκοτώθηκαν (84 άνδρες, 44 γυναίκες, 18 παιδιά) και 50 τραυματίστηκαν.

 

Μεταξύ των νεκρών και ο αρχηγός τους, το Μεγάλο Πόδι. Το Ιππικό είχε 25 νεκρούς και 39 τραυματίες, οι περισσότεροι από φίλια πυρά.

 

Ο επικεφαλής της επιχείρησης συνταγματάρχης Φορσάιθ απαλλάχθηκε πάραυτα των καθηκόντων του με διαταγή του επιτελάρχη στρατηγού Νέλσον Μάιλς, που έκανε λόγο για «ηθελημένο μακελειό στο Γούντεντ Νι».

 

Διαφορετική ήταν η άποψη των πολιτικών του προϊσταμένων, που τον απήλλαξαν από κάθε κατηγορία και τον αποκατέστησαν στη διοίκηση του 7ου Συντάγματος Ιππικού.

 

Η αμερικανική κοινή γνώμη πήρε το μέρος του στρατού, ενώ υποτυπώδεις ήταν οι αντιδράσεις των Ινδιάνων, εξαιτίας της αδύνατης θέσης τους και των μεταξύ τους αντιπαραθέσεων.

 

Πολύ αργότερα, το Γούντεντ Νι έγινε σημείο αναφοράς και σύμβολο του αγώνα των Ινδιάνων για αξιοπρέπεια και δικαίωση. Μόλις μετά το 1970 άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα κριτικά κείμενα για το αιματηρό περιστατικό. Πολλοί συγγραφείς θεωρούν τη Σφαγή στο Γούντεντ Νι μία από τις πιο θλιβερές σελίδες στην ιστορία των ΗΠΑ.

 

ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΕΥΡΗΣ: Ο ΧΑΦΙΕΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ(Αποκάλυψη από ..."ομοϊδεάτες"του)

ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΕΥΡΗΣ: Ο ΧΑΦΙΕΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ

ΓΟΥΝΕΛΑΣ Αξιωματικός ΑΡΜΑΤΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ(ΜΕΛΟΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΟΥ ΤΟΤΕ "ΕΚΚΕ" )

Οι εβραίοι ΡΟΘΤΣΙΛΝΤ κατέχουν το 50% του παγκόσμιου πλούτου _Parkadoroi

ΙΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ή ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΠΛΗΡΕΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΗΜΑ1'ος ΔΙΑΛΟΓΟΣ 'ΠΛΕΥΡΗΣ -ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ 'Π.ΔΙΑΘΗΚΗ'

Έχει ενδιαφέρον... 2'ος ΔΙΑΛΟΓΟΣ 'ΠΛΕΥΡΗΣ-ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ 'Π ΔΙΑΘΗΚΗ'

ΜΑΡΙΟΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ: ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ (6)

ΜΑΡΙΟΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ: ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ: Το 2002 στο περιοδικό Ιχώρ δημοσιεύθηκε άρθρο μου με τίτλο ''Στην Αιγηίδα η κοιτίδα του ανθρώπινου είδους. Κριτική στην αφροκεντρική...

Ο προωθούμενος φασισμός της συστημικής θεωρίας και πρακτικής της "Πολιτικής Ορθότητας"

Η πολιτική ορθότητα ως απειλή

Από  24grammata.com / Πολιτικός Λόγος (εβδομαδιαίο περιοδικό Πολιτισμού) 

γράφει ο Κυριάκος Κατσιμάνης  Επίκ. Καθηγητής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών

Η μόδα της «πολιτικής ορθότητας» έχει έρθει προ πολλού και στη χώρα μας. Είχε ξεκινήσει πριν από μερικές δεκαετίες στις Η.Π.Α. ως απόπειρα καταπολέμησης των διακρίσεων απέναντι σε θεωρούμενες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες (μαύρους, ομοφυλόφιλους, μετανάστες κτλ.) και για το σκοπό αυτό κρίθηκε σκόπιμη η χρήση «ουδέτερων» και ανώδυνων εκφράσεων σχετικά με τις ομάδες αυτές (για παράδειγμα «έγχρωμος» αντί «μαύρος»). Ως εδώ, κανένας λογικός άνθρωπος με κοινωνικές ευαισθησίες δε θα είχε την παραμικρή αντίρρηση. Γρήγορα όμως η όλη κίνηση, παρά τις αρχικές αξιέπαινες προθέσεις, γενικεύτηκε υπέρμετρα και εξετράπη σε υπερβολές, για να εξελιχτεί τελικά σε de facto φίμωση της γλώσσας  με μια σειρά απλές διαδικασίες. Συγκεκριμένα, προβλήθηκαν και υπογραμμίστηκαν κατά κόρον ορισμένες αρνητικά φορτισμένες και άκρως δυσφημιστικές λέξεις (ανισότητα, διακρίσεις, σεξισμός, ξενοφοβία, εθνικισμός, ρατσισμός, φασισμός κτλ.). Και ταυτόχρονα οι λέξεις αυτές χρησιμοποιήθηκαν ως ανεξίτηλα κοινωνικοπολιτικά στίγματα, το καθένα από τα οποία ήταν και με το παραπάνω αρκετό για να καταδικάσει σε «λιθοβολισμό» ή να οδηγήσει σε «θάψιμο» κάθε ανυπακοή ή παρέκκλιση.

Αλλά το χειρότερο είναι ότι οι πάντες απέφυγαν επιμελώς να προσδιορίσουν επακριβώς το νοηματικό περιεχόμενό των παραπάνω λέξεων. Αντίθετα, το περιεχόμενό τους εμφανίστηκε σκοπίμως θολό, υπέρμετρα διευρυμένο και παλινδρομικά κινούμενο ανάμεσα στην κυριολεξία και τη μεταφορά, κάτι που ευνοεί το συνθηματολογικό καταγγελτικό λόγο[1]. Αυτό σημαίνει ότι μέσα στην έντεχνα προωθούμενη σύγχυση μπορεί κανείς ανά πάσα στιγμή, ανάλογα με το τι τον εξυπηρετεί και τι τον συμφέρει, να καταγγείλει, για παράδειγμα, οποιονδήποτε ως σεξιστή, ως ξενόφοβο ή ως ρατσιστή! Πρόκειται για κακοποίηση της σημασίας των λέξεων, που είναι εκδήλωση παρακμής του πολιτικού ήθους[2]. Όταν οι λέξεις χάνουν τη σημασία τους, συσκοτίζεται η ορθή αντίληψη για τα πράγματα, εμποδίζεται η ομαλή ένταξη στον αντικειμενικό κόσμο και  διαταράσσεται η αρμονική σχέση με το κοινωνικό περιβάλλον. Οπότε, μέσα στη σύγχυση που καλλιεργείται συστηματικά: α) υποχρεώνεται κανείς να δεχτεί ως αλήθειες ορισμένα κραυγαλέα ψεύδη, β) στερείται το δικαίωμα της διαφωνίας και της διαμαρτυρίας και γ) καταντά εύκολο και ανήμπορο θύμα μεθοδεύσεων που σχεδιάζονται από οργανωμένες μειοψηφίες και προωθούνται με τη διαδικασία της στοχευμένης τρομοκράτησης.

Με την απειλή, λοιπόν, της επικόλλησης μιας ή περισσότερων από αυτές τις ονειδιστικές «ετικέτες», υποχρεώνεται εκ των  προτέρων σε σιγή κάθε ανυπόταχτη σκέψη, κάθε αντίθετη γνώμη, κάθε εύλογη διαμαρτυρία, κάθε προσήλωση τόσο σε θεμελιώδεις μορφές οργανωμένης συλλογικότητας (οικογένεια, θρησκεία, πατρίδα, έθνος) όσο και σε αξίες, αρχές, πεποιθήσεις, παραδοχές, πολιτιστική ιδιοπροσωπία κτλ. Οι επικαλούμενοι την πολιτική ορθότητα αυτά όλα τα υποβαθμίζουν, τα αποδομούν, τα απαξιώνουν και τα ευτελίζουν χαρακτηρίζοντάς τα θλιβερά κατάλοιπα σκοταδιστικών προσκολλήσεων και εμμονών. Επομένως, με τη μέθοδο του προκαταβολικού διασυρμού κάθε υπόνοια παρέκκλισης από την επίσημη και καθαγιασμένη «γραμμή» καταπνίγεται στη γένεσή της. Σταδιακά και ανεπαίσθητα, μέσω της ελεγχόμενης χρήσης της γλώσσας, η πολιτική ορθότητα φιμώνει την ελεύθερη έκφραση της σκέψης και μέσω μιας ισοπεδωτικής αντίληψης για την ισότητα και ενός δημαγωγικού (δηλαδή υποκριτικού) εκδημοκρατισμού αστυνομεύει τη συμπεριφορά.

Παραθέτουμε πρόχειρα τρεις άνισης βαρύτητας και φαινομενικώς άσχετες μεταξύ τους περιπτώσεις, στις οποίες όμως οι αντιλήψεις και οι πρακτικές της πολιτικής ορθότητας εμφανίζονται κατά τρόπο χαρακτηριστικό:

1. Το Φεβρουάριο του 1993 πραγματοποιήθηκε στο Κολέγιο  Wellesley της Μασαχουσέτης διάλεξη από τον φερόμενο ως «διακεκριμένο Αιγυπτιολόγο» Yosef A.A. ben Yohannan. Ο ομιλητής, απηχώντας τις θεωρίες του «αφροκεντρισμού»  (δηλαδή της πνευματικής κίνησης που  θεωρεί κοιτίδα του παγκόσμιου πολιτισμού τη Μαύρη Αφρική και αντιμετωπίζει τους Έλληνες ως «κλέφτες» και σφετεριστές της προσφοράς της), υποστήριξε μεταξύ άλλων ότι ο Αριστοτέλης μετέβη στην Αίγυπτο και «σύλησε» πνευματικά τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας για να συγγράψει τα δικά του έργα. Τότε η παριστάμενη καθηγήτρια των κλασικών σπουδών Mary Lefkowitz, η οποία με δύο βιβλία, με επιστημονικά άρθρα στον αμερικανικό και τον ευρωπαϊκό τύπο αλλά και με καταχωρίσεις στο Internet θα αποδείξει με καταλυτικά επιχειρήματα ότι ο αφροκεντρισμός αποτελεί από επιστημονική άποψη μια εντελώς ανυπόστατη και παιδαριώδη κατασκευή, ρώτησε τον ομιλητή πώς μπορεί να υποστηρίζει παρόμοιες ανακρίβειες τη στιγμή κατά την οποία είναι ιστορικώς αναμφισβήτητο ότι: α) ο Αριστοτέλης ουδέποτε πάτησε το πόδι του στην Αίγυπτο και β) η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας ιδρύθηκε…μετά το θάνατο του φιλοσόφου! Το αποτέλεσμα της παρέμβασης ήταν ο ομιλητής να αρνηθεί να απαντήσει και να κατηγορήσει απλώς την καθηγήτρια για εμπάθεια και εχθρότητα προς το μαύρο πληθυσμό, ενώ παράλληλα οι προσκείμενοι στον αφροκεντρισμό φοιτητές την προπηλάκισαν καταγγέλλοντάς την ως «ρατσίστρια» χαρακτηριζόμενη από μονομερή αντίληψη της ιστορίας [3]. Όσο για τις πανεπιστημιακές αρχές, σύμφωνα με πληροφορίες όχι μόνο δε στάθηκαν στο πλευρό της, αλλά και την επιτίμησαν, επειδή δεν άφησε κάποιες εθνοτικές ομάδες να προβάλουν ανεμπόδιστα την κουλτούρα τους, δηλαδή να προπαγανδίσουν χωρίς αντίλογο τις κατάφωρες αντιεπιστημονικές φαντασιώσεις τους!

2.  Πρόσφατο κρούσμα γλωσσικής «λοβοτομής»: φαίνεται ότι οι πανάρχαιες και ιστορικά «καθαγιασμένες» λέξεις «πατέρας» και «μητέρα», οι οποίες, νοηματικά,  συνυφάνθηκαν ανέκαθεν με την κοινωνική υπόσταση των ανθρώπων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, δηλαδή αποτέλεσαν δομικά στοιχεία της διαχρονικής κουλτούρας μας ως έλλογων όντων, βαίνουν προς βίαιη και οριστική απαγόρευση. Πραγματικά, σε δημόσια έγγραφα ορισμένων «προηγμένων» χωρών, οι ενδείξεις «όνομα πατρός», «όνομα μητρός» έχουν ήδη αντικατασταθεί από τις ενδείξεις «γονέας Α΄», «γονέας Β΄», ώστε να καταπολεμηθούν τα «σεξιστικά στερεότυπα» σύμφωνα με την απόφαση 12267 της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να μην περιέρχονται σε δύσκολη θέση οι παντρεμένοι μεταξύ τους ομοφυλόφιλοι καθώς αντιμετωπίζουν τις προβλεπόμενες  διαδικασίες για την εκ μέρους τους υιοθέτηση παιδιών[4].

3.  Και για να μην ξεχνάμε τα καθ’ ημάς, σε εκείνο το αλήστου μνήμης βιβλίο Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού –-και στο όνομα της υπόρρητης καταδίκης της… φαλλοκρατικής αντίληψης στο σχολικό χώρο-– υπήρχε μία περίοδος, όπου η γλώσσα και η αισθητική είχαν μπει για τα καλά στο γύψο: «Αλληλοδιδακτική μέθοδος: διδακτική μέθοδος κατά την οποία ο/η δάσκαλος/α εκπαιδεύει τους/τις μεγαλύτερους/ες και ικανότερους/ες μαθητές/τριες και αυτοί/ές με τη σειρά τους τους/τις υπόλοιπους/ες μαθητές/τριες»!!!» (σελ. 62). Με τον εθισμό των μαθητών σε ανάλογες φραστικές καρκινοβασίες, τις οποίες θα συναντούμε στο μέλλον ολοένα και πιο συχνά, ο δρόμος για την αλαλία και την αφασία είναι πλέον ανοιχτός…

Βαδίζουμε σταδιακά προς μια κοινωνία αγελαίων μαζανθρώπων, προς μια κοινωνία-χυλό, όπου τα άτομα, όπως στους πίνακες του Γαΐτη, θα είναι όλα ίδια, ομοιόμορφα ντυμένα, χωρίς πρόσωπο, μάτια ή στόμα, και, βέβαια, χωρίς την παραμικρή δυνατότητα να δημιουργήσουν προσκόμματα στην παντοδύναμη και ασύδοτη Αυτής Μεγαλειότητα την Αγορά. Σε τελευταία ανάλυση, αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο. Και εδώ έγκειται η τραγική ειρωνεία της μεθοδευμένης διαστρέβλωσης. Η δήθεν πολιτική ορθότητα  δεν είναι στην ουσία ούτε «ορθότητα» ούτε «πολιτική». Δεν είναι ορθότητα, γιατί αντικαθιστά τη φυσική και τη λογική τάξη των πραγμάτων με τις ερεβώδεις αυθαιρεσίες και τον αποχαλινωμένο βολονταρισμό ενός ασύδοτου μεταμοντερνισμού. Και δεν είναι πολιτική –-με την καλώς εννοούμενη τουλάχιστον εκδοχή της λέξης-– γιατί κατά βάθος αποτελεί μια μεθοδικά επεξεργασμένη μεταμφίεση, πίσω από την οποία κρύβεται η στυγνή δικτατορία της διεθνοποιημένης Αγοράς και της νεοταξικής ιδεολογίας[5], δηλαδή μια στάση ανελεύθερη, άρα χωρίς ουσιαστική σχέση με την πολιτική. Και αλίμονο σε αυτόν που θα επιχειρήσει να διαφοροποιηθεί από τον υδαρή πολτό. Οι κομισάριοι των ΜΚΟ και τα τάγματα εφόδου τους τον περιμένουν στη γωνία για να τον περιποιηθούν δεόντως[6]… Εφόσον μάλιστα αυτά όλα κριθούν ανεπαρκή, ενισχύονται σε εξαιρετικές περιπτώσεις με τις κατάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις, οι οποίες, μπορεί να προβλέπουν ακόμη και φυλακίσεις, πρόστιμα και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων (χαρακτηριστικό παράδειγμα η στοχοποίηση της ομιχλώδους και ανεξιχνίαστης εκείνης «εχθροπάθειας», που ενέχεται για υπόθαλψη του «ρατσισμού»). Η «thought police» σε  όλο το μεγαλείο της!  

Σε τελευταία ανάλυση, με έναν καταιγισμό καταγγελιών, προγραφών και στοχευμένων μέτρων εναντίον φανταστικών ή και υπαρκτών μορφών ανελευθερίας, προωθείται μια άτυπη, αδιόρατη και γι’ αυτό εξαιρετικά επικίνδυνη μορφή ολοκληρωτισμού.  Με βάση τις επιταγές της πολιτικής ορθότητας, οφείλει κανείς με τον καιρό να παραιτηθεί από το δικαίωμα να βλέπει αυτά που φαίνονται, να διαπιστώνει αυτά που συμβαίνουν, να κρίνει με βάση τα δεδομένα που διαθέτει και, προ πάντων, να λέει «έξω από τα δόντια» αυτά που πιστεύει.  Είναι, λοιπόν, ιδιαίτερα λυπηρό το ότι αυτή η «αμερικανιά» της πολιτικής ορθότητας διαθέτει στη χώρα μας πολλούς και υπερενθουσιώδεις  θιασώτες, πλειοδότες και διεκπεραιωτές, μεταξύ των οποίων εξέχουσα θέση κατέχουν ορισμένοι πάλαι ποτέ διεθνιστές που έχουν ήδη μεταλλαχτεί σε παγκοσμιοποιημένους νεοταξικούς. «Αχ, πού σαι νιότη, πού δειχνες πως θα γινόμουν άλλος»!…

Για την αντιμετώπιση των κινδύνων που σκιαγραφήσαμε, η καλύτερη μέθοδος δεν είναι, βέβαια, ορισμένες αρειμάνιες διακηρύξεις του τύπου «θα σκουπίσουμε τα παπούτσια μας στην κουρελού της πολιτικής ορθότητας». Η αντιμετώπιση τους προϋποθέτει ότι κάθε ενεργός πολίτης, κάθε αληθινός δημοκράτης και κάθε αγνός πατριώτης, αψηφώντας τις ενορχηστρωμένες φωνασκίες των αντιφρονούντων, θα αποδομεί επίμονα και συστηματικά τις εκτροπές της πολιτικής ορθότητας, επισημαίνοντας σε κάθε περίπτωση τη διαβρωτική σημειολογία της, αναδεικνύοντας τον κραυγαλέο παραλογισμό της, υπογραμμίζοντας την ανελεύθερη ιδεολογία της, ξεσκεπάζοντας τη σταδιακά προωθούμενη τυραννία της και καταγγέλλοντας τις γκεμπελικές πρακτικές της.

Όσο είναι ακόμη καιρός…  

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΑΤΣΙΜΑΝΗΣ

______________________

[1] Πρβλ. Pascal Bruckner, La mélancolie démocratique (ελλ. μτφρ. Η μελαγχολική δημοκρατία, Αστάρτη, Αθήνα, 1991), σελ.128: «Αν υπάρχει ένας όρος που έκανε κεραυνοβόλο καριέρα στα τελευταία πενήντα χρόνια σε σημείο να κακοποιείται συνεχώς και να αδειάζεται από κάθε περιεχόμενο είναι ακριβώς η λέξη ‘φασισμός’(…).Ο φασισμός ήταν (…) οτιδήποτε αντιστεκόταν στο άμεσο καπρίτσιο των ατόμων, (ήταν) κάθε είδος επιβολής, απαγόρευσης, υποχρέωσης.(…). Aκόμη και η γλώσσα ήταν φασιστική, αν πιστέψουμε τον Ρολαν Μπαρτ στον εναρκτήριο λόγο του στο Collège de France!».

[2] Θέλοντας να διεκτραγωδήσει τη φθορά του πολιτικού ήθους, που ήταν απόρροια της παθολογίας του πολέμου, ο Θουκυδίδης θα καταγγείλει την σκόπιμη αλλαγή της σημασίας των λέξεων, η οποία εξυπηρετούσε τους σκοπούς αυτών που την είχαν επιβάλει: «και την ειωθυιαν αξιωσιν των ονομάτων ες τα έργα αντήλλαξαν τη δικαιώσει» (ΙΙΙ, 82,4).

[3] Ιωάννη Κωτούλα,  Ο αφροκεντρισμός και η παραποίηση της ελληνικής ιστορίας, Archive, 21.3.2005 (http://isxys.blogspot.com/2010/12/blog-post_9003.html).

[4] http://www.mitrikosthilasmos.com/2011/02/blog-post.html

[5] Πέρσι  (2012) είδαμε μια Ελληνίδα αθλήτρια να αποκλείεται με συνοπτικές διαδικασίες από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου εξαιτίας ενός αθώου και μάλλον κακόγουστου αστείου της, στο οποίο μια «τραβηγμένη από τα μαλλιά» ερμηνεία κατάφερε να εντοπίσει …κάποια στοιχεία ρατσισμού! Ολυμπιακό πνεύμα ή νόμος της σιωπής στο Μεγάλο Πανηγύρι των Πολυεθνικών;

[6] Πολύ διδακτική, «προς γνώσιν και συμμόρφωσιν», είναι η περιπέτεια της Κικής Δημουλά, την οποία περιάδραξαν για τα περαιτέρω μερικές ύαινες της πολιτικής ορθότητας, επειδή τόλμησε να εκφράσει δημόσια τη δυσφορία της για την υποβάθμιση της Κυψέλης που έχει αλωθεί πλέον από τους λαθρομετανάστες.

ΤΟ "ΠΡΕΠΕΙ" ΚΑΙ Ο "ΠΟΘΟΣ"...

Ο Ελύτης λέει κάπου:
"ΠΙΑΣΕ ΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΙΩΤΑ ΚΑΙ ΞΕΣΚΙΣΕ ΤΟ ΩΣ ΤΟ ΠΙ!"...

-Το είπε επίσης (τολμώ να ΄πώ, πιο εύληπτα και πιο λογοτεχνικά) ο "ανώνυμος" απλός Κρητικός λαϊκός στιχουργός:

"ΣΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΦΕΥΓ΄Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΟΛΗ, ΣΑΝ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΑΠΟΤΙΣΤΟ ΤΟΥ ΠΟΘΟΥ ΤΟ ΠΕΡΒΟΛΙ!"...

-Εννοεί φυσικά την ψυχρή, άνευ αισθημάτων και συναισθημάτων συχνά παράλογη "λογική" που μας επιβάλλουν κατά τους σκοπούς που υπηρετούν, οι κυρίαρχες κοινωνικές αντιλήψεις... 
Πόθος δεν είναι μόνο ο στενά ερωτικός τέτοιος, αλλά και ο πλατιά, σε πολύ ανώτερα επίπεδα, υπαρξιακά, αξιακά, κοινωνικά, συμπαντικά Ερωτικός για το Ωραίο, την Αλήθεια, το Δίκιο, την Ελευθερία, την Μέθεξη των Ανθρώπων,για τη Φύση, για καθετί μεγάλο, ωραίο, μυστήριο,άξιο ν΄αγαπηθεί, να ερευνηθεί, ικανό να εμπνεύσει, πέρα από τη χαμοζωή και τη μιζέρια μιας κατασκευασμένης καταθλιπτικά πεζής καθημερινότητας... 
Που για να μην περνιέται για τέτοια από το "μέσο ανθρωπάκο", ντύνεται από μοντελίστ του Συστήματος με άφθονο λάιφ στάιλ... 
Απ΄αυτό που κάνει τα μηδενικά να γίνονται νούμερα!...

Κώστας Ντουντουλάκης

ΜΗ ΚΑΤΑΓΡΑΜΜΕΝΟ ΡΙΖΙΤΙΚΟ, ΤΟΥ ΒΙΓΛΟΘΟΔΩΡΗ* ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ:

Το κατέγραψα το 1995 από τον Γιάννη Γαλανάκη από το Μαδαρό,νυν κάτοικο Νιου Χωριού Αποκορώνου, που το έμαθε από τον Χρήστο Κουκουβίτη από Αράδαινα, κάτοικο μετέπειτα Βαρυπέτρου εν ζωή, ο οποίος απεβίωσε το 1975. (Κ.Ντ.)

*Τον Θοδωρή τον Βίγλη, Σφακιανό βοσκό και δραστήριο ΕΑΜίτη αντιστασιακό που, σημειωτέο,είχε διασώσει και αποκρύψει δεκάδες Άγγλους στρατιωτικούς μετά τη Μάχη της Κρήτης, ξακουστό σε όλη την Δυτική Κρήτη για την ανδρεία, το παράστημα, τη λεβεντιά, την απαράμιλλη σκοπευτική του δεινότητα και τη ντομπροσύνη του, 
ΤΟΝ ΕΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΑΝΑΝΔΡΑ, ΕΝΩ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΒΑΨΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΑΙΜΑ ΣΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ, ΥΠΟΥΛΑ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΑ ΡΕΜΑΛΙΑ, ΜΕ ΜΠΑΜΠΕΣΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ!.. 
Μόνος αυτός, όπως σηκώθηκε την αυγή από τον ύπνο, τον είχανε περικυκλωμένο 7-8 κρυμμένα, ταμπουρωμένα καθάρματα και άδειασαν απάνω του τις γεμιστήρες των όπλων τους. 
Λίγο πιο πέρα ήταν ένας άλλος βοσκός, αυτόπτης μάρτυρας του βρωμερού εγκλήματος,ζει ακόμα, κι απ΄αυτόν έγινε γνωστό πως παρά το ότι τον διαπέρασαν δεκάδες σφαίρες, ενστικτωδώς άρπαξε το ντουφέκι του και ενώ σφάδαζε, έριξε και τις πέντε σφαίρες, τυφλά όμως, απλά ανακλαστικά!!!... 
Άντρες των αρμάτων, που τον ξέρανε πολύ καλά, λένε πως όσες σφαίρες και να είχε δεχτεί, αν η πρώτη από αυτές δεν ήταν άμεσα θανατηφόρα, σίγουρα θα είχε σκοτώσει τους περισσότερους ή και όλους, πριν ξεψυχήσει!...
Τα αδέρφια και οι δικοί του ξεκάνανε μερικούς από τη συμμορία αργότερα, ο πρωτεργάτης όμως γλίτωσε κρυπτόμενος όσο έζησε... 

Επρόβαλα ένα πρωί εις τσι κορφές τση Ζούρβας,
γροικώ το Βιγλοθοδωρή, φώνιαζε στσι Ζουρβιώτες:
"Ζουρβιώτες πιάστε τ΄άρματα, εις τα Μεσκλά να πάτε!
Οι Γερμανοί περάσανε εις το Φουρνέ από πάνω
και πάνε οθέ ντο Θέρισο!"

**Τραγουδιέται με τον ίδιο σκοπό όπως το Ριζίτικο: 
"Τη συντροφιά σας χαίρομαι την αξιοτιμημένη..."

Ο σκοτεινός "αυτονομιστής" -μη Κρητικός...- εκδότης Ρεθύμνου

Πηγή: http://hellenicrevenge.blogspot.com/2012/02/blog-post_5929.html

Μιλάμε για τον Βασίλη Κασιμάτη (εκδότη εφημερίδας στο Ρέθυμνο)

Που, σημειωτέο, προσπάθησε να τρυπώσει στους Ανεξάρτητους Έλληνες του Καμένου, αλλά τον πήραν χαμπάρι και τον έδιωξαν κακήν κακώς φυσικά!

 Ένας ΜΗ ΚΡΗΤΙΚΟΣ που ασύδοτα και θρασύτατα κάνει προπαγάνδα σκοτεινών κέντρων για ομοσπονδιακή Ελλάδα (όπως την προωθούν από ΕΕ μέσω του "Καλλικράτη" και των Ε.Ο.Ζ. με όχημα την οικονομική εξαθλίωση που μας δημιούργησαν)  και αυτονόμηση της Κρήτης...

Αφού αρθρογράφησε με τίτλο "Πολλοί μιλούν για αυτονομία" ...μετά που τον "δαγκώσαμε" είπε τα εξής ανεκδιήγητα:

"η Ελλάδα πρέπει να οδηγηθεί σε ομόσπονδο κράτος και η Κρήτη να είναι ένα από τα επτά ομοσπονδιακά κρατίδια της χώρας υπό ενιαία σημαία, πολίτευμα, νόμισμα, στράτευμα, κλπ."

Για την "αυτονομιστική" του αρθρογραφία, διαβάστε το άρθρο του Καραμπελιά εδώ ... 

http://www.spithachanion.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=217:2011-06-23-14-35-00&catid=25:-a-&Itemid=58

Αξίζει να δείτε και τα ΑΥΤΟΝΟΜΙΣΤΙΚΑ  επιχειρήματα του ΚΑΣΙΜΑΤΗ που ακολουθούν την ανάλυση του Καραμπελιά.

Και παρακάτω γίνεται αναψηλάφηση στην υπόθεση...
Μάλιστα αναγράφεται ότι ΔΕΝ είναι Κρητικός και ΔΕΝ μιλάει καλά Ελληνικά!

http://hellenicrevenge.blogspot.com/2012/02/blog-post_5929.html

(ΔΟΚ) ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗ. ΑΥΤΟΣ ΑΝΑΚΙΝΕΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ. ΠΟΥ "ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ" ; ΠΟΙΟΙ ΤΩΝ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝ;

EDITORIAL: ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ, Εκδότης Διευθυντής - Δημοσιογράφος

ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ: "Η εβδομαδιαία εφημερίδα "Κρητική ΦΩΝΗ" (πρώην ΡΕΘΕΜΝΙΩΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ) διανέμεται, ΠΑΝΤΑ ΔΩΡΕΑΝ, με 20.000 τιράζ αντιτύπων (50.000 και πλέον αναγνώστες), κυρίαρχα στο Νομό Ρεθύμνης και σε επιλεγμένα σημεία σε όλη την Κρήτη. Αριθμοί ρεκόρ για την ιστορία των εφημερίδων στην Κρήτη, καθιστώντας έτσι τη Ρ.Α., 1η εφημερίδα σε κυκλοφορία αντιτύπων, σε όλο το νησί. Η Ρ.Α. είναι μια ανεξάρτητη εφημερίδα.

Η ηλεκτρονική εφημερίδα e-agora (agorapress.gr), όπου αυτή τη στιγμή πλοηγείστε, έχει ξεκινήσει πριν από δυομισυ χρόνια και έχει ήδη γίνει το αγαπημένο site του Ρεθύμνου, ενώ τα νούμερα επισκεψιμότητας την εντάσσουν μέσα στα 3 πρώτα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης στην Κρήτη. Ο πλουραλισμός της θεματολογίας των άρθρων μας προέρχεται κυρίαρχα από την τοπική επικαιρότητα, ενώ ταυτόχρονα φροντίζουμε να ενημερώνουμε το κοινό μας και για τα Εθνικά & Διεθνή θέματα."

ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΑΡΘΡΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΜΑΣ ΕΣΤΕiΛΕ ΤΟ cretalive ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΘΕΣΙΝΗ ΜΑΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗ. (http://isxys.blogspot.com/2012/01/blog-post_5327.html)

http://www.agorapress.gr/el/news.php?n=5090 ( 28/1/12)
http://www.agorapress.gr/el/news.php?n=3370 (28/5/10)

ΣΗΜΕΙΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝ ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΛΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ. ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ ΤΟΥ. ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΑΝΤΩΣ ΠΩΣ ΖΕΙ, ΠΟΥ ΒΡΗΚΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕ ΣΤΑ Μ.Μ.Ε ΠΩΣ ΓΕΝΙΚΑ ΜΑΣ ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΣΤO ΡΕΘΥΜΝΟ ΑΥΤΟΣ Ο  .... .

ΕΠΙΣΗΣ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΤΟΠΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ. ΤΟ ΟΤΙ ΕΠΕΛΕΧΘΕΙ ΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΥΧΑΙΟ. ΕΧΕΙ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙ ΝΑ ΔΙΑΣΥΝΔΕΘΕΙ ΜΕ ..."ΥΨΗΛΕΣ" ΓΝΩΡΙΜΙΕΣ.
http://www.agorapress.gr/el/news.php?n=5050
http://www.agorapress.gr/el/news.php?n=662

Η Κα ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ (ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΡΕΘΥΜΝΟΥ) ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΕΜΠΡΑΚΤΑ ΤΗΝ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΗΣ ΣΕ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ.

ΜΟΛΙΣ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΘΑ ΣΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΘΑ ΦΡΟΝΤΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΞΕΡΙΖΩΣΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ "ΧΛΩΡΙΔΑ", ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΕΣ ΤΗΣ, ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΣΥΜΒΑΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΒΛΑΣΤΗΣΗ.

ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΚΙ ΑΛΛΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ.

ΔΕΙΤΕ:

http://endelehia.blogspot.com/2010/06/blog-post_3621.html
http://hellenicrevenge.blogspot.com/2010/06/blog-post_3972.html
http://www.spithachanion.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=217
http://trelogiannis.blogspot.com/2010/06/blog-post_5894.html

isxys.blogspot.com

Υ.Γ: ΤΟ cretalive ΠΑΝΤΩΣ ΚΑΤΟΝΟΜΑΣΕ ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ ΤΟΥ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΓΙΝΑΝ ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ. ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΛΕΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ. ΤΟ ΑΠΟΣΤΗΜΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ. ΤΕΡΜΑ ΤΑ ΜΙΣΟΛΟΓΑ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΕΚΦΥΓΕΣ. ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ. Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΜΥΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΟΛΑ ΣΤΟ ΦΩΣ.

isxys

ΔΙΑΒΑΣΤΕ:

Ποιος πληρώνει τον "εκδότη" Ρεθύμνου Βασίλη Κασιμάτη να μιλάει για την ΑΝΑΓΚΗ αυτονόμησης της Κρήτης; 

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ (ΕΚΔΟΤΗΣ "ΡΕΘΥΜΝΙΩΤΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ") ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙ "ΑΥΤΟΝΟΜΗΣΗΣ" ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ