Δευτέρα 8 Απριλίου 2019

Σπήλαιο Θεόπετρας Καλαμπάκας: Το αρχαιότερο τεχνικό έργο του κόσμου;






Το αρχαιότερο μέχρι σήμερα γνωστό τεχνικό έργο στον ελλαδικό χώρο έγινε στο προϊστορικό σπήλαιο της Θεόπετρας*, τέσσερα χιλιόμετρα από την Καλαμπάκα της Θεσσαλίας. 
Η χρονολόγηση του λιθοσωρού – τείχους, που περιορίζει την είσοδο του σπηλαίου κατά τα 2/3 και έγινε με τη μέθοδο της οπτικής φωταύγειας, απέδωσε μια μέση ηλικία 23.000 ετών και πιστοποιεί το έργο της κατασκευής του λιθοσωρού ως το αρχαιότερο όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως.
Η ηλικία συμπίπτει απόλυτα με την ψυχρότερη περίοδο της τελευταίας παγετώδους εποχής και υποδηλώνει ότι το έργο κατασκευάστηκε από τους παλαιολιθικούς οικιστές του σπηλαίου για να προστατευθούν από το δριμύ ψύχος της εποχής.
Το σπήλαιο, που εδώ και 25 χρόνια ερευνά η αρχαιολόγος Αικατερίνη Κυπαρίσση-Αποστολίκα (προϊσταμένη της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας Νοτίου Ελλάδος), έχει δώσει πολλές πληροφορίες και ευρήματα.
Το πρώτο που ανασκάπτεται στη Θεσσαλία και το μόνο μέχρι στιγμής σε όλη την Ελλάδα με συνεχείς ανθρωπογενείς επιχώσεις οι οποίες ξεκινούν από τη Μέση Παλαιολιθική Εποχή και φθάνουν μέχρι το τέλος της Νεολιθικής (3000 π.Χ.).
Οπως μάλιστα σημειώνουν οι επιστήμονες, για πρώτη φορά μπορούμε στον ελλαδικό χώρο να δούμε τη μετάβαση από τον παλαιολιθικό στο νεολιθικό τρόπο ζωής.
Οσο για τα ευρήματα, όλα αυτά τα χρόνια ήρθαν στο φως από λίθινα εργαλεία Παλαιολιθικής – Μεσολιθικής και Νεολιθικής Εποχής, κεραμικά νεολιθικά, κοσμήματα από όστρεο, ένα μοναδικό για τον ελλαδικό χώρο χρυσό κόσμημα, καθώς και τα περίφημα ανθρώπινα αποτυπώματα της Θεόπετρας που χρονολογούνται στα 130.000 χρόνια!
Οι μετρήσεις στα εργαστήρια του Δημόκριτου χρονολόγησαν τον τεχνικό λιθοσωρό στην είσοδο ως το αρχαιότερο τεχνικό έργο.
Η χρονολόγηση πραγματοποιήθηκε από την ερευνητική ομάδα των Ν. Ζαχαριά, επίκουρου καθηγητή του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, και δρος Ι. Μπασιάκου, διευθυντή ερευνών του ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος».
Πηγή :http://www.meteoravoice.gr/2019/04/23000.html

*Στα δυτικά της εθνικής οδού Τρικάλων - Ιωαννίνων, 3χλμ πριν από τα Μετέωρα, ορθώνεται πάνω από το χωριό Θεόπετρα ένας βραχώδης ασβεστολιθικός όγκος, στη βορειοανατολική πλευρά του οποίου βρίσκεται το ομώνυμο σπήλαιο. Πρόκειται για τη δυτικότερη προϊστορική θέση της θεσσαλικής πεδιάδας, που βρίσκεται στους πρόποδες της οροσειράς Χάσια, η οποία αποτελεί και το φυσικό όριο μεταξύ Θεσσαλίας και Hπείρου.

Το σπήλαιο βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 100 μέτρα από την επιφάνεια της πεδιάδας και 280 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Μπροστά από το σπήλαιο ρέει ο ποταμός Ληθαίος, παραπόταμος του Πηνειού.

Είσοδος Σπηλαίου

Η είσοδος του σπηλαίου είναι αψιδωτή με διαστάσεις 17 x 3 μέτρα, ενώ ο κύριος θάλαμός του, περίπου τετράγωνος με μικρές πλευρικές κόγχες, έχει έκταση 500 τετραγωνικά μέτρα.

Ο σχηματισμός του ασβεστολιθικού βράχου της Θεόπετρας τοποθετείται στην ανώτερη Κρητιδική περίοδο (137.000.000 - 65.000.000 χρόνια από σήμερα). Η δημιουργία του σπηλαίου είναι κατά συνέπεια μεταγενέστερη της παραπάνω ηλικίας. Το σπήλαιο άρχισε να κατοικείται κατά τη Μέση Παλαιολιθική Εποχή (η οποία αρχίζει περίπου πριν 130.000 χρόνια).

Αρχαιολογική και Επιστημονική Σπουδαιότητα

Το σπήλαιο αυτό είναι το πρώτο που ανασκάπτεται στη Θεσσαλία και το μόνο μέχρι στιγμής σε όλη την Ελλάδα με συνεχείς ανθρωπογενείς επιχώσεις που ξεκινούν από τη Μέση Παλαιολιθική Εποχή και φθάνουν μέχρι το τέλος της Νεολιθικής (3000 π.Χ.).  Η επιστημονική σπουδαιότητα του σπηλαίου κρίνεται ως πολύ σημαντική για την προϊστορία όλου του Ελλαδικού χώρου καθώς, όπως σημειώνουν οι αρχαιολόγοι, είναι ένα από τα λίγα σπήλαια στην Ελλάδα με τόσο μεγάλο εύρος επιχώσεων που καλύπτουν την εξέλιξη του ανθρώπου σε μία περίοδο πολύ καθοριστική για την εξέλιξή του,  δηλ. της μετάβασης από τον Νεάτερνταλ στο Χόμο Σάπιενς. Η σημαντικότητα της χρονολογικής αυτής συνέχειας έγκειται στο γεγονός ότι για πρώτη φορά μπορούμε στον ελλαδικό χώρο να δούμε τη μετάβαση από τον Παλαιολιθικό στο Νεολιθικό τρόπο ζωής.

Τα δεδομένα των ανασκαφών κατατάσσουν τη Θεόπετρα ως μία από τις περισσότερο χρονολογημένες θέσεις στην Ελλάδα και δίνει τις παλαιότερες ηλικίες. Οι ανασκαφές «ήρθαν να επιβεβαιώσουν την προς τα πίσω άρρηκτη συνέχεια του Νεολιθικού Πολιτισμού στη Θεσσαλία και να αποδείξουν με τα σχετικά ευρήματα πως και η καθιέρωση της καλλιέργειας και η κεραμική τεχνολογία υπήρξαν το αποτέλεσμα προσπαθειών πολλών χιλιετιών, που μετέτρεψαν το άγριο σε καλλιεργημένο και τον πηλό σε κεραμική».

Το σπήλαιο κατοικήθηκε μέχρι και τη Νεολιθική Εποχή και οι επιστήμονες συμπεραίνουν ότι κατά τη διάρκεια «όλων αυτών των χιλιετιών είναι πολύ πιθανό ότι άλλαξε και ο ανθρώπινος τύπος που ζούσε στην περιοχή, αφού από άλλες θέσεις της Ευρώπης είναι γνωστό ότι ο άνθρωπος Homo Sapiens Neanderthalensis χάνεται μετά τα 40.000 χρόνια περίπου και εμφανίζεται ο σημερινός σύγχρονος άνθρωπος Homo Sapiens Sapiens».

Ευρήματα ανασκαφής

Μεταξύ άλλων, στο σπήλαιο βρέθηκαν λίθινα εργαλεία Παλαιολιθικής - Μεσολιθικής και Νεολιθικής Εποχής, κεραμικά ευρήματα Νεολιθικά, οστέινα εργαλεία, κοσμήματα από όστρεο, ένα μοναδικό για τον ελλαδικό χώρο χρυσό κόσμημα της Παλαιολιθικής, της Μεσολιθικής και της Νεολιθικής περιόδου, καθώς και τα περίφημα ανθρώπινα αποτυπώματα της Θεόπετρας που χρονολογούνται στα 130.000 χρόνια πριν από σήμερα και αποτελούν σπανιότατο εύρημα όχι μόνο για τον ελλαδικό αλλά και για τον ευρωπαϊκό χώρο.

Το 1990-91 βρέθηκαν τα υπολείμματα δύο ανθρώπινων σκελετών. Ο πρώτος είναι ένας γυναικείος σκελετός της Μεσολιθικής εποχής (7.500-8.500 ετών) και θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικός για τους επιστήμονες. Αν και είναι γνωστή η κατοίκηση του ελλαδικού χώρου αυτή την εποχή, τα σκελετικά ευρήματα σπανίζουν. Ένας ακόμη σκελετός αυτής της περιόδου έχει βρεθεί στο Φραγθί της Αργολίδας. Ο δεύτερος είναι ένας ανδρικός άνω-παλαιολιθικός (14.500 ετών), του οποίου διασώθηκε δυστυχώς μόνο ο κρανιακός του θόλος. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν, επίσης, τρία στρώματα σκληρών ιζημάτων που παρεμβάλλονται στις επιχώσεις του σπηλαίου και που, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, αντιπροσωπεύουν πιθανότατα εποχές παγετώνων στη Θεσσαλία. Αποτέλεσαν μήπως ξεχωριστή φυλή οι άνθρωποι που αναζητούσαν ασφάλεια στον προστατευόμενο χώρο των κοιλωμάτων της γης; Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι τα σπήλαια λειτουργούσαν ως καταφύγια για ορισμένες "κοινωνικές" ομάδες που, όμως είχε τον ίδιο πολιτισμό με τους ανθρώπους που κατοικούσαν εκτός σπηλαίων, στις ανοιχτές πεδιάδες. Η επιστήμη δεν έχει ακόμη διευκρινίσει αν τα σπήλαια λειτουργούσαν ως μόνιμη ή περιστασιακή κατοικία.

Τα παλαιότερα αποτυπώματα στην Ελλάδα!

Τα αποτυπώματα αποτελούν ίσως ένα από τα πιο εντυπωσιακά ευρήματα των ανασκαφών στο σπήλαιο, γιατί είναι ζωντανή μαρτυρία της κατοίκησης του σε εποχές τόσο μακρινές που εξάπτουν την φαντασία. Βρέθηκαν δύο αποτυπώματα που όπως έδειξαν οι επιστημονικές μετρήσεις και αναλύσεις ανήκουν σε δύο παιδιά. Ενδιαφέρον είναι και το εξής στοιχείο: τα αποτυπώματα έχουν γίνει από αριστερά πόδια. Πως εξηγείται αυτό; Μάλλον δεν υπάρχει προς το παρόν τεκμηριωμένη ερμηνεία. Μόνον υποθέσεις μπορούν να γίνουν. Ίσως το αργιλώδες δάπεδο της σπηλιάς και οι συγκυρίες να "βοήθησαν" στην αποτύπωση μόνο των συγκεκριμένων ιχνών.

"Πατάμε επί βημάτων άλλων", σημείωσε εύστοχα στην ομιλία της προς το συνέδριο για το σπήλαιο της Θεόπετρας που έγινε πριν μερικά χρόνια, η έφορος Παλαιοανθρωπολογίας-Σπηλαιολογίας, Δρ. Βιβή Βασιλοπούλου. "Στην εποχή που ανθρώπων απάντων μέτρο είναι το χρήμα, η Θεόπετρα από την πλευρά της μας ξαναφέρνει στο ξεχασμένο απάντων χρημάτων μέτρον ο άνθρωπος", υπογράμμισε.

Η κ. Κυπαρίσση θα σταθεί στη μελέτη των παιδικών πελμάτων με τη μέθοδο της θερμοφωταύγειας, που ανεβάζει τις ηλικίες στα 110.000-135.000 χρόνια πριν από σήμερα. Λόγω της ηλικίας του στρώματος όπου βρέθηκαν τα αποτυπώματα και λόγω της μουστέριας τεχνολογίας των λίθινων εργαλείων που βρέθηκαν στο αντίστοιχο στρώμα και κατά κανόνα αποδίδονται στους νεαντερτάλιους, «ευλόγως τα αποτυπώματα μπορούν να αποδοθούν στον προγενέστερο ανθρώπινο τύπο (Homo Sapiens neanderthalensis)».

Υπάρχει όμως πιθανότητα να ανήκαν στον σύγχρονο άνθρωπο, πράγμα που θα σήμαινε ότι ο τελευταίος «έφτασε στον ελλαδικό χώρο πολύ νωρίτερα απ ό,τι στην υπόλοιπη Ευρώπη, δηλαδή όπως περίπου στη Μέση Ανατολή, το 100.000 π.Χ.». Ιδιαίτερα σημαντικές πληροφορίες προκύπτουν επίσης από τα αρχαιοβοτανικά κατάλοιπα και την ανθρακολογική μελέτη. «Με τη διαδικασία του νεροκόσκινου εντοπίστηκαν στα παλαιολιθικά στρώματα καμένοι καρποί, όπως άγριο αμύγδαλο, βατόμουρο, τσικουδιά, μπιζέλι κ.ά., ψυχανθή (όσπρια) και αγρωστώδη (δημητριακά), ως αποτέλεσμα καρποσυλλογής προς βρώση».

Η συστηματική ανασκαφική έρευνα κατέγραψε αφενός γεωλογικές επιχώσεις του Πλειστόκαινου και του Ολόκαινου, αφετέρου ανθρωπογενείς επιχώσεις, συνολικού πάχους περίπου 6 μέτρων. Aυτές βεβαιώνουν την αδιάκοπη χρήση του σπηλαίου κατά τη Μέση και Ανώτερη Παλαιολιθική, τη Mεσολιθική και τη Nεολιθική εποχή.Δείγματα (π.χ. κάρβουνο, ανθρώπινα οστά) προερχόμενα από τις επιχώσεις, που χρονολογήθηκαν με μεθόδους των φυσικών επιστημών, πιστοποιούν την κατοίκηση του σπηλαίου περίπου από το 50.000 μέχρι το 4000 π.X. Η χρήση του συνεχίστηκε περιοδικά και κατά την Eποχή του Xαλκού, αλλά και κατά τους ιστορικούς χρόνους, μέχρι και το 1955.

Eίναι η πρώτη φορά που στη Θεσσαλία τεκμηριώνεται σπηλαιοκατοίκηση κατά την Παλαιολιθική εποχή, αφού τα περισσότερα γνωστά ευρήματα της εποχής αυτής προέρχονται από υπαίθριες θέσεις. Επιπλέον το σπήλαιο της Θεόπετρας αποτελεί το μοναδικό, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, σπήλαιο στην Eλλάδα, όπου μπορεί να μελετηθεί και να χρονολογηθεί τόσο η μετάβαση από την Ανώτερη Παλαιολιθική στη Μεσολιθική όσο και το πέρασμα από τη Μεσολιθική στη Νεολιθική εποχή.

Στη στρωματογραφική ακολουθία της Θεόπετρας διακρίθηκαν τρεις ψυχρές περίοδοι: μια στη διάρκεια της Μέσης Παλαιολιθικής, μια στη διάρκεια της Ανώτερης Παλαιολιθικής και μια κατά την τελική Aνώτερη Παλαιολιθική, δηλαδή κατά το τέλος του Πλειστόκαινου.

Ανάπλαση του σπηλαίου

H συστηματική ανασκαφική έρευνα και μελέτη του υλικού της Θεόπετρας διεξάγεται από το 1987 από διεπιστημονική ομάδα ερευνητών της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας-Σπηλαιολογίας, υπό την εποπτεία της αρχαιολόγου Αικατερίνης Κυπαρίσση - Αποστολίκα. Το  2005 ξεκίνησαν τα έργα για την ανάπλαση και ανάδειξη του σπηλαίου με τη δημιουργία διαδρόμου επισκεπτών ο οποίος εξυπηρετεί και Άτομα με Ειδικές Ανάγκες. Αυτή τη στιγμή τα έργα στον εσωτερικό αλλά και τον εξωτερικό τομέα του σπηλαίου έχουν ολοκληρωθεί και το σπήλαιο είναι ανοιχτό στους επισκέπτες.

Διαρύθμιση του σπηλαίου

Όσον αφορά στη διαρύθμιση του σπηλαίου, στο εσωτερικό του υπάρχει διάδρομος κυκλοφορίας που περιτρέχει όλο το σπήλαιο με μια πορεία περίπου περιμετρική. Είναι επίπεδος (με τις απαραίτητες μικρές κλίσεις) και έχει προστατευτικό κιγκλίδωμα. Ο διάδρομος δεν εφάπτεται του δαπέδου αλλά παραμένει εναέριος, εδραζόμενος σε μικρές βάσεις από σκυρόδεμα. Έτσι, ο επισκέπτης κινείται πάνω από τα αρχαιολογικά σκάμματα, ώστε να μπορεί να βλέπει τα κατά χώραν διατηρημένα ευρήματα.

Μπαίνοντας οι επισκέπτες στο σπήλαιο έχουν μια γενική κατ' αρχήν εικόνα του σπηλαίου και των ανασκαφικών τομών. Στη συνέχεια, ο επισκέπτης, ξεκινώντας την ξενάγηση από τη δυτική πλευρά του σπηλαίου, βλέπει αριστερά και δεξιά του (ανατολικά και δυτικά δηλαδή του διαδρόμου) τις ανασκαφικές τομές με τα αντίστοιχα ευρήματα. Στο τέλος αυτής της πρώτης διαδρομής υπάρχει μικρό πλάτωμα, που χρησιμεύει ως χώρος στάσης και ενημέρωσης των επισκεπτών για την ιστορία του σπηλαίου και των προϊστορικών ενοίκων του.

Στο ίδιο σημείο, οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να βλέπουν τα σκάμματα της ανασκαφής και τα ευρήματα: τις εστίες της Μεσολιθικής περιόδου και τις εστίες των 60.000 ετών.

Από τα δυτικά της γέφυρας, ο επισκέπτης έχει άμεση οπτική επαφή με την καμένη επιφάνεια, όπου σώζονται τα αποτυπώματα των ανθρώπινων πελμάτων, χρονολογημένα με θερμοφωταύγεια στα 110-135000 χρόνια πριν και τα οποία είναι ορατά μέσω γυάλινης επιφάνειας του δαπέδου του διαδρόμου σ' εκείνο το τμήμα του. Στην ίδια περιοχή σημαίνεται ο χώρος εύρεσης δύο ταφών.

Από την άλλη πλευρά, ανατολικά της γέφυρας, υπάρχουν τρία σκάμματα, δίπλα ακριβώς στα ανατολικά βραχώδη τοιχώματα του σπηλαίου, όπου, η ανασκαφή έχει φτάσει στο φυσικό ασβεστολιθικό υπόβαθρο και όπου έχουν βρεθεί, σε πολύ καλή κατάσταση διατήρησης, οστά Μέσης Παλαιολιθικής εποχής, που ανήκουν σε σπηλαία άρκτο αλλά και σε ύαινα, κόκκινο ελάφι, αιγοειδή, λύκο και άλλα μικρότερα είδη ζώων.

Στον περίπατό του αυτό, ο επισκέπτης μπορεί να παρατηρεί τις εναλλαγές του κλίματος στη διάρκεια του Πλειστοκαίνου, το χώρο εύρεσης της μεσολιθικής ταφής, καθώς και άλλη μεσολιθική ταφή, που βρέθηκε με την ευκαιρία των έργων ανάδειξης στο σπήλαιο.

Σήμερα, τα έργα για την ανάδειξη του έχουν ολοκληρωθεί και είναι ανοιχτό στους επισκέπτες.

Ωράριο λειτουργίας: 08:30-15:00 καθημερινά πλην Δευτέρας.

Η επικινδυνότητα της φορμόλης: Από την ταρίχευση των νεκρών, στη συντήρηση των κρεάτων και των ψαριών


Εγχέοντας φορμόλη για συντήρηση σε ένα γιγάντιο καλαμάρι (Φωτογραφία εξωφύλλου - Πηγή Βικιπαίδεια).

Η φορμόλη χρησιμοποιείται σαν συντηρητικό και μικροβιοκτόνο, για την ταρίχευση νεκρών, πουλιών και ζώων.

Συνήθως παράγωγά του χρησιμοποιούνται στα καλλυντικά γιατί το ίδιο μυρίζει πολύ έντονα, καθώς επίσης στα πατώματα και εν γένει σε ξύλινες κατασκευές.

Προκαλεί αλλεργικές αντιδράσεις, πιθανό καρκινογόνο, σίγουρα τοξικό.

Πολλοί την χρησιμοποιούν παράνομα στη συντήρηση των κρεάτων και αλόγιστα με τρομερή επικινδυνότητα και στα ιχθυοτροφεία.

Η μεθανάλη ή φορμαλδεΰδη (φορμόλη) είναι οργανική χημική ένωση, που περιέχει άνθρακα, οξυγόνο και υδρογόνο. Το εμπειρικό της όνομα, «φορμαλδεΰδη», προέρχεται από τη σχέση της με το μεθανικό οξύ, του οποίου μια εμπειρική ονομασία είναι «φορμικό οξύ».

Εξαιτίας της ευρύτατης χρήσης, της σημαντικής τοξικότητας και ευφλεκτότητας, η έκθεση στη μεθανάλη αποτελεί ένα σημαντικό κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία.

ΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΤΗΣ ΦΟΡΜΟΛΗΣ

Σουβλάκια
Κανείς από τον ΕΦΕΤ ή από κάποιον άλλο αρμόδιο οργανισμό που ασχολείται με την υγεία των ανθρώπων και του καταναλωτικού κοινού δεν μας έχει ενημερώσει… πως παράνομα οι μαγαζάτορες, οι επιχειρήσεις και οι βιομηχανίες με τα σουβλατζίδικα, χρησιμοποιούν ανεξέλεγκτα και παράνομα για τη συντήρηση των κρεάτων την επικίνδυνη και καρκινογόνο χημική ουσία φορμόλη.

ΙΟΥΛΙΟΣ 2010

Σε ελέγχους που έγιναν σε γυράδικα της Θεσσαλονίκης, βρέθηκαν: 1 στην Λαμπράκη - Άνω Τούμπα, 1 στην Μπότσαρη - Κάτω Τούμπα, 1 στην Παπαναστασίου - Χαριλάου να συντηρούν τους γύρους σε φορμόλη και τους επιβλήθηκαν απλά και μόνο πρόστιμα 300.000 ευρώ.

Άραγε γιατί δεν τα έκλεισαν βάσει της νομοθεσίας;

Γιατί δεν εφαρμόζεται πλήρως για την συγκεκριμένη περίπτωση ο νόμος στην Ελλάδα και καταστρατηγείται κατά «περίεργο» τρόπο;

Γιατί ο Έλληνας που τόσο δοκιμάζεται πρέπει και να δηλητηριάζεται από αυτούς τους αναίσχυντους και ανεγκέφαλους δολοφόνους του καταναλωτικού κοινού;

ΨΑΡΙΑ
Ποιες γνωστές ιχθυοκαλλιέργειες εμπλέκονται στη σκανδαλώδη υπόθεση ότι εμπεριέχουν φορμόλη;

Ένα μεγάλο διατροφικό σκάνδαλο με ψάρια που ακόμα σέρνεται στα δικαστήρια, ενώ οι εν λόγω ιχθυοκαλλιέργειες –και αφού έχει αποφασιστεί το κλείσιμό τους– λειτουργούν με τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων.

Ιχθυοκαλλιέργειες με φορμόλη
Πρωταγωνιστής της ιστορίας μας η «ΔΙΑΣ ιχθυοκαλλιέργειες ΑΒΕΕ» εναντίον της οποίας – σύμφωνα με έγγραφο της αντιεισαγγελέως Πρωτοδικών Πειραιά κας Γρηγορίας Οικονομάκου και μετά την προκαταρκτική εξέταση από τους Πταισματοδίκες Πειραιά, Αθηνών και Ελευσίνας – έχει ασκηθεί δίωξη για παράβαση των άρθρων 26§1Α, 27§1, 98, 279α του Ποινικού Κώδικα τα οποία αναφέρονται σε «ενέργεια δόλο, έγκλημα κατ’ εξακολούθηση δηλητηριάζοντας πηγές και τρόφιμα»!

Ειδικά ως προς το τελευταίο, ο Ποινικός Κώδικας ορίζει πως «όποιος με πρόθεση δηλητηριάζει πηγές, πηγάδια βρύσες ή άλλες διοχετεύσεις ή δεξαμενές νερού, τρόφιμα ή άλλα τέτοια πράγματα που η χρήση τους μπορεί να προκαλέσει βλάβη σε αόριστο αριθμό ανθρώπων ή βάζει μέσα σε κάποιο από αυτά τα αντικείμενα άλλες ύλες που μπορούν να προκαλέσουν το ίδιο αποτέλεσμα, τιμωρείται με κάθειρξη. Αν από την πράξη επήλθε θάνατος, μπορεί να επιβληθεί ισόβια κάθειρξη».

Πώς, όμως, μια μεγάλη εταιρεία με διεθνή παρουσία βρίσκεται εμπλεκόμενη σε μια τέτοια υπόθεση;

Το κουβάρι αρχίζει να ξετυλίγεται το 2010, οπότε και προκύπτει ότι η εν λόγω εταιρεία στις εγκαταστάσεις των ιχθυοκαλλιεργειών της στον Πόρο χρησιμοποιούσε φορμόλη. Για την απολύμανση του χώρου, όπως επικαλείται η ίδια. Μόνο που η τεράστια ποσότητα των 77 τόνων προκαλεί πολλά ερωτήματα.

Σε επιθεώρηση που πραγματοποιήθηκε την 1η Μαρτίου 2011 από επιθεωρητές περιβάλλοντος καταγράφηκαν δύο παραβάσεις: η χρήση φορμόλης και η… ανεξέλεγκτη χρήση φορμόλης!

Διαβάζουμε στο έγγραφο των επιθεωρητών:

«Η εταιρεία “ΔΙΑΣ ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ ΑΒΕΕ” χρησιμοποιεί φορμόλη (διάλυμα φορμαλδεΰδης ~37% κ.β.) στις μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας στον Πόρο ενώ δεν προβλέπεται η χρήση του εν λόγω σκευάσματος στις εγκριθείσες μελέτες και τους εγκεκριμένους Περιβαλλοντικούς Όρους».

Επισημαίνεται ότι η φορμαλδεΰδη θεωρείται τοξική και ύποπτη καρκινογένεσης και ότι χρειάζεται ειδική προσοχή στο χειρισμό της.

Τόνοι φορμόλης στα ψάρια, την πάπια κάνει ο ΕΦΕΤ

Και ιδού πως περιγράφει η «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», μετά από δυόμισι χρόνια την όλη κατάσταση:
«ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» - «Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2013»

«Ασυγκίνητος» παραμένει επί δυόμισι χρόνια ο ΕΦΕΤ, παρά τη νέα δίωξη που έχει ασκηθεί σε βαθμό κακουργήματος σε εταιρεία που διατηρεί ιχθυοκαλλιεργητικές μονάδες στον Πόρο, για παράβαση του άρθρου 279, δηλητηρίαση πηγών και τροφίμων, ήτοι χρήση δεκάδων τόνων της τοξικής και ύποπτης για καρκινογένεση φορμόλης.

Το ζήτημα, που έχει ανατεθεί σε τακτικό ανακριτή και έχουμε ξανασχοληθεί στο παρελθόν, «σέρνεται» τόσο καιρό διότι ο ΕΦΕΤ έχει επικαλεστεί αναρμοδιότητα για ελέγχους στην «πρωτογενή παραγωγή».

Αν και το θέμα προέκυψε από διαφορετικούς δειγματοληπτικούς ελέγχους της Υπηρεσίας Επιθεωρητών Περιβάλλοντος, δεν «ίδρωσε το αυτί» της παλαιότερης διοίκησης (έχει μηνυθεί) να προχωρήσει σε «δευτερογενή έλεγχο» στα συσκευασμένα προϊόντα-τρόφιμα που έρχονται στο τραπέζι μας και εξάγονται σε άλλες χώρες (σ.σ. μακριά από τον υπογράφοντα η οποιαδήποτε μομφή για τις πρωτιές των υγιών επιχειρήσεων του κλάδου, που σέβονται και τη δημόσια υγεία).

Επικοινωνήσαμε χθες (31/01/2013) με τη σημερινή ηγεσία του ΕΦΕΤ (ιδιαίτερο γραφείο Κ. Τσιάλτα) και την εταιρεία που καταγγέλλεται και αναμένουμε...

Φορμαλδεΰδη σε δείγματα

Σύμφωνα με τα επίσημα έγγραφα της Υπηρεσίας Επιθεωρητών Περιβάλλοντος, αναφέρεται μεταξύ άλλων:

«...Από τα προσκομισθέντα παραστατικά προέκυψε ότι η εταιρεία (...) είχε προμηθευτεί περίπου 77 τόνους φορμόλης από τον Ιανουάριο του 2008 έως και τον Ιούνιο του 2010 για τις μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας στον Πόρο, γεγονός που δείχνει τη συστηματική και εκτεταμένη χρήση του σκευάσματος στις μονάδες.

Κατά τις επιθεωρήσεις που πραγματοποίησε η υπηρεσία την 1/3/2011 και 6/4/2011 στις ιχθυοκαλλιέργειες της εταιρείας, ο υπεύθυνος δήλωσε ότι από τα μέσα Ιουνίου του '10 δεν χρησιμοποιείται πλέον φορμόλη.
Ομως βρέθηκε φορμαλδεΰδη σε δείγματα που ελήφθησαν (...) γεγονός που αποδεικνύει ότι η χρήση του εν λόγω σκευάσματος συνεχίζεται».

Η εταιρεία στο απολογητικό της υπόμνημα στην Υπηρεσία Επιθεωρητών «παραπέμπει σε επιστολή της στην οποία δηλώνει ότι η φορμόλη χρησιμοποιείται αποκλειστικά για τη συντήρηση των νεκρών ψαριών και τον ψεκασμό των χρησιμοποιημένων διχτυών, χωρίς να δώσει επαρκή στοιχεία για τις απαιτούμενες ποσότητες και συγκεντρώσεις στις παραπάνω χρήσεις.

»Δεν δόθηκαν επίσης στοιχεία για την τελική διάθεση των 77 τόνων φορμόλης στο περιβάλλον.

»...Από τα διαπιστωθέντα κατά τις επιθεωρήσεις της ΕΥΕΠ προκύπτει ότι οι ποσότητες φορμόλης κατέληξαν ενδεχομένως στην ατμόσφαιρα (μέσω αποτέφρωσης των νεκρών ιχθύων), τη θάλασσα (από τον ψεκασμό των διχτυών στην προβλήτα) και το έδαφος (από διάθεση των νεκρών ιχθύων στη χωματερή Δήμου Πόρου πριν από τη σύναψη σύμβασης με [σ.σ. άλλη] εταιρεία, χωρίς να είναι εφικτός ο υπολογισμός των σχετικών ποσοτήτων. Οσον αφορά τις συσκευασίες της φορμόλης, η εταιρεία απέστειλε παραστατικά επιστροφής στην προμηθεύτρια εταιρεία για ένα μικρό μόνο μέρος των δοχείων της φορμόλης.

»Συνεπώς δεν αναιρείται η παράβαση».
Υπενθυμίζεται ότι ξεκίνησαν όλα στις 4/6/2010, όταν βρέθηκαν από κατοίκους του Πόρου 64 τριαντάκιλα δοχεία φορμόλης (περίπου δύο τόνοι) επί του οδοστρώματος πολυσύχναστου δρόμου. Στη συνέχεια, υπεβλήθη σχετική καταγγελία στο Αστυνομικό Τμήμα Πόρου και σε περίπου δέκα φορείς του κράτους!

ΚΑΤΣΑΡΟΣ: Ψάρια με φορμόλη στην αγορά
Σύμφωνα με τον πρώην πρόεδρο του ΕΦΕΤ κ. Κατσαρό, η φορμόλη προσβάλλει τόσο το συκώτι όσο και το αμυντικό σύστημα, ενώ δεν συνηθίζεται να χρησιμοποιείται για απολύμανση.

Ο κ. Κατσαρός εξέφρασε την πεποίθηση ότι δεν αποκλείεται η χρήση της και σε ψάρια τα οποία καταλήγουν στην αγορά, καθώς κατά το παρελθόν έχουν βρεθεί ψάρια με φορμόλη σε ιχθυοπωλεία.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, όπως μας εξήγησε, ακόμα και η χρήση που περιγράφει η εταιρεία είναι επικίνδυνη καθώς η ουσία μέσω του νερού περνά στα ψάρια για να καταλήξει στον άνθρωπο.

Δικάζεται γιατί κατήγγειλε το έγκλημα χρήσης φορμόλης στις ιχθυοκαλλιέργειες
«ARti news» / Ελλάδα / 06.09.17

Την Πέμπτη 7 Σεπτέμβρη 2017 εκδικάστηκαν στην Ηγουμενίτσα τα ασφαλιστικά μέτρα της εταιρείας «Ανδρομέδα» σε εργαζόμενο ιχθυολόγο που κατήγγειλε τη χρήση των καρκινογόνων αντιπαρασιτικών (φορμόλη), τις σάπιες τροφές, και τα χρώματα των διχτυών των κλωβών που μετά την επεξεργασία ρίχνονται στη θάλασσα.

Στη διαδικασία διατυπώθηκε με επιχειρήματα από τον εργαζόμενο ότι αυτές οι πρακτικές δεν αφορούν μόνο τη συγκεκριμένη εταιρία αλλά συνολικά τις εταιρίες που δραστηριοποιούνται στη ρυπογόνο εκμετάλλευση των ιχθυοκαλλιεργειών, που ως μαζική βιομηχανοποιημένη παραγωγή καταστρέφει τη φύση και την ποιότητα της παραγωγής.
Το δικαστήριο θα αποφασίσει για τα ασφαλιστικά μέτρα στους επόμενους 2 μήνες, ως τότε επέβαλε τη συνέχιση της απαγόρευσης δημοσίευσης πληροφοριών για το ζήτημα...

Το ιστορικό της υπόθεσης

Ο ιχθυολόγος μηνύθηκε από την εταιρεία ιχθυοκαλλιέργειας στην οποία εργαζόταν για συκοφαντική δυσφήμηση και διαφυγόντα κέρδη.

Ο ιχθυολόγος κατάγγειλε με δημοσιεύματα το τεράστιο έγκλημα που συντελείται στις ελληνικές θάλασσες και τα ποτάμια από όλες τις εταιρίες ιχθυοκαλλιεργειών στην Ελλάδα, το οποίο λέγεται χρήση ΦΟΡΜΟΛΗΣ.

Ο υπό κατηγορία ιχθυολόγος σε κείμενό του αναφέρει τα εξής:
Nεογνό και κεφάλι σε φορμόλη - και τα δύο οφείλονται σε θανάτους από σφαγή.

«Ας δούμε τι είναι η φορμόλη. Η μεθανάλη ή φορμαλδεΰδη (φορμόλη) είναι οργανική χημική ένωση, που περιέχει άνθρακα, οξυγόνο και υδρογόνο. Εξαιτίας της ευρύτατης χρήσης, της σημαντικής τοξικότητας και ευφλεκτότητας, η έκθεση στη μεθανάλη αποτελεί ένα σημαντικό κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία. Το 2011, το Εθνικό Τοξικολογικό Πρόγραμμα των ΗΠΑ (US National Toxicology Program), περιέγραψε τη μεθανάλη, ως ένα «...γνωστό ανθρώπινο καρκινογόνο...» («...known to be a human carcinogen...»).

Η χρηση φορμολης προκαλεί καρκινογενέσεις όπως λευχαιμία, καρκίνο στο ήπαρ, στο φάρυγγα, στο δέρμα, δερματικές παθήσεις, σοβαρές επιπτώσεις στα μάτια κ.ά. Ουσιαστικά είναι μία απ' τις πιο επικίνδυνες ουσίες.
Οι εταιρίες ιχθυοκαλλιεργειών υπερφορτώσανε σε αριθμό ψαριών τα κλουβιά όπου γίνεται η εκτροφή, με αποτέλεσμα την διόγκωση των ασθενειών και των παρασίτων.

Ορισμένα παράσιτα όπως το microcotyle παρασιτεί στα βράγχια των ψαριών και θρέφεται με το αίμα. Με αποτέλεσμα να δημιουργείται αναιμία στα βράγχια είτε των μικρών ψαριών (30 - 200 γρ) και να υπάρχει θνησιμότητα είτε των μεγάλων ψαριών (>300 γρ) και έτσι να μην είναι εμπορεύσιμα. Αυτό γιατί η αναιμία προκαλεί άσπρισμα στα βράγχια. Εκεί τον λόγο παίρνει η φορμόλη όπου διοχετεύεται στα ψάρια με τα γνωστά μπάνια φορμόλης.

Τα ψάρια του κλωβού κλείνονται σε σάκο με θαλασσινό νερο που έχει κλειστεί με παροχή οξυγόνου από μπουκάλα και εκεί ρίχνουν τη φορμόλη σε υγρή μορφή. Η φορμόλη μαζί με το θαλασσινό νερό περνάει απ' το στόμα του ψαριού και όταν την αποβάλλει απ' τα βράγχια εξοντώνει τα παράσιτα.

Αποτέλεσμα όλης της παραπάνω διαδικασίας είναι η φορμόλη να διοχετεύεται στο αέριο και θαλάσσιο περιβάλλον, στον άνθρωπο που την χειρίζεται και στο ψάρι που θα καταναλωθεί.
Τόνοι φορμόλης ρίχνεται στην Σαγιάδα, στον Όρμο Βάλτου (προστατευόμενη Α ζώνης περιοχή στο Δέλτα του Καλαμά NATURA), στο ευαίσθητο οικοσύστημα του Αμβρακικού Κόλπου, στο Δέλτα του Αχελώου (επίσης προστατευόμενη περιοχή NATURA),στον κόλπο Ληξουρίου στη Κεφαλονιά, στον Μαλιακό Κόλπο, στον Πόρο στη περιοχή αρχαίας Επιδαύρου και αλλού.

Εργάστηκα για 13 χρόνια σαν ιχθυολόγος για λογαριασμό της Ανδρομέδας και απολύθηκα λόγω της χρόνιας εναντίωσης μου σε αυτές τις πρακτικές.

- ΓΙΑΤΙ ΚΩΦΕΥΕΙ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ Η ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ;

ΓΙΑΤΙ ΚΩΦΕΥΕΙ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ;

- ΓΙΑΤΙ ΚΩΦΕΥΕΙ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΗΣ;

- ΓΙΑΤΙ ΚΩΦΕΥΕΙ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΑΛΙΕΙΑΣ;

- ΓΙΑΤΙ ΚΩΦΕΥΕΙ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ Ο ΦΟΡΕΑΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΣΤΕΝΩΝ ΚΑΙ ΕΚΒΟΛΩΝ ΠΟΜΩΝ ΑΧΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑΜΑ;

ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΞΟΥΣΙΑΖΕΙ ΕΝΑ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΧΑΝΕΤΑΙ ΚΑΘΕ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΦΥΣΗ ΤΑ ΖΩΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟ.

Οι απειλές που δέχομαι ότι θα με θάψουν αν συνεχίσω τον αγώνα δεν με ακουμπάνε. Για ό,τι μου συμβεί υπεύθυνος είναι το διευθυντικό προσωπικό της Ανδρομέδας, η εισαγγελία και η αστυνομία Ηγ/τσας.

Θα υπάρχουν συνεχείς ενημερώσεις και θα δοθεί περαιτέρω υλικό φωτογραφιών και βίντεο για όλα αυτά τα καθάρματα που πλουτίζουν σε βάρος των ζωών μας.

Λοβέρδος Στελακάτος Χρήστος»

*Το artinews.gr επικοινώνησε με νομικούς που γνωρίζουν το θέμα: Σύμφωνα με την ενημέρωσή μας, λοιπόν, η εμπλεκόμενη εταιρεία δεν αρνείται ότι χρησιμοποιεί φορμόλη. Αλλά ότι την χρησιμοποιεί εντός των επιτρεπτών ορίων. Μήπως ο ΕΟΦ και οι καθ' ύλην αρμόδιοι θα πρέπει να επιληφθούν του θέματος;

Η ταρίχευση των νεκρών

Πως ο Λένιν δείχνει τόσο φρέσκος 93 χρόνια μετά τον θάνατό του;
Από τότε που τραβήχτηκε αυτή η φωτογραφία το 1997, τίποτα δεν φαίνεται να έχει αλλάξει στη σορό του Λένιν. Η προσπάθεια όμως είναι συνεχής.

Η δύναμη της φορμόλης

Τεχνητές βλεφαρίδες, φύλλα πλαστικού στις προβληματικές περιοχές του δέρματος -κανείς υπεραιωνόβιος δεν φαίνεται τόσο καλοστεκούμενος όσο ο Βλαντιμίρ Λένιν, του οποίου το σώμα υποβάλλεται σε μια αδιάκοπη κούρα περιποίησης εδώ και σχεδόν έναν αιώνα.

Η διατήρηση της σορού, η οποία εκτίθεται στο Μαυσωλείο του Λένιν στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας, είναι δουλειά ενός ινστιτούτου που είναι σήμερα γνωστό με το μάλλον αταίριαστο όνομα Κέντρο Επιστημονικής Ερευνας και Μεθόδων Διδασκαλίας.

Η ευθύνη βαραίνει κυρίως μια βασική ομάδα έξι ανατόμων, βιοχημικών και χειρουργών, αναφέρει το περιοδικό Scientific American.

Στόχος, όμως, δεν είναι η διατήρηση των φυσικών ιστών, όπως συνέβαινε με τις μούμιες της Αιγύπτου -το βασικό είναι η διατήρηση της μορφής.

«Πρέπει περιστασιακά να αντικαθιστούν τμήματα δέρματος και σάρκας με πλαστικά και άλλα υλικά, οπότε, όσον αφορά το αρχικό βιολογικό υλικό, το σώμα του είναι όλο και λιγότερο αυτό που ήταν κάποτε» εξηγεί ο Αλεξέι Γιούρτσακ, καθηγητής κοινωνικής ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ, και συγγραφέας ενός βιβλίου για τη μεταθανάτια περιπέτεια του Λένιν.

Η πρώτη φάση ταρίχευσης
Οταν ο ιδρυτής της Σοβιετικής Ενωσης πέθανε τον Ιανουάριο του 1924, το αρχικό σχέδιο ήταν να εκτεθεί η σορός του για περιορισμένο χρονικό διάστημα.

Τα πλήθη όμως συνέχισαν να συρρέουν για δύο μήνες καθώς το κρύο του χειμώνα διατηρούσε το πτώμα σε καλή κατάσταση.

Στο μεταξύ, η ιδέα της διατήρησης είχε γίνει αποδεκτή.

H πρώτη φάση ταρίχευσης διήρκεσε από τον Μάρτιο έως τα τέλη Ιουλίου του 1924, συνάντησε όμως εμπόδια καθώς ο ιατροδικαστής που είχε πραγματοποιήσει τη νεκροτομή είχε κόψει τα αγγεία από τα οποία θα μπορούσαν να περάσουν τα υγρά ταρίχευσης.

Οι συντηρητές του Λένιν ανέπτυξαν τελικά τεχνικές μικροενέσεων για τη διοχέτευση των υγρών συντήρησης.

Η διαδικασία ταρίχευσης επαναλαμβάνεται μέχρι και σήμερα κάθε δύο χρόνια, με τη σορό να βυθίζεται διαδοχικά σε διαλύματα γλυκερίνης, φορμαλδεΰδης, αιθανόλης, υπεροξειδίου του υδρογόνου και οξικού καλίου, μεταξύ άλλων. Κάθε εμβάπτιση διαρκεί περίπου 1,5 μήνα.

Η διαδικασία αυτή διαφέρει από τη συμβατική μέθοδο ταρίχευσης, στην οποία χρησιμοποιείται ένα μείγμα φορμαλδεΰδης και αλκοόλ που ονομάζεται φορμόλη.

Το πρόβλημα είναι ότι η φορμόλη κάνει το σώμα άκαμπτο και αποχρωματίζει το δέρμα -γι΄αυτό εξάλλου και τα γραφεία κηδειών χρησιμοποιούν χρωστικές ή καλλυντικά πριν από την ταφή.

Το σώμα του δεν έμεινε ανέπαφο
Το πρόβλημα αυτό φαίνεται ότι αποφεύχθηκε στην περίπτωση του Λένιν, όμως οι εννέα δεκαετίες που έχουν περάσει από τον θάνατό του δεν άφησαν το σώμα του ανέπαφο.

Οταν ένα κομμάτι από το δέρμα του ποδιού εξαφανίστηκε το 1945, οι συντηρητές χρησιμοποίησαν φύλλα τεχνητού δέρματος.

Χρησιμοποίησαν επίσης ψεύτικες βλεφαρίδες, ενώ μεγάλο μέρος του υποδόριου λίπους αντικαταστάθηκε με ένα εύπλαστο μείγμα από παραφίνη, γλυκερίνη και καροτένια, προκειμένου να διατηρηθεί η φυσική εμφάνιση του δέρματος.
Το εντυπωσιακότερο όμως είναι ότι όλες οι νέες γνώσεις που προέκυψαν από τον πειραματισμό με τη σορό του Λένιν βρήκαν κι άλλες εφαρμογές.

Μία από τις νέες τεχνικές ταρίχευσης ενέπνευσε μια ρωσική εφεύρεση που διατηρεί τη ροή του αίματος σε μοσχεύματα νεφρού, ενώ μια δεύτερη ρωσική εφεύρεση που κατοχυρώθηκε με πατέντα το 2002 έδωσε το «πρώτο και μόνο» τεστ μέτρησης της χοληστερόλης στο δέρμα.

Οι συντηρητές του Λένιν, εξάλλου, έχουν κι άλλα καθήκοντα: φροντίζουν τις σορούς του βιετναμέζου ηγέτη Χο Τσι Μινχ, του βορειοκορεάτη ηγέτη Κιμ Ιλ-Σουνγκ και του γιου του Κιμ Γιονγκ-Ιλ.

Greenpeace
Οπως προειδοποιεί η Greenpeace σε σχέση με τα πατώματα και τις ξύλινες κατασκευές, «από περιβαλλοντική άποψη εκείνο που χρήζει προσοχής είναι οι συγκολλητικές ουσίες που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή του κάθε προϊόντος».

Η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη ουσία είναι η ουρία-φορμαλδεΰδη (UF). 
Αλλες ουσίες που περιέχουν φορμαλδεΰδη είναι οι φαινολικές (PF) και μελαμινικές (MF) ρητίνες.

Με την πάροδο του χρόνου η φορμαλδεΰδη εκλύεται στο περιβάλλον και μπορεί να προκαλέσει το λεγόμενο «σύνδρομο του άρρωστου κτιρίου», μια σειρά δηλαδή από δυσμενείς συνέπειες, όπως αναπνευστική δυσχέρεια, κινητική αταξία και δερματίτιδες, ενώ θα πρέπει να σημειώσουμε πως η φορμαλδεΰδη έχει ταξινομηθεί ως πιθανώς καρκινογόνος για τον άνθρωπο.

Στην αγορά υπάρχουν γενικά δύο τύποι μοριοσανίδων και ινοσανίδων, ανάλογα με τις εκπομπές φορμαλδεΰδης:
- Μοριοσανίδες και ινοσανίδες κλάσης Ε1 (χαμηλής εκπομπής φορμαλδεΰδης).

Μοριοσανίδες και ινοσανίδες κλάσης Ε2, με υψηλότερες εκπομπές φορμαλδεΰδης.

Μοριοσανίδες κλάσης Ε0, με ακόμη μικρότερη - ίσως και μηδενική - εκπομπή φορμαλδεΰδης, διατίθενται από τον Οκτώβριο του 2006.

Εναλλακτικά των προϊόντων φορμαλδεΰδης χρησιμοποιούνται συχνά ισοκυανιούχες ρητίνες.

Οι ρητίνες αυτές έχουν το πλεονέκτημα ότι εξατμίζονται λιγότερο από τις αντίστοιχες της φορμαλδεΰδης, αλλά είναι και αυτές επικίνδυνες, κυρίως όταν καούν, οπότε παράγεται μεταξύ άλλων και τοξικό υδροκυάνιο.

Τι είναι η μεθανάλη και που βρίσκεται
Η χημικά καθαρή μεθανάλη, στις «κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος», δηλαδή θερμοκρασία 25°C και υπό πίεση 1 atm, είναι άχρωμο εύφλεκτο αέριο, με χαρακτηριστική έντονη, ερεθιστική οσμή.

Είναι πρόδρομη ένωση πολλών άλλων ενώσεων (κυρίως διαφόρων ρητινών για επικαλύψεις), δηλαδή ένωση που χρησιμοποιείται για την παραγωγή τους.

Το 1996, η ετήσια παγκόσμια παραγωγή της εκτιμήθηκε σε 8,7 εκατομμύρια τόνους.
Τα εμπορικά υδατικά διαλύματα φορμαλδεΰδης, ονομάζονται εμπειρικά «φορμόλη», ή «φορμαλίνη», που χρησιμοποιούνταν παλαιότερα ως απολυμαντικό για τη διατήρηση βιολογικών δειγμάτων.

Το 2011, το Εθνικό Τοξικολογικό Πρόγραμμα των ΗΠΑ (US National Toxicology Program), περιέγραψε τη μεθανάλη, ως ένα «...γνωστό ανθρώπινο καρκινογόνο...» («...known to be a human carcinogen...»).

Φυσική παρουσία

Η μεθανάλη είναι μια ουσία που υπάρχει στο φυσικό περιβάλλον. 

Σχηματίζεται με φυσιολογικές διεργασίες στην ανώτερη ατμόσφαιρα της Γης. Από τις διεργασίες αυτές προέρχεται, σύμφωνα με εκτιμήσεις, μέχρι και το 90% της συνολικής παρουσίας της ένωσης στην ατμόσφαιρα, ενώ το υπόλοιπο 10% από ανθρώπινες δραστηριότητες.

Είναι ένα ενδιάμεσο προϊόν της φωτοχημικής οξείδωσης του ατμοσφαιρικού μεθανίου σε διοξείδιο του άνθρακα.

Άλλες πηγές παρουσίας μεθανάλης στη φύση αποτελούν οι δασικές πυρκαγιές, τα καυσαέρια (κυρίως) αυτοκινήτων και ο καπνός των τσιγάρων (και των άλλων μέσων καπνίσματος του καπνού).

Όμως, η μεθανάλη δεν συσσωρεύεται στο περιβάλλον, γιατί διασπάται μέσα σε λίγες ώρες από το ηλιακό φως αλλά επίσης και με βιοχημικές αντιδράσεις, από βακτήρια του εδάφους και της υδρόσφαιρας.

Όταν παράγεται στην ατμόσφαιρα, αυτό συμβαίνει από τη συνδυασμένη επίδραση του ηλιακού φωτός και του ατμοσφαιρικού οξυγόνου στο ατμοσφαιρικό μεθάνιο και τους άλλους υδρογονάνθρακες, όταν αυτοί βρεθούν στην ατμόσφαιρα.

Με τις παραπάνω αναφερόμενες διεργασίες, η μεθανάλη γίνεται συστατικό της αιθαλομίχλης. Έχει ανιχνευθεί, επίσης, και στο διάστημα.

Η μεθανάλη και τα σύμπλοκά της, είναι πανταχού παρόντα στους ζωντανούς οργανισμούς. Σχηματίζονται με το μεταβολισμό των ενδογενών αμινοξέων και βρίκονται στην κυκλοφορία του αίματος στους ανθρώπους και στα άλλα πρωτεύοντα σε συγκεντρώσεις περίπου 100 μmol/lit.

Η μεθανάλη στο διάστημα

Η μεθανάλη ήταν η πρώτη πολυατομική οργανική ένωση που ανιχνεύθηκε στο διαστρικό μέσο. Από την πρώτη της ανίχνευση, το 1969, έχει ξαναπαρατηρηθεί η παρουσία της σε πολλές περιοχές του Γαλαξία μας.

Εξαιτίας του ευρύτατου ενδιαφέροντος στη διαστρική μεθανάλη, το θέμα έχει (σχετικά) πρόσφατα μελετηθεί εκτεταμένα, γεγονός που απέδωσε και νέες (ακόμη και) εξωγαλακτικές πηγές.

Ιστορία
Η μεθανάλη παράχθηκε τυχαία για πρώτη φορά το 1855 από το Ρώσο χημικό Αλεξάντρ Μιχάηλοβιτς Μπούτλεροβ, αλλά η πρώτη αναφορά του δημοσιεύθηκε το 1859.

Τελικά ταυτοποιήθηκε το 1869 από το Γερμανό Αυγκούστ Γουΐλχελμ βον Χόφμαν.
Η πρώτη τεχνική παρουσίαση παραγωγής της, με αφυδρογόνωση μεθανόλης, πραγματοποιήθηκε το 1867, από τον ίδιο.

Για την παραγωγή της μεθανάλης, ο Χόφμαν χρησιμοποίησε μίγμα ατμών μεθανόλης και ατμοσφαιρικού αέρα, το οποίο πέρασε πάνω από ένα σπιράλ λευκόχρυσου ως καταλύτη.

Αυτή η μέθοδος, δηλαδή η οξείδωση μεθανόλης με αέρα, χρησιμοποιώντας κάποιο μέταλλο ως καταλύτη, είναι μέχρι σήμερα η βάση για το μεγαλύτερο μέρος της βιομηχανικής παραγωγής μεθανάλης.
Εναλλακτικά, όμως, εφαρμόζεται και η καταλυτική οξείδωση μεθανίου, προερχόμενο από το φυσικό αέριο.

Με την ανακάλυψη των ρητινών ουρίας και των φαινολικών ρητινών, από την αρχή του 20ού αιώνα, αυξήθηκε απότομα η ζήτηση για μεθανάλη.

Ως απάντηση στη ζήτηση αυτή, η εμπορική της παραγωγή ξεκίνησε ήδη από τη δεκαετία του 1900, ενώ σήμερα τοποθετείται ανάμεσα στα 25 πρώτα χημικά προϊόντα στις ΗΠΑ, από πλευράς όγκου παραγωγής.

Εφαρμογές

Η μεθανάλη είναι μια συνηθισμένη πρόδρομη ένωση για πολλές συνθετότερες ενώσεις και υλικά.

Για παράδειγμα, προϊόντα που παράγονται από μεθανάλη συμπεριλαμβάνουν τη ρητίνη ουρίας-φορμαλδεΰδης, τη ρητίνη μελαμίνης, τη ρητίνη φαινόλης-φορμαλδεΰδης, τα πλαστικά πολυοξυμεθυλενίου, κ.α.
Στην υφαντουργία οι ρητίνες με βάση τη μεθανάλη χρησιμοποιούνται για το φινίρισμα των προϊόντων για να αντιστέκονται στο τσαλάκωμα.

Τα προϊόντα με βάση τη μαθανάλη είναι κομβικής σημασίας και για την αυτοκινητοβιομηχανία, γιατί χρησιμοποιούνται σε τμήματα του συστήματος μετάδοσης, του ηλεκτρικού συστήματος, της ίδιας της μηχανής, στις πόρτες, στους άξονες και στο σύστημα πέδισης.

Η αξία των πωλήσεων μεθανάλης και παραγώγων προϊόντων αυτής ήταν πάνω από 145 δισεκατομμύρια δολλάρια το 2003, παρέχοντας εργασία σε πάνω από 4 εκατομμύρια ανθρώπους σε 11.900 παραγωγικές μονάδες στις ΗΠΑ και στον Καναδά.

Όταν στη μεθανάλη επιδρά φαινόλη, ουρία ή μελαμίνη παράγονται αντίστοιχα σκληρά θερμοσκληρυντικά προϊόντα ρητινών.
Αυτά τα συμπολυμερή είναι συνηθισμένα μόνιμα σύμπλοκα που χρησιμοποιούνται (επίσης) στην παραγωγή προϊόντων ξύλου και χαλιών.
Χρησιμοποιήθηκαν (επίσης) ως ενισχυτικά της αντοχής προίόντων χαρτιών υγεινής, όπως χαρτομάντηλα, χαρτών κουζίνας και ρολών τουαλέτας.
Είναι αφρώδεις και χρησιμοποιήθηκαν σε μονώσεις ή προστίθενται σε μορφοποιημένα προϊόντα. Η παραγωγή ρητινών φορμαλδεΰδης αντιπροσωπεύει περισσότερο από το ήμισυ της κατανάλωσης σε μεθανάλη.

Η μεθανάλη είναι επίσης μια πρόδρομη ένωση σε πολυλειτουργικές αλκοόλες όπως η πενταερυθριτόλη, που χρησιμοποιήθηκε στην παραγωγή χρωμάτων και εκρηκτικών.
Τα παράγωγα μεθανάλης συμπεριλαμβάνουν το μεθυλενοδιφαινυλοδιισονιτρίλιο, ένα σημαντικό συστατικό σε χρώματα και αφρούς πολυουρεθάνης, την εξαμίνη, που χρησιμοποοιήθηκε ως πρόσθετο σε ρητίνες φαινόλης-φορμαλδεΰδες και στο εκρηκτικό RDX.

Η μεθανάλη βρίσκεται ως πρόσμειξη σε αρκετά προϊόντα μπάνιου σε επίπεδα 54-610 ppm.

Από το 2006, η μεθανάλη χρησιμοποιήθηκε σε προϊόντα μαλακτικών μαλλιών, με σκοπό την ενίσχυσή τους και στην ελάττωση της τάσης τους να σχηματίζουν μπούκλες υπό έντονη υγρασία.

Όμως ο οργανισμός OSHA του Όρεγκον ανέφερε ότι η χρήση αυτών των προϊόντων είναι ανασφαλής για την ανθρώπινη υγεία.

Η φορμαλδεΰδη εμφανίζει αντισηπτική και απολυμαντική δράση και χρησιμοποιείται, με τη μορφή της φορμόλης, για την απολύμανση χεριών, εργαλείων και χώρων, όπως δωμάτια νοσοκομείων και αποθηκευτικοί χώροι.

Έχει εξαιρετική μικροβιοκτόνο, βακτηριοκτόνο και μυκητοκτόνο δράση, αλλά όταν χρησιμοποιείται γι' αυτό το λόγο η συγκέντρωσή της δεν πρέπει να ξεπερνά το 0,5% ή το 0,9% σε ιδιαίτερες περιπτώσεις.

Επίσης χρησιμοποιήθηκε για τη διατήρηση ιστών βιολογικής προέλευσης ενώ η πιο γνωστή χρήση της είναι για την αποστείρωση και προσωρινή συντήρηση ανθρώπινων ιστών μέχρι την τελική τοποθέτηση ή χρήση.

Εξαιτίας της τοξικότητας της φορμαλδεΰδης και των προβλημάτων υγείας που μπορεί να προκαλέσει στους ανθρώπους που έρχονται σε επαφή με αυτήν, τα τελευταία χρόνια έχει αντικατασταθεί από άλλα λιγότερο επικίνδυνα συντηρητικά.

Η μεγαλύτερη χρήση της είναι στην παραγωγή διάφορων ρητινών οι οποίες προκύπτουν από αντιδράσεις πολυσυμπύκνωσης.

Έτσι με αντίδραση φορμαλδεΰδης – φαινόλης παράγεται ο γνωστός βακελίτης, που είναι ένα σκληρό πολυμερές με τρισδιάστατο πλέγμα, πολύ μικρή διαλυτότητα στους οργανικούς διαλύτες και υψηλή αντίσταση στον ηλεκτρισμό και τη θερμότητα. Χρησιμοποιείται ως μονωτική ύλη και στην ηλεκτροτεχνία.

Με αντίδραση ουρίας – φορμαλδεΰδης παράγεται μία ρητίνη που βρίσκει μεγάλη εφαρμογή στο φινίρισμα των βαμβακερών υφασμάτων, τα οποία ως γνωστό τσαλακώνονται εύκολα.

Η προσθήκη τέτοιων ρητινών σταθεροποιεί τη δομή των ινών του υφάσματος με αποτέλεσμα να γίνονται ατσαλάκωτα.
Ο τρόπος επίτευξης αυτού του στόχου είναι η αντίδραση ενός μορίου διμεθυλολουρίας (προϊόν συμπύκνωσης φορμαλδεΰδης και ουρίας) με τα ελεύθερα υδροξύλια δύο ινιδίων κυτταρίνης, δημιουργώντας με ακεταλικές συνδέσεις μία σταθερά διευθετημένη ίνα κυτταρίνης.

Το πολυμερές της παραπάνω συμπύκνωσης χρησιμοποιείται για την παραγωγή συγκολλητικών ουσιών για την παρασκευή προϊόντων όπως το κόντρα-πλακέ, οι μοριοσανίδες (νοβοπάν), για την κατασκευή ταπήτων και άλλα.

Τέλος χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη και για την παρασκευή σημαντικών οργανικών ενώσεων όπως η πενταερυθριτόλη, η εξαμίνη και άλλες.

Ασφάλεια – Υγεία

Η φορμαλδεΰδη είναι μία εξαιρετικά τοξική χημική ένωση, προσβάλλοντας κυρίως τα μάτια, τη μύτη και το λάρυγγα.

Σε συγκεντρώσεις μεγαλύτερες από 0,1 mg/kg στον αέρα μπορεί να ερεθίσει τα μάτια, να προκαλέσει πονοκεφάλους, αίσθημα καψίματος στο λαιμό και δυσκολία στην αναπνοή. Μεγαλύτερες εκθέσεις σε φορμαλδεΰδη μπορούν να αποβούν και θανατηφόρες.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει κατατάξει τα διαλύματα της φορμαλδεΰδης σε τέσσερις κατηγορίες ανάλογα με την περιεκτικότητά τους. Έτσι:
Τέλος πρέπει να τονιστεί ότι η φορμαλδεΰδη έχει επισημανθεί ως ύποπτη καρκινογόνος ουσία.

Ακολουθήστε μας στο Facebookhttps://www.facebook.com/pages/Athamastos-NEA/311815958919396?ref=hl

ΑΔΑΜΑΣΤΟΣ ΝΕΑ


Με πληροφορίες από: athamastos.blogspot.gr - el.wikipedia.org - enet.gr - artinews.gr - tanea.gr - fimes.gr - tro-ma-ktiko.blogspot.gr - tovima.gr