Το δίλημμα του Γιώργου Παπανδρέου:  Υποταγή στην Τουρκία ή το Ισραήλ;

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού               Αθήνα, 18.3.2011

Πολλοί αναλυτές, αναφερόμενοι στην ακατανόητη πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ μιλούν για ανεπάρκεια, για λάθη, για παραλήψεις, για ανικανότητα κ.λπ., θεωρώντας ότι η πολιτική που ακολουθεί ο Γεώργιος Παπανδρέου δεν έχει σχέση με μια συνειδητή πολιτική σχεδιασμένης υποτέλειας και εξυπηρέτησης συμφερόντων που αποφασίζονται από εξωθεσμικά κέντρα εντός και εκτός Ελλάδας και κυρίως από την «φίλη και σύμμαχο» Αμερική.

Βασικά πρόκειται για την εφαρμογή συγκεκριμένων εντολών που στο παρόν στάδιο αλληλοσυγκρούονται μεταξύ τους. Εξ’ ου και το δίλημμα του πρωθυπουργού.

Για να το διατυπώσουμε απλά και κατανοητά. Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει αναλάβει τη διακυβέρνηση, εξαπατώντας συνειδητά τον ελληνικό λαό, για να εφαρμόσει τα γεωστρατηγικά σχέδια των ΗΠΑ, με στόχο τον πλήρη έλεγχό της. Ο έλεγχος αυτός είναι δυνατός μόνο, αν η Ελλάδα γίνει προτεκτοράτο της περιφερειακής ιμπεριαλιστικής δύναμης που ακούει στο όνομα Νέο – Οθωμανική Τουρκία.

Η πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση στην οικονομία, την παιδεία, τον πολιτισμό, την άμυνα, το μεταναστευτικό, την εξωτερική πολιτική και σε οποιοδήποτε άλλο τομέα, κυρίως απέναντι στην Τουρκία, υπηρετεί αυτόν τον στρατηγικό στόχο. Το σχέδιο αυτό υλοποιείται σταδιακά και μελετημένα ώστε να μη γίνει απόλυτα συνείδηση από τους Έλληνες «Νεοραγιάδες», που η διαφθορά, που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, έχει αλλοτριώσει.

Προέκυψε ωστόσο στο μεταξύ ένα πρόβλημα που αφορά τις σχέσεις μας με το Ισραήλ. Φαίνεται ότι το εβραϊκό λόμπι, που διαμορφώνει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, δεν είναι απόλυτα σύμφωνο με αυτήν την εξέλιξη, ύστερα από τη διένεξη του Ισραήλ με την Τουρκία και κυρίως με την ανακάλυψη σημαντικών κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στην ΑΟΖ που συνορεύει με αυτήν της Κύπρου.

Το Ισραήλ, δεν είναι διατεθειμένο να αποκλειστεί τελείως από ισλαμικές χώρες, όπως το επιδιώκει η Τουρκία. Είναι επιπλέον σε θέση να επιβάλει τη θέλησή του, γιατί αποτελεί την μεγαλύτερη περιφερειακή δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο.[1]

Αν η Ελλάδα δεν εξασφαλίσει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο και κατ’ επέκταση με το Ισραήλ, ο κίνδυνος να αποκοπεί το Ισραήλ από την Δύση γίνεται πραγματικότητα. Εκτός από την Ελλάδα, το Ισραήλ είναι κυκλωμένο από ισλαμικά κράτη. Γι’ αυτό και εξέφρασε σαφώς την πρόθεση να αναγνωρίσει την ΑΟΖ της Ελλάδας, που σημαίνει ότι έμπρακτα αναγνωρίζει ΑΟΖ και στο Καστελόριζο.

Εδώ λοιπόν εντοπίζεται το δίλημμα του Γιώργου Παπανδρέου, που προς το παρόν παραμένει σε εκκρεμότητα, απ’ ότι δείχνουν τα γεγονότα. Σε ποιον αφέντη να υποκύψει και ποιον από τους δυο να ικανοποιήσει.

Ποια πολιτική θα ακολουθήσει ο ίδιος; Θα υποταχθεί πλήρως στις εντολές της Τουρκίας κάτω από την πίεση της Αμερικής ή θα ενδώσει στις εντολές του εβραϊκού λόμπι, που δεν θέλει με κανένα τρόπο να αποκοπεί το Ισραήλ από την επαφή του με την Ευρώπη;

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι τελικά θα γίνει κάποιος συγκερασμός. Η πολιτική υπαγωγής μας στην επιτήρηση της Άγκυρας και του φίλου του Γιώργου Ερντογάν θα συνεχιστεί, εκτός από την περίπτωση της ΑΟΖ που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Ισραήλ.

Το Ισραήλ δεν θα έχει αντίρρηση στη στρατηγική των ΗΠΑ, εκτός από το θέμα της ΑΟΖ Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδας, που θα κατοχυρώνει την εξυπηρέτηση της δικής του πολιτικής.

Οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται μέσω του ελέγχου της Ελλάδας από την Τουρκία, να αποκλείσουν οποιανδήποτε προσέγγιση της με τη Ρωσία, όπως επιχειρήθηκε π.χ. από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή με τον αγωγό Νοβοροσίσκ – Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, με τα ήδη γνωστά αποτελέσματα.

Τελικά είμαι της γνώμης ότι το Ισραήλ, δηλαδή το εβραϊκό λόμπι, σ’ αυτό αποκλειστικά το θέμα θα επιβάλει τη θέλησή του στο Στέιτ Ντιπάρμεντ και φυσικά έμμεσα ή άμεσα και στην Ελλάδα.

Έτσι θα λύσει ο Γιώργος Παπανδρέου το γρίφο. Θα υποταχθεί τόσο στον Ερντογάν όσο και στον Νετανιάχου.

Επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, αν όλα αυτά τα σχέδια θα τύχουν εφαρμογής. Η αφύπνισή του από τον λήθαργο και η ενεργοποίησή του ίσως αποτρέψουν μια εθνική καταστροφή που βρίσκεται στα πρόθυρα.

Η Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών αποτελεί μια ρεαλιστική ελπίδα, γιατί δεν φαίνονται στον ορίζοντα άλλες δυνάμεις, που είναι πρόθυμες και έχουν τη θέληση, να αντιπαραταχθούν και ακυρώσουν αυτά τα καταστρεπτικά για την πατρίδα μας σχέδια.

---

[1] Βλ. και άρθρα μου σχετικά με το θέμα στο ιστολόγιό μου: www.damonpontos.gr. Κυρίως το άρθρο: «Ισραήλ – Τουρκία: Δαβίδ εναντίον Γολιάθ».